PANTIP.COM : C6059613 [AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๑..{แตกประเด็นจาก C6052199} [Reality Show]

[AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๑..{แตกประเด็นจาก C6052199}

สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า ทุกท่าน

ปกติเราจะไปลอยกระทงทุกปี แต่ปีนี้ดันไม่ได้ไปลอย -*-แต่ก็ดีนะจ๊ะ จะได้ปั่นนิยาย ซะงั้น 5555

เห็นบรรยากาศงานลอยกระทงของแม่รินกระทู้ที่แล้วน่าสนุก ลอยกระทงปีนี้นึกถึงใครบางคนที่เคยร้องเพลง "กระทงหลงทาง"ให้(ชั้น)ฟัง อิอิ

ได้ข่าวว่าบาดเจ็บ ขอให้หายเร็วๆ นะพ่อดนตรี เป็นห่วงมากมาย

มาพร่ำเพ้ออะไรตอนตีสี่เนี่ย -*-

เหมือนเดิมนะคะ ขอกำลังใจสักหนึ่งคอมเม้นต์ ขอบคุณมากค่ะ

มาอ่านกันต่อ
..........................................................................

คำเตือน * นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงจากคณะนักล่าฝัน อะคาเดมี แฟนเทเชีย ปี 4 มิได้เป็นเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด ถ้าผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น 555555

ขอเชิญท่านหาความสำราญจากมนต์รักดอยทุยได้ ณ บัดนี้

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:12:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2

1

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3

2

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:19:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4

3

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:20:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5

4

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6

มังกรและคำแพงต่างรีบเร่งเดินไปทางหุบเขาทิศใต้ ในใจนึกกังวล ไม่รู้ว่ามันจะมีอะไรรออยู่ข้างหน้าบ้างนะ

นั่นไง มีจริงๆ ด้วย เมื่อทั้งสองเดินมาได้ไกลพอสมควร ก็เห็นป่าไผ่สูงตะหง่านดั่งกำแพงขวางทางพวกเขาอยู่ คำแพงหันมามองมังกร

“เราจะทำยังไงกันดี”

มังกรนิ่งไปนิดหนึ่ง พิจารณาป่าไผ่ก็เห็นช่องเล็กๆ ท่าทางคล้ายเป็นช่องที่มีคนเคยลอดเข้าไป เขาเดินไปดูใกล้ๆ แล้วบอกคำแพงว่า “สงสัยเราต้องลอดเข้าไป” ว่าแล้วก็ทำท่าจะเข้าไปจริงๆ แต่คำแพงรีบมาคว้าแขนเอาไว้

“เฮ้ย จะดีหรอ ลอดไปจะเจออะไรก็ไม่รู้นะ”

มังกรชะงัก หันมามองคำแพง มองมือที่จับแขนเขาเอาไว้ เอื้อมมือมาตบมือนั้นเบาๆ “ยังไงเราก็ต้องลอดไป เพราะชั้นรู้สึกว่าต้องมีคนเคยลอดช่องนี้แน่ๆ ไม่แน่ อาจจะเป็นชายธี”

“แกว่างั้นหรอ ชายธีจะลอดช่องนี้ทำไม”

“ไม่ต้องหาเหตุผลหรอก เรื่องบางเรื่อง มันก็ไม่มีเหตุผล เพราะบางครั้งเราก็ไม่ได้ใช้สมอง แต่เราใช้หัวใจ" มังกรพูดเบาๆ มองหน้าคำแพงนิ่ง คำแพงมองสบตา ชักเขิน รีบชักมือที่จับแขนมังกรไว้ พลางว่า

“อ่ะ ๆ ไปก็ได้ แม้ว่าแกจะไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไหร่ก็ตาม แต่เพื่อชายธี ครั้งนี้ชั้นเชื่อแกก็ได้”

มังกรฟังแล้วอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “วู้วว ไรว้า ชั้นก็มีสาระกะเขาได้เหมือนกันนะเว้ย”

คำแพงได้ฟังก็หัวเราะ ทั้งสองมองหน้ากัน เห็นสายตากันแล้ว ต่างก็เข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำใดๆ

มังกรลอดป่าไผ่เข้าไปตามรอยช่องโหว่นั้น คำแพงก็ลอดตาม ทั้งสองคนต้องหลบหนามที่พุ่งมาจากทุกทิศทุกทางแต่ก็ไม่ย่อท้อ หนทางข้างหน้ายังยาวไกล แต่ในใจนั้นหวังอยู่เต็มเปี่ยม ว่าจะพบชายธีที่หายตัวไป
แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 50 10:07:44

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7

ในขณะที่ชายธีเองก็กำลังไต่หุบเขาลงมาอย่างขะมักเขม้น จิตใจของเขาตอนนี้คิดแต่จะช่วยผู้ที่บาดเจ็บให้เร็วที่สุด แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเป็นใครก็ตาม

ที่ใต้หุบเขานั้น ชายทันมองหลิงหลิงที่ประคองไว้ในอ้อมแขน สายตาที่มองนั้น สื่อความรู้สึกมากมาย มันเป็นความรู้สึกที่เก็บไว้ในใจมาเนิ่นนาน มันมากจนเก็บเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป

“หลิง คุณจะไม่ฟื้นขึ้นมาคุยกับผมจริงหรอ คุณจะทิ้งผมไปจริงๆ หรอ” ชายทันบอกเบาๆ มองดวงหน้านั้น “เรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมด คุณทำให้ผมเจ็บช้ำใจไม่พอใช่ไหม นี่คุณยังจะมาทิ้งผมไป คุณจะทำให้ผมเสียใจไปทั้งชีวิตเลยรู้ไหม”

ชายทันรำพึงรำพันเบาๆ “คุณไม่รู้หรอกว่า ผมเสียใจแค่ไหน ที่ครั้งนั้นต้องเดินจากคุณมาโดยที่ไม่ได้ร่ำลา ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นเลย แต่ว่า ผมจำเป็นต้องทำ คุณคงคิดว่าผมมันเลวมากใช่ไหม”

ชายทันพูดมาถึงตรงนี้ก็หยุดด้วยความสะเทือนใจ เหตุการณ์ในครั้งนั้นมันทำให้เขารู้สึกผิดเสมอ แต่เขาก็จำเป็นต้องทำ

“คุณต้องฟื้นขึ้นมานะหลิง คุณต้องฟื้นขึ้นมาเพื่อให้ผมได้อธิบายเหตุผล เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน”

ชายทันมองหน้าหลิงหลิง พูดออกมาเบาๆ “รู้ไหม ว่าที่ผ่านมา ผมไม่เคยลืมคุณเลย” ชายทันพูดออกมาอย่างอ่อนหวานและอ่อนโยน มันเป็นถ้อยคำที่จริงใจ มันเหมือนกับว่าจะแทรกซึมเข้าไปในหัวใจของคนที่สลบอยู่

และทำให้หัวใจของคนนั้นๆ มีชีวิตชีวาขึ้นมา ความรักมันทรงอานุภาพมากกว่าที่เราจะคาดคิด

ชายทันเอื้อมมือมาลูบใบหน้าหลิงหลิงอย่างแผ่วเบา และเมื่อมือสัมผัสกับใบหน้าอย่างอ่อนโยน หลิงหลิงก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

และเมื่อสายตาได้กระทบแสงสว่าง สิ่งแรกที่เห็นก็คือ ดวงหน้าและดวงตาที่สื่อความหมายอันลึกซึ้ง มันเป็นความหมายที่ทำให้หัวใจของหลิงหลิงไหวสะท้านด้วยรู้ซึ้งดี

เพราะหัวใจตัวเองก็ไม่ต่างกัน

ชายทันมองหลิงหลิงอย่างดีใจ “คุณฟื้นแล้ว” พูดได้แค่นั้น ชายทันก็พูดอะไรไม่ออก แต่ค่อยๆ จับตัวหลิงหลิงเข้ามากอดไว้อย่างแผ่วเบา

กอดด้วยความรู้สึกทั้งหมดของหัวใจและกอดอย่างที่อยากกอดมาเนิ่นนาน เขาไม่นำพากับสิ่งใดทั้งสิ้นแล้วในเวลานี้ เขารู้แต่เพียงว่า ต่อไปนี้เขาต้องทำตามหัวใจของตนเอง หาไม่แล้ว ถ้าเขาเสียคนในอ้อมแขนไปอีกครั้ง เขาต้องเสียใจไปตลอดชีวิตเป็นแน่

หลิงหลิงอึ้งไปเมื่อถูกกอดโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว สมองสั่งให้ขัดขืน แต่หัวใจไม่ยอมทำตาม

หัวใจที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกอันลึกซึ้งบัดนี้มันเปิดเผยออกมา จนทำให้ร่างกายต้องทำตามที่หัวใจเรียกร้อง

ความรู้สึกของหัวใจคนทั้งคู่มาบรรจบพบกัน อ้อมกอดที่อบอุ่นนั้นทั้งอ่อนหวานและโหยหา มันเป็นอ้อมกอดที่รอคอยมาเนิ่นนาน เป็นอ้อมกอดที่บ่งบอกความรู้สึกในหัวใจกันและกัน

โลกเหมือนจะหยุดหมุน เวลาเหมือนจะหยุดเดิน ทุกสรรพสิ่งเหมือนจะหยุดความเคลื่อนไหว มีเพียงหัวใจสองดวงเท่านั้น ที่เดินทางเคลื่อนผ่านมาพบกัน ทักทายและชิดใกล้กัน

ท่ามกลางดงดอกบานไม่รู้โรยสีฟ้า ที่โอบอุ้มทั้งร่างกายและประคองหัวใจของพวกเขาเอาไว้

...หากว่าเธอ ลองกอดฉัน อย่างวันนั้นเหมือนวันที่แล้วมา ลองจับมือ มองที่ตา เปิดเผยให้เห็นหัวใจ ร่วมคิดถึงวันเหล่านั้น และความรักที่ยิ่งใหญ่ เธอกับฉันนั้นลองรวมหัวใจดูไหม ให้รักเราใหม่อีกครั้ง...
แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 50 10:23:38

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:31:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8

ชายธีไต่หุบเขามาเรื่อยๆ เวลาเช้าๆ อย่างนี้หมอกสีขาวบางๆ ลอยปกคลุมบริเวณหุบเขาจนมองเห็นอะไรไม่ชัดเจน

พลันเขาก็ได้ยินเสียงดัง “ฟี้ดดดดดดดดดด เฟี้ยวววววววววววว”

มันเป็นเสียงคล้ายเสียงพลุดังขึ้นมาสองครั้งซ้อน ชายธีสะดุ้งด้วยความตกใจ มือจึงหลุดจากก้อนหินไปมือหนึ่ง

ชายธีใจหายวาบ ตอนนี้เขาจับก้อนหินมือเดียว ลอยคว้างอยู่ริมหน้าผา !!

มืออีกมือหนึ่งที่พลาดไปนั้น รีบไขว่คว้าหาก้อนหินเพื่อเป็นหลักอีกครั้ง จนไปคว้าได้ก้อนหินก้อนหนึ่ง ชายธีรีบจับเป็นหลักยึดทันที

แต่ว่าหินก้อนนั้นมันกลับเป็นหินที่ผุกร่อน เมื่อชายธีจับเป็นหลักยึด มันจึงทานน้ำหนักไม่ไหว ก้อนหินนั้นจึงหลุดออกมา “ผลั่วะะะะะะะะะ”

ชายธีถ่ายโอนน้ำหนักไปที่หินก้อนนี้เต็มที่ เมื่อก่อนหินหลุดร่วงออกไป เขาจึงเสียศูนย์ มืออีกมือหนึ่งที่จับหินอีกก้อนไว้ก็ไม่สามารถช่วยให้ทรงตัวอยู่ได้

ผลก็คือ ตัวของชายธีหลุดจากหน้าผาลอยละลิ่วลงมา แต่ว่า...ไม่ได้ลงมาที่หุบเขา เพราะชายธีร่วงมาปะทะเข้ากับเนินเขาขนาดใหญ่ที่ขวางอยู่

ตัวกระเด็นออกมาทางทิศใต้แล้วกลิ้งลงจากเนินมาอย่างรวดเร็ว !!

ชายธีเจ็บระบมไปหมดทั้งร่างกายแต่ก็กัดฟันอดทน ในใจนั้นมีสติอยู่ตลอดเวลา ในเวลาที่โดดเดี่ยวเดียวดายเช่นนี้ เขาไม่คิดถึงใครนอกจากบานไม่รู้โรยสีชมพูอ่อนในหัวใจของเขา

แม้จะต้องเผชิญกับอันตรายเพียงลำพัง แม้จะต้องเจ็บปวดอยู่อย่างเดียวดาย แต่เขาก็มีกำลังใจอันกล้าแข็งเมื่อคิดถึงเธอคนนั้นของเขา

ชายธีกลิ้งมาจนหยุดที่ตีนเนินทางด้านทิศใต้ เขานอนนิ่งด้วยความระบม เนื้อตัวบอบช้ำจากการปะทะกับก้อนหินและสิ่งต่างๆ มากมายเมื่อตอนที่กลิ้งลงมา

ก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวขึ้นมาด้วยความบอบช้ำ นั่งพักอย่างอ่อนแรง มีแต่ดวงตาเท่านั้นที่ยังไม่ยอมแพ้ “ชีวิตของเราจะจบแค่นี้ไม่ได้ เราต้องอดทน”

ชายธีบอกกับตัวเอง แม้ร่างกายจะอ่อนล้า แต่หัวใจของเขายังเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง เอื้อมมือมาหยิบดอกบานไม่รู้โรยสีชมพูอ่อนที่ใส่ไว้ในกระเป๋า ยิ้มกับดอกไม้ดอกน้อย

“เราจะตายไม่ได้ เพราะเรายังไม่ได้บอกความในใจให้บานไม่รู้โรยของเราได้รู้เลย เราเจอกันมาตั้งกี่ครั้ง พูดคุยกันมาตั้งกี่หน แต่ไม่เราเคยเลย ที่จะกล้าบอกความในใจออกไป”

ชายธีรำพึงเบาๆ ยิ้มเมื่อนึกถึงตอนที่เจอกัน ก่อนจะพูดกับตัวเองเบาๆ “แต่ตอนนี้ เราคงต้องกล้าสักที”

พูดแล้วค่อยๆ เอนตัวลงนอนบนพื้น ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจช้าๆ หลับตาลงอย่างแผ่วเบา

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9

ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ชายธีผุดลุกขึ้นทันทีอย่างรวดเร็ว นั่นทำให้ต้องกัดฟันเพราะรู้สึกเจ็บตามร่างกาย แต่เขาก็รีบมองไปยังที่มาของเสียง

คนสองคนกำลังไต่เนินลงมาอีกทางหนึ่ง นั่นมันต้นกับนุ่นนี่นา

ชายธีรีบเรียกทันที “พี่ต้น พี่นุ่น”

ทั้งสองชะงัก หันมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็รีบวิ่งไปหา นุ่นตรงเข้ามา เห็นชายธีบอบช้ำไปทั้งตัวก็พูดขึ้นทันทีด้วยความเป็นห่วง “ชายธีทำไมมาอยู่ตรงนี้ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับชายธี”

นุ่นจับตัวชายธีเอาไว้ ถามเบาๆ “เจ็บมากไหมเนี่ย ชายธียิ่ง เอ่อ...” นุ่นจะพูดถึงอาการเจ็บป่วยของชายธี แต่ก็ชะงักไว้เพราะสัญญาเอาไว้แล้วว่าจะไม่พูดเรื่องนี้

“ชายไม่เป็นอะไรหรอก แค่..กลิ้งลงมาจากหน้าผาเท่านั้นเอง”

สิ้นคำพูดชายธี นุ่นอุทานออกมาทันที “ว่าไงนะชาย กลิ้งจากหน้าผาเนี่ยนะ ไม่เป็นอะไร” ต้นเองก็มองด้วยความเป็นห่วง “ชายธีจะไหวหรือเปล่า ท่าทางเราจะอยู่กันกลางหุบเขานะ คงจะออกไปจากที่นี่ลำบาก”

“ชายไหวครับ และชายคงจะออกไปตอนนี้ไม่ได้ มีคนติดอยู่ใต้หุบเขาที่ชายจะต้องไปช่วย” ชายธีรีบบอกทันที มองต้นและนุ่น “แล้วพี่ต้นกับพี่นุ่นล่ะ มาได้ยังไง แล้วพรรคพวกของเราล่ะครับ เราตามหาพี่หญิงปอง บอลลูนและพี่บอนด์เจอหรือยัง”

นุ่นส่ายหน้า พูดออกมาเศร้าๆ “ทุกคนกระจัดกระจายหายไปหมด เราไม่เจอใครอีกเลย ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงกันบ้าง”

“แล้วเราจะทำยังไงกันดีครับ” ชายธีถาม ต้นเองก็จนปัญญา “พี่เองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ทีแรกก็ว่าจะตามหาไปเรื่อยๆ แต่ว่า ตอนนี้พี่กับนุ่นมาเจออะไรบางอย่าง”

ต้นขรึมลงไปทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องที่ทำให้ต้องไต่ลงมาจากเนินเขา มองไปรอบๆ ก็เห็นกองไม้กองโตหลายกองอยู่ไม่ไกลนัก ล้อมรอบด้วยเต้นท์อีกสิบกว่าเต้นท์ จึงชี้ให้ชายธีดู

“ชายธีดูนั่นสิ”

ชายธีมองตาม แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อกี้มัวแต่สนใจกับอาการบาดเจ็บ ไม่ทันมองสิ่งต่างๆ รอบตัว

กองไม้ขนาดมหึมาหลายกอง มันมากมายเสียจนนึกใจหาย

ชายธีหันมามองต้นทันที “นี่มันอะไรกันครับพี่ต้น กองไม้พวกนี้มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

“พวกตัดไม้ทำลายป่าน่ะสิ มันเป็นสาเหตุที่ทำให้พี่กับนุ่นต้องไต่ลงมา” ต้นบอก

“เราต้องทำอะไรสักอย่างนะครับพี่ต้น” ชายธีหันมาบอก ต้นพยักหน้า “ใช่ เราจะปล่อยไว้ไม่ได้”

นุ่นหันมามองหน้าต้น “ต้นจะทำอะไร”

“เราต้องลอบเข้าไปดูให้ใกล้กว่านี้ เผื่อว่าจะพอคิดทำอะไรได้บ้าง”

“ชายไปด้วยนะครับ” ชายธีรีบพูดทันที แต่นุ่นค้าน “ชายจะไหวหรอ อย่าไปเลย อยู่ที่นี่แหละ”

“ให้ชายไปเถอะครับ เราต้องไปช่วยกันนะครับ” ชายธีว่า มองตัวเอง “ชายบาดเจ็บก็จริง แต่บาดแผลพวกนี้มันก็แค่บาดแผลทางกาย มันทำอะไรชายไม่ได้หรอกครับ”

ต้นกับนุ่นหันมามองหน้ากัน เห็นชายธีพูดด้วยความมุ่งมั่นก็ไม่ขัดขวางอะไรอีก ต้นพยักหน้าให้ทั้งสองคนตามเข้าไปหลบอยู่ที่ต้นไม้ใกล้ๆ เต้นท์ ก่อนจะค่อยๆ คืบคลานเข้าไปใกล้เรื่อยๆ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10

ฮีโจกับแมวเร่งรีบเดินทางลงมาจากหน้าผา ค่อยๆ ไต่ลงมาอย่างระมัดระวังด้วยความหวังว่า จะต้องเจอใครบ้าง

และแล้วเมื่อถึงบริเวณด้านล่างเขาก็เห็นรถของคุณหญิงปองจอดอยู่ ฮีโจกับแมวหันมามองหน้ากันด้วยความยินดี รีบเดินไปที่รถนั้น

แต่กลับไม่พบหญิงปองกับบอนด์

“นี่รถคุณหญิงปองนี่พี่ฮีโจ แล้วคุณหญิงกับพี่บอนด์ไปไหน” แมวถามอย่างแปลกใจ ฮีโจเองก็มองไปรอบๆ “นั่นสินะ รถอยู่แต่คนหายไปไหน”

ขณะที่ทั้งสองหันรีหันขวางกันอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“พวกเราอยู่นี่”

ฮีโจและแมวหันไปมอง ก็เห็นหญิงปองกับบอนด์กำลังเดินตรงมาหา ทั้งสองจึงรีบเดินไปหาด้วยความดีใจ

“คุณหญิงกับพี่บอนด์ ไปไหนกันมา เมื่อกี้ตกใจแทบแย่ที่เห็นแต่รถ แล้วเป็นยังไงกันบ้าง ตามหาบอลลูนเจอไหม” แมวถามเป็นชุด บอนด์หัวเราะ บอกว่า “ใจเย็นๆ น้องแมว พี่ไม่รู้จะตอบคำถามไหนถูกแล้วเนี่ย”

“โธ่ พี่บอนด์ก็ แมวเป็นห่วงนะเนี่ย”

“พี่ควรจะถามแมวมากกว่า ว่าแมวกับพี่ฮีโจมาได้ยังไง” บอนด์ย้อนถาม แมวเลยเล่าให้ฟังถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่ผ่านมา ว่ามีการรวมสมัครพรรคพวกออกตามหา แต่สุดท้ายก็กระจัดกระจายหายกันไปหมด

“พวกเราไม่เจอใครอีกเลยตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งมาเจอบอนด์กับคุณหญิงนี่แหละครับ” ฮีโจว่า

บอนด์เหลือบไปมองหญิงปองนิดหนึ่ง “ผมกับคุณหญิงติดอยู่ในรถ คือ รถน่ะ อยู่ดีๆ มันก็เปิดไม่ออก แต่พอตอนเช้ามันก็เปิดออกง่ายๆ ซะอย่างนั้น ก็เลยขึ้นไปดูพระอาทิตย์บนหน้าผากับคุณหญิง ส่วนบอลลูนน่ะนะ ตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ”

“จริงหรอคะ” แมวพูดอย่างผิดหวัง “แล้วนี่เราจะทำยังไงกันดี”

“เราก็ต้องหาต่อไป” บอนด์พูด ก่อนจะหันมาหาคุณหญิง ถามเบาๆ “คุณหญิงไหวไหมครับ”

“ไหวสิคะ” หญิงปองว่าอย่างเข้มแข็ง “ยังไงเราก็ต้องตามหาทุกคนให้เจอ”

อากัปกริยาของบอนด์และหญิงปองนั้น มันดูอ่อนหวานกว่าธรรมดา มีหรือที่คนช่างสังเกตอย่างหนูแมวจะไม่สะดุดใจ แต่แมวก็เงียบเอาไว้ หันไปมองฮีโจ ยิ้มให้นิดๆ ยักคิ้วอย่างรู้กัน

ฮีโจยิ้มตอบขำๆ พอจะรู้ความคิดของแมว นึกแล้วก็เอ็นดูความสดใสร่าเริงของแมว ช่างหาเรื่องมาทำให้มีชีวิตชีวาได้ตลอดเวลาสิน่า

“เราไปกันเถอะครับ” ฮีโจชวน ทุกคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“แต่ว่า รถของคุณหญิง” บอนด์หันไปมองรถ “เราคงต้องจอดเอาไว้ทีนี่ เพราะหนทางข้างหน้า คงจะขับรถเข้าไปไม่ได้”

“ใช่ครับ ต่อไปมันจะเป็นป่า ไม่มีทางรถ เราคงต้องเดินเท้า” ฮีโจเสริม

“ได้ค่ะ งั้นจอดรถไว้ที่นี่” หญิงปองรับคำ บอนด์หันมามอง สายตานั้นฉายแววห่วงใย ถามเบาๆ “เดินไหวแน่นะครับ” หญิงปองหันมามองหน้า ยิ้มให้นิดๆ “แน่สิคะ ไม่ต้องห่วงหญิงหรอก”

บอนด์ฟังแล้ว ขยับจะพูดอะไรออกมา แต่ว่าเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้อยู่สองคน จึงชะงักไว้ ได้แต่ส่งสายตาที่แสดงความรู้สึกอันลึกซึ้ง

หนูแมวเมินหน้าไปแอบยิ้ม ฮีโจเองก็อดยิ้มไม่ได้

ทั้งสี่คนมุ่งหน้าเข้าป่ากลางหุบเขา ตรงเข้าไปยังที่ที่ไม่มีใครรู้ว่าจะมีอะไรรออยู่

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11

บอลลูนและชายเดี่ยวเองก็รีบเร่งเดินลงมาจากหน้าผาเช่นเดียวกัน ในใจนั้นเป็นห่วงทั้งชายทันและ หลิงหลิง

“ทั้งสองคนต้องไม่เป็นอะไรใชไหมชายเดี่ยว” บอลลูนหันมาถาม ชายเดี่ยวพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ชายมั่นใจ ว่าทั้งสองคนต้องไม่เป็นอะไรแน่”

“แล้วเราจะไปทางไหนกันดี”

“สงสัยต้องไต่ลงเนิน” ชายเดี่ยวว่า มองหาที่ที่น่าจะไต่ลงเนินได้ง่ายๆ ก็เห็นทางหนึ่งมีก้อนหินตะปุ่มตะป่ำ น่าจะพอลงได้ จึงหันมาบอกบอลลูน

“เราไต่ลงตามทางนี้นะ บอลลูนไปได้ไหม”

บอลลูนมองทาง ในเวลานี้ อะไรก็ทำได้ทั้งนั้น ขอแค่ให้ได้เจอคุณชายกับพี่หลิง ให้ลำบากกว่านี้บอลลูนก็ทำได้

“ได้ค่ะ คุณชาย”

“งั้นเดี๋ยวชายไต่ลงไปก่อน แล้วบอลลูนไต่ตามลงมานะ” ชายเดี่ยวว่า บอลลูนพยักหน้า ชายเดี่ยวจึงเอาเถาวัลย์เส้นใหญ่มาพันรอบโค้นต้นไม้อย่างแน่นหนา แล้วค่อยๆ เอาปลายมาผูกตัวบอลลูนไว้ บอกว่า “เผื่อพลาดพลั้งยังไง จะได้ไม่ตกลงไป”

บอลลูนหันมามองชายเดี่ยว “ไม่คิดว่าชายเดี่ยวจะเก่งเรื่องพวกนี้ด้วย”

ชายเดี่ยวหัวเราะ ดวงตาของเขาสดใส “โธ่ บอลลูนเห็นชายเป็นคุณชายสำอางค์หรือยังไง ตอนอยู่เมืองนอก ชายปืนเขาเดินป่าบ่อยๆ นะจะบอกให้”

บอลลูนเห็นดวงตาสดใสของชายเดี่ยวแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ชายเดี่ยวผูกเถาวัลย์เสร็จแล้ว หันมาหาบอลลูน “พร้อมนะ” บอลลูนพยักหน้า ชายเดี่ยวจึงค่อยไต่นำลงไป

บอลลูนค่อยๆ ไต่หน้าผาตาม ถึงแม้ว่าจะช้าแต่บอลลูนก็ตั้งใจเต็มที่ ด้วยหัวใจอันแรงกล้า แม้จะไต่หน้าผาจนเหนื่อยหมดแรงแต่บอลลูนก็ไม่บ่น ยังตามชายเดี่ยวต่อไป

แต่หน้าผาอันสูงชันนั้น บอลลูนไม่เคยคุ้น แถมระยะทางอันยาวไกลทำให้อ่อนล้า มือที่เหนี่ยวก้อนหินไว้จึงหมดแรงเอาดื้อๆ ตัวบอลลูนจึงไถลลงมาเพราะไร้สิ่งยึดเหนี่ยว มีเพียงเถาวัลย์ที่ผูกตัวอยู่เท่านั้น

แต่โชคดีที่ชายเดี่ยวที่อยู่ด้านล่างนั้นสังเกตเห็น ใจหายวาบ รีบคว้าตัวบอลลูนเอาไว้ แล้วดึงเข้ามาหาตัว มือหนึ่งเกาะก้อนหินเอาไว้แน่น ด้วยพลังกายทั้งหมดที่มีอยู่

บอลลูนตกใจ หันมามองชายเดี่ยว “ชายเดี่ยว เราจะตกลงไปไหม บอลลูนไม่มีแรงแล้ว” พูดแล้วใจสั่น หัวใจเต้นโครมครามไปหมด

“ไม่เป็นไรนะบอลลูน เราไม่ตกไปหรอก เดี๋ยวไปกับชายนะ” ชายเดี่ยวปลอบ แม้ว่าตอนนี้แรงของชายเดี่ยวจะลดน้อยลงไป แต่เขาก็ต้องให้ความมั่นใจกับบอลลูน

มือที่กอดเอวบอลลูนนั้นกระชับแน่น มือที่ยึดก้อนหินไว้ก็เกร็งจนสุดความสามารถ บอกบอลลูนว่า “ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวเราไปด้วยกัน บอลลูนเกาะเอวชายไว้แน่น ๆ เราจะไต่ลงไปด้วยกัน”

บอลลูนหันมามองชายเดี่ยว ก็เห็นสายตาที่แสดงความเข้มแข็งเป็นสายตาที่พึ่งพิงได้ เป็นสายตาที่แสดงความเชื่อมั่น จนทำให้บอลลูนรู้สึกเชื่อมั่นไปด้วย

มือเอื้อมมากอดเอวชายเดี่ยวไว้แน่น อีกมือช่วยจับก้อนหินเอาไว้ หันมาบอกชายเดี่ยวว่า “บอลลูนพร้อมแล้ว เราไปกันเถอะ”

ชายเดี่ยวยิ้ม ค่อยๆ ไต่พาบอลลูนลงไปช้าๆ ก้าวไปด้วยกันทีละก้าวอย่างมั่นคง

บอลลูนเหลือบมามองชายเดี่ยว รู้สึกไว้เนื้อเชื่อใจอย่างประหลาด มันเป็นความรู้สึกที่วางใจ เหมือนกับว่า ชายเดี่ยวจะไม่ปล่อยให้เราต้องเป็นอันตรายแน่ๆ

คิดแล้วก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ตามขึ้นมาอีก ทำให้บอลลูนต้องรีบหยุดคิดเสียทันที

คนสองคนค่อยๆ ไต่หน้าผาลงมาพร้อมๆ กัน ลงมาสู่เบื้องล่างที่มีเรื่องราวมากมายรออยู่
แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 50 04:45:07

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12

มังกรและคำแพงลอดป่าไผ่มาถึงอีกด้านหนึ่งแล้ว เมื่อพ้นมาได้ คำแพงบ่นทันที “โห ดูสิ หนามเกี่ยวแขนชั้นเต็มไปหมดเลย”

มังกรหันมามอง “เอ้า ก็ลอดหนามมา มันก็ต้องโดนเกี่ยวเป็นธรรมดา มันแปลกตรงไหน”

คำแพงฟังแล้วทำหน้าบูด “เออ ชั้นรู้แล้วล่ะ แค่จะบอกว่า แขนชั้นน่ะเลือดไหลเต็มไปหมดแล้ว” พูดแล้วเมินหน้าไป “แต่ก็ช่างมันเถอะ ไม่มีคนสนใจอยู่แล้วนี่”

มังกรหันขวับมาทันที คว้าแขนคำแพงไปดู เห็นว่าเลือดไหลซิบไปทั่ว ก็ลูบแขนเบาๆ “เลือดไหลจริงๆ ด้วย เจ็บมากไหม”

คำแพงชะงัก หันมามองมังกร เห็นเขากำลังมองมานิ่งๆ สายตาที่ส่งผ่านมานั้นแสดงความเป็นห่วง หัวใจก็อ่อนยวบลง แต่ก็ยังตอบเมินๆ “ไม่เจ็บหรอกมั้ง ถามได้”

“เอ้า ไม่เจ็บก็ไม่เจ็บ” มังกรทำท่าจะปล่อยแขน คำแพงหันมามองทันที มังกรจึงว่า “ล้อเล่นน่ะ ชั้นรู้ว่าแกเจ็บ โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็หาย” มังกรพูดเบาๆ

คำแพงฟังแล้วเขิน ยิ่งสบตาคู่นั้นก็ยิ่งเขิน จึงแกล้งโวยวายกลบเกลื่อนตามฟอร์ม “จะบ้าหรอ ชั้นไม่ใช่เด็กๆ นะ”

มังกรฟังแล้วยิ้มๆ ประชด “เออ แกน่ะไม่เด็กเลยนะ” พูดแล้วหัวเราะขำ คำแพงก็พลอยหัวเราะไปด้วย ก่อนจะหยุดชะงัก

“เฮ้ย มังกร” หันไปมองก็เห็นมังกรกำลังมองอยู่เช่นกัน

เบื้องหน้าของพวกเขาคือกองไม้ขนาดมหึมา และเต้นท์สิบกว่าที่เต้นท์ที่ปลูกอยู่รายรอบ

ทั้งสองหันมามองหน้ากันด้วยความแปลกใจ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13

ที่โพรงต้นไม้นั้น น้ำกำลังรอเวลาด้วยความกระสับกระส่าย ดนตรีกับเจ้าลำยองนั่งมองอย่างแปลกใจ

“น้ำเป็นอะไร” ดนตรีทนไม่ไหวถามขึ้นมา เจ้าลำยองพยักหน้าหงึกหงักอย่างกับว่ามันเองก็อยากให้ถามเช่นกัน

“กำลังรอเวลาอยู่ สงสัยว่าพลุสัญญานจะใช้ไม่ได้ผล แล้วน้ำก็ดันลืมเครื่องมือสื่อสารทิ้งไว้ที่เต้นท์” น้ำตอบ ดนตรีฟังแล้วงง

“ใครหรอที่น้ำส่งสัญญานไปถึง” ดนตรีถามทันที

“หัวหน้าของน้ำเอง แล้วก็พวกหน่วยพิทักษ์ป่า” น้ำตอบ ก่อนจะตัดสินใจหันมาบอกดนตรี “น้ำตัดสินใจแล้ว จะต้องกลับเข้าไปที่เต้นท์อีกครั้งหนึ่ง น้ำต้องไปเอาเครื่องมือสื่อสารแล้วก็ปืน”

“แน่ใจนะว่าจะกลับไปอีกครั้ง” ดนตรีถามย้ำ น้ำพยักหน้า

“งั้นดนต้องไปด้วยนะ” คราวนี้น้ำค้าน “ดนจะไหวหรอ เจ็บไปทั้งตัวแบบนี้”

“ไหวสิ ไม่ให้ดนไปแล้วใครจะคุ้มครองน้ำ” ดนตรีพูดขึ้นมาทันที น้ำชะงัก มองสบสายตาคู่นั้นก็เห็นความมั่นคงอยู่ในนั้น น้ำจึงพูดอะไรไม่ออก ต้องยอมให้ดนตรีตามไปโดยดี

น้ำกับดนตรีจึงลักลอบเข้าไปในเต้นท์อีกครั้ง มีเจ้าลำยองตามไปด้วย แต่ครั้งนี้ น้ำลอบเข้าไปในเต้นท์ของแม้นศักดิ์

แม้นศักด์กำลังนั่งสำรวจลูกปืนอยู่พอดี น้ำกับดนตรีค่อยๆ เข้าไปในเต้นท์ด้านหลัง น้ำเรียกเบาๆ “พี่แม้นๆ”

แม้นศักดิ์ชะงัก หันมามอง เมื่อเห็นว่าใครมาก็รีบเข้ามาหาอย่างดีใจ สายตาที่มองน้ำนั้น แสดงความห่วงใย “น้ำเป็นยังไงบ้าง รู้ไหมพี่เป็นห่วงแทบแย่”

แต่เมื่อมองเห็นดนตรีตามมาด้วย พี่แม้นก็ตาวาวขึ้นมาทันที “อ้าว นี่แกยังไม่ตายอีกหรอ”

“พี่แม้น ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ” น้ำรีบพูดขึ้นมาทันที ดนตรีมองพี่แม้นแล้วแอบสงสัยอากัปกิริยาของเขา ดูเหมือนว่าพี่แม้นจะเป็นห่วงน้ำมาก

“จะไม่ให้พูดยังงี้ได้ยังไง ก็มันทำให้แผนเราเสียหมด แถมทำให้น้ำต้องเจ็บตัว เกือบตาย”

“แต่ดนไม่เกี่ยวนะพี่แม้น”

พี่แม้นมองน้ำ นึกรู้ว่าในใจน้ำคิดอะไร นั่นทำให้เขารู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที มองน้ำแล้วว่า “นี่น้ำปกป้องมันหรอ มันเข้ามายุ่งเรื่องนี้ก็ทำให้เรายุ่งยากพออยู่แล้วนะ”

“เรื่องนี้น้ำผิดเอง น้ำทำงานพลาด และน้ำจะขอชดใช้เอง” น้ำพูดขึ้นมาอย่างเด็ดเดี่ยว เดินไปคว้าปืนมาสองกระบอก ส่งให้ดนตรีกระบอกหนึ่ง แล้วหยิบเครื่องมือสื่อสารมาด้วย

“เมื่อเช้าน้ำส่งพลุสื่อสารไปแล้ว แต่ท่าทางจะไม่ได้ผล น้ำจะส่งสัญญานไปอีกทีหนึ่ง” น้ำพูดแล้วมองปืนในมือ ตรวจกระสุนจนครบก็หันมาถามพี่แม้นว่า

“นายจะขนไม้เมื่อไหร่พี่แม้น”

"วันนี้น่ะสิ" พี่แม้นตอบ

“วันนี้หรอ” น้ำอุทานออกมา “แล้วจะทำยังไงถ้าหน่วยเรามาไม่ทัน”

“พี่ก็พยายามถ่วงเวลานายอยู่ แต่ดูเหมือนนายจะเริ่มระแวงตั้งแต่เมื่อคืนที่น้ำหนีไปได้ นายก็เลยสั่งว่า วันนี้จะต้องเริ่มขนไม้แล้ว”

“ไม่ทันการแล้ว งั้นคงต้องจัดการวันนี้เลย” น้ำว่า ดนตรีหันมามองน้ำ นึกรู้จึงถามทันที “นี่น้ำจะทำอะไร”

“ต้องจัดการกับนาย อย่างน้อยก็ต้องให้นายเปลี่ยนใจเรื่องขนไม้วันนี้ รอจนกว่าหน่วยเราจะมา” น้ำหันมาบอก พี่แม้นฟังแล้วค้านขึ้นมาทันที

“แต่ว่านายเขาจะไม่ไว้ใจน้ำอีกแล้วนะ พี่ไม่เห็นด้วยเลยนะ พี่กลัวว่านายเขาจะระแวง แล้วน้ำจะเป็นอันตรายอีก ลำพังพี่น่ะ เมื่อคืนนี้พี่ต้องข่มใจแทบแย่ที่จะไม่ช่วยน้ำออกมา ไม่งั้นนายต้องสงสัยพี่อีกคนนึง แผนการเราจะล่มกันไปหมด”

“พี่แม้นทำถูกแล้วล่ะ ถ้านายระแวงพี่แม้นอีกคน แผนเราต้องล้มเหลวแน่”

มีเสียงจากนอกเต้นท์ดังขึ้น ทั้งสามชะงัก เงี่ยหูฟัง

“ลูกพี่ใหญ่ นายเรียกครับ” เสียงสมุนเรียกพี่แม้น พี่แม้นจึงผุดลุกขึ้นทันที “พี่ต้องไปก่อน เดี๋ยวนายจะสงสัย น้ำอยู่ที่นี่อย่าเพิ่งไปไหนนะ พี่ว่าอีกไม่นานหน่วยเราก็คงจะมา เดี๋ยวพี่กลับมาแล้วเราค่อยมาคิดแผนกัน”
พี่แม้นว่าแล้วรีบออกไปจากเต้นท์
แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 50 04:52:42

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 14

ทันทีที่พี่แม้นออกไปจากเต้นท์ ดนตรีก็หันมาบอกน้ำทันที “ดนรู้นะว่าน้ำคิดอะไรอยู่”

“จะให้น้ำทำยังไงล่ะดน เขาจะขนไม้กันวันนี้แล้วนะ” น้ำว่าอย่างกังวล รีบหยิบเครื่องมือสื่อสาร เปิดเครื่องก็เห็นมีสัญญานอยู่ ใจชื้นขึ้นรีบพูดออกไปทันที

“วี 10 เรียกหน่วย วี10 เรียกหน่วย ทราบแล้วเปลี่ยน”

เสียงเงียบไปพักหนึ่งก็มีสัญญานตอบกลับมา “หน่วยทราบ”

“ขอกำลังด่วน เป้าหมายจะขนถ่ายสินค่าวันนี้ ย้ำว่าด่วน” น้ำรีบพูดบอกสถานที่อย่างละเอียด ฝ่ายโน้นส่งสัญญานมาว่าจะมาให้เร็วที่สุด ก่อนที่สัญญานจะขาดหายไป

น้ำหันมามองดนตรี “ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ น้ำจะทำยังไงดี”

ดนตรีตบบ่าน้ำเบาๆ “เราก็ต้องรอสิ” พูดแล้วมองไปที่ปืนบรรจุลูกกระสุนพร้อม หยิบมันขึ้นมาพิจารณา น้ำมองตาม ก่อนจะตัดสินใจ “แต่น้ำทนรอไม่ไหว กำลังจะมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราต้องหยุดนายก่อน ถ้าเราทำให้นายไม่สั่งขนไม้วันนี้ได้ กำลังของเราก็จะมาทัน”

“ดนคิดออกแล้วว่าเราจะทำยังไง” ดนตรีนิ่งไปนิดก่อนจะพูดออกมา น้ำหันมามอง แต่เมื่อดนตรีเล่าแผนการให้ฟัง น้ำก็ค้านทันที “อย่านะดน อย่าเอาตัวเข้าไปเสี่ยง นายน่ะน่ากลัวว่าที่ดนคิดนะ”

“ดนรู้ดี แต่ว่ามันไม่มีวิธีไหนแล้วนี่ เอาเถอะ เราต้องลองดูนะ”

“ไม่ น้ำไม่ให้ดนทำอย่างนี้” น้ำค้านทันที แต่ดนตรีก็ไม่ยอม คว้าปืนเหน็บซ่อนไว้ในเสื้อ แล้วเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร น้ำวิ่งตามไปคว้าแขนไว้ “อย่านะดน”

“เพื่อน้ำ ดนทำได้ เชื่อสิ ว่าทำได้” ดนตรีหันมาบอกเบาๆ ดวงตานั้นเด็ดเดี่ยวมั่นคง ทำให้น้ำชะงักอึ้งไป ดวงตานั้นสื่อความหมายว่าพร้อมจะทำทุกอย่างจริงๆ น้ำพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ตามดนตรีไปด้วย แต่ดนตรีหันมาห้าม “น้ำอยู่ที่นี่แหละ ให้ดนไปคนเดียว”

“ไม่มีทางหรอก จะปล่อยดนไปคนเดียวได้ไง เราต้องไปด้วยกัน” น้ำเองก็ว่าอย่างเด็ดเดี่ยวเหมือนกัน เจ้าลำยองเองก็เต้นแร้งเต้นกาอยู่รอบๆ คนทั้งสองเป็นทำนองว่า มันก็ต้องไปด้วยเช่นกัน

ดนตรีนิ่งไปนิดก่อนจะพยักหน้า สองคนกับหนึ่งตัว จึงค่อยๆ ลอบเข้าไปแอบอยู่ใกล้ๆ เต้นท์ของนาย เมื่อรู้ว่านายไม่ได้อยู่ในเต้นท์ น้ำก็พาลักลอบเข้าไปทางด้านหลังเต้นท์ของนายที่ไม่มีคนเฝ้าอย่างเงียบเชียบ

ในขณะที่บริเวณโดยรอบนั้น ต้น นุ่นและชายธี ก็กำลังลักลอบเข้าไปแอบอยู่ใกล้ๆ เต้นท์เช่นกัน ส่วนมังกรกับคำแพงก็แอบเฝ้าสังเกตการณ์อยู่อีกด้านหนึ่ง

ทั้งหมดกำลังครุ่นคิด ว่าจะจัดการอย่างไรดี

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 04:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15

สุขสันต์วันลอยกระทงจ้ะ เดี๋ยวต้องเตรียมตัวไปทำงานอีกแล้ว

คิดถึงพ่อคนนี้ หายเร็วๆนะ อย่าให้กระทงหลงทางนะ

ขอบคุณรูปจากพี่ทาสบอยจ้า

จากคุณ : ชมเช้า - [ 25 พ.ย. 50 05:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16

ลอยกระทงปีนี้จะมีลางสังหรณ์อันใดนะ หุหุ

จากคุณ : พี่ทาสแกทำรุปไว้เยาะๆ เลย อิอิ (ชมเช้า) - [ 25 พ.ย. 50 05:08:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17

เห็นรูปเก่าๆ แล้วนึกถึง

จากคุณ : พี่ทาสแกทำได้อย่างไรนะ ฮามาก 5 (ชมเช้า) - [ 25 พ.ย. 50 05:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18

สนุกมากจ๊ะแม่ชม มาเป็นกำลังใจให้คนแต่งและทุกคู่ในเรื่อง

จากคุณ : ตุ๊กตาหมู - [ 25 พ.ย. 50 07:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19

"ชมเช้า!"

.
.
.

ปอปลา สุขสันต์วันลอยกระทง(ดีเลย์)เช่นกันจ๊ะ
ปอปลาทู มังกร คำแพง,, มองตาเธอจะเข้าใจ ว่ามันลึกซึ้งเพียงใด หลอกลวงไม่ด๊ายยย...

จากคุณ : Me-GotCha - [ 25 พ.ย. 50 07:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 20

แม่ชมเห็นชายธีของฉันป็นลูกบอลเหรอเนี่ย ให้กลิ้งอยู่เรื่อยเชียว หยอกเย้า

ลอยกระทงปีนี้นึกถึงใครบางคนที่เคยร้องเพลง "กระทงหลงทาง"ให้(ชั้น)ฟัง

แม่ชมช่างกล้า ฮ่าฮ่าฮ่า

แสดงว่าความรักของแม่ชมกับพ่อคนนั้นก็ไม่สมหวังสินะ haha

จากคุณ : MikaRin - [ 25 พ.ย. 50 08:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 21

ช่วยน้ำยิงพลุส่งสัญญาณ

จากคุณ : MikaRin - [ 25 พ.ย. 50 09:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22

แม่ชมมาดึกสงัดมั่กก เอริ๊กกกก
สุขสันต์วันลอยกระทงจ้ะ

ชายเดี่ยวของช้านนน เท่ได้อีก เท่ได้อีกกกกก เปนลมม *O*

จากคุณ : [Zonic] - [ 25 พ.ย. 50 09:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 23

ขอบคุณเจ้าของภาพมากนะคะ

จากคุณ : MikaRin - [ 25 พ.ย. 50 09:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24

แม่ชมมาดึกมากๆๆ สุขสันต์วันลอยกระทงนะคะ

ขอให้พ่อดน (ของแม่ชม) หายเจ็บไวไวนะ

เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นสุดๆ เลย รอลุ้นกันต่อไป

จากคุณ : หนูศิ - [ 25 พ.ย. 50 09:56:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25

อ๊ายยย ชายธี เจ็บมากมั๊ยคะ

แม่ชมจ๋า ชั้นอยากพบกองกำลังเสริมของแม่น้ำซะแล้ว หุหุ

ชั้นจินตนาการความสลับซับซ้อนของหุบเขารักนิรันดร์ได้แบบนี้ มันใกล้เคียงที่แม่ชมคิดไว้มั๊ย

จากคุณ : Nusantara - [ 25 พ.ย. 50 10:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 26

^^

สู้ๆค่ะ แม่ชม

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส (หนูน้ำใส๊ใส) - [ 25 พ.ย. 50 11:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 27

มาให้กำลังใจแม่ชมจ้า ตามอ่านอยู่นะจ๊ะ แบบทีละหลายๆ ตอน เลยไม่ได้แวะตอกบัตรในตอนเก่าๆ ซักที
เมื่อวานได้มีโอกาสไปตู้ปลากะเค้ามา เห็นได้เลยลิงมิวนี่น่ารักจริงๆ สูสีกับพี่ันัทน้องต้อลของอิชั้นเลย

แม่ชมจ๊ะ ทำไมต้องให้ชายธีของชั้น กลิ้งตกเหวด้วย ท่าจะเจ็บน่าดู เดี๋ยวผิวขาวๆ จะบอบช้ำไปซะหมด

จากคุณ : nanny (aise') - [ 25 พ.ย. 50 11:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 28

แมชมมาแต่เช้าตรู่เลยนะคะ
ยังคงติดตามกันต่อปายยย...

จากคุณ : ssvalee - [ 25 พ.ย. 50 13:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 29

กำลังมันส์ ลุ้นมากมาย เลยนะค่ะ
แม่ชมสู้ๆค่า

จากคุณ : jejeejajar - [ 25 พ.ย. 50 13:12:30 ]

ความคิดเห็นที่ 30

ชายธีดูท่าจะบอบช้ำกว่าเพื่อนเลยนะเนี่ย... สู้ๆนะเอาใจช่วยอยู่

จากคุณ : osmile - [ 25 พ.ย. 50 13:42:20 ]

ความคิดเห็นที่ 31

ทั้งสนุก ทั้งลุ้นเลยจ้ะแม่ชม.... แถมแอบหวานแทรกมาตลอดโด้ยยยยย

รักมิตรภาพของคำแพงกะมังกร รอวันเติบโตเป็นรักอันยิ่งใหญ่นะจ๊ะ

จากคุณ : .. (beenqueen) - [ 25 พ.ย. 50 13:48:04 ]

ความคิดเห็นที่ 32

ระเบิดรถ เผากระท่อมเลยแม่ชม ไหนๆก็จะบู๊ล้างผลาญกะอ้ายพวกทำลายป่าอยู่แล้ว ว่าแต่อ้ายงูผีมันจะโผล่มารังควาญต้นนุ่นมั๊ยอ่ะ
ชายทันหลิงหลิง ซึ้งได้อีกนะจ๊ะ...
ชายธี อย่าเพิ่งเป็นไรนะ....

จากคุณ : ตาแก่ยายแก่ไม่กลัวแผ่นดินไหว - [ 25 พ.ย. 50 15:17:28 A:125.26.31.221 X: TicketID:159984 ]

ความคิดเห็นที่ 33

เอาตับงูผี ผสมละอองเกสรดอกบานไม่รู้โรยทุกสี เคี่ยวเป็นเวลา 3วัน 3 คืน จากนั้นก็นำไส้ติ่งงูและลิ้นไก่ของมันมาใส่เพิ่มและเคี่ยวต่ออีกหนึ่งคืน
โดยให้คนที่ชายธีแอบหลงรักเป็นคนปรุงยา......
โทษทีนะแม่ชม ชั้นเพ้อเจ้อไปหน่อย เป็นห่วงโรคร้ายของชายธีน่ะ

จากคุณ : ตาแก่ยายแก่ไม่กลัวแผ่นดินไหว - [ 25 พ.ย. 50 15:28:46 A:125.26.31.221 X: TicketID:159984 ]

ความคิดเห็นที่ 34

พี่หลิงฟื้นแร้ว เย้ๆ

จากคุณ : TSC.102 - [ 25 พ.ย. 50 15:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35

"...หากว่าเธอ ลองกอดฉัน อย่างวันนั้นเหมือนวันที่แล้วมา ลองจับมือ มองที่ตา เปิดเผยให้เห็นหัวใจ ร่วมคิดถึงวันเหล่านั้น และความรักที่ยิ่งใหญ่ เธอกับฉันนั้นลองรวมหัวใจดูไหม ให้รักเราใหม่อีกครั้ง... "

เอาใจช่วย หลิงหลิงกันชายทัน ค่ะ

ป.กบหมู วันนี้แม่ชมมาแต่เช้าเชียว ขยันจังค่ะ
ป.กบหมู2 พี่แม่รินหายแล้วเหรออ พักผ่อนเยอะๆ นะค๊า..

จากคุณ : hoyakus - [ 25 พ.ย. 50 16:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 36

หลิงหลิงฟื้นแล้ว ดีใจๆ

จากคุณ : tidtee-genius - [ 25 พ.ย. 50 17:00:30 ]

ความคิดเห็นที่ 37

รออ่านเจ้าคะ

จากคุณ : namikaru - [ 25 พ.ย. 50 17:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 38

คู่หลิงหลิงกะชายทัน ในที่สุดก้อมีมุมน่ารักๆแล้ว
ลุ้นให้คู่นี้ลนทิฐิเร็วๆ แล้วกลับมารักกันเหมือนเดิมนะคะ

จากคุณ : -CheeRfulZ*-Noo*- (Noo_dcd2b) - [ 25 พ.ย. 50 20:15:07 ]

ความคิดเห็นที่ 39

ลุ้นๆๆ (>_<)

ใกล้ถึงจุดไคลแมกซ์แล้วใช่มั้ยแม่ชม

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 25 พ.ย. 50 22:43:09 ]

ความคิดเห็นที่ 40

มารอแม่ชม ไม่ได้เข้ามาทักซะหลายวันเลย
กลับยุดยามาเข้าใจความรู้สึกแม่ชมเลยที่
ใช้เน็ทบ้านโพสต์ พอกลับกรุงเทพมาเลยรู้ว่า
ชั้นคิดถึงแกมากเลย Hi-speedจ๋า
เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะ สู้ๆ

จากคุณ : จอมโจรปล้นใจ - [ 25 พ.ย. 50 22:49:43 ]

ความคิดเห็นที่ 41

แวะมาลุ้นกับทุกคู่จ้า...

ป.ลิง...ขอบคุณแม่ชม กับแม่รินที่หาของให้ ถึงไม่ครบก็ยังดีเนอะ...

จากคุณ : All bread - [ 26 พ.ย. 50 01:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 42

เรื่องเริ่มจะคลี่คลายแล้ว สนุกสุดใจจริงๆจ๊ะแม่ชม

จากคุณ : ps_37 - [ 26 พ.ย. 50 02:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 43

หนึ่งคอมเมนต์ให้ก่อน ช่วงนี้ทำงาน(ตามน้อง)หนัก

จากคุณ : Peper_Old - [ 26 พ.ย. 50 09:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44

ตามมาอ่านแล้วนะจ๊ะแม่ชม
โหยย..มาโพสต์เอาตอนฟ้าใกล้สางแถมต้องทำงานอีก สู้ๆนะคะ

ลุ้นระทึกว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง สงสัยจะบู๊ล้างผลาญกันแน่ๆเลย
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะคะแม่ชม

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 26 พ.ย. 50 11:59:15 ]

ความคิดเห็นที่ 45

Snowbell แต่งFicเรื่องใหม่แล้ว
http://www.puifai.net/index.php?topic=4733.0

(แม่ชมอย่าโกรธเรานะ แบบว่า...ระหว่างรออ้ะ)

ตัวเอกเป็นต้นนุ่นแต่ตอนแรกนี้เป็นซีนตี๋แพงจ้า

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 26 พ.ย. 50 12:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 46

มาแล้วจ้า แม่ชม

คิดถึงแม่ชม พอๆ กับคิดถึง ต้น*นุ่น เลยจ้ะ

ยังรอต่อไป อย่าเพิ่งรีบจบนะจ๊ะ ....

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 26 พ.ย. 50 12:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 47

เอากำลังใจมาฝากเหมือนเดิม เห็นเวลาโพสต์แล้วตกใจเหมือนกัน!! เต็มข้อส์มากกก

เรื่องเข้มข้น สนุก และตื่นเต้นนนขึ้นเรื่อยๆ ลุ้นตลอด แต่...ยังไม่อยากให้จบนะจ๊ะ แอบยื้อเล็กๆ อิอิ

รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เห็นโพสต์ซะดึกขนาดนี้ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

ปล. เค้าก็คิดถึงพ่อกระทงหลงทางเหมือนกัน
ปล.(อีกที) เหลือบไปเห็น คห.46 คิดตรงกันได้อีกว่ายังไม่อยากให้จบ ฮี่ๆๆ
แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 50 12:54:27

จากคุณ : ศตพร - [ 26 พ.ย. 50 12:52:25 ]

ความคิดเห็นที่ 48

มีคนดูรูปเมื่อวานแล้วบอกว่าให้เอารูปนี้มาฝากแม่ชม

จากคุณ : Peper_Old - [ 26 พ.ย. 50 13:13:03 ]

ความคิดเห็นที่ 49

แต่ชั้นชอบรูปนี้มากกว่า
แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 50 13:25:44

จากคุณ : Peper_Old - [ 26 พ.ย. 50 13:15:07 ]

ความคิดเห็นที่ 50

วันนี้เป็นอะไรหนอ หยิบรูปผิดเรื่อยเลย

จากคุณ : Peper_Old - [ 26 พ.ย. 50 13:16:06 ]

ความคิดเห็นที่ 51

น่าสร้างเป็นหนังเนอะแม่ชม ลุ้นๆๆ

ลุ้นอีกอย่าง ชายธี แอบชอบใครอ้ะ เริ่มสงกะสัย -*-

จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 26 พ.ย. 50 17:47:00 ]

ความคิดเห็นที่ 52

T_____T
มารอแม่ชม
อยากรู้ว่ามันจะแฮปปี้เอนดิ้งยังไง *0*

จากคุณ : พิม (pimmy1994) - [ 26 พ.ย. 50 19:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 53

มาแอบลุ้นเหตุการณ์ต่อค่ะ แม่ชม

ชายธีจะแอบชอบใคร แล้วคนที่เหลือจะเป็นยังไง

รอลุ้นอยู่ค่ะ

จากคุณ : Sung Soo Ki - [ 26 พ.ย. 50 20:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 54

ชายทัน กอด หลิงๆ!!! กะรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ดดดดดดดดดดดด

สนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะคะ love

จากคุณ : เปียย้ง - [ 26 พ.ย. 50 21:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 55

มารอแม่ชม
รอ ร๊อ รอ
จะมาไหมเนี่ย

จากคุณ : PriMzz (prps001) - [ 26 พ.ย. 50 22:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 56

#14 อิอิ แอบมองกันใหญ่เลย...
น้ำนี่เป็นลูกสาวป่าไม้เก่าอ๊ะเปล่า??? ชื่อจริงชื่อต้นน้ำ 555+
กลายเป็นนิยายอนุรักษ์ธรรมชาติด้วย...เจ๋งมากค่า แม่ชม
มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ

จากคุณ : ssvalee - [ 26 พ.ย. 50 22:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 57

please
continue!!!!!!!!!

จากคุณ : moonshine19 - [ 26 พ.ย. 50 23:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 58

ทางเข้าหมู่บ้านดอยทุย เด็กๆๆ มายืนรอแม่ชม

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 26 พ.ย. 50 23:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 59

มารอแม่ชมจ๊ะ

จากคุณ : หนูศิ - [ 26 พ.ย. 50 23:10:15 ]

ความคิดเห็นที่ 60

มา ไม่มา มา ไม่มา มา ไม่มา
เฮ้อ

จากคุณ : Peper_Old - [ 26 พ.ย. 50 23:12:31 ]

ความคิดเห็นที่ 61

มาสิๆๆๆๆ ...โอม จงมา...

5555 ล้อเล่นค่า

รอต่อปายยยย

จากคุณ : hoya (hoyakus) - [ 27 พ.ย. 50 00:57:31 ]

ความคิดเห็นที่ 62

หวัดดีจ๊ะแม่ชม...เพิ่งกลับมาจากชายแดน
มาถึงรีบเข้ามาตามดู มนต์รักดอยทุย เป็นห่วงพ่อดนคนเก่งกับแม่น้ำสาวน้อยวัยใสหัวใจใหญ่เกินตัว

ชั้นไปผจญภัยมาไม่แพ้แม่น้ำเลยจ๊ะแม่ชม กลับมาตามอ่าน... ดอยทุย.. อู้หู สนุกมากมีเรื่องราวให้ตื่นเต้นได้อย่างไม่ต้องหยุดพักกันเลย

ลุ้นได้อย่างสนุกทุกคู่ ช๊อบ ชอบ จ้า

เอาแม่น้ำ หรือ ช่างน้ำของแม่ชมยามสวยซึ้ง....................ดื่มด่ำอยู่ในความมืด.................มาฝากค่ะ

จากคุณ : คึดถึงนะจ๊ะ (ดีปลีเชือก) - [ 27 พ.ย. 50 02:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 63

เพิ่งมาอ่านสนุกมากมาย
ชายธีจะมีคู่ไหมอะ
ส่วนคู่อื่นๆน่ารักทุกคู่เลย
มาลงบ่อยๆนะค่ะลุ้นมากเลยว่าจะเป็นยังไงต่อไป*-*

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 27 พ.ย. 50 13:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 64

แม่ชมหายไปไหนหว่า
หรือจะแอบไปตามพ่อดนป่าวน้า

มาอัพไวไวนะคะ
แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 50 19:24:10

จากคุณ : PriMzz (prps001) - [ 27 พ.ย. 50 19:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 65

บัวตองเป็นกำลังใจให้แม่ชมจ้ะ.......

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 27 พ.ย. 50 21:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 66

เพราะคิดถึง...
จึงรำพึงเป็นเรียงร้อย ถ้อยภาษา
ฝากผ่านมา ด้วยหวังว่าจะเข้าใจ
ถึงแม้อยู่ไกลตา ขอคนดีอย่าหวั่นไหว
...เมื่อก่อนเคยรักเท่าใด
เดี๋ยวนี้ยังรักห่วงใย เหมือนก่อนมา
อาจมีบ้างเหมือนกัน
ที่หัวใจหวั่นไหวไป...กับคนใกล้ที่เขาห่วงหา
แต่จงเชื่อเถอะนะว่า
เธอคือคนของความรู้สึกเสมอมา...ไม่ลืมเลือน

แม่ชมจ๋า...คิดถึง

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 27 พ.ย. 50 21:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 67

แม่ชม.................................อยู่หนายยยย จ้า...

คิดถึงแม่ชม^^

คิดถึงแม่คำแพงกะพ่อมังกร love

จากคุณ : Lnpb28 - [ 27 พ.ย. 50 23:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 68

เข้ามาให้กำลังใจประจำวันแม่ชมจ๊ะ
ตามอ่านอยู่นะจ๊ะ ชั้นเริ่มคิดถึงพ่อๆและแม่แก๊งค์ลิงแล้วจ๊ะ ปูเสื่อรอแม่ชมอย่างเคยนะจ๊ะ ^ ^
แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 50 00:06:29

จากคุณ : Af FAN - [ 28 พ.ย. 50 00:05:45 ]

ความคิดเห็นที่ 69

พาพ่อมังกร แม่คำแพง มายืนร้องเพลงรอ..........

จากคุณ : Af FAN - [ 28 พ.ย. 50 00:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 70

พ่อมังกรแม่คำแพงชั้น ร้องเพลงรอจนเมื่อยแล้ว --"

จากคุณ : Af FAN - [ 28 พ.ย. 50 00:13:22 ]

ความคิดเห็นที่ 71

แม่ชมไปไหนน๊า
ท่าทางงานจะยุ่ง
ยังไงก็จะรอต่อไปนะคะ^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 28 พ.ย. 50 13:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 72

แม่ชมหายไปนาน แฟนละครคิดถึงน่ะ

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 28 พ.ย. 50 15:36:44 ]

ความคิดเห็นที่ 73

แม่ชมจ๋า
คิดเถิงงงงงมากกก ถึงมากที่สุด

จากคุณ : -CheeRfulZ*-Noo*- (Noo_dcd2b) - [ 28 พ.ย. 50 18:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 74

แม่ชมหายไปนานเลย

จากคุณ : beenqueen - [ 28 พ.ย. 50 20:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 75

จดจ่อรอน้องชมอยู่นะเนี่ย

จากคุณ : Musiclism - [ 28 พ.ย. 50 21:30:36 ]

ความคิดเห็นที่ 76

มาแล้วววจ้า

เหนื่อยจังเลยค่ะ แหะๆ งานยุ่งเหมือนเดิม ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามารอ ให้กำลังใจกัน ขอบคุณภาพสวยๆ ของทุกท่านด้วยนะคะ

เดี๋ยวแตกเรือนค่ะ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 พ.ย. 50 22:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 77

จ๊ะเอ๋ แม่ชม
เด๋วช่วยขนของให้นะ

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 28 พ.ย. 50 22:28:13 ]

ความคิดเห็นที่ 78

ตามมาจ้ะ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 พ.ย. 50 22:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 79

เนื้อคู่

จากคุณ : ชมเช้า - [ 8 ธ.ค. 50 14:37:09 ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป