บทละครย้อนมาหลายปี ฉันมีเธอและเธอเป็นเสมอหนึ่งมิตรผู้ชิดใกล้

ฉันเห็นแววตาเธอเหมือนเดิมทุกครั้ง แต่ข้างในสายตาฉันบอดมอดมองไม่เห็น เหมือนสระบัวที่ผลิดอกสวยงามเต็มสระ หารู้ไม่ลึกข้างในสายพัวพันน้ำขุ่นโคลนตม ฉันชอบดอกบัวสีชมพูนั่นจัง แม้บางครั้งจะมีดอกเหี่ยวลงไปบ้างแต่ดอกใหม่ก็ยังงอก ออกมาเสมอ

เย้ๆๆๆ ดอกบัวผลิดอกแล้วสวยมาก ฉันอยากเด็ดดอกบัวกลับบ้าน ฉันเด็ดไปเยอะเลยหละหลายครั้งด้วย แต่ก็เห็นมีดอกใหม่ผุดขึ้นมาแทนที่ทุกครั้ง เอ..หรือว่าดอกบัวสระนี้จะรู้ไหมนะว่าฉันชอบบัวสระนี้มากมาย ทุกครั้งที่ฉันเดินมายังริมสระน้ำ ลมโชยมาเย็นๆ ลมพร้อมกลิ่นเกษร กระทบหน้าฉันแล้วอิ่มใจจัง

...แต่เอ๊ะ..ทำไมนะ ช่วงหลังบัวไม่ผลิดอกเหมือนเคยเป็น แม้สระนี้จะอยู่ไกลฉันดั้นด้นเดินทางไปเพื่อดอกบัวอันสวยงาม ดอกบัวจ๋าฉัน..มาหาเธอ ฉันจะเด็ดเธอกลับบ้านอีกแล้ว  ....มาคราวนี้ดอกบัวก้ยังสวย แต่ไม่มีดอกใหม่ผลิดอกออกมาเลย

...หรือว่าฉันทำให้ดอกบัวเจ็บ.. ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเด็ดดอกบัวไปหลายๆครั้ง เค้าจะรู้สึกมากถึงเพียงนี้ ก้เพราะยังมีดอกสวยๆเอ่อลอยปริ่มน้ำไปหมด
หรือว่าทุกครั้งที่ฉันเด็ดดอกบัวไป สายบัวใต้น้ำบิดพริ้วพัวพันด้วยความเจ็บปวด

..ฉันคิดว่าฉันคงต้องหันหลังให้สระนี้แล้วเดินกลับบ้าน ถึงแม้มาคราวหน้าฉันคงได้แค่ยืนมอง หรือไม่ก็แค่วิดน้ำใส่เบาๆไม่ให้บอบช้ำ

..แต่ถ้าเมื่อไหร่ดอกบัวงามเจ้าขาดน้ำ ไม่มีกำลังออกดอก..เจ้ารีบส่งกลิ่นเกษรมาพร้อมกับสายลมนะ ฉันจะรีบถือถังน้ำตักน้ำให้สระเธอให้ได้มากที่สุด แม้ถังน้ำฉันจะเก่าๆ มีรอยรั่วบ้าง ไม่ใช่ถึงใบใหม่ใหญ่โต เหมือนของคนอื่นรอบข้างเธอ ...ฉันยังอยากเห็นดอกบัวสวยงามเหมือนเดิม

และสัญญาว่า ฉันจะไม่"เด็ด" ดอกบัวอีก ฉันจะมองดูความสวยงามของเธอแบบห่างๆ