ความคิดเห็นที่ 1 King Crimson: In the Court of the Crimson King (1969) Although plenty of experimentation had occurred since 1967 (the year that also gave us Sgt. Pepper, Pink Floyd’s Piper at the Gates of Dawn, and The Moody Blues’ Days of Future Passed), the vast majority of it was noodling with various elements of progressive rock. Yet nothing – absolutely nothing – prepared the world for this groundbreaking, trend-setting, dark, and frighteningly brilliant album, the one that virtually single-handedly defined the genre. Master guitarist and composer Robert Fripp, bassist Greg Lake (pre-ELP), keyboardist Ian McDonald, drummer Michael Giles, and lyricist Peter Sinfield created a gestalt of prog sensibilities and virtuoso musicianship. From the opening eerie effects, aggressive guitar and “fritched” vocals of “21st Century Schizoid Man” to the paranoiac Mellotron-laced fade-out of the title track, this album broke so much ground that it still stands today as a singular achievement in rock. No collection is complete without it, and it never fails to create goosebumps no matter how often it is listened to. (second choice: Larks Tongues in Aspic, 1973) เห้นด้วยประการทั้งปวง โดยเฉพาะประเด็นที่ว่า เป็นอัลบั้มแรกที่มีความเป็น Prog แบบเต็มตัวจริงๆ   สำหรับมีอใหม่ ต้องไม่พลาดอัลบั้มนี้ครับ ฟังไม่ยากเลย เพลงเพราะๆก็มี ส่วนตัว คิดว่า second choice น่าจะเป็น Red มากกว่า เพราะเพลง Starles เพลงเดียว   แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 10:26:29 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 The Moody Blues: On the Threshold of a Dream (1969) Having helped create the genre with their debut album (Days of Future Passed, 1967), the Blues were producing an average of two albums per year of the most well written, astoundingly produced prog out there. This album – with its emotional mixture of joy, melancholy, sadness and hope – brings it all together for them, and remains among the most awe-inspiring albums of the genre. (second choice: A Question of Balance, 1970) ถ้ามองจากดนตรีเป็นหลัก ชุดนี้ อาจจะเหมาะสม แต่ถ้ามองจากมุมมองของการพัฒนาการของดนตรี Prog Rock ผมว่า Days of The Future Passed น่าจะเหมาะกว่า แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 10:58:18 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:42:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Emerson Lake & Palmer: Emerson Lake & Palmer (1970) This “prog power trio” (comprised of former members of The Nice, King Crimson, and Atomic Rooster) created “bombast” prog at its best, taking classical pieces and adapting them for rock instrumentation, and writing quasi-classical and pop pieces with a decidedly “pompous” edge. Top-notch virtuoso musicianship takes it to another level entirely. (second choice: Trilogy, 1972) หลายคน อาจจะงงว่า ทำไมไม่เป็น Tarkus หรือ Brain Sergery ผมมองว่า ทั้งสองชุด คุณภาพของแต่ละเพลงในอัลบั้มต่างกันค่อนข้างมาก ในขณะที่ชุด Emerson, lake and palmer  มีความสมดุลย์กันมากกว่า   มือใหม่ จะเรียนรู้ของอีกรูปแบบนึงของวง Prog Rock  นั่นคือ วง Trio ที่มีแค่ กลอง เบส และ คีย์บอร์ด แต่สามารถทำเพลงออกมาได้หนักแน่นไม่แพ้วง 4-5 ชิ้นเลย แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 11:08:25 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Jethro Tull: Thick as a Brick (1972) Led by the quirky and brilliant songwriter-vocalist-flautist Ian Anderson, Jethro Tull had already long been producing the most wide-ranging prog of any band when they released this “magnum opus” – among rock’s great full-length narrative concept albums. Extremely approachable, it relates the (fictitious) story of a young man who is suspended from school for writing a quasi-pornographic poem. The album masterfully blends elements of classical, medieval, jazz, rock and pop. (second choice: Minstrel in the Gallery, 1975) อีกชุดที่สมควรอย่างยิ่ง  แม้ว่าจะมีแค่เพลงเดียว แบ่งเป็น 2 ภาค แต่ทั้งทำนองและการเล่นดนตรีของวง ทำออกมาได้ดีมากๆ สำหรับมือใหม่ นี่คือ การผสมดนตรีโฟล์คเข้ากับ Prog Rock ได้ยอดเยี่ยม ส่วนตัวเพลงทำนองติดหูทั้งนั้น แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 11:02:31 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Yes: Close to the Edge (1972) Once master axe-man Steve Howe and legendary keyboardist Rick Wakeman joined founding members Jon Anderson (lyrics/vocals), Chris Squire (bass), and Bill Bruford (drums) early in 1972, Yes (and their “rival,” Genesis) dominated their subgenre (symphonic prog), putting out consistently creative, challenging, technically virtuosic, heavily textured, and heavily produced albums, often writing LP-side-length masterworks of stunning musical and vocal complexity, and lyrical fantasy. Widely considered their best work, this album joins King Crimson’s In the Court as one without which no true prog collection is complete. (second choice: The Yes Album, 1971) ถ้า List อันนี้ให้แค่ชุดเดียว ผมจะเลือกชุดนี้ มือใหม่ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 11:09:46 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 Gentle Giant: Octopus (1972) Among the most highly revered but lesser-known prog bands, this sextet of virtuoso multi-instrumental intellectuals created among the most intricate, and often exciting, amalgams of classical, medieval, and rock ever produced, adding in a healthy dose of humor and ending up with something complex yet approachable, even by the novice. Note should be made that their vocal harmonies rank with – and often surpass - the best of Yes, Queen, and other harmony-heavy bands. (second choice: In a Glass House, 1973) อัลบั้มที่แสดงถึงคุณสมบัติด้านเทคนิคของความเป็น Prog Rock ได้อย่างเหมาะมากๆ โดยเฉพาะ ความซับซ้อน ของการทำดนตรี รวมไปถึง การประสานเสียง ในแบบที่ โ-ค-ร-ต ซับซ้อน ผมเคยดู DVD การแสดงของวงนี้ พวกเค้าเล่นได้ตามที่อัดในสตูดิโอยังไงยังงั้นเลย มือใหม่อาจจะระวังนิดนึง เพราะท่านอาจจะต้องใช้เวลาสักพักกว่า "ย่อย" แต่ละเพลงในชุดนี้   แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 11:16:58 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:45:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Pink Floyd: Dark Side of the Moon (1973) There is little that has not been said about this album, which richly deserves all the accolades it has received. Nor are there enough adjectives to describe its brilliance, nor enough words to explain why. Having helped create the genre with its debut album (Piper at the Gates of Dawn, 1967), having continued to develop as a psychedelic band with an unrelenting experimental edge, and having influenced both the genre as a whole and dozens of other bands, Pink Floyd’s masterwork brought prog to the masses, perfectly combining it with pop sensibilities. There is a reason this is the top-selling prog album of all time, spending a record 20 years on Billboard’s Top 200. Needless to say, another album without which no prog collection is complete. (second choice: Animals, 1977) แม้ว่า จะดูด้อยกว่าชุดอื่นๆในด้านเทคนิดการเล่นดนตรี แต่ชุดนี้คือ Space rock ที่ผสมความเป็น maintream ได้ลงตัวที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยที่เดียว ห้ามพลาดเช่นกัน แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 11:24:11 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:45:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 Genesis: Selling England by the Pound (1973) Along with Yes, Genesis dominated symphonic prog for well over a decade. Founded in 1970 by theatrical-minded lyricist/singer Peter Gabriel, the internal progression of the band was among the most natural of any group, as viewed through the lens of their first four albums. Thus it was that on this, their fifth album, the band would bring it all together and create a true masterpiece of prog. Combining the confident classical style of keyboardist Tony Banks, the deceptively simple, solid bass of Mike Rutherford, the moody, minimalist guitar work of Steve Hackett, and the almost frighteningly brilliant complexity of Phil Collins’ drumming, Gabriel brought the band to its pinnacle with this winsome quasi-conceptual ode to the homeland. (second choice: Foxtrot, 1972) เหมาะสมอย่างยิ่ง อัลบั้มที่ให้ความหมายของ "ซิมโฟนิคโพรเกรสซีฟ" อย่างแท้จริง ยิ่งใหญ่ อลังการ และไพเราะในเวลาเดียวกัน อีกชุดที่มือใหม่ ควรจะหามาฟังอย่างเร่งด่วน ถ้าคุณยังไม่เคยฟัง แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 11:20:57 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Frank Zappa: Apostrophe (1974) With over 100 albums to his credit (the vast majority of which are very much worth listening to), trying to choose a “best” Zappa album is an exercise in futility inside an exercise in futility. However, if one is going to choose a single album that is approachable (especially by the novice) and not likely to get tedious after repeated listenings, Apostrophe is a good place to start, as it includes three of Zappa’s funniest, funnest compositions (“Don’t Eat the Yellow Snow,” “Cozmik Debris,” “Stinkfoot”) and one of his best instrumentals (the title track). (second choice: Over-Nite Sensation, 1973) จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:46:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Rick Wakeman: The Myths & Legends of King Arthur and the Knights of the Round Table (1975) If prog is about the elements listed in the preface above, then this album is as good a place as any to start the novice, as it is almost without question the perfect blending of concept, fantastical lyrics, orchestra, chorus, rock band, and almost every other element of prog noted above. It also happens to be an exceptionally brilliant and exciting album as fresh on the one-hundredth listen as it was on the first. (second choice: The Six Wives of Henry VIII, 1973). จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Nektar: Recycled (1975) Nektar had been creating experimental and psychedelic prog since 1971, and truly “found their footing” in 1974 with Remember the Future, their first cohesive full-length concept album. [N.B. Along with Pink Floyd, Nektar was one of the progenitors of the type of stage and light shows later associated with arena rock.] However, with Recycled, the band finally mastered a crucial element: the use of keyboards and the recording studio to create textures and atmospheres that truly “enveloped” the music (it helped that they brought in guest keyboard master Larry Fast). With ecology and the environment as their theme (an issue about which they truly care, and would use again), Nektar delivered a masterwork of beauty, poignancy, and complexity, centered around guitarist-songwriter Roye Albrighton’s unique and compelling guitar style. (second choice: Remember the Future, 1974) ผมเคยฟังแต่ชุด Remeber the future ซึ่งออกไปทาง Space rock มากๆ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 11:27:32 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:47:52 ]

ความคิดเห็นที่ 12 Mahavishnu Orchestra: Visions of the Emerald Beyond (1975) As much jazz fusion as prog rock, Mahavishnu produced among the most complex and demanding music in prog, and included some of the most technically gifted musicians in any genre. And although Birds of Fire (1973) is considered by most Mahavishnu aficionados to be their “magnus opus,” I chose Visions because it is a more “approachable” album, and thus might be less “frightening” for the novice (well, at least a little bit ). (second choice: The Inner Mounting Flame, 1971). แม้ว่าถ้ามองในงแ Fusion Jazz ชุดอย่าง Birds of Fire หรือ Inner Mouning Flame น่าจะเหมาะว่า จริงๆชุด Apocalypse น่าจะเหมาะกว่าด้วยซ้ำ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 50 11:29:47 จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Klaatu: Hope (1977) For my “baker’s dozen” final choice, I have chosen this album for a host of reasons in addition to the fact that, despite its obvious brilliance, it is perhaps the most under-appreciated album in all of prog. Keeping in mind that I am going to be on a desert island with only thirteen albums, the other reasons I chose this obscure, but undeniably extraordinary, album are (i), since I can’t take any Beatles with me, Klaatu is the next best thing, given their unabashed, unapologetic Beatle-esque sound, and (ii) the story is about a man who is the sole survivor of his entire planet – and what could be more appropriate under the circumstances?! (second choice: Klaatu, 1976) จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มีทั้งของตาย และของแปลก เดี๋ยวบ่ายๆ จะมาให้ความเห็น ท่านอื่นๆ ใส่ได้เต็มที่เลยนะครับ จากคุณ : Analog Kid - [ 7 มิ.ย. 50 09:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 15 "เว็ป Culturecatch ได้เลือก 13 อัลบั้มของ Prog Rock สำหรับคอโพรเกรสซีฟ ถ้าต้องไปติดที่เกาะร้างกับคนที่ไม่เคยฟัง prog ก่อน   จะแนะนำให้รู้จักว่า Prog เป็นอย่างไร" แสดงว่าเป็นอัลบั้มพร็อกที่เข้าถึงไม่ยากสำหรับมือใหม่ (อย่างผม) ใช่ไหมครับ จากคุณ : spontaneous - [ 7 มิ.ย. 50 10:07:12 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นพูดถึงงาน Prog. อยากให้คุยเรื่องของ Psychedelic บ้างจัง ไงก็มาจากแหล่งเดียวกันน่ะ แง๊บ จากคุณ : wicked man - [ 7 มิ.ย. 50 10:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 บวกลบอายุกันแล้ว อายุของ prog rock ก็พอ ๆ กันกับคนฟังอย่างผมเลยนะเนี่ย 555 - 13 อัลบั้มข้างต้นส่วนใหญ่จะโดนใจ ยกเว้น Frank Zappa / Apostrophe, Nektar / Recycled และ Mahavishnu Orchestra / Visions Of The Emerald Beyond ที่ผมต้องยอมรับว่ายังไม่ได้ลิ้มลอง โดยส่วนตัว อัลบั้มของ Nektar ที่น่าจะเข้ารอบ น่าจะเป็น Remember The Future มากกว่า - ดีใจแกมประหลาดใจเล็ก ๆ ที่อัลบั้มของ Klaatu ก็เข้ารอบกับเขาด้วย แรกที่ได้ฟังผลงานสองชุดแรกของ Klaatu ผมนึกว่า The Beatles กลับมารวมตัวกันใหม่โดยใช้ชื่อใหม่เสียอีก ยังไงยังงั้น - เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผมได้ประมูลแผ่นเสียงอัลบั้ม Octopus ของ Gentle Giant ที่เป็นแผ่นผลิตในญี่ปุ่น แต่แพ้ประมูล และราคาปิดแพงมาก เกือบ 150 เหรียญยูเอส นึกไม่ถึงว่าจะแพงมากมายขนาดนั้น, นั่นก็แสดงว่าอัลบั้มนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ (ใส่ราคาแค่ไม่ถึง 100 เหรียญ จะชนะได้อย่างไร???) ขอบคุณสำหรับข้อมูล แล้วจะรออ่านภาคต่อครับ คุณ Analog Kid จากคุณ : ปีศาจลายคราม - [ 7 มิ.ย. 50 10:21:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 นี่คือหน้าปกอัลบั้ม Klaatu / Hope (1977) ครับ จากคุณ : ปีศาจลายคราม - [ 7 มิ.ย. 50 10:26:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ ปีศาจลายคราม เอาแผ่นมายั่วน้ำลายอีกแล้วแฮะๆ ผมเป็นคนหนึ่งแหละที่ชอบ อาร์ตเวริค ของงาน Prog ว่างๆเอามาโชว์ อีกน่ะครับ ชอบครับ จากคุณ : Rhythm Devils - [ 7 มิ.ย. 50 12:20:39 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อืม แล้ว 1 มิ.ย. 67 นี่อัลบั้มอะไรออกเหรอครับ? (หรือไม่ใช่อัลบั้ม) ป.ล. ผมพยายามแสกนแล้วแต่ไม่เจอครับ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 7 มิ.ย. 50 12:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อยากฟังงานแปลกๆอย่าง Mahavishnu Orchestra  จัง ลองไปฟัง Sample แล้วเจ๋งดีอะ จากคุณ : Rhythm Devils - [ 7 มิ.ย. 50 12:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 #19 OK ได้เลยครับ คุณ Rhythm Devils ต่อจากความเห็นในข้อก่อน ผมมีความเห็นเพิ่มเติมดังนี้ - ในกระบวนอัลบั้มของอีแอลพีตั้งแต่อัลบั้มแรกถึงชุด Brain Salad Surgery นั้น ดูเหมือนว่า อัลบั้มชุดแรกนี้จะมีเพลงที่แข็งแกร่งทุกเพลง ยกเว้นเพลงตลาดอย่าง Lucky Man แม้กระนั้น เพลง Lucky Man ก็ยังถือเป็น trademark ของ ELP เพราะเป็นเพลงบัลลาดที่เข้าถึงง่ายที่สุด แต่โดยส่วนตัว Brain Salad Surgery น่าจะเป็นอัลบั้มที่ ELP ขึ้นถึงจุด peak แล้ว แต่การบันทึกเสียงไม่ค่อยเอาไหน สู้ชุดแรกไม่ได้ ดังนั้น second choice ผมขอยกตำแหน่งให้ BSS มากกว่าที่จะเป็น Trilogy *ผมไม่แน่ใจว่าเสียง minimoog ในตอนท้ายเพลง Lucky Man นั้น เป็นเสียง moog ที่เล่นเป็นครั้งแรกของโลกในเพลงนี้หรือไม่? เพราะบางคนยืนยันว่าใช่ - นักวิจารณ์บางคนไม่ค่อยชอบอัลบั้ม On A Threshold Of Dream ของ The Moody Blues สักเท่าไร เพราะมันออกไปในแนว psychedelic pop rock ปลายยุค 60 มากไปหน่อย แต่หากเอาวิวัฒนาการทางดนตรีของ The Moody Blues มาพิจารณา ถือว่าอัลบั้มชุดนี้มีวิวัฒนาการ ไม่ว่าจะเป็นการสร้างคอนเส็พท์เพลงที่มีเนื้อหาชวนฝัน การแทรกคำพูดที่เป็นบทกวีเข้าไปในเนื้อหาของเพลง หรือแม้แต่การสร้างเสียง special effects ในแบบอวกาศ ต้องยกให้ชุดนี้ครับ แต่ second choice นี่ โดยความเห็นส่วนตัว ผมว่าน่าจะเป็นชุด To Our Children's Children มากกว่า - ใคร ๆ ก็บอกว่า อัลบั้ม Fragile ของ Yes น่าจะเข้าถึงง่ายที่สุด แต่ถ้าจะพูดถึงความเป็น symphonic prog ที่สมบูรณ์แบบที่สุด ต้องเป็น Close To The Edge เท่านั้นครับ - สำหรับใครที่จะเป็นแฟนของ Gentle Giant ต้องเก็บชุด Octopus ก่อนเพื่อน เพราะดูจะเข้าถึงได้ง่ายที่สุด และเป็น masterpiece ชุดหนึ่งในโลก prog rock - Thick As A Brick / Jethro Tull สุดยอดมหากาพย์ดนตรี เพลงเดียวกินเนื้อที่แผ่นเสียงเต็มทั้งหน้า A และหน้า B คนฟังไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะต้องนั่งฟังให้จบรวดเดียวตลอดทั้งอัลบั้ม แต่ second choice นี่ โดยความเห็นส่วนตัว ผมให้ชุด Passion Play ที่ออกต่อจาก TAAB นี่ละ... เพลงแบบ epic ยาว ๆ เหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่นักวิจารณ์ส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบอัลบั้มชุดนี้ แต่ถึงอย่างไร ทั้ง Thick As A Brick และ A Passion Play ก็ติดชาร์ทอันดับหนึ่งในอเมริกาทั้งคู่ - Dark Side Of The Moon ความจริงผมไม่ค่อยศรัทธากับแนวเพลงและฝีมือการเล่นดนตรีของ Pink Floyd สักเท่าไร แต่ต้องยอมรับว่าอัลบั้มชุดนี้มันคือตำนานระดับ breakthrough ของ PF จริง ๆ ทั้งในแง่บทเพลงและการสร้างสรรค์เสียงให้พวก audiophile ยอมรับได้ ส่วน second choice ผมเห็นด้วยว่าน่าจะยกตำแหน่งให้ Animals อัลบั้มอื่นที่ผมไม่ได้กล่าวถึง หลายท่านคงจะคุ้นเคยดีอยู่ และเหตุหนึ่งที่ไม่พูดถึงก็คือ ยังไม่เคยฟังอัลบั้มบางชุด ตามที่ได้เรียนให้ทราบแล้วครับ จากคุณ : ปีศาจลายคราม - [ 7 มิ.ย. 50 13:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มหาวิศณุออร์เคสตร้า นี่ทางวงคงไม่นึกไม่ฝันว่า อัลบั้มจะกลายเป็นต้นตำนานของ prog rock กับเขาด้วยหรอกนะครับ เพราะอัลบั้มนี้จริงๆเป็นผลพวงต่อเนื่องมาจากอัลบั้ม bitches brew ของ ไมลส์ เดวิส ซึ่งเป็น jazz-rock fusion อัลบั้มแรกๆของโลก จากคุณ : Younger Pat - [ 7 มิ.ย. 50 14:14:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 งั้นตกลงนี่ Fusion Jazz (Rock) Go To Prog. Rock อะดี ไม่ใช่ Avant Garde Goto Psychedelic and Goto Prog. Rock หรอกเหรอเนี่ย!! จากคุณ : wicked man - [ 7 มิ.ย. 50 14:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มี นักเขียนเกี่ยวกับ progrock กล่าวว่า album ที่ถูกจัดเป็น prog rock แรกสุด คือ The Moody Blues - days of the future passed ออกปี 1967 jerry lucky ผู้เขียน the progressive rock files จากคุณ : dr. buska (dr. buska) - [ 7 มิ.ย. 50 14:40:02 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ชุดนี้ จากคุณ : dr. buska - [ 7 มิ.ย. 50 14:41:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แต่โดยทั่วไป ทุกคน ยกให้ ชุดนี้ครับ เป็น the fist prog rock album 1967 จริง ๆ เป็นเพราะ ความอิจฉา the pet sounds ของ  beach boys จึงเกิด The Beatles Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band จากคุณ : dr. buska - [ 7 มิ.ย. 50 14:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 28 #25-26 โดยส่วนตัว ผมเห็นด้วยกับความเห็นและข้อมูลของคุณ dr. buska ว่า อัลบั้ม Days Of Future Passed ของ The Moody Blues น่าจะเป็นอัลบั้มแรกสุดที่ถือว่ามีความเป็น prog rock โดยพิจารณาจากเนื้อหาที่ร้อยเรียงเป็นเรื่องราว การเรียบเรียงดนตรีที่แสนวิจิตรบรรจง การนำดนตรีจากวงออร์เคสตร้ามาผสมผสานกับวงร็อค และแม้กระทั่งการบุกเบิกนำเอา sampling keyboard ยุคแรก คือ mellotron มาเล่นอย่างจริงจัง ก็สมควรจะยกตำแหน่งนี้ให้ MB เขาล่ะครับ แต่ในปี 1967 อัลบั้ม Sgt. Pepper... เกิดดังเปรี้ยงปร้างขึ้นมาในปีเดียวกันที่ออก Days Of Future Passed เรื่องนี้ บารมีใครเหนือกว่ากัน ก็คงจะเป็นที่รู้กันดี เพื่อนผมคนหนึ่งเคยบอกว่า Three Greatest Rock Albums of The Century (โหวตกันเมื่อปี 2000) ได้แก่ Sgt. Pepper..., Days Of Future Passed และอีกชุดหนึ่งอะไรก็ไม่รู้ เพื่อนของผมคนนั้นมันนึกไม่ออก ไม่แน่ใจว่าจะเป็น Dark Side Of The Moon หรือเปล่า? แต่ที่แน่ ๆ หากจะโหวตให้ Days Of Future Passed เป็นอัลบั้มที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการเพลง prog rock ในฐานะที่เป็นอัลบั้มปฏิวัติวงการแล้วล่ะก็ ผมไม่เถียงโดยเด็ดขาดเลยครับ จากคุณ : ปีศาจลายคราม - [ 7 มิ.ย. 50 15:06:06 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณมากเลยครับ สำหรับคำตอบ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 7 มิ.ย. 50 16:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สำหรับการติดเกาะ Wish You Were Here น่าจะไปแทน Dark Side นะ จากคุณ : Hurricane_love goldfish - [ 7 มิ.ย. 50 20:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 31 VOTE! จากคุณ : Anduril - [ 7 มิ.ย. 50 21:03:08 ]