ในวันฝนตกแบบนี้ การได้กลับมาฟังเพลงนี้อีกครั้ง เปรียบเหมือนเป็นการได้ย้อนกลับไปสู่อดีตเพื่อทบทวนหลายๆสิ่งในชีวิต
เสียงกรุ๊งกริ๊งของกล่องดนตรีที่ดังขึ้น ทำให้ย้อนกลับไปถึงเมื่อครั้งอดีตเมื่อได้ฟังเพลงนี้ครั้งแรก ภาพความรู้สึกที่ตัวเองไปนอนฟังเพลงนี้อยู่ในเตียงสำหรับเด็ก
ที่เคยใช้นอนมาตลอดเมื่ออายุไม่กี่ขวบ และเตียงนั้นก็ยังคงอยู่ในห้องนอนของเราตลอดมาจนถึงเวลานั้น ที่อายุก็ 9-10 ขวบแล้ว
เตียงที่เมื่อตอนเป็นเด็กอยากจะปีนหนีออกมาวิ่งเล่นข้างนอก เวลาที่แม่จับให้นอนตอนบ่าย แต่พอโต จนตัวแทบจะคับเตียงแล้ว
กลับรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกสบายที่จะมาเบียดตัวนอนในเตียงนี้ ในยามบ่ายฝนพรำที่อากาศสบายๆ และนอนฟังเพลงจากเครื่องวิทยุเครื่องเล็กๆในห้องอย่างมีความสุข

        หลายปีที่ผ่านไปโดยไม่เคยนึกถึงความรู้สึกในตอนนั้นอีกเลย จนกระทั่งกลับมาได้ยินเสียงดนตรีนุ่มนวลแผ่นเบาเหมือนเพลงกล่อมเพลงนี้อีกครั้ง แล้วความทรงจำเดิมๆก็กลับมา
นึกไม่ออกเลยว่าเจ้าเตียงคู่กายวัยเด็กอันนั้นได้หายไปจากชีวิตของเราเมื่อไหร่ แต่ความอบอุ่นนั้นไม่เคยจางหายไป ยังคงรู้สึกว่ามันกลับมาในทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงๆนี้
และเมื่อดนตรีอันแผ่วเบาของเพลงนี้บรรเลงต่อไป ภาพตัวตนและความคิดตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมาก็ค่อยๆปรากฏขึ้นให้เรารู้ว่า
ยากเหลือเกินที่เราจะกลับไปสู่จุดเดิมที่เคยคิดอยากจะจากมาเมื่อวัยเด็กยิ่งนัก


When I am lost
You shine a light for me and set me free


       นึกถึงวันนั้นที่นั่งฟังเพลงคนเดียว และมองโลกว่ากว้างเหลือเกิน มาจนเริ่มมีเพื่อนฟังเพลงด้วยกัน เริ่มเล่นอินเตอร์เนต แต่ภาพการที่ตัวเองจะได้เป็นคนที่พูดคุยกับคนอื่น
ในเรื่องดนตรีแล้วจะมีคนรับฟังเป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน บ้าง เราก็มองว่าตัวเองไม่มีความรู้ลึกถึงสิ่งต่างๆมากพอ เลยชอบเป็นผีไปสิงตามบอร์ดต่างๆ คอยดูข้อมูลข่าวสารของศิลปินที่สนใจ
แต่ไม่ปรากฏตัว ไม่แสดงความคิดเห็น บ้างก็คิดว่า ตัวเองความคิดเห็นไม่เหมือนคนอื่น ชอบไม่เหมือนคนอื่น กลัวคนอื่นมาคุยด้วย ก็เลยไม่คุยหรือแสดงกับใครในเนททั้งนั้น
เป็นบุคคลไร้ตัวตนมาเรื่อยๆจนกระทั่งมองเห็นเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านไปมากมาย จนกระทั่งเจอที่ที่ตัวเองคิดว่านี่ล่ะคือที่ๆเราพอจะปรากฏตัวได้ซะที และบอร์ดๆนั้นก็คือ บอร์ดมารายห์เอเซีย ของเรานั่นเอง


When I am low
You wash away my tears
And take me through

       ได้รู้จักกับหลายๆคนในบอร์ดยุคแรกเริ่ม ไปพร้อมๆกับการปรากฏตัวที่บอร์ดมารายห์อีกบอร์ดหนึ่งด้วย แต่ด้วยหลายๆสิ่งทำให้รู้สึกชอบที่จะอยู่บอร์ดของเรามากกว่า
ทั้งๆที่บอร์ดของเราจะว่าไปแล้วความรู้รอบ เก่งกาจก็ใช่ว่าจะเก่งอะไรเหมือนเขา แต่พวกเราก็อยู่กันได้ เพราะว่าเราคุยภาษาเดียวกัน เราสนใจอะไรในมุมมองที่คล้ายๆกัน
มีความชอบอื่นที่นอกเหนือไปจากมารายห์ในแบบที่พอไปกันได้ และที่สำคัญคือ ทุกคนมีความเป็นตัวของตัวเอง มีความคิดที่จะแสดงเหตุผลต่างๆอย่างสร้างสรรค์
อาจจะมีเอนเอียงทางทัศนคติบ้างในบางครั้ง แต่พวกเรารวมๆแล้วก็เป็นคนที่ยอมรับความจริง มองทุกอย่างด้วยเหตุผล โต้แย้งกันด้วยความคิด มากกว่าจะเอาถูกเอาผิดเพื่อเป็นอารมณ์

The loneliness
And emptiness
Through the darkest night
Somehow I survive
Through it all

        มองภาพรวมแล้วเราคือพวกตลาดๆ พื้นๆ ไม่ดีเด่อะไร ชอบอะไรง่ายๆ ไม่ปฏิเสธว่าพวกเราชอบฟังเพลงที่ฟังง่าย ฟังแล้วพวกเรามีความสุข
มากกว่าการจะมานั่งจับรายละเอียดเพลงโน่นนี่ หรือฟังเพื่อเอาไปเปรียบเทียบโน่นนี่ ข้อมูลรายล้อมอื่นๆ เช่น ข้อมูลตัวศิลปิน สถิติ เรื่องราวข่าวคราวและคำวิจารณ์ทั้งหลาย
ล้วนเป็นเรื่องสนุกที่พวกเราติดตามฟังกันเพื่อการเชื่อมสัมพันธ์ มากกว่าการที่จะเอามาคิดเป็นจริงเป็นจริง เพราะรู้ว่า ตราบใดศิลปินที่เราชอบ ยังทำเพลงถูกใจเราอยู่ ใครจะด่าอย่างไร
จะทำตัวเหลวแหลกตะแบงแค่ไหน สิ่งสำคัญที่สุดที่พวกเราอยู่ร่วมกันก็คือ การร่วมแบ่งปันความสุขที่เกิดจากการฟังเพลงร่วมกันมากกว่าสิ่งอื่น


When you tell me I'm the only one you need
Sweet and tenderly
And your love
Breaks away the clouds surrounding me
All I have I want to give to thee


        กำลังใจจากการพูดคุยกัน ผลัดกันชื่นชมในการแสดงความสามารถของกันและกัน แม้สิ่งต่างๆที่เราแสดงออกมา อาจจะดูบ้าบอ เป็นพวกโง่ๆ ตลาดๆ ชอบร้องเพลง
ชอบเขียนอวดภูมิความรู้ ชอบจิกกัด แต่สิ่งต่างๆเหล่านั้น พวกเรารู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ พวกเราอาจจะดูมีความมั่นใจมากมายเหนือคนอื่นทั่วไป
แต่เราก็เจียมตัวพอที่จะไม่เอาสิ่งที่ดูน่าหมั่นไส้ไปแสดงออกให้รบกวนแก่ผู้อื่นนอกจากในสิทธิเขตของเรา ซึ่งสิ่งที่แสดงออกจะกลายเป็นแค่ผลงานที่รอความคิดเห็น ทั้งติ ทั้งชมที่รู้ว่ามาจากความจริงใจ
มากกว่าจะเป็นการพูดทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองต่อสิ่งนั้นๆ จริงๆแล้วเป็นอย่างไร



     If I should fall
Your love is strong enough to lift me up
If I'm afraid
You chase away my fears
And take me to

      การมาถึงของบอร์ดมารายห์พันทิพ ทำให้เราได้รู้จักเพื่อนฝูงมิตรสหายที่ชื่นชอบมารายห์ มากขึ้น จากที่เคยคิดว่าเป้นกลุ่มเล็กๆ แต่พวกเราก็ได้รู้ว่ายังมีอีกไม่น้อยเลย
ที่ยังไม่รู้ว่าจะตามหาคนชอบมารายห์เหมือนกันได้ที่ไหน มีคนมากมายผ่านและแวะเวียนเข้ามาในเวลาเพียงไม่กี่ปี ทำให้ฉันได้รู้จักเพื่อนที่แสนดีอีกหลายๆคน
และทำให้ความสัมพันธ์ของเพื่อนดั้งเดิมดีขึ้นไปเรื่อยๆได้ด้วย น่ายินดีที่ได้รู้ว่า ยังมีคนอีกมากมายที่ไม่มองว่าเราเป็นแค่คนช่างฝัน ช่างเพ้อ ชอบพูดจาไม่รู้เรื่องไปวันๆ
คำขอบคุณและคำให้กำลังใจดีๆจากคนๆหนึ่ง ได้ส่งต่อเป็นแรงบันดาลใจให้อีกคนหนึ่งมีความตั้งใจที่จะทำอะไรๆเพื่อคนอื่นต่อไปได้ แม้จะมีคำติบ้าง ชมบ้าง แต่นั่นก็คือการแสดงความคิดที่ซื่อตรงจริงใจ
และไม่เคยล่วงเกินต่อความตั้งใจของคนอื่นๆเลย และนั่นคือสิ่งที่เคยเป็นตลอดมาในบอร์ดของเรา


A brighter place
Beyond the rain
And I feel alright
Because you're by my side
Through it all


        แม้ว่าจะมีใครที่ชอบอวดภูมิแสดงความคิดที่ขัดแย้งกับคนอื่นๆ ชอบทำให้กำลังใจของคนๆหนึ่งหมดไปด้วยคำพูดที่คิดว่าความคิดของตัวเองถูก
และไม่เคยยินดีที่จะยอมรับคำโต้แย้งของคนอื่นเนื่องจากสมองได้ตัดสินมาแล้วว่า ถ้าสิ่งไหนฉันคิดมาแล้วว่าถูก ทุกอย่างในโลกที่เหลือก็จะต้องกลายเป็นผิดไปหมด
โดยไม่มีวันที่จะคิดเปิดใจยอมรับฟังเหตุผล หรือคิดในมุมมองของคนอื่น หรือสิ่งที่เป็นจริง หลายๆครั้งคำของใครคนนั้นทำให้พวกเราเกิดความขุ่นเคือง แต่พวกเราก็ไม่เคยคิดโกรธเคือง
เพราะว่าพวกเรารู้ดีว่านั่น น่าจะเป็นอาการของคนที่คิดว่าตัวเองโตพอจนมีความรู้รอบและฉลาดกว่าคนอื่นทั้งในทางความคิดและอารมณ์แล้วคิด และพร้อมที่จะให้อภัย
แต่แล้วหลายๆสิ่งก็ไม่ทำให้ใครคนนั้นคิดทบทวนมองเห็นใจคนอื่นเลย หลายๆครั้ง เราจึงรู้สึกเหมือนถูกตอกหน้าด่าว่าเราเป็นคนโง่ คนไร้สาระ คนเพ้อฝัน คนไม่รู้เรื่องรู้ราว
จนบางทีตัวฉันเองก็เริ่มจะคิดแล้วล่ะว่าฉันคงเป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าไม่มีเพื่อนทุกๆคนคอยให้กำลังใจฉันไว้ และรู้สึกดีเหลือเกินที่แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้สนิทกันถึงเจอกันทุกวัน นอกจากเจอในบอร์ด และพบกันบ้างบางครั้ง
แต่ฉันก็รู้สึกดีที่มีคนที่เข้าใจและให้กำลังใจฉันด้วยใจจริงอยู่ข้างกายเสมอมา


Want to give you all of my love
Now and forever my love
All I have are all i give to thee

         
            ในมุมมองของฉันแล้ว เพลงของมารายห์เพลงนี้ไม่ได้เป็นแค่เพียงเพลงรักเบาๆง่ายๆ ทำออกมาแทรกให้เต็มอัลบั้มไป แม้เพลงนี้จะเป็นเพลงรักที่กล่าวถึงความดีของคนรักทั่วๆไป
แต่สำหรับฉัน เพลงนี้ให้ถึงความรู้สึกที่ซับซ้อนกว่านั้น เพลงนี้เป็นเพลงที่สามารถถ่ายทอดอารมณ์ของความบริสุทธิ์ทางอารมณ์ และความเปราะบางอ่อนไหวได้เป็นอย่างดี เพลงนี้มองในอีกมุม
เป็นเพลงที่สามารถมอบให้กับเพื่อนแท้ได้อีกด้วย ความรู้สึกนุ่มนวลที่อ่อนโยนในตอนต้นเพลงสามารถที่จะค่อยๆแปลงร่างไปเป็นความตื้นตันได้ในตอนกลางเพลง เหมือนกับจะบอกขอบคุณหลายๆคน
ที่ทำให้ตัวเราได้ผ่านพ้นเวลาต่างๆมาได้โดยไม่สูญเสียความเป็นตัวตนของตัวเองไป แม้ว่าจะเจอเรื่องร้ายมากแค่ไหน หากแค่เพียงคนที่เข้าใจ คอยช่วยเหลือกัน เราก็จะยังคงความสวยงามของจิตใจ
ที่เคยมีตั้งแต่ต้นไว้ได้ จนน่าตื้นตันใจเหลือเกินที่รู้ว่าตัวเองมาถึงปลายทางได้ โดยไม่จำเป็นต้องสูญเสียอะไรไป เหมือนกับที่ฉันเองรู้สึกว่า แม้จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตมากมายจนจำไม่ได้ว่าทางที่ผ่านมาในชีวิตนั้น
ได้ผ่านอะไรมาบ้าง แต่เมื่อมองย้อนไปถึงวันแรกเริ่มแล้ว ฉันก็ยังเป็นคนๆเดิมที่ฉันอยากให้เป็นได้เสมอมา

           ขอบคุณทุกๆคนที่ทำให้มาถึงตรงนี้ครับ