PANTIP.COM : C5378381 วาสนา วีระชาติพลี Indie Queen is back [ดนตรี]

ความคิดเห็นที่ 8

http://www.manager.co.th/MetroLife/ViewNews.aspx?NewsID=9470000019324
จากนักจัดเพลง......มาเป็นดี.เจ.
โดย ใบพัด 8 กรกฎาคม 2547 16:40 น.

วัยรุ่นในยุคก่อนเอทตี้ส์ ส่วนใหญ่จะนิยมฟังเพลงฝรั่งด้วยกันทั้งนั้น แม้จะมีบางพวกที่ชอบฟังเพลงไทยแต่ก็เป็นส่วนน้อย รายการเพลงฝรั่งจึงเป็นที่จัดกันอย่างแพร่หลาย เพลงที่ถูกเปิดบ่อยที่สุดและหาฟังได้เกือบทุกสถานีกลายเป็นเพลงน่าเบื่อไปในที่สุด จึงเกิดมีรายการที่นักจัดเพลงบางคนที่อาศัยความไวจัดรายการเพลงที่ออกสดๆร้อนๆจากค่ายเพลง และแนะนำเพลงที่มีวี่แววว่าจะไต่อันดับได้สูง ก็ด้วยอันดับวงแดงอันเป็นเครื่องหมายแสดงความร้อนแรงและอนาคต ที่จะไต่อันดับสูงขึ้นเข้าสู่อันดับท็อปเท็นตามยอดจำหน่ายแผ่นสียงประจำสัปดาห์
อิทธิวัฒน์ เพียรเลิศ คือนักจัดรายการเพลงแนวใหม่ล่าสุดของยุคปลายเซเวนตี้ส์ ที่มีรายการทุกเย็นนำเพลงใหม่วงแดงที่กำลังไต่อันดับมาแนะนำให้แฟนเพลงฟัง เป็นแฟนเพลงที่หาเพลงใหม่ไม่ดาษดื่นฟังเพื่อความทันสมัย ซึ่งใหม่กว่าเพลงที่เข้าอันดับท็อปเท็นไปแล้ว
รายการของเขามีน้ำส้มกรีนสปอร์ต เครื่องดื่มรสส้มไม่ซ่าเป็นสปอนเซอร์แตกต่างไปจากเครื่องดื่มน้ำรสซ่าทั้งหลาย สิ่งที่แปลกใหม่ของ อิทธิวัฒน์ นำมาใช้คือการพูดแทรกลงไปในอินโทรฯ หรือตอนท้ายของเพลง เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้มีผู้อัดเพลงใหม่ล่าสุดที่ยังไม่มีวางจำหน่ายไปก๊อปขายนั่นเอง ทั้งยังเป็นการให้ความรู้เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของเพลงแต่ละเพลง ไม่ว่าจะเป็นความเป็นมาของเพลง ประวัติของนักร้องหรือวงดนตรีนั้นๆ รวมถึงต้นสังกัดของแผ่นอีกด้วย เป็นเสน่ห์ที่แฟนประจำติดตามกันอย่างเหนียวแน่นนอกเหนือไปจากเสียงทุ้มชวนฟัง และการออกสำเนียงการอ่านภาษาอังกฤษอย่าง”นักเรียนนอก” ทำให้รายการของเขาเป็นที่นิยมอย่างรวดเร็วในหมู่วัยรุ่นการศึกษาดี
จากนั้นเขาย้ายรายการไปเปิดตอนกลางคืนด้วยชั่วโมงการจัดที่มากกว่า และตั้งชื่อรายการว่า nite spot อันเป็นต้นกำเนิดของบริษัทชื่อเดียวกันนี้ในเวลาต่อมา ซึ่งกลายเป็นบริษัทที่โด่งดังที่สุดของธุรกิจบันเทิงและเพลงบริษัทหนึ่งทีเดียว
รายการเพลงของเขาดำเนินต่อไปด้วยความใหม่ของเพลง และด้วยการพูดหลากลีลาที่ถูกผู้ฟังลงความเห็นว่าเก๋ที่สุด และเมื่อรายการเป็นที่นิยมมากขึ้น ชั่วโมงการจัดก็ถูกขยายออกไปตามความต้องกันของผู้ฟัง จนเขาไม่สามารถที่จะดำเนินรายการด้วยตัวคนเดียวได้อีกต่อไปเนื่องจากการจัดรายการของเขาเป็นการจัดรายการสดๆ ไม่มีการอัดเทปมาเปิดแบบรายการโหลของนักจัดที่เอาแต่ปริมาณมักนิยมทำกันยามดึก ปล่อยให้ลูกน้องเปิดเทปเสียงพูดสลับแผ่นที่จัดไว้ล่วงหน้า
ช่วงที่เข้าทางของเขาที่สุดคือช่วงที่มีการประกาศการห้ามออกนอกเคหะสถานในยามวิกาลของยุคปฏิรูปฯ ซึ่งเรียกกันสั้นๆว่า”ยุคเคอร์ฟิว” ทำให้รายการเพลงยามดึกกลายเป็นที่พึ่งของนักเรียนนักศึกษานอนดึกทั้งหลาย ที่ล้วนได้อาศัยรายการเพลงเป็นเพื่อนยามดึก อันเป็นยามที่ต้องจับเจ่าอยู่แต่ในบ้านออกไปไหนๆไม่ได้อย่างเคย
อิทธิวัฒน์ ได้ชักชวนนิสิตสาวและนักศึกษาหนุ่มอย่างละคน เป็นหนุ่มสาวที่ติดตามผลงานของเขามาตลอดและทั้งคู่ต่างมีทั้ง”ไฟ”และ”ไอเดีย”ในการจัดเพลง ทำให้ทั้งคู่ถูกวางตัวเป็นนักจัดรุ่นใหม่ และเพื่อให้เป็นการเข้ากับสมัยจึงเรียกหน้าที่นี้ว่า ดี.เจ. หรือ ดิสก์ จ๊อคกี้ อันเป็นการเรียกทับศัพท์จากภาษาอังกฤษ ถือว่าเป็นศัพท์เก๋แห่งยุค
ทั้งสองคนนั้นคือ วาสนา วีระชาติพลี นิสิตสาวจากคณะสถาปัตย์จุฬาฯ ผู้มีดนตรีในหัวใจอย่างเต็มเปี่ยม เธอเคยเป็นทั้งนักดนตรีจากสถาบันศึกษาเดิมและเป็นนักร้องส.จ.ม.อีกด้วย จึงมีพื้นฐานของความรู้ในเรื่องของเพลงสากลเป็นอย่างดี ทั้งยังเป็นผู้ที่มีพื้นฐานภาษาอังกฤษอย่างดีเยี่ยม เธอจึงกลายเป็นดี.เจ.หญิงคนแรกของรายการ nite spot ที่เริ่มเป็นที่รู้จัก
และการจัดรายการต่อๆมาเธอได้นำความเป็นตัวของตัวเองมาใช้ตั้งแต่การนำเอาชื่ออัลบั้มมาอ่านประกอบการพูด การตอบคำถามจากแฟนเพลงที่โทรฯเข้ามาของเพลง เธอเข้มงวดกับการออกเสียงภาษาอังกฤษอย่างเอาจริงเอาจัง ของแฟนเพลงทุกคนเท่ากับเป็นการให้ความรู้ที่ถูกต้องต่อรุ่นน้อง ทำให้เธอกลายเป็นที่ชื่นชอบ หรือ ชิงชัง จากผู้ฟังไปในที่สุด
ใครที่ชื่นชอบก็ติดตามชั่วโมงการจัดของเธออย่างเหนียวแน่น ซึ่งเธิก็มีมุขสำหรับให้แฟนเพลงติดตามชั่วโมงการจัดของเธอ ด้วยการทิ้งคำถามปัญหาไว้ เพื่อที่แฟนเพลงจะได้ตามชั่วโมงเพลงของเธอในช่วงเวลาถัดไป พร้อมทั้งเตรียมหาคำตอบเพื่อชิงรางวัล ซึ่งโดยมากมักจะเป็นตั๋วหนังบ้าง เสื้อยืดพิมพ์รูปนักร้องหรือวงดนตรีคนโปรดบ้าง หรือเงินรางวัลเล็กน้อยๆ สำหรับผู้ที่ตอบถูก ซึ่งปัญหาต่างๆเธอก็นำมาจากหนังสือความรู้รอบตัวที่มีชื่อเสียง ทำให้รายการของเธอได้รัยการยกย่องว่าเป็นรายการยอดนิยมของปัญญาชนแห่งทศวรรษทีเดียว
และลีลาการจัดเพลงของเธอยังแปลกไม่เหมือนใครอีกตรงที่ เธอมักใช้เพลงโปรดที่เธอต้องการ”ดัน”โดยเฉพาะ มาใช้โปรยหัวรายการเป็นประจำ ใครที่ศรัทธาก็เท่ากับถูกชักนำให้ชอบเพลงดังกล่าวไปโดยปริยาย และทั้งเธอยังสรรหาเรื่องราวต่างๆของเพลงหรือนักร้องคนนั้นมาเล่าเป็นคุ้งเป็นแคว ราวกับเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของรายการ เล่นเอาแฟนประจำล้วนปลาบปลื้มเป็นที่สุดที่ได้รู้ข้อมูลต่างๆมากกว่าใครๆ
นอกจากนั้นการคัดเพลงเพื่อมาเล่นในช่วงรายการ วาสนา ยังเลือกเพลงที่ไม่เหมือนใคร เช่นในขณะที่เพลงแนว ดิสโก้ กำลังเป็นที่นิยม เธอกลับต่อต้านเพลงแนวนี้ ไม่ยอมเล่นเสียเฉยๆ มิใยที่แฟนเพลงโทรฯเข้ามากี่ราย ต่างถูกปฏิเสธแถมยังแนะนำให้ไปหาฟังที่รายการอื่น จนทุกคนลงความเห็นว่าเป็นรายเพลงที่”ตามใจคนจัด ขัดใจคนฟัง” โดยแท้ แต่ตัวเธอเองก็กลับไม่นำพาเสียงขอจากแฟนเพลงขาจร และก็ได้พิศูจน์ให้เห็นในเวลาต่อมาว่า การฟังเพลงแนวที่เธอชอบก็คือเพลงแนว”อินดี้ส์”ในปัจจุบันนั่นเอง
ส่วนอีกรายหนึ่งเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ ที่มีบุคคลิกร่าเริงจากรามคำแหงฯ ทายาทของนักไวโอลินมือทองของวงการนักดนตรีสากล วิโรจน์ ควันธรรม เจ้าของฉายาดี.เจ.อมตะ
รายนี้เป็นหนุ่มเสียงทุ้มๆแต่พูดเร็ว อักขระร.กล้ำชัดเจน พูดด้วยความเป็นธรรมชาติและมีชีวิตชีวา เป็นที่ถูกใจแฟนเพลงสาวๆเป็นอย่างยิ่ง เขาเลือกเพลงที่ออกแนวป๊อปฟังง่ายและเพลงที่มีเมโลดี้ไพเราะ เวลาพูดโทรศัพท์กับแฟนเพลงจะออกแนวลูกอ้อนหน่อยๆและไม่ขัดใจใคร จึงทำให้เป็นที่นิยมในหมู่นักฟังเพลงยามดึกอย่างรวดเร็ว
และยิ่งใครได้รู้จักตัวจริงของ หนุ่มหมึก คนนี้ ก็จะถูกใจยิ่งขึ้นเพราะความที่เป็นคนช่างโอภาปราศรัยช่างพูด และที่สำคัญคือเป็นคนช่างกิน ของอร่อยๆไม่ว่าอยู่ตามตรอกซอกซอยลี้ลับแค่ไหนพ่อรู้หมด ก็ด้วยการติดตามบิดาคือ ครู ล้วน ควันธรรม ไปกินตามที่ต่างๆมาตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น ความทรงจำตั้งแต่วัยเด็กจึงกลายเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของเขา และเป็นดี.เจ.นักกินที่เชื่อถือได้คนหนึ่ง ใครอยากรู้ว่าที่ไหนมีอะไรอร่อย ถามเขาเป็นไม่มีผิดหวัง
ดี.เจ.หนุ่มสาวคู่นี้จึงกลายเป็นดี.เจ.ระดับคุณภาพต้นแบบ ให้ดี.เจ.รุ่นหลังๆ ไม่ว่าจะเป็น วงศ์สุภา วีระชาติพลี เดือนเพ็ญ สีหะรัตน์ นิมิตร ลักษมีพงษ์ อลิศรา ศิริชุมแสง ได้ยึดเป็นแนวทางในการจัดรายการเพลงในยุคต่อๆมา
จนถึงวันที่ทุกคนต้องแยกย้ายกันไปตามวาระของตน ยังคงเหลือเพียง วิโรจน์ ควันธรรม คนเดียวเท่านั้นที่ยังยืนหยัดอยู่ในอาชีพนี้ และได้ถ่ายทอดความรู้ให้กับลูกชายของเขา ที่หล่นไม่ไกลต้น ยึดอาชีพดี.เจ.อย่างบิดา เดินกอดคอกันไปไหนต่อไหน ให้พ่อลูกหลายคู่ได้อิจฉากัน.......วันนี้

จากคุณ : วี - [ วันฉัตรมงคล 01:24:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10

http://prateepjittibook.wordpress.com/2007/01/14/995/

99.5
Sunday, January 14th, 2007 in Good morning Sunday

ห้วงยามนี้หากมีผู้ใดมาถามผมว่าฟังรายการเพลงจากสถานีอะไร ผมก็จะตอบเขาว่า ฟังรายการเพลงสากลจากคลื่น 99.5 เมกะเฮิร์ต

ชื่อรายการประจำคลื่นนี้คือ เดอะ เรดิโอ เปิดกระจายเสียงมาได้กว่าเดือนเศษแล้ว และผมเองก็ติดตามฟังมาตั้งแต่เริ่มต้นได้ไม่นาน อาจเป็นหลังสักสองหรือสามสัปดาห์

ก่อนหน้านั้นมิตรสนิทแนะนำผมว่าให้ลองหาเวลาฟังรายการ ๆ หนึ่งซึ่งเขาจดจำชื่อไม่ได้ (หรือมิได้ใส่ใจผมเองก็ไม่ทราบ) เขาบอกได้แต่ว่ารายการนี้มีพี่ซัน-มาโนช พุฒตาล ดำเนินรายการในช่วงเช้าตั้งแต่เวลาสองโมงถึงห้าโมง

ผมได้ยินมิตรแนะนำดังนั้นก็ดีใจพลัน– ดีใจที่พี่ซันกลับมาจัดรายการวิทยุอีกครั้ง หลังจากเลิกทำหนังสือและรายการบันเทิงคดี แต่ทว่าก็ต้องเสียใจโดยพลันทันทีเนื่องจากช่วงเวลาดังกล่าวนั้นผมไม่สามารถรับฟังพี่ซันจัดรายการได้ หนึ่ง- นั้นเป็นเพราะที่สำนักพิมพ์ของผมไม่มีวิทยุ (เคยมีแต่หมดสภาพการใช้งาน) และสอง- ผมคิดว่าไม่สมควรหาเครื่องใหม่มาเปิด เพราะหน้าที่การงานเช่นผมซึ่งมีหน้าที่พิสูจน์อักษรนั้นความเงียบควรเคียงคู่บรรยากาศในการทำงานมากกว่า และผมเองก็ไม่อยากทำลายสมาธิของพี่ ๆ น้อง ๆ ผู้ร่วมงานคนอื่น ๆ

เมื่อผมปรารภเหตุผลดังกล่าวให้มิตรฟังเขาก็ว่า- ทำไมไม่ซื้อวิทยุพกพาที่ขายแบกะดินทั่วไปมาฟัง ราคาไม่แพงหร็อกแถมยังใช้งานได้ดี… ผมฟังแล้วก็เห็นจริงตามเขาแล้วตัดสินใจว่าจะหาซื้อมาใช้ฟังบ้าง แต่จนแล้วจนรอดบัดนี้ก็ยังไม่ได้ทำตามความตั้งใจเสียที ฉะนั้นผมจึงไม่มีโอกาสฟังพี่ซันจัดรายการสักครั้ง

จนเมื่อวันที่ 5 ธันวาคมปีที่แล้วซึ่งเป็นวันพ่อแห่งชาติ ผมได้หยุดงานเหมือนกับผู้คนทำงานส่วนใหญ่ วันนั้นตื่นนอนประมาณสามโมงเช้า ตื่นแล้วยังไม่อยากลุกจึงเอื้อมมือไปเปิดวิทยุที่โต๊ะข้างหัวเตียงโดยที่ไม่ต้องเสียเวลาหมุนหาคลื่น (วิทยุผมเป็นระบบอนาล็อก) ผมล็อคสถานีประจำเอาไว้แล้วซึ่งนั่นก็คือคลื่น 99.5 พลันได้ยินเสียงผู้ดำเนินรายการเสียงคุ้นหู ไม่ต้องเสียเวลานึกคิดนานเสียงนั้นก็ประกาศว่า

ท่านกำลังฟังรายการเดอะ เรดิโอ โดยมีผมมาโนช พุฒตาล บุตรนายเฉลียวกับนางอำไพ…”

เท่านั้นผมก็นึกถึงคำแนะนำของมิตรทันทีพาลต่อว่าเขาในใจว่า- ทำไมไม่บอกว่าพี่ซันจัดอยู่คลื่นนี้ (ซึ่งผมทราบภายหลังจากปากคำของเขาว่า- กูบอกมรึงแล้ว!… ที่ผมบอกท่านผู้อ่านว่าเขาไม่ใส่ใจเรื่องคลื่นนั้น แท้ที่จริงแล้วผมเองต่างหากที่ไม่ได้ใส่ใจ) ผมร้องเสียงหลงอยู่ในใจอีกว่า- โธ่! ที่แท้ก็คลื่นเดียวกันกับที่ผมฟังอยู่ทุกบ่ายวันอาทิตย์นั่นเอง

การกลับมาจัดรายการของพี่ซันในครั้งนี้ยังคงความเป็นเอกลักษณ์ไม่เสื่อมคลายคือ มีเรื่องราวต่าง ๆ มาเล่าสู่กันฟังมากมายทั้งเรื่องเกี่ยวกับเพลงที่เปิดซึ่งมีทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลังและเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย, ประสบการณ์ชีวิตส่วนตัวต่าง ๆ ที่พยายามจะโยงเข้ากับเนื้อหาของเพลง และการแสดงทรรศนะต่อเรื่องราวต่าง ๆ นั้นประกอบการจัดรายการ บุคลิกเช่นนี้นั้นหาไม่ได้ง่ายกับผู้ดำเนินรายการวิทยุในปัจจุบัน (ในทรรศนะของผม) และนั่นเองเป็นสาเหตุนำพาให้ผมเลิกฟังรายการเพลงวิทยุไปชั่วระยะหนึ่ง (เป็นระยะใหญ่)

รายการเพลงทางวิทยุในปัจจุบันนายทุนผู้ซึ่งเป็นเจ้าของค่ายเทปเป็นเจ้าของเสียส่วนใหญ่ ฉะนั้นเพลงที่จะนำมาเปิดก็เป็นของค่ายตัวเองเช่นกัน เป็นการลงทุนโฆษณาทางอ้อม เมื่อเป็นการลงทุนก็ย่อมมองเห็นผลตอบแทนกำไรทุนสูงสุด ทุกเวลานาทีผ่านไปอย่างมีค่า… ผู้ดำเนินรายการจึงต้องบริหารเวลาให้ได้คุ้มค่ามากที่สุด กระบวนการจัดรายการจึงออกมาในรูปเปิดเพลง (ของค่ายตัวเอง) - แจกของรางวัล (จากผู้สนับสนุนรายการ) - โฆษณา - เข้าข่าวต้นชั่วโมง (เป็นกฎบังคับ- ห้ามเลี่ยง)

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปไม่ได้อะไรเลย… ถ้าคิดว่าจะไม่ได้จริง ๆ ก็คือไม่ได้อะไรนอกจากสิ่งที่ได้กล่าวมา

หรือนั่นอาจเป็นเพราะรายการวิทยุเหล่านั้นเป็นรายการเพลงไทยจึงไม่อาจนำเสนอเรื่องราวดังเช่นพี่ซันได้? พิจารณาอย่างไม่จริงจัง- ก็อาจเป็นไปได้ เนื่องจากเพลงไทยสมัยปัจจุบันคงไม่มีเรื่องราวอยู่ในตัวกระมัง หรือมี แต่ก็ไร้จิตและวิญญาณเต็มที… หรือมี แต่ไม่ควรค่านำมาเสนอแข่งกับเวลาอันเป็นเงินเป็นทอง หากแต่ไม่มีจริง ๆ ก็ไม่เห็นจำเป็นจะต้องดันทุรังพูดเรื่องเกี่ยวกับเพลง พูดเรื่องอะไรก็ได้ที่จะบังเกิดประโยชน์แก่ผู้ฟัง ซึ่งก็เป็นหน้าที่ของผู้ดำเนินรายการว่าจะมีแนวทางการทำงานของตนอย่างไร ดี.เจ. หรือ ผู้ดำเนินรายการเพลงควรมีหน้าที่ที่มากกว่าการมานั่งเปิดเพลงให้คนฟัง… ถ้าเป็นเช่นนั้นผู้ฟังอย่างผมหรือท่านผู้อ่านก็สามารถเปิดฟังเองได้ โดยไม่ต้องพึ่งรายการวิทยุ และไม่ต้องทนกับเกมชิงรางวัลบ้า ๆ บวม ๆ ตบท้ายด้วยข่าวสั้น ที่ฟังแล้วไม่สามารถจับประเด็นใจความได้เนื่องจากเป็นการรายงานอย่างขอไปที

ก่อนเขียนมาถึงบรรทัดนี้ผมย้อนกลับไปอ่านเรื่องราวตั้งแต่ต้นแล้วรำพึงกับตนเองว่า จะต่อว่าต่อขานกับรายการเพลงทำไมนัก– ไม่นานก็ได้บทสรุปอย่างน้ำขุ่น ๆ ว่า เป็นทรรศนะของคนฟังวิทยุคนหนึ่งที่ต้องการฟังรายการประเทืองปัญญา และเห็นสัดส่วนรายการประเภทนี้เท่าหรือมากกว่ารายการเพลง (อย่างเดียว) อย่างที่ได้ยินในปัจจุบัน

ไม่จำเป็นต้องเป็นสาระล้วน ๆ มีเพลงประกอบรายการก็ได้ หรือไม่จำเป็นต้องเปิดเพลงตลอดรายการ สัดส่วนที่มีเพลงสี่สิบห้า, สาระสี่สิบห้า ที่เหลือโฆษณา ไม่เอาเกม- ได้ไหม?…

หากท่านผู้อ่านที่คิดนึกเหมือนผมและเป็นผู้นิยมชมชอบฟังเพลงสากลกลางเก่า-ใหม่อยู่บ้าง ไม่อยากรอคอยคำตอบให้เนิ่นนานเสียเวลาแล้วละก็… ในระหว่างที่คอยนี้แวะไปที่คลื่น 99.5 เมกะเฮิร์ตหน่อยเป็นไร

หัวเรือใหญ่ของ ‘เดอะ เรดิโอ’ คือ ดี.เจ.อมตะ-วิโรจน์ ควันธรรม

ครับ- แฟนรายการเพลงของพี่หมึก-วิโรจน์ ควันธรรม, พี่แต๋ว-วาสนา วีระชาติพลี, พี่ซัน-มาโนช พุฒตาล, เดือนเพ็ญ สีหะรัตน์, พิทยากร ลีลาภัทร และ ฯลฯ เปิดคลื่น 99.5 เมกะเฮิร์ตโดยพลัน

และหากใครมาถามผมอีกในห้วงยามนี้ว่าฟังรายการเพลงจากสถานีอะไร ผมก็จะตอบเขาว่า ฟังรายการเพลงสากลจากคลื่น 99.5 เมกะเฮิร์ตนี้เช่นเดียวกัน- ทุกวัน.

Sunday, Jan. 14, 2007
Bangkok : Klong San

จากคุณ : วี - [ วันฉัตรมงคล 01:29:54 ]