PANTIP.COM : C6205811 [AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๙.๑..{แตกประเด็นจาก C6197918} [Reality Show]

[AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๔๙.๑..{แตกประเด็นจาก C6197918}

เกิดอะไรขึ้นทุกท่าน

ลงนิยายแต่ความเห็นหายไปหมดเลย ตรวจดูแล้วไม่เห็นจะมีคำอะไรต้องห้ามเลย ชั้นละงงจริงๆ -*- พยายามแก้ปัญหาอยู่ทั้งคืนก็ทำไม่ได้

วันนี้เลยมาแตกกระทู้หนี -*- ลองดูใหม่นะจ๊ะ

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ชั้นนะจ๊ะ

มาลอง

.........................................................................

คำเตือน * นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงจากคณะนักล่าฝัน อะคาเดมี แฟนเทเชีย ปี 4 มิได้เป็นเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด ถ้าผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น 555555

ขอเชิญท่านหาความสำราญจากมนต์รักดอยทุยได้ ณ บัดนี้

แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 51 21:31:29

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 21:30:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2

1

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 21:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3

2

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 21:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4

3

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 21:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5

4

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 21:46:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6

เอาละนะ จะลงแล้วนะ -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 21:47:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7

คำแพงเดินไปที่ห้องไอซียูที่ชายธีนอนพักรักษาตัวอยู่ กำลังลังเลใจว่าจะทำอย่างไรจึงจะรู้อาการของชายธี ก็พอดีคุณหมอเดินมาทำท่าจะไปตรวจชายธีในห้อง คำแพงรีบเดินเข้าไปหาทันที

“คุณหมอคะ แพงเข้าไปเยี่ยมชายธีได้หรือยังคะ”

คุณหมอยิ้มตอบว่า “เยี่ยมได้แล้วจ้ะ แต่คุณชายยังไม่รู้สึกตัว แพงต้องเข้าไปเงียบๆนะ”

“ได้ค่ะ ได้ แพงจะเงียบที่สุดในชีวิตเลย” คำแพงรีบบอกอย่างยินดี แล้วถือโอกาสเดินตามคุณหมอเข้าไปในห้องของชายธี

ภายในห้องที่ชายธีนอนพักรักษาตัวอยู่นั้นเงียบเชียบ คุณหมอเดินเข้าไปตรวจโน่นตรวจนี่ เช็คเครื่องมือนั่นนี่ที่คำแพงเองก็ไม่รู้เรื่อง แต่แอบคิดสงสัยในใจว่าทำไมไม่มีพี่พัดมาช่วยคุณหมอด้วย สงสัยโรงพยาบาลนี้จะมีพยาบาลน้อย -*-

คำแพงคิดพลางค่อยๆ เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงชายธี เห็นว่าชายธียังไม่ฟื้นก็ก้มมองพิจารณา ใบหน้าของชายธีเรียกได้ว่าหล่อเหลา คงเป็นที่ใฝ่ฝันของสาวๆ ทุกคน แล้วเราล่ะ เราเคยคิดบ้างไหม คำแพงถามตัวเอง

แต่ยังไม่ทันจะตอบ พอดีมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเบาๆ ใกล้ๆ ทำเอาคำแพงแทบสะดุ้ง

“ในที่สุดชั้นก็หาแกเจอ” คำแพงหันขวับไปมองทันที ก็เห็นมังกรกำลังยืนอยู่ข้างๆ สายตาที่เขามองมานั้นทำให้คำแพงต้องเสหลบ มันเป็นสายตาที่แปลกไปจากเพื่อนคนเดิม

“แกรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่ที่นี่” แกล้งพูดเมินๆ ทำไม่สนใจ

“ดนมันบอก” มังกรตอบ ยังไม่ละสายตาจากดวงหน้าของเพื่อน คำแพงปรายตามามองนิดหนึ่ง “แล้วมันบอกอะไรอีก”

“แล้วมันมีอะไรที่ต้องบอกอีกหรอ” มังกรย้อนคำยิ้มๆ ถ้อยคำนั้นทำให้คำแพงรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ “ก็ไม่มีอะไรหรอก ถึงมีแกก็คงไม่สนใจ”

“ทำไมถึงคิดว่าชั้นจะไม่สนใจ” มังกรรีบตอบทันที จ้องหน้าคำแพงเขม็ง เห็นคำแพงไม่สบตาด้วยก็บอก “แพง หันหน้ามาคุยกันหน่อย”

แต่คำแพงทำไม่สนใจ มังกรจึงถือวิสาสะคว้าไหล่ทั้งสองข้างของคำแพงหันหน้าเข้ามาหา คำแพงสะดุ้ง รีบโวยวาย “เฮ้ย แกจะทำอะไร เดี๋ยวเถอะ”

เสียงของคำแพงไม่เบานัก ทำให้คุณหมอที่กำลังเช็คเครื่องอะไรไม่รู้ปรายตามามอง ก่อนจะหันไปมองคนไข้บนเตียง มังกรจึงรีบบอกเสียงเบา “อย่าโวยวายดิแพง เดี๋ยวหมอว่าเอา”

“แกก็ปล่อยชั้นก่อนดิ” คำแพงยอมลดเสียงลง มองหน้ามังกรก็เห็นเขาส่ายหน้าช้าๆ “แกต้องฟังชั้นก่อน ชั้นรู้ว่าชั้นมันไม่ดี ปากก็ไม่ดี”

“ชั้นต่างหากที่ไม่ดี” คำแพงรีบค้านทันที แต่มังกรกลับยิ้มนิดๆ มือที่เกาะกุมไหล่ทั้งสองข้างนั้นกระชับขึ้นเล็กน้อย “ใครว่าล่ะ เอ่อ ชั้น เอ่อ ชอบนะ ที่แกเป็นแบบนี้”

คำแพงชะงัก เมื่อเงยหน้ามาสบตากับมังกรก็เห็นความจริงใจฉายชัดอยู่ในนั้น คำแพงพูดไม่ออก ในใจนั้นตื่นเต้น หัวใจก็หวั่นไหวแบบแปลกๆ

“เรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมายระหว่างเราสองคนน่ะ ชั้นไม่เคยลืม มันมีความหมายกับชั้นมาก ชั้นอยากจะมีแกอยู่ใกล้ๆ เหมือนที่เราเคยฝ่าฟันอะไรมาด้วยกัน ชั้นไม่ยอมให้แกทิ้งชั้นไปหรอกนะ”

“แล้วที่แกบอกเรื่องชั้นกับชายธีล่ะ” คำแพงถามออกมาเบาๆ

“ก็ชั้นประชดแก เพราะชั้นอิจฉาชายธีที่เขามีโอกาสได้ช่วยแก ชั้นอยากจะได้ช่วยแกบ้าง เพราะตอนนั้นชั้นกล้าพูดได้เลย ว่าชั้นห่วงแกที่สุด ห่วงไม่แพ้ใคร”

คำแพงฟังแล้วหัวใจเต้นแรง รู้สึกดีขึ้นมาอย่างประหลาด เป็นความรู้สึกของหัวใจที่ชุ่มชื่นราวกับได้น้ำหล่อเลี้ยง มันเป็นเพราะดวงตาที่มั่นคงของคนตรงหน้าหรือเปล่านะ

“ชั้นคงปากไม่ดีมากสินะ แกคงอยากเตะชั้นมากใช่ไหม” มังกรถามยิ้มๆ มองคนตรงหน้าที่อยู่ในอ้อมแขนกลายนั้นๆ แล้วบอกตัวเองว่ามีความสุขเหลือเกิน ทั้งที่มันก็เพื่อนคนเดิมของเรา แต่ทำไมหัวใจมันไม่เหมือนเดิมนะ

ใช่สิ มันเปลี่ยนไปตอนไหนกัน คำแพงก็กำลังคิดหาคำตอบอยู่เช่นกัน แต่คิดแล้วก็ป่วยการที่จะสืบค้น เพราะบัดนี้นั้น ความรู้สึกบางอย่างมันซึมลึกเข้ามาในหัวใจจนยากเกินจะป้องกันเสียแล้ว

ได้ฟังมังกรพูดยิ้มๆ กับสายตายิ้มๆ คำแพงก็อดเขินไม่ได้ จึงรีบโวยวายกลบเกลื่อนตามฟอร์ม “เออ ชั้นอยากเตะแก อยากจะเตะแกตอนนี้เลย แต่ชั้นกลัวว่าชายธีจะตื่นเท่านั้นเอง”

“ก็ไม่เห็นเป็นไร ชายธีตื่นก็ดี จะได้บอกชายธี” มังกรพูดยิ้มๆ

“บอกเรื่องอะไร ไม่ต้องเลย ไม่ต้องมารบกวนชายธีเลย ออกไปข้างนอกดีกว่า” คำแพงรีบห้าม มองไปที่คุณหมออย่างเกรงใจ ก่อนจะหันไปมองชายธี เห็นยังนอนนิ่งอยู่ก็รีบบอกมังกร “ชายธีเขาจะพักผ่อนนะ”

“รู้แล้วล่ะน่า” มังกรว่าแล้วหัวเราะ ปล่อยมือจากไหล่ของคำแพง เอื้อมมือมาจับมือเอาไว้แทน คำแพงมองแต่ไม่พูดอะไร มังกรเปรยเบาๆ “รู้ไหมว่าอยากจับมือมานานแล้ว”

คำแพงฟังแล้ว หันมามองหน้าคนพูดแล้วก็ต้องหลบสายตานั้นไป เพราะสายตานั้นช่างทรงอานุภาพเหลือเกิน มันอ่อนหวานจนคำแพงกลัวว่าจะต้องหลงใจอ่อนอีก แค่นี้ก็ใจอ่อนกับคนข้างๆ มากแล้ว

มังกรหัวเราะเมื่อเห็นคำแพงหลบสายตา ถ้าเขาตาไม่ฝาด เขาเห็นคำแพงหน้าแดง เขาก็ยิ้มกระชับมือมั่น ก่อนที่จะพาคำแพงเดินออกจากห้องชายธีไปอย่างเงียบเชียบ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 21:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8

หลังจากที่มังกรกับคำแพงเดินออกจากห้องไปแล้ว หมอก็หันมามองชายธี ก่อนจะพูดเบาๆ “ลืมตาได้แล้วค่ะคุณชาย แกล้งนอนหลับตาอย่างนั้นไม่เมื่อยแย่หรอคะ”

ชายธีค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของหมอ เขายิ้มแล้วเอ่ยออกมาว่า “ดอกบานไม่รู้โรยของผมมาแล้ว”

“เป็นยังไงหรอคะ ดอกบานไม่รู้โรยของคุณชาย” หมอหยุดฟัง ก่อนจะเดินเข้ามาหาที่ข้างเตียง ชายธียิ้ม มองหน้าหมอก่อนจะบอกว่า “ดอกบานไม่รู้โรยสีชมพูของผม เป็นดอกบานไม่รู้โรยดอกเดียวในหัวใจ ถ้ามันหายหรือตายไป ดอกบานไม่รู้โรยดอกอื่นก็มาแทนไม่ได้”

“แม้ว่าดอกบานไม่รู้โรยดอกนั้นจะอยู่กับคนอื่นงั้นหรอคะ” หมอฟังแล้วอดถามขึ้นมาไม่ได้ ในใจรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมานิดๆ ยิ่งเห็นคำแพงและมังกรพูดคุยกันเมื่อกี้ด้วย มันทำให้เข้าใจอะไรได้หลายอย่างเลยทีเดียว

“ดอกบานไม่รู้โรยยังอยู่กับผมนี่ครับ ยังไม่ไปไหน อยู่นี่ไงครับ” ชายธีเอื้อมมือมาหาดอกบานไม่รู้โรยที่ตัวเองเอาใส่กระเป๋าเสื้อ แนบกับหัวใจไว้ แต่ว่า เมื่อเปลี่ยนเป็นชุดของโรงพยาบาลจึงไม่มีกระเป๋าเสื้อ และไม่มีดอกบานไม่รู้โรย

“เอ๊ะ ดอกบานไม่รู้โรยของผม”

“อยู่นี่หรือเปล่าคะ พอดีหมอเห็นก็เลยเก็บเอาไว้ให้” หมอยื่นดอกบานไม่รู้โรยสีชมพูอ่อนให้ ชายธีรับเอามาถือไว้อย่างทนุถนอม “ขอบคุณมากนะครับ ผมรู้ ว่ายังไงผมก็ต้องได้เจอกับบานไม่รู้โรยของผมแน่นอน”

“คุณชายมองโลกในแง่ดีนะคะ” หมออดที่จะเอ่ยออกมาไม่ได้ “เธอคนนั้นคงจะโชคดีมาก ที่ได้เป็น เอ่อ ดอกบานไม่รู้โรยดอกนั้นของคุณชาย” ประโยคหลังหมอตะกุกตะกักเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

“อาจจะไม่ก็ได้นะครับ บางที เธออาจจะไม่สนใจผมเลยก็ได้” ชายธีรีบพูดทันที ดวงตาที่มองหมอนั้นเศร้าลงไป นั่นทำให้หมอต้องถามออกมาเบาๆ “ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะคะ”

“หมอก็น่าจะรู้นี่ครับ ว่าทำไม” ชายธีไม่ตอบแต่กลับย้อนถามหมอ

“แล้วทำไมหมอจะต้องรู้ด้วยล่ะ หมอน่ะรักษาร่างกายนะคะ ไม่ได้รักษาหัวใจ” หมอพูดแล้วยิ้มนิดๆ

ชายธีเห็นรอยยิ้มหมอแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ ก่อนจะหน้าเศร้าลงไป “หมอรักษาไม่ได้จริงๆ หรอครับ”

“จะให้หมอรักษาเรื่องอะไรคะ เรื่องแพงหรอ” หมอถามออกมาทันทีทำเอาชายธีอึ้งไปนาน

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 21:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9

“อืม...เอ่อ” ชายธีจะพูดอะไรแล้วหยุดไป กำลังจะตัดสินใจพูดก็พอดีหมอหยิบถุงยาขึ้นมา มองดูก็รู้ว่าเป็นยาของคุณชาย เพราะหน้าซองมีรายละเอียดครบถ้วน

“อ้อ เดี๋ยวนะคะ หมอมีอะไรจะถาม” หมอพูดเสียงเคร่งขึ้นมา “ทำไมยาพวกนี้ถึงได้เขียนหน้าซองรุนแรงขนาดนี้คะ นี่มันก็แค่วิตามินเท่านั้นเอง คุณชายก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก นอกจากภูมิแพ้ แล้วทำไมหน้าซอง..”

“เอ่อ..ผม..” ชายธีพูดไม่ออกของจริง

“คุณชายเอาไปใช้หลอกใครคะ” หมอจ้องหน้าชายธี ชายธียิ้มสู้ “เอ่อ ผมก็แค่ใช้เป็นใบเบิกทางเพื่อที่จะ....” ชายธีมองหน้าคุณหมอแล้วพูดไม่ออก

“แล้วคิดว่าหมอจะไม่รู้หรอ” หมอถามเสียงเรียบ

ชายธีฟังหมอแล้วอยากจะหัวเราะตัวเอง ที่คิดเขียนหน้าซองยาแบบนั้นก็เพื่อจะได้ไปเข้าตรวจกับหมอ ทั้งที่ลืมนึกไปว่า ถ้าหมอเห็นเข้าก็คงดูออกแน่ว่ามันไม่ใช่ยาจริง

แถมยังไม่ทันจะได้ใช้ยานั้นตามแผน ก็พอดีพี่นุ่นมาเจอเข้าซะอีก ชายธีก็ไม่กล้าบอกความจริง จำต้องไหลไปตามน้ำ คิดแล้วรู้สึกผิดน่าดูที่ทำให้นุ่นตกใจเป็นห่วงมากมาย เรานี่มันแย่จริงๆ ต้องไปขอโทษพี่นุ่นซะแล้วเรา ชายธีคิดแล้วหันไปมองหมอ

“คุณชายทำอย่างนี้ไม่ดีเลยนะคะ ถ้าใครรู้เข้าจะว่ายังไง”

“แต่ผมยังไม่ได้ใช้เลยนะ” ชายธีรีบพูด “และตอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าผมโง่ไปเอง” พูดแล้วมองหมอ “ผมไม่มีทางจะเข้าถึงได้มากกว่าการแอบมอง การพูดคุยถามสารทุกข์สุขดิบแค่นั้น ผมมีสิทธิได้แค่นั้นเอง”

หมออึ้งไป หันมามองหน้าชายธีก็เจอสายตาประหลาดอีกแล้ว “พูดอย่างนี้หมายความว่าไงคะ”

“หมอไม่รู้หรอก ว่าที่ผมมาโรงพยาบาลบ่อยๆ แล้วเราเจอกันบ่อยๆ น่ะ เพราะอะไร” ชายธีพูดเบาๆ มองหน้าหมอด้วยสายตาอ่อนโยน “ที่หมอถามผมเมื่อกี้ ว่าผมเสียใจไหมเรื่องแพงกับมังกร ถ้าผมบอกว่าไม่เสียใจล่ะ”

“อ้าว ทำไมคุณชายไม่เสียใจ คุณชายก็รักแพงนี่” หมอเผลอถามออกมา พยายามจะไม่สนใจเรื่องของเขา แต่ก็ต้องสนใจทุกที ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

“หมอรู้ยังไงครับว่าผมรักแพง หมออย่าลืมนะ ว่าหมอรักษาร่างกาย ไม่ได้รักษาหัวใจ” ชายธีทวนคำหมอยิ้มๆ หมอชะงัก มองสบตาชายธี เห็นความหมายบางอย่างฉายชัดอยู่ในดวงตาที่แสนจะอ่อนหวานคู่นั้น ทำให้หมอต้องรีบถอนสายตาเสียโดยด่วน รีบตัดบทว่า

“ใช่ค่ะ หมอรักษาได้แต่ร่างกาย และตอนนี้คุณชายก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ก็คงหมดหน้าที่ของหมอแล้วล่ะ” หมอทำท่าจะเดินออกไป แต่คนไข้รีบพูดขึ้นมาทันที

“หมอมุกครับ” เสียงเรียกนั้นมั่นคงจนทำให้หมอมุกต้องหันกลับมา

“ผมมีดอกบานไม่รู้โรยในใจเพียงดอกเดียว ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว แต่ผมไม่เคยแน่ใจเลย ว่าเธอจะเคยสนใจผมหรือเปล่า เหลียวแลผมหรือเปล่า หรือว่าผมจะต้องคอยแอบมองเธออย่างนี้ตลอดไป”

หมอมุกนิ่งไป มองสบตาชายธี แต่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

“หมอคิดว่าผมจะต้องทำยังไงดีครับ” ชายธีถามเบาๆ หมอมุกหลบสายตา ตอบว่า “แล้วคุณชายจะมาถามหมอทำไม ก็หมอบอกแล้วไงว่า...” หมอมุกยังพูดไม่ทันจบ ชายธีก็รีบพูดขึ้นมาทันที

“ผมก็ต้องถามหมอสิ เพราะว่าหมอคือดอกบานไม่รู้โรยดอกนั้นของผม”

หมอมุกชะงัก หันมามองหน้าชายธีทันที และสายตานั้นก็บอกทุกอย่างโดยไม่ต้องการคำถามอะไรอีก

ดอกบานไม่รู้โรยสีชมพูอ่อนหวานละมุนละไมอยู่ในมือของชายธี ความรักที่ซ่อนเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ บัดนี้มันได้เวลาเปิดเผยตัว

ความรักส่งผ่านทางสายตา จึงไม่น่าแปลกใจ ที่คนสองคนจะสบตากันอย่างนั้น นิ่ง และนาน

…หากฉันเพ่งมองตาเธอให้ลึกหน่อย อย่างน้อยอาจทำให้ต้องเฉลียวใจ ว่ามีความหมายใด ซ่อนในดวงฤทัย บ่งบอกความในใจด้วยแววตา...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 22:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10

มังกรกับคำแพงพากันเดินมาที่ห้องพักฟื้นของดนตรี แต่ยังไม่ทันจะเดินเข้าไปในห้อง ทั้งสองก็ต้องหยุดชะงัก หันมามองหน้ากันเมื่อเห็นว่าใครกำลังเดินมา

ท่านขุนรักนั่นเองที่กำลังเดินมาพร้อมหม่อมกานดาและหม่อมเจดีย์ มังกรมองพ่อแล้วเสียวสันหลังขึ้นมาทันที

“แกมาทำอะไรที่นี่ มังกร” ท่านขุนรักถามทันทีที่เห็นลูกชาย แถมยิ่งต้องขมวดคิ้วหนัก เมื่อมองไปที่มือของมังกรที่กำลังจับมือของคำแพงอยู่

“เอ่อ คือ ผมกับแพงมาเยี่ยมดนครับคุณพ่อ” มังกรตอบ

“แล้วทำไมต้องจับมือถือแขนกันด้วย” ท่านขุนสียงเข้ม คำแพงรีบแกะมือออกจากมือของมังกร แต่มังกรกลับไม่ยอมปล่อย คำแพงหันมามองหน้ามังกรทันที แต่เห็นเขาบอกกับท่านขุนรักอย่างแน่วแน่

“คุณพ่อครับ คือผมกับแพง…” แต่มังกรยังพูดไม่ทันจบ ท่านขุนก็ขัดขึ้นมาซะก่อน “หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะมังกร แกอย่าพูดอะไรเหลวไหลออกมาเป็นอันขาด”

“สิ่งที่ผมจะพูดไม่ใช่เรื่องเหลวไหลนะครับ” มังกรรีบพูดทันที แต่ท่านขุนส่ายหน้า “แกมันไม่เข้าใจ ชั้นบอกให้แกเลิกคบกับเพื่อนพวกนี้ แกก็ไม่เลิก แถมยังมาพูดมาทำอะไรเหลวไหลอีก นี่ชั้นคงจะปล่อยแกมากเกินไปแล้ว”

“แล้วทำไมคุณพ่อต้องห้ามไม่ให้ผมคบกับแพงกับดนด้วย คุณพ่อก็บอกเหตุผลมาสิครับ” มังกรโพล่งออกมาทันที นั่นทำให้ท่านขุนนิ่งไป ครุ่นคิดอะไรในใจอยู่ชั่วขณะ มังกรมองอย่างไม่เข้าใจ

“ผมอยากรู้มานานแล้ว ว่ามันมีเหตุผลอะไรที่คุณพ่อจะไม่ให้ผมคบกับเพื่อน” มังกรถามย้ำขึ้นมาอีก หม่อมกานดาต้องรีบปราม “โธ่ คุณหนู อย่าพูดกับคุณพ่ออย่างนี้สิคะ”

“ก็ผมอยากรู้นี่ครับหม่อม” มังกรจ้องท่านขุนเขม็ง คำแพงเองก็พลอยมองท่านขุนอย่างรอคอยคำตอบไปด้วย

ท่านขุนรักเงียบไป จนกระทั่งได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น “ทำไมแกตอบไม่ได้ล่ะ รัก”

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 22:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 11

ทั้งหมดหันไปมอง ก็เห็นนายใหญ่กับแม่บีกำลังเดินเข้ามา ท่านขุนรักมองทั้งสองไม่วางตา ดวงตาของท่านขุนเปลี่ยนไป มันดูแปลกประหลาด คล้ายซ่อนความปวดร้าวเอาไว้ภายใน

“ทำไมแกไม่บอกลูกไปล่ะ ว่าทำไม” นายใหญ่ถามย้ำ ท่านขุนรักมองนายใหญ่แล้วเมินไป หันไปมองแม่บี ก่อนจะหันไปมองทางอื่น “มันเป็นเรื่องของครอบครัวชั้น และนี่ก็ลูกชายชั้น แกไม่เกี่ยว”

มังกรกับคำแพงหันมามองหน้ากัน นี่น้าใหญ่รู้จักกับท่านขุนรักด้วยหรือนี่ ท่าทาง คำพูดจานั้น ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่

“แต่แกกำลังบังคับจิตใจลูกแกนะ มังกรกับคำแพงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย” นายใหญ่ติง แต่ท่านขุนรักก็สวนตอบไปทันที “ก็ชั้นบอกแล้วไง ว่าแกไม่เกี่ยว แกมาก็ดีแล้ว บอกลูกแกด้วยว่าอย่ามายุ่งกับลูกชั้น และฝากบอกกำนันไก่เพื่อนรักของแกด้วย ว่าอย่าให้ลูกสาวมายุ่งกับลูกชั้นอีก”

“พ่อครับ...” มังกรเรียกพ่อแต่ท่านขุนไม่ฟัง หันมาตวาดเสียงดัง “หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะมังกร” สายตาของท่านขุนรักเกิดวาวโรจน์ขึ้นมา ยิ่งเห็นคนมาใหม่ ท่านขุนก็ดูเหมือนจะโกรธเกรี้ยวเพิ่มขึ้น

“พ่อบอกให้ทำยังไงก็ต้องทำตามนั้น” ท่านขุนกำชับเสียงเข้ม หันมามองนายใหญ่ “และแกก็เหมือนกันนะใหญ่ คนอย่างแกน่ะ ไม่เข้าใจอะไรหรอก”

ท่านขุนหันมามองหน้าแม่บี คราวนี้ดวงตาของท่านขุนอ่อนแสงลง แต่ที่เพิ่มขึ้นคือความเจ็บปวด มันเป็นความเจ็บที่ซ่อนเอาไว้ภายใน แต่แม่บีนั้นรู้สึกถึงความรู้สึกที่แอบซ่อนในดวงตาคู่นั้นดี จึงยิ้มอย่างปลอบโยน

“ท่านขุน ท่านขุนบอกตัวเองได้ไหม ว่าตอนนี้ท่านขุนมีความสุขหรือเปล่า ถ้าท่านขุนมีความสุขก็ให้มังกรทำตามที่ท่านขุนต้องการ แต่ถ้าไม่ล่ะคะ”

ท่านขุนมองแม่บีแล้วส่ายหน้า ยิ้มขื่นๆ “ผมจะมีความสุขหรือไม่มีความสุข มังกรก็ต้องทำตามที่ผมต้องการ คุณไม่เข้าใจผมหรอก”

แล้วท่านขุนก็เมินหน้าหนี หันมาหามังกร “กลับบ้านกับพ่อ มังกร”

มังกรลังเล หันมามองคำแพง คำแพงรีบพูด “แกกลับบ้านไปกับพ่อเถอะ อย่าขัดใจพ่อเลยนะ”

“แต่ว่า มันไม่เหตุผลอะไรที่เราต้องเลิกคบกันนะ ชั้นไม่เลิกคบกับแกเด็ดขาด” มังกรรีบพูดทันที ดวงตามั่นคงแน่วแน่ คำแพงมองดวงตานั้นแล้วยิ้มนิดๆ แกะมือของมังกรออก “ชั้นเชื่อแก แต่ว่าตอนนี้ แกต้องกลับบ้านกับพ่อก่อน” คำแพงพูดนิ่งๆ ผิดวิสัยของตัวเอง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร จะเป็นเพราะเห็นดวงตาปวดร้าวคู่นั้นของท่านขุนรักหรือเปล่า ที่ทำให้คำแพงเกิดสงสัยอะไรขึ้นมา

ว่าเหตุผลที่แท้จริงที่ท่านขุนห้ามไม่ให้มังกรมาคบกับเรากับดน มันคืออะไร

“คุณหนูคะ กลับบ้านก่อนเถอะค่ะ เชื่อหม่อมเถอะ” หม่อมเจดีย์ชวน มังกรหันมามองนายใหญ่กับแม่บี นายใหญ่พยักหน้าให้ มังกรจึงหันมามองคำแพง ก่อนจะค่อยเดินตามท่านขุนและหม่อมทั้งสองออกไป

ระหว่างทางจากโรงพยาบาลโคกสารินกับบ้านนั้น ท่านขุนไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่อาการนิ่งไม่ได้เกรี้ยวกราดของท่านขุนก็ทำให้มังกรเกิดความสงสัย ว่าท่านขุนกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

จนมาถึงบ้าน ท่านขุนก็ผลุนผลันเดินเข้าบ้าน เดินไปในห้องทำงาน แล้วเปิดลิ้นชักหยิบรูปขึ้นมาดูเหมือนที่เคยทำ คราวนี้ท่านขุนยืนดูอยู่นิ่งๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา

มังกรแอบมองอย่างไม่เข้าใจ ทนไม่ไหวต้องหันมาถามหม่อมทั้งสอง “ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมพ่อต้องมาห้ามไม่ให้ผมคบกับแพงด้วย ดนอีก แล้วทำไมพ่อทำท่าเหมือนจะรู้จักกันดีกับน้าใหญ่น้าบี และก็ทำท่าเหมือนจะโกรธกัน ผมไม่เข้าใจเลยหม่อม พ่อผมกำลังคิดอะไรอยู่”

หม่อมทั้งสองถอนหายใจใหญ่ ก่อนจะหันมามองหน้ากัน หม่อมเจดีย์พูดเบาๆ “เรื่องมันเก่านานนมมาแล้ว คุณหนูอย่าสงสัยให้ปวดหัวเลย”

“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะครับ หม่อมเล่าให้ผมฟังเถอะ ไม่งั้นผมก็คงไม่เข้าใจคุณพ่อ คุณพ่อไม่มีเหตุผลเลยนะครับ”

“คุณหนูอย่าพูดอย่างนี้สิคะ ท่านขุนท่านน่าสงสารออก” หม่อมเจดีย์รีบห้าม หันมามองหม่อมกานดา แล้วพยักหน้าให้หม่อมกานดาเป็นคนพูด

“ไหนก็ไหนๆ แล้ว หม่อมจะเรื่องเก่าแก่นี้ให้ฟัง” หม่อมกานดาเริ่มเรื่อง ก่อนจะเท้าความไปถึงอดีต อดีตที่เป็นความทรงจำอันมากมาย มีทั้งสุขและทุกข์ อ่อนหวานและขมขื่น

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 22:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12

เอาใจช่วยแม่ชมนะคะ
ลุ้นต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมังกรและคำแพง

จากคุณ : wanamay - [ 6 ม.ค. 51 22:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13

ขอทดสอบอีกครั้ง -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 22:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14

สู้สู้นะคะแม่ชม

จากคุณ : t_tas - [ 6 ม.ค. 51 22:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15

มันยังอยู่จ้าแม่ชม
ลุ้นต่อไป

จากคุณ : .....แฟนคลับแม่ชม - [ 6 ม.ค. 51 22:25:29 A:91.9.226.99 X: TicketID:162794 ]

ความคิดเห็นที่ 16

ซุ่มอ่านอยู่มานานมากๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

จากคุณ : ด้วง - [ 6 ม.ค. 51 22:28:55 A:203.155.231.41 X: TicketID:154399 ]

ความคิดเห็นที่ 17

ลุ้นระทึกมากเลยแม่ชม

รีบๆ ลงต่อนะจ๊ะ อย่าให้ขาดตอน

จากคุณ : baya (baya) - [ 6 ม.ค. 51 22:31:30 ]

ความคิดเห็นที่ 18

เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะจ๊ะ

จากคุณ : maiwa - [ 6 ม.ค. 51 22:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19

มาร่วมลุ้นด้วยคนค่า

มังกร คำแพง กำลังหวานๆเลย รอคอยมานาน
แต่ท่านขุนรักมีอดีตอาไรนา เหอๆๆ

ชายธีเปิดเผย ดอกบานไม่รู้โรยสักที
หลังจากเข้าใจผิดมานาน

สู้ๆค่ะ แม่ชม

จากคุณ : UltrA_fAmE - [ 6 ม.ค. 51 22:38:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20

ทดสอบ ขณะนี้ข้อความยังอยู่ครบ

จากคุณ : MikaRin - [ 6 ม.ค. 51 22:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 21

รีบๆมาลงต่อนะแม่ชม

จากคุณ : แฟนละคร - [ 6 ม.ค. 51 22:40:04 A:58.8.166.232 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22

สู้สู้น๊าแม่ชม

จากคุณ : [Zonic] - [ 6 ม.ค. 51 22:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23

เพิ่งได้อ่านไม่นานนี้นะคะ
ขอบอกว่า...สนุกมากมากมากมากมาก ชอบทุกตัวละครเลย
แต่ชอบเป็นพิเศษก้อ มังกรกับคำแพง นะค๊า
ยิ่งตอนนี้น่ารักๆๆๆๆๆๆ ^^

เป็นกำลังใจให้นะคะแม่ชม

จากคุณ : CABBAGE - [ 6 ม.ค. 51 23:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 24

รออยู่นะจ๊ะ มาให้กำลังใจแม่ชม ติตามอย่างลุ้นระทึก

จากคุณ : ตุ๊กตาหมู - [ 6 ม.ค. 51 23:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25

นั่นไง มันต้องมีอดีตตตต...
แม่ชมสู้ๆ แฟนๆเป็นกำลังใจให้ รออ่านอยู่ตลอด

จากคุณ : osmile - [ 6 ม.ค. 51 23:04:34 ]

ความคิดเห็นที่ 26

นายใหญ่และแม่บีหันไปมองคำแพงเห็นยืนนิ่งอึ้งไปก็ยิ้มอย่างปราณี

“แพงเป็นอะไรหรือเปล่า” แม่บีถามคำแพงส่ายหน้า พยายามจะยิ้ม แต่ยิ้มไม่ค่อยออกเลย “แพงไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เป็นห่วงก็แต่มังกร ไม่รู้จะโดนท่านขุนว่าเอาหรือเปล่า”

“รักน่ะรักมังกรมาก เพียงแต่ว่า เขาอาจจะ..” นายใหญ่เงียบไป นั่นยิ่งทำให้คำแพงอยากรู้มากขึ้น “น้าใหญ่คะ แพงอยากรู้ว่า เอ่อ” พูดได้แค่นี้คำแพงก็พูดไม่ออกด้วยความเกรงใจ

นายใหญ่หันมามองหน้าแม่บีก่อนจะบอกว่า “ไป เราเข้าไปเยี่ยมดนกัน แล้วน้าจะเล่าให้ฟัง”

แล้วนายใหญ่กับแม่บีก็พาคำแพงเข้าไปในห้องพักฟื้นของดนตรี เห็นดนตรีกำลังนอนถูคิ้วอยู่อย่างเมามัน ท่าทางจะคิดหนัก แต่พอเห็นว่าใครมาก็ยิ้มอย่างยินดี

“พ่อแม่ แพง มากันครบเลย แล้วมังกรล่ะแพง เมื่อกี้มันมาถามหาแพง ได้เจอกันหรือแปล่า” ดนตรีทัก

“เจอแล้ว ตอนนี้มันกลับบ้านไปกับท่านขุนรักแล้ว” คำแพงตอบเศร้าๆ ดนตรีชะงัก “เอ๊ะ ท่านขุนรักมาหรอ แล้ว..มังกรมันจะโดนว่าหรือเปล่า”

“โดนสิ ท่านขุนสั่งห้ามไม่ให้มันมาคบกับพวกเรา”

“ทำไมล่ะ” ดนตรีถาม คำแพงเลยหันไปนายใหญ่กับน้าบี นายใหญ่เงียบก็นิดก่อนจะพูดออกมา “เอาเป็นว่า พ่อจะเล่าเรื่องนี้ให้ดนกับแพงฟังแล้วกัน”

ดนตรียังงงอยู่ แต่ว่าก็ยอมนิ่งเงียบแต่โดยดี นายใหญ่หันไปมองแม่บี ก่อนจะเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ความทรงจำที่หลายแหล่มันกำลังเต้นเร่าอยู่ในหัวใจ

เมื่อสมัยที่ท่านขุน นายใหญ่ แม่บี กำนันไก่ และเจ๊เป็ดยังเป็นวัยรุ่นอยู่นั้น ทั้งหมดตั้งวงดนตรีของตัวเองขึ้นมาด้วยใจรักทางดนตรีกันทุกคน

แม่บีกับนายใหญ่เป็นนักร้องนำ กำนันไก่เล่นกีต้าร์ ท่านขุนรักตีกลอง ส่วนเจ๊เป็ดเป็นแดนเซอร์

ทั้งหมดชอบไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่หุบเขารักนิรันดร์กันเสมอๆ พวกเขาถือว่าที่นั่นเป็นที่ที่มีความทรงจำที่ดีของมิตรภาพ เป็นสถานที่พิเศษที่ไม่มีใครรู้ นอกจากพวกเราผองเพื่อน

ความสัมพันธ์ของพวกเขาดำเนินไปด้วยดี แต่ที่บ้านของท่านขุนรักกับนายใหญ่ซึ่งสนิทสนมกันนั้นไม่ชอบให้ทั้งสองเล่นดนตรี จึงสั่งห้ามไม่ให้เล่นดนตรีอีก และให้เลือกเรียนด้านการปกครองในระดับมหาวิทยาลัย

ท่านขุนมองเห็นความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน จึงตัดสินใจละทิ้งดนตรีเพื่อเลือกเรียนการปกครองตามที่ทางบ้านต้องการ แต่นายใหญ่นั้นเขาปฏิเสธที่จะทำตามนั้น เขากลับเข้าเรียนทางด้านดนตรีแทนการเรียนด้านการปกครองอย่างที่ทางบ้านต้องการ นั่นทำให้ทางบ้านของนายใหญ่ซึ่งเป็นขุนนางเก่าโกรธมาก จึงตัดเขาออกจากกองมรดก

นายใหญ่จึงออกจากบ้าน และเล่นดนตรีหาเงินเรียน โดยมีแม่บีเป็นกำลังใจ แม่บีเองก็ทำงานเป็นครูสอนร้องเพลงควบคู่ไปด้วยเพื่อส่งตัวเองเรียนเช่นกัน

นายใหญ่กับแม่บีมีโอกาสได้ใกล้ชิดกันจนเกิดเป็นความรัก ทั้งสองคนไม่รู้ว่า ท่านขุนนั้นก็แอบชอบแม่บีเหมือนกัน แอบชอบมานานตั้งแต่สมัยที่เล่นวงดนตรีด้วยกันแล้ว แต่ไม่เคยบอกให้รู้ เมื่อตอนที่จะตัดสินใจเรียนการปกครองนั้น ท่านขุนก็ลังเลใจว่าจะไม่ได้ใกล้ชิดกับแม่บี แต่เขาก็ตัดสินใจทำเพื่ออนาคต เพราะรู้ว่าฐานะทางบ้านแม่บีไม่ค่อยดีนัก เมื่อได้เป็นเจ้าคนนายคนแล้วก็จะขอแต่งงานกับแม่บี เพื่อที่ว่าแม่บีจะได้ไม่ต้องลำบากอีก

แต่แม่บีไม่ได้ล่วงรู้ความคิดของท่านขุนเลย ในขณะที่ท่านขุนมุมานะเรียนหนังสือ นายใหญ่และแม่บีก็กำลังสร้างวงดนตรีเล็กๆ ของตัวเอง เล่นดนตรีเพื่อช่วยกันหาเงินเรียน จนทั้งคู่สามารถเรียนจบกันมาได้

ระหว่างนั้นท่านขุนยังได้ติดต่อกับนายใหญ่และแม่บีอยู่บ้าง เวลาที่ว่างจากการเรียนเขาก็มักจะมาฟังดนตรีของวงนายใหญ่เสมอ

และถ้าว่างพร้อมกันก็จะได้ไปหุบเขารักนิรันดร์ด้วยกัน ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน และที่นี่นี่เอง เป็นสถานที่ที่ท่านขุนคงจะไม่มีวันลืม

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 23:06:20 ]

ความคิดเห็นที่ 27

เพราะท่านขุนได้รู้ความจริงด้วยตัวเอง ว่าความฝันความหวังทั้งหมดได้จบสิ้นลงไปแล้ว เมื่อวันที่เขาเรียนสำเร็จในวิชาการปกครอง เขาจะได้เป็นเจ้าคนนายคน จะได้ทำให้คนที่รักสบายเสียที

ในขณะที่นายใหญ่กับแม่บีก็เรียนจบเช่นกันและมีความฝันถึงวงดนตรีเล็กๆ ร่วมกัน ทั้งสองไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่หุบเขารักนิรันดร์ด้วยกัน

และเป็นวันเดียวกับที่ท่านขุนไปตามหาแม่บีเพื่อจะบอกความในใจให้รู้ แต่เขาก็ไม่พบแม่บี อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้เขามาที่หุบเขารักนิรันดร์ และพบสองคนอยู่ที่นั่น

เมื่อเดินเข้าไปหาทั้งสองนั้น หัวใจของท่านขุนก็สั่นไหว ความเจ็บปวดค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เมื่อได้ประจักษ์ชัดในสายตาขึ้นมาทีละน้อยถึงความจริง

ความจริงที่เขาไม่เคยรู้ ไม่เคยสังเกตเลย ความจริงในแววตาของนายใหญ่และแม่บี มันประจักษ์ถึงหัวใจของคนทั้งสองและมันก็กระแทกเข้าไปในหัวใจของท่านขุนอย่างเต็มรัก

มันทำให้ท่านขุนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ถ้อยคำต่างๆ มากมายที่เตรียมมาพูดนั้นกลับกลายเป็นคำถามไม่กี่คำ และคำตอบที่ได้มาก็ทำให้ท่านขุนหมดอาลัยกับชีวิต

ท่านขุนเดินไปที่หน้าผา ก้มมองลงไปภายใต้หุบเหวนั้น วูบหนึ่งคิดจะทำอะไรบางอย่างเพื่อชดเชยสิ่งที่ผิดหวังนั้น เพียงแค่วูบเดียวเท่านั้นที่เขาคิดจะลงไปสัมผัสยังก้นเหว

แต่มันก็แทบจะจบชีวิตเขาได้เลยทีเดียว ถ้าไม่มีมือของนายใหญ่มากระชากตัวเขาไว้เสียก่อน ท่านขุนสะดุ้ง หันมามอง เสียงนายใหญ่เอ่ยขึ้นมาอย่างตกใจ

“นี่แกจะทำอะไรน่ะรัก”

ท่านขุนรักมองนายใหญ่ มองแม่บี แล้วดวงตาก็วาวโรจน์ขึ้นมา “ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น” พูดเสียงเข้มแล้วสะบัดมือนายใหญ่ออก ก่อนจะเดินออกไปจากหุบเขารักนิรันดร์ และออกไปจากชีวิตของคนทั้งสอง

ท่านขุนกลับมาด้วยความปวดร้าวบอบช้ำ เขามุมานะทำงานอย่างหนักจนได้มีตำแหน่งใหญ่โต แต่งงานกับผู้หญิงที่ทางบ้านหาให้ จนมีลูกคนหนึ่งคือ มังกร ไม่นานแม่ของมังกรก็มีอันต้องเจ็บป่วยและเสียชีวิตไป

หลังจากนั้นท่านขุนก็ไม่เคยสนใจใคร สนใจแต่ลูกชายคนเดียวของตัวเองเท่านั้น ตั้งชื่อลูกว่ามังกร เพื่อจะได้เป็นใหญ่เป็นโต เป็นเจ้าคนนายคน และจะต้องไม่เหลวไหลกับเรื่องไร้สาระ เช่นเรื่องดนตรี

ดนตรีที่ท่านขุนเกลียดเสียหนักหนา

แต่ถึงจะพยายามไม่สนใจอย่างไร ท่านขุนก็ยังได้ข่าวของนายใหญ่และแม่บีเสมอ รู้ว่าทั้งสองแต่งงานกันและมีลูกชายหนึ่งคน คือ ดนตรี

ดนตรีที่เปรียบเสมือนความรักของพ่อแม่

นายใหญ่และแม่บีตั้งวงดนตรีด้วยกัน มีชื่อเสียงเพราะมีฝีมือดีแถมยังเล่นด้วยใจรักด้านดนตรีอย่างแท้จริง

นั่นยิ่งทำให้ท่านขุนเจ็บปวด เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ท่านขุนก็ยังไม่ลืมเรื่องราวความเจ็บช้ำในครั้งนั้น

ท่านขุนเคยแอบคิดว่า ถ้าครั้งนั้นตัวเองไม่เลือกเรียนด้านการปกครอง มาเรียนด้านดนตรี ท่านขุนจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดแม่บีและอาจจะพิชิตใจแม่บีได้

แต่ว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ ด้วยเหตุนี้ท่านขุนจึงเกลียดดนตรี เพราะดนตรีพรากความรักของท่านขุนไป

เมื่อถึงเวลาที่วงดนตรีของนายใหญ่ตกต่ำ ท่านขุนจึงแอบสะใจ แม้เมื่อนายใหญ่มาขอกู้เงินไปสร้างวงใหม่ ท่านขุนก็ปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ท่านขุนเองก็รู้ว่ามันออกจะใจร้ายไปสักหน่อย

ก็คือ ท่านเกลียดดนตรี ไม่ว่ายังไงท่านก็สนับสนุนไม่ได้ บอกไปแล้วท่านขุนเองก็ทั้งสะใจและเป็นห่วงระคนกัน แต่ว่า ท่านขุนก็ไม่รู้จะทำอะไรให้ดีไปกว่านี้ได้ เพราะในหัวใจของท่านขุนนั้น มันยังมีร่อยความเจ็บปวดจากความทรงจำครั้งเก่าอยู่ ทำยังไงก็ไม่ลบเลือนหายไปเสียที..
แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 51 23:52:01

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 23:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28

เอาเข้าไป บทจะซ้ำกันก็ -*-
แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 51 23:23:20

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 23:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29

ทดสอบ ข้อความยังอยู่นะจ๊ะ -*- ลุ้นเหนื่อยเลย ขอตัวไปดูบอลก่อนนะ น้องหงส์แข่งแล้วจ้า ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจจ้ะ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 6 ม.ค. 51 23:21:20 ]

ความคิดเห็นที่ 30

แม่ชมจ๋า

แล้วอย่าหายไปนานนะจ๊ะ

จากคุณ : PriMzz (prps001) - [ 6 ม.ค. 51 23:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 31

แม่ชมสู้ๆๆ อ้ายยยย ตั้งแต่อ่านมาเพิ่งได้เห็นพ่อมังกรกะแม่คำแพงหวานกันซะที อิอิ

ลุ้นมาตั้งนาน><

จากคุณ : Lnpb28 - [ 6 ม.ค. 51 23:27:06 ]

ความคิดเห็นที่ 32

ค่อยกระชุ่มกระชวยหน่อย เมื่อได้เห็นบทหวานๆของพ่อมังกรกะแม่คำแพง แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ

จากคุณ : beenqueen - [ 6 ม.ค. 51 23:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 33

ชื่นใจจัง คำแพง กะ มังกร หว๊านหวาน ช๊อตที่รอคอย

จากคุณ : anespim (anespim) - [ 6 ม.ค. 51 23:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 34

ตามมาให้กำลังใจแม่ชมจ้ะ

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 6 ม.ค. 51 23:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 35

ดีใจจัง ข้อความอยู่ครบ สงสัยว่าจะเป็นกระทู้อาธรรพ์จริง ๆ

แม่ชมสู้ ๆ

จากคุณ : Peper_Old - [ 6 ม.ค. 51 23:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 36

เข้ามาเป็นกำลังใจต่อไปค่ะ
อาถรรพ์คงหมดไปแล้ว

จากคุณ : เนส (expedition) - [ 6 ม.ค. 51 23:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 37

อ้าว แม่ชมเป็นแฟนหงส์เหรอนั่น -*- อิอิ
ยังไงก็ขอให้ชนะนะคะ ในที่สุดปริศนาก็คลี่คลาย
คราวนี้ก็เหลือกำนันไก่กะเจ๊เป็ดล่ะ

จากคุณ : osmile - [ 7 ม.ค. 51 00:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 38

“รู้ไหมว่าอยากจับมือมานานแล้ว” - แล้วแม่ชมจะรู้ไหมว่ารอประโยคนี้มานานกว่า :P

ปล นาทีที่ 69.. ยัง 0-0 ลุ้นกับแม่ชมด้วยคน

จากคุณ : Me-GotCha - [ 7 ม.ค. 51 00:32:13 ]

ความคิดเห็นที่ 39

ให้กำลังใจประจำวันค่ะ ในที่สุด! คำแพงกะมังกรก็ได้ฤกษ์มีฉากหวานๆกะเค้าซะที ดูท่าว่าปมมันจะพันกันอินุงตุงนังไปหมด ต้องค่อยๆแก้ ค่อยๆเฉลยกันไป

แล้วจะมาปูเสื่อรอตอนต่อไปนะคะแม่ชม

จากคุณ : แพม (=เราเอง=) - [ 7 ม.ค. 51 00:42:26 ]

ความคิดเห็นที่ 40

คนมีอดีต... แล้วจะมารอตอนต่อไปนะคะแม่ชม

จากคุณ : รักนะ..หมูกู้ - [ 7 ม.ค. 51 00:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 41

หนีอ่านหนังสือมาอ่านนิยายของแม่ชมจ้ะ อิอิ
ไม่ได้เข้ามาทักทายแม่ชมเสียนานเลย
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะจ้ะแม่ชม ขอให้แม่ชมมีความสุขมากๆ
สวยๆ รวยๆขึ้นทุกวัน
สุขภาพแข็งแรง
จะทำอะไรก้อขอให้ประสบความสำเร็จในทุกๆด้าน ทั้งด้านการเรียน การงาน ความรัก

เข้าเรื่องนิยาย

ขอบคุณแม่ชมมากๆจ้ะ ที่ไม่ให้ชายธีเป็นอะไรไป
แถมยังหาคู่ให้ชายธีเป็นคุณหมอมุมที่น่ารักอีกด้วย

อดีตของท่านขุนรัก พ่อใหญ่ และแม่บี เป็นอย่างนี้นี่เอง

ว่าแต่เจ๊เป็ด กะกำนันไก่นี่ก้อน่าจะอีกคู่ที่มีอดีตเหมือนกันใช่มั้ยจ้ะแม่ชม
ถึงได้ไม่อยากให้ลูกเกี่ยวข้องกัน

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 7 ม.ค. 51 01:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 42

ลุ้นซะเหนื่อย อดีตเริ่มเปิดเผย
แต่ที่ช็อคโลกคือหมอมุกกะชายธีเนี่ยแหละ
เนียนได้ใจมากจ๊ะแม่ชม

จากคุณ : ps_37 - [ 7 ม.ค. 51 01:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 43

ยังรออยู่จ้ะ

จากคุณ : moonshine19 - [ 7 ม.ค. 51 08:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 44

มารอแม่ชมจ้า

สู้ สู้

จากคุณ : แฟนคลับแม่ชม (nong_PAB) - [ 7 ม.ค. 51 09:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 45

เปิดมาเช้านี้แอบงงนิดหน่อยว่าทำไมเป็นตอน49.1
ที่แท้กระทู้เก่าเจออาถรรพ์นี่เอง
แม่ชมสู้ๆนะคะ
ปล.เมื่อเช้าดูข่าวหงส์เสมอ 1-1 นี่นาใช่มะแม่ชม^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 7 ม.ค. 51 09:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 46

โห เรื่องราวซับซ้อนจังเลย

จากคุณ : หนูศิ - [ 7 ม.ค. 51 10:02:10 ]

ความคิดเห็นที่ 47

วู๊วววว เรื่องราวเริ่มกระจ่างทีละเรื่อง หลังจากอึดอัดกันมานาน

จากคุณ : Nusantara - [ 7 ม.ค. 51 10:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 48

ในที่สุดก็เริ่มกระจ่างว่าทำไมทำไมทำไม....(บางเรื่อง)

รอต่อนะคะแม่ชม...

เป็นกำลังใจให้เหมือนเคยค่ะ

จากคุณ : RakTawan - [ 7 ม.ค. 51 10:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 49

อ่านแล้วต้องหยุดหายใจไป 3 ระลอกค่ะแม่ชม

>< กริ๊ส

จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 7 ม.ค. 51 11:59:23 ]

ความคิดเห็นที่ 50

ดีใจที่ได้อ่านครบตอนแล้ว

ฉันก็คิดอยู่ว่าชายธีคงแอบชอบใครที่ไม่ใช่คำแพง
แต่แอบลุ้นอยู่ว่าแม่ชมจะชงให้ใคร อิอิ

เป็นกำลังใจให้เช่นเดิมจ้า

จากคุณ : . (iampluto) - [ 7 ม.ค. 51 14:27:14 ]

ความคิดเห็นที่ 51

มาต่อเร็วๆนะคะแม่ชม อยากรู้เรื่องของเจ๊เป็ดและกำนันไก่บ้างแล้ว
รอต้น*นุ่นด้วย

จากคุณ : tidtee-genius - [ 7 ม.ค. 51 17:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 52

มาตีตั๋วรอแม่ชมแล้วค่ะ วันนี้จะมาไหมเอ่ย

เรามารอความหวานของ แม่คำพร กับน้องมังแกง เย๊ยย!! แม่คำแพง กับพ่อมังกร อยู่จ้า

จากคุณ : beenqueen - [ 7 ม.ค. 51 22:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 53

^^

สู้ๆค่า

แม่ชม

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 7 ม.ค. 51 22:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 54

ตามมาให้กำลังใจแม่ชมเช่นเคยจ้า

รอแม่อยู่ตลอดเลย

รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

ทั้งงานราษฏร์ งานหลวง ^__^

จากคุณ : แม่ชมแฟนคลับ (อุบาสิกา) - [ 8 ม.ค. 51 12:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 55

แม่ชมจ๊ะ
ยังรอต้นนุ่นอยู่นะ
เรื่อยๆ จ้ะ

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 8 ม.ค. 51 22:45:34 ]

ความคิดเห็นที่ 56

ตอกบัตรให้กำลังใจแม่ชมนะจ๊ะ
พร้อมมาปูเสื่อรอคำแพงมังกร เหมือนเดิมจ๊ะ ^ ^

จากคุณ : Af FAN - [ 8 ม.ค. 51 23:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 57

แม่ชม เอาคนนี้มาฝาก

จากคุณ : Peper_Old - [ 8 ม.ค. 51 23:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 58

ยังมารอแม่ชมอยู่เรื่อยๆ

จากคุณ : หนูศิ - [ 9 ม.ค. 51 09:43:48 ]

ความคิดเห็นที่ 59

มารอแม่ชมต่อไปจ้ะ

รอลุ้น ต้น*นุ่น คำแพง*มังกร ชายทัน*หลิงหลิง และคู่อื่นๆ ด้วยนะคะ

รวมทั้งรอข่าวคราวของช่างน้ำพร้อมดนตรีด้วยจ้ะ

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 9 ม.ค. 51 12:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 60

เพิ่งได้ฤกษ์ตามมาอ่าน โฮ่.... ปมของรุ่นใหญ่ ค่อย ๆ เฉลยมาเรื่อย ๆ แล้ว

ภาพปลากรอบ นายใหญ่เล่าความหลังให้เด็ก ๆ ฟัง (มีผู้อำนวยการ รพ. นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วย ^^)

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 10 ม.ค. 51 01:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 61

เอาหนุ่มนี้มาฝากอีกแล้ว (แอบเห็นน้าบอยโปรยเสน่ห์ใส่สาวน้อยด้วย)

จากคุณ : Peper_Old - [ 10 ม.ค. 51 02:27:35 ]

ความคิดเห็นที่ 62

แล้วก็บอกพ่อหนุ่มคนนี้ไปว่า ขอเก็บรูปมาฝากแม่ชม
เค้าเลยฝากความคิดถึงกลับมาให้แม่ชมด้วยนะ

จากคุณ : Peper_Old - [ 10 ม.ค. 51 02:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 63

ซื้อมาฝากจ้าาาา

จากคุณ : moonshine19 - [ 10 ม.ค. 51 05:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 64

เข้ามาทุกวัน แต่ไม่เห็นแม่ชมมาอัพ
ท่าทางงานจะยุ่งหนัก
เป็นกำลังใจให้นะคะแม่ชม และยังรออ่านอยู่เสมอ^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 10 ม.ค. 51 09:13:53 ]

ความคิดเห็นที่ 65

ยังคงรอต้น นุ่น อยู่นะคะ

จากคุณ : t_tas - [ 10 ม.ค. 51 09:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 66

ชอบภาพประกอบของแม่เพียงจริงๆ อุตส่าห์หามาได้อีก ฮ่าฮ่าฮ่า

จากคุณ : MikaRin - [ 10 ม.ค. 51 19:13:33 ]

ความคิดเห็นที่ 67

มาช่วยดันกระทู้เป็นระยะๆค่ะ

ยังรอคอยความหวานจาก พ่อคำพรกะแม่มังแกง เอ๊ย!! แม่คำแพงกะพ่อมังกร (มุขเดิม) เสมอนะคะ

จากคุณ : 3*12 (beenqueen) - [ 10 ม.ค. 51 22:31:40 ]

ความคิดเห็นที่ 68

มารอต้น กะ นุ่น ค่ะ คิดถึ๊ง คิดถึง

คิดถึงแม่ชมด้วยนะคะ

จากคุณ : PriMzz (prps001) - [ 10 ม.ค. 51 23:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 69

ยังมารอแม่ชมเหมือนเดิมจ้ะ

รอต้น*นุ่นด้วยนะ

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 11 ม.ค. 51 18:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 70

เอาทิวลิปจากเชียงใหม่มาฝากแม่ชม เจอเหลืออยู่แค่นี้เอง

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 11 ม.ค. 51 21:40:08 ]

ความคิดเห็นที่ 71

แม่ชมจ๋า
กลับมาได้รึเปล่า...
กลับมาหาฉันที่ได้ไหม...คนดี

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 12 ม.ค. 51 07:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 72

เข้ามารอจ้าแม่ ชม

จากคุณ : เนส (expedition) - [ 12 ม.ค. 51 15:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 73

ยังเป็นกำลังใจให้แม่ชมเสมอนะค้า
พอดีไม่อยู่หลายวัน
แล้วก้อ
ฟิคอ่ะค่ะ
มันเย้ออออออออะ...
ตามอ่านไม่ค่อยทันเล้ย
555+

จากคุณ : ssvalee - [ 13 ม.ค. 51 17:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 74

มาเป็นกำลังใจให้แม่ชมจ้ะ..

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 13 ม.ค. 51 22:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 75

มาให้กำลังใจแม่ชมจ๊ะ

จากคุณ : หนูศิ - [ 14 ม.ค. 51 10:33:02 ]

ความคิดเห็นที่ 76

มานั่งรอแม่ชมอยู่หน้าเรือนจ้ะ

คิดทึ้ง คิดถึง แม่ชม และสมาชิกชาวดอยทุยจ้ะ

โดยเฉพาะต้นกะนุ่นอ่ะ

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 14 ม.ค. 51 12:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 77

แม่ชมจ๋า ทำไมคราวนี้หายไปน๊าน..นาน
ไม่สบายหรือว่าติดงานกันจ๊ะ
ย้งรออ่านอยู่นะคะ^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 14 ม.ค. 51 15:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 78

ฤา แม่ชมถูกอุ้ม(ไปหาพ่อดนหว่า)
ฤา หนีหนาวจากมิลาน ไปพักร้อนที่เมเปิลล์ (แต่ข่าวว่าขยะตรึมนี่นา)
เกิน 24 ชม.แล้ว แจ้ง 191 ได้ไหมเนี่ย

จากคุณ : Musiclism - [ 14 ม.ค. 51 15:55:30 ]

ความคิดเห็นที่ 79

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา แม่ชมจ๋า คิ๊ดถึ้งงงงงง คิดถึงงงงงง

จากคุณ : ใจคนคอย - [ 14 ม.ค. 51 17:05:42 A:58.147.4.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80

ตอนนี้หน้าเรือของแม่ชมเช้ามีผู้คนมานั่งรอ ยืนรออย่างหนาแน่น
กรุณาเข้ามาสลายด่วนค่ะ

รอ รอ รอ รอ..............

จากคุณ : เนส ชาวซุ่ม (expedition) - [ 15 ม.ค. 51 00:17:36 ]

ความคิดเห็นที่ 81

ประกาศหาคนเขียนนิยายจ้า
แม่ชมเช้าหายไปไหน กลับมาเร้วววว
ลิงลำยองคิดถึงแล้วน้า ^ ^

จากคุณ : Af FAN - [ 15 ม.ค. 51 01:42:26 ]

ความคิดเห็นที่ 82

แม่ชมจ๋า ยังไม่มาอีกเหรอ ร้องต่ออีกเพลงนะ ใจจะขาดแล้วเอ้ยยยยย ใจจะขาดแล้วเอยยยยยย

จากคุณ : ใจคนคอย - [ 15 ม.ค. 51 13:25:58 A:58.147.4.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83

ผ่านไปหลายวัน

แม่ชมหายอ่ะ

สงสัยต้องแจ้งความซะละ

เอาแม่ชมคืนมา ....

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 15 ม.ค. 51 17:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 84

แม่ชมหายไปนานจัง-*-

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 15 ม.ค. 51 19:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 85

เข้ามารอต้นกะนุ่น

แม่ชมหายไปไหนเนี่ย

คิดถึงจังเลย

จากคุณ : PriMzz (prps001) - [ 15 ม.ค. 51 22:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 86

โอ๊ะ โอ๋ แม่ชมยังไม่มา ร้องเพลงรอต่อปายยยยย
แม่ชมมาหรือยังไม่รู้ หรือไปเดินเล่นอยู่จนเพลินเลยไม่มา
แม่ชมคงอยากลองใจเลยดึงเวลา แกล้งให้ฉันรอไปอย่างนั้นนนนน

จากคุณ : ใจคนคอย - [ 16 ม.ค. 51 13:11:51 A:58.147.4.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 87

คราวนี้แม่ชมหายไปนานจังเลย
ยังรอแม่ชมอยู่เสมอนะจ๊ะ

จากคุณ : As Always - [ 17 ม.ค. 51 06:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 88

ฉันนั้งรอแม่ชมอยู่ทุกวัน นั่งรอรอรอ

จากคุณ : เนส (expedition) - [ 17 ม.ค. 51 14:46:22 ]

ความคิดเห็นที่ 89

ยังคอย ยังคอย ยังคอย เธออยู่

จากคุณ : Feris Ceberton - [ 17 ม.ค. 51 18:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 90

แม่โชมมมมมมมมมมม

Please come back to me........

จากคุณ : aprilfullday - [ 17 ม.ค. 51 21:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 91

เกือบสองอาทิตย์แล้วที่แม่ชมหาย
ใครก็ได้ส่งข่าวมาหน่อยเร้วว่าแม่ชมไม่ได้เป็นอะไรไป

จากคุณ : Peper_Old - [ 18 ม.ค. 51 00:40:28 ]

ความคิดเห็นที่ 92

หรือจะตั้งกระทู้ตามหาน้องชมดีกว่า

จากคุณ : Musiclism - [ 18 ม.ค. 51 09:38:19 ]

ความคิดเห็นที่ 93

แม่ชมจ๋า

โปรดทราบ คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกก จ้า

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 18 ม.ค. 51 11:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 94

แม่ชมจ๋า เริ่มเป็นห่วงแล้วนะ ร้องเพลงไม่ออกละ หายไปโดยไร้ข่าวคราว เช่นนี้ ต้องจ้างนักสืบ แจ้ง FBI หน่วยข่าวกรอง เอ!!! หรือลงประกาศตามหน้าหนังสือพิมพ์ดีหว่า (วุ้ย เริ่มเพ้อเจ้อแล้วเรา 5555)

จากคุณ : ใจคนคอย - [ 18 ม.ค. 51 14:17:52 A:58.147.4.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 95

แม่ชมหายไปไหน รอมานานจนต้องออกมาจากที่ซุ่ม
แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 51 15:01:47

จากคุณ : Metronome - [ 18 ม.ค. 51 14:45:55 ]

ความคิดเห็นที่ 96

หายไปนานจนเป็นห่วงแล้วน่ะจ้ะแม่ชม-*-

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 19 ม.ค. 51 03:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 97

แม่ชมโดนอุ้มรึเปล่าคะ - -"

จากคุณ : ... (Me-GotCha) - [ 19 ม.ค. 51 08:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 98

พาน้องหนูมารอแม่ชม.................ด้วยคน

จากคุณ : ทากลูกหมู - [ 19 ม.ค. 51 18:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 99

มาแล้ววววววววววววววว พ่อแม่พี่น้องงงงงงงงง

ฮือๆๆๆๆ แต่มาแค่ส่งข่าวเท่านั้นเองจ้ะ

ตอนนี้งานยุ่งมากที่สุดในโลก -*- ไม่ได้เข้าพันทิปเลย ต้องขอโทษทุกคนด้วยที่หายไปเฉยๆ และนานมากกก -*-

แต่ว่า...ฮือๆๆ แค่เวลาพักผ่อนก็ยังไม่มีเลยจ้ะ มีล้มหมอนนอนเสื่อบ้างเล็กน้อย -*- ทำงานเลิกดึกทุกวันเลย กว่าจะกลับถึงบ้านก็หลับเป็นตาย ตื่นมาแต่เช้าต้องไปทำงานอีกแล้ว เสาร์อาทิตย์ก็ไม่มีว่างเว้น (แอบบ่น-*-)

แต่ว่า...ภาระงานหนักนี้กำลังจะหมดแล้วจ้ะ มันจะหมดในวันที่ 23 นี่แหละ ไม่ใช่หมดงาน แต่งานด่วนจะหมดไป และคิดว่าคงกลับมาแต่งนิยายได้ตามปกติ

อย่าเพิ่งเบื่อกันนะจ๊ะ ชั้นเองก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่มันไม่มีเวลาจริงๆ เลยจ้ะ ใจน่ะอยากเขียนแต่มันไม่รู้จะเอาเวลาที่ไหนไปเขียน ในใจยังคิดถึงนิยายและคนอ่านเสมอ ฮิ้ววว -*-

ขอบคุณทุกคนมากที่ยังมารอและเป็นห่วงกัน ซึ้งใจจริง ฮือๆๆ ชั้นรับรองว่ามีนิยายอ่านต่อแน่นอน เรื่องมันต้องไปต่อจ้ะ

ช่วงนี้ใครมีอะไรอยากโพส อยากบอกก็บอกเอาไว้ได้นะจ๊ะ แล้วเดี๋ยววันที่ 23 เจอกันนะ

ด้วยความคิดถึงจ้ะ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 20 ม.ค. 51 00:34:04 ]

ความคิดเห็นที่ 100

^
^
^
ยังไม่ว่างก็ไม่เป็นไรหรอกจ้ะแม่ชม รักษาสุขภาพน่ะ

เป็นกำลังใจให้เสมอ เป็นห่วงที่หายไปนานน่ะจ้ะ

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 20 ม.ค. 51 00:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 101

ดีใจนะ
อีก3วันเอง

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 20 ม.ค. 51 06:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 102

เฮ้อ!!! ค่อยโล่งอกหน่อย รู้ว่าแม่ชมไม่ได้หายไปไหน
ไม่ได้เป็นอะไรมากมายก็ค่อยสบายใจหน่อย ร้องเพลงรอต่อปายยยยย
ลุกขึ้นมาซะ ลุกขึ้นมาซะ จากน้ำตา
ต้องบอกตัวเอง ลุกขึ้นมาซะ ลุกขึ้นมาซะ
จากความช้ำ ที่ทำให้เธอ แทบทนไม่ไหว
ต่อจากนี้ไป ต่อจากนี้ไป ต้องเริ่มใหม่
คิดถึงต้น+นุ่น เด้อออออออออออออ

จากคุณ : ใจคนคอย - [ 20 ม.ค. 51 12:25:50 A:58.147.4.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 103

อย่างน้อยก็ดีใจที่รู้ว่า แม่ชมสบายดี

จากคุณ : หนูศิ - [ 21 ม.ค. 51 10:52:39 ]

ความคิดเห็นที่ 104

แม่ชมสู้ๆๆนะจ๊ะ^^

ยังไงก็จะรอแม่ชม...

จากคุณ : Lnpb28 - [ 21 ม.ค. 51 11:06:33 ]

ความคิดเห็นที่ 105

น้องชมกลับมาแล้วเหรอ นึกว่าจะทิ้งน้องดน กับหลิงหลิงของเราไปซะแล้ว
รออย่างใจจดจ่ออยู่นะจ๊ะ
แล้วก็อย่าหนีหายไปอย่างเงียบเชียบแบบนี้อีกล่ะ

จากคุณ : Musiclism - [ 21 ม.ค. 51 18:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 106

เฮ้อ ดีใจที่ได้เห็นความเห็นของแม่ชมนะ

จากคุณ : Peper_Old - [ 21 ม.ค. 51 22:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 107

มารอแม้ชมนะค่ะ

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 21 ม.ค. 51 23:38:22 ]

ความคิดเห็นที่ 108

สำหรับแม่ชม

จากคุณ : Peper_Old - [ 22 ม.ค. 51 01:13:07 ]

ความคิดเห็นที่ 109

ยังไงก็จะรอจ้า

แม่ชม....

จากคุณ : แฟนคลับ...แม่ชม (nong_PAB) - [ 22 ม.ค. 51 09:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 110

ตามมาให้กำลังใจแม่ชมจ้า ..

ยังรอ ร๊อ รอ อยู่หน้าเรือนเสมอนะคะ

^_^

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 22 ม.ค. 51 20:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 111

โล่งใจแม่ชมสบายดี เกือบตามหาแล้วนะเนี่ย เป็นกำลังใจให้แม่ชมในทุกๆเรื่องนะจ๊ะ เต็มข้อนะแม่ชมค่ำ

จากคุณ : ธิดาดง - [ 23 ม.ค. 51 10:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 112

มาแล้วจ้า-*-

ขอบคุณทุกคนมากเลยที่เป็นห่วง งานเย้อ เยอะเน้ออออ 5555 (แถมยังไม่รู้ว่าผลของงานจะออกหัวออกก้อยซะอีก แต่ช่างมันเถอะเน้ออ มันผ่านมาแล้ว)

มาซะดึกเลย ขอโทษนะจ๊ะที่ต้องให้รอ มาแตกเรือนดีกว่า ไม่ได้แตกมานานละ 555

จากคุณ : ชมเช้า - [ 23 ม.ค. 51 23:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 113

ไปนอนก่อนน้า....ง่วงงงงงงงงงง พรุ่งนี้ค่อยมาอ่านจ้ะ...

จากคุณ : All bread - [ 24 ม.ค. 51 00:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 114

ตามมาจ้า

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ม.ค. 51 00:06:36 ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป