PANTIP.COM : C6182043 [AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๘..{แตกประเด็นจาก C6159585} [Reality Show]

[AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๘..{แตกประเด็นจาก C6159585}

สวัสดีจ้าทุกท่าน

อ่ะแน่ะ มาเร็วนะวันนี้ งานก็ยังยุ่งเหมือนเดิม แต่เห็นว่ามันก็ใกล้จะสิ้นปีแล้ว จะปีใหม่แล้ว เราก็ควรจะพักผ่อนบ้างใช่ไหมจ๊ะ 555

ปีใหม่ไม่ได้ไปไหนเลย คงจะอยู่ปั่นนิยายต่อให้จบแหละจ้ะ เพราะใกล้จบเต็มที (แต่ยังไม่ใช่ตอนสองตอนนี้นะ) และก็ทำงานด้วย ไปไหนไม่ได้เลย

งั้นคืนปีใหม่ ถ้าว่างก็มาเยี่ยมเยียนที่เรือนได้นะจ๊ะ มาสวัสดีปีใหม่กันอย่างเป็นทางการ

ส่วนตอนนี้ มาอ่านกันต่อดีกว่า
.........................................................................

คำเตือน * นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงจากคณะนักล่าฝัน อะคาเดมี แฟนเทเชีย ปี 4 มิได้เป็นเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด ถ้าผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น 555555

ขอเชิญท่านหาความสำราญจากมนต์รักดอยทุยได้ ณ บัดนี้

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ธ.ค. 50 20:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2

1

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ธ.ค. 50 20:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3

2

จากคุณ : Usess - [ 28 ธ.ค. 50 20:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4

3

จากคุณ : Usess - [ 28 ธ.ค. 50 20:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5

4

มาช่วยขนเรือน แม่ชมคงไม่ว่าอะไรนะคับ ^ ^

จากคุณ : Usess - [ 28 ธ.ค. 50 20:30:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6

ไม่ว่าหรอกค่ะคุณ Usess ขอบคุณมากๆ ^__^
แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 50 20:39:40
แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 50 20:39:09

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ธ.ค. 50 20:30:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7

เย่ๆๆแม่ชมมาแล้ว
มารออ่านนะค๊าแม่ชม

จากคุณ : Ms.TheYayah (Ms.TheYayah) - [ 28 ธ.ค. 50 20:41:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8

งั้นลงต่อเลยครับ

อัดอั้นหลายวันแล้วครับ

รอพ่อมังกร กับ แม่คำแพง มาตกลงปลงใจกันซะที งอนง้อ อยู่นานสองนานแล้ว

จากคุณ : Usess - [ 28 ธ.ค. 50 20:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9

ชายทันและหลิงหลิงหันไปมองเห็นท่านเจ้าคุ้มเวียงเหนือที่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนที่ท่านจะเดินเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ

“ชายกำลังจะทำอะไร” ท่านเจ้าคุ้มถามเสียงเรียบ

“ชายมาเยี่ยมหลิงครับ ชายเป็นห่วง” ชายทันตอบ นั่นทำให้สีหน้าของท่านเจ้าคุ้มเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ชายลืมสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อแล้วหรอ”

ชายทันอึ้งไปทันทีเมื่อได้ฟัง ท่านเจ้าคุ้มหันไปหาหลิงหลิง “เธอก็เหมือนกัน ลืมสัญญาแล้วยังงั้นหรอ”

หลิงหลิงเองก็อึ้งไป ทั้งสองคนหันมามองหน้ากัน แล้วหันไปมองท่านเจ้าคุ้ม “หมายความว่ายังไงครับท่านพ่อ ท่านพ่อมีสัญญาอะไรกับหลิง”

“แล้วท่านเจ้าคุ้มมีสัญญาอะไรกับคุณชาย ไหนบอกว่าคุณชายไม่รู้เรื่องนี้ไงคะ” หลิงหลิงเองก็ถามขึ้นมาทันทีเช่นกัน ชายทันขมวดคิ้ว

“ไม่รู้เรื่องนี้งั้นหรอ ไม่รู้เรื่องไหน มีเรื่องอะไรที่ผมไม่รู้งั้นหรอ” ชายทันถามด้วยความสับสน

“เรื่องมันก็ไม่มีอะไรมาก และที่สำคัญมันก็ผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไปเถอะ” ท่านเจ้าคุ้มรีบกลบเกลื่อนทันที สัญญาที่ทั้งสองให้ไว้กับท่านนั้น มันผูกมัดคนสองคนไม่ให้กลับมาเหมือนเดิม ท่านก็รู้ดี เมื่อถึงเวลานี้ ท่านจึงอยากให้เรื่องมันจบลงโดยเร็วที่สุด

“ผมให้ผ่านไปไม่ได้หรอกครับท่านพ่อ เรื่องผมกับหลิง ผมคงยอมให้มันผ่านไปไม่ได้แล้ว” ชายทันพูดขึ้นมาอย่างเด็ดเดี่ยว

“หมายความว่ายังไง” ท่านเจ้าคุ้มเริ่มเสียงดังขึ้นเล็กน้อย

“ท่านพ่อครับ ผมกับหลิง..”ชายทันยังพูดไม่ทันจบ ท่านเจ้าคุ้มก็ขัดขึ้นมาซะก่อน “หยุดเดี๋ยวนี้นะชาย ชายอย่าพูดออกมาเป็นอันขาด อย่าทำให้พ่อต้องผิดหวังอีกเป็นครั้งที่สองเลย”

ท่านเจ้าคุ้มพูดแล้วหันไปหาหลิงหลิง “เธอเองก็เหมือนกัน รักษาสัญญาให้ดี จำได้ไหม สัญญาที่เคยให้ไว้”

หลิงหลิงหน้าเศร้าลงไปทันที มองชายทันแล้วมองท่านเจ้าคุ้ม “จำได้ค่ะ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ดิฉันรับปากอะไรแล้ว ดิฉันก็ต้องทำตามนั้น”

“คุณรับปากเรื่องอะไร ทำไมคุณไม่บอกผม ทั้งที่มันเป็นเรื่องของผม ผมจะไม่มีสิทธิรู้เลยหรอ ผมอุตส่าห์ทำเพื่อคุณ ทำเพื่ออนาคตของคุณ”

“แล้วคิดว่าชั้นไม่ทำเพื่อคุณงั้นหรอ คุณไม่รู้หรอก ว่าเพื่อคุณแล้ว ชั้นต้องเจออะไรมากมายแค่ไหน”

“นั่นมันเป็นเรื่องที่เธอสมควรทำอยู่แล้ว ถ้าเธอเห็นแก่ชายทัน เธอก็ต้องทำอย่างนั้น” ท่านเจ้าคุ้มพูดขัดขึ้นมาทันที

“ใช่สิคะ ดิฉันทำได้ แต่การที่ท่านเจ้าคุ้มส่งคนมาลอบกัดดิฉันทีหลัง ทั้งๆ ที่ดิฉันก็ทำตามสัญญาทุกอย่าง แบบนี้มันหมายความว่ายังไงคะ” หลิงหลิงเองก็สวนตอบทันที

“ชั้นจำเป็นต้องทำเพื่อความแน่ใจ” ท่านเจ้าคุ้มพูดออกมาได้แค่นั้น ชายทันก็ขัดขึ้น

“นี่ตกลงผมจะรู้อะไรบ้างไหมครับ ผมจะมีสิทธิรู้อะไรบ้างไหม” หันไปหาท่านเจ้าคุ้ม “ท่านพ่อ ในชีวิตผม ผมทำตามหน้าที่มาตลอด ทำในสิ่งที่ท่านพ่อเห็นว่าผมควรทำ ผมไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง แต่เรื่องหัวใจของผม แค่เรื่องเดียว ผมไม่มีสิทธิตัดสินใจเองเลยหรอครับ”

ท่านเจ้าคุ้มฟังลูกชายแล้วนิ่งอึ้งไป ความทรงจำเก่าๆ ฉายชัดขึ้นมาในความคิดคำนึง

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ธ.ค. 50 20:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10

หายไปไหนอะ

จากคุณ : แวนนา - [ 28 ธ.ค. 50 21:02:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11

แม่โชมม

คิดถึงง สกั๊งบ๊องงงงๆๆ

ตัวเล็กกก

จากคุณ : cool_pamz - [ 28 ธ.ค. 50 21:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12

รอพ่อมังกร กับแม่คำแพงต่อไป

จากคุณ : Usess - [ 28 ธ.ค. 50 21:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13

ตามมาส่งกำลังใจค่ะ

จากคุณ : raw sugar - [ 28 ธ.ค. 50 21:13:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14

ปูเสื่อพักชมโฆษณา...

