Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เล่าความรู้สึก(บ่น)เมื่อได้ดู เงิน เงิน เงิน [ละครเวที] versionไม่บอกราคาบัตร

    เมื่อต้นปีได้ข่าวว่าจะมีการสร้างละครเพลง เงิน เงินเงิน โดยใช้นักแสดงจาก af
    กำกับการแสดงโดย สุวรรรดี จักราวุธ ผู้เจนจบละครเวที ละครเพลง การแสดงชิ้นสำคัญของเมืองไทย
    ข้าพเจ้าไม่ใช่แฟนของ af ได้ชมได้เห็นผมงานผ่านๆ เห็นได้ว่า นักแสดงทีม af
    จะเป็นนักร้องที่มีความสามารถทั้งนั้น  เรื่องการแสดงคงไม่ยากเกินกำลัง สำหรับคนกลุ่มนี้
    คนสองกลุ่มข้างต้นน่าจะเป็นประกันว่า การแสดงละครเพลงครั้งนี้คงสร้างความประทับใจ
    และคงจะมีอะไรที่สนใจและน่าจะประทับใจเทียบเท่ากับ หนังใหญ่ที่สร้าง ทั้งสองครั้ง

    จึงตัดสินใจควักกระเป๋า ซื้อบัตรดูการแสดงรอบวันเสาร์ที่
    31 มีนาคม รอบทุ่ม บัตร X,XXX บาท  หน้าบัตรเขียนเวลาการแสดง 19.00น.
    เมื่อไปถึงหน้าโรงละครชั่วคราว พารากอนฮอลล์ ตามเวลา ประตูยังไม่เปิดเข้า ผู้ชมที่มีบัตรยืนรอ นั่งรอ
    เล่นเกมส์รอ กินอาหารรอ กันมากมาย ร่วม พันคนได้
    ในใจนึกว่า เริ่มการแสดงสายแน่ๆ  เพราะ กว่าเคลื่อนคนเรือนพันจากทางเข้า ที่ต้องตรวจบัตร ตรวจความปลอดภัย
    กว่านั่งประจำจุดต่างๆ ต้องใช้เวลาพอควร
    เป็นไปตามคาดกว่าจะเปิดประตูได้ เลย 19.30 ไปนิดๆ


    เมื่อเข้าไปด้านใน โรงละครชั่วคราว paragon hall จะพบกับ
    แท่นที่นั่งชั่วคราวแบบเวที ตามชั้นที่นั่งที่สร้างชั่วคราว เป็นแท่นเหล็ก สามระดับ
    แท่นระดับหนึ่งมีที่นั่งร่วม 13-14แถว
    มีบันไดกว้างสักเมตรได้ หนุ่มสาวเดินได้คล่องแต่แองระวัง
    แต่คุณลุงคุณป้าที่มาดูการแสดงที่เดินไต่ไปตามสิ่งก่อสร้างชั่วคราวเหล่านี้ ค่อนข้างลำบากหน่อย
    "ดีจังที่ผมไม่ซื้อบัตรพาพ่อแม่ที่แข้งขาเดินไม่ค่อยดีมาไม่งั้นลำบากท่านแน่"  ผมนึกในใจ
    ที่สำคัญพื้นที่ยก สามระดับ พื้นระดับวางเก้าอี้ไว้ 12-15 ๅแถว
    แน่นอนว่าแถวแรกที่อยู่หน้าสุดจะเห็นการแสดงบนเวทีชัดเจน
    คนที่อยู่แถวหลังๆตามมา มองเห็นได้มากน้อยขึ้นกับความสูง
    ความสามารถแต่ละคน ทั้งโรง มีที่นั่ง สามแถวแรกของ3 สเต็ป ที่ดูได้ขัด แถวอื่นนอกนั้นโดนบังล้วนๆ  
    คิดได้ไงว่ะ งานนี้ พารากอนเจ้าของที่เสียภาพลักษณ์ ระดับ 5 ดาวไปเยอะ


