PANTIP.COM : C6159585 [AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๗..{แตกประเด็นจาก C6131740} [Reality Show]

[AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๗..{แตกประเด็นจาก C6131740}

กราบบบสวัสดีทุกท่าน -*-

แงๆ ไม่ได้หายไปไหน หายไปทำงาน มีเวลาว่างอยู่เพียงน้อยนิด งานมันรุมเร้าเหลือเกิน ความจริงหลับไปแล้ว แต่ตื่นขึ้นมา -*-

เลยเอาวะ ไหนๆ ตื่นขึ้นมาแล้ว มาแต่งนิยายซะเลย พรุ่งนี้ไปทำงานต่อ -*- คืนนี้ได้เท่าไหนไม่รู้ แต่พรุ่งนี้อาจจะมีเวลาว่างตอนเย็น อาจจะเข้ามาอีกทีนะจ๊ะ

เพราะไม่อย่างนั้น ตั้งแต่จันทร์ก็คงยุ่งอีก เศร้าใจ -*-

บ่นอยู่นั่นแหละ 5555 มาทีก็มาซะดึก ขอโทษด้วยนะจ๊ะ และขอบคุณที่ยังตามอ่านและให้กำลังใจกันอยู่

มะ มาอ่านกันต่อ
.........................................................................

คำเตือน * นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงจากคณะนักล่าฝัน อะคาเดมี แฟนเทเชีย ปี 4 มิได้เป็นเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด ถ้าผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น 555555

ขอเชิญท่านหาความสำราญจากมนต์รักดอยทุยได้ ณ บัดนี้

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 01:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2

1

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 01:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3

2

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 01:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4

3

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 01:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5

ขอปาดเล็กน้อย .....แต่มาให้กำลังใจคนแต่งค่ะ
ไอ้รายการยุ่งชิบเป๋งนี่เข้าใจค่ะ ปลายปีนี่โคตรยุ่ง งานจากไหนไม่รู้ ทำยอด ตั้งแผนปีหน้า ปิดงบ
ตอนนี้ริแต่งฟิคเอง ยิ่งเศร้ากว่าเดิม ต้องอดตาหลับขับตานอนแต่งอีกตะหาก(เอ่อ เราจะบ่นเพื่อ?)

จากคุณ : แพม (=เราเอง=) - [ 23 ธ.ค. 50 02:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6

3

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 02:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7

สวัสดีค่ะ คุณแพม ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ บ่นได้ค่ะ เราก็บ่นบ่อยๆ -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 02:16:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8

บอนด์ยืนนิ่งอยู่หน้าห้องพักฟื้นคนไข้ สายตาของเขาที่มองเข้าไปนั้น แฝงความห่วงใยเต็มเปี่ยม เขาเพิ่งเดินเข้ามาหลังจากแอบดูจนรู้ว่าท่านหญิงปุ้มแล้วคณะเดินออกไปแล้ว

คิดแล้วสะท้อนใจตัวเอง ทำไมเราต้องหลบซ่อนแบบนี้ด้วย หรือว่าเรามันไม่คู่ควรกับเขาจริงๆ คิดดังนั้นแล้วจิตใจห่อเหี่ยว แต่ว่า เขาก็รีบคิดถึงคำพูดของบอลลูน เราต้องสู้เพื่อคนที่เรารักสิ...

คิดได้ดังนั้นบอนด์ก็มีกำลังใจขึ้น รีบเปิดประตูเข้าไปในห้องพักฟื้นคนไข้ทันที

เขาเดินเข้ามาในห้อง เห็นหญิงปองนอนอยู่ที่เตียงคนเดียวก็เดินเข้าไปหา

เดินเข้าไปจนชิดเตียงอย่างเงียบๆ เห็นหญิงปองนอนหลับอยู่ก็เลยไม่ปลุก ได้แต่ยืนมองเฉยอยู่ แค่นี้เอง..แค่นี้ก็มีความสุขเสียเหลือเกินแล้วสำหรับเขา แค่ได้มีโอกาสมองอยู่เฉยๆ แค่นี้เอง

แต่ดูเหมือนว่าความรู้สึกบางอย่างของคนทั้งคู่จะสื่อถึงกันได้ เพราะหญิงปองรู้สึกตัวขึ้นมาทันที เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นสายตาคู่หนึ่งมองอยู่

หญิงปองเห็นสายตาคู่นั้นแล้วต้องชะงัก มันเป็นสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกอ่อนหวาน มันสื่อถึงความหมายที่หัวใจรับรู้ได้ มันทำให้หัวใจของหญิงปองไหวหวั่น

มันสั่นไหวและรู้สึกรู้สมกับสายตาคู่นั้น มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด มันเร่งเร้าและรุนแรง ทั้งอ่อนหวานระคนขมขื่น เป็นความรู้สึกที่หญิงปองไม่เคยรู้สึกกับใคร แม้แต่กับชายทัน

และเพราะความรู้สึกนั้นทำให้หญิงปองต้องหลบสายตาด้วยความเก้อเขิน

บอนด์จับตามองคนที่นอนอยู่ตรงหน้า เมื่อเห็นว่าหญิงปองลืมตาขึ้นมาเขาก็ยิ้มให้ ถามเบาๆ “คุณหญิงเป็นยังไงบ้างครับ สบายดีหรือยัง”

“สบายดีแล้วค่ะ” หญิงปองตอบ ค่อยๆ มองคนที่ยืนชิดข้างเตียง เห็นว่าเขาอิดโรยและท่าทางเหนื่อยล้า รวมถึงอาจจะบาดเจ็บด้วย ก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเป็นห่วง

“แล้ว คุณบอนด์ละคะ เป็นยังไงบ้าง”

บอนด์มองสบตาหญิงปอง ถามเบาๆ “คุณเป็นห่วงผมหรอ”

สายตาคู่นี้อีกแล้วที่ทำให้หญิงปองพูดไม่ออก มันแรงกล้าบ่งบอกความรู้สึกจนหญิงปองไม่กล้าพูดออกไปว่าในใจนั้นเป็นห่วงเขามากเพียงใด

หญิงปองนิ่งไปจนบอนด์แปรเจตนาไปอีกทางหนึ่ง เขาหน้าเศร้าลงไป บอกหญิงปองว่า “ผมไม่น่าถามเลย คุณหญิงไม่ต้องตอบหรอกครับ ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องตอบ”

หญิงปองมองหน้า รีบถามทันที “ทำไมพูดอย่างนี้ละคะ”

“ผมลืมไปไงครับ ผมลืมตัวไป ไม่น่าจะหวังอะไรให้มากมายเลย จริงๆ แล้วผมไม่มีสิทธิอะไรเลยแม้แต่น้อย ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้ลำบากใจ”

พูดแล้วหันหลังทำท่าจะเดินออกไป แต่หญิงปองรีบเรียกเอาไว้ “เดี๋ยวค่ะ คุณบอนด์”

บอนด์ชะงัก หันมามอง หญิงปองรีบพูดทันที “ถ้าคุณคิดว่าที่ผ่านมาทั้งหมด เรื่องราวทั้งหมดที่หุบเขารักนิรันดร์ หญิงลำบากใจหรือไม่มีความสุข หญิงขอบอกนะคะ ว่าคุณคิดผิด”

บอนด์นิ่งอึ้งไป ถ้อยคำของหญิงปองบ่งบอกความหมายมากมาย มันเปิดเผยความรู้สึกของหญิงปองให้เขารับรู้ทีละน้อย อย่างน้อย เขาก็ได้รับรู้ว่า เธอไม่ได้รังเกียจเขา

บอนด์หันกลับ เดินมาหาหญิงปอง รอยยิ้มเขานั้นสดชื่นขึ้นทันที มันสอดประสานกับรอยยิ้มที่อ่อนหวานของเธอ

บอนด์เดินเข้ามาหาหญิงปอง เห็นรอยยิ้มนั้นแล้วอดใจไม่ไหว เอื้อมมือมากุมมือหญิงปองเบาๆ บอกว่า “ผมขอโทษนะครับ แต่ถ้าคุณหญิงจะกรุณา ก็ขอให้ผมได้บังอาจสักนิด”

มืออันอ่อนนุ่นในอุ้มมือที่แข็งแกร่งนั้น มิได้ขยับหนีแต่อย่างใด บอนด์หัวใจพองโต มองหน้าหญิงปองเมื่อสบตากันแล้ว โลกทั้งโลกก็เหมือนหยุดหมุน ทุกอย่างนิ่งงัน

ดวงตาของคนทั้งคู่กำลังสื่อสารถึงกัน ไม่ได้มีถ้อยคำใดเอื้อนเอ่ยออกมา แต่มันกระจ่างชัดอยู่ในหัวใจ

นานเท่าใดไม่รู้ได้ที่บอนด์ยืนกุมมือของหญิงปองอยู่อย่างนั้น เขาได้แต่บอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าช่วงเวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขที่สุด

แต่แล้ว โดยที่ทั้งคู่ไม่รู้ตัว ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น

“หญิงปอง นั่นทำอะไรน่ะ”

ทั้งสองสะดุ้ง หันไปมองที่มาของเสียงพร้อมกัน ท่านหญิงปุ้มกำลังยืนมองเขาทั้งสองอยู่ที่หน้าประตู

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 02:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9

หวัดดีค้าคุณชม นอนดึกจังเนอะ

จากคุณ : กล้วยปิ้งลูกโต๊ โต (กล้วยปิ้งลูกโต๊ โต) - [ 23 ธ.ค. 50 02:31:46 ]

ความคิดเห็นที่ 10

สวัสดีค่ะแม่ชม
มาอัพซะดึกเชียวนะค๊ะ ..

ซุ่มรออยู่นานนนนนนเร้ย.
เป็นกำลังใจให้แม่ชมต่อ ..

จากคุณ : dein schatz (b am* [bMWs]) - [ 23 ธ.ค. 50 02:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11

พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ เข้ามารออ่านต่อค่ะแม่ชม
เห็นใจคนงานหนัก แล้วยังเจียดเวลามาปั่นฟิคค่ะ เข้าใจคนหัวอกเดียวกัน

จากคุณ : ps_37 - [ 23 ธ.ค. 50 02:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12

ทั้งสองอึ้งไปอย่างทำอะไรไม่ถูก ท่านหญิงปุ้มเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว บอนด์รีบปล่อยมือหญิงปองทันที

“เธอเข้ามาทำอะไรที่นี่” ถามพร้อมกับจ้องบอนด์เขม็ง บอนด์ตอบอย่างนอบน้อม “ผมเข้ามาเยี่ยมคุณหญิงครับ ผมเป็นห่วงเธอ”

“มันจำเป็นมากหรอ ที่เธอจะต้องเข้ามาเยี่ยมถึงในนี้” ท่านหญิงปุ้มถามเสียงเข้ม และโดยไม่รอฟังคำตอบ ท่านหญิงหันมาหาหลานสาว “หญิงก็เหมือนกัน นึกยังไงให้เขาเข้ามาได้ถึงในนี้ ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกันมากมาย ทำแบบนี้มันไม่งามเลยนะ”

“แต่มันไม่ได้มีอะไรเลยนะคะท่านน้า คุณบอนด์เขาเป็นห่วง เขาก็เลยมาเยี่ยม” หญิงปองพยายามพูด แต่ท่านหญิงปุ้มส่ายหน้า “น้าเห็นว่ามันไม่จำเป็น”

พูดแล้วหันไปหาบอนด์ “ชั้นขอพูดตรงๆ เลยนะ จริงๆ แล้วเราก็ไม่น่าจะมีอะไรมาเกี่ยวข้องกันได้ ถ้าเธอบอกว่า เธอมาเยี่ยมหญิงปองเพราะเป็นห่วง ชั้นก็ขอบใจ แต่ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย”

บอนด์อึ้งไปทันทีเมื่อได้ฟังท่านหญิงพูด เขาเหลือบไปมองหญิงปองก็เห็นหน้าซีด ท่านหญิงพูดต่อไป “เธอเป็นผู้ชาย ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันมาก เข้ามาหาหญิงปองถึงในห้อง ไม่คิดว่ามันไม่งามบ้างหรือ ถ้าใครเขามาเห็นเข้า เขาจะว่ายังไง อีกอย่างหญิงปองก็มีคู่หมั้นแล้ว และกำลังจะแต่งงานกันในไม่ช้า เธอก็รู้นี่ ทำแบบนี้น่ะ ถ้าชายทันเขารู้จะว่ายังไง หญิงปองจะเสื่อมเสียแค่ไหน ถ้าต้องมีข่าวกับ...เอ่อ..” ท่านหญิงน้าหยุดไปนิดหนึ่งคล้ายกับไม่อยากพูด แต่บอนด์ที่ฟังอยู่เอ่ยขึ้นมาอย่างขมขื่น

“กับพวกงิ้ว พวกเต้นกินรำกินอย่างผมใช่ไหมครับ”

“คุณบอนด์ ทำไมพูดอย่างนั้น” หญิงปองเอ่ยออกมาทันที เมื่อเห็นสายตาที่แสดงความเจ็บปวดของบอนด์ “ท่านน้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

“ผมรู้ครับ ผมรู้ดี ที่ท่านหญิงพูดมาก็ถูกทั้งหมด” บอนด์หันมามองท่านหญิง ยิ้มหยัน “ผมไม่เพียงแต่ไม่เหมาะสมที่จะคบค้าสมาคมกับคุณหญิงเท่านั้น แต่ตัวผมเองจะทำให้คุณหญิงเสื่อมเสียอีกด้วย”

“ชั้นไม่อยากจะพูดอย่างนั้นนะ ชั้นรู้ว่าเธอทำมาหากินสุจริต แต่ว่า...” ท่านหญิงนิ่งไปคล้ายจะคิดคำพูดไม่ออก ราชนิกูลอย่างท่านหญิงจะพูดจาอะไรออกไปอย่างใจคิดนั้นคงจะไม่งามแน่

“แต่ว่า ชั้นไม่อยากให้ใครเขามาว่าหลานสาวของชั้น หวังว่าเธอคงจะเข้าใจนะ” ท่นหญิงพูดเสียงเรียบ แต่นัยน์ตานั้นแรงกล้า บ่งบอกความหมายบางอย่างที่บอนด์เห็นแล้วต้องนิ่งอึ้งไปเลยทีเดียว

มันไม่ใช่การดูถูกตำหนิติเตียนทางวาจาซึ่งคนอย่างท่านหญิงคงไม่ทำเช่นนั้น แต่สายตาของท่านหญิงที่มองมานั้นมันทำให้เขารู้สึกได้ยิ่งกว่านั้น

มันทำให้บอนด์ทนอยู่ไม่ได้อีกต่อไป เขามองหญิงปองด้วยดวงตาอันอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง แต่ต่อไปนี้ มันคงไม่มีอีกแล้วสินะ เขาคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว

อยากจะมองให้นานเท่านานแต่ก็ต้องฝืนถอนสายตาออกมา หันมาหาท่านหญิงปุ้ม “ผมไม่เคยคิดจะทำให้คุณหญิงเธอต้องเสียหาย ท่านหญิงไม่ต้องเป็นห่วง”

ท่านหญิงยิ้มนิดๆ “เห็นเธอพูดอย่างนี้ชั้นก็เบาใจ จริงๆ แล้ว ชั้นก็ไม่ได้รังเกียจอะไร แต่ว่าหญิงปองเขากำลังจะแต่งงานกับชายทันแล้ว ฤกษ์ก็หามาเรียบร้อยแล้ว”

พูดถึงตอนนี้หญิงปองหันมามองท่านหญิงทันทีด้วยความตกใจ “อะไรนะคะท่านน้า นี่หาฤกษ์ได้แล้วหรอคะ” หญิงปองถามแล้วอดมองไปที่บอนด์ไม่ได้ ก็เห็นเขายืนมองด้วยความเจ็บปวด

ท่านหญิงพยักหน้า “น้ากับท่านเจ้าคุ้มน่ะไปหามาแล้ว เมื่อกี้เจอท่านเจ้าคุ้มท่านมาเยี่ยมชายทัน อีกเดี๋ยวก็คงพาชายทันมาเยี่ยมหญิงหรอก ดีเหมือนกัน ได้พูดคุยกันเสียเลย หายเจ็บแล้วจะได้รีบมาเตรียมงาน”

“อะไรกันคะ ท่านน้า มันจะไม่เร็วไปหน่อยหรอคะ” หญิงปองแย้ง

“จะเร็วได้ยังไงจ๊ะ หลานน่ะหมั้นมานานแล้วนะ อะไรทุกอย่างก็เตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว ทุกอย่างลงตัวหมดแล้วนี่” ท่านหญิงน้ายังยิ้มเย็น หันมาบอกบอนด์ “วันงานก็เชิญเธอด้วยนะ ถือว่ามาร่วมแสดงความยินดีกับหญิงปองกับชายทันเขาก็แล้วกัน”

บอนด์อึ้งไปทันที มองหน้าหญิงปองแล้วหันมามองหน้าท่านหญิงตอบด้วยเสียงที่พยายามจะข่มให้เรียบที่สุด “ขอบคุณมากครับที่กรุณาชวน”

“ไม่เป็นไรหรอก ชั้นรู้ว่าเธอคงจะยินดีที่เห็นหญิงปองมีความสุข” ท่านหญิงยังพูดยิ้มๆ

“ครับ ผมยินดีมาก ที่จะได้เห็นคุณหญิงมีความสุข” บอนด์หันไปมองหน้าหญิงปองนิ่งๆ อีกครั้ง ก่อนจะตัดใจ “ผมขอตัวก่อนนะครับ” ว่าแล้วก็เดินออกมาจากห้อง

ถอนหายใจแล้วบอกตัวเองว่า ...เราควรจะยินดีที่เห็นคนที่เรารักมีความสุขกับคนที่คู่ควร สุดท้ายแล้ว ความฝันของเรา มันก็เป็นได้แค่ความฝันเท่านั้น มันไม่มีทางเป็นจริงไปได้ ไม่มีทางเลยสักนิด...

...ฉันมันไม่มีวาสนา ฝืนดวงชะตาก็คงไม่ได้ เห็นเธอนั้นไปดี ตัวฉันก็ดีใจ ฉันไม่หวังอะไร มากไปกว่านี้ ..เกิดแล้วตาย อีกกี่ครั้งยังไม่มีสิทธิ จะคิดว่าเรา ต่างเป็นคู่กัน เกิดแล้วตายอีกกี่ครั้ง ยังไม่เทียมทัน เธอกับฉัน ต่างกันเหมือนฟ้าดิน..

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 02:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 13

สวัสดีค่ะ ทุกคน ^_^ นอนดึกเหมือนกัน แหะๆ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 02:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14

แม่ชมมาแว้วววววววววววววววววววววววววว

ชาวดอยทุยอย่าลืมไปเลือกตั้งกันน้า อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 23 ธ.ค. 50 03:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 15

มังกรเดินคิดอะไรวุ่นวายสับสนอยู่ในใจ คิดไปคิดมาก็ส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่อยากจะคิดมันอีกแล้ว ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเหน็ดเหนื่อยเหลือเกินและแถมร่างกายก็ยังอ่อนล้าจากการต่อสู้ เขาจึงคิดว่าจะไปขอนอนให้น้ำเกลือสักหน่อย

แต่แล้วก็ได้ยินเสียงวิ่งตึงตังดังไล่หลังมา มังกรชะงักกึก เดาได้ทันทีว่าเป็นใคร เขาจึงเดินต่อไป

คำแพงนั่นเองที่วิ่งเข้ามา เมื่อตามมาทัน ก็ถามทันที “เฮ้ย เป็นอะไรอ่ะ อยู่ดีๆ ก็เดินออกมา”

มังกรเหลือบมามองคำแพง แล้วพูดเสียงเรียบๆ จับอารมณ์ไม่ถูก “ไม่ได้เป็นอะไรนี่ แต่ไม่รู้จะอยู่ทำไมก็เลยออกมาก็แค่นั้น”

“อ้าว นึกว่าจะอยู่ดูคุณหญิงปอง ไม่เป็นห่วงคุณหญิงปองแล้วหรอ” คำแพงถามทันที ตั้งใจรอฟังเต็มที่ แต่มังกรยังตอบเฉยๆ “ก็เป็นห่วง แต่เห็นว่าท่านหญิงมาแล้วก็เลยเบาใจ อีกอย่างคุณหญิงปองก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ถ้าเทียบกับชายธี”

“แล้วทำไมต้องเทียบกับชายธีด้วย” คราวนี้คำแพงเสียงเรียบขึ้นมาบ้าง จ้องหน้ามังกรเขม็ง มังกรไม่ตอบ ยังเดินต่อไปเรื่อยๆ แต่คำแพงไม่ยอม คว้าแขนไว้ “ไหนบอกมาดิ ทำไมต้องเอาเรื่องชายธีมาพูดตลอดเวลา”

มังกรหยุดเดินตามแรงดึงของคำแพง หันมามองคำแพงเต็มตา “ก็พูดเพราะรู้ไง ว่าชายธีเขาน่าเป็นห่วงมาก และแกก็เป็นห่วงเขามากไม่ใช่หรอ”

“แล้วทำไม ชั้นเป็นห่วงเขามากแล้วทำไม ชั้นรู้ตัวของชั้นดี แกไม่ต้องมาย้ำหรอก” คำแพงมองมังกร สบสายตาคู่นั้นของเขา สายตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและความรู้สึกบางอย่าง

“รู้ก็ดีแล้วนี่ เป็นห่วงเขาก็ดูแลเขาให้ดีแล้วกัน อย่าทำให้เขาเสียใจ ทุกอย่างมันจะได้ลงตัวสักที” ประโยคหลังมังกรเสียงขื่น

“หมายความว่ายังไงลงตัว อย่าคิดแทนคนอื่นได้ป่ะละ อย่าทำเป็นรู้ใจคนอื่นเขาหน่อยเลย” คำแพงพูดจริงจัง มังกรนิ่งไป ก่อนจะถอนหายใจ

“ชั้นเป็นเพื่อนแก เป็นเพื่อนชายธีด้วย ทำไมชั้นจะไม่รู้ใจ ก็เพราะชั้นรู้ใจไง ถึงได้บอกให้ดูแลกันให้ดี” มังกรพูดจบก็มองคำแพงนิ่ง แกะมือออกแล้วเดินออกไป คำแพงยืนมอง

ในใจนั้นมีความรู้สึกมากมายอัดแน่นอยู่ ตอนนี้มันสื่อออกมาทางดวงตา มันสื่อออกมาได้ชัดเจน มันเป็นความรู้สึกที่เก็บมานาน แต่มังกรไม่มีโอกาสได้เห็น เพราะเขาหันหลังเดินออกไปแล้ว

คำแพงยืนมองมังกรนิ่ง น้ำตาซึมออกมาด้วยความน้อยใจ ความไม่เข้าใจและความรู้สึกสุดท้ายที่ซ่อนเร้นเอาไว้ ตะโกนออกมาอย่าลืมตัว

“ไอ้บ้า แกมันบ้า แกไม่เคยเข้าใจความรู้สึกชั้นเลย”

มังกรชะงักกึกเมื่อได้ยินเสียงตะโกนนั้น มันเป็นเสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกและเสียงอันสั่นเครือนั้นทำให้เขาทนเดินต่อไปไม่ไหว เขาหันหลังกลับมา ก็พอดีกับที่คำแพงหันหลังกลับแล้ววิ่งออกไปเช่นกัน มังกรรีบวิ่งตามไปทันที

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 03:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16

ต่อมั๊ยคะ จะได้รอต้น-นุ่น

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 23 ธ.ค. 50 03:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แม่ชมจ๋า หลับไปแล้วเหรอ

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 23 ธ.ค. 50 03:48:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18

ท่าทางคำแพงจะวิ่งเร็วมาก เพราะเมื่อมังกรวิ่งตามพ้นมุนตึกไปก็ไม่เห็นคำแพงซะแล้ว มังกรยืนคว้าง นึกถึงคำพูดของคำแพงอย่างสับสนใจหัวใจ

ยังไม่รู้จะทำอะไรก็พอดีได้ยินเสียงผู้คนวุ่นวายกำลังมาตามทางที่เขายืนอยู่ มังกรหันไปมองก็เห็นผู้ใหญ่พิษณุเด่นมาแต่ไกล เขากำลังช่วยพยาบาลพัดชาเข็นเตียงคนไข้เข้ามา

คนที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ก็คือดนตรีนั่นเอง แถมยังมีลิงอีกตัวนอนอยู่ข้างดนตรีอีกต่างหาก

มังกรรีบวิ่งไปหาทันทีด้วยความเป็นห่วง “เฮ้ย ดน เอ็งไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

ดนตรีลืมตาขึ้นมามองเพื่อน แล้วยิ้มให้เพลียๆ “ข้ายังไม่ตายเว้ย แล้วเอ็งล่ะ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ไอ้แพงกับคนอื่นๆ ล่ะ แล้วพี่หลิงของข้าล่ะ ทุกคนปลอดภัยใช่ไหม”

มังกรอึ้งไปเมื่อดนตรีพูดถึงคำแพง แต่ก็ตอบเพื่อน “ทุกคนปลอดภัย ชายเดี่ยวกับชายธีเข้าห้องไอซียูแต่ปลอดภัยแล้วทั้งคู่”

ดนตรีได้ฟังก็ยิ้ม พยักหน้า “เออๆ ดีๆ” พูดได้แค่นี้ก็หลับตาลงไปอีก มังกรมองแล้วหันมาถามผู้ใหญ่พิษณุ “ผู้ใหญ่ครับ ดนมันไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ”

“คิดว่าไม่เป็นอะไรนะ แต่คงต้องเช็คอย่างละเอียดอีกที เพราะว่าดนตกหน้าผาน้ำตกรักนิรันดร์มาพร้อมเจ้าลิงน้อยเนี่ย น้องของเขา” ผู้ใหญ่พูดแล้วหันไปมองเจ้าลำยองที่ดูสะบักสะบอมไม่แพ้กัน

พัดชาช่วยเสริม “เดี๋ยวพี่จะพาดนเข้าห้องตรวจเลย มังกรไปนอนให้น้ำเกลือหน่อยเถอะ เดี๋ยวเป็นอะไรขึ้นมาจะแย่”

“แต่ว่า..ผม” มังกรจะบอกว่ากำลังตามหาคำแพงแต่พูดไม่ออก พัดชาส่ายหน้า ขัดขึ้นมาก่อน “ไม่ต้องแต่ละมังกร ไปตามคำแพงมานอนให้น้ำเกลือด้วยเลยนะ” ว่าแล้วพัดชากับผู้ใหญ่พิษณุก็เข็นเตียงพยาบาลผ่านไป ทิ้งมังกรให้ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างโดดเดี่ยว

ดนตรีถูกนำตัวเข้าไปในห้องตรวจอย่างละเอียด ส่วนเจ้าลำยองก็เข้าไปตรวจกับสัตว์แพทย์เช่นเดียวกัน เจ้าลำยองร้องลั่นโรงพยาบาลด้วยความไม่คุ้นเคย เปรี้ยวกับอลิสต้องมาช่วยจับมันเอาไว้

“เจี๊ยกๆๆๆๆ” มันร้องด้วยความตื่นกลัวผสมตื่นเต้น มองหาก็ไม่เห็นพี่ชายหรือพี่สาวของมันเลย มันก็เลยตะเกียกตะกายหนี แต่เปรี้ยวกับอลิสก็ไม่ยอมให้หนีไปได้

“เฮ้ย ลิส แกอย่าให้มันหนีไปได้นะ เดี๋ยวดนมันฟื้นขึ้นมาเอาตายเลย” เปรี้ยวร้อง เมื่อเห็นเจ้าลำยองทำท่าจะกระโดดลงจากเตียง อลิสกระโดดไปคว้ามันไว้ได้

“จับได้แล้ว” อลิสร้องอย่างดีใจ หันไปบอกเปรี้ยว “เมื่อไหร่หมอจะมาเนี่ย เปรี้ยว”

“เดี๋ยวคงมาแหละ” เปรี้ยวตอบ หันมามองเจ้าลำยองอย่างจริงจัง “ว่าไป เจ้าลิงนี่มันก็น่าเหมือนดนอยู่นะ แกว่าไหม”

อลิสหันมาพิจารณาลิงน้อยบ้าง แล้วก็พยักหน้ากับเพื่อน “เออ เหมือนจริงด้วย มิน่าล่ะดนมันยกให้เป็นน้อง”

“จำไม่ได้หรอสมัยเราเรียนมัธยม เราก็ล้อดนว่าเป็นไอ้ลิงเหมือนกัน” เปรี้ยวว่าแล้วหัวเราะ อลิสคิดแล้วพลอยหัวเราะไปด้วย

พอดีกับที่สัตว์แพทย์เข้ามาพอดี เจ้าลำยองต้อนรับหมอด้วยการตะกายหน้าหมอ -*- ทำเอาช่วยกันจับแทบไม่ทัน ความจริงแล้วเจ้าลำยองไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายร่างกาย มันเพียงแต่เป็นห่วงพี่ของมันและอยากจะไปหาพี่ของมันเท่านั้นเอง แต่ว่า ไม่มีใครเข้าใจมันเลย -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 03:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 19

มีแค่นี้น่ะค่ะ -*- ขอไปนอนก่อน เพราะต้องเตรียมตัวตื่นมาทำงาน เดี๋ยวตอนเย็นๆ มาต่อใหม่นะคะ ^_^

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 04:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20

ขอบคุณค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 23 ธ.ค. 50 04:09:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21

มาให้กำลังใจแม่ชม เหนื่อยหน่อยนะจ๊ะ

จะบอกว่าคนอ่านอ่านแล้วมีความสุข
ไม่รู้ว่าจะช่วยให้แม่ชมหายเหนื่อยขึ้นมาสักนิดได้หรือเปล่านะ

จากคุณ : ตุ๊กตาหมู - [ 23 ธ.ค. 50 08:21:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22

เอาชายเดี่ยวมาฝากแม่ชม ก่อนไปทำหน้าที่ประชาชนคนไทย...

จากคุณ : All bread - [ 23 ธ.ค. 50 11:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23

ไม่ใครเข้าใจลำยองเลย -*-
มังกรก็ไม่เข้าใจคำแพงซะงั้น
ท่านหญิงปุ้มก้ไม่เห็นใจบอนด์เลย

TOT

สุดท้ายก้อ
คิดถึงชายธี

จากคุณ : ขอบฟ้า (k*fah) - [ 23 ธ.ค. 50 12:13:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24

โอ้โฮ ปีนี้แม่ชมคงจะยุ่งขนาดหนักจริง ๆ นะเนี่ย เสาร์อาทิตย์ยังไม่เว้น
วันนี้เอาลิงดนมาฝากละกัน

จากคุณ : Peper_Old - [ 23 ธ.ค. 50 13:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25

ขอบคุณแม่ชมมากนะค่ะ
ที่ยังสละเวลาการทำงานที่แสนยุ่งมาแต่งละครต่อ
สนุกมากๆๆ เลยนะค่ะ
สะเทือนใจมากเลยอ่า ฉากคำแพงกะมังกร

ขอบคุณอีกครั้งที่แต่งละครสนุกๆมาให้อ่านค่ะ

จากคุณ : jejeejajar - [ 23 ธ.ค. 50 15:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26

แม่โช้มมมม แม่ชม

มีตอนที่ 32 -40 ในคลังทู้เก่ามั้ย

อ่านไม่ท้านนน T T

จากคุณ : Nok_Kii - [ 23 ธ.ค. 50 16:27:52 A:125.25.59.32 X: TicketID:157007 ]

ความคิดเห็นที่ 27

เข้ามาให้กำลังใจแม่ชมตามเคยจ๊ะ
มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ ชั้นกำลังลุ้นกับพ่อมังกรแม่คำแพงว่าจะเมื่อไหร่จะเข้าใจกันซะที

จากคุณ : Af FAN - [ 23 ธ.ค. 50 17:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 28

แงๆ ไปตามหากระทู้ในคลังมาแล้วค่ะ มีบางอันหายไป เข้าใจว่าต้องเป็นช่วงงานยุ่งแน่เลย -*- (มันก็ทุกช่วงแหละ) เลยหายไปบ้างเป็นบางกระทู้ เพราะลืมเก็บลงคลัง เรายิ่งหลงๆ ลืมๆ -*- เสียดายจัง -*-

เดี๋ยวจะหาเวลามาลงตอนที่หายไปให้ใหม่นะคะ -*-

ที่หามาได้

32.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2007/11/C5997065/C5997065.html
33.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2007/11/C6000967/C6000967.html
34.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2007/11/C6004639/C6004639.html
ตอนที่ 35 หายไป-*-
36.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2007/11/C6014432/C6014432.html
ตอนที่ 37 หายไป -*-
38.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2007/11/C6032762/C6032762.html
ตอนที่ 39 หายไป -*-
40.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2007/11/C6052199/C6052199.html

สรุป หายไป 3 ตอน จะเอามาลงให้ในกระทู้ใหม่นะคะ -*- เดี๋ยวขอตัวไปปั่นก่อน

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ธ.ค. 50 18:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 29

พ่อมังกร มองตาแม่คำแพงสิ จะได้รู้ใจแม่คำแพงของช้านซะทีT^T

จากคุณ : Lnpb28 - [ 23 ธ.ค. 50 19:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 30

อ่าาาาา...แม่ชมท่าทางจะงานยุ่งมากนะเนี่ย

ไม่ค่อยมาอัพเลย

คิดถึ๊งคิดถึง พ่อมังกร กะ แม่คำแพง

จากคุณ : rellizina* - [ 23 ธ.ค. 50 19:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31

พ้นเคราะห์มาแล้ว แต่ดูเหมือนชาวดอยทุยยังไม่พ้นโศกกันนะ

จากคุณ : Nusantara - [ 23 ธ.ค. 50 21:45:07 ]

ความคิดเห็นที่ 32

พ่อมังกรเพิ่งหายป่วย หน้ายังเซียวอยู่เลย

จากคุณ : Nusantara - [ 23 ธ.ค. 50 22:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 33

ขอบคุณมากๆจ้าที่มาอัพให้

ว่าแต่ แม่ชม...หาช่างน้ำเจอแล้วยังจ๊ะ ลอยไปถึงไหนแล้วก้ไม่รู้

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 24 ธ.ค. 50 01:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 34

วันนี้สงสัยจะไม่มาซะแล้ว รอคำแพงมังกรอยู่นะจ๊ะ
แม่ชมสู้ๆ ^ ^

จากคุณ : Af FAN - [ 24 ธ.ค. 50 01:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 35

อุ๋ย...
เจอแม่ชม ดีใจจัง แต่ยังรอคอยต่อไป

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 24 ธ.ค. 50 06:28:00 ]

ความคิดเห็นที่ 36

คำแพง มังกร T_T จะดราม่าไปถึงหน้ายยยย..

จากคุณ : เศร้านะเศร้า (Me-GotCha) - [ 24 ธ.ค. 50 09:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 37

เหอ เหอ ท่าทางจะยังไม่จบง่ายๆ ซะแล้ว

แม่ชมสู้ สู้ นะคะ

จากคุณ : แฟนคลับ แม่ชม (nong_PAB) - [ 24 ธ.ค. 50 09:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 38

แม่ชม...ไหนบอกว่าจะมาต่อตอนเย็น (เมื่อวาน) ไง

รอ ร้อ รอ

จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 24 ธ.ค. 50 09:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 39

รอต้น*นุ่นเจ้าค่ะ

จากคุณ : tidtee-genius - [ 24 ธ.ค. 50 11:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 40

รอ คำแพง กะ มังกร อยู่นะคะแม่ชม

เป็กำลังใจให้ค่า สู้ๆๆ

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 24 ธ.ค. 50 12:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 41

มาีรอต้นนุ่นเป็นพิเศษ แต่คู่อื่นก็สนใจนะคะ

จากคุณ : หนูศิ - [ 24 ธ.ค. 50 13:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 42

พาพ่อดนกะซานต้าลำยองมา Merry Xmas แม่ชมและชาวดอยทุยทุกคนค่ะ ^^

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 24 ธ.ค. 50 18:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 43

รอต้นนุ่นอยู่จ้า แม่ชมมาไวไวเน้อ

จากคุณ : หนูจั้ม - [ 24 ธ.ค. 50 19:32:27 A:58.9.21.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44

ต้นนุ่น หายไป Y_Y

จากคุณ : hoyakus - [ 24 ธ.ค. 50 20:04:41 ]

ความคิดเห็นที่ 45

สวัสดีค่ะ

จากซาร่า คาเฟ่ค่ะ

Merry Christmas ค่ะแม่ชมและชาวดอยทุย

จากคุณ : กะทิขาว - [ 24 ธ.ค. 50 20:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 46

เรื่องแต่ละคู่เข้มข้น+สนุกมากค่ะแม่ชม

รอคู่ต้น*นุ่นด้วยน้า

จากคุณ : -CheeRfulZ*-Noo*- (Noo_dcd2b) - [ 24 ธ.ค. 50 22:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 47

ดีจ้า แม่ชม..เช้า สาย บ่าย ค่ำ

ต้นคริสต์มาส Merry Christmas จ้ะ

กระดิ่ง hoho santa

จากคุณ : คำพู - [ 24 ธ.ค. 50 22:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 48

แม่ชมสู้ สู้ "Merry X'Mas & Happy New Year...[^_~ ]...นะจ๊ะ จากบ้านสีสันน้ำฝนจ้า"

จากคุณ : Monnut - [ 25 ธ.ค. 50 00:41:25 ]

ความคิดเห็นที่ 49

รอ ๆ ๆ

จากคุณ : Green_SkungK - [ 25 ธ.ค. 50 01:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 50

พรุ่งนี้จะมาดูแม่ชมหัวใจวาย 555+...
ช่างน้ำเป็นยังไงบ้างอ่ะ โปรดเฉลยซ่ะทีดิ (หรือว่าหนีไปหัดเล่นดนตรีซะงั้น)...เหอ ๆ

จากคุณ : ไปนอนได้แล้วววววววว (All bread) - [ 25 ธ.ค. 50 01:31:30 ]

ความคิดเห็นที่ 51

แม่ชมหายไปอีกแล้ว จะรู้ไหมเนี่ยว่าน้ำฝนมาแฮปปี้คริสมาส
เมื่อวานพ่อดนไปซ้อมคอนเสิร์ตเลยเอามาฝากจ้า

จากคุณ : Peper_Old - [ 25 ธ.ค. 50 01:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 52

#48 กีซซซซซซซซซซซซซซ นางเอกมางี้ แม่ชมต้องเปลี่ยนบทใหม่ป่าว ฮ่าฮ่าฮ่า

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 25 ธ.ค. 50 03:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 53

Merry Christmast ค่ะแม่ชม
กระดิ่ง ไม้เท้าลูกกวาด santa

ท่าทางจะเหนื่อยน่าดูแต่ก็ยังอุตส่าห์แบ่งเวลามาเขียนนิยายให้อ่านอีก
รอลุ้นคู่อื่นๆอยู่นะคะ แล้วก็รอด้วยว่าเมื่อไหร่น้ำจะกลับมา^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 25 ธ.ค. 50 10:38:39 ]

ความคิดเห็นที่ 54

แม่ชมมาเร็วๆนะ ช่างน้ำอุตส่าห์มาเยี่ยม

จากคุณ : MaYMerRy - [ 25 ธ.ค. 50 15:50:49 ]

ความคิดเห็นที่ 55

อะคุ อะคุ คุ คุ คุ คุ

แม่ชมยังไม่มา ฉานมารับ ความแฮปปี้ จากทุกคนแทนแล้วกัน คลั่งฟ้าขาว

ขอบคุณทุกท่านมากๆครับ และขอให้ทุกท่านมีความสุขมากๆเช่นกันครับ

โดยเฉพาะ จากช่างน้ำ#48นะจ๊ะ (อะหุ อะหุ มีฟามสุข 5555)

จากคุณ : ก็เขียวอยากแฮปปี้บ้างอ่า...T_T (Greenfree) - [ 25 ธ.ค. 50 17:28:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56

ตาเขียวไม่เกี่ยวมาเอี่ยวกับเขาได้ไง...-*-...

จากคุณ : ตาเขียวลืมเปรี้ยวแล้วเหรอ 555+ (All bread) - [ 25 ธ.ค. 50 21:48:26 ]

ความคิดเห็นที่ 57

เพิ่งเห็น ตาเขียวมีบล็อกแล้วววววววว รออ่านนะจ้ะ...เหอ ๆ

จากคุณ : All bread - [ 25 ธ.ค. 50 21:49:43 ]

ความคิดเห็นที่ 58

แม่ชมจ๊ะ

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 25 ธ.ค. 50 22:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 59

แฮ่ะ แฮ่ะ พาสามหนุ่มมาหา

แม่ชมมีไอสปายในครอบครอบหรือยัง

ยังไม่เห็นปกเลย วันนี้ยุ่งๆๆ
ไปถามแผงแรกบอกยังไม่ออก พรุ่งนี้ไปดูอีกที

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 25 ธ.ค. 50 23:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 60

แม่ชมจำได้มั้ย ตอนนี้สองหนุ่มถ่ายปกไปก็ร้องเพลงไป
ส่วนพี่ผู้ใหญ่อมยิ้มขำ

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 26 ธ.ค. 50 00:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 61

คริ คริ ลืมอวยพรวันหยุดเลย
ให้น้องชายคนเล็กทำหน้าที่แทนแล้วกัน

อย่าทำงานเยอะนัก พักผ่อนมั่งนะจ๊ะ สุขภาพแข็งแรงจ้า............

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 26 ธ.ค. 50 00:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 62

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ช่างน้ำมาหา มาก็ไม่บอกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

แงๆ งานยุ่งน่ะจ้ะ มีความสุขมากๆ นะจ๊ะช่างน้ำ และทุกๆคน

ขอบคุณมากที่ยังคิดถึงกัน และขอบคุณมากที่พาใครที่รักหลายๆคนมาอวยพรกันนะจ๊ะ

ป.ลิง พี่ทากลูกหมูจ๊ะ ไอสปายออกแล้วหรอ กรี๊ดดด
ป.ลิงอีกที ตาชา(เขียว) มั่วอีกแล้ว -*-
แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 50 03:28:14

จากคุณ : ชมเช้า - [ 26 ธ.ค. 50 03:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 63

บอลลูนแอบเดินเข้าไปในห้องไอซียู มองเห็นชายเดี่ยวนอนอยู่บนเตียง ก็รีบเดินเข้าไปหา

เดินไปจนชิดขอบเตียง เห็นชายเดี่ยวนอนหลับตา หายใจขึ้นลงเป็นระยะสม่ำเสมอ ท่าทางจะหลับเพราะอ่อนเพลียหรือเพราะฤทธิยาก็ไม่รู้ บอลลูนก้มลงมองหน้าคนที่นอนอยู่ด้วยความรู้สึกหลากหลาย

มันเป็นความรู้สึกที่บอลลูนเองก็บรรยายไม่ถูก ทำไมจึงต้องเกิดเป็นห่วงคนๆ นี้เสียมากมาย ทั้งที่เขาเป็นอะไรกับเราหรือก็เปล่า

บอลลูนนึกถึงชายทันขึ้นมาทันที แม้จะรู้สึกดีกับชายทันมาก เวลาที่เขาเป็นอันตรายก็เป็นห่วง แต่ว่า...มันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างกัน แตกต่างอย่างไรนั้นบอลลูนก็ไม่เข้าใจตัวเอง

สำหรับชายทัน บอลลูนรับรู้ถึงความอบอุ่นอ่อนโยนที่เขามีให้เสมอ มันเป็นเสมือนกำลังใจ เหมือนพลังที่ทำให้บอลลูนก้าวไปข้างหน้าได้อย่างมั่นใจ

มันทำให้บอลลูนเคยคิดว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับชายทัน มันคือ ความรัก แต่ตอนนี้ บอลลูนชักไม่แน่ใจ

ไม่แน่ใจว่าความรักที่มีให้ชายทันนั้น เป็นความรักแบบไหนกันแน่ และยิ่งเมื่อได้มาเห็นคนที่นอนอยู่ตรงนี้ บอลลูนก็ยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง

ชายเดี่ยวอย่างนั้นหรอ เขาเป็นคนที่เราไม่เคยคิดถึงมาก่อน และเป็นคนที่ไม่น่าจะมาเกี่ยวข้องกันได้เลย แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันล่ะ

ระหว่างที่บอลลูนกำลังคิดอยู่นั้นเอง ชายเดี่ยวก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ บอลลูนถึงกับเบิกตากว้างด้วยความดีใจ “ชายเดี่ยวฟื้นแล้ว”

ชายเดี่ยวปรับสายตาให้คุ้นกับแสงภายนอก สักครู่ก็จ้องมองคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง ก่อนจะยิ้มเพลียๆ “บอลลูนเป็นยังไงบ้าง บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

“บอลลูนไม่ได้เป็นอะไรเลย แค่อ่อนเพลียนิดหน่อย ชายเดี่ยวนั่นแหละ ต้องห่วงตัวเองให้มาก” บอลลูนรีบพูดทันที

“ชายไม่ได้เป็นอะไรนี่ “

“ไม่เป็นอะไรได้ไง นี่ชายเดี่ยวอยู่ในห้องไอซียูนะ แต่ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว” บอลลูนบอกพลางมองไปรอบๆ ถ้าไม่ลอบเข้ามาก็คงไม่ได้เห็น -*-

ชายเดี่ยวฟังแล้วยิ้มเศร้าๆ “แล้วนุ่นล่ะ เป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยไหม”

บอลลูนชะงักนิดหนึ่งที่ได้ฟังชายเดี่ยวพูด ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องรู้สึกเศร้าๆ หงอยๆ ด้วยก็ไม่รู้ แต่ก็ฝืนยิ้มตอบไปว่า “นุ่นปลอดภัยแล้ว ชายเดี่ยวไม่ต้องห่วง จริงๆ แล้วนุ่นเขาเป็นห่วงชายเดี่ยวมากนะ เขาก็เฝ้าชายเดี่ยวอยู่หน้าห้องไอซียู” พูดมาถึงตรงนี้แล้วหยุดนิดหนึ่ง คิดอะไรอยู่ในใจบางอย่าง

ก่อนจะถามออกมาเบาๆ “ผิดหวังใช่ไหมที่เห็นบอลลูน ไม่ใช่คนที่ชายเดี่ยวอยากเห็น” พูดออกไปแล้วก็อยากจะตามไปคว้าเอาคำพูดนั้นกลับมา ในใจตื่นเต้นแปลกๆ

“ใครว่าผิดหวัง สมหวังต่างหาก” ชายเดี่ยวตอบทันที ตอบโดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ ก็เขาจะคิดทำไมล่ะ ในเมื่อเขาตอบจากความรู้สึกแรกจริงๆ

นั่นทำให้บอลลูนอึ้งไป ก่อนจะถามออกมา “หมายความว่าไง”

“หมายความอย่างที่พูด” ชายเดี่ยวพูดแล้วยิ้มนิดๆ มองบอลลูนก่อนจะบอกว่า “ขอบคุณมากนะครับที่เป็นห่วงชาย”

“เอ้อ คือ...” ดวงตาสดใสของชายเดี่ยวที่มองมาทำให้บอลลูนเกิดอาการพูดติดขัด สาวมั่นอย่างบอลลูนน่ะหรือจะเป็นเช่นนี้ ถ้าอยู่ต่อหน้าชายทันก็ว่าไปอย่าง

“บอลลูนจำดอกบานไม่รู้โรยสีม่วงของเราได้ไหม” ชายเดี่ยวถามขึ้นมาเบาๆ ดวงตาสดใสที่มองบอลลูนนั้นมีความหมาย มันเป็นความหมายแห่งความเข้าใจในกันและกัน

และความเข้าใจในกันและกันนี่แหละ ที่จะเป็นบ่อเกิดของสิ่งวิเศษในหัวใจที่จะตามมา

....สมมุติว่าฉันรักเธอเพียงข้างเดียว แต่เธอไม่แลเหลียว รอเธอคนเดียวฉันคงเสียเวลา สมมุติว่าเธอเต็มใจให้รักมา มันคงไม่มีค่า บังเอิญถ้าฉันไม่ใส่ใจ …แต่ฉันกับเธอเราเสมอเราเท่ากัน ต่างคนต่างใจตรงกัน เราสอง...
เป็นความต้องการในใจ ที่คล้องจอง มีเราสองก็เพียงพอ คงเป็นเพราะ คงเป็นเพราะ เรารักกัน จะขอบคุณสวรรค์ชั้นใด...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 26 ธ.ค. 50 05:58:08 ]

ความคิดเห็นที่ 64

ต้นกับนุ่นนอนให้น้ำเกลืออยู่ในห้องพักฟื้นคนไข้แบบสองเตียง เพราะห้องเดี่ยวนั้นถูกจับจองไปจนหมดแล้ว ต่างคนต่างอ่อนเพลียทั้งคู่ แต่ก็ไม่มีใครหลับตาได้ลง

ต่างคนต่างเหลือบตามองกันไปมา เหมือนหยั่งเชิง แต่ไม่มีใครยอมเปิดปากพูดก่อน คงจะรอว่าใครจะมีความอดทนมากกว่ากัน

และดูเหมือนว่าเวลาผ่านไป ต้นจะเป็นฝ่ายที่ทนไม่ได้ เริ่มต้นขึ้นก่อน แต่เป็นการเริ่มต้นที่ประชดประชันอีกตามเคย -*- ใจจริงแล้วต้นไม่ได้อยากพูดอย่างนี้เลย แต่ไม่รู้ทำไม พอจะพูดทีไร มันต้องกลายเป็นประชดทุกที

“ป่านนี้หมอคงให้เข้าไปเยี่ยมชายเดี่ยวได้แล้วละมั้ง” พูดขึ้นมาลอยๆ นุ่นได้ยินแต่ทำเฉย

“เดี๋ยวให้น้ำเกลือถุงนี้เสร็จก็ไปได้แล้วละมั้ง หรือว่าถ้าอยากไปตอนนี้ก็เอาน้ำเกลือไปด้วยได้” ต้นยังพูดต่อ พลางเหลือบตามองคนที่นอนเตียงข้างๆ

ได้ผล คราวนี้คนเตียงข้างๆ หันมามองทันที “ถ้าต้นอยากไปมากก็ไปซะเองสิ” นุ่นพูดขึ้นมาทันที แม้ยามอ่อนแรง นุ่นก็ตาเขียวเรืองแสงได้ “อ๋อ รู้แล้ว ไม่อยากให้อยู่ที่นี่ก็บอกกันดีๆ ก็ได้ เดี๋ยวจะไปเอง”

นุ่นว่าแล้วทำท่าจะลุก ต้นรีบพูดขึ้นมาทันที “ไม่ใช่นะนุ่น” นั่นละ ถึงจะพูดความจริงในใจโดยไม่ประชดประชันกันได้สักที-*- “อย่าไปนะ” ประโยคหลังเขาเสียงเบา

และมันจึงทำให้นุ่นอ่อนลง “ตกลงจะเอายังไง จะให้ไปหรือไม่ให้ไป”

“ถ้าเอาอย่างที่ใจคิด ก็ไม่อยากให้ไป แต่เพื่อความถูกต้อง...” ต้นยังพูดไม่ทันจบ นุ่นขัดขึ้นมาทันที “ความถูกต้องของต้นคืออะไร ไหนบอกหน่อยสิ”

“ก็ชายเดี่ยวเขาเป็นคนช่วยชีวิตนุ่นไว้ นุ่นก็ควร...” ต้นพูดมาถึงตรงนี้ก็หยุดไป พูดไม่ออก นึกเจ็บตัวเองเหลือเกินที่ไม่สามารถช่วยนุ่นได้ ทำไมไม่เป็นเรานะ ทำไม

“นุ่นก็นึกถึงบุญคุณของชายเดี่ยวเสมอ ซึ้งใจเสมอ ถ้ามีโอกาส นุ่นก็จะต้องตอบแทนชายเดี่ยว แล้วนุ่นควรจะทำอะไรอีก ไหนต้นบอกมาสิ” ประโยคหลังนุ่นเสียงขื่น มองต้นนิ่งๆ

และสายตานั้นเองที่ทำให้ต้นทนไม่ได้ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมาจากเตียง พาสายน้ำเกลือมาด้วย เดินเข้ามานั่งที่ข้างนุ่น มองสบตานุ่นแล้วตอบเสียงขื่นไม่แพ้กันว่า “ต้นจะบอกอะไรได้ ต้นมีสิทธิจะบอกอะไรได้ ต้นไม่ได้เป็นคนๆนั้น คนที่ช่วยนุ่นไว้ในยามที่นุ่นมีอันตราย ต้นจะมีสิทธิอะไรล่ะ”

คิดแล้วต้นก็สะท้อนใจตัวเอง “ต้นนึกเจ็บใจและก็เสียใจเสมอ ที่ต้นช่วยนุ่นไม่ได้” พูดแล้วก้มหน้าลงอย่างเศร้าๆ แต่นุ่นกลับเอื้อมมือมากุมมือต้นไว้เบาๆ

“ไม่มีใครกำหนดอะไรได้หรอกในโลกใบนี้ ไม่เห็นต้องเสียใจเลย”

ต้นเงยหน้าขึ้นมาทันที มองมือที่กุมมือตัวเองอยู่และมองนุ่น เห็นว่ายิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน ต้นก็อดที่จะหัวใจชื่นบานไม่ได้ รอยยิ้มของเธอ กำหนดความรู้สึกในหัวใจเขาได้ด้วยหรอ

“ไม่โกรธใช่ไหม ที่ต้นช่วยนุ่นไม่ได้”

“ไม่โกรธหรอก แต่จะโกรธ ถ้าต้นพูดอะไรแบบที่ผ่านมาอีก” นุ่นบอกทันที ยิ้มพร้อมตาเขียวเรืองแสง นั่นทำให้ต้นยิ้มออกมาทันที ก่อนจะบอกเสียงอ่อยว่า “ไม่ได้อยากพูดแบบนั้นหรอก แต่ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี ก็ต้นไม่ได้เป็นคนช่วยนุ่นนี่นา”

“เลยต้องทำตัวเป็นพระเอก ว่างั้น”

คราวนี้ต้นหัวเราะ กระชับมือนุ่นไว้แน่นขึ้น พลางบอกว่า “เป็นพระเอกที่น่าหมั่นไส้มากเลยใช่ไหม”

“รู้ตัวก็ดีแล้วนี่ ละครกี่เรื่องกี่เรื่อง พระเอกนางเอกก็ประชดประชันกันตลอด เราเป็นคนดูยังอึดอัดแทนเลย ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน จะสนุกก็แค่คนแต่งเท่านั้นแหละ” นุ่นพูดแล้วค้อนนิดๆ ไม่รู้ว่าค้อนให้ใคร

“ใช่ ต้นรู้ว่าพูดประชดประชันกันมันไม่ดี เราอุตส่าห์ไม่ทะเลาะกันแล้วนะ เราไม่ทะเลาะกันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว” ต้นพูดพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อหวนไปนึกถึงวันเก่าๆ

“เมื่อก่อนถึงทะเลาะกันก็มีความสุข อาจจะเป็นเพราะเรายังเด็ก” นุ่นเองก็อดนึกไปถึงวันเก่าๆ ไม่ได้เช่นกัน

วันที่ทั้งสองคนยังอยู่ในวัยมัธยมปลาย เรียนหนังสือที่โรงเรียนมัธยมโคกสาริน ต้องแอบนั่งรถไฟไปเรียนด้วยกันโดยที่ไม่มีใครรู้

แม้ว่าทั้งสองคนจะมีความรู้สึกที่ดีต่อกันแต่ก็ไม่มีอะไรเสียหาย จนกระทั่ง...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 26 ธ.ค. 50 06:02:30 ]

ความคิดเห็นที่ 65

“ต้น..” เสียงเรียกนั้นปลุกทั้งสองจากภวังค์ ตื่นจากความทรงจำที่สวยงาม และเมื่อมองไปที่ประตู เขาทั้งสองก็เห็นความจริง เจ๊เป็ดยืนอยู่ที่นั่นพร้อมครูมวยฮีจงและครูมวยเร

ยังไม่ทันที่จะมีใครพูดอะไร เจ็เป็ดก็โดนดันตัวกระเด้งเข้ามาในห้อง คนที่ดันก็คือกำนันไก่และแม่ก้อยนั่นเอง

“นุ่น...” เสียงกำนันไก่เรียก ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นต้นนั่งอยู่ข้างเตียงนุ่น แถมยัง แถมยังจับมือนุ่นอีกต่างหาก “เฮ้ย ปล่อยลูกสาวข้าเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวปั๊ดเจอลูกซอง”

ต้นกับนุ่นสะดุ้ง รีบปล่อยมือออกจากกันทันที เจ๊เป็ดหันมามองกำนันไก่ทันที “นี่กำนัน ลองมาทำอะไรลูกชายชั้นสิ ชั้นไม่ยอมจริงๆ ด้วย”

“อ้าว เจ๊ ก็ลูกชายเจ๊น่ะ มาแต๊ะอั๋งลูกสาวผม เจ๊ก็เห็นอยู่ ไหนบอกว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันแล้วไง เรื่องเมื่อก่อนก็ทีนึงแล้วนะ”

“โอ๊ย เรื่องเก่าๆ อย่าเอามาพูดได้ไหมกำนัน นี่จะบอกให้นะ ว่าลูกชายชั้นน่ะ เขาชอบหนูแมว เขาไม่ได้ชอบลูกกำนันซะหน่อย” พูดแล้วหันไปหาลูกชาย พูดเสียงเขียว “ต้น กลับมาที่เตียงเดี๋ยวนี้”

“แม่ครับ แต่ว่า....”ต้นจะค้านเจ๊เป็ดรีบห้าม “ไม่มีแต่นะต้น เดี๋ยวถ้าพร้อมเมื่อไหร่ แม่จะไปสู่ขอหนูแมวให้ และถ้าหายเมื่อไหร่ ก็ย้ายออกจากห้องนี้ไปเลย”

“ลูกชายเจ๊ไม่ชอบลูกสาวผมก็ดีแล้ว เพราะเมื่อกี้นี้ ท่านหญิงปุ้มท่านโทรมาหา บอกว่าจะหมั้นหมายคุณชายเดี่ยวให้กับลูกสาวผม เพราะคุณชายเดี่ยวน่ะ เขารักลูกสาวผมมาก ถึงกับยอมเสี่ยงชีวิตไปช่วย ยังไง ลูกสาวผมก็ต้องแต่งงานกับคุณชายเดี่ยว”

“พ่อกำนัน...” นุ่นเรียกทันที แต่พ่อกำนันไม่ฟัง “ไม่ต้องกลัวนุ่น พ่อจะจัดการทุกอย่างให้เอง ถึงเราจะไม่มีเชื้อมีตระกูลเท่าคุณชาย แต่เราก็มีฟาร์มใหญ่โตที่สุดของดอยทุย ไม่ได้น้อยหน้าใครเหมือนกัน เดี๋ยวถ้าหาย เราก็จะย้ายออกจากห้องนี้ทันที”

ต้นกับนุ่นหันมามองหน้ากันด้วยความหวั่นเกรง หันมามองผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายแล้วกลุ้มใจเหลือเกิน นี่เราจะแก้ปัญหากันยังไง

จากคุณ : ชมเช้า - [ 26 ธ.ค. 50 06:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 66

กี๊สสส แม่ชมมม ตื่นเต้นนนน แวะขึ้นไปอ่านก่อน 55

จากคุณ : palmpotter - [ 26 ธ.ค. 50 06:05:15 ]

ความคิดเห็นที่ 67

เนี่ยอ่ะจ้ะ ปั่นได้เท่านี้เองคืนนี้ -*- เดี๋ยวว่างแล้วมาใหม่นะ (กระซิบ) ขนาดเมื่อวานเขาหยุดกันชั้นยังไม่ได้หยุดเลย ทำงานหนักอีกต่างหาก -*-)

เดี๋ยวไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานก่อนน้า -*- ฮือๆ ...แต่งกับงานมานานพอแล้ว ได้เวลาแห่งการนอกใจ ...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 26 ธ.ค. 50 06:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 68

โห แม่ชม รักษาสุขภาพบ้างนะจ๊ะ ทำงานที่ไหนเนี่ยะ ทำไมใช้งานโหดขนาดนี้ เดี๋ยวจะไปฟ้องกรมแรงงานให้นะ อิๆๆ

มาให้กำลังใจเหมือนเดิมจ๊ะ

จากคุณ : หนูศิ - [ 26 ธ.ค. 50 09:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 69

มาเป็นกำลังใจให้แม่ชม

แต่อุอุ เรามาต่อท้ายหนูศิเลยอะ งั้นแสดงอุดมการณ์สักนิด ต้น นุ่น สู้สู้

จากคุณ : ตุ๊กตาหมู - [ 26 ธ.ค. 50 11:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 70

แม่ชมเป็นกรรมการนับคะแนนเลือกตั้งที่มิลานเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า เค้าหยุดกันก็ไม่ได้หยุด

รักษาสุขภาพน้า ^^

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 26 ธ.ค. 50 11:53:58 ]

ความคิดเห็นที่ 71

โห อ่านนิยายแล้วสงสารแม่ชมจัง ทำไมงานถึงได้เยอะแยะมากมายได้ขนาดนั้น

จากคุณ : Peper_Old - [ 26 ธ.ค. 50 12:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 72

ขอฝากจ้า ดนตรีใส่แว่นด้วยน่าร๊ากกกกกกกก

จากคุณ : Peper_Old - [ 26 ธ.ค. 50 14:23:30 ]

ความคิดเห็นที่ 73

แม่ชมมาต่อแล้ว
สู้ๆนะคะ งานเยอะตอนนี้เอาไว้พักยาวทีเดียวตอนปีใหม่ละกันเนอะ^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 26 ธ.ค. 50 14:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 74

เป็นกำลังใจให้แม่ชมเสมอ
รักนะ จุ๊บจุ๊บ

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 26 ธ.ค. 50 23:16:42 ]

ความคิดเห็นที่ 75

แม่ชมจ๋า เอารูปพ่อดนมะวานมาฝากค่า

ชอบเสื้อตัวนี้ของพ่อดนจัง ^_^

จากคุณ : -CheeRfulZ*-Noo*- (Noo_dcd2b) - [ 26 ธ.ค. 50 23:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 76

กำ ลืมรูป

จากคุณ : -CheeRfulZ*-Noo*- (Noo_dcd2b) - [ 26 ธ.ค. 50 23:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 77

พ่อดนของแม่ชมน่ารักมากเลยจ้ะ
รู้สึกรักพ่อดนมากขึ้นอีกแร้ว

จากคุณ : -CheeRfulZ*-Noo*- (Noo_dcd2b) - [ 26 ธ.ค. 50 23:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 78

แม่ชม อย่าลืมงวดนี้เลขเด็ด 888
อีกสองวันรวย

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 27 ธ.ค. 50 00:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 79

มาให้กำลังใจแม่ชมด้วยคนนะคะ

จะปีใหม่แล้ว เผื่อว่า แม่ชมจะยังไม่มาอัพฟิคต่อ
ขออวยพรตอนนี้เลยนะ

ขอให้แม่ชม มีความสุขมากๆ คิดอะไร ก็ขอให้ได้อย่างที่อยากได้นะคะ ขอให้งานที่ทำสำเร็จลุล่วงด้วยดี จะได้มีเวลาว่างมาเอาใจแฟนฟิคเยอะๆ (เอ๊ะ เหมือนขอให้ตัวเองเลย 555)

Happy New Year 200มิว ค่า

จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 27 ธ.ค. 50 01:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 80

เข้ามากรี๊ด ค.ห. 48แบบดีเลย์

แอบหมั่นไส้ ค.ห. 55 ทำไมรู้ดีเยี่ยงนี้ ปกติไม่เคยเข้าทีงี้โผล่มาเชียว-*-

สวัสดีปีใหม่ช่าวดอยทุกท่านล่วงหน้าด้วยนะคะ เซอร์ไพส์

จากคุณ : MikaRin - [ 27 ธ.ค. 50 12:45:21 ]

ความคิดเห็นที่ 81

สู้สู้ค่ะแม่ชม

จากคุณ : t_tas - [ 28 ธ.ค. 50 09:07:05 ]

ความคิดเห็นที่ 82

สามหนุ่มรหัสรักวีแปด มายืนรอแม่ชม...นานแค่ไหนก็จะรอ

........................................................
สวัสดีปีใหม่แม่ชมและแฟนฟิคของแม่ชมทุกท่าน

สดชื่น แข็งแรง สมองแจ่มใส ตลอดปีหนูจ้ะ

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 28 ธ.ค. 50 18:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 83

มาแล้วจ้า ทุกคน -*-

ชั้นไม่ได้ไปเป็นกรรมการเลือกตั้งที่มิลานหรอกจ้ะ 555 เพียงแต่งานที่ทำอยู่เขาไม่หยุดเท่านั้นเอง

พรุ่งนี้ไปทำงานอีกวันหนึ่งน่าจะหยุดได้ละ ดีใจจังพี่น้อง

ขอบคุณทุกๆ คนนะคะที่คอยให้กำลังใจ ยังรอกันเสมอ แถมเอารูปมาฝากอีก ขอบคุณสำหรับพรปีใหม่ด้วยค่ะ

เดี๋ยวปีใหม่แล้วจะมาสวัสดีปีใหม่อย่างเป็นทางการอีกครั้งนะคะ เดี๋ยวแตกเรือนก่อนดีกว่า

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ธ.ค. 50 19:51:42 ]

ความคิดเห็นที่ 84

ตามมาๆ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ธ.ค. 50 20:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 85

เซ็งเป็ดนะเนี่ย ต้นกะนุ่นเอ๊ย ชีวิตจริงก็โดนกีดกัน ในนี้ยังโดนอีกน่าสงสารจริงๆ

จากคุณ : kahsan (kahzan) - [ 29 ธ.ค. 50 09:18:10 ]

ความคิดเห็นที่ 86

คุณชมเช้า คะ
คือเพิ่งเข้ามาอ่านใหม่อ่ะคะ
อ่านได้ถึงตอนที่ 28 แล้ว
แต่ตอนที่ 29 - 43 มัน หายไปค่ะ
ช่วยหน่อยนะคะ กำลังสนุกเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ

จากคุณ : เนส (expedition) - [ 1 ม.ค. 51 17:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 87

ขอโทษอีกทีค่ะ ตอนที่ขาดคือ 29,30, 31 และ 35 , 37, 39, 41, 42, 43
ขอบคุณล่วงหน้าคะ

จากคุณ : expedition - [ 1 ม.ค. 51 18:12:03 ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป