ชอบคำโปรยเล็กๆ
หน้าปกหนังสือ "สีสัน" ฉบับล่าสุด
บันทึก ปี พ.ศ. 2550 ว่าเป็นปี "หมูป่วย"
เลยขอเติมชื่อปีหน้า ว่าเป็นปี "หนูร้องไห้" ละกัน
นำมาเขียนต่อกันยาวๆ เป็นชื่อกระทู้นี้ไปเลย..
มานั่งนึกๆถึงทุกอย่างในปี 2550 ที่กำลังจะจากไป
ดูแล้วมันก็เป็นปี "หมูป่วย" จริงๆ
ป่วยทางใจ ป่วยทางกาย
บางคน ก็ป่วยทาง "ความคิด"
ในวงการเพลง
ถือเป็นปีที่คนซื้อซีดีเพลงลิขสิทธิ์น้อยกว่าปี 2549
จำนวนการผลิตต่อหนึ่งอัลบั้ม พร้อมใจลดจำนวนลง
โดยไม่ได้นัดหมาย..
เบอร์ที่แข็งๆ
จากการผลิตครั้งแรกอยู่ที่ 20,000 แผ่น เป็นอย่างต่ำ
กลับลดลงเหลือ 3,000 - 5,000 แผ่น
และ.. ยังทำแบบกล้าๆ กลัวๆ
ค่ายเพลงอินดี้ไทยบางค่าย หรือ สังกัดใหญ่นานาชาติ
ยืดอกรับความจริงว่าไปต่อไม่ไหว
ตามไม่ทันกับกลไกของโลกดิจิตอลดาวน์โหลด
ยอมแพ้ขอลาพัก ด้วยเหตุผล..
เพราะมนุษย์ พ.ศ. นี้ ไม่ซื้อซีดี
ร้านขายซีดีเพลงขนาดเล็กๆในหลายๆจังหวัด
เกิดสะดุดทางการเงิน ปิดตัวหนีหนี้ไปตามๆกัน
ร้านขนาดกลางไปจนถึงขนาดใหญ่
นำสินค้ามาลดราคา ชนิดใครเห็นก็ต้องซื้อ
ลดจนเกือบหมดร้าน
ก็ไม่สามารถได้เงินมาหมุนพยุงให้ร้านมีลมหายใจอยู่ได้
สุดท้ายก็ต้องบ๊ายบายไปตามระเบียบ..
เทศการดนตรีต่างๆ
ไม่กล้าพูดว่าคนมากันน้อยลง
แต่ความสนุก ความรื่นเริงในงาน ความเบิกบานในการชม
ดูมันหม่นๆไป ดูห่อเหี่ยว เหมือนคนที่มาเที่ยวไม่สบาย
เป็นไข้ตัวร้อนกันไปหมด
สินค้าเกียวกับซีดีเพลงต่างๆที่นำมาออกบูธ
โดยเฉลี่ย ก็ขายได้น้อยกว่าทุกปี..
ไม่เว้นแม้กระทั่งไอ้พวกโจรห้าร้อย
ที่ขายแผ่นผี mp3 ยังบ่นให้ได้ยิน ว่า "ยอดตก"
น่าเอา "ส้นตรีน" ยัดปากนัก !!
ห้องบันทึกเสียงชั้นนำหลายๆแห่ง
ถ้าคอนเน็คชั่นไม่ดี บริการไม่เยี่ยมแล้ว
ถ้าไม่ใช่ขาประจำ งานแทบไม่มีเข้าเลย
วันๆได้แต่นอนดูความว่างเปล่าในสตูดิโอของตัวเอง
ช่องทางการแสดงออกทางตัวหนังสือ
ของคนรักดนตรี รักเพลงมาพูดคุยกัน อย่าง "เฉลิมกรุง"
จากเคยคึกคัก ยังดู "หนืดๆ" ไป
เงียบๆ เหงาๆ ไม่น่าเข้ามาเอาเสียเลย..
อัลบั้มเพลงแจ๊สไทย
ที่ผมกับเพื่อนทุ่มหัวใจทำกัน 16 เดือน
หวังจะให้บนแผง มีงานเพลงแจ๊สไทยดีๆ วางกะเค้าบ้าง
วางแผงได้เพียง 7 วัน ( วางแผง 1 ธ.ค. 2550 )
ก็มีมือดีนำไปปล่อยให้โหลดฟรีได้ทุกเพลง
ในเว็ปเฮงซวยไร้สำนึกเว็ปหนึ่ง
ถึงวันนี้ โหลดกันไปแล้วเกิน 10,000 ครั้ง
ได้แต่มือสั่น ไม่รู้จะเอาผิดกับใคร ?!
( เหรี้ยจริงๆ )
ทุกๆอย่าง "ป่วย" ตามไปเป็นลูกโซ่
จนยากเกินที่จะแก้ไขให้หายขาด
รวมอาการป่วยทาง "จิตสำนึก" และ ป่วยทาง "เศรษฐกิจ" ด้วยแล้ว
ก็ต้องจัดเป็น "ความป่วย" ชนิดเกือบๆถาวรอย่างไม่ต้องสงสัย..
ปีหน้า เป็นปีหนู
เมื่อความป่วยยังไม่ถูกรักษาให้หาย
ปีหนู คงป่วยหนัก ซึมเศร้าหัวใจสถานเดียว
ก็คงไม่พ้นต้องเป็นปี "หนูร้องไห้" แน่ๆ
นี่ขนาดยังไม่พ้นปีนี้ดี
น้ำตาก็เริ่มจะปริ่มกับหลายๆเรื่องแล้ว..
ขณะพิมพ์ข้อความอยู่
หันไปมองหมาลาบราดอร์ที่นั่งตาแป๋วอยู่ข้างๆ
สายตามันมองไปที่ทีวีแบบไม่กระพริบ
มองเห็นน้ำตามันเริ่มไหล ( ขณะที่เราแค่ปริ่ม )
เลยต้องหยุดพิมพ์ และหันไปดูทีวีตามมัน..
ก็ไม่เห็นมีอะไร
แค่ข่าว นายสมัคร
จะเป็นนายก
เท่านั้นเอง..
( แก้ไข โดยเพิ่มเนื้อความ )
แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 50 09:48:43
แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 50 09:47:19
ปี "หมูป่วย" กำลังไป ปี "หนูร้องไห้" กำลังมา..!!
(")