    ประตูเข้าออกของ paragon hall แต่เดิมมีประตูเข้าออกรอบด้าน เพื่อความปลอดภัย
    สำหรับการแสดงมีทางเข้าออก สองตำแหน่ง  หนึ่งตำแหน่งอยู่ตรงหน้าเวที เป็นตำแหน่งที่กว้างขวางตามมาตราฐาน
    อีกประตูถัดมา อยู่ในซอกข้างอัฒจรรย์คนดู เป็นซอกที่คับแคบประมานเดินสวนกันเบียดเสียด
    ตอนการแสดงใกล้จบ นักแสดงออกมาโค้งคนดู
    คนจำนวนมากต้องการจะเดินออกจากhall เพราะการแสดงเริ่มช้า ยืดยาวจบดึก
    คนดูจำนวนกว่าครึ่งนึงถูกเจ้าหน้าที่ห้ามออกทางประตูใหญ่ใกล้เวที
    กลับไล่ไปออกประตูฉุกเฉินต้องเดินผ่านเข้าไปช่องแคบๆข้างอัฒจรรย์คนดู
    เดินออกมาด้วยความเป็นห่งว่าหากผู้ชมศุงอายุที่เดินไม่สะดวก
    เกินโดนดันโดนเบียดแล้วล้ม ใครจะช่วย
    เพราะทางที่โดน"ต้อน"นั้นแคบเบียด จนน่ากลัว

    การจัดการการแสดงครังนี้
    ผู้สร้างที่ตัดสินใจเลือกเปิดการแสดงที่นี่
    ขอบอกว่าพวกคุณ
    สอบตกและไร้ความเข้าใจในการจัดการแสดงที่เหมาะสมกับประเภท ของการแสดง
    paragon hallออกแบบมาเหมาะการจัด นิทรรศการ
    งานเลี้ยง หรือ การแสดงประเภท คอนเสริท์
    การดัดแปลงสถานที่นี้ให้เป็นโรงละครที่ต้องเปลี่ยนฉาก มีการเคลื่อนที่ของฉาก ม่าน มีเทคนิบนเวที
    สามารถทำได้ถ้ามีศักยภาพ ความสร้างสรรค์และทุนที่ถึง
    แต่งานนี้ไม่ถึงสักด้าน ทั้งการจัดวางที่นั่งผู้ชม ตำแหน่งประตูเข้าออกที่เล่ามาข้างต้น
    แม้แต่ม่านกั้นฉากยังติดคาเห็นๆ กลางเวที ระหว่าง
    การแสดงฉากหนึ่งกว่า 10นาที  รูดไปรูดมาแย่งความสนใจบนเวที น่ารำคาญตามากๆ

    ถ้าคำนึงข้อจำกัด ต่างๆ ทั้งทุน อุปกรณ์
    ความคิดสร้างสรรค์ ที่จะนำมาผลิตการแสดงครั้งนี้และต้องใช้สถานที่นี้ และ จำนวนคนดูในแต่ละรอบ
    เงิน เงิน เงิน ที่ออกมาไม่ควรประกาศตัวและนำเสนอเป็นรูปแบบละครเพลงยิ่งใหญ่อลังการเต็มรูปแบบ
    แต่ควรเป็นการแสดงคอนเสริท์อิงละครมากกว่า

    ในส่วนการแสดง บนเวที

    ภาพรวมของเทคนิคฉาก ต่ำกว่ามาตรฐาน มืออาชีพมากๆ
    เรียกว่าฉากละครทุกฉากแบน ไม่มีมิติ เว้นแต่ฉากชุมชนสลัม
    ที่พอจะมีมิติความลึกสวยงามอยู่
    ฉากคฤหาสน์ บริษัทเศรษฐีหิรัญ ดูแบน ไม่มีมิติ แถมไม่เชื่อเลยว่าตาลุงหิรัญมีเงินมากมายทำไมคฤหาสน์ถึงซอมซ่อเช่นนี้
    และหลายๆฉากไม่มีความสร้างสรรค์ใดๆ เทียบกับฉากละครตามมหาวิทยาลัย น้องๆยังทำสวยและมีลูกเล่นกว่านี้กว่านี้มาก
    ออกแบ และสร้างฉากเยิน แล้วย่อมส่งผลให้กับ เทคนิดการเปลี่ยนฉาก และการเข้าออกของตัวละคร
    ฉากไม่เอื้อต่อการดำเนินเรื่อง และไม่สัมพันธ์การแสดงเลย
    นอกจากการออกแบบที่แบนเทอะทะ ไม่สวยงามและยังเคลื่อนเข้าออกยาก ช้า
    แถมต้องเอารายละเอียดมาลงในฉาก โดยที่ไม่จำเป็น อย่างชุดโซฟาในฉากคฤหาสน์ที่ไม่มีตัวละครไหนย่างกรายไป
    แล้วจะใส่ไปเพื่ออะไร เสียเวลาเจ้าหนาที่ยกเข้าออกอีก ทำให้เปลี่ยนฉากนานเข้าไปอีก

    บันไดกลางโถง ฉากคฤหาสน์ สูงชัน ยาวจนตัวละครต้อง วิ่งขึ้นลงให้ทันคิว
    ตัวละครมีอายุอย่างลงพระเอกมีไม้เท้าช่วยเดิน ต้องวิ่งขึ้นบันได พร้อมหนีบไม่เท้าค้ำยันไว้ข้างตัวโกยขึ้นบันไดแบบสามคูณร้อยให้ทัน
    คิวดับไฟ นับเป็นความมัหศจรรย์ที่ตัวละครคนแก่พร้อมไม้เท้าวิ่งขึ้นบันไดได้เร็วขนาดนั้น

    ละครเพลงสมัยนี้ ไม่มีการมานั่งรอเปลี่ยนฉากดูฉากต่อไปเป็นเวลานานๆ
    เขาทำกันมามากมายหลายเรื่องทั้งที่บ้านเรา และต่างประเทศ(แต่ละครเรื่องนี้เปลี่ยนฉากต่อฉากนานมาก)
    เสน่ห์ของการเปลี่ยนฉากบนเวทีละครเพลง ที่แสดงที่เปิดแสดงกันมา
    ทุกเรื่องแสดงออกถึงความสร้างสรรค์ ชวนตื่นตาตื่นใจ ของฉาก
    ฉากที่จบลง ต่อด้วยฉากใหม่ฉาก อย่างกระชับ สร้างสรรค์ สร้างความประหลาดใจให้คนดู(อาจจะไม่ใช่ฉากใหญ่โตอะไร)
    ฉากถือ เป็นเสน่ห์ หัวใจสำคัญส่วนหนึ่งของละครเพลง
    โดยเฉพาะการเปลี่ยนฉากขณะเรื่องดำเนินไปอย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องดับไฟ
    หรือ จะดับไฟก้อต้องกระชับฉับไว

    น่าเสียดายที่ไม่มีช่วงเวลาเหล่านั้นให้คนดูกลุ่มนี้ได้สัมผัสกับตา ว่าเสน่ห์ของละครเพลงที่มีเทคนิคเปลี่ยนฉากแบบสร้างสรรค์ ท้าทายจินตนาการคนดูและคนทำ เป็นอย่างไร หาดูได้ในละครเพลงของอีกวิกหนึ่ง

    บทในการสร้างครั้งนี้มีการปรับเปลี่ยนรายละเอียดไปจากหนังมากทีเดียว
    มีการเปลี่ยนตอนท้ายจาการประกวดเพลง เป็นการออกแผ่นเสียง
    ทำให้ความลุ้นเอาใจช่วยและผูกพันธ์ตัวละครหายไปอย่างช่วยไม่ได้
    เพลงที่เพิ่มใหม่เข้าไป หลายเพลงทำความกระชับความลงตัวของเรื่องดั้งเดิมหายไปอย่างน่าเสียดาย
    เพลงหลายเพลงเพิ่มไปอย่างไร้ความหมาย โดยเฉพาะ เมดเลย์ เพลงดังในอดีต ที่สุดแสนจะยาวนาน ไม่ได้สร้างความประทับใจ
    สังเกตดูได้จากคนดูที่เริ่มทยอยออกหลังจากฉากหลานชายคืนเงินลุงสุดเค็ม
    น่าจะตัดออกเสียเมื่อมันเยิ่นเย้อ ไม่สนุก แต่บางเพลงใหม่ที่เพิ่มเข้าไปสนุกสนาน ดี

    เพลงที่มีพลังของเรื่องน่าจะเป็นเพลง มารช์คนจน เป็นเพลงดั้งเดิม
    บทของ คอรัส สามคน เยิ่นเย้อ เป็นส่วนเกินของละคร ตัดออกเสียน่าจะดีกว่า

    การออกแบบท่าเต้น ไม่มีช่วงไหนประทับใจเลยยังนึกไม่ออกว่าช่วงไหนที่ประทับใจบ้าง
    อีกอย่าง ละครเรื่องนี้ไม่มีการออกแบบแสงเลย แค่เอาสว่างเอาสีฉูดฉาดฉาบฉวยสาดให้สว่างเข้าว่า
    ละครเล็กๆอย่างที่อักษรจุฬา มีไฟไม่มาก ยังสร้าง ออกแบบแสงบนเวทีได้ดีกว่าละครเรื่องนี้มากนัก

    นักแสดง af  แสดง ร้อง เต้นได้ดีตามมาตราฐาน มีแต่การสร้างบุคลิคตัวละครที่ยังทำไม่ดี ไม่คม ไม่มีพลัง ไม่มีเสน่ห์
    น่าเสียดายตัวละคร คลาสิคเหล่านี้ อันนี้ต้องโทษผู้กำกับการแสดง
    ส่วนนักแสดงสมทบรุ่นใหญ่ เอาตัวรอดไปได้สบายๆ อยากให้พวก af ดูว่านักแสดงรุ่นใหญ่ มีวิธีทำงานอย่างไร
    พวก af จะได้เติบโตในวงการและสร้างงานแสดงดีๆ แบบที่รุ่นเก่าเขาแสดง ต่อไป

    สรุป จ่ายค่าบัตรเพื่อความบันเทิง ราคาบัตรพอๆกับ ทวิภพ คู่กรรม
    ผลที่ได้เมื่อดูจบ การแสดงครั้งนี้ไม่คุ้มค่าความบันเทิง เหมือละครเพลงสองเรื่องที่เคยดูมา
    รอหน้าโรงก่อน  19.00  เริ่มแสดง 19.45 เจอ ฉากแย่ๆ ไฟแย่ๆ บทเยิ่นเย้อยาวเฟื้อย นักแสดงโอเค
    จบ 23.20  นั่งดูที่พื้น ตั้งแต่ต้นจนจบ ทรมานบันเทิงชัดๆ สงสารป้าๆ ยายๆบางท่าน
    ต้องลงมาจากเก้าอี้มานั่งพื้นดูกับผมด้วย
    เป้นการแสดงที่ ไม่มีความปราณีต สุกเอาเผากิน ทั้งโรงละคร ทั้งการจัดการแสดงบนเวที
    และการจัดการในโรงละคร เหมือนผมเสียเงินกินอาหาร ร้านอาหาร อย่างทวิภพ คู่กรรม นั่งกินสบาย
    อาหารอร่อยมีคุณภาพ จัดอาหารดี บริการดี การเสิรฟ์ลื่นไหลไม่ติดขัด
    ขณะที่ร้านอาหาร เงิน เงิน เงิน นั่งกินกับพื้น นั่งเก้าอี้สบายไม่ได้
    แถม จานใส่อาหารเยิน เสริฟ์อาหารรอนาน อาหารเย็นและอาหารเซ็ง
    ด้วยราคาอาหารเท่ากัน คุณจะประทับใจชมร้านไหน และควรจะเข้าไปกินร้านไหนอีกครั้ง

    จากคุณ : kinglear - [ 2 เม.ย. 50 19:33:12 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom