ตอนที่ 2
ขอเล่าเกริ่นก่อนถึงวันงาน 1 วัน นะคะ วันนั้นช่างเป็นวันที่วุ่นวายเหลือเกินเพราะพรุ่งนี้แล้ว พรุ่งนี้ที่เราจะต้องไปเตรียมงาน แต่ดูเหมือนงานจะไม่ราบรื่นไปง่ายๆๆต้องมีอุปสรรคมาคอยทดสอบความอดทนอยู่ร่ำไป เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่มีจะพอไหมเนี่ยกับการเนรมิตร้านที่มีกระจกรอบด้านให้เป็น ร้านที่เต็มไปด้วยสีชมพูซึ่งเป็นตัวแทนความรักที่พวกเรามีต่อน้องมิ้นคนนี้ ทำยังไงเพื่อนๆที่มาถึงจะได้เห็นน้องมิ้นอย่างทั่วถึง ดังนั้นคืนนั้นจึงมีการบอกต่อๆๆกันว่าถ้ามีเวลามาช่วยกันแต่งร้านหน่อยนะคะ บอกตรงๆๆเราไม่ได้หวังอะไรมากมายว่าจะมีคนมามากน้อยเท่าไหร่ แต่เมื่อไปถึงร้านกลับเจอ น้องๆๆเพื่อนๆๆพี่ๆๆอยู่กับหลายคนมากที่กำลังช่วยแต่งร้านอย่างขมักเขม้นอยู่ เห็นแล้วประทับใจมากเลยค่ะ ขอบอก ขอบคุณทุกๆๆคนที่รักกันค่ะ รายละเอียดการตกแต่งร้านคงไม่บรรยายนะคะเพราะมีหลายคนได้กล่าวไปก่อนหน้านี้แล้ว
แต่จะขอพูดถึงสายสัมพันธ์บางอย่างที่เราเคยคิดว่ามันเหมือนมีอะไรกั้นอยู่ ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างน้องๆๆMRT กับ พี่ๆๆชาวโพรงกระต่าย ซึ่งจริงๆๆแล้วเส้นกั้นบางๆๆที่แบ่งจากอายุโดยส่วนใหญ่ของแต่ละที่ อาจทำให้เราคิดว่า เราจะคุยกับน้องเขารู้เรื่องไหม น้องจะคุยกับเราไหมเนี่ย เราเคยคุยกับเพื่อนชาวโพรงคนหนึ่งขออ้างถึงเลยนะ ก็คือเพื่อนหนูแดง ว่าเราอยากให้น้องๆๆและพี่ๆๆมีโอกาสได้คุยกันเยอะกว่านี้ เวลารวมตัวกันจะได้ดูเป็นกลุ่มเป็นก้อน ไหนๆๆเราก็มีหัวใจเดียวกัน รักคนๆๆเดียวแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จนมีช่วงหลังที่พี่โอ๋ได้เข้าไปปรับปรุงเวบ MRT ทำให้เราสามารถเข้าถึงน้องๆได้มากขึ้น ทำให้เรารู้เลยว่า น้องๆนั้นไม่ได้น่ากลัวอย่างที่พี่คิด(55555555 กลัวทำไมไม่รู้ สงสัยกลัวเด็กว่าแก่แน่ๆๆเลย) มีโอกาสได้คุยกับน้องลิง น้องพร บางเล็กน้อย น้องทั้งสองคนอาจจะตกใจกับการทักทายของพี่ แต่ไม่นานก็คงชินนะน้อง พี่ได้รับรู้ถึงความตั้งใจที่น้องๆอยากจะมาช่วยงานมากๆๆเลย วันนั้นน้องๆๆ MRT หลายคนมาอยู่ช่วยงานแต่เช้า แม้จะกินไปทำไปก็เหอะ (แซวเล่น) วันหลังมาร่วมทำงานด้วยกันอีกนะเด็กๆๆๆ
ตัดมาพูดถึงบรรยากาศหน้างานตอนลงทะเบียน ช่วงนี้ค่อนข้างจะวุ่นวายเล็กน้อย เพราะคนมาพร้อมกันมากเหลือเกิน ทำให้น้องๆพี่ๆๆหลายคนต้องยืนตากแดดอยู่ ต้องขอโทษไว้ ณ ที่นี้ ในความไม่สะดวกด้วยนะคะ คราวหน้าถ้ามีอีก จะไม่ให้เป็นแบบนี้อีกแล้ว เพราะ........................................จะให้คนอี่นเป็นคนรับลงทะเบียน 5555555 ครั้งนี้มีโอกาสอยู่ที่ลงทะเบียนทำให้รู้ว่าคนที่รักน้องมิ้นมีมากมายเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็น เด็ก ผู้ใหญ่ วัยรุ่น วัยทำงาน มีหมดเลย ได้เห็นภาพที่หน้าประทับใจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นน้องๆๆที่ตั้งใจมาดูพี่มิ้นของเขากันโดยเฉพาะ พี่ๆๆที่ตั้งใจมาให้กำลังใจน้องมิ้นที่รัก หรือ จะเป็นครอบครัวสุขสันต์ที่คุณแม่จูงมือคุณลูกมาดูด้วย น่าประทับใจจริงๆๆ ทำให้รู้ความจริงอีกอย่างว่าน้องมิ้นเป็นที่รักของคนในทุกๆๆวัยเลยที่เดียว ซึ่งพี่ก็คิดว่า เหตุผลหนึ่งที่คนหลายๆคนชอบมิ้น ก็คงจะเป็นเพราะความเป็นมิ้นที่ไม่มีจริต ความจริงใจ ความใส ในสิ่งที่พูด สิ่งที่คิด จึงทำให้คนเหล่านั้นรวมทั้งพี่รักน้องมิ้นมากมายหรือเกิน พี่อยากจะบอกหนูเหลือเกินว่า หนูช่างเป็นเด็กที่โชคดีที่เกิดมามีคนรักมากมายจริง แต่ถ้าหนูไม่เป็นเด็กดีอย่างที่หนูเป็น ก็คงไม่มีคนรักหนูมากเท่านี้หรอก สรุป เด็กดีที่น่ารักใครๆๆก็รักเนอะ
มาพูดถึงช่วงคอนเสิร์ตบ้าง บอกตรงๆๆว่าพี่ทึ่งมากในวันนั้น มิ้นสามารถ control คนดูได้ สามารถทำให้คนดูสนุกไปกับมิ้นได้ อีกอย่างมิ้นมีงานแทบทุกวัน แต่ มิ้นสามารถร้องเพลงได้ 10 เพลงโดยที่เสียงไม่หาย
มิ้นเจ๋งมาก น้องทำได้จริงๆๆๆ แล้วยังอินไปกับทุกบทเพลงที่ร้องอีกด้วย หรืออาจเป็นว่าน้องใช้ใจที่เกินร้อยของน้องร้องออกมา เลยทำให้พวกเราที่อยู่ตรงนั้นรับรู้ได้ถึงสิ่งที่น้องส่งมาอย่างเต็มที่ เป็นการดูคอนเสิร์ตที่มีความสุขอย่างยิ่งของพี่เลย มิ้นเก่งมากๆๆพี่อยากพูดคำนี้หลายๆๆรอบ พี่ภูมิใจที่ได้รักเด็กดีคนนี้จริงๆๆ พี่รู้ว่าผลงานที่ออกมาดีอย่างนี้ ต้องเกิดมาจากความตั้งใจ ความพยายามอย่างมากของน้องแน่ๆเลย ขอบคุณในความจริงใจ ความตั้งใจจริงที่น้องมีให้กับคนที่รักน้อง ตั้งใจมาดูน้อง น้องทำเต็มที่จริงๆๆๆพี่ขอปรบมือให้จริงๆๆ พี่รักน้องจัง น้องมิ้น(กรุณาอ่านซ้ำ 1000 รอบ)
สุดท้ายอยากขอบคุณโชคชะตาฟ้าลิขิตที่ทำให้พวกเราได้มาเจอกัน ได้มารักเด็กดีคนนี้เหมือนกัน สำหรับน้องๆMRT ในสายตาพี่ น้องๆเป็นเด็กที่น่ารักมากนะคะ มีมารยาท มีน้ำใจ หวังว่าโอกาสหน้าเราคงได้ทำงานร่วมกันอีกนะจ๊ะ
สำหรับเพื่อนๆๆพี่ๆๆน้องๆๆในโพรง คงไม่ต้องพูดอะไรกันมากนะคะ เรารักคุณนะ คุณนั่นแหละ รู้ตัวใช่ไหม ยิ่งนับวันก็ยิ่งรักมากขึ้นทุกวัน ยิ่งนับวันความผูกพันก็ยิ่งมากขึ้นทุกที ในการทำงานพวกเราอาจจะมีปัญหากันบ้าง ไม่มากก็น้อยแตกต่างกันไป แต่พวกเราก็รู้ว่าเรากำลังทำเพื่อใครอยู่ ส่วนหนึ่งเราทำให้น้อง อีกส่วนหนึ่งเราคิดว่าเราคงไม่ได้คิดไปเองว่างานนี้จัดขึ้นมาเพื่อกันและกัน เพื่อให้พวกเรามีโอกาสได้แบ่งปันความสุขให้กันใช่ไหม มีคนหลายคนถามเราว่าจัดงานนี้คนเยอะนะ คงได้กำไรใช่ไหม อืม เราสามารถตอบได้อย่างชัดๆๆเลยล่ะ เพียงแต่ว่าคงต้องแบ่งเป็น 2 เรื่อง ถ้าถามถึงกำไรที่หมายถึงตัวเงิน ขอตอบตรงนี้เลยว่า ไม่ หลายคนอาจแปลกใจว่าทำไหม ก็อยากจะตอบว่าในการจัดงานครั้งนี้ พวกเราอยากทำให้ดีที่สุดเท่าที่คนกลุ่มหนึ่งจะทำได้ อยากให้คนที่มาได้รับความประทับใจมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เราอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับทุกคนที่มา ของทุกอย่างที่ทำขึ้นมาจึงใช้ของที่ดีที่สุดที่หาได้ เพราะเราคิดในทางกลับกันว่า ถ้าเป็นเรา เราก็คงอยากได้แบบนั้น และเนื่องจากพวกเรามีไอเดียกันมากมาย ครั้งจะตัดอันนี้ อันนู้นออก ก็เสียดาย เอาเป็นว่า เราอยากเห็นแบบไหน ทำแบบนั้นล่ะกัน พวกเราก็ได้แต่หวังว่าของที่ได้รับคงถูกใจ เพื่อนๆๆพี่ๆๆน้องๆๆ นะคะ อีกส่วนหนึ่งที่เราพูดถึงก็คือ กำไรที่เราได้มาจากงานนึ้จริง แล้วก็ได้เยอะมากด้วย นั่นก็คือ กำไรน้ำใจจากทุกคนที่มอบให้ มันช่างมากมายจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้หมดจริง คำว่ากำไรน้ำใจ เป็นคำที่เราได้ยินแล้วชื่นใจมากๆๆแล้วภาพก็จะตามมา ภาพที่พี่ๆๆน้องๆๆมาช่วยกันทำงาน พี่ๆๆน้องๆมาร่วมสนุกกันในงานอย่างล้นหลาม ภาพคุณแม่และน้องที่จูงมือกันออกมาขอบคุณที่จัดงานนี้ขึ้นมา คำพูดเพราะๆๆที่ได้ยินว่า ขอบคุณนะคะ งานสนุกมากเลย หายเหนื่อยเลยทันทีที่ได้ยิน ทุกคนก็คงเป็นเหมือนกันใช่ไหม ภาพพี่สาวคนหนึ่งที่เอาของที่ระลึกมาให้กับทีมงานเป็นกำลังใจให้พวกเรา ขอบคุณจริงๆๆ ภาพแห่งความสุขนี้เราจะจดจำไปชั่วนานเท่านานเลย เราคิดว่าเราเป็นอีกคนที่โชคดีที่มีโอกาสได้เจอคนมากมาย ที่ทั้งดี ทั้งน่ารัก มีน้ำใจ โชคดีจริงๆๆ พวกเรามาจากต่างที่กันแต่สามารถรักกันได้ บางคนมาจากต่างจังหวัด ก็ได้มารู้จักกัน ในทางกลับกัน พวกเราเป็นคนหนึ่งกลุ่มที่โชคดีนะคะที่ได้รู้จักกัน คนบางคนเดินผ่านไปผ่านมาทุกวันเรายังไม่รู้จักเขาเลย แล้วพวกเราล่ะเป็นใคร โชคดีจริงๆๆขอบคุณ มิณฑิตา วัฒนกูล เด็กน้อยที่แสนดี ที่ทำให้เราได้มารู้จักกัน ทะเลาะกันและรักกันนะจ๊ะ
อืม เพื่อนๆๆทั้งหลาย อยากสนุกด้วยกันอีกไหม 5555555555555555555555555555555555555
แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 50 23:56:57
แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 50 23:54:08
แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 50 23:53:13
แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 50 23:51:55
แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 50 23:50:56