Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เทคนิคการร้องเพลง”ฤดูที่แตกต่าง” ที่ครูบิ๊กมอบให้กาต้อล

    เน้นทีละคำ ทีละประโยค เน้นทั้งจังหวะ เน้นทั้งอารมณ์
    .....เรานั่งมองด้วยความทึ่ง  และจบด้วยความประทับใจในความเป็น “ครู” ที่เต็มเปี่ยมของครูบิ๊ก

    เมื่อกล้องตัดมา

    .......ภาพครูตัวกลมยืนประกบลูกศิษย์ตัวผอมโย่ง อยู่หน้ากระดาษจดเนื้อแผ่นใหญ่ในห้องว้อยซ์

    ครูบิ๊ก: เพราะมีบางรอบที่ต้อลหายใจผิด
    ต้อล:  ~~หากเปรียบกับชีวิตของคน เมื่อยามสุขล้นจนใจ  มันยั้งไม่อยู่~~

    ครูบิ๊กร้องสวนแก้ขึ้นมา  เจ้ากาต้อลร้องสวนแก้ตาม

    ครูบิ๊ก: ~~มันยังไมยู~~
    ต้อล:  ~~มันยังไมยู~~

    เหตุที่แก้แพราะ.......

    ครูบิ๊ก: เออ! ใช่ “ไม่”  โน้ตมันขึ้นไปละ  ~~มันยังไม่ยู~~

    แก้ที่คำร้องเสร็จ

    ครูบิ๊ก: หายใจยังไง

    ต้อลร้องอีกครั้งพร้อมหายใจให้ครูบิ๊กหายใจให้ครูบิ๊กเห็นชัดๆ

    ครูบิ๊ก: เออ!
    ต้อล:  ~~ก็คงเปรียบได้กับฤดู~~

    แล้วเป็นครูบิ๊กที่สอนให้มองอีกหนึ่งมุม.....

    ครูบิ๊ก: ตรงนี้ถ้าเป็นครูบิ๊ก ครูบิ๊กจะร้อง “ก็คงเปรียบได้กับฤดู อู้ว อู่ว  คงเป็นฤดู...”อะไรอย่างเงี้ย  
               จะได้ไม่เหมือนเค้ามาก

    ครูบิ๊กพูดจบกาต้อลแก้ตามทันทีไม่รอช้า

    ต้อล:  ~~ก็คงเปรียบได้กับฤดู อู้ว อู่ว คงเป็นฤดูที่แสนสดใส~~
    ครูบิ๊ก: ถูกต้อง

    .....เด็กคนนี้หัวไวไหมคะครูบิ๊ก  เฮ้อออ  ลูกใครเนี่ย  ฮ่าฮ่าฮ่า

    ต้อล:  ~~แต่ถ้าวันหนึ่ง....
    ครูบิ๊ก: อย่ากระแทกแรงนะครับ อันนี้ดังขึ้นทั้งวรรคเลยนะ
    ต้อล:  ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหน ที่ใจเจ็บจนทุกข์~~

    ครูบิ๊กสวน....คำกระแทก
    ครูบิ๊ก: ที่ใจ  เออ! ถ้าคำสั้นเป็นสั้น ยาวเป็นยาว มันจะยิ่งเน้นอารมณ์
    ต้อล:  ~~ที่ใจเจ็บจนทุกข์

    แต่ครูบิ๊กยังไม่พอใจ  ขอเพิ่มอีกนิด

    ครูบิ๊ก: เจ็บยังไง  เจ็บ...
    .....พร้อมกำหมัดอารมณ์ลงไปให้กาต้อลเห็น

    ต้อลร้องสวนตามความต้องการจนได้.....

    ครูบิ๊ก: เออ!!!
    ........คิดถึงอารมณ์การสอนแบบนี้ของครูบิ๊กจริงๆค่ะ  รอที่จะได้ดู.....มานานนนเลยค่ะ


    ต้อล:  ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหนที่ใจเจ็บจนทุกข์~~
    ครูบิ๊ก: สั้น
    ต้อล:  ~~ที่ใจ~~
    ครูบิ๊ก: เออ...ลองซิ
    ต้อล:  ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหนที่ใจเจ็บจนทุกข์~~

    ครูบิ๊ก: ดี!!!
    ....แล้วครูบิ๊กร้องขึ้นนำก่อนกาต้อลคราวนี้  เพื่อ....ใส่อารมณ์ให้เห็นชัดๆ

    ครูบิ๊ก: ~~ดังพายุ~~
    ต้อล:  ~~ดังพายุที่โหมเข้าใส่~~
    ครูบิ๊ก: ถูกต้อง
    ต้อล:  ~~บอกกับตัวเองเอาไว้~~

    คราวนี้ขึ้นประโยคใหม่โดนครูบิ๊กเบรคเอาไว้

    ครูบิ๊ก: นี่หัวคำ  “บอกกับตัวเอง” ..... “เอง”
    ต้อล:  ~~บอกกับตัวเองเอาไว้  ความเจ็บต้องมีวันหาย

    ครูบิ๊กจับเทคนิคบางอย่างของกาต้อลได้...ไวพอกัน...ศิษย์กับครูคู่นี้

    ครูบิ๊ก: เอ๊ะ! นี่เราเล่นเป็นtripletหรือเปล่า

    ครูบิ๊กเลยตบมือเป็นจังหวะ เพื่อจับช่องการร้องให้ชัดขึ้น   จนมาถึงท่อนที่ร้องเป็นจังหวะtriplet

    ครูบิ๊ก:  ~~ความเจ็บที่มีวันหาย~~
    ครูบิ๊กตบเป็นสามจังหวะเน้นๆ
    ต้อลร้องสวนขึ้นมาตามการให้จังหวะของครูบิ๊กอีกครั้ง

    ต้อล:  ~~บอกกับตัวเองเอาไว้  ความเจ็บต้องมีวันหาย~~~
    .....ได้ตรงทุกจังหวะ  ต่อด้วย......

    ต้อล:   ~~ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู  อู้ว อู่ว~~

    เมื่อเห็นการเอื้อนท้ายประโยคของกาต้อล  ครูบิ๊กก็เห็นปัญหาที่จะตามมา

    ครูบิ๊ก: โอ๊ย...อย่างนี้ไม่ทันแน่
    .....เลยต้องร้องนำ เน้นการเลือกช่องที่จะหายใจให้ก่อน

    ครูบิ๊ก: ~~ที่เราต้องเจอทุกฤดู อู้ว อู่ว(หายใจสั้นๆ)อดทนเวลาที่ฝนพรำ~~

    เมื่อกาต้อลร้องพร้อมแบ่งหายใจตามที่ครูบิ๊กแนะนำ

    ครูบิ๊ก: อืมมม  เพราะเราต้องหายใจด้วยใช่เปล่า
    ต้อล:  ~~บอกกับตัวเองเอาไว้  ความเจ็บต้องมีวันหาย~~

    ครูบิ๊กก็สวนให้จังหวะขึ้นมาด้วย
    ครูบิ๊ก: ป๊าม ป่าม ป๊าม
    พร้อมกับการตบมือ
    เจ้ากาต้อลก็ทำหน้าที่ตัวเองต่อไปอย่างไม่ขาดตอน

    ต้อล:  ~~ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู~~
    แล้วก็เจอจนได้...ครูบิ๊กเค้าสังเกตุทุกอย่างนะ..กาต้อล  wink

    ครูบิ๊ก: ปากเริ่มปุแล้ว
    กาต้อลหัวเราะเขินเลยที่ถูกจับได้

    ครูบิ๊ก: ~~ไม่ต่างอะไร~~   (ชี้ที่รูปปาก......ครูบิ๊กค่ะ  ไม่ใช่ครูกานต์ wink)
    ต้อล:  ~~ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู โอ้ว โอ่ว....  อดทนเวลาที่เรา~~

    ครูบิ๊กขัดขึ้นมาก่อนที่ต้อลจะร้องท่อนยาวต่อเนื่องเพื่อเช็คความสามารถ
    ครูบิ๊ก: ไหวเปล่า
    ต้อล: ต้อลลอง คิดว่า

    แล้วลองให้ครูบิ๊กเห็นจะๆ...ว่าจะทำได้ไหม
    ส่วนครูบิ๊ก...ทั้งตบมือให้จังหวะ  และแปลงร่างเป็นคอนดักเตอร์กำกับทิศทางของคำร้องให้กาต้อล

    ต้อล:  ~~บอกกับตัวเองเอาไว้  ความเจ็บต้องมีวันหาย  ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู อู้ว อู่ว~~
              ~~อดทนเวลาที่ฝนพรำ~~

    ครูบิ๊กชี้นิ้วขึ้นข้างบนเพื่อให้ร้องหลบ   ก่อนที่จะตัดสินใจ......
    แปะมือที่ไหล่กาต้อลเพื่อให้หยุด

    ครูบิ๊ก: ครูบิ๊กว่าร้องเต็ม  มันจะฟังดีกว่าร้องหลบอ่ะ
    ต้อล: เหรอฮะ
    ครูบิ๊ก: หรือป่ะ     .....เปิดโอกาสให้เด็กตัดสินใจเองจังค่ะครูบิ๊ก

    แต่กาต้อล...แค่ครูบอกก็ยอมแต่แรกแล้ว
    ต้อลร้องเต็มๆเสียงออกมา

    ต้อล:  ~~อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง~~

    ครูบิ๊กปรับให้อีกนิด
    ครูบิ๊ก: แต่ไม่กระแทกนะ   อย่างน้อยนี่ไม่เอา

    แล้วก็อย่างเคย...ครูบอกปุ๊บ  กาต้อลก็แก้ปั๊บ
    ต้อล:  ~~อย่างน้อยก็ทำให้เราเห็นถึงความแตกต่าง~~

    แต่แล้ว...ครูบิ๊กชักลังเลปนเป็นห่วง  
    ครูบิ๊ก: ไหวเปล่า

    เลยต้องขอลองฟังร้องแบบหลบของเก่าดูอีกครั้ง
    ครูบิ๊ก: ลองร้องหลบให้ครูบิ๊กฟังอีกรอบหนึ่ง

    ครูขอ....ต้อลทำให้...
    ผลที่ได้คือ.......

    ครูบิ๊ก: จ๋อยอ่ะ

    ครูบิ๊กมองไกล.....ด้วยความรอบคอบ
    ครูบิ๊ก: ถ้านึกถึงแบนด์สดบนเวทีมันจะจ๋อย

    ครูบิ๊กคะ....เลิฟ

    จากคุณ : Quaver - [ 22 ส.ค. 50 14:18:38 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom