เรื่องราวที่เรียงร้อย ในหนึ่งค่ำคืนที่แสนน่ารัก
เมื่อเรื่องราวเริ่มร้อยเรียง ให้เห็นความเอาใจใส่ของพี่ชายคนหนึ่งกับเด็กที่แสนจะเอาแต่ใจ
...........มหกรรมหาของ ของหายก็ได้เวลาเริ่มต้น
ต้อล : ขอที่ชาร์ตหน่อยดิ
( หันไปทางเตียงมิว..แต่อ้าว...คอยดูกัน)
...นี่ครีเอทีฟของต้อลหายไปไหน
(ของของต้อล...แล้วทำไมต้องถามพี่นัทล่ะ)
นัท : อีกแล้วเหรอ
(เสียงหัวเราะบ่งบอกความเอ็นดูนะ...คิดว่า)
ต้อล : เอ้ย...เอาไปไหนวะเนี่ย โอ้ย..พรุ่งนี้ค่อยหาโว้ย
(โวยวายละ)
นัท : ประจำ
( ซ้ำเติม แต่ว่า...ก็เหลือบมองอยู่นะ)
ต้อล : แล้วเนื้อเพลงของต้อลวางไว้ไหนล่ะเนี่ย
(ทำเป็นหาเอง ซ้ายขวา...)
จนนัทอดรนทนไม่ไหว ต้องเอ่ยปาก...ไม่งั้นคนที่จะต้องหาให้ไม่แคล้ว...........
นัท : เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยหา
ต้อล : แล้วแว่นตาต้อลล่ะ
........มันหาของหายเป็นชุด แต่ยังหาไม่เจอสักชุด เฮ้อออออ
หัวเตียงน้องหัวเตียง....เออ!เจอจนได้
นัท : พรุ่งนี้คาบแรกเป็นซ้อม
ต้อล : อะไรนะ
นัท : พรุ่งนี้คาบแรกเป็นซ้อม เสียงเริ่มเน้น...นอกจากขี้ลืมน้องมันเริ่มหูไม่ดีอีกต่างหาก
ต้อล : อ๋อ..เออ..ใช่ ต้อลไม่อยากเครียดตอนนี้
พี่นัทเริ่มทำเป็นไม่สนใจ....แต่งเพลงต่อดีกว่า
นัท : แม้เราต้องห่างไกล~~~ แต่หัวใจไม่เคยเหินห่าง หนทางแตกต่างไป
เอ้า...สนใจเรื่องพี่บ้าง คุยแต่เรื่องตัวเองมานานละ แถมมันสะดุดอะไรบางอย่าง เลยชะโงกดูซะติด....
ต้อล : พี่แต่งเหรอ อ้าว!เปลี่ยนเมโลดี้แล้วเหรอ
นัท : เมโลดี้ที่แบบ...ขึ้นมาตอนต้อลเล่นกีต้าร์ไง แล้วเลย...แบบ..นึกอันนี้ขึ้นมา ไม่รู้...แต่อาจไม่เอา
นัทชักแบบ..เอ่อ...อ่า...โดนน้องจับได้เลยเขินเหรอนัท.....
แหม...ทำนองนี้ออกจะเพราะ ....เอาเห๊อะ...คนรอฟังทำนองนี้กันตรึม
แถมน้องชายมันก็เข้าใจนะ ก็...ดูมันตอบจิ
ต้อล : เดี๋ยวช่วย
( สั้นแต่ได้ใจความนะนัทนะ)
มาฟัง(อ่าน)เพลงของนัทกันต่ออีกนิด
นัท : แม้เราต้องห่างไกลแต่หัวใจไม่เคยเหินห่าง หนทางแตกต่างไปแต่อย่างไรหัวใจยังคงเหมือนเก่า
.....เอ่อ..พี่คนนี้ได้ยินแต่เสียงเพลง แค่คืบเท่านั้น...จริงๆนะตอนนี้ 
ก็ชักดึก เรื่องมันก็ต้องเพิ่มระดับความสนุก
.....เจ้าน้องชายตัวแสบก็เริ่มหาอะไรเล่น หลังจากไหว้พระเรียบร้อบ
แล้วเจลปิดตาของแจ็คคือเป้าหมาย
ต้อล : น้องแจ็คซ์
( ทำมาเป็นอวดพี่นัท)
นัทที่อุตส่าห์ทำเป็นมีสมาธิกับการแต่งเพลง ก็ต้องมองชำเลืองแถมต้องให้ความสนใจ
นัท : เอาไปแช่แล้วเหรอ
ต้อล : ยังเย็นอยู่เลย
พูดปุ๊บก็พิสูจน์ปั๊บ เอนตัวลงนอน......
ต้อล : แล้วเวลาปิดปุ๊บ เป็นสีเขียวเลย
นัท : เห็นชอบนะเนี่ย..ใส่...
( เริ่มหัดขัดคอน้องซะบ้าง)
ต้อล : ชอบ
แล้ว....มาเริ่มดูการเอาแต่ใจ....ตามใจของพี่น้องคู่นี้กันดีกว่า
ต้อล : หรือเอาไปแช่ดี แล้ววันนั้นพี่เป็นเหมือนต้อลไหม พอปิดปุ๊บแล้วลืมตามันเบลอมากเลย
นัท : ไม่รู้ไม่เคยปิด
( ไม่รู้ตัวหรือรีบออกตัว.....คอยดูกัน)
ต้อล : ปิดปุ๊บแล้วลืมตามันเบลอ แป๊บเดียวก็เบลอแล้ว ลองดูดิ!
โธ่..พี่นัทอิดออดบ้างก็ได้ นี่พอน้องยื่นปุ๊บพี่นัทก็รีบปั๊บแบบนี้ น้องก็ยิ่งได้ใจสิ
เพียงแต่ว่าจากนั้นพี่นัทเริ่มรู้สึก....หาทางเอาตัวรอด...แต่...มันสายไปน่ะนัท
นัท : ไม่...นี่มันไม่เย็นแล้วอ่ะ
ต้อล : ไม่...แค่ปิดไว้เฉยๆ ค้างไว้สัก 5วิ
ต้อลเริ่มหลอกล่อ..คอยดู...ความแสบของน้องคนนี้
ต้อล : คล้องไว้ดิ
นอกจากสั่งด้วยเสียง แถมเจอลูกบังคับด้วยสายตา....พี่นัทก็ยอมจำนน
ต้อล : หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก
พอถึงหกนัทก็รีบจะดึงออก ก็น้องมันบอกว่าปิดแค่ห้าวิ แต่...........
ต้อล : สิบวิ
(บอกแล้วน้องมันล่อ...หลอก)
มือที่กำลังจะดึงเจลปิดตาออก ชะงักกึก...ยอม...ยอมอยู่ดี
ต้อล : เจ็ด แปด เก้า สิบ เออ....พอเห๊อะ
(ต้อลทำเสียงยังกับนัทเป็นคนอยากยืดเวลาปิดตาอย่างงั้นล่ะ...เฮ้ออ นัทเอ๊ย..พี่เริ่มเห็นใจว่ะ)
ต้อล : เบลอไหม
นัท : มันก็เบลอหน่อยดิ เดี๋ยวมันก็หาย
เพื่อความแน่ใจ ขอย้ำชัดๆอีกครั้ง
ต้อล : มันเบลอไหมพี่ เบลอไหม
นัท : เบลอ
(เมื่อกี้พี่เค้าก็บอกไปแล้วว่าเบลอ...ถามย้ำเพื่อ....)
ต้อล : แล้วมันเป็นเพราะอะไรล่ะ
นัท : มันก็เหมือนเราไปกดตาไว้อ่ะ
ต้อล : เหรอ ต้อลเบลอเลยอ่ะ
นัท : มันได้พักผ่อนจริงเหรอน่ะ เหมือนมันรัดเอาไว้อะไรอย่างนี้
(ในเมื่อขัดคอต้อลไม่ไหวละ ก็ต้องเออออตามน้องแล้วสินะนัท)
.....เมื่อเห็นพี่เริ่มให้ความสนใจ ต้อลเลยเอื้อมมือหยิบซองใส่เจลปิดตามาอ่านวิธีการใช้
ต้อล : มันมีประคบร้อน ประคบเย็น..........บลา บลา บลา
นัท : เค้าไม่ได้ให้ใส่ข้ามคืน ใส่ไม่กี่นาทีไม่ใช่เหรอ
(นัทเอ๊ย..รู้ตัวไหมเนี่ยว่าเปิดประเด็นให้ตัวเองยุ่งยากมากขึ้นน่ะ)
ต้อล : เก็บความเย็นได้นานกว่าหนึ่งชั่วโมง....เค้าไม่ได้บอกว่ากี่นาที
(เอาล่ะ..ต้อลเริ่มหาคำตอบที่หาด้วยตัวเองไม่ได้ จึงต้อง.......)
ต้อล : นี่อ่านข้างหลังดิ๊ ภาษาอังกฤษต้อลโง่
(มันเล่นสั่งพร้อมอ้อนปิดท้ายน่ารักแบบนี้....ก็อดตามใจไม่ได้เนอะพี่นัท)
นัท : เค้าบอกว่าให้ตัดผลไม้ แตงกวา ส้ม หรือองุ่น แล้ววางไว้ตรงนี้ (ชี้ที่ตา) แล้วก็ใส่ไอ้มาสค์แผ่นนี้
ต้อล : จริงเหรอ
( (พี่เค้าจะหลอกเราทำไมล่ะ.....กาต้อล)
นัท : บนแผ่นผลไม้อีกทีเป็นเวลา 5-10นาที แค่นั้น
ปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะ...หัวเราะเอ็นดูใครหรือเปล่านะ...พี่นัท
ต้อล : แค่เนี้ย !!!
(น้องชายยังไม่พอใจคำตอบ พี่ชายก็ต้องตามใจต่อไป..นะ)
นัท : มันใช้ได้ทั้งแบบร้อนแบบเย็น ถ้าแบบเย็นก็แช่ตู้เย็นไว้หนึ่งชั่วโมงหรือมากกว่านั้น
หรือถ้าอยากเร็วๆ ก็ใส่ในฟรีทเซอร์สไว้ 15 นาทีแล้วเอามาใช้
แล้วเค้าบอกว่า อย่าเก็บไว้ในช่องฟรีท
(หัวเราะครั้งนี้ ขำตัวเองกับกาต้อลแน่นอน)
ต้อล : แหง่ววววววว เสียงน่ารักของคนน่ารักที่รู้ตัวว่า....
นัท : อย่าใช้ในขณะที่มันแข็งอยู่
(เสียงหัวเราะขำความพลาดครั้งใหญ่ของตัวเองจากสองพี่น้องประสานดังกังวาน)
พร้อมเสียงกำชับแสดงความบื้อตัวเองดังสมทบ
ต้อล : ทำไปหมดแล้ว!!! อันนี้ก็เก็บไว้ในช่องฟรีทประมาณ 3-4 วันแล้วอ่ะ
นัท : ไม่ควรอย่างยิ่ง
ต้อล : แล้วเอาออกมา เอาให้พี่นัทใส่คนแรก
กะแล้ว...คืนนั้นน้องมันเห็นพี่เป็นหนูทดลองยา พี่ชายก็...ตามใจตลอด
นัท : บอกแล้ว...พี่ก็ว่ามันไม่มีอะไรอย่างงี้หรอก ตาบอดพอดี
(พี่นัทเริ่มประท้วงเล็กๆ...แต่...ช้าไปคืนหนึ่งแล้วนะ)
กาต้อลหยุดหัวเราะไม่อยู่แล้ว นอกจากขำตัวเองยังดีใจที่แกล้งพี่ชายได้โดยไม่ตั้งใจอีกดอก
สายตาที่มองพี่นัท....มองแบบนี้...แกล้งแค่ไหน...ก็ยอม..ตามใจทุกอย่าง
ต้อล : แข็งแบบ..กื้ดดด ใครจะไปทนได้
(เอ้า!หัวเราะจนตัวงอ ....... ก็มีคนทนให้อยู่คนล่ะนะ)
นัท : นี่เขาเขียนไว้เลย do not store in freezer ห้ามใส่ในช่องฟรีท
ต้อล : ถ้าใส่แล้วเป็นไงล่ะ
(ก็พี่นัทเค้าลองให้แล้วไม่ใช่เหรอกาต้อล )
.....และจนได้ ความอดทนคนเรามันก็มีขีดจำกัด
ทนมานานละ ขอกำหราบสักที
นัท : ก็ลองไหมล่ะ ลองไหมล่ะ
เพื่อหันทางลมหนีภัย...กาต้อลเลยต้อง........
ต้อล: แสดงว่ามันเจ๊งแล้วใช่ไหม
นัท : ไม่ ไม่ มันไม่เจ๊ง
(โธ่...นัท บอกทำมายยย เดี๋ยวก็อีกหน่อยก็โดน...อีกรอบหรอก)
นัท : คือแบบอย่าใส่แล้วเอามาใช้ อะไรอย่างเงี้ย
ต้อล : เหรอ
(ทำเสียงไม่มั่นใจ แถมยังจับเจลปิดตาหมุนไปหมุนมา ทำให้....)
นัท : พี่ว่ามันไม่เจ๊งนะ ไม่รู้ดิ เพราะว่ามันเป็นสสารอะไรของมันอยู่ข้างใน
(เอื้อมมือไปจับเจลปิดตาที่กาต้อลจับเล่นอยู่ เพื่อพิสูจน์ข้อสงสัยของน้องรัก)
เอาใจ ตามใจมานานแล้ว ขอพี่นัทกลับไปโฟกัสงานเพลงตัวเองต่อนะ
นึกว่าคืนนี้พี่นัทตามใจมามากแล้วนะ แต่ โปรดติดตามตอนต่อไปว่า....มันตามใจได้อีก...เยอะ
ร้อยเรื่องการตามใจยังมีต่อ.....ให้ตามมาอมยิ้ม
ตี๋เดินเข้ามาในห้อง
ต้อล : เฮ้ย! พี่วางไวร์เลสเอาไว้ให้แล้ว เก็บๆไปเลย
(วางตรงไหนวะกาต้อล)
ตี๋เดินออกไป
พี่นัทที่กำลังมีสมาธิกับการแต่งเพลง(รึเปล่า) ถึงกับงง ชี้ไปที่ตัวกาต้อล
นัท : อะไรนะ ก็ไวล์เลสยังอยู่นี่ไม่ใช่เหรอ
ต้อล : ก็จะวางไว้ให้แล้วไง
นัท : อ๋อ
(วางแล้วกับจะวางนี่...มันคนละtenseเลยนะกาต้อลเอ๋ย)
แต่แล้ว...เรื่องราวคืนนี้ที่นึกว่าจะจบ แท้จริงแค่เริ่มต้น
เพราะ
ต้อล : ผ้าปิดตาต้อลหายไปไหน
(ลองนับดูละกัน ของหายไปกี่ชิ้นละ เริ่มตั้งแต่ครีเอทีฟ เนื้อเพลง แว่นตา ปิดท้ายด้วยผ้าปิดตา
.........ความขี้ลืมคนเรามันควรมีขีดจำกัดนะ..พี่ว่า)
ต้อล : นี่ของใคร...นี่ของพี่นัทหรือเปล่า
นัท : ของพี่
ต้อล : ของพี่ไม่ใช้เหรอ ดูมันดิ..คิดจะแย่งต่อหน้าต่อตา
ในที่สุดพี่นัทเริ่มรู้....ทำเสียงเข้ม...ไม่งั้น....เสร็จแน่
นัท : ใช้ดิ!!!
แต่...โธ่...นัทเข้มให้ตลอดรอดฝั่งสิ...เข้มได้สองคำ....ก็อ่อน...อีกล่ะ...
นัท : ไม่ใช้ก็นอนไม่หลับ
ถึงว่า...น้องมันถึงได้เอาแต่ใจ...พี่เล่นคอยตามใจซะขนาดนี้
ต้อล : ของพี่อันเก่าอยู่ไหน โอย...กาต้อล จริงๆเลยเรา
นัท : อยู่ในนี้หรือเปล่า ข้างใต้นี่
นัทชี้ไปที่ตู้เก็บของปลายเตียง
แต่
น้องชายไม่ยอมขยับ
ทำให้
พี่นัทต้องเป็นฝ่ายลุกจากเตียง
ต้อล : ใช้ของแจ็คปิดตา
.....พี่นัทเขาลงไปค้นให้แล้วที่ปลายเตียงน่ะ...ต้อล
นัท : นี่ไง..อันเก่า
.....พี่นัทบริการส่งให้ถึงมือ ตามใจขนาดนี้จะดีเหรอนัท แววเสียเด็กชักเห็นรำไรนะ
แล้วขนาดพี่ชายเอาใจซะขนาดนี้ ดูดิ..จะแกล้งอำพี่เขาอีก
ต้อล : เอาอันสิวขึ้นมาให้ต้อลอีก (นัทอดไม่ไหว หัวเราะแบบเหลืออด)
นัท : มันเหลืองแล้ว
ต้อล : โหย...รอยน้ำลายไหล ดูดิ มีคราบๆวาวๆด้วย
นัท : ม่ายช่าย
ต้อล : แน่เลยว่ะ
ต้อลอำซะจนนัทเริ่มไม่แน่ใจ ต้องชะโงกไปเช็คดูเพื่อความแน่ใจ
นัท : จะบ้าเหรอ น้ำลายไหลขึ้นจมูก นัทชักเหลืออด
ต้อล : เฮ้ย~~~น้ำลายไหลทางจมูก ต้อลชักแสบขึ้นเรื่อยๆ
นัท : ใครมันจะไปมีความสามารถพิเศษขนาดนั้น
ขอเบรกขำพี่นัทสักแป๊บ
พี่นัทเริ่มเสียศูนย์
นัท : พี่ไม่ได้นอนอย่างงี้
ทำท่าเงยหน้าเอนไปข้างหลังจนคอตึงเพื่อพิสูจน์
เบรคอีกครั้ง ขำจนน้ำตาไหล
ต้อล : ไหลแล้วแบบ....
เอามือเช็ดจมูก ปื้ดดดดดดด
ทนไม่ไหวแล้ว
เป็นค่ำคืนที่น่ารักเนอะ......น้องชายตัวแสบกับพี่ชายที่คงเหลืออดจริงๆเข้าสักวัน 
แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 50 10:49:27
แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 50 17:10:17
Cute Night in my memory
