ความคิดเห็นที่ 1 จขกท.ตั้งใจจะบอกอะไรค่ะ ช่วยมาต่อให้จบด้วยค่ะ รออ่านนะค่ะ จากคุณ : yard - [ 8 เม.ย. 50 21:51:38 A:210.203.177.220 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 -*- to be continue แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 50 11:47:06 จากคุณ : ploychompoo - [ 8 เม.ย. 50 22:11:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วค้าง ยังไม่เข้าละครเพลงยุคปัจจุบันเลย มาเร็วๆ เลย นอนรอเลย จากคุณ : Tahno - [ 9 เม.ย. 50 05:49:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จับใจความได้ว่า เป็นที่น่าผิดหวัง ค่าบัตรแพงแสนแพง กับ เอเอฟ ที่มีความสามารเพียงน้อยนิด ทำงานแบบลวกๆ ผิดกับเมื่อยุคโน้นซึ่งดาราอาจจะไม่ได้รับการโปรโมทมาก แต่มืออาชีพมากกว่า น่าดูที่สุดของ พศ นี้คงไม่ใช่ แน่ๆ เหมือนละครบรอดเวย์ก็คงไม่ใช่ ถถึงแม้เป็นละครเพลง เพราะ บรอดเวย์นั้นมืออาชีพของแท้ นักร้องละครบรอดเวย์เช่น Elaine Paige เสียงดีเลิศประเสริฐศรีมากๆ หนังเรื่อง เงิน เงิน เงิน ที่ จขกท เคยดูคงเป้น เวอร์ชั่นสอง ยุทธนา มุกดาสนิท ทำ เพลงเพราะมากๆ โดยเฉพาะ เพลง หยาดเพชร และแค่คืบ นักร้อง พวกที่เน้นหน้าตาพวกนี้เสียงไม่ได้ขี้เล็บของ สุรสีห์ อิทธิกุล กับ สุกานดา บุณยธรรมิกเลย แม้แต่น้อย จากคุณ : a - [ 9 เม.ย. 50 06:53:22 A:124.121.148.118 X: TicketID:007819 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รออ่าน ความคิดเห็นของคุณคิดต่อค่ะ อยากฟังความเห็นของคนที่เคยดูละครเวทีเมืองไทยมานานๆแล้วน่ะค่ะ เห็นคุณคิด โพสในกระทู้ เรื่อง เงินเงินเงิน มาหลายกระทู้แล้ว ในแง่ที่ไม่พอใจโปรดักชั่นของงาน อยากฟังมุมมอง ของคุณคิดอีกค่ะ อ่านที่คุณคิด เขียน เป็นที่เข้าใจได้ว่า ละครเวทีอาจมีข้อผิดพลาด แต่มีทางแก้ไข ได้โดยผู้ชมไม่เสียความรู้สึก เราขอเสนอมุมมองของเราบ้างนะคะ บอกไว้ก่อนเราเป็นแฟนคลับเอเอฟ ไปดูเพราะชอบละครเวทีค่ะ ไม่ได้หวังไปดูน้องที่เราเชียร์มากนัก เพราะน้องที่เราเชียร์บทน้อยมาก เราว่าโปรดักชั่นที่ออกมากระพร่องกระแพร่ง อย่างนี้ เป็นเพราะการวางแผน ด้านเวลา ผิดพลาดค่ะ งานใดก็ตามที่มีการก่อสร้างมาร่วมด้วย งานรับเหมาก่อสร้างมักจะดีเลย์เสมอ อย่างน้อยก็ 30 เปอร์เซนต์ของเวลาที่กำหนดไว้ โดยเฉพาะงานที่มีงานระบบเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย พูดถึงงานที่ต้องมีการก่อสร้างโดยทั่วไปนะคะ (เราไม่แน่ใจว่ากับการสร้างเวทีจะเป็นเหมือนกันหรือเปล่า) เท่าที่ฟังผู้กำกับให้สัมภาษณ์ ก่อนหน้านี้ เธอก็ออกจะเป็นห่วงเรื่องโปรดักชั่น ว่าจะทันเวลาหรือไม่ วันพุธที่ 28 มี.ค. เป็นวันที่ต้องมาซ้อมที่เวทีจริง เห็นแฟนคลับหลายคนถ่ายภาพน้องๆมา เวทียังไม่เสร็จค่ะ น้องๆ ต้องรออยู่หน้าโรง ไม่ได้เข้าไปซ้อม บางคนต้องใส่ผ้าผูกปาก กันฝุ่น คิดดูแล้วกัน ที่นั่งคนดูจะเสร็จเมื่อไหร่ ขนาดเวที ที่ควรจะสร้างเสร็จแล้วก็ยังไม่เสร็จ เพราะฉนั้น ที่นั่งคนดูที่คุณคิด ไม่พอใจ ถึงได้ออกมาอย่างที่เห็น ถามว่าผู้ผลิตรู้มั้ยว่า มันจะบังกัน เราว่า ตอนสร้างเสร็จ ไปนั่งดู ก็รู้ค่ะ แต่แก้ไม่ทัน หลังชนฝาแล้ว ละครจะเริ่มแสดงแล้ว เลยต้องปล่อยเลยตามเลย แล้วมาแก้เอาทีหลัง ที่นั่งตามแพลนเดิมที่เขาทำไว้ เราว่าถ้าเวทีสูงกว่านี้ เป็นไปได้ ว่าอาจจะไม่บัง แต่เราดูแล้ว เวที ไม่สูงพอ คนถึงบังกันขนาดนั้น ตอนหลังถึงมาแก้โดยการเอาบ๊อกซ์ มาหนุนไล่ระดับที่นั่งให้มากขึ้น เพราะมีเวลาทำ จันทร์ อังคาร ที่ละครหยุด ไม่มีแสดง ก็แก้ปัญหาไปได้ ไม่ค่อยบังกันแล้ว การที่มีความล่าช้าในเรื่อง เงื่อนเวลานี้ ส่งผลต่อมาเป็นลูกโซ่หลายอย่าง การซ้อมเปลี่ยนฉาก ได้ทำไปกี่ครั้งคะ ระบบแสง ระบบไฟ ระบบเสียง ได้ซ้อมกันกี่ครั้ง มีใครทราบไหม จากที่เราเห็น วันพุธ เวทียังไม่สมบูรณ์ แสดงวันเสาร์ น่าจะได้ซ้อมกันไม่เกิน 4 ครั้ง พอไหม ก็เห็นผลแล้วว่าไม่พอ เปลี่ยนฉากมีปัญหา ใช้เวลานานมาก เสียงดัง แก้ทันไหม แก้ไม่ทัน เพราะหลังชนฝาอีกแล้ว มาแก้ ได้รอบหลังๆ ก็ดีขึ้นนะคะ อีกปัญหาหนึ่ง ที่เกิดจากความล่าช้าของการก่อสร้าง คือเรื่องการทำพีอาร์ โดยปกติ ละครเวทีจะมีรอบพรีวิว ให้สื่อ หรือ ผู้รู้มาดูมาวิจารณ์ ก่อน อย่างน้อย ก็ 1 รอบต่างหาก เพื่อให้สื่อเอาไปเขียนถึงเกิดการประชาสัมพันธ์ โดยปากต่อปากก่อน แล้วถึงจะมีละครวันจริง แต่นี่ทำไม่ทัน เขางดรอบสื่อไปค่ะ มาให้สื่อดู วันจริงเลย เพราะฉนั้น เราว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ ทำที่นั่งออกมาดูถูกคนดูขนาดนั้น แต่เป็นความผิดพลาด เรื่องการบริหารเวลามากกว่า เพราะ ผลเสียที่เกิดขึ้นต่อผู้จัดก็มีด้วย ที่ทำให้เขาต้องงดรอบสื่อไป ผลเสียเด่นชัดที่เกิดขึ้นคือความไม่พอใจของคนดูค่ะ ถ้าจะให้คนดูไปเสพย์งานศิลป์ใดๆก็ตาม โดยที่อารมณ์ไม่ดี จากเรื่องที่นั่งมองไม่เห็น คนดูจะมีอารมณ์ชื่นชมงานของเขาได้ยังไงไกัน บางคนอารมณ์เสีย เลิกดูไปเลยก็มี อ่านๆดูที่มาโพส ความไม่พอใจละครเรื่องนี้ ตั้งต้นก็มาจากความอารมณ์เสียจากเรื่องที่นั่งมาก่อนเป็นส่วนใหญ่ ผู้จัดทำผิดมั้ย เราว่าผิด แต่เราว่าเพราะความผิดพลาดในการทำงานที่ประสบการณ์น้อย และ คำอวดอ้างที่เกินจริงไปในเรื่องที่นั่ง ฉาก และเวทีที่ทำให้คนคาดหวัง สิ่งที่น่าชม และ ขอให้กำลังใจ คือทีมของการแสดง ไม่ว่า ผู้กำกับ คนคุมร้อง ผู้เขียนบท รวมถึงน้องๆหลายๆคนที่ทำได้ดี และ ที่สำคัญ ensembles ที่ช่วยทำให้ละครน่าดูขึ้น ดึงประคองความด้อยของโปรดักชั่น ให้ละคร มีอะไรที่เรียกว่า สนุกดูเพลินได้ อ้อ ดนตรีก็ดีค่ะ การเรียบเรียง เนื้อเพลง ลงตัวดีนะ วง Lai Thai ก็เล่นดีค่ะ เราว่าเราอยากฟังเพลงในเรื่องมากกว่าเพลงที่เค้าตัดมาลงแผ่นซะอีก เสียดาย ที่ระบบเสียงของพารากอน ที่มีเสียงสะท้อนเยอะ ทำให้ความเพราะลดลงได้เหมือนกัน ป.ล. เรื่องที่ว่าจะใกล้เคียงละครบรอดเวย์นั้นเป็นไปไม่ได้ค่ะ ละครบรอดเวย์ เท่าที่เคยทราบ ลอนช์ออกมาตอนแรก ก็ไม่ได้สมบูรณ์อย่างที่เราเห็นกันหรอกนะคะ เขาจะเล่นในโรงละครเล็กๆ ก่อนช่วงหนึ่งหลังจากนั้น จะมีการแก้ไขปรับปรุงตามคำวิจารณ์ จนสมบูรณ์แล้วถึงเอาไปลงโรงละครที่บรอดเวย์ได้ค่ะ จากคุณ : ละลานตา - [ 9 เม.ย. 50 12:13:05 A:61.90.160.163 X: TicketID:117535 ]

ความคิดเห็นที่ 6 T.T จากคุณ : iam_vy - [ 9 เม.ย. 50 13:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มารออ่านด้วยค่ะ ดูมาจนครบ 12 รอบแล้ว ฝีมือน้อง ๆ ผ่านเข้าตากรรมการค่ะ ตอนแรกคิดว่า 12 รอบนี่เยอะโคดดดดดด ตอนนี้กลับเสียดาย น้อง ๆ กำลังเล่นดี ไหลลื่น เอ่า !!! จบซะแระ สิ่งอ่อนด้อยที่สุดในโชว์ คือ โปรดักชั่นค่ะ ที่นั่ง เสียงของไมค์ การ Follow แสง มีข้อผิดพลาดอยู่เสมอ นักแสดงยิ่งเล่น ยิ่งดี ทั้งน้องเอเอฟและดารามืออาชีพทุกคน ปรบมือดัง ๆ ให้กับนักแสดงทุกคนและผู้กำกับด้วย โชว์ของคุณเยี่ยมมาก เพลงในโชว์ น่าฟัง เพราะ เข้ากับอารมณ์ของตัวละครเป็นอย่างดี ขอยกนิ้วให้เช่นกันค่ะ ส่วนตัวเรา บอกตรง ๆ ไม่ใช่คนชอบดูละครเวที มาดูเพราะรักน้อง ๆ เอเอฟ กลัวเหลือเกินว่าจะไม่มีคนดู ก็ทรูแฟน รู้ ๆ กันอยู่ สุกเอาเผากินตลอด พอมาดูถึงเข้าใจเสน่ห์ของละครเวที จะช้าไปไหมคะ ถ้าจะบอกว่า เริ่มละครเวทีแระ 55 จากคุณ : ~ M i L k Y w A y ~ - [ 9 เม.ย. 50 14:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนแรก จากการอ่าน การฟังมา ทำให้มีความคิดว่า "ควรจะไปดูเหรอ" หลังจากดูจบ (เมื่อวาน) กลับมีความคิดว่า "รู้งี้ ซื้ออีกสักรอบดีกว่า" รอฟังคุณ จขกท. ต่อนะคะ จากคุณ : yuki_oh - [ 9 เม.ย. 50 14:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณคิด เองก็เล่นละครเวทีโปรดั่กชั่นใหญ่อยู่ไม่ใช่หรอ ไหน ๆ ก็ลองออกคำแนะนำให้ทางผู้กำกับดูบ้าง  เผ่อจะได้ละครบอรดเวย์  แบบที่คุณต้องการ  หวังว่าโปรดั่กชั่นนั้น คงยิ่งใหญ่ อลังการสมราคาคุย  และไม่มีข้อผิดพลาดใด ๆ เลย เพราะซ้อมกันมาเป็นแรมเดือนแล้วนี่หน่า จากคุณ : ทำ (Queen_latifa) - [ 9 เม.ย. 50 14:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไปดูมาขอชมว่าโอเคกันทุกคนเลยค่ะ จากคุณ : nefetiti (nefetiti) - [ 9 เม.ย. 50 15:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อีกตัวอย่างหนึ่ง ของการที่เกิดปัญหาในระหว่างการแสดง ละครเพลงเรื่อง แมนออฟลามันชา ของคุณยุทธนา มุกดาสนิท แสดงนำโดยคุณตั้ว ศรัญญู และคุณ เอ๋ นริณทร ณ บางช้าง ที่โรงละครแห่งชาติ ในขณะที่ ศูนย์วัฒนธรรม มีละครเพลงอีกเรื่อง ที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน แสดงนำโดยคุณภัทรวดี เรื่อง เก็บดาวดวงใหม่มาใส่ฟ้า (ซึ่งยิ่งใหญ่ตระการตามากก็ตาม แต่ภายหลังถูกวิจารณ์ว่าดูเป็นภัทรวดีโชว์มากกว่าละคร) ปัญหาเกิดขึ้นในรอบหนึ่ง หลังจากแสดงมาราว ๆ 10 กว่ารอบได้ ในกลางเรื่อง นางเอก ต้องถูกผู้ชาย เกือบ 20 คน ข่นขืนบนเวที ผู้ช่วย 1 (พิธีกรรายการคนค้นคน) วิ่งเข้ามาในห้องแต่งตัว เขาดุ และปากจัดมาก (อาจเป็นเพราะต้องคุมงานใหญ่) เขาพูดกับพวกตัวประกอบว่า “ รอบนี้เอาจริงไปเลย พี่หง่าวบอก” คุณเอ๋ ดูเหมือนจะได้ยิน แต่ทำเป็นเชย ๆ พอถึงคิวแสดง ทุกคนเตรียมวิ่งออกไป เสียงคุณเอ๋ ตะโกนขู่บอกเพื่อนนักแสดงร่วม “ เออ .....เออ เดี๋ยวถ้าใครจับโดนนะ มีเรื่องแน่” เพื่อนนักแสดงบางคนหัวเราะ บางคนแอบยิ้ม แล้วทั้งหมดก็ออกไปแสดง ภาพการแสดง แม้จะเป็นกลึ่งท่าเต้น แต่ดูได้อารมณ์มาก โดยที่เอ๋เล่นเต็มที่กว่าเก่าด้วยซ้ำ คนตลบมือก้องไปทั้งโรง (แม้ท่าจะดูรุนแรงมาก เพื่อเรียกร้องความเห็นใจจากคนดู แต่มีเทคนิคที่เซฟตี้และซักซ้อมกันมาอย่างดีโดยผู้ออกแบบท่าเต้นชาวต่างชาติ และจะไม่มีอันตรายแต่อย่างใด) ....................... ทันที่ที่จบซีน เห็นคนวิ่งแตกตื่น เข้ามาในห้องแต่งตัว หอบคุณ เอ๋ เข้ามา พวกตัวประกอบชาย จ๋อยกันหมด “ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร หลบหน่อย อย่ามุง” คุณเอ๋ ขากรรไกรค้าง คนประครองนอนลงกับพื้น คุณหนูเล็ก บุรณี รัชไชบุญวิ่งเข้ามา เข้าไปนวดให้ เพื่อนนักแสดงบางคนน้ำตาคลอ แต่โดนผู้ช่วยมาไล่ให้ไปแสตนบาย แน่นอนคิวต่อไป คุณเอ๋ต้องร้องเพลงสำคัญ ขากรรไกรค้าง อาจเป็นเพราะเพลงร้องของฝรั่งร้องยาก บวกกับเล่นต่อเนื่องมาหลายรอบ ทั้ง ๆที่คนอย่างเอ๋ เป็นนักร้องที่อึดมากก็ตาม แต่เธอก็คือเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง ที่อาจตกใจกับคำว่า “เล่นจริง” ก็อาจเป็นได้ ...................... พักใหญ่ เธอก็เริ่มพูดได้นิดหน่อย และบอกไม่เป็นไรแล้ว คุณหนูเล็กบอก ไม่เป็นไร ๆ ไม่ต้องร้องแล้วรอบนี้ ไม่ต้องห่วง เล่นต่อให้จบก็พอ คนดูไม่รู้หรอก เอ๋บอก “ไม่เป็นไรพี่ ร้องได้ อยากร้อง จริง ๆ ร้องได้จริง ๆ” หนูเล็กสบตาเอ๋แล้วยิ้มมุมปาก เสียงผู้ช่วยเรียกแสตนบาย โชคดีที่ไม่เลยคิว ..................... แล้วละครก็ดำเนินต่อไปจนจบการแสดง เช่นเดียวกับทุกรอบที่ คนดูต่างชื่นชม โดยไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่รู้ว่า มีอะไรเกิดขึ้นบ้างที่หลังเวที ....................................................... นี่ก็เกิดขึ้น เมื่อ 10 กว่าปีมาแล้ว ถึงไม่ใช่ สองพันห้าร้อยแปด ก็ตาม จากคุณ : คิด - [ 9 เม.ย. 50 19:04:33 A:210.86.217.23 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ต่อ-3 อืม...แมนออฟลามันชานี่ ครูเป็ดเล่นด้วย ยังเป็นนักเรียนนาฏศิลปอยู่เลยมัง เต้นเก่งมาก ๆ น่ารักด้วย ทำให้ผู้กำกับเพิ่มบทสั้น ๆให้เล่นเดี่ยวๆ กับศรัญญู ใครเห็นยังนึกว่าดาราดาวรุ่งดวงใหม่ .............................. (รถแวนแทรกรถติดออกมาถึงแยกพระพรหม หักเลี้ยวโค้ง มีของที่กระจกท้ายหล่นลงมาที่เบอะหลัง เป็นกระบองลมยางยาว ๆ สีแดง ปาดสกีน ยูบีซีอคาเดมี่แฟนเตเซีย) การแสดงสด ก็มีข้อผิดผลาดได้ทั้งนั้นแหละ แล้วอะไร......ที่เราหวังว่า ทีมนี้น่าจะทำละครเพลงได้ดีถึงดีมาก อาจมาจาก คอนเสริทเอเอฟครั้งหนึ่งที่ลืมไม่ลง (หักหลบ วัยรุ่นวิ่งตัดหน้ารถ) ............................ เมื่อพูดถึงละครเพลง เรากลับคิดถึง วิทย์ เป็นคนแรก ตามด้วยเพชร ไม่รู้ทำไม ทั้งที่เอเอฟคนอื่น ๆ ก็มีหลายคนทีเดียวที่ชอบมาก โดยเฉพาะ............ ตุ้ย เอเอฟ 3 (เพื่อนคนหนึ่งหยิบกระบองยางขึ้นมาดู มองออกหน้าต่าง นึกถึงที่มาของมัน) .............................. (ไฟดีมขึ้นพร้อมเพลงเอเอฟเวชั่นสุดซึ้ง) กระบองยางสีแดง สะบัดไปทั่วฮอล ตุ้ยยืนเป็น 3 คนสุดท้าย (ในชุดที่เลือกมาอย่างดี สีฟ้าขาว สว่างเด่น ใส่หมวกผ้า ดูซอฟเป็นพิเศษ ให้พร้อมกับบทบาทสำคัญ) อาต้อยเตือนคนดูให้พร้อมด้วยการ ยืดเวลาลังเล แล้วเน้นด้วยการยกมือปราดน้ำตาทั้งรอยยิ้ม พร้อมออกตัวว่าจะขอไปส่งวีผู้นี่ที่หน้าเวทีด้วยตัวเอง (คนดูรู้คำตอบแล้ว แต่...ยังหวัง) ........................... ก่อนประกาศว่า......... วี 12 (ไม่ผิดแน่แล้ว โหดร้ายจริง ๆ) เสียงคนดูร้องลั่นโรง ทั้งเสียใจ และประหลาดใจไปพร้อม ๆ กัน (ผิดหวังแต่ก็เชื่อสนิทใจ เพราะการเปิดให้เดาเองได้ก่อนจากรีแอคของอาต้อย ซ้ำยังปูเรื่องเพชรไว้ก่อนหน้าแล้วหลายสัปดาห์) ......................... แม่ตุ้ยซึ่งนุ่งยีนซ์เป็นครั้งแรก ดูทะมัดทะแมงเป็นพิเศษ และพร้อมแล้วเช่นกัน เธอหันปลอบใจสามี(ในท่า”คนจนอย่างเราไม่มีทางได้รับความเป็นธรรม”) ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหันกลับมามองอาต้อยด้วยสีหน้าสงสัย (เป็นทรานซิชั่นนำสายตาคนดูกลับสู่เวที) ................... เมื่ออาต้อยบอกว่า วี 12 โดนโหวดออกเพราะคะแนนสูงสุดเพื่อไปฮ่องกง คนดูเฮลั่น ปาดน้ำตา บางคนโห่ร้องด้วยความดีใจ (ใช่..ปาติหานมีจริง) แล้วจ้องไปที่จอโปรเจคเตอร์พร้อมกัน รับภาพแม่ตุ้ยค่อย ๆ ดีใจ ยกสองมือที่สั่นเล็กน้อยขึ้นแนบอก(ด้วยท่า”ไม่คิดไม่ฝัน”) กระพริบตาถี่ ๆ เปิดใบหน้าให้กล้องจับชัด ๆ นี่เป็นแค่บีทที่ 1 เท่านั้นสำหรับบทบาทของเธอ ไม่รอช้าทีมงานมารับตัวพาเธอไปสู่ บล๊อกกิ้งใหม่ที่ดีกว่าเพื่อรอรับประโยคสำคัญ(ที่หน้าบันไดทางขึ้นเวที) ............................ เมื่ออาต้อยบอก เขาไม่ได้ไปคนเดียว แต่พาครูและแม่ไปด้วย (ใครก็รู้ว่าวันนี้วันอะไร แต่บทบาทไหนละที่จะสาสม) แม่ตุ้ยเลือกที่เอามือปิดใบหน้าที่คนทั้งฮอลอยากจะเห็น ไม่ต้องรีบร้อน เมื่อสร้างอารมณ์ได้เต็มที่ จึงค่อยเปิด เงยหน้าเล็กน้อยยิ้มทั้งน้ำตา มือแนบอก สั่น(ท่าไม่คิดไม่ฝัน2เหมือน1แต่แรงกว่า) ค้างอารมณ์นี้ไว้ครู่หนึ่ง........ แล้วสลับกับ ปิดบ้าง เปิดบ้าง พร้อมยกมือไหว้ไปทั่ว ทีมงานไม่รอรีดึงเธอขึ้นเวทีไปยืนโดดเด่น (คนดูอารมณ์ขึ้นสุด) ตุ้ยวิ่งเข้ามากอด กราบเท้าและมอบดอกไม้ ................................ (ผ่อนให้คนวิภาควิจารณ์สักครู่) เมื่อแม่ตรงเข้าหาเพื่อน ๆตุ้ย หอมแกมเป็นวงกลม เพื่อวนมาที่ตุ้ยเป็นคนสุดท้าย ทันใดนั้นเอง....ตุ้ยอุ้มแม่ขึ้นชู ไฟสาดส่องไปทั่ว ดนตรีรับ เธอโบกมือไปทั่วทุกทิศทุกทางของเวที จนแถวสุดท้ายก็รู้สึกได้ (ท่าชัยชนะสูงสุด บอกนัยยะแม่ต่างหากที่ได้รางวัล) ยัง..ยังไม่หมด สุขกันสุดแล้ว ต้องเจอเศร้าสุดรออยู่ ....................................... ทุกอย่างสงบลง เมื่ออาต้อยพยายามแยกแม่ออกเพื่อสัมภาษณ์ตุ้ยต่อ เธอกอดแขนตุ้ยแน่น มีที่ท่าไม่ยอมไป(เธอเริ่มปูเข้าบทสุดท้ายของวันนี้) ทั้ง 3 จึงต้องเดินมาด้วยกันที่เวทีกลมด้านหน้า โดยที่แม่กอดแขนตุ้ยติดมาด้วย(ท่าไม่อยากห่างตุ้ย)โดยบังเอิญ ..................................... ใช่... ไม่อยู่ในคิว แต่อาต้อยเลือกที่จะถามแม่ก่อน ทันที่ที่มาถึงเวทีกลม ซึ่งเป็นบล็อกสุดท้ายที่โดดเด่นที่สุดของวันนี้ ประโยคคีย์ของวันนี้ก็คือ............. (แม่กอดแขนตุ้ยแน่น เธอเริ่มสะอื่นก่อน) แม่รอตั้งนาน แต่ได้เจอตุ้ยแค่ 5 นาที แม่ไม่อยากกลับเลย.......แม่อยากจะอยู่เป็นใช้ที่บ้านแมคโนเลีย คนดูคนหนึ่งร้องโห่ออกมาอย่างคุมไม่ได้ ถึงกับต้องถอดแว่นเพื่อปาดน้ำตา .......................... ไม่ว่าจะจริง หรือมีการเตรียมการมาบ้างก็ตาม นี่คือ สุดยอดศิลปะการแสดงที่ดีที่สุด จากทีมงานระดับมืออาชีพ นี่หรือปล่าว ที่เราอยากเห็น ในละครเพลงสุดอลังการ..........เรื่อง เงิน เงิน เงิน (เบร็ค 15 นาที) จากคุณ : คิด - [ 10 เม.ย. 50 01:36:18 A:203.118.81.238 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เอาละ.............. อ้อมมาพอรึยัง (ตามที่บางท่านเรียกร้อง) หรือไม่ก็.......มาเข้าเรื่องกันดีกว่า แบบตรงๆไปเลย ไม่ต้องเสียเวลา .................................... จากคุณ : คิด - [ 10 เม.ย. 50 07:03:53 A:210.86.217.21 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มารอฟัง หมัดตรง ของคุณคิดค่ะ อ้อมมาพอรึยัง..... เราว่าอ้อมพอแล้ว พอที่จะทำให้เข้าใจ ความรู้สึก ประสบการณ์ และความคาดหวังของคุณคิดได้ แต่.......อย่างที่คุณคิดว่า .....การแสดงสด ก็มีข้อผิดผลาดได้ทั้งนั้นแหละ ....... คุณคิด ให้ข้อแนะนำ เสนอแนะแนวทางแก้ไขด้วยสิคะ จะได้ถือว่า เป็น Constructive comment จากคุณ : ละลานตา - [ 10 เม.ย. 50 10:03:55 A:125.24.232.250 X: TicketID:117535 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เฮร้อ... พยายามเข้าค่ะคุณเจ้าของกระทู้ เล่าซะคิดว่าบนเวทีวีควันแม่นั่น เป็นบทละครเวทีที่ยอดเยี่ยมยังไงยังงั้นเชียว ไงต่อดีล่ะ มาแต่งต่อไวไวนะคะ รออ่านค่ะ จากคุณ : iam_vy - [ 10 เม.ย. 50 13:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถึงคุณคิด ผมว่าน่าจะเอาเรื่องที่คุณเล่าไปบอกลูกพี่คุณดีกว่านะ จากคุณ : nai-moo (nai-moo) - [ 10 เม.ย. 50 13:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ความคิดเห็นคุณละลานตา ตรงใจครับ จากคุณ : ~ฉ่ำอุรา~ - [ 10 เม.ย. 50 18:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณคิดอยากจะสื่ออะไรก็นำเสนอมาตรงๆ วิจารณ์เป็นข้อๆพร้อมเหตุผลและข้อเสนอแนะ ในฐานะที่คุณคงจะรักและมีประสบการณ์ในศาสตร์แขนงนี้ อ้อมไปอ้อมมามันชักจะแปลกๆ จากคุณ : momy - [ 10 เม.ย. 50 19:08:08 A:58.181.137.10 X: TicketID:139391 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาคอยฟัง หมัดตรง ของคุณคิด เหมือนกันค่ะ ฟุตเวิร์ครอบสังเวียนมา 3 วันแล้ว เมื่อไหร่จะปล่อยหมัดตรงสักทีล่ะคะ จากคุณ : ตาลกรวด - [ 10 เม.ย. 50 19:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ละครเวทีเรื่องนี้  จะมีตอนจบมั้ยคะคุณคิด รออ่านอยู่นะ....  อยากเห็นบทสรุปค่ะ จากคุณ : phatsorn_t - [ 10 เม.ย. 50 21:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ต่อ -4 (เมื่อเศรษฐี สั่งลื้อสะพานทางเข้าสลัม คนทั้งสลับไร้ทางออก) (คืนหนึ่ง ที่ศาลาท่าน้ำ ชาวบ้านมาร่วมตัวกันอย่างสิ้นหวัง) แก้ว♪ (ท้อแท้สุดขีด) มีเงินนั้นซื้อ ♪ สินค้าได้ ♪ ตึ่ง ๆ ตืง..♪ บางคราวเชื่อไหม♪ แม้ใจที่แกร่งเกิน♪ (แทบขาดใจ) ยังถูกน้ำเงิน ♪ กระหน่ำเสียย่ำเยิน♪ โอ้เงินหนอเงิน ♪ โอ้เงินหนอ..........♪ (แก้ว อัดอั้นใจเกินที่จะร้องต่อไปได้) (เธอ ทรุดตัวลงอย่างสิ้นหวังแทบขาดใจ) (หญิงบริการ3 คน ตรงเข้าประคองแขนไว้) (เสียงคอรัส ร้องประสานรับเพื่อร้องแทนแก้วซึ่งคับแค้นจนร้องต่อไม่ได้) (เมื่อพาแก้วออกไป ทุกคนเริ่มแยกย้ายออกไปอย่างสิ้นหวังจากหน้าศาลาวัด) (ทิ้งไว้แต่..ชายตาบอดใช้ไม้เท้าคำทางอยู่ แต่ผู้เดียว) .................................... ♪ เอาละมาว่ากันแบบ......ตรง ๆ เลยนะ บอกก่อนว่า....พูดแล้วเหยียบทิ้งไว้ตรงนี้เลยนะ ....................................... อืม................................... ชอบนะ...........ก็ไม่ได้แย่อะไร สำหรับความทุ่มเทของผู้กำกับเจนประสบการณ์อย่าง คุณสุวรรณดี จักราวรวุธ และความตั้งใจของทีมนักแสดงนำทุกคนจนไปถึงเอกซตร้าแถวหลังสุด ความคิด ความตั้งใจ และฝีไม้ลายมือของทุกคน สังเกตเห็นได้อย่าง ชัดเจน .................................... สำหรับความทรงจำในอดีต ที่หวนนึกถึง...... “ผู้กำกับ...........ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อดึงดูดคนดูไม่ให้เดินออกจากโรง” “นักแสดง.........ละครเพลง ที่ขากรรไกรค้าง ตัวแพ้แต่ใจไม่แพ้” เป็นปัญหาของการแสดงสด ที่นักแสดงและผู้กำกับละครเวทีทุกคนต่างหวั่น ถึงสิ่งที่ไม่คาดคิด พร้อมจะเกิดปัญหาขึ้นได้ตลอดเวลาขณะทำการแสดง .................................... แต่กองนี้ ทุกอย่างมันกลับกัน ปัญหาทุกอย่างกลับเริ่มมาจากองค์ประกอบภายนอก สิ่งซึ่งไม่ใช่อุบัติเหตุของการแสดงสด แต่เป็นสิ่งซึ่งถูกวางแผนตระเตรียมมาเป็นแรมเดือน ตั้งแต่วันแรกทีุ่คุณใช้นิ้ว จิ้มตำแหน่งที่นั่งที่คุณต้องการ ต่อหน้าพนักงานของไทยทิคเก็ต แต่นี้ไม่ใช่สิ่งที่อยากจะพูดถึงแบบตรง ๆ ในครั้งนี้ ทุกฝ่ายรับทราบและพูดถึงมาพอแล้ว ทั้งยังไม่อยากซ้ำเติมสภาพจิตใจของทีมงานผู้เกี่ยวข้อง ที่คงจดจำติดตัวไปจนวันตาย ..................................... โดย....ก่อนวิจารณ์ถึงเนื้อในละคร เพื่อความเป็นธรรม อยากจะขอจิตนาการว่า การแสดงทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นที่ศูนย์วัฒนธรรมก็แล้วกัน ซึ่งฉาก แสง สี เสียง สมบูรณ์ขึ้นกว่าเท่าหนึ่ง ของการแสดงทั้งหมดที่ paragon hall (ที่ซึ่งหมดปัญหาที่นั่งบัง มีราวไฟที่ไร้ขีดจำกัด เพดานฉากสูง มีเทคนิคให้เลือกในการเปลี่ยนฉากมากขึ้น เวทีรับน้ำหนักสเต็บยกพื้นได้ พร้อมพื้นที่โร่งใต้เวที โรงมืดสนิทนำสายตาคนดูสู่เวที ระบบเสียงและการเก็บเสียงที่สมบูรณ์แบบโดยวิศวกรชาวญี่ปุ่น พร้อมโถงด้านหน้าที่สร้างบรรยากาศ ยั่วยวนถึงกลิ่นไอ โรงละครเวทีที่ยิ่งใหญ่ พร้อมพื้นผ้าใบยักษ์รูปดารานำ) .......................................... คอรัส ผู้คนเคารพ ♪ คบกันด้วยเงิน ♪ แต แด แดน ♪ .......................................... อืม........บางครั้่ง ละครดี ๆ ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเรียลลิตี้หรอกนะ จากคุณ : คิด - [ 12 เม.ย. 50 01:00:59 A:210.86.215.192 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ต่อ-4 คอรัส หลงใหลเป็นทาส.... “อำนาตเงิน” แต่. แด. แดน. (ดนตรีเข้าท่อนจบ) .............................. ซีนเพลง “อำนาจเงิน” เป็นซีนที่ดราม่าที่สุดของ เรื่อง เงิน เงิน เงิน แสดงให้เห็นถึงชะตากรรมของคนจนในสลัมบางรื่นสุข ที่มาเจอทางตัน สิ้นหวัง ไร้ทางออก เมื่อที่ซุกหัวนอนกำลังจะถูกลื้อทอน นี่คือสุดขีดความแตกหักทางอารมณ์ระหว่างคนจนกับคนรวย หายไปทั้งซีน อย่างน่าประหลาด ในบทละครเวทีฉบับAF เป็นเพราะทีมงาน กลัวสะเทือนใจแฟนคลับ(หรือผู้บริหาร) ไม่ทราบได้ ........................................... บ ท กั บ แ น ว คิ ด คอนเสริท VS ละครเพลง ไม่ว่าจะเป็นแฟนคลับ AF หรือคนที่ตั้งใจมาดูละคร สิ่งหนึ่งที่ย่อมคาดหวังที่จะได้รสชาติที่ต่างออกไปจากการชมคอนเสริทธรรมดา ไม่มากก็น้อย การพยายามลดความเข้มข้นทางความเป็นดราม่า เพื่อเหตุผลใดก็ตาม ก็ดูจะเป็นความคิดที่แปลกอยู่สักหน่อย ที่ว่า....แล้วจะสร้างละครเพลงเพื่อจุดประสงค์อันใด จะมาทนเหนื่อยยากฝึกซ้อมกันไปทำไม ถ้าไม่ได้มีเป้าหมายให้คน อิน ไปกับเนื้อหาของละคร ในเมื่อการแสดงอย่างคอนเสริทก็ไม่สามารถแสดงออกได้อย่างเต็มที่(และมีโอกาสแสดงบ่อยอยู่แล้ว) คอนเสริทวันแม่ หัวเราะทั้งน้ำตากันทั้งฮอล ก็เห็นชอบประทับใจกันดี นั้นนะ มันไม่ได้ประสพความสำเร็จ เพราะใช้ประโยชน์จากความเป็นดราม่าหรอกเหรอ แม้แต่การร้องเพลงขณะแข่งขัน คนดูก็สนใจในคาแรคเตอร์จริงที่น่าเชื่อของน้อง AF ไม่แพ้บทเพลง ก็นี่แหละละครเพลง โครงสร้างบทเดิม นอกจากจะเป็นหนังเพลงแล้ว ก็มีลักษณะเมโลมาก ๆ ซึ่งน่าจะรับง่ายอยู่แล้ว การดัดแปลงเพื่อสร้างสีสรร ไม่เสียหาย ซึ่งก็ทำออกมาได้สนุกสนานพอสมควร แต่การละเลยการพัฒนาโครงสร้างที่หนักแน่นของเรื่องเดิมมากเกินไป ทำให้การเดินเรื่อง และพัฒนาการของตัวละคร อ่อนด้อยลงไปมาก ขาดพลังดึงดูดคนดูให้ติดตามไปสู่ตอนจบ เปรียบก็เหมือนการดู AF แบบปลอม ๆ ไม่มีบุคลิก ไม่เห็นความต้องการ ไม่มีความน่าเชื่อ แล้วก็เน้นการมาร้องเพลงบนเวทีในแต่ละสัปดาห์อย่างเดียว ลองนึกดูว่าเซ็งขนาดไหน ในแง่ของเพลงที่อัดเข้ามา ส่วนใหญ่ก็หาฟังในแผ่นได้อยู่แล้ว แต่การได้ฟังเพลงที่สอดคล้องไปกับเนื้อหาของละคร หาฟังอยาก และน่าฟังกว่าเยอะ ในการแสดงสดลูกเล่นที่เป็นธรรมชาติของนักแสดงมีเสน่กว่า เสน่ของละครเพลงก็คือ การที่เราเชื่อในบทบาทตัวละคร แม้ว่าเขาจะร้องเพลงอยู่ก็ตาม การเอาเพลงที่มีผลน้อยเข้ามา เพื่อหวังสร้างรสชาติให้แปลกไป ถ้าจำเป็นจริง ๆ ก็น่าจะคำนึงถึงสัดส่วน และ วิธีการอีกสักหน่อย และแน่นอนความเป็นเอกภาพ ที่จะทำให้คน อิน และติดตามไปกับเรื่องก็ย่อมเสียไป จะเห็นได้จาก ช่วงท้าย ๆ ที่เริ่มออกนอกเรื่อง จนแม้แต่เพลงปิดเรื่องก็ยอมเอาออกไปดื้อ ๆ ผิดที่ผิดเวลา แทนที่จะดี ก็เลยกลายเป็นไม่ได้อะไรสักอย่าง ในขณะที่เพลงหลัก ไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควร เช่น แค่คืบ หยาดเพชร (อำนาจเงิน) เป็นผลทำให้เพลงส่วนเกิน ยิ่งทวีความเป็นส่วนเกินเข้าไปอีก ในสายตาคนดู (ถึงอยากฟังก็เถอะ) ถึงจะโฆษณาไว้แล้ว แต่ก็ไม่ต้องถึงกับแกว่ง เพราะถ้าไม่เหมาะก็คือไม่เหมาะ คนดูเข้าใจได้ ความจริง ไม่น่าต้องดัดแปลงอะไรมาก ถ้าเรื่องเก่าก็ดีอยู่แล้ว เหมือนการนำบทละครฝรั่งมาทำ คือปรับให้เป็นบทละครเวที ใส่มุขให้ร่วมสมัย และใช้เวลาส่วนใหญ่ในการพัฒนารายละเอียดให้สมบูรณ์ จัดให้เรื่องเข้ม กระชับ ตัวละครมีความลึก และลูกเล่นลีลาซับซ้อนขึ้น และรูปแบบของละครเพลงที่ชัดเจนกว่าหนัง ทั้งลูกเล่นใหม่ ๆของการร้อง การเต้น และดนตรีในแบบสีสรรของการแสดงสด (แค่นี้ก็งานหนักแล้วนะ) ที่เหลือก็คือเวลาของการฝึกซ้อม แก้ไข และ ซ้อม ๆ ๆ ให้อยู่ตัว งานจะแน่นและมีคุณภาพ เพราะเป็นการพัฒนา 2 ชั้น และสิ่งที่ต่างจากหนังแน่ๆ คือ เป็นละครเพลงเต็มตัวกว่า มีลูกเล่นลีลาการแสดงบนเวทีที่สดใหม่กว่า ภาพรวมออกมาเข้มข้นกว่า และมีเอกภาพกว่า และโชว์ฝีมือนักแสดงมากกว่า แบบนี้ คนดูน่าจะตื่นตา และประทับใจกว่านี้มาก การที่คนเขียนบท มีความคิดสร้างสรรค์เป็นตัวของตัวเอง เป็นเรื่องที่ดี แต่การดัดแปลงบท บางครั้งมันคือการเสริมสร้าง จัด เน้น เพื่อส่งเรื่องเดิม มากกว่าการสร้างอะไรขึ้นมาใหม่ตลอดเวลา(กลัวทำน้อยไป) โดยไม่ห่วงว่าจะออกนอกรู่นอกทางไปไหนต่อไหนไม่รู้ ความแปลกใหม่ก็สำคัญ แต่โครงสร้างและเอกภาพก็สำคัญกว่า เพราะมีผลโดยตรงต่อการชม บางครั้งความกลัว ทำให้พยายามคิดแทนคนดูมากเกินไป ถ้าคุณเชื่อว่ามัน อร่อยกว่า ดีกว่ามีคุณภาพมากกว่า ก็น่าลองทำมาให้เขาชิมกันดู แทนที่จะมาคอยตามใจกันอย่างเดียว เป็นการนำเขาไปสู่อีกขั้น น่าจะเป็นแนวคิดที่ดีกว่าในการจัดการแสดงละครเวทีในครั้งนี้ ผู้เขียนบทอย่างคุณ ดารกา วงศ์ศิริ เนื้องานและความสามารถมีอยู่ให้เห็นเป็นที่ประจักษ์มาหลายเรื่องแล้ว แต่แนวคิดของการจัดแสดงที่อาจผิดพลาด และประเมินคนดูต่ำเกินไปมากกว่า ที่เป็นปัญหา จากคุณ : คิด - [ 12 เม.ย. 50 21:13:14 A:210.86.217.24 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้ามีโครงการนำกลับมาแสดงใหม่ ซีนที่ดี ที่สมบูรณ์ก็เก็บรักษาไว้ และตบแต่งโครงเรื่องหลัก และเพิ่มส่วนดราม่าให้มีพลังน่าเชื่อ และสร้างองค์ประกอบรวมให้มีเอกภาพมากกว่านี้ และซ้อมหนัก ๆ คล่อง ๆ คิดว่าจะไปดูอีกครั้งแน่นอน อย่างน้อย 4 คน เพราะอยากไปฟังตัวละครที่แท้จริง ร้องเพลงจริง ๆ บนเวที เหมือนกับที่ได้เห็นคนจริงๆบนเวทีชีวิตของ..อาคาเดมี่แฟนเตเซีย จากคนดูที่ชื่นชมและหวังดีคนหนึ่ง จากคุณ : คิด - [ 12 เม.ย. 50 21:54:15 A:210.86.217.24 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หลังจากอ่านคห.คุณคิดจบ (ซะที 55) ชื่นชมกับการแสดงความคิดเห็นนี้ค่ะ อยากให้ผู้จัดค่ายนี้ได้นำไปปรับปรุงการทำละครเวทีในครั้งต่อๆไป เพราะอยากเห็นละครเวทีในบ้านเราเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางมากขึ้น ส่วนตัวปกติไม่เคยไปชมเลยค่ะ ต้องขอบคุณทรูแฟนเตเซียที่ทำ project ละครเวที AF THE MUSICAL ทำให้เปิดหูเปิดตาผู้ชมอย่างเราให้ได้ไปชมละครเวทีครั้งแรกในชีวิต เพราะชื่นชอบศิลปิน AF แต่ก็อย่างที่คุณคิดและหลายๆความเห็นบอก ทรูฯต้องพยายาม+ ใส่ใจเพื่อพัฒนาศักยาภาพการทำงานให้มากๆๆๆๆยิ่งขึ้นไป ฝากไว้ด้วยค่ะ แล้วจะตามไปดูผลงานละครเวทีของน้องๆ AF เรื่องต่อๆไปค่ะ เพราะเหมือนคุ้ม2ต่อ คือได้ดูศิลปะละครเวที ที่ถ่ายทอดโดยศิลปินAFที่เราชื่นชอบ ละครเวทีมีเสน่ห์มากค่ะ จากตอนแรกตั้งใจไว้ว่าดูแค่ 1 รอบให้รู้ว่าเป็นอย่างไรแล้วก็พอ แต่ต้องมนต์เสน่ห์เข้าไปเลยจัดไปซะหลายๆรอบแน่ะ (ขนาดชมภาพยนต์ต่อให้ชอบขนาดไหนเราก็ยังไม่เคยดูเกิน 1 รอบเลยนะนี่) แล้วเค้าว่าจะมี cd วางขายด้วยก็จะซื้อมาเก็บเอาไว้ดูอีก แต่ครั้งต่อๆไปถ้าผู้จัดไม่มีพัฒนาการที่ดีขึ้นละก็ ดูแค่รอบเดียวก็เกินพอแล้ว จากคุณ : yard - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 18:21:11 A:210.203.179.16 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 ลครก็ต้องจัดแสดงในโรงลคร............. ไม่ใช่เพราะโรงลครจะมี"เมจิค ออฟ เธียเตอร์"แต่โรงลครจะเอื้อให้สร้าง"เมจิค ออฟ เธียเตอร์"ได้ต่างหาก ด้วยขนาด ระบบเสียง แสง ไปจนถึง รอกและฉาก ที่จะช่วยขยายการแสดงให้มาถึงผู้ชม..........อย่างเป็นธรรมชาติที่สุด จึงเห็นด้วยกับคุณคิดทีเดียวในแง่นี้ แง่ขององค์ประกอบที่ทำให้ " เงิน-เงิน-เงิน" ห่างจากมาตรฐานลครเพลงออกไปอีก ทั้งที่ดนตรีก็ดี นักแสดงก็ใช้ได้ ทั้งร้องทั้งเพลงก็ไพเราะ.....แต่การจับ"แพะชนแกะ"เพลงมายัดในช่วงท้ายๆนั้น ทำให้กลายเป็นวาไรตี้โชว์ มากกว่าลครเพลงเรื่องเดียวกัน ด้วยดนตรีนั้นไม่ได้แวริเอท มาจากดนตรีหลักของเรื่อง ที่แต่งขึ้นเพื่อจุดประสงค์ที่จะเล่าลครเรื่องนี้มาแต่ต้น................. จึงนำไปสู่ความไม่มีเอกภาพ จนไม่สามารถจับประเด็นหลักของเรื่อง หรือ ทำให้ใจจดจ่อค้นหาไปจนจบได้............. แม้ว่าลครเพลงเรื่องนี้จะเป็นแนวคอมเมอดี้ ที่พร้อมจะเลอะเทอะเพื่อความบันเทิงได้......... แต่ต้องไม่เละเทะจนหาแก่นสารอะไรไม่ได้........มิเช่นนั้นก็จะไม่เป็นลคร คนดูต้องจับจุดได้ จึงจะจับใจ แต่ก็ดูได้ ขำขำดี ไม่มีอะไรติดค้างอยู่ในใจหลังจากนั้น เพราะไม่มีอะไรจริงๆ ฆ่าเวลาค่ำคืนหนึ่งไป กับวาไรตี้โชว์ ที่นักร้องใช้ได้ และหล่อๆสวยๆ บาดตาดี เสียตรงที่บาดใจกับผกก.และคนเขียนบท เพราะเคยเป็นแฟนกันมาตั้งแต่"คู่กรรม"เดอะมิวสิเคิ้ลลลล แต่เอาเถอะครับ หยั่งที่เพลงหนึ่งในลครเรื่องนี้ว่าไว้: บางคราวเชื่อมั๊ย........แม้ใจที่แกร่งเกิน กลับถูกน้ำเงิน      กระหน่ำเสียยับเยิน โอ้ เงิน เอย เงิน...........อำนาจมันเกินจะเอื้อนเอ่ย เอ......หรือนี่คือธีมของลครเรื่องนี้หว่า จากคุณ : Filmnoir - [ วันเนา (14) 02:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยกับคุณคิดในคห. 22 ในบางเรื่องค่ะ แต่ไม่ทั้งหมด เราชอบบทละครในช่วงแรกมาก ดูเป็นละครเวที ที่ได้อารมณ์ ดูสนุกอย่างลงตัวพอดี ทั้งในด้านการดำเนินเรื่องและการแสดง แต่บทในช่วงหลังต่างหาก ที่เป็นปัญหา ดูเหมือนกับพยายามแทรกเอาโชว์ของน้องๆเอเอฟเข้าไป จนบางครั้งเราดูอยู่ก็สับสนไปเหมือนกันว่าเนื้อเรื่องดำเนินไปถึงไหนแล้ว จนจบเรื่อง เราก็ยัง งง อยู่ว่าละครเรื่องนี้ต้องการสื่อประเด็นอะไรให้คนดู ตอนจบมีการอออกมาเป็นคู่ๆ ยังดูเป็นละครรักโรแมนติคไปซะ เราเข้าใจว่า บทครึ่งเรื่องหลังเป็นการประนีประนอมกันระหว่าง ธุรกิจ กับ ศิลปะ อย่าลืมว่าโปรเจคต์ เงิน เงิน เงิน นี้เป็นโปรเจคต์ละครเวทีเรื่องแรก ของค่ายนี้ ถ้าเรื่องแรกเอาตัวไม่รอด ขาดทุน อย่าหวังเลยว่าจะมีละคร เรื่องที่ 2 ต่อไป ความจริงในโลกธุรกิจ โหดร้ายเสมอ คุณคิดก็คงทราบถึงเรื่องราวของบางแห่งที่ต้องปิดตัวลง เพราะเหตุผลทางธุรกิจ เพราะฉนั้น เป้าหมายของผู้จัด อาจจะไม่ใช่ว่า ให้คนดูอินไปกับละครอย่างเดียว อย่างที่คุณคิดว่า โปรเจคต์ละครนี้ต้องขายได้ อยู่รอดและไม่ขาดทุนด้วย ทำอย่างไรดี ผู้จัดก็ต้องเพลย์เซฟไว้ก่อน โดยพยายามจัดให้น้องๆหลายๆคนเข้าไปมีส่วนร่วมในละครเรื่องนี้เพื่อให้แฟนคลับเอเอฟไปดูให้มากที่สุด เราถึงได้เห็น ละครกึ่งๆคอนเสิร์ตโชว์เพลงในครึ่งหลัง (ตรงนี้เป็นรายละเอียด จะอ่านข้ามก็ได้นะคะ.......................... เราไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับละครเวทีอะไร เป็นคนดูอย่างเดียว ขอแสดงความคิดเห็นหน่อยแล้วกัน ถ้าละครเรื่องนี้มีการจัดอีก เราก็จะไปดูอีก แต่อยากให้ปรับบทในช่วงหลังให้ได้ประเด็นหลักของเรื่องให้มากขึ้น วาไรตี้โชว์ของน้องเอเอฟ มีก็ได้ แต่น่าจะตัดปรับให้กระชับขึ้น ละครเรื่องนี้ ออกจะเป็นเรื่องแนวเสียดสีสังคม ในเรื่อง ความสำคัญของเงิน ฉากที่คุณลุงหิรัญ กับ คุณตุ๊ เชือดเฉือนกันตอนต้นในเรื่อง เงินตรา....เป็นสิ่งสำคัญจริงหรือ..เราว่าเป็นจุดตั้งต้นสำคัญของเรื่อง แต่จนจบเรื่อง ประเด็นนี้ก็ยังลอยๆอยู่ในอากาศ ทั้งๆที่ต้นเรื่องก็ปูมาไว้ดีแล้ว เราว่าน่าจะมีการตอบโจทย์ ให้ลุงหิรัญยอมรับกับคุณตุ๊ ว่า เงินตรา....ไม่ใช่ทุกสิ่ง.... หรืออย่างน้อยก็อาจจะมีโชว์ ของเหล่าคนจนและพวกพระเอกนางเอก แสดงให้เห็นว่า ถึงไม่มีเงินก็มีความสุขได้ อาจจะทำเป็นโชว์หลักของเรื่องเลยก็ได้ ถ้าคิดว่าเพลงอำนาจเงินไม่อาจตอบโจทย์ของบทละครตรงนี้ได้ ก็อาจจะใช้เพลง เงินตรา...ไม่ใช่ทุกสิ่ง....ก็น่าจะพอไหว บทเดิมที่มีอยู่ เราว่าพลังไม่พอ ที่จะเน้นถึงจุดนี้ คุณหิรัญเปลี่ยนใจยอมรับกลางงานวัดซะดื้อๆ มันดูง่ายไปหน่อย คุณตุ๊ไปคุยกับคุณหิรัญเรื่อง อยากทำคอนเสิร์ตงานวัดไปเรื่อยๆ เพราะมีความสุขอย่างพอเพียงแล้ว เราก็ว่าบทยังไม่พีคพอที่จะเน้นตรงจุดนี้) อย่างไรก็ดี ขอให้กำลังใจ ผู้เขียนบท และ ผู้กำกับนะคะ ละครไม่ได้ถึงกับเลอะเทอะ ไร้เแก่นสารอะไรขนาดนั้น เราดูจบ เรายังได้ความประทับใจ ในเรื่อง อารมณ์จากการแสดง และ เพลง หลงเหลืออยู่มาก เพียงแต่ละครต้องการการปรับสมดุลของศิลปะ และธุรกิจให้ลงตัวมากขึ้นค่ะ จากคุณ : ละลานตา - [ วันเถลิงศก (15) 15:50:37 A:61.90.160.163 X: TicketID:117535 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าให้เดานะ ผมว่าครึ่งหลังซ้อมไม่ทัน หรือซ้อมไม่พอ 3 เดือนยังเอาไม่อยู่เลย ได้ขนาดเนี้ย ผู้กำกับเข้าออกโรงบาลแล้วละ ผมว่า.. ก็เลยจำเป็นต้องตัดบางฉากออกไป(ถ้ามันดูไม่ถึง) ซึ่งถ้ามีเวลาพอ เขาก็คงคิดจะทำอะไรดี ๆ นั้นแหละ คงออกมาใกล้เคียงครึ่งแรกนั้นแหละ ซึ่งคนละประเด็นกันนะ ที่พูดมา แค่จะบอกว่า ทีมบ้างส่วน(ซึ่งไม่น่าเกี่ยวกับผู้กำกับและคนเขียนบท)เข้าใจผิดที่คิดว่า ความสนุกความตลาดคือ เบาสมอง ต้องดูง่าย ๆ ต้องตลกอย่างเดียว มีเพลงฮิทเยอะๆ และห่วงแฟนคอนเสริทมากเกินไป ซึ่งละครเพลงมันคนละรสชาติกัน ต้องคิดอีกแบบ (จริง ๆ คล้ายเรียลลิตี้ที่เขาทำได้ดีอยู่แล้วนั้นแหละ) ลองนึกดู ถ้าใช้ไฮโซตัวจริง ขึ้นไปร้องเพลง เงิน เงิน เงิน หรือ เด็กสาวจากสลัมจริง ๆ ออกมาร้องเพลง อำนาจเงิน นึกดูซิ หนุกกว่าน่า เพราะเราเชื่อว่าเขาต้อง อิน จริง ๆ แน่ แต่เมื่อเป็นละคร ก็ต้องทำให้ดูน่าเชื่อ ที่ใกล้เคียงกัน ดังนั้น ทำให้ อิน ซิ ตลาดกว่า เรตติ้งกระชูดทุกเรื่อง อย่าง"บ้านทรายทอง" อะไรเงี้ย คือมันมีชีวิต มีทุกข์ มีสุข มีเศร้า เหงา รัก มีสมหวัง ผิดหวัง ละครมันถึงจะมีรสชาติ ถึงจะมีความสนุก คนเขาชอบมาดูชีวิตคน ดูปัญหาของคน และทางแก้ การเอารสชาติใด ๆ ออกมากเกินไป จะมีผลต่อกัน ถ้าเราเห็นสีดำบ้าง เราจะรู้ว่า สีขาว มันขาวขนาดไหน ส่วนเรื่อง บอร์ดวง บอร์ดเวนะ ก็พูดหนุก ๆ ไปงั้นแหละ มันเรื่องของฝรั่งเขา เราคนไทยก็ไปแบบไทย ๆ เนี้ยแหละ แล้วก็ไม่ได้เรียกร้องให้ต้อง อาร์ท สุดโต่งอะไรหรอก ทำไปแบบของเรานั้นแหละ อย่าแกว่ง เอาให้มันได้ผลก็แล้วกัน เช่น คุณจะสร้างรถ แต่จะให้ลอยน้ำได้แบบเรือด้วย ก็ไม่ว่ากัน แต่มันต้องวิ่งบนบกให้ได้เสียก่อน ก็มันเป็นรถอะ คิดเล่น ๆ นะ ถ้าแฟนคลับได้เจอละครเพลงแท้ ๆ อะนะ (และเชื่ออย่างยิ่งว่าผู้กำกับและคนเขียบท 2 ท่านนี้ทำได้) จะหลงเสน่เสียยิ่งกว่าแม่ยกลิเกอีก จองบัตรกันข้ามเดือนข้ามปีกันเลยทีเดียว เชื่อดิ คราวเนี้ยละ..... ไทยบอร์ดเวของจริง ญี่ปุ่น ฮ่องกง สิงค์โป เขาก็มีกันทั้งนั้นแหละ เขาเอาไว้ให้ดาราแจ้งเกิดกัน เมล กิบสัน แบรด พีท กงลี่ นี่ระดับเซียนทั้งนั้นก่อนมาโด่งดังในโลกภาพยนตร์ "ก็คนโบราณเขาติดลิเก แล้วคนยุคนี้จะติดอะไรละ" จากคุณ : คิด - [ 16 เม.ย. 50 02:07:45 A:210.86.215.218 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณละลานตา ก็พูดได้ดีนะ ก็อะไรประมาณนั้นแหละ ที่ดูมา ผมก็มีที่ชอบ ๆ เยอะนะ อย่างเช่น...... "3 สาวเฮอคิวลิส กอสเปล" "คุณแม่ลูก 4 แฮร์สเป" หรือแม้แต่..... "4 หนุ่ม มอลทอลคอมแบ็ท" แต่มันก็ติดตา หนังเก่าเรื่อง เงิน เงิน เงิน (ฉบับคุณยุทธนา) มากด้วยเช่นกัน ก็เป็นไปได้นะ ที่อาจมีอคติในใจอยู่บ้าง เอางี้....คุณละลานตา ลองไปหาแผ่นซีดีหนังเรื่องนี้มาดูซิ ผมว่า ผู้กำกับเองก็คงรู้สึกกดดันตั้งแต่แรกแล้วละ แต่บอกก่อนว่า....ไม่ได้คิดเปรียบเทียบอะไร แก้ไขตบแต่งได้ แต่ไม่ใช่จุดเด่นหายไปหมด ที่มาดู.......ก็ไม่ได้จะคิดเปรียบเทียบอะไร ผลงานเรื่องแรกของนักแสดงรุ่นใหม่ แค่ทำได้ครบ....ผมก็ลุกขึ้นตลบมือให้แล้ว ข้อนอกเรื่องหน่อย........ จริง ๆ พึ่งเข้าเวปละครที่นี่ครั้งแรก ไม่ได้คิดจะมาเขียนซะยืดยาวอะไรหรอก กะจะเข้ามาอ่านอย่างเดียว หาไปทั่ว ทั้งหนังสือ ทั้งเวป ก็ไม่มีให้อ่านเลย ก็เลยลองเขียนล่อเหยื่อดูอะ ทำให้ได้แง่มุมดี ๆ จากหลายความคิดเห็นที่กล้าแสดงออกมากขึ้น เห็นด้วยไม่เห็นด้วยก็ดีทั้งนั้น แต่ก็ถือว่ากลุ่มยังเล็กมาก ๆ หรือว่าเขาแอบไปเขียนกันอยู่ที่ไหน ใครรู้บอกที อยากอ่าน (ถึงจะทำงานในวงการ แต่ก็ไม่ใช่หน้าม้าจากค่ายไหนทั้งนั้น คุณแฟนคลับพี่ลิง อย่าไปเสียเวลาเดาเลย เดี๋ยวเกิดเดาถูกขึ้นมา มันจะยุ่งกันไปใหญ่) จากคุณ : คิด - [ 16 เม.ย. 50 03:47:44 A:210.86.215.218 X: TicketID:116612 ]