ความคิดเห็นที่ 1 อ้อ ผมลืมไป ก่อนเพลงสรรเสริญ มีเสียงประกาศ จากโรงละคร ให้ปิดโทรศัพท์ และห้ามพูดคุยระหว่างการแสดง ห้ามเดินเข้าออกโดยไม่จำเป็นระหว่างการแสดง เพื่อไม่ให้รบกวนผู้ชมท่านอื่น และเพื่ออรรถรสในการชมละคร จากคุณ : เส็งคับ - [ 28 พ.ค. 50 21:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยังรออ่านอยู่นะครับผม จากคุณ : chisoso - [ 28 พ.ค. 50 22:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เพลงสรรเสริญพระบารมี จบลง ผู้ชมนั่งลงเตรียมพร้อม พบกับฟ้าจรดทราย ดนตรีกลิ่นไอ อาหรับบรรเลงขึ้น พร้อมด้วยแสงเรืองรองของฉากท้องฟ้า และนักแสดงในชุดพื้นเมือง ออกมาเปิดเรื่องเป็นชาวเมือง ฮิลฟารา ฮิลฟารา ทุกคนมีความสุขอยู่ที่เมืองนี้ มีกษัตริย์ มีน้องชายกษัตริย์ และเฝ้ารอหญิงต่างแดนที่จะมาสู่เมืองอิลฟารา ฉากนี นับเป็นการปูเรื่อง ทำความเข้าใจให้คนดู และสร้างบรรยากาศของละครโดยรวมที่สำคัญมาก เพราะจะจับใจคนดูทำให้คนดูคล้อยตามละครไปได้ทั้งเรื่อง นักแสดง คอรัสในเรื่อง ทุ่มเท ทั้งเต้นทั้งร้องกันเต็มที่ ทั้งชายหญิง ฝ่ายแสง สร้างพระอาทิตย์ ที่ไล่จากพ้นขอบฟ้าจนขึ้นสูงแจ่มจ้าให้บรรยากาศทะเลทราย ดนตรีสำเนียงอาหรับ ทุกอย่างเกือบลงตัว ติดอยู่ที่คำร้อง ที่ฟังยากไปนิด ทำให้คนดูที่ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้มาก่อนอย่างผม เงี่ยหู ฟังแล้วหฟังอีก ว่าเมืองนี้มันชื่ออะไรนะ โชคดี ที่มีการร้องซ้ำอยู่หลายหน ตามขนบละครเพลง เผื่อคนดูตกหล่นไม่เข้าใจ แล้ว นางเอกของเราก็เดินทางมาถึง ด้วยเครื่องบินที่พุ่งออกมาจากฉากด้านขวามือ ผมตื่นเต้นมาก เพราะเป็นห้วเครื่องบินลำใหญ่ทีเดียว แต่ทำไมมันดูปุปะ เสียเหลือเกิน อ้อ อาจเป็นเพราะ เป็ฯรอบแรกๆ ฝ่ายฉาก อาจจะตกแต่งไม่ทันเรียบร้อยดี (ดูฟรี็ก็อย่างงี้แหล่ะอย่าบ่น) มีผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีฟ้าสด ปรากฎตัวขึ้นที่ประตูเครื่องบินโดดเด่นมาก เพราะมีไฟจับส่องที่เธอโดยเฉพาะ  และด้วยตำแหน่งการจัดวางของผู้กำกับที่ดึงสายตาได้ดีเยี่ยม เธอเดินบันไดลงมา พร้อมๆ กับร้องเพลงด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะมาก ฮิลฟารา ฮิลฟารา.........แต่เธอเป็นใคร ผมรีบยกกล้องส่องทางไกลขึ้น ...นัท มีเรีย...  เธอคือ นางเอกของเรื่อง มิชเชล โอ้ ผมจำเธอไม่ได้ ทำไมๆๆ ทำไม นัทมีเรีย ถึงดูเหมือน สาวออฟฟิศ ใส่ชุดยูนิฟอร์ม สีฟ้าสด อ้อ เธอเป็น แอร์โฮสเตส แน่ๆเลย (ผมเดา เพราะไม่เคยอ่านนิยาย) แล้วน้องหญิงก็ตามออกมา คราวนี้ผมจำได้ เพราะเธอใส่ชุดอาหรับสีแดงสด คล้ายกับชุดที่ใส่ถ่ายรูปเพื่อโปรโมท (สีคู่ตรงข้าม แสดงว่า ทั้งสอง นิสัยต่างกัน ถ้าไม่ใช่เพื่อนกันตามเรื่อง จะตีความได้ว่า ตัวละครเป็นศัตรูกัน จากสีเสื้อผ้า นี่เป็นพื้นฐานการออกแบบเบื้องต้นสำหรับละครเวที )น้องหญิงเธอก็ร้องเพลงได้ดีไม่แพ้กัน (ดีมากในความคิดผม) เธอเดินลงมาด้วยมาด ของนางร้ายอย่างแท้จริง แต่เอ๊ะ ในเนื้อเพลงบอกว่า สองคนเป็นเพื่อนกัน แต่ทำไม ดูเธอไม่ค่อยเป็นมิตรกับมิชเชลเลยนะ  โกรธอะไรกันอยู่รึเปล่า น่าสงสัยจริงๆ ทั้งสองร้องเพลงโดยมีชาวเมืองช่วยประสานเสียง จับความได้ว่า มิชเชลมาทำงานเกี่ยวกับเด็ก เพื่ออนาคตที่ดีของเด็ก และ จะมาอยู่ในฐานะ ลูกจ้างของเพื่อนเธอ แล้วฉากทั้งหมดก็แยกออกกลายเป็นฉากย้อนกลับไปในอดีตที่ มิชเชล ไปกล่าวลาแม่อธิการ ทำให้เรารู้ว่าเธอกำพร้า และจะมาเป็นครูให้เ็ด็กที่ด้อยโอกาสที ่ฮิลฟารา ด้วยความรวดเร็ว มิชเชล วิ่งกลับมาหาแคชฟีย่่า เพื่อนของเธอ ทั้งคู่เดินอยู่บนสายพาน ลู่เลื่อน กลางเวทีที่ยกเอียง ลาดเท ทำให้คนดูเห็น สายพานชัดเจนโดดเด่นทีเดียว  สองสาวเดินย่ำอยู่กับที่แต่ให้ความรู้สึกว่ากำลังเดินทาง  ดูเก๋ไก๋ดี ทีเดียว แล้วจู่ๆ ทั้งคู่ก็ เดินฝ่าฉาก ไปด้านหลังเวที แล้ว ปลดกระดุมเสื้อผ้า ดดยมีหญิงสองคนเข้ามาช่วย  เกิดอะไรขึ้น ๆ ผมนึกในใจว่า สงสัย ผิดคิว แสงอาจจะดับลงไม่ทัน หรือ ฉาก ลงช้า ทำให้บังนักแสดงไม่ทัน หรือ อ้อ ผู้กำกับอาจจะต้องการโชว์การเปลี่ยนเสื้อผ้า เหมือนเรื่องก่อนที่เราเคยดูมา   แล้วทันไดนั้น ฉาก ก็เลื่อนเข้ามาปิด บังเธอลับสายตาไป ทั้งสองเดินออกมาจากประตูของฉากใหม่ด้วยชุดที่เปลี่ยนไป มิชเชล ใส่สีชมพู ที่ดูแปลกมากๆ (ทำไมทำร้าย นัท มีเรีย ของผมแบบนี้ ) ส่วนแคทฟีย่า ถ้าจำไม่ผิดใส่สีดำ อมเขียว เป็นคู่ตรงข้ามอีกแล้ว (ดูมาอาทิตย์กว่าแล้ว ขออภัยความจำอาจเลอะเลือนไปบ้าง) ทั้งสองเดินชมตลาด และ แคทฟีย่า วางแผน ขู่บังคับให้เพื่อนช่วยเป็นตัวกัน ให้เธอมีโอกาสพบป่ะคนรัก โรแบร์ ได้โดย ไม่ผิดกฎหมายและไม่ถูกตำหนิ มิเชล ไม่เต็มใจแต่เพื่อเพื่อน จำใจต้องทำ (แถมโดนบังคับขู่ด้วยว่า เธอเป็นลูกจ้างฉันนะยะ) นั่นทำให้เธอ ต้องทนมาเดิน แทรกกลางอยู่บนสายพานกลางเวที ระหว่าง คู่รักสองคน สายพานก็แคบ ยังต้องมาเดินเบียดกันอีก แล้ว โรแบร์ก็ร้องเพลงโต้ตอบกับ แคท ได้ดีเหลือเกิน ร้องเพลงไป ก็แสดงความเจ้าชู้ แต๊ะอั๋ง มิเชลไปตลอดทาง อ้อ ก่อนหน้าที่ผู้กำกับเปิดตัว โรแบร์ ด้วยการให้โรแบร์ คว้าตัวน้องหญิงวิ่งเข้าไปในตึก แล้วเกิดภาพเงาขึ้นบนม่านประตู เงาสองเงาจูบกันอย่างดูดดื่ม เป็ฯที่ตื่นตาตื่นใจของผู้ชม การเลือกใช้เงาแสดงภาพจูบช่วยลดความกระอักกระอ่วน ของทั้งนักแสดงและคนดูได้อย่างมีศิลปะ ทีเดียว กลับมาที่สายพาน คู่รักนัดพบกัน ก่อนที่แม่ของแคทจะมาเรียกเธอจากไป ทิ้งให้มิชเชล อยู่กับเสือเจ้าชู้ลำพัง โรแบร์ เป็นหนุ่มฝรั่งเศส ที่ปากว่ามือถึงยิ่งนัก หาโอกาสจับเนื้อต้องตัว มิชเชล เสียเหลือเกิน  แล้วโอกาสที่เขาแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ ก็มาถึง กองทหารองครักษ์ พุ่งเข้ามาล้อมตัวสาวพื้นเมืองคน  หนึ่งบรรยายกาศ น่ากลัว ดนตรี กระหึ่มน่ากลัว โรแบร์ รีบปกป้องผู้หญิงของเขาเอาตัวบังมิเชลไว้ มีทหารคนหนึ่งเดินมาที่หน้าเวที พร้อมกับมีแสงไฟจับไปที่เขา มอส ..เขาคือมอส ปฏิภาณ ผมเห็นเขาถนัดชัดเจน เพราะผู้กำกับวางตำแหน่งด้านหน้าเวทีไว้ให้แล้ว ใช้ไฟ ใช้ดนตรีเสริมให้ทุกอย่าง มอสยืนหันหน้ามองมาทางคนดู เต็ม ยังไงทุกคนก็เห็นเขาชัดเจนถ้าไม่ได้หลับตาอยู่ เขายืนอยู่นาน จนทหารใช้เตากำยาน วนรอบหหญิงสาว สามรอบ แล้วแบกตัวขึ้นบ่ากำลังจะออกไป  มอส (ตอนนี้ผมยังไม่รู้จักชื่อตัวละครเขา)ถึงได้เดินตามออกไปเป็นคนสุดท้าย ก่อนที่มิชเชล จะทนไม่ได้ ร้องตะโกนให้หยุด ป่าเถื่อนที่สุด เธอวิ่งเข้าไป รั้งตัว ทหารคนนั้น(มอส)เอาไว้ มอสชักดาบออกมา เงื้อจะฟัน พอเห็นเป็นผู้หญิงต่างชาติ ก็หยุดมือเอาไว้ แล้วพูดประโยค ที่เท่ห์ มากในความคิดผม ว่า "หญิงต่างชาติ ไร้อารยะธรรม" ด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามยิ่งนัก คนเขียนบท ฉลาดมากที่เปิด ตัวละครตัวนี้ด้วยการกระทำที่คลุมเครือ และการไม่ให้ตัวละครพูดอะไรเลย ทำให้ดูลึกลับน่าเกรงขาม เมื่อพบนางเอกครั้งแรก ประโยคแรกที่หลุดออกมาจากปากของเขากับเป็นคำพูดถากถาง ที่แสดงถึงทัศนะคติและความคิดของตัวละครตัวนี้อย่างชัดเจน และสร้างความประทับใจให้คนดูได้อย่างชวนติดตาม แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 50 22:14:26 จากคุณ : เส็งคับ - [ 28 พ.ค. 50 22:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ้าว! ไปไหนซะแล้ว!! เข้ามารออ่านต่อนะคะ... จากคุณ : Korn-kanok - [ 28 พ.ค. 50 23:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อพระเอก พูดประโยค คมบาดใจนางเอกไปแล้ว ก็รีบออกจากฉากไป นางเอกต่อว่าชาวบ้านว่าทำไม ไม่ช่วย ทุกคนต้องช่วยกันอธิบายให้หญิงต่างชาติ ไร้อารยะธรรม เข้าใจว่านี่เป็ฯประเพณี การคัดตัวสาวตามคำทำนายไป ส่งให้พระราชา ถิอเป็นโชคดีของหญิงคนนั้น  นางเอกผิดหวังมากที่ผู้คนในเมืองนี้มีความคิดเช่นนี้  โรแบณื ต้องเข้าปลอบ และพามิชเชลกลับไป นับจากฉากนี้ ความจำผม เริ่มเลือน ลาง ถ้าเล่าผิดพลาด สลับไปบ้าง ก็ขออภัย ด้วยนะครับ ตัดกลับมาที่บ้าน แคทฟียากำลังอารมณ์ไม่ดี ที่ไม่มีโอกาสออกไปเที่ยวกับคนรักเท่าที่ควร  และแม่ บอกว่าให้เตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของราชา เธอจะถูกส่งตัวเข้าวัง     เด็กรับใช้คนหนึ่งเข้ามา ท่าทางลุกลน แคทฟียา สงสัย เลยขู่บังคับ น้องสาวคนนั้น ยื่นจดหมายให้ เป็นจดหมาย ถึงมิชเชล  แคท อ่านแล้วโกรธมาก ถามว่าใครส่งมา เด็กสาวไม่ตอบเลยโดนตบหน้า อย่างแรง เธอต้องบอกว่า โรแบร์ ส่งมา แคทฟีย่า โมโหมาก แต่ยั้งอารมณ์ตัวเองไว้อีก เธอบอกให้สาวใช้เอาจดหมายไปส่งมิชเชล แล้วขู่ว่า ถ้าเล่าเรื่องที่โดนจับได้ จะฆ่าให้ตาย น้องสาว รีบเอาจดหมายไปให้มิชเชล เป็ฯโอกาสให้แคทที่รับบทโดยหญิง ได้ร้องเพลง เดี่ยวแสดงความในใจ  น่าเสียดายที่เพลงนี้ ไม่ประทับใจผมเลย จำได้ลางๆ ว่าเธอโกรธ แค้นเพื่อนที่มาหักหลัง น่าจะเป็นที่เนื้อร้องและทำนองที่โหมกระหึ่ม คล้ายๆ กับเพลงที่ผ่านๆ มาทำให้เพลงเอกเพลงนี้ ไม่ประสบความสำเร็จ เท่าที่ควรจะเป็น เมื่อเด็ฏสาวเอาจดหมาย มาให้มิชเชล เนื้อความในจดหมายบอกว่าโรแบร์ ขอนัดพบที่เดิม มิเชลออกไปตามนัดทันที เป็นที่น่าสงสัยยิ่งนัก  แคทฟีย่าสะกดรอยตามไป พร้อมกับฉากที่เลื่อนตัวเข้ามาอย่างสวยงาม โรแบณ์ เข้ากอด นางเอก และบอกว่าเขาจะกลับฝรั่งเศสแล้ว ขอให้มิชเชลกลับไปพร้อมกับเขา แต่ มิชเชลปฏิเสธ โรแบร์พยายาม หว่านล้อมเธอ และ กอดเธอเอาไว้ พร้อมกับบอกว่าเขาหมดรัก แคทฟีย่าแล้ว เขารักมิเชล  แล้วทั้งสองก็เดินออกจากฉากไป ถ้าจำไม่ผิด เข้าใจว่ามิชเชลจะไปส่งเขาหรือไปหาที่คุย  น้องแคทฟีย่า ออกมาโชว์เพลงอีกครั้ง คราวนี้ื เป็นเพลงโหด แสดงเจตนารมณ์ คับแค้นอย่างชัดเจน   ผู้กำกับใช้วิธีเดินเรื่องรวดเร็ว ให้แม่เข้าฉากมาพร้อมกับ ส่งชุดเจ้าสาวส่งตัวให้ แคทรับไว้ แล้ว ร้องเพลงต่อ ด้วยคนตรีที่กระหึ่ม ว่า มิเชล ต้องตาย เพื่อนทรยศ หญิงเสียงดีไม่มีตกจริง พลังครอบคลุมโรงละครได้ดีมาก แต่ก็เช่นเดิม บทเพลงไม่สามารถ ส่งให้เธอดีขึ้นไปในระดับสุดยอด น่าเสียดายจริงๆ มิเชลกลับมาพอดี  แคทบอกว่า เธอคิดว่าถึงเวลาแล้วที่มิชเชล ควรจะใส่ชุดพื้นเมืองเสียที่ แล้วเธอก็เอาชุดเจ้าสาวนี้คลุมให้มิชเชลไป  เธอวานให้มิเชล ไปรับของที่ร้านชำในตลาด แผนการ ของเธอ สำเร็จ มิเชล ถูกจับตัวไปโดนทหารกลุ่มเดิม คราวนี้ ทหารลูกน้องได้เรียกชื่อของมอสว่า ชารีฟ (เอ่ะ หรือ ครั้งแรก ก็เรียกไปแล้ว แต่เราไม่ได้ยิน เพราะมัวแต่ตะลึงตอนมอส เดินออกมาเข้าตำแหน่งแสงไฟ ) แต่ก็นั่นแหล่ะ  ชารีฟพาตัวนางเอกเข้าวังไป ฉากนี้ สงสารทหารสองสามคน ที่แบกร่างหญิงสาวไว้ยิ่งนัก เพราะ ผู้กำกับ จัดให้พวกเขา เดินอยู่บนสายพานกลางเวที โดยมีชารีฟ นำหน้าและมี ทหาร แบกหญิงสาวในท่านอนตามหลัง ทั้งหมด เดินอยู่บนสายพาน เพราะ ต้องรอให้ฉากเปลี่ยน เป็นพระราชวัง อ้อ ผมเข้าใจแล้ว ผู้กำกับ อาจจะกลัวผู้ชมเบื่อ เพราะ การจัดฉากพระราชวัง ต้องใช้เวลาพอสมควร  ถ้าให้นั่งดูฉากเฉยๆ อาจจะไม่น่าสนใจพอ  สู้ เอานักแสดง มาเดินข้างหน้า จะดึงดูดความสนใจไว้ได้ ดีกว่า  ชารีฟ ก็เลยต้องเดินนานหน่อย คนดู ก็ต้องเอาใจช่วยทหารหนุ่มให้แบก นางเอกไว้ดีๆ ไม่อย่างนั้นอาจเมื่อยแล้วปล่อยมือตกกลางทางได้ พอฉากพระราชวังเสร็จ  พวกเขาก็ หายเข้าวังไป ฉากต่อมา เจ้าชาย โอมาน เข้ามาเห็นสาวตามคำทำนายก็เข้าไปเปิดผ้าคลุมดู พบว่าเป็น สาวต่างชาติ จึงโกรธ จะฆ่าเสีย แต่ชารีฟ เข้าห้ามไว้ เพราะ เห็นว่าน่าจะรอให้ราชา มาสอบสวนก่อน  ทั้งสอง ทะเลาะ กัน จนถึงกับ ชักดาบออกมาจะสู้กัน แล้ว ราชา อาเม็ด ก็เปิดตัวด้วยเสียงที่ทรงอำนาจ ว่า หยุดดดดดดดดดดดดดดดด คุณศรัญยู วงศ์กระจ่าง ปรากฎตัวอย่างยิ่งใหญ่ สมบทบาทราชาแห่งฮิลฟารา บนบัลลังค์ หลังม่านกรอง พระองค์ ออกมายับยั้งการทะเลาะ และ เข้าไป ประคอง นางเอกให้ลุกขึ้น แต่เธอกลัวจนเป็นลมล้มไปราชาสั่งให้้ทหารนำตัวไปขังไว้ที่ฝ่ายใน รอให้พระองค์ไปสอบสวน เจ้าชายโอมาน ไม่พอใจ ชารีฟ เป็นอย่างมาก ถ้าจำไม่ผิด แากนี้เป็นการ ปูพื้นเรื่องเกี่ยวกับ การกบฎ ที่เกิดขึ้น และ เป็นการแสดงให้เห็นความสำพันธ์ ของ ราชาอาเม็ด กับชารีฟ ที่ผูกพันกันอย่างพอลูก เพราะ ราชาได้ ช่วยชีวิต เด็กน้อยเอาไว้ แล้วเลี้ยงดู เขาจนเติบโตมาเป็นทหาร  มีเรื่องราวตอนขารีฟยังเด็ก แล้วอาเม็ด ล้มป่วย เด็กชายถึงกับ ร้องไห้ อยู่ข้างเตียงบรรทม เพราะกลัวว่าจะไม่มีใครสอนเขาฟันดาบ ฉากนี้จบลงด้วยเพลงที่มอสโชว์การร้องเพลงเกี่ยวกับ ความจงรัก ภักดี แล้ว การถวาายชีวิต เพื่อ ราชาของเขา  นี่คือ....ปณิธาน.........นนนนนนนนน ดนตรี ที่ควรจะโหมกระหน่ำสร้างความฮึกเหิมให้คนดู อย่างที่สุด กลับ ไม่ประสบผล เพราะ เพลงอื่นๆ ก่อนหน้า ก้ใช้ดนตรี กระหึ่มไปแล้ว เพลงนี้จึง เหลือเพลง เท่าๆ กันกับเพลงเปิดเรื่ีอง หรือแม้แต่เพลง แค้นของแคทฟียา เสียดายที่มอส ตั้งใจทุ่มเท ร้องเพลงที่นับว่าร้องยากมากเพลงหนึี่งของเรื่อง ตัดมาที่ห้องนอนนางเอก ชารีฟ แอบ เข้ามาดูอาการ สาวต่าชาติ บทเปิดดอกาสให้ตัวละครได้สร้างความสัมพันธื ต่อกัน ชารีฟ มีโอกาสแสดงความอ่อนดยน และ ความในใจของตัวเองออกมา ก่อนที่ มิชเชลจะตื่นขึ้น แล้วชวนพระเอก ทะเลาะ เขาดูถูกเธอว่า เป็นสาวต่างชาติ เปลืองเนื้อเปลืองตัว คุ้นเคยกับการแอบอิงกับผู้ชายในที่สาธารณะแล้วจะกลัวไปทำไม มิชเชลโกรธ ทหารคนนี้มาก แต่ก็ อดหวาดระแวงไม่ได้ เพราะไม่คุ้นเคยกับสถานที่ เธอถามเขาว่า ที่นี่คือที่ไหน ทั้นใดนั้น ฉากก็เลื่อนออกไป พร้อมกับมิเชลก็วิ่งตัดเวทีมาอีกฟาก เพื่อ ฟงคำอธิบาย จากนางในรุ่นพี่ ฉากกลายเป็น ฮาเร็ม มิชเชล เข้าพบ นางในรุ่นพี่ พวกเธอช่วยกัน อธิบาย ให้มิชเชล เข้าใจว่าที่นี่คือที่ไหน และ สาวๆ ทั้งหมดมีหน้าที่ทำอะไรบ้าง เพลงนางในฮาเรม นี้ ถูกเรียบเรียงให้เป็น เพลง แดนซ์ ทันสมัย แบบ RCA MIX สาวๆ ในชุดอาหรับเปิดหน้าทอง เต้นกันสะเด็ด ต้องยกความดี ให้ผู้ออกแบบท่าเต้น ที่สามารถประยุคลีลา อาหรับ ให้เข้ากับดนตรี แสนเร้าใจสมัยใหม่ได้ ดดยยังคงกลิ่นอาย ระบำหน้าท้องเอาไว้ได้บ้าง  นักแสดงสาวทั้งหมดก็ทุ่มเทอย่างที่สุด เพราะเป็นเพลงจังหวะเร็ว แล้วก็มีทั้งกระโดด ลอยตัว  การฉีกขา 180 ลงกับพื้น การหมุนตัว การ แอ่นดัดตัว เตะขา ทุกคนทำได้พร้อมเพรียงกันอย่างน่าชื่นชม   แต่บรรยายกาศ ของฮาเรม ในการตีความครั้งนี้ ไม่แน่ใจนักว่า ถ้า ชาวอาหรับ เจ้าของวัฒนธรรม อันลุ่มลึกที่ ชารีฟ ต่อว่านางเอกไว้ ว่าไร้อารยะ มาดู จะคิดว่าอย่างไรบ้าง แล้วเพลงนี้ก็จบลง พร้อมกับ ราชาอาเมด เข้ามาสอบสวน มิชเชล เขาบอกว่า โทษของเธอคือ ความตาย เพราะ เธอ ทำผิดกฎ แต่เธอไม่ตั้งใจ เธอถูก คนปองร้าย ทหาร นำตัวแคทฟียา เข้า มา ด้วยการล่ามโซ่ตรวน ฉากนี้เป็นฉากที่ทรงพลัง ของหญิงกับ นัท ทั้งสองต้องร้องเพลงโต้ตอบกัน อย่างุ ดุ เดือด เนื้อหาเกี่ยวกับ ความสัมพันธ์ ของเพื่อนและการทรยศหักหลัง ความแค้น และ ความเศร้าใจของเพื่อนที่เข้าใจผิดกัน จากคุณ : เส็งคับ - [ 28 พ.ค. 50 23:41:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พิมพ์ ไปโพสไป มันเหนื่อยน่ะครับ นึกไปด้วย อดทนหน่อยนะครับ จากคุณ : เส็งคับ - [ 28 พ.ค. 50 23:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 5555+ อ่ะจ้า!! อดทนจ้า..คนพิมพ์ก็อดทนด้วยน้า..เดี๋ยวไม่ได้อ่านล่ะยุ่งเลย สู้สู้!! จากคุณ : Korn-kanok - [ 28 พ.ค. 50 23:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เพลงของ แคทฟีย่า ก่อนถูกประหารชีวิต เป็ฯเพลงสุดท้าย ของน้องหญิงในเรื่อง ก็ประสบชะตากรรมเดียวกันกับเพลงอื่นๆ คือ กระหึ่มๆๆๆ และ จับฟังคำยากมา เพราะ เนื้อร้อง ใช้คำมาก ทำห้คนร้อง ต้องร้องหลายๆ คำในจังหวะที่เร็วกระชั้นมากๆ ต้องยกนิ้วให้นักร้องอาชีพ ทั้งสองคน ที่สามารถร้องได้ อย่างดีและยังต้องแสดงอารมณ์ ใส่กัน อย่างเต็มที่ ดดยฌฉพาะ หญิง ที่ถูกล่ามตรวนอยู่ จะต้องมีการกระชาก สะบัดดึงอยู่ตลอดเวลา ส่วนนัทนั้น สะเทือนใจ และเศรา้ใจที่เพื่อนเข้าใจผิดและคิดฆ่าตัวเอง เมื่อแคทฟีย่าถูกนำตัวไปประหาร  อาเมด ยื่นเสนอ ทางเลือกให้มิชเชล ด้วยความเอนดู และ เปี่ยมเมตตา  คุณศรัญยู แสดงฉากนี้ได้ อย่างไม่ขาดไม่เกิน ไม่ทำให้รู้สึกว่า ราชาอาเมด เป็น ตาแก่ เจ้าชู้ลามกเลย  แต่พระองค์ ทำไปเพื่อบ้านเมือง ตามคำทำยนายแค่นั้น และเป็ฯการช่วยชีวิตผู้หญิงที่น่าสงสารคนหนึ่งอีกด้วย  ว่าจะยอม อภิเษก เป็นชายาของพระองค์ ตามคำทำนาย เพื่อจะมีทายาท มากอบกู้ฮีลฟารา หรือจะยอมถูกประหาร มิลเชล ต้องลำบากใจ รักษาชีวิตตัวเอง ยอมฆ่าศักดิ์ศร๊ของหญิงตะวันตกที่ไม่ยอมก้มหัวให้อำนาจชาย เธอเลือกเข้าหอกับอาเมด แต่ยังไม่ทันได้มีอะไรกัน ก็มีกบฎ เข้ามาขัดจังหวะพอดี โอมาน น้องชาย บุกเข้ามา และ แทงอาเมด ตกเวที ด้านหลังไป  (เข้าใจว่า ต้องการสื่อว่าเป็นน้ำ แต่จากมุมมองขอคนดู คิดว่า ตกจากกำแพงในตอนแรก แล้วคิดได้ว่า น่าจะเป็นแม่น้ำ ) ชารีฟ มาช่วยพามิชเชล หนี ฉาก นี้ มีการเสียจังหวะ เกินไปนิด ตรงที่ ชารีฟ กับ โอมาน ยืนถือดาบร้องเพลงกัน นิ่ง นาน โดยไม่ได้ประดาบกัน เลย นานไปนิด จน ผิดปกติ  พอจะเริ่มสู้ก็ หมดห้องเพลง ต้องวิ่งหนี เสียแล้ว เพราะ ฉากทั้งหมด ก็เคลืื่อนเปลี่ยนไป ทั้งหมดทำงานประสานกัน อย่างดี ซักซ้อมลงตัว มีการไล่ล่ากันหน้าฉาก โอมาน มาเต้น บัลเล่ย สลับ การเปลี่ยนฉาก กันคนดู เบื่อ กลายมาเป็น ฉากกำแพง วัง ที่ชารีฟ พามิชเชล หนีขึ้นไป แล้ว โดนทหารล้อมอยู่ ทั้งสองข้าง ขณะที่คับขันไม่มีทางหนีนั่นเอง  ชารีฟ ก็คว้า ผ้าม่านสีแดงที่พาดกำแพงอยู่ แล้วโอบมิชเชลไว้ในอ้อมแขน กระโดดลงจากกำแพงวัง พร้อมดนตรีบรรเลงเพลงประสาน คนดู ปรบมือ ชื่นชอบกันมากทีเดียว ชารีฟ และมิชเชล เข้าปะปนกับชาวเมือง ที่เข้ามาปลดลวดสลิง ให้ทั้งสองคนไปด้วย แล้ว เริ่มหาทางหนี ออกนอกเมือง เข้าสู่ทะเลทราย จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 00:03:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จำได้เยอะดีจัง! อ่านแล้วมองเห็นภาพ ขอบคุณมากค่ะที่มาเล่าให้ฟัง อยากไปดูเหมือนกันค่ะ แต่ที่พำนักมันห่างไกลเหลือเกิน ก็อาศัยอ่าน และก็จินตนาการจากตัวหนังสือของผู้ใจดีที่มาเล่าให้ฟังนี่แหละค่ะ (มีหยอด อิอิ!) ขออนุญาตไปนอนก่อนเน้อ เข้าสู่วันใหม่แย้ว!! เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : Korn-kanok - [ 29 พ.ค. 50 00:11:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ระหว่างทางหนี ด้วยความเป็ฯเด็กคอนแวน ลูกคุณหนู ของมิเชล เธอเริ่ม งอแง ก็เลยโดนชารีฟ ดู ไปตามระเบียบ ทั้งสอง หนีจน มิชเชล ล้มหมดแรง  และในฉากนี้เอง ที่ คนแต่งเพลงได้แสดง ศักยภาพที่ซ่อนอยู่ในตนเองออกมา ให้ผมได้ยิน มีบทเพลงท่อนหนึ่งที่ชารีฟ ร้องปลอบมิชเชล ให้เชื่อใจเขาไว้ใจเขา แล้วเราสองคนจะสู้ไปด้วยกัน มันเป็นช่วงเวลา ของการเปิดใจตัวละครที่ผู้เขียนบทวางเอาไว้ แล้ว บทเพลงก็ตอบรับหน้าที่นี้ได้อย่างลงตัวทีสุดในเรื่องนี้ก็ว่าได้ ผมถึงกับตื้นตัน น้ำตาเกือบจะคลอๆ เพลงก็พลัน เปลี่ยนไปเป็นอีกทางหนึ่ง โธ่ๆๆๆ เสียดายจริงๆ แต่ก็นั่นแหล่ะ คนกำลังหนีตายจะมามัวโอ้เอ้ อยู่ได้ยังไง ทหารโอมานตามมาแล้ว โอมาน มาค้นหา ทั้งสองคนกับชาวเมือง ทุกครั้งทีโอมานปรากฏ ตัวในแต่ละฉาก จะต้องมีการใช้กำลังกับ ตัวละครอื่น อย่างเบาะ ๆ ก็ตบหน้า จากนั้นก็ ไม่แทง ก็ฟัน หรือเชือด ชารีฟ ตัดสินใจ ให้มิชเชล ปลอมตัวเป็นไอ้ใบ้ หูหนวก เพื่อหลบหนี  ส่วน เขา เป็นพ่อค้า ทั้งสอง ใส่เสื้อผ้าพื้นเมืองเดินทางไปสู่ทะเลทราย ผมจำไม่ได้ว่า พักครึ่งตรงนี้หรือเปล่า แต่ผมขอพักก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเล่า ครึ่งหลังต่อ เพราะวันจริง วันนั้น ผม ก็รีบ ลุกออกไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน ส่วนวันนี้ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนครับ ทะเลทรายมันร้อน เหลือเกิน จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 00:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จำได้เยอะแสดงว่าฟัง CD ไปด้วยหรือเปล่าครับ จากคุณ : ปีแสง - [ 29 พ.ค. 50 00:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โห ละเอียดมากๆ ขอบคุณมากๆค่ะ เพราะเราคงไม่มีโอกาสไปดูแน่ๆ อ่านในนี้ก็ได้อรรถรสเหมือนกัน (ปกติก็ไม่ได้ดูของค่ายนี้อยู่แล้ว ตังค์ไม่เคยพอซะที บัตร500นี่ก็คงคิกแล้วคิดอีก แถม500ได้แค่หลังสุด ไม่ไปซะดีกว่า) สงสัยอยู่อย่างนึง รายได้ถึงเกณฑ์เสียภาษีมันเท่าไรคะพี่ คือ คิดว่าตัวเองก็มีไม่ถึงเหมือนกัน แหะๆ จากคุณ : scarlett - [ 29 พ.ค. 50 01:03:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ดีจังเลยค่ะ   ซื้อบัตร 1000 ไปดู    ติดตามเรื่องราวได้ไม่มีปัญหา   เสียแต่จะไม่ค่อยเห็นสีหน้านักแสดง  (ยิ่งด้วยเพราะสายตาสั้นด้วย)   แต่ชอบมากๆค่ะ...  (อยากไปดูอีกรอบ) จากคุณ : hiraikotsu - [ 29 พ.ค. 50 02:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อิอิ ไปดูรอบเดียวกันเรยค่ะ...รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : แก้ว...จอมเฟอะ - [ 29 พ.ค. 50 10:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่มี CD ครับ ก็บอกแล้วไงว่ารายได้ต่ำ แต่รสนิยมสูง  แล้วรอบที่ผมไปดู ซีดี ก็ยังไม่ได้ผลิตออกมาวางขาย นะครับ  เห็น ร้านขายของที่ระลึก ตรงบันไดเลื่อน อยู่เหมือนกัน ตอนออกมาเข้าห้องน้ำ แต่เขายังจัดร้านไม่เสร็จ ห้องน้ำที่โรงละครนี้ สะอาดสะอ้านดีนะครับ ผมได้ไปเข้าห้องน้ำ ใต้โรงละคร พอ ออกประตู ด้านข้าง มีน้องๆ มาปั๊ม ข้อมือเป็นสีแดงๆ เหมืนอ ออกจากเธค ก็เดินลงบันไดไปอีก ชั้นหนึ่ง  เจอห้องน้ำ ชายหญิง ที่อยู่ เลย ทางเข้าหลังเวทีไป นิดเดียว   ผมเกือบอดใจไม่ไหว เปิดประตู เข้าไปในห้องแต่งตัว ด้านหลังแล้ว  แต่ไม่เอาดีกว่า กลับไปดูละครต่อก่อน  นี่ผม รีบจนทิ้งเพื่อนที่มาด้วยกัน อีกสองคนไว้ไหนก็ไม่รู้ สองคนนั่นเขามาคุยกันอยู่ตรงชั้นสี่ครับ ตอนนี้ บันได เลื่อนได้เปลี่ยนทิศทางเป็น เลื่นอลง เพื่ออำนวยความสะดวก ให้ผู้ชม และผู้สูงอายุ ได้ ลงข้างล่าง สะดวกๆ  นับว่ารอบคอบดีจริงๆ  พอหมดเวลาพัก บันไดก็เลื่อนขึ้นมาส่งเหมือนเดิม  เราผ่านการตรวจกระเป๋าอีกรอบ ก็กลับมานั่งในโรงละครรอดูครึ่งหลังต่อไป จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 12:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มานั่งรออ่านครึ่งหลัง จากคุณ : ลูกคนที่ 7 - [ 29 พ.ค. 50 12:50:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ครึ่งหลัง เริ่มต้น ที่ทะเลทราย เราเห็น กองคาราวานเดินทาง โดยมี ชารีฟ และ มิชเชล ปลอมตัว เป็นพ่อค้ากับเด็กใบ้รับใช้  คนนำทางเป็นพ่อค้าเพื่อนเก่าที่ชารีฟมีบุญคุณกับเขามาก่อน ยินดีช่วยเหลือเต็มที่ และ เสนอ ลูกสาวตัวเองที่งามระดับ ดาวแห่งทะเลทรายให้ ชารีฟ กับเด็กรับใช้ เป็นฉาก ตลกเรียกเสียงหัวเราะได้พอสมควรทีเดียว เพราะ ตลอดทั้งเรื่องที่ผ่านมา ละครยังไม่เปิดโอกาสให้  คนดูได้คลายอารมณ์ เคร่งเครียดจากเนื้อเรื่องที่เดินหน้าอย่างรวดเร็วมาโดยตลอด  พอครึ่งหลัง เปิดฉากมาก็ ตลกเลย  ลูกสาวพ่อค้า คนหนึ่งอ้วนร่างยักษื แต่เต้นได้พริ้ว น่ารัก อีกคนเป็ฯ หญิงบึก กล้ามเป็นมัดๆ แบบเอาชายมาแต่งชุดนางในฮาเร็ม ออกมาไล่ปล้ำนางเอกที่อยู่ในชุดชายหนุ่ม  พอ ทั้งสองปฎิเสธไมตรีไป ก็พอดี ต้องหยุดพัก ดดยให้ หญิงชาย แยกกันนอนคนละฝั่ง มิเชลต้องไปนอนรวมกับผู้ชายทั้งคาราวาน  พวก หนุ่มๆ กางเต้นท์ ขนาดใหญ่  รออยู่แล้ว พอสองคนเถียงกันเสร็จ ว่าจะยอมแผนแตกหรือจะยอมไปนอนดีๆ อย่าเรื่องมาก  มิเชล จำใจเดินเข้าเต้นท์ไป ผนังผ้าด้านคนดู ก็ทิ้งลง เปิดให้เห็น หนุ่มๆ ในเต้นท์ ถอดเสื้อเปลือย ท่อนบน นั่งเรียงกันเต็ม คนดู ฮาไปอีกหนึ่งขำ มิชเชล ต้องเลี่ยงไปหาที่นอนคุดคู้อยู่  ตอนนี้เอง ที่ชารีฟ เรียกให้ เธอมานอนข้างๆเขา เพราะมีที่ว่าง (ก็พี่ท่านเล่นนอน นอกขอบเขต ที่ทำเป็นเต้นท์นี่ เหลือที่กว้างเชียว) มิเชล ไม่ยอมมานอน เพราะกลัว ชารีฟ เลยไปดึงตัวมา ทั้งสองล้มลงจนชารีฟ เกือบจูบมิเชล  ผู้กำกับ เลย เอาใจคนดู เสียหน่อย ให้สองคนกลิ้งตัว พลิก ทับกันไปมาอยู่ สามตลบ  คนดู ก็ได้ เฮได้กรีดไปสองสาม ตลบเช่นกัน  ชารีฟ พูดจาดูถูกศักดิ์ศรี ของมิชเชล หาว่า หญิงต่างชาติ เคยผ่านมือชายมาแล้ว จะดีดดิ้นไปทำไม  มิเชลเสียใจวิ่งหนีออกไป ชารีฟ ตามไป  ทั้งคู่ มีปากเสียงกัน  แล้วก็ถึง บทสำคัญ ที่ สาวๆ ทุกคนรอคอย มิเชล ตบหน้าชารีฟ ด้วยความแค้น ชารีฟ ก็ดึงมิเชลเข้ามาจูบ ในละครทีวี เข้าทำกันบ่อยไป ทำไมละครเวทีจะทำบ้างไม่ได้  แล้วก็ไม่ได้ตบ จูบ ตบจูบแค่หนเดียวด้วย  ถ้าจำไม่ผิด เป็น สองหน พอหนที่สาม จนมิเชลทนไม่ไหว ถึงกับ แย่งมีดของชารีฟ มาเพื่อ ฆ่าตัวตาย พิสูจน์ ศักดิศรี  ผมก้เห็นใจแทนผู้หญฺงทั่วประเทศทั้วโลก จริงๆ ว่าการข่มเหงน้ำใจผู้หญิงด้วยกำลัง  กลับกลายเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปในสังคม  มีการเชียร์ ให้ ตัวละครชายจูบหรือข่มขืน ตัวละครหญิงแล้ว ก็เป็นที่สมใจของคนดุ  โดยเฉพาะ ถ้าเป็นพระเอก ทำได้โดยไม่มีความผิด คนดูให้อภัย สมแล้ว ที่คุณนัทซึ่งเป็ฯลูกผู้หญิงคนหนึ่งจะร้องไห้ให้กับฉากนี้ ร้องไห้ให้กับสังคมนี้ และน้ำตาของเธอ เป็นตัวแทนของผู้หญิงที่ถูกกดขี่ทั้งหมด ในละครทีวีทั่วไป รวมถึงละครเรื่องนี้ด้วย จนชารีฟ สำนึกตัว ขอโทษเธอ ทั้งสอง ปรับความเข้าใจกัน  และ ชารีฟ มอบมีด เล่มนั้นให้มิชเชล ไว้ป้องกันตัว ถ้าไม่เชื่อใจเขากลัวเขาล่วงเกินอีก  ก็ใช้มีดฆ่าเขาได้เลย  จังหวะที่คนดู ลุ้นๆ อยู่นั้นเอง ทหารโอมานก็ตามมา ทั้งสองต้องรีบหนี เอาตัวรอด  มีการไล่ยิงของทหาร จำได้ลางๆ ว่า (เพราะทุกอย่างเร็วมาก) พ่อค้าเร่โดนยิงล้มลง โอมาน ออกมา เชือดคอพ่อค้า เร่ ซ้ำ แสดงถึงความโหดเหี้ยม ต้องชมว่านักแสดงบทพ่อค้าเร่ แสดงได้ดีมาก ตั้งแต่เริ่ม จนตายลง ร้องเพลงก็ดีทีเดียว แล้วคนเดียวกันนี้ ยังต้องไปรับบท ทหารอื่นๆ อีก (พอดี มีกล้องเลยจำหน้าได้ครับ) ทั้งสองคนหนีมาตามลำพัง ถ้าจำไม่ผิด มิชเชล กินน้ำอย่าง ไม่รู้จักประหยัด เอาน้ำลูบ หน้า เพราะร้อนจัด ชารีฟ ต้องห้าม และสอนว่า น้ำ คือชีวิต  ทั้งคู่ มีปากเสียงกันเล็กน้อย  จนทหารกลุ่มหนึ่งตามมาถึง  ชารีฟ บอกให้มิเชล แกล้งเป็นใบ้หูหนวก  พวกทหาร เข้าสอบถาม และ ค้นตัว ชารีฟ ก็ไม่พบอาวุธอะไร  โชคดีที่มีดอยู่ในห่อผ้ามิชเชล ถึงคราวที่พวกมันจะค้นตัวมิชเชลบ้าง ชารีฟ ต้องหวานล้อมไม่ให้ความแตก ดดย บอกว่า ไอ้ใบ้ เป็นโรคติดต่อร้ายแรง อย่าไปโดนตัวมันจะดีกว่า  เขาแอบ คว้ามีดจากห่อผ้าของมิชเชล เตรีมตลุมบอนกับทหาร ถ้าพวกนั้น แตะต้องมิชเชล บรรยากาศตึงเครียด แล้วพวกทหาร ก็ กลัวติดโรค ยอมเลิกยุ่งกับมิชเชล ชารีฟ จะออกเดินหนี แต่ทหาร เรียกเอาไว้  เขาขอทดสอบว่าไอ้ใบ้ มันหูหนวกจริงหรือไม่ โดยการเอาปืน จ่อยิงข้างหูของมิเชล   ฉากนี้เป็ฯการโชว์ การกำกับ ว่าสามารถ แสดงให้เห็นภาวะของคนหูอื้อได้ อย่างชัดเจน โดยการให้นักแสดงทุกคน แสดงท่าทางโดยไม่ออกเสียง ทหารทั้งหมด หัวเราะ เยาะ ร่า แต่ไม่มีเสียง  ชารีฟ พยายาม ตะโกน ห้าม และเรียกชื่อมิชเชล แต่ไม่มีเสีย และยังขยายการแสดงโดยการใช้จังหวะ ช้าลงด้วย พอถึงจุดหนึ่ง ชารีฟ ก็เปล่งเสียงออกมา ก็ หมายความว่า มิเชล กลับมาได้ยิน ไม่ได้ หูดับไปตลอดชีวิต เป็นที่โล่งใจของคนดูไป ทั้งสองโผเข้ากอดกัน น้ำตาไหล ด้วยความดีใจที่เอาชีวิตรอดมาได้   ในวังโอมาน สวมเสื้อคลุมของอาเมด ที่ยาวลากพื้น เพราะ อาเมด ตัวสูงกว่ามาก  สามารถตีความการใส่เสื้อคลุม ของกษัตริย์ องค์เดิม ได้ ว่าเป็ฯการอยู่ในอำนาจที่ไม่ใช่ของตนเอง ชึ่งมันไม่เหมาะสม ไม่พอดี  เสื้อคลุม ลากยาวเกินไป แสดงถึงความทะเยอทพยานของตัวละคร  เขา ร้องเพลงเนื้อหาประมาณ ความยิ่งใหญ่ที่ใฝ่หา เมื่อได้มาแล้วสมใจ แต่ต้องตามล้างแค้น เพราะ ชารีฟ ฟันหน้าเขาเป็นแผลเป็นยาวไว้ก่อนหนีไป (อันนี้เพิ่งนึกขึ้นได้ เพราะ ทุกอย่างในเรื่อง ดำเนินไปรวดเร็วมาก พอมาเล่าอีกที มันเลยตกหล่นไปบ้าง ขออภัย) ฉากนี้ มีการเล่น แสง กับการจัดวางองค์ประกอบ ให้ โอมาน ยืนขึ้นเหยียบบัลลังค์ของอาเมด แล้วทิ้งชายผ้าคลุมยาวลงพื้น ดูเหมือนยกยูงจับคอนไม้ แล้ว ฉายไฟ ให้เกิดเงา ทาบไปที่ผนัง เป็น เงาตัวโต ดู ทมึน ให้อารมณ์ และสื่อภาวะภายในตัวละครได้อย่างน่าสนใจยิ่ง แล้วก็ถึง ฉากเดินมาราธอน  การเดินทางบนสายพาน ของพระเอกนางเอก  ร้องเพลง ผ่านวันคืน สู้ไปด้วยกัน  โดยตัดสลับ กับการตามล่าของทหารโอมานเป็นระยะๆ   พอดีลืมบางฉากกลับมาแก้ ใครอ่านแล้ว ลองทวนใหม่นะครับ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 13:58:44 จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 13:42:24 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กลับมาที่ พระเอกนางเอก นั่ง ผิงไฟ ปิกนิค กันอยู่หลังโขดหิน ชารีฟ ส่งน้ำให้มิเชลดิ่ม แต่มิชเชลปฏิเสธ เพราะเรียนรู้ว่า น้ำคือชีวิต ชารีฟ บอกว่า ตอนนี้ มิเชล สำคัญกว่า น้ำ ..(โอ้ว หวานจริงๆ) มิเชลเขิน พร้อมกับส่งนำให้ชารีฟบ้าง  แล้วก็คืนมีดให้ชารีฟ เพราะตอนนี้ เธอไม่ต้องใช้มีดป้องกันตัวเองแล้ว  เพราะมีชารีฟ ปกป้องเธออยู่เสมอ เธอเชื่อใจเขา   ชารีฟ บอกให้มิเชล อธิฐาน ขอพรจากดาวตก ตามความเชื่อของอาหรับ(อันนี้ไม่รู้จริงรึเปล่า)  มิชเชลบอกว่า มันเร็วมากขอไม่ทัน เลย  ชารีฟ บอกไม่เป็ฯไร เพราะทุกอย่างเป็นไปได้เสมอ ในทะเลทราย  แล้วก็เกิด ปรากฎการณ์ ฝนดาวตกขึ้น ทั่วทั้งท้องฟ้า ฝ่ายแสง ออกแบบให้ท้องฟ้าดำมืดที่มีดาวอยู่เป็นดวงๆ  สามารถ วิ่งแล่วไปเป็ฯสายได้  นับว่าฉลาด และลงทุนเป็นอย่างยิ่ง เสียแต่ว่า ฝนดาวตก พอตกนานๆ ไป มันเกิด วงจร วนซ้ไ เพราะ ระบบ อิเลคโทรนิคควบคุม ให้ทำงาน  เราก็เลย ชินกับการที่มันจะวิ่งสม่ำเสมอ ดูเป็นคอมพวเตอร์ เกมโชว์ ไปนิด  เสียดาย ความงามเมื่อแรกเห็น  (แต่นั่นแหล่ะ ดุฟรีแล้วยังจะบ่นอีก)  ความพอดี ของแต่ละคนมันไม่เท่ากันจริงๆนะครับ อันนี้ว่ากันไม่ได้   เมื่อตัวเอก เข้าใจกันดี แล้ว ตามหลัก การละคร คนเขียนบท จึงต้องสร้างอุปสรรค ให้เกิดขึ้น  ไม่อย่างนั้นจะไม่สนุก โจรทะเลทรายกลุ่มจึงปรากฎตัวขึ้น  ชารีฟ รู้ด้วยประสบการณ์ทหารของเขา  บอกกับมิชเชล ให้ระวัง พวกมัน โหดร้ายมาก ๆ   เขาพยายามต่อรองให้นำทรัพย์สินทั้งหมดไปเลย แต่ขอน้ำไว้เพื่อต่อชีวิต  โจรทะเลทรายเหี้ยมโหด สมดังที่ชารีฟ บอก พวกมัน เอาดาบ เชือดถุงหนังบรรจุน้ำทิ้ง ต่อหน้าต่อตา  แล้วทำร้ายชารีฟ จนบาดเจ็บสาหัส  ในขณะที่ พวกมัน พบว่ามิชเชล เป็ฯผู้หญิง หมายจะทำร้าย ล่วงเกินเธอ  โจรคนหนึ่งก็พบมีดประจำตัวของชารีฟ จึงรู้ว่าชารีฟ เป็นคนในวังมาก่อน  พวกมันรีบ ถอนตัวไปทันที   มิเชลที่เกือบเสียตัวให้โจรร้าย ขวัญเสียมาก อีกทั้งเห็นว่านำของพวกตนได้ถูก ทิ้งไปหมดแล้ว จึงท้อใจ แล้วคิดว่าทั้งสองคงตายอยู่ในทะเลทรายแน่ๆ   แต่ชารีฟ ให้กำลังใจเธอ ทั้งๆ ที่ตัวเองบาดเจ็บ  มิเชลเห็นดังนั้นจึงเข้าไปช่วยทำแผลให้ แล้ว ฉากสำคัญ ของเรื่องก็มาถึง จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 14:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 กำลังรอฉากนี้อยู่นะ  ต่อเร็วๆสิ  อิอิ จากคุณ : +ปลาทอง+ - [ 29 พ.ค. 50 14:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชารีฟ ต้องเปลือย ท่อนบน เพื่อโชว์ แผงอก เอ้ยไม่ใช่ เพื่อให้มิเชลทำแผลให้  มิเชล ซึ่งเพิ่งโดน โจร กระชาก ชุดเด็กชายออกไป เหลือแต่กระโปรงชุดซับในสีครีม สวยสะอาดตา ใช้เชือก ผ้าพันแขนให้ชารีฟ  พอเธอโดนแผล เขา ก็เจ็บแผล ร้องโอ้ย ลมหายใจหอบถี่ขึ้นมา เธอก้ยั้งมือ แล้วสบตากัน มิชเชล ทำแผล อีกครั้งสองครั้ง  คนดู ก็จะเห็ฯ ภาพ คู่รัก ที่นั่งหอบ เสียงลมหายใจกระเส่าสลับกับความเงียบ จ้องตากัน  กลางทะเลทราย ช่างวาบหวิวใจจริงๆ ดนตรีเพลงหวานๆ ขึ้น ทั้งสองร้องเพลง รัก เนื้อหาเกี่ยวกับอะไร ผมจำไมค่อยได้ แล้ว เพราะภาพตรงหน้า มัน เด่นกว่า แรงกว่าเนื้อเพลง  จำได้ว่า ทั้งสองจับมือกัน แล้วก็มีการใช่มือลูบไล้ ไปตามใบหน้า เรื่อยลงมาถึงอกและลำตัว  เพลงรักที่บอกทำนองว่า ความรักที่เป็ฯจริงในทะเลทราย ไม่ใช่แค่ในจินตนากาล  ความรัก ความสมหวัง  แล้วมิชเชลก็เอนตัวลงนอนกับพื้นทราย ชารีฟ โน้มตัวลงไปหาเธอ ทั้งสองไม่หยุดแค่นั้น  แสงไฟยังไม่สลัวลง  เวทียังสว่างจ้า ราวกับ เป็นเดือนหงาย  ผมนึกถึงฝนดาวตก มันจะตกมั้ย ผมจำไม่ได้ แต่ในใจนึกว่า อย่ามากไปกว่านี้เลย อย่า  แล้ว ภาพตรงหน้าก้ ยังสว่างจ้า ดำเนินต่อไป อีกระยะหนึ่ง   แปลกนะครับ ทั้งๆ ที่ชารีฟ กับมิเชล ไม่ได้ทำอะไร อนาจารต่อหน้าคนดูทั้งโรงละคร เสียหน่อย  แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่า มันเกินพอดีไปแล้ว ด้วยความที่ละครเวทีเป็ฯการแสดงสด  เหตุการณืที่เกิดขึ้นสดๆ ตรงหน้า จึงส่งผลกระทบต่อคนดูได้ แรงและมีประสิทธิภาพกว่าสื่ออื่น   การใช้ร่างกายมนุษย์ แสดงบนเวทีเป็ฯเรื่องของความละเอียดอ่น ที่ต้องระวัง  เส้นแบ่งของความพอดี ละเมียดละมัย กับ ความเกินเลย บางๆ นิดเดียว การตบกัน จูบกันบนเวที จึงต้องมีการ ออกแบบ และทำให้ดูเป็นศิลปะ (คุณมอสไม่ได้โดนตบจริงๆ นะครับ ทางเทคนิค  แล้วก็ มีวิธีช่วยไม่ให้ คุณนัทโดนจูบจังๆ เกินไป ทางละครเวที)   ละครเวทีเล่นกับจินตนาการของคนดู และ กระตุ้นให้คนดู รู้สึก จากจินตนาการนั้นๆ   โดยส่วนตัว ผมว่า ฉากนี้กระตุ้นรุนแรงไปนิดนึง จริงๆ ชารีฟ ก้มตัวลงไปจูบมิเชลนานแล้ว ไฟก็ค่อยสลัวลง ดนตรีโหม กระหึ่ม ราวกับ การเฉลิมฉลองขึ้นบัลลังค์   เฮ้อ  ผมถอนหายใจออกมา จนเพื่อนข้างๆ หันมามอง  (จบฉากซะที ผมนึกในใจ) แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 18:58:53 จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 14:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตัดสลับฉากไปในวัง ของโอมาน มีทหารมารายงานความคืบหน้าว่าหาตัวชารีฟไม่เจอ  โอมานโกรธมาก เอาดาบ ตัดคอทหารกระเด็น ลอย ละลิ่ว โอ้ กระตุ้น จินตนาการ เสียนี่กระไร อันนี้ต้องชม ฝ่ายเสื้อผ้า และฝ่ายอุปกรณืประกอบฉกที่ตั้งใจทำให้ได้อย่างที่ผู้กำกับต้องการ   ละครเวที กำลังพยายามแข่งความสมจริง กับภาพยนตร์ เกินไปรึเปล่า  ?อันนี้ เป็นข้อสังเกตของผม ครับ  เพราะว่าแข่งยังไงก็คงไส้เขาไม่ได้แน่นอน เลือดกระฉูด ขาขาด ตาถลน ระเบิด เพลิง ตึกถล่ม หนังทำได้สมจริงเสียยิ่งกว่าจริง  แต่หนัง ไม่กระตุ้นจินตนาการคนดุครับ หนังป้อนภาพ ให้เลย กลับไปที่ทะเลทราย ชารีฟ กับมิเชล รอนแรม เดินทางบนสายพาน  คราวนี้ มีการใช้ ทางเดิน จากซ้ายไปขวา และขวาไปว้าย ดดยมีฉากหลังเป็นท้องฟ้า และ มีดวงตะวัน ขึ้น ลง  สวยงาม   ผมชอบ การเดินขวาไปซ้าย มากกว่า มาเดินสายพานกลางเวทีเสียอีก ดู สวยงาม โดยภาพรวมมาก แล้ว ทั้งสองคนก็มาล้มลงหน้าเวที มุมหนึ่ง เพราะมิเชล เกิดภาพหลอนเห็น น้ำ คลุ้มคลั่ง จน ชารีฟ ต้อง กอดเธอไว้ ทั้งคู่กำลังขาดน้ำ และสิ้นแรงชารีฟ บอกให้เธอรอเขาจะไปตามคนมาช่วย  มิชเชล สลบไป  เขาออกเดินไปคนเดียว แล้ว พบกับโจรทะเลทรายอีกครั้ง  ชารีฟ ร้องเรียกชื่อของมิชเชล ด้วยความเป็นห่วง ก่อนล้มลงสิ้นสติ โจรทะเลทราย แบกร่างชารีฟ เดินสายพาน ในขณะที่ฉากเปลี่ยไปเป็นโอเอซิสกลางทะเลทราย มีต้นไม้คล้าย มะพร้าว เรียงราย คนดูจะเห็นมิชเชล และชารีฟ นอนสลบอยู่ข้างกันมีโจรรายล้อม  มิชเชลรู้สึกตัวก่อน เข้าไปหาชารีฟ ด้วยความเป็ฯห่วง ทั้งสองตื่นขึ้น  อย่างตกใจ และมึนงง   อาเมด ออกมาจากกระโจม  พระองค์ เข้ากอด ชารีฟ ด้วยความเป็นห่วง และ ขอบใจชารีฟ ที่ช่วยคุ้มครอง สาวตามคำทำนายมาให้พระองค์  ด้วยความจงรัก ภักดี  ชารีฟไม่ได้ เลาเรื่องความสัมพันธื ในทะเลทรายให้อาเมดฟัง   คืนนั้น  มิเชล ไปต่อว่า ชารีฟ เรื่องที่เขาไม่ยอม ทูลอาเมดถึงความสัมพันธ์ ของทั้งสอง   มิเชล เสียใจมากที่ ชารีฟ ทำเย็นชากับเธอ เพราะ ชารีฟ ยึดหน้าที่เป็นสิ่งสำคัญ เพื่ออาเมด ตามปณิธาน  มิเชล ร้องเพลง ทำนองเดียวกับ เพลงรักของทั้งคู่กลางทะเลทราย ด้วยน้ำตานองหน้า  ขอให้รักเป็นจริงไม่ใช่เป็ฯเพียงจินตนาการ   ผู้กำกับ จัดให้ชารีฟ ยืนอยู่ด้านหน้าเวทีทางซ้ายคนดู หันหน้าหาคนดู เต็มๆ  แล้วให้ มิเชล ยืนเยื้องไปด้สนหลัง ทางขวา หันหน้ามาหาชารีฟ  คล้ายการวางมุมกล้องทีวี ที่สามารถ ปรับโฟกัส หน้าหลังเห็นหน้านักแสดง ได้ ในกล้องเดียว ชารีฟ ต้องพยายามข่มใจตัวเองอยู่ตลอดเวลา  ส่วนมิเชลนั้น ร้องไห้จนน้ำตา ปานสายเลือด คนดูหลายคนคงสงสารตัวละครทั้งคู่จับใจ แต่สำหรับผม ระหว่างที่ดู ก้ลุ้น ว่า มอส อดทนไว้ อย่า เค้นนะ อย่าเค้น นิ่งๆ ชารีฟ ชายชาติทหารที่ต้องตัดใจจากคนรัก ยืนเท่ห์ เป็นสง่าแต่ ภายในเจ็บร้าว มันช่างได้อารมณ์เสียจริง ส่วนนัท ผมก็ชื่นชมว่า ร้องเพลงดีจริงๆ ขนาดร้องไห้หนักแบบนี้เสียงยังไม่ตกเท่าไหร่   แต่เนื่องจากตัวละครร้องไห้ไปหมดแล้ว ผมก็เลยไม่จำเป็นต้องร้องตามเธอไปด้วย สุดท้ายชารีฟ ก็แพ้ใจตัวเอง วิ่งไปกอดมิชเชลคนรักของเขา ทันใดนั้น อาเมด ก็เข้ามาเห็นพอดี แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 15:12:50 จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 15:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เยี่ยมค่ะ  เล่าได้เห็นภาพมาก  ขนาดเพิ่งดูผ่านไปเมื่อวันเสาร์ยังจำได้ไม่ละเอียดเท่านี้เลย  สงสัยเรามัวแต่ห่วงมอสบาดเจ็บได้ยินว่าเย็บ 40  เข็ม ตกใจหมดเลย ยิ่งฉากเลิฟซีน กลางทราย ไฟแรง โจ่งแจ้ง  ตกใจอีกรอบ แต่ก็ชอบดู คริ คริ ใกล้จบแล้ว มาต่อเร็วๆ นะ จากคุณ : วาดดาว - [ 29 พ.ค. 50 17:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เมื่ออาเมด เข้ามาเห็นทั้งสองคนก็ แยกออกจากกัน มิชเชล วิ่งหนีออกไป เหลือเพียง อาเมด กับชารีฟ เพียงสองคน นิ่งเงียบ แล้วดนตรีก็บรรเลง มีการเปลี่ยนฉากโดยที่ตัวละครทั้งสองอยู่กับที่ เหมือนเวลาหยุดลง แล้วมีทหารเข้ามาประจำตำแหน่ง  ฉากกลายเป็ฯห้องประชุมใน กระโจม เมื่ออาเมด เอ่ยวาจา  กลับกล่ายเป็ฯ เรื่องการวางแผน กอบกู้บ้านเมือง   ผมชื่นชมคนเขียนบทตรงนี้ และขอชมผู้กำกับ ที่เชื่อมฉากนี้ได้อย่าง มีนัยสำคัญ บทวางให้ ตัวละครเก็บความรู้สึกส่วนตัวไว้ แล้ว ทำงานเพื่อส่วนรวม  โดยไม่พูดถึงเหตุการรณ์ที่ผ่านมา ทหารรายงานว่า โอมานล้มป่วยต้องการหมอไปรักษา ชารีฟ อาสา ปลอมตัวเข้าวังไป แต่ อาเมด คัดค้านเพราะ เป็นงานที่เสี่ยงอันตรายถึงชีวิต  แต่ชารีฟ ยืนยันว่าตยเองจะไป เพื่อบ้านเมือง และเพื่อ อาเมด เป็ฯการตอบแทนคุณ ชารีฟ กอดเท้าของอาเมด ตามธรรมเนียมอาหรับ ขออนุญาต ไปทำงานนี้  อาเมดนั้นลำบากใจมากเพราะเท่ากับส่งคนสนิท ที่รักดังลูกชายของตนไปตาย คุณศรัญยูแสดงบทฉากนี้ได้ซาบซึ้งมากครับ เมื่อ ชารีฟ บอกลามิเชลแล้ว ก้ออกเดินทางไป มิชเชลมารู้จากอาเมด ภายหลังว่า งานครั้งนี้อันตรายมาก ชารีฟอาจจะไม่ได้กลับมาอีก มีการเปลี่ยนฉากอีกครั้ง โดยใช้ การเดินสายพานเป็นการดึงสายตาคนดู อีกครั้งเช่นกัน มีทหารมารับชารีฟ ที่ปลอมเป็นหมอ เข้าสู่วังหลวง ไปจนถึงเตียงที่โอมานนอนอยู่  แล้วทันใดนั้น โอมานก็กระโดด ลุกขึ้น หัวเราะร่า เพราะนี่คือแผนการของเขาเองที่ล่อให้ชารีฟมาติดกับ  เขาจะได้ล้างแค้น รอยแผลเป็นบนหน้าเสียที  ชารีฟ ก็บอกว่าเขาจะทำให้แผลมันยาวไปกว่าเดิมอีก  ทั้งสองสู้กัน อย่างดุเดือด ชื่นชม ผู้ออกแบบคิวบู๊ครับว่าทำได้สะใจจริงๆ รอบที่ผมดู มอส กับ วิทย์ โต้ตอบกันด้วยดาบหวาย จนดาบของวิทย์แตกเป็นเส้น  ออกมาทีเดียว  สู้ไปฉาก็เปลี่ยนไป เป็นท้องพระโรงมีบัลลังค์ทองตั้งอยู่  เมื่อสู้กันจนถึงที่สุดแล้ว ชารีฟกระโดดขึ้นไปบนบังลังค์ แล้วใช้ความสามารถพิเศษของเขาที่ช่วยให้เขากับมิเชลหนีเอาตัวรอดไปได้ในองค์แรก  คือการโหนผ้า ชารีฟ โหนผ้าแดงทะยานจากบังลังค์แทงโอมานตายไป แต่ ชารีฟ ก็ถูกทหารวังโอบล้อมและถูกฟันล้มลงด้านหลังบนแท่นที่เลื่อนออกไปด้านข้างเวที ขณะเดียวกัน ทหารของอาเมด ก็บุกเข้าวังมาพอดี แากเปลี่ยนไปเป็นในเมือง   แล้ว ก้มีชาวเมืองหญิง เดินเรียงหน้ากันออกมาหน้าเวที  ทำให้ผม ตกใจว่า อ้าว นักแสดงออกมาโค้งคนดูแล้วเหรอ  แต่ผมเข้าใจผิด ชาวเมืองหญิง เรียงหน้ากระดาน มองไปทางคนดู แล้วเริ่มร้องเพลง เฉลิมฉลอง เริ่มมีทหารเข้ามา ฉากเปลี่ยนเป็นในวังอีกครั้ง  อาเมด ประทับอยู๔่บนบัลลัง และ กล่าวสดุดีวีรกรรม ของทหารหาญที่เสียชีวิตไปในการกอบกู้บ้านเมือง  คุณศรัญยู แสดงบทตรงนี้ได้อย่างน่าประทับใจ ถึงตรงนี้ใครที่ยังไม่ได้ดู และมีบัตรละครแล้ว กำลังจะไปดู ขอเตือนว่า ให้เลิกอ่านเสีย เพราะ ถ้าอ่านต่อไป ผมจะไม่รับประกันความสนุกของคุณ ขอบคุณ : fly-girl  ที่ทักครับ ว่าตกหล่นไป แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 18:52:39 จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 17:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เมื่ออาเมด กล่าวไว้อาลัยให้ผู้เสียชีวิต จบ  โรงละคร ถึงกับ นิ่งเงียบ   อาเมด ทำพิธีประดับเหรียญตรา เชิดชูวีรบุรุษ ให้ทหารที่ผ่านการรบมา ทหารแต่ละคนเดินออกมารับเหรียญตรา โดยมีอาเมด ประดับให้ที่อก ทีละคนๆ จนกระทัุ่่งคนสุดท้าย ชารีฟ ก็เดินออกมา คนดู ปรปมือ กราว เพราะสมใจที่พระเอกของเขา ไม่ตายจากไป ผมจำไม่ได้ว่ามิเชลเข้ามาในฉากด้วยตอนไหนรึเปล่า  จำได้แต่ว่า เป็นภาพจบที่ทุกคนร้องเพลง เกี่ยวกับ ฮิลฟารา  น่าจะเป็นตอนนี้ด้วยที่มิเชลเข้ามาร้องเพลงอยู่ด้วย ประสานเสียงกัน จนจบ ม่านปิดลง แล้ว ละครบนเวทีก็จบลงตรงนี้ ต่อไปเป็นการออกมาโค้งรับเสียงปรบมือของคนดู  ไล่เลียงไปตั้งแต่ นักแสดงสมทบหญิง  สมทบชาย แม่อธิการ  โรแบร์  หญิงแคทฟีย่า  วิทย์โอมาน  นัท-มิเชล  อาเมดศรัญยู  และสุดท้าย ชารีฟ-มอส นักแสดงโค้งพร้อมกัน อีก ท่ามกลางเสียงปรบมือจากผู้ชม จนม่านปิดลง เสียงปรบมือซาลง และมีเสียงประกาศขอบคุณ จากโรงละครรัชดาลัย คนดู ทยอยเดินออกจากโรงละคร  ผมกับเพื่อนๆ เดินออกมาก็คุยกันพลาง เดินพลาง เนื่องจากห้างปิดแล้ว  จะหาที่นั่งคุยก็ไม่มี เลยต้องแยกย้ายกันกลับ  เพื่อนคนหนึ่งได้ดูทวิภพด้วย  บอกว่าชอบเรื่องนั้นมากกว่า ผมนึกประหลาดใจขึ้นมาข้อหนึ่งคือ นี่เรามาอยู่้ในโรงละครที่ใหม่ทันสมัย สุด ในเมืองไทย แต่ทำไม ถึงรู้สึกราวกับว่า เวทีนี้มันเคยเล่นเรื่องอื่นมาก่อนหน้านี้แล้วนะ  เราไม่รู้สึกว่ามันเป็นโรงใหม่เลยในระหว่างที่เรานั่งอยู่ในโรงละครนั้น   ซึ่งนี่ก็อาจเป็นข้อดีของโรงละคร เพราะ ทำให้คนดู รู้สึกเป็นกันเอง ไม่แปลกแยกกับพื้นที่  ซึ่งมีผลทำให้คล้อยตามละครไปได้เป็นอย่างดี   แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 18:27:34 จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 18:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณเส็งฯ กลับมาก่อนนนนนนนนนน  ค่าาาาาาาาาา ช่วยกลับมาเล่าฉากต่อจากองค์อาเหม็ดมาพบความจริงเรื่องชาริฟกับมิเชลให้ที......ตอนที่มิเชลตกใจวิ่งหนี ชาริฟคุกเข่ายอมรับโทษ แต่องค์อาเหม็ดกลับทำเฉย เปลี่ยนไปคุยเรื่องวิธีลอบสังหารโอมาน ซึ่งชาริฟอาสาทำ  แต่องค์อาเหม็ดไม่ยอม  แล้วก้อดุชาริฟมากมาย..... ฉากนี้พลังสุดยอดยิ่งกว่าเลิฟซีนอันเป็นที่กล่าวขานซะอีก  ทั้งการออกแบบท่าทาง สีหน้า และประโยคตอบโต้ขององค์อาเหม็ดและชาริฟ .... เชื่อว่าทุกคนประทับใจฉากนี้กันทั้งนั้น หลายคนน่าจะมีน้ำตาซึมด้วย ส่วนตัวชอบฉากนี้มากค่ะ เป็นฉากที่ลุ้นมอสคนละแบบกับฉากที่ชาริฟพยายามตัดใจจากมิเชล ที่คุณเส็งบอกว่าลุ้นมอสอย่าร้องไห้ ไว้ลายชาติทหาร(ซึ่งก้อลุ้นแบบนั้นเหมือนกัน แต่รอบที่ไปดู มอสดันเค้นให้ร้องไห้ จนเราโกร๊ธโกรธว่าร้องทำไมว้า -*-) ......แต่ฉากนี้เราลุ้นว่ามอสร้องเลยๆๆๆ  เพราะวาระมันสมควรแก่การร้องอ่ะค่ะ  การซบหน้าแทบเท้าเจ้าเหนือชีวิตที่ชุบเลี้ยงมา  สารภาพความรุ้สึกผิดของตัวเองที่แย่งของรักแต่กลับได้รับการอภัย  ทั้งยังวิสัยทหารเอกที่ต้องการช่วยกอบกู้บัลลังก์คืนมาให้ราชาที่แท้จริง จนอาสาทำหน้าที่แม้จะรุ้ว่าไปแล้วต้องตาย ....ร้องเลยมอส ร้องเลย (แล้วมอสก้อร้องซะสมใจ ^-^) แต่ที่น่าประทับใจกว่าคือพี่ตั้ว  สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ    สีหน้า ท่วงท่า  ช่างเมตตาและสง่าสมเป็นราชา น้ำเสียงเกรี้ยวกราดที่ใช้ ก้อสื่อชัดเจนว่าไม่ได้เพราะโกรธเรื่องของชาริฟมิเชล  แต่ผิดหวังที่ชาริฟคิดว่าองค์อาเหม็ดควรโกรธและลงโทษตนเรื่องนั้นมากกว่า(แสดงว่าองค์อาเหม็ดเห็นคุณค่าของชาริฟมากกว่ามิเชล) .... การเน้นเสียงทุกคำ ทุกประโยค แสดงให้รับรุ้ถึงความอึดอัด เจ็บช้ำกับการต้องยอมจำนนด้วยเหตุผลจนต้องส่งทหารเอกที่รักเหมือนลูก ให้ไปตาย ......          ...........ฉากนี้พี่ตั้วไม่ได้ร้องไห้  ไม่มีน้ำตาสักหยด(เท่าที่อ่านหลายกระทู้ ยังไม่มีใครบอกว่าพี่ตั้วร้องไห้นะ) ... ตีโจทย์การดำรงสติได้สมเป็นราชาจริงๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 18:52:49 จากคุณ : fly-girl - [ 29 พ.ค. 50 18:33:13 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เดินทางกลับบ้านแล้ว คืนนั้น ก็นอนหลับไป ไม่ได้ฝันถึงมิเชลกลางทะเลทราย ไม่ได้ฝันอะไรเลย พอรุ่งขึ้นก็ตื่นขึ้นมาใช้ชีวิต ตามปกติ ความทรงจำเกี่ยวกับละครเรื่อง ฟ้าจรดทรายของผม ก็เป็นอย่างที่เล่ามาให้ฟัง   คนที่ไม่มีโอกาสได้ไปดูด้วยตัวเอง เพราะได้ข่าวว่าบัตรเต็มหมดแล้ว ก็ให้จินตนาการตามที่ผมเล่านะครับ ถ้าจะให้ดี จินตนาการ เกินเลยไปจากที่ผมเล่าก็จะดีมากกว่า ละครเพลงเรื่องแรก ของโรงละครรัชดาลัยเปิดแสดงแล้ว ประสบความสำเร็จ คนดติดตามไปดููมากมาย เมืองฮิลฟารา รอดพ้นเพทภัยไปได้  ชารีฟ กับมิชเชล สมหวังกันไป ชาวเมืองมีความสุขสงบ ผมหวนคิดถึงบ้านเมืองเราตอนนี้ ก็หวังให้ทุกอย่างสงบลง ผ่านพ้นพายุทะเลทรายไปได้ ตลอดรอดฝั่งเหมือนกัน จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 18:37:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โอ้ ที่ผมเขียนไว้มันหายไป กระทู้หนึ่ง ฉากที่ จากคุณ : fly-girl ว่า เดี๋ยวย้อนกลับไปแก้ก่อน เพราะผมชมการเชื่อมต่อฉากไว้ด้วย แก้ให้แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 18:54:43 จากคุณ : เส็งคับ - [ 29 พ.ค. 50 18:41:33 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สนุกมากค่ะ ไปดูมาแล้วเหมือนกันค่ะ ถ้าให้ดี มีภาพ ประกอบ ก็จะเยี่ยมเลยค่ะ จากคุณ : buttercookie - [ 29 พ.ค. 50 20:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เคยอ่านนวนิยายเรื่องนี้มาหลายปีแล้วค่ะ ชอบมากๆ เลยต้องหยิบขึ้นมาอ่านใหม่เพื่อเตือนความจำ ในหนังสือบรรยายภาพ และใช้ภาษาได้งดงามนัก จะหาเวลาไปดูค่ะ จากคุณ : คนชอบทะเลทราย (Shadaraya) - [ 29 พ.ค. 50 21:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ไปดูมาแล้วเหมือนกันค่ะ รอบที่ไปดูคือวันที่ 30 พ.ค. เสียงนักแสดงหลายคนดูเหมือนจะแหบไปแล้ว โดยเฉพาะพี่ตั้ว แต่ถึงอย่างนั้นบรรยากาศและทุกอย่างทำให้ทุกอย่าง คล้อยตามไปในทางที่จะเป็น เสียงที่แหบ กลายเป็นดูทรงอำนาจและเปี่ยมด้วยความกังวล สูงวัย ทำให้เห็นภาพกษัตริย์ได้อย่างชัดเจน ชอบฉากเดียวกันกับคุณfly-girl เลยค่ะ จำได้ว่า ตั้งแต่ตอนที่กลายเป็นสามคนบนเวที(หลังจากที่ชารีฟกอดกับมิเชลเพราะไม่อาจต้านทานความรู้สึกได้) บรรยากาศความตรึงเครียสสุดๆก็เริ่มขึ้น รู้สึกหายใจไม่สะดวก เหมือนตัวเองก็กลั้นหายใจไปด้วย ทำให้ฉากต่อมา(ชารีฟกับองค์อาเหม็ด) เป็นฉากที่เต็มไปด้วยบรรยากาศ ความรู้สึก มากมายที่ถูกแสดงออกมา ทำให้เห็นอย่างชัดเจนเลยค่ะ ว่าระหว่างองค์หนึ่งกับองค์สอง บรรยากาศต่างกันมากๆ องค์หนึ่งเหมือนจะรู้สึกตัวว่ามาดูละคร แต่องค์สองทำให้เหมือนว่า เรากำลังเป็นอากาศ ที่มองชีวิตของคนอื่นอยู่ อยู่ในทะเลทราย แม้โดยส่วนตัวจะชอบละครเรื่องทวิภพมาก แต่ก็ออกปากชมเรื่องนี้จนมากมาย ปกติไม่ค่อยชอบดูพวกละครตบจูบมากนัก แต่เรื่องนี้เหมือนทำให้การตบจูบดูแฝงไปด้วยความรู้สึกกดดัน จากสถานะภาพ และ การดูหมิ่น ทำให้กลายเป็นเรื่องซีเรียสไปได้ ส่วนฉากที่มีการ.... กันกลางทะเลทราย ลุ้นตั้งแต่ก่อนไปดูแล้ว ว่าเค้าจะทำอย่างไร เพราะเคยอ่านจากในหนังสือมาแล้ว.... เป็นเหมือนจุดผันของเรื่องอีกฉาก โดยส่วนตัวแล้ว คิดว่าเป็นเรื่องของศิลปะ เพราะดูสวยงามมากกว่าที่จะกระตุ้นอารมณ์เพียงอย่างเดียว อยากเห็นละครไทยพัฒนาไปเรื่อยๆ อีกหน่อยจะได้มีละครไทยส่งออกไปกินตังต่างประเทศบ้าง... จากคุณ : เจ้าสาวขนมเค้ก (เจ้าสาวขนมเค้ก) - [ วันวิสาขบูชา 16:47:11 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผ่านเข้ามาอ่านเรื่องเล่า ทึ่งกับความทรงจำของเจ้าของกระทู้ ทำให้ตัวเองลองนึกย้อนถึงความรู้สึกในแต่ละฉากแต่ละช่วง มีทั้งเหมือนและไม่เหมือนเจ้าของกระทู้ ที่แน่ๆประทับใจกับความสามารถในการร้องและแสดงของคุณมอสในการเป็นชารีฟมากๆ....ไว้ถ้าไปดูอีกจะลองทบทนความคิดตัวเองว่าประทับใจส่วนใดบ้าง จากคุณ : ใจส่งถึงใจเธอมือจับกันไว้ - [ วันวิสาขบูชา 17:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านเพลินเลยค่ะ...ขอบคุณ จขกท มากๆๆเลย...เพราะอยู่ต่างประเทศไม่มีโอกาสได้กลับมาดู...ทั้งๆที่อยากดูมากๆๆ...อ่านแล้วคิดภาพตามได้เลย...ขอบคุณค่ะ... จากคุณ : i'm sad - [ วันวิสาขบูชา 18:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เพิ่งไปดูมาเมื่อวานนี้ จขกท เก็บรายละเอียดได้ดีจริงๆ ค่ะ ปรบมือให้เลย จากคุณ : ชื่อเดี้ยนสำคัญ ฉันใด - [ วันวิสาขบูชา 21:10:23 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ต้องไปดูรอบที่ 4 ให้ได้ แม่เจ้าตังค์ในเป๋าหายไปไหนนี่ จากคุณ : มิเชลของช้าน - [ 1 มิ.ย. 50 18:37:47 A:10.226.71.62 X:203.185.133.1 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ฉาก.....อลังการใช้ได้เลย สวย เด่น ยกเว้นเครื่องบิน เพลง....ผมว่าน่าจะทำได้เพราะกว่านี้นะ ใช้ซ้ำ ไปซ้ำมามากไปหน่อย เนื้อเรื่อง...ไม่ค่อยมีมุข เลยเครียดไปนิดนึง ดูแล้วมันแบบว่าไม่มีผ่อนเท่าไหร่ ตึงตลอด มอส....เห็นในความพยายามแต่ก็ยังไม่ดีพอครับ โดยเฉพาะเสียงร้อง นัท....เสียงไม่คงที่เท่าไหร่ เล่นขาด ๆ เกิน ๆ ไปพอควร  แต่แอคติ้งส่งถึงคนดูได้ดี ตั้ว....ดีโดยเฉพาะตอนพูด แต่บทร้องน่าจะฝึกอีกหน่อย วิทย์....เสียดายอ่ะ วิทย์น่าจะทำได้ดีกว่านี้ ญาญ่าหญิง...แย่งซีนอย่างแรง ผมชอบนะ สร้างสีสันให้เรื่องดี ปรบมือให้เลย ร้องดี แอคติ้งเยี่ยม ตัวประกอบอื่น ๆ...เต็มร้อยให้ 95 เลย รู้สึกเต็มที่ ส่งอารมณ์ถึงกันทุกคน ดูสีหน้าท่าทางแล้ว แบบว่าถึงแม้จะเป็นส่วนประกอบ แต่ดูตั้งใจเล่นในบทมากมาก เทคนิคพิเศษ....ยกความดีความชอบให้ทั้งหมด โรงรัชดาลัย.....ขอบอกว่าผิดหวังอ่ะ  ที่นั่งเล็ก แคบ อึดอัด ขยับตัวไม่ได้เลย จะเหยียบหัวกันตาย เมื่อย เสียใจกับที่นั่งมาก  ถ้าค่าตั๋วแพงขึ้น 1000 นึงแต่ได้เก้าอี้ที่ดีกว่านี้ก็จะยอมจ่าย สรุป ผมก็ยังโอเคกับฟ้าจรดทรายนะครับ  ถ้ามีเพื่อนถามว่าจะไปดูดีมั๊ย ผมก็ยังเชียร์  ให้ 75 เต็ม 100 ครับ ปล. พวกโปสเตอร์ ป้ายโฆษณา ของที่ระลึก ทำเจ๋งมากมากเลยยยย ขอชม จากคุณ : TORUKUNG - [ 1 มิ.ย. 50 23:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 36 รู้แต่ว่า อินไปกับนัท มีเรีย จาไปดูอีก ชอบๆๆๆ โอ๊ยเปลืองตังค์ จากคุณ : มิเชลของช้าน - [ 4 มิ.ย. 50 16:14:59 A:10.226.71.70 X:203.185.133.1 TicketID:131660 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ไปดูมาแล้วเหมือนกัน คุณนัท มีเรีย สุดยอดมากๆๆๆๆๆ ในรอบที่ดู เธอก็ร้องได้ดีมากๆๆๆๆๆ ขนลุกไปหลายครั้งเลย คือไปดูมาวันที่ 26 รอบค่ำนะ แต่เท่าที่ฟังมา ณ บัดnow ได้ข่าวว่า เสียงของเธอเริ่มหายไปบ้าง บางคนก็ว่าเธอร้องเพี้ยน..ร้องโหน...คงเป็นเพราะเธอเล่นมาหลายรอบแล้ว และแทบไม่ได้พักเลย (คุณบอย..คุณนี่โหดจิง เพิ่มรอบอีกแล้วหละสิ) คือ น่าจะให้พักบ้างน่ะ . เอาจริงๆ ที่เมืองนอก ละครเวที เค้าคงไม่ได้มีให้ชมกันทุกวัน ถ้าคุณต้องการจะขายบัตรหลายๆๆๆรอบแบบนี้ คุณน่าจะแบบว่า เล่นเฉพาะ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จะดีกว่ามากๆๆๆนะคะ ไม่เหมือนทวิภพนะคะ ที่มี 2 คู่ ไม่ใช่เล่นเกือบทุกวันแบบนี้ นักแสดงก็แย่กันพอดีสิ เมื่อนักแสดงไม่ไหว คนดูก็ผิดหวัง .. บ่นกันอีก แล้วจะไม่ให้ท้อกันได้อย่างไร ถ้าแบบว่า เล่นเฉพาะ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ คุณจะให้เล่นสัก 100 รอบ เล่นไปทั้งปี ก็คงไม่มีใครมาบ่น...สงสารนักแสดงจริงๆ ละครเวที เป็นอะไรที่ต้องใช้พลังมากๆๆๆ ยากมากๆๆๆ ไหนจะต้องเรื่อง อารมณ์ เรื่องอะไรต่ออะไรอีกกกกก เฮ้อ...พลาดแล้วหละคุณบอย แค่รอบที่ดิชั้นไปดูเมื่อวันที 26 พ.ค. คุณมอส ก็ผอมซะคอยาวเป็นยีราฟแล้ว จะไหวมั๊ยเนี่ยะ ชารีฟ+มิเชล สงสารจริงๆ ดิชั้นติดตามละครเวทีเรื่องนี้มาตั้งแต่รู้ว่าคุณนัทมีเรีย จะมารับบทมิเชลแล้ว.. ดิชั้น ก็ไม่อยากให้คนดูผิดหวังกับความสามารถของนักแสดงทุกท่าน รวมถึงมิเชลสุดเลิฟ..อยากให้ทุกคนให้กำลังใจนักแสดง และเข้าใจว่า เมื่อมีหน้าที่ต้องเล่น ก็คงจะต้องเล่นและต้องทำให้ดีทีสุด ขอให้ทุกคนรักษาสุขภาพดีๆๆๆๆด้วยคะ จะได้มีแรงงงเล่นกันต่อไป จากคุณ : แล้วแผ่นฟ้าจะจรดลงผืนทราย... - [ 7 มิ.ย. 50 01:30:37 A:125.24.65.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 ดูมาแล้ว5รอบ แต่ละรอบ คนดู ก้อไม่เหมือนกันค่ะ บางรอบคนดูก้อชอบฉากฝนดาวตกบางรอบก้อไม่ชอบ น่าสงสารพี่มอสคงเหนื่อยน่าดู (ต่อไปพี่คงจะผอมมากกว่านี้) พี่นัทก้อเล่นได้ดีมาก ส่วนพี่ตั้ว น่าเกรงขามสมกับเป็นราชาเลยค่ะ ส่วนตัวแล้วเราว่าเราชอบฉาก ฮาเร็มนะ กับฉาก ชาวคาราวานอ่ะ เพราะว่าทั้งเรื่องดูเหมือนจะมีแค่2ฉากนี้ที่ไม่เครียดขอตินิดนึงว่า พี่วิทย์สูงน้อยไปหน่อย เวลาเต้นเหมือนการ์ฟิลด์เลยอ่ะ ส่วนฉากที่ร้องไห้ก้อคือฉาที่ แคชฟียา โดนล่ามตรวนอ่ะ ดูรอบแรก สะเทือนใจอย่างแรง น่าสงสาร เหมือนจะเป็นบ้าไปเลย สรุปแล้วดีมากๆ ไปดูกันเยอะๆนะค่ะ ส่วนเราต้องมีรอบที่6แน่นอน จากคุณ : คงไม่อาจมีวันที่แผ่นฟ้าจรดทราย - [ 17 มิ.ย. 50 01:46:37 A:192.168.0.33 X:124.121.3.68 TicketID:131871 ]