ความคิดเห็นที่ 1 หลายแผ่นในลิสต์ที่ผมได้ฟังแล้วก็ออกจะเห็นด้วยครับ Keane Under The Iron Sea สอบผ่านโจทย์หินของการออกอัลบั้มสองไปได้อย่างค่อนข้างฉลุย ตอนนี้ก็ลุ้นปัญหาส่วนตัวของนักร้องนำอย่างเดียว Arctic Monkeys พวกเขาได้ทำให้ดนตรีพังค์กลายเป็นของเล่นยากไปเสียแล้ว เพราะงานในชุดนี้ แม้จะสดมันพลุ่งพล่านแต่ก็เต็มไปด้วยลูกล่อลูกชนที่หยอดใส่เข้ามาเทียบบางเพลงท่อนริฟฟ์ยังกะเมทัล Continuum/John Mayer เรียกศรัทธากลับมาได้พอสมควรหลังจากหนุ่มจอห์นออกจะร้อนวิชาเกินตัวไปหน่อยใน Try! อะไรๆก็ดีแต่ซาวนด์มันอึดอัดและเกร็งไปหน่อย เมื่อเทียบกับสองชุดแรก น่าจะเป็นผลจากโปรดิวเซอร์ Gnarls Barkley ฮิปฮอป-ป๊อบ-โซล ที่ฟังสนุกและสร้างสรรค์สุดๆ Crazy เป็นเพลงที่หนังสือเพลงฝรั่งหลายเล่มยกให้เป็นซิงเกิ้ลแห่งปี ผมก็ว่ามันแจ๋วจริงๆ ที่น่าสนใจคือแต่ละเพลงมีความยาวค่อนข้างสั้นกว่าเพลงป๊อบยุคนี้ คือเฉลี่ยแค่สองนาทีกว่าๆ แต่พวกเขายัดข้อมูลและลีลาทางดนตรีเอาไว้เพียบ เหมือนจะทดลองอะไรบางอย่าง จากคุณ : winston - [ 2 ม.ค. 50 20:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Corinne Bailley Rae เพราะจับใจครับ เคยหลงชาเดเมื่อยี่สิบปีก่อนอย่างไรก็รู้สึกอย่างนั้นกับเบลีย์เรย์ในพ.ศ.นี้ Anthony and the Johnsons อันนี้ข้ามปีครับ ออกแนวหม่นๆฟังแล้วอยากฆ่าตัวตายชั่วคราว เป็นงานที่ดีครับ แต่ไม่ค่อยอยากหยิบมาฟังเท่าไหร่ The Life Pursuit Belle and the Sebastian ป๊อบและมีจังหวะจะโคนสุดๆของวงแล้วมั้ง เท่าที่ผมได้ฟังมา เนื้อหาก็เจ็บดีครับ เหมาะสำหรับเปิดในร้านเสื้อผ้านะผมว่า The Raconteurs ร็อคย้อนยุค 70's ของแจ็ค ไวท์ที่แอบหนีเม็กมา--ที่ทำได้ถึงอารมณ์ แต่ผมว่ายังไม่สุด เห็นฝรั่งที่เคยดูวงนี้เล่นสดเค้าว่ากันว่าเล่นได้ดีกว่าเวอร์ชั่นห้องอัดเยอะ บางคนบอกเสียดายวงน่าจะทัวร์กันก่อนสักปีค่อยมาบันทึกเสียง ฟังง่ายกว่า White Stripes เยอะครับ Ta-Dah/Scissor Sisters ผมชอบมากกว่าชุดแรกครับที่ยังมีบางเพลงหนืดๆ ชุดนี้ร็อค-ป๊อบ-ดิสโก้กันแบบไร้ยางอาย แฟนบีจีส์ แอบบ้า หรือป้าแอ๊ว ยุค70 คงมีความสุขที่ได้ฟังงานร่าเริงสะโพกครากชุดนี้ครับ Beck ชุดนี้ผมไม่ได้ฟัง เพราะไม่ชอบ Guero เท่าไหร่ แต่กับ Information ผมว่าโอเคเลยครับ ค่อยดูเป็นเบ็คหน่อย เสียดายบ้านเราทำไมไม่ปั๊มออกมาก็ไม่ทราบ เห็นแต่แผ่นนอกตั้ง 800 กว่า Mary J. Blige/The Breakthrough ยิ่งใหญ่สุดยอด เจ้าแม่อาร์แอนด์บีแห่งทศวรรษตัวจริง ทั้งเสียงร้อง ตัวเพลง และโปรดักชั่น แถม One ที่เธอร้อง/เล่นกับ U2 เองก็ยังออกมาดีอย่างเหลือเชื่ออีก Lily Allen ป๊อบ-ร็อค-เร็กเก้ในแบบเชียร์ลีดเดอร์มิวสิค สนุก/ปิ๊ง และเต็มไปด้วยเมโลดี้งามๆน่าตัดซิงเกิ้ลเพียบ Muse/Black Holes ผมว่าวงนี้ฝีมือดีมากๆ แต่เขาคงไปได้แค่นี้ถ้ายังไม่มีแนวทางของตัวเองจริงๆ ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะถ้าคุณยังมีนักร้องนำที่ร้องเหมือนทอม ยอร์คอยู่อย่างงั้น Snow Patrols/Eyes Open ผมเฉยๆมากๆกับงานชุดนี้ อาจเป็นเพราะดนตรีของพวกเขามัน predictable เกินไป Thom Yorke The Eraser ฟังยังไม่ละเอียดนัก แต่ก็จัดว่าเยี่ยมไม่แพ้งานของเรดิโอเฮดเองชุดหลังๆ Prince 3121 ก็ได้เรื่อยๆครับ ระดับพรินซ์น่าจะมีอะไรที่ฟังกี้หรือเซ็กซี่กว่านี้นา... จากคุณ : winston - [ 2 ม.ค. 50 21:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 49 อัลบั้มนั้นผมเคยฟังแค่อัลบั้มเดียวเอง คือ John Mayer แถมฟังผ่านๆ ซะด้วย ปีที่ผ่านมาฟังอัลบั้มที่เป็นเมนสตรีมไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เลยครับ จากคุณ : Agent Fox Mulder - [ 2 ม.ค. 50 21:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 BECK ชุด The Information แผ่น made in EUที่ Universal นำเข้ามา (ราคาปก 840 บาท) เป็น CD+DVD ครับ แผ่น DVD จะเป็น music video ที่ beck ทำขึ้นมาแบบหนุกๆ ครบทั้ง 16 เพลง ดูแล้วเก๋ดีเหมือนกัน คิดว่างานของ beck คงขายในไทยได้ไม่มากเท่าไหร่ จึงไม่ปั๊มออกมา เน้นสั่งเข้ามาขายแทน จากคุณ : MrUnknown - [ 2 ม.ค. 50 23:28:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เขียนไว้ได้ดีมากเลยครับ ผมเลยอยากหาหลายๆอันมาฟังเลย เหอๆ จากคุณ : อืมมมม - [ 2 ม.ค. 50 23:32:03 A:125.24.1.23 X: TicketID:124854 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับ #5 ครับ อยากหามาฟังเลยอ่ะครับ จากคุณ : กึ่งยิงกึ่งผ่าน - [ 3 ม.ค. 50 00:47:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมว่าเขียนโอเคหมดเว้นตรง Intro นะที่แสดงจุดยืนทางการเมืองอย่างออกนอกหน้าไปนิด แต่ก็ยังดีที่ไอ้ตรงนี้ไม่ลามไปในริวิวอัลบั้มด้วย อ้อ ขอแสดงความยินดีด้วยกับคุณนรเศรษฐที่ในที่สุดก็หาอารมณ์และกำลังใจในการเขียนได้ ในฐานะคนที่เขียนงานด้วยกันนั้นก็พอเข้าใจว่า "อารมณ์" นั้นเป็นของหายากและล้ำค่าจริงๆ แต่บางทีการเกิด "อารมณ์" กับสิ่งที่มัน Sensitive กับ "คนหลายกลุ่ม" นั้น อาจทำให้ข้อเขียนนั้นไม่น่าอ่านขึ้นกับ "คนหลายกลุ่ม" โดยไม่จำเป็น อันที่จริงผมเห็นด้วยกับการที่จะสกรีนผู้อ่านบางประเภทออกตั้งแต่บทนำ (หรืออะไรก็ตามแต่) ของข้อเขียนบางอย่าง แต่นั่นน่าจะเป็นไปในทำนองที่มีความจำเป็นจริงๆ และมาตรในการสกรีนน่าจะสอดคล้องกับเนื้อหาของข้อเขียน ทำนองถ้าจะเขียนรีวิวอัลบั้มเกี่ยวกับ Mexican Punk แล้วมี Intro เกี่ยวกับชัยชนะของ Zapatista นั้นก็ดูจะกลมกลืนกันดี แต่อัลบั้มที่นรเศรษฐรีวิวกับอินโทรนั้นดูจะไม่ได้ไปกันอย่างนั้นเท่าไร มันจึงดูเหมือนจะเป็นเหมือนการสกรีนคนเพิ่ม โดยเอา "คนหลายกลุ่ม" ออกไปโดยไม่จำเป็น โอเค นรเศรษฐอาจบอกว่า เขาไม่ต้องการให้ "คนหลายกลุ่ม" นั้นมาอ่านงานเขาอยู่แล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาทำอย่างนั้นก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมแล้วในการบรรลุจุดประสงค์ของเขา แต่ผมว่าถ้าทุกๆ คนทำอย่างนั้นก็คงยุ่งอยู่เหมือนกัน เล่นประกาศจุดยืนทางการเมืองในบทวิจารณ์เพลง (ที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับจุดยืนทางการเมืองนั้นๆ เลย - ถ้าเพลงบางเพลงมันการเมืองจ๋าๆ จริงเลือกมาวิจารณ์ก็พอจะประกาศจุดยืนทางการเมืองได้แบบไม่ต้องออกตัวกันเท่าไรแล้ว) ... แต่คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกันถ้าทำกันหมดผู้คนในสังคมการเมืองจะได้เห็นศัตรูในทางการเมืองกันชัดขึ้นอีกนิด ป.ล. ถ้าเอาใน Open ด้วยกัน ผมชอบ พอล เฮง มากกว่า นรเศรษฐเยอะในการเชื่อมโยงเพลงเข้ากับประเด็นข้างนอกเพลง ผมว่าเขามีกึ๋นและนิ่มกว่ากันเยอะ (ซึ่งก็เป็นความชอบของผมกับข้อเขียนที่ให้โทนกลางๆ หากท่านอื่นๆ ชอบข้อเขียนที่มีโทนแบบอื่นก็ไม่ได้มีความผิดแต่ประการใด) จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 3 ม.ค. 50 10:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อยากบอกว่าผมเองก็คิดเหมือนคุณ FxxkNoEvil ผมสะอึกเมื่อเริ่มอ่านบทนำของคุณซี๊ด แต่ผมก็ต้องแยกให้ออกว่าเรากำลังจะรับสารเกี่ยวกับอะไร? ดนตรีหรือว่าการเมือง? เมื่อช่วงต้นปี 2549 คุณซี๊ดก็เป็นหนึ่งในศิลปิน ที่ขึ้นบนเวทีพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย ซึ่งเป็นสิทธิอันชอบธรรมอยู่แล้วเราไม่ก้าวก่ายกันตรงนี้ ผมชอบคุณซี๊ดในฐานะของ นักวิจารณ์ดนตรีและนักเขียน หวังว่ากระทู้นี้คงไม่ทำให้เกิดการเลือกข้างกันนะ สวัสดีปีใหม่กับคุณซี๊ดด้วยนะครับ... จากคุณ : นัยนะ - [ 3 ม.ค. 50 10:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จริงๆ ผมโอเคนะ ที่ศิลปินหรือนักวิจารณ์คนไหนจะแสดงจุดยืนทางการเมืองออกมาผ่านงานเป็นชิ้นๆ ซึ่งก็ต้องวิจารณ์กันไปเป็นชิ้นๆ ไป งานไหนปลอดการเมืองนั้นผู้วิจารณ์จะอารมณ์ค้างเอาประเด็นแต่เก่าก่อนมาอัดงานปัจจุบันก็คงไม่เหมาะเท่าไรนัก (ประมาณว่างานชิ้นนี้เลว เพราะคนทำมันสนับสนุนไอ้นี่ ... อะไรประมาณนั้น) เอาจริงๆ ผมก็โอเคกับงานของคุณซี้ดในสมัยก่อนๆ เหมือนกัน ผมว่าเขาเขียนมีสไตล์นะ แม้ผมจะไม่ชอบที่เอาวิจารณ์งานบางชิ้นเท่าไร (ซึ่งผมก็ว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว) แต่ตั้งแต่มี Event ทางการเมืองนี้มาผมว่า เขาทะ:-)ๆ อย่างไรก็ไม่รู้สิ (ไม่ Comment ต่อดีกว่า) แต่ผมโอเคนะถ้าเขาจะกลับมาเขียนแบบปลอดการเมืองแบบเดิม และผมก็อ่านมันได้เหมือนอ่านงานเขาสมัยก่อนนั่นแหละ ไม่รู้สิผมสนับสนุนให้ข้อเขียนทางดนตรีปลอดการเมืองนะ ผมว่าคนฟังดนตรีที่มันนอกกระแสก็น้อยอยู่แล้วผมว่ารักษาจุดร่วมด้วยการไม่แสดงจุดยืนในทางการเมืองที่มันไม่ Disturbing เกินไปก็ดีนะผมว่า (แต่ผมไม่ได้บอกว่าคนฟังเพลงไม่ควรจะมีจุดยืนทางการเมืองนะ เพียงแต่อุบๆ ไว้หน่อยตอนคุยกันเรื่องเพลงก็ดี) ... แต่ถ้าแสดงออกมาแล้วโดนวิจารณ์หรือโดนไม่ชอบก็ต้องรับน่ะครับ (ข้อเขียนของผมก็เช่นกัน) ส่วนจะวิจารณ์กลับหรือทำอะไรต่อนั้นก็คงเป็นอีกเรื่อง นี่แหละครับอาการบางส่วนของ Freedom of Expression จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 3 ม.ค. 50 12:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมว่า Muse เค้ามีแนวทางชัดนะครับ ฟังปุ๊ปก็รู้เลยว่าเพลงของ Muse จากคุณ : Jose Pasillas ll - [ 3 ม.ค. 50 14:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 งานเขียนวิจารณ์ของคุณซี้ดนี่... ผมเห็นเป็นแค่biography+คำยกยอปอปั้น...แค่นั้นจริงๆ แถมหลายต่อหลายครั้ง งานเขียนชิ้นเดียวกันก็ดันไปโผล่อยู่ในนิตยาสารสองเล่มที่ออกขายเดือนด้วยกันด้วย   เอากะแกสิ! ส่วนเรื่องการเมืองนั้น เหมือนแกจะใส่มาให้ดูเป็นคนมีจุดยืนมากกว่า ถึงผมจะกล้าพูดได้ว่าผมอยู่ข้างเดียวกับคุณซี้ด..  แต่ผมก็รำคาญทุกครั้งที่อ่านเจอ  เอาง่ายๆ ก็ให้ลองไปเทียบระหว่างบทบก.ของสีสัน กับงานของคุณซี้ดในหนังสือเล่มเดียวกันดู คนละชั้น!! ปล. ไม่ผิดใช่มั้ยครับ ที่จะแสดงความคิดเห็นต่องานวิจารณ์?? จากคุณ : ก๊วกกี้ (earth the RippeR) - [ 3 ม.ค. 50 15:50:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 "ส่วนเรื่องการเมืองนั้น เหมือนแกจะใส่มาให้ดูเป็นคนมีจุดยืนมากกว่า" ตรงใจมากๆเลยครับ ปล. ไม่ผิดแน่นอนครับ ที่จะแสดงความคิดเห็นต่อ (หรือ วิจารณ์) งานวิจารณ์ ผมว่าพวกนี้ต้องวิจารณ์กันให้จงหนักด้วยซ้ำ ไม่แน่ใจว่าภาษาพวกวิจารณ์วรรณกรรมจะเรียก Meta-Criticism หรือเปล่า พวกนั้นยิ่งชัดเลยว่า งานวิจารณ์วรรณกรรม ก็จัดเป็นวรรณกรรมชิ้นหนึ่งเช่นกันดังนั้นก็ต้องใช้กระบวนการวิจารณ์เหมือนกัน (พูดหยาบๆ นะครับ) จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 3 ม.ค. 50 21:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วรู้สึกว่าเขาฟังไปคนละทิศละทางกับผมเลย เรื่องการเขียนของเขาผมรู้สึกเฉย ๆ กับมันน่ะครับ (แต่ถ้ามี living With War หรือ Anti-Flag โผล่มาบ้าง มันก็พอจะการเมืองได้หน่อยล่ะนะ แต่นี้ไม่มีเลย) จากคุณ : ShadowServant - [ 4 ม.ค. 50 01:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืม...introduction ดูมึน ๆ งง conclusion ก็ไม่มีไม่รู้ตกหล่นไปรึเปล่า จริง ๆ ถ้าไม่จัดให้เป็นบทความแต่เป็นแค่บท review ก็คงไม่น่ามีปัญหาอะไรครับ จากคุณ : Metallurgist - [ 4 ม.ค. 50 08:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ในฐานะที่เคยทำงานวิจารณ์มาบ้างแม้จะน้อยนิด อยากจะบอกว่ามันเป็นงานที่...ถ้าจะทำให้ดีจริงๆ...ต้องทุ่มเทมากๆ ทั้งเวลา พลัง และเงินตรา (ในการที่จะไปซื้องานเก่าๆหรืองานที่เกี่ยวข้องกับงานที่เราจะเขียนถึง) แต่ถ้าจะทำแบบให้เสร็จๆไปไม่ยากเลยครับ โดยเฉพาะในยุคเน็ต คุณอาจจะเขียนถึงงานของใครสักคนโดยไม่ต้องฟังเลยก็ยังได้ แต่พี่ซี้ดเค้าเขียนรีวิวในแต่ละเดือนมากจริงๆ มันก็มีทั้งที่ผมชื่นชมในมุมมองและลีลาการเขียน และบางอันที่อ่านแล้วไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่ (อย่างที่มีคนว่า...มีแต่ไบโอและคำสรรเสริญ) ส่วนการพยายามนำเรื่องการเมืองเข้ามาเกี่ยวข้องโดยที่ไม่น่าจะเกี่ยวกับตัวงานโดยตรงนั้น ผมไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อะไรนะครับ เล่าต่ออีกนิดว่า ที่น่าลำบากใจก็คือ เราไม่อาจจะเลือกเขียนเฉพาะศิลปินที่เราชอบ หรือที่เราติดตามงานมาตลอด ดังนั้นบางครั้งคุณต้องเจอโจทย์หินๆเช่นให้รีวิวงานของศิลปินที่ดังมาเป็นสิบๆปี แต่คุณแทบไม่มีแผ่นของเขาในมือเลย ทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่ปัญหา ถ้าคุณไม่ใช่นักวิจารณ์ที่ทำงานนี้เป็นอาชีพ..... จากคุณ : winston - [ 4 ม.ค. 50 09:48:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Apartmentkhunpa : Romantic Comedy จากคุณ : เจ้าชายแห่งทะเล - [ 7 ม.ค. 50 12:34:31 ]