ความคิดเห็นที่ 1 555 ถึงกะตั้งทู้เรียกเลย  อันนี้เป็นตอนที่เหลือคะ แต่ 18-19 ไม่มีรูปนะยังไม่ได้ทำอายจังรู้สึกผิดขึ้นมาเชียว 55555 ส่วนคนแปล...ไม่ใช่.......ขนมถ้วย นะเดี๋ยวเพื่อนๆ งอน แต่เป็น หมวยเจริญผลและน้องมุก ช่วยกันจ้า ถ้าแปลได้คงบินไปจีนแล้วจะไปถูบ้านให้ไจ๋ C h a p t e r 13 http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/08/C4659857/C4659857.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/08/C4659972/C4659972.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/08/C4660044/C4660044.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/08/C4660084/C4660084.html C h a p t e r 14 http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/08/C4672759/C4672759.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4673290/C4673290.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4674157/C4674157.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4674275/C4674275.html C h a p t e r 15 http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4688872/C4688872.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4688935/C4688935.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4689715/C4689715.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4689878/C4689878.html C h a p t e r 16 http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4705417/C4705417.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4705661/C4705661.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4706229/C4706229.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4706264/C4706264.html C h a p t e r 17 http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/10/C4759610/C4759610.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/10/C4762224/C4762224.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/10/C4762323/C4762323.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/10/C4762416/C4762416.html คำแปลตอน 18 อยู่ที่ คห 11 เป็นต้นไปนะ คำแปลตอน 19 Ending Chapter..โดย พี่นุช ค่ะ http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/09/C4748475/C4748475.html แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 49 18:09:49 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 49 17:05:37 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 49 17:05:15 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 49 22:10:14 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 49 21:42:52 จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 14 พ.ย. 49 21:12:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 silence .....ไม่ได้ทำจากการ์ตูนนะ เป็นนิยายแต่ไม่มีขายในไทยจ้า จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 14 พ.ย. 49 21:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อีกสักพักคงจะเข้ามาฉายในไทย แล้วคงมี VCD , DVD ขาย แหละ รออยู่นะจ๊ะน้องไจ๋ จากคุณ : pounggati - [ 14 พ.ย. 49 21:32:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หึหึ...คุณขนมถ้วยสะดุ้งเลยจ๊ะ..... มีคนมาทวงผลงาน... ขี้เกียจก็บอกน้องเขาไปตรงๆเหอะ... ไจ๋ให้อภัย.... จากคุณ : PI-TA - [ 15 พ.ย. 49 00:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 555 พี่นาดังใหญ่แล้ววุ้ย ... ถึงขนาดตั้งกระทู้เรียกหาเชียว อิอิ จากคุณ : sasori_pong - [ 15 พ.ย. 49 18:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อิ๊ อิ๊ พี่นา อย่าลืมนะคะ มีคนกำลังรอ ตอน 18-19 อยู่นะคะ แต่ว่าถ้างานยุ่ง (ทำปฎิทินน้องไจ๋) ไม่เป็นไรนะคะ รอได้ค่ะ แค่รู้ว่าทำต่อแน่ๆก็ดีใจแล้วค่ะ อิอิ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 15 พ.ย. 49 18:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ..ดีค่ะ พี่ตา น้าขนมถ้วย นู๋หมวย ..ตามมาแอบดูด้วยคน ..หุหุ .วลีเด็ด..ถ้าแปลได้คงบินไปจีนแล้วจะไปถูบ้านให้ไจ๋ ..ตามไปด้วยคนได้ไหมครับบบบบบบบบ ..แน่ใจนะว่า จะไปถูอย่างเดียวนะ ..รออยู่นะจ๊ะน้องไจ๋ ..เอ่อ..แล้ว พี่ชาย น้องไจ๋ล่ะคุงปลา จากคุณ : หมูมะนาว - [ 15 พ.ย. 49 20:45:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาชื่นชม พี่นา ขนมถ้วย อีกคน เราก็อยากดู silence เวอร์ชั่นพี่ไทย ไวๆจัง จากคุณ : SaranGe_U - [ 15 พ.ย. 49 21:15:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องนี้ไจ๋กับปาร์คน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : SaranGe_U - [ 15 พ.ย. 49 21:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อย่าลืมติดตามกันนะคะ จากคุณ : SaranGe_U - [ 15 พ.ย. 49 21:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Chapter 18 เซินเซินฟุบหลับที่โต๊ะ ------------------------------------------------------------- เหว่ยอี้นั่งเฝ้าแม่จนแม่ฟื้น แม่......แม่กลัวลูกจะหนาว จะเอาเสื้อห่มให้ลูกจ๊ะ เหว่ยอี้........แม่ ผมไม่หนาว หมอบอกว่าแม่ยังทานอะไรไม่ได้ ดื่มน้ำหน่อยนะฮะ (เอาน้ำให้แม่ดื่ม) ต่อไปแม่ห้ามทำอย่างนี้อีกนะครับ ห้ามแม่ทำเรื่องแบบนี้อีก แม่......แม่รู้แล้วล่ะว่าแม่มีพ่อเพิ่มมาอีกคน เหว่ยอี้......ถ้าหากคุณตายังอยู่ท่านคงต้องพูดอย่างนี้แน่ ทำไมแม่เป็นคนไม่เก่งเลย ห้ามทำให้คนอื่นเสียใจอีกนะ แม่......ถ้าหากว่าคุณตายังอยู่ ท่านต้องเสียใจแน่ที่ตัดสินใจให้แม่แต่งงานกับเขา เหว่ยอี้......แม่ แม่เคยบอกว่าแม่ไม่เสียใจที่แต่งงานกับพ่อไม่ใช่เหรอ แม่.......แต่ว่า แม่รู้สึกเสียใจแล้วล่ะ แม่ทำให้คนๆนึงต้องตาย แม่ทำลายครอบครัวนึงที่เคยมีความสุขด้วยกัน ตอนนั้นพ่อของลูกต้องแต่งงานกับแม่ เขาทิ้งครอบครัวของตัวเอง แต่ว่าแม่ไม่รู้ แมไม่รู้จริงๆ บางทีถ้าแม่รู้ แม่ก็อาจจะแกล้งทำเป็นไม่รู้  แม่คิดว่าทำอย่างนี้สามารถหลอกตัวเองได้ แต่แม่ก็คงต้องประนามตัวเองแน่  แต่ว่าเขาตายไปแล้ว เขาตายไปแล้ว เขารับไม่ได้ที่สามีทิ้งเขาไป เขาตายแล้ว เขาตายแล้ว (เหว่ยอี้กอดปลอบแม่) เหว่ยอี้......แม่ ไม่ใช่ความผิดของแม่เลยนะครับ ไม่ใช่ความผิดของแม่เลย แม่......แม่ไม่รู้จะทำยังไงดี เหว่ยอี้ แม่ไม่รู้จะทำยังไงดี เขาเกลียดแม่ ลูกสาวเขาก็เกลียดแม่ พวกเขาควรจะเกลียดแม่ ควรจะเกลียดแม่ แม่แย่งทุกสิ่งทุกอย่างมาจากพวกเขา แม่เอง ------------------------------------------------------------- เหว่ยอี้.......สวีลี่ พี่สาวฉัน ------------------------------------------------------------- บ้านจื้อเย่ เหว่ยอี้เปิดประตูบ้านมาเห็นเซินเซินฟุบหลับอยู่ พาเซินเซินไปนอนและห่มผ้าให้ เซินเซินจับมือเหว่ยอี้ไว้ เหว่ยอี้......คุณนี่ร้ายจริงๆ คุณหลอกให้ผมอุ้มคุณมานอนบนเตียง คุณไม่รู้เหรอว่าตัวคุณหนักมากเลย อยากให้ผมเหนื่อยตายเหรอ เซินเซิน........ฉันรอคุณทั้งคืน นี่เป็นการลงโทษเล็กน้อยเท่านั้น เหว่ยอี้......อะไรเล็กน้อย เซินเซิน......ลงโทษ เหว่ยอี้.....ลงโทษ ลงโทษเล็กน้อย เหว่ยอี้......งั้นถ้าลงโทษหนักล่ะ จื้อหลิงเปิดเพลงออกกำลังกาย เซินเซิน....ออกไปเร็วๆสิ จื้อหลิง.....ขอโทษค่ะ ผู้จัดการ คุณมองอยู่นานแล้วใช่ไหม ขอโทษค่ะ เหว่ยอี้......มีเรื่องอยากรบกวนคุณหน่อยครับ จื้อหลิง......ฉันยินดีค่ะ เหว่ยอี้......ผมอยากให้คุณสอนผมเต้นรำหน่อย จื้อหลิง......อือ ------------------------------------------------------------- บริษัทเสี่ยวกวง พนักงาน.....เสี่ยวกวง มีคนมาหาคุณ เสี่ยวกวง......ขอบคุณค่ะ สวีลี่........คุณจำฉันไม่ได้เหรอ วันนั้นที่เราอยู่บ้านท่านประธานด้วยกันไง เสี่ยวกวง......สวีลี่ คุณมาหาฉันมีธุระอะไรคะ สวีลี่.....ฉันมาหาคุณเพื่อจะบอกว่าอย่าปล่อยชีเหว่ยอี้ไปง่ายๆ ขอโทษนะคะ คนอย่างฉันชอบพูดตรงๆ เสี่ยวกวง.......เชิญคุณนั่งก่อนนะคะ ฉันจะไปหาน้ำมาให้ สวีลี่เห็นหน้าจอคอมของเสี่ยวกวงกำลังแชทกับฮั่นซิน ฮั่นซิน......อาการเหว่ยอี้เป็นยังไงบ้าง ถึงเหว่ยอี้จะเป็นมะเร็งตับอยู่ได้แค่ 3 เดือน แต่คุณต้องคอยเป็นกำลังใจให้เขา อย่าละทิ้ง...... ------------------------------------------------------------- ห้องท่านประธาน จั่วจวิน.......ท่านประธาน ต้องการพบผมเหรอครับ ท่านประธาน.....ก่อนตายแม่ของจ้าวเซินเซินคงฝากฝังเธอให้พวกนายดูแล เรื่องตื้นลึกหนาบางของเขานายคงจะรู้ จั่วจวิน.......คุณมาสืบเรื่องของพวกเราเหรอ ท่านประธาน.....จุดมุ่งหมายที่เขาใกล้ชิดเหว่ยอี้เพราะอะไร นายรู้ไหม จั่วจวิน.....ในเมื่อคุณสืบปูมหลังของพวกเรามาแล้ว เรื่องราวของบรพพบุรุษที่ผ่านมา คุณน่าจะรู้ดีกว่าพวกเรานะ ยังมีอะไรต้องบอกคุณอีก ท่านประธาน.....รอเดี๋ยว ถ้าต้องการเงินฉันจะให้ อยากได้ชื่อเสียงฉันจะให้โอกาส เพียงแต่นายทำให้เซินเซินไปจากเหว่ยอี้ซะ จั่วจวิน.......ผมอยากทำเมื่อไหร่ ผมจะทำเองไม่ต้องให้คุณมาสั่ง ยังมีอีกอย่าง คนอย่างเซินเซินซื้อด้วยเงินไม่ได้ เขาไม่เหมาะกับเหว่ยอี้เลยซักนิด ------------------------------------------------------------- สวีลี่.....อะไรทำให้คุณกล้าเถียงท่านประธาน ไม่กลัวเขาไล่คุณออกเหรอ สวีลี่.....แม่ของชีเหว่ยอี้ฆ่าตัวตาย จั่วจวิน.....คุณมาบอกผมทำไม ผมไม่อยากรู้เลยซักนิด สวีลี่.....ฉันเป็นคนบังคับเขาเอง เสียดายที่ไม่ตาย แต่ว่าคนที่เสียดายไม่ใช่ฉันหรอกนะเป็น ชีเจิ้นหยางต่างหาก บริษัทอี้หยาง ชีเจิ้นหยางเป็นคนสร้างมากับมือ แต่ว่าความร่ำรวยกลับมาตกที่ วั่นเหม่ยหรู ถ้าพวกเขาหย่ากัน ชีเจิ้นหยางจะไม่ได้อะไรเลย จั่วจวิน......เขาอยากให้เมียเขาตายเหรอ สวีลี่.....เขาไม่แคร์ว่าเธอตาย เพราะถ้าตาย ชีเจิ้นหยางก็จะได้ทุกอย่างไปหมด จั่วจวิน.....เขาต้องการให้ชีเหว่ยอี้กลับมา เขาบังคับชีเหว่ยอี้ สวีลี่......เขาต้องการเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ จั่วจวิน.....เขาคิดว่าเซินเซินเป็นเหมือนเขา เพื่อเงินจึงเข้าใกล้ชีเหว่ยอี้ สวีลี่....นี่ล่ะทฤษฎีของเขา แล้วเขาก็เป็นพ่อของฉัน น่าเศร้าใช่ไหมล่ะ คงมีซักวันที่เขาต้องเสียใจ เสียใจแน่นอน ------------------------------------------------------------- เซินเซินรดน้ำต้นไม้ เซินเซิน.....คุณออกไปข้างนอกกลับมาตอนเช้า คุณลางานแล้วเหรอ เหว่ยอี้......ผมไม่ได้ไปทำงานที่ร้านต้นไม้ เซินเซิน.....คุณมีเรื่องอะไรไม่บอกฉัน เหว่ยอี้......แม่ผมเข้าโรงพยาบาล ------------------------------------------------------------- โรงพยาบาล เหว่ยอี้......แม่ เขายืนยันจะมาเยี่ยมแม่ให้ได้ครับ แม่.....ไม่บอกแม่ก่อน ดูแม่สิโทรมจะตาย เหว่ยอี้.....(หยิบหวีให้แม่) เซินเซิน.....ฉันเอง แม่.....จะดีเหรอ เหว่ยอี้.....ให้เธอช่วยแม่นะครับ เซินเซินหวีผมให้แม่ แม่.......ดีมากเลยจ๊ะ (แม่จับมือเซินเซินและเหว่ยอี้เอาไว้ด้วยกัน) แม่.....พวกเธออยู่ด้วยกันดีแล้วล่ะจ๊ะ ดีมากเลย เหว่ยอี้......แม่ ขอบคุณครับ ------------------------------------------------------------- เหว่ยอี้กับเซินเซินเดินออกมาจากห้องแม่ด้วยกัน เหว่ยอี้หันมามองแม่ด้วยความอาลัยอาวรณ์ เซินเซิน......วางใจเถอะ แม่ของคุณไม่เป็นอะไรแล้ว เซินเซินเขียนข้อความให้แม่เหว่ยอี้......หนูเคยเจ็บปวดมาก่อนตอนที่สูญเสียคุณแม่ไป หนูไม่อยากให้เหว่ยอี้ได้รับความเจ็บปวดเหมือนกับหนูอีก ได้ไหมคะ เซินเซิน ------------------------------------------------------------- จื้อหลิงขี่จักรยานมาเห็นเหว่ยอี้เดินไปกับเซินเซิน จื้อหลิง......ตอนเช้าเพิ่งแสดงออกว่ารักฉัน ตอนบ่ายกลับไปเดินจูงมือกับผู้หญิงอีกคน ผู้ชายนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ คนเลว คนเลว จื้อเย่......มีคนแสดงออกว่ารัก ใครเหรอ ใครมาแสดงให้พี่เห็นนะว่าเขารักพี่น่ะ จื้อหลิง......ถ้าหากสายตาฆ่าคนได้ แกคงตายไปร้อยหนแล้ว จื้อเย่......อ๊าก พี่...... จื้อหลิง.....เอาล่ะ ฉันบอกความจริงกับแกก็ได้ เช้าวันนี้ผู้จัดการบอกว่า จื้อเย่......สุขสันต์วันเกิด จื้อหลิง.....อะไรสุขสันต์วันเกิด คนเราเขาบอกรักว่าสุขสันต์วันเกิดเหรอไงยะ จื้อเย่.....ไม่ใช่เหรอ (ยื่นการ์ดให้) สุขสันต์วันเกิด จื้อหลิง.....วันเกิดฉันเหรอ ฮ่าๆๆ ------------------------------------------------------------- จั่วจวินนั่งดูรูปถ่าย ลุงจั่วเปิดประตูห้องมา จั่วจวิน........พ่อ พ่อกับแม่ของเซินเซินเป็นเพื่อนรักกันใช่ไหม ลุงจั่ว......ทำไมอยู่ดีๆก็ถามแบบนี้ล่ะ จั่วจวิน.....พอดีนึกขึ้นได้ ถ้าพ่อไม่รู้จักพ่อแม่เซินเซิน ไม่ได้เกิดอุบัติเหตนั่น ลุงจั่ว......แกจำได้ไหม ตอนนั้นทำไมพวกเราต้องย้ายบ้านจากบ้านนอกมาอยู่นี่ จั่วจวิน......เพื่อหาเงินให้ได้เยอะๆไปรักษาเซินเซิน ลุงจั่ว......ใช่ ตอนนั้นน่ะ มันมีเหตุที่ทำให้พวกเราต้องดูแลเซินเซินให้ดี แต่ตอนนี้เขาให้คนอื่นดูแลแทนแล้ว ภาระของพวกเราก็จบสิ้นแล้ว เขาไม่ต้องการพวกเราแล้ว จั่วจวิน......แต่ว่าผมไม่ได้คิดไปไกลอย่างนั้นนี่ ผมเป็นห่วงแต่ว่าเธอจะเจ็บปวดภายหลัง ลุงจั่ว.....แกไม่เห็นเหรอว่าเพื่อความรักแล้วเซินเซินมีความกล้าหาญมาก แกลาออกเถอะ อยู่ในเมืองมีแต่เรื่องวุ่นวาย ไม่เหมือนตอนเราอยู่บ้านนอกกัน ฉันไม่อยากให้ลูกชายฉันทำร้ายตัวเองอีกแล้ว ------------------------------------------------------------- เหว่ยอี้รับการ์ดจากจื้อหลิง......ขอเชิญพวกคุณมาร่วมงานวันเกิดครบรอบ 20 ปี เหว่ยอี้....คุณอายุ 20 เหรอ ขอโทษครับ......ขอบคุณครับ จื้อหลิง......ครบรอบอายุ 20 เนี่ย สำคัญมากเลย เพราะฉะนั้นคุณต้องมาให้ได้นะ เหว่ยอี้.....เซินเซิน พรุ่งนี้มีงานวันเกิด จื้อหลิง.....เอ่อ การ์ดเชิญนี่เชิญแค่คนเดียวนะคะ (รีบหยิบอีกใบให้เซินเซิน) ฉันว่าคุณคงไม่ว่างมาหรอก เซินเซินกับเหว่ยอี้พูดพร้อมกัน......พวกเราจะไปให้ได้ จื้อหลิงหันหลังเดินออกมา......จริงๆฉันอายุ 35 แล้ว ไม่ได้เหรอไงน่ะ จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 16 พ.ย. 49 17:02:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 บริษัทอี้หยาง สวีลี่......คุณจะลาออก ออกไปจากที่นี่แล้วคุณสามารถหางานที่ดีกว่านี้ได้ไหมล่ะ จั่วจวิน.....เรื่องของผม คุณไม่ต้องกังวลแทน สวีลี่......คุณไม่มีงานแล้วคุณจะเอาเงินที่ไหนมาดูแลเซินเซินล่ะ จั่วจวิน.....เขาไม่ต้องการพวกผมแล้ว สวีลี่.....คุณคิดว่า ชีเหว่ยอี้สามารถดูแลเซินเซินได้ตลอดไปงั้นเหรอ เขาทำไม่ได้ จั่วจวิน......ถึงชีเจิ้นหยางจะไม่ชอบเซินเซิน ยังไงชีเหว่ยอี้ก็เป็นลูกชายเขา แถมวั่นเหม่ยหรูก็ยังไม่ตาย สวีลี่.....ถ้าคุณจะหวังว่าจ้าวเซินเซินจะได้มาเป็นสะใภ้ตระกูลชีล่ะก็ ตามใจคุณก็แล้วกัน จั่วจวิน......คุณหมายความว่าอะไร สวีลี่....เหว่ยอี้เป็นมะเร็ง อยู่ได้อีกไม่กี่เดือนเท่านั้น ------------------------------------------------------------- งานวันเกิดจื้อหลิง จื้อหลิง......มาแล้ว ยินดีต้อนรับ เหว่ยอี้......สุขสันต์วันเกิด จื้อหลิง....แค่มาก็ดีแล้ว ทำไมต้องเอาของขวัญมาด้วยล่ะ ขอบคุณค่ะ เชิญ เหว่ยอี้เดินมาโดยมีเฝือกใส่อยู่ที่ขา จื้อหลิง.....คุณบาดเจ็บเหรอนี่ เหว่ยอี้.....นี่เป็นการแสดงของผม จื้อหลิง....อ๋อ นี่เป็นงานแฟนซี แต่ว่าคุณทำเป็นขาหักแบบนี้ (เซินเซินยื่นของขวัญให้) จื้อหลิง.....แล้วคุณล่ะแต่งเป็นอะไร เหว่ยอี้......เขาเป็นมนุษย์ต่างดาว เสี่ยวกวง.......ยกมือขึ้น ขาเข้าเฝือกเหรอนี่ ไม่ได้เรื่องเลย นายพรานยังไม่ทันทำให้บาดเจ็บซะหน่อย เสี่ยวกวง......สุขสันต์วันเกิด จื้อหลิง......จื้อเย่ แกเสร็จรึยังนี่ อืดอาดอยู่ได้ แกจะแต่งเป็นอะไร เป็นเจ้าชายหาเจ้าของรองเท้าแก้วเหรอไง เร็วหน่อยสิ ทุกคนมาหมดแล้วนะ จื้อเย่.....ได้ ออกมาแล้ว จื้อหลิง......ออกมาเร็วสิ จื้อเย่.....แต่นแต๊น จื้อหลิง......หวงจื้อเย่ นี่งานแฟนซีนะยะ จื้อเย่.....พวกคุณดูไม่ออกเหรอไง ว่าผมถูกนายพรานยิงธนูใส่น่ะ ------------------------------------------------------------- จั่วจวินนั่งคิดถึงคำพูดของสวีลี่ สวีลี่......ชีเหว่ยอี้เป็นมะเร็ง อยู่ได้อีกแค่ไม่กี่เดือน ------------------------------------------------------------- บ้านจื้อหลิง.......สุขสันต์วันเกิด จื้อเย่.......เร็ว ขอพรเลยพี่ จื้อหลิง......เดี๋ยวก่อน ฉันขอพูดอะไรหน่อย ขอบคุณทุกคนมากที่มาร่วมงานวันเกิดในวันนี้ 20 ปีที่ผ่านมาฉันเพิ่งจัดงานเป็นครั้งแรก เพื่อเป็นการจดจำครั้งแรกเอาไว้ ฉันตัดสินใจที่จะมอบการเต้นรำครั้งแรกในคืนนี้ให้คนที่ฉันรักที่สุด และคนที่รักฉันที่สุดด้วย จื้อเย่.....โห พี่ อายุ เพิ่ง 20 เองเหรอเนี่ย ไม่ใช่ผ่านมามากกว่านี้เหรอ พี่พูดอย่างนี้ ผมอายนะ จื้อหลิง....แกพูดอะไรบ้าๆ จื้อเย่.....เอาล่ะ เอาล่ะ ผมจะเต้นรำกับสาวบริสุทธิ์คนนี้เอง มาๆ (จื้อเย่ดึงจื้อหลิงมาเต้นด้วยกัน เปิดเพลง) จื้อหลิง.....แกอย่าทำให้เสียเรื่องได้ไหม จื้อหลิงเห็นเหว่ยอี้เล่นกับเซินเซิน จื้อเย่เอาไมค์มายื่นให้จื้อหลิง จื้อหลิง......ไปไกลๆ อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันอยากอยู่คนเดียว จื้อเย่......คุณดาวอายุยืนครับ ผมเพิ่งนึกออกได้เรื่องนึง ในเมื่องานปาร์ตี้สำเร็จไปได้ด้วยดี พวกเรามาเขียนที่เฝือกของเหว่ยอี้กันดีไหม ขอเชิญพี่เขียนเป็นคนแรกเลย จื้อหลิง.....ก็ได้ เอาปากกามาสิ ฉันเป็นคนแรกจริงๆเหรอ เหว่ยอี้.....โชคดีของผมจริงๆ จื้อหลิง......เขียนที่เผือก คนสวยที่สุดในโลก หวงจื้อหลิง ------------------------------------------------------------- จั่วจวินมาหาเหว่ยอี้ที่ห้องดาดฟ้า จั่วจวิน....ชีหว่ ชีเหว่ยอี้ คุณออกมานะ จื้อเย่......ใครจะเอาเครื่องดื่มอะไรอีกไหม จื้อหลิง.....แล้วแต่แกจะซื้อมาเถอะ จื้อเย่.....งั้นผมไปก่อนนะ จั่วจวินมาเห็นเหว่ยอี้กำลังเต้นรำกับเซินเซิน เซินเซิน.....ไปเชิญคุณดาวอายุยืนมาเต้นรำหน่อยสิ เหว่ยอี้.....ผมขอเชิญคุณดาวอายุยืน มาเต้นรำกันหน่อยได้ไหมครับ จื้อหลิง......ได้ค่ะ ฉันไปล้างมือก่อนนะ คุณรอฉันนะ เหว่ยอี้ปวดท้องอีก เสี่ยวกวงเข้ามาเห็นพอดี เสี่ยวกวง......เหว่ยอี้ เซินเซินเดินมาเห็นเหว่ยอี้รีบดึงเซินเซินเข้ามากอด เสี่ยวกวง.....ชีเหว่ยอี้ เธออย่าทำแบบนี้ต่อหน้าอดีตว่าที่ภรรยาเธอได้ไหม เธอทำเกินไปแล้วนะ มานี่ เสี่ยวกวงประคองเหว่ยอี้ออกมานอกห้อง เสี่ยวกวง......สีหน้าเธอแย่มากเลย เหว่ยอี้.....ขอบคุณนะ เสี่ยวกวง.....ฉันประคองเธอขึ้นไปข้างบนนะ เหว่ยอี้.....ฉันไม่มีกุญแจ อยู่ที่เซินเซิน (เสี่ยวกวงจะไปเอาแต่เหว่ยอี้ดึงไว้ ) เหว่ยอี้......ไม่ต้อง ผมไม่อยากให้เขารู้ เหว่ยอี้.....ผมลงไปนั่งรับลมข้างล่างหน่อยคงดีขึ้น ฉันอยากพักหน่อย เสี่ยวกวงจะประคองอีก เหว่ยอี้.....ไม่ต้อง ผมไม่เป็นไรแล้ว เธอเข้าไปเถอะ เข้าไปเถอะ ฉันไม่เป็นไรจริงๆ เสี่ยวกวง......เธอถูกลงโทษให้อยู่ข้างนอก 10 นาทีนะ ฉันถึงจะไม่คิดบัญชีเธอ ไป เราไปกินเค้กกัน จื้อเย่เปิดประตูเข้ามา เหว่ยอี้เดินออกไปข้างนอกนั่งพัก ไอออกมาเป็นเลือด จั่วจวินมาเห็นพอดี เหว่ยอี้.....สงสัยกินเนื้อย่างมากไปหน่อย เลือดกำเดาไหลเลย จั่วจวิน.......ผมไม่ได้มาล้อเล่นกับคุณ สวีลี่บอกว่าคุณเป็นมะเร็ง เรื่องจริงรึเปล่า ลุกขึ้นมาสิ ผมกำลังถามคุณนะ จริงรึเปล่า คุณบอกผมมาสิ ลุกขึ้นมา ลุกขึ้นมาสิ จั่วจวินทำท่าจะชกเหว่ยอี้ จั่วจวิน.....ดูสภาพคุณตอนนี้สิ จะปกป้องเซินเซินได้ยังไง จะดูแลเซินเซินได้ยังไง ใจของผม ตับของผม ปอดของผม ผมจะยกให้คุณหมดเลย (เหว่ยอี้ฟุบไป จั่วจวินประคองเหว่ยอี้ไว้) จั่วจวิน......เพราะเธอต้องการคุณ เธอต้องการคุณคนเดียว ฟังผมนะ คุณต้องมีชีวิตอยู่ต่อ คุณห้ามตาย คุณได้ยินรึเปล่า คุณห้ามตาย ------------------------------------------------------------- จั่วจวินนั่งดื่มเบียร์ จั่วจวิน......เรื่องที่บอกว่าคุณเหลือระยะเวลาแค่ 3 เดือนมันเป็นเรื่องจริงเหรอ เหว่ยอี้......คุณเชื่อเรื่องมนุษย์ต่างดาวไหม ผมรู้สึกสนุกทุกครั้งที่คิดว่านอกโลกมีสิ่งมีชีวิตอยู่ ผมคิดว่ามนุษย์ต่างดาวต้องมีสัญญานลับที่เป็นของตัวเอง ความลับนี้ไม่เพียงแต่เป็นสัญญานที่ใช้แทนคำพูดนะ แต่มีความหมายทิ้งไว้ให้ด้วย จั่วจวิน......ผมไม่เข้าใจ เหว่ยอี้.....เมื่อก่อนผมเคยเจ็บปวดมามาก ผมเคยถามฟ้าเบื้องบนด้วยความโกรธเสมอว่าทำไมท่านไม่ยุติธรรมกับผมเลย จนกระทั่งผมต้องมาทำให้เสี่ยวกวงเสียใจ จั่วจวิน.......เสี่ยวกวงก็รู้เหรอ เหว่ยอี้.....มีวันนึงที่ผมมองฟ้า ผมก็คิดได้ว่าที่ผ่านมาผมคิดผิดไป จั่วจวิน.....ผิดยังไง เหว่ยอี้....ในโลกที่เราอยู่นี้ พระเจ้าได้ทำให้ทุกคนมีความลับเป็นของตัวเอง ความลับนี้มีความหมายมาก เหว่ยอี้......จนผมมีโอกาสได้อยู่กับเซินเซินอีกครั้ง ความลับระหว่างเธอกับผม ถึงแม้ว่าผมจะอยู่ได้แค่ 3 เดือนก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่เหรอ จั่วจวิน.....เรื่องที่ว่าได้พบกันแล้วจะได้อยู่ด้วยกันหรือไม่ ผมก็เคยคิดเป็นเรื่องเป็นราวมาก่อน เหว่ยอี้......คุณเล่าให้ฟังหน่อยสิ จั่วจวิน.......คุณรับรองว่าจะไม่หัวเราะนะ เหว่ยอี้.....ผมซึ่งเหลือชีวิตอยู่แค่ 3 เดือน ขอรับรองว่าจะไม่หัวเราะคุณ ผมรับรอง จั่วจวิน......คุณนี่ชอบล้อเล่นอีกแล้ว  ผมคิดง่ายๆว่าเป็นเรื่องราวของเงือกน้อยไง เหว่ยอี้....เงือกน้อยเหรอ จั่วจวิน.....เขาพูดไม่ได้เพราะผม ตอนนั้นพ่อผมโกรธมาก บอกว่าผมต้องดูแลเซินเซินตลอดไป คุณเคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนไหมล่ะ จั่วจวิน.....เงือกน้อยเพื่อช่วยเจ้าชาย ยอมให้เสียงตัวเองกับแม่มดไป และยอมแลกกับขาทั้ง 2 ข้าง ตอนนั้นผมก็คิดว่าเซินเซินพูดไม่ได้เพราะผมกำลังปกป้องเธอ เหว่ยอี้.....หึ หึ จั่วจวิน....ไหนบอกว่าจะไม่หัวเราะไง เหว่ยอี้.....ผมซึ้งใจต่างหาก จั่วจวิน.....ใช่แล้ว ผมก็ซาบซึ้งเหมือนกัน ถ้าเซินเซินซาบซึ้งใจก็คงจะดี ช่างเถอะ ยังไงเธอก็ไม่ใช่เงือกนั่น ผมก็ไม่เหมาะจะเป็นเจ้าชายด้วย ระหว่างพวกเราคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เหว่ยอี้.....จั่วจวิน จั่วจวิน.....จำไว้นะ ผมมอบเซินเซินให้คุณแล้ว ไม่ว่าคุณจะมีความลับอะไร ไม่ว่าคุณจะเหลือแค่ 3 เดือนหรือว่า 3 วัน ความรักระหว่างพวกคุณอย่าให้มันสูญเปล่า เหว่ยอี้.....แน่นอน ------------------------------------------------------------- เหว่ยอี้กลับมาที่ห้องเห็นเซินเซินนอนที่โซฟา เหว่ยอี้......ได้พบมนุษย์ต่างดาวอย่างคุณ เป็นเรื่องมหัศจรรย์ของขาเข้าเฝือกอย่างผมจริงๆ เมื่อเราจากกันแล้ว ขอร้องคุณอย่าเสียใจ อยากให้คุณจำไว้ ว่าผมมีความสุขมาก ช่วงชีวิตก่อนตายของผม มีความสุขจริงๆ (เหว่ยอี้จุ๊บหน้าผากเซินเซิน ที่เฝือกเขียนชื่อชีเหว่ยอี้และจ้าวเซินเซิน ^___^) ------------------------------------------------------------- จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 16 พ.ย. 49 17:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ------------------------------------------------------------- จื้อเย่ขี่มอเตอร์ไซด์มาส่งเสี่ยวกวง เสี่ยวกวง.....ดึกแล้ว ไม่ต้องขึ้นไปแล้วล่ะ จื้อเย่......ผมก็ไม่ได้บอกว่าจะขึ้นไปนี่นา เสี่ยวกวง......ถ้างั้นถอดหมวกกันน๊อคทำไม (จื้อเย่หอมแก้มเสี่ยวกวง) เสี่ยวกวง......หวงจื้อเย่ จื้อเย่.....ราตรีสวัสดิ์ เสี่ยวกวง....รับโทรศัพท์นึกว่าจื้อเย่โทรมา.....นี่ทีหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ   จั่วจวิน... เสี่ยวกวง.....คุณไม่ได้บอกอาการป่วยของเหว่ยอี้ให้เซินเซินรู้ใช่ไหม จั่วจวิน.....ผมไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกัน เสี่ยวกวง.....ไม่ต้องบอก เรื่องราวของพวกเขาก็ให้เขาตัดสินใจกันเอง จั่วจวิน.....คุณเคยรักเหว่ยอี้มาก ทำไมตอนนี้ถึงได้ปลงล่ะ เสี่ยวกวง.....ฉันปลงไม่ได้เลยซักนิด ความจริงแล้ว ตอนที่ได้เห็นพวกเขา ฉันก็รู้สึกเจ็บปวดอยู่ จั่วจวิน......หึ คุณเอาความโชคร้ายไปมอบให้เซินเซินแล้วนี่ ยังเจ็บปวดอะไรอีกล่ะ เสี่ยวกวง......นี่เหรอเรียกว่าโชคร้าย ได้อยู่กับคนที่รักในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตเขา เรียกว่าโชคร้ายจริงๆเหรอ สำหรับฉันมันเป็นความสุขต่างหาก ถ้าเหว่ยอี้ยอมให้ฉันอยู่ข้างๆเขา ฉันเต็มใจมากๆ จะเต็มใจอย่างที่สุด จะอยู่รักเขา อยู่เป็นเพื่อนเขาจนวินาทีสุดท้าย แต่เสียดายที่ฉันไม่มีโอกาสนั้น ทำให้เขาได้จากโลกนี้ไปอย่างมีความสุข เป็นเรื่องเดียวที่ฉันสามารถทำได้ ฉันเชื่อว่าถ้าวันนี้คนที่ป่วยคือเซินเซิน คุณก็คงจะทำแบบนี้เหมือนกัน ปล่อยให้เธอรักเขาเถอะ จั่วจวินส่งข้อความหาเซินเซิน......ออกมาพบกันหน่อยได้ไหม ------------------------------------------------------------- จั่วตนึกย้อนไปถึงอดีต.....ในเมื่อเธอไม่ต้องการมัน (เขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง เธอไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าฉันหาเธอไม่เจอ รอเธอตลอดเวลา รู้ไหมฉันกลัวแค่ไหน จั่วจวิน.....ชีเหว่ยอี้ ความทรงจำระหว่างคุณแค่อาทิตย์เดียว แต่ที่ผ่านมา 13 ปี และอนาคตข้างหน้าอีก 13 ปี เธอคือความรับผิดชอบของผม เหว่ยอี้.....คุณบอกว่าคุณรักเธอ ดีล่ะ คุณทำอะไรเพื่อเธอบ้าง ที่สุดแล้วคุณทำอะไรเพื่อเธอ จั่วจวิน......ผมเพื่อเธอจนเกือบตาย ครั้งนั้นไม่ใช่อุบัติเหต สุดท้ายต้องทำยังไงถึงจะทำให้เธอมารักผม เพื่อเธอแล้ว แม้แต่ความตายผมก็ไม่กลัว เหว่ยอี้.......สำหรับผมแล้ว ผมกลัวความตายมาก จั่วจวิน.....ลืมเขาจริงๆนะ แล้วแต่งงานกับผม เสี่ยวกวง.....ถ้าวันนี้คนป่วยคือเซินเซิน คุณก็คงจะทำแบบนี้เหมือนกัน ทำให้เขาจากโลกนี้ไปอย่างมีความสุข จั่วจวิน......นานแล้วที่เราไม่ได้วิ่งด้วยกัน เซินเซินวิ่งตาม จั่วจวินนึกถึงอดีต จั่วจวิน......นี่อย่าพูดมากได้ไหม รับไว้เถอะ พูดขอบคุณสิ จูบด้วยสิ ไม่เป็นหรอก ขอจูบทีได้ไหม นี่เมียฉันนะ แกจะทำอะไรน่ะ เซินเซิน......งั้นเธอต้องรับผิดชอบกินสปาเก็ตตี้นี่ให้หมด จั่วจวิน......หมดเลยเหรอ จั่วจวิน....ข้าวกล่องที่เธอเก็บไว้ให้ฉัน ต่อให้กินทั้งชาติฉันก็ไม่เบื่อ จั่วจวิน.....วันนี้ลมพัดสบายจังเลยนะ ลูบทรายยังรู้สึกสบายอีก อาจเป็นเพราะรู้สึกเหนื่อยเกินไป ถึงแม้คนสองคนจะได้อยู่ด้วยกัน แต่ยังไงฉันก็พูดอยู่คนเดียว เซินเซิน.....มีบางครั้งฉันก็คิดแบบนี้ ว่าพี่พูดคนเดียวคงจะเหนื่อยมาก จั่วจวิน.....อ๋อ ที่แท้เธอก็คิดอย่างนี้เหรอ โง่จริง ฉันไม่เหนื่อยซะหน่อย ฉันรู้สึกดีนะ เพราะเธอฉันถึงได้เรียนรู้ภาษามือ แล้วเขาเรียนภาษามือรึเปล่า เซินเซิน.....เขาพอเป็นนิดหน่อย จั่วจวิน......นิดหน่อยจะไปพออะไร ต้องรู้มากๆสิ รู้มากๆ เขียนสื่อสารคุยกับเขา ถ้าหากเขาอยากเข้าใจเธอก็ห้ามขี้เกียจ ถ้าเขาโง่มากนะบอกฉันนะ ฉันจะสอนเขาเอง ฉันจะตีจนกว่าเขาจะเข้าใจ มองฉันทำไม เซินเซินซบไหล่จั่วจวิน จั่วจวิน.....ดูสิ ว่ามีอะไรยังต้องคุยกันอีก รู้ภาษามือไว้มากๆก็ดี เธอจำได้ไหมคราวก่อนที่พวกเราไปทะเลกันเมื่อไหร่ ก่อนไปชิงเต่า 1 วัน (เซินเซินจับมือจั่วจวิน) จั่วจวิน.....ฉันไม่เป็นไรหรอก (จั่วจวินจับมือเซินเซิน) ฉันจะปล่อยมือเธอ จำไว้นะ เธอต้องมีความสุข ------------------------------------------------------------- จั่วจวิน.....สวีลี่ไม่ยอมรับใบลาออกของผม ผมเลยต้องมาบอกท่านประธาน  เมื่อผมมอบหมายงานเสร็จแล้ว ผมจะรีบไป ขอบคุณที่ดูแลครับ ท่านประธาน.....หยุดก่อน จั่วจวิน....ถ้าผมยังพูดไม่ชัดเจน ผมจะพูดอีกครั้ง เซินเซินกับเหว่ยอี้อยู่ด้วยกันแล้ว เป็นความสุขของลูกชายคุณ ผมขอร้องคุณอย่าไปขัดขวางพวกเขาอีกเลย แล้วคุณจะเสียใจ จั่วจวินเดินออกไป ผู้ชาย....ท่านประธาน ท่านประธาน....มีอะไร ผู้ชาย....เรื่องการจัดการภายในบริษัท ข้อมูลที่ให้จัดการเรียบร้อยแล้ว อยู่ในแผ่นนี้แล้วครับ ท่านประธาน...ฉันรู้แล้ว ยังมีปัญหาอะไรอีกไหม ผู้ชาย....ข้อมูลนี้เป็นข้อมูลที่สำคัญมากเป็นความลับของบริษัทที่จะแพร่งพรายออกไปไม่ได้ ท่านประธาน.....รู้แล้ว ฉันจะระวังก็แล้วกัน ผู้ชาย....ครับ ท่านประธาน.....บางทีข้อมูลนี้อาจทำให้เหว่ยอี้กลับมาอยู่ข้างฉันอีกก็ได้ ------------------------------------------------------------- ร้านขายเครื่องไฟฟ้า เซินเซิน....ฉันอยากซื้อกล้องถ่ายรูป เหว่ยอี้..... 1 2  3 ถ่ายรูปเซินเซิน เซินเซิน....ทำไมซื้อกล้องโพราลอยด์มา มันแพงมากเลยนะ เหว่ยอี้.....ไม่ต้องไปล้างไง ได้เห็นรูปทันทีเลย เซินเซิน.....กล้องดิจิตอลก็เห็นรูปได้เหมือนกัน เหว่ยอี้.....ผมไม่ชอบดูรูปจากหน้าจอ เซินเซิน.....ก็เอากล้องไปล้างรูปได้นี่นา เหว่ยอี้.....ผมไม่อยากรอ เซินเซิน.....ทำไมล่ะ เหว่ยอี้.....ผมไม่มีเวลาแล้ว เซินเซิน.....คุณจะไปไหนเหรอ คุณจะกลับบ้านใช่ไหม เหว่ยอี้.....เด็กโง่ ผมจะทิ้งคุณกลับบ้านไปคนเดียวได้ยังไง ใช่แล้ว พวกเรายังไม่ได้ถ่ายรูปกันเลย รูปถ่ายโดนลมพัดปลิว รูปคู่ปลิวตกไป เซินเซินวิ่งลงไปเก็บ เหว่ยอี้ปวดท้องอีก เซินเซินลงมาข้างล่างหารูป ท่านประธานเก็บรูปให้ ท่านประธาน.....เธอไม่ถามเหรอว่าฉันมาทำไม ถ้าเธอไม่แคร์จั่วจวิน เธอก็ไปซะ ถ้าหากอยากช่วย จั่วจวิน มีเธอเพียงคนเดียวที่ช่วยเขาได้ ------------------------------------------------------------- ตำรวจมาจับจั่วจวินที่บ้าน จั่วจวิน.......ความลับอะไรของบริษัทผมไม่รู้จริงๆ ไม่ใช่ผม ทำไมผมต้องไปให้การด้วย เซินเซินลงจากรถท่านประธาน เห็นจั่วจวินถูกตำรวจจับไป จั่วจวิน.....เซินเซิน ท่านประธานนั่งอยู่ในรถยิ้มเยาะ ลงจากรถมา ท่านประธาน....เข้าใจรึยังล่ะ ถึงแม้ทำเรื่องผิดต่อบริษัท ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือว่าเรื่องใหญ่ ยังไงจั่วจวินก็ไม่ปลอดภัยแล้ว จะดูซิว่าเธอจะทำยังไง ------------------------------------------------------------- เหว่ยอี้หยิบกระถางต้นไม้มาดู เหว่ยอี้.....หรือว่าผมจะไม่ได้เห็นดอกไม้บานแล้ว ท่านประธานมาส่งเซินเซิน เหว่ยอี้มองมาจากดาดฟ้าเห็นพ่อมาส่งเซินเซิน ------------------------------------------------------------- เซินเซิน......แม่ หนูควรจะทำยังไงดีคะ ------------------------------------------------------------- บริษัทอี้หยาง พนักงาน.....ผู้จัดการ สวัสดีค่ะ เหว่ยอี้.....พ่อมาหาเซินเซินทำไม ท่านประธาน.....แกอย่ามาพูดคำนี้กับฉัน อย่าคิดว่าความรักของพวกแกมันเป็นเรื่องถูกต้อง ฉันต้องการช่วยแก ความรักของแกมันเป็นแค่แผนการร้ายของเขา ที่ผ่านมาฉันเป็นคนสอนแก เรื่องกิจการ การตลาดของบริษัท ที่ผ่านมาฉันหวังดีต่อแกนะ เหว่ยอี้.....พ่อ ที่ผ่านมาที่พ่อสอนผมทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเดียวเรื่องของความรัก บางทีอาจเป็นเพราะพ่อไม่รู้ว่าความรักคืออะไร พ่อ ครั้งนี้ผมจะเป็นคนสอนพ่อเองว่าความรักคืออะไร ------------------------------------------------------------- เหว่ยอี้ไปทำงานที่ร้านต้นไม้ ผู้ชาย....อรุณสวัสดิ์ เหว่ยอี้.....มาสายเหรอครับ ผู้ชาย......ใช่เพราะงานที่โรงงาน ตอนนี้อีกสองวันทุกคนตัดสินใจจะประท้วง พวกเราต้องต่อต้านการกระทำของพ่อคุณ คงทำให้คุณลำบากใจ ถ้าเป็นไปได้ พวกเราก็ไม่อยากทำแบบนี้ บริษัทจะลดคนและไม่มีหลักประกันอะไรให้เลย ทุกคนก็มีครอบครัวที่ต้องดูแล อย่างงานปลูกต้นไม้นี่ ก็ไม่พอจะเลี้ยงครอบครัวของผมหรอก ถ้าหากว่าต้องถูกเลิกจ้าง พวกเราไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน เหว่ยอี้......ผมเข้าใจความรู้สึกของพวกคุณ เซินเซินนึกถึงคำพูดของท่านประธาน.....มีเธอคนเดียวที่ช่วยเขาได้ (เซินเซินร้องไห้) เหว่ยอี้.....ผมกลับมาแล้ว เซินเซิน(แอบเช็ดน้ำตา).....ทำไมเอาดอกไม้มาให้ฉันล่ะ เหว่ยอี้.....เพราะว่าดอกไม้ที่นี่มันยังไม่บานเลย ผมเลยเอาที่บานแล้วมาให้คุณไง เซินเซินจับมือเหว่ยอี้ เหว่ยอี้.....เป็นอะไรไป เซินเซิน.....ไม่มีอะไร คุณคงลำบากมาก และไม่รู้จะพูดกับใครดี เหว่ยอี้.....เด็กโง่ ผมไม่ลำบากซักนิด เซินเซิน.....ทำให้คุณต้องมาอยู่ในโลกเงียบของฉัน เหว่ยอี้......ทางที่ดีคุณก็รีบพูดให้ได้เร็วๆ แต่ก่อนผมไม่ชอบเสียงดัง ผมชอบความเงียบ แต่ตอนนี้ผมชอบทุกสรรพเสียงในโลกนี้จริงๆ (เหว่ยอี้กอดเซินเซิน) เสียงแห่งความจริง เสียงแห่งความอบอุ่น เสียงของความเป็นห่วงเป็นใย ทุกเสียงทำให้ผมมีความสุขมาก คุณรู้รึเปล่า ความเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณคนเดียว จื้อหลิง.....ทานข้าวได้แล้ว เหว่ยอี้....คุณฟังสิ มีเสียงมากระตุ้นพวกเราอีกแล้ว ไม่รู้ทำไม วันนี้ผมรู้สึกหิวจริงๆ ไป พวกเราไปทานข้าวกันเถอะ จื้อเย่.....พี่ พี่ทำกับข้าวอะไรเหรอ วันเกิดก็ผ่านไปแล้วนี่ จื้อหลิง....ฉลองที่ฉันอกหักไง ถ้าจะกินมื้อใหญ่ไปเลยไม่ได้เหรอไง ผู้จัดการ ขออวยพรให้คุณ ขออวยพรให้คุณกับเซินเซินอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า เหว่ยอี้.....ขอบคุณ จื้อเย่.....ผมก็ขออวยพรให้พวกคุณอยู่ด้วยกันจนชั่วฟ้าดินสลาย เหว่ยอี้....ขอบคุณ จื้อหลิง....จำไว้นะคะ คุณต้องมีความสุขล่ะ ฉันยอมถอยไม่เป็นมือที่ 3 เป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่เลยนะ เหว่ยอี้....ผมจะถนอมไว้ให้ดีครับ (จับมือเซินเซิน) ขอบคุณพวกคุณทุกคนมาก จื้อหลิง.....เสี่ยวกวง ฉันเชื่อว่าคุณต้องหาผู้ชายได้ดีกว่านี้ จริงรึเปล่าล่ะ ฮ่าๆๆๆ ฉันลืมไป ฉันยังมีน้องชายคนนี้อีกคน ไม่เป็นไร ฉันหวงจื้อหลิง จะพยายามค่ะ สู้ สู้ มา ชนแก้ว ------------------------------------------------------------- จื้อเย่กับเสี่ยวกวงนั่งชิงช้ากัน จื้อเย่....คุณกำลังคิดอะไรอยู่ เสี่ยวกวง....ฉันกำลังคิดถึงเหว่ยอี้กับเซินเซิน จื้อเย่....โธ่ เสี่ยวกวง.....ไม่ได้คิดอย่างที่นายกำลังคิดหรอกน่า โอเค จื้อเย่.....คุณรู้ไหม เรื่องวันนี้ต้องบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์เลยว่าคุณหมีเสี่ยวกวงแคร์ว่านายหวงจื้อเย่คิดอะไร เสี่ยวกวง.....นายนี่น่าเกลียดจริงๆ จื้อเย่.....เอาล่ะ เอาล่ะ ทำไมผู้หญิงหน้าบางจริงๆเลย ก็ใครใช้ให้ผมรักคุณนะนี่ เอางี้ผมเลี้ยงไอติมคุณนะ คุณบอกหน่อยว่าคุณคิดถึงเหว่ยอี้กับเซินเซินเรื่องอะไร เสี่ยวกวง.....ฉันกำลังคิดว่าจะเอาเรื่องที่ฉันเคยเขียนเรื่องคนที่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตามาเรียบเรียงใหม่น่ะ จบตอน 18 จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 16 พ.ย. 49 17:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ยังรอพี่นาอยู่นะคะ จากคุณ : baby_15 - [ 16 พ.ย. 49 23:27:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกๆคนที่ช่วยแปลภาษาไทยมากๆเลยนะคะ  และ ลงรูปประกอบให้นะคะ  อ่านจบแล้วคะ เศร้าจังเลย จากคุณ : น้ำพริกปลา2 - [ 22 พ.ย. 49 19:10:03 ]