ความคิดเห็นที่ 1 วันนี้ว่าจะเล่าเรื่องอาหารการกินของที่นี่ซักหน่อย  แต่ดันมาเจอเรื่องแย่ ๆ เสียก่อน  เธอเลยต้องทนอ่านไอ้ที่ฉันบ่นมาซะยาวยืด  ไม่ว่ากันนะแม่คุณ เอาละ  มาเว้าเรื่องอาหารกันดีกว่า   ฉันไม่แปลกใจเลยที่ว่าทำไมพวกฝรั่งดั้งขอถึงได้บินข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพื่อชิมรสชาติของอาหารไทย  เพราะถ้าเที่ยบกับอาหารที่นี่แล้ว  ยังห่างไกลบ้านเราเยอะ  แล้วบรรยากาศการกินของคนที่นี่ก็ทำให้ฉันอาหารไม่ค่อยเจริญ  คือไม่ค่อยเจริญหูเจริญตาน่ะ  วันก่อนไปกินก๋วยเตี๋ยวที่เขาบอกว่าอร่อยที่สุดในย่านนี้  พอไปถึงหน้าร้าน  ขาของฉันก็ทำท่าจะก้าวต่อไปไม่ได้  จะเปรียบกับอะไรดีล่ะเธอถึงจะเห็นภาพ  เพราะภาพที่เธอเห็นบ่อย ๆ ก็มักจะเป็นร้านอาหารในโรงแรมหรู ๆ หรือไม่ก็อภิมหาภัตราคารที่คนมีเงินเดือนหลักพันอย่างฉันไม่กล้าแม้แต่จะมอง   เอาเป็นว่าเธอเคยเห็นร้านหมูจุ่มที่เขาขายกันริมทางเท้าไหม  นั่นแหละ  ยิ่งกว่านั้นอีก  พ่อเจ้าประคุณทั้งหลายเล่นเดินถือชามก๋วยเตี๋ยวเดินกินไปแกว่งไป  บ้างนั่งกิน  ว่ากันให้นัวเนียเต็มริมทางเดิน  หมอไหนแทะเนื้อไก่หมดแล้วเหลือแต่กระดูกแล้วก็ถุยลงตรงนั้นแหละ  ถุยน้ำลายมั่ง  สั่งขี้มูกมั่ง  บางทีก็มีไอ้ที่ถุย ๆ อยู่นั่นก็ข้ามหัวคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วย  แต่ก็แปลกนะ  คนที่โดนเขาถุยน้ำลายข้าวหัวไม่ยักแสดงอาการเดือดเนื้อร้อนใจ  ถ้าเป็นคนไทยนะหรือ  แค่มองหน้ากันพี่แกยังนึกว่าด่าบุพการี  ต้องมีการใช้กำลังเข้าห้ำหั่นกันมั่งล่ะ  แต่นี่เขายังเฉย  กินไปก็ล้งเล้ง ๆ ไปอย่างมีความสุข ฉันเหลียวมองหน้าเพื่อนคนไทยที่มาด้วยคล้ายกับจะขอความเห็น  มันพยักหน้าบอกเอาไงเอากันวะ  ไหน ๆ ก็มาแล้ว  จากนั้นเราก็เลือกหาโต๊ะที่สกปรกน้อยที่สุด  พอเขาชามเอาก๋วยเตี๋ยวมาให้ก็รีบก้มหน้าก้มตาคีบเส้นเข้าปาก  ทีนี้ฉันก็เจอกระดูกอ่ะสิ  ทำไงดี  ไอ้ครั้งจะถุย ๆ ลงไปกะพื้นเหมือนอาตี๋อาเจ้ที่อยู่ข้าง ๆ ก็ไม่เคย  (เพราะทำแบบนี้หม่อมแม่ไม่ปลื้ม)  ก็เลยเอากระดาษทิชชู่มาวางบนโต๊ะ  แล้วเอากระดูกวางทับอีกที  กินไป  ๆ สักพักจู่ ๆ ก็มีหมามาจากไหนไม่ทันเห็น  ยื่นคอขึ้นมาคาบเอากระดูกที่เพิ่งวางสักครู่นี้ไปต่อหน้าต่อตา  ทำเอาคนไทยอย่างฉันตกอกตกใจไปพักใหญ่ ๆ ฉันลืมบอกไปว่า  ไอ้ที่เรียกว่าโต๊ะน่ะ  มันเตี้ยกว่าหมาพันพุดเดิ้ลที่เธอเลี้ยงไว้อีก  คราวนี้ล่ะวง  (คนไทย)  แตกเลย  ไม่กินไม่เกินมันแล้ว  ฉันกับเพื่อนเลยถอยทัพออกมาตั้งหลัก  จากนั้นก็เดินหิ้วท้องไปกินร้านอาหารที่เป็นร้านอาหารจริง ๆ กัน จากคุณ : ปะหล่อง - [ 20 มี.ค. 50 09:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 และไอ้ร้านอาหารริง ๆ นี่ก็แปลก  พวกฉันสั่งกับข้าวมาสี่อย่าง  กะว่าแค่สองคนคงจะพอ  ที่ไหนได้  สี่อย่างน่ะจริงอยู่  แต่มันสำหรับกินได้ห้าหกคนเลย  ข้าวสวยที่มันยกมาให้นั้นกินสี่คนยังเหลือเลย  ไม่รู้ว่ามันคิดได้ยังไง  สรุปมื้อนั้นหมดไปร้อยหยวน  ก็ประมาณเกือบ ๆ ห้าร้อยบ้านเรา  คนเบี้ยน้อยเท่าหอยมดอย่างฉันแทบลมจับ  ดีนะที่เพื่อนเป็นคนจ่าย  ไม่งั้นลมคงจับฉันจริง ๆ แหละ   อาหารที่จีนนี่ถ้าเธอกำลังไดอดหรือลดความอ้วนอยู่ก็อย่าทะลึ่งกินเด็ดขาด  ส่วนฉันมันเป็นพวกไดโว่  กินสะบัดฟัดทุกอย่าง  เลยไม่ต้องห่วง  ที่ห้ามเธอกินก็เพราะมันมันมาก ๆ มันจนเลี่ยน  เหมือนยังกับเขาเป็นผู้ผลิตน้ำมันพืชรายใหญ่ของโลก  เวลาทำกับข้าวทีพ่อก็ใส่แบบไม่บันยะบันยัง  ฉันเคยสั่งข้าวผัดมากินจานนึง ก็กินได้แค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์  คือกินได้แต่ไอ้ที่มันอยู่ด้านบน  ส่วนที่เหลือก็เหมือนกับถูกแช่อิ่มด้วยน้ำมันพืช  ฉันกะคร่าว ๆ ว่า  ถ้าเรารองเอาน้ำมันที่อยู่ในข้าวผัดแล้วเอามาเจียวไข่  อย่างน้อยต้องเจียวได้อีกสองฟองสบาย ๆ ส่วนอาหารประเภทต้มยำต้มแซบที่เธอชอบน่ะ  ขอบอกว่าไม่เหมือนบ้านเราเด็ดขาด  แซบของเขาคือเค็มกับเผ็ด  และที่ว่าเผ็ดนั้นก็เผ็ดกว่าต้มจืดบ้านเรานิดหน่อย  ส่วนรสเปรี้ยว  หวาน  กระทิหรือไม่ก็กลิ่นตะไคร้ใบมะกรูดหรือขิงข่าโหระพากระเพราะนั้นอย่าหวังว่าจะเจอ  เขาไม่ใส่กันหรอกจะบอกให้ เออ  จะเล่าเรื่องการซื้อข้าวของฉันให้เธอฟังซักหน่อย  เวลาที่เงินไม่พอให้เข้าไปนั่งเป็นอาเสี่ยในร้านหรู ๆ ฉันก็ต้องซื้อข้าวกินเอง  ก็ซื้อที่โรงอาหารในวิทยาลัยนั่นแหละ  ถูกดี  สิบห้าบาทอิ่มจนจะอ้วก  คุณนายอย่างเธอน่ะเหรอ  ถ้าจะกินก็สามารถแบ่งได้เป็นสองมื้อเลยล่ะ ถ้าเป็นบ้านเราก็ซื้อใส่ถุงมา  ที่นี่กล่องโฟมเขาก็มีนะ  แต่ฉันไม่ค่อยชอบ  เพราะมันบาง ๆ ยังไงชอบกล  ก็เลยศึกษาว่าเขาทำยังไง  ปรากฎว่า  ถ้าไม่อยากใช้กล่องโฟม  ก็ต้องมีถ้วยหรือหม้อของตัวเอง  เพื่อเอาไว้สำหรับใส่ข้าว  ที่นี่เขาไม่มีจาน  ช้อน  ส้อมไว้บริการนะจ๊ะ  มีแต่ถ้วยกะตะเกียบเท่านั้น  เวลาจะซดน้ำแกงก็ต้องยกถ้วยซดโฮก ๆ เอาเอง  ไม่ต้องอายใคร  หรือถ้าอายก็มีหวังข้าวติดคอตายไปเฝ้าพระยมโน่นเลย จากคุณ : ปะหล่อง - [ 20 มี.ค. 50 09:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไอ้ฉันน่ะมันเป็นคนไม่มีหม้อด้วยดิ  ก็เลยต้องไปซื้อหม้อสแตนเลสแบบมีหูจับมาใบนึง  ขนาดก็พอ ๆ กับขันที่เธอใช้ตักน้ำล้างก้นนั่นแหละ  พอไปถึงก็ยื่นให้เขา  เขาก็จะตักข้าวให้  จากนั้นก็ไปเลือกกับข้าว  ส่วนใหญ่ก็จะมีจำพวกผัดผักสารพัดชนิด  อันไหนที่เห็นว่าน่าจะอร่อยฉันก็ชี้โบ้ชี้เบ้ไปเรื่อย  เขาถามอะไรก็เออ ๆ คะ ๆ ไป  จนมันรำคาญก็จะเลิกถามไปเอง  พอซื้อเสร็จก็เดินถือเอากลับมากินต่อที่ห้องพัก   อ้อ  มาอยู่นี่เธออย่าดันหลวมตัวไปซื้อกุนเชียงเชียวนะ  เพราะกุนเชียงที่นี่เค็มยิ่งกว่าปลาเค้มค้างปีย้านเราอีก  ฉันเคยซื้อมาครั้งนึง  ลองชิมดู  มันเค็มจนต้องคายทิ้ง   มาถึงตรงนี้เธออาจจะยังนึกภาพไม่ออก  ไม่เป็นไร  ลองนึกถึงตอนที่พระท่านไปบิณฑบาตรนั่นแหละ  เพียงแต่เปลี่ยนจากพระเป็นหนุ่มหล่อล่ำอย่าฉัน  เดินถือหม้อไปซื้อข้าวแล้วก็เดินถือหม้อกลับมา  คือกันเลยแม่คุณเอ๋ย นอกจากอาหารการกินจะถูกแล้ว  เบียร์และเหล้าที่นี่ก็ถูกมาก ๆ ประการนี้เป็นสิ่งที่ฉันชอบใจเป็นอย่างยิ่ง  (ยกเว้นเหล้าเหมาไถ  เมื่อวานไปสอยมาขวดนึง  ร้อยยี่สิบเอ็ดหยวน  ลองเอาห้าคูณแล้วกัน)  เบียร์กระป๋องละสองหยวนถึงสามหยวน  ผิดกับไปสิงคโปร์  เบียร์ที่นั่นกระป๋องละเกือบสองร้อยบาท  แพงยิ่งกว่าน้ำมันอีก  เบียร์ที่จีนรสชาติดีกว่าบ้านเรา  และที่สำคัญ  เมาเหมือนกัน  แค่หกเจ็ดกระป๋องก็หลับฝันถึงสาวจีนสบายแล้ว การกินเหล้าของคนจีนก็ไม่เหมือนคนไทยนะ  ที่นี่เขาจะกินเหล้าไปด้วย  กินข้าวไปด้วย  ใหม่ ๆ ฉันล่ะงงแตกเลย  สั่งเหล้าสั่งกับข้าวมาเต็มโต๊ะ  ไอ้เราก็รอเว่าเมื่อไหร่มันจะรินเหล้าแจกซักทีวะ  รอจนพยาธิในท้องปั่นป่วนแล้ว  ครั้งจะลงมือรินเองก็เกรงใจเจ้าภาพเขา  ที่ไหนได้  พอข้าวมาถึง  มันก็จ้วงเอา ๆ เอา  ไอ้ฉันก็คิด  มันคงเอาเหล้ามาตั้งอย่างนั้นเอง  มื้อนี้คงอดเมาแน่ ๆ แล้ว  จะช้าอยู่หาพระแสงอะไร  กินข้าวก็ได้วะ  กลับไปค่อยซื้อเบียร์ไปถองต่อที่ห้องพักก็แล้วกัน  ว่าแล้วก็หม่ำข้าวไปเกือบสองถ้วย  ที่ไหนได้  ไอ้ตี๋หน้าหยกนั่นดันยกขวดเหล้ามารินที่แก้วของฉันซะเกือบเต็ม  แล้วก็เชิญตำจอก  กำเปย ๆ จากคุณ : ปะหล่อง - [ 20 มี.ค. 50 09:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เธอก็รู้ไม่ใช่รึว่าไอ้ฉันน่ะเคยแต่กินเหล้าจนเมาแล้วค่อยกินข้าว  จากนั้นก็นอนเลย  แต่นี่ตูกินข้าวจะอิ่มอยู่แล้ว  เสือกอ  (ตั้งใจเขียนเสือกอจริง ๆ เพื่อหลบเลี่ยงคำหยายที่เธอเคยบอกว่าแสลงหู)  จะมาชนแก้วกินเหล้า  แล้วมันจะเมาได้ไงวะ  มีแต่จะอ้วกถ่ายเดียว  แต่สุดท้ายก็ต้องยอมชนแก้วกะมัน  ว่าไปได้สองแก้วก็ต้องยอมแพ้  ไม่งั้นข้าวที่กินคงต้องออกมากองอยู่ตรงหน้าเป็นแน่ อีกอย่าง  เหล้าที่เขากินน่ะ  ก็คล้ายกับเหล้าขาวเหล้าเถื่อนบ้านเราแหละ  ใสยังกะกระจก  แต่ขอโทษ  ห้าสิบสามดีกรีนะแม่คุณ  อยู่ใกล้ไฟไม่ได้แล้วกัน  กินหนัก ๆ เข้าถ้าเรอแล้วมีคนเอาไฟแช็คมาจ่อที่ปาก  มันคงจะวาบไปถึงท้องแหละ  แต่ถ้าเธออยากลอง  ฉันจะหิ้วไปฝากซักขวดสองขวดก็ได้นะ  ถ้ายังพอมีเงินเหลือกลับบ้าน นอกจากจะนิยมกินเหล้าไปด้วยกินข้าวไปด้วยแล้ว  คนจีนยังนิยมเล่นไพ่เป็นชีวิตจิตใจ  ทั้งไพ่นกกระจอกและไพ่ที่เป็นใบ ๆ เหมือนบ้านเรา  เดินไปทางไหนก็มีแต่คนเล่นไพ่  ไม่ว่าในบ้าน  ร้านอาหาร  ร้านเหล้า  หรือแม้แต่ข้างถนน  เล่นไปเสียงดังไป  ยิ่งเล่นในร้านเหล้ายิ่งดังใหญ่  ฉันคิดว่าถ้าไอ้พวกนี้ไปเล่นที่ตูบสิงห์แถวบ้านเรา  คงไม่แคล้วโดนสหบาทายำเท้าสามัคคีของพี่ไทยเป็นแม่นมั่น เรื่องพูดเสียงดังนี่มาใหม่ ๆ ฉันก็ตกใจนะ  ตอนขึ้นแท็กซี่น่ะ  ฉันก็ไปกะลูกศิษย์คนจีนที่เคยมาเรียนภาษาไทยกับฉันเมื่อสองปีก่อน  เขาให้ฉันนั่งด้านหลัง  ส่วนเด็กนั่งหน้า  มันก็คุยกะแท็กซี่  ยิ่งคุยก็ยิ่งเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ ฉันมองหน้าไอ้แท็กซี่นั่นก็คล้ายบอกบุญไม่รับ  หันมองหน้าลูกศิษย์ก็พูดแบบเอาเป็นเอาตาย  เสียงดังคับรถไปหมด  ฉันนึกในใจ  เอาแล้วโว้ย  เดี๋ยวต้องมีเรื่องแน่ แล้วตูจะทำไงดีหว่า  ไอ้คนขับก็ตัวหยั่งกะควายทรพา  สักพักมันก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน  คนนั่งหลังอย่างฉันก็ลอบถอนใจออกมาดังเฮือกใหญ่ ๆ ไม่ต้องแสดงมวยไทยสู้กับกังฟูของจีนแล้วตู  โชคดีของเอ็งนะเจ้าแท็กซี่  เพราะมวยไทยไม่ใช่กระจอก ๆ นาว้อย   เล่ามาซะยาวเหยียด  จิ้มคอมจนเมื่อยตุ้ม  จบลงแบบด้าน ๆ อย่างนี้แล้วกัน  ไม่รู้ที่บ้านเราตอนนี้อากาศเป็นยังไงบ้าน  ควันหายหมดรึยัง  ฝากเธอตะโกนบอกประเทศไทยด้วยว่า  ฉันคิดถึงมาก ๆ อ้อ  ถ้าจะมีใครผ่านมาทางนี้  เธอช่วยฝากธงชาติผืนเล็ก ๆ มาให้ฉันด้วยนะ  อยู่นี่ไม่ได้เคารพธงชาติมาหลายวันแล้ว ยังรักและคิดถึงเธอเสมอ พันเทียนหลง* 19  มีนาคม  2550 จากคุณ : ปะหล่อง - [ 20 มี.ค. 50 09:33:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ปล.  พันเทียนหลงเป็นชื่อที่คนจีนตั้งให้ฉันน่ะ   พันก็คือชื่อของฉัน  เทียนแปลว่าฟ้า  ส่วนหลงก็แปลว่ามังกร ฉันเคยถามเขานะ  แต่เขาบอกว่าก็แปลตามนั้นแหละว่า  “พันมังกรฟ้า” ไอ้ฉันมันครูภาษาไทยนี่  เลยบอกว่าอย่างนี้มันไม่ถูกกระสวน  เลยขออนุญาตเขาแปลใหม่ ว่า  “นายพันผู้มีมังกรเท่าฟ้า”  นี่ฉันยังไม่ได้บอกคำแปลใหม่นี้ให้คนที่ตั้งชื่อให้ฉันเลยนะ ถ้าเขารู้ก็คงจะปลื้มกับคำแปลของฉันไม่น้อยเลย  อิอิ จากคุณ : ปะหล่อง - [ 20 มี.ค. 50 09:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีเพื่อนพึ่งจะกลับจากปักกิ่งเล่าให้ฟังว่า กับข้าวร้านอาหารมาทีนึงจานเบ้อเร่อเหมือนกัน แล้วคนหน้าใหญ่แถวนั้นนิยมสั่งให้เหลือเพื่ออวดความร่ำรวย ไอ้กระผมก็ได้แต่สงสัยว่าเดี๋ยวนี้เขามีอวดรวยกันด้วยหรือฟะประชาชนสังคมนิยมแบบนั้น แต่สหายคนไทยของกระผมไม่ถือ กินเหลือกรูห่อ ไม่รู้ที่คุณพี่ปะหล่องไปอยู่จะคล้ายกันไหม จากคุณ : บ. (บ้านนอกไฮโซ) - [ 20 มี.ค. 50 11:21:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นึกถึงหน้าน้าหล่อง แล้วก็ขำอย่างไม่มีเหตุผล...เหอๆๆ จากคุณ : ตากล้อง - [ 20 มี.ค. 50 12:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หวัดดีครับพี่บ้านนอก เท่าที่กินมา  เหลือมากเท่าไร่เขาก็ไม่ห่อกลับอ่ะครับ สงสัยเป็นอย่างพี่ว่าแหละ ชิกหายไม่ว่า  ขอข้าดูดี คุณตาครับ  ขำตรงไหนช่วยบอกด้วย จะได้แบ่ง ๆ กันไง อิอิ จากคุณ : ปะหล่อง - [ 20 มี.ค. 50 12:45:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตูบแก้วกาแลไม่กล้ายื่นฟ้า ประเทศไทย ถึงนายพันผู้มีมังกรเท่าฟ้า     ฉันว่าชื่อนี้ไม่ค่อยเหมาะกับเธอเท่าไรเลยนะ  จำได้ว่าเมื่อ สองสามปีก่อน ตอนที่เธออยู่ลำปาง เธอก็มีชื่อจีน ที่เหมาะกับตัวเธอ มากกว่านี้นี่น่า "นายพัน เจี๊ยวชา"   เอ จะโดนเซนเซอร์มั๊ยเนี่ยะ    อ่านมาถึงตรงนี้เธอสงสัยหรือไม่ว่าทำไมแม่มณีของเธอเปลี่ยนไป ก็เพราะว่าฉันไม่ใช่แม่มณีนะสิ  พอดีว่าฉันเป็นกิ๊ก เอ็ยไม่ใช่ ๆ เป็น เพื่อนสนืทกะแม่มณีน่ะ ช่วงนี้แม้มณีเค้าไม่ใคร่จะวางเลยวานให้ฉันมา ตอบจดหมายถึงเธอแทน    เธอเขียนจดหมายสนุกดีนะ ฉันอ่านไปก็จะอาเจียนไป เพราะมัน เห็นภาพชัดเจนมาก ๆ    ตอนนี้อากาศที่เมืองไทยเริ่มจะแปรปรวน มีฝนตกมาเพื่อชะล้าง ฝุ่นควันบ้างแล้วมั๊ง เมื่อคืนนี้มีลูกเห็บตกด้วยละตอนแรกฉันกะจะ ออกมาเก็บลูกเห็บไว้ให้เธอดู แต่ว่าอีกนานแน่ะกว่าเธอจะกลับ มันจะละลายหมดซะก่อน    ทีโน่นอากาศหนาวใช่มั๊ย เธออย่าลืมล่ะเวลานั่งรถไปไหนอย่า ยื่นหน้าออกมาจากหน้าต่างรถ เด๋วแม่คะนิ้งมันจะเกาะหน้าเกาะแว่น มองไม่เห็นอะไรนะ    เฮ้อ  คิดถึงเธอจัง เมื่อไรเธอจะกลับมาซะทีล่ะ เวลาไฟดับเด๋วนี้ ฉันไม่รู้จะโทรหาใคร โทรหาเธอก็เปลืองเงิน เพราะฉันกะจะเก็บเงิน ไว้สร้างเรือนหอ อิอิ เวลาไปกินข้าวก็คิดถึงเธอเหมือนกันนะเพราะว่า อาหารมันเหลือ ถ้าเธออยู่เธอก็จะช่วยกินจนหมด นี่เป็นข้อดีมาก ๆ ของเธอเลยรู้มั๊ย   ฝนฟ้าเริ่มโปรยมาอีกแล้ว ฉันคงต้องพอแค่นี้ก่อนนะ   รักและคิดถึงเงินของเธอเสมอ   เจี่ย เจ้าหญิง จริง ๆ นะเออ แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 50 17:07:21 จากคุณ : nine river - [ 20 มี.ค. 50 17:00:33 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โห  แม่มณีนี่ขี้เกียจจริง ๆ เลย ส่งใครก็ไม่รู้มาตอบจอมอแทน ความจริงไอ้ลูกเห็บน่ะ  ถ้าคุณนายเฉลียวสักนิด ก็น่าจะเก็บใส่ตู้เย็นไว้ซะหน่อย เพราะผมไม่ค่อยจะได้เห็นน่ะ   เคยเห็นแต่หมัดหมาหมัดแมว คราวหน้าอย่าลืมเก็บไว้ให้ด้วยนะครับ อ้อ  บอกแม่เมนี่ด้วย  อย่ามัวเที่ยวเพลินจนลืมตอบจดหมายล่ะ อิอิ จากคุณ : ปะหล่อง - [ 20 มี.ค. 50 19:03:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านเพลินเช่นเคย...แม่มณีคง จะทนหนาว เอ่อ...ไม่ไหว หนีตามพระเอกยี่เกเข้าเมืองกรุงไปแล้ว ถึงไม่ตอบจดหมายของพ่อพัน ...ในฐานะของคนที่ไกลบ้านเหมือนกัน พอจะเข้าใจความรู้สึกที่มีต่อบ้านเมืองเรา ยามได้ข่าวไม่ดีเกี่ยวกับสามจังหวัดชายแดนภาคใต้.... สำนักข่าวที่นี่เสนอข่าวความรุนแรงซึ่งบางครั้งไม่มีรายงานในหนังสือพิมพ์ออนไลน์ที่ดิฉันเฝ้าติดตามอ่าน ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด...มีหลายประเด็นที่อยากแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่การเมืองและศาสนาเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน คิดว่าขอเว้นไว้ดีกว่า... ...คุยถึงเรื่องของกิน ดิฉันมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองหลายสิบปี ยังไม่สามารถเปลี่ยนรสนิยมความชอบให้หันไปโปรดปรานอาหารของชาติตะวันตกได้สำเร็จ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องกินข้าว กับข้าวไทยๆเกือบทุกวัน...ตอนที่อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่อย่างชิคาโก และซานฟรานฯ มีชุมชนชาวจีนที่เรียกว่าไชน่าทาวน์ ให้ได้ไปลองลิ้มรสชาติของอาหารจีนบ่ิอยๆ...ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารจีนแบบกวางตุ้งอย่างพวกติ๋มซำ ที่เขานึ่งหรือทอดออกมาร้อนๆจากในครัว ใส่รถเข็นให้เราได้เลือกชี้เอาตามความชอบ นอกจากนั้นก็มีอาหารจีนแบบปักกิ่ง, เซี่ยงไฮ้, เสฉวนหรือฮูหนาน(ยูนาน) ซึ่งมีรสชาติเค็ม เผ็ดกว่าอาหารจีนแบบอื่น ... ไปไชน่าทาวน์ทีไรดิฉันก็ชี้ๆเอาเหมือนกันเพราะส่วนใหญ่เขาจะใช้ภาษาจีนเป็นหลัก...ที่จำได้แม่นเพราะชอบกินคือ " ไก๋หลันเฉาเหย่" ซึ่งก็คือราดหน้าเส้นใหญ่ใส่คะน้า อีกอย่างคือ " คอนจี" หรือที่เราเรียกว่าโจ๊กนั่นเอง ... คนจีนให้ความสำคัญเรื่องอาหารการกินมากเช่นเดียวกับคนไทย...อาหารที่หลากหลายชนิด และเหลือเฟือแสดงถึงความมั่งคั่งและเป็นตัวกำหนดสถานภาพของชนชั้นด้วย เคยอ่านพบว่า จวงจื่อ ซึ่งเป็นนักปราชญ์คนหนึ่งของจีน แต่งโคลงแนะนำการคัดเลือกพ่อครัวให้กับจักรพรรดิว่า " พ่อครัวชั้นดีจะเปลี่ยนมีดใหม่เพียงปีละครั้งเพราะเขาหั่น แต่พ่อครัวชั้นเลวจะเปลี่ยนมีดใหม่ทุกเดือนเพราะเขาสับ” ...จากการที่อาหารผูกพันอยู่กับวีถีชีวิตตั้งแต่สมัยดั้งเดิม...เรื่องที่เพื่อนคุณบ้านนอกฯพบเห็นจึงอาจไม่ใช่สิ่งแปลก...แม้จะยังเป็นระบบสังคมนิยม แต่หลังจากผ่านยุคที่เรียกว่าปฏิวัติทางวัฒนธรรมมาแล้ว ชาวจีนในปัจจุบันก็มีค่านิยมบางอย่างที่สวนทางกับลัทธิการปกครองเช่นกัน จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 20 มี.ค. 50 20:54:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เฮ้อ... กว่าจะอ่านจบ เหนื่อยไปเลย ทำไมอาหารการกินเขาดูลำบากลำบนจัง ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมนักท่องเที่ยวชอบมาเที่ยวเมืองไทยมากๆ เพราะเมืองไทยเรามีอาหารหลากหลายให้เลือก จะเลิศหรูแบบประเทศเขาก็มี หรือแบบธรรมดาสามัญที่ชาวบ้านอย่างเราๆ กินกันทั่วไปก็มี อย่างราคาถูกจานละ 10 บาทก็ยังมี แต่จะอิ่มหรือไม่ว่าอีกที   นี่แหล่ะเมืองไทยของเรา อ่านแล้วยิ่งรักเมืองไทยมากยิ่งขึ้นแฮะ จากคุณ : s (sunny-low) - [ 22 มี.ค. 50 16:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วสนุกดีครับ ว่าแต่ ไอ้เจ้า"เหมาไถ"เนี่ย รสชาติประมาณไหน ลองบรรยายให้ฟังมั่งสิ จากคุณ : p เสื้อเหลือง - [ 22 มี.ค. 50 19:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กินกับให้มากขึ้น กินเหล้า เอ้ย กินข้าวแต่พอควร นะครับ อ.ปะหล่อง [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จิวไต้ซือ - [ 23 มี.ค. 50 13:01:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 . จากคุณ : จิวไต้ซือ - [ 23 มี.ค. 50 13:03:38 ]