ความคิดเห็นที่ 1 ท่าทางจะร้อนใจจริงๆ เบิ้ลตั้ง 2 กระทู้ ขออนุญาตตอบเรื่อง Proposal นะครับว่าต้องมีองค์ประกอบดังนี้ 1) บทนำ ความเป็นมาของเรื่องทีทำการศึกษา เหตุผลความจำเป็น 2) วัตถุประสงค์ของการศึกษา 3) ผลที่คาดว่าจะได้รับ 4) ขอบเขตของการศึกษา 5) แนวทางและวิธีการศึกษา 6) ระยะเวลาที่ใช้ แผนงานและขั้นตอนการดำเนินการ 7) เครื่องมืออุปกรณ์ที่ใช้ 8) งบประมาณ (ถ้าจะขอเงินสนับสนุน) เรื่องอื่นๆ รอพี่ๆใจดีมาตอบนะครับ จากคุณ : Nice No.1 - [ 24 ธ.ค. 49 10:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 งานแจ๊สเริ่มครั้งแรกอย่างเป็นทางการ ผมจำได้ว่าเป็นงานที่จัดขึ้นที่สวนอัมพร ในวาระปีกาญนาภิเษกของในหลวง ... ซึ่งหลังจากปีนั้นแล้วก็จัดขึ้นต่อเนื่องมาเรื่อยๆ ครับ ในชื่องาน Bangkok Jazz Festival และรวมถึงการจัดคอนเสิร์ต "จุดประกาย" ของทางเนชั่น ที่ผมคิดว่าเป็นปัจจัยหนึ่งที่สำคัญที่ช่วยให้ที่ทางของเพลงแจ๊สในบ้านเราใหญ่ขึ้น มีกลุ่มคนฟังมากขึ้น ้ผมว่าลองติดต่ออย่างเป็นทางการกับนักข่าวสายดนตรี หรือผู้ติดตามข่าวสารในวงการนี้อย่างต่อเนื่อง อย่าง อ.ประทักษ์ ใฝ่ศุภการ หรือ คุณอนันต์ ลือประดิษฐ์ ก็ได้นะครับ จากคุณ : udomdog - [ 24 ธ.ค. 49 10:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณมากๆคะ โพสต์ข้อมูลมาอีกเรื่อยๆนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างสูงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Spicy Vodka - [ 24 ธ.ค. 49 15:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ครั้งเเรกจัดที่สวนอัมพรครับ จากคุณ : Homeless Bass - [ 24 ธ.ค. 49 17:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สาสน์จากประธานคระกกรมการจัดงาน ปองพล อดิเรกสาร ตอนั้นเป็น รมต.สำนักนายก จากคุณ : Homeless Bass - [ 24 ธ.ค. 49 18:03:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ต่อ... จากคุณ : Homeless Bass - [ 24 ธ.ค. 49 18:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คำนำ จากคุณ : Homeless Bass - [ 24 ธ.ค. 49 18:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อ..(มีลายเซ็นBenny Carterด้วย อิอิ ...เสียดายตอนนี้ไม่อยู่ซะเเล้ว) จากคุณ : Homeless Bass - [ 24 ธ.ค. 49 18:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วัตถุประสงค์ครับ จากคุณ : Homeless Bass - [ 24 ธ.ค. 49 18:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อครับ.... จากคุณ : Homeless Bass - [ 24 ธ.ค. 49 18:10:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ช่วยได้เเค่นี้ครับ จากคุณ : Homeless Bass - [ 24 ธ.ค. 49 18:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณมากๆคะ อย่างงี้ก็แสดงว่า มีการจัดการแสดงแจ๊สในประเทศไทยมา 10 ปีได้แล้วใช่มั๊ยค่ะ แล้วพวกพี่ๆคิดว่าจะพอมีใครที่ทำข้อมูลในส่วนนี้เก็บไว้บ้างรึเปล่าคะ เกี่ยวกับจำนวนครั้งที่มีการแสดงในแต่ละปีเรื่อยๆมา จนถึงทุกวันนี้อ่ะ เพื่อที่จะได้เห็นภาพของการเจริญเติบโตของวงการแจ๊สในประเทศไทยคะ ^_^ ขอบขอบคุณพี่ๆทุกๆท่านที่ให้ความช่วยเหลือคะ จากคุณ : Spicy Vodka - [ 24 ธ.ค. 49 20:22:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โคม่า ซีเรียสลี่...........สู้ๆๆๆ :P จากคุณ : The Girl From 1969 - [ 24 ธ.ค. 49 21:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สู้ๆนะครับน้อง จากคุณ : knock1985 - [ 25 ธ.ค. 49 01:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ช่วยกันเก็บเข้าคลังกระทู้ครับ จากคุณ : ลุุงปลาทองสีน้ำเงิน (platong_trumpet) - [ 25 ธ.ค. 49 01:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ซานต้ามาช่วยเชียร์แล้ววว  สู้ๆๆ จากคุณ : bigboydt - [ 25 ธ.ค. 49 10:50:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ^^ ซานต้าข้างบนมาที 2 คนเลย??? นึกว่าจะมาช่วยปั๊มหัวจาย จากคุณ : Nice No.1 - [ 25 ธ.ค. 49 11:05:22 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จริงๆผมว่าที่แจ๊สโตได้ขนาดนี้ เป็นเพราะสถาบันการศึกษาบรรจุแจ๊สเป็นวิชาเอกนั่นแหละครับ ทำให้ผลิตบุคลากรแจ๊สใหม่ๆเพิ่มขึ้นทุกปี วัยรุ่นสมัยนี้จึงเข้าถึงแจ๊สได้ง่ายและลึกซึ้งมากกว่าเมื่อก่อน เพราะอาจารย์เคี่ยวและเขี้ยว ถ้าหากจำไม่ผิดน่าจะเป็น มหิดล ที่สอนหลักสูตรแจ๊สเป็นที่แรก เจ้าของกระทู้น่าจะลองหาข้อมูลที่ ดร.สุกรี (มหิดล) อ.โปรด (ศิลปากร) อ.เด่น (รังสิต) ดูนะครับ เห็นทีจะช่วยได้แค่นี้ละจ้ะ จากคุณ : pop ellington - [ 25 ธ.ค. 49 12:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 น่าจะเป็นประมาณนี้ "แจ๊ส:ดนตรีนอกกระแส กับปรากฎการณ์ในลักษณะยั่งยืนที่ปราศจากสื่อในมือได้อย่างไร" "แจ๊ส:ศิลปะและวัฒนธรรมทางเสียงที่เติบโตในทศวรรษที่ผ่านมา โดยไม่มีเส้นเสียงในวงการสื่อได้หรือไม่อย่างไร" "แจ๊ส:การสร้าง พัฒนาชุมชมทางสังคม และในโลกอินเตอร์เน็ตผ่านดนตรีแจ๊ส กับบทบาทสื่อที่มีอยู่ในปัจจุบัน" คร่าวๆตามที่คุยกันว่าสื่อจะมีส่วนอย่างไรในหัวข้อนี้ แต่ต้องยอมรับว่า สื่อมีหลายแขนงและเจตนารมย์ของสื่อแต่ละประเภทก็แตกต่างกันไป แต่ส่วนใหญ่แจ๊สจะมาถึงจุดที่เป็นปรากฎการณ์ Word Of Mouth เมื่อผู้คนได้สัมผัสมันแล้วจะลืมยากแล้วจะไปบอกคนอื่นต่อๆไป แต่หากสื่อส่วนใหญ่สนับสนุนต่อเนื่องแล้ว ดนตรีประเภทนี้จะขยายตัวมากกว่าที่เป็นอยู่อย่างยากที่จะหาที่สุดปลายเลยครับ จากคุณ : jazzaholic - [ 25 ธ.ค. 49 16:12:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โคม่าเจงๆด้วย ต้องจับเข้าไอซียู จากคุณ : Younger Pat - [ 25 ธ.ค. 49 19:17:49 A:192.150.249.125 X:210.246.160.2 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แจ๊ส:ดนตรีนอกกระแส กับปรากฎการณ์ในลักษณะยั่งยืนที่ปราศจากสื่อในมือได้อย่างไร จริงๆแล้วหนูชอบหัวข้อนี้นะคะ แต่ว่า ถ้าเขียนใน proposal จะต้องอธิบายให้เค้าด้วยรึเปล่าคะว่า ยั่งยืนคืออะไร แล้วเอาอะไรมาเป็นตัววัด ถึงความยั่งยืน เราทราบได้อย่างไรว่า มันยั่งยืน จากคุณ : Spicy Vodka - [ 25 ธ.ค. 49 22:03:37 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ความยั่งยืน ก็คือความมั่นคงที่ให้มันดำรงคงอยู่ได้ ซึ่งต้องยกคุณงามความดีนี้ให้กับพระอัจฉริยะภาพขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราที่ ทรงสนพระทัยและให้ความอนุเคราะห์กับดนตรีแจ๊ส จนทำให้เราๆได้มีโอกาสเสพย์สิ่งนี้อย่างต่อเนื่อง แล้วไปแตกเอาเองต่อนะจ๊ะ ยั่งยืนหรือไม่ ก็จัดมาสี่ปีติดต่อกันสำหรับบางกอกแจ๊สเฟสติวัล ปริมาณคนเข้าลดลงหรือไม่ ไปถามคนจัด แถมจัดชนกัน ลงทุนนับสิบนับร้อยล้านบาท มีแต่คนอยากจัดเพราะไปจัดอย่างอื่นก็จัดกันไปหมดแล้ว ค่าบัตรแพงอย่างไร ก็ยังหามาจนได้ (แพงขึ้นทุกปีนะจ๊ะ) ทำไมเฟสติวัลแจ๊สบนโลกนี้ ถึงจัดกันมากว่าครึ่งศตวรรษไม่ล้มหายตายจากกันไปซักที มีแต่เพิ่มกันมากขึ้น บางแห่งคนดูนับรวมกันครึ่งล้าน บางทีเกือบจะสองล้านคน ภายในแค่ไม่กี่วัน มีเทศกาลดนตรีไหนที่ทำแบบนี้ได้ภายในจำนวนวันเท่ากัน ยอดขายซีดีแจ๊สในสหรัฐอเมริกา และอีกหลายประเทศถีบตัวสูงขึ้นในขณะที่ดนตรีทั่วไปยอดตกฮวบฮาบ เจอผีเจอโหลดก็หงายไม่เป็นท่า แต่แจ๊สมีแต่คนอยากเก็บสะสม อัลบั้มที่อายุกว่าครึ่งศตวรรษ คนยังตามหากันจ้าละหวั่นเพราะอะไร ไปดูลักษณะผู้ฟัง งานดนตรีทั่วไปฟังเสร็จปั๊ปท่านไปสำรวจสนามที่ใช้จัดได้เลย แต่แจ๊สแทบจะเรียบแป้ไม่ต้องทำอะไรมาก เพราะอะไร ทำไมโรงเรียนสอนแจ๊สในไทยขึ้นเป็นดอกเห็ด วัยร่งวัยรุ่นมาฟังกันเป็นบ้าเป็นหลัง ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่มีปรากฎการณ์เช่นนี้ เพราะอะไร (ซีดีถูกลง ดาวน์โหลดได้ง่าย มีอินเตอร์เน็ต