PANTIP.COM : C6131740 [AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๖..{แตกประเด็นจาก C6112670} [Reality Show]

[AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๖..{แตกประเด็นจาก C6112670}

สวัสดีจ้า ทุกท่าน

หายยยยไปไหน 5555 หายไปนานมากเลย งานยุ่งมาก อย่างที่บอก เรียกว่ายุ่งที่สุดในโลกเลย ไม่ไหวจะเคลียร์แล้ว -*-

และก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหมดด้วยนะจ๊ะเนี่ย งานน่ะ -*- ยุ่งไปจนถึงต้นไปปีหน้าเลยเชียว คิดแล้วเศร้าใจ

พยายามหาเวลามาแต่งให้ได้ -/- ขอบคุณที่ยังรอกันอยู่เสมอ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอจ้ะ

นิยายยังไม่ได้จบตอนนี้นะจ๊ะ เพียงแต่บอกไว้เฉยๆ ว่าใกล้แล้ว แหม่ ยังไม่เร็วขนาดนั้น 5555

มาอ่านต่อ

..........................................................................

คำเตือน * นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงจากคณะนักล่าฝัน อะคาเดมี แฟนเทเชีย ปี 4 มิได้เป็นเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด ถ้าผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น 555555

ขอเชิญท่านหาความสำราญจากมนต์รักดอยทุยได้ ณ บัดนี้

จากคุณ : ชมเช้า - [ 14 ธ.ค. 50 22:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2

1

จากคุณ : ชมเช้า - [ 14 ธ.ค. 50 23:07:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด รักหลิง หลิง

จากคุณ : moDa aNt - [ 14 ธ.ค. 50 23:09:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4

2

จากคุณ : ชมเช้า - [ 14 ธ.ค. 50 23:10:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5

3

จากคุณ : ชมเช้า - [ 14 ธ.ค. 50 23:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6

4

จากคุณ : ชมเช้า - [ 14 ธ.ค. 50 23:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7

เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นบินมาจนถึงโรงพยาบาลโคกสาริน คนขับที่ท่าทางชำนาญนั้น หันหน้ามาบอกทุกคนว่า “ถึงโรงพยาบาลโคกสารินแล้วครับ”

คนขับหน้าตาคุ้นๆ เขาก็คือ ทุยนั่นเอง ตอนนี้เขาอาสามาช่วยผู้ใหญ่พิษณุอีกแรงหนึ่ง

ทุยนำเฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่หน้าโรงพยาบาลโคกสารินอย่างปลอดภัย เมื่อจอดเรียบร้อย เขาก็ลงจากเฮลิคอปเตอร์ มีผู้คนมากมายกำลังรออยู่ ทั้งเปรี้ยว อลิส ประพาส เซเรน่า บริทนีย์ พัชรา หมิง ลูกตุ้ม พุทรา และมะยม (สรุปว่ามากันหมด-*-)

พัชราเดินเข้ามาหาเขาทันที “พี่ทุย เป็นยังไงบ้าง”

“มีคนบาดเจ็บนะพัชรา เรามาช่วยกัน” ทุยบอก เห็นประพาสเข็นเตียงโรงพยาบาลมา บอกทุยว่า “เตียงพร้อมแล้ว”

เฮลิคอปเตอร์เปิดออก ทุกคนช่วยกันพาชายเดี่ยว ชายธีลงนอนบนเตียงโรงพยาบาล แล้วเข็นเข้าโรงพยาบาลไป พวกที่เหลือที่ลงมาท่าทางอิดโรยเหน็ดเหนื่อยและเจ็บปวดกันคนทุกคน

“คุณชายทันคะ เดี๋ยวเชิญทุกคนเข้าไปนั่งพักผ่อนทำแผลที่โรงพยาบาลเถอะค่ะ” เซเรน่าบอกอย่างเรียบร้อย คุณชายทันพยักหน้า “ขอบคุณมากครับ”

ทุกคนทยอยเดินเข้าโรงพยาบาล เข้าไปพักผ่อนและทำแผลในห้อง ซึ่งแต่ละคนมีบาดแผลจากการสู้รบอยู่ไม่น้อย

ชายเดี่ยวถูกนำตัวเข้าห้องไอซียูทันที นุ่นมองตามด้วยความเป็นห่วง

ต้นเดินเข้ามานั่งข้างๆ “ชายเดี่ยวต้องปลอดภัย นุ่นไม่ต้องกลัวหรอก” เขาปลอบเบาๆ นุ่นหันมามอง แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นเลือดไหลที่แขนของต้นไม่หยุด “ต้น ต้นโดนยิงที่แขนหรอ เลือดไหลใหญ่เลยอ่ะ”

นุ่นตกใจ หันรีหันขวางอะไรไม่ถูก “ทำไมต้นไม่บอกนุ่น”

“แผลแค่นี้ยังไกลหัวใจ เทียบกับชายเดี่ยวไม่ได้หรอก” ต้นบอกเสียงเรียบ นุ่นหันมามองหน้า เห็นแววตาของเขาแล้วนุ่นก็เอื้อมมือมาจับแขนเขาไว้อย่างแผ่วเบา “แล้วทำไมต้องเอามาเทียบกันด้วย มันไม่เหมือนกันสักหน่อย” สายตาที่แสดงความห่วงใยของนุ่นนั้น ทำให้หัวใจของต้นชุ่มชื่นขึ้นทันที

“ไม่เหมือนกันยังไง” ต้นถามเบาๆ

นุ่นหันมามองหน้า กำลังจะตอบ ก็พอดีได้ยินเสียงดังขึ้น “เชิญคนเจ็บทำแผลค่ะ”

เซเรน่านั่นเอง วันนี้มาในฐานะอาสาสมัครจากอนามัยบ้านทุ่งแมกโนเลีย เซเรน่ายืนอยู่กับตรัยผู้เป็นเภสัชกร เขาถือกระเป๋ายามาด้วย หันมาบอกเซเรน่าว่า “เดี๋ยวเซร่าทำแผลให้คุณต้นนะ ผมจะไปดูคนอื่นก่อน อ้อ แล้วทำแผลดีๆ อย่าเล่นล่ะ”

“เอ๊ะ หมอนี่ยังไง เค้ารู้หรอกน่า ว่าเวลางานไม่ใช่เวลาเล่น” เซเรน่าว่าทำหน้าบูด ตรัยฟังแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะหันมาบอกต้น “เดี๋ยวให้เซร่าทำแผลให้นะครับคุณต้น แล้วเซร่าดูแผลให้คุณนุ่นด้วยนะ จ่ายยาให้ถูกๆ ล่ะ”

ต้นกับนุ่นยิ้มรับ แต่เซเรน่าแอบค้อนให้ ตรัยยิ้ม แล้วเดินออกไปดูคนอื่นต่อ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 14 ธ.ค. 50 23:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8

ตรัยเดินมาถึงที่คุณชายทันกับคุณหญิงปองนั่งอยู่ “คุณชาย คุณหญิงเป็นยังไงบ้างครับ”

ชายทันหันมาหาหญิงปอง “หญิงเป็นอะไรบ้างหรือเปล่า”

“ไม่เป็นอะไรมากค่ะ มีแผลนิดหน่อยกับอ่อนเพลีย” หญิงปองตอบเบาๆ

“หมอน้ำมนต์บอกว่าทุกคนต้องนอนโรงพยาบาลกันก่อนนะครับ รับน้ำเกลือกันทุกคนเพราะร่างกายอ่อนเพลียกันมาก” ตรัยว่า กำลังจะเดินไป ชายทันรีบเรียกเอาไว้ “คุณตรัยครับ”

ตรัยหันมามองเป็นเชิงถาม ชายทันจึงรีบพูด “คือว่า เอ่อ คุณหลิงน่ะครับ เธอได้รับบาดเจ็บเพราะตกเขา ไม่ทราบว่าจะเป็นยังไงหรือเปล่า”

หญิงปองหันมามองชายทันทันที เห็นคำพูดที่แสดงความห่วงใยนั่นแล้ว หญิงปองก็รู้สึกแปลกๆ มันเป็นความรู้สึกที่จะเรียกว่า กระจ่างใจ ก็คงจะได้ มันเกิดความรู้สึกเข้าใจชายทันขึ้นมา บางทีหัวใจของพี่ชายทัน ก็คงจะบอบช้ำและต้องการการเข้าใจไม่แพ้เราหรอกนะ

ตรัยฟังแล้วพยักหน้ารับ “ครับ เดี๋ยวผมจะพาคุณหลิงไปเอ็กซเรย์อีกทีนะครับ”

แล้วตรัยก็เดินมาหาหลิงหลิงที่นั่งอยู่กับฮีโจ “คุณหลิงครับ เดี๋ยวเชิญไปเอ็กซเรย์นะครับ ต้องตรวจบาดแผลจากการตกเขาน่ะครับ ว่าร้ายแรงหรือเปล่า”

“เอ๊ะ แล้วรู้ได้ยังไงคะ ว่าชั้นตกเขา” หลิงหลิงถามอย่างแปลกใจ

“คุณชายทันบอกผมน่ะครับ” ตรัยตอบ ทำเอาหลิงหลิงชะงักไป อดเหลือบไปมองชายทันไม่ได้ สายตาที่มองนั้น ฮีโจสังเกตและรับรู้ได้ทันที ว่ามันเป็นสายตาที่มีความหมายยิ่งนัก

ฮีโจซึมลงเล็กน้อย แต่ก็ฝืนยิ้มหันมาบอกหลิงหลิงว่า “คุณหลิงไปเอ็กซเรย์เถอะครับ” หลิงหลิงพยักหน้าแล้วเดินตามตรัยไป

ฮีโจมองตาม เหม่อๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียก “พี่ฮีโจจจจ” หันไปก็เห็นว่าเป็นแมวนั่นเองที่เป็นคนเรียก แมวนั่งลงข้างๆ

“อ้าว แมว เป็นอะไรบ้างหรือเปล่า”

“แมวไม่เป็นอะไรหรอกพี่ฮีโจ ก็แค่ฟกช้ำดำเขียว เดี๋ยวนอนให้น้ำเกลือสักคืนก็คงกลับบ้านได้”

“โชคดีนะ ที่ไม่เป็นอะไรมาก”

“แมวมันหัวแข็ง ไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอก” แมวว่า แอบเหลือบไปมองต้นกับนุ่น ถอนหายใจเล็กๆ “แล้วก็ต้องฝึกทำใจให้แข็งด้วย” ฮีโจมองตาม เข้าใจความรู้สึกของแมวดี เอื้อมมือมาตบมือแมวเบาๆ

“ดีแล้วล่ะแมว พี่เคยบอกแล้วว่า การให้ความรักมันดีกว่าการรับรัก ถึงเราไม่ได้รับรักนั้นตอบ แต่เราก็มีความสุขใจที่ได้รัก และเมื่อเห็นคนที่เรารักมีความสุข เราก็มีความสุข”

“แต่แมวไม่ได้เป็นพ่อพระเหมือนพี่ฮีโจนี่นา แมวก็อยากได้ความรักเหมือนกัน” แมวค้านเสียงอ่อย ฮีโจยิ้มขื่นๆ “พี่ไม่ได้เป็นพ่อพระหรอก พี่ก็ไม่ใช่จะทำใจได้ทีเดียว แต่ว่ามันก็ต้องทำ เพราะไม่มีใครในโลกนี้ ที่ไม่อยากได้ความรัก”

แมวหันมามองฮีโจ ดวงตาของเขาเศร้า มันก็ไม่ต่างอะไรกับตัวเองเลย แมวสะท้อนใจอยู่ลึกๆ เอื้อมมืออีกมือมากุมเขาไว้เช่นกัน ถ่ายทอดกำลังใจให้กันอยู่เงียบๆ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 14 ธ.ค. 50 23:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9

ขออนุญาตปาดค่ะ ทำไมแม่ชมเงียบอ่ะคะ หนูรออ่านอยู่นะคะ
แต่ตอนนี้เห็นทีจะไม่ไหวแล้วค่ะ พรุ่งนี้มีสอบ สอบเสร็จเดี๋ยวมาอ่านต่อแล้วกันค่ะ

ก็เลยขอมาตอกบัตรตรงนี้เลยนะคะ ว่า รออ่านอยู่ค่ะ

จากคุณ : J'ai Beau - [ 15 ธ.ค. 50 00:01:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10

บอนด์นั่งอยู่ข้างบอลลูน บอลลูนนั่งชะเง้อมองตามเตียงของชายเดี่ยวที่เข็นไปห้องไอซียูอย่างเป็นห่วง บอนด์มองอย่างแปลกใจ

“บอลลูน” เขาเรียกเบาๆ บอลลูนหันมามองบอนด์ “ว่าไงหรอพี่บอนด์”

“บอลลูนมองอะไร” บอนด์ถามตรงๆ บอลลูนชะงักอึ้งไป ก่อนจะปฏิเสธ “เปล่านี่พี่ หนูแค่เป็นห่วงคนเจ็บ”

“พี่เคยบอกบอลลูนแล้วไง ว่าเรากับเขามันต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นชายทัน หรือใครก็ตาม” บอนด์บอกเสียงเรียบ บอลลูนหันมามองหน้าบอนด์ เห็นสายตาเจ็บปวดของเขาแล้วบอลลูนก็ตกใจ บอนด์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน “ทำไมพี่บอนด์ต้องพูดแบบนี้ด้วย คนเราทุกคนมีสิทธิของความเป็นคนเท่าเทียมกันไม่ใช่หรอคะ”

บอลลูนหยุดนิดหนึ่ง เกิดความรู้สึกในใจแปลกๆ มันเป็นความระทดท้อ ความน้อยเนื้อต่ำใจแว่บเข้ามา “แล้วการที่เราเป็นแค่คณะงิ้ว มันทำให้เราไม่มีศักดิ์ศรีเท่ากันคนอื่นหรือไงคะ”

“บอลลูนก็น่าจะรู้ เราเป็นคนเท่าเทียมกัน แต่ในความเป็นจริงแล้วมันเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า คนบางคน เขาก็อยู่สูงเกินว่าที่เราจะเอื้อม” บอนด์บอกเสียงเรียบ ในใจขมขื่น บอลลูนมองแล้วสะท้อนใจ แต่ก็ส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย

“พี่บอนด์ จริงๆ แล้ว คนเราไม่ได้สูงกว่าใครหรือต่ำกว่าใครหรอกนะ พี่เคยได้ยินไหม ที่เรารู้สึกว่าคนอื่นสูงกว่าเราน่ะ เป็นเพราะเราไปคุกเข่าให้เขาเองต่างหาก”

บอนด์หันมามองหน้าบอลลูน อึ้งไป บอลลูนยิ้มนิดๆ “หนูคิดว่า เมื่อเราเกิดมาเป็นคนแล้วเราต้องสู้ ถ้าเรายอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้สู้ มันก็คงจะน่าเสียดายมากนะ”

บอนด์ฟังถ้อยคำของบอลลูนแล้วรู้สึกดีขึ้นมาทันที แม้เขาจะรู้ว่ามันคงยากที่สู้ แต่มันก็คงดีกว่ารอคอยความผิดหวังโดยที่ไมได้ทำอะไรเลย เขายิ้มนิดๆ แกล้งทำไก๋ “นี่บอลลูนพูดเรื่องอะไร จะสู้อะไรต่อล่ะ เราสู้ชนะกันไปแล้วไม่ใช่หรอ”

“นั่นสินะพี่ เรายังชนะกันมาได้เลยนี่” บอลลูนว่า บอนด์มองบอลลูน อดจะแปลกใจเพิ่มขึ้นไม่ได้ “แล้วบอลลูนล่ะ จะสู้เพื่อใคร”

บอลลูนหันมามองบอนด์ ก่อนจะหันไปมองชายทันแล้วยิ้ม ในใจยังนึกถึงใครอีกคน “สู้เพื่อใครหลายคน สู้เพื่อคนที่รักไงพี่บอนด์”

“สู้เพื่อคนที่รัก สู้เพื่อ...” บอนด์ทวนคำ ประโยคท้ายแอบพูดเบาๆ แล้วแอบมองไปที่คนที่นั่งข้างชายทันเช่นกัน สายตาของเขาอ่อนหวาน บอลลูนเหลือบมาเห็น มองอย่างสงสัยแล้วเรียก “พี่บอนด์ เมื่อกี้พี่ว่าอะไรนะ สู้เพื่อใคร”

บอนด์สะดุ้ง หันมามองหน้า ก่อนจะว่าเขินๆ กลบเกลื่อน “สู้เพื่อแม่มั้ง” -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 00:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11

แม่ชมมาแล้ว เย้

ยังไม่หมดใช่มั๊ยจ๊ะแม่ชม

จากคุณ : PriMzz (prps001) - [ 15 ธ.ค. 50 00:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12

ในที่สุด คนที่เรารอคอยก็มา แม่ชมมมมมม คิดถึงจังเลยยยยย...

แล้วตรัยกะเซเรน่า มาแอบหวานอะไร season นี้ล่ะเนี่ย -*- 555+

จากคุณ : osmile - [ 15 ธ.ค. 50 00:39:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13

คำแพงกับมังกรเดินตามเตียงของชายธี กำลังจะเข้าห้องไอซียู พยาบาลพัดชาก็ออกมาบอกว่า “มังกรกับคำแพงต้องรออยู่ข้างนอกนะคะ”

“แต่ว่าพี่พัดคะ แพงเป็นห่วงชายธี” คำแพงพูดขึ้นมาทันที มองชายธีอย่างเป็นห่วง มังกรเหลือบมามอง ก่อนจะบอกว่า “เฮ้ย เชื่อพี่พัดเขาเถอะ แกจะเข้าไปช่วยอะไรเขาได้ เข้าไปจะเกะกะมากกว่า”

“แต่ว่า...” คำแพงค้านออกมาอีก มังกรรีบตัดบท “พี่พัดพาชายธีเข้าไปเถอะครับ ป่านนี้หมอใหญ่รอแล้วใช่ไหม”

“ใช่จ้ะ หมอใหญ่บอกว่าต้องผ่าตัดเอากระสุนออก คำแพงไม่ต้องห่วงหรอก เรามีหมอฝีมือดีมาช่วย ยังไงชายธีต้องปลอดภัยแน่” พยาบาลพัดชาปลอบใจ ก่อนจะเข็นเตียงชายธีเข้าห้องไอซียูไป

คำแพงมองตาม ก่อนจะหันมาหามังกร “แกว่าชายธีจะเป็นอะไรไหม”

มังกรมองหน้าคำแพงนิ่ง “ถ้าชายธีรู้ว่าแกเป็นห่วงมากขนาดนี้ คงจะดีใจมาก”

คำแพงฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ “พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง” ถามแล้วจ้องหน้ามังกรตอบ แต่มังกรกลับยิ้ม “ก็ชายธีเขาก็เป็นห่วงแกเหมือนกันไง ต่างคนต่างเป็นห่วงกันและกัน”

“ใช่ ชายธีเขาคงเป็นห่วงชั้นมาก เขาอุตส่าห์เอาตัวมาช่วนรับกระสุนแทนชั้น ชายธีเขาดีกับชั้นมากจริงๆ” คำแพงพูดช้าๆ มังกรฟังแล้วสะท้อนใจ “ผิดกับชั้นนะ ชั้นไม่เคยทำอะไรให้แกเลย เทียบอะไรกับชายธีไม่ได้เลย”

คำแพงหันมามองหน้ามังกร เห็นแววตาของเขาสื่อความหมายอย่างหนึ่ง ทำให้คำแพงนิ่งไป ก่อนจะว่า “แกคิดแค่นี้หรอ คิดได้แค่นี้หรอ”

“แล้วจะให้ชั้นคิดอะไรมากไปกว่านี้ล่ะ” มังกรตอบทันที “ชายธีเขาดีกะแกมาก แกก็ต้องดีกับเขาตอบแทนให้มากเท่ากันนะ” พูดจบแล้วก็เดินหนีไปทันที คำแพงฟังแล้วอึ้งไป

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 00:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 14

สวัสดีค่ะ ที่มาเงียบๆ เพราะเพิ่งตื่นค่ะ -*- เหนื่อยมาก ยังไม่หมด กำลังปั่นอยู่ค่ะ ^_^

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 00:50:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15

สู้ๆค่า แม่ชม หนูง่วงมากเลยอะ

ตื่นมาเปนแพนด้าแน่ๆเลย

จากคุณ : rellizina* - [ 15 ธ.ค. 50 00:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16

มาให้กำลังใจแม่ชมนะคะ
แม่ชมสู้ๆ

จากคุณ : .....แฟนคลับแม่ชม - [ 15 ธ.ค. 50 00:55:48 A:91.9.207.232 X: TicketID:162794 ]

ความคิดเห็นที่ 17

มีพ่อทุยกับแม่หนูพัชราของฉันมาด้วย...^^

สนุกมากเลยจ้ะแม่ชม

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 15 ธ.ค. 50 00:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18

แม่ชมสู้ ๆ นะจ๊ะ

พาเด็กมาเชียร์ ^^

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 15 ธ.ค. 50 01:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19

มาให้กำลังใจแม่ชม ^ ^

สนุกมากมาย ยังติดตามแม่ชมเหมือนเดิม

แม่คำแพง กับ พ่อมังกร นี่แหละก็...งอนกันไป งอนกันมา

จากคุณ : Usess - [ 15 ธ.ค. 50 01:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20

แม่ชมสู้ๆน้า รอนุ่นอยู่คร้า

จากคุณ : jejeejajar - [ 15 ธ.ค. 50 01:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21

สายน้ำเชี่ยวกรากที่พัดพาดนตรีลอยห่างจากน้ำไปไกลนั้น บัดนี้มันนำพาดนตรีมาจนถึงเชิงผาสูงชันของน้ำตกรักนิรันดร์

ดนตรีไม่สามารถว่ายฝ่ากระแสน้ำได้ เพียงพยุงตัวอยู่นั้นก็ยังยากแล้ว เขาจึงโดนสายน้ำพัดอย่างแรงจนตกหน้าผาน้ำตกที่สูงลิบลิ่ว

และกระแทกลงกับพื้นน้ำเบื้องล่างอย่างแรง จนดนตรีรู้สึกถึงความเจ็บร้าวของร่างกาย แต่ในเวลานี้ เขาไม่สามารถจะทำอะไรได้

ก็คงแล้วแต่บุญแต่กรรม ดนตรีคิดท่ามกลางสติที่พร่าเลือนเต็มที แต่ถึงแม้จะมีสติรับรู้อันน้อยนิด เขาก็ยังคงคิดถึงน้ำ ป่านนี้น้ำจะเป็นอย่างไรบ้าง

ดนเสียใจนะ เสียใจ ที่สุดท้าย เราต้องปล่อยมือจากกัน และไม่รู้ว่า ปล่อยมือจากกันครั้งนี้แล้ว เราจะได้กลับมาจับมือกันอีกครั้งหรือเปล่า เราจะได้เจอกันอีกไหม ดนตรีคิดอยู่ในใจวนไปวนมา

ขณะที่ดนตรีรวบรวมความคิดจากหัวใจที่บอบช้ำนั้นเอง เขาก็ต้องชะงัก ตาเบิกกว้างเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

เบื้องหน้าเขาเป็นหินก้อนใหญ่ที่คล้ายผุดขึ้นมากลางน้ำ เป็นลักษณะของเกาะแก่งกลางน้ำ มันเป็นหินห้อนใหญ่ที่ยากจะหลบเลี่ยงได้ และตอนนี้ ดนตรีก็ลอยมาถึงในระยะที่หลบไม่พ้นเสียแล้ว

ดนตรีมองหินก้อนนั้น ขณะที่สายน้ำพัดมาอย่างแรงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

ก่อนที่สติสัมปชัญญะของเขาจะดับวูบลงไป

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 01:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22

เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมง แต่คำแพงก็ยังรออยู่หน้าห้องไอซียูด้วยความอดทน จวบจนหมอใหญ่เปิดประตูออกมาเป็นคนแรก คำแพงรีบเดินเข้าไปหาทันที

“หมอใหญ่คะ ชายธีเป็นยังไงบ้าง”

“คุณชายธีปลอดภัยแล้ว ดีใจด้วยนะคำแพง แล้วคุณหญิงปองไปไหนซะละ” หมอใหญ่ตอบแล้วถามหาคุณหญิงปองผู้เป็นพี่สาวของชายธี คำแพงจึงตอบว่า “ตอนนี้คุณหญิงปองนอนให้น้ำเกลืออยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ แต่ฝากแพงมาช่วยดูหน้าห้องชายธี ตกลงว่าชายธีปลอดภัยแล้วใช่ไหมคะ แล้วเข้าเยี่ยมได้แล้วใช่ไหมคะ”

หมอใหญ่เห็นดวงตาของคำแพงเบิกกว้างด้วยความยินดี แถมรัวคำถามเป็นชุด ก็ยิ้มตอบ “ปลอดภัยแล้วแน่นอน แต่ตอนนี้ยังเข้าเยี่ยมไม่ได้นะ ยังต้องรอพักฟื้นดูอาการ ดูแผลก่อน เดี๋ยวจะอักเสบ เพราะแผลใกล้จุดสำคัญอยู่เหมือนกัน รอให้ปลอดภัยแล้วจะย้ายไปห้องพักฟื้นธรรมดา”

คำแพงตื่นเต้น ดีใจจนน้ำตาซึม “ขอเข้าไปเยี่ยมนิดเดียวไม่ได้หรอคะหมอ”

หมอใหญ่ส่ายหน้า เห็นคำแพงทำหน้าตาผิดหวังก็ปลอบ “คำแพงต้องรออีกหน่อยนะ รอเช็คว่าคุณชายปลอดภัยจริงๆ แล้วเมื่อถึงเวลาเยี่ยมได้น่ะ หมอจะรีบบอกเลย”

“จริงหรอคะหมอ” คำแพงหน้าชื่นขึ้นมาอีก หมอใหญ่พยักหน้า ก่อนจะขอตัวเดินออกไป คำแพงยิ้ม มองไปที่ประตูห้องไอซียูอย่างมีความหวัง ชายธีปลอดภัยแล้ว ดีใจจังเลย ต้องไปบอกคุณหญิงปอง คิดแล้วทำท่าจะเดินไปก็ชะงัก นึกถึงมังกรขึ้นมา ก่อนจะถอนหายใจ เดินออกไปอย่างครุ่นคิด สับสน ต่างจากอารมณ์ดีใจเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 01:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 23

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด พ่อดนจะชนหินมั้ยยยยยยยยยยยยยย

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 15 ธ.ค. 50 02:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24

ทุยนั่งพักอยู่กับพัชรา ท่าทางเขาออกจะกังวลจนพัชราต้องเอ่ยปากถาม “พี่ทุยเป็นอะไร กังวลเรื่องอะไรหรอ”

“ก็เสี่ยชมพู่ นายใหญ่ของขบวนการนี้น่ะสิ มันหนีไปได้ แถมดนกับน้ำยังติดร่างแหไปกับมันด้วย” ทุยหันมาตอบ พัชรานิ่งคิด “กบฏสามขุนเขานี่มันร้ายจริงๆ แต่ว่ามีพี่ผู้ใหญ่กับพรรคพวกของเรา ก็คงจะตามจับได้นะคะ”

“พี่ก็หวังอย่างนั้น นี่คุณชายทั้งสองจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้” ทุยพูดแล้วหันไปมองทางห้องไอซียู เห็นมังกรเดินออกมาจากทางนั้นก็ทัก “อ้าว มังกร ชายธีเป็นยังไงบ้าง”

มังกรเดินเข้ามาหาทุยกับพัชรา หน้าของเขาเรียบเฉย “เข้าห้องไอซียูไปแล้ว ยังไม่รู้ว่าเป็นยังไงเหมือนกันครับ” มังกรพูดแล้วหยุดนิดหนึ่ง “แต่ไม่ต้องห่วงครับ มีคนเฝ้าอยู่แล้ว”

ทุยกับพัชราหันมามองหน้ากัน ต่างรู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของมังกร ยังไม่ทันจะพูดอะไร มังกรก็ถามขึ้นมา “ผมจะมาถามพี่ทุยน่ะครับ ว่าผู้ใหญ่พิษติดต่อมาบ้างหรือเปล่า ดนกับน้ำเป็นยังไงบ้าง หาเจอหรือยังครับ”

“ยังไม่ติดต่อมาเลยมังกร นี่พี่ก็รอผู้ใหญ่ติดต่อมาเหมือนกัน” ทุยตอบ มังกรฟังแล้วรู้สึกกังวล เป็นห่วงเพื่อน แต่ไม่รู้จะทำยังไง หันรีหันขวาง ก็พอดีพัชราร้องขึ้นมา

“อ้าว นั่นคุณแม่นี่ มาได้ยังไง”

ทุกคนหันไปตามเสียงพัชรา ก็เห็นว่า คุณนายแจ่มแม่ของพัชราเดินขึ้นบันไดโรงพยาบาลมาพร้อมกับท่านหญิงปุ้ม เมื่อเห็นลูกสาวนั่งอยู่ก็เดินมาหา

ทั้งสามทำความเคารพคุณนายแจ่มและท่านหญิงปุ้ม คุณนายแจ่มรีบถามทันที “ว่ายังไงจ๊ะพ่อทุย (คุณนายทำเสียงหวาน) เรียบร้อยดีไหม”

“ก็เกือบจะเรียบร้อยครับ เราจับพวกนั้นกับของกลางได้แล้ว และก็นำคนเจ็บมาโรงพยาบาลแล้ว” ทุยตอบ คุณนายจึงยิ้มอย่างพอใจ

“แล้วคุณแม่มาได้ยังไงคะเนี่ย” พัชราถาม คุณนายแจ่มจึงหันมาหาท่านหญิงปุ้ม “ก็นายปั๋งน่ะสิเป็นคนบอกแม่ ทีนี้ท่านหญิงก็ร้อนใจ เพราะท่านหลานทั้งสามก็หายตัวไปด้วย พอรู้ข่าวว่าพ่อทุยจะขับฮอล์เอาคนเจ็บมาส่งที่โรงพยาบาลก็เลยรีบมากันนี่แหละ”

“อ้าว แล้วเฮียปั๋งออกจากหุบเขารักนิรันดร์แล้วหรอครับ” มังกรที่ฟังอยู่โพล่งออกมา คุณนายแจ่มหันมามอง ก่อนจะยิ้มหวานให้ ตรงเข้ามาลูบหลังลูบไหล่ -*- “พ่อมังกร โตขึ้นมากเชียวนะลูก น่าปลื้มใจแทนท่านขุนรักจริงๆ ที่ลูกชายโตขึ้นมาหล่อขนาดนี้” คุณนายยิ้มปลื้ม ท่านหญิงปุ้มมองแล้วเห็นท่าทางคุณนายจะเคลิ้มจึงตอบแทน

“เฮียปั๋งกับคณะออกจากป่ามาแล้วจ้ะ แต่หาพรรคพวกไม่เจอเลย หลานของชั้นทั้งสามก็หาไม่เจอด้วย ตกลงว่า มีใครเป็นอะไรกันมากหรือเปล่า”

“เอ่อ...” มังกรมองท่านหญิงปุ้ม ก่อนจะหลบตา หันมามองคุณนายแจ่มก็เห็นมองอย่างรอคำตอบ มังกรจึงค่อยเอ่ยออกมา “คุณชายเดี่ยวกับคุณชายธี อยู่ในห้องไอซียูครับ ท่านหญิง”

“ว่าไงนะ” ท่านหญิงร้องออกมา ทำท่าจะเป็นลม พัชรารีบมาประคองเอาไว้ ท่านหญิงรีบพูด “ชายเดี่ยวกับชายธี แล้วหญิงปองล่ะ”

“คุณหญิงปองนอนให้น้ำเกลืออยู่ที่ห้องพักฟื้นครับ คุณชายทั้งสองน่ะ หมอยังห้ามเยี่ยมครับ” มังกรตอบ ท่านหญิงปุ้มจึงลุกขึ้นทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล “งั้น ช่วยพาไปหาหญิงปองหน่อยได้ไหม”

มังกรอาสาพยุงท่านหญิงปุ้มไปหาหญิงปอง แล้วทั้งหมดก็พากันเดินไปที่ห้องพักฟื้น

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 02:41:50 ]

ความคิดเห็นที่ 25

แม่เพียงนอนดึกจังเลย นึกว่าจะไม่มีใครอยู่แล้วนะเนี่ย

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 02:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26

ยังไม่ได้อ่านเลย แต่มาโพสไว้ก่อนว่าขอตัวตามน้องดนไปดูกายกรรมซักสี่ห้าวันนะ แล้วจะเอารูปมาฝาก

จากคุณ : Peper_Old - [ 15 ธ.ค. 50 03:07:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27

แม่ชมจ๊ะ ตามมาให้กำลังใจรอบดึกจ๊ะ ตอนนี้ 3.12 เวลาดีของชาวป้อมเช่นเรา

จากคุณ : แพม (=เราเอง=) - [ 15 ธ.ค. 50 03:12:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28

ดนตรีค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ แสงสว่างเรืองรองผ่านม่านตาของเขา มันสว่างจ้าจนต้องหลับตาลงใหม่ แล้วลืมขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

แล้วก็ต้องกระพริบตาถี่ๆ เมื่อรู้สึกตัวเต็มที่พลางบอกตัวเอง นี่เรายังไม่ตายหรือนี่

ดนตรีค่อยๆ ขยับตัวช้าๆ รู้สึกเจ็บร้าวไปหมดทั้งร่างกายจนแทบจะขยับตัวไม่ได้ สายตาที่มองไปรอบๆ ทำให้เขาต้องตกใจ

นี่เราอยู่ที่ไหนเนี่ย เราไมได้ชนหินกลางน้ำหรอกหรอ

แน่ละ ถ้าดนตรีชนหินกลางน้ำคงไม่มีชีวิตรอดมาได้ แต่ที่เขาไม่ชนหินกลางน้ำนั่นเพราะอะไร ทั้งๆ ที่กระแสน้ำพัดตัวเขามาจนไม่มีทางเลี่ยงได้อยู่แล้ว ดนตรีนึกแปลกใจ

จะลุกขึ้นนั่งก็ไม่มีแรง จึงได้แต่นอนแผ่ มองไปรอบๆ ก็ได้รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่บนก้อนหินที่เป็นเกาะกลางน้ำ น่าจะเป็นก้อนเดียวกับที่เขาจะชนเมื่อกี้นี้นั่นเอง

แต่ทำไมเขาถึงขึ้นมาอยู่บนนี้ได้ก็ไม่รู้ ดนตรีคิดอย่างงงๆ

ระหว่างที่เขากำลังงงอยู่นั่นเอง ก็มีอะไรอย่างหนึ่งเย็นๆ มากระทบที่แก้ม ดนตรีสะดุ้งเฮือก หันไปมองทันที

มันคือกล้วยน้ำว้าลูกหนึ่ง ดนตรีมองตามกล้วยนั้นก็เห็นมือที่ถือกล้วย มองขึ้นไปเรื่อยๆ ดนตรีก็ต้องเบิกตากว้าง ร้องออกมาดังที่สุดเท่าที่เสียงจะมีได้ “ลำยองงงง”

เจ้าลำยองนั่นเอง ที่นั่งอยู่ข้างเขา ข้างตัวมันมีกล้วยหวีเล็กๆ เหี่ยวๆ หวีหนึ่ง มันร้อง “เจี๊ยกๆ” ขานรับการฟื้นของดนตรี

ท่าทางตัวมันเองก็สะบักสะบอมไม่น้อย ทั้งเหน็ดเหนื่อยและหิวโหย แต่มันไม่ได้สนใจตัวเอง ตอนนี้มันมองดนตรีด้วยดวงตาใสแจ๋ว ร้องเจี๊ยกๆ เสียงดังลั่นบอกความดีใจ

ดนตรีเอื้อมมือไปจับมือมันไว้เพราะขยับตัวไม่ไหว มันก็จับมือแน่นแล้วเอาหัวมาซบอกดนตรี เอาหัวดันไปดันมา ปากก็ร้องเจี๊ยกๆ

ดนตรียิ้ม มองเจ้าลำยองแล้วว่า “แกยังไม่ตายจริงๆ ด้วยลำยอง แกช่วยชั้นไว้ใช่ไหม”

เจ้าลำยองโงหัวขึ้นแล้วแยกเขี้ยวเป็นคำตอบ มันคว้ากล้วยมาส่งให้ดนตรีอีกครั้ง ดนตรียิ้ม รับกล้วยน้ำว้าที่ดูดำๆ เหี่ยวๆ นั้นเอาไว้

“ขอบใจมากนะ” ว่าแล้วปอกเปลือกกินด้วยความหิวโหย ส่วนเจ้าลำยองเองก็คว้ามาปอกกินอีกลูกหนึ่งเช่นกัน มันกินไป ตามองดนตรีไป พอดนตรีกินหมดมันก็ส่งให้อีกลูกหนึ่ง

ดนตรีมองเจ้าลำยองแล้วรำพึงออกมา “แกรู้บ้างไหม ลำยอง ว่าพี่สาวของแกไปอยู่ที่ไหน จะเป็นตายร้ายดียังไง”

เจ้าลำยองชะงักทันที มันวางกล้วยลงข้างตัวคล้ายว่าจะกินไม่ลง เห็นดนตรีทำหน้าเศร้า มันก็ตรงเข้ามาปลอบ แต่เป็นการปลอบด้วยวิธีการของมัน คือเข้าไปเกาหัวให้ มันยีหัวดนตรีจนยุ่งเหยิงแล้วร้องเจี๊ยกๆ เป็นทำนองว่ามันเองก็ห่วงพี่สาวเช่นกัน

ดนตรียิ้มนิดๆ มองเจ้าลำยองแล้วยิ่งเป็นห่วงน้ำมากขึ้น นึกอนาถใจตัวเอง ลำพังจะขยับตัวก็เจ็บปวดไปหมด แล้วจะไปตามหาน้ำได้ยังไง ได้แต่รำพึงรำพันกับเจ้าลำยอง “ไหน ลำยอง บอกพี่สิ ว่าพี่จะไปหาน้ำได้ที่ไหน”

เจ้าลำยองร้องเจี๊ยกๆ เป็นคำตอบ มันมองดนตรีด้วยดวงตาเศร้าๆ

คนกับลิงอยู่ด้วยกันบนก้อนหินที่เป็นเกาะกลางน้ำ ท่ามกลางกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก ไม่รู้ชะตากรรมข้างหน้า ว่าจะเป็นอย่างไร

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 03:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29

แต่สงสัยเราไม่ไหวแล้วจ้ะ ไปนอนก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ ถ้าพอมีเวลาก็เต็มที่จ้ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตามอ่าน ขอบคุณชาวซุ่ม (มีเปล่าไม่รู้ 555) ด้วยจ้ะ

ป.ลิง ขอบคุณแม่เปล่วงหน้าเลยสำหรับรูป อิอิ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 15 ธ.ค. 50 03:31:26 ]

ความคิดเห็นที่ 30

แปะภาพแบบพยายามจะเกี่ยวกะเนื้อเรื่อง ^^

ดนตรีลืมตาขึ้นมาช้า ๆ กระพริบตาถี่ ๆ แล้วหลับตาลงใหม่
รู้สึกเจ็บร้าวไปหมดทั้งร่างกายจนแทบจะขยับตัวไม่ได้ (เลยนอนต่อ อิอิ)

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 15 ธ.ค. 50 04:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 31

ติดตามอ่านอยู่นะจ๊ะ แม่ชม

อยากบอกแม่ชมว่า นิยายของแม่ชมเป็นเรื่องแรกที่ฉันอ่านและติดตามอย่างต่อเนื่อง สนุกมากจ๊ะ เหนื่อยยังอุตสาห์สละเวลามาแต่งให้อ่านกันด้วย
ขอบใจมากนะจ๊ะ

จากคุณ : ตุ๊กตาหมู - [ 15 ธ.ค. 50 07:10:13 ]

ความคิดเห็นที่ 32

ชั้นเพิ่งนึกได้ว่าชั้นไม่ได้เอารูปพ่อดนมาฝากแม่ชมนานแล้วนะเนี่ย ขอโทษที
สู้ ๆ นะ แล้วจะติดตามต่อ

จากคุณ : ชมเช้าแฟนคลับ (Peper_Old) - [ 15 ธ.ค. 50 07:21:20 ]

ความคิดเห็นที่ 33

แม่ชมจ๋า ขอบคุณที่ช่วยชายธีนะค๊า T^T
( แม่ชมไม่ใช่หมอซะหน่อย -*- )
แต่ก็เป็นคนแต่งนี่เนอะ เก่งกว่าหมออีก ฮ่า ๆ
แม่ชมสู้ ๆ นะคะ

จากคุณ : ขอบฟ้า (k*fah) - [ 15 ธ.ค. 50 12:02:01 ]

ความคิดเห็นที่ 34

เรื่องราวเข้มข้นจนคลั่กเลยนะเนี่ย...เหอ ๆ
#30 ขำกับความพยายามลงรูปประกอบเรื่อง 555+

จากคุณ : ลิงลำยองแฟนคลับ...^ ^ (All bread) - [ 15 ธ.ค. 50 12:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 35

ออกมาบอกว่า ชาวซุ่มน่ะ มีจ้ะ....เราล่ะคนนึง ชะแว๊บ...

จากคุณ : beenqueen - [ 15 ธ.ค. 50 12:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 36

เอาพ่อดน มาฝากแม่ชม นะจ๊ะ

จากคุณ : charyen29 - [ 15 ธ.ค. 50 14:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 37

มาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้แม่ชมค่า

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 15 ธ.ค. 50 15:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 38

มาเป็นกำลังใจให้แม่ชมแบบเงียบๆจ๊ะ 55+ ^^

จากคุณ : Mine Melody - [ 15 ธ.ค. 50 15:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 39

โอ้ ไม่หน่ะ พ่อมังกรกับแม่คำแพง ชัก...โอ้ ไม่อยากคิดเลย

แม่ชมเจ้าขา อย่าทำร้ายจิตใจกันเลยหน่ะค่ะ

จากคุณ : Sung Soo Ki - [ 15 ธ.ค. 50 16:56:43 ]

ความคิดเห็นที่ 40

ชาวซุ่มคนเดิมคนนี้(ซุ่มมาตั้งแต่โคกสารินแล้วก็ซุ่มเรื่อยมาตลอดฒีแอบผลุบโผล่บ้างนิโหน่ย)ก็ยังเป็นกำลังใจให้แม่ชมเสมอนะคะ

แอบบอกว่ามาดักรอทุกวันเลยล่ะ

จากคุณ : RakTawan - [ 16 ธ.ค. 50 00:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 41

ขอบคุณสำหรับกำลังใจของทุกคนค่ะ ทั้งชาวซุ่มและไม่ซุ่ม แต่ถ้าซุ่มอยู่ ทักทายกันบ้างนะคะ บางทีนึกว่าไม่มีคน แล้วจะแต่งนิยายให้ใครอ่าน ฮือๆ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 00:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 42

ท่านหญิงปุ้ม คุณนายแจ่ม ทุย พัชรา และมังกรพากันมาที่ห้องพักฟื้นคนไข้ที่พัชรากำลังนอนให้น้ำเกลืออยู่ ท่านหญิงรีบเข้าไปหาหลานสาวคนโต

“หญิงปอง เป็นยังไงบ้าง” ท่านหญิงถามด้วยความเป็นห่วง สำรวจหลานสาวว่ามีร่องรอยบาดแผลอะไรร้ายแรงหรือไม่ เมื่อเห็นไม่มีก็เบาใจ

“ท่านน้า” หญิงปองเรียกท่านน้าด้วยเสียงสั่นเครือ “หญิงดีใจเหลือเกินที่ท่านน้ามา ท่านน้ามาได้ยังไงคะเนี่ย” ถามพร้อมเอื้อมมือมาจับท่านหญิงไว้แน่น “หญิงนึกว่าจะไม่มีโอกาสได้มาเจอหน้าท่านน้าแล้วซะอีก”

“พูดอะไรอย่างนั้นเล่าหญิง” ท่านหญิงน้าจับมือหลานสาวไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งลูบหัวเบาๆ อย่างปราณี “แล้วหญิงเป็นอะไรมากหรือเปล่า เจ็บปวดตรงไหนหรือเปล่า”

“ไม่ค่ะ หญิงไม่เป็นอะไรมาก นอกจากมีแผลนิดหน่อย กับอ่อนเพลียเท่านั้น แต่ว่า...” หญิงปองหยุดไปนิดหนึ่งก่อนจะมองท่านหญิง ดวงตาคู่นั้นคล้ายจะร้องไห้ “แต่ว่า ชายเดี่ยวกับชายธีน่ะสิคะ กำลังจะแย่ ท่านน้าช่วยน้องชายหญิงด้วย ชายเดี่ยวกับชายธีตอนนี้อยู่ในห้องไอซียูทั้งคู่ จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”

พูดมาถึงตรงนี้หญิงปองก็น้ำตาซึม ท่านหญิงกระชับมือหญิงปองอย่างปลอบโยน ดวงตาของท่านหญิงเศร้าและเต็มไปด้วยความเสียใจ หลายชายทั้งสองของท่านน้าจะเป็นอย่างไรบ้างนะ

ทุย พัชราและมังกรที่มองอยู่ก็พลอยซึมเศร้าไปด้วย ไม่มีใครพูดอะไรจนกระทั่ง…

ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น “คุณหญิงปองคะ ชายธีค่ะ ชายธี...” เสียงดังนั้นมาก่อนตัวคำแพงเสียอีก เจ้าตัววิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น ไม่ทันได้สนใจว่ามีใครอยู่ในห้องบ้าง

“ชายธีค่ะ คุณหญิง....” คำแพงพูดกระหืดกระหอบ วิ่งถลาเข้ามาหญิงปองที่ข้างเตียง แล้วหยุดพูดอย่างรัวเร็ว “ชายธีปลอดภัยแล้วค่ะ หมอผ่าตัดเอากระสุนออกได้แล้ว ชายธีปลอดภัยแล้ว”

ทุกคนในที่นั้นชะงัก หันมามองคำแพงด้วยความแปลกใจ เมื่อได้ยินข่าวนั้นแล้วต่างก็ดีใจ ท่านหญิงหน้าชื่นขึ้น หันมาหาคำแพง “จริงหรอจ๊ะ หนูแพง ที่ว่าชายธีฟื้นแล้ว”

ถึงคราวที่คำแพงจะต้องชะงัก เพราะเพิ่งตระหนักว่ามีคนหลายคนอยู่ในห้องนี้ด้วย มองไปเห็นท่านหญิงปุ้มก็รีบทำความเคารพแทบไม่ทัน ก่อนจะบอกอย่างเรียบร้อยขึ้นมาทันที “ขอโทษด้วยนะคะท่านหญิง พอดีเมื่อกี้แพงดีใจจนลืมตัวไปหน่อย ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ”

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ไหนหนูแพงบอกชั้นสิ ว่าชายธีเขาปลอดภัยแล้วใช่ไหม”ท่านหญิงยิ้มอย่าง
ปราณี คำแพงพยักหน้า “ใช่ค่ะ ชายธีปลอดภัยแล้ว เพิ่งผ่าตัดเสร็จเมื่อกี้นี้เองค่ะ แพงเฝ้าอยู่หน้าห้อง เมื่อกี้หมอใหญ่ออกมาบอก”

“จริงหรอเนี่ย ดีใจจังเลย” หญิงปองอุทานออกมา ใบหน้าสดใสขึ้น หายกังวลราวกับยกภูเขาออกจากอก “ชายธีของพี่ ปลอดภัยแล้ว” พร้อมรำพึงด้วยความสุขใจ

“งั้นเดี๋ยวน้าจะไปเยี่ยมชายธีนะ หญิง” ท่านหญิงว่า แต่คำแพงรีบบอก “อย่าเพิ่งค่ะท่านหญิง ตอนนี้หมอยังห้ามเยี่ยมอยู่ ขอดูอาการสักระยะน่ะค่ะ แต่หมอรับรองว่าไม่มีปัญหาอะไรแน่ค่ะ”

“อ้าว งั้นหรือ อยากจะไปเยี่ยมชายธีให้เห็นกับตาจริงว่าปลอดภัยแน่ แต่เมื่อหมอรับรองก็โล่งใจไปได้” ท่านหญิงพูดอย่างเสียดาย มองคำแพงแล้วว่า “ต้องขอบคุณแพงมากเลยนะ ที่ช่วยเฝ้าชายธีไว้ให้”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะท่านหญิง แค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมาก เมื่อเทียบกับสิ่งที่ชายธีเสียสละให้แพง” คำแพงพูดออกมาทันที ถึงตอนนี้คำแพงเหลือบมามองมังกรนิดหนึ่ง เห็นเขาเองก็เหลือบมามองเช่นกัน แต่แล้วก็ทำเมินไป “ชายธีเสี่ยงชีวิตช่วยแพง จนตัวเองต้องเป็นหนักขนาดนี้ แพงยังไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณยังไงไหวเลยค่ะ”

ท่านหญิงฟังแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู บอกคำแพงว่า “ชายธีเขาคงเต็มใจช่วย เขาเป็นคนจิตใจดี อีกอย่าง แพงกับชายธีก็สนิทกันมาก ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะห่วงแพงขนาดนั้น ชายธีเขาไม่สนิทกับเพื่อนผู้หญิงที่ไหนเท่าแพงนี่”

มังกรฟังท่านหญิงปุ้มพูดแล้วหันมามองคำแพง ท่าทางท่านหญิงจะเอ็นดูคำแพงมาก เอ ทำไมเขาฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ ท่านหญิงคิดอะไรอยู่หรือเปล่า

ถูกละ ท่านหญิงคิดจริงๆ ในใจของท่านหญิงนั้นคิดอะไรบางอย่าง ท่านหญิงมองคำแพงแล้วนึกถึงชายธี แล้วท่านหญิงก็ยิ้มอยู่คนเดียว ทำเอามังกรทนอยู่ไม่ได้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม เขาจึงค่อยๆ เดินออกมา

เสียงท่านหญิงถามต่อว่า “แล้วชายเดี่ยวล่ะ ชายเดี่ยวเป็นยังไงบ้าง”

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 00:45:25 ]

ความคิดเห็นที่ 43

แม่ชมสู้ๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยน้า

จากคุณ : -CheeRfulZ*-Noo*- (Noo_dcd2b) - [ 16 ธ.ค. 50 00:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 44

ยังตามอ่านอยู่ตลอดนะค่ะ แต่วันนี้ต้องขอตัวก่อน
พรุ่งนี้จะตามมาอ่านนะค่ะ

จากคุณ : Feris Ceberton - [ 16 ธ.ค. 50 00:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 45

ชายเดี่ยวในเวลานี้กำลังนอนพักฟื้นอยู่ในห้อง หลังจากที่หมอน้ำมนต์รักษาเขาจนปลอดภัยแล้ว หมอก็ออกมานอกห้อง

เจอต้นกับนุ่นนั่งอยู่หน้าห้อง นุ่นนั้นถึงทำแผลแล้วก็ท่าทางอ่อนเพลียมาก ส่วนต้นมีผ้าพันแผลที่บริเวณแขนขวาท่าทางอ่อนเพลียเช่นกัน

“อ้าว ต้นกับนุ่น ทำไมไม่ไปนอนให้น้ำเกลือ อ่อนเพลียกันทั้งสองคน เดี๋ยวก็น็อคไปหรอก” หมอน้ำมนต์ว่า แต่นุ่นไม่ได้สนใจอาการเจ็บป่วยของตนเอง ถามเรื่องชายเดี่ยวขึ้นมาทันที

“แล้วชายเดี่ยวล่ะคะหมอ ชายเดี่ยวเป็นยังไงบ้าง”

“ชายเดี่ยวปลอดภัยแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังนอนพักฟื้นอยู่ อย่าเพิ่งเยี่ยมเลยนะ ขอหมอดูอาการอีกสักระยะหนึ่งก่อน ต้นกับนุ่นไปนอนให้น้ำเกลือเถอะ เรื่องชายเดี่ยวน่ะ สบายใจได้ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วล่ะ” หมอน้ำมนต์บอก นุ่นหันมามองหน้าต้น พูดออกมาอย่างดีใจ “ชายเดี่ยวปลอดภัยแล้วต้น ดีใจจังเลย”

ต้นพยักหน้า เห็นนุ่นยิ้มเขาก็พลอยยิ้มไปด้วย หันมาหาหมอน้ำมนต์ “แล้วเมื่อไหร่ถึงจะเยี่ยมชายเดี่ยวได้ล่ะครับ หมอ”

“ขอหมอดูอาการอีกสักคืนนึงนะคะ ตอนนี้ให้ชายเดี่ยวพักผ่อนให้เต็มที่ก่อน” หมอน้ำมนต์ว่าก่อนจะขอตัวเดินออกไป

“คนดีอย่างชายเดี่ยว ยังไงก็ต้องปลอดภัยนะนุ่น” ต้นหันมาบอกกับนุ่น นุ่นพยักหน้า “ใช่ ถ้าชายเดี่ยวเป็นอะไรไป นุ่นคงจะไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ”

ต้นฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ ในใจ พยายามไม่คิดอะไร แต่ปากกลับพูดไป “นุ่นน่ะ สำคัญสำหรับชายเดี่ยวมากนะ”

นุ่นชะงัก หันมามอง “หมายความว่ายังไง”

“ก็หมายความว่า มาถึงตอนนี้ ชายเดี่ยวก็คงจะสำคัญสำหรับนุ่นมากที่สุด เขาอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตช่วยนุ่น ไม่ว่าใครก็คงจะสู้ไม่ได้”

นุ่นจ้องหน้าต้น ต้นก็จ้องตอบ ในดวงตาของคนทั้งคู่ยังมีความหมายหนึ่งที่เป็นความหมายอันลึกซึ้งอยู่เต็มเปี่ยม แต่ในเวลานี้ กลับมีความสับสนบางอย่างครอบงำอยู่

“แล้วต้นคิดว่านุ่นควรจะทำยังไง ไหนบอกหน่อยสิ” นุ่นถามเสียงเรียบ ต้นหัวเราะ หึหึ “นุ่นก็ต้องตอบแทนความรักที่เขามีให้ไง” ตอบออกมาเสียงเรียบเช่นกัน ในใจนั้นเจ็บปวดแปลกๆ

นุ่นอึ้งไปเมื่อได้ยินต้นตอบเช่นนี้ รีบตวัดเสียงตอบทันที “งั้นหรอ มันก็คงจะจริงอย่างที่ต้นว่า ชายเดี่ยวเขาดีขนาดนี้ นุ่นก็ต้องดีกับเขาให้มาก มากกว่าใคร”

“ก็ดีแล้วนี่ คิดได้อย่างนี้ก็ดี”

“ใครเป็นคนคิดกันแน่ ต้นคิดไม่ใช่หรอ นุ่นก็ทำตามที่ต้นต้องการไง พอใจหรือยังล่ะ” นุ่นสวนคำพูดทันที ทำเอาต้นอึ้งไป มองนุ่นก็เห็นเมินหน้าไปทางอื่น ต้นกำลังจะเอื้อมมือมาจับมือนุ่น

ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาอย่างรีบเร่ง หันไปมองก็เห็นว่าท่านหญิงปุ้มกำลังเดินมา ต้นชะงัก

ท่านหญิงเดินมาถึงก็ถามทันที “นุ่น ต้น ชายเดี่ยวปลอดภัยแล้วใช่ไหม เมื่อกี้ชั้นเจอหมอน้ำมนต์ บอกว่าชายเดี่ยวกำลังพักฟื้นอยู่”

นุ่นเหลือบไปมองต้นนิดหนึ่ง ก่อนจะตอบท่านหญิงอย่างเรียบร้อย “ใช่ค่ะ ท่านหญิง ชายเดี่ยวปลอดภัยแล้วจริงๆ รอดูอาการสักคืนหนึ่งก็เข้าเยี่ยมได้แล้วค่ะ”

“โล่งใจไปทีนะ” ท่านหญิงว่าแล้วยิ้ม มองนุ่นกับต้น “ขอบคุณสองคนมากนะที่ช่วยมาเฝ้าชายธี ท่าทางคงจะเหนื่อยมาก เอ๊ะ ต้นมีบาดแผลด้วยนี่” ท่านหญิงมองไปที่แขนของต้นที่พันผ้าอยู่

“แผลของผมนิดเดียวเองครับ ไม่น่าเป็นห่วงอะไร” ต้นพูดแล้วเผลอเหลือบตามองไปที่นุ่นนิดหนึ่ง

“แต่ท่าทางทั้งสองคนดูอ่อนเพลียมากเลยนะ เอาอย่างนี้ดีกว่า สองคนไปพักผ่อนให้น้ำเกลือที่ห้องพักฟื้นคนไข้เถอะ จะได้แข็งแรงกว่านี้” ท่านหญิงแนะนำ หันมาบอกนุ่น “โดยเฉพาะนุ่นน่ะ หญิงปองเขาเล่าให้ชั้นฟังแล้ว ว่าชายเดี่ยวเขาเป็นห่วงนุ่นมากนะ นุ่นเองก็รักษาร่างกายให้ดี อย่าทำให้ชายเขาเป็นห่วงมาก”

ต้นเหลือบตามองนุ่นอีกครั้ง เห็นนุ่นตอบท่านหญิงอย่างเรียบร้อย “ค่ะ นุ่นจะดูแลตัวเองอย่างดี ไม่ให้ชายเดี่ยวเขาต้องเป็นห่วง เพราะแค่นี้ชายเดี่ยวเขาก็ต้องเจ็บเพราะนุ่นมามากแล้ว”

“นุ่นอย่าโทษตัวเองสิ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ชายเดี่ยวเขาก็ปลอดภัยแล้ว นี่เขาฟื้นขึ้นมาคงจะดีใจ ที่เห็นนุ่นปลอดภัย” ท่านหญิงว่าแล้วยิ้ม มองหน้านุ่นอย่างใจดี

“มา เดี๋ยวชั้นพาไปส่งที่ห้องพักฟื้นนะ ไปให้น้ำเกลือสักหน่อย ทั้งต้นทั้งนุ่นเลย” ว่าแล้วท่านหญิงก็ชวนต้นกับนุ่นเดินไปที่ห้องพักฟื้นที่อยู่ติดกับห้องของหญิงปอง

คล้อยหลังทั้งสามคน บอลลูนค่อยๆ เดินออกมา ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะแอบหลบทำไม ทั้งที่ตัวเองก็คอยเฝ้าหน้าห้องไอซียูนี้เป็นเวลานานแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเปิดเผยตัวออกมา

ในใจนั้นโล่งใจและรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด เมื่อรู้ว่าชายเดี่ยวปลอดภัยแล้ว บอลลูนค่อยๆ เดินไปที่ประตู พยายามส่องดูที่กระจกมองหาชายเดี่ยวก็มองไม่ค่อยเห็น

เอื้อมมือมาจับประตูก็พบว่าประตูเปิดออกได้ บอลลูนหันรีหันขวาง เห็นไม่มีใครจึงค่อยๆ แอบเข้าไปในห้องนั้นทันที

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 01:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 46

ตามมาอ่านจ้ะ...

จากคุณ : All bread - [ 16 ธ.ค. 50 01:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 47

ฮีโจเดินเข้ามาเยี่ยมหลิงหลิงที่ห้องพักฟื้นคนไข้ หลิงหลิงเพิ่งไปเอ็กซเรย์อย่างละเอียดมา ยังไม่ทราบผล แต่เนื่องจากอ่อนเพลียมากจึงต้องนอนให้น้ำเกลือ

แมวนั่งอยู่อีกข้างหนึ่งของเตียง เห็นฮีโจท่าทางเป็นห่วงหลิงหลิงมาก ก็ยิ้มอย่างให้กำลังใจ ฮีโจยิ้มตอบ ก่อนจะถามหลิงหลิง “คุณหลิงเป็นยังไงบ้างครับ เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า”

หลิงหลิงนิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะตอบอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก “อืม หลิงไม่แน่ใจน่ะค่ะ รู้สึกว่าจะปวดเข่าอยู่เหมือนกัน”

“งั้นหรอครับ ปวดมากไหมครับ ผมไปตามหมอให้นะ” ฮีโจท่าทางกระตือรือร้นขึ้นมาทันที แต่หลิงหลิงห้ามเอาไว้ “ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะคุณฮีโจ เดี๋ยวกดกริ่งเรียกพยาบาลก็ได้ค่ะ คุณน่ะอ่อนเพลียมากนะคะ ให้น้ำเกลือสักหน่อยดีกว่า”

“ผมไม่เป็นอะไรนี่ครับ” ฮีโจปฏิเสธทั้งที่รู้ตัวเองดีว่า อ่อนเพลียและเหน็ดเหนื่อยไหน แถมรู้สึกเหมือนตัวเองจะปวดเข่าอยู่เหมือนกันด้วย

“แต่แมวว่าพี่ฮีโจดูเหนื่อยๆนะ ไปให้น้ำเกลือเถอะค่ะ” แมวอดพูดขึ้นมาอย่างเป็นห่วงไม่ได้ หลิงหลิงรีบเสริม “แมวพูดถูกนะคะ แมวเองก็เหมือนกัน ไปพักผ่อนเถอะ แมวก็เหนื่อยมาไม่น้อยนะ”

“แมวหัวแข็งน่ะพี่หลิง ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย” แมวว่า แต่ไม่ทันขาดคำก็หน้ามืด ต้องทรุดตัวลงนั่ง ทำเอาฮีโจรีบเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง

“แมวเป็นอะไรน่ะ”

“ไม่เป็นอะไรค่ะ แค่หน้ามืดนิดหน่อย” แมวคตอบเสียงสั่นๆ

“นิดหน่อยอะไร หน้าซีดเชียวเนี่ย ไปพักผ่อนก่อน ไปเร็ว” ฮีโจว่าทันที หลิงหลิงก็มองด้วยความเป็นห่วง “นั่นสิ แมว แมวหน้าซีดมากเลยนะ ไปนอนให้น้ำเกลือพร้อมคุณฮีโจเลย แล้วก็พักผ่อนด้วย”

“แต่ว่า แมวไม่...” แมวกำลังจะค้าน แต่ฮีโจไม่ยอมรีบขัดขึ้นมาก่อน “ไม่ต้องมีแต่เลยแมว ไป เดี๋ยวพี่พาไป” ว่าแล้วเดินมาจูงมือแมวกำลังจะเดินออกไป หันมาหาหลิงหลิง “เดี๋ยวผมพาแมวไปพักก่อนนะครับ คุณหลิง นอนพัก นอนหลับให้เต็มที่นะครับ ตื่นขึ้นมาจะได้สดชื่น เดี๋ยวผมจะแวะไปบอกพยาบาลให้ว่าคุณหลิงปวดเข่า”

“ขอบคุณมากนะคะ คุณฮีโจ ขอบคุณมากจริงๆ” หลิงหลิงมองพี่ฮีโจ สบดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาดีนั้น บอกจากใจจริง ฮีโจเองก็รับรู้ถึงความรู้สึกขอบคุณนั้นได้ เขายิ้มรับ “สำหรับคุณหลิง ผมเต็มใจครับ”

ว่าแล้วเขาก็หันมาหาแมว พาเดินออกมาจากห้อง

หลิงหลิงยิ้ม ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 01:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 48

สงสัยแม่ชมจะหลับแล้วมั้ง-*-

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 16 ธ.ค. 50 02:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 49

หลิงหลิงยิ้ม ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง

แต่แล้วกลับมีเสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งเดินเข้าห้องมาอย่างแผ่วเบา หลิงหลิงลืมตาขึ้นมอง ก็เห็นชายทันกำลังเดินเข้ามาหา แล้วมาหยุดอยู่ที่ข้างเตียง

สายตาของเขาที่มองสบมานั้น เต็มไปด้วยความห่วงใย ชายทันก้มลงมองหลิงหลิงใกล้ๆ ถามเบาๆ “หลิงเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

หลิงหลิงส่ายหน้า “แค่ปวดเข่านิดหน่อยค่ะ คุณชายล่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า” สุดท้ายแล้วหลิงหลิงก็ต้องถามออกมาด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ ทั้งที่ตั้งใจกับตัวเองแล้วเชียวว่า จะไม่เข้าไปยุ่งกับเขาอีก เพราะความถูกต้องและสัญญาบางอย่างที่ยังติดค้างอยู่

“ผมไม่เป็นอะไรหรอก ห่วงก็แต่คุณเท่านั้น” ชายทันพูดออกมาตรงๆ ทำเอาหลิงหลิงอึ้งไป รู้สึกชุ่มชื่นในหัวใจ แต่ว่า ก็ต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้

“คุณชายมีคนที่ต้องห่วงมากกว่าหลิง ลืมแล้วหรอคะ” หลิงหลิงจึงต้องติงขึ้นมาเสียงเรียบ นั่นทำให้ชายทันชะงักทันที ก่อนจะพูดออกมาเหมือนตัดพ้อ “ผมไม่เคยลืม ไม่เคยลืมหน้าที่ของตัวเองหรอก แต่ว่า ถึงเวลานี้ เวลาที่เราอยู่กันสองคน ผมจะขอห่วงคุณบ้างไม่ได้เลยหรอ”

“ก็ที่นี่ไม่ใช่หุบเขารักนิรันดร์นี่คะ” หลิงหลิงตัดใจพูดออกมา “เรากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงแล้วนะ”

ชายทันฟังแล้วส่ายหน้า “ถ้าผมรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ผมคงไม่อยากขึ้นมาจากหุบเหวนั่น”

หลิงหลิงฟังแล้วสะท้อนใจ ตัวเองก็ไม่ต่างอะไรกับชายทัน เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในหุบเขารักนิรันดร์ แม้จะมีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้น แต่มันก็ยังมีเรื่องดีๆ ในหัวใจเกิดขึ้นเช่นกัน มันเป็นความทรงจำที่ยากจะลืมเลือน

“เราทำแบบนั้นไม่ได้ คุณชายก็รู้ คุณชายอย่าลืม ว่ายังมีคนรอคุณชายอยู่อีกมาก”

“นั่นสินะ ผมจะลืมคำว่าหน้าที่ได้ยังไง เพราะคำนี้เอง ที่ทำให้ผมต้องเสียคุณไป” ชายทันพูดแล้วถอนหายใจ เอื้อมมือมาจับมือหลิงหลิงไว้แผ่วเบา หลิงหลิงชะงัก แต่ก็ยอมโดยดี

“มาถึงตอนนี้แล้ว คุณยังโกรธผมอยู่หรือเปล่า คุณให้อภัยผมหรือยัง” ชายทันถามเบาๆ ดวงตาที่มองสบมานั้นแน่วแน่ มันเป็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักเปี่ยมล้น แน่ละ เมื่อเราอยู่กันสองคน เราก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกกันอีกต่อไป “ผมไม่เคยลืมคุณเลย ไม่เคยเลยนะ”

หลิงหลิงมองดวงตาคู่นั้น จิตใจนั้นหวั่นไหวด้วยความรู้สึกที่เปี่ยมล้นอยู่ในหัวใจเช่นกัน แม้จะพร่ำบอกตัวเองว่ามันไม่ควรที่จะรื้อฟื้นเรื่องนี้ขึ้นมาอีก แต่ว่า..เมื่อเราอยู่กันสองคน เราจะขอทำตามใจปรารถนาบ้าง ไม่ได้เชียวหรือ..

“หลิงก็...” หลิงหลิงขยับจะตอบ แต่แล้ว กลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าประตูซะก่อน

“ชายทัน” เสียงทรงพลังอำนาจนั้นทำให้คนทั้งสองชะงัก หันไปมองที่ประตู จึงเห็นว่า ท่านเจ้าคุ้มเวียงเหนือกำลังยืนอยู่ที่นั่น

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 02:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 50

ยังจ๊ะ ชั้นยังไม่หลับ บอกเอาไว้ว่าวันนี้จะมาลงให้ ก็จะลงต่อไป 555 แต่พอดีเมื่อกี้เนตหลุดน่ะจ้ะ -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 02:26:33 ]

ความคิดเห็นที่ 51

ดนตรีนอนอยู่บนก้อนหินนั้นนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ได้ เขาแบ่งกล้วยกินกับเจ้าลำยองจนกล้วยหมดหวี ก่อนจะหลับไปด้วยความอ่อนเพลียและความเหน็ดเหนื่อยเจ็บระบมของร่างกาย

ท่ามกลางภวังค์อันรางเลือนนั้น ดนตรีเห็นตัวเองเดินอยู่ในโรงเพาะเห็ด ในวันที่ฝนพรำ เขาเดินมาเรื่อยๆ จนมาเจอกับใครคนหนึ่ง

ใครคนนั้นก็เป็นคนเดียวกับที่เขาคิดถึง เธอกำลังตอกตะปูอยู่อย่างขะมักเขม้น ดนตรียิ้มด้วยความดีใจ “น้ำ นี่น้ำไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

น้ำหันมายิ้มให้ ด้วยรอยยิ้มที่สดใสกับดวงตาที่สุกสกาว “ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ดนนั่นแหละ ดูแลตัวเองให้ดี”

“ทำไมล่ะ น้ำพูดแปลกๆ พูดเหมือนจะไปไหน”

“เอาเถอะน่า เอาเป็นว่า ดนต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ จะทำอะไรต้องคิดให้มากๆ นะ แล้วก็....คิดถึงกันบ้างนะ”

ดนตรีฟังน้ำพูดอย่างงุนงง ถามขึ้นมาทันที “ทำไมล่ะน้ำ น้ำจะไปไหน ดนไม่ให้ไปนะ”

น้ำยิ้มไม่ตอบคำถามของดนตรี กำลังจะเดินออกไป แต่ดนตรีไม่ยอมเอื้อมมือมาคว้ามือเอาไว้ น้ำมองมือที่จับนั้น ก่อนจะมองหน้าดนตรี ดวงตาของน้ำกลับเศร้าลง

“ไม่ว่าต่อไปจะเป็นยังไง ก็คิดถึงกันบ้าง อย่าลืมกันไปเลยล่ะ ถึงแม้ว่าเราจะไม่เจอกัน แต่ขอให้รู้ว่า น้ำก็ยังอยู่ในที่แห่งหนึ่ง ยังคอยมองดนอยู่ และสักวันเราอาจจะได้พบกันอีก”

น้ำพูดแล้วแกะมือของดนตรีออก ก่อนจะเดินห่างออกไป ดนตนรีมองอย่างอึ้งๆ เมื่อรู้สึกตัวก็วิ่งตาม แต่ว่า วิ่งตามเท่าไหร่ก็ไม่ทัน

เขาตะโกนเรียก “น้ำๆ กลับมาก่อน”

แล้วเขาก็สะดุ้ง เมื่อรู้สึกว่ามีมือมาขยี้หัวเขา ดนตรีลืมตาขึ้นทันที เขาเห็นเจ้าลำยองนั่นเองที่กำลังขยี้หัวเขาเล่นอยู่ มันคงเป็นห่วงดนตรี เพราะท่าทางของเขานั้นดูกระสับกระส่ายแถมยังตะโกนโหวกเหวก มันมองและร้องเจี๊ยกๆ เป็นเชิงถามว่าเป็นอะไร

ดนตรีหายใจหอบ นี่เราฝันไปหรือเนี่ย ทำไมในฝันน้ำต้องเดินหนีเราด้วย น้ำจะไปไหน จะหนีเราไปไหนนะ ดนตรีคิดอย่างกังวล หันมามองเจ้าลำยองก็เห็นมันมองอย่างสงสัยมานานแล้ว ดนตรีจึงบอกมันว่า

“พี่คิดถึงพี่สาวแกน่ะ แกคิดถึงไหม”

เจ้าลำยองร้องเจี๊ยกๆ เป็นการตอบรับทันที มันรีบเอาหัวชนดุนอกดนตรีเหมือนประจบ ดนตรีเอื้อมมือมาลูบหัวมันเบาๆ ในใจนั้นคิดถึงและเป็นห่วงน้ำอย่างประหลาด

ขณะนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงคนตะโกน ดนตรีชะงัก หันไปตามที่มาของเสียง เขาเงี่ยหูฟังเต็มที่

“ดนนนนนน นั่นดนใช่ไหมมมมม” เสียงตะโกนนั้นมันมาจากอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ ดนตรีหันไปมอง เขาก็เห็นว่าผู้ใหญ่พิษณุกำลังยืนอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำ ท่าทางตื่นเต้นดีใจ ดนตรีจึงตะโกนตอบไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี

“พี่ผู้ใหญ่คร้าบบบบบ ดนอยู่นี่”

ผู้ใหญ่พิษเข้ามาใกล้ฝั่งน้ำนั้น มองเห็นดนตรีนอนอยู่บนก้อนหินกลางน้ำก็ค่อยเบาใจ ตะโกนตอบไปว่า “เดี๋ยวจะไปช่วยนะดน อดทนอีกนิดหนึ่ง”

แล้วผู้ใหญ่ก็จัดการเอาเชือกผูกกับต้นไม้อย่างแน่นหนา ก่อนจะถือเชือกนั้นไว้ แล้วกระโดดลงน้ำว่ายไปถึงก้อนหินกลางน้ำ

“ดนเป็นยังไงบ้าง” ผู้ใหญ่พิษถามทันทีที่ว่ายน้ำมาถึง มองดนตรีที่นอนอยู่ก็รู้ว่าคงบาดเจ็บมาก “เจ็บมากไหม”

“ดนไม่เป็นอะไรหรอกพี่ผู้ใหญ่ แต่น้ำอ่ะ น้ำเป็นยังไงบ้าง” ดนตรีรีบถามทันที ผู้ใหญ่พิษฟังแล้วชะงักไป อ้ำอึ้ง “เอ่อ คือว่า เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลยนะดน เดี๋ยวพี่จะช่วยดนไปก่อน”

ว่าแล้วผู้ใหญ่พิษณุก็ไม่ปล่อยให้ดนตรีได้ถามอะไรอีก รีบผูกเชือกกับเอวของดนตรีจนแน่นหนาแล้วบอกว่า “เดี๋ยวพี่จะพาดนไปอีกฝั่งหนึ่งนะ อดทนอีกนิดเดียว”

“ให้เจ้าลำยองไปด้วยนะครับ เจ้าลำยองมันเหมือนน้องดน มันช่วยชีวิตดนไว้” ดนตรีหันไปมองลำยอง เจ้าลำยองก็เหมือนรู้ มันกระโดดเกาะไหล่ดนตรีอย่างเตรียมพร้อม ผู้ใหญ่พิษณุหันไปมองแล้วอดยิ้มไม่ได้ พยักหน้าอนุญาต

ทั้งสามจึงค่อยๆ ว่ายน้ำเข้าฝั่งอย่างทุลักทุเล เมื่อถึงฝั่งแล้วผู้ใหญ่พิษณุก็บอกว่า “เดี๋ยวพี่จะเรียกฮอล์มารับนะ ดนทำใจดีๆ ไว้”

“ครับ แต่ว่าน้ำ...” ดนตรีจะถามขึ้นมาอีก แต่พี่ผู้ใหญ่ส่ายหน้าเป็นเชิงไม่ให้พูด เขายกเครื่องมือส่งสัญญาณขึ้นมาพูด “อบต.ครับ ผมเจอดนแล้ว ช่วยเอาฮอล์มารับด่วน”

ว่าแล้วก็หันมาหาดนตรี พูดด้วยความดีใจ “พี่ดีใจมากนะที่ได้เจอดน ตอนนี้เสี่ยชมพู่ก็โดนจับไปแล้ว พวกมันยอมแพ้หมดแล้ว”

“จริงหรอครับ ดีจังเลย” ดนตรียิ้ม แต่ก็อดรำพึงไม่ได้ “น้ำคงดีใจ ที่งานสำเร็จ”

ผู้ใหญ่พิษณุฟังแล้วแอบถอนใจ ก่อนจะกลับมาทำเสียงร่าเริงอีกครั้ง “เดี๋ยวพี่จะพาดนไปโรงพยาบาลโคกสาริน ท่าทางเราจะเจ็บหนัก ต้องไปให้เอ็กซเรย์ดูให้ละเอียด”

“เอ็กซเรย์ให้เจ้าลำยองด้วยนะครับ ดูเหมือนมันจะถูกยิง” ดนตรีว่าแล้วหันไปหาเจ้าลำยอง มันก็แยกเขี้ยวเป็นการตอบรับ ผู้ใหญ่พิษณุพยักหน้า

เสียงเฮลิคอปเตอร์ได้ยินมาแต่ไกล ผู้ใหญ่หันมาบอกดนตรี “ฮอล์มาแล้ว อดทนอีกนิดก็จะได้พักแล้วนะดน”

“แล้วน้ำล่ะครับ เราไม่ไปรับน้ำก่อนหรอครับ” ดนตรีอดถามขึ้นมาไม่ได้ ผู้ใหญ่พิษณุมองหน้าดนตรีก่อนจะตอบว่า “ดนไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้ทำตามที่พี่บอกเถอะ เชื่อพี่แล้วจะดีเอง”
แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 50 18:04:04

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 02:31:01 ]

ความคิดเห็นที่ 52

ชั้นไปนอนก่อนนะจ๊ะ ง่วงมากๆ เลย

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 02:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 53

^
^
ฝันดีน่ะค่ะ ขอบคุณมากสำหรับนิยายสนุกมากค่ะ

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 16 ธ.ค. 50 02:52:07 ]

ความคิดเห็นที่ 54

“ชายเดี่ยวปลอดภัยแล้วต้น ดีใจจังเลย”
“คนดีอย่างชายเดี่ยว ยังไงก็ต้องปลอดภัยนะนุ่น”
“ใช่ ถ้าชายเดี่ยวเป็นอะไรไป นุ่นคงจะไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ”
“นุ่นน่ะ สำคัญสำหรับชายเดี่ยวมากนะ”
“หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความว่า ...เขาอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตช่วยนุ่น ไม่ว่าใครก็คงจะสู้ไม่ได้”
“แล้วต้นคิดว่านุ่นควรจะทำยังไง ไหนบอกหน่อยสิ”
“นุ่นก็ต้องตอบแทนความรักที่เขามีให้ไง”
“งั้นหรอ มันก็คงจะจริงอย่างที่ต้นว่า ชายเดี่ยวเขาดีขนาดนี้ นุ่นก็ต้องดีกับเขาให้มาก มากกว่าใคร”
“ก็ดีแล้วนี่ คิดได้อย่างนี้ก็ดี”
“ใครเป็นคนคิดกันแน่ ต้นคิดไม่ใช่หรอ นุ่นก็ทำตามที่ต้นต้องการไง พอใจหรือยังล่ะ”

เอาแว้วว...โหมดประชด เก็บกด ทำร้ายจิตใจทุกคน ตนเอง แฟนคลับ(โดยไม่ตั้งใจ)...มาแล้นนน

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 16 ธ.ค. 50 09:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 55

แม่ชมลงเยอะเต็มอิ่มจริงๆ

(กระซิกๆ) อ่านเรื่องชายทันกับหลิงหลิงแล้วสะเทือนใจ สงสารจริงๆ ทรมานกันมาตั้งหลายปี ยังไม่สมหวังอีก ฮือๆ

ดีใจที่ชายธีกับชาบเดี่ยวพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่โรคที่ชายธีเป็นอยู่ก่อนละจ๊ะ ตกลงมันคืออะไร

จากคุณ : โหมดเศร้า (Nusantara) - [ 16 ธ.ค. 50 11:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 56

น้ำจะเป็นอะไรมากไหมเนี่ยะ ดนฝันแบบนี้ไม่ดีนะ มันแปลกๆๆ

จากคุณ : หนูศิ - [ 16 ธ.ค. 50 11:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 57

เง้อ ..
เหลือแต่น้ำคนเดียวนะเนี่ย
T ^ T

ชายธีจ๋า .. หายเร็ว ๆ นะ

จากคุณ : ขอบฟ้า (k*fah) - [ 16 ธ.ค. 50 13:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 58

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พระเอ๊ก..พระเอก พี่ผู้ใหญ่ของชั้นนนนนนนนนน..
จนต้องแอบเอารูปมาแปะ แม่ชมอย่าเอ็ดไปนะ
เด่วให้หนังสือวางแผงก่อน แล้วค่อยเอามาฝากเพิ่ม

รูปปนี้พ่อดนแอบเหม่อ ปล่อยพี่ผู้ใหญ่เลยเข้มอยู่คนเดียว

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 16 ธ.ค. 50 13:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 59

บทนี้จี๊ดหลายตอนมากเลย
คนที่เรารักเราก็อยบากจะปกป้องแหละ แต่ในเมื่อเราไม่ได้อยู่ตรงนั้นจะทำยังไงได้ จริงไม๊ มักรกับต้นคงเจ็บใจตัวเองน่าดู

รออ่านต่อค่ะแม่ชม สู้ๆ

จากคุณ : ps_37 - [ 16 ธ.ค. 50 15:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 60

น้ำจะตายมั้ยนี่ คำพูดมันชวนคิดแฮะ

จากคุณ : MaYMerRy - [ 16 ธ.ค. 50 17:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 61

ซุ่มอ่านอยู่นานมาก ๆ แล้วค่ะ

ขอบคุณแม่ชมเช้ามาก ๆ เลยค่ะ แต่งนิยายได้สนุกมากมาย ทำให้ชีวิตประจำวันเราหายเครียดไปด้วย

ยังไงแม่ชมก็อย่าลืมพักผ่อนนะคะ เห็นว่าป่วยมาหลายวันแล้ว

จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 16 ธ.ค. 50 18:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 62

เพื่อป้องกันมิให้ผู้อ่านสับสนว่า สารพัดตัวละครที่โผล่มาในตอนนี้เป็นใครกันบ้าง

ดิฉันจึงไปขุดรายชื่อตัวละคร มนต์รักทุ่งแมกโนเลียสำหรับผู้ที่พลาดชมเมื่อมีปี่แล้วมาฝากค่ะ^^

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 19:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 63

จริงๆแล้วที่โพส เพื่อ......

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 19:27:20 ]

ความคิดเห็นที่ 64

....ปั่นกระทู้นั่นแหล่ะ

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 19:27:55 ]

ความคิดเห็นที่ 65

เกือบลืมพระเอกของตอนที่แล้ว ....น้องโง้ง

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 19:30:04 ]

ความคิดเห็นที่ 66

.......

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 19:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 67

ขุดไปขุดมาเจอ OST.มนต์รักทุ่งเเมกโนเลียด้วย แม่เจ้า ไฮโซจริงๆ ปีนี้จะมีใครทำไหมเนี่ย(ขอกันดื้อๆเลย)

ขออภัยที่ลืมชื่อคนโพสนะคะ ^^"

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 19:39:25 ]

ความคิดเห็นที่ 68

ช่วยปั่น

ทุ่งแมกโนเลียห่างจากดอยทุยไม่มากจ้ะ ที่นี่น่ะ ครั้งหนึ่งมีเหตุการณ์ประหลาดสยองขวัญมาแล้วที่ป่าช้าหลังวัด จนเป็นที่โจษขานไปทั่ว -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 19:54:32 ]

ความคิดเห็นที่ 69

รายชื่อตัวละครใน มนต์รักโคกสาริน^^

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 20:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 70

...

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 20:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 71

....

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 20:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 72

เจ้าโง้งเป็นสัตว์เลี้ยงแสนรักของทุย มีซีนเรียกน้ำตาด้วย -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 20:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 73

แผนที่หมู่บ้านโคกสาริน

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 20:21:34 ]

ความคิดเห็นที่ 74

ภาพประกอบแสนสวยฝีมือ อาโกชา

จากคุณ : MikaRin - [ 16 ธ.ค. 50 20:22:37 ]

ความคิดเห็นที่ 75

และบุรุษนิรนาม หัวหน้าหน่วยซีลแห่งโคกสาริน เขามักจะมาปรากฏตัวครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ว่าจะโคก เกาะ ทุ่งหรือดอย แต่ไม่เคยพบกับความสมหวังเลยสักครั้ง -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 16 ธ.ค. 50 20:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 76

คุณชมเช้าคะมาแล้วอัพนิยายด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จากคุณ : แวนนา - [ 16 ธ.ค. 50 20:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 77

แอบซุ่มอ่านอยู่นาน เป้นกำลังใจให้นะค่ะ

จากคุณ : raw sugar - [ 16 ธ.ค. 50 21:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 78

น้ำจะเป็นไงบ้างนะ สงสารต้นมากๆเลยอ่ะ มาต่อเร็วๆนะคะแม่ชม

จากคุณ : tidtee-genius - [ 16 ธ.ค. 50 21:44:47 ]

ความคิดเห็นที่ 79

คิดถึง...

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 16 ธ.ค. 50 22:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 80

คิดถึง

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 16 ธ.ค. 50 22:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 81

คิดถึง...

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 16 ธ.ค. 50 22:38:19 ]

ความคิดเห็นที่ 82

โปรดทราบ...
แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 50 21:56:44

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 16 ธ.ค. 50 22:46:41 ]

ความคิดเห็นที่ 83

คิดถึงมาก

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 16 ธ.ค. 50 22:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 84

.........พ่อดนกะน้องจูลี่...............

อย่าให้พ่อดนแช่น้ำนานะแม่ชม
เด๋วจะเป็นหวัด เจ็บคอ เสียงหาย

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 16 ธ.ค. 50 23:11:43 ]

ความคิดเห็นที่ 85

ชักระแวงแล้ว...น้ำจะเป็นอะไรรึเปล่าคะ
ทำไมพ่อดนฝันแปลกๆอย่างนั้น แล้วท่าทีแปลกๆของพี่ผู้ใหญ่อีก

งือๆ แม่ชมอย่าให้น้ำเป็นอะไรไปเลยนะคะ

จากคุณ : -CheeRfulZ*-Noo*- (Noo_dcd2b) - [ 16 ธ.ค. 50 23:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 86

แม่ชมจ๋า เข้มข้นครั๊กๆ มากๆเลยค่ะ

น่าลุ้น ให้เสียวใส้ได้ทุกคู่ อ่านตามตาแฉะเลย

หลิงๆ ชายทัน ช่ายธี คำแพง มังกร ต้น นุ่น..เฮ้อ

คู่พ่อดน..แม่น้ำ...ก็กินใจซ้า.....มัน..ลึกๆ..ซึ้งๆ...เศร้าๆ..เจ็บๆ...ตลาสสิคดี
แต่แม่ชมเขียนยังไง ชั้นก็มั่นใจว่าชอบทั้งนั้น..เต็มที่ไปเลย รออ่าน

เอาแม่น้ำมาฝาก....ระหว่างรอแม่ชม.....
ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าสายน้ำ จะนำพาแม่น้ำ...ไปไหน...รีบมาเฉลยนะจ๊ะ

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 16 ธ.ค. 50 23:31:40 ]

ความคิดเห็นที่ 87

แม่ชม สู้ สู้ นะคะ

แบบว่า จะมีแนว พระเอกแมน นางเอกประชดรัก อีกแน่ๆ เลย แม่ช้ม

จากคุณ : แฟนแม่ชม (nong_PAB) - [ 17 ธ.ค. 50 09:46:49 ]

ความคิดเห็นที่ 88

กรี๊ดดดด..แม่ชมมาแล้ว มาลงให้เยอะคุ้มค่าแห่งการรอคอย
แถมจัดให้ตามที่ขอ ขอบคุณสำหรับบทของพี่ทุยค่า^^
คุณนายแจ่มก็มากะเค้าด้วย ยังน่ารักเหมือนเดิมนะเนี่ย อิ..อิ

เป็นห่วงน้ำจังเลยค่า ไม่รู้จะโดนสายน้ำพัดไปไหนแล้ว แต่ชื่อน้ำก็ต้องปลอดภัยจากสายน้ำอยู่แล้วล่ะเนอะ^^

อ้อ...ยังคงลุ้นกับความรู้สึกของทุกๆคู่อยู่นะคะ

แล้วจะตามมาอีกค่า^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 17 ธ.ค. 50 11:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 89

แม่ชม...ชั้นได้ยินมาว่าช่างน้ำอยู่บนเครื่องซี-123 ที่มาจากอินเดียนะ...ไม่รู้โดนนักบินจับตัวไปรึเปล่าอ่ะ...
http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C6137706/C6137706.html

จากคุณ : สดใส น่ารักสุด ๆ!! (All bread) - [ 17 ธ.ค. 50 20:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 90

มาชมละครแม่ชมเช้า ที่หน้าเรือนแม่ชมจ้า ...

เฮ้อ ... เพิ่งเหนื่อยมาจากสนามรบผารักนิรันดร์

กลับมารพ. โคกสาริน ยังมีสนามรักให้ตามลุ้นอีกนะนี่ ...

แต่ก็ยังเป็นกำลังใจให้ทุกคู่อยู่นะ โดยเฉพาะดนตรีกะแม่น้ำ

เพราะยังไม่รู้ว่าว่าน้ำจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร

แต่ก็ยังให้ใจกับต้น*นุ่น อยู่เสมอนะจ๊ะ (ตามรูปที่ 82 คุณ Arseฯ )

ปล. ยังให้กำลังจัยยยยย กับแม่ชมอยู่เหมือนเดิมจ้ะ ...

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 17 ธ.ค. 50 20:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 91

รอติดตามต่อจ้าแม่ชม

จากคุณ : aprilfullday - [ 17 ธ.ค. 50 22:11:21 ]

ความคิดเห็นที่ 92

ถ้าหิวระหว่างรอแม่ชม...ไปทานอาหารเกาหลีกันจ้ะ...
http://guide.kapook.com/taste/youreaguan/

จากคุณ : น่ารัก เอ๊ย!! น่ากินจัง (All bread) - [ 18 ธ.ค. 50 01:09:14 ]

ความคิดเห็นที่ 93

มารอแม่ชมเหมือนเคยคะ

จากคุณ : หนูศิ - [ 18 ธ.ค. 50 11:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 94

แม่ Allฯ เลี้ยงอาหารเกาหลีเหรอจ๊ะ

กำลังหิวเลยนะเนี่ย ... ขอ 1 ชุดจ้ะ อิอิ

ยังรอแม่ชมอยู่นะจ๊ะ

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 18 ธ.ค. 50 12:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 95

ป้าหนมปังเอาอาหารเกาหลีมา ฉันเลยแบกหนุ่มเกาหลีมาฝากแม่ชม
แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 50 22:15:57

จากคุณ : MikaRin - [ 18 ธ.ค. 50 22:14:59 ]

ความคิดเห็นที่ 96

มาให้กำลังใจแม่ชมอีกคนจ้า ตามอ่านอยู่เสมอจ้า

จากคุณ : Dr.z_leap - [ 19 ธ.ค. 50 09:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 97

แม่ชมเพิ่งมาตามอ่านจบ
สนุกจริงๆ
น้ำ จะเป็นไงบ้างอะ
ชายทันกับหลิงจะสมหวังไหม
ต้นกับนุ่น มังกรกับคำแพง อีกอ่านแล้วลุ้นมากๆเลย

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 19 ธ.ค. 50 14:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 98

แม่ชมยังไม่มา

เราก็รอต่อไป

จากคุณ : .....แฟนคลับแม่ชม - [ 20 ธ.ค. 50 00:28:10 A:91.9.197.137 X: TicketID:162794 ]

ความคิดเห็นที่ 99

แม่ชมจ๋า ชาวดอยฯเค้ากลับจากปักกิ่งกันแล้ว
แม่ชมอยู่ไหนน๊า คิดถึงๆ

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 20 ธ.ค. 50 09:13:00 ]

ความคิดเห็นที่ 100

สงสัยแม่ชมเพิ่งกลับจากปักกิ่งเหมือนกัน ใช่มั้ยเนี่ย ...

ยังรอแม่อยู่นะจ๊ะ

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 20 ธ.ค. 50 12:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 101

พี่ผู้ใหญ่กะพ่อดนนั่งรอจนรากงอกแล้ววววววววววววววว แม่ชม..

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 21 ธ.ค. 50 01:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 102

แม่ชมจ๋า คิดถึงจัง

คิดถึงพ่อดนกับเจ้าลำยอง

จากคุณ : bum_bimbim - [ 21 ธ.ค. 50 22:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 103

มารอแม่ชมตามเคยจ๊ะ

จากคุณ : หนูศิ - [ 21 ธ.ค. 50 23:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 104

ของฝากแม่ชม ขอโทษที่เอามาฝากช้านะจ๊ะ

จากคุณ : Peper_Old - [ 22 ธ.ค. 50 10:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 105

สงสัยแม่ชมจะงานยุ่ง
เปนกำลังใจให้นะคะ

จากคุณ : ขอบฟ้า (k*fah) - [ 22 ธ.ค. 50 11:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 106

แม่ชมจ๋าเมื่อไหร่จะมาอยากอ่านมากเลย
กำลังลุ้นเลย

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 22 ธ.ค. 50 17:54:24 ]

ความคิดเห็นที่ 107

แม่ชมหายไปไหนค้า ใครเอาแม่ชมไปเอาคืนมาน้า^^

ยังรอแม่คำแพงกะพ่อมังกรอยู่นะค้า^^

จากคุณ : Lnpb28 - [ 22 ธ.ค. 50 21:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 108

อีกนานมั้ยชั้นก้อไม่ รู้อีกกี่เดือนหรือจะกี่ปี (เพลง))

มาอัพต่อไวนะจ๊ะแม่ชม

จากคุณ : rellizina* - [ 22 ธ.ค. 50 23:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 109

แม่ชมหายไปหลายวันแล้วนะเนี่ย ต้องไปแจ้งตำรวจไหมอ่ะ

จากคุณ : Peper_Old - [ 23 ธ.ค. 50 00:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 110

จ้ากกกกกกกก

มาแล้วแม่เป ไม่ต้องแจ้งตำรวจจจจจ -*-

แงๆ เหนื่อยอ่ะ -*- (บ่นอีก) ที่ผ่านมาเหนื่อยมากเลยจ้ะ ขอโทษด้วยที่หายไปนาน มาๆ แตกดีกว่า

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 01:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 111

ตามมาจ้า

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 01:43:40 ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป