ความคิดเห็นที่ 1 ผมมองแบบปลงๆนะ ก่อนหน้านี้ สองสามปีมานี่ เป็นเหมือนยุคทองของวงการหนังสือ นิตยสารไทย ใครรักใครชอบTopicด้านไหนมีหนังสือออกมารองรับหมด หนังสือเกี่ยวกับแวดวงแอร์-สจ๊วตยังมีเลย แปลกดี วงการเพลงสากลก็มีออกมา โดยเฉพาะแนวร๊อค เมทัล มีอย่างน้อยๆเท่าที่เห็นๆ เจ็ดแปดเล่มเชียว ทีนี้ตามกลไกตลาด เมื่อความต้องการมันไม่มากขนาดนั้น ก็แย่งกลุ่มคนอ่านกันเอง ใครแข็งกว่าก็พอไปได้ ใครอ่อนแอก็ล้มหายตายจาก เป็นสัจธรรม มาถึงวันนี้ ยอดขาย เป็นดัชนีชี้วัดอย่างดี สปอนเซอร์เล็งเห็นว่าโฆษณาไม่ช่วยส่งเสริมยอดการซื้อสินค้าเลย(โดยเฉพาะเทป-ซีดี) ผมว่ามันสะท้อนให้เห็นว่า กลุ่มคนฟังดนตรี ลดความสนใจข่าวสารเบื้องลึกของศิลปินลงไป ศิลปินเป็นเพียงแค่คนทำเพลงออกมาให้โหลดเอาฟรีๆ ตะบี้ตะบันทำวงทำผลงานออกมาเถิด เอ็งเป็นใคร มีข่าวคราวอะไร ข้าไม่ได้สนใจหรอก ข้าโหลดๆๆมาฟัง บางทีชื่อเพลงชื่ออัลบัมยังไม่รุ้เลย สิ่งที่เห็นเป็นผลที่เกิด เหตุปัจจัยมันมี ใครมองเห็นคล้ายกับผมมั่งครับ แต่เมทัลแมก ผมซื้อเล่มที่มีสกูปทุกเล่มนะ ชอบพี่หน่อยอนุสร แกทำสกูปอ่านแล้วละเอียดใช้ได้เลย รสนิยมเพลงแกตรงกับผมด้วย จากคุณ : เคราครึ้ม - [ 15 พ.ย. 49 00:32:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมอ่าน ตามเฮียอนุสรณ์แกน่ะ พอแกออกจากเล่มนู้นก็ตามแกไปเรื่อยจนเริ่ม Net ก็เลิกซื้อไปหาข้อมูลบนเน็ตเอา ผมอาจจะเป็นพวก Undergrond of Underground ของ ชาวเมตัลมั้งเ หอๆ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 49 09:22:44 จากคุณ : Brutal PoP - [ 15 พ.ย. 49 08:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อะไรมันได้มาง่าย บางทีเราก็ไม่ค่อยเห็นคุณค่ามัน หลายคนใช้ bit torrent โหลดเพลงมาฟัง ได้ทีละ BOXSET (จริงๆผมก็ใช้นะ แต่พอฟังแล้วชอบอับั้มไหนก็จะไปซื้อลิขสิทธิ์ เดือนนี้ก็หมดไปหลายพันบาทกับแนว metal) ทีนี้พอโหลดมาฟังฟรีทีละหลายอัลบั้ม ได้มาง่ายๆ ไม่มีปก ไม่มีรายละเอียด มันไม่ค่อยเห็นคุณค่างานเท่าไหร่ ฟังกันแบบผิวเผิน! สมัยก่อน 20 ปีที่แล้ว แม้มีเทปผี แต่ก็ต้องซื้อ ซื้อมาแล้วก็ฟังกันรอบแล้วรอบเล่า งานเมทัลคลาสสิคสมัยก่อน ยิ่งฟังมากรอบยิ่งเห็นความงามของมัน ในช่วง 1 เดือนที่ผ่านมา ผมตามเก็บซีดีลิขสิทธิ์งานเมทัลที่ผมฟังมาร่วม 20 ปีเต็มจากเทปพีค็อก สิบกว่าอัลบั้ม พอมาฟังแบบซีดี (หลายแผ่นรีมาสเตอร์ใหม่) ได้ยินเสียงละเอียดๆ เล็กๆน้อยๆ ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยในช่วง 20 ปีที่ผ่านมามากมาย ดีใจที่ตามเก็บงานเก่าๆ สิ่งหนึ่งที่ทำให้เราซึมซับงานเมทัลเก่าๆ ก็มาจากนิตยสารดนตรีอย่าง Quiet Storm, STARPIC ตั้งแต่ยังไม่แยกเล่มหนัง-เพลง, Music Express, บันเทิงคดี, Crossroad ฯลฯ ตามความรู้สึกของผม เด็กสมัยนี้ค่อนข้างสัมผัสอะไรกันอย่างฉาบฉวย ทั้งที่มีทั้ง Net ทั้งข้อมูลข่าวสารจาก Booklet ฯลฯ มากมาย แต่มันอาจจะทะลักทะลายออกมามากมาย จนเขาไม่ค่อยเห็นคุณค่าของข้อมูลข่าวสารพวกนี้ก็ได้ สมัยก่อนผมจะหาข้อมูลวงที่ชอบที ต้องคอยลุ้นให้นิตยสารดนตรีเอามาลง แต่เชื่อเถอะครับ Hardcopy Book/ Magazine ยังเป็นอะไรที่ไม่ตาย(สนิท) อย่างแน่นอน มันแค่รอเพียงมีคนนำ something new ที่แตกต่างมานำเสนอเท่านั้น ผมคิดว่า รูปแบบการเขียนใหม่ๆ รูปเล่มนิตยสารใหม่ๆ สำนวนภาษา ความละเมียดละไมในการจัดทำ ไม่สุขเอาเผากิน ความแน่นปึ๊กในเนื้อหา มีข้อมูลอ้างอิง/หลักวิชาการ แต่นำเสนออย่างรุ่มรวย ไม่ซีเรียส อ่านสนุก เนื้อหาน่าติดตาม คือคำตอบสำหรับนิตยสารทุกเล่มในอนาคตครับ จากคุณ : Younger Pat - [ 15 พ.ย. 49 16:23:48 A:58.136.50.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมอายุ 13 แต่รู้จักวงที่พี่พูดทุกวงครับ แถมเกลียด กอล์ฟไมค์ด้วย จากคุณ : Hurricane_love goldfish - [ 15 พ.ย. 49 17:37:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเองอ่านบันเทิงคดีมาจนพี่ซันเลิกทำนะ แล้วตัวจริงก็รู้จักกับพี่ซันพอสมควร หลายครั้งผมค่อนข้างจะเสียดายหัวนิตรสารดีๆอย่างนี้จริงๆ และอีกอย่างจะพุดถึงวงการเพลงปัจจุบัน มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะแย่พอสมควร ไม่ต้องพุดถึงวัยรุ่นหรอกครับ ระดับอายุพอๆกับผมอย่างพี่สาวแฟนผมยัง ร้องไห้กับหนังเกาหลี ฟังไอ้นักร้องเกาหลีหลายคนที่ขายแต่หน้าตา สำหรับภาคดนตรี นั้นไม่ได้เรื่องซักนิด มันคล้ายกับการที่เราจะพุดว่า มันกลายเป็นธุรกิจที่เอาแต่จะป้อนข่าวเพื่อให้เกิดการที่คนฟังมากขึ้น จนไม่ได้ดุถึงเนื้องาน หลังจากนี้สังคมทุนนิยมนั้น คงทำให้ทุกอย่างกลายเป็นอะไรที่เอาความจริงแบบฉาบฉวย สำหรับผมเองนั้นคิดว่ามันคงจะยากมาก ที่จะทำให้สังคมดีขึ้น จากคุณ : amalit1990 - [ 15 พ.ย. 49 18:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมอายุเกือบ 18 แต่ชอบเพลงของทุกๆวงที่พวกท่านเอ่ยถึงมา และก็รู้สึกเบื่อกับสื่อสมัยนี้จริงๆนะ ไอ้ที่มันมีสาระ ดันหายไปหมด แต่ไอ้ที่ไร้สาระอย่างซุบซิบนินทา ปาปารัซซี่ ยังวางแผงกันอื้อ มาคิดดูอีกที่ก็รู้สึกเสียดายนะครับที่หนังสือดนตรีดีๆแบบนี้กำลังจะหายไป เพราะหนังสือพวกนี้มันคือแหล่งเปิดทางให้ผมได้สัมผัสกับดนตรีร็อกที่แท้จริงครับ จากคุณ : Warut - [ 15 พ.ย. 49 21:35:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าคนฟังบ้านเรามีคุณภาพมากขึ้น เราก็จะมีวงดนตรีที่มีคุณภาพมากขึ้นด้วยครับ จากคุณ : agent orange - [ 15 พ.ย. 49 23:23:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คือผมอยากจะแนะนํานิดนึงน่ะ ตัวผมเองก็ฟังแนวนี้แต่จริงก็ฟังได้ทุกแนว แต่ไม่เห็นต้องไปเกลียดกอล์ฟ ไมค์น่ะ ดนตรีทุกแขนงมันมีความเจ๋งอยู่ในตัวของมันน่ะ ขึ้นอยู่กับเราจะมีรสนิยมแบบไหน จากคุณ : รังแคน้อย - [ 16 พ.ย. 49 00:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เฉยๆครับ เดี๋ยวก็มีเล่มใหม่ออกมา ก็เห็นเป็นวัฎจักรอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร แต่หลังๆไม่ค่อยซื้อละ อ่านในเน็ทเอาดีกว่า หนังสือก็เอา article ในเน็ทไปแปลอีกทีนี่แหละ จากคุณ : knotyman - [ 16 พ.ย. 49 00:54:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ลงไป Debate ประเด็นย่อยๆ นะครับ แต่ขอนำเสนอดังนี้ครับ 1. ผมว่าวงการหนังสือที่ไม่ใช่กระแสหลักโดยรวมๆ นั้นกำลังแย่ครับไม่ใช่แต่นิตยสารดนตรีสากลเท่านั้น ผมมีเพื่อนฝูงและคนรู้จักทำงานในสายวรรณกรรม หรือ ไม่ก็นิตยสารอยู่จำนวนหนึ่ง ก็ได้ยินการยืนยันมาในทำนองเดียวกัน ในระดับหนึ่งแล้วคุณอยู่ในระบบเศรษฐกิจแบบนี้คุณก็ต้องทำใจครับ กลไกตลาดมันทำงานอย่างนี้อยู่แล้ว ของอะไรที่ Demand น้อยก็ตกไปเป็นเรื่องปกติทุกอย่าง (แต่จะตัดสินคุณค่า Demand นั้นเป็นอย่างไรก็มีอีกเรื่อง) อย่างไรก็ดีประเด็นที่น่าสนใจสำหรับผมก็คือ เรื่อง ภาษีกระดาษ (ซึ่งมีผลต่อราคากระดาษ) ตรงนี้ผมว่ามันเล่นได้เหมือนกันเพราะ มันอาจทำให้ต้นทุนในการผลิตสื่อสิ่งพิมพ์ลดลงก็เป็นได้ อีกเรื่องไม่ชอบมาพากลที่ผมได้ยินคือ การผูกขาดตลาดของ AA (ที่ทำให้กระดาษราคาขึ้นเช่นเดียวกัน) ผมว่าต้องเล่นหลายๆ ด้านนะสื่อสิ่งพิมพ์ที่เป็นทางเลือกถึงจะอยู่รอด กระตุ้น Demand ไม่ได้ก็ต้องลด Cost (ซึ่งถ้ารัฐต้องการให้คนอ่านหนังสือจริงๆ นั้นก็น่าจะช่วยตรงนี้ได้บ้างอยู่แล้ว ... อย่างไรก็ดีการ Discourage การอ่านหนังสือของชาวบ้านก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ในประวัติศาสตร์) 2. ผมคิดว่าการ Download เพลง นั้นไม่ได้การทำให้คนฟังเพลงอย่าง "หยาบๆ" นะ จริงอยู่หลายๆ คนที่ทำการ Download เพลงมาอาจจะไม่รู้จักแม้แต่ชื่ออัลบั้มและศิลปิน แต่ก็เป็นที่น่าสงสัยเช่นเดียวกันว่าคนประเภทเดียวกันในสมัยที่ยังต้องซื้อเทปซื้อแผ่นนั้นจะใส่ใจกับเนื้อหาที่มีให้อ่านแค่ไหน (เคยสนมั้ยว่าใครโปรดิวซ์, ใครเป็น Engineer, ใครแต่งเพลงไหน, Etc.) สรุปคือ ผมไม่คิดว่าเทคโนโลยี Download เพลงแบบ P2P นั้นจะ"ทำให้"คนเสพงานอย่างหยาบๆ ขึ้นโดยตัวมันเองนะ (แต่โหลดมาเยอะจนฟังไม่ละเอียดเป็นอีกเรื่อง ... ซึ่งผมว่านั่นไม่ใช่ความผิด Technology) แต่ผมว่ามันทำให้คนที่ฟังงานหยาบๆ อยู่แล้วมีทางเลือกมากขึ้นมากกว่า ... ก็ปล่อยๆเขาไปเถอะครับ 3. ผมว่าหนังสือดนตรีดีๆ (โดยเฉพาะสาย Metal) นั้นจะหายากลงเรื่อยๆ นะ ยิ่งเดี๋ยวนี้มีให้ตามข้อมูลข่าวสารพวกนี้ในเน็ตด้วยก็ต้องนับว่าหนังสือพวกนี้มีคู่แข่งที่น่ากลัวทีเดียว พอคนซื้อน้อยลงก็ต้องปรับตัวให้ตลาดขึ้น ซึ่งก็ทำให้คนซื้อน้อยลงไปอีก (เพราะ มันมีอย่างอื่นที่มันตลาดกว่านั้น) น้อยลงๆ จนเจ๊งในที่สุด เป็นวงจรอุบาทว์ที่น่ากลัวยิ่งนักของคนทำสิ่งพิมพ์พวกนี้ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 16 พ.ย. 49 08:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อินเตอร์เนตน่าจะมีส่วนทำให้คนซื้อน้อยลงด้วยในความคิดผม... จากคุณ : Soul To Squeeze - [ 16 พ.ย. 49 12:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมก็ไม่ได้อ่าน ME นานแล้วอ่ะครับ บอกตรงๆว่าเบื่อโดยเฉพาะ จดหมายของคนอ่านที่เขียนเข้ามาทะเลาะกันเอง ยิ่งยุคที่ Kurt ตายใหม่ๆนะ มีแต่จม. Show Pow ว่าข้านี่ฟัง Nirvana ก่อนใคร ขอออกความเห็นแบบกลางๆ ก็แล้วกัน คือธรรมชาติของหนังสือเนี่ยจะอยู่หรือจะไป มันขึ้นอยู่กับ จุดแข็งของหนังสือ Columnist ที่ดึงดูดคนอ่าน และความชัดเจน Columnist นี่แม่เหล็กเลย เป็นจุดแข็งของหนังสือ ถ้าคิดว่า Internet มีผล เนื้อหาที่ลงก็ควรจะเป็นอะไรที่เป็น Original ของ Columnist หรือเป็นการวิเคราะห์ มากกว่าข้อเท็จจริง ซึ่งหาอ่านไม่ได้จาก Internet และ Columnist ก็จะเป็นตัวแปรในการกำหนดแนวทางที่ชัดเจนของหนังสือ อย่าง Guitar Mag ที่ปรับกระบวนทัพด้วยการดึง นักดนตรีวัยรุ่นที่เป็นที่รู้จักมาเป็น Columnist เสริมด้วยเรื่องราวที่ใกล้ตัวน้องๆมากขึ้น เช่น จับวงจากห้องซ้อมมาลงหนังสือ ลง Tab เพลงไทย ถ้าไม่ชัดเจน มันก็ดึงดูดกลุ่มเป้าหมายแบบจังๆไม่ได้ คนอ่านน้อย โฆษณาก็น้อยตาม ที่นี้หนังสือดนตรี ในลักษณะที่เป็น สัมภาษณ์ ข้อเขียน เรื่องราว ประวัติ วงดนตรีต่างๆ โฆษณาที่ลงมันจะเป็นในทำนอง ค่ายเพลง เทป CD DVD ซึ่งตรงกลุ่มเป้าหมายหนังสือ เต็มที่ก็จะมีโฆษณาเครื่องดนตรีอยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่ตรงกลุ่มเป้าหมายนัก เพราะนักฟังเพลงหลายคน ไม่ได้เล่นดนตรี จะว่า mp3 ไม่มีผลก็คงไม่ถูกนัก เพราะเมื่อยอดเทปมันไม่เดิน ใครเขาจะเอาเงินมาเผาเล่นครับจริงมั้ย ยอดขายต่อเล่มได้กันไม่เท่าไหร่หรอก เจอจัดจำหน่ายฟาดเรียบ รายได้หลักๆก็จาก ค่าโฆษณานี่แหล่ะ เห็นชัดๆเลยก็ Com Music เล่มนี้เจาะกลุ่ม คนทำเพลงด้วย Computer โฆษณาที่ลง ก็จะเป็นเรื่องของ Hard Ware ซึ่งโชคดีมากที่ Techology สมัยนี้ยังไม่ก้าวไกลเท่าไหร่ ประเทืองมันก็เลยเอา Sound Card มา Burn ลง Princo ไม่ได้ 555+ อีกอย่าง mp3 มันทำให้เกิดกรณี ข้อมูลมากเกินความจำเป็น Over Used ใครเคยบ้างครับ ที่นั่งชั่งใจระหว่าง 3 Album ที่วางอยู่บนแผงว่าจะซื้อ Album ไหนดี เดี๋ยวนี้เพลงมันได้มาง่ายๆ กลไกการคัดกรองจึงไม่มี โหลดเอา โหลดเอา แล้วก็โหลดเอา มันไม่มีกระบวนการวิเคราะห์ แยกแยะ จำแนก เปรียบเทียบ วิจารณ์ข้อดีข้อด้อย คนฟังจึงไม่รู้สึกผูกพันธ์กับเหล่าศิลปินเท่าไหร่ ก็เลยยิ่งไม่สนใจจะติดตามกัน จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 16 พ.ย. 49 14:24:41 A:124.121.73.177 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เดี๋ยวนี้ผมก็เลิกอ่าน ME ไปแล้วเหมือนกันครับเพราะรู้สึกว่าเนื้อหาเมตัลมันน้อยลงๆ ไม่ใช่ว่าผมฟังแต่เมตัลนะครับ ป๊อบพังก์ ร็อกทั่วไปผมก็ฟัง แต่อยากอ่านอะไรเกี่ยวกับเมตัลมากกว่า อีกอย่างคือไม่รู้ว่านักเขียนของ ME เป็นอะไรนักหนา (มากกว่า 1 คน) ชอบกัดแขวะ MM เป็นประจำ แล้วก็บอกเองว่าวงการเดียวกันไม่น่าจะมาด่ากันเอง ผมไม่เข้าใจครับว่าทำเพื่ออะไร จากคุณ : สงสัย (ภาคต่อ) - [ 16 พ.ย. 49 18:14:43 A:161.200.107.235 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 มองอีกแง่หนึ่ง ผมอยากให้คนทำหนังสือของบ้านเรานั้นมีจรรยาบรรณในการเสนอข่าวสารด้วยก็จะดีครับ บางคอลัมภ์ของหนังสือบางเล่ม (จริง ๆ ก็ทุก ๆ เล่มที่ผมเคยอ่านนะ) นั้นก๊อปปี้จากแหล่งข้อมูลอื่นมาเต็ม ๆ แล้วไม่ให้เครดิตซักนิด ผิดก.ม. นะครับ เอามาแปลมั่ว ๆ ซั่ว ๆ ให้พวกเราเสียตังค์ซื้อกัน คนที่ติดตามข่าวสารที่มาจาก original sources จริง ๆ ก็มีเยอะนะครับ พอคนเหล่านี้รู้แล้วว่าหนังสือเล่มโน้นเล่มนี้มันไม่ซื้อสัตย์ก็ไม่อุดหนุนจะดีกว่าครับ สู้อ่านจากอินเตอร์เนตแล้วเปิดดิคชันนารี่แปลเองและดูไปด้วยจะดีเสียกว่าครับ จากคุณ : Metallurgist - [ 16 พ.ย. 49 22:25:11 ]