อะไรอีกจิปาถะ) ร้านที่ไม่เคยมีขายแจ๊สเท่าไหร่กลับเริ่มสั่งซีดีเพลงประเภทนี้มากขึ้น เพราะอะไร มีค่ายเพลงแจ๊ส และศิลปินเพลงแจ๊สมากขึ้นกว่าแต่ก่อนหรือไม่ ร้านกาแฟ ภัตตาคารหรูๆ โรงแรมดังๆทำไมไม่เปิดเพลงประเภทอื่น ทำไมสปอนเซอร์หลายราย ผู้ผลิตสินค้าบริโภคหันมาสนใจแจ๊สมากขึ้น มันบ่งบอกถึงอะไร ทำไมคลื่นเพลงสากลเริ่มเป๋ไปมา แต่คลื่นเพลงแจ๊สเริ่มเกิดขึ้นที่เห็นก็ 98.5 Breeze FM, 88 Life Style Radio, 99.5 เป็นต้น ไม่รวมอินเตอร์เน็ตอีกบานตะไท เอ้าแค่นี้ก็ไปแตกยอดเองได้แล้วนะว่ายั่งยืนอย่างไร แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น แจ๊สยังอยู่ในภาวะ Struggling ในภาวะให้เกิดการยอมรับอย่างรูปธรรมมากกว่านี้ เช่นต้องมีสถานที่ให้เด็กๆได้แสดงออก มีสถานที่เล่นว่าจ้างกันมากขึ้น ผู้ใหญ่ต้องเปิดโอกาสและเปิดใจในการเรียนรู้ ไม่ยึดติดกับดนตรีแจ๊สในลักษณะใดโดยเฉพาะ เพราะยึดติดแล้วจะไปไม่ได้โดยรวม แต่หากไม่ยึดติดแล้วจะมีแต่การเปลี่ยนแปลงและพัฒนามากกว่านี้อีกหลายเท่านัก อย่างที่เคยสัมผัสมาแล้ว จากคุณ : jazzaholic - [ 25 ธ.ค. 49 23:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ยากทีเดียวน้อ กระทู้นี้ แต่วิทยาพนธ์นี้น่าจะเป็นประโยชน์มากทีเดียวครับ เอาล่ะ เพื่อความโคม่า มากขึ้นไปอีก ขอแสดงความคิดเห็นมั่งเน้อ - คอนเสิร์ตแจ๊ส ได้รับความนิยมมากขึ้น น่าจะเป็นเพราะ การเติบโตขึ้นของการดาวโหลดเพลง มีการ copy ง่ายขึ้น ไม่จำเป็นต้องเสียเงินซื้อ ทำให้คนใช้จ่ายในการซื้อซอฟแวร์ลดลง ในไทยก็ดูได้ง่ายมาก RS เปลี่ยนตัวเองเป็นบริษัทผู้ให้ความบันเทิงหลากรูปแบบ Gram ปีที่ผ่านมา กำไรทั้งบริษัทไม่ถึงล้าน แต่ ดนตรีที่เรียกว่าแจ๊สนี้ อรรถรสของจริงอยู่ที่การได้ฟัง ได้สัมผัสกับนักดนตรีสด ๆ ประสบการณ์ที่ได้พบกับสิ่งที่ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้นตรงหน้า โดยที่ไม่เคยเกิดขึ้นหรือบันทึกมาก่อนในที่อื่น ๆ ประสบการณ์แบบนี้ ดาวโหลดไม่ได้ มีแต่ต้องมาฟังด้วยตนเองเท่านั้น และความตกต่ำทางคุณภาพของแนวเพลงชนิดอื่น โดยเฉพาะเพลงป็อป ทำให้คนส่วนใหญ่มองหาทางออกในการฟังที่หลากหลายมากขึ้น ซึ่งแจ๊สเป็นตัวเลือกที่เหมาะสม เพราะนอกจากจะมี ซาวด์ ที่แปลก แตกต่างจากเพลงป็อปทั่วไปแล้ว ยังมีผลพลอยได้ คือ เสริมสร้างภาพลักษณ์ให้กับผู้ฟัง (ในสายตาคนส่วนใหญ่ หรืออาจจะตีความว่าน่าหมันไส้ก็ได้) ดนตรีแจ๊ส เหมาะกับคนรุ่นใหม่ผู้แสวงหาความเป็นปัจเจก ความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง บนโลกโลกาภิวัต ก็เลยเกิดสองเด้งอีกว่า สปอนเซอร์ที่สนับสนุนงานแจ๊สก็ย่อมจะได้ ข้อดีในเรื่องของภาพลักษณ์ในสายตาคนรุ่นใหม่ไปด้วย แจ๊สในเมืองไทยจะยั่งยืนไหม ? ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันนะคับ แต่ผมคิดว่า ถ้าศิลปินแจ๊สทั้งไทยและเทศ สามารถประยุกต์ตัวงานให้เข้ากับ lifestyle ของคนฟังได้โดยไม่ทิ้งคำว่า ศิลปะ แจ๊ส หรือดนตรีดี ๆ ประเภทอื่นนี้ก็น่าจะยืนยงต่อไปได้นะ จากคุณ : Mr.Tea - [ 26 ธ.ค. 49 07:33:24 A:222.123.57.96 X: TicketID:025103 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาอ่านแล้วเหมือนจะให้น้องเขียนวิทยานิพนธ์เลย.......555+ ไม่มีอะไรจะช่วยเพราะที่เขาบอกมาก็จะบอกพอดี ทำเต็มที่ครับ........แถวนี้เอาใจช่วยเพียบเออกนอกหน้าเลย(เว้ยเฮ้ย) จากคุณ : นายกลางคืน - [ 26 ธ.ค. 49 14:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ^^ แค่ออกนอกหน้าก็ยังดีนะ แต่มีพี่ใหญ่ใจดีบางคนเค้าช่วยเต็มที่นอกบอร์ดเลยล่ะ..หุหุ จากคุณ : Nice No.1 - [ 26 ธ.ค. 49 15:41:16 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ^ ทุกท่านที่กล่าวมาถือเป็นด้านที่ดีที่เรายิ้มกระหยิ่มกับความเป็นไปที่ดีของแจ๊ส แต่ๆๆๆ เหรียญมีสองหน้าฉันใด เราก็ควรจะพลิกด้านที่มืดของแจ๊สมาให้ข้อมูลกันด้วย เพื่อเราจะได้ไม่มองเหรียญอยู่ด้านเดียว ตอนที่ผมสัมภาษณ์ regina carter ในงานแจ๊สเฟสฯนั้น คาร์เตอร์ถึงกับออกปาก พูดว่ามาเองว่า แม้แต่ในอเมริกาซึ่งเราอาจถือกันว่า มีดนตรีแจ๊สเป็นเอกลักษณ์ประชาติของเขา (เหมือนเรามีไทยเดิมเป็นสมบัติชาตินั่นแหละ) ศิลปินที่เป็นแจ๊สต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนพอสมควร นี่ไม่นับระดับ เจ๊ได๋ ไดอาน่า ครอลล์ และสตาร์คนอื่นๆที่พอเลี้ยงตัวได้นะครับ อาจารย์ท่านหนึ่งในมหาลัยที่มีภาควิชาดนตรี ก็ถึงกับเปิดเผยออกมาอย่างวิตกพอสมควรว่า หากไม่มีการขยายเวที เพิ่มพื้นที่ให้เด็กเรียนแจ๊สจบออกมาได้เล่นเลี้ยงชีพกันแล้ว น่ากลัวว่า ภายใน 4-5 ปีข้างหน้านี้ เด็ก"อาจจะ"ตกงานกันจม การหาสปอนเซอร์ให้กับนิตยสารแจ๊สเป็นเรื่องที่สาหัสไม่แพ้กัน ภาพลักษณ์ที่เราว่าดูดีในสายตาของเรา และหวังว่าเขา(เจ้าของสินค้าที่จะมาลงโฆษณา)จะเห็นดีเห็นงามตามเรานั้น จริงๆไม่ใช่ เพราะผมเพิ่งได้รับการยืนยันในเรื่องนี้มาจาก ท่านที่เกี่ยวข้องกับการหาโฆษณามาลงจากนิตยสารทั้ง 2 เล่ม เล่มนึงออก ฉบับ 1มาแล้ว อีกเล่มจะออกในเดือนมค. แจ๊สยังเป็นยาขมของคนส่วนใหญ่ ยาขม อมแล้วขม แต่ให้คุณค่าต่อร่างกาย ลูกกวาดกินแล้วฟันผุ อ้วน! แต่คนยังชอบลูกกวาด แจ๊สกับป็อบก็ไม่ต่างกันนัก บางทีเราอาจคิดในทางเข้าข้างตนเองกันเกินไปนิดนึง ผมว่า โดยธรรมชาติของดนตรีสายนี้ กลุ่มคนฟังมันจะแคบและจำกัดโดยธรรมชาติของมันเองล่ะ ยิ่งแจ๊สมากขึ้นเท่าใด คนฟังยิ่งน้อยลงเท่านั้น ยิ่งคุณป็อบมากขึ้นเท่าใด คนฟังก็มากขึ้นเท่านั้น ไม่งั้นเจ๊ได๋ไม่วนอยู่กับป็อบแจ๊สหรอกครับ เรายอมรับความจริงที่เป็นอยู่กันดีที่กว่า อย่าไปเอาความจริงอย่างที่เราอยากให้มันเป็นตามตรรกะเข้าข้างตัวเองของเราเลย ok. this is The Other Side Of Jazz krub จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ธ.ค. 49 18:50:08 A:161.200.255.163 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 เอ่อ ... ตอนนี้หนูมึนคะ 5555 ขอบคุณพี่ๆทุกๆคนมากๆเลยค่ะ น่ารักกันจริงๆ ที่กรุณาให้ความช่วยเหลือ จะพยายามทำให้ดีที่สุดคะ (ถ้าครูไม่สั่งไม่ทำจริงๆด้วย ชิ๊!!!) จากคุณ : Spicy Vodka - [ 27 ธ.ค. 49 01:49:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ประเด็นนี้มันส์แฮะ ผมมองว่าแน่นอนแจ๊สยังเป็นเรื่องยากสำหรับคนส่วนใหญ่ แต่อย่าลืมว่าที่ผ่านมาแจ๊สมักถูกนำเสนอในเชิงวิชาการมากไป ทั้งๆที่เป็นแค่ดนตรีประเภทหนึ่งเท่านั้นเอง คุณต้องทำลายกำแพงที่มันขวางกั้นระหว่างคนฟังและแจ๊สให้ได้สามสี่ประการดังนี้ 1 แจ๊สเป็นของคนแก่ คนมีการศึกษาสูง (หัวสูง) 2 แจ๊สเป็นของแพง คนมีฐานะเท่านั้นที่จะเสพย์ได้ 3 แจ๊สเป็นเรื่องอะไรยากๆ มีลำดับขั้น ไม่ง่ายที่จะเข้าใจ 4 แจ๊สเป็นวัฒนธรรมทางดนตรีที่เกิดขึ้นและมีได้แค่ในสหรัฐอเมริกาเท่านั้น (ซึ่งเป็นเรื่องที่เชยมากในขณะนี้หากจะมีใครคิดเช่นนี้อยู่) ที่ผ่านมาคนที่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่กับแจ๊สมักนำเสนอในเชิงลึก (ไม่ก็เชิงหรู) ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ก็เป็นเพียงผลดีแก่ผู้ใฝ่รู้ใฝ่ศึกษาในห้องเรียนเท่านั้น แต่แจ๊สเป็นไลฟ์สไตล์มิวสิค เป็นชีวิต มีอารมณ์ ความรู้สึกในตัวมันเอง ปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ในชีวิตประจำวัน การนำเสนอก็ต้องเป็นอะไรที่ง่ายๆ ไม่ซับซ้อนมีขั้นตอน ประเภทว่าจะฟังที่ต้องไล่ไปถึงตระกูลแจ๊ส อย่างนี้จามีใครไปบ้าไล่ฟังได้ เพราะธรรมชาติของคนจะสนใจอะไรลึกๆต้องมีประสบการณ์ตรงกับมันอย่างลึกซึ้งเท่านั้น หรือประมาณว่าหากไม่ฟังอันนั้นอันนี้ถือว่าไม่ได้ฟังแจ๊ส ความคิดนี้มีทั้งข้อดีและเสียในตัวมัน หรืออธิบายกันที่แทบจะต้องไปเรียนดนตรีกันเลยถึงจะรู้ว่า ไอ้นั่นคืออะไร เพราะจริงๆผมว่า 90-95% ขึ้นไปของผู้เกี่ยวข้องคือผู้ฟังเท่านั้น ดังนั้นการสื่อสารระหว่างผู้เสพย์กับผู้อธิบายต้องมีสมดุลบางอย่าง แต่อย่างที่เคยบอกหลายครั้งแล้วว่า แจ๊สคือการฟัง หากไม่ได้ฟังอ่านให้ตายอย่างไรก็ไม่มีทางเข้าใจเด็ดขาด การสร้างประสบการณ์จริงในการฟังจะนำพามาซึ่งความเข้าใจอย่างละเอียดอ่อนแล้วมันจะติดตัวท่านไปตลอด เท่าที่ผ่านมาผมว่ากระบวนการอะไรหลายอย่างได้กัดกร่อนปริมาณผู้คนที่จะเข้าหามันอย่างไม่รู้ตัว ผมจึงพยายามนำเสนอแนวทางบางอย่างว่า แจ๊สไม่ได้ยากเย็นแสนเข็ญ เด็กๆ ใครที่ไหนก็ไม่รู้ก็เล่นแจ๊สได้ แล้วทำได้ดีด้วย ทำให้เขารักกันก่อน ความรักในสิ่งที่ทำที่ฟังจะนำพามาซึ่งไฟปรารถนาแห่งการเรียนรู้เอง เมื่อนั้นท่านจะให้อ่านประวัติศาสตร์โลก เขาก็จะเริ่มมีกระจิตกระใจอ่านเองแล้ว ทุกวันผมพยายามศึกษาและแก้ปัญหาตรงนี้อยู่ตลอดเวลาเพราะแจ๊สคืออนาคตของผม และมองเห็นช่องทางบางอย่างในการคลิ๊กกับผู้คนที่เกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะสปอนเซอร์ ผู้จัด คนเสพย์ สื่อแต่ใช้เวลา แต่ที่ผ่านมามันเหมือนเป็นสภาวะสูญญากาศที่จะขยับขับเคลื่อนกันลำบาก ผมเลยแก้ปัญหาว่าเราต้องเป็นเจ้าของ Content เองก่อน สะสม Content ให้เยอะแล้วนำเสนอออกไปในวงกว้างให้มากเท่าที่จะมากได้ ลองผิดลองถูกตลอด ไม่ยึดติดกับกระบวนการทางความคิดในอดีต พยายามสนุกกับสิ่งที่ทำ หัวเราะกับมันบ้าง หยอกล้อกับมันบ้าง แบ่งปันกับคนข้างเคียง แลกเปลี่ยนความคิดกันบ้าง ตอนนี้คนที่เป็นรู้จักและสัมผัสสิ่งที่เรานำเสนอมีทั้งเจ้าของกิจการ มหาเศรษฐี ดอกเตอร์ หมอ สถาปนิก ดีไซเนอร์ ครูบาอาจารย์ ผู้บริหาร นักการเมือง คนบันเทิง จนถึงนักเรียนตัวน้อยๆ และนี่เป็นเพียงสิ่งที่เราทำในรอบปีครึ่งเท่านั้น ทำไมเราถึงเข้าถึงกลุ่มคนกว้างขนาดนี้ เพราะเราตัดขั้นตอนต่างๆในอดีตทั้งหมด ทั้งๆที่เราไม่ค่อยมีกำลังในการโปรโมตผ่านสื่อต่างๆมากนัก แต่ผมให้เขาฟังผลงานเราด้วยหัวใจของเขาเท่านั้น คุณไม่จำต้องมีความรู้แจ๊ส ประวัติศาสตร์ยาวเหยียดอะไรทั้งสิ้น ถึงมาฟังงานเราได้ มา แล้วเปิดใจฟัง จบ หลังจากนั้นคุณจะไปทำอะไรต่อเชิญตามสบาย จากคุณ : jazzaholic - [ 27 ธ.ค. 49 05:40:45 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จาก คห.ที่ 26 ของคุณ Younger Pat ผมในฐานะคนนอกก็เคยมองประเด็นเรื่องการมีงานทำของนักศึกษาด้านดนตรี หรือ Carrier Path ว่า การเติบโตของการศึกษาด้านดนตรีค่อนข้างรวดเร็ว และแพร่ขยายออกไปกว้างขวางมาก ในขณะที่ตลาดที่จะรองรับกลับยังมีไม่มากพอครับ จากคุณ : Nice No.1 - [ 27 ธ.ค. 49 21:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ประเด็นที่เฮียแพทและพี่ไนซ์พูดถึงผมก็เห็นอยู่(และประสบด้วยตัวเอง)มานานแล้ว ขอออกความเห็นนิดนึงนะครับ อาจจะนอกประเด็นเจ้าของกระทู้ไปบ้าง แต่เมื่อพูดถึงแล้วก็อยากจะพูดต่อ เป็นความจริงที่ว่านักดนตรีแจ๊สทั่วโลกต่างต้องกระเสือกกระสนเพื่อความอยู่รอด ผมไปดูเวิร์คช็อปของแจ๊สคามิคาเซ่ พวกเขาก็ยังพูดถึงเรื่องนี้อยู่เลย ส่วนในเมืองไทยมันยังมีทางออก ทางออกง่ายๆที่แก้ไขได้ก็คือ เราก็มาเล่นเพลงป็อบทั่วๆไปนี่แหละ คนฟังเขาขอโลโซ เราก็เล่นโลโซ แต่ทำไมเราต้องไปเล่นตามพี่เสกทุกตัวโน้ตด้วย เรียนมาก็เยอะ เราก็โลโซแบบแจ๊สๆไปสิ เรื่องแบบนี้ทำได้ คนฟังเขาไม่ว่าอะไรหรอก ขอให้เพลงคุ้นหู รู้จักว่าเป็นเพลงอะไร เขาก็แฮปปี้แล้ว ส่วนเรื่องแนวพงแนวเพลงไม่มีใครเขาสนหรอก ผมเอาเพลงชาวบ้านมาเล่นปู้ยี้ปู้ยำไม่รู้กี่เพลงต่อกี่เพลงแล้ว บางทีไม่ได้ซ้อมกันเลยปล่อยกันสดๆ เบสเล่นคอร์ดนึง กีตาร์เล่นไปอีกคอร์ด มั่วบรรลัย เล่นจบคนปรบมือเฮ อย่างนี้ก็มี นั่นเป็นการแก้ปัญหาแบบง่ายๆ ส่วนการแก้ปัญหาอีกอย่างหนึ่ง ผมมองไปไกลมาก อย่างที่พี่ไนซ์ว่าน่ะครับ "การเติบโตของการศึกษาด้านดนตรีค่อนข้างรวดเร็ว และแพร่ขยายออกไปกว้างขวางมาก ในขณะที่ตลาดที่จะรองรับกลับยังมีไม่มากพอ" ตลาดเพลงในเมืองไทยถึงจุดอิ่มตัวไปตั้งนานแล้ว demand supply มันไม่ลงตัวมานานแล้ว พอเกิด mp3 มันก็เป็นช่วงเวลาประจวบเหมาะ ทำให้ของแท้ขายไม่ได้มากขึ้น ผมมอง mp3 เป็นเพียงปลายเหตุ ปัจจัยจริงๆมันอยู่ที่ demand supply คือกำลังซื้อเท่าเดิมแต่กำลังการผลิตเพิ่มเอาๆ เมื่อก่อนสามเดือนมีงานออกชุดนึง เดี๋ยวนี้เดือนเดียวงานออกเกือบสิบชุด ผู้บริโภคที่ไหนจะตามซื้อทัน ด้วยเหตุที่ว่าตลาดถึงจุดอิ่มตัว ทางแก้ปัญหาก็คือ หาตลาดใหม่สิครับ ใช่แล้ว..ผมกำลังพูดถึงการ go inter.. นั่นแหละ ถ้าเป็นสมัยก่อนต้องบอกว่าบ้า คิดไปได้ไง เป็นไปไม่ได้ แต่โลกทุกวันนี้มันแคบมาก นักดนตรีรุ่นนี้และรุ่นต่อๆไปถ้าไม่คิด โกอินเตอร์ ต้องถือว่าคิดผิดอย่างร้ายแรง จริงๆแล้วความคิดนี้ผมก็ได้มาจากพี่สนธ์นั่นแหละ มีอย่างที่ไหน ไอ้เราเป็นนักดนตรีแท้ๆ ยังไม่เคยคิดถึงขั้นนั้น วันนึงมานั่งอ่านความใฝ่ฝันของทนายความนักกฎหมายคนนึงบอกว่า จะทำแจ๊สของไทยให้เป็นสินค้า export ผมอ่านแล้วถึงขั้นละอายใจ ความฝันนี้ควรจะเป็นความฝันของนักดนตรีสิ ดันไปให้ทนายความฝันแทน... จากคุณ : pop ellington - [ 28 ธ.ค. 49 00:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ทีนี้ผมยังคงมองว่า ดนตรีแจ๊ส เอ็กซพอร์ต ยังคงได้เปรียบ ดนตรีป็อบ เอ็กซพอร์ต เพราะดนตรีป็อบต้องอาศัยรูปลักษณ์เป็นอย่างมาก เสียดายเรื่องความหล่อความสวยความเซ็กซี่มันฝึกฝนกันไม่ได้ เอารูปลักษณ์เราไปขายจะแน่ใจได้ไงว่าขายได้ แต่แจ๊ส คนฟังเขาฟังกันที่ดนตรี เขาฟังที่ฝีมือ ทักษะ การนำเสนอ รูปแบบที่แปลกใหม่ นี่มันเป็นเรื่องที่ฝึกฝนกันได้ชัดๆ แจ๊สย่อมได้เปรียบป็อบในการก้าวสู่ตลาดโลกตรงนี้ เพราะเราคือผู้กำหนด คนฟังเขาจะคอยตามดูว่าเราทำอะไร ผิดกับเพลงป็อบ ที่เราต้องคอยคาดเดาว่า คนฟังต้องการอะไร เรากำหนดลำบาก ลองนึกถึงเกาหลีใต้ดู สิบปีที่แล้วลองนั่งคิดดูว่าสินค้าส่งออกของเขาคืออะไร ผมคิดไม่ออกหรอก แต่ทุกวันนี้ ผมเห็นทั้งเพลงทั้งหนังเป็นสินค้าส่งออกของเขาไปแล้ว แล้วคุณคิดว่านักดนตรีไทยเราอ่อนด้อยกว่าของเขาหรือ ผมว่าเราสู้ได้ แต่ก่อนที่จะสู้กับเขาเราก็ต้องเปิดโลกทัศน์ของตัวเองให้กว้างขึ้นด้วย ต้องดูว่าโลกเขาไปถึงไหนแล้ว ไม่ใช่เอาแต่เล่นตามหลังชาวบ้านเขาอย่างเดียว เราเล่น เทรดดิชั่น อเมริกันเล่น เทรดดิชั่น แล้วคนฟังแจ๊สเขาจะฟังใคร เป็นผม ผมก็เลือกฟังอเมริกัน เพราะฉะนั้น ถ้าคุณอยากให้คนญี่ปุ่น ยุโรป อเมริกัน หันมาฟังคุณ คุณต้องเล่นอะไรที่แปลกใหม่ ที่เขาหาฟังจากที่ไหนไม่ได้ และนั่นเอง คือทางรอดของนักดนตรีแจ๊สในยุคนี้และยุคถัดไป คุณจะสู้หรือถอย ก็เลือกเอาครับ... แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 49 01:16:53 จากคุณ : pop ellington - [ 28 ธ.ค. 49 00:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คิดว่าคนตั้งกระทู้คงจะเครียดหนักกว่าเดิมนะครับ เพราะกระทู้ถูกยึดซะแล้ว อิ อิ( แซวเล่น) ขอแสดงความเห็นอีกนิดหนึ่งครับ ถ้าจะ go inter จริง ๆ ล่ะก็ ผมคิดว่า เราควรจะมีสไตล์ ที่มีความเป็นไทย ใส่ความเป็นไทยไปในเพลงแจ๊ส จึงจะพอมีทางให้ประชาคมโลกเขาหันมามองเราบ้างน่ะคับ จากคุณ : Mr.Tea - [ 28 ธ.ค. 49 08:46:33 A:222.123.57.96 X: TicketID:025103 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เห็นด้วยครับประเด็นเรื่องจะต้อง Export.... ต่อไป Jazz อาจจะเป็น OTOP ของ ต.ศาลายา, ต.หลักหก ปทุมธานี ฯลฯ ก็ได้ จากคุณ : Nice No.1 - [ 28 ธ.ค. 49 09:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สำหรับเรื่องปัจจัยในการพิจารณาให้การสนับสนุนของ Sponsor นั้น ถ้ามองในแง่ของธุรกิจก็น่าจะเป็นเรื่องผลตอบแทนเป็นหลัก แต่ไม่ใช่ว่าลงไป 100 แล้วจะได้คืนกลับมา 100 เพราะผู้จัดก็ต้องนำเงินส่วนต่างไปใช้จ่าย ซึ่งผลตอบแทนที่ผู้ให้ Sponsor ได้รับก็คือ การเป็นที่รู้จักของลูกค้า การขยายฐานลูกค้า การได้ออก Booth ขายสินค้าในงาน ป้ายโฆษณาในงาน การมี Roadshow การได้บัตร VIP สำหรับไปสมนาคุณลูกค้าอีกต่อหนึ่ง เป็นต้น นอกจากนี้อีกประเด็นการที่ต้องตัดสินใจในการให้ Sponsor คือ การที่ผู้ใหญ่ขอมา ความสัมพันธ์ของผู้จัดกับผู้ให้ Sponsor ซึ่งไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ครับ....