แล้วเราก็มาถึงหน้า บี ของอัลบั้ม มารายห์ แครี่กันแล้ว เพลงที่เหลือต่อจากนี้ (เว้น Love Takes Time ที่หลุดมาอยู่เป้นเพลงสุดท้ายด้วยความไม่ตั้งใจ) ล้วนแล้วแต่เป้นเพลงที่ไม่มีศักยภาพพอที่จะเป็นซิงเกิ้ล และคนในบอร์ดเราส่วนมากละเลยที่จะฟังมันไป แต่หาคุณเป็นแฟนพันธุ์แท้ของมารายห์แล้ว จะพบว่า จริงๆแล้ว เพลงหน้า บี ในอัลบั้มทุกชุดของเธอนั้นเป็นเพลงที่มีค่า เนื่องจากมันมักเป็นเพลงทดลอง หรือเป็นเพลงที่มีลักษณะแปลกๆ ซึ่งมาจากความคิดสร้างสรรค์ของเธอ ซึ่งดีบ้าง แย่บ้าง แต่อย่างน้อยก็เป็นกลุ่มเพลงที่ทำให้เราสามารถระบุเอกลักษณ์ของอัลบั้มนั้นๆได้ดีขึ้น ลองนึกดู อย่าง

             All In Your Mind / You Need Me / Prisoner เป็นเพลงที่ให้กลิ่นเฉพาะของอัลบั้มที่ต่างไปจาก Till The End of Time / You're So Cold

             Long Ago ทำให้แยกความเป็นอาร์แอนด์บีเข้มขึ้นของ เดย์ดรีม ออกจากมิวสิคบอกซ์ได้ (มาแทนตำแหน่งของ I've Been Thinkin' About You ไงจ้ะ) และในขณะเดียวกัน ที่เดย์ดรีม และ บัตเตอร์ฟลาย ต่างมีจุดร่วมที่คล้ายกันคือเพลงแดนซ์โมราเลส อินเตอร์ลูด และเพลงช้าปิดฉากอย่างเคยอย่าง Lookin' In กับ Outside หน้าสองของบัตเตอร์ฟลายก็มี Beautiful Ones ที่ทำให้เห็นความแตกต่างในพัฒนาการแบบที่เธอชอบขึ้นชัดเจน

             จาก บิวตี้ฟูล วันส์ มารายห์ดำดิ่งลงสู่ อาร์ แอนด์ บี เข้มขึ้น ใน CryBaby / Did I Do That และ อาร์แอนด์บีซาวนด์ย้อนยุค Last Night A DJ Saved My Life / Want You และอาร์แอนด์บีแบบเวสต์โคสต์ใน Lullaby / Irresistible และข้ามมาถึงอาร์แอนด์บียุคใหม่อย่าง To The Floor / One & Only

            เพลงในหน้า บี ของ มารายห์นั้นจะมีรายละเอียดที่แตกต่างกันไปตามแต่ความต้องการในการลองในแต่ละชุด โดยเป้นเหมือนการทำในสิ่งที่เธอชอบ คั่นไปกับความชอบที่พอประยุกต์เข้ากับตลาดได้บ้าง ที่ปะปนกระจายทั้งหน้าเอและบี และตลาดมากๆตามความต้องการทางการค้าไปเลย

             เพลงในหน้า บี ของมารายห์ ในอัลบั้มชุดแรกนั้น ฟังผ่านๆขอบอกว่า เ-ส-ร่-อ เอามากๆ เป็นเพลงที่โบราณ 90 ซะสุดๆชนิดกู่ไม่กลับ เต็มไปด้วยเสียงเบส เสียงกีตาร์ โซโลกันกระจุยกระจาย ดนตรีโปรแกรมมิ่งดิบๆแบบปลายยุค80-ต้น 90 กับบีทจังหวะป๊องแป๊ง เมื่อเทียบความคลาสสิคกับอัลบั้ม Whitney Houston (1985) ที่เป้นอัลบั้มเดบิวต์ของศิลปินเหมือนกัน แทบจะตัดสินได้ทันทีว่า อัลบั้มนั้นโดนใจกว่าเยอะ ทั้งที่เพลงน่าจะห่างจากวัยเรามากนัก

              หลังจากผ่านการถลุงเพลงมารายห์พวกตลาดนิยมมาจนหมดแล้ว(ขอเล่าหน่อยว่า ข้าพเจ้าเริ่มซื้อเทปมารายห์อาทิตย์ละม้วน แล้วไล่จัดการเป็นอาทิตย์ๆไป ไม่ถึง 2 เดือน ก็รู้จักเพลงมารายห์ได้หมด) จึงเริ่มถึงเวลาในการหยิบเพลงที่ผ่านไปแล้วมาฟังอีกครั้ง หลังจากได้รวมเพลงมารายห์ที่ชอบจากอัลบั้มต่างๆได้มาเป็น เทปม้วนนึงความยาว 90 นาที แล้ว (โดยมากก็เป็นเพลงพวกที่ทุกคนติดหู) ปรากฏว่า เมื่อเริ่มมาฟังเพลงทั้งหมด ข้าพเจ้าสามารถรวบรวมเพลงมารายห์ที่เหลือเหล่านี้ได้อีกอัลบั้มหนึ่ง และพบว่า มันเป็นเพลงที่มีคุณค่าน่าฟัง และไม่ได้รู้สึกว่าเพลงเหล่านี้มีความด้อยกว่าเพลงที่ทุกคนนนิยมแต่อย่างใด


              มาว่าถึงเพลงแรกของเราเลยดีกว่า All In Your Mind เพลงนี้ขึ้นมาวังเวงอลังการเหมือนจะเปิดตัวอะไรสักอย่าง (พวกรีวิวอะไรพวกนั้น) มารายห์เอื้อนเอ่ยคำเชิญชวนเข้ามาใกล้กับเธอ เพื่อทำความรู้จักกับเธอ ด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ (เพลงนี้มารายห์ร้องตอนต้นได้เพราะมากดีนะ ไม่ค่อยได้เห็นเธอร้องอ่อยๆอย่างนี้ในเพลงอื่นยุคแรกๆเลย) ฟังทำนองแล้วจะไม่อยากเชื่อเลยว่าเพลงนี้จะเป็นเพลงเซ็กซี่ และเป็นเพลงพี่สาวของเพลง Bliss จริงๆ แต่มันก็เป็นไปแล้ว เพลงนี้มารายห์เชิญชวนให้แฟนเธอมา Do Something กันแบบสุภาพ ไม่ได้เป้นการชวนเชิญให้มาทำความรู้จักกัน แบบอย่าเพียงแต่มอง ต้องลองมาคุยกับฉัน อย่างที่คิด

            เพลงนี้มารายห์บอกว่า เธอน่ะคิดไปเองว่าฉันไม่ได้ต้องการเธอ จริงๆแล้วน่ะ ฉันต้องการเธอม๊ากมาก แต่ผู้หญิงก็คงแสดงออกมากไม่ได้ ดังนั้นมามะมาพิสูจน์กัน ต่างไปจากความคิดที่เคยเข้าใจจากการฟังผ่านๆมาตลอดว่า All in Your Mind ของเธอจะหมายถึง "ฉันรู้ว่า เธอก็อยากใช่ไหมล่ะจ้ะที่รัก" เพลงนี้คงเป็นที่ตลกมากของชาวบ้านที่ไม่ชอบเธอ หรือฟังเธอผ่านๆ ที่อยู่ดีๆเธอก็หวีดร้องออกมาเหมือนมาเป็นทำนองในท้ายท่อนฮุคว่า ฮิ ฮิ ฮี้ ฮิ ฮิ ฮิ ฮี๊ ...ฮีฮิฮีฮิฮีฮิฮิฮิฮิฮิ่ฮี ซึ่งถ้าจะให้เดาตอนนี้ คิดว่าเธอคงใช้เสียงหวัดนี้แสดงอารมณ์ แบบเดียวกับที่เธอทำในเพลง Bliss ยุคหลัง โดยสำหรับการหวีดในเพลงนี้แล้ว ถ้าคนฟังจะไม่ทึ่งไปเลยว่า เธอเป็นคนมีความสามารถ และเป็นการไขข้อกังขาในด้านความสามารถในการหวีดของเธอ ที่ถึงขึ้น ควบคุมการหวีดออกมาได้เป็นทำนอง ก็คงหัวเราะและขำมากๆกับการทำเพลงแบบนี้ของเธอออกมาก เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมลุงมอตโตล่า ถึงไม่ยอมให้เธอทำเพลงเองทั้งหมดตั้งแต่แรก

             เพลงนี้เป็นอีกหนึ่งเพลงที่มารายห์สามารถควบคุมผลงานได้ออกมาอย่างอิสระ (ภายใต้การดูแลของผู้บริหารอีกที ไม่ให้มันเลยเถิดเกินไป) เพลงนี้จึงมีสรพเสียงเครื่องดนตรีแปลกๆ ดนตรีดิบๆ บ้านๆ ผ่านเนื้อแร_หลบใน (เว้นไว้เติม ง งู นะจ้ะ) ที่แม่มาลัยบรรจงถอดใจเขียน (ขำมาก) จะว่าไปแล้วเพลงนี้เป็นเพลงที่บ่งบอกตัวตนของมารายห์ก่อนการขัดเกลาเข้าระบบคุณนายได้ดีที่สุดเพลงนึง คุณจะได้รู้ว่า ตัวตนที่แท้จริงของมารายห์ก่อนการออกเทปนั้นเป็นยังไง และหลังจากนี้ เธอจะเปลี่ยนแปลงเมื่อเข้ามาเห็นวัฎจักรของดนตรีจริงๆแล้วยังไง ฟังเพลงนี้เธอแล้วนึกถึงแล้วเห็นจริงกับสำนวนที่ว่า

      " ศิลปินมีเวลาทั้งชีวิตเพื่อออกอัลบั้มแรก แต่มีเวลาเพียงปีเดียวเพื่อที่จะออกอัลบั้มต่อไป"

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 50 14:29:49