ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1 - ทำไมถึงสนใจเพลงแจ๊สจริงจัง จีเอ็ม: แล้วมาสนใจเพลงแจ๊สจริงจังได้อย่างไร อนันต์: คงเหมือนกับหลายๆ คน ผมไปเจอแจ๊สวางขายอยู่ในร้านขายแผ่นเสียงและเทป ตอนนั้นยังไม่มีซีดี ซีดีกำลังเริ่มๆ แผ่นเสียงกำลังโรยราไป เทปเลยเป็นทางออกในช่วงนั้น เราก็ไปหยิบเพลงแจ๊สมาฟัง จำได้ว่าฟังไม่รู้เรื่องเลย อัลบั้มแรกที่ซื้อมาฟัง คือ potrait in jazz ของ บิล อีแวนส์ ที่เป็นเปียโน หน้าปกเป็นรูปเขาใส่แว่น หวีผมเรียบแปล้ เหมือนผู้ดีอังกฤษ ทั้งๆที่ตอนแก่  ตอนเขาก่อนตายหน้าตาเปลี่ยนไปเป็นอีกลุคหนึ่งเลยนะ แต่บนปกนี่เขาเกลี้ยงเกลามาก เป็นดนตรีทริโอ เปียโน เบส กลอง   เราฟังแล้วก็รู้สึกไม่เข้าใจ เนื่องจากตอนนั้นมีเงินน้อย เป็นนักศึกษาที่เติบโตมาจากครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวยมาก เราก็ต้องฟังซ้ำๆ ไปเรื่อยเรื่อย พอฟังซ้ำก็เริ่มอินกับมัน เข้าใจมันมากขึ้น จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 มี.ค. 50 12:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จีเอ็ม: คำว่าฟังไม่เข้าใจ หมายความว่าอย่างไร อนันต์: ผมว่าฟังหลายๆ คน คงเจอประสบการณ์เดียวกัน(555+. ขอแทรก อันนี้ขอหัวเราะหน่อยเพราะก็เป็นเหมือนกัน) เมื่อไปเริ่มฟังแจ๊สที่ไม่ใช่สมูธแจ๊ส (smooth jazz)  เป็นดนตรีแจ๊สที่มีเทรดิชั่นของมันจริงๆ จะเห็นว่าเสียงมันอื้ออึง ยุ่ง วุ่นวาย นัวเนีย ฟังไม่ได้ศัพท์ ทำนองอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ธรรมดาเวลาเราฟังเพลง เราจะคาดหวังทำนองก่อน เพราะทำนองจะทำให้เราจำโครงสร้างของเพลงได้ แต่แจ๊สนี่ทำนองมันแค่นิดเดียว นอกนั้นคืออิมโพรไวส์...... ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักอิมโพรไวส์เซชั่น ก็เลยงง ว่าจะไปทางไหน ทำไมเบสกับกลองมันเป็นแบบนี้ เทปชุดนั้นอัดกับสังกัดเวฟ มีหลายเทค อย่างเพลง Autumn Leaves  มี 2 เทค  เราก็งงว่าทำไมสองเทคถึงเล่นไม่เหมือนกัน สั้นยาวไม่เท่ากัน เป็นการค้นหาจากทรัพยากรเท่าที่มีอยู่จริงๆ คือ มีแค่ม้วนนี้ ก็ฟังแค่ม้วนนี้ พอได้เรียนดนตรี ก็ได้รู้จักนักดนตรี อย่างมือแซ็กฯ ก็มีจอห์น โคลเทรน อะไรพวกนี้ เราก็รู้สึกว่ามันมีช่องทางให้เราไปค้นหาสิ่งเหล่านี้ เพราะช่วงนั้นผมฟังร็อคอิ่มแล้ว ฟังลูกทุ่งอิ่มแล้ว เพื่อชีวิตก็แล้ว เพลงป็อปปกติก็ไม่ชอบฟัง เพราะเป็นคนไม่ชอบป็อปคัลเจอร์ แต่พอถึงจุดหนึ่งก็ได้รู้ว่า แจ๊ส ก็เคยเป็นป็อปคัลเจอร์ มาก่อน........ อคติบางอย่างพอถึงเวลาหนึ่ง ระยะเวลาก็จะตอบเราว่าที่เราเข้าใจนั้นถูกต้องหรือเปล่า จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 มี.ค. 50 12:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จีเอ็ม: ตอนที่เริ่มเข้าใจแจ๊ส มันมีความรู้สึกอย่างไร อนันต์: *ดนตรีมีการเปรียบเทียบ 2 อย่าง คือ เปรียบกับอาหาร คนเราพอใจที่จะกินอาหารที่คุ้นปาก มีน้อยคนนักที่จะไปหากินอาหารที่ไม่คุ้นปาก แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ถ้าคุณพอใจที่จะกินข้าวผัดกะเพราทุกวัน คุณทำไม่ได้หรอก คุณต้องอยากลองอย่างอื่นบ้าง.... พาสต้าบ้าง อาหารจีนบ้าง ดนตรีนี่ก็เหมือนกัน นี่คือ ทางหนึ่งที่เราจะเข้าถึงดนตรีแจ๊ส *ในขณะเดียวกัน ดนตรีก็เป็นภาษาด้วย แน่นอนว่าคุณพูดภาษาไทย แต่เมื่อคุณไปอยู่สภาวะแวดล้อมอื่น คุณอยู่เซี่ยงไฮ้ ก็ต้องเรียนรู้ภาษาจีน ไปอยู่ที่ไหน คุณก็ต้องรู้ภาษาของประเทศนั้น บริบทในประเทศนั้น อย่างบิล อีแวนส์ นี่อันดับแรกเลย.......เขาเป็นมื่อเปียโนผิวขาว วิธีการเล่นแจ๊สของเขาโดนคนผิวดำตั้งข้อสังเกตว่ามันไม่ใช่แจ๊สจริง ไม่สวิงหนักๆ เหมือนอย่างออสการ์ ปีเตอร์สัน หรือ อาร์ต ทาทัม แต่เขาจะมีอารมณ์ของการค้นหาตัวโน้ตอยู่ เหมือนกับเวลาเขาเล่น เขากำลังคิดต่อว่าต่อไปจะเล่นอะไร ความรู้สึกแบบนี้ผมคิดว่ามันกึ่งๆ intellectual ************************************************** พักครึ่ง มีประชุมตอนบ่ายโมงครึ่ง เดี๋ยวจะกลับมาจบเย็นหรือคืนนี้ครับ ปล.ใครให้นิยามความหมายของ intellectual ด้วย เพื่อเป็นหมายเหตุในความเข้าใจในการสัมภาษณ์นี้ได้อย่างเพลิดเพลินขึ้น จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 มี.ค. 50 12:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กรี๊ดดดดดด พี่อนันต์จ้าาาาาาาาาา เข้ามากรี๊ดพี่อนันต์อ่ะจ้า อิอิ ความจิง งุงิแอบชื่นชมในความสามารถทางด้านดนตรีแจ๊ส และชื่นชอบนิสัยความเป็นกันเองมาก ๆ ของพี่อนันต์มานานแล้ว อิอิ ถ้ามีแฟนคลับจะสมัครคนแรกเลย อิอิ กรี๊ด กรี๊ด พี่อนันต์แฟนคลับ อิอิ จากคุณ : UnDeRMiLeS dAvIs (UnDeRMinE) - [ 23 มี.ค. 50 16:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จีเอ็ม: แปลว่าเพลงแจ๊สต้องเล่นไปคิดไป ไม่ได้เล่นไปตามความเคยชินอย่างนั้นหรือ อนันต์: ใช่ครับ เพลงแจ๊สไม่ว่าจะดำหรือขาว คนเล่นจะต้องคิดแน่นอน แค่อาจจะคิดกันคนละแบบ เพราะมาจากพื้นฐานคนละแบบ บิล อีแวนส์ อาจจะได้พื้นฐานมาจากการการเล่นดนตรีคลาสสิกมาก่อน เคยฝึกฝนแนวคลาสสิกมาก่อน ดังนั้น สุ้มเสียงหรือวอยซิ่ง(voicing) ของเขาก็จะเป็นอีกแบบ เขาจะใช้กลุ่มเสียงคอร์ดที่เมื่อตอนหลังผมมาค้นพบว่ามันเป็นแบบอิมเพรสชันนิสม์ คือ เราจับรูปทรงไม่ได้ว่าเขาใช้คอร์ดอะไร เหมือนเป็นการระบายสีที่มีเฉดผสมกัน ไม่โฟกัสชัดเจน แต่มีความสวยอยู่ ทำให้เรารู้สึกว่า ฟังเท่าไรก็ไม่อิ่ม จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 มี.ค. 50 17:42:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จีเอ็ม: คุณค้นพบเรื่องเหล่านี้ ตั้งแต่ฟังแจ๊สในครั้งแรกๆเลยหรือ อนันต์: ผมค้นพบความความแปลกของเสียงตั้งแต่ตรงนั้น แต่กว่าจะสามารถอธิบายมันได้ ก็ต้องอีก 5-6 ปีหลังจากนั้น แต่เรารู้สึกว่ามันฟังไม่อิ่ม เราโตมากับเพลงคนกับควายของพี่หงา เพลงที่มีคำร้องมีความหมายดีดี ซึ่งตรงนั้นให้กับเราในเรื่องจิตใจ มุมมองต่อสังคม..... แต่เพลงบรรเลงบางชิ้น ให้จินตนาการ มันให้ด้านในของเรา ที่สำคัญ ฮาร์โมนี่หรือเสียงประสานของมันไม่ซ้ำ ฟังกี่ครั้งก็ไม่อิ่ม ในขณะที่เราไปฟังเพลงบางเพลงแค่ 2 หนก็พอแล้ว ไม่อยากฟังต่อ ผมเข้าใจมันทะลุแล้ว ผมไม่อยากจะไปเสพมันอีก แต่แจ๊สมันจะเป็นแบบนี้ คุณจะนำกลับมาฟังได้ตลอด โดยรู้สึกว่า เพิ่งเล่นให้คุณได้ฟังใหม่ๆ จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 มี.ค. 50 17:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จีเอ็ม: แล้วมาเข้าใจแจ๊สจริงจริงๆ เมื่อไหร่ อนันต์: ก็ตอนไปเรียนกีตาร์นั่นแหละ จริงๆแล้วไม่ได้เรียนอะไรมาก เพราะผมเล่นกีตาร์เป็นตั้งแต่ชั้นมัธยมต้น แค่จับคอร์ด ตีคอร์ด พิกกิ้ง โบรกเค่นคอร์ด แต่การไปเล่นแจ๊ส ต้องใช้อีกพื้นฐานหนึ่ง มีการวางนิ้ว มีการไล่สเกล แค่การฝึกคีย์ให้ครบ 12 คีย์ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลา 2 ปี ฉะนั้นสิ่งที่เราได้จากการเรียนตรงนั้น คือการได้วิธีเล่น ได้รู้ว่ามันยาก แต่สิ่งที่เราได้ต่อมา ในฐานะที่ไม่ได้คิดจะไปเล่นเป็นนักดนตรีมืออาชีพ คือเราได้เข้าใจดนตรีมากขึ้น ที่หอสมุดมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มีหนังสือเกี่ยวกับดนตรีให้ยืม ผมก็ไปยืมมาอ่านเกือบทุกเล่ม ที่เกี่ยวกับบลูล์และแจ๊ส ก็ได้ความรู้ว่า แจ๊สมันมีแต่ละยุค มันเกิดที่อเมริกา แต่มันไม่ใช่ดนตรีของอเมริกัน เพราะมันผ่านจากคนดำ ขณะเดียวกัน มันก็มีความเป็นสากล คนชาติไหนก็นำไปเล่นก็ได้ และก็มันจะสร้างซาวน์ของตัวเอง จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 มี.ค. 50 17:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จีเอ็ม: อยากให้คุณช่วยแนะนำอัลบั้มเพลงแจ๊สสัก 5 อัลบั้ม สำหรับคนเริ่มสนใจแจ๊ส อนันต์: the best of chet baker ที่ออกกับอีเอ็มไอ นี่ผมจะพูดถึงอัลบั้มที่หาได้ในเมืองไทยนะครับ เช็ต เบเกอร์ เป็นนักร้องที่...เอ่อ เขาไม่ใช่นักร้อง เขาเป็นนักทรัมเป็ตแต่ร้องเพลงด้วย เรื่องราวในชีวิตเขานี่สร้างเป็นหนังได้เลย เขาติดยาหนักมาก ตอนหนุ่มๆเขาหล่อเหมือนดีน มาร์ติน แต่หลังๆ หน้าตาเขายับมาก เห็นแล้วตกใจ เป็นตัวอย่างของคนที่ใช้ชีวิตแบบไม่ทะนุถนอมเลย ใช้ชีวิตบนความเสี่ยงตลอดเวลา และติดคุกบ่อยมาก วันที่เขาตกจากอพาร์ทเมนต์ในอัมสเตอร์ดัมลงมาเสียชีวิต ก็คิดว่าเพราะเขาเสพยา มีครั้งหนึ่งเขาถูกชกฟันร่วงหมดปากแล้วเล่นทรัมเป็ตไม่ได้หลายปี ต้องไปใส่ฟันปลอมแล้วฝึกใหม่ เป่าผ่านฟันปลอมโดยที่เสียงไม่เพี้ยน นี่คือ ความบ้าและความอัจฉริยะที่อยู่ในตัวเขา อัลบั้มนี้คือตัวแทนความโรแมนติกของแจ๊สที่มีอยู่ มีซาวน์แบบเวสต์โคสต์แจ๊ส คือแจ๊สที่มาจากตะวันตก พวกแคลิฟอร์เนีย ซานฟรานซิสโก มันจะได้อารมณ์นั้น อีกอัลบั้มคือ Time out ของ Dave brubeck quartet ในอัลบั้มนี้จะมีเพลง Take five เป็นเพลงบรรเลง 4 ชิ้น ทำให้เราเข้าใจว่าแจ๊ส ว่าเพลงบรรเลงแบบแจ๊ส.... เปียโน แซ็ก และบทบาทของอิมโพรไวเซชั่น เป็นอย่างไร และก็มีอัลบั้ม Ballad ของจอห์น โคลเทรน เป็นอัลบั้มที่เขาถ่ายทอดเสียงแซ็กโซโฟนได้นุ่มนวลที่สุดผ่านเทเนอร์แซ็กของเขา ประมาณปี 1961-1962 เขาตายในปี 1967 ช่วงหลังๆ ที่เขาใกล้ตาย เสียงแซ็กจะเปลี่ยนไปเป็นอีกแบบ แต่อัลบั้มนี้จะสะท้อนให้เห็นด้านที่นุ่มนวล ........ถ้าใครชอบ อาจจะอยากไปลองฟังเสียงที่เกรี้ยวกราดของเขาบ้างก็ได้ในช่วงหลัง ช่วงหลังนั้นดุเดือดมาก อัลบั้มกีตาร์ก็มีเยอะนะ อย่างอัลบั้ม Full house ของเวส มอนต์โกเมอรี่ เป็นบันทึกการแสดงสด สนุกมาก ภาษาอังกฤษเขาเรียกว่า vehicle คือพลังขับเคลื่อนของแจ๊สดุเดือดมาก แล้วก็อาจจะเป็น Diana krall กับอัลบั้ม Live in paris  อันนี้ยอดนิยมมากเลย แต่ถ้าสนใจจริงๆ ผมอยากให้ฟังอัลบั้มเก่าของเขามากกว่า คือ All for you  ผมว่ามันยังคงอรรถรสแบบแจ๊สได้มากกว่า ชุดหลังมันเจือจางลง เพราะมีแนวคิดทางด้านการตลาดมากขึ้น มันเปิดเต้ามากขึ้น ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า...... ทำไมต้องโชว์ด้วย   แต่นี่ก็เรื่องธรรมดาของธุรกิจดนตรี มันเป็นธุรกิจที่ tough  คนนอกอาจจะคิดว่าเป็นธุรกิจที่มีความสุข แต่คนข้างในอยู่กับภาวะแรงกดดัน อยู่กับยอดขาย การทำให้มันเติบโตอยู่เรื่อยๆ **************************************************** จบตอนแรกเพียงเท่านี้ก่อน ผมพยายามตัดต่อให้มันเหมาะสำหรับผู้ที่อยากรู้จักแจ๊สเป็นครั้งแรก รวมถึงสิ่งที่คุณจะเจอแน่แน่ในเบื้องต้นของการฟังแจ๊ส และอะไรที่ทำให้แจ๊ส ดูเป็นดนตรีที่มีเสน่ห์ในตัวของมันเอง ส่วนตอนต่อไป.........ผมยังไม่รู้ว่าจะตัดต่อมันยังไง แต่คงเริ่มเข้มข้นขึ้นแน่ ทั้งมุมมองในดนตรีแจ๊สเองต่อตัวมันเอง กับธุรกิจ กับผู้คนที่เสพและผู้ที่ไปชมคอนเสิร์ต และอื่นอื่นที่ผมพอจะหาได้กับบทสัมภาษณ์บทนี้ รออ่านต่อไปแล้วกันครับ......... สวัสดี จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 มี.ค. 50 18:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่า ชอบคคับๆ เอามาฝากอีกเยอะๆนะคับพี่กลางคืน จากคุณ : authority - [ 23 มี.ค. 50 18:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พี่กลางคืนครับกลางวันค่ะ..... ไม่เกรงใจคนที่ไปเที่ยวทะเลด้วยเลยนะครับ มัวเอาเวลามาพิมพ์เรื่องลง board อยู่ได้ จากคุณ : Nice No.1 - [ 23 มี.ค. 50 23:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นิตยสารจีเอ็ม ฉบับเดือนพฤศจิกายน ปี 2004 หน้าปกเป็นใครครับ เผื่อจะผ่านตา จากคุณ : akayutaka - [ 26 มี.ค. 50 11:35:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คนถาม ถามดีนะ จากคุณ : Mr.Tea - [ 26 มี.ค. 50 18:53:35 A:58.10.195.216 X: TicketID:025103 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รออ่านต่อนะกลางวันนะ จากคุณ : กลางดึก (16เมษา) - [ 27 มี.ค. 50 05:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 รออ่านต่อครับ จากคุณ : Sand Man - [ 27 มี.ค. 50 20:42:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Intellectual น่าจะแปลว่า ปัญญาชน ได้นะครับ แต่ผมไม่แน่ใจท่าทีในการใช้ของคุณอนันต์เหมือนกัน จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 29 มี.ค. 50 09:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านงานเขียนของพี่อนันต์ พี่ท่านจะใช้คำว่า "ปัญญาชน" บ่อยๆ ไม่กล้าอุกอาจมานิยมนิยามว่า คำนี้ในบริบทของงานเขียนที่พี่เขาใช้นั้นหมายถึงอะไรกันแน่ คงต้องรอพี่อนันต์มาอธิบายเองหล่ะ หรือไม่ก็ต้องลองไปอ่านงานเขียนของพี่ท่านเองหล่ะ ที่ผมจำได้ขึ้นใจเลย ก็ในหนังสือ แจ๊ส อิสรภาพทางดนตรีฯ ช่วงที่เขียนถึงนักร้องหญิงผิวขาวรุ่นใหม่ รู้สึกว่าจะเขียนถึง แพทริเซีย บาเบอร์ (ใช่ป่าวหว่า ใช่มั๊ง หนังสือไม่อยู่แถวนี้ด้วยสิ) พี่ท่านจะมีศัพท์คำนี้ไปโผล่ด้วย เป็นภาษาไทย อ่านแล้วน่าจะเข้าใจเลย แต่อธิบายยากจัง เหอะๆๆ จากคุณ : 16เมษา - [ 29 มี.ค. 50 12:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มีโอกาสกลับมาตอบกระทู้ ช้าไปนิดวงไม่ว่ากันนะครับ (เขินๆ หน่อย บทสัมภาษณ์นี้ โดย โตมร ศุขปรีชา ครับ เข้าใจว่าทีมงานรีบถอดเทป จึงมีที่คลาดเคลื่อนพอสมควร โดยเฉพาะชื่อศิลปิน ชื่ออัลบั้ม) กลับเข้าประเด็นดีกว่า อันดับแรก โดยธรรมชาติของงานเขียน คำที่ใช้มิได้มีความหมายลอยๆ แต่อยู่ที่บริบทของมันประกอบกันด้วย ในส่วนภาษาอังกฤษที่ใช้คำว่า intellectual ในส่วนการเล่นของ บิลล์ อีแวนส์ (ตอนกลางของความเห็นที่3) จริงๆ ก็ไม่ได้มีอะไรมาก ลองดูความหมายก่อนเป็นไร adj. 1. a. Of or relating to the intellect. b. Rational rather than emotional. ผมคิดว่า บิลล์ ใช้สมองภาคเหตุผลในการบรรเลง มิได้ใช้ภาคอารมณ์เท่านั้น (ตอนเขียนถึงบิลล์ใหม่ๆ แจ๊ส ยังไม่เป็นที่รู้จักกันมาก ส่วนมากคนมักเข้าใจว่านักดนตรีต้องมีอารมณ์ เล่นด้วยอารมณ์ ตรงนี้) ตรงนี้ผมขยายความว่า แจ๊ส มีทั้ง 2 ด้าน แล้วศิลปะมันอยู่ตรงการบาลานซ์ระหว่าง ความรู้ (เหตุผล) กับอารมณ์ความรู้สึกครับ ดังนั้น ผมจึงไม่ได้หมายความว่า บิลล์ เป็นปัญญาชนในแง่ของการบรรเลงเปียโนนะครับ เพราะมันอาจจะไม่เกี่ยวข้องกันเท่าไหร่ ส่วนที่ 16 เมษา ตั้งข้อสังเกตนั้น ปัญญาชนของ แพทริเชีย บาร์เบอร์ ผมมุ่งไปที่ปูมหลังของเธอ ที่เรียนหนังสือทางสายสังคมศาสตร์มามาก โดยเฉพาะ ป.โทจิตวิทยา และสนใจประเด็นการอธิบายปรากฏการณ์ทางสังคมด้วยแนวคิดแบบ โพสต์-โมเดิร์น ซึ่งมุมมองตรงนี้ น่าจะมีส่วนต่อการสร้างสรรค์งานดนตรีเช่นกัน ล่าสุด คงเห็นแล้วมั้งครับว่า ทำไม แพทริเชีย ถึงเอาเรื่องราวของ เทพปกรณัม มาถ่ายทอดเป็นเสียงดนตรี ฟังกันรึยังครับพวกเรา ? จากคุณ : อนันต์ - [ 30 มี.ค. 50 16:04:43 A:10.2.3.5 X:203.154.97.198 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น่าทึ่งมากๆเลยค่ะคุณอนันต์ ได้เห็นหน้าปกหนังสือ Jazz Musicของคุณในนิตยสารเล่มหนึ่ง ก็คิดไว้ว่าจะไปหาซื้อมาอ่าน ฮาจารย์น้อย(อานนท์) ก็เคยให้หนังสือเกี่ยวกับแจ๊สกับพี่เล่มหนึ่งเมื่อสมัยอาจารย์น้อยเริ่มเล่นวงเดียวกับพี่ พอได้มาอ่านในกระทู้นี้แล้วมีความรู้สึกทึ่งในตัวคุณมากเราเคยได้พบกัน 2-3ครั้งถ้าจำไม่ผิด พี่ยังคิดอยู่เลยว่าเด็กหนุ่มสมัยนี้ก้าวหน้ามากชอบฟังแจ๊ส เรียนรู้แจ๊ส แต่คาดไม่ถึงว่าจะเข้าถึงแจ๊สลึกขนาดนี้ ถ้ามีโอกาสเราคงต้องได้คุยกันบ้าง พี่จะได้เรียนรู้แจ๊สที่ยังไม่รู้จากคุณบ้างนะคะ ขอแสดงความชื่นชมค่ะ จากคุณ : พี่มดค่ะ (jazzymod) - [ 4 เม.ย. 50 13:58:30 ]