ตอนนี้นึกออกแค่นี้ อย่างไรก็ตามควรจะลองติดต่อฝ่ายที่รับผิดชอบด้าน Media Planner/Marketing/PR ของบริษัทต่างๆ ที่เคยให้ Sponsor ในงาน Jazz ดูนะครับ จากคุณ : Nice No.1 - [ 28 ธ.ค. 49 09:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 35 แต่การ Export ไม่ง่ายอย่างที่คิดครับมันเข็นครกสองลูกขึ้นภูเขา ยกตัวอย่างเล่นๆ Chris Potter ศิลปินที่มือแซ็กที่หลายคนยกย่องได้รางวัลยิ่งใหญที่สุดของเดนมาร์กหรือยุโรปอย่าง Jazzpar Prize เงินรางวัลราวๆ 1.3 ล้านบาท แต่นับจากได้รางวัลหลังจากนั้น อีก 5ปีถึงได้ไปเล่นที่ Copenhagen Jazz Festival เพราะแทบเข้าไม่ได้เลยเพราะศิลปินในยุโรป เคี่ยวลากดินทั้งนั้น สิ่งที่  Chris Potter เล่นมานั้น ศิลปินยุโรปทำได้ไม่ต่างกันเลย หากต้องไปจ่ายเงินเพื่อดู Chris Potter ซึ่งเล่นสิ่งที่คนยุโรปทำได้ไปตั้งนานแล้ว จะไปจ่ายเงินเพื่ออะไร นั่นคือเหตุผลที่ศิลปินอเมริกัน และแม้แต่ศิลปินยุโรปเองก็อยู่ในภาวะ Struggling เพราะนักเรียนดนตรีที่จบมาแต่ละปีจำนวนมากและต้องต่อสู้มาก จึงมีลักษณะว่าศิลปินอเมริกันที่จะไปได้ต้องเป็นที่รู้จักมานานมากแล้ว แต่ค่าบัตรที่จ่ายครึ่งหนึ่งเป็นค่าชื่อเสียง ส่วน Performance เป็นอีกเรื่องแต่คงไม่เท่ายุคอดีตแน่ๆ นั่นคือเหตุที่ยังมีศิลปินดังมากๆ(ในอดีต) ยังปรากฎตัวอยู่ แต่แนวโน้มแบบนี้จะลดน้อยลงเรื่อยๆ เพราะดนตรีค่อนข้างมีความอิ่มตัวแล้ว ผมเองก็เจอมากับตัวศิลปินบางท่านเรียกว่าบ้านเรากรี๊ดอยากดูอย่างมาก แต่ในหลายแห่งแทบหาคนที่จะซื้อบัตรเข้าชมนี่เล่นเอาเหนื่อยครับ ได้ครึ่งฮอล์ลนี่ก็ดีมากๆแล้ว และนี่คือภาวะจริงของการแข่งขันบนโลกนี้ หากไม่ร้ายกาจทะลุจอออกมาเลย เล่นแบบ Tradition จัดๆนี่ไม่ต้องไปเลยนะครับ เพราะคนที่นั่นไม่มีทางจ่ายเงินเพื่อไปดูเราแน่เพราะที่มีอยู่ก็ฟังจนเลี่ยนแล้ว แต่การที่จะ Blend งานไทยออกมาเป็นไอเดียที่ดี แต่ยากที่จะทำ ก็ไม่ทราบว่าเพราะอะไรกันแน่ แต่ผมว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วเวลานี้ แต่ก็ต้องแข็งแรงและมีความเป็นสากลมากๆ ทางแก้ได้บ้างคือต้องเรียนรู้ตั้งแต่วันนี้ว่าอะไรเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ อย่าไปปิดตัวเอง ไม่ว่าฐานะคนเล่นคนฟัง เพราะเราจะหลุดไปเลย เพราะทุกวันนี้โลกมันหมุนเร็วกว่าที่เราคิดมาก จากคุณ : jazzaholic - [ 28 ธ.ค. 49 14:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ^ ^ ไม่มีความสำเร็จใดได้มาโดยง่ายอยู่แล้วครับพี่ ผมถึงได้ตั้งคำถามว่า จะสู้หรือจะถอย หยอดท้ายไว้นั่นไง จากคุณ : pop ellington - [ 28 ธ.ค. 49 14:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ผมมองว่า ศิลปินใหม่ๆ ที่จะทำผลงานออกมาควรจะมีแนวทาง หรือ Direction ที่ชัดเจน (อย่างเช่นที่ วง Almost there ทำ ผมว่าเขามีแนวทางที่ชัดเจน) บางวงต่างประเทศกลับออกมาแบบเหวี่ยงแห 1 album มีครบทุกแนวทั้ง Pop Rock Swing Hiphop เลยไม่สามารถจะ Identify ได้ถูกว่าเขาเป็นอะไรครับ หรือว่าต้องการศึกษาตลาดก็ไม่แน่ใจนะครับ และการที่คนรุ่นใหม่จะเข้าใจ Jazz ได้ผมคิดว่าควรจะเริ่มจากการศึกษา/ฟังเพลงแบบ Traditional ให้ลึกซึ้งพอประมาณก่อนว่าเขามีที่มา คิดอะไรกันอย่างไร แล้วจึงค่อยโดดไปฟังแนวใหม่ๆครับ ส่วนคนชาติอื่นวัฒนธรรมดนตรี Jazz เขาซึมเข้าใจในสายเลือด เขาก็คงอยากเสพอะไรใหม่ๆ ครับ ส่วนคนไทยก็จะเป็นกลุ่มที่ฟังมามากๆเช่นกันครับ จากคุณ : Nice No.1 - [ 30 ธ.ค. 49 10:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 38 Almost There เป็นตัวอย่างที่ดีและมีความมุ่งมั่นในสิ่งที่ทำแม้จะยังไม่ถึงเวลาของเขาก็ตาม น่าชมเชยครับ ผมยังเสียวๆว่าเขาจะยังคงรักษาความมุ่งมั่นอย่างนี้ได้อีกนานแค่ไหน ตราบใดที่ผู้เสพย์ยังคงยึดความคุ้นเคยในอดีตเป็นที่ตั้ง จะด้วยสิ่งแวดล้อมของวงการไม่เอื้ออำนวยให้พัฒนาบุคลากรที่จะคิดในสิ่งที่แตกต่างออกไปได้ หรืออะไรก็ตาม การฟีง Traditional ย่อมเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่สุดแน่นอน แต่จะต้องฟังกันตามกันขนาดไหนเพียงไร หรือจะสนับสนุนสิ่งนี้อย่างยึดมั่นถือมั่นจน ไม่สามารถแตกยอดออกหน่อกันในทิศทางอื่นเลย เพราะแวดวงเรามีข้อจำกัด เพราะในปัจจุบันเราไม่ได้แข่งกับตัวเราเอง (จริงๆแค่นี้ก็ยากมากแล้ว) แต่ต้องแข่งกับศิลปินทั่วโลกที่นับวันจะเพิ่มทวีคูณทั้งความคิด ความสามารถ อย่าง JazzKamikaze เป็นแค่ระดับนักเรียนของเขาเท่านั้น แล้วนักเรียนพันธุ์แบบนี้มีทั่วยุโรป สหรัฐ และอีกหลายแห่ง มันจึงเกิดปัญหาว่า Career Path ของเด็กที่จบใหม่ไม่มีเพราะมันไม่มี Demand ของคนฟังยุคใหม่ เราไม่สามารถหาคนฟังยุคใหม่ที่มีประสบการณ์ในการฟังแจ๊สแบบต้นตำรับย้อนไปตั้งแต๋ Jelly Role Morton, Scott Joplin, Art Tatum เรื่อยมาแม้กระทั่ง Herbie Handcock, Chick Corea เพราะมันไม่มีสื่อหรือแม้แต่ร้านขายซีดีที่ยังมี Stock สินค้าเหล่านี้รอไว้ให้คนฟังไปซื้อกันได้ ถึงจะได้มีกลุ่มผู้ฟังรุ่นใหม่อยู่เรื่อยที่จะเป็นตลาดคนฟังให้กับศิลปิน นักเรียนบ้านเรา แต่เราสามารถสร้างกลุ่มคนฟัง หรือขยายตลาดออกไปได้หรือไม่ในกลุ่มคนฟัง ป๊อป ร๊อค และอื่นๆให้หันมาสนใจแจ๊สได้อย่างไม่ยากนัก แต่การที่จะไปสู่กลุ่มคนเหล่านี้ ผมไม่คิดเลยจริงๆว่าการเล่นแบบ Traditional จะทำให้คนเหล่านี้สนใจแจ๊สได้อย่างทันทีทันใด และนั่นมันนานมามากแล้วที่วงการแจ๊สไม่สามารถขยายตลาดออกไปได้ ทั้งในบ้านเราและในสหรัฐเอง แต่สิ่งนี้ก็มีปัญหากับคนยุโรปเช่นกัน แต่เขามีการพัฒนา วิธีการนำเสนอสิ่งใหม่ๆ เช่นเอาเพลงพื้นบ้าน งานสายคลาสสิค งานอิเล็คโทรนิค งานร๊อค หรืออะไรต่อมิอะไรมันเป็นแนวทางให้กับวง เพื่อนำเสนออกสู่สาธารณชน บินข้ามไปเล่นในสหรัฐ แคนาดา ญี่ปุ่นจนเริ่มมีการยอมรับถึงแนวทางดนตรีใหม่ และก็มีความตื่นตัวมากขึ้นเป็นลำดับ เรียกว่าเขาตั้งกันเป็น Export Department พวก Cultural Affairs กันเลย (ทั้งนี้ก็ต้องขอบคุณศิลปินในอดีตที่มีส่วนทำให้คนยุโรปเห็นแนวทางมาก่อนหน้านี้ ) แต่ๆๆ ไม่ต้องถามหากันนะครับว่าพวกนี้เล่น Traditional หรืออะไร เพราะยากที่จะเห็นว่าพวกนี้เล่นอะไรคล้ายกับที่อเมริกันเล่น เพราะหากเล่นสิ่งเดียวกัน คงยากทีจะเจาะตลาดในสหรัฐแน่ๆ แต่ถึงให้เล่นเหมือนก็ไม่ได้ลำบากอะไรมาก แต่เขาพยายามเล่นในสิ่งที่เป็นความคิดของเขาเองมากกว่าจะเป็นความต้องการของตลาดเดิม และนั่นทำให้พออยู่รอดในตลาดที่โหดนี้ได้ เราปิดกั้นกันไปหรือเปล่า หรือเราต้องเริ่มอะไรดี เป็นคำถามที่รอการตอบมาหลายสิบปีแล้วในบ้านเรา หรือในสหรัฐอเมริกาเอง แต่ในความคิดเห็นผม จากการที่โลกแคบลงมาก ผมไม่อยากเห็นเราต้องเลือกอันใดอันหนึ่งเท่านั้น เพราะเท่ากับเราเดินทางอย่างประมาท นักรบที่ดีต้องรู้เขารู้เรา ต้องรู้ความต้องการของตลาดปัจจุบัน เรียนรู้ที่จะอยู่รอดอย่างสง่างาม ไม่อยากเห็นนักเรียนดนตรีอีกมากจบมาแล้วต้องไปทำงานให้อากู๋ อาเฮียอีกต่อไป จากคุณ : jazzaholic - [ วันสิ้นปี 03:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ผมชอบที่ คุณ jazzholic กล่าวไว้มากเลยครับ ถ้ารัก jazz ชอบ jazz ก็อย่าปิดกั้นความคิดอะไรทั้งนั้นดีกว่า จากคุณ : Muffin - [ วันปีใหม่ 09:58:33 ]

ความคิดเห็นที่ 40 จขกท. ป่านนี้เป็นไงบ้างเข้าห้อง I see U หรือยัง??? จากคุณ : Nice No.1 - [ 4 ม.ค. 50 23:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ใกล้แล้วคะ 55 จากคุณ : Spicy Vodka - [ 6 ม.ค. 50 01:25:30 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ยังอยู่ดีมั๊ย สาวน้อยคาดผม??? จากคุณ : Nice No.1 - [ 21 ม.ค. 50 23:08:47 ]