ความคิดเห็นที่ 1 Episode 3 เหอหม่า.....ไป่ฮุ่ย ดีใจด้วยนะ ที่ได้กลับมาทำงานอีกครั้ง คุณเบาใจแล้วสินะ ไป่ฮุ่ย.....ใช่จ๊ะ จริงๆอาจารย์ก็ไม่ใช่คนใจร้าย เพียงแต่ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร วันนี้ต้องขอบใจเธอมากที่ช่วยพูดให้ เธอกับเถ้าแก่ดีกับฉันมากเลย เหอหม่า....ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะคุณสำคัญสำหรับผมมากไง ไป่ฮุ่ย......------ เหอหม่า....อา....ไม่ใช่ ไม่ใช่ เพราะคุณสำคัญสำหรับพวกเรามากต่างหากล่ะ ไป่ฮุ่ย.....ถ้าอาจารย์คิดแบบนี้บ้างก็คงจะดีสินะ ต่อไปฉันจะแสดงให้อาจารย์เห็นเลยล่ะ --------------------------------------------------------------- ไป่ฮุ่ยยกอาหารมาให้จือเถียนชิม ไป่ฮุ่ย......อาจารย์คะ ฉันเข้าใจความหมายของคำว่า เชฟแล้วค่ะ ฉันจะตั้งใจทำงานที่Little Bearนี่คือสลัดที่ฉันทำเอง อาจารย์ลองหน่อยนะคะ จือเถียนเอาช้อนตักสลัดกิน ไป่ฮุ่ย.......อาจารย์ เป็นไงบ้างคะ จือเถียน.....ใส่บ๊วยดองเหรอ ไป่ฮุ่ย.....อาจารย์เก่งจังเลยค่ะ ชิมออกด้วย จือเถียน.....เธอนึกว่าที่นี่เป็นร้านขายอาหารญี่ปุ่นเหรอ ร้านอาหารฝรั่งเศสใส่บ๊วยดอง ไป่ฮุ่ย......ที่นี่ไม่เหมือนร้านอาหารฝรั่งเศสซักหน่อย แล้วถ้าเป็นร้านอาหารฝรั่งเศสจริง ทำไมจะใช้บ๊วยดองไม่ได้ล่ะ ตอนนี้ร้านอาหารฝรั่งเศสเขาต้องการความแปลกใหม่ทั้งนั้น อาจารย์ คุณจะยึดติดแบบอย่างร้านอาหารเก่าแบบ Lasserreไม่ได้หรอกนะ ต้องเปลี่ยนแปลงบ้างแล้วล่ะ จือเถียน.....เธอเข้าใจพูดนะ ไป่ฮุ่ย.....เปล่าค่ะ จือเถียน.....เธอนึกว่าฉันให้เธอกลับมาแล้ว ฉันจะไล่เธอออกไปอีกไม่ได้เหรอ ระวังฉันไว้ให้ดีก็แล้วกัน ไป่ฮุ่ย.....ขอโทษค่ะ อาจารย์ เถ้าแก่......ขอโทษนะ ใครรู้จักป้าจินเตาบ้างน่ะ ป้าจินเตา......จือเถียนเหรอ ฉันไม่สบายนะ ลุกไม่ไหวด้วย ไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันเลย แกกลับมาทำกลับข้าวให้ฉันกินหน่อยได้ไหม ฉันโทรไปหาเจ้าเกาเฉียวตั้งหลายทีก็ไม่รับสาย ลูกศิษย์แต่ละคนไม่ได้เรื่องเลยซักคน จือเถียนยกหูโทรศัพท์ให้เหอหม่ารับแทน เหอหม่าไม่ยอม จือเถียนมองไป่ฮุ่ยที่กำลังทำงาน เรียกไป่ฮุ่ยมารับโทรศัพท์ ไป่ฮุ่ย.....อาจารย์หายโกรธฉันแล้วเหรอ จือเถียน.....ป้าคนนี้ไม่สบาย เธอไปดูแลเขาที ไป่ฮุ่ย....ฉัน ป้าจินเตา.....แกมาเร็วๆนะ ฉันหิวมากเลย ฉันไม่สบายมาก ------------------------------------------------------------------------------------ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 ต.ค. 50 13:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไป่ฮุ่ยเดินทางไปหาป้าจินเตา ไป่ฮุ่ยคิด.....ป้าจินเตาคงไม่สบายมากเลย หวังว่าป้าคงไม่เป็นอะไรมากนะ ป้าอยู่ที่ไหนกันนะ   ไป่ฮุ่ยเดินมาถึงบ้านป้าจินเตา ไป่ฮุ่ย....ทำไมไม่เห็นใครเลยนะ ป้าคงยังไม่ตายหรอกนะ ซักพักป้าจินเตาวิ่งไล่หมูน้อยออกมา หมูชนไป่ฮุ่ยหกล้ม ไป่ฮุ่ยลากหมู หมูไปดมๆกระเป๋าไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ย......กระเป๋าฉันกินไม่ได้นะ ป้าจินเตาวิ่งมา.......นี่ ทำไมไม่จับเชือกไว้ให้แน่นๆ มันจับยากนะ เร็วสิ เอ๊ะ เธอเป็นใคร ไป่ฮุ่ย....ฉันชื่อฉางไป่ฮุ่ย ฉันมาหาป้าจินเตาค่ะ ป้าจินเตา......หาฉันทำไม ไป่ฮุ่ย.....ป้าคือคนที่ไม่สบาย นอนอยู่บนเตียงลุกไปไหนไม่ได้เหรอ ป้าจินเตา.....ฉันเอง ตี่ตี๊ (วิ่งไล่จับหมูต่อ) ป้าจินเตา....เธอจะยืนบื้ออีกนานไหม เร็วสิ ช่วยกันจับ ไป่ฮุ่ย.....ค่ะ ตี่ตี๊ ป้าคะ ป้าป่วยอยู่ไม่ใช่เหรอ ป้าจินเตา....ฉันป่วยที่ไหนล่ะ จือเถียนใช้ให้เธอมาล่ะสิ ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยเข้ามาในครัวดูป้าทำอาหาร ป้าถามถึงจือเถียนว่าเป็นยังไงบ้าง ไป่ฮุ่ยนึกถึงตอนจือเถียนเม้งใส่ ไป่ฮุ่ยตอบแบบงอนๆว่า....เขาสบายดีค่ะ สบายดีมากกกกเลยค่ะ ไป่ฮุ่ยดูป้าทำอาหารด้วยความสนใจ ป้าจินเตา......หิวรึยัง ไป่ฮุ่ย......ค่ะ ป้าจินเตา....หิวแล้วก็มาช่วยกันสิ ถ้าไม่ทำงานก็ไม่ต้องกินข้าว ไป่ฮุ่ย.....ฉันจะทำงานค่ะ ป้าจินเตาส่งงานให้ไป่ฮุ่ยทำยาวเป็นชุด ไป่ฮุ่ยไปทำงานตามป้าจินเตาสั่ง ไป่ฮุ่ย.....ทำไมฉันต้องมาทำอะไรที่นี่ด้วยนะ ป้าจินเตาก็ดูแข็งแรงดีนี่นา ไป่ฮุ่ย......ป้าคะ กุ้งกับผักฉันล้างเสร็จแล้ว ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยกับป้ามานั่งกินข้าวกันข้างนอก ไป่ฮุ่ยตักกับข้าวใส่ปากกินด้วยความเอร็ดอร่อย ขณะที่กินไปก็บรรยายรสชาติอาหารไปด้วย ป้จต.....พอได้แล้ว อาหารธรรมดา พูดซะเกินไปแล้ว ไป่ฮุ่ยหน้าเสีย จู่ๆป้าจินเตาหัวเราะเสียงดัง ไป่ฮุ่ยหัวเราะตาม ป้าจินเตา....สงสัยพ่อแม่เธอคงเลี้ยงดูเธอมาอย่างดี ถึงได้เข้าใจการกินอาหารต่างๆได้ดี แม้กระทั่งการกินก็ไม่ละเลยซักนิด เธอเข้าใจกินนะ อะไรกินก่อน กินหลังทำให้ไม่เสียรสชาติ ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกนะ ที่คนจะเข้าใจการกินอาหารแบบนี้น่ะ เวลาที่เธอมีความสุขในการกินอาหาร เธอช่วยสอนจือเถียนด้วยนะ ฉันว่าคงมีแต่เธอเท่านั้นที่ละลายภูเขาน้ำแข็งในใจเขาได้ ไป่ฮุ่ย.....ในใจเขามีภูเขาน้ำแข็ง เป็นไปได้ยังไงคะ ป้าจินเตา.....บอกตามตรงนะ จือเถียนเขาเกลียดการทำอาหารเข้ากระดูกดำ ไป่ฮุ่ย.....อาจารย์จือเถียนทำอาหารอร่อยขนาดนั้น ทำไมถึงเกลียดการทำอาหารคะ ป้าจินเตา......เมื่อตอนเขาอายุ 6ขวบ ตอนวันแม่ ครอบครัวเขาไปกินอาหารกันที่ร้านหนันเท่อเซินหลิน มีคนเห็นครอบครัวเขากินอาหารกันอย่างมีความสุข อาหารเต็มโต๊ะ ไวน์แดง อาหารฝรั่งเศสมากมายเต็มโต๊ะ หลังจากนั้นเด็กน้อยจือเถียนก็เหลือเขานั่งอยู่ในร้านเพียงคนเดียว ------------------------------------------------------------------------------------ เด็กน้อยจือเถียนพบศพพ่อแม่ตัวเองที่ทะเลสาบ ทั้ง 2 กระโดดน้ำตาย ป้าจินเตา....เด็กคนนั้นไม่มีน้ำตาซักหยด ได้แต่ยืนอยู่อย่างเงียบๆที่ริมน้ำ มองเท่าไหร่ก็ไม่เห็นพ่อแม่ พ่อแม่เขาฆ่าตัวตายเพราะเป็นหนี้ มีแต่ความตายเท่านั้นที่แก้ปัญหาได้ ปล่อยให้ลูกคนเดียวต้องอยู่อย่างว้าเหว่ เถ้าแก่ร้านหนันเท่อเซินหลินเลี้ยงดูเขา จากนั้นฉันก็อุปการะต่อ เจ้าหนุ่มนั่นจริงๆแล้วมันมีพรสวรรค์ในการทำอาหารมาก ถึงแม้ว่ามันไม่ได้รักการทำอาหารเลย แต่ทำให้คนชอบกินอาหารที่มันทำ นั่นจึงเป็นการแสดงความสามารถให้คนได้รับรู้  จะช่วยเด็กคนนั้นได้ยังไงดีนะ ได้เห็นการเติบโต ได้เห็นการจากไป ใจของมันมีความอบอุ่นบ้างไหมนะ ไป่ฮุ่ย.......เพื่อให้คนยอมรับในความสามารถ ใครจะช่วยเขาได้นะ ใครจะเป็นคนกอดปลอบเด็กคนนั้นได้นะ เด็กที่โดดเดี่ยวอ้างว้าง เขาใช้ชีวิตผ่านมาได้ยังไง (ไป่ฮุ่ยร้องไห้) หนาวจริงๆเลย ใครจะเป็นคนมอบความอบอุ่นให้เขาได้นะ ถ้าฉันเป็นเชฟเก่งๆ ฉันจะทำอาหารที่มีรสชาติของความอบอุ่นให้เขา พ่อคะ ถ้าตอนเด็กหนูต้องเสียพ่อไป หนูจะมีชีวิตมาจนถึงวันนี้ได้ยังไงคะ (ร้องไห้) ป้าจินเตาโทรมาด่าจือเถียน...... ป้า....ไอ้เด็กบ้า ไอ้ลูกเต่า ไอ้...... จือเถียน.....ผมไม่ได้เป็นอย่างที่ป้าว่าซักหน่อย ป้าจินเตา......ยังจะว่าไม่อีก ให้คนสวยซ่อนตัวในครัว แกน่ะโตแล้วนะ แกทิ้งฉันไม่รู้จักกตัญญู แล้วนี่ยังไปลักพาสาวสวยที่ไหนมาอีก จือเถียน...ลักพาอะไร.... เอาล่ะ เอาล่ะ คุณสมบัติเธอเป็นไงบ้าง ป้าจินเตา......แกนะ ไม่นานต้องถูกแม่สาวสวยนั่นยั่วยวนแน่ๆ จือเถียน......หล่อนนับเป็นสาวสวยด้วยเหรอนั่น หลังครัวไป่ฮุ่ยกำลังถูกปูหนีบ ------------------------------------------------------------------------------------ ร้านอาหารอ้ายมู่เอ๋อ  เกาเฉียวกำลังแนะนำเมนูให้สาวๆ ป้าจินเตามาหาเกาเฉียวที่ร้าน ป้าจินเตา......เรียกไอ้บ้าเกาเฉียวออกมาหาฉันหน่อย ป้าเอาร่มตีหัวเกาเฉียว เกาเฉียว.....อาจารย์ มาได้ยังไง ป้าจินเตา....ไอ้เด็กบ้า ไม่มีมารยาท เห็นแขกมาไม่ต้อนรับ เกาเฉียว.....อาจารย์ รอเดี๋ยว หันไปสั่งบริกร......รีบจัดห้องวีไอพีให้เร็วๆ เกาเฉียวเอาไวน์มารินใส่แก้วให้อาจารย์ ป้าจินเตาบ่นเกาเฉียวว่าทำอาหารเทียบฝีมือกับจือเถียน....แกกับจือเถียนต้องช่วยกันนะ คนนึงคือแสง คนนึงคือเงา ต่างก็มีความพิเศษอยู่ในตัว เกาเฉียว.....อาจารย์มาวันนี้เพื่อพูดเรื่องพวกนี้เหรอ ป้าจินเตาบอกว่ามาพูดเรื่องไป่ฮุ่ยด้วย....เธอคนนั้นมีความสามารถเป็นเชฟได้ แล้วยังสามารถเปลี่ยนจือเถียนได้อีก เปลี่ยนความใจแข็งของจือเถียนได้ ส่วนแกน่ะ นึกว่ามาอยู่ร้านหรูก็เจ๋งแล้วเหรอไง ------------------------------------------------------------------------------------ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 ต.ค. 50 13:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ร้าน Little Bear แม่เด็ก.......ร้านคุณมีอาหารสำหรับเด็กไหมคะ ไป่ฮุ่ย....เราไม่มีอาหารสำหรับเด็กเลยค่ะ แต่ว่าฉันสามารถแนะนำอาหารที่เหมาะสำหรับเด็กๆได้นะคะ ไป่ฮุ่ยแนะนำอาหาร คุณแม่กับคุณลูกแบ่งกันทานก็ได้ค่ะ หนูน้อย......ผมจะกินคนเดียว ไม่แบ่งกับคนอื่น แม่เด็ก....แม่เป็นคนอื่นหรือไง แม่เด็กสั่งอาหาร หนูน้อยมุดไปใต้โต๊ะ ไป่ฮุ่ย......เด็กๆก็ยังงี้ล่ะค่ะ ไม่ยอมแบ่งของกินให้ใคร ไป่ฮุ่ยเอารายการอาหารไปแปะให้จือเถียนทำ มีหมายเหตุว่าอีกจานให้ทำอาหารน่ารักๆ สำหรับเด็ก จือเถียน.....ทำไมต้องแบ่งทำสองจาน จือเถียนมองไปที่โต๊ะเห็นเด็กวิ่งเล่น จือเถียน.....คุณผู้หญิง คุณมีเวลาทำอาหารสำหรับเด็กหรือไง ไป่ฮุ่ย....มื้อกลางวันก็ผ่านไปแล้ว มีที่นั่งว่างเหลือเยอะแยะ ไข่นี่ฉันทำเองก็แล้วกัน เหอหม่าเอาส้มมาทำพุดดิ้ง จือเถียนหน้าเม้งเดินไปหยิบแอ๊ปเปิ้ลมาทำรูปตากับรูปฟัน จือเถียน......นี่...ฉันทำงานคนเดียวหรือไง ทำไมไม่เอาอาหารไปเสริฟ์อีก ไป่ฮุ่ยเห็นอาหารสำหรับเด็กที่จือเถียนทำ ไป่ฮุ่ย.......ที่แท้ก็เป็นพวกปากร้ายใจดี โธ่ นึกว่าเท่ห์หรือไง ไป่ฮุ่ยยกอาหารไปเสริฟ์  หนูน้อยชอบใจ ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยล้างจานเสร็จออกมาหน้าร้านยังเห็นหนูน้อยนั่งอยู่คนเดียว เสี่ยวเฉียงบอกว่า เห็นแม่เด็กเดินออกไป เดี๋ยวคงมารับ ไป่ฮุ่ย.....หนูน้อย ตี่ตี๊ แม่บอกรึเปล่าจ๊ะว่าจะไปไหน หนูน้อย.....ไม่รู้ครับ แม่บอกว่าให้รอ เดี๋ยวแม่กลับมา เถ้าแก่.....แม่เขาไปนานแล้วนะ เหอหม่า....ตี่ตี๊ รู้เบอร์มือถือแม่รึเปล่า หนูน้อยส่ายหน้า  หนูน้อยรอแม่จนร้องไห้ ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยกับเหอหม่าเล่นกับหนูน้อย หนูน้อยวิ่งออกไปข้างนอกนึกว่าแม่กลับมาแล้ว แต่ก็ยังไม่มา จือเถียนโมโหลุกออกไปตามหาแม่ของเด็ก ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ย.......อาจารย์ อาจารย์ จะไปไหนคะ ------------------------------------------------------------------------------------ มีแขกเข้ามาในร้าน แต่จือเถียนไม่อยู่ เถ้าแก่แนะนำรายการอาหารต่างๆให้ลูกค้า พอลูกค้าสั่งอาหารที่ร้านก็ไม่มีตามที่ลูกค้าสั่ง ไป่ฮุ่ยจะออกไปขอโทษลูกค้าและจะไปหาซื้ออาหารมาให้ลูกค้า เถ้าแก่ไม่ยอม เหอหม่าทำอาหารแต่ไม่มีความมั่นใจเลย ไป่ฮุ่ยให้กำลังใจว่าเหอหม่าทำได้แน่นอน ลูกค้าบอกว่าอร่อย ทำให้เหอหม่าและไป่ฮุ่ยดีใจมาก ------------------------------------------------------------------------------------ จือเถียนจูงมือแม่เข้ามาในร้าน หนูน้อยดีใจ แม่เด็ก....ปล่อยฉันนะ ลากฉันมาทำไมเนี่ย ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ จือเถียน.....คนที่ควรจะขอโทษคือลูกของคุณมากกว่า คุณเป็นแม่ คุณทิ้งลูกในร้านอาหารคนเดียวได้ยังไง ถ้าเกิดเขาเป็นอะไร คุณจะเสียใจไหม แม่เด็ก.....ฉันไม่ตั้งใจซะหน่อย กระเป๋าตังค์ฉันหาย ฉันเลยออกไปหา แล้วก็ไปแจ้งความ นึกว่าฉันตั้งใจทิ้งลูกเหรอ จือเถียน.....คุณหากระเป๋าเจอ แล้วแวะซื้อล๊อตเตอร์รี่ต่อ แถมยังมีเวลาเลือกล๊อตเตอร์รี่อีก คิดถึงแต่เรื่องเงิน จนต้องทิ้งลูกไว้ที่นี่ คุณไม่รู้เหรอว่าลูกคุณกลัวแค่ไหน ไป่ฮุ่ย....ในเมื่อเจอแล้ว อย่าโมโหเลยค่ะ จือเถียน....เธอ หุบปากไปเลย ลูกคุณรออยู่ที่นี่ นั่งรออย่างโง่ๆตรงนี้รอคุณ คุณรู้รึเปล่า คุณคิดว่าจากไปแป๊ปเดียว แต่คุณไม่รู้หรอกว่าในใจลูกคุณเขาคิดว่าเขาจะไม่ได้พบคุณอีกตลอดไป หนูน้อย.....อย่ามาด่าแม่ผมนะ แม่เด็ก.....แม่ไม่ดีเองจ๊ะ อย่าโมโหเลย พวกเรากลับเถอะ ไป่ฮุ่ย.....อย่าเสียใจไปเลยค่ะ อาจารย์ เข่อซิน.....เป็นไงบ้าง ออกไปเดินเล่นกันไหม ------------------------------------------------------------------------------------ ภาพตัดมาที่ไป่ฮุ่ยนึกถึง จือเถียนตอนเด็กถูกทอดทิ้ง ไป่ฮุ่ย.....อาจารย์คงจะคิดถึงตอนเด็กๆ ตอนที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่ร้านอาหารคนเดียว ------------------------------------------------------------------------------------ จือเถียนกับเข่อซินนั่งคุยกันที่ร้านอาหาร เข่อซิน.....เธอเหมือนปีศาจเลย ตอนเธอโกรธ ไม่มีใครรู้ว่าเธอโมโหอะไร ตอนเธอเป็นเด็ก ก็ไม่ค่อยพูด เห็นเธอครั้งแรกตอนที่มาบ้านฉัน พ่อบอกแม่ว่า เธอถูกทิ้งที่ร้านอาหาร แม่ฉันไม่เชื่อ นึกว่าเป็นลูกอีกคนของพ่อที่ไปแอบมีไว้ แล้วจะเอามาเลี้ยงที่บ้าน พอแม่ถามเธอ เธอก็ไม่พูด วันๆเอาแต่เหม่อลอย จือเถียน.....พ่อคุณคงลำบาก เข่อซิน.....ตอนพ่อส่งฉันไปเรียนต่างประเทศ  เพราะพ่อมีผู้หญิงอีกคน แล้วพ่อก็หย่ากับแม่ จือเถียน.....แม่คุณเป็นไงบ้าง เข่อซิน.....คุณอยากพบท่านไหมล่ะ ------------------------------------------------------------------------------------ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 ต.ค. 50 13:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข่อซินพาจือเถียนมาพบแม่ เข่อซิน......ขอโทษนะบ้านฉันรกไปหน่อย จือเถียน.....อย่างนี้เรียกว่ารกเหรอ จือเถียน.....คุณป้า คุณป้า ผมเรียกคุณป้า คุณป้าไม่สนใจผมเลย จือเถียนไปขยับทีวี แม่เข่อซินยังคงนั่งมองทีวีไม่ขยับ เข่อซินชวนจือเถียนให้อยู่กินข้าวด้วยกัน จือเถียน.....คุณแม่คุณ.... เข่อซิน.....แม่ฉันดูทีวีไง แต่ไม่รู้ว่าท่านดูจริงรึเปล่า ฉันอยากให้ท่านดูอะไรที่เคลื่อนไหวได้ คุณคุยกับแม่ฉันหน่อยนะ จือเถียนกระซิบข้างหูแม่เข่อซิน จือเถียน......เมื้อกี้ผมเห็นคุณแอบมองผม แอบมองจริงๆด้วย จำผมได้ไหม วันที่ผมมาอยู่บ้านคุณป้าไง ตอนนั้นผมได้กินคุกกี้ที่คุณป้าทำทุกวันเลยใส่ชอกโกแตถั่วด้วย สุดยอดเลย ทุกครั้งผมจะใช้คุกกี้หลอกให้พวกเพื่อนมันทำการบ้านให้ผม คุณป้าจะดูทีวีเหรอ สายตาสั้นเท่าไหร่นี่ มิน่านั่งใกล้ทีวีขนาดนั้น เข่อซินเรียกจือเถียนมากินข้าว เข่อซินป้อนข้าวให้แม่แต่แม่ไม่ยอมกิน เข่อซินเดินมาส่งจือเถียน เข่อซิน....มีเวลามาเยี่ยมแม่ฉันบ้างนะ เข่อซินกลับมาที่โต๊ะอาหาร เห็นแม่กินข้าวได้เอง เข่อซินดีใจมาก ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยอยู่หน้าร้านLittle Bearกำลังกวาดพื้น ไป่ฮุ่ยเรียกลูกค้าประจำให้เข้าร้าน แต่ลูกค้าคนนี้ไปกินที่อ้ายมู่เอ๋อมาแล้ว ไป่ฮุ่ยชวนให้เข้ามาในร้านเดี๋ยวเถ้าแก่คงกลับ ลูกค้าบอกว่าเถ้าแก่ก็ไปกินข้าวที่อ้ายมู่เอ๋อเหมือนกัน ------------------------------------------------------------------------------------ ลูกค้าเล่าให้ไป่ฮุ่ยฟังว่าเห็นเถ้าแก่ที่ร้านอ้ายมู่เอ๋อ บอกว่าใครๆก็อยากไปลองร้านใหม่กันทั้งนั้น ไป่ฮุ่ย....ฉันก็เคยเห็นหมอไช่ไปเหมือนกัน ลูกค้า....เธอก็ไปกินที่อ้ายมู่เอ๋อมาเหมือนกันเหรอ เห็นไหมล่ะใครก็อยากลองทั้งนั้น ลุงที่ตลาด ลุงขายหมู ลุงกุย เจ๊ถังๆ หมอไช่ไปกันหมดเลย ไป่ฮุ่ยหน้าเครียดลูกค้าประจำหายไปร้านอ้ายมู่เอ๋อกันหมด ------------------------------------------------------------------------------------ เถ้าแก่กลับมาที่ร้าน ดีใจว่าไม่มีใครอยู่ที่แท้ทุกคนนั่งกันอยู่ข้างใน เถ้าแก่....กำลังกินข้าวกันเหรอ ฉันกินแล้วนะ ไม่ต้องเผื่อ ฉันไปกินที่... เสี่ยวเฉียงต่อให้.....อ้ายมู่เอ๋อ เถ้าแก่....แหม รู้เร็วจัง ที่ร้านนู้นนะบรรยากาศดีมากๆเลย ตกแต่งร้านสวย พนักงานก็สวย พวกเธอไปเมื่อคราวก่อนได้เจอรึเปล่า ไป่ฮุ่ยคิด....ผู้ชายเวลาพูดถึงความใฝ่ฝันท่าทางเหมือนเด็กๆเลย เวลาอาจารย์พูดถึงความฝันอาจารย์ ท่าทางอาจารย์จะเหมือนเด็กรึเปล่าน้อ เถ้าแก่.....ฉันจะเสนอความเห็นหน่อย ร้านเรามีเชฟเก่งๆอย่างจือเถียน ดังนั้นเราไม่ยอมแพ้อ้ายมู่เอ๋อ หรอก พวกเราต้องเปลี่ยนแปลงอะไรกันบ้างแล้ว ให้ลูกค้าเข้ามาร้านเราแล้วประทับใจที่สุด จือเถียน......ก็ให้ร้านเรามีพวกฟัวกรา (ตับห่าน) ไข่ปลาคราเวียร์รวมเข้าไปในเมนูด้วย เถ้าแก่.....จือเถียน เธอเห็นด้วยเหรอ จือเถียน.....เห็นด้วยสิ ปิดร้านนี้แล้วไปเปิดอ้ายมู่เอ๋ออีกสาขาไปเลย เถ้าแก่.....ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ จือเถียน....คุณอยากทำอะไรก็ตามใจเลย ไม่ต้องมาให้ผมช่วย ไม่มีอารมณ์ ไป่ฮุ่ย.....เถ้าแก่ก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง ------------------------------------------------------------------------------------ เถ้าแก่กับเสี่ยวเฉียงไปตกกุ้งกันและคุยกัน เถ้าแก่....กุ้งมังกรไม่ควรมาอยู่ในบ่อเล็กๆอย่างนี้ เถ้าแก่เปรียบเปรยว่าจือเถียนเป็นกุ้งมังกร ฉันไม่อยากถ่วงความเจริญของเขา ให้มาทำงานที่ร้านของเรา ถ้าร้านเราใหญ่โตกว่านี้ จือเถียนคงไม่ต้องทำแต่อาหารธรรมดาๆอย่างไข่กวนกับแฮมเบอร์เกอร์ ถ้าไปอยู่ร้านใหญ่ๆเขาคงจะได้พัฒนาตัวเอง ใช่ไหม นี่ฉันคิดผิดไปรึเปล่านะ เสี่ยวเฉียง.....ไม่ผิดค่ะ ทั้งพ่อทั้งพี่จือเถียน พี่จือเถียนก็ไม่เคยพูดว่าร้านเราไม่ดี ก็เหมือนกับหนูที่ไม่อยากเข้าโรงเรียนดังๆ เถ้าแก่.....นั่นเพราะแกสอบไม่ได้ต่างหากล่ะ ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยกับเหอหม่ามานั่งกินน้ำแข็งไสกัน ไป่ฮุ่ย....ทำยังไงร้านเราถึงจะมีคนเข้าร้านเยอะๆนะ ลูกค้าหลายคนหนีไปอ้ายมู่เอ๋อกันหมดเลย เหมือนลมพัดไปเลย เหอหม่า....จริงด้วย ร้านดังๆอย่างอ้ายมู่เอ๋อ สามารถดึงดูดให้คนเข้าไปได้ ก็สมควรแล้วนะ แต่อยากรู้ว่าเขาทำยังไง ยากเหมือนกันนะนี่ ไป่ฮุ่ย....พวกเราก็ยากเหมือนกัน แล้วยิ่งอาจารย์กับเถ้าแก่มาเป็นซะแบบนี้ เหอหม่า....นั่นสิ หวังว่าร้านเราจะอยู่ต่อไปได้นะ ไป่ฮุ่ย....ไม่ใช่หวังว่า ต้องใช้คำว่าจะต้องอยู่ต่อไปได้ต่างหาก เราสองคนต้องช่วยกันนะ สู้...สู้ เหอหม่า....ถูกต้อง แต่ถ้าพรุ่งนี้เปิดร้าน แล้วไม่มีลูกค้าเราจะทำยังไง ไป่ฮุ่ย....งั้น เราก็ต้องไปหาลูกค้า พวกเราไปชวนเพื่อนๆมากินข้าวกัน ถ้าคนข้างนอกเห็นร้านเราคนเต็ม เขาคงอยากเข้ามาใช่ไหม เหอหม่า....ใช่เลย ไป่ฮุ่ย....งั้นเธอไปชวนเพื่อนๆมานะ เหอหม่า....แต่ว่าฉันไม่ได้ติดต่อพวกเพื่อนๆนานแล้ว ไป่ฮุ่ย.....งั้นเชิญพ่อแม่เธอมา ฉันเลี้ยงเอง ตามนี้นะ เดี๋ยวฉันโทรหาเพื่อนเลย เหอหม่า....พ่อแม่ฉันไม่ว่างอะ มาไม่ได้หรอก ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยโทรหาเพื่อนให้มากินข้าวที่ร้าน เพื่อนไป่ฮุ่ยบอกว่าไปไม่ได้เพราะต้องเรียนทำอาหาร ไป่ฮุ่ยได้ยินว่าเรียนทำอาหารเลยสนใจอยากเรียนบ้างเพื่อจะได้มาทำอาหารที่ร้าน ------------------------------------------------------------------------------------ รุ่งขึ้นไป่ฮุ่ยไปเรียนทำอาหาร ไป่ฮุ่ยสงสัยทำไมมีแต่สาวๆมาเรียน เพื่อนไป่ฮุ่ยกรี๊ดกร๊าดชี้ให้ดูเกาเฉียวเชฟสุดหล่อ ไป่ฮุ่ยเห็นรีบหลบหน้าทันที ไป่ฮุ่ยคิดจะถอดใจไม่เรียนแล้ว แต่เพื่อนบอกว่าเกาเฉียวสอนทำซุปหลายอย่าง ไป่ฮุ่ยเลยเปลี่ยนใจคิดจะเรียนต่อ เกาเฉียวบรรยายให้นักเรียนฟัง ไป่ฮุ่ย....คนโกหก ใช้วัตถุดิบดีๆขนาดนี้ ทำยังไงก็อร่อยอยู่แล้ว หลอกสาวชัดๆ เข่อซินได้ยินไป่ฮุ่ยบ่น เข่อซิน.....คอร์สเรียนทำอาหารนี่สำหรับพวกคุณหนูอยากทำอาหาร มาเรียนเพื่อฆ่าเวลาเหรอ ไป่ฮุ่ย....ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เข่อซิน.....ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ ความตั้งใจในการทำอาหารของเธอ แต่พวกนี้เขาอยากมาเรียนทำอาหารพราะชื่นชอบเชฟ เกาเฉียวเขาดังมากนะ เขาก็เหมาะแล้วที่มาเปิดคอร์สสอน ไป่ฮุ่ย.....ก็ใช่ค่ะ ถ้าเปลี่ยนเป็นอาจารย์จือเถียนมาสอนแทน สาวๆคงกรี๊ดกันมากกว่านี้แน่ คุณเข่อซิน คุณเก่งจังเลย รู้หลักในการเปิดร้านอาหาร เป็นผู้เชี่ยวชาญจริงๆ เข่อซิน....แต่ฉันก็ต้องเรียนทำอาหารนะ เราอยู่กลุ่มเดียวกันดีไหม เข่อซินกับไป่ฮุ่ยช่วยกันทำอาหาร ไป่ฮุ่ยคิด.....คนเก่งที่รอบรู้อย่างคุณเข่อซิน จือเถียนคงต้องการผู้หญิงแบบนี้มาช่วยงาน เข่อซิน.....มาเรียนทำอาหาร จือเถียนรู้รึเปล่า ไป่ฮุ่ยทำหน้าสยองขวัญ.....อาจารย์เหรอ บอกเขาไม่ได้นะคะ ไม่งั้นฉันคงถูกด่าแน่ๆ ไป่ฮุ่ยพูดแล้วทำหน้าจะร้องไห้ ------------------------------------------------------------------------------------ เกาเฉียวสอนสาวๆทำอาหาร สาวๆถูกใจกันมากที่เกาเฉียวให้ความใกล้ชิด เกาเฉียวเห็นไป่ฮุ่ยมาเรียนด้วยรีบเดินมาหาไป่ฮุ่ย เกาเฉียว....เธอมาตามฉันแบบนี้ ฉันลำบากใจนะ ไป่ฮุ่ย....ใครตามคุณ ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าคุณสอนอยู่ที่นี่ เกาเฉียว.....นี่ถ้าชอบรูปลักษณ์ภายนอกของฉัน ยิ่งถ้าเธอรู้จักฉันมากกว่านี้ เธอจะยิ่งหลงใหลฉัน แต่ว่าต้องเข้าแถวหน่อยนะ (แหวะ) ไป่ฮุ่ย...(กลืนน้ำลาย)..... สาวๆโวยวายที่เห็นเกาเฉียวใกล้ชิดไป่ฮุ่ย เกาเฉียว......เป็นไงบ้าง ซุปเธอให้ฉันช่วยไหม ไป่ฮุ่ย.....ไม่จำเป็น ฉันจดไว้แล้ว ไม่ต้องเสียเวลาหรอก แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 50 22:14:57 จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 ต.ค. 50 13:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เกาเฉียว.....ใช่ เธอคงเรียนมาจากจือเถียนบ้างแล้ว ก็น่าจะรู้วิธีการทำบ้าง ไป่ฮุ่ย....ใช่เลย ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ไปสอนคนอื่นดีกว่า เกาเฉียว....งั้น ฉันจะรอชิมซุปของเธอ ไป่ฮุ่ยถามเพื่อน.....นี่ พวกนี้เขามาเรียนทำอาหารจริงเหรอนี่ เพื่อนไป่ฮุ่ย.....เธอรู้จักเกาเฉียวของฉันได้ยังไง หน้าเขาเวลาพูดกับเธอทำไมต้องใกล้ขนาดนั้น ไป่ฮุ่ย......นี่ อะไรของเธอยะ เธอมาเรียนหรือว่ามาดูเขากันแน่ เพื่อนไป่ฮุ่ยชวนคุย ไป่ฮุ่ยไม่ทันเห็นเข่อซินมาชิมซุป เข่อซินใส่เกลือลงไปอีกหลายช้อน ------------------------------------------------------------------------------------ เกาเฉียวเดินมาชิมซุปของเข่อซินและไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ย.....เป็นไง คุ้มค่ากับที่รอไหม เกาเฉียว.....นานแล้วที่ฉันไม่ได้กินซุปที่ยอดแย่ขนาดนี้ ไป่ฮุ่ย......หา สาวๆคนอื่นมาชิมบ้าง พอชิมก็บ่นกันใหญ่ เกาเฉียว.....ใส่เกลือกี่ช้อน ไป่ฮุ่ย.....2 ช้อน ฉันรู้ว่าอาหารทะเลมันมีความเค็มอยู่ในตัวแล้ว ฉันไม่กล้าใส่เกลือเยอะหรอกค่ะ เข่อซินตักชิมอีกแล้วบอกตัวเอง......ก็ไม่เลวนี่ อร่อยดีนี่นา ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยคิดว่าลิ้นตัวเองมีปัญหา ตักเครื่องปรุงต่างๆมาชิม ไป่ฮุ่ย.....ฉันก็แยกรสชาติออกนี่นา ความสามารถในการรับรสของฉันยังดีอยู่ แล้วทำไมซุปนั่นฉันชิมไม่ออกนะ หรือฉันจะมีปัญหาเฉพาะกับอาหารที่ใส่เกลือ เหอหม่า....ไป่ฮุ่ยทำอะไร จือเถียนเดินไม่สบายเข้ามาในครัว ทรงตัวไม่อยู่ล้มลง เหอหม่ากับไป่ฮุ่ยรีบประคอง จือเถียนสะบัดตัวออก.....พวกเธอไปไกลๆเลย เหอหม่า....อาจารย์คงกลัวพวกเราติดหวัด เลยให้เราไปไกลๆ จือเถียนยืนทำอาหารอยู่แล้วล้มลง เหอหม่ากับอ้วนบีรีบประคองและหาเก้าอี้ให้นั่ง อ้วนบีบอกว่าวันนี้ร้านอ้ายมู่เอ๋อปิด ลูกค้าเลยมาร้าน Little Bearกันเยอะ ไป่ฮุ่ย.....ที่แท้ร้านนู้นปิดเหรอนี่ ฉันก็นึกว่าร้านเรากลับมาขายดีเหมือนเดิม ------------------------------------------------------------------------------------ จือเถียนชิมซุปไม่ได้จึงเรียกไป่ฮุ่ยให้มาช่วยชิม จือเถียน.....ไป่ ......ไป่...ฮุ่ย เหอหม่า....อาจารย์พูดอะไร จือเถียน.....เรียกไป่ฮุ่ยให้หน่อย เหอหม่า.....พูดอะไรไม่ได้ยิน พูดอีกทีครับ จือเถียน(เสียงดัง).....เรียกไป่ฮุ่ยให้หน่อย ไป่ฮุ่ย.....อาจารย์เรียกฉันเหรอ จือเถียน.....ช่วยชิมซุปให้หน่อย ไป่ฮุ่ย...ให้ฉันชิมเหรอ แต่พักหลังฉันรู้สึกแปลกๆ ฉันชิมไม่ได้หรอกค่ะ จือเถียนผลักไป่ฮุ่ยเอาช้อนให้ชิม ไป่ฮุ่ย.....ค่ะ ค่ะ ชิมก็ได้ จือเถียนไอค่อกแค่ก....เป็นไง ไป่ฮุ่ย....อาจารย์ยังไม่ได้ใส่ใบกระวานเลย จือเถียน.....ใส่ตามที่ไป่ฮุ่ยบอก ไป่ฮุ่ยชิม.....ดีแล้วค่ะ จือเถียนให้ชิมอีก.... ไป่ฮุ่ย....อร่อยแล้วค่ะ จือเถียน....เอาใส่จานได้เลย ลูกค้าชิมแล้วบอกอร่อย ไป่ฮุ่ยดีใจ จือเถียนโยนผ้าให้ไป่ฮุ่ยหันมา ไป่ฮุ่ย....อาจารย์ลูกค้าบอกอร่อยด้วย จือเถียนให้ไป่ฮุ่ยชิมอีก จือเถียนตักอาหารให้ไป่ฮุ่ยชิม ไป่ฮุ่ย....อาจารย์ยังไม่ได้ใส่ไวน์แดงค่ะ ไป่ฮุ่ยคิด.....เมื่อกี้อาจารย์ป้อนเราด้วย ไป่ฮุ่ยเอามือตีหัวจือเถียนเบาๆ....คนเก่ง อร่อยแล้วค่ะ เหอหม่ายืนอยู่ข้างๆสีหน้าเครียดกลัวว่าไป่ฮุ่ยจะชอบอาจารย์เข้าจริงๆ ------------------------------------------------------------------------------------ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 ต.ค. 50 13:31:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ร้าน Little Bearปิดแล้ว เหอหม่ามารอกลับกับไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ย....ไม่ต้องหรอก ฉันจะไปซื้อของใช้ของผู้หญิง เธอกลับไปก่อนเลย เหอหม่าจะไปด้วย ไป่ฮุ่ยไม่ยอม ไป่ฮุ่ยเดินออกมาหน่อยเห็นจือเถียนรถล้ม ไป่ฮุ่ย.....อาจารย์ อาจารย์ถูกรถชนเหรอ เจ็บตรงไหนคะ จือเถียน.....รถชนเธอน่ะสิ ไป่ฮุ่ย...อาจารย์เป็นไงบ้าง จือเถียน....ฉันเวียนหัวมาก ไป่ฮุ่ย........อาจารย์เวียนหัวมากแล้วยังขี่รถอีก ฉันพาคุณไปหาหมอดีกว่า จือเถียน.....เธอจะพาไปเหรอ ไป่ฮุ่ย.....แน่นอนค่ะ ความแข็งแรงของอาจารย์คือความร่ำรวยของร้านเรานะ หรือว่าอาจารย์อยากให้ฉันชิมอาหารทุกวันจนอิ่มล่ะ ฉันชอบนะ จือเถียนไม่ตอบ ไป่ฮุ่ย....อาจารย์ เดี๋ยวฉันพาไป ซ้อนท้ายฉันนะ ไป่ฮุ่ยยกเมอร์เตอร์ไซด์ แล้วประคองจือเถียนไปที่รถ พอจือเถียนซ้อนท้ายแล้ว ไป่ฮุ่ย....อาจารย์เป็นไงบ้าง จือเถียน....ฉันควรถามเธอมากกว่า ไหวไหม ไป่ฮุ่ย.....ไม่ต้องห่วง ฉันสามารถค่ะ ฉันเรียนขับรถมาหลายปีแล้วนะ ไป่ฮุ่ยดึงเสื้อจือเถียน.....อาจารย์คะ พิงมาที่ตัวฉันได้เลย จับแน่นๆด้วย วางใจได้เลย ซบที่ไหล่ฉันได้เลยค่ะงั้นฉันจะออกรถละนะ ระหว่างทางไป่ฮุ่ยตะโกนบอกจือเถียนตลอด อาจารย์วางใจได้เลยค่ะ วะ...วะ ว๊ายยยย อาจารย์ไม่ต้องห่วง ว๊ายยยยย อาจารย์ไม่ต้องห่วง ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา ------------------------------------------------------------------------------------ ที่คลีนิคหมอตรวจอาการจือเถียน หมอ....เป็นหนักเลยนะคุณ ทำไมชอบเป็นแบบนี้กัน อาการหนักแล้วค่อยมาหาหมอ ตอนเป็นน้อยๆไม่สนใจ เป็นหนักค่อยมาหา จือเถียน....นี่หมอ ผมไม่ได้มาหาหมอให้หมอมาบ่นผมนะ บ่นอะไรอยู่ได้ หมอ....หมอว่านะ คุณต้องไปนอนโรงพยาบาลแล้วล่ะ ไม่งั้นอาจตายได้ ไป่ฮุ่ยและจือเถียนตกใจทั้งคู่ จือเถียน.....หมอช่วยฉีดยาลดไข้ให้ผม ผมก็หายแล้วมั้ง หมอ.....ไม่ได้หรอก ทั้งตัวมีแต่เหงื่อ หน้าก็ซีดขนาดนั้น เป็นอาการที่เสียน้ำมาก มันร้ายแรงนะ ไปนอนโรงพยาบาลเถอะ จือเถียน.....หมอ ผมแค่เป็นหวัดนะ ผมเหงื่อแตกเพราะยัยนี่ต่างหาก ขี่มอเตอร์ไซด์ไม่เป็นยังดึงดันจะขี่ ทำให้ผมกลัวแทบตาย หมอ....อ่อ ถ้าสาเหตุที่เหงื่อแตกมาจากความกลัวล่ะก็ งั้นก็ดี เหงื่อแตกจะช่วยทำให้หวัดหายเร็วขึ้น ไป่ฮุ่ยพยักหน้า จือเถียน....มียาพิเศษอะไร ทำให้หายเร็วๆไหม ฉีดยาอะไรก็ได้ทั้งนั้น ------------------------------------------------------------------------------------ จือเถียนนั่งฟุบอยู่ที่ตรงที่นั่งของคลีนิค ไป่ฮุ่ยอ่านฉลากยาให้จือเถียนฟัง ซองไหนกินเวลาไหน ไป่ฮุ่ย....อันนี้ยาแก้ไข้ จือเถียนหยิบยาใส่ปาก 5 เม็ด ไป่ฮุ่ยเห็นพอดี ไป่ฮุ่ย....อาจารย์ คุณกลืนอะไรไป กลืนไปกี่เม็ด จือเถียนยกมือบอกว่า 5  เม็ด ไป่ฮุ่ย.....5 เม็ด ยาพวกนี้กินซี้ซั้วไม่ได้นะ เอาออกมาเดี๋ยวนี้ อาเจียนออกมาเลย งี่เง่าจริงๆ ต้องล้างท้องไหมเนี่ย ------------------------------------------------------------------------------------ ไป่ฮุ่ยขี่มอเตอร์ไซด์ไปส่งจือเถียน ไป่ฮุ่ย.....อาจารย์ไม่ต้องตื่นเต้น ฉันขี่ช้าๆแล้ว วางใจนะคะ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว หัวจือเถียนโยกไปโยกมา ไป่ฮุ่ยตกใจ ไป่ฮุ่ย....อาจารย์ เงยขึ้นมาหน่อย คุณพิงมาที่ไหล่ฉันเลยค่ะ ------------------------------------------------------------------------------------ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 ต.ค. 50 13:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไป่ฮุ่ย ลากจือเถียนออกมาจากลิฟท์ ลากไปจนถึงหน้าห้อง ไป่ฮุ่ย.....หนักจะตายแล้ว อาจารย์ พิงตรงนี้ก่อนละกัน จือเถียนพิงไม่อยู่ลงไปนอน ไป่ฮุ่ย....กุญแจล่ะ คลำกางเกงหากุญแจเจอ ไขกุญแจเข้าไปในห้อง ไป่ฮุ่ยลากจือเถียนเข้ามาให้ห้อง ไป่ฮุ่ย....อาจารย์ คุณเป็นศพไปแล้วเหรอ ทำให้ยัยบ๊องอย่างฉันเหนื่อยจะตายแล้ว ไป่ฮุ่ยลากจือเถียนมานอนที่เตียง เอาผ้าปิดจมูกออก ไป่ฮุ่ยเอามือจือเถียนมาจับ ไป่ฮุ่ย....นี่เป็นมือของเชฟที่มีพรสวรรค์ที่สุด ไป่ฮุ่ยเอามือตัวเองทาบกับมือจือเถียน ไป่ฮุ่ย....มาเลย ส่งพลังทำอาหารมาให้ฉันให้หมด ส่งมาให้หมด ฮิ..ฮิ..มือนี่แผลเยอะจังเลย ทั้งแผลเก่า แผลใหม่ นี่แหล่ะมือของเชฟที่ทำงานหนัก มือที่ทำอาหารอร่อยที่สุด ทำให้คนท้องอิ่มอย่างมีความสุข มือนี้ทำงานหนักจริงๆ ไป่ฮุ่ยนอนลงข้างๆจือเถียนแล้วมองหน้าจือเถียน ไป่ฮุ่ย....ดูท่าทางของอาจารย์คงจะเหนื่อยมาก ตอนนี้ที่ร้านกิจการไม่ดี ถึงแม้อาจารย์จะไม่พูด แต่คงรู้สึกกดดันน่าดู แล้วเรามาจ้องอาจารย์ทำไมกันล่ะนี่ ดูๆไป อาจารย์ก็หล่อเหมือนกันนะนี่ ไป่ฮุ่ยหลับตาจุ๊บปากจือเถียน จือเถียนจามทันที ------------------------------------------------------------------------------------ จือเถียนนอนหลับสบายจนเช้า งัวเงียมาเข้าห้องน้ำ ไป่ฮุ่ยกำลังนั่งชักโครก จือเถียนปลดกางเกง ไป่ฮุ่ย.....งัวเงียลืมตามาเห็นจือเถียนน้อย กรี๊ดดดดดดดดดดด จือเถียนตกใจวิ่งออกไปข้างนอกทันที ไป่ฮุ่ย......เขาห้องน้ำทำไมไม่เคาะประตู จือเถียน.....บ้านฉันเองทำไมต้องเคาะ เธอล่ะเข้าห้องน้ำทำไมไม่ปิดประตู ไป่ฮุ่ย....ฉันปิดย่ะ เพียงแต่ไม่ได้ล๊อค เข้าห้องน้ำในบ้านทำไมต้องล๊อค บอกมานะ เมื่อกี้คุณเห็นอะไร บอกมา จือเถียน....ฉันต้องเป็นคนถามเธอมากกว่าว่าเธอเห็นอะไร ไป่ฮุ่ย...คุณตื่นแล้วเหรอ ดีขึ้นรึยัง จือเถียน.....เธอมาอยู่บ้านฉันได้ไง ไป่ฮุ่ย....เมื่อวานฉันส่งคุณกลับบ้าน กลัวว่ากลางดึกคุณจะเป็นอะไรไป ก็เลยรอดูคุณจนถึงเช้า ฮ๊าดชิ้ว ------------------------------------------------------------------------------------ ที่โต๊ะอาหารทั้งสองต่างก็ฮัดชิ้วสลับกัน จือเถียน....ขอบใจนะ ไป่ฮุ่ย....ไม่เป็นไรค่ะ คุณไม่เป็นไรก็ดีแล้ว อาหารนี่ฉันทำเองลองดูหน่อยสิคะ จือเถียน....รถฉัน ไป่ฮุ่ย...รถคุณไม่เป็นอะไร จอดอยู่ใต้ตึกค่ะ จือเถียน....เธอ... ไป่ฮุ่ย....ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น จือเถียน....ฉันจะถามว่าเธอเป็นไงบ้างต่างหากล่ะ ไป่ฮุ่ย....อ่อ ฉันสบายดีค่ะ ฮัดชิ่ว จือเถียน......ฮัดชิ่ว ------------------------------------------------------------------------------------ ที่โรงเรียนสอนทำอาหาร เกาเฉียวมาดูไป่ฮุ่ยทำอาหาร ไป่ฮุ่ยหันไปจามใส่เกาเฉียว เข่อซินเพิ่งมาถึง เข่อซิน....โทษที ฉันมาช้าไปหน่อย ไป่ฮุ่ย....วันนี้ฉันขอคิดบัญชีกลับ จะทำให้เกาเฉียวเห็นเลยว่าฉันทำซุปอร่อยแค่ไหน คราวนี้มั่นใจว่าอร่อยแน่ เข่อซินมาชิมซุป ไป่ฮุ่ยมองตาม เข่อซินใส่เกลือลงไปหลายช้อน ไป่ฮุ่ย.....ฉันปรุงแล้วค่ะ เข่อซิน....ทำไมฉันชิมแล้วไม่มีรสชาติเลยล่ะ ไป่ฮุ่ย....คุณอย่าใส่อีกเลยค่ะ มันจะไม่อร่อยนะคะ เข่อซิน....เชื่อฉันสิ อร่อยแน่ เดี๋ยวให้เธอชิมอีกที ไป่ฮุ่ยไม่กล้าชิม รับชามซุปมาไม่กล้าก็ต้องชิม ------------------------------------------------------------------------------------ ที่ร้านอาหารในตลาด ทุกคนมากินข้าวกัน อ้วนบีใส่พริกเยอะในจานจนเสี่ยวเฉียงทัก อ้วนบี....ฉันชอบกินเผ็ดๆ จือเถียนบ่นอ้วนบี....กินเผ็ดไม่ดีต่อการรับรสนะ เถ้าแก่....จือเถียนพูดมีเหตุผล มีบางคนได้รับผลกระทบจากการกินรสจัดมากไป จนต่อไปแยกรสชาติไม่ออก ต้องใส่เครื่องปรุงมากๆถึงจะรู้รสชาติ นี่ล่ะ ต่อไปจะมีผลเสียต่อสุขภาพ เป็นอาหารทำร้ายคนไปเลย ไป่ฮุ่ย.....อาหารทำร้ายคนได้เหรอ ไป่ฮุ่ยนึกถึงเข่อซินใส่เกลือ เหอหม่า...เป็นอะไรไป่ฮุ่ย ไป่ฮุ่ย....หลายวันก่อนฉันเห็นคุณเข่อซิน เขาชิมอาหารไม่รู้รสชาติ เขาปรุงอาหารเค็มมากๆ แต่บอกว่าอาหารไม่มีรสชาติ ฉันว่าคุณเข่อซินแย่แล้วล่ะ จือเถียนได้ยินที่ไป่ฮุ่ยพูด.... จบตอน 3 แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 50 13:33:33 จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 ต.ค. 50 13:32:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามมาอ่านค่ะขอบคุณมากๆๆเลยอ่ะคร่า จากคุณ : gift_zaizai - [ 11 ต.ค. 50 13:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตามมาแร้ววคร่า.. พี่นุชขรา..ขอบคุณมากกคร่า.. จากคุณ : paezai - [ 11 ต.ค. 50 14:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านจบแร้วค่า ขอบคุณพี่นุชมากค่า.. จากคุณ : fazai_jung - [ 11 ต.ค. 50 14:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 . . . ตามมาเช่นกันค่ะ พี่นุช. . . ขอบคุณมากๆ ค่ะ เซฟโลด แต่ยังมะได้อ่านเรยยยยยยย จากคุณ : zhi_zai - [ 11 ต.ค. 50 14:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฮามากเลยจ๊ะนุช.....โดยเฉพาะตรงจือเถียนน้อยนี้ฮาสุด...5555555 ขอบคุณมากมายก่ายกองจ๊ะ..... พี่ตาอยู่ร้านเนทหล่ะ......ฝนเพิ่งหายตก.. จากคุณ : PI-TA - [ 11 ต.ค. 50 14:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อะไรย่ะฉือเถียนหญ่ายยยยยยยยยยต่างหาก 55555 จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 11 ต.ค. 50 16:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุงค้าพี่นุช 555 555555 ฮา จากคุณ : melody_chou - [ 11 ต.ค. 50 21:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หมวยนุช...ขอบคุณมากตอนนี้ฮานางเอกแสนโก๊ะจริงๆๆพระเอก ของเราไม่ต้องห่วงน่าร๊ากกกกกกกก จากคุณ : ae-zai - [ 11 ต.ค. 50 21:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พี่นุช   เซี่ยะ เซี่ยะหนี่ค่า  ฮามากๆค่า 555+ขำอ่ะ  เรื่องนี้น่าร้ากกกกกกกก...... แม่ยกก็น่าร้ากกกกกก จากคุณ : MEWHZAI - [ 11 ต.ค. 50 23:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุงๆๆๆๆค๊า... จากคุณ : mayo14 (mayo14) - [ 12 ต.ค. 50 09:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ยังไม่ได้อ่านเลย...แต่จะมาขอบคุณพี่นุชไว้ก่อน... ขอบคุณพี่นุชมากๆเลยนะค่ะสำหรับคำแปลค่ะ... Xie Xie Ni....   จากคุณ : OakkiE_KhA - [ 16 ต.ค. 50 18:49:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณค่ะ   จะได้ดูรู้เรื่องแล้ว จากคุณ : siripran (siripran_d) - [ 21 ต.ค. 50 08:11:49 ]