สนามบินสุวรรณภูมิ
ชายหนุ่มเคราแพะร่างเล็ก สะพายเป้ใบใหญ่เดินเข้ามาอย่างตื่นๆ
ตอนแรกก็คิดว่าจะได้นั่งรถทัวร์ไปภูเก็ต
กลับเป็นเครื่องบิน การบินไทยซะด้วย เมี๊ยวหง่าวทัวร์นี่ไม่ใช่กระจอกๆอย่างที่คิดซะแล้ว
สนามบินกว้างใหญ่ ตอนนี้เขาอยู่ตรงส่วนไหนก็ไม่รู้
กว่าจะหาจุดนัดพบเจอ เล่นเอาเหนื่อย
แต่เมื่อพนักงานสาวคนที่เจอก้อมาหลายครั้งแล้ว เห็นเขาเข้า
ก้อก็ได้รับบริการเป็นอย่างดี แทบไม่ต้องทำอะไรเลย นั่งรอและเดินขึ้นเครื่องไปสบายๆ
เมื่อถึงสนามบินภูเก็ต ก้อเริ่มสำรวจดูกลุ่มคนที่มาด้วยกัน
ส่วนใหญ่มาเป็นคู่ สงสัยจะมีแต่เขาคนเดียวที่มาแบบเดี่ยวๆ
แต่ความจริงแล้ว เขาไม่ได้อยากจะดูเท่าไหร่หรอกว่าใครจะมากับใคร
เขามองหาผู้หญิงหลายอารมณ์ที่ชื่อ เชอรี่ ต่างหากล่ะ
ทางนู้นก็ไม่มี ทางนี้ก็ไม่เห็น
นี่เขากำลังคาดหวังอะไรกันนะ
เค้าเป็นถึงลูกเจ้าของบริษัท จะมากับทัวร์รางวัลเล็กๆนี่ทำไม
โรงแรมสูงสิบสองชั้นที่รถตู้พาก้อมาถึง ดูหรูหราจนก้อต้องตกใจอีกครั้ง
"พรรณะ กังวานบีช โฮเตล"
เขาพึมพำอ่านชื่อโรงแรมจากป้ายขนาดใหญ่ด้านหน้า
"คีย์การ์ดค่ะ คุณธรรมนูญ"
เขารับมาดูหมายเลขห้อง 9003 ชั้นเก้างั้นรึ ดีเหมือนกัน อยู่สูงๆคงวิวสวย
ก้อคว้าเป้ของตัวเองออกมาจากรถเข็นของโรงแรม
เดินลิ่วๆไปที่ลิฟท์โดยไม่รอให้ใครมาบริการ
พนักงานสาวมองตามอย่างอ่อนใจ ยังไม่ทันได้ชี้แจงรายละเอียดอะไรให้ฟังเลย
คนที่กล้าทะเลาะกับคุณเปิ้ลได้ ก็คงเป็นแบบนี้นี่แหละ
*****************************************************
ก้อปฏิเสธกิจกรรมทุกอย่าง ที่ทัวร์จัดให้
เขาเลือกที่จะมานอนเล่นบนเตียงผ้าใบริมชายหาด ทั้งๆที่เพิ่งจะเที่ยง
แดดร้อนๆไม่ได้เป็นปัญหา เพราะเขาทาครีมกันแดดที่โด่งหามาให้แล้ว
....................................................................................
พอตุ้ยรู้ว่าก้อจะมาเที่ยวทะเล เขาก็รีบไปหาครีมทาผิวมาให้ด้วยความหวังดี
"ผมรู้ว่าคุณไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ แต่ไปทะเลมันต้องทาครีมกันแดด"
"ต้องทาด้วยเหรอ ผมไม่เคยทาอ่ะ"
"ทาดิ แดดทะเลโคดแรงนะโว้ยยย"
ตุ้ยยัดครีมหลอดสีน้ำตาลใส่มือเขา ก้อมองดูตัวหนังสือบรรยายสรรพคุณที่เป็นภาษาอังกฤษเพียงผ่านๆ
"ขอบคุณมากว่ะพี่ตุ้ย"
"เฮ้ย แค่นี้ยังน้อยไป นั่น ไอ้โด่งมาแล้ว"
"หวัดดีก้อ ได้ข่าวว่าจะไปเที่ยวทะเลเหรอ"
"ครับ"
"เตรียมครีมกันแดดรึยังล่ะ" ใจตรงกันซะจริง ท่าทางพี่ตุ้ยกับพี่โด่งนี่จะเชี่ยวชาญการไปทะเลมาก
"เนี่ย พี่ตุ้ยซื้อมาให้แล้ว"
โด่งระเบิดเสียงหัวเราะออกมาในทันทีที่เห็นครีมหลอดนั้น
ก่อนจะหันไปล็อกคอเจ้าผู้หวังดี และจับโยกไปมาแรงๆ
"ก้อ ถ้าทานั่นล่ะก็ กลับมาได้ดำจนจำไม่ได้แน่ๆ"
"อ้าว โธ่ ไอ้พี่ตุ้ย" ก้อเข้าไปช่วยโด่งจัดการกับตุ้ย ที่ตอนนี้หัวเราะสะใจจนน้ำหูน้ำตาไหล
.........................................................................................................
15.45 น.
โป๊ก!!!
ไม่รู้นอนท่าไหน อยู่ดีๆก้อก็ต้องตื่น เพราะหัวไปฟาดเอากับโครงไม้ของเตียงผ้าใบ
"อูยยย เจ็บ"
เขายกมือขึ้นลูบหัวตัวเอง นี่หลับไปนานเท่าไหร่หว่า
บิดขี้เกียจเล็กน้อย และเปลี่ยนจากท่านอนมาเป็นนั่ง
ตอนนี้มีคนมาเล่นน้ำพอสมควร ไม่แปลกเลย เพราะหาดสะอาดดูน่าเล่น
ก้อมองภาพเด็กๆ (สาวๆด้วย) ที่เล่นน้ำและวิ่งเล่นอยู่ ด้วยความเพลิดเพลิน
พักผ่อนบ้างมันก็ดีเหมือนกัน ทิ้งเรื่องเครียดไว้ที่กรุงเทพ
พลันสายตาก็ไปสะดุดกับผู้หญิงที่เขาเฝ้ามองหาเมื่อเช้า
ใช่รี่แน่ๆ เขาจำเธอได้ แม้จะเห็นแค่ด้านข้าง
เธอใส่เสื้อกล้ามสีขาว กับกางเกงขาสั้น ผมยาวถูกปล่อยตามธรรมชาติ
จากเหตุการณ์ล่าสุดที่เจอกับเธอ มันทำให้ก้อรู้สึกติดลบกับเธอไปมาก
ไม่น่าเชื่อว่าแค่เห็นสีหน้าตั้งอกตั้งใจกับการก่อปราสาททราย
ก้อก็คิดว่าพร้อมที่จะไม่สนใจนิสัยด้านแย่ของเธอ
เขาถอดแว่นกันแดดออก เพื่อที่จะมองสาวน้อยให้ชัดๆ
รี่ยิ้มให้กับผลงานของตัวเองอยู่เรื่อยๆ ดูเธออารมณ์ดี
ก้อเองก็พลอยยิ้มไปกับเธอด้วย
แอบมองอยู่นาน และแล้วคนที่ถูกแอบมองก็รู้ตัว
รี่หันมาทางเขาพอดี และพบว่าผู้ชายคนที่ชอบเข้าใจอะไรผิดๆคนนั้น รีบหลบสายตา
ทำเป็นมองไปทางอื่นซะงั้น
รี่พยายามจะยิ้มทักทาย แต่เขาก็คว้าแว่นกันแดดมาใส่
และล้มตัวลงไปนอนกับเตียงผ้าใบเสียดื้อๆ
ก้อหัวใจเต้นแรง โดนเห็นแล้ว แบบนี้เธอก็รู้น่ะสิ ว่าเขาแอบมอง
เดาไม่ถูกเลยว่า ถ้าเข้าไปทักทายตอนนี้ จะเจอยิ้มหวานๆ หรือสีหน้ารังเกียจ
แต่คิดไปคิดมา เท่าที่ดู ก็เห็นท่าทางเธอจะอารมณ์ดีอยู่นี่นา
เอาวะ ไอ้ก้อ จะเด็ดดอกฟ้า ต้องกล้าๆหน่อย
เขาสูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด ลุกขึ้นยืน
มีเพียงปราสาททรายที่ยังคงอยู่ที่เดิม เจ้าของมันได้หายไปแล้ว
ก้อค่อยๆเดินเข้าไป เสียดายที่ตัดสินใจช้าไปหน่อย
เขานั่งยองๆลงพิจารณาปราสาททรายของรี่ใกล้ๆ
สวยทีเดียว มีการแปะเปลือกหอยประดับด้วย
แต่ก้อก็รู้สึกแปลกๆ สวยดีแล้ว แต่ขาดๆอะไรไปนะ อ๋อ กำแพงนั่นเอง
ไม่มีกำแพง ถ้าข้าศึกมาบุกก็แย่น่ะสิ
เขาถือวิสาสะ ก่อกำแพงรูปสี่เหลี่ยมขึ้นมารอบๆปราสาทหลังนั้น
ทำจนเพลิน เลยไม่เห็นว่ารี่ได้เดินกลับมาแล้ว
"ขอบคุณนะคะ"
ก้อสะดุ้งโหยง ไม่คิดว่ารี่จะย้อนกลับมาอีก เขารีบลุกขึ้นเพื่อถอยห่างออกมา
"อ่ะ เอ่อ ขอโทษครับที่...คือผมนึกว่าคุณจะไม่มาแล้ว"
ก้อยกมือขึ้นลูบผมแก้เก้อ เม็ดทรายที่ติดอยู่ตามมือร่วงลงมาติดตามผมยุ่งๆ
รี่หัวเราะคิกคัก ดูออกว่าชายหนุ่มกำลังเขิน
"ชั้นไปเก็บเปลือกหอยมาเพิ่มน่ะค่ะ นี่ไง"
เธอแบมืออวดเปลือกหอยเล็กๆจำนวนหนึ่ง และนั่งลงเพื่อเทมันกองลงที่พื้น
"มีกำแพงก็สวยนะคะ"
รี่พูดพลางหยิบเปลือกหอยไปแปะที่ข้างๆกำแพงของก้อ
"อ๊ะๆ เดี๋ยวครับๆ แปะตรงนั้นมันไม่สวยนะครับ"
เขาเผลอตัวห้าม ตามประสาของคนที่มีหัวทางศิลปะ
ส่งผลให้รี่หยุดมองก้ออย่างสนใจ
"เหรอคะ แล้วแปะตรงไหนมันถึงจะสวยล่ะคะ"
ก้อจึงนั่งลงข้างๆหญิงสาว เขาเอื้อมมือไปดึงเปลือกหอยอันนั้นออก และหยิบอีกอันที่มีรูปร่างต่างกันขึ้นมา
"นี่ อันนี้จะสวยกว่านะ แล้วก็แปะมาทางนี้หน่อย"
รี่มองตามมือของก้อ และกลับมามองหน้าเขาอีกครั้ง รู้สึกชื่นชมความเป็นคนละเอียดอ่อนของเขา
"คุณเก่งจังเลยนะคะ"
ก้อเขินกับคำชม ไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้นมามองตอบ ได้แต่ก้มหน้าพูด
"ไม่หรอกครับ แค่พอจะได้เรียนมาบ้างนิดหน่อย"
"คุณเรียนด้านศิลปะเหรอคะ"
"ผมเรียนจิตรกรรมครับ เลยถนัดวาดรูปมากกว่าเรื่องพวกนี้"
ตอนนี้ทั้งสองคนต่างก็ช่วยกันตกแต่งปราสาททรายให้สวยงาม
ความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นในหัวใจของก้อ
"ผมเรียกคุณว่า รี่ ได้มั้ย"
"คุณรู้จักชื่อชั้นด้วย??"
"ผมแอบได้ยินรี่คุยกับพนักงานน่ะ"
"อ๋อ ได้สิคะ แล้วให้รี่เรียกคุณว่าอะไรล่ะคะ คุณธรรมนูญ"
"อ้าว รี่ก็รู้ชื่อผมเหมือนกันนี่"
"รู้จากประวัติที่คุณกรอกให้ไงคะ"
"เรียกว่า พี่ก้อ ได้มั้ยครับ ผมขอมากไปรึเปล่า"
"ไม่หรอกค่ะ พี่ก้อ"
ก้อและรี่หัวเราะให้กัน ก้อถามตัวเองว่าทำไมถึงได้มาเจอกับเธอเอาป่านนี้
น่าจะรู้จักกันตั้งนานแล้ว
แต่เพิ่งรู้จัก ก็เหมือนว่าได้รู้จักมานาน ก้อแอบรู้สึกว่าคุ้นๆ กับรอยยิ้มแบบนี้
แต่ก็นะ เวลาเขามีความรัก ก็มักจะทึกทักเอาอย่างนี้ทุกทีแหละ ว่าคุ้นเคยๆ อยู่เรื่อย
เสียงหัวเราะสดใสของคนสองคนสร้างบรรยากาศให้ชายหาดในวันนี้ดูมีความสุข
ที่ริมสระว่ายน้ำของโรงแรม สามารถมองออกมายังชายหาดได้อย่างถนัดตา
เปิ้ลยืนกอดอกมองภาพที่เห็นด้วยความสนใจ
นายคนนี้นี่เอง เคยเจอบ่อยๆ ก็คิดอยู่ว่าเคยเห็นหน้าที่ไหน
มาจีบยัยรี่งั้นเหรอ ช่างไม่เจียมตัวเลยนะ
###########################################
ยังมีต่อค่ะ แต่ยังไม่ได้แต่งเช่นเคย 555
ในส่วนของคนที่อยู่กรุงเทพ น้อง ญ ยังเป็นผู้จัดอยู่ค่ะ
เดี๋ยวคงเอามาลงค่ะ
ผิดเยอะผิดแยะจิงวุ้ย
แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 50 05:01:48
แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 50 05:00:33
แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 50 04:52:32