 |
มาบ่น ปัญหาชีวิตให้ฟัง (นอกเรื่อง)
คือตอนนี้ เรามีเรื่องไม่สบายใจหลายเรื่องซึ่งเกิดมาเรายังไม่เคยคิดอะไรไม่ตกเท่านี้มาก่อน มันคิดมากกมากว่าตอนที่จะเอนทรานซ์เสียอีก คือมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ อนาคตของเราอ่ะ เราไม่รู้จะทำงานเป็นอะไรเลย ที่กำลังจะเป็นก็ไม่ใช่ตัวเอง ไม่ชอบอย่างแรง
เรารับทุน ของ สภาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในโครงการ สควค โดยมุ่งหวังว่าจบมาจะเป็นครูสอนวิทยาศาสตร์ ซึ่งตอนนี้เรากำลังฝึกงานในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงมากๆแห่งหนึ่ง (หลายๆคนในบอร์ดนี้จะรู้) เรากำลังจะจบปี 5 เรากำลังจะกลับไปปฏิบัติราชการแล้ว ปีหน้า
เรารักเด็กนะ เราชอบที่จะคลุกคลีอยู่กับเด็กๆ (อันนี้พูดกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ) เรารู้สึกรักเด็กๆ เหมือนน้องตัวเอง เราเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของครูจริงๆก็คราวนี้แหละ เราคิดว่าเราก็ทำหน้าที่ครูได้พอใช้เลยทีเดียว แต่วันๆเรากลับพบว่าเราไม่มีความสุขเอาเสียเลย ชีวิตมีแต่ความวิตกกังวล ตื่นเช้ามาก็ถามตัวเองว่า เอาอีกแล้วเหรอ ต้องไปสอนจริงๆ หรอ มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายว่าเราอัดอั้นแค่ไหน มาโรงเรียนแต่เช้าและก็นับเวลาจะกลับ แต่เราก็สอนและทำหน้าที่ได้อย่างดี และเต็มใจจะรับฟังเด็กๆ หรือ สอนเด็กๆอย่างสุดความสามารถทุกครั้ง แต่ถามว่าจะให้เป็นครูตลอดไป เอาไหม เราตอบว่าไม่เอาแน่นอน ไม่ได้รังเกียจอาชีพครู แต่เรารู้ว่าต่อไป ไฟเราจะหมด และเราจะเป็นครูที่ดีไม่ได้ ซึ่งเราไม่อยากเป็นอย่างนั้น เราสงสารเด็กๆ เพราะเค้าควรจะได้รับสิ่งที่ดีๆจากเราไป
ตอนนี้ทางเลือกของชีวิตเราคือลาเรียนต่อปริญญาโท ซึ่งเราสมัครไว้แล้ว และสอบไปแล้วด้วย เรารู้ดีว่ามันคงติดเป็นที่แน่นอน แต่เรารู้สึกไม่ดีที่จะเรียนต่อ มันเป็นสาขาเดิมกับตอนปริญญาตรี และก็สถาบันเดิมด้วย(เป็นสาขาที่ดีอีกสาขาหนึ่ง และทุกคนก็หวังว่าเราจะกลับมาเรียนที่เดิม) แต่เราเลือกไว้เพราะต้องการซื้อเวลาและยืดเวลาการใช้ทุน ซึ่งเรารู้ดีว่ามันไม่ดีมากๆ เพราะถ้าอาจารย์รู้ คงรู้สึกไม่ดี เราไม่อยากเรียนต่อแล้วล่ะ อยากทำงานแล้ว เราคงเรียนไหว แต่ใจไม่อยาก ฝืนเรียนไปก็คงจบ แหละ
เราคิดไว้อีกว่าจะลาออกจากโครงการดีไหมถ้าทำอย่างนั้น เราจะโดนปรับเป็นเงินประมาณ 680000-800000 บาท
ซึ่งมันเป็นเงินจำนวนมาก ไม่อยากรบกวนพ่อแม่ เราเป็นคนตัดสินใจเองที่จะเข้าโครงการนี้ เราก็ต้องรับผิดชอบเอง ใช่ไหม แล้วนักศึกษาที่ไม่มีรายได้ จะหาเงินสดก้อนโตอย่างนี้มาอย่างไร ขายตัวก็คงตูดบานกันพอดี เราผิดเองที่ไปรับเงินเขามา ซึ่งเรายอมรับผิดทุกประการ
อีกทางเลือกหนึ่ง คือ เราจะไปเรียนต่อต่างประเทศเลยดีไหม เพราะเราเคยตั้งใจไว้นานแล้วว่าจะไป แต่ก็ติดสัญญากับทุนนี้ไว้ อีกแหละ เราไม่อยากโดนปรับ มันจะทำให้เสียชื่อเสียงกันหลายคน ฉะนั้นปีหน้าเราจะเตรียมตัวหลายอย่าง เพราะจะขอทุนไปอีก ซึ่งมันก็เป็นอนาคตที่ไม่มีหวังเท่าไร เพราะเป็นคนที่มีสังกัดแล้ว อนุมัติคงไม่ง่าย
เมื่อคืน เพื่อนเรา ที่เป็น แอร์โฮสเตท อยู่ แอมิเรตส์ พูดๆกึ่งชวน ว่าลองไปสมัครเป็นสจ๊วตดู เพราะมีแนวโน้มจะได้ เพราะเราก็บุคลิกหน้าตาก็ไม่ได้แย่อะไร (ขอเข้าข้างตัวเองนิดนึง) ภาษาอังกฤษก็พูดได้ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส อัธยาศัยดี (เข้าข้างตัวเองอีกแระ) และมันก้เป็นอาชีพที่เราใฝ่ฝันมานาน และสมมิตว่าเราได้งานนี้ เราก็สามารถที่จะผ่อนใช้ทุนได้อย่างสบาย เราก็เลยนอนคิดไม่ตกทั้งคืนว่าจะเอาอย่างไรดีกับชีวิต
หลายๆคนคิดว่า เรามีอาชีพรองรับอยู่แล้วจะเอาอะไรอีก แต่ ขอบอกไว้ว่า เราเปนคนที่คับที่อยู่ได้ คับใจเราอยู่ไม่ได้ เรากลุ้มใจมากกับทางเลือกที่ประเดประดังเข้ามา เราไม่รู้จริงๆว่าที่แท้จริงแล้วเราจะไปไหนดี ...ถ้าเราไม่มีข้อผูกมัดเราคงไม่มานั่งบนอะไรไร้สาระแบบนี้ เป็นความผิดของเราทั้งหมดที่ตัดสินใจพลาดตั้งแต่ต้น
อยากจะขอเตือนน้องๆ หรือหลายๆคนที่จะรับทุนการศึกษาที่มีข้อผูกมัด ตัดสินใจดีๆ อย่าหวังแค่เอาเงินเขาไปเรียน น้องๆควรจะคิดว่าน้องเหมาะสมจริงๆหรือไม่ ตอนเรียนก็ไม่เท่าไร แต่พอจะกลับมาใช้ทุนนี่สิ มันอิดออด ฉะนั้นถ้าไม่คิดว่าจะกลับมาใช้ทุน อย่ารับทุน อย่าเซ็นสัญญา เปิดโอกาสให้คนอื่นที่ใจรักดีกว่า เพราะไม่เช่นนั้น รัฐบาลจะเอาภาษีราษฎรมาลงทุนเสียเปล่า ไม่ได้อะไรกลับคืนมาเพื่อประเทศชาติบ้างเลย แล้วจะได้ไม่ต้องมานั่งกลุ้มใจอย่างนี้ ตอนนี้ก็รู้สึกผิดมากพออยู่แล้ว
ขอโทษที่โพสท์อะไรไร้สาระแบบนี้ เดี๋ยวแป๊บๆเราจะมาลบแล้วอ่ะ เราไม่สามารถคุยกับใครได้เลย(ไม่มีใครเห็นด้วยกับเราเลย) ภายนอกเราก็ยิ้ม แต่ภายในหัวใจเราอยากจะร้องไห้ เครียดจริงๆ ไม่มีอารมณ์ฟังเพลง หรือ คุยตลกเลย เบื่อ
จากคุณ :
adisfromtheblock  
- [
28 ธ.ค. 49 09:33:07
]
|
|
|
|
|
|
