ในขณะที่พี่นัทเริ่มทำน้ำมะนาวสูตรครูกานต์อยู่ที่หัวโต๊ะ
กาต้อลก็นั่งกินขนม ดูอยู่อย่างไม่คาดสายตา เพื่อรอเวลา.........
แล้วนัทก็...จะว่าพลาดเหรอ...ก็ไม่ใช่นะ...ก็น้องมันเล่น...นิดหน่อยก็เอาน่ะ....
ดูเอาเถอะ.........
เมื่อพี่นัทตักน้ำผึ้งแบบไม่ยั้งลงในแก้ว
ต้อล: พี่ไม่ใส่ไปทั้งขวดเลยเลยล่ะ เกือบแล้วนะนั่น
หลังจากหัวเราะที่แกล้งกัดพี่ได้เริ่มสำนึก...บอกแล้วไอ้เด็กคนนี้เก่งแต่ปาก...ล้อเสร็จก็กลัวพี่เค้าจะโกรธ
ต้อง......
ต้อล: ล้อเล่น.............หัวเราะประจบตบท้าย
แต่....สายไปแล้วกาต้อล
นัท: ต้อลอยากกินไม๊ ทั้งขวดเนี่ย กินวันเดียวขึ้นเลยห้าโล
ต้อล: เป็นเบาหวานกันก่อนพอดี
ต้อลหัวเราะอีกที...หัวเราะแบบนี้มันช่าง...................ชวนลักไปเก็บในบ้าน 
เมื่อนัททำเสร็จพร้อมเสริ์ฟ เดินไปหยิบแก้วมาอีกสองใบ
อ้อ!ลืมบอก รอบโต๊ะยังมีแพงกะอิ๊งอิ๊งที่รออยู่เหมือนกัน
ต้อล: ลองชิมดิ๊ รสชาติ .................................ไม่ได้ช่วยทำสักนิด...ยังจะสั่งอีก
นัท: ใครไม่ชอบก็เติมเอาเองละกัน ............ ฮะ ฮ่ะ ฮ่า....นัท
นัทเทแบ่งใส่แก้ว ต้อลยืนประกบไม่ห่าง
แล้วรู้ไหม...มีอยู่หนึ่งแก้วที่เทแบ่งซะเยอะ จนแก้วของตัวเองน่ะ...เกือบไม่มีเหลือให้ดื่ม
จนต้องเอ่ยปาก
นัท: อ้าว!หมดแล้ว
.......ประโยคนี้ล่ะ ที่ทำให้ต้อลเริ่มไม่มั่นใจ.......
แล้วนัทยกแก้วตัวเองขึ้นมาทำท่าจะดื่ม ต้อลความมั่นใจยิ่งหดหาย.......
เลยหันหลังเดินไปที่อ่างล้างจาน
ในขณะที่นัทพูดขึ้นมา
นัท: อ๊ะ! นี่ของใครล่ะ.....ของต้อล (น้ำเสียงระดับหนึ่ง)
.......ไม่อยากจะจับผิดนะนัท แต่ว่า ตัวเองเป็นคนเทเอง แบ่งเองน่ะ....แกล้งน้องชัดๆ 
ต้อลหยุดอยู่ที่อ่างล้างจาน........พี่เขาไม่ได้หยิบแก้วเผื่อ........
อยากให้ตัวหนังสือมีเสียง....อยากให้ได้ยินกับหูเมื่อต้อลพูดประโยคนี้
ต้อล: ต้อลไม่มีเลย
.....ส่งเสียงประท้วงออดๆแบบน้อยใจน่ะ
แล้วรู้ไหม...อย่างเคยพี่เค้าจับอารมณ์ได้ไว...เลยรีบพูดสวน
นัท: นี่ไง..นี่ของต้อล (น้ำเสียงระดับสาม)
แต่ต้อลเดินกลับมาพร้อมแก้วอีกใบ แล้วบอกกับแพง
ต้อล: อ๊ะ! อะนี่ของพี่
พี่นัทเลยต้อง...ยกแก้วน้ำใบนั้นออกมาวางให้เห็นชัดๆ ..........แล้วย้ำครั้งที่สาม
นัท: นี่ไงล่ะ! ของต้อล (น้ำเสียงระดับห้าเลยที่นี้....จะไม่ได้ยินอีกไหม๊ ไอ้เด็กหูตึงขี้น้อยใจ)
คิดแกล้งน้อง....แต่แกล้งเองง้อเอง....เหนื่อยไหมล่ะนัท
แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 50 12:04:37
น้ำมะนาวที่(เกือบจะ)ไม่หวาน
