PANTIP.COM : C5556692 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!คุณครูที่รักกกกกก......หนูขอจำคำสั่งสอน......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! [Retro]

ความคิดเห็นที่ 24

ในปัจจุบันจะพบว่า มีข่าวลงหนังสือพิมพ์ว่า ครูตีเด็กนักเรียน ครูชกนักเรียน จนได้รับบาดเจ็บ ผู้ปกครองนำเด็กนักเรียนมาแจ้งความดำเนินคดีฐานทำร้ายร่างกายตามประมวลกฎหมายอาญา เป็นจำนวนมาก ปัญหาที่ถกเถียงกันมาก คือ ครู อาจารย์มีหน้าที่อบรมสั่งสอนเด็กเพื่อให้มีความรู้และเป็นคนดีของสังคม มีอำนาจลงโทษด้วยการตีหรือเฆี่ยน เด็กนักเรียนหรือนักศึกษา หรือไม่
ผู้เยาว์ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 19,20 หมายถึง บุคคลที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ คือ มีอายุยังไม่ถึงยี่สิบปีบริบูรณ์ หรือมีการสมรสโดยชอบด้วยกฎหมาย
อีกทั้งมาตรา 1566 ของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ยังบัญญัติให้บุตรผู้เยาว์อยู่ในความปกครองของบิดามารดาในอำนาจปกครองดังกล่าวยัง หมายถึง การมีสิทธิทำโทษบุตรตามสมควรเพื่อว่ากล่าวสั่งสอนเช่น ตีเพื่อว่ากล่าวสั่งสอนตามสมควรเท่านั้น แต่จะเป็นการลงโทษรุนแรงเกินปกติวิสัยของการว่ากล่าวสั่งสอนหรือเพราะอาฆาตโกรธแค้น ผิดปกติวิสัย เช่น ใช้มีดฟัน เอาเตารีดนาบ หรือมัดโยงเขื่อ เฆี่ยนด้วยหวาย เป็นต้น การตีดังกล่าวนี้บิดา มารดา ก็จะมีความผิดฐานทำร้ายร่างกาย ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295,297 และพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ.2546 ที่บัญญัติว่าหากผู้ใดกระทำหรือละเว้นการกระทำอันเป็นการทารุณกรรมต่อร่างกายหรือจิตใจของเด็ก ฝ่าฝืนมีโทษจำคุกไม่เกินสามเดือน หรือปรับไม่เกินสามหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ (มาตรา 26,78)
ดังนั้น จะพบว่าความเป็นบิดา มารดา ของผู้เยาว์นั้นตามกฎหมายกำหนดให้อำนาจสามารถทำโทษบุตรผู้เยาว์ได้ ถ้าเป็นการตีที่ว่ากล่าวสั่งสอน
ส่วนครู หรืออาจารย์นั้น ไม่มีกฎหมายกำหนดไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ให้มีอำนาจเหมือนบิดา มารดา แต่การที่บิดา มารดาส่งบุตรไปศึกษาเล่าเรียนในโรงเรียน ถือว่าบิดา มารดาได้มอบสิทธิในการทำโทษบุตรให้ครูบาอาจารย์ในโรงเรียนดังกล่าว และถือว่าบิดา มารดาได้มอบสิทธิที่จะให้ครูบาอาจารย์ทำโทษบุตรตามวิธีการทำโทษตามปกติที่ใช้อยู่ในโรงเรียนนั้นๆ ด้วย (ประสบสุข บุญเดช : คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยครอบครัว นิติบรรณการ 2543 หน้า 626)
โดยกระทรวงศึกษาธิการได้มีระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษา พ.ศ.2515 และระเบียบกระทรวงศึกษาธิการ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2522 ซึ่งออกโดยอาศัยอำนาจของประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่ 132 กำหนดวิธีการลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษา ที่ ประพฤติหรือฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับของสถานศึกษา ให้ลงโทษตั้งแต่ ว่ากล่าวตักเตือน เฆี่ยน ทำทัณฑ์บนสั่งพักการเรียน ให้ออกจนถึงคัดชื่อออกสำหรับการเฆี่ยน ให้เฆี่ยนด้วยไม้เรียว เหลากลม ผิวเรียบ เส้นผ่าศูนย์กลางไม่เกิน 0.7 เซนติเมตร ที่บริเวณก้นหรือขาอ่อนท่อนบนด้านหลัง ซึ่งมีเครื่องแต่งกายรับรอง กำหนดการเฆี่ยนไม่เกิน 6 ที การเฆี่ยนต้องทำในที่ไม่เปิดเผย และในลักษณะเพื่อว่ากล่าวสั่งสอนให้เข็ดหลาบ
ต่อมาวันที่ 1 พฤศจิกายน 2543 กระทรวงศึกษาธิการได้ปรับปรุงระเบียบว่าด้วยการลงโทษนักเรียน หรือนักศึกษาใหม่ โดยโทษที่จะลงแก่นักเรียนหรือนักศึกษาที่กระทำความผิดมี 5 สถาน 1) การว่ากล่าวตักเตือน 2) ทำกิจกรรม 3) ทำทัณฑ์บน 4) พักการเรียน 5) ให้ออก (ระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษา พ.ศ.2543)
และมีการแก้ไขเปลี่ยนแปลงในปี พ.ศ.2548 กำหนดให้มีการลงโทษแก่นักเรียนหรือนักศึกษาใหม่ คือ
1) ว่ากล่าวตักเตือน 2) ทำทัณฑ์บน 3) ตัดคะแนนความประพฤติ 4) ทำกิจกรรมเพื่อให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม
(ตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการลงโทษนักเรียนและนักศึกษา พ.ศ.2548)
ดังนั้น การลงโทษของครูบาอาจารย์ ที่จะลงโทษแก่นักเรียนหรือนักศึกษา ต้องเป็นไปตามระเบียบของกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษา จะไปลงโทษนอกเหนือจากระเบียบที่กำหนดไว้ไม่ได้ ถือว่าไม่มีอำนาจโดยชอบด้วยกฎหมายที่จะทำได้
แต่ก่อนปี พ.ศ.2543 ครู อาจารย์ สามารถลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษาที่ทำผิดระเบียบได้โดยการเฆี่ยนตี แต่การที่จะเฆี่ยนหรือตีต้องใช้ไม้เรียวเหลากลม ผิวเรียบ เส้นผ่าศูนย์กลางไม่เกิน 0.7 เซนติเมตร และต้องตีบริเวณก้นหรือขาอ่อนท่อนบน ด้านหลัง ซึ่งมีเครื่องแต่งกายรับรอง และให้ตีได้ไม่เกิน 6 ที
แต่ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2543 ครูบาอาจารย์จึงไม่สามารถลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษา โดยการตีหรือเฆี่ยนได้ เพราะขัดระเบียบของกระทรวงศึกษาธิการที่เป็นระเบียบที่ให้อำนาจลงโทษได้ตามกฎเกณฑ์ที่กำหนดไว้เท่านั้น การที่จะลงโทษนอกเหนือจากที่กำหนดไว้ จึงไม่ชอบด้วยระเบียบปฏิบัติของทางราชการ และไม่มีกฎหมายให้อำนาจ ดังเช่น บิดา มารดาของผู้เยาว์ แต่อย่างใด
การที่ครูบาอาจารย์ ตีนักเรียนหรือนักศึกษา จนได้รับอันตรายแก่กายจึงไม่มีกฎหมายยกเว้นความผิดหรือยกเว้นโทษ ถ้านักเรียนหรือนักศึกษา รวมทั้งผู้ปกครองมาร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนให้ดำเนินคดีก็จะมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้อื่นเป็นเหตุให้ได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295 หรือ 297 ก็ได้ ถ้านักเรียนได้รับบาดเจ็บสาหัส ซึ่งเป็นความผิดกฎหมายอาญา
ดังนั้น สำนวนไทยที่ว่า “รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี” จึงใช้ได้กับบิดา มารดา และบุตรเท่านั้น แต่จะนำมาใช้กับครู อาจารย์ กับนักเรียน นักศึกษา ไม่ได้ครับ เพราะไม่มีกฎหมายให้อำนาจไว้

โดย นายสมพงศ์ เย็นแก้ว อัยการจังหวัดคดีเยาวชนและครอบครัว จังหวัดตาก
วันที่ 17 พฤษภาคม 2550

จากคุณ : ลอกเขามาแปะ - [ 17 ก.ค. 50 22:12:44 A:222.123.197.130 X: ]