เพลง เ ธ อ จ ะ อ ยู่ กั บ ฉั น ต ล อ ด ไ ป
การเทียบคีย์(รึเปล่า?!)....คอยดูกัน
เริ่มต้นด้วยครูบิ๊กกดคีย์ที่คีย์บอร์ดกับเพลง เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป
....แล้วกาต้อลที่ยืนฟังก็.....เริ่ม.....ไม่แน่ใจ
เอาหูฟัง...ของรางวัลมาใช้ประโยชน์....ฟังเทียบกับหูตัวเองข้างหนึ่ง
แล้ว.......นะ
เอาหูฟังอีกข้างให้ครูบิ๊กฟังที่ข้างๆหู.....เพื่อ....แก้นิดหน่อย.....นะ
ต้อล: ครูบิ๊กฟัง....ไม่ใช่ละ
ครูบิ๊กก็....ฟังแล้ว....เป็นตาวันยิ้มแฉ่ง
ครูบิ๊ก: โห...เป๊ะ
.....ชมนะเนี่ย เจ้ากาต้อลเอ๊ย...เก่งเจงๆ....ได้รับคำชมจากเทพ
แถมจากครูปุ้ม
ครูปุ้ม: ของเค้าแน่นอน
จากนั้นมหกรรมเทียบคีย์....ก็เริ่มต้น.....อย่างสนุก....ทันกัน....กับครูและลูกศิษย์
ครูบิ๊ก: ~เธอจะอยู่กับฉัน~
ต้อล: ~เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ไม่ว่าอีกนานแสนนาน นานเท่าไรไม่ลืมเลือน
ความทรงจำจะย้ำและช่วยเตือน เราต่างผูกพันด้วยรัก ต ล อ ด ไ ป ~
แล้วก็เริ่มเลย....เทคนิคต่างๆที่ครูบิ๊กเริ่มใส่
ครูบิ๊ก: ลองนี่สิ
~เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ไม่ว่าอีกนาน แ ส น น า น ~
~นานเท่าไรไม่ลืมเลือน~ (ร้องเต็มๆเสียงแล้วไต่ขึ้นเขา...อย่างสูง)
ทันทีที่ครูบิ๊กจบประโยค เจ้าลูกศิษย์ก็ไม่รอช้า ร้องสวนตามเป๊ะไม่มีรั้งรอ....กะเทียบรุ่นเรอะ..กาต้อล 
ทำให้ครูปุ้มถึงกับต้องปล่อยเสียงหัวเราะตามมา
เพราะ.........
ต้อล: โห.....
......ยอมแพ้ใช่ไหมล่ะ กระดูกยังอ่อนน่ะ...กาต้อล
แต่...อ้าวนึกว่ายอมแพ้....กาต้อลยังไม่ยอม
ต้อล: ~ความทรงจำจะคอยย้ำและช่วยเตือน เราต่างผูกพันด้วยรัก....ตลอดไป~
.......ต้อลปล่อยเต็มสตรีม..ไต่ขึ้นเขาอินทนนท์....เต็มเสียง
ทำให้....ครูบิ๊กถึงกับต้องยกมือห้ามทันควัน....เบรคไว้ก่อนที่เจ้าศิษย์ผู้ไม่ยอมแพ้...จะไปไกลกว่านี้
ครูบิ๊ก: พ อ ๆ สู ง ม า ก
แล้วพี่นัทที่ยืนอยู่ไม่ห่างรีบเข้ามาเตือน...อย่างเป็นห่วง
นัท: เฮ้ย! ลดแล้วไปเอาอิมโพรไวส์สวยๆดีกว่า เ ท่ ห์ ก ว่ า
ครูบิ๊กรีบเสริม
ครูบิ๊ก: ใช่ ใช่ เพราะว่าท่อนแรกมันสูงไม่ใช่เหรอเพลงนี้
แต่เจ้ากาต้อลยังติดใจ....พลังที่ครูบิ๊กร้องให้ฟัง...มันยังติดในหัวใจ.....ชวนให้ทำตาม
ต้อล: ~ไม่ว่าอีกนานแสนนาน นานเท่าไรไม่...ลืมเลือน~
แม้พยายามใช้หมดทุกพลังที่มีติดตัว....แต่นะ
พลัง...ยังสู้ไม่ไหวจริงๆ...มาตายตอนจบที่....ลืมเลือน...ตามไปไม่ถึงเทพ
ส่วนครูบิ๊กก็กดหาคีย์ที่เหมาะสมให้ต่อไป
แล้วก็มาถึง....เ ท ค นิ ค พิ เ ศ ษ ที่ครูบิ๊ก.....เตรียมเอาไว้เพื่อ....กาต้อล
ต้อล: ~แต่ฉันไม่ลืมภาพเธอได้เลย เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ไม่ว่าอีกนานแสนนาน~
ครูบิ๊กเหลือบตามองทันที ชี้ไปที่ปาก
ครูบิ๊ก: ~นานแสนนาน~......อ้าปากเยอะๆ
ต้อล: ~นาน~ (อ้าปาก) ~นานแสนนาน~
...ครูบิ๊ก พูดสวนขึ้นมาทันที
ครูบิ๊ก: อ้าอีก!!!
ต้อล: ~นานนน~ (อ้า....กว้างขึ้น)
...แต่ ครูบิ๊กก็ยังไม่พอใจ
ครูบิ๊ก: ลูกปิงปองอยู่ไหน ลูกปิงปอง พะแพงเอาลูกปิงปองมาให้หน่อยครับ
อยู่ในถุงนะครับ ขอลูกปิงปองครูบิ๊กลูกนึงได้เปล่า
.....ได้สิคะ ทำไมจะไม่ได้ ยอมเอาให้ตั้งแต่ ครับ ครั้งแรกแล้วค่ะ 
......เอิ้กกก ลืมตัว
ไม่ได้ชื่อพะแพงนี่เรา
แล้วครูบิ๊กก็เอา...ลูกปิงปองยื่นให้กาต้อลคาบ...เอ๊ย...อมไว้...เป็นกบปากกว้าง
แล้วกบอมปิงปองก็ฮัมตามโน๊ตที่ครูบิ๊กร้องไกด์
ปากกบก็...กว้าง...สมใจลิตเติ้ลแฮกริด
ภาพจากกระจกด้านหลังกาต้อล จะเห็นครูบิ๊กพยักหน้าหงึกหงักอย่างพออกพอใจ
ครูบิ๊ก: เออ! ต้องอย่างงี้
กบอมปิงปองก็ฮัมต่อไปตามกำลังใจที่ลิตเติ้ลแฮกริดคอยบิ้วท์
ครูบิ๊ก: เออ! ดี
แล้วคำแนะนำ...เพื่อย้ำให้เข้าใจ....ก็ตามมา
อ๋อ....ตอนนี้กบปล่อยลูกปิงปองแล้ว....นะ
ครูบิ๊ก: ถ้าทำอย่างงี้ปุ๊บนะ ต้อลจะไม่เจ็บคอ
ต้อล: จริงเปล่าฮะ
.....ไม่ได้ถามเพราะไม่เชื่อนะ
ครูบิ๊ก: เพราะว่า มันเปิดคอหมดไง ต้อลใช้ คอร้อง อ่ะตอนนี้
~แสนนาน~(พลังเสียงสุดยอด)
มันก็บีบอยู่ตรงนี้ (ชี้ตรงคอตัวเอง)
ลองสิ ลองสิ
ต้อล: ~แสนนาน~
ครูบิ๊ก: แล้วต้อลจำฟิลไว้ แสนนาน
กบเลยเอาลูกปิงปองอมเข้าไปอีกครั้ง ฮัมตามโน้ตอีกครั้ง
แล้วครูบิ๊กย้ำให้มั่นใจในเทคนิคพิเศษ
ครูบิ๊ก: ยื ม ญี่ ปุ่ น มาใช้เลยนะเนี่ย ญี่ปุ่นเค้าใช้อันนี้เลย

แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 20:37:23