ความคิดเห็นที่ 1 Episode 2 ไป่ฮุ่ยหอบของพะรุงพะรังมาที่ร้าน เห็นป้ายที่ร้านบอกว่า ขอต้อนรับทุกท่านมาชิมอาหารฟรี ไป่ฮุ่ยเห็นลูกค้ามากันเยอะจนอยากถอดใจหันหลังกลับ แต่อีกใจก็บอกว่ายอมแพ้ไม่ได้ เข่อซินเห็นไป่ฮุ่ยจึงทักทายและให้กำลังใจไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ยถามเหอหม่าว่าทำไมคนมากันเยอะแยะ เหอหม่าบอกว่าเพราะเจ๊ถังถัง (คนถักผมเปีย) ไปป่าวประกาศว่าวันนี้ร้านเรากินฟรี คนเลยแห่มากันทั้งโลก เหอหม่าบอกว่าจะช่วยไป่ฮุ่ยทำอาหาร จือเถียนเข้ามาได้ยิน จือเถียน........ถ้านายกล้าช่วยหล่อน ก็ออกจากร้านไปได้เลย จือเถียนดูไป่ฮุ่ยทำอาหาร ไป่ฮุ่ยคิดในใจ......มองอะไร มีอะไรน่าให้มองรึไง แปลกคนจริงๆ ไป่ฮุ่ยบอกตัวเอง......ไป่ฮุ่ย ไม่ต้องเครียด ทำใจให้สบาย เธอล้มเหลวมา 100 ครั้งแล้ว ไม่เชื่อว่าวันนี้จะล้มเหลวอีก ไป่ฮุ่ยทำแพนเค๊กช๊อกโกแลตมีตัวหนังสือว่า เจียโหยว สู้ๆ เหอหม่า เถ้าแก่ เอาขนมมาเสริฟ์ให้ทุกคน ไป่ฮุ่ย......อาจารย์จือเถียน ฉันทำเสร็จแล้วค่ะ ลองดูหน่อยนะคะ จือเถียน.....แค่แพนเค๊กก็ถือเป็นอาหารได้หรือไง ไร้เดียงสาจริงๆ ไป่ฮุ่ย.....ก็ถ้าทำให้คนกินแล้วมีความสุข ก็นับว่าเป็นของหวานได้เหมือนกัน มันก็เป็นอาหารจานนึงเหมือนกันนี่นา ทำแบบหวานไม่ได้ก็ทำแบบเค็มละกัน จือเถียน.....ฝีมือไม่เท่าไหร่ แต่ปากเก่งจริงนะ อาหารขี้เหร่จานนี้ ฉันรู้แล้วว่าไม่อร่อยก็คือไม่อร่อย จือเถียนกำลังหาของในตู้เย็น ไป่ฮุ่ย......คุณยังไม่ได้ชิมรู้ได้ไงว่าไม่อร่อย จือเถียน.....ก็บอกแล้วไง ว่าทำให้ลูกค้าตัดสิน ถ้ามีเพียงคนเดียวที่บอกไม่อร่อย เธอก็ไม่ต้องมาทำงานที่นี่ อ้วนบียกของเข้ามาถามว่า วันนี้มีกินฟรีหรือ จือเถียนไล่อ้วนบีไปทำงาน ไป่ฮุ่ยยื่นแพนเค๊กให้ จือเถียน.......ไม่มีอารมณ์ ไป่ฮุ่ยออกมาดูผลงานตัวเอง ลูกค้าต่างพอใจ นักเบสบอลก็ชอบแพนเค๊กที่ไป่ฮุ่ยทำ อ้วนบีบอกอร่อยถามเสี่ยวเฉียงว่าใครเป็นคนทำ เสี่ยวเฉียงชี้ไปที่ไป่ฮุ่ย คนสุดท้ายที่ได้ชิมคือเข่อซิน เข่อซินบอกว่าอร่อย ทุกคนปรบมือดีใจ เถ้าแก่......ร้านLittle Bearของเราขอต้อนรับเพื่อนร่วมงานคนใหม่ ไป่ฮุ่ย.....สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อฉางไป่ฮุ่ย จือเถียนอยู่ในครัวมองจานแพนเค๊ก จือเถียน.....ทำเป็นเอาใจพวกนักเบสบอล แกล้งทำเป็นน่ารัก (พูดแล้วตักชิม) ทำเป็นเอาของพวกนี้มาหลอกล่อ จือเถียนหน้าบูดอยู่ข้างนอก เถ้าแก่บอกว่ามีคนอยากพบ จือเถียน....อย่าคิดว่าแค่นี้เธอก็ผ่านแล้วนะ (นึกว่าเป็นไป่ฮุ่ย) ฝันไปเถอะ เถ้าแก่....ไม่ใช่นะ จือเถียน คุณเยิ่นคนนี้ บอกว่ารู้จักเธอนะ พวกเธอเป็นเพื่อนกันรึเปล่า จือเถียนมองไปทางเข่อซิน......ผมรู้จักคุณเหรอ เถ้าแก่......คุณคนนี้ก็คือคนที่อาทิตย์ที่แล้วมาทุกวันไง เข่อซิน.....ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันคุยกับเขาเอง เป็นไงบ้าง ไม่อร่อยหรือว่าไม่อยากรับลูกศิษย์อีกคน จือเถียน......ก็แค่คนไม่ได้เรื่องคนนึง เข่อซินบอกว่าจือเถียนคงไม่แสดงพรสวรรค์ในร้านเล็กๆแห่งนี้ อยากไปเป็นเชฟร้านอาหารฝรั่งเศสไหม จือเถียน......อีกแล้วเหรอ ผมไม่อยากทำร้านอาหารฝรั่งเศสแล้ว คุณอย่าเสียเวลาเลย เข่อซิน....ฉันหมายถึงหนันเท่อเซินหลิงนะ จือเถียนมองหน้าเข่อซิน จือเถียน.....หนันเท่อเซินหลิง มีเชฟเก่งๆหลายคนแล้ว ไม่มีใครแทนพวกเขาได้หรอก เข่อซิน......พ่อฉันหายสาบสูญไปนานแล้ว ตอนนี้เชฟของหนันเท่อเซินหลิงไม่มีคนเก่งแล้ว จือเถียน......พ่อคุณหายสาบสูญ คุณคือ... เข่อซิน.....สวัสดี  ฉันชื่อเยิ่นเข่อซิน หนันเท่อเซินหลิงร้านของพ่อฉันเอง ยื่นมือให้จือเถียน จือเถียน...(ตีหัวเข่อซิน) ไม่นึกเลยว่าเธอจะจำฉันได้ เข่อซิน.....แน่นอนสิ แต่เธอน่ะลืมฉันแล้วนะ เป็นไง เชฟของหนันเท่อเซินหลิง อยากไปทำไหม จือเถียน.....ใช่สิ พ่อคุณทำไมถึงหายสาบสูญล่ะ เข่อซิน.....พ่อฉันตามผู้หญิงคนนึงไป ฉันไม่สามารถดูแลหนันเท่อเซินหลิงได้ เธอมาทำไหมล่ะ จือเถียน.....ฉันไม่อยากไปจากที่นี่ ขอโทษด้วย เข่อซิน......ไม่เป็นไร ฉันจะพยายามต่อไป ดีใจด้วยนะสำหรับลูกศิษย์คนใหม่ จือเถียน.....จะนับเป็นลูกศิษย์ได้เหรอนี่ -------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 50 20:26:48 จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 4 ต.ค. 50 20:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไป่ฮุ่ยเดินออกมาหาจือเถียน ไป่ฮุ่ย....ทุกคนบอกว่าอร่อย ไม่ทราบว่าคุณ จือเถียน....ไม่อร่อยที่สุด แต่ถ้าทุกคนไม่มีใครค้าน ฉันก็ต้องยอมรับ ไป่ฮุ่ยปรบมือดีใจ จือเถียนหน้าบูดเดินเข้าไปในครัว ทุกคนยินดีกับไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ยมองช้อนของพ่อ ไป่ฮุ่ย.....พ่อคะ ขอบคุณที่คุ้มครองหนู วันนี้หนูทำสำเร็จแล้ว หนูเพิ่งรู้ว่าอาชีพที่วิเศษที่สุดก็คือ การทำอาหาร มีความสุขจริงๆค่ะ -------------------------------------------------------------------------- รุ่งขึ้นไป่ฮุ่ยมาทำงานวันแรก เอากล้องถ่ายรูปยืนถ่ายตัวเองหน้าร้านอาหาร จือเถียนมองไป่ฮุ่ยหัวจดเท้า ไป่ฮุ่ย.....สวัสดีค่ะ อาจารย์ วันนี้จะให้ฉันทำอะไรดีคะ จือเถียน......เธอมาที่นี่มาทำอะไรล่ะ มาออกเดทรึไง มาผิดที่แล้วคุณผู้หญิง ถ้าคุณปล่อยผมสยายในนี้ แล้วกล้าทำผมร่วงลงไปในอาหาร ฉันจะไล่เธอออก ยังมีอีกนะ ครัวนี้ห้ามใส่ส้นสูง ถ้ายังคิดไม่ได้ก็ไม่ต้องมาทำงานที่นี่ เถ้าแก่ช่วยพูดให้ไป่ฮุ่ย เหอหม่า.....ไม่ต้องกังวล ฉันมีรองเท้าให้ยืม เหอหม่าหาผ้ากันเปื้อนให้ไป่ฮุ่ย จือเถียน......ที่นี่มีข้อห้าม 3 ข้อ ทุกคนต้องทำตามข้อห้ามทั้ง 3 ข้อนี้ เหอหม่า.....ข้อห้าม 3 ข้อ ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อน จือเถียน......คนมาใหม่ก็ต้องมีกฎใหม่สิ เธอ ห้ามแกล้งทำเป็นน่าสงสาร ห้ามแกล้งทำเป็นน่ารัก และห้ามมีความรัก เหอหม่า......ทำไมต้องห้ามมีความรักล่ะ จือเถียน.....ก็ถ้านาย 2 คนรักกัน ใครจะช่วยทำอาหารล่ะ เหอหม่า.......จริงสิ 55 ไป่ฮุ่ย....เข้าใจแล้วค่ะ จือเถียน.....ยังมีอีกสำหรับนาย ห้ามพูดจาไร้สาระ ห้ามมากเรื่อง ห้ามช่วยหล่อน ถ้าช่วย ฉันจะไล่นายออก ------------------------------------------------------------------------------------- ไป่ฮุ่ยถามเหอหม่า ไป่ฮุ่ย.....อาจารย์โหดแบบนี้ หรือว่าเขาไม่ชอบฉัน เหอหม่า....ไม่ใช่หรอก เขาไม่รู้วิธีการคุยกับผู้หญิงต่างหากล่ะ ครัวเราไม่เคยมีผู้ช่วยผู้หญิง -------------------------------------------------------------------------- ไป่ฮุ่ยล้างผักเสร็จแล้วยกตะกร้าผักให้จือเถียน จือเถียน......ล้างผักเสร็จแล้วเหรอ ไป่ฮุ่ย.....ฉันตั้งใจล้างมากค่ะ จือเถียน.....พวกนั้นล่ะ ไป่ฮุ่ย.....อันนั้นไม่เอาค่ะ จือเถียน......เธอทำอะไรของเธอเนี่ย ล้างผักจนเปื่อยหมด ผักกิโลครึ่งล้างเหลือครึ่งกิโล ส่วนที่ไม่เอาทำไมมันเยอะอย่างนี้ อยากขายของไหม ไป่ฮุ่ย.....ขอโทษค่ะ ------------------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 50 14:29:19 จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 4 ต.ค. 50 20:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไป่ฮุ่ยทำจานแตก จือเถียนเม้งแตกโวยวาย.....ทำอะไรของเธอ ไม่อยากทำก็ออกไปเลยไป เถ้าแก่ช่วยพูดให้ว่าอย่าเพิ่งปรับค่าจาน -------------------------------------------------------------------------- ไป่ฮุ่ยล้างจานจนเล็บฉีก เหอหม่ารีบเข้ามาดู ไป่ฮุ่ยบอกไม่มีอะไร จือเถียน......คุณหนู ลำบากไหม จะลาออกก็ได้นะ ไป่ฮุ่ย.....ฉันไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะออก คุณอย่าดูถูกฉันได้ไหม จือเถียน.....ถ้าพรุ่งนี้ยังไว้เล็บยาวแบบนี้ ฉันจะเอามีดหั่นผักมาหั่นเล็บเธอ -------------------------------------------------------------------------- ไป่ฮุ่ยนั่งตัดเล็บ จัดจานบนชั้น และดูจือเถียนทำอาหาร ไป่ฮุ่ยคิด.....ทำอย่างคล่องแคล่วอย่างกับเครื่องจักรเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ดูพ่อครัวทำอาหาร มือที่พลิ้วไหว มือที่ดูมีความเชื่อมั่นอย่างมาก จือเถียน......มองอะไร มายืนเกะกะตรงนี้เสียเวลาฉันทำอาหาร ไม่มีอะไรแล้วก็ออกไปข้างนอกเลย อย่ามายืนเกะกะขวางทาง เหอหม่าเอาจานให้ไป่ฮุ่ยล้าง เหอหม่า......ไม่ต้องสนใจหรอก เวลายุ่งอาจารย์มักเป็นแบบนี้ ไป่ฮุ่ยล้างจานไปมองจือเถียนไป แต่ก่อนตอนเป็นลูกค้ารู้แต่การกินอาหารอร่อย ไม่เคยนึกเลยว่าในครัวจะยุ่งขนาดนี้ ที่จริงกว่าจะได้อาหารอร่อยแต่ละจาน ลำบากเหมือนกัน -------------------------------------------------------------------------- ได้เวลาอาหารกลางวัน จือเถียนทำอาหารให้ทุกคนในร้านกิน ไป่ฮุ่ยชื่นชมอาหารที่จือเถียนทำข้าวผัดทะเล จือเถียน...เหอหม่า กินเสร็จแล้วไปซื้ออาหารทะเลด้วย ไป่ฮุ่ย.....ฉันไปเอง ให้เหอหม่าอยู่ที่นี่ช่วยคุณเถอะ จือเถียน.....เธอจะไปเหรอ งั้นไปแล้วก็ไม่ต้องกลับมาอีกนะ ทุกคนมีหน้าที่ต้องทำทั้งนั้น ถ้าเธอไม่รู้หน้าที่ตัวเองก็ไม่ต้องทำอีก เหอหม่า....เดี๋ยวฉันไปเอง กินข้าวเถอะ จือเถียนเอาจานข้าวตัวเองไปนั่งอีกโต๊ะ จือเถียน.....เถ้าแก่ พนักงานใหม่ก็ต้องมีทดลองงานนะ ผมว่าอาทิตย์เดียวก็พอแล้วล่ะ เถ้าแก่.....ไว้ฉันจะคิดดูนะ ไป่ฮุ่ย.....ทำไมเป็นแบบนี้นะ ทำไมคนน่าเบื่อแบบนี้ถึงได้ทำอาหารอร่อยอย่างนี้เนี่ย ไป่ฮุ่ยเอาช้อนพ่อออกมาตักกิน ไป่ฮุ่ย.....เป็นข้าวผัดที่มีรสชาติหอมหวาน เผ็ดนิดๆ  ส่วนผสมทุกอย่างลงตัวจริงๆ พนักงานได้กินอาหารอร่อยแบบนี้ โชคดีจริงๆ ไป่ฮุ่ยกินอย่างมีความสุขจนหมดจาน เถ้าแก่บอกว่าเติมอีกได้ ไป่ฮุ่ย.....ได้หรือคะ จือเถียน.....ไม่มีแล้ว ทำงานน้อยกว่าคนอื่นจะกินเยอะกว่าคนอื่นได้ไง -------------------------------------------------------------------------- จือเถียนยืนมองไป่ฮุ่ยปอกเปลือกมันฝรั่ง ไป่ฮุ่ยปอกเนื้อออกไปเยอะ จือเถียน.....เธอฟังให้ดี ฉันจะพูดอีกครั้ง ร้านของเราจะแบ่งอาหารเป็น 3 ส่วน ถ้าฉันขอมันฝรั่งเธอหัวนึง มันกลายเป็นว่าฉันต้องใช้ถึง 3 หัวเหรอ เธออยากทำให้ร้านเจ๊งใช่ไหม เธอปอกแบบนี้ จะเอาให้ลูกค้ากินได้ยังไง ไป่ฮุ่ย......ขอโทษค่ะ ถ้างั้นเอามาทำซุปดีไหมคะ จือเถียน......จะบอกอะไรให้ ที่นี่เธอไม่ใช่คนทำอาหาร เราต้องสิ้นเปลืองให้เธอมาปอกมันฝรั่งอย่างนี้หรือไง จือเถียน.....คราวที่แล้วทำแพนเค๊ก ไม่มีรสชาติ นึกว่าใช้ช็อกโกแลตของ Godiva มากลบ นึกว่าฉันไม่รู้รึไง ไป่ฮุ่ย.....แหะ แหะ อาจารย์เก่งจริงๆค่ะ ไม่มีอะไรมาปิดบังการรับรสของอาจารย์ได้เลย สมกับเป็นเชฟ มือ 1 อาจารย์เก่งขนาดนี้ มาอยู่ร้านเล็กๆอย่างนี้ รู้สึกเสียดายไหมคะ จือเถียน.....ไม่ต้องมาทำเป็นประจบเลย ไป่ฮุ่ย....ฉันพูดจริงค่ะ ครั้งแรกที่ฉันกินอาหารที่อาจารย์ทำ มันมีความทรงจำที่อบอุ่น คุณรู้ไหมตอนที่พ่อฉันพาฉันไปร้าน Lasserre ที่ปารีส ฉันได้ลิ้มรสอาหารที่มีแบบฉบับเฉพาะตัว รสชาติอาหารเหมือนที่อาจารย์ทำเลย จือเถียน.....ขอบคุณสำหรับคำชม ไม่ว่าเธอจะพูดน่าฟังแค่ไหน เธอก็ต้องปอกมันฝรั่งนี่ให้หมด จือเถียนเรียกเหอหม่ามาช่วยไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ย....เห็นอาจารย์เรื่องมากขนาดนี้เหมือนคนแก่เรื่องมากเลย เหอหม่า.....ยังไงฉันก็ยังอยากเป็นเหมือนอาจารย์ ถ้าไม่ได้อาจารย์ก็คงไม่มีใครสอนฉัน เหอหม่าเล่าให้ไป่ฮุ่ยฟังถึงตอนแข่งขันชนะแล้วไปหาจือเถียน ตอนแรกจือเถียนไม่สนใจเหอหม่า แต่จือเถียนเห็นความตั้งใจจริงของเหอหม่า เหอหม่าอยากให้เขารับเป็นลูกศิษย์จริงๆ เหอหม่าชวนจือเถียนมาทำงานที่ร้าน Little Bear ------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 4 ต.ค. 50 20:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จือเถียนเข้ามาให้ร้าน Little Bear ร้านขายไม่ดีทำให้เถ้าแก่หงุดหงิด เถ้าแก่กับเสี่ยวเฉียงทะเลาะกันพอดี จือเถียนชิมอาหารที่เหอหม่าทำแล้วบ้วนทิ้ง จือเถียน.....ทำอาหารอย่างนี้จะมีคนเข้าร้านเหรอ ------------------------------------------------------------------------------------- อีริค เหอหม่า อ้วนบี และฉาเค่อ ช่วยไป่ฮุ่ยย้ายของเข้ามาอยู่ห้องเช่าใหม่ ------------------------------------------------------------------------------------- เหอหม่าบอกไป่ฮุ่ยว่าห้องเช่าอยู่ใกล้ Little Bear เดินไม่ถึง 10 นาทีก็ถึงร้าน จะได้ประหยัดค่ารถด้วย ไป่ฮุ่ย.....ขอบคุณเธอที่แนะนำห้องนี้ให้นะ เหอหม่าชี้ให้ดูว่าเขาเองอยู่ใกล้ห้องไป่ฮุ่ยแค่นี้ เหอหม่า.....อยู่ใกล้กันจะได้ช่วยดูแล ทำอาหารเสร็จก็ไปดูหนังกัน และเดินเล่นกัน ฉันจะเอาขยะไปทิ้งให้ เวลาฝนตกก็เดินกางร่มด้วยกัน เหอหม่าพูดคนเดียว ไป่ฮุ่ยไม่ได้ฟังเลย เพราะไป่ฮุ่ยกำลังยืนชื่นชมช้อนของพ่อ ------------------------------------------------------------------------------------- จือเถียนกำลังอ่านหนังสือขณะที่ร้านไม่มีลูกค้า ไป่ฮุ่ยเทกาแฟใส่แก้วให้และรอคำขอบคุณจากจือเถียนแต่จือเถียนไม่สนใจไป่ฮุ่ยเลย เข่อซินเข้ามาในร้าน เถ้าแก่ต้อนรับ จือเถียนแนะนำอาหารให้เข่อซิน เป็นหมูตุ๋นแอ๊ปเปิ้ล ไป่ฮุ่ยบอกว่าอยากลองชิมบ้าง ไป่ฮุ่ย.......เหอหม่า หมูตุ๋นแอ๊ปเปิ้ล น่ากินจังเลย เหอหม่า.....ตะกี้เพิ่งกินข้าวผัดทะเลไปไม่ใช่เหรอ ไป่ฮุ่ย.....ก็มันหอมมากเลย ให้ฉันกินคำนึงได้ไหม จือเถียน......อยากกินเหรอ ไป่ฮุ่ยพยักหน้ายิ้ม จือเถียน.....ได้สิ หักเงินเดือนเดือนนี้นะ ไป่ฮุ่ย......ฉันกินครึ่งนึง ก็หักไปครึ่งนึงละกัน จือเถียน......อยากกินมากใช่ไหม (โยนแอ๊ปเปิ้ลให้ แอ๊ปเปิ้ลโดนหัวเหอหม่า)......งั้นก็ทำกินเองสิ เข่อซินบอกว่าร้านอาหารเปิดใหม่หน้าปากซอยเป็นของเธอเอง ชื่อ อ้ายมู่เอ๋อ เป็นร้านอาหารฝรั่งเศส ไป่ฮุ่ย......ใครเป็นพ่อครัวร้าน อ้ายมู่เอ๋อ คะ เข่อซิน......เกาเฉียว เหอหม่า....หา เชฟเกาเฉียวเหรอ เขาเก่งมากเลย คุณรู้จักเขาจริงเหรอ เข่อซิน.....จริงสิ ไป่ฮุ่ย.....เกาเฉียวเก่งมากเลยเหรอ เหอหม่า......เขากับอาจารย์เก่งกันทั้งคู่เลย เถ้าแก่......งั้นก็แย่สิ เข่อซิน.....วางใจค่ะ กลุ่มลูกค้าเราไม่เหมือนกัน ไป่ฮุ่ยคิดในใจ......ร้านอาหารฝรั่งเศสเราไม่ได้ไปนานแล้ว เข่อซินมอบบัตรอาหารให้ทุกคนในร้าน เป็นบัตรแลกสลัดฟรี ลูกค้าประจำคนนึงของ Little Bear ชื่อหมอไช่มาขอบัตรด้วย จือเถียนเดินมาเห็นเข่อซินกำลังแจกบัตร จือเถียน.....ห้ามทุกคนไปนะ ไม่มีใครอยู่เสริฟ์อาหารใช่ไหม ------------------------------------------------------------------------------------- เข่อซิน เกาเฉียว และลู่ชวนหลิง กำลังทำพิธีตัดริบบิ้นเปิดร้านอาหารใหม่ ------------------------------------------------------------------------------------- เหอหม่าและไป่ฮุ่ยแอบจือเถียนมากินอาหารที่ร้านของเข่อซิน เหอหม่าชี้ให้ไป่ฮุ่ยดูว่าคนไหน คือเกาเฉียว เหอหม่าบอกว่าจะเป็นคนเลี้ยงอาหารเอง แต่ไม่มีเงินจึงโทรหาเพื่อนๆเพื่อยืมเงิน แต่ไม่มีใครให้ยืม ไป่ฮุ่ยสั่งอาหารหลายรายการ เหอหม่าไม่กล้าสั่งเพราะไม่มีเงิน เลยใช้บัตรแลกสลัดเพียงอย่างเดียว เหอหม่า......อาหารที่นี่แพงกว่าที่ Little Bearเป็น 10 เท่าเลยมั้ง ไป่ฮุ่ยเห็นด้วยแต่ก็ยังสั่งอาหารตามใจต้องการ และบอกเหอหม่าว่าให้แชร์กัน บริกรถามเอาเหล้าไหม เหอหม่ารีบบอกว่าไม่เอา เอาแค่น้ำเปล่า 3 แก้ว ไป่ฮุ่ย.....เหอหม่า คุณไม่หิวเหรอ สั่งสลัดอย่างเดียว เหอหม่า....พอดีท้องไม่ค่อยดี กินสลัดอย่างเดียวดีกว่า คุณรู้ไหมร้านอาหารเขาวัดกันที่สลัดนะ ถ้าทำสลัดอร่อยก็ถือว่าผ่านเลย ไป่ฮุ่ย.....จริงด้วย สลัดเป็นอาหารที่คนชอบมองข้ามไป ถ้าร้านอาหารใส่ใจจริงๆ สลัดต้องอร่อย เหอหม่า.....ใช่ ใช่ ถ้าใช้ผักเปื่อยๆ หรือข้าวโพดกระป๋องล่ะก็ ถือว่าร้านนั้นใช้ไม่ได้ ไป่ฮุ่ย.....จริงด้วย เธอนี่เก่งจริงๆเลย เข่อซิน.....ไป่ฮุ่ย เหอหม่า เธอ 2 คนแอบอาจารย์มากินเหรอ ไป่ฮุ่ย เหอหม่ารีบซ่อนหน้า.....ขอร้องเธออย่าบอกอาจารย์เรานะ เข่อซิน.....ฉันรู้น่า ไป่ฮุ่ย เหอหม่า กำลังบ่นหันมาเห็นหมอไช่ซึ่งเป็นลูกค้าประจำ Little Bearมาด้วย เหอหม่า.....หมอไช่ทำงี้ได้ไง บอกเถ้าแก่ว่าต้องดูแลร้านให้ดี ตัวเองหนีมากินร้านนี้ได้ไง คนทรยศ ไป่ฮุ่ย.....จริงด้วย (พูดจบ 2 คนมองหน้ากัน) งั้นพวกเราก็ทรยศน่ะสิ ไป่ฮุ่ย......ไม่เกี่ยว พวกเรามาที่นี่ก็เหมือนมาทำงานนะ ไม่เหมือนหมอไช่หรอก เหอหม่า.....อาหารของหมอไช่น่ากินจัง ไป่ฮุ่ย.....หมอไช่สั่งอะไรนะ หยิบเมนูมาดู จะสั่งบ้าง แต่เหอหม่าไม่ยอมให้สั่ง บริกรเอาอาหารมาเสริฟ์ ทั้งไป่ฮุ่ยและเหอหม่ากินอย่างเอร็ดอร่อย ------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 4 ต.ค. 50 20:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เกาเฉียวถามบริกรว่า สองคนนั้นเป็นใคร เพื่อนเหอหม่า.....เขาเป็นเพื่อนผม ทำงานอยู่ร้าน Little Bear ------------------------------------------------------------------------------------- บริกรยกอาหารอีกจานมาให้ไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ยชิมและวิจารณ์อาหารไปด้วย เรียกให้เหอหม่าชิม เหอหม่า......ถึงแม้เกาเฉียวจะเก่ง ก็สู้อาจารย์ของเราไม่ได้หรอก แต่ว่าฉันอยากลองชิมบ้างจังว่าเกาเฉียวจะทำอาหารฝีมือเป็นยังไงนะ ไป่ฮุ่ยยกจานตัวเองให้เหอหม่า เหอหม่า....แต่ว่า (เหอหม่าตักกิน) ไป่ฮุ่ย....ขาดรสชาติอย่างนึงไปใช่ไหม รสชาติของความอบอุ่น เหอหม่า.....ใช่ ถ้าเป็นอาจารย์เราทำต้องไม่ใช่แบบนี้แน่ เกาเฉียวเดินมาทักทายเหอหม่าและไป่ฮุ่ย เกาเฉียว.....ได้ยินว่าเธอเป็นเพื่อนของเสียวเหม่ย ฉันคือเชฟที่นี่ชื่อเกาเฉียว คุณสองคนพอใจรสชาติอาหารไหม เหอหม่า.....ไม่เลว ไม่เลว ไป่ฮุ่ย....ขอโทษนะคะ ขอถามหน่อย สลัดของคุณทำยังไงคะ เกาเฉียว......เธอจะถามฉันแล้วไปทำกินเองที่บ้านใช่ไหม จะเทียบกับอ้ายมู่เอ๋อเหรอไง ผักสดของฉันหรือว่าซอสไม่ใช่ของที่คนทั่วไปจะหาได้นะ ไป่ฮุ่ย......คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันทำไม่ได้ เกาเฉียว......เพราะว่าวัตถุดิบของเรา อย่างไข่ไก่ เราส่งมาสดๆทุกวัน ฟองละ 10 เหรียญ ผักสดเรานำเข้ามาจากนอก 250 กรัม 70 เหรียญ เบคอน ไวน์แดง มัสตาด นำเข้ามาจากฝรั่งเศสทั้งหมด ราคาไม่ต้องพูดถึง พวกนี้ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปจะหาได้ เหอหม่า.....คนทั่วไปหาไม่ได้ Little Bear ก็คงหาไม่ได้เหมือนกัน ไป่ฮุ่ย......การทำอาหารไม่ได้อยู่ที่ราคาของวัตถุดิบ อยู่ที่ใจของคนทำต่างหากล่ะ ฉันคิดว่าฉันทำสลัดอร่อยกว่าคุณซะอีก ฟรีด้วยนะ อยู่ในอาหารชุดที่แถมสลัดด้วย เกาเฉียว.....อ่อ เธอก็เป็นแม่ครัวเหรอ ไป่ฮุ่ย......ร้านของเรา ชื่อ Little Bear เกาเฉียว......ร้านนี้ ฉันรู้จัก ไป่ฮุ่ย......ฉันเป็นแค่ลูกศิษย์ แต่อาจารย์ฉันฝีมือดีกว่าคุณมาก ถึงแม้เขาจะไม่มีชื่อเสียงเหมือนคุณ แต่ว่าการทำอาหารของเขาทำให้คนรู้สึกอบอุ่นได้ ถ้าคุณนับถือเชฟด้วยกันล่ะก็ ขอเชิญคุณมาที่ Little Bear ของเรามาลองชิมดูละกัน ไป่ฮุ่ยโมโหจนลุกออกจากโต๊ะ เหอหม่า.....เธอพูดกับเขาอย่างนั้นได้ยังไง เขาเป็นเชฟใหญ่นะ ไป่ฮุ่ย.....ฉันไม่สนว่าเขาเป็นใคร ถ้าเขาดูถูกลูกค้าล่ะก็ เขาก็ไม่มีคุณสมบัติของเชฟที่ดีหรอก เข่อซินเลี้ยงอาหารเหอหม่าและไป่ฮุ่ย เหอหม่าวิ่งตามไป่ฮุ่ย ------------------------------------------------------------------------------------- จือเถียน......เธอว่าไงนะ พนักงานร้านฉันไปกินอาหารร้านเธอเหรอ เข่อซิน.....ถ้าเธอมีเวลาก็เชิญไปชิมนะ เธอกับเกาเฉียวก็เป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกันไม่ใช่เหรอ ไปพูดคุยกันหน่อยสิ ------------------------------------------------------------------------------------- ในครัวกำลังเตรียมสลัด ไป่ฮุ่ย......จะบอกว่าทำยังไงก็ได้ไม่ได้นะ อย่างแตงกว่าไม่กี่แผ่นนี้ มะเขือก็ไม่หวาน ผักกระหล่ำไม่มีรสชาติ น้ำสลัดก็ไม่พิเศษอะไร สลัดธรรมดาๆนี่จะไปเทียบกับคนอื่นได้ยังไง จือเถียน......มายืนทำอะไร ยังไม่ไปช่วยกันอีก เดี๋ยวได้เวลาพักอาหารกลางวันแล้ว ไป่ฮุ่ย....ทำไมอาหารกลางวันเร็วจัง สลัดเหลือเยอะเลย ทุกคนออกมากินอาหารกันที่โต๊ะ ------------------------------------------------------------------------------------- ไป่ฮุ่ย.....เถ้าแก่ ผักพวกนี้ซื้อที่ร้านอ้วนบีเหรอ ร้านอ้วนบีไม่มีผักนำเข้าบ้างเหรอ ไป่ฮุ่ยบอกเถ้าแก่ว่าสลัดควรจะมีซอสอย่างอื่นบ้าง เช่นไวน์แดง ถ้าเป็นสลัดธรรมดาคงเทียบกับใครไม่ได้ เถ้าแก่....แต่ว่าสลัดร้านเราจานใหญ่นะ ไป่ฮุ่ย....จานใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์ เหอหม่า.....สลัดของอ้ายมู่เอ๋อ อร่อยมาก จือเถียนเดินมาได้ยินพอดี จือเถียน......นายรู้ดี ไปกินมาเหรอ เหอหม่า ......เปล่านะ อาจารย์ จือเถียนเดินมาว่าไป่ฮุ่ย ทำเป็นรู้ดี ไป่ฮุ่ย.....สลัดเป็นอาหารจานสำคัญ เหอหม่าบอกว่าร้านไหนทำอาหารอร่อยให้ดูที่สลัดใช่ไหม เหอหม่า......ใช่เลย แต่ฉันไม่ได้พูดนะ ไป่ฮุ่ย......ในร้านเล็กๆที่มีสลัด ถ้าไม่ตั้งใจทำ ร้านนั้นคงท่าดีทีเหลว เพราะไม่ใส่ใจลูกค้า ลูกค้าคงไม่มาอีก จือเถียน.....ถ้าเธอไม่รู้อะไร รู้จักแต่พูดคำสวยงาม อ้ายมู่เอ๋อเทียบกับเราได้เหรอไง สลัดเขาจานละ 300 เข้าไปแล้ว ลูกค้าประจำของเราไม่จ่ายหรอก เธอคิดว่าเขาต้องจ่ายเงินเท่าไหร่ถึงจะสบายใจล่ะ สั่งสลัดอย่างเดียวไม่ต้องกินอย่างอื่นใช่ไหม ไป่ฮุ่ย......ถึงไม่ปรับราคา แต่คุณภาพของเราก็ต้องดีสิ จือเถียน......ข้อบังคับของต้นทุน แค่นี้ยังไม่รู้ คิดจะมาทำร้านอาหาร ไป่ฮุ่ย......ใครว่าฉันไม่รู้ล่ะ ถ้าสลัดอร่อยก็สามารถดึงดูดลูกค้าให้เข้าร้านได้ ก็จะได้เงินมากขึ้นไงล่ะ แล้วก็เอาเงินมาซื้อผักสดดีๆ ก็เหมือนปัญหาไข่กับไก่ อะไรเกิดก่อนกัน จือเถียน.....ถ้างั้นวันนี้เป็นต้นไป ผักสดทำสลัดมอบหน้าที่ให้เธอรับผิดชอบ ให้ทำสลัดที่บอกว่าอร่อยมาเลย ไป่ฮุ่ย....ค่ะ ไม่มีปัญหา ฉันออกไปเดี๋ยวนี้เลย เถ้าแก่....ไป่ฮุ่ยพูดก็มีเหตุผลนะ ทำไมแต่ก่อนฉันไม่สนใจสลัดเลยนะ หรือว่าเราจะท่าดีทีเหลวจริงๆ จือเถียน....เถ้าแก่ วางใจเถอะ ยัยนั่นทำอะไรไม่เป็นเลย ไม่นานคงลาออกไปเอง เถ้าแก่.....ฉันไม่ได้อยากให้ไป่ฮุ่ยออกนะ ไป่ฮุ่ยไปตลาดสดเลือกซื้อผักสดที่ร้านอ้วนบี ไป่ฮุ่ยพิถีพิถันเลือกผัก หยิบมะเขือเทศที่ราคาแพงใส่ตระกร้า กลับบ้านมาเอามะเขือหั่นให้เหอหม่าลองชิมราคาถูกและแพงรสชาติแตกต่างกัน มิน่าอ้ายมู่เอ๋อต้องยอมจ่ายค่าสลัดแพงถึง 280 ------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 4 ต.ค. 50 20:31:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไป่ฮุ่ยทำสลัดโดยใส่ไวน์แดงให้เหอหม่าและเถ้าแก่ชิม ทั้งสองบอกว่าอร่อย เถ้าแก่....เงินที่ให้พอไหม ไป่ฮุ่ย....พยักหน้า จือเถียนหันมายิ้มเยาะ ------------------------------------------------------------------------------------- ไป่ฮุ่ยไปซื้อผักมาเพิ่มอีก กดเครื่องคิดเลขไปด้วยและคิดหาวิธีที่จะเอาผักแต่ละอย่างมาทดแทนกัน ------------------------------------------------------------------------------------- เถ้าแก่.....ทำไมลูกค้าไม่กินสลัดผักเลย เถ้าแก่ชิมแล้วบอกว่า ไม่กรอบอร่อยเหมือนเมื่อวานที่ไป่ฮุ่ยทำ ไป่ฮุ่ยบอกว่าตลาดมีผักไม่กี่อย่างให้เลือก จือเถียน.......ใครที่บอกว่าจะรับผิดชอบสลัด เป็นไงยังไม่ถึงอาทิตย์เลย คุณสมบัติด้อยลงเลย หรือว่าก่อนหน้านี้ใช้เงินตัวเองไปซื้อมา ตอนนี้ไม่มีเงินแล้วใช่ไหม ไป่ฮุ่ย.....ใช่ อาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันใช้เงินตัวเองซื้อ ฉันทำเพื่อลูกค้า อาหารดีๆ ร้านเราขี้เหนียวไม่ได้นะ ดูสิสลัดพวกนั้นที่ลูกค้าไม่ต้องการ เป็นข้อพิสูจน์ได้ดีเลย ลูกค้ารู้ว่าอะไรอร่อย อะไรไม่อร่อยนะ เถ้าแก่ฉันขอแนะนำว่า สลัดของเราต้องเน้นหน่อยค่ะ เพื่อลูกค้าจะได้ไม่หายไปจากร้านเรา จือเถียน....อาทิตย์นึงของเธอสิ้นสุดแล้ว เธอควรเปลี่ยนผักเองเหรอ ไม่ควรค่าเป็นเชฟเลย แค่นี้ยังไม่รู้ มาอยู่นี่เสียเวลาจริงๆ  เถ้าแก่บอกเธอเลยทำครบอาทิตย์พอแล้ว ไป่ฮุ่ย....ฉันรู้ คุณอยากให้ฉันไปตั้งนานแล้วใช่ไหม คุณให้ฉันทำอาหารให้ลูกค้าพอใจถึงจะรับฉันไว้ คุณแกล้งให้ฉันทำเรื่องยากๆ คุณไม่อยากให้ฉันอยู่ตั้งแต่แรก คนอย่างคุณนั่นแหล่ะไม่มีคุณสมบัติของเชฟที่ดี ฉันไม่อยากเรียนทำอาหารกับคุณแล้ว เถ้าแก่ ฉันไปแล้วนะ เหอหม่ากับเถ้าแก่ไม่ยอมให้ไป่ฮุ่ยไป ไป่ฮุ่ยดึงดันออกไป เหอหม่าวิ่งตามไป่ฮุ่ยมาหน้าร้าน จือเถียน.....วางใจได้ หล่อนไปแล้วไม่เกิดเรื่องยุ่งๆอีกแน่ ------------------------------------------------------------------------------------- ไป่ฮุ่ยออกมาหน้าร้านเห็นเกาเฉียวมากับแฟนสาว ไป่ฮุ่ย....เวลาไหนไม่มาดันมาเวลานี้ ไป่ฮุ่ยกับเหอหม่าทักทายเกาเฉียว ไป่ฮุ่ย....อาจารย์เรากำลังรอพวกคุณมาเลยค่ะ ไป่ฮุ่ยวิ่งนำไปเปิดประตูร้าน ไป่ฮุ่ยเข้ามาในครัวมาขอร้องจือเถียน ไป่ฮุ่ย.....ขอโทษค่ะ ขอโทษ เมื่อครู่ฉันไม่ดีเอง ต่อไปฉันจะเชื่ออาจารย์ Little Bear ของเราต้องพึ่งอาจารย์ทำอาหารที่อร่อยที่สุดในโลกให้คนที่อยู่ข้างนอกเกาเฉียว ขอร้องค่ะ ขอร้อง จือเถียน......ฉันไม่มีอาหารพิเศษอะไร เชิญพวกเขากลับไปซะ ไป่ฮุ่ย....อย่าทำอย่างนี้เลยค่ะอาจารย์ คุณเป็นเชฟมือ 1 คุณต้องมีวิธีสิ จือเถียน...เธอยุ่งวุ่นวาย เธอก็รับผิดชอบเองสิ ฉันไม่ว่าง ไป่ฮุ่ยดึงเสื้อจือเถียนไว้....ขอร้อง สงสารฉันเถอะ สงสารฉันเถอะค่ะ ฉันสัญญา พรุ่งนี้ฉันไปแน่นอน พรุ่งนี้ลาออกแน่นอน เถ้าแก่.....จือเถียน ช่วยร้านเราหน่อยเถอะ ถ้าร้านเราทำให้เชฟคนดังพอใจได้ ร้านเราก็จะมีความหมายไม่ใช่เหรอ ลองหน่อยนะ จือเถียน.....ลูกค้าสั่งอะไร เสี่ยวเฉียงบอกรายการอาหาร จือเถียนหันไปบอกไป่ฮุ่ย....เธอปล่อยมือได้รึยัง ไป่ฮุ่ย....อาจารย์คะ สลัดเป็นหน้าที่ฉันเองค่ะ ไป่ฮุ่ย.....แย่เลย ผักวันนี้ไม่สวยด้วยสิ ต้องมีวิธีสิ จะใส่อะไรดีนะ ไป่ฮุ่ยเอาไข่ปลาคาเวียร์ใส่ในสลัดผัก ฉันจะทำให้พวกคุณตะลึงเลย คอยดู ไป่ฮุ่ยเอาจานสลัดไปเสริฟ์ เกาเฉียว.....โอ้โห สลัดของคุณเยอะอย่างนี้เลยเหรอ เสี่ยวเฉียงเอาอาหารมาเสริฟ์ ไป่ฮุ่ยมองจานอาหาร....เยี่ยมจริงๆเลย ไม่มีปัญหาแน่ๆ จะดูซิพวกคุณต้องตะลึงแน่ ไป่ฮุ่ยเดินมาดูจือเถียนทำอะไร ไป่ฮุ่ยคิด.....เก่งจริงๆ คนทิฐิอย่างนี้ ทำไมถึงทำอาหารออกมาได้สวยและอร่อยอย่างนี้นะ ------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 4 ต.ค. 50 20:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เกาเฉียว....ขอโทษนะ ช่วยเชิญเชฟออกมาหาผมหน่อย จือเถียนเปิดประตูออกมา เกาเฉียว....ถ้าไม่ได้ยินเข่อซินบอก ฉันคงไม่รู้ว่านายมาอยู่ร้านเล็กๆที่นี่ ไม่ได้เจอกัน 3 ปี นายยังสะเปะสะปะเหมือนเดิมนะ จือเถียน.....เรียกฉันออกมาพูดแค่นี้ใช่ไหม หันหลังกลับ เกาเฉียว....ฉันเกรงว่าเนื้อตุ๋นน้ำแดงกับไข่กวน นายคงลืมไปแล้วใช่ไหม ยังมี ฟัวกรา ซงลู่ กุ้งมังกร อาหารระดับนี้อีก จือเถียน.....นายจะทำอะไร พูดมาตรงๆดีกว่า เกาเฉียว.....ได้ จะบอกตรงๆนะว่านายกำลังเสียเวลาอยู่  เรียนทำอาหารที่ร้าน Lasserre ที่ปารีส เชฟทุกคนต่างชื่นชมนาย แต่ตอนนี้นายกลับมาเงียบหายมาอยู่ร้านเล็กๆที่นี่ ตอนนี้นายไม่ใช่หมาป่าที่เก่งกาจแล้ว เป็นแค่หมาป่าพเนจรที่ยอมแพ้ตัวนึงเท่านั้น นายไม่คู่ควรเป็นคู่แข่งฉัน เพราะการแข่งขันที่ฉันชนะ มันไม่มีความหมายจริงๆ จือเถียน....พูดมาตั้งมากมาย ฟังไม่รู้เรื่องเลยซักอย่าง ให้ฉันเป็นศัตรูเหรอ ได้สิ ไปร้านข้างหน้ามาทำอาหารกับฉัน เกาเฉียว....ท่าทางนายชอบทำให้คนโมโหแบบนี้ ไม่รู้ว่านายกำลังหนีอะไร เวลาเรียนที่ปารีส 3 ปีคงเปล่าประโยชน์ ชวนหลิง....เกาเฉียว กลับกันเถอะ เถ้าแก่.....เสี่ยวเฉียง เขาจ่ายตังค์รึยัง ไป่ฮุ่ยรีบวิ่งออกไปเก็บตังค์ ไป่ฮุ่ย....ขอโทษนะคะ พวกคุณยังไม่ได้จ่ายเงิน เกาเฉียว....ขอโทษนะ ฉันโมโหจนลืม ไป่ฮุ่ย......1280 ค่ะ ฉันลดให้แล้วนะ ขอโทษนะคะ คุณรู้จักอาจารย์ฉันด้วยเหรอ เกาเฉียว....หมายถึงจือเถียนเหรอ พวกเราเป็นศิษย์ร่วมรุ่นกัน เคยไปเรียนทำอาหารที่ปารีสที่ร้าน Lasserre ด้วยกัน อ่อ สลัดคุณอร่อยมากเลย ไป่ฮุ่ย....ขอบคุณค่ะ ------------------------------------------------------------------------------------- จือเถียนเทสลัดทิ้งหมด หน้าเม้งโมโหสุดๆ เถ้าแก่ถามเหอหม่าว่าร้านอาหารปารีสมันดังมากเลยเหรอ เหอหม่าบอกว่ามีชื่อเสียงมาก ไป่ฮุ่ย....เหอหม่า ฉันมีอะไรจะบอกที่แท้อาจารย์เคยทำอาหารอยู่ที่ร้าน Lasserre ด้วย ฉันเคยไปกินหนนึงเป็นร้านหรูหรามาก นึกไม่ถึงเลยว่าพวกเราจะได้เรียนทำอาหารกับอาจารย์ที่เรียนมาจากฝรั่งเศส อ่อ นี่ค่ะเงินที่คุณเกาเฉียวลืม ไป่ฮุ่ยเดินไปหาจือเถียน เห็นหน้าเม้งของจือเถียน ไป่ฮุ่ยทำหน้าสยอง จือเถียน.....เธอถูกไล่ออกแล้ว ใส่อะไรลงไปในสลัดนึกว่าฉันไม่รู้เหรอ เธอใส่ไข่ปลาคาเวียร์กระป๋องละ 900 กว่าเหรียญ มาใส่สลัดที่ให้ลูกค้าฟรี เธอจะฆ่าฉันกับเถ้าแก่หรือไง ไป่ฮุ่ย....ขอโทษค่ะ ฉันแค่อยากให้สลัดเราไม่ด้อยกว่าใคร อยากให้เขาทึ่งในฝีมืออาจารย์ จือเถียน.....ทำเป็นฉลาด ถ้าเธอไม่ไป ฉันไปเอง ------------------------------------------------------------------------------------- ห้องนอนไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ย....ไม่ต้องไปทำงานแล้ว ทำไมนอนไม่หลับทั้งคืนเลย หรือว่าฉันต้องไปเรียนรู้การทำอาหารที่ร้านอื่นๆ ฉันไม่เหมาะกับงานครัวจริงๆเหรอ ไป่ฮุ่ยนึกถึงตอนที่ช่วย จือเถียน เหอหม่า กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว ------------------------------------------------------------------------------------- ผ่านไปหลายวัน ไป่ฮุ่ยกลับมาเป็นลูกค้าร้าน Little Bear ไป่ฮุ่ย....ดีจังเลย ฉันชอบกลิ่นของที่นี่จัง หอมกลิ่นไข่กวน ข้าวผัดทะเล ซุปสีทอง มัสตาด เถ้าแก่.....ไป่ฮุ่ย มาได้ยังไง ไป่ฮุ่ย.....วันนี้ฉันมาเป็นลูกค้าค่ะ ฉันได้กลิ่นมัสตาด ฉันขอสั่งเบอร์เกอร์เนื้อใส่มัสตาดค่ะ เสี่ยวเฉียงบอกเหอหม่าว่าวันนี้ไป่ฮุ่ยมา จือเถียนมองตาม เสี่ยวเฉียงเสริฟ์สลัดให้ไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ยชื่นชมสลัดว่ารสชาติอร่อยสีสันสวยงาม เหอหม่าออกมาหาไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ยชมให้เหอหม่าฟังถึงสลัดว่าเรียกน้ำย่อยดีมาก เหอหม่าบอกว่าฝีมืออาจารย์ เหอหม่า....อาจารย์เราเปลี่ยนเมนูทุกอาทิตย์ไม่ซ้ำกัน ฉันว่าเป็นเพราะเธอไปกระตุ้นเขานะ ไป่ฮุ่ย....ฉันไม่กล้าหรอก เหอหม่า....เธอกินไปก่อน ฉันไปทำงานนะ ไป่ฮุ่ย.....เปลี่ยนแปลงรายการอาหารที่ไม่แพงให้ดูน่ากินได้ ลูกค้าได้ลิ้มรสอาหารที่ทำสดๆ อาจารย์ยังไงก็ยังเป็นอาจารย์อยู่ดี เสี่ยวเฉียงเอาเบอร์เกอร์มาให้ ไป่ฮุ่ย....โธ่ เปลี่ยนแปลงการทำอาหารแล้วยังไม่ยอมรับ บังคับให้ฉันลาออกอีก คนบ้า ไป่ฮุ่ยกินเบอร์เกอร์ เป็นเบอร์เกอร์ที่อร่อยจริงๆ เป็นปีศาจมาทำอาหารรึเปล่าน้า เหอหม่ายกจานสลัดที่ไป่ฮุ่ยกินจนหมดมาเก็บ  จือเถียนมองตามและแอบยิ้ม เหอหม่า....อาจารย์ ไป่ฮุ่ยถึงแม้ว่าเธอจะจุ้นจ้าน บางทีก็ยังเป็นคุณหนู แต่ว่าเธอทำไปทุกอย่างเพื่อร้านของเรานะ จือเถียน.....บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามช่วยหล่อน เหอหม่า....ผมพูดผิดตรงไหน เถ้าแก่.....ไป่ฮุ่ย เขาใช้เงินตัวเองซื้อของคุณภาพดีมาให้ร้านเรา คนอย่างนี้จะหาได้ที่ไหนอีกล่ะ จือเถียนลองคิดดูนะ เสี่ยวเฉียง....ใช่ค่ะ พี่จือเถียน ขาดคนทำงานไป 1 คน เหนื่อยจะตาย ไป่ฮุ่ยยกจานมาเก็บ....ขอบคุณค่ะ ฉันอิ่มแล้ว อร่อยจัง จือเถียน.....รับอาหารไปแล้ว ยังไม่รีบไปเก็บโต๊ะอีก เหอหม่า....ความหมายของอาจารย์คือ ให้เธอรีบไปเช็ดโต๊ะไง เก็บจานมาให้ฉันล้างด้วยนะ จือเถียน.....ยังมีอีก เช็ดมัสตาดที่เลอะหน้าด้วย ไป่ฮุ่ยดีใจมาก รีบไปทำงานตามที่สั่ง จือเถียนแอบมองไป่ฮุ่ย...... จบตอนที่ 2 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 50 07:09:34 จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 4 ต.ค. 50 20:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาจองที่ก่อน 555 ค่อยขึ้นไปอ่าน 555 จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 4 ต.ค. 50 20:40:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พี่นา มาไวมากกกก ดีใจจัง /l\ ........และ /l\  ธุ ธุ จ้า จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 4 ต.ค. 50 20:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ...มาให้กำลังใจค่ะ พี่นุช ที่น่ารัก ขอบคุณมากๆค่ะ และมาอ่านด้วยค่ะ ไม่อ่านได้ไง เหอๆๆ...^___^ เหอๆๆ ไม่อยู่บ้าน 3 วันฝากจือเถียนด้วยนะคะ...เศร้า!!! จากคุณ : Orange_vic - [ 4 ต.ค. 50 20:55:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พี่นุช.......ขอบคุณค่ะสำหรับตอน 2 แต่ยังไม่ได้ขึ้นไปอ่านเลยค่ะ โพสต์ก่อน 5555 เดี๋ยวตามอ่านทีหลัง จากคุณ : yzai - [ 4 ต.ค. 50 21:28:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หมวยนุช...ขอบคุณหลายเด้อค่ะ...อ่านแล้วยิ่งฮาจ๊ะหนุกมาก รอตอน 3 นะช้าได้รอได้ซำเม้อ จากคุณ : ae-zai - [ 4 ต.ค. 50 21:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณสำหรับคำแปลค่ะ พี่นุช จากคุณ : azafon - [ 4 ต.ค. 50 22:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พี่หมวยนุช...ขอบคุณมากๆ นะคะ อ่านแน่นอนค่ะ จะพลาดได้ไง อิ๊อิ๊ จากคุณ : poyzhou - [ 4 ต.ค. 50 23:38:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมาอีกคนนแว้ววววว คร่า ขอบคุณพี่นุชมากกนะคร๊า จากคุณ : paezai - [ 5 ต.ค. 50 00:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณพี่นุชสำหรับคำแปลค่ะ อ่านไปยิ้มไปนึกถึงหน้าไจ๋ตลอดเลยค่ะ จากคุณ : aumzai - [ 5 ต.ค. 50 02:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พี่นุชขอบคุณค่ะ อ่านแล้วยิ้มตาหลอดเลย ^_^ จากคุณ : ก้อย (กฤติยาเทวี) - [ 5 ต.ค. 50 08:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตามมาอ่านคำแปลตอน 2 ฮับ... อ่านไปยิ้มไป...มีความสุขดีแฮ่ะ.. 55555.. ขอบคุณพี่นุชสำหรับคำแปลด้วยนะค่ะ... จากคุณ : OakkiE_KhA - [ 5 ต.ค. 50 15:18:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โอ้ววว ตกข่าวอยากแรงเลยอ่ะ ละครน้องใจ๋ออนไปได้สองตอนแว้วรือ ขอบคุณพี่นุชไว้ก่องค่าสำหรับคำแปล แล้วก็ขอชิ่งไปหาลิงค์โหลดก่อง ฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว จากคุณ : นกฮูกโตโตโร่ - [ 5 ต.ค. 50 15:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณค้าพี่นุช แบบว่าจือเถียนโหดอย่างแรงเลยค่ะ แต่ชอบบบ หุหุ จากคุณ : melody_chou - [ 5 ต.ค. 50 16:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น้องนุช...ขอบคุณค่ะ ดูเพลิน อ่านเพลิน สุขใจจริง ๆ พ่อครัวสุดหล่อ..ดุแถมปากจัดอีก อิอิ มันน่า...ซะจริงเลยเนอะ จากคุณ : หลินเล่ย - [ 5 ต.ค. 50 17:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 น้องนอยยยยยยย ตกข่าวได้อย่างไร 5555 รีบโหลดมาดูนะขอโบกกกก แล้วน้องจะฮาในความโก๊ะของพี่ เอ๊ย ของนางเอก..... น้องโอ๊ค ขอบคุณจากใจจริงจ๊ะ ยังไม่ได้ดูแต่มาอ่านคำแปลก่อนเลย อย่างนี้แปลขาดใจเลย..... เพราะเห็นหลายคนดูแล้วจะไม่ค่อยอยากอ่านกันแล้ว อิอิ..... พี่หลินคะ รายการอาหารหนูแปลไม่ออกซักกะรายการเลยขอข้ามๆไปเลยค่ะ เลยแปลเป็นว่าสั่งอาหาร แบ๊ะ แบ๊ะ งึมงำ...งง งงงำๆ แปลไม่ออก อิอิ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณทุกน้องส์ที่เข้ามาอ่านนะจ๊ะ น้องส้ม น้องหยุ่น เอ่เอ๋ น้องฝน น้องปอย น้องเป้ น้องอุ๋ม น้องก้อย น้องโอ๊ค น้องนอย น้องเม2 จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 5 ต.ค. 50 18:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สนุกจังเลย...ชอบบบบบบบบกลับมาอ่านอีกรอบ...อิอิ หมวยนุช...ขนาดตอน2ยังสนุกขนาดนี้อยากอ่านตอน 3 แล้วดิ..ไม่ต้องรีบนะแต่อยากอ่านแว้ว555555 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 50 20:57:47 จากคุณ : ae-zai - [ 5 ต.ค. 50 20:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 นอยหลังบ้าน/หรือไปเอาที่บ้านไจ๋นะ จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 5 ต.ค. 50 21:03:22 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณค่า พี่นุช เข้ามาเก็บตามระเบียบ จากคุณ : หนูพุก ณ แดนแอนฟิลด์ - [ 5 ต.ค. 50 22:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไปอ่านตอน3 กันจ้า จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 ต.ค. 50 13:26:20 ]