ความคิดเห็นที่ 1 Part 41: Let’s treasure this moment together บทเพลง: โอ้ย โอ้ย ศิลปิน: เบน ชลาทิศ ภาพบ้านหลังเล็กๆ สองชั้นเบื้องหน้าเรียกรอยยิ้มบางๆ ออกมาจากผมได้โดยง่าย เอฟเลือกที่จะเช่าบ้านหลังนี้มากกว่าที่จะเช่าห้องในโรงแรมหรูด้วยเหตุผล ที่ผมเองรับรู้มันได้โดยไม่จำเป็นต้องอธิบายถึงเหตุผลใดๆ เลยแม้แต่น้อย ผมบังคับรถที่เอฟเช่าไว้เข้าไปจอดยังที่จอดรถของตัวบ้าน ก่อนที่เราทั้งคู่ จะเดินเข้าไปในตัวบ้านที่อยู่ไม่ห่างกันนัก ภายในบ้านตกแต่งไว้อย่างน่ารัก ไม่ต่างบรรยากาศภายนอกเลยแม้แต่น้อย บ้านเช่าระยะสั้นที่ Melbourne ส่วนใหญ่จะเน้นการตบแต่งภายในเป็นหลัก ทำให้ภายในบ้านถูกตบแต่งด้วยความประณีต มีทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้ อย่างครบครัน เรียกว่าคนที่มาพักเตรียมมาแค่กระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบเดียวก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องขนอะไรมามากมายให้ต้องลำบาก ระหว่างทางที่เดินดูห้องนู้นห้องนี้อยู่ในตัวบ้าน เอฟจับมือผมไว้แน่นเสมอ ราวกับกลัวว่าผมจะเดินหายไปจากชีวิตของเธออีกครั้ง แววตาคู่นั้นดูอบอุ่น และสื่อผ่านความสุขภายในใจออกมาได้โดยที่ผมไม่จำเป็นต้องเอ่ยถามด้วยคำพูด ใดๆ เลยแม้แต่น้อย ภาพเบื้องหน้าทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาได้อย่างมากมายเช่นกัน นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ผมเองไม่ได้รู้สึกอบอุ่นใจจนลืมเลือนเรื่องราวที่เคยกังวลใจมาเนิ่นนานได้เพียงนี้ ความอบอุ่นที่กรุ่นฟุ้งอยู่ระหว่างเราทั้งคู่ ทำให้ผมลืมเลือนความหนาวของอากาศ รอบกายได้อย่างง่ายดาย แววตาและรอยยิ้มของเอฟ ดึงให้ผมย้อนคิดไปถึงวันแรกที่ผมได้เจอกับเธอคนนี้ ที่หอสมุดรัชมังคลาฯ ภาพความหลังต่างๆ และความรู้สึกที่ผมเคยคิดว่าผมได้ลืมเลือน มันไปจนหมดแล้วจากหัวใจ ขณะนี้มันกำลังหมุนวนซ้ำอยู่ในความทรงจำของผม ... อีกครั้ง ... http://www.ijigg.com/songs/V2AD0744P0 ตั้งแต่วันที่ฉันได้คุยเพียงครู่สองคนกับเธอครั้งก่อน... กลับมานอนครวญครางละเมอคอยพร่ำหาเธอเหมือนจะอ้อนวอน... เกิดอะไรขึ้นมาล่ะเออมันอยากรู้นัก... เปลี่ยนฉันไปจากเดิม... โอ๊ย.. จะเป็นเพียงแววตาของเธอทั้งคู่ฉายมาสะกดหรือเปล่า... อาจเป็นดาวดวงใดใช้เธอมาหลอกเล่นกลเป็นไปไม่ได้... ออกจะงงคงเป็นเพราะเธอทำสับสน... โอ๊ยเดี๋ยวอยากรัก เดี๋ยวอยากลืม โอ๊ย..โอ๊ย... ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเพราะเธอ... เธอทำให้ฉันรักเธอก่อนไม่อาจถอน... หัวใจมันคอยแอบๆ มองแบบซึ้งๆ ... เธอทำให้ฉันหลงใจอ่อน... นอนกอดหมอนทุกคืน... จะทนได้นานสักเท่าไรหากคิดถึง... โอ๊ย..โอ๊ย... อยากจะกินกลืนเธอทั้งตัว... ไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น... อยากได้ยินเพียงเสียงของเธอ... เพรียกบอกรักเพ้อถึงฉันผู้เดียว... กดอารมณ์ทนไปไม่ไหวใจมันหวิววาบ... ไม่เจอคงขาดใจ... โอ๊ย..โอ๊ย... โอ่ย โอ๊ย..คิดถึงจังเธอ... แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 51 14:03:58 จากคุณ : Mr. Forever - [ 25 ม.ค. 51 13:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมยืนมองดูร่างบางเบื้องหน้าที่กำลังเลือกซึ้อผัก และผลไม้สดต่างๆ นานาอย่างคล่องมือ ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมต้องมาซื้อของพวกนี้ด้วยตัวคนเดียวเสมอ การเดินตลาดคนเดียว ซื้อของคนเดียว ทำอาหารคนเดียว ทานอาหารคนเดียว ในช่วงตลอดเวลาที่ผ่านมา กลายเป็นเรื่องที่ผมคุ้นชินมาเนิ่นนานหลายปี จะมีแค่ช่วง ที่มาเจอเคธนี่แหละ ที่ในบางครั้งผมก็ไม่ต้องทานข้าวเพียงลำพัง แต่ก็ไม่ได้บ่อยครั้งนัก แต่วันนี้... เพียงแค่การได้เดินอยู่ข้างๆ เธอคนนี้ และทำกิจกรรมธรรมดาๆ ที่เคยเป็นหนึ่ง ในวงจรแมงหวี่ของชีวิตผมเรื่อยมา ผมกลับรู้สึกต่างกันออกไปกว่าที่เคยรู้สึกมากมายเหลือเกิน นี่สินะ... สิ่งที่เรียกว่า “ความสุขจากหัวใจ” ... ที่คนอย่างผมไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนี้มาเนิ่นนาน ตลาดควีนวิคตอเรียมาเก็ตเป็นตลาดที่ค่อนข้างใหญ่ และมีของทุกอย่างที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต ค่อนข้างครบครัน ไม่ว่าจะเป็นเนื้อสด ผักสด ผลไม้สด รวมไปถึงข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ นานา สารพัดมากมาย วันนั้นผมกับเอฟเดินตลาดกันค่อนข้างนาน รถเข็นคันเล็กๆ ที่ใช้เพื่อจ่ายตลาด ดูจะเต็มไปด้วยของสดต่างๆ นานาสารพัด “แค่นี้ก็พอแล้วมั้งเอฟ ถ้าเป็นปกติแบบนี้กานกินไปได้ทั้งเดือนเลยนะเนี่ย” ผมเอ่ยถามออกไป ด้วยใบหน้าที่รอยยิ้มกว้างยังไม่จางหาย คำถามของผมทำเอาคนถูกถามส่งสายตาหวานกลับมา พร้อมรอยยิ้มกว้างเช่นกัน “ก็เอฟจะขุนกานให้อ้วนๆ เลย มีอย่างที่ไหนอยู่เมืองนอกแล้วผอมเอาๆ แบบนี้” เสียงใส เอ่ยออกมา ก่อนจะเดินนำหน้าเลือกซื้อผลไม้อีกสองสามอย่างเพิ่มเติม กว่าที่จะตัดสินใจ หยุดการซื้อของๆ วันนี้ลงแค่นั้น ... อีกครั้งที่รอยยิ้มของผมฉาบแต้มขึ้นมาบนใบหน้า ... ... ตั้งแต่เธอคนนี้กลับเข้ามาในชีวิต ผมยิ้มไปกี่ครั้งกันแล้วนะ ... เมืองๆ เดิม... วิวเดิมๆ... ถนนเส้นเดิมๆ ... ที่ผมนั้นคุ้นชินกันมันมาเนิ่นนาน น่าแปลกเหลือเกินที่วันนี้ เพียงแค่มีเธอคนนี้เดินอยู่ข้างๆ เพียงเท่านี้กลับทำให้ ทุกๆ อย่างรอบๆ ตัวผมเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม ผมมองเห็นเมืองๆ นี้ ในอีกแง่มุมหนึ่งที่แตกต่างกันกับที่ผมเคยเห็นมาอย่างมากมายเหลือเกิน Southbank ที่ก่อนนั้นผมมักจะมาเดินเล่นที่นี่เพียงลำพังอยู่เสมอ ถ่ายรูปบ้าง เดินดูชีวิตผู้คนบ้าง ดูคู่รักหลายต่อหลายคู่ที่มาเดินแย้มยิ้มท่ามกลางแสงอาทิตย์ อุ่นๆ ยามเย็น ด้วยความสงสัยว่ามันจะเป็นอย่างไรนะ ถ้าหากได้มาเดินท่ามกลาง บรรยากาศแบบนี้ กับใครสักคนที่เรารักจากส่วนลึกของหัวใจ ... แต่วันนี้ผมมีโอกาสได้สัมผัสกับความอบอุ่นเหล่านั้นแล้วในโลกแห่งความเป็นจริง ... สัมผัสอุ่นๆ ที่สื่อผ่านระหว่างเราสองคนถูกกระชับแน่นอีกครั้ง ฝ่ามือบางๆ ของเอฟ ยังคงไม่ปล่อยวางจากฝ่ามือของผมเลยในทุกครั้งที่เราได้อยู่ข้างๆ กัน ฝ่ามือของผม ที่ก่อนนั้นใครต่อใครหลายๆ คนมักจะบอกว่ามันร้อนจนเกินจับไหว แต่วันนี้... เธอคนนี้กลับจับมือผมอยู่ตลอดเวลาโดยไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกอึดอัดใจเลย ผมเองก็เช่นกัน ผมไม่อยากคลายสัมผัสระหว่างเราทั้งสองคนออกเลยแม้แต่น้อย ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเพียงแค่การได้เดินอยู่ข้างๆ เธอคนนี้เพียงเท่านั้น โลกเบื้องหน้าของผม ก็กลับอบอุ่นขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย... “ความสุข” ... ที่ผมเคยคิดว่ามันคงจะลอยหายไปจากชีวิตของผมโดยไม่อาจพัดหวน ย้อนกลับมาได้อีกต่อไป.... ... วันนี้ผมได้มีโอกาสสัมผัสถึงสายลมแผ่วบางที่อบอุ่นแบบนี้... ... อีกครั้ง ... วันนี้... ท่ามกลางสายลมหนาวที่พัดผ่าน... ... หัวใจที่เคยเปราะบางของผม... ... วันนี้ ... ... มันกลับอบอุ่นขึ้นมา ... ... อีกครั้ง ... เธอ... เปลี่ยนสายลมเหน็บหนาว... รอบข้าง... เธอ... พัดพาไออุ่นเบาบาง... ท่ามกลาง... คืนหนาว... เธอ... คือแสงตะวัน... แสงจันทร์... แสงดาว... เธอ... คือความงดงามที่พร่างพราว... ไม่ต่างจากแสงดาว... แสงจันทร์... คือ... คนที่เข้ามาเปลี่ยนความเหงารอบข้าง... ให้จางหาย... คือ... คนที่มีความหมายมากมาย... ในใจฉัน... คือ... คนที่สอนให้รู้จักกับความงดงาม... ของคืนวัน... คือ... คนที่ยังเฝ้ารอฉัน... แม้ว่าเราต้องห่างไกลกัน... สุดสายตา... ความรัก... ที่เคยลอยห่าง... ไปจากฉัน... ความรัก... ที่ไกลห่างกัน... สุดปลายฟ้า... ความรัก... ที่ฉันเคยยอมแพ้... อ่อนแอ... จนเอ่ยลา... ความรัก... ที่ฉันเคยคิดว่า... คงไม่อาจได้มันกลับคืนมา... ใกล้ใจ... เธอคือความรัก... ความผูกพัน... เธอคือความรัก... ที่ทำให้ฉันนั้น... หวั่นไหว... เธอคือความรัก... ที่ฝังแน่นในส่วนที่ลึกที่สุด... ของหัวใจ... เธอคือความรัก... ที่ไม่ว่าด้วยเงื่อนไขใดๆ ... ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงมันได้... ... ตราบกาลนิรันดร์ ... จากคุณ : Mr. Forever - [ 25 ม.ค. 51 13:55:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แสงแดดอุ่นๆ ในยามเช้าที่ทอแสงลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามานั่น ปลุกให้ผม ที่คุ้นชินกับสภาพเวลามากกว่าให้ค่อยๆ ขยับตัวตื่นขึ้นได้ไม่ยากนัก ต่างกันเหลือเกิน กับร่างบางที่ยังคงซบนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของผม แววตาคู่นั้นยังคงหลับตาพริ้ม ด้วยรอยยิ้มกว้างอย่างเคย... “รอยยิ้ม” ... ที่ดูเหมือนว่าจะตรึงติดอยู่บนใบหน้าของเธอคนนี้อยู่เรื่อยมานับตั้งแต่ ที่เราสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ผมมองนิ่งไปที่รอยยิ้มของเอฟอยู่เนิ่นนาน ภาพเบื้องหน้าที่ผมได้เห็น ไม่ต่างอะไรนัก กับภาพจากงานศิลปะที่งดงามที่ผมสามารถจ้องมองได้อยู่เรื่อยๆ โดยไม่รู้สึกว่า มันจะเป็นการเสียเวลาเลยแม้แต่น้อย แต่สำหรับผมแล้วทุกช่วงเวลาที่ได้มีโอกาส อยู่ใกล้ๆ กับเธอคนนี้ มันคือช่วงเวลาที่มีคุณค่ามากที่สุดสำหรับผม ไม่นานนักร่างบางก็ขยับกายเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา แต่สิ่งแรก ที่เธอกลับเป็นการกระชับอ้อมกอดระหว่างเราสองคนให้แนบแน่นมากยิ่งขึ้น “อ้อมกอด” สัมผัสที่อบอุ่นที่สุดที่คนสองคนสามารถสื่อผ่านความรู้สึกทุกอย่าง ที่มีอยู่ภายในใจให้กับใครอีกคนที่เรารักและห่วงใย ได้รับรู้ถึงความรู้สึกเหล่านั้น ครั้งนี้ก็เช่นกัน สัมผัสอุ่นๆ ที่สื่อผ่านมาถึงผมนั้น อบอุ่นจนยากเกินกว่าจะอธิบาย ออกมาเป็นคำพูดใด ๆ ได้ สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือกระชับอ้อมแขนของผม ให้สื่อผ่านความอบอุ่นกลับไปถึงเธอเช่นกัน การได้นอนอยู่ใกล้ๆ กัน ได้หลับตานอนไปพร้อมๆ กัน โดยที่รู้ว่าในอีกไม่กี่ชั่วโมง ข้างหน้า เราก็จะได้ตื่นขึ้นมาพร้อมๆ กับแสงอุ่นๆ ในยามเช้าพร้อมกัน ความรู้สึก เหล่านี้ทำให้ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ผ่านมานั้น ผมนอนหลับด้วยความสุขอยู่เสมอ แม้ว่าจะอยากให้เหตุการณ์เช่นนี้เป็นไปเรื่อยๆ โดยไม่มีที่สิ้นสุด แต่ตัวผมเอง ก็รู้ดีว่าอีกไม่กี่วัน กรอบเวลาที่เราสองคนตัดสินใจที่จะปล่อยตัวเองให้เลื่อนหลุด ออกมาจากกรอบเงื่อนไขอื่นๆ ก็จะเลือนหายไปแล้ว และจากนั้นเราทั้งคู่ ก็จะต้องกลับคืนไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง เวลาแห่งความสุขมักจะเคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน ภาพแห่งความสุข ความผูกผันที่เราทั้งคู่มีให้ต่อกันและกันนั้น กำลังจะเคลื่อนผ่าน เข้าไปช่วงสุดท้ายแล้วในอีกไม่กี่วันต่อจากนี้... ช่วงที่อยู่ด้วยกันนั้น ผมพาเอฟไปเที่ยวรอบๆ ตัวเมือง ตอนแรกผมอยากจะชวน เอฟไปเที่ยวนอกเมืองไกลๆ แต่เอฟกลับบอกว่าเธออยากใช้เวลาอยู่ในเมืองมากกว่า เธออยากเห็นว่าผมใช้ชีวิตอย่างไร มีวงจรชีวิตประจำวันแบบไหน มหาลัยที่ผมเรียน และเคยเรียนในช่วงที่ผ่านมานั้นเป็นอย่างไร บ้านที่เคยอยู่ก่อนนั้นอยู่แถวไหนบ้าง ดังนั้นเราสองคนจึงใช้เวลาส่วนมากอยู่ในตัวเมือง melbourne โดยที่ผม ก็พาเอฟไปเที่ยวดูตามสถานที่ต่างๆ ที่เธอต้องการไปดู และดูเหมือนว่าเจ้าตัว จะมีความสุขมาก ที่ได้เห็นสถานที่ต่างๆ ที่เคยมีความสำคัญกับผมในอดีต การได้เดินย้อนกลับไปในอดีตอีกครั้ง ทำให้ผมเองได้รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลง หลายๆ อย่างด้วยเช่นกัน เช่นร้านอาหารไทยที่ผมเคยพักและทำงานอยู่ แถวๆ Camberwell นั้น ตอนนี้ปิดกิจการไปแล้ว ร้านอาหารประจำที่ผมเคยทานหลายๆ ร้านก็เปลี่ยนแปลงไป ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจนัก เพราะทุกอย่างที่นี่เปลี่ยนแปลงไปอยู่ตลอดเวลา Melbourne ที่ผมเคยรู้จัก ในวันวาน ผ่านมาถึงวันนี้มันก็เปลี่ยนแปลงไปมากพอสมควร ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลงไป ตามเงื่อนไขของกาลเวลาที่พัดผ่านเข้ามา สัจธรรมข้อนี้จริงเสมอ และผมเองก็รับรู้และเข้าใจมันได้เป็นอย่างดี ช่วงบ่ายของวันนั้น เราทั้งคู่ไปเดินซื้อของบางอย่างเพิ่มเติม เพราะเอฟต้องออกมาซื้อ อุปกรณ์ทำขนมเพิ่มเติม และแน่นอนว่าหนึ่งในขนมเหล่านั้นต้องมีเค๊กวันเกิดของผม รวมอยู่ด้วยเช่นกัน ... พรุ่งนี้แล้วสินะ วันเกิดของผม ... จากคุณ : Mr. Forever - [ 25 ม.ค. 51 13:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ระหว่างที่ผมและเอฟกำลังเดินเลือกซื้อของอยู่นั้น ไม่นานนักเสียงใสๆ ของเอฟ ก็เอ่ยถามผมพร้อมแววตาที่มองนิ่งไปยังอีกทางไม่ห่างกันนัก “กานคะ... เพื่อนของกานหรือเปล่าคะ” คำถามนั้นดึงผมให้เบนความสนใจ จากสิ่งของเบื้องหน้าให้หันมองไปทางเดียวกันกับแววตาของเอฟ และเมื่อผมหันไป ผมก็พบกับร่างของใครสักคนที่คุ้นตา เธอคนนั้นยืนนิ่งจ้องมองดูเราทั้งคู่อยู่อย่างนั้น โดยที่ผมเองก็ไม่แน่ใจว่านานเท่าไหร่แล้ว ... kate นั่นเอง ... แววตาของเราทั้งคู่ที่จ้องมองไปนั้น ราวกับว่าจะฉุด kate ให้ได้สติ จากนั้นเจ้าตัว ก็ทำเป็นเหมือนว่าเราไม่รู้จักกัน และพยายามหันหน้าเดินห่างออกไปอีกจุดหนึ่งแทน ผมที่แรกๆ ยืนนิ่งอึ้งอยู่อย่างทำอะไรไม่ถูก แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินไปหาเธอ และเอ่ยทักทายด้วยสีหน้าที่พยายามทำให้ดูปกติที่สุด ซึ่ง Kate เองก็พยายามทำอย่างเดียวกัน ผมแนะนำทั้งคู่ให้รู้จักกัน ก่อนจะเอ่ยถาม kate ถึงเรื่องรายงานต่างๆ ที่เป็นหน้าที่ รับผิดชอบของผม เพราะหากว่า kate ทำไม่ทันหรือทำไม่ไหว ผมจะได้เอากลับมาทำต่อเอง แต่ kate ก็บอกว่าไม่เป็นไร เธอทำจนใกล้จะเสร็จหมดแล้ว เราคุยกันชั่วครู่ แต่ดูเหมือนว่า วันนี้ kate เองจะอยู่ในสภาวะนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย แม้ว่าเธอเองจะพอรับรู้เรื่องราวของผม กับเอฟมาบ้าง แต่การได้มาเจอเอฟแบบนี้ก็ไม่น่าแปลกในนักกับท่าทีของ kate เมื่อหมดเรื่องคุย kate ก็เอ่ยลาออกมา แต่ก่อนที่ร่างนั้นจะทันก้าวเดินห่างออกไป ก็มีเสียงใสๆ ของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมเอ่ยคำพูดขึ้นมาเสียก่อน “พรุ่งนี้วันเกิดของกาน ถ้าว่างก็มาร่วมงานด้วยนะคะ กานชวนเพื่อนด้วยสิ ฉลองกันหลายๆ คนสนุกดีออก” รอยยิ้มที่ผลิบานออกมานั้น ดึงให้ผมเอ่ยชวนซ้ำ ไปอีกครั้ง Kate เองตอนแรกๆ ก็ยังลังเลอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็ตัดสินรับคำชวน โดยผมบอกไปว่าจะชวนเดเนี่ยลกับคริสมาด้วย เพื่อให้บรรยากาศสนุกเหมือน เมื่อปีก่อนอีกครั้ง ส่วนหนึ่งก็เพื่อให้ kate เองรู้สึกสบายใจที่จะมาร่วมงานด้วยนั่นเอง ช่วงบ่ายของวันรุ่งขึ้น kate เดเนี่ยล และคริสมาถึงพร้อมๆ กัน บรรยากาศของวันนั้น ดูจะครึกครื้นเป็นกันเอง แรกๆ แม้ว่า kate จะยังเกรงๆ ไม่กล้าคุยกับเอฟมากนัก แต่สุดท้ายพอคุ้นชินกันมากขึ้น ผมกลับรู้สึกว่าสองคนนี้เข้ากันได้ดีอย่างน่าประหลาดใจ การได้ยืนมองดูผู้หญิงที่มีความรู้สึกดีๆ กับผมทั้งสองคน พูดคุยกันอย่างสนิทสนม ช่วยกันทำอาหารสารพัดชนิดด้วยกัน ทำให้ผมอดยิ้มให้กับภาพเบื้องหน้าที่เห็นไม่ได้ เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่าปีนี้งานวันเกิดของผม คงเต็มไปด้วย ความทรงจำที่แสนดีไม่แพ้ปีที่ผ่านมาแน่ๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าสิ่งที่เรียกว่า “ความสุข” ที่ผมได้รับในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงแค่ไม่กี่วันที่ผ่านมา มันจะมากมายได้ถึงเพียงนี้ ปีนี้เราเป่าเค๊กกันช่วงบ่ายสี่โมงเย็นกว่าๆ เนื่องจากมันจะตรงกับเวลาเกิดของผม ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมได้มีโอกาสฉลองวันเกิดด้วยกันกับเอฟ แม้จะแปลกๆ ไปบ้าง ที่ขาดใครบางคนที่คุ้นเคยที่ผมมักจะเห็นเธอเสมอ เวลาวันเกิดอย่างนี้ แต่ผมก็เชื่อว่าฟ้าเองก็คงอยู่ข้างๆ ผมเหมือนเดิม เพียงแค่เปลี่ยนสถานภาพไปเพียงเท่านั้น บรรยากาศช่วงเป่าเค๊กปีนี้ยังคงสนุกสนานเหมือนเคย ... วันนี้เป็นวันเกิดปีที่ผมรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากมายเหลือเกิน ... ระหว่างเดินไปส่งเพื่อนๆ ทั้งสามคนไปขึ้นรถ tram ที่ป้ายอยู่ไม่ห่างจากหน้าบ้านเช่า สักเท่าไหร่นัก อยู่ๆ ตาคริสกับเดเนี่ยลก็ขอตัวไปซื้อของในเซเว่นที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก ทำให้เหลือเพียงแค่ผมกับ kate เท่านั้นที่ยืนอยู่ด้วยกันที่ป้ายรถ tram เราทั้งคู่ยืนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่ความเงียบจะเลือนหายไปพร้อมๆ กับเสียงใสๆ ที่ เอ่ยชวนผมคุยด้วยแววตาที่เลื่อนลอย “ไม่แปลกใจเลยที่นายจะยกให้เธอคนนี้เป็นเจ้าหญิง ทั้งสวย น่ารัก นิสัยดี ทำอาหารเก่ง เค๊กวันนี้ก็อร่อยมากๆ ด้วย เค๊กปีก่อนเทียบกันไม่ติดเลย” รอยยิ้มบางๆ ที่เลื่อนหลุด ออกมานั้น ทำเอาผมพูดอะไรไม่ออกสักเท่าไหร่นัก “เมื่อก่อนฉันก็แปลกใจนะ ว่าทำไมนายถึงได้ดูเศร้าๆ กับความรักได้มากขนาดนั้น แต่พอวันนี้ได้มารู้จักกับเจ้าหญิงของนาย ฉันว่าฉันพอจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้แล้วล่ะ” “กาน... ไม่บ่อยครั้งหรอกนะที่ชีวิตหนึ่งเราจะได้เจอใครที่ดีๆ แบบนี้สักคน และที่สำคัญไปกว่านั้น มันยิ่งยากเข้าไปใหญ่ที่จะเจอคนแบบนั้น... ที่รักเรา... ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานายคิดยังไง หรือรู้สึกแบบไหน หรือเพราะอะไรที่เป็นสาเหตุจริงๆ ที่ทำให้นายตัดสินใจมองข้ามหัวใจตัวเองไปแบบนี้ แต่อย่างน้อย... ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป นายน่าจะลองถามหัวใจตัวเองดีๆ อีกสักครั้งนะ ว่าลึกๆ แล้วนายต้องการอะไรกันแน่” ผมทำได้เพียงแค่พยักหน้ารับคำสั้นๆ เพราะตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆ “นายรู้ไหม ตั้งแต่ฉันรู้จักนายมา ฉันพึ่งเห็นนายยิ้มและดูมีความสุขจากส่วนลึกของหัวใจ ได้มากมายขนาดนี้ วันนี้เมื่อปีที่แล้ว ฉันว่าฉันเห็นนายมีความสุขมากๆ แล้วนะ แต่ถ้า ไม่โกหกตัวเองจนเกินไป วันนี้ฉันก็ต้องยอมรับแหละ ว่าความสุขที่นายมีในวันนี้ มันมากกว่าปีที่แล้วหลายเท่าตัวเลย” “คงไม่บ่อยนะ ที่จะมีใครสักคนที่จะทำให้นายมีความสุขได้มากมายขนาดนี้ผ่านเข้ามา ในชีวิตนายได้อีก แล้วที่สำคัญ... ถ้านายคิดที่จะเปลี่ยนใจตอนนี้ฉันว่ามันก็ยังไม่สาย มากจนเกินไปนะ ฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนๆ กัน มันมองกันออกน่ะ” รอยยิ้มบางๆ ของผมยังคงทำหน้าที่แทนคำตอบอยู่เช่นเคย ต่างไปที่ตอนนี้ kate เริ่มเงียบตามผมไปเสียแล้ว เรายืนเงียบกันอยู่ไม่นานนัก เพื่อนอีกสองคนก็ตามมา ผมยืนส่งทั้งสามคนจนกระทั่งรถ tram มาถึง ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ผมได้ยินแต่คำพูดของ kate ที่วนเวียนอยู่ในหัวสมองของผม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า สิ่งที่ kate พูดนั้น ผมเองก็รับรู้และเข้าใจมันได้เป็นอย่างดี แต่ผมเอง ก็ไม่สามารถอธิบายออกมาได้เช่นกัน ว่าทำไมทุกๆ อย่างมันถึงไม่อาจเป็นไปได้ อย่างที่หัวใจของผมต้องการ ภาพของชายหนุ่มคนหนึ่งเลื่อนผ่านเข้ามาในความทรงจำ ชายหนุ่มที่ผมเองก็สัมผัสได้ ว่าเขาเองก็รักและห่วงใยเจ้าหญิงของผมไม่แตกต่างกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่ผมเอง มัวแต่สนอกสนใจเรื่องของตัวเอง ตลอดเวลาที่ผมพยายามมองหาความรักครั้งใหม่ จนละเลยไม่ได้สนใจให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเอฟ ตลอดเวลาเหล่านั้น ชายหนุ่มคนนี้ก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆ เอฟเสมอ เขาคนนั้นก็ไม่ต่างจากเอฟ ที่เมื่อตัดสินใจแล้วก็ยึดมั่นอยู่กับสิ่งที่ตัวเองเชื่อว่าคือสิ่งที่ดีที่สุด และก้าวเดินตามเส้นทาง เส้นนั้นด้วยความเชื่อมั่นเรื่อยมา แต่กับผม... ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมยอมแพ้ให้กับเงื่อนไขเหล่านั้น และพยายามมองหา ความรักครั้งใหม่ ที่ผมคิดว่ามันจะเป็นไปได้ง่ายกว่าสำหรับผม และผมก็พยายาม จะบอกตัวเองให้เชื่อตลอดมาว่า สักวันผมจะเจอใครสักคนที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเขาคนนี้ จะเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวผมพร้อมที่จะหยุดความรักไว้ที่เขาได้ตลอดไป ... ครั้งหนึ่งผมคิดว่าผมเจอเธอคนนั้นแล้ว แต่สุดท้ายความรักครั้งนั้นก็ถูกสายลมแรง ของระยะทางและความไม่เข้าใจระหว่างเราสองคน พัดให้สายสัมพันธ์เหล่านั้น เบาบางลงไปเรื่อยๆ จนเลือนหายไปในที่สุด ... ... หรือว่าบางที ผมจะไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วกันนะ นอกไปซะจากเธอคนนี้ ... ... เจ้าหญิงของผม ... จากคุณ : Mr. Forever - [ 25 ม.ค. 51 13:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รอยยิ้มหวานจากร่างบางที่คุ้นตา ที่ขณะนี้ยืนนิ่งรอผมอยู่ที่หน้าประตูบ้านสามารถ เปลี่ยนความไม่สบายใจที่เคยโหมซัดอยู่ในความรู้สึกของผมให้เลือนหายไปได้อย่างง่ายดาย รอยยิ้มของเธอคนนี้ยังคงเยียวยาความไม่สบายใจต่างๆ นานาของผมได้ดีอยู่เสมอ อากาศภายนอกค่อนข้างเย็นพอสมควร โดยเฉพาะเมื่อยามที่แสงอุ่นๆ ของพระอาทิตย์ ยามเย็น ถูกความมืดมิดของรัตตรีกาลเข้ามาครอบคลุม แต่ความหนาวรอบกายก่อนนั้น ก็ค่อย ๆ เลือนหายไป พร้อมๆ กับสัมผัสอุ่นๆ จากฝ่ามือบางที่คุ้นเคย “เดินเล่นกันหน่อยนะคะกาน อากาศกำลังดีเลย” ผมพยักหน้ารับกับคำเอ่ยชวนนั้น บ้านเช่าที่เราเช่าอยู่นั้น อยู่ไม่ห่างจากสวนสาธารณะเล็กๆ มากนัก ทำให้ใช้เวลาไม่นานนัก เราสองคนก็เดินผ่านจากโซนบ้านพัก เข้ามาอยู่ในวงล้อมของต้นไม้ใหญ่มากมายหลายต้น บรรยากาศสวนในยามค่ำคืน แม้จะดูน่ากลัวไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก การได้เดินเล่นท่ามกลางอากาศเย็นๆ ทำให้สมองผ่อนคลายได้อย่างน่าประหลาดใจ เอฟชวนผมคุยเรื่องราวต่างๆ มากมายหลายเรื่อง จนผมลืมๆ เรื่องที่เคยกังวลใจก่อนหน้า ออกไปจากหัวสมองได้ไม่ยากนัก “พรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้วสินะคะกาน” น้ำเสียงที่หม่นลงนั้น ดึงรอยยิ้มของเจ้าตัว ให้เลือนหายไปได้พร้อมๆ กัน นั่นสินะ พรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้ว... วันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้... “เร็วจังเลยนะคะ จริงอย่างที่เขาเคยพูดเอาไว้เลยเนอะ ว่าเวลาแห่งความสุข มักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ” สัมผัสเบาบางระหว่างสองฝ่ามือของเรา ถูกกระชับแน่นอีกครั้ง พร้อมๆ กับรอยยิ้มที่เจ้าตัวพยายามฝืนยิ้มออกมา ผมหยุดก้าวเดินของผม ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างไปโอบไว้ที่แผ่นหลังของเอฟ เพราะรู้ดีว่าอีกไม่นานนัก ร่างบางเบื้องหน้าคงจะเริ่มเปลี่ยนอารมณ์ไป มากมายกว่านี้ สัมผัสของผมดึงให้เอฟเอนกายเข้ามาซบนิ่งเข้ากับแผ่นอกของผม สัมผัสที่มือ ค่อยๆ คลายตัวลง ก่อนที่สัมผัสระหว่างเราสองคนจะค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็น อ้อมกอดที่เชื่อมประสานเราทั้งคู่เข้าเป็นหนึ่งเดียว “เอฟรักกานนะคะ แม้ว่าเวลาของเราอาจจะเหลือน้อยลงไปทุกทีแล้วก็ตาม” น้ำเสียงที่สั่นพร่านั้น ทำให้ผมเองรู้สึกเศร้ามากเช่นกัน สิ่งเดียวที่ผมทำได้ มีเพียงแค่เบี่ยงร่างบางเบื้องหน้าออกมาจากอ้อมอก ผมมองนิ่งลงไปที่แววตาคู่นั้น จากนั้นคำพูดที่ผมอยากจะพูดมากที่สุดในชีวิต ก็ค่อยๆ เลื่อนหลุดออกมา “กานก็รักเอฟนะ” แววตาของผมสื่อผ่านความรู้สึกทั้งหมดที่มีอยู่ภายในใจออกมา แววตาคู่นั้นของผม มองนิ่งไปที่แววตาที่เคยหม่นเศร้าของเอฟเมื่อครู่อยู่เนิ่นนาน ไม่นานนักรอยยิ้มบางๆ ของเจ้าหญิงของผม ก็ค่อยๆ ฉาบแต้มขึ้นมาบนใบหน้าของแธออีกครั้ง รอยยิ้มนั้น เปลี่ยนบรรยากาศที่หม่นเศร้าเมื่อครู่ให้จางหายไป ใบหน้าที่เริ่มดูมีความสุขมากขึ้นของเอฟ ดึงให้ผมค่อยๆ เลื่อนใบหน้าของผมเข้าใกล้ ใบหน้าของเอฟมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานนักสัมผัสแห่งสายตาของเราทั้งคู่ ก็ค่อยๆ ปิดตัวลง พร้อมๆ กับสัมผัสบางๆ ที่สื่อผ่านจากริมฝีปากของเราทดแทน สัมผัสที่แสนอบอุ่น ที่คงไม่มีความหมายใดๆ หากมันไม่ได้เกิดขึ้นจากรอยสัมผัส ระหว่างคนสองคน.... “ที่รักกัน” ... ... ผมรักเธอคนนี้... มากมายเหลือเกิน ... แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 16:39:41 จากคุณ : Mr. Forever - [ 25 ม.ค. 51 13:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขออนุญาตจบ part สุดท้ายไว้เท่านี้ครับ แล้วดึกๆ ของคืนนี้ จะเข้ามาโพสบทส่งท้ายให้อ่านกันอีกครั้งครับ อาจจะมีเศร้าๆ เล็กน้อย แต่น่าจะทำให้คนอ่านยิ้มได้ (หรือเปล่า) ขอออกไปทำธุระก่อนนะครับ แล้วดึกๆ คืนนี้มาปิดท้ายบทส่งท้ายด้วยกันเนอะ ^^ จากคุณ : Mr. Forever - [ 25 ม.ค. 51 14:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอมาปาดเป็นคนแรกเลยนะคะ คงไม่ว่ากัน^^ อ่านจบแล้วคะรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูกเลยละคะ >< พูดอะไรไม่ออกคะ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 51 14:34:26 จากคุณ : shinobu - [ 25 ม.ค. 51 14:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่ะนั่นๆ มีคนมาปาดก่อนซะแล้วว ฮือๆ ดีนะที่ได้อ่านก่อนกลับบ้าน จากคุณ : หนูรักเด็ก - [ 25 ม.ค. 51 14:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ูมาลงชื่อว่าอ่านแล้วครับ ^^ จากคุณ : ตองพี - [ 25 ม.ค. 51 14:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่ะนั่นๆ มีคนมาปาดก่อนซะแล้วว ฮือๆ ดีนะที่ได้อ่านก่อนกลับบ้าน แต่ไหนได้ วันนี้อ่านไม่ทันตอนจบอีกแร้ว ฮือๆๆ จากคุณ : หนูรักเด็ก - [ 25 ม.ค. 51 14:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โพสรูป F เอ๊ย รูปคาเรน เล่นดีก่า หุหุ..`` ปล.แต่ในจินตนาการของผม หน้าของน้องนาถโผล่ขึ้นมาก่อนเลยอ่ะ ว๊าก..จะจบแล้วหรอนี่..`` จากคุณ : lowlay - [ 25 ม.ค. 51 14:44:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อีก..`` จากคุณ : lowlay - [ 25 ม.ค. 51 14:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หมดแว้วว..`` จากคุณ : lowlay - [ 25 ม.ค. 51 14:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จะจบซะแล้ว ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย จากคุณ : หนองน้ำแห้ง - [ 25 ม.ค. 51 15:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Partนี้ซึ้งมาก อ่านแล้วอยากวิ่งไปกอดแฟนโดยเร็ว แต่คุณกานขี้โกงจัง เล่นมาทีละครึ่ง อยากอ่านต่ออ่ะ แง้วๆ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 51 16:04:20 จากคุณ : Pat :o) - [ 25 ม.ค. 51 15:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รีบกลับมานะคะ ^ ^ จากคุณ : เหตุวิสัยในไหวิเศษ - [ 25 ม.ค. 51 15:58:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หะ หะ มาแว้วววว จากคุณ : The Strokes - [ 25 ม.ค. 51 16:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หวัดดีค่ะทุกคน....อ่านตอนนี้จบแล้ว ทนไม่ไหวต้องขอออกมาแสดงตัวด้วยอีกคน (แอบยืมloginแฟนมาใช้อ่ะค่ะ) ตอนนี้น่ารักมากๆเลยค่ะคุณกาน อบอุ่น สวยงาม อบอวลไปด้วยความรัก มีแอบอีโรติคด้วยนิดๆ (อิอิ แอบแซว) เพราะความรัก ถึงทำให้โลกธรรมดาๆใบนี้ น่าอยู่ค่ะ....... ใกล้จบแล้วสิเนอะ เลยขอมาแสดงตัวว่าเป็น FC ของคุณกานด้วยอีกคนค่ะ!! ขอให้ทุกคนเก็บรักษา และหมั่นดูแลความรักให้อยู่คู่กับเราและโลกใบนี้ตราบนานชั่วกาลนิรันดร์ค่ะ ^___^ จากคุณ : kyosuka (Kyosuka) - [ 25 ม.ค. 51 16:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตามมาอ่านอีกตามเคยครับ คงใกล้จะจบจริงๆแล้วซินะเนี่ย คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกันเนอะ จากคุณ : beatlesboy - [ 25 ม.ค. 51 16:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หายไปนาน กลับมาลงชื่อรอตอนสุดท้ายครับ (ขณะนี้ อ่านถึง Part 38 ของกระทู้ที่หกอยู่ ยังไล่ไม่ทัน... ) แล้วเจอกันอีกมีคืนนี้ครับ... จากคุณ : patyawi - [ 25 ม.ค. 51 16:46:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 >.< มาลงชื่อ...ว่าอ่านจบแล้วค่ะ แต่จบด้วยความรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ เหมือนจะจบ แต่มันไม่จบอ่ะค่ะ จากคุณ : เด็กหญิง_ลูกท้อ - [ 25 ม.ค. 51 17:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โห ตัดตอนเรียกแฟนๆยันวินาทีสุดท้ายเลยนะคะ อิอิ ยิ่งอ่านไปๆ ยิ่งรู้สึกว่าคุณกานรักคุณเอฟเหลือเกิน ยิ่งรู้สึกว่าคุณกานรักเอฟมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งคุณกานผ่านความสูญเสียใหญ่หลวงมาแล้ว น่าจะรู้ซึ้งว่าชีวิตคนเรามันไม่แน่นอน สิ่งที่สำคัญในชีวิตคนเรามันไม่ใช่ข้าวของเงินทอง หรือลาภยศสรรเสริญเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งงง (เดาตอนจบว่าไม่แฮปปี้ในแบบที่แฟนๆอยากได้แหงเลย) ง่า แต่เรื่องราวมันก็ผ่านมาแล้ว คุณกานเองก็คงตัดสินใจแบบที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองแล้ว ไม่ว่าตอนจบจะเป็นยังไง ก็ขอให้คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณเลือกค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 25 ม.ค. 51 17:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หึๆ ดีนะที่ไม่ตัดจบไปเลย... ไม่งั้นมีเคืองแน่ๆ ยังไงก็รอค๊าบบบ จากคุณ : หน่วยต่อสู้อากาศยาน - [ 25 ม.ค. 51 17:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนที่แล้วมาโหวดตอนพิเศษไม่ทัน ตอนนี้เลยมาขอจองที่นั่งหน้าๆเลยก็แล้วกัน part นี้อ่านๆกำลังซึ้งๆอยู่ พอถึงตอนจบรู้สึกเหวอไปเล็กน้อย (เอาอีกแล้วนะคุณกาน ;)) อยู่ๆเรื่องมันก็ complicate ขึ้นแบบนี้ทำให้เดาตอนจบไม่ออกจริงๆ (ถ้าต้องจบด้วยการลาจากแล้วต่างคนต้องอยู่กับคนที่ตัวเองไม่ได้รักนั้น มันจะเรียกว่า Happy Ending ได้ไง) ว่าแล้วก็ปูเสื่อรอตอนจบด้วยหัวใจพองโตและท้องที่หิวโซต่อไป :) จากคุณ : <โหน่ง> - [ 25 ม.ค. 51 17:41:01 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อืม จะจบแล้วหล่ะ จะมีสำนักพิมพ์ไหนเอาไปรวมเล่มบ้างเนี้ย คงต้องแถม CDเพลงประกอบหนังสือด้วยนะ ว๊าวๆๆ จากคุณ : RadoN - [ 25 ม.ค. 51 17:43:13 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โฮก!!! จะจบไงอ่ะเนี้ยยยย อยากรู้มากมายยย โฮก!!! - -* จากคุณ : นิทราพาฝัน - [ 25 ม.ค. 51 17:54:54 A:125.27.136.64 X: TicketID:164300 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โหย นี่กะเปิดเข้ามาเช็คเล่นๆก่อนไปเตะบอล แต่...พอเปิดมาเจอปุ๊บ เล่นเอาผมไม่ขยับกายออกไปจากหน้าจอเลย อ่านแล้วซึ้งมากๆเลยครับ ทั้งๆที่ตอนเย็นๆแบบนี้ผมจะทำอารมณ์อ่านไม่ค่อยได้นะเนี่ย (จึงเห็นผมเข้ามาโพสต์ดึกๆทุกทีไงครับ ^^) คืนนี้จะกลับมาดูบทส่งท้ายนะครับ (ขอตัวไปออกกำลังกายก่อนครับ อ้วนแล้ว ^^") ปล. แล้วไอ้เพื่อนผม (คุณ patyawi) มันมาโพสต์ตอนไหนเนี่ย ไม่เห็นมันจะอยู่บนห้องเลย ปล.2 คิดเหมือนคนข้างบนเลยครับ ถ้าออกมาเป็นหนังสือนี่คงต้องมีแถม CD เพลงประกอบเรื่องด้วยมั้งเนี่ย ^^ จากคุณ : Anakin-G - [ 25 ม.ค. 51 17:58:00 ]

ความคิดเห็นที่ 28 รอด้วยคนคับ.... ปูเสื่อกินหมูปิ้งข้าวเหนียวรอ... จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 25 ม.ค. 51 18:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แว่บมาดู comment คนอื่นๆคะ + รอคุณกานด้วยคะ จากคุณ : shinobu - [ 25 ม.ค. 51 18:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ปูเสื่ออีกคนครับ เดี่ยวเอา pop corn มาแจมนะครับ คุณกานครับ คุณเอฟ เขาน่ารักจังเลย ชอบตอนที่คุณเล่าให้ฟังว่าทำให้เมืองดูธรรมดาๆ กลายเป็นเมืองที่สดใสได้ รออ่านต่อไปครับ จากคุณ : seto16 - [ 25 ม.ค. 51 18:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หวาน+ขม จริงๆ   ปล. จะรอลุ้นเอาใจช่วยใน part สุดท้ายคืนนี้นะคะ จากคุณ : Kaffee mania - [ 25 ม.ค. 51 18:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 32 Read Only มานานแล้วล่ะ จำได้ครั้งสุดท้ายที่โพสท์อยู่ช่วงพาร์ทแรกๆ (นานแล้วนิ) ชอบเวลาคุณกานกับคุณเอฟอยู่ด้วยกันจังเลยค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มมมม ปล.รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ จากคุณ : ไว้โอกาสหน้า!!! - [ 25 ม.ค. 51 18:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แหะๆๆ หายไปหลายวัน แต่ก็ตามอ่านจนทัน... ชอบเรื่องความบังเอิญทำนองนี้จังค่ะ ส่วนตัวก็เชื่อเรื่อง soul mate อยู่เหมือนกัน แม้ว่าเคยไปดูหมอดูแล้วหมอดูบอกว่า soul mate ของเราไม่ได้เกิดตามมาด้วยในชาตินี้ แต่กับคนที่เรารักที่สุดตอนนี้ เราก็ว่าเค้าใช่ที่สุดแล้วล่ะ เลยทึกทักเอาว่าเค้านี่แหละเป็น soul mate ของเรา แม้ว่าอะไรๆ หลายๆ เรื่องในชีวิตยังไม่ลงตัว แต่เราทั้งคู่ก็ตัดสินใจแล้วล่ะว่า เราจะเดินคู่กันตลอดไป ^^ รออ่าน part ส่งท้ายเช่นกันค่ะ ;) จากคุณ : cheekyGirL - [ 25 ม.ค. 51 19:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 34 +++++ คุณ (นิรันดร์)กาน ครับ +++++ ผมอยากจะขอทราบช่วงปี คศ. ที่ 'กล่องดนตรี' ใบนั้น (ที่เป็นหัวใจสำคัญของเรื่องราวแสนงดงามนี้) ได้ถูกประดิษฐืขึ้น เผื่ออาจใช้เป็นข้อมูล search หารูปมาโพสต์ ให้เพื่อนๆได้เห็นกัน พอจะเดาช่วงปีนั้นๆได้ไหมครับ (ลองบวกลบคูณหาร ดูเล่นๆ ประมาณปี 1975-1980 รึเปล่าครับ?) ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : ผู้ชายกินชาแกล้มเพลง - [ 25 ม.ค. 51 19:28:55 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ูู^ ^ ^ จากตอนพิเศษในกระทู้ที่แล้วค่ะ เอฟบอกว่า “พ่อบอกว่าปีนั้นเป็นปี 1975 Collection ของปีนั้นมีเนื้อหาเกี่ยวกับคู่รัก และเพลงของกล่องดนตรีในปีนั้นคือ เพลงๆ นี้แหละค่ะ Serenade” จากคุณ : Pat :o) - [ 25 ม.ค. 51 20:06:43 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอเลือกตอนจบเหมือนหนังบางเรื่องที่มี feature พิเศษได้่ป่าวครับ หรือว่าถ้าตอนจบไม่ดี ขอออกมาเรียกร้องให้คนแต่งเปลี่ยนตอนจบเหมือนหนังบางเรื่องก็ได้นะครับ อ่านตอนสุดท้าย ยิ่งทำให้คิดถึงคนที่รักมากขึ้น มากขึ้น บางทีคนที่รักและเข้าใจกันที่สุด ก็ไม่ได้สมหวังของทั้งคู่เสมอไปเนอะ (เลียนแบบหน่อย) ยังรออ่านบทส่งท้ายอยู่นะครับ ตอนนี้หวานไปแล้ว ตอนหน้าอาจจะขมปี๋เลยก็ได้ T_T แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 51 20:29:32 จากคุณ : iDreamer - [ 25 ม.ค. 51 20:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ซึ้งอีกแล้วครับ สงสัยคุณกานจะทำให้ผมต้องกลับมาเช็คกระทู้อีกรอบตอนดึกๆซะแล้วมั้งเนี่ย ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะอ่านหนังสือทั้งคืนแล้วแท้ๆ ^^" จากคุณ : ไอ้หนุ่มลิโพ (Mr.NooB) - [ 25 ม.ค. 51 20:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มาลงชื่อรออ่านต่อค่ะ จากคุณ : ตะวันรอนตอนเช้า - [ 25 ม.ค. 51 20:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คิดถึงคนที่รักด้วย ทำไมเราอ่านแล้วรู้สึกเศร้าล่ะเนี่ย จากคุณ : magic magician - [ 25 ม.ค. 51 21:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 40 กลับมาไวๆนะครับคุณกาน แฟนๆรออยู่เยอะเลย จากคุณ : |N-THe-DaRK - [ 25 ม.ค. 51 21:13:08 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่า า เฝ้ารอตอนจบครับ ^^ พรุ่งนี้มีสอบ e-listening เหอๆ :] จากคุณ : Art20135 - [ 25 ม.ค. 51 21:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 42 มาเฝ้ากระทู้อีกคนคะ วันนี้งดกิจกรรมทั้งวันเลยคะ คุณกานรีบๆมานะคะ จากคุณ : shinobu - [ 25 ม.ค. 51 21:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อ่าวว นึกว่าจะได้เข้่ามาอ่านรวดเดียวซะแล้วเนี่ยยย โธ่ๆๆ คุณกานก็ทำไปได้ ฮ่าๆๆ กลับมาโพสไวไวนะคะ ^o^ จากคุณ : หงส์น้อยลอยลม (หงส์น้อยลอยลม) - [ 25 ม.ค. 51 21:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 44 โฮ่ คุณกาน ยังไม่มาหรือนี่ จากคุณ : The Strokes - [ 25 ม.ค. 51 22:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 45 นายนิรันดร์-กาน รีบ ๆ กลับมาหน่อยนะคะ อารมณ์ค้างแล้วววววว จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 25 ม.ค. 51 22:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 46 มารอตอนจบค่ะ อ่านพร้อมกับฟังโอ้ยๆไป.. ก็รับรู้สึกถึงความรู้สึกอุ่นๆได้แล้วค่ะ จากคุณ : หนูพุก ณ แดนแอนฟิลด์ - [ 25 ม.ค. 51 22:16:15 ]

ความคิดเห็นที่ 47 5 ทุ่มแล้นนะจ๊ คุณกานนนน จ๋าาาาา  หวังว่าคุณกานคงไม่ปล่อยให้แฟนคลับรอ forever นะจ๊ะ อิอิอิ จากคุณ : cheekyGirL - [ 25 ม.ค. 51 22:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เริ่มง่วงแล้วนะครับ แต่... ก็ รอ ต่อ ไป นะ นาย นิ รันด์ อิ อิ จากคุณ : seto16 - [ 25 ม.ค. 51 22:46:28 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อ่า กด F5 ทุก 10 วินาที จากคุณ : The Strokes - [ 25 ม.ค. 51 22:51:11 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มาเป็นกำลังใจให้คุณกานรอบดึกคะ จากคุณ : shinobu - [ 25 ม.ค. 51 23:08:35 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาเช็คชื่อแล้วครับ รออยู่นะครับคุณกาน รีบมาเร้ว... จากคุณ : patyawi - [ 25 ม.ค. 51 23:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มารอด้วยคนจ้า ตาคนนี้ไปเมาอยู่ไหนรึปล่าวน้า~  ^^ จากคุณ : Train~man - [ 25 ม.ค. 51 23:18:47 ]

ความคิดเห็นที่ 53 กด F5 รัวๆแล้วค้าบ รออยู่เน้อ.. จากคุณ : Anakin-G - [ 25 ม.ค. 51 23:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ^ ^ ^ เฮ้ย คุณAnakin-G เวลาโพสท์คุณสวยมาก!!! พอใจยังครับ พี่... แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 00:15:03 จากคุณ : patyawi - [ 25 ม.ค. 51 23:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 55 รออยู่เหมือนกัน ใครหิว อาหารและเครื่องดื่ม เชิญที่บ้านผมได้เลยครับ จากคุณ : Eddy_DT_545 - [ 25 ม.ค. 51 23:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ....No Comment ..... เฝ้ารออย่างเดียวคะ ออกหน้าออกตาไปมั้ยเนี่ย>< เปลืองเนื้อที่คนอื่นเค้าจิงๆเลย มาเฝ้าใหม่พรุ่งนี้แล้วกันคะ เสด็จแม่ส่งสายตามาแล้วววว** T_T แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 00:02:25 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 51 23:59:53 จากคุณ : shinobu - [ 25 ม.ค. 51 23:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ความคิดเห็นที่ 53 เวลาโพสสุดยอดมากจริง ๆ 23:23:23 ทำไปได้ อิอิ >< เฝ้ารอเวลาเหมือนกันครับ มีแววว่าพรุ่งนี้ หรือไม่ก็ 0:00 อะครับ อิอิ ตอนสุดท้าย หวานได้ใจมากจริง ๆ ครับ >< จากคุณ : เบนซ์คุง - [ 25 ม.ค. 51 23:59:48 A:124.120.247.102 X: TicketID:164146 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แล้วดึกๆ คืนนี้มาปิดท้ายบทส่งท้ายด้วยกันเนอะ ^^ ดึกของคุณกาน นี่มันขนาดไหนคะเนี่ย.. สงสัยตอนนี้ยังดึกไม่พอเนอะ จากคุณ : kaveekarn - [ 26 ม.ค. 51 00:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาแอบรออยู่นานแล้วอะ..เฮ้อ..ง่วงแล้วนะจ๊ะ.. ชอบ Kate จัง จากคุณ : makisushi - [ 26 ม.ค. 51 00:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 60 จบแบบงง ๆ ทำไมจบง่ายจัง อุตส่าห์เป็นเรื่องเป็นราว ผูกกันไปผูกกันมาหลายตอน ตอบเอาดื้อๆ ซะงั้น แล้วทอมไปไหน.......แฮ่ เรื่องอยากรู้ซะแร้ว .... อาจจะเป็นตอนหลอกก็ได้...ใช่มั๊ย จริง...อาจจะ ... ไม่อยากเดา จากคุณ : คนวันที่ 14 - [ 26 ม.ค. 51 00:04:32 A:125.24.32.211 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 หมูปิ้งหมดแล้วคับ T_T .... ไปหาเค้กกิน.... กับชาซักถ้วย แล้วเปิดเพลงเบเกอรี่ฟังรอดีกว่า... อิอิ จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 26 ม.ค. 51 00:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เพิ่งสังเกตเวลาโพสต์ของตัวเองแฮะ ทำไปได้ 23:23:23 ^^ (แต่ไม่ชอบเลข 2,3 เลยแฮะ - -") พอใจแล้วครับ คุณ patyawi รออยู่นะค้าบคุณกาน เมื่อไหร่จะมาน๊า... แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 00:19:20 จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 00:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เอ่อ คิดถึงแฟนขึ้นมาเลย อยากกลับเมืองไทยแล้วอ่ะ จากคุณ : ritjit - [ 26 ม.ค. 51 00:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ^ ^ อ้าว ไม่ชอบเหรอ แก้ก็ได้... จากคุณ : patyawi - [ 26 ม.ค. 51 00:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ^ ^ ^ คุณ Anakin-G คะ เลขสวยจังเลย แอบอิจฉา ^____^ ว่าแต่ นายนิรันดร์-กาน จะแอบเบี้ยวป่าวน๊า FC ตาดำ รออ่านอยู่หลายคนนะคะ         แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 00:24:52 จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 26 ม.ค. 51 00:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 66 คุณกานคะ.. คุณจะทำให้อิช้านกลายร่างเป็นหมูแพนด้าวันพรุ่งนี้รึไร ง่วงก็ง่วง.. แต่มันอยากรู้ตอนจบอ่ะ จากคุณ : หนูพุก ณ แดนแอนฟิลด์ - [ 26 ม.ค. 51 00:26:40 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ตอนนี้เริ่มจิบกาแฟรอแล้วหละ ถ้านานกว่านี้อาจจะมีคุ๊กกี้ตามมา ใครสนใจ จิบชา กินคุ๊กกี้ อ่านกระทู้สุดโรแมนติก กะผมบ้าง ยกมือขึ้น จากคุณ : seto16 - [ 26 ม.ค. 51 00:26:54 ]

ความคิดเห็นที่ 68 รอไม่ไหวแล้วค่ะคุณกาน  เดี๋ยวพรุ่งนี้ตามมาเก็บตอนจบละกันนะคะ ฝันดีนะคะผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกัน(รออ่าน)ทั้งหลาย อิอิอิ จากคุณ : cheekyGirL - [ 26 ม.ค. 51 00:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ^ ^ ^ ไม่คิดว่ามันจะบังเอิญได้ขนาดนั้นครับ ผมเองยังตกใจเลย ^^ แต่ไม่ชอบเลข 2 กับ 3 เลยครับ โดยเฉพาะถ้ามันอยู่ใกล้ๆกันด้วยเนี่ย แบบว่ามีความหลังฝังใจครับ จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 00:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เอ๊ะ แอบเห็นคุณ waterman ใช่คนเดียวกะที่ตอบกระทู้ในห้องมุมเกษตรกร เรื่องระบบน้ำป่ะครับ เดี๋ยวถ้าสวนผม(มะละกอร้อยต้น) วางท่อพร้อมระบบให้ปุ๋ยจะรบกวนนะครับ ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษครับ จากคุณ : seto16 - [ 26 ม.ค. 51 00:29:27 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เด๋วดิฉันจะนั่งเฝ้าคุณกานต์จนสว่างเลย มาไว ๆ นะยะ จะอัพทุก ๆ 30 นาทีเลย อิอิ จากคุณ : ephi - [ 26 ม.ค. 51 00:34:27 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ^ ^ เรื่องอะไรง่ะ คุณAnakin-G เล่าให้ฟังมั่งดิครับ... (ไปเล่าที่หอก็ได้นะ วันอาทิตย์กลับ อิอิ) จากคุณ : patyawi - [ 26 ม.ค. 51 00:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ^ ^ ^ ไปนอนก่อนนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ตื่นค่ะ ฝากคุณ ephi นั่งเฝ้าคุณกานด้วยล่ะกันค่ะ จากคุณ : kaveekarn - [ 26 ม.ค. 51 00:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เอาละบ๋ อ้าย อิดละ จากคุณ : ม.ว. 42 - [ 26 ม.ค. 51 00:53:55 A:124.120.5.29 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 ^ ^ ^ ไม่รู้ซักเรื่องจะได้มั้ยครับ คุณ patyawi -*- ผมก็จะนั่งเฝ้าคุณกานไปเรื่อยๆเหมือนกันครับ นั่งเล่นเกมรอแล้วเนี่ย (พอเห็นพวกเรารอคุณกานกันแบบนี้แล้วนึกถึงเรื่อง Densha otoko ขึ้นมาเลยครับ ^^) จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 00:58:5 ความคิดเห็นที่ 219 มาลงชื่อว่าอ่านจบครับ ขอบคุณมากที่แบ่งปันความทรงจำที่ดีๆให้อ่านกัน แต่ก็ขอลงชื่อว่าเสียดายว่าความรักอันเป็นนิรันดร์ กลับมีจุดจบลงว่าเป็นแค่ความทรงจำ ผมเพิ่งกลับมาจากไปงานแต่งงานของเพื่อนห่างๆ แต่เป็นงานที่ดีมากๆครับ เห็นแล้วก็นึกย้อนมาถึงเรื่องนี้ ว่าถ้าจุดเปลี่ยนของเรื่องคุณกาน ไม่ใช่การแยกจาก แต่กลายเป็นการรวมสองให้เป็นหนึ่ง งานแต่งงานของคุณสองคนคงจะสวยงามกว่าที่ผมเห็นเมื่อกี้หลายเท่านัก ขอให้โชคดีกับอนาคตครับ และเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขที่สุดครับ จากคุณ : kidousenshi - [ 26 ม.ค. 51 23:36:06 ] ความคิดเห็นที่ 220 เข้ามาอ่านคำอธิบายเรื่อง "ความพร้อม" ของคุณกานในความเห็น 195 แล้วครับ  ทำให้เข้าใจขึ้นเยอะเลยทีเดียว ความรู้สึกที่มีในตอนนี้คงเหมือนๆกับคุณ รายทาง (Waterman) ในความเห็น 203 อ่ะครับ ผมคิดว่าคุณกานมี "หัวใจที่พร้อมที่จะรัก และมั่นคงและซื่อตรงกับความรู้สึกตรงนั้นอย่างจริงใจ" อยู่แล้ว แต่ที่ขาดคือ "ความเชื่อมั่น" และ "ความนับถือ" ในตัวเองต่างหาก และผมก็คิดเหมือนกับคุณรายทาง (Waterman) อีกแล้วว่า เพราะคำพูดของคุณพ่อของคุณเอฟจึงทำให้เกิดเรื่องราวทั้งหมดนี้ขึ้น ผมไม่ได้จะต่อว่าคุณพ่อของคุณเอฟนะครับ เพียงแต่ว่าคำพูดนั้นๆในตอนนั้น มันสามารถทำให้เด็กคนนึง ซึ่งอยู่แค่มัธยม เสียศูนย์ได้ง่ายดายเหลือเกิน แต่ก็เข้าใจล่ะครับ มันคงเป็นเรื่องของ "พรหมลิขิต" ที่ทำให้ทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้ เพราะถ้าไม่มีคำพูดคำนั้น ก็คงไม่มีคุณกานในวันนี้... ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ ถ้าตัดสินใจเรียบเรียงเป็นนิยายเมื่อไหร่อย่าลืมบอกนะครับ อุดหนุนแน่นอน (รวมทั้งผลงานอื่นๆด้วยนะครับ ^^) ปล.ยังอยากให้มีจัดมีตติ้งอยู่นะครับ แต่ผมว่า คนคงเยอะมากแน่ๆเลย ^^ จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 23:43:28 ] ความคิดเห็นที่ 221 แต่ววววว ผมทำกระทู้คุณกานพังซะแล้ว ขอโทษครับ -_-' จากคุณ : kidousenshi - [ 26 ม.ค. 51 23:43:52 ] ความคิดเห็นที่ 222 กำ นี่กระทู้พังเลยเหรอครับเนี่ย (เป็นความผิดผมป่าวอ่า T-T) จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 23:54:08 ] ความคิดเห็นที่ 223 ถึงตอนสุดท้ายซะแล้วนะคะ ตามอ่านมาตลอดค่ะ ถึงแม้ว่าจะมีบางอย่างที่ ขัดใจอยู่บ้าง ^^ แต่มันก็คือชีวิตนี่คะ ยินดีกับคุณเอฟที่ได้เจอความรักที่ดีๆ แต่ยินดีกับคุณกานมากกว่าที่ในที่สุดก็ได้เข้าใจความรักในแง่ของการ เป็น "ผู้ให้" ที่แท้จริงค่ะ การที่ได้ทำเพื่อคนที่เรารักนั้นเป็นความสุขใจอย่างที่ สุดจริงๆค่ะ หวังว่าในเวลาอันใกล้นี้ คุณกานคงจะได้พบคนที่พร้อมจะเข้ามา แบ่งปัน "ความรัก" และหวังว่าคุณกานคงจะได้พบกับความสุข "นิรันดร์" จาก ความรักเช่นเดียวกันนะคะ ขอบคุณที่มาแบ่งปันประสบการณ์ความรักให้พวกเรานะคะ โชคดีค่ะ จากคุณ : OME & AIR (ome_keyboard) - [ 27 ม.ค. 51 00:12:20 ] ความคิดเห็นที่ 224 ขอบคุณค่ะ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ มาให้เราและใครหลายๆ คนได้มีแรงบันดาลใจ และก็ดีใจกับคุณกานด้วย ที่เข้าใจความรู้สึกของตนเอง และเหตุผลของเรื่องราวต่างๆ ได้เป็นอย่างดี การที่ได้รู้ว่าตัวเราเองรู้สึกอย่างไร ต้องการอะไร ก็ดีเพียงพอแล้วค่ะ เพราะบางครั้งเราอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจริงๆ แล้วเรารู้สึกอย่างไร และต้องการอะไร จากคุณ : Elvendra - [ 27 ม.ค. 51 00:16:00 A:58.8.93.112 X: ] ความคิดเห็นที่ 225 ขอบคุณคุณกานที่เขียนเรื่องดี ๆ แบบนี้มาให้พวกเราอ่านกันค่ะ งดงามด้วยภาษา ดนตรี และภาพถ่าย อบอุ่น ซาบซึ้ง และประทับใจ จนถึงบทสุดท้าย แม้ว่าในความเป็นจริงจะไม่สามารถอยากให้ตอนจบของเรื่องเป็นไปแบบที่ต้องการได้ (ก็อยากให้เป็นแบบ happy ending) เหมือนในนิทาน ที่ว่าแล้วเจ้าชายกับเจ้าหญิงก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ไป ๆ มา ๆ คุณกานกลับหนีไปเป็นอัศวินซะนี่  ปล่อยให้เจ้าหญิงเดินร้องไห้กลับไปให้เจ้าชายปลอบใจ แต่นับถือคุณกานมากเลยค่ะ เพราะว่าความรักในรูปแบบนี้ มันช่างเป็นความรักในอุดมคติมาก ๆ คือว่า "รักแท้คือได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข ไม่จำเป็นต้องครอบครองเป็นเจ้าของ" ตอบสุดท้ายอ่านไปอดร้องไห้ไปไม่ได้ สงสารคุณเอฟ ผู้หญิงคนนึงที่มีความมั่นคงในความรัก แต่ก็เคารพการตัดสินใจของคุณนะคะ เรื่องของความเป็นส่วนตัวที่พูดถึง ก็เป็นเรื่องที่ไม่ควรมองข้าม ที่จริงแล้วคุณน่าจะบอกกับเจ้าตัวเค้าก่อนนะคะ ก็รู้สึกเหมือนกันตั้งแต่แรก ๆ ที่อ่าน เพราะว่าเป็นเรื่องจริง ย่อมเกี่ยวพันกับบุคคลหลายคนที่มีตัวตน สุดท้ายก็ขออวยพรให้คุณกานมีความสุขกับทุก ๆ วัน นะคะ และก็พร้อมที่จะพบเจอกับสิ่งใหม่ ๆ ในชีวิต และก็สิ่งดี ๆ ที่รออยู่ในวันข้างหน้าด้วยค่ะ จากคุณ : kaveekarn - [ 27 ม.ค. 51 00:22:21 ] ความคิดเห็นที่ 226 ตามอ่านมาตั้งแต่วันที่ตั้งกระทู้แรกในวันแรก  ไม่เคยเสียน้ำตาให้กระทู้นี้เลยอย่างมากก็แค่เศร้าๆ จนกระทั่งวันนี้ แค่เพียงเราอ่านมาถึงคห.143 ตรงคำว่า"ตราบกาลนิรันดร์" แค่นั้น น้ำตาก็ร่วงเลยค่ะ ต้องหยุดอ่านไปพักใหญ่ๆเพราะอ่านไม่ได้ น้ำตาไหล ความหมายของคำๆนี้มันยิ่งใหญ่และยาวนานเหลือเกิน เป็นกระทู้แรกในชีวิตที่ทำให้เรายิ้มได้ทั้งน้ำตาจริงๆ เราเข้าใจความหมายของชื่อlog in :Mr.Foreverแล้วค่ะ คงไม่มีอะไรที่จะพูดมาก ขอขอบคุณที่เอาเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกันนะคะ ขอบคุณสำหรับตอนจบ ถึงแม้มันจะไม่เลิศหรู ไม่สมหวัง แต่มันก็คือความจริง ที่ต่างจากความฝัน แต่เราว่าตอนนี้คุณกานต์คงกำลังมีความสุขกับการเฝ้ามองคุณเอฟอยู่แน่ๆ ยังไงก็ขอบคุณ....ขอบคุณ...และขอบคุณจากใจจริงๆเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 51 01:53:52 จากคุณ : ice_ngungi - [ 27 ม.ค. 51 01:43:15 ] ความคิดเห็นที่ 227 อ่ะนะ จบจนได้ แถมจบอย่าง Happy Ending จริง ๆ ด้วย เป็นอย่างที่เราอยากให้จบเลย   ตั้งใจว่าจะอยู่ในหมวด Read Only จนจบค่อยแสดงความเห็น เพราะไม่อยากด่วนสรุป ตัดสินใจไปล่วงหน้า วันนี้จบแล้ว ขอแสดงความเห็นและความรู้สึกกับเรื่องนี้สักหน่อยนะค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราประทับใจในภาษา และอารมณ์ที่ถ่ายทอดมาก ๆ ทำเราเสียน้ำตาไปหลายอยู่ ได้ย้อนกลับไปคิดและเปรียบเทียบกับชีวิตที่ผ่านมาของตัวเอง  แล้วรู้สึกว่า เบื่อผู้ชายอ่ะ  นิสัยผู้ชายบางอย่าง ทำให้พวกผู้หญิงอย่างเราหงุดหงิดจังเลยอ่ะ 1.ความรักในแบบของผู้ชาย  ผู้ชายมักจะคิดและเลือกทำในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับผู้หญิงของเขา  ในที่นี้หมายถึงผู้หญิงที่เป็นแม่  เมีย  ลูก  น้องสาว  หรือแม้แต่เพื่อน  บ่อยครั้งที่การตัดสินใจเพียงฝ่ายเดียว สร้างความเจ็บช้ำให้อีกฝ่ายเสมอ  ผู้ชายมักไม่เชิญผู้หญิงมาร่วมทุกข์  ในขณะที่ผู้หญิงล้วนแต่ต้องการจะร่วมทุกข์กับชายที่เธอรัก  ในเรื่องนี้ทั้ง พ่อคุณเอฟ คุณกาน  และคุณทอม  ล้วนเดินหน้าทำในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับคนที่รัก  แต่ไม่เคยถามเลยว่าสิ่งที่คุณเอฟต้องการคืออะไร มีใครเคยคุยกับเธอเรื่องนี้อย่างจริงจังบ้างไหม คงมีแต่ฟ้ากระมังที่เข้าใจในสิ่งที่เอฟต้องการ ฉันเคยเปรียบเทียบว่า ชีวิตเหมือนกับจิ๊กซอว์  แต่ผู้หญิงกับผู้ชายเลือกต่อจิ๊กซอว์ชีวิตที่ต่างกัน   ผู้ชายมักจะกำหนดภาพจิ๊กซอว์ไว้ในหัวเช่น บ้านเล็ก ๆ รั้วสีขาว  หมาตัวใหญ่  เจ้าชายวิศวกรแบบหนุ่มบีมในโฆษณา 1 2 call  และเจ้าหญิงนั่งเล่นเปียโน  หวังและฝันให้จิ๊กซอว์ชีวิตเป็นอย่างนั้น   วันและเวลาผ่านไป หนุ่มวิศวกรหายไป เลยแต่หนุ่มเทคนิค ภาพจิ๊กซอว์วันนี้ไม่เหมาะที่จะมีเจ้าหญิงนั่งเล่นเปียโนอีกแล้ว ตัดเธอออกจากภาพและ ขอเลือกเจ๊ห้าวประจำเทคนิดเหมือนกันดีกว่า  ภาพนี้จะสมบูรณ์และสวยงามกว่า   วันและเวลาผ่านไป  ภาพจิ๊กซอว์ชีวิตของผู้ชายปลี่ยนตาม  ผู้หญิงในภาพเป็นเพียงส่วนที่มาเติมเต็มให้ภาพนั้นสมบูรณ์ เป็นแค่ตัวต่อชิ้นหนึ่ง ไม่มีสิทธิเลือกที่จะอยู่หรือไปในชีวิตของผู้ชายคนนั้น  ภาพชีวิตของเขา  เขาตัดสินใจเอง จิ๊กซอว์ชีวิตของผุ้หญิงส่วนใหญ่มักจะเลือกผู้ชายมาเคียงคู่ก่อน  แล้วค่อยวาดภาพจิ๊กซอว์ชีวิตร่วมกัน  วันนี้เรามีเท่านี้ แค่บ้านชั้นเดียวสีขาวก็อบอุ่นพอแล้ว   เวลาเปลี่ยน  ชีวิตเปลี่ยน ภาพจิ๊กซอว์ชีวิตก็เปลี่ยนตาม  วันนี้ขอบ้าน 2 ชั้น เพิ่มรถอีก 2 คัน  แต่ไม่ว่าภาพจิ๊กซอว์จะเปลี่ยนไปเช่นไรก็ตาม แต่มันจะเป็นจิ๊กซอว์ชีวิตของฉันและเธอ  เป็นจิ๊กซอว์ของเราที่สร้างร่วมกัน  เป็นกันและกัน ทำไมถึงรู้สึกว่าผู้หญิงซาบซึ้งเมื่อใช้คำว่าเรา มากกว่าผู้ชายนะ 2. EGO อันสูงส่งของผู้ชายที่เข้าใจไม่ถึงสักที  คุณพลาดตั้งแต่จุดแรกที่คุณประมาทในการสอบเรียนต่อ ม.ปลาย  คุณไม่ตั้งใจอ่ะ ทั้ง ๆ ที่เวลาต่อมาก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า คุณเรียนเก่งอ่ะ  ไม่พยายามสอบเข้า มช. ทั้ง ๆ ที่มาเรียนต่อที่ออสเตรเลียยังรอดได้เลย เฮ้อ  กำลังงง ๆ ว่า  หลังจากพลาดการสอบตอน ม.ปลายแล้ว  คุณรู้สึกเสียหน้ารึเปล่า  แล้วก็อ้างว่าทำไม่ได้หรอก  รู้แล้วว่าสอบไม่ได้หรอก 3. ผู้ชายเหนื่อยง่ายจัง  ชีวิตเราผ่านการเรียนในโรงเรียนที่มีผู้คนหลากหลายมาเรียนรวมกัน ทั้งลูกอดีตนายก  ลูกนักการเมือง ลูกฑูต  ลูกข้าราชการชั้นผู้ใหญ่  ลูกรัฐมนตรี  ลูกเศรษฐี  ลูกชาวนา  ทั้งรวย  ทั้งจน  มีนามสกุลหลากหลาย  ตั้งแต่ ราชสกุล  นามสกุลพระราชทาน  แซ่จีน ไทยแท้ ลูกครึ่ง  ความรักต่างชนชั้น  ชาติพันธ์วรรณา  มีให้เห็นเต็มโรงเรียน  ที่สู้ต่อแล้วประสบความสำเร็จก็มาก  คบกันเป็น 10  ปี แล้วก็แต่งงานกัน  ที่ท้อถอยก็เยอะ  แต่ก็ได้พบกับความสุขก่อนจะจากไกล   เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง เขาบอกว่า  ข้อดีที่สุดของการมีอุปสรรคในความรักก็คือ มีคนที่อยู่ข้าง ๆ เพื่อสู้ไปด้วยกัน  เราเห็นด้วยนะ การสู้คนเดียวมันเหนื่อย  แต่การไม่สู้เลยมันทำให้อีกฝ่ายเหนื่อยใจแค่ไหน เพื่อนผู้ชายเราก็มีนะ ที่มีแฟนพอเรียนหนังสือไป การเรียนตก กลับขอเลิกกับแฟนเพื่อตั้งใจเรียนอย่างเดียว  ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงที่คบกันไม่เห็นคะแนนตกเลย  สาเหตุอยู่ที่ตัวเองแท้ ๆ กลับโยนความรับผิดชอบไปให้คนอื่น  ตัวเองรับผิดชอบตัวเองไม่ได้  แล้วทำให้คนอื่นเสียใจไปด้วย ในขณะที่เพื่อนบางคนจากสอบตกเกือบทุกวิชา  พอมีแฟน แฟนดุมากบังคับให้อ่านหนังสือเช้าเย็น  ได้คะแนนอยู่ในระดับดีของห้องด้วยซ้ำ  รู้สึกว่าสู้ไปข้าง ๆ กันน่าจะเหนื่อยน้อยกว่าสู้คนเดียวตั้งเยอะ   4. ขอบังอาจบอกว่า คุณไม่ได้รักเอฟอ่ะ  เราคิดว่ามันเป็นการชื่นชม หลงใหล  จนกระทั่งภาคภูมิใจในตัวผู้หญิงคนนี้  แต่คุณไม่ได้รักเขาหรอก  เอฟเป็นเหมือนกล้อง canon 400D  ใหม่กิ๊ก  ลูกเล่นเพียบ  จนคุณอดใจไม่ไหวอยากจะได้เป็นเจ้าของ  เพราะว่าถ้าคุณรักคุณคงไม่ทำอย่างนี้อ่ะ เคยมีคนบอกว่าเรา  ผู้ชายกับผู้หญิงจะมีชีวิตร่วมกันได้นอกจากความรักแล้วก็ต้องขึ้นอยู่กับความเมตตาของผู้ชายด้วย  ในฐานะเฟมินิสต์จ๋า เราไม่เห็นด้วยสุด ๆ ทำไมต้องรอความเมตตาจากผู้ชายด้วย ถึงจะทำให้รักยั่งยืน  ไม่เห็นด้วย  พอเริ่มแก่ตัวขึ้นก็ต้องยอมรับจริง ๆ ว่าเรื่องนี้เป็นความจริง   ความรักต้องขนานมากับความเมตตา (ต้องการให้คนอื่นพ้นทุกข์)  ถ้าคุณรักเขาจริง คุณไม่ปล่อยให้เขาร้องไห้  ให้เขามาตามหาคุณ  ตั้งแต่เชียงใหม่  จนถึงออสเตรเลียหรอก  ถ้าคุณรักเขาจริง  ไม่ต้องรอให้ใครคะยั้นคะยอ คุณจะตามเขาไปเอง  ถึงแม้จะไม่สมหวัง แต่ก็ต้องไปดูให้เห็นกับตาว่าเธอสุขสบายดีหรือเปล่า  คุณสละเงินที่ใช้จ่ายส่วนตัวเพื่อให้แหม่มเรียนหนังสือเป็นปี ๆ ได้  แต่คุณไม่สามารถหาค่าเดินทางไปอังกฤษแค่เพียง 3 - 4 วันได้ นั้นเป็นเพราะว่าคุณไม่รักเธอ คุณอยู่ได้แม้จะไม่รู้ว่าเธอสุขหรือทุกข์  สิ่งที่ค้างคาใจคุณมาตลอด 10 ปี ไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความใคร่ (ความหลง)  ม่ะใช่เซ็กส์นะ  เป็นความคลั่งไคล้  ใหลหลงมากกว่า และติดที่ว่าเธอยังรักคุณอยู่  การที่คุณคิดว่า  คุณมักจะไตร่ตรองว่าคุณยังรักเธออยู่หรือเปล่าแท้จริงแล้วคือการครุ่นคิดว่าคุณรักเธอหรือเปล่า เอฟรักคุณมากแค่ไหน คุณรู้ดี หัดทำกับข้าวที่คุณชอบแม้ว่าจะฝืนร่างกายแค่ไหนก็ตาม  คุณเรียกว่าดื้อตาใส  เราเรียกว่าพยายาม ทำงานเก็บเงินมาฉลองวันเกิดกับคุณ ที่เชียงใหม่  คุณเรียกว่าดื้อตาใส  เราเรียกว่าพยายาม ถึงแม้ว่าคุณจะมีแฟนใหม่ไปแล้วและพยายามเพียรบอกเธอว่านี้แหละคือคู่ของคุณแล้ว  แต่เธอก็ยังรอคุณอยู่   คุณเรียกว่าดื้อตาใส  เราเรียกว่าเข้มแข็ง ถึงแม้จะมีคนที่แสนดี คอยดูแล เป็นห่วงอยู่ข้างกาย เธอก็ยังรอคุณอยู่  คุณเรียกว่าดื้อตาใส  เราเรียกว่าเข้มแข็ง สุดท้ายเธอตั้งเงื่อนไขเพื่อไม่เปิดรับทอมเข้ามาในใจ  ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ไม่มีอีกแล้ว  อันนี้เราเรียกว่าดื้อตาใสแหะ 5. สุดท้ายแล้วเราก็ชอบเรื่องนี้มากที่สุดเพราะทำให้เรานึกถึงรักแรก และรักที่เพิ่งจบลงไป  ที่ผู้ชายมีเงื่อนไข "ความพร้อม" อย่างที่คุณมี  แต่เรื่องของเราจบแจ๋วกว่าของคุณเยอะ หุหุ  ไม่ได้เคียงคู่  ไม่ได้ครอบครอง  แต่รักของเรามีอยู่จริง ถึงแม้วันนี้ จะเหลือเป็นเพียงแค่รักข้างเดียว ที่เรายังคงมีต่อเขาคนนั้น  แต่เราก็ภูมิใจที่ได้รัก  และเป็นสุขทุกครั้งที่นึกถึง  ขอบคุณที่บทความนี้ทำให้เราได้นึกถึงเขาอีกครั้ง รักไม่รู้ดับ ถึงจะสิ้นวิญญาณกี่ครั้ง ฉันก็ยังรักเธอฝังใจ แม้จะสิ้นดวงจันทร์ไฉไล ไม่เป็นไรเพราะยังมีเธอ ฟ้าจะมืด จะมัวช่างฟ้า ขอให้มีสายตาหวานละเมอ ถึงจะสิ้นแผ่นดินนะเธอ ให้ได้เจอยิ้มเธอชื่นใจ ไม่ได้ชิดก็ขอเพียงได้ชม ไม่ได้สมไม่เห็นแคร์อะไร ขอให้ได้รักข้างเดียวเอาไว้ ไม่เช่นนั้นใจฉันคงหลุดลอย ถึงโลกแตกแหลกราญสิบครั้ง ฉันก็ยังหวังใจรอคอย แม้นจะสิ้นวิญญาณเลื่อนลอย ก็จะคอยพบเธอชาติอื่นเอย แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 51 02:54:03 จากคุณ : แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน - [ 27 ม.ค. 51 02:11:18 ] ความคิดเห็นที่ 228 เข้ามาเกาะกระทู้อ่านความเห็นต่อเรื่อย ๆ ค่ะ ^^ ขอให้ นายนิรันดร์-กาน มีความสุขกับทุกวันของชีวิต และเจอรักแท้...อันเป็นนิรันดร์...เมื่อถึงวันนั้นเชื่อว่า 'ความกล้า' จะมีมากกว่า 'ความกลัว' นะคะ เชื่อมั่นในตัวเองหน่อยซี่ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ปล.อยากให้มี meeting จริง ๆ นะ ^__________^ ง่ะ กระทู้เป็นอะไรคะเนี่ย แปลก ๆ แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 51 05:21:11 จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 27 ม.ค. 51 05:13:02 ] ความคิดเห็นที่ 229 เคยอ่านนวนิยายของกิ่งฉัตรเล่มหนึ่งค่ะ...มีประโยคหนึ่งที่บอกว่า "ความสุขในการอ่านหนังสือมันอยู่ที่ความประทับใจของผู้อ่าน ความประทับใจในเรื่องราวก็ใช่จะจำกัดอยู่แต่สิ่งที่จบลงด้วยความสมหวังของตัวละครเสมอไป บางครั้ง...ความสูญเสีย การพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักและความสิ้นหวังก็สร้างความประทับใจได้ดีไม่แพ้กัน" เคยคิดเหมือนที่ในหนังสือว่าไว้เหมือนกันนะคะ... แล้วเมื่อได้มาอ่านเรื่องราวของคุณกานเราก็เชื่อในประโยคนี้สุดหัวใจเลยค่ะ.... เพียงแต่มันเป็นเรื่องราวของชีวิตจริง...ที่ไม่ใช่ในนิยาย ขอบคุณนะคะที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆ..."ช่วงที่ดีที่สุด"ของชีวิต เมื่อก่อนตอนฟังเพลง ช่วงที่ดีที่สุด เรานึกถึงเรื่องคุณกานนะคะ... คิดว่าจะเอามาให้ฟังกันอยู่เหมือนกัน..แต่ใจหนึ่งก็แอบหวังให้มันจบแบบไม่เศร้าเหมือนในเพลง.. ตอนนี้แค่ได้ฟังเพลงนี้เราก็แอบน้ำตาซึมตลอด ตอนนี้คิดถึงทีไรยังเศร้าๆในใจยังไงก็ไม่รูค่ะ "ยิ้มทั้งน้ำตา"จริงๆ หวังว่าคุณกานจะเจอคนที่คุณมีความ "พร้อม"~ให้กับเขา.. ในซักวันหนึ่งนะคะ ^^ จากคุณ : Smile_Entaneer - [ 27 ม.ค. 51 09:30:37 ] ความคิดเห็นที่ 230 เกิดอารายขึ้นกะกระทู้อ่ะ... เค้าป่าวทำน๊า... จากคุณ : Smile_Entaneer - [ 27 ม.ค. 51 09:43:18 ] ความคิดเห็นที่ 231 เกิดมาแค่เพียงได้รักกัน สุดท้ายไม่เป็นดั่งฝันก็ต้องยอมทำใจ จากคุณ : i'll be your girl - [ 27 ม.ค. 51 13:35:06 ] ความคิดเห็นที่ 232 อ่านเรื่องของคุณกานแล้ว ทำให้นึกถึงเรื่องของตัวเอง แม้เรื่องของเราจะจบไม่สวยเหมือนของคุณ แต่ก็ทำให้ นึกถึงได้เหมือนกัน ขอบคุณนะค่ะ ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : หวาน - [ 27 ม.ค. 51 14:07:58 A:124.120.80.86 X: ] ความคิดเห็นที่ 233 แว๊บมากวนอีกรอบ ทำไมบรรยากาศวันนี้ยังกับทองหล่อหลังผับปิดไป 2 ชมจัง เงียบฉี่ คุณกานหายไปไหนเลยครับเนี่ย ผิดวิสัย  มาเร็วๆคุณกานเข้ามาคุยกันก่อนอย่าพึ่งหนีไปไหน ถึงคุณ รายทาง (Waterman)   สุดยอดไม่นึกว่าจะเจอคนชอบเรื่องนี้เหมือนกัน คือเวลาในขวดแก้วเนี่ย ผมว่ามันหนัก โหยหา เหงาสุดๆอ่านจบแ้ล้วรู้สึกตื้อๆดี ผมชอบนิยายสไตลนี้์มากไม่รู้ทำไม เหมือนคนโรคจิตชอบโดนทรมานทางจิตใจเลย 555 อย่างเรื่องคุณกานนี่ถ้าถามว่าชอบฉากไหนที่สุดผมชอบฉากที่คุณฟ้าเสียชีวิตกับฉากที่โดนคัต 2 ฉาก คุณว่าผมควรsearch หาคลีนิคหมอเผื่อไว้ก่อนดีปะ 555 จะ่ว่าไปผมอาจจะซื้อเล่มนี้ได้ถูกที่สุดในประเทศไทยก็ได้นะ   ผมจ่ายไป 30 บาทเอง  จำได้ว่าตอนนั้นฝึกงานอยู่ที่ตลาดหลักทรัพย์แล้วทีนี้มันมีงานสัปดาห์หนังสือใ่ช่ม่ะ ผมก็ไปเดินดูเล่นปรากฎว่าเจอบูตโละหนังสือค้างสต็อกอะไรประมาณนั้น 30 บาททุกเล่ม เสร็จผมสิ ผมก็ซื้อเหมาโหลเลย อดเหล้า1รอบก็ได้ค่าหนังสือและ กลับบ้านไปหยิบเวลาในขวดแก้วมาอ่านเล่มแรกเพราะอ่านค้างตั้งแต่ที่บูตแล้วรู้สึกว่ามันดูดมือดีครับ ปรากฎว่าสรุปผมอ่านตาฉีกอุจาระแตก รวดเดียวจบเลย55   first impression ของผมกับเวลาในขวดแก้ว ผมก็ติดใจตามอ่านงานของคุณคุณประภัสสรย้อนหลังนะ แต่ผมว่าแกใช้หมดทุกกระบวนท่า ที่คนๆนึงจะซวยได้ไปกับเวลาในขวดแก้วหมดแล้วล่ะมั้งผมเลยไม่เจอความแปลกใหม่จากแกอีกเลย ถ้าคุณมีนิยายแบบเนี่ยอีกยังไงแนะนำกันบ้างนะครับ ถึงคุณคาตานะ ปล่าวเลยครับผมแปลไม่ออก แต่ dict ผมมันเก่งมันบอกผมมาอีกทีนึง :) ผมก็เลยนึกว่าคุณชอบอ่านนิยาย ได้ข่าวว่ามันไปโผล่แถวนั้นบ่อยๆ จริงๆผมก็ชอบภาษายุ่นนะ แต่ท่าทางมันจะไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่ จะใช้มันทีไรมันไม่ตามใจเราเหมือนภาษาไทยเลย อันซี้กันสุดๆ บางทียังไม่ทันได้คิดเลยบนออกไปจากปากก่อนซักงั้น จากคุณ : ใจนิ่งหญิงเยอะ - [ 27 ม.ค. 51 14:17:21 ] ความคิดเห็นที่ 234 นั่นสิครับ ทำไมบรรยากาศวันนี้มันถึงได้เงียบเหงาขนาดนี้เนี่ย คุณกานก็หายไปเลย ไม่เห็นโผล่มาอีกเลยอ่ะครับ (หลังจากที่โพสต์ไปเมื่อวานเย็น) หรือเป็นเพราะกระทู้มันพังๆเลยไม่มีใครสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงกันครับเนี่ย จากคุณ : Anakin-G - [ 27 ม.ค. 51 14:43:58 ] ความคิดเห็นที่ 235 สารภาพเลยคุุณ Anakin-G เมื่อกี้ก่อน post ก็ร้องมอๆอยุ่ข้างล่างตั้งนาน 555 (ผมชอบโดนเข่นว่าควายไม่ได้ร้อง มอๆ แล้้วควายร้องไงใครทราบบ้างครับเนี่ย) จากคุณ : ใจนิ่งหญิงเยอะ - [ 27 ม.ค. 51 15:02:26 ] ความคิดเห็นที่ 236 ผมว่าเรื่องนี้ คุณเอฟ เป็นนางเอก คุณทอมเป็นพระเอก คุณจเด็จเอ๊ยคุณกานเป็นตัวร้ายนะ เดินเรื่องว่ารักกันมาตั้งนาน ตอนท้ายมาสรุปคำว่าไม่พร้อมเป็น"ความไม่พร้อมทางจิตใจ" ซะงั้น หากความพร้อมทาง"ฐานะ วงศ์ตระกูล""อาจคอนโทรลไม่ได้เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่ความพร้อมทางจิตใจนี่คุณคอนโทรลด้วยตัวคุณเองได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลย แสดงว่าทางจิตใจคุณไม่ได่รักคุณเอฟมากมายอย่างที่คุณคิดหรอก เพียงแต่คุณเอฟมาตามตื้อคุณเอง เพราะหากคุณเอฟเงียบไปก็คงต่างคนต่างไปตั้งนานแล้วนะผมว่า ที่คุณว่าตอนจบเป็นแบบ "แฮปปี้เอนดิ้งแบบยิ้มได้" นี่อาจจะเป็นคุณคนเดียวก็ได้ เหมือนยกภูเขาออกจากอก แต่คุณเอฟเขาจะลืมคุณได้หรือ จากคุณ : ผู้ชนะสิบทิศ - [ 27 ม.ค. 51 16:57:19 A:124.120.130.150 X: TicketID:159161 ] ความคิดเห็นที่ 237 เวปล่มอะ กระโดดมาที่คห. ๗๕ เฉยเลย จากคุณ : เอก - [ 27 ม.ค. 51 20:05:08 A:124.120.130.150 X: TicketID:159161 ] ความคิดเห็นที่ 238 สวัสดีวัันอาทิตย์ครับ วันนี้เงียบเหงาจังเนอะ รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง ^^' ขอบคุณสำหรับความเห็นที่เพื่อนๆ ฝากให้ผมนะครับ แม้ว่ากับกรณีของเอฟ ผมคงไม่สามารถเข้าไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว และผมก็ไม่คิดว่าทอมจะปล่อยให้เอฟเดินหายออกไปจากชีวิตของเขาอีกครั้งแน่ๆ ดังนั้นสิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้คือพยายามเดินต่อไปข้างหน้าเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่ผมเลือกที่จะเดินต่อไป กับความรักครั้งใหม่ที่ผมเองก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเกิดขึ้นมาอีกเมื่อไหร่ ผมเองก็ไมู่รู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นอย่างไร ผมจะถูกความกลัวเข้ามาครอบงำอีกไหม หรือว่าทุกอย่างจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้น ผมเองก็ยังตอบไม่ได้เช่นกัน แต่สิ่งที่ผมรู้คือถ้าผมพร้อมที่จะรักอีกครั้ง ความรักครั้งนั้นผมต้องแน่ใจก่อนว่ามันจะไม่เกิดเรื่องซ้ำรอยแบบนี้ขึ้นอีก ผมไม่อยากเป็นคนเข้าไปเปลี่ยนรอยยิ้มสวยใสของเธอเหล่านั้น ให้กลายเป็นหยดน้ำตาที่ต้องเอ่อล้นออกมาเผื่อผมอีกแน่นอน เมื่อไหร่ก็ตามที... ที่ผมเจอคนที่ผมคิดว่าจะ "รักได้จนหมดหัวใจ" อีกครั้ง ผมก็จะรักเธอให้มากที่สุดเท่าที่คนอยากผมจะรักได้ และต่อจากนั้นต่อไป ก็ต้องปล่อยให้เงื่อนไขของกาลเวลาทำหน้าที่ของมันต่อไป เพราะเราคงคาดเดาไม่ได้หรอก ว่าวันข้างหน้าสิ่งต่างๆ ที่เราคาดหวังมันจะเป็นไปตามที่เราคาดคิดหรือเปล่า ผมเองก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ทำผิดไ้ด้ ทำถูกได้ แต่ก็หวังว่าท่ามกลางเส้นทางของผมในวันข้างหน้า ประสบการณ์ต่างๆ ที่ผ่านๆ มาของผม จะทำให้ผมทำในสิ่งที่ผิดให้น้อยลง และทำสิ่งที่ถูกให้ดีขึ้น (แ้ม้จะยากที่จะตีความว่าคำว่าถูกผิด มันเป็นอย่างไรก็ตามที) เพราะนั่นคือสิ่งที่เรารู้จักและเรียกมันว่า "ชีวิต" นี่เนอะ ปล. ตอนนี้ว่างอีกแล้ว คงต้องกลับไปเขียนงานเขียนของผมต่อไป ตอนนี้คงเขียนเรื่องสั้นต่อก่อน เพราะเขียนได้หลายบทแล้ว อยากอ่านกันหรือเปล่าครับ เป็นเรื่องสั้นเกี่ยวกับชีวิตนักเรียนนอกในหลากหลายรูปแบบครับ แนวเรื่องสั้นชุดนี้จะเป็นแนวเรื่องสั้นที่พันผูกกัน (คนที่เคยอ่านเรื่องหัวแตงโมมาก่อน น่าจะคิดออกนะ)   ถ้าอยากอ่านฝากความเห็นไว้นะครับ แต่คงต้องไปโพสในถนนนักเขียน กับใน Blog แทน โพสในนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่ ^^ จากคุณ : Mr. Forever - [ 27 ม.ค. 51 21:02:28 ] ความคิดเห็นที่ 239 ง่ะ ก็งงๆ ว่าทำไมโพสแล้วความเห็นไม่มา ที่แท้ก็กระทู้พัง ^^' อยากตอบกระทู้นะครับ แต่ตอนนี้กำลังงงๆ ว่าจะตอบยังไงดี กระทู้พังอ่ะ เดี๋ยวเมล์ไปขอเจ้าหน้าที่ซ่อมกระทู้ก่อนละกันนะครับ ขออนุญาตตั้งกระทู้โหวตแล้วเอาไว้คุยเล่นกันอีกสักกระทู้เนอะ คงไม่ว่ากันนะ ยังไงกระทู้ห้องนี้ก็ไม่ค่อยเคลื่อนมากอยู่แล้ว เปลืองเนื้อที่อีกสักกระทู้คงไม่เป็นไรมั้ง ^^' จากคุณ : Mr. Forever - [ 27 ม.ค. 51 21:14:09 ] ความคิดเห็นที่ 240 เย่ คุณกานกลับมาแล้ว นึกว่าจะหายไปเลยซะอีก ^^' ถ้ามีผลงานใหม่ๆก็บอกกันด้วยนะครับ จะตามไปอ่านเช่นเคยครับ ^^ รอกระทู้โหวตอยู่นะครับ (เพราะกระทู้นี้มันล่มไปแล้ว - -") จากคุณ : Anakin-G - [ 27 ม.ค. 51 21:27:36 ] ความคิดเห็นที่ 241 อ่านจบแล้วไปคุยกันต่อในกระทู้นี้นะครับ รบกวนโหวตในโพลด้วยนะครับ อยากได้ความเห็นแล้วก็อยากรู้ว่ามีคนอ่านสักกี่คนหนอ ^^ BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY... (เก็บตก) http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C6276257/C6276257.html จากคุณ : Mr. Forever - [ 27 ม.ค. 51 21:28:19 ] ความคิดเห็นที่ 242 เดาว่ากระทู้พังเพราะแก้ไขและ refresh กันสนุกสนานนั่นเอง... คนเรามีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน และอดีตที่ผ่านมาก็ถือเป็นบทเรียนบทหนึ่งครับ ผมเองก็เคยมีการตัดสินใจที่เรียกว่า "ไม่ได้ดั่งใจ" อยู่หลายครั้ง (ไม่ว่าจะไม่ได้ดั่งใจตัวเองหรือคนอื่น) แต่ผมก็ไม่เสียใจกับมันนะ เพราะถือว่าเป็นสิ่งที่เราเลือกแล้ว และตัดสินใจไปแล้ว ณ เวลานั้น ผมทำได้เพียงแต่ยอมรับผลที่เกิดขึ้นจากการตัดสินใจนั้น และเลือกที่จะเดินต่อไป อาจจะเลือกหยิบประสบการณ์ในอดีตมาเป็นบทเรียน ว่าจะเดินซ้ำ หรือจะเปลี่ยนแปลงอะไรให้ดีขึ้น ก็เท่านั้นเอง.. ก็คงอย่างที่คุณกานบอกไว้.... ว่าถ้าหากคุณกานมีรักครั้งใหม่ ก็คงรู้แล้วว่าจะทำตัวอย่างไรต่อไป........ ขอให้คุณกานพบกับความรักครั้งใหม่  ในเวลาที่คุณกาน "พร้อม" ครับ ^^ จากคุณ : zephyros - [ 27 ม.ค. 51 21:39:36 ] ความคิดเห็นที่ 243 ^______^ ยิ้มกว้าง ๆ อีกทีให้กับ เรื่องหวาน ๆ ขม ๆ และ Mr. Forever (นิรันดร์-กาน) ค่ะ จากคุณ : พระจันทร์ VS น้ำเน่า - [ 27 ม.ค. 51 22:24:52 ] ความคิดเห็นที่ 244 " ความรักไม่มีผิด...ไม่มีถูก " คุณไม่ผิดที่ไปรักเขาคนนั้น และเขาเองก็คงไม่ผิดที่ไม่ได้รักคุณ ในทางตรงข้าม คุณไม่ผิดที่ไม่ได้รักเขาคนนั้น และเขาก็ไม่ผิดที่มารักคุณเช่นกัน การห้ามใจไม่ให้รักนั้นยากนัก แต่คงเทียบไม่ได้กับการห้ามใจให้ลืมรักเพราะย่อมยากกว่า คุณอาจทำได้เมื่อมีใครอีกคนก้าวเข้ามาในชีวิตคุณ แต่มันคงไม่ง่าย ถ้าคุณต้องหักใจให้ลืมในขณะที่คุณอยู่คนเดียว เขาว่าการชนะใจตัวเองนั้นอาจดีและมีค่าที่สุด แต่ในเรื่องความรัก การชนะใจคนที่เรารักนั้นอาจย่อมมีค่ากว่า แต่มันอาจมีค่ากว่านั้น . . . ถ้าคุณสามารถชนะใจตัวเองที่จะปฏิเสธกับความรักที่ย้อนมาหาคุณ และมันอาจมีค่าที่สุด ถ้าคุณยอมที่จะ "แพ้" ใจตัวเองเพื่อจะกลับไปหาความรักนั้น ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่อย่าลืมว่าบนโลกไม่ได้มีคนสองคนเท่านั้น อย่าโกรธเขาที่ต้องปฏิเสธรักจากคุณ ด้วยเหตุผลว่าเราเข้ากันไม่ได้ ด้วยเหุผลว่าสังคมเราต่างกัน ด้วยเหตุผลว่าเขารักคนอื่นที่มีค่าพอกับคุณ วิทยาศาสตร์อาจต้องการเหตุผล แต่เรื่องความรักย่อมไม่ต้องการเหตุผลใดใด คนดีอาจรักกับคนเลว จงอย่าโทษเขาว่าเขารักคนผิด จงอย่าโทษเขาว่าเขารักคนที่ไม่เอาไหน และจงอย่าโทษตัวเองว่าเรารักคนที่ไม่ดี จงเชื่อในสายตาของตัวเอง จงเชื่อประตูหัวใจอันมีค่าที่เลือกจะเปิดรับเขาคนนั้น แม้ใครจะพูดว่าคู่ของเราเป็นคนไม่ดี แต่ในแง่ของความรัก คุณทั้งสองเป็นคนดีของกันและกัน เหตุผลทั้งหมดเพราะความรักแต่ละคนย่อมต่างกัน ไม่แปลกที่บางคู่อาจทะเลาะกันทั้งวัน ไม่แปลกที่บางคู่อาจหวานให้แก่กันได้ทั้งวัน และไม่แปลกที่บางคู่ต่างเฉยชาต่อกัน และก็คงไม่แปลกเลยที่บางคู่อาจต่างกันราวฟ้ากับดิน อย่าไปคิดว่าทำไมคู่เราถึงไม่เหมือนคู่ของใครเขา อย่าไปคิดว่าคู่เราแปลกหรือเปล่า อย่าไปสนใจว่าเราควรเปลี่ยนแปลงอะไรไหม ถ้าจะเปลี่ยน ขอให้เพื่อรักมิใช่เพื่อเลิกรักคุณไม่ผิดที่ไปรักเขาคนนั้น และเขาเองก็คงไม่ผิดที่ไม่ได้รักคุณ ในทางตรงข้าม คุณไม่ผิดที่ไม่ได้รักเขาคนนั้น และเขาก็ไม่ผิดที่มารักคุณเช่นกัน ทั้งหมดนี้มันก็คือสัจธรรมของ คำว่า "ความรัก" ล่ะครับ จากคุณ : @...SHO (THSIC)...@ - [ 27 ม.ค. 51 22:33:51 A:125.27.114.133 X: ] ความคิดเห็นที่ 245 กลับมาจากเชียงใหม่แล้วก็ตามมาอ่านรวดเดียวจบทันที ไม่ว่าก่อนหน้านี้ (ที่เราไม่ทันได้มาอ่านและก็โดยแก้ไขข้อความกันไปหมดแล้ว)จะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...เราก็ขอขอบคุณเรื่องราวของคุณกานนะคะที่ช่วยเติมเต็มความรู้สึกด้านที่เคยชา ให้ได้เห็นอีกแง่มุมของความรักมากขึ้นที่แม้ว่าเราอาจจะไม่มีวันได้สัมผัสความรักในแบบนั้นก็ตาม ทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน เราอาจจะไม่ได้โพสความเห็นในทุกครั้งที่เข้ามา เพราะว่าเราไม่สามารถเอาเรื่องของคุณมาเชื่อมโยงกับเรื่องที่เคยประสบมาได้มากมายนัก แต่เราก็รู้สึกเหมือนว่ากำลังมีเพื่อนคนนึงได้ระบายเรื่องราวที่เขาเก็บไว้ลึกๆคนเดียวในใจ ซึ่งก็ไม่ต่างจากในชีวิตจริงที่มักมีเพื่อนมาระบายเรื่องที่เขาอาจจะไม่สามารถเล่าให้กับคนอื่นๆอีกหลายๆคนฟังได้ และเราก็รับฟัง แม้จะช่วยแก้ปัญหาให้ไม่ได้ แต่ก็รู้แน่ๆว่าเขาต้องโล่งอกโล่งใจมากขึ้นและพร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาต่อไป ไม่ว่าเรื่องในกระทู้นี้จะจบยังไง เราๆท่านๆก็ประจักษ์ต่อตนเองอยู่แล้วมิใช่หรือว่า ร้อยคน หมื่นประสบการณ์ ล้านความคิดเห็น เราต่างก็มีเรื่องราวความรักและการตัดสินใจที่แตกต่างกันออกไป ยังไงก็ขอให้เคารพในการตัดสินใจของแต่ละบุคคล คิดว่าทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องของคุณกานก็คงจะได้สิ่งดีๆกลับไปมากมาย และขอเป็นกำลังให้คุณกานในทุกๆเื่รื่องที่กำลังจะผ่านเข้ามานะคะ ขอบคุณจากใจจริง ปล. ไม่เคยโพสเป็นจริงเป็นจังเลยขนาดนี้มาก่อนเลย เขิน จากคุณ : SmallLittleTrifle - [ 27 ม.ค. 51 23:08:55 ] ความคิดเห็นที่ 246 คุณ กาน ครับ! ไม่รู้สินะ...คุณอาจคิดว่า..ความรักของคุณอาจจบลงไปแล้ว เหลือเพียงแค่ความทรงจำดีๆ แม้ว่าสุดท้ายแล้ว แม้จะไม่ได้คุณเอฟมาครอบครอง.. อย่างที่หลายๆคนในนี้อยากให้เป็น. แต่ในมุมมองของผม  กลับคิด(ทึกทักไปเอง)ว่า บางที..นี่อาจเป็นการเริ่มต้นบททดสอบความรักแท้จริงของคุณก็ได้  ใครจะรู้? การทดสอบที่ 'ยากที่สุด' สำหรับคุณ การทดสอบที่คุณเอฟ สามารถผ่านมันมาแล้ว อย่างอดทน  โดยไม่ปริปากบ่น นั่นคือ... การรอคอยคุณเอฟ 'กลับมาหา' อย่างไม่รู้ว่า จะนานแค่ไหน หรือ จะเป็นจริงหรือไม่? เหมือนกับที่ คุณเอฟ 'รอความรัก' ของคุณกาน มาอย่าง 'มั่นคง' และ 'เดียวดาย' มานานแสนนาน ถ้าคุณมี 'ความรัก' ที่มั่นคงต่อคุณเอฟจริงๆ อย่างที่คุณเคยว่าไว้ ถ้าคุณ 2 คน เป็นคู่ soulmate กันจริงๆ อย่างที่เบื้องบน หรือ พรหมลิขิตไว้ วันนั้นอาจมีอยู่จริงๆ ... อาจมาถึงแม้ว่ามันจะอีกนานแค่ไหนก็ตาม.. ************************************************************** นี่เป็นแง่ความคิดส่วนตัวของผมเอง   อาจจะดูไร้เหตุผล กับการเอาตัวเองไปผูกมัดกับ สิ่งที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ก็ตาม แต่ในโลกนี้ มีสิ่งที่เหมือนเป็นไปไม่ได้ แล้วมันก็เกิดขึ้นมากมาย.. บางสิ่งก็เกิดขึ้นเอง แต่บางสิ่งก็เกิดจากความตั้งใจมุ่งมั่น และแน่วแน่ในจุดหมายนั้นๆของมนุษย์คนหนึ่ง.. ... ผมอยากขอบคุณ เรื่องราวดีๆ ที่คุณได้เสียสละเวลา ถ่ายทอดมันออกมาอย่างสวยงาม อบอุ่น และประทับใจมากอย่างที่ไม่เคยรู้สึก 'อิน' มากขนาดนี้มาก่อน อยากเข้ามาอ่านเรื่องราวดีๆ ..อยากเข้ามาฟังเพลงเพราะๆ และอยากเข้ามาดูรูปสวยๆ ของคุณ ทุกๆวัน ตลอด 2 เดือนเต็ม ผมเชื่อว่าหลายๆคนในนี้สามารถเก็บเกี่ยวเอาประสบการณ์อันมีค่าของคุณนี้ไปใช้เป็นข้อคิดกับตัวเองได้ ไม่มากก็น้อย และสุดท้าย ผมอยากให้คุณได้อยู่ร่วมกับคนที่คุณรัก และรักคุณ ตราบ 'นิรันดร์'   ขอบคุณ และ ขอให้โชคดีในความรักครับ ปล. ผมยังคงพยายามหารูป 'กล่องดนตรี' ใบนั้นต่อไป หวังว่าคงจะโชคดี ได้นำมาโพสต์ในนี้สักวัน ก่อนกระทู้จะถูกเก็บเข้าคลัง ^^ จากคุณ : ผู้ชายกินชาแกล้มเพลง - [ 27 ม.ค. 51 23:55:32 ] ความคิดเห็นที่ 247 ถ้าจขกท ยังคิดแบบนี้ไปเรื่อย ๆ พร้อม ไม่พร้อม พร้อม ไม่พร้อม ผมว่า  จขกท คิดถูกแล้วหล่ะครับ ที่ปล่อยคุณ เอฟไป (ไม่ได้ประชดนะ) ให้เธออยู่กับความรักที่มั่นคงแบบคุณ ทอม หน่ะดีแล้วครับ (ก็คิดแบบนี้มาตั้งแต่ต้นจนจบนี่นา ) อีกอย่างครับ ผมก็หวังว่าคุณเอฟคงไม่ได้เข้ามาอ่าน เรื่องราวนี้ก่อนที่ทางคุณเอฟจะแต่งงาน เพราะในความคิดผม(คนเดียวนะ) เดี๋ยวจะกลายเป็นกระพือความรักที่ซ่อนอยู่ในใจ (ถ่านไฟเก่า)ให้ลุก แล้วชีวิตคู่ของเค้าจะไม่มีความสุขหน่ะสิ แต่ก็อย่างว่าก็แล้วแต่โชคชะตาจะพาไปละกันครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีที่ถ่ายทอดให้ทุกคนได้อ่านครับ มันจุกในลำคอตอนจบนี่แหล่ะ เฮ้อ กว่าจะกลั่นกรองมาได้จากหัวสมอง ก็ประมาณข้างบนแหล่ะครับ ขอให้โชคดีในความรักครั้งต่อไปครับ จากคุณ : ไม่รู้เรื่องเลย - [ 28 ม.ค. 51 01:23:54 ] ความคิดเห็นที่ 249 ขอบคุณทุกท่านครับ ยังไงอย่าลืมแวะมาคุยกันที่กระทู้้ด้านล่างนะครับ http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C6276257/C6276257.html กระทู้นี้ล่มไวกว่าคิดเยอะเลย T___T ยังไงใครว่างรบกวนส่งเมล์ไปบอกทาง Pantip ให้ซ่อมกระทู้ด้วยนะครับ ผมเมล์ไปแล้ว แต่ถ้าหลายๆ คนช่วยกันเมล์น่าจะไวที่สุด kratoo@pantip.com แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 51 11:23:49 จากคุณ : Mr. Forever - [ 28 ม.ค. 51 08:48:03 ] ความคิดเห็นที่ 250 - ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่มอบให้อ่าน - ขอบคุณเพลงเพราะที่หามาให้ฟัง - ขอบคุณแง่คิดที่แบ่งปั่นให้คิด - ขอบคุณรูปสวยๆที่ให้ชม - ขอบคุณจริงๆ ปล.รอรวมเล่มนะครับจะเก็บสะสม จากคุณ : Mr.Ouddy - [ 28 ม.ค. 51 11:56:10 ] ความคิดเห็นที่ 251 ขอบคุณมากนะคะ สำหรับเรื่องของคุณกาน ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ทำให้เกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้ ถ้าวันที่ 14 กุมภานี้เป็นยังไง ก็มาเล่าให้ฟังบ้างก็ดีนะคะ จากคุณ : ผ่านฟ้าลีลาศ - [ 28 ม.ค. 51 18:35:51 ] ความคิดเห็นที่ 252 เรื่องจบ แต่หลายคำถามที่ค้างคาใจคนอ่านยังไม่จบ อิอิ ออกมาไขข้อขอ้งใจของแฟนคลับด่วนเลยค่า... จากคุณ : ephi - [ 28 ม.ค. 51 19:37:12 ] ความคิดเห็นที่ 253 เพิ่งเห็นครับ กับเรื่องราวแบบนี้ เคยอ่านตามเวปต่างๆเกี่ยวกับเรื่องราวความรัก ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริง จนได้มาอ่านเรื่องของคุณกาน แต่ว่าเพิ่งอ่านตอนแรกนะครับ เพิ่งถึง part 6 เอง เริ่มจะติดงอมแงมละ 555+ เล่าเรื่องได้เก่งมากเลยครับ น่าเสียดาย ที่ความรักของผม มันไม่ได้หวานชื่นแบบนี้ จากคุณ : M_Nobita - [ 29 ม.ค. 51 16:42:45 ] ความคิดเห็นที่ 254 เข้ามาลงชื่อว่าได้อ่านแล้วค่ะ ซึ้งมั่ก มากกกกก จากคุณ : nuntamon - [ 30 ม.ค. 51 21:03:43 ] ความคิดเห็นที่ 255 ตามมาอ่านแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้เห็นว่าความรักของคุณสวยงามแค่ไหน ขอบคุณความเห็นของหลายๆคน ที่ทำให้เห็นความรักในแง่มุมอื่นมากขึ้นด้วย บางตอน อ่านแล้วร้องไห้ฟูมฟายกับความรักที่สุดจะมั่นคงของเอฟ และก็อีกหลายๆตอน ที่ยิ้มทั้งน้ำตา... ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : หมูพีสีส้ม - [ 31 ม.ค. 51 01:39:42 ] ความคิดเห็นที่ 256 ดีใจด้วยนะคะ ที่ สามารถสื่อสารบอกความรู้สึกเรื่องราวตั้งมากมาย และความทรงจำดีๆๆผ่านตัวหนังสือ มาให้พวกเราได้ซาบซึ้งและสัมผัสมัน ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องดีๆๆมีไว้แบ่งปันคะ เป็นกำลังใจให้พบรักครั้งใหม่ นะคะตราบเท่าที่คุณต้องการค่ะ take care ka จากคุณ : ja - [ 31 ม.ค. 51 19:43:33 A:10.6.232.7 X:202.28.179.3 TicketID:163120 ] ความคิดเห็นที่ 257 ไม่ได้อ่านเรื่องดีๆ ภาษาสวยๆ เข้าใจง่ายๆ อย่างนี้นานมากๆๆๆๆๆๆๆ ครับ จากคุณ : gamete - [ 31 ม.ค. 51 22:59:17 ] ความคิดเห็นที่ 258 แวะมาทักทายอีกที หลังผ่านไป เกือบอาทิตย์ กระทู้ยังไม่ตก แสดงว่า น่าจะมีนักอ่านหน้าใหม่เข้ามาอ่านเรื่อยๆ จขกท. เป็นไงบ้างครับ ออกไปตามหารักครั้งใหม่อยู่รึเปล่า ขอให้มีเรื่องราวดีๆมาเขียนให้อ่านอีกนะครับ จากคุณ : ritjit - [ 1 ก.พ. 51 00:11:05 ] ความคิดเห็นที่ 259 มาเช็คชื่อจ้า ขอชื่นชมฝีมือการเขียนและการถ่ายรูปของ จขกท มากๆค่ะ เนื้อเรื่องเราไม่ขอวิจารณ์นะคะ ( ความเห็นเราต่อเนื้อเรื่องไม่ค่อย positive เท่าไร) แต่การเขียนของคุณดีมากๆค่ะ เรียกว่าอ่านตามแล้วเห็นเป็นภาพเห็นบรรยากาศเลย ขอชื่นชม จากคุณ : cardiogenic - [ 1 ก.พ. 51 13:10:43 ] ความคิดเห็นที่ 260 ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านและทักทายกันนะครับ ยังไงอย่าลืมแวะไปคุยกันในกระทู้เก็บตกนะครับ เดี๋ยวจะเอาภาพเชียงใหม่มาฝากกันนะครับ ^^ จากคุณ : Mr. Forever - [ 6 ก.พ. 51 23:40:40 ] ความคิดเห็นที่ 261 ยังคงติดตามอยู่ ไม่ได้หายหน้าหายตาไปไหนนะครับ จากคุณ : OsiAnuTi (OsiAnuTi) - [ 13 ก.พ. 51 13:10:26 ] ความคิดเห็นที่ 262 ... พรุ่งนี้จะเป็นวันที่สำคัญของใครหลายๆคนในที่นี้ ณ เวลานี้ ที่ผมโพส ผมไม่รู้ว่าจะมีใครจำกระทู้นี้ได้รึเปล่า ... ... ผมไม่รู้ ว่าเรื่องของคุณกาน จะเป็นแรงบันดาลใจของพวกคุณรึเปล่า แต่สำหรับผม ผมซาบซึ้งในเรื่องราวของคุณกาน ... ... พรุ่งนี้ผมจะไปขอความรักจากใครคนนึง ซึ่งผมคิดว่าคงมีคนหลายๆคนที่คิดจะทำเหมือนผม... ...ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันจะดีรึเปล่า แต่หัวใจของผมสั่งให้ผมทำ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำ มันจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราแย่ลงรึดีขึ้น.... ...แต่อย่างไรก็ตาม ณ ตอนนี้ เวลานี้ ผมรู้หัวใจผมเองว่าผมรักเธอ... ... ขอให้ทุกคนมีความสุขในวันแห่งความรักครับ ... จากคุณ : ไอ้หนุ่มลิโพ (Mr.NooB) - [ 13 ก.พ. 51 21:12:28 ] ความคิดเห็นที่ 263 ด่วนครับ ลิ้งเสียครับ จะบ้าแล้ว มาแก้ให้ทีหรือจะ pm มาให้ผมก็ได้ครับ หรือคุณอยู่ส่วนไหนของเชียงใหม่ครับ ผมตามไปอ่านก็ได้ TT BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI BAKERY MUSIC... IN MY BITTERSWEET MEMORY VI จากคุณ : จะบ้าตาย (LuCIfeRCMU) - [ 19 ก.พ. 51 22:29:21 ] ความคิดเห็นที่ 264 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 9 มี.ค. 51 12:10:12 ] td width="10">

ความคิดเห็นที่ 77 จะโดนหลอกกันถ้วนหน้าป่าวคะเนี่ย - -' ทำไรอยู่น๊า อยากอ่านๆๆๆๆ จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 26 ม.ค. 51 01:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณกาน.. ตีหนึ่งแล้ว..ถ้าไปอาบน้ำกลับมายังไม่ Post จะไปนอนแล้วนะ..โป้งด้วย จากคุณ : makisushi - [ 26 ม.ค. 51 01:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ^ ^ ^ คุณ Anakin-G เลขสวยอีกแล้วนะคะ คราวนี้เป็น 5,8 ชอบบ้างยังคะ ^^ จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 26 ม.ค. 51 01:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ^ ^ ^ บังเอิญอีกแล้วแฮะ ^^ เลข 8 นี่ชอบมากๆเลยครับ ส่วนเลข 5 ก็พอโอเคครับ ^^ จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 01:06:48 ]

ความคิดเห็นที่ 81 มานั่งแคะขี้มูกรอต่อปายยยยยยยย จากคุณ : ephi - [ 26 ม.ค. 51 01:13:00 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ตกลงเรามานั่งรอกระทู้หรือมาดูว่าคุณเล่นเลขได้สวยแค่ไหนกันแน่ครับ ฮึ? คุณ Anakin-G? จากคุณ : patyawi - [ 26 ม.ค. 51 01:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ออกจาก read only มารอคุณกานด้วยคนค่ะ ^ ^ จากคุณ : esc@te - [ 26 ม.ค. 51 01:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านเรื่องนี้ แล้วกลับไปฟังเพลง เผื่อว่าวันพรุ่งนี้ ของ บอยตรัย น้ำตาจาไหลทุกครั้งเลย T_T จากคุณ : ethanority - [ 26 ม.ค. 51 01:31:06 ]

ความคิดเห็นที่ 85 รอกันต่อไป... รอ... แฟนคลับเยอะจริงๆเลย จากคุณ : seto16 - [ 26 ม.ค. 51 01:39:46 ]

ความคิดเห็นที่ 86 แฟนคลับเยอะอย่างนี้อยากจัด meeting มั๊ยคะ ^^ จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 26 ม.ค. 51 01:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 87 รอ ร้อ รอ... จากคุณ : esc@te - [ 26 ม.ค. 51 01:48:53 ]

ความคิดเห็นที่ 88 คุณกานต์แอบไปเที่ยวไหนค๊า  กลับมาด่วน แฟน ๆ ให้อภัยแล้ว รีบมาโพสต์ต่อโดยไว จะลงแดงแล้วน๊า... จากคุณ : ephi - [ 26 ม.ค. 51 01:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 89 รอฉันรอเทออยู่ แต่ไม่รู้เทออยู่หนใด เทอจะมา เทอจะมาเมื่อไร ฉันเป็นห่วง ฉันเป็นห่วงตัวเธอ อย่าให้คอยเก้อ ชะเง้อ คอยนาน นัดแล้วทำไมไม่มา นัดแล้วทำไมไม่มา โอ้เธอจ๋าอย่าช้าเร็วหน่อย รีบหน่อยๆๆๆ เร่งหน่อยๆๆๆ จากคุณ : ice_ngungi - [ 26 ม.ค. 51 01:53:16 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ผม...ไม่...ไหวแล้ว...ครับคุณ...กาน มัน...ง่วง....มากๆ....จริ...ง...จริง.... ผม..ไปน.....อน..แล้...วนะค....รับ...... คร่อก... จากคุณ : patyawi - [ 26 ม.ค. 51 01:54:19 ]

ความคิดเห็นที่ 91 หลับในงานไปหนึ่งตื่นและ...คุณนิรันดร์กานยังไม่มา...มะเป็นไร รอได้ถึงเช้าอยู่แล้วแหละ..ยังไงก็จะรอ ถ้าจบแค่นี้ไม่ยอมด้วย อ่านมาตั้งนานเหมือนมันยังไม่เคลียร์อ่ะ อยู่ดีดีก้อจบซะงั้น ..ขอสนับสนุน คห.ที่86..ยัง..ยังไม่ลืมนะ..แฮ่^o^ จากคุณ : lalanaw - [ 26 ม.ค. 51 01:57:06 A:202.12.118.61 X: ]

ความคิดเห็นที่ 92 ง่วงแล้ว ไปนอนก่อนนะคะ ^ ^ จากคุณ : esc@te - [ 26 ม.ค. 51 02:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ง่วงแล้วเหมือนกันครับ นี่ขนาดเล่นเกมรอยังง่วงเลย แต่..จะรอต่อไปนะครับ ^^ จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 02:05:05 ]

ความคิดเห็นที่ 94 คุณกานไปก๊งกับเพื่อนแน่ๆเลย ตอนนี้คงติดลมอยู่ :) จากคุณ : <โหน่ง> - [ 26 ม.ค. 51 02:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 95 จะคืนนี้...คืนไหนก้อจะรอ ไม่ย่อท้อกับเวลาที่ผันผ่าน มีผู้ชายหนึ่งคนชื่อนายกาน ใหสัญญาเมื่อวันวานว่าจะมา โพสส่งท้าย..ลงในอินเตอร์เน็ต คนอ่านต้องรอเช็ดน้ำตาไหม ยังไงก้อจะรอ..ตากะได รอ..ร๊อ..รอ..ต่อไป..นิรันดร์กาน (ไม่ค่อยสัมผัสเท่าไหร่แต่ตั้งใจม๊ากมาก..ระหว่างรอนะจ๊ะ) จากคุณ : lalanaw - [ 26 ม.ค. 51 02:25:43 A:202.12.118.61 X: ]

ความคิดเห็นที่ 96 เง้อ..ง่วงจัง มีใครยังรออยู่บ้างครับเนี่ย ผมจาไม่ไหวแล้ว... จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 03:15:22 ]

ความคิดเห็นที่ 97 พึ่งอ่านจบครับ...ไม่ผิดหวังจริงๆ..ความรักของพวกคุณน่าอิจฉาและช่างสวยงามจริงๆ ยังไงก็ตามอยากให้บทส่งท้ายของคุณกานมีการสรุปด้วยว่าตอนนี้คุณเอฟกำลังทำอะไรอยู่?....ตกลงไปเป็นแฟนกับคุณทอมหรือเปล่า?...แล้วคุณจะตัดสินใจทำอะไรในวันที่ 14 ที่จะถึงนี้? .....อย่าให้จบแบบให้แฟนๆจินตนาการเอาเองนะครับ 555+ ป.ล.  เด๋วจะแวะมาอ่านใหม่ครับ จากคุณ : เอล มอโร่ - [ 26 ม.ค. 51 03:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 98 คุณ anakin นอนดึกจังครับ อิ อิ จากคุณ : เอล มอโร่ - [ 26 ม.ค. 51 03:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ผมก้จะไม่ไหวแล้วนะ คุณกานหนีไปเที่ยววอมอัพยังไม่กลับป่าว จากคุณ : เนา - [ 26 ม.ค. 51 03:23:07 A:125.24.102.59 X: ]

ความคิดเห็นที่ 100 ปกติคืนวันศุกร์กับเสาร์ผมนอนดึกเป็นประจำอยู่แล้วอ่ะครับ แต่วันนี้นี่ง่วงมากๆเลย คาดว่าจะไปนอนแล้วครับ พรุ่งนี้จาตื่นมาอ่านบทส่งท้ายนะครับ ^^ จากคุณ : Anakin-G - [ 26 ม.ค. 51 03:23:38 ]

ความคิดเห็นที่ 101 เฝ้าอยู่เหมือนกันค่า แต่ นายนิรันดร์-กาน หายไปกับ รัตติกาล ซะแล้ว อิอิ จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 26 ม.ค. 51 03:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ตี 4 กว่า ๆ เข้าไปแล้ววว คุณนิรันดร์กานจะตื่นรึยังหนอออออ โอมมมม จงนอนไม่หลับ เอ๊ยยย จงตื่น ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ephi - [ 26 ม.ค. 51 04:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 103 คงต้องฝากคุณ ephi เฝ้าแล้วแหละค่ะ ง่วงแล้ว >O< จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 26 ม.ค. 51 04:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ตอบคุณ seto16 ... แหะๆ เผอิญว่าไม่ใช่อ่ะครับ เป็นวิศวะเหมือนกันแต่ไม่ใช่วิศวะชลประทาน :P ตอนนี้มีใครเหลือรอเป็นเพื่อนผมอีกบ้างป่าวเนี่ย...หุๆ อาศัยว่าอยู่ประเทศเดียวกะคุณเอฟครับ ตอนนี้เพิ่งจะสี่ทุ่ม เลยเกาะขอบสนามได้นานกว่าเพื่อนๆ นิดนึง... แต่นานกว่านี้ก็อาจจะไม่ไหวเหมือนกันนิ คุณกาน  ^^ จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 26 ม.ค. 51 04:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ผมก็ยังอยู่ครับ ^_^ ตอนนี้ที่เมกาพึ่ง 5  โมงเย็นเอง...ยังสดชื่น แจ่มใสอยู่เลย อิ อิ จากคุณ : เอล มอโร่ - [ 26 ม.ค. 51 04:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ยังอยู่ด้วยค่ะ ที่อังกฤษตอนนี้ก็สี่ทุ่มนะคะ ยังรอได้อีกนาน มาต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : Air (ยืมloginนะคะBi) (ome_keyboard) - [ 26 ม.ค. 51 05:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ที่ west coast นี่เพิ่งบ่ายสามครึ่งเองแต่ที่เมืองไทยเช้าแล้วน่อ ยังไร้วี่แวว แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 06:21:28 จากคุณ : <โหน่ง> - [ 26 ม.ค. 51 06:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ห้าทุ่มครึ่งครับคุณ Air ยังตื่นอยู่ป่าว อิอิ ผมจะไม่ค่อยไหวแล้วอ่ะ..... รออ่านพรุ่งนี้ดีกว่ามั้งนี่....Zzz....zz........zz..........z...... จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 26 ม.ค. 51 06:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ตื่นมารอครับ................  ง่วงงงงงงง จากคุณ : Sympho - [ 26 ม.ค. 51 06:39:07 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ตอนนี้อยู่อเมริกา ของเราเพิ่ง หกโมงสี่สิบห้าเอง (ช่วงเย็น) เลยพอจะรอได้ แต่จากเรื่องของเค้าก็พอจะเห็นนะ ว่าคุณกานนี่ชอบให้ใครๆ "รอ" เนอะ.... แซวเล่นนะคะ... จากคุณ : Aladdin's girl - [ 26 ม.ค. 51 06:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 111 รอข้ามมาคืนนึง ตืมมารอ พบว่ายังไร้วี่แวว จากคุณ : RadoN - [ 26 ม.ค. 51 07:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เช้าแล้ว คุณนิรันดร์กานยังไม่มา...กลับบ้านก่อนละกันนะคะ หมดหน้าที่ทางการงานและ กว่าจะได้อ่านอีกทีก็คงวันจันทร์แน่ะ กะว่าจะได้อ่านสด ๆ ซะอีก เลยต้องอ่านตามหลังอีกและ ...แต่ยังไงก็อย่าทิ้งกันไปนะจ๊ะ จากคุณ : lalanaw - [ 26 ม.ค. 51 07:27:40 A:202.12.118.61 X: ]

ความคิดเห็นที่ 113 ฝั่งไทยนอนหลับกัน อีกซีกโลกหนึ่งก็เข้ามารอแทนนะคุณกาน อยู่ตรงไหนของ กทม.เนี่ย จะไปปลุกให้ จากคุณ : Eddy_DT_545 - [ 26 ม.ค. 51 08:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ตื่นมารอต่อไป จขกท.หายไปใหนเอ่ย จากคุณ : seto16 - [ 26 ม.ค. 51 08:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 115 อรุณสวัสดิ์ค่ะ เอากาแฟร้อนๆมาเสิร์ฟคนแถวนี้ค่ะ สงสัยเมื่อคืนคุณกานหนีเที่ยวแน่ๆเลย อิอิ จากคุณ : Pat :o) - [ 26 ม.ค. 51 08:23:24 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ตื่นมาเฝ้ากระทู้คุณกานต่อคะ งัวเงียๆ FC มารอกันคึกคักทีเดียว^^ คุณกานรีบมาก่อนเที่ยงนะคะ อยากอ่านก่อนไปเรียนๆๆมันค้างคาอ่ะคะ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 09:10:06 จากคุณ : shinobu - [ 26 ม.ค. 51 09:08:35 ]

ความคิดเห็นที่ 117 เช้าแล้วนะคุณกาน มาปูเสื่อรอพร้อมกาแฟหนึ่งแก้วอิอิ ^ ^ จากคุณ : เหตุวิสัยในไหวิเศษ - [ 26 ม.ค. 51 09:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 118 รับปาท่องโก๋มั๊ยครับ เห็นหลายคนรอกันนาน จะรอกัน "Forever" รึปล่าวครับ .... แซวเล่น จากคุณ : คนวันที่ 14 - [ 26 ม.ค. 51 09:26:56 A:125.26.161.195 X: ]

ความคิดเห็นที่ 119 ขออภัยทุกท่านอย่างสุดซึ้งจริงๆ ครับที่ผิดคำพูด พอดีเมื่อคืนโดนเพื่อนลากออกไปทานข้าวกันนะครับ แล้วเพราะไม่ได้เจอกันนาน มันก็เลยยาวไปหน่อยครับ นี่พึ่งกลับมาถึงห้องเอง เปิดกระทู้ขึ้นมาเห็นจำนวนความเห็นแล้วรู้สึกตกใจ และรู้สึกเสียใจมากจริงๆ ครับที่ปล่อยให้เพื่อนๆ หลายคนรอเก้อข้ามวันข้ามคืน เดี๋ยวขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวสักพักนะครับ จะรีบมาโพสต่อให้่อ่านกันโดยไว T___T ตอนแรกที่แบ่งบทสุดท้ายออกเป็นสองตอน ด้วยความตั้งใจที่ว่าจะแบ่งช่วงขม กับช่วงหวานแยกกัน โดยเลือกที่จะโพสช่วงหวานในตอนสายๆ และโพสตอนขมในตอนกลางคืน แต่สุดท้ายด้วยความจำเป็นของแอลกอฮอล์ก็เลยทำให้ทุกอย่างผิดแผนหมดเลย T__T ขออภัยอีกทีครับ เดี๋ยวอีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงมาโพสให้อ่านกันแน่ๆ จ้า ขอไปล้างหน้าล้างตาให้สร่างหน่อยนะครับ ^^' จากคุณ : Mr. Forever - [ 26 ม.ค. 51 09:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 120 เย้ๆๆๆคุณกานมาโพสต่อแล้วคะ เพิ่งเหนว่าเวลาเกือบชนกับคุณกาน ^^'' เกือบไปๆๆ ขอโทษนะคะ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 10:22:54 จากคุณ : shinobu - [ 26 ม.ค. 51 09:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 121 กลับมาเช้าเลยเหรอครับ อันนี้ไม่เรียกว่ายาวไปหน่อยแล้ว ต้องเรียกกว่ายาวมากเลยครับ - ล้อเล่นน่ะครับ อย่าลืมพักผ่อนด้วยนะครับ เดี๋ยวจะเป็นแพนด้าตามหลายๆคนในห้องนี้ครับ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 10:20:09 จากคุณ : iDreamer - [ 26 ม.ค. 51 10:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เกินชั่วโมงแล้วน้าาาาาาาา..`` จากคุณ : lowlay - [ 26 ม.ค. 51 10:39:24 ]

ความคิดเห็นที่ 123 เข้ามาบอกว่า รอด้วยคนค่ะ ^________^ จากคุณ : tonglasalle - [ 26 ม.ค. 51 10:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 124 อิอิ ว่าแล้วต้องเมาอยู่แน่เลย ^^ ขอให้สร่างเมาเร็วๆ นะครับ จากคุณ : Train~man - [ 26 ม.ค. 51 11:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 125 รอ คงเพียงพอ ต่อความหมาย... จากคุณ : ม.ว. 42 - [ 26 ม.ค. 51 11:19:08 A:124.120.5.210 X: ]

ความคิดเห็นที่ 126 ใกล้จะออกไปเรียนแล้วคะ มารอด้วยความหวังสุดๆๆ>< ไม่อยากไปเล้ยยยยย 12.03 - นั่งรอคุณกานอีกนิดด โค้งสุดท้าย รีบๆกลับมานะคะ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 12:02:59 จากคุณ : shinobu - [ 26 ม.ค. 51 11:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 127 มาแล้วครับ พอดีมัวอ่านทวนที่เขียนไป แล้วพยายามทำให้บทสรุปของเรื่องราวครั้งนี้สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่ผมจะสามารถถ่ายทอดออกมาได้ ทีนี้พออ่านซ้ำ มันก็เลยนิ่งอึ้งไปกับมันอีกครั้ง สำหรับตอนที่จะโพสต่อไปนี้จะเป็นตอนสุดท้าย ซึ่งจะเป็นบทที่ 41 ในช่วง "ขม" และปิดท้ายด้วยบทสรุปที่ใช้ชื่อตอนว่า บทสุดท้าย ณ ปลายทาง สองบทนี้จะมีเพลงประกอบค่อนข้างเยอะ แต่เพลงที่ยกขึ้นมาประกอบนี้จะทำหน้าที่เติมเต็มเนื้อหาให้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น ซึ่งจะต่างไปจากเนื้อหาช่วงก่อนๆ ที่ผมใช้เพลงมาเป็นตัวเสริมเนื้อหาเพียงเท่านั้น แต่สำหรับสองบทนี้ บทเพลงที่ผมใส่ลงไปนั้น ไม่ได้เป็นแค่ตัวเสริมเนื้อหา แต่มันคือ "เนื้อหาหลัก" อีกส่วนหนึ่งที่จะเติมเต็มความสมบูรณ์ของสิ่งที่ผมต้องการนำเสนอได้อย่างที่ผมต้องการ ดังนั้นหากท่านใดต้องการสัมผัสกับทุกความรู้สึกที่ผมต้องการถ่ายทอด อย่ารีบอ่านเนื้อหาที่เป็นตัวบทเพียงอย่างเดียว สองตอนนี้เมื่อถึงช่วงไหนที่มีบทเพลง ผมอยากให้ใช้เวลาสักนิดกับการฟังเพลงเหล่านั้นให้จบ ก่อนที่จะข้ามไปอ่านเนื้อหาต่อจากนั้น วิธีนี้จะทำให้ผู้อ่านทุกท่าน สัมผัสกับบทสรุปของเรื่องราวครั้งนี้ได้อย่างลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นครับ วันนี้... วันเสาร์...  อากาศปลอดโปร่ง ... ท้องฟ้ามีเมฆปรกคลุมบ้งพอสมควร... ... อากาศเหมาะเหลือเกินสำหรับ... การยิ้ม ... ... ยิ้มทั้งน้ำตา ... จากคุณ : Mr. Forever - [ 26 ม.ค. 51 12:04:13 ]

ความคิดเห็นที่ 128 Part 41: Let’s treasure this moment together (ฺBitter) บทเพลง: I wish you love ศิลปิน: Lisa Ono แสงแดดอุ่นๆ ในยามเช้ายังคงทอแสงลอดออกมาจากมุมเดิม ๆ เกือบอาทิตย์แล้วสินะ ที่ผมได้มาใช้ชีