PANTIP.COM : C6008127 !!! มาช่วยกันร้อยเรียงประวัติศาสตร์วงการ Underground Metal ในไทยกันเถอะ !!! [Rock & Roll]

ความคิดเห็นที่ 6

เอามาจากที่เขียนลงบล็อกนะครับ

=============================
ขอรำลึกอดีตเท่าที่จำได้หน่อย คือต้องบอกไว้ก่อนว่าที่จะเขียนต่อไปนี้จะเขียนขึ้นจากความจำล้วนๆ ถ้ามีข้อมูลอะไรผิดพลาดก็ขอโทษที

เริ่มจากว่าดนตรีเมทัลในบ้านเรามันเริ่มจากสมัยไหน เท่าที่จำได้ส่วนใหญ่มักจะย้อนไปถึงยุค จีไอ ครองเมืองสมัยสงครามเวียดนามนู่น ก็ราวๆ ๓๕ – ๔๐ ปีผ่านมาแล้ว สมัยนั้นที่ดังๆ มาถึงทุกวันนี้ก็มี แหลม มอร์ริสัน กับวง VIP, กิตติ กาญจนสถิต, ช. อ้น ณ บางช้าง กับวง The Fox, คาไลโดสโคป แต่ถ้าใครฟังการเล่นของวงเหล่านี้แล้วก็ยังเล่นในแวดวงร๊อคกันเป็นหลักๆ ไม่มีความเป็นเมทัลชัดเจน

แต่สมัยนั้นยังมีรายการวิทยุที่นำเพลงฮาร์ดร๊อคและเมทัลมาเผยแพร่ ที่มีชื่อเสียงและกลายเป็นตำนานที่น่าจดจำก็คือคุณวิฑูร วทัญญู ผู้ตั้งฉายาให้กับวงดนตรีหลายๆคณะ อย่าง Deep Purple ผู้ว่องไวดุจสายฟ้าแลบ Black Sabbath ผู้หนักหน่วงปานภูผาถล่มทลาย ผมยังทันช่วงปลายๆที่คุณวิฑูร จัด และได้ฟังเพลงของวงเมทัลไทยๆ ครั้งแรกในนาม “เนื้อกับหนัง Flesh & Skin” (ถ้าเป็นต้นฉบับออริจินัลจากปากคุณวิฑูรจะต้องพูดชื่อไทยตามด้วยชื่ออังกฤษครับวงนี้) เพลงดังของวงนี้ที่ยังคุ้นกันถึงวันนี้ก็คือ ฆาตกัญชา ช่วงนั้นน่าจะเป็นช่วงปี จำได้ว่าช่วงนั้นผมเปิดอัลบั้มของเนื้อกับหนัง Flesh & Skin ไปพร้อมๆ กับเพื่อนผมที่ฟังเพลงเพื่อชีวิต น่าจะราวๆ ปี ๒๕๒๖- ๒๕๒๗ เรื่องปีจำไม่ค่อยได้ แต่เป็นช่วงที่ดนตรีเพื่อชีวิตกำลังเริ่มๆ ฮิต

ดังนั้นจะถือว่าวงเนื้อกับหนัง Flesh & Skin เป็นวงเมทัลแบบไทยๆ คณะแรกที่ออกงานในแบบใต้ดินก็น่าจะได้ เพราะจนถึงตอนนี้ผมยังนึกถึงอื่นๆ ที่ทำออกมาก่อนหน้านั้นไม่ออก วงนี้ได้รับการสนับสนุนอุ้มชูโปรโมตโดยคุณวิฑูร วทัญญู ซึ่งแทรกเพลงของทางวงเข้าไปในรายการของเขาเสมอๆ

คือสมัยนั้นการจัดรายการวิทยุยังไม่ยากแบบสมัยนี้ คือยังมีรายเล็กๆ ที่จัดรายการได้ ความหลากหลายของการนำเสนอรูปแบบรายการมันถึงยังมีอยู่ อย่างรายการหนึ่ง (ผมจำชื่อไม่ได้) เล่นเปิดเพลงเมทัล/ฮาร์ดร๊อคแบบยกอัลบั้มเลยก็มี อย่างวันนี้จะเปิดอัลบั้ม Animalize ของ KISS ก็จะเปิดตั้งแต่เพลงแรกยันเพลงสุดท้าย มีพูดคุยบ้างช่วงต้นกับช่วงท้ายรายการ (รายการมีแค่วันละครึ่งชั่วโมง) ซึ่งทุกวันนี้โอกาสจะหารายการวิทยุแบบนี้น้อยแล้ว เพราะคลื่นความถี่ไปตกอยู่กับบริษัทที่มีเงินทุนหนา สายป่านยาวครอบคลุมธุรกิจไปเสียหมด

และรายการวิทยุสำหรับชาวเมทัลโดยเฉพาะที่โดดเด่น เรียกว่าสมัยนั้น (ประมาณปี ๒๕๓๒ -๒๕๓๓) คนที่ฟังเพลงเมทัลต้องรู้จักคือรายการ Power Play จัดรายการคุณสรพรรณ จันทรัช หรือว่าคุณต๋าว ตอนแรกจัดกับดีเจผู้ชายอีกคน แต่ขออภัยผมจำชื่อดีเจท่านนั้นไม่ได้ รายการนี้เล่นเพลงเมทัลล้วนๆ ดีกรีตั้งแต่ ป๊อปเมทัลไล่ไปจนถึงเดธ เมทัล

ส่วนรายการโทรทัศน์ ก็ยังมีรายการบันเทิงคดีของคุณมาโนช พุฒตาลเป็นที่พึ่ง ได้ดูมิวสิควิดีโอจากวงอย่าง Bon Jovi ไล่ไปจนถึงวง Metallica, Megadeth, Kreator, Tankard และอีกมากมาย ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เน้นเมทัลเป็นหลัก แต่มันก็เป็นที่พึ่งสำหรับคนชอบเพลงเมทัลในสมัยนั้น และคุณมาโนชก็ได้เปิดบริษัทไมล์สโตนเร็คคอร์ด ออกงานของดิโอฬารโปรเจ็คท์ ชุด หูเหล็กออกมากระแทกโสตประสาทพวกชอบเพลงเมทัลโดยเฉพาะ

แต่ว่าอัลบั้มนี้ไม่ใช่อัลบั้มแรกของดิโอฬารโปรเจ็คท์ อัลบั้มแรกของพวกเขาคือ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๘(แต่ว่าออกจริงๆ รู้สึกจะปี ๓๐ นะครับ) อัลบั้มนั้นเป็นงานที่มีเนื้อหากระแทกใจเสียงกีต้าร์กระแทกหูกระตุ้นชาวร๊อคดีกรีเมทัลได้พอสมควร

ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ดนตรีร๊อคกำลังได้รับความนิยมในเมืองไทยพอดี อันนี้ต้องยกให้ผู้บุกเบิกอย่างวง Rockestra ที่ทำให้ดนตรีร๊อคกลับมาฮิตอีกครั้งหลังจากที่ดนตรีบับเบิ้ลกัมหวานเย็นยึดครองเมืองไทยอยู่ช่วงหนึ่ง นอกจาก Rockestra แล้วก็ยังมีวงไมโคร อัสนี วสันต์ แต่ว่าวงเมทัลยังไม่เคยมีจนกระทั่งวงดิโอฬาร โปรเจ็คท์เริ่มๆ ทำสำเนียงฮาร์ดร๊อคไว้ในอัลบั้มกุมภาพันธ์ ๒๕๒๘ และสำเนียงเมทัลเต็มๆ ในชุดหูเหล็ก

ทางด้านนิตยสารดนตรีก็ยังมี Quiet Storm พายุเงียบภายใต้การนำของพายุหินกูรู หรือคุณอารี แท่นคำจากค่ายเนชั่นในปัจจุบัน จริงๆ ก่อนที่พายุหินจะเป็นบก. นิตยสารเล่มนี้ก็เป็นที่รู้จักพอสมควร(ในวงแคบๆ ) ตั้งแต่แจกฟรี แล้วขยับมาขายเล่มละ 3 บาท แล้วก็มาบูมเรียกได้ว่าสร้างเอกลักษณ์ของตัวเองในสมัยพายุหินกูรูคุมทีม ซึ่งริเริ่มเอาเรื่องทฤษฎีดนตรีมาสอดแทรกเข้าไปในความโหดเถื่อนของเนื้อหาที่เน้นเรื่องเมทัลเพียวๆ และในนิตยสาร Quiet Storm นี่เองที่ทำให้ผมได้เห็นโฆษณาเล็กๆ ถึงวงดนตรีที่ชื่อไทยๆ แปลกๆ ว่าดอนผีบิน และต้องดั้นด้นไปเดินหาเทปของวงนี้แถวหน้าม. รามฯ

ศักราชอินดี้ ทำเองขายเอง เริ่มต้นหลังจากวงดอนผีบินประสบความสำเร็จจากงานชุดแรกนี่แหละ มันทำให้หลายๆ คนเห็นว่า ถ้าทำงานออกมาดีจริงมันก็ต้องเป็นที่ยอมรับของคนฟัง จากนั้นกระแสอินดี้ผสมกับแรงหนุนจากพวกอัลเทอร์เนทีฟ ก็เล่นกันซะวงการอินดี้ใต้ดินแทบจะหมดความน่าสนใจ (อันที่จริงมันหมดความน่าสนใจสำหรับผมไปเลยในช่วงนั้น) คือมันมีพวกแนวหน้าที่ทำดนตรีน่าสนใจอย่าง Modern Dog ประสบความสำเร็จ ก็มีพวกที่คิดว่าตัวเองเจ๋ง (โดยไม่ปรึกษาคนรอบข้าง) ออกงานมาเสียจนผมรู้สึกว่า กูเบื่อโว้ยยยยยยยย

เอาเถอะ กลับมาพูดเรื่องดนตรีเมทัลกันต่อก่อนจะออกนอกเรื่องต่อไป คือเมื่อดอนผีบินออกงานชุดแรกมาแล้วก็มีงานเมทัลอีกหลายๆคณะตามมา ที่เด่นๆ เลยก็คือ Heretic Angels สี่โหดที่ประกอบด้วย เจมส์ (หรือหมู), วุธ, บอย และเลาะห์ กับอีกหนึ่งผู้จัดการคือรินทร์ ทำอีพีออกมาเป็นภาษาอังกฤษล้วนๆ อัลบั้มนี้เป็นเดธ เมทัลเต็มๆ ที่ชัดเจนแจ่มแจ้ง ถึงแม้ว่าระบบเสียงจะห่วยมากๆ ก็ตาม ทำให้ชื่อของ Heretic Angels เป็นหัวหอกของวงการเมทัลใต้ดิน น่าเสียดายที่งานไม่ค่อยต่อเนื่อง หลังจากนั้นสมาชิกก็เปลี่ยนมาทำวง Growing Pain ออกงานมาบ้างในดนตรีที่เรียกว่าเพน เมทัล แต่ความหนักหน่วงเร้าใจยังไม่ค่อยเท่ากับที่ได้ฟัง Heretic Angels

หลังจากมี Heretic Angels เป็นตัวนำแล้วก็มีวงดนตรีอีกหลายๆ คณะที่เกิดขึ้นตามมา จำได้ชัดๆ ก็มีวง Heavy Mod ที่ออกอีพีมาชิมลางก่อน ในช่วงหลังเหตุการณ์พฤษภาทมิฬหมาดๆ เพลงสั้นๆ ที่หลายคนยังไม่ลืมก็คือเพลงบรรเลง ที่มีเสียงด่าทอ.... “พ่อXXตาย พ่อXXตาย…” ได้อารมณ์ไปอีกแบบ แต่พอมาพลิกเครดิตคนทำงานในอัลบั้มเต็มๆ คือ Rate X ห้ามออกอากาศ เห็นชื่อคนทำงานที่คุ้นๆ อยู่หลายๆคน ที่น่าประหลาดใจก็คือคุณวิษณุ เทศขยันที่ทำดนตรีประกอบสารคดีพานอรามา ก็ยังมาร่วมงานในงานชุดนี้ ส่วนมือกีต้าร์ได้คุณพิเชษญ์ เครือวัลย์ (มือกีต้าร์วงฟาเรนไฮด์ปัจจุบัน) มาวาดลวดลายกีต้าร์ได้น่าประทับใจ รวมไปถึงเหน่ง Y Not 7 ยังมาร่วมร้องนำในงานชุดนี้ด้วย

ย้อนกลับไปที่รายการ Power Play ซึ่งคนฟังค่อนข้างจะเกาะกลุ่มกันพอสมควร หลังจากที่มีคนรู้จัก คนนู้นคนนี้ก็เริ่มมีโปรเจ็คท์ที่จะทำคอนเสิร์ตสำหรับคอเมทัลโดยตรง คือคอนเสิร์ต Pain of Death ซึ่งเป็นคอนเสิร์ตที่รวมเอาวงอินดี้ที่เล่นแนวเมทัลมาเล่นร่วมกัน เท่าที่จำได้รู้สึกว่าตอนนั้นจะมี Heretic Angel คณะเดียวที่เล่นเพลงของตัวเอง วงอื่นๆ จะเล่นเพลงของศิลปินต่างประเทศเสียเป็นส่วนมาก วง Dezember ก็ออกแสดงสดครั้งแรกในนาม Dezember ในงาน Pain of Death

หลังจากนั้นไม่นานวงการอินดี้ก็เริ่มเฟื่องฟู บริษัท EMI ก็ทำบริษัทลูกขึ้นมาชื่อ Eminor ออกงานของวงอินดี้เล็กๆ มาหลายคณะเหมือนกัน Sony และ BMG ในช่วงนั้นก็ทำบริษัทเพื่อรองรับกับศิลปินอินดี้ด้วย แต่รู้สึกว่าจะไม่มีค่ายไหนประสบความสำเร็จ หลายๆวงมีปัญหากับบริษัทต้นสังกัดเสียด้วย อย่างวงมักกะโรนี ที่เป็นวงเมทัลรุ่นเยาว์ ฝีมือน่าจับตามองได้เซ็นสัญญากับทาง Eminor แต่ว่าก็ไม่ได้ออกงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน คล้ายๆ จะโดนดองทิ้งเฉยๆ เสียด้วยซ้ำ รุ่นๆ เดียวกับ มักกะโรนีก็มีพวก More Funning กับ Medusa (วงนี้นักร้องนำทาหน้าตาขาวดำสไตล์แบล็คเมทัลแต่ว่าดนตรีไม่ใช่แบล็คเมทัล

นอกจากนั้นก็ยังมีพวก Metal Project โดยศักดาฤทธิ์ มังคลิกุล ซึ่งเป็นเจ้าของห้องซ้อม Heavy House ซึ่งมีวงอินดี้หลายๆวงมาใช้บริการห้องซ้อมนี้กัน แต่ว่าวง Metal Project นี่ก็มีปัญหาในภายหลังเพราะมีข่าวไม่สู้ดีนักเกี่ยวกับเรื่องภายในออกมา เกี่ยวกับเรื่องเครดิตการทำการเล่น ซึ่งคนวงนอกอย่างผมคงไม่อาจจะให้ความเห็นใดๆ ได้

อีกงานที่น่าพูดถึงก็คือ ชัคกี้ ธัญรัตน์ & Blue Planet ซึ่งนอกจากชัคกี้ กีต้าร์เทพผู้ล่วงลับแล้วก็ยังเป็นการเปิดตัวคุณปู นักร้องนำวง BlackHead ในปัจจุบันด้วย อัลบั้มพาฝันนั้นเป็นอัลบั้มเมทัลตามสไตล์แฮร์แบนด์ที่ยอดเยี่ยม (ถึงแม้ว่าบางเพลงจะมีกลิ่นอายของเพลงป๋าออซซี่มาให้รู้สึกตะหงิดๆ หัวใจบ้างก็ตาม) แต่นี่คืองานที่ถือว่ายอดเยี่ยมในภาพรวม พูดถึงปู BlackHead แล้วก็ต้องนึกถึงคุณเอก BlackHead อีกคน นี่ก็เคยอยู่วง Big Gun ซึ่งทางค่ายดันโฆษณาออกมาว่าเป็นวงสปีดเมทัล เล่นเอาฮากันไปทั้งเมือง ถ้าจำไม่ผิดได้คุณหรั่ง ร๊อคเคสตร้าเป็นโปรดิวเซอร์ครับงานนั้น อีกวงที่น่าสนใจก็คือสามโลกธาตุ และงานที่ชอบเป็นส่วนตัวก็คืองานของโคคำราม งานของวงพล่าน ส่วนวงทางแบล๊คเมทัล ก็มี Surrender of Divinity เป็นวงหัวหอกสำคัญ วงนี้เป็นซาตานิค แบล็คแบบสุดหัวจิตหัวใจ ลีลาการเล่นบนเวทียอดเยี่ยมมาก

ส่วนในปัจจุบันนี้ก็ยังมีวงดนตรีใต้ดินอีกมากมายหลายคณะที่น่าสนใจ ถ้าคุณสนใจวงการใต้ดินเองก็มีพวกแฟนซีนและมีกิจกรรมต่างๆ พวกคอนเสิร์ตเป็นระยะ

จากคุณ : SSTR Revised - [ 11 พ.ย. 50 11:19:23 ]