ฉันยังคงสงสัย...ว่าจะเคยมีบ้างไหมที่เธอคิดถึงฉัน
แม้เพียงแค่ซอกหลืบในจิตใจ
ทั้งๆที่ก็รู้ว่ารักเราคงไม่มีทางเป็นไปได้
แต่ก็พบว่า ในใจยังคงคิดถึงเธออยู่ตลอดเวลา
เช่นเดียวกับหลายๆคน แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่มีค่าพอให้ใครนึกถึงในด้านความรัก แต่ในด้านความรู้สึก ก็ไม่อาจที่จะยับยั้งไม่ให้ใจมองหาใครสักคนเพื่อเป็นที่พึ่งทางใจ แม้จะรู้ว่าไม่อาจเป็นไปได้ แต่การรู้สึกดีกับใครสักคนก็ทำให้ชีวิตรู้สึกมีค่า มีพลัง และรู้สึกอ่อนไหวไปกับเหตุการณ์ต่างๆได้
เธอจะเคยมีฉันอยู่ในความฝันบ้างไหม
เหมือนกับที่เธอยังคงอยู่ในความฝันของฉันตลอดเวลา
และไม่รู้ว่าจะคงอยู่ไปอีกนานเพียงใด
จะรู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม ในส่วนลึกของจิตใจ
ทบทวนตัวเองกับความรักครั้งที่ผ่านๆมาที่ไม่เคยสมหวัง ถามตัวเองว่าเป็นเพราะอะไร เพราะเราไม่ดีพอ หรือ เพราะเหตุใด ก็พบว่า เป็นเพราะตัวเองไม่เคยเจียมตัวว่าตัวเองนั้นห่างไกลจากการเป็นสิ่งที่คนจะนึกถึงในแง่ความรักมากเพียงไหน แม้ว่าจะพยายามเตือนตัวเองอยู่ตลอดว่า ชีวิตนี้ฉันคงไม่อาจพบเจอใครที่จะเป็นเหมือนที่เคยฝันไว้ แต่ท้ายที่สุดแล้วก็เผลอให้ใจหลงอยู่ในฝันอีกจนได้
ในค่ำคืนที่มืดมนและเหน็บหนาว
เธอจะนึกถึงฉันบ้างไหม นึกถึงฉัน
ในยามที่เธอต้องนอนเดียวดาย
เธอจะคิดถึงฉันไหม คิดถึงฉันไหม
และในยามที่เธอได้สัมผัสอุ่นไอรักอื่น
เธอจะคิดถึงฉันไหม คิดถึงฉันไหม
ฉันจะเคยเป็นคนในฝันของเธอบ้างไหม
อยากรู้เหลือเกินว่าเธอจะเคยคิดถึงฉันบ้างไหม
มีชีวิตในทุกวันผ่านไป โดยพยายามปลอบใจตัวเองว่า ไปไหน ทำอะไรคนเดียวก็มีความสุขดี น่าจะดีกว่าด้วยซ้ำที่เวลาจะทำอะไรก็ไม่ต้องนึกถึงใคร แต่ลึกๆแล้ว คงเป็นเพราะความต้องการส่วนลึกของมนุษย์ทุกคนที่อยากจะมีใครสักคนเพื่อเติมเต็มส่วนที่เป็นความสุนทรีย์ในอารมณ์ให้แก่ชีวิต ทำให้มีอารมณ์ที่เคลิ้มไหวไปตามสิ่งต่างๆที่เรียกว่าบทบาทของความรัก เช่นเดียวกับที่ฉันเชื่อว่า สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งหนึ่งในชีวิตฉัน นั่นคือ สิ่งที่เกิดมาเพื่อฉันจริงๆ ฉันไม่เคยอยากร้องขอ ให้มีความรักที่สวยงามสมบูรณ์เหมือนใครเขา แต่อยากแค่เพียงจะรู้ว่ามีใครสักคนที่นึกถึงฉัน และรู้สึกหวั่นไหวกับฉัน อย่างที่ฉันเคยรู้สึก
ฉันคิดไปเองว่าเธอมาโอบกอดฉันไว้
แล้วพาฉันให้ล่องลอยไป ทิ้งสิ่งต่างๆไว้เพียงเบื้อหลัง
แต่มันก็คงเป็นเพียงสิ่งที่ยากเกินจะเชื่อ
เพราะความเป็นจริงแล้ว
บางครั้ง ความรัก ก็คือสิ่งที่ยากจะเป็นไป
พยายามบอกตัวเองว่าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น มันเพราะเราคิดไปเอง และคอยหาเหตุผลมาเข้าข้าง คอยยับยั้งใจเพราะรู้ว่าสุดท้ายแล้วสิ่งต่างๆคงไม่อาจเป็นไปได้ แต่จากหลายๆสิ่งก็ทำให้ฉันอดเคลิ้มไปไม่ได้ว่าสุดท้ายแล้วชีวิตฉันคงได้พบกับสิ่งที่รอเสียที แต่เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วก็ยังคงพบว่าสิ่งต่างๆยังคงเป็นแค่เพียงความฝัน
ในคืนที่มืดหม่นอ้างว้าง
เคยคิดถึงฉันบ้างไหม คิดถึงฉัน
ในยามที่เธอนอนอยู่เดียวดาย
นึกถึงฉันบ้างไหม นึกถึงฉัน
เมื่อเธออยู่กับใครอื่น
จะนึกถึงฉันบ้างไหม นึกถึงฉัน
ฉันคงไม่เคยเป้นคนที่เธอนึกถึงเลยใช่ไหม
นึกถึงฉัน นึกถึงฉัน
ความทรมานที่เกิดจากการที่ตัวเองคิดว่ามีความรัก การดิ้นรนที่จะรู้ถึงความเป็นไปในจิตใจของคนๆนั้น พยายามยั้งไว้เพื่อไม่ให้ใจทรมานกับความรู้สึกที่ยากจะควบคุม แต่เมื่อยิ่งคิด และยิ่งมองเห็นสิ่งที่อยู่รายล้อม ยิ่งทำให้เกิดเป็นความเศร้าใจ และทดท้อต่อโชคชะตาชีวิต แต่ก็ต้องพยายามปลอบใจตัวเองว่าจะไม่ยอมให้ ความรักเป็นสิ่งที่มีค่าเหนือสิ่งสำคัญอื่นๆที่ยังมีค่าต่อชีวิต
โปรดเถิด โปรดปรานีฉัน เพราะฉันต้องการเธอ
ต้องการเธอเสียมากมายเหลือเกิน
เพราะท้ายที่สุดแล้วฉันก็ยังคงเดียวดาย และต้องเฝ้าฝันถึงเธอ ติดอยู่ในใจเสมอไป
สุดท้ายแล้วฉันก็ยังคงอยู่กับความว่างเปล่า ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะได้พบกับความรักหรือไม่ แต่เมื่อมาทบทวนดูแล้ว ก็เห็นว่า ความเพ้อฝันลมๆแล้งๆที่เคยผ่านมาในชีวิตนั้น ไม่ใช่ภาพที่เศร้าเสมอไป ย้อนไปมองภาพที่ตัวเองเคลิ้มไหวอยู่ฝ่ายเดียว ก็ทำให้รู้สึกตัวเองมีความสุขได้ แม้ว่าจะรู้ว่าจุดจบที่ผ่านพ้นไปความผิดหวัง แต่ความรักก็ทำให้เรามาได้ไกลนักจากจุดเริ่มต้นของชีวิต แม้จะไม่รู้ว่าจะพบกับสิ่งที่รอคอยเมื่อไหร่ แต่ก็ยังดีใจที่อย่างน้อยชีวิตของฉันก็เคยได้เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เรียกว่า "ความรัก"
จากคุณ :
พระนายหมื่นไร่
- [
2 พ.ค. 50 18:14:20
]