จากคุณ : moonshine19 - [ 28 ธ.ค. 50 21:29:53 ]

ความคิดเห็นที่ 15

ท่านเจ้าคุ้มฟังลูกชายแล้วนิ่งอึ้งไป ความทรงจำเก่าๆ ฉายชัดขึ้นมาในความคิดคำนึง

เมื่อหลิงหลิงสอบได้ทุนไปเรียนดนตรีคลาสสิคที่อเมริกาแล้วชายทันก็ขอท่านเจ้าคุ้มตามไปเรียนต่อด้วย โดยที่ท่านเจ้าคุ้มไม่รู้เหตุผลที่แท้จริง

หลิงหลิงกับชายทันได้เรียนที่เมืองเดียวกัน ทั้งสองแชร์อพาทเมนต์อยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้มีอะไรเสียหายแม้แต่น้อย ที่อพาทเมนต์เล็กๆนั่น เหมือนเป็นบ้านหลังเล็กๆ ของทั้งสองคน มันเป็นที่ที่อยู่แล้วมีความสุขเหลือเกิน

ทั้งสองคนช่วยกันติวหนังสือเรียน ช่วยกันทำงานบ้าน การเรียนก็ไปได้ดี อีกทั้งความรักก็เบ่งบานขึ้นเรื่อยๆ ตามวันเวลาที่ผันผ่านไป

แต่แล้วเรื่องนี้ก็ล่วงรู้ถึงหูของท่านเจ้าคุ้ม ท่านโกรธมาก เพราะไม่ต้องการให้ชายทันมาคบค้าสมาคมกับทายาทคณะงิ้วที่ไม่มีเชื้อมีสาย อีกทั้งเป็นพวกเต้นกินรำกิน และท่านเจ้าคุ้มยังติดต่อทาบทามหญิงปองเอาไว้ให้ชายทันแล้วด้วย

ท่านจึงเดินทางมาถึงที่อพาทเมนต์โดยด่วน และได้พบกับหลิงหลิง

“เธอทำแบบนี้ ไม่เห็นแก่หน้าชายทันเขาบ้างหรอ เสียดาย ชั้นอุตส่าห์ให้ทุนเธอมาเรียน แต่เธอกลับมาทำแบบนี้” ท่านเจ้าคุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

“แต่เราไม่ได้ทำอะไรเสียหายเลยนะคะ และดิฉันก็ตั้งใจเรียนให้คุ้มค่ากับทุนที่ท่านให้มา” หลิงหลิงแย้ง แต่ท่านเจ้าคุ้มส่ายหน้า “ชั้นไม่ได้หมายถึงเรื่องเรียน ชั้นหมายถึงเรื่องชายทัน เธอจะว่ายังไง”

“เราเอ่อ เรา” หลิงหลิงอ้ำอึ้ง ยิ่งเห็นสายตาท่านเจ้าคุ้มแล้วไม่กล้าพูด

“ถ้าเธอรักชายทัน” ท่านเจ้าคุ้มพูดขึ้นมาทันที “เธอต้องนึกถึงอนาคตของเขา เขาเป็นลูกชายคนเดียวของชั้น เจ้าของดอยทุย เธออย่าลืมสิ”

“ดิฉันไม่เคยลืมค่ะ และก็ไม่เคยคิดจะทำให้คุณชายต้องเสื่อมเสีย”

“แต่สิ่งที่เธอพูดมันค้านกับสิ่งที่เธอทำ” ท่านเจ้าคุ้มสวนตอบ “การที่เธอมาอยู่กับชายทันก็ทำให้เขาเสื่อมเสียมากแล้ว เธอก็รู้นี่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ หรือว่าเธออยากให้ชายทันต้องอับอายที่มีคนมาซุบซิบนินทา”

หลิงหลิงนิ่งอึ้งทันที นึกสะท้อนใจตัวเอง นี่เราเป็นคนด้อยค่าถึงเพียงนี้เชียวหรือ เมื่อเห็นสายตาของท่านเจ้าคุ้มที่เต็มไปด้วยความดูถูก หลิงหลิงก็หน้าเศร้า

“ชั้นไม่อยากคิดนะ ว่าเธอรักชายทันจริงหรือเปล่า หรือเพราะเห็นว่าเขาเป็นทายาทของดอยทุย เธอไม่น่าหวังรวยทางลัดแบบนี้ และอีกอย่าง เธอคงไม่รู้ ว่าชายทันน่ะ เขาลำบากใจที่จะอยู่ที่นี่ ลำบากใจที่จะคบกับเธอ แต่ที่เขาต้องทนอยู่ทุกวันนี้ เป็นเพราะเขาสงสารเธอ เธอเองก็คงไม่อยากให้เขาทรมานใจใช่ไหม” ท่านเจ้าคุ้มสำทับ และนั่นทำให้หลิงหลิงรู้สึกเจ็บแสบที่สุด

“ถ้าการที่ดิฉันคบกับคุณชายทันแล้วคุณชายทันจะต้องทุกข์ทรมานใจ แล้วตัวดิฉันเองจะต้องโดนหมิ่นเกียรติขนาดนี้ ดิฉันก็ยินดีที่เดินออกไปจากชีวิตของคุณชายทัน…” หลิงหลิงพูดมาถึงตรงนี้ท่านเจ้าคุ้มก็ยิ้ม งานนี้ง่ายกว่าที่คิด แต่ประโยคต่อมาของหลิงหลิงทำให้ท่านเจ้าคุ้มหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของดิฉันกับคุณชายทัน ดิฉันขอได้ยินจากปากคุณชาย ว่าเขาไม่ต้องการจะอยู่ที่นี่ เพียงแค่นี้เท่านั้นเอง เพราะยังไงเราก็ต้องพูดกันก่อน” หลิงหลิงพูดแล้วนึกถึงชายทัน ในใจนั้นยังไม่อยากเชื่อ ว่าชายทันจะเป็นอย่างที่ท่านเจ้าคุ้มพูด

“เห็นทีจะไม่จำเป็นแล้วล่ะ”ท่านเจ้าคุ้มยิ้มนิดๆ ก่อนจะพูดต่อ “เพราะชายทันเขาขนของออกไปจากที่นี่แล้ว”

หลิงหลิงชะงักทันที หันไปมองรอบๆ ก็รู้สึกผิดสังเกต จึงรีบเปิดประตูห้องนอนของชายทันเข้าไปก็พบว่า ข้าวของทั้งหมดของชายทันหายไปแล้ว

รีบหยิบโทรศัพท์มาโทรหาชายทัน แต่ก็ไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลขปลายสาย หลิงหลิงนิ่งอึ้ง

นี่มันหมายความว่า สิ่งที่ท่านเจ้าคุ้มพูดเป็นความจริงน่ะสิ หลิงหลิงคิดในใจอย่างปวดร้าว

ราวกับท้องฟ้ามืดมิดลงในทันที หัวใจของหลิงหลิงคล้ายแยกออกจากกัน มันแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ อย่างไม่มีชิ้นดี มันทำให้เจ็บปวดรวดร้าวไปหมด

และถ้อยคำของท่านเจ้าคุ้มก็ยิ่งตอกย้ำให้หลิงหลิงเจ็บปวดขึ้นไปอีก

“ชายทันไม่ได้ล่ำลาอะไรเธอหรอกนะ เมื่อชั้นมาถึงเขาก็บอกว่าเขาอยากไปจากที่นี่ แล้วเขาก็แพ็คกระเป๋าออกไปเลย เธอก็คิดดูแล้วกันว่าเขารู้สึกยังไง”

หลิงหลิงนิ่งอึ้ง นี่มันอะไรกัน จริงๆ แล้วไม่ว่าท่านเจ้าคุ้มจะพูดว่าอะไร หลิงหลิงก็ไม่เชื่อ เพราะเชื่อมั่นในตัวของชายทันเสมอ แต่ว่า เขาไปจริงๆ เขาเก็บข้าวของไปจริงๆ อย่างที่ท่านเจ้าคุ้มบอก แล้วจะให้หลิงหลิงไม่เชื่อได้อย่างไร

นี่เขาเดินออกจากชีวิตและหัวใจเราไปจริงๆ แล้ว เขาเห็นความรักที่เรามอบให้มันไม่มีค่าอะไรเลย หลิงหลิงคิดอย่างเศร้าศร้อย

เสียงท่านเจ้าคุ้มดังขึ้น “เธอคงเข้าใจแล้วใช่ไหม ว่าทำไมเขาถึงต้องไป ถ้าเข้าใจแล้วก็อย่าไปรบกวน อย่าไปยุ่งกับเขาอีก บางที ถ้าชายทันตั้งใจเรียน รีบกลับมาช่วยพัฒนาดอยทุยมันก็น่าจะดีและเหมาะสม มากกว่าที่จะมีข่าวเสื่อมเสียกับเธอ”

หลิงหลิงยังเงียบอยู่อย่างไม่รู้จะพูดอะไรได้ ท่านเจ้าคุ้มมองหน้า จ้องตาหลิงหลิง “สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก เพื่ออนาคตของเขา ถ้าเธอรักเขาจริง”

หลิงหลิงนิ่งไป พูดไม่ออก

“หรือว่า เธอจะไปตามเขากลับมา อย่าทำให้ชั้นคิดว่าเธอหวังเงินของชั้นเลยนะ”

พอจบกระโยคนี้เท่านั้น หลิงหลิงตาวาวขึ้นมาทันที จ้องท่านเจ้าคุ้มเขม็ง “ดิฉันสัญญา จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับคุณชายอีก ที่สัญญาไม่ใช่เพราะกลัวว่าท่านจะเห็นว่าดิฉันหิวเงิน อยากได้เงินท่าน เพราะดิฉันรู้ตัวเองดี ว่ามีศักดิ์ศรีพอ แต่ที่ดิฉันยอมสัญญา ก็เพราะว่า ดิฉันเห็นแก่คุณชาย”

ท่านเจ้าคุ้มได้ฟังแล้วแอบยิ้มอย่างพอใจ รีบพูดทันที “ชั้นก็คิดแล้ว ว่าเธอต้องเห็นแก่ชายทัน”

หลิงหลิงฟังถ้อยคำของท่าเจ้าคุ้ทแล้วเบือนหน้าหนี มองไปรอบๆ อพาทเมนต์ด้วยความอาวรณ์ เราคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว เพราะว่าที่นี่เป็นอพาทเมนต์ของชายทัน

และเหมือนท่านเจ้าคุ้มจะจับตาดูหลิงหลิงอยู่ “เธอจะอยู่ที่นี่ต่อไปก็ได้ ชั้นไม่ว่าอะไร และชายทันก็คงไม่ว่าอะไร” ท่านเจ้าคุ้มหยั่งเชิง เมื่อเห็นหลิงหลิงส่ายหน้าก็ยิ้มอย่างพอใจ

“ดิฉันคงไม่รบกวนหรอกค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ ดิฉันจะไปเก็บข้าวของเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณชายทันไม่อยากอยู่ที่นี่กับดิฉัน ดิฉันก็ไม่ควรเห็นแก่ตัว ครอบครองเอาไว้คนเดียว”

พูดแล้วหลิงหลิงก็รีบเดินเข้าห้องไปเก็บข้าวของทันที คิดว่าจะไปขออาศัยอพาทเมนต์ของเพื่อนสักพักหนึ่ง เพราะตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้ว

เมื่อเก็บของเสร็จออกมาจากห้องก็เห็นท่านเจ้าคุ้มยังนั่งอยู่ หลิงหลิงจึงเดินเข้าไปหา “ดิฉันลาล่ะค่ะ หวังว่าคงจะไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก”

“ถ้าเธอรักษาสัญญา ก็คงไม่มีปัญหา” ท่านเจ้าคุ้มว่ายิ้มๆ หลิงหลิงเมินหน้าหนี แล้วเดินออกไปจากอพาทเมนต์ทันที

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ธ.ค. 50 21:33:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16

สู้สู้นะคะแม่ชม

จากคุณ : t_tas - [ 28 ธ.ค. 50 21:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17

สู้ๆแม่ชมมม

อมิตตาพุธ รักแพง หลงแพง รักแพง หลงแพง

จากคุณ : cool_pamz - [ 28 ธ.ค. 50 22:02:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18

สงสารชายทันกับหลิงหลิง ฮือๆ T^T

ปอลอ..แม่ชม..เอาพ่อดนเมื่อครั้งมาย่ำแดนไข่มุกอันดามันมาฝากจ๊ะ :')

จากคุณ : Me-GotCha - [ 28 ธ.ค. 50 23:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19

อาหลิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เศร้าได้อีก รันทดได้อีก

จากคุณ : moDa aNt - [ 28 ธ.ค. 50 23:46:00 ]

ความคิดเห็นที่ 20

สู้ๆจ้า แม่ชม

จากคุณ : rellizina* (rellizina*) - [ 28 ธ.ค. 50 23:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21

มาปูเสื่อให้กำลังใจแม่ชม และเป็นแถวหน้ารอพ่อมังกร แม่คำแพง เค้าเคลียร์กัน รอมาหลายวันแล้ว แม่ชมจัดให้ทีนะจ๊ะ

จากคุณ : Af FAN - [ 29 ธ.ค. 50 00:14:01 ]

ความคิดเห็นที่ 22

แต่ชีวิตของแม่หลิงจะรันทดไปไหนจ๊ะ แม่ชม อิชั้นสงสารรรร T___T

ปล.แม่ชมสงสารจะหลับอักแล้ว --"
แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 50 00:35:52

จากคุณ : Af FAN - [ 29 ธ.ค. 50 00:21:49 ]

ความคิดเห็นที่ 23

โถน่าสงสาร ต่อสู้กับกองทัพบุกรุกป่า แลวยังต้องต่อสู้กับศัตรูหัวใจอีก
ต้น นุ่น ของฉัน จะรันทดไหมหึ

จากคุณ : ตุ๊กตาหมู - [ 29 ธ.ค. 50 00:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24

น่าสงสารหลิงหลิงจัง
จะเป็นยังไงต่อนะ มาต่อเร็วนะค่ะ คู่อื่นด้วย ลุ้นมากเลยค่ะ

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 29 ธ.ค. 50 02:03:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25

การี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แม่ชม..........

แม่ชมสู้ๆๆๆ

มารอแม่คำแพงกะพ่อมังกรต่อนะจ๊ะ^^

***ว่าแต่พ่อมังกรกะแม่คำแพงของช้านจะมีน้องต๊ะแตงเหมือนที่พ่อบุญออบกะเจ้าเปรี้ยวมีน้องชิงช้าอ่ะป่าวอ่ะจ๊ะ คริๆๆ เขิลลลล>///<

จากคุณ : Lnpb28 - [ 29 ธ.ค. 50 02:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 26

โหว..........พี่หลิง อย่างนี้นี่เอง ฟังเรื่องรักพี่หลิงพี่ทันแล้ว น้ำตารื้น..

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 29 ธ.ค. 50 05:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 27

สงสารหลิงๆ จังเลย

จากคุณ : หนูศิ - [ 29 ธ.ค. 50 08:45:09 ]

ความคิดเห็นที่ 28

เจ้าคุ้มใจร้าย!

จากคุณ : moonshine19 - [ 29 ธ.ค. 50 09:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 29

นั่นเป็นเรื่องในอดีตที่ผ่านมานานแล้ว
เปิดเผยซักที หลิงหลิงจะได้มีความสุขมั๊ยนะ
ลุ้นๆๆ

จากคุณ : Nusantara - [ 29 ธ.ค. 50 13:47:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30

สวัสดีปีใหม่จากบ้านคู่กัดค่ะ^^

จากคุณ : MikaRin - [ 29 ธ.ค. 50 21:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 31

เอาช่างน้ำมานั่งอ่านหนังสือรอแม่ชมด้วย...เหอ ๆ

ป.ลิง...ตาเขียวหลานป้าถ้าล่องลอยอยู่แถวนี้ จะบอกว่าเจอเรื่องเพ้อเจ้อที่บล็อกเก่าแล้วนะ...บ้าจริง ๆ 555+

จากคุณ : All bread - [ 30 ธ.ค. 50 01:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 32

มาแล้ววววจ้า

ขอโทษนะจ๊ะ เมื่อคืนเผลอหลับไปอ่ะ -*- เมื่อวานก็ไปทำงานทั้งวันน่ะจ้ะ -*- แหะๆ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 30 ธ.ค. 50 06:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 33

เมื่อหลิงหลิงออกไปจากอพาทเมนต์แล้ว สักครู่หนึ่งชายทันก็มาถึง เขาทำท่าตกใจที่เห็นท่านเจ้าคุ้มนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก

“ท่านพ่อ มาได้ยังไงครับ ไหนว่าจะให้ชายไปรับที่สนามบิน แล้วของที่สั่งให้ซื้อได้แล้วนะครับ” ชายทันรีบเดินมาหาท่านเจ้าคุ้ม รู้สึกผิดสังเกตเล็กน้อย แต่ไม่ทันได้คิดอะไร ก็เมื่อเช้าตอนที่กำลังเรียนอยู่นั้น ท่านเจ้าคุ้มก็โทรมาหาบอกว่าจะมาเยี่ยม และสั่งให้เขาไปซื้อไวน์มาเลี้ยงฉลอง ต้องเป็นไวน์มีชื่อจากไร่องุ่นของคนฝรั่งเศสที่อยู่นอกเมืองออกไป ชายทันก็ดั้นด้นไปซื้อมาให้ คิดว่าเมื่อถึงเวลาแล้วจะไปรับท่านเจ้าคุ้มที่สนามบิน

และจะชวนหลิงหลิงไปรับด้วย แต่ว่ายังไม่ทันได้บอกหลิงหลิงเพราะเห็นว่ากำลังเรียนอยู่ เมื่อซื้อของเสร็จก็กลับมาที่อพาทเมนต์ เพื่อจะรอเวลาไปรับท่านเจ้าคุ้ม แต่กลับเห็นท่านนั่งอยู่ที่นี่เสียแล้ว

“พ่อมาก่อนเวลาก็เลยมาเลยน่ะ” ท่านเจ้าคุ้มเอ่ยเสียงเรียบ “ชายมานั่งนี่สิ”

ชายทันเดินมานั่งข้างท่านพ่อ เสียงท่านกล่าวต่อไปว่า “อยู่ที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง”

“ชายก็สบายดีครับ การเรียนก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ชายมีเรื่องจะบอกท่านพ่อ” ชายทันพูดมาถึงตรงนี้ก็อึกอักเล็กน้อย แต่ก็รวบรวมความกล้า เพราะเราไม่ได้ทำอะไรเสียหาย “ชายกับหลิง เอ่อ เรา...”

“พ่อรู้แล้ว” ท่านเจ้าคุ้มรีบพูดออกมาซะก่อน ทำเอาชายทันชะงัก “ท่านพ่อรู้ได้ยังไงครับ”

“มันไม่สำคัญหรอกว่าพ่อรู้ได้ยังไง แต่ว่าชายทำอย่างนี้ไม่ถูกเลยนะ ชายคิดถึงพ่อบ้างไหม ไม่กลัวว่าคนอื่นเขาจะรู้บ้างหรอ”

“แต่เราไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับ เราอยู่ด้วยกันก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายเลย เรารักกันนะครับท่านพ่อ” ชายทันพูดออกมาทันที

“ชายพูดออกมาได้ยังไง นี่ลืมไปแล้วหรอว่าหน้าที่ของเราคืออะไร ชายน่ะเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อ เจ้าของดอยทุย ชายมีหน้าที่ที่จะต้องสืบทอดต่อจากพ่อ ทั้งชื่อเสียงเกียรติยศ ชายจะมารักกับคนธรรมดาอย่างนั้นไม่ได้ ใครรู้เข้าพ่อจะเอาหน้าไปใว้ที่ไหน และอีกอย่าง ชายก็รู้ว่าพ่อทาบทามหญิงปองให้ชายแล้ว แล้วพ่อจะไม่เสียคำพูดหรือไง”

“แต่ว่าท่านพ่อ ชายไม่ได้รักหญิงปอง ชายรักหลิง”

“รักมากกว่าพ่อด้วยหรือเปล่า” ท่านเจ้าคุ้มเอ่ยเสียงเรียบ นั่นทำให้ชายทันอึ้งไป “ถ้ารักมากกว่าพ่อ ชายก็ทำเลย อยากทำอะไรก็ทำเลย ไม่ต้องคิดถึงพ่ออีก”

“โธ่ ท่านพ่อทำไมพูดอย่างนั้นล่ะครับ ชายรักท่านพ่อ” ชายทันเสียงอ่อนลง

“ถ้ารักพ่อก็ทำตามที่พ่อขอไม่ได้หรือลูก เลิกคบกับเขาซะเถอะ ลูกไม่เพียงแต่ช่วยพ่อ แต่ว่าลูกก็ช่วยเขาด้วย เรื่องนี้ถ้ามีคนรู้เข้า คนที่จะเสียหายก็คือผู้หญิง ลูกคิดดูดีๆ”

ชายทันนิ่งไป ในใจนั้นสับสนไปหมด อยากจะทำเพื่อท่านพ่อเหลือเกิน แต่ว่าหลิงหลิงก็เป็นคนที่รัก

ท่านเจ้าคุ้มเห็นชายทันกำลังสับสนก็สำทับขึ้นมาอีกว่า “พ่อเห็นว่ามียูที่หนึ่งก็เหมาะกับลูก เป็นยูที่ดังมากเลยนะ ระดับลูกน่ะเขาต้องรับแน่นอน ย้ายไปอยู่ที่นั่นเถอะ อย่าถือว่าพ่อสั่งเลยนะ แต่ชายต้องคิดถึงหน้าที่ของชาย ถ้าไม่รักพ่อ ไม่คิดถึงพ่อ ชายจะไม่ทำก็ได้”

ชายทันยังนิ่งอึ้ง มันเร็วเกินไป เร็วเหลือเกินที่จะให้ตัดสินใจอะไรตอนนี้ อีกทั้ง เรายังไม่ได้เจอหลิงหลิงเลย ยังไม่ได้ล่ำลากันเลย

“แต่ว่าชายยังไม่ได้เจอหลิง ชายอยากจะพูดกับหลิงก่อนน่ะครับ”

“ยิ่งพูด ชายก็จะตัดใจลำบาก ไหนๆ ถ้าชายตัดสินใจแล้ว ก็อย่าเจอกันเลย นี่พ่อก็สั่งคนมาขนของชายไปหมดแล้วนะ”

“อะไรนะครับ ท่านพ่อ ขนของชายไปหมดแล้ว” ชายทันตกใจ แต่ท่านเจ้าคุ้มพยักหน้ารับ “ใช่ เพราะพ่อรู้ว่าชายต้องเห็นแก่พ่อมากกว่าคนอื่น หรือว่าพ่อเข้าใจผิดไป”

ชายทันอึ้งไปทันที ก่อนจะตอบว่า “ใช่ครับ ท่านพ่อสำคัญที่สุด”

“ไม่ใช่แต่พ่อน่ะลูก หน้าที่ของลูกก็สำคัญเช่นกัน ลูกมีหน้าที่มากมายรออยู่ที่ดอยทุย อย่าเอาเรื่องนี้มารบกวนเลย สัญญากับพ่อได้ไหม ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก”

ชายทันมองหน้าท่านพ่อ เห็นสายตานั้นแล้วชายทันก็ปวดร้าวเหลือเกิน มันเป็นความเจ็บที่คงไม่มีใครเข้าใจ เจ็บที่เราต้องเลือกสิ่งที่สำคัญในชีวิต โดยทิ้งสิ่งที่สำคัญกับหัวใจไป

แต่ชายทันก็ตัดสินใจบอกท่านพ่อ “ชายสัญญาครับ เพื่อท่านพ่อกับหน้าที่ที่รออยู่”

ท่านเจ้าคุ้มได้ฟังก็ยิ้มอย่างสมใจ ตบบ่าชายทันเบาๆ “สมแล้วที่เป็นลูกพ่อ เป็นลูกชายคนเดียวของพ่อ ลูกคงไม่ทำให้พ่อผิดหวังใช่ไหม”

ชายทันพยักหน้ารับ “ครับ ท่านพ่อ” แต่ในใจนั้นเศร้าลึกซึ้งจนไม่สามารถเงยหน้ามาสบตากับท่านพ่อได้

จากคุณ : ชมเช้า - [ 30 ธ.ค. 50 06:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 34

หลังจากที่ชายทันย้ายอพาทเมนต์และย้ายมหาวิทยาลัยไปแล้ว หลิงหลิงเองก็ดร็อปเรียนเช่นกัน บอกเพื่อนเพียงสั้นๆ ว่าจะออกไปทำงานร้องเพลงที่คณะละครเวทีเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ โดยจะไปแสดงตามเมืองต่างๆ บ้าง ตามเมืองไกลออกไปต่างรัฐบ้าง ลึกๆ แล้ว หลิงหลิงรู้ดี ว่าทำไมตัวเองต้องซมซานออกมาไกลขนาดนั้น มันไม่ใช่เพราะประสบการณ์อะไรนั่นหรอก แต่มันเป็นเพราะ หลิงหลิงเจ็บปวดเกินกว่าที่จะทนอยู่ในสถานที่ที่คุ้นชินนั้นได้

แล้วหลิงหลิงก็กลับมาเรียนอีกครั้ง คราวนี้มุมานะตั้งใจเรียนเต็มที่จนสามารถจบได้ก่อนกำหนด แต่เมื่อกลับมาถึงดอยทุย กลับมีข่าวลือแพร่สะพัดออกไปว่า หลิงหลิงมีข่าวเสียหายเมื่อครั้งเรียนอยู่ที่อเมริกา

คนที่แพร่กระจายข่าวนี้ก็คือ ส่องแสง ซึ่งเป็นลูกน้องของท่านเจ้าคุ้ม เคยอยู่อังกฤษมาก่อน และอ้างว่าเคยไปเห็นหลิงหลิงพักอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่อเมริกา ไม่เป็นอันเรียนหนังสือ ทำตัวเหลวไหลจนเรียนไม่จบ

ส่องแสงมีหลักฐานก็คือภาพถ่ายของหลิงหลิงกับผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ว่ากี่ภาพก็ถ่ายไม่ชัดสักภาพ เป็นภาพหลิงหลิงกับผู้ชายคนนั้นกำลังเดินเข้าอพาทเม้นต์บ้าง หรือไม่ก็พากันเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้บ้าน

และเพราะภาพถ่ายนี้จึงทำให้ชาวดอยทุยเชื่อ และรู้สึกผิดหวังกับหลิงหลิงมาก เพราะหลิงหลิงคือตัวแทนของชาวดอยทุย เป็นคนที่เรียนเก่งความประพฤติดี เป็นที่รักของทุกคนแถมยังเป็นนางเอกงิ้วฝีมือดีที่ไม่มีใครทาบติด เมื่อมีข่าวเสียหายออกมาอย่างนี้ จึงเป็นเรื่องที่น่าตกใจเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะชาวตลาดที่มักได้ดูงิ้วของคณะนางพญามู่หลานบ่อยๆ เพราะโรงงิ้วอยู่ที่ตลาด ต่างพากันผิดหวังและพลอยรู้สึกไม่ดีกับหลิงหลิง จนเมื่อหลิงหลิงกลับมา ความรู้สึกของทุกคนจึงกลายเป็นด้านลบไปหมด

หลิงหลิงพยายามแก้คำกล่าวหา แต่เมื่อถูกถามว่าคนในรูปเป็นใคร หลิงหลิงก็ได้แต่อึ้ง

แม้จะเจ็บช้ำจากเขามากเท่าไหร่ แม้จะเสียใจที่เขามีใยดี แต่สุดท้ายแล้วก็ยังอดห่วงเขาไม่ได้ ห่วงชื่อเสียงและอนาคตของเขา ผู้คนจะว่าอย่างไร ถ้าคนอย่างเขาจะมายุ่งเกี่ยวกับคนอย่างเรา

หลิงหลิงจึงไม่สามารถตอบได้ว่าผู้ชายในรูปเป็นใคร นั่นจึงทำให้ชาวดอยทุยยิ่งเชื่อเข้าไปใหญ่ว่าข่าวของส่องแสงเป็นความจริง หลิงหลิงก็ได้แต่นิ่งเงียบไม่สามารถพูดอะไรได้มากไปกว่านั้น

และผลกระทบของเรื่องนี้คือ ไม่มีใครจ้างงิ้วของคณะอีก จะมีบ้างเพียงงานประปราย หรืองานในหมู่บ้านอื่น ตำบลอื่น

ทำให้ความเป็นอยู่ในคณะค่อนข้างลำบาก หลิงหลิงพยายามแก้ปัญหาอย่างเต็มกำลังความสามารถ ทุกคนในคณะก็เช่นกัน พยายามช่วยกัน ออกไปรับงานต่างตำบล อำเภอ ทำให้พออยู่กันได้

และหลิงหลิงเองก็ยังหวังจะให้บอลลูน ทายาทนางเอกงิ้วของตนได้สอบชิงทุนไปเรียนต่อเมืองนอกเหมือนที่ตัวเองเคยไป เพราะรู้ดีว่า บอลลูนนั้นมีความสามารถและมีพรสวรรค์ จะต้องมีอนาคตที่ดีมากกว่าการเป็นนางเอกคณะงิ้วจนๆ อย่างนี้ หลิงหลิงหวังให้บอลลูนที่หลิงหลิงรักเหมือนน้องสาวได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้

หลิงหลิงเก็บความเศร้าเสียใจไว้คนเดียว ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ แม้แต่เฮียปั๋งผู้เป็นพี่ชาย ก็คงจะมีแต่เฮียปั๋งและชาวคณะที่เชื่อในตัวหลิงหลิงเสมอ

และยังมีดนตรี ที่หลิงหลิงรักเหมือนน้องชายอีกคนหนึ่งที่คอยเป็นกำลังใจให้ตลอดมา

และเมื่อวันเวลาผ่านไป คนหลายคนเริ่มจะลืมเหตุการณ์ในครั้งนั้น แต่บางคนก็ยังไม่ลืมง่ายๆ จนมาถึงวันนี้ เหตุการณ์กลับพลิกผันอีกครั้ง เมื่อหลิงหลิงได้มาข้องเกี่ยวกับชายทันอีกครั้ง

และครั้งนี้ มันทำให้ความทรงจำเก่าๆ กลับมา ทำให้หัวใจสองดวงได้ชิดใกล้กันอีกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้จะสนิทแนบแน่นมากกว่าเก่า

ท่านเจ้าคุ้มจึงมองชายทันและหลิงหลิงด้วยความหวั่นใจเหลือเกิน มองดูสายตาที่คนสองคนมองกันสิ มันเต็มไปด้วยความรักอย่างลึกซึ้ง

มันทำให้ท่านเจ้าคุ้มต้องรีบพูดขึ้นมาทันที “นี่สองคนลืมสัญญากันแล้วใช่ไหม”

“ดิฉันไม่ได้ลืม ดิฉันสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณชายทัน ดิฉันก็ทำแล้ว แต่ที่มันเกิดเหตุมันเป็นเรื่องที่ควบคุมไม่ได้”

สิ้นคำพูดของหลิงหลิงชายทันหันมามองหน้าหลิงหลิงเขม็ง “นี่คุณสัญญากับท่านพ่อว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผม ทำไม...”

“แล้วคุณล่ะ สัญญากับท่านพ่อของคุณว่ายังไง” หลิงหลิงสวนตอบทันที ท่านเจ้าคุ้มรีบตอบ “ชายทันก็สัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอเช่นกัน เธอสองคนสัญญาอะไรแล้วก็ต้องทำตามนั้น ชั้นจะถือว่าเรื่องที่หุบเขารักนิรันดร์นั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนก็แล้วกัน”

ท่านเจ้าคุ้มหันมาหาชายทัน “ชายสัญญากับพ่อแล้ว ว่าจะต้องทำตามหน้าที่ เพราะฉะนั้นชายต้องไปหาหญิงปองและท่านหญิงปุ้มกับพ่อเดี๋ยวนี้”

ท่านเจ้าคุ้มทำสายตาเป็นเชิงบังคับ แล้วเดินนำหน้าออกไป ชายทันหันไปมองหลิงหลิง พูดตัดพ้อ “คุณสัญญาอย่างนั้นทำไม คุณไม่รักผมเลยหรอ”

หลิงหลิงฟังแล้วสะท้อนใจ มองชายทันด้วยสายตาปวดร้าว “คุณต่างหากล่ะที่ไม่รักชั้น”

ชายทันกำลังจะตอบ แต่ท่านเจ้าคุ้มรีบเร่ง “ชายทัน ไปได้แล้ว” ชายทันจึงต้องเดินตามท่านเจ้าคุ้มออกจากห้องไป หลิงหลิงมองตาม รำพึงออกมาเบาๆ “แล้วคุณทิ้งชั้นทำไม คุณก็ไม่รักชั้นเหมือนกัน”
แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 50 08:41:07

จากคุณ : ชมเช้า - [ 30 ธ.ค. 50 07:04:00 ]

ความคิดเห็นที่ 35

แอบมาลงฟิคตอนเช้า เชียว แม่ชม

จากคุณ : Aralae_ja - [ 30 ธ.ค. 50 08:52:39 ]

ความคิดเห็นที่ 36

โอ...ตอนนี้
แม่ชมเรียกน้ำตาจากชั้นได้ เลยทีเดียว

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 30 ธ.ค. 50 12:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37

ดนตรีนอนอยู่ในห้องพักฟื้นคนไข้ หลังจากที่หมอตรวจเอ็กซเรย์และทำแผลให้เขาแล้ว เขาก็ปลอดภัย ตอนนี้เหลือเพียงดูว่าจะมีอาการแทรกซ้อนหรือแผลติดเชื้อหรือไม่เท่านั้น

และคืนนี้ดนตรีก็นอนหลับๆ ตื่นๆ จะเพราะว่าฤทธิยา ความกังวลหรืออะไรก็เหลือจะเดา ดึกดื่นค่อนคืนแล้ว แต่เขาก็ยังกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงคล้ายมีอะไรมารบกวนจิตใจ

สักพักเขาก็นิ่งไป ทำท่าคล้ายว่าจะหลับสนิท และในห้องที่เงียบสงบนี้เอง กลับได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ เดินมาช้าๆ มาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงของดนตรี

ดนตรีรู้สึกเหมือนมีเงาอะไรบางอย่างมาทาบตัวอยู่ แต่เขาก็ยังไม่ได้ลืมตาขึ้น เพราะไม่แน่ใจว่าเป็นความฝันหรือความจริงกันแน่

รู้สึกเหมือนคนๆนั้นยืนจ้องตัวเองอยู่นาน มันนานจนดนตรีทนไม่ไหว ต้องลืมตาขึ้นมา และเขาก็ต้องเบิกตากว้าง “น้ำ ใช่น้ำจริงๆ ด้วย”

น้ำยิ้มให้ดนตรี สายตานั้นแสดงความเป็นห่วงลึกซึ้ง “ดนเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

ดนตรีเห็นรอยยิ้มนั้นแล้ว อดที่จะยิ้มตอบไม่ได้ มือข้างหนึ่งยกขึ้นอย่างอ่อนแรง แต่พยายามที่จะไปจับมือน้ำเอาไว้เบาๆ “ดนไม่ได้เป็นอะไร แล้วน้ำล่ะ น้ำไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

น้ำกุมมือดนตรีไว้เบาๆ “น้ำเป็นอะไรที่ไหนล่ะ ดนก็เห็นว่าน้ำสบายมาก มีแต่ดนนั่นแหละที่จะต้องนอนพักรักษาตัว”

“แล้วน้ำไปอยู่ที่ไหนมา รู้ไหมว่าเป็นห่วง” ดนตรีถามขึ้นมาทันที น้ำหลบตาวูบ ก่อนจะบอกเบาๆ ว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงน้ำหรอก ห่วงตัวเองดีกว่า น้ำก็เป็นห่วงดนเหมือนกันนะ กลัวว่าดนจะไม่ดูแลตัวเอง”

ดนตรีได้ฟังถ้อยคำที่อาทรนั้น ก็ยิ้มออกมาอย่างสุขใจ “รู้แล้วคร้าบบบ ถ้าน้ำกลัวดนจะไม่ดูแลตัวเอง น้ำก็มาดูแลซะเองสิ”

น้ำมองดวงตาที่เป็นประกายกับรอยยิ้มสดใสของดนตรี มันมีผลทำให้หัวใจหวั่นไหวขึ้นมา ดวงตาสุกใสของน้ำจึงเฉไฉไปมองทางอื่นไม่สบตาด้วย “ตัวของใคร คนนั้นก็ต้องดูแลเองสิ”

“โธ่ น้ำอ่ะ ไม่มีน้ำใจเลย เอ๊ะ หรือว่าน้ำกลัวพี่แม้นเขาจะว่าเอา” ดนตรีอดถามไม่ได้ นั่นทำให้น้ำหันมามองทันที ดวงตากลมโตนั้นฉายแววเอาเรื่อง “เดี๋ยวเถอะนะ ดน”

“อ้าว ก็ไม่รู้นี่ ก็เห็นพี่แม้นเขาเป็นห่วงน้ำเหมือนกัน เห็นว่าเขารู้จักน้ำมาตั้งนาน”

“แล้วยังไง” น้ำจ้องตาเขม็ง สายตานั้นทำเอาดนตรีจ้องมองด้วยความเผลอไผล มันเป็นดวงตากลมโตที่เอาเรื่องก็จริง แต่มันก็แฝงความรู้สึกมากมายหลากหลายอยู่ในนั้น มันช่างน่าค้นหาเหลือเกิน

“ก็ ดนก็คิดว่าน้ำก็คงเป็นห่วงเขาละมั้ง ที่น้ำดูแลดนไม่ได้ เพราะจะไปดูแลพี่แม้นใช่ไหม”

“มันก็จริงอย่างที่ว่านะ พี่แม้นเขาก็ดีกับน้ำมาก แถมยังรู้จักกันมาก่อนอีกต่างหาก รู้จักก่อนดนตั้งนาน น้ำก็ควรจะไปดูแลเขา งั้นดีละ น้ำไปดูแลเขาดีกว่า” น้ำว่าแล้วทำท่าจะเดินไป คราวนี้ดนตรีรีบคว้ามือเอาไว้แน่นเลยทีเดียว

“อย่าไปนะน้ำ ห้ามไปเลยนะ” ดนตรีรีบพูด น้ำชะงักหันมามอง ทำหน้ากวนใส่ “มีสิทธิอะไรมาห้าม”

“ก็มีสิทธิสิ สิทธิของคนที่รักน้ำน่ะ มีสิทธิพอไหม” ดนตรีโพล่งออกไปทันที ทำเอาน้ำชะงักกึก ทำอะไรไม่ถูก ดนตรีค่อยดึงๆน้ำเข้ามาชิด ชิดใกล้จนน้ำได้ยินเสียงเต้นของหัวใจดนตรี มันดังอยู่ข้างๆ หูนี่เอง

“ได้ยินเสียงหัวใจดนไหม มันดังโครมครามเลยเนอะ” ดนตรีบอกเบาๆ คนที่ซบอกอยู่พยักหน้า เขาจึงยิ้ม “เวลาอยู่ใกล้น้ำ มันก็ใจเต้นแรงเสมอแหละ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร”

น้ำเงียบ ดนตรีจึงพูดต่อ “ดนมีอะไรจะบอกน้ำ...” หยุดพูดแล้วมองสบตาคนที่ซบอยู่นิ่งๆ เห็นว่าน้ำเองก็นิ่งไป ดนตรีก็เลยพูดออกมาเบาๆ “ดน...เอ่อ...ดนรักน้ำนะ”

สั้นๆ แค่นี้เอง แต่เหมือนโลกทั้งใบหยุดเคลื่อนไหว ได้ยินเพียงเสียงเต้นของหัวใจคนสองคน ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก แต่หัวใจของเขาทั้งสองกำลังถ่ายทอดความรู้สึกของกันและกัน มันเป็นความรู้สึกที่อ่อนหวาน ลึกซึ้ง มันเป็นความรู้สึกเฉพาะของหัวใจคนสองคน และมันคือความรู้สึกแห่งรัก

...โอ้ เธอ ทำให้ฉันรู้จัก ความรัก ที่ไม่มีเหมือนใครใด ได้รัก...มีเธอนั้นเป็นคนให้ หัวใจอยากให้เธอรู้...
...แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร ไม่รู้ว่าสิ่งไหนที่ยิ่งใหญ่ควรค่าพอ ที่ฉันได้จากเธอ ได้รับโดยไม่ต้องขอ ได้รู้โดยไม่ต้องรอ...ว่ารักคืออะไร...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 30 ธ.ค. 50 12:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 38

“ดน...ดน” เสียงนั้นปลุกดนตรีให้ตื่นขึ้นจากภวังค์ เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นคำแพงยืนอยู่ชิดข้างเตียง ใบหน้านองไปด้วยน้ำตา ดนตรีเหลียวมองรอบกาย ไม่มีน้ำ ไม่มี

น้ำหายไปไหน !!!

“น้ำล่ะแพง น้ำหายไปไหน” ดนตรีมองอ้อมแขนของตัวเองที่ว่างเปล่าแล้วใจหาย อยู่ดีๆ น้ำหายไปได้อย่างไร หายไปเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย “แพงเห็นน้ำไหม”

คำแพงมองดนตรี เห็นกำลังว้าวุ่นก็เอ่ยออกมาอย่างสงสาร ด้วยคิดว่าดนตรีคงจะเพ้อเพราะฤทธิยา “แพงไม่เห็นน้ำเลยนะดน น้ำไม่ได้มากับดนด้วยนี่นา ดนมากับพี่ผู้ใหญ่คนเดียวไม่ใช่หรอ น้ำไปไหนก็ไม่รู้อ่ะ ถามใครก็ไม่มีใครบอก”

“ก็เมื่อกี้น้ำมาหาดนอยู่นี่ไงล่ะแพง น้ำมาจริงๆ นะ” ดนตรียืนยัน คำแพงมองเพื่อน นึกถึงตอนที่ตัวเองไปถามพี่ผู้ใหญ่เรื่องน้ำ พี่ผู้ใหญ่ก็ว่าน้ำไม่ได้มาด้วย และบอกว่าไม่ให้ถามอีก มันเป็นเพราะอะไรนะ

นี่ดนตรีก็คงจะเป็นห่วงน้ำมาก ถึงได้เพ้อออกมา คิดแล้วก็สงสารเพื่อน จึงบอกไปว่า “ดนทำใจดีๆ ไว้ รักษาตัวให้หายก่อนนะ แพงคิดว่า น้ำ เอ่อ น้ำไม่เป็นอะไรหรอก” พูดไปแล้วก็อดใจหายไม่ได้ ป่านนี้ยังไม่ได้ข่าวคราวของน้ำเลยจริงๆ

ดนตรีเงียบไป ในใจครุ่นคิดอย่างสับสน นี่หมายความว่าเราฝันไปอีกแล้วหรอ ทำไมมันเหมือนจริงเหลือเกินนะ ไออุ่นเมื่อครู่นี้มันยังไม่จางหายไปเลย นี่มันเป็นเพียงความฝันเท่านั้นเอง คิดแล้วก็ใจหาย หัวใจสับสน ในใจนั้นอยากจะออกไปตามหา แต่ก็ทำไม่ได้

คิดแล้วก็ถอนหายใจออกมา พึมพำว่า “ดนคงจะฝันไปจริงๆ”

หันไปมองคำแพงแล้วก็ต้องตกใจ เมื่อกี้นี้มัวห่วงเรื่องน้ำเลยไม่ได้สังเกตเพื่อน “แพงเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”

คำแพงมองดนตรี มองเพื่อนคนนี้เหมือนทุกครั้งที่มีเรื่องทุกข์ใจแล้วมาหาเพื่อน ให้เพื่อนปลอบโยน น้ำตาเริ่มซึมขึ้นมาอีกครั้ง “ฮือๆ ดนอ่ะ มังกรมัน มันไม่เข้าใจแพงเลย”

“ทำไมล่ะ ทะเลาะอะไรกัน” ดนรีถามอย่างอ่อนโยน คว้ามือคำแพงมาจับไว้มือหนึ่ง

“มันบอกว่าแพงกับชายธี...” พูดมาถึงตรงนี้คำแพงก็พูดต่อไม่ได้ ต้องหยุดไป ก่อนจะพูดต่อเบาๆ “มันไม่เข้าใจแพงเลยอ่ะดน”

แล้วคำแพงก็เล่าเรื่องราวให้ดนตรีฟัง ดนตรีฟังแล้วยิ้มนิดๆ บอกคำแพงว่า “ถ้ามังกรไม่เข้าใจแพง แพงก็อธิบายให้เข้าใจสิ ไม่เห็นยากเลย”

“แพงอธิบายไม่ได้” คำแพงพูดเสียงเบา ดนตรีมองหน้าเพื่อน รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในหัวใจของคำแพง

“พวกเราเป็นเพื่อนกัน มีอะไรเราก็บอกกันได้ เพื่อนย่อมรับฟังเพื่อนได้อยู่แล้ว หรือถ้ามีอะไรพิเศษกว่าเพื่อน มันก็ยิ่งเป็นสิ่งที่สวยงาม ถ้าแพงอธิบายให้มังกรเข้าใจไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ดนคิดว่ามังกรต้องเข้าใจได้เอง”

“มันไม่เข้าใจหรอก” คำแพงว่าแล้วส่งค้อนไปให้คนที่พูดถึง ดนตรีมองแล้วยิ้มขำ คำแพงค้อนเป็นด้วยหรือนี่

“ดนจะบอกอะไรแพงให้นะ มังกรน่ะมันไม่ใช่คนพูดมาก ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย และมันก็ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยกับใคร นอกจากแพงนะ”

คำแพงอึ้งไป ก่อนจะถามออกมาว่า “แล้วเรื่องชายธีล่ะ”

“ไม่รู้สิ มันคงหึงมั้ง” ดนตรีพูดขึ้นมาทันที ทำเอาคำแพงเผลอตัวตีแขนดนตรีดัง เผี๊ยะะะะ

“บ้าหรอดน” รีบโวยวายกลบเกลื่อนความเขินทันที ดนตรียิ้ม ลูบแขนตัวเองป้อยๆ “ก็พูดเล่นน่ะ คิดเป็นจริงเป็นจังไปได้แพงก็”

“ไม่พูดกับดนแล้ว ไปเยี่ยมชายธีดีกว่า ป่านนี้หมอคงให้เยี่ยมได้แล้วมั้ง”

“ฝากเยี่ยมชายธีด้วยนะ เรื่องมังกรน่ะไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เดี๋ยวมันก็เข้าใจเองแหละ” ประโยคหลังดนตรียิ้มนิดๆ คำแพงเห็นแล้วรีบเบือนหน้าหนี บอกเหมือนไม่ใส่ใจ

“เรื่องของมันสิ มันไม่เข้าใจแพงก็ไม่สนใจหรอก” พูดแล้วรีบเดินออกไปทันที

ดนตรีมองตามยิ้มๆ ก่อนจะขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นมาถูคิ้ว ใช้ความคิดอย่างหนัก เรื่องเมื่อกี้นี้เป็นความฝันหรือความจริง น้ำเป็นความฝันหรือความจริงของเขากันแน่

คิดแล้วก็อดนึกไปถึงความรู้สึกที่ผ่านมาไม่ได้ มันทำให้หัวใจหวั่นไหว สั่นระรัว มันเป็นความรู้สึกประหลาด มันลึกซึ้งดื่มด่ำจนดนตรีต้องสูดลมหายใจลึกๆ บอกตัวเองว่า ถ้ามันเป็นความฝัน มันก็เป็นความฝันที่ดีเหลือเกิน แต่ว่า มันเป็นได้เพียงแค่ความฝันเท่านั้นหรือ...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 30 ธ.ค. 50 12:38:28 ]

ความคิดเห็นที่ 39

สวัสดีปีใหม่นะค๊าแม่ชม
ขอให้แม่ชมร่ำๆรวยๆ
สุขภาพแข็งแรงนะคะ ^ ^

จากคุณ : ขอบฟ้า (k*fah) - [ 30 ธ.ค. 50 16:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 40

สวัสดีปีใหม่แม่ชมค่า ,,
ขอให้มีความสุขมาก ๆ
และเขียนตอนจบออกมาได้ซาบซึ้งใจ

จากคุณ : พิม PPC (pimmy1994) - [ 30 ธ.ค. 50 20:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 41

สวัสดีปี 08 แม่ชม

โชคดีตลอดปี มีความสุขกับงานหลักและงานอดิเรกจ้ะ
สุขภาพแข็งแรง รักใครเชียร์ใครก็ให้ได้ดีสมใจ..

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ วันสิ้นปี 08:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 42

อรุณสวัสดิ์วันสิ้นปี แล้วก็ขอสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าด้วยเลยนะแม่ชม

ขอลอกคำอวยพรพี่ทากลูกหมู ^^
>>
โชคดีตลอดปี มีความสุขกับงานหลักและงานอดิเรกจ้ะ
สุขภาพแข็งแรง รักใครเชียร์ใครก็ให้ได้ดีสมใจ..
<<

กระดิ่ง H a p p y N e w Y e a r 2 0 0 8 ขอให้ V8 จงเจริญ เย้... ^_^

จากคุณ : เพียงพิณ - [ วันสิ้นปี 09:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 43

สวัสดีปีใหม่ฮะแม่ชม และแฟนฟิคทุกท่าน

มีความสุขมากๆนะคะ อยากได้อะไรขอให้สมปรารถนาคะ

จากคุณ : เฟอร์รารี่ฟรี่ฟรี่ - [ วันสิ้นปี 22:31:19 ]

ความคิดเห็นที่ 44

สวัสดีปีใหม่ค่ะแม่ชม ทุกคนด้วยน่ะค่ะ

ขอให้ปีที่จะถึงเป็นปีที่ดีของทุกคน เจอแต่สิ่งดีๆ คนดีๆน่ะค่ะ

ปล.ยังรักแม่ชมอยู่น่ะ >____<

จากคุณ : koynoi - [ วันสิ้นปี 22:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 45

ซุ่มอ่านมานานมากๆแล้วค่ะ
สนุกมากๆเลยค่ะ
มารอทุกวันเลยว่ามาอัพรึยัง

จากคุณ : mint6411 - [ วันสิ้นปี 22:56:36 A:125.24.4.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46

ว่าจะมาสวัสดีปีใหม่ทุกท่าน แต่ดันเผลอหลับไปจนได้ -*-

พลุ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

ขอให้ทุกท่านมีความสุข สดชื่น คิดอะไรสมความปรารถนาทุกประการ
ได้พบเจอสิ่งที่ดีๆ คนที่ดีๆ มีแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต
สุขภาพร่างกายแข็งแรง ไร้โรคภัยไข้เจ็บ
ตลอดปีนี้และตลอดไปนะคะ

ป.ลิง เมื่อวานวันสิ้นปี ถือว่าฟาดเคราะห์วันสิ้นปี กระเป๋าตังค์หายพร้อมมือถือค่ะ -*- เศร้า เป็นตัวเองที่หลงลืมเอง เอาไปวางไว้ที่ฝากระโปรงรถแล้วลืม พอรถขับออกไปก็เลยร่วง ทีนี้พอโทรไปก็คงมีคนเก็บได้แล้ว เขาเลยปิดเครื่องหนี -*-

ที่จริงวันนี้ว่าจะอัพนิยาย แต่มันก็เลยหมดกำลังใจไปนิดหนึ่ง แต่ไม่เป็นไร ขึ้นปีใหม่ก็หวังว่าจะมีเรื่องดีๆ ใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต ต้องสู้ต่อไปค่ะ ^ ^"

จากคุณ : ชมเช้า - [ 1 ม.ค. 51 02:25:57 ]

ความคิดเห็นที่ 47

โอ๋...ขวัญเอ๋ยขวัญมานะจ้ะแม่ชม...
เรื่องร้ายผ่านไปปีใหม่เจอแต่เรื่องดี ๆ นะจ้ะ...ปีนี้คิดอยากได้อะไรก็ขอให้ได้อยากที่คิดแล้วกัน...คิดอยากเจอลิงก็ให้ได้เจอน้า 555+

พลุ **HAPPY HAPPY HAPPY NEW YEAR 2008**
แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 51 03:24:55

จากคุณ : All bread - [ 1 ม.ค. 51 03:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 48

โธ่ถังแม่ชม
คิดเสียว่าฟวดเคราะห์ ยังไงก็ยังโชคดีกว่าถูกหินปาใส่กระจกนะ
(แถวมิลานนี่หว่า)
กระเป๋าตังค์กะมือหาย ยังดีกว่าเจ็บตัวจ้ะ..
หมดทุกข์ หมดโศรก จ้ะ

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 1 ม.ค. 51 09:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 49

สวัสดีปีใหม่จ้า แม่ชม และชาวเรือนชมเช้า

จากคุณ : Peper_Old - [ 1 ม.ค. 51 13:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 50

สวัสดีปีใหม่ ค่ะ คุณชมเช้า
ฝากเรื่อง กระทู้บอกตอนหายไปด้วยนะคะ
เพราะอ่านถึงตอนที่ 28 แล้วอ่ะคะ มันจะไม่ต่อเนื่อง
มีตอนที่หายไปคือ 29,30,31,35,37, 39, 41, 42, 43
ช่วยลงให้หน่อยนะคะ
ขอบคุณค่ะ

จากคุณ : expedition - [ 1 ม.ค. 51 18:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 51

ขอให้แม่ชมได้สิ่งที่ดีกว่า มาแทนสิ่งที่หายไปนะ flower

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 1 ม.ค. 51 21:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 52

สวัสดีปีใหม่นะจ๊ะแม่ชม เข้ามาให้กำลังใจเรื่อยๆนะจ๊ะ
ยังรอตามอ่านพ่อมังกร แม่คำแพงอย่างต่อเนื่องจ๊ะ แม่ชมสู้ๆ พลุ

จากคุณ : Af FAN - [ 1 ม.ค. 51 21:54:31 ]

ความคิดเห็นที่ 54

สวัสดีปีใหม่ค่ะแม่ชม
ปมเริ่มจะคลายขึ้นเรื่อยๆ แต่ผู้ใหญ่แต่ละฝ่ายนี่ใจแข็งกันจังนะคะ
ลูกหลานจะรักกัน กลับกีดกันไปซะทุกคู่เลย

รออ่านต่อไปค่ะ

จากคุณ : ps_37 - [ 1 ม.ค. 51 23:02:25 ]

ความคิดเห็นที่ 55

แม่ชม ชั้นอ่านจดหมายแล้ว ซึ้งมากเลย เลยเอาของขวัญปีใหม่มากฝาก

จากคุณ : Peper_Old - [ 2 ม.ค. 51 02:04:15 ]

ความคิดเห็นที่ 56

ทุกครั้งที่ชั้นถ่ายรูปพ่อคนนี้ ชั้นคิดว่าจะเอามาฝากแม่ชมทุกที แต่พอถึงเวลากลับขี้เกียจไม่ค่อยได้เอามาให้เลย

จากคุณ : Peper_Old - [ 2 ม.ค. 51 02:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 57

รออ่านๆ

ชอบบทนี้จัง

จากคุณ : moonshine19 - [ 2 ม.ค. 51 05:42:29 ]

ความคิดเห็นที่ 58

สวัสดีปีใหม่ค่ะแม่ชม กระดิ่ง ของขวัญ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านเสมอนะคะ
ปีใหม่นี้ก็ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ เรื่องกระเป๋าหายขอให้คิดซะว่าฟาดเคราะห์สิ้นปีก่อนรับเรื่องดีๆในปีใหม่นะคะ

แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
ว่าแต่...จะเจอน้ำเมื่อไหร่น๊อ แล้วเมื่อไหร่ชายทันกะหลิงหลิงจะเข้าใจกันศะที^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 2 ม.ค. 51 10:42:03 ]

ความคิดเห็นที่ 59

ขอบคุณค่ะคุณชมเช้า

จากคุณ : expedition - [ 2 ม.ค. 51 11:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 60

สวัสดีปีใหม่จ้ะแม่ชม มาช้าไปหน่อย แต่ก็มาด้วยใจนะจ๊ะ --"

เรื่องของหายก็ถือว่าฟาดเคราะห์ไปแล้วกันจ้ะ ชั้นก็เคยหายรวด
พร้อมกันแบบนี้เหมือนกันจ้ะ ถือซะว่าหมดทุกข์ของปีนี้ไป
ปีใหม่จะได้เจอแต่สิ่งดีๆ นะจ๊ะ

มีความสุข และสุขภาพแข็งแรงจ้ะ

จากคุณ : อ้อมโลกหมื่นลี้ - [ 2 ม.ค. 51 14:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 61

สวัสดีปีใหม่ค่ะแม่ชม มาเม้นให้ช้าไปหน่อยเพราะว่าช่วงปีใหม่ไปต่างจังหวัด ที่โคราชอ่ะค่ะ อากาศหนาวมากๆเลย
ป.ล.มาอัพไวๆนะคะแม่ชม

จากคุณ : tidtee-genius - [ 2 ม.ค. 51 19:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 62

แม่ชมมมมมม ปีใหม่แล้วยังหาช่างน้ำไม่เจออีกเหรอเนี่ย...

จากคุณ : All bread - [ 2 ม.ค. 51 19:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 63

มีคนเห็นช่างน้ำไปนั่งคุยกับเฮียปั๋งพี่ชายของหลิงหลิงอ่ะ...ไม่รู้คุยกันก่อนเกิดเรื่องรึเปล่า...
แต่ดูเฮียปั๋งแกจะพูดคุยเฮฮาออกหน้าไปหน่อยนะเนี่ย อยากรู้จังว่าคุยอะไรกัน(ยุ่งไรเค้าอ่ะป้าหนมปัง...เหอ ๆ)
http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C6193303/C6193303.html#12
แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 51 19:41:19

จากคุณ : All bread - [ 2 ม.ค. 51 19:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 64

แม่ชมจ๊ะ
ชั้นเข้ามาทุกวัน
ลืมหวัดดีปีใหม่ได้ไงเนี่ย

ซาหวัดดีปีใหม่ 2008 จ้า
ขอให้ทุกวันของแม่ชมเป็นวันสุข
ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่แม่ชมนับถือ
ดลบันดาลให้....แม่ชมและครอบครัว
รวมไปถึงญาติสนิท มิตรรักและบริวาร
ประสบแต่สิ่งดีดีตลอดปีและตลอดไปนะจ๊ะ
แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 51 06:23:09

จากคุณ : แฟนละคร (ARSENE1970) - [ 3 ม.ค. 51 06:15:04 ]

ความคิดเห็นที่ 65

สวัสดีปีใหม่ นะจ๊ะ แม่ชม

ต่อจากนี้ไป ก็ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ นะคะ

จากคุณ : แฟนคลับแม่ชม (nong_PAB) - [ 3 ม.ค. 51 09:15:13 ]

ความคิดเห็นที่ 66

สวัสดีปีใหม่ทุกคนครับผม คลั่งฟ้าขาว

ปีน้องหนูนี้ขอให้ทุกคนมีความสุข สุขภาพแข็งแรงอย่างยั่งยืน
คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปารถนา หวังสิ่งใดก็ขอให้สมดังใจ
คิด(อะไรดีๆ)อย่างไรก็ขอให้ได้อย่างนั้น
ขอให้แม่ชม มีความสุขกับการแต่งนิยาย
ขอให้คนอ่านมีความสุขกับการอ่านนิยาย
ขอให้ชาวโคกมีความสุข
ขอให้ชาวทุ่งมีความสุข
ขอให้ชาวดอยมีความสุข
ขอให้ทุกคนมีความสุข
ขอให้โกชาแกได้สมหวังกับน้องเปรี้ยวเสียที
ขอให้น้องชิงช้า....................................

คลั่งฟ้าขาว
แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 51 09:31:20

จากคุณ : ปีน้องหนูสดชื่น ปีเขียวระรื่น (Greenfree) - [ 3 ม.ค. 51 09:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 67

สวัสดีปีใหม่ทุกท่านย้อนหลังอีกรอบ^^

เข้ามาเจอค.ห.บน เมนต์แบบฉิวเฉียดทุกที -*-

มาช่วยต่อให้

ขอให้น้องชิงชา ...มีน้องสาวหรือน้องชายเพิ่มขึ้นอีกหลายๆคน ^O^

จากคุณ : MikaRin - [ 3 ม.ค. 51 10:02:24 ]

ความคิดเห็นที่ 68

^
^
^
^
^
^

- -"

มันจะดีเหรอครับ

จากคุณ : ไม่ดีแน่ๆ สงสารอาโกแกน่า... (Greenfree) - [ 3 ม.ค. 51 11:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 69

แวะมารอนิยายแม่ชมพร้อม สวัสดีปีใหม่ด้วยนะจ๊ะ

จากคุณ : Nusantara - [ 3 ม.ค. 51 13:33:00 ]

ความคิดเห็นที่ 70

HAPPY NEW YEAR นะคะ แม่ชม

จากคุณ : Loveyly Poohny - [ 3 ม.ค. 51 15:37:51 ]

ความคิดเห็นที่ 71

มารอแม่ชมเหมือนเดิม รอจนข้ามปีแล้ว
พ่อมังกร แม่คำแพงอิชั้นก็ยังคงไม่เคลียร์กันซะที *-*

จากคุณ : Af FAN - [ 3 ม.ค. 51 19:42:08 ]

ความคิดเห็นที่ 72

มาสวัสดีปีใหม่แม่ชม และสมาชิกเรือนแม่ชมฯ จ้า ..

เอากำลังใจมาให้แม่ชมหอบใหญ่เลยด้วย

ปีใหม่ขอให้ดีกว่าเก่า นะคะ

รักษาสุขภาพด้วยจ้ะ

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 3 ม.ค. 51 19:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 73

มารอแม่ชมด้วยคนค่ะ

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 4 ม.ค. 51 01:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 74

สวัสดีจ้าพี่น้อง

ชั้นมาแล้วววว เฮ้อ เผลอหลับอีก ตื่นมาก็เลยรีบปั่น -*- ขอโทษทีนะจ๊ะ
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังทุกท่านด้วย พักนี้งานยุ่งมาก เผลอหลับบ่อยๆ เลย -*-

มาแตกเรือนกันนะ

ป.ลิง ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจชั้นเรื่องกระเป๋า มือถือหาย ชั้นคงต้องทำใจแล้วจ้ะ -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 4 ม.ค. 51 04:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 75

ตามมาจ้ะ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 4 ม.ค. 51 05:15:35 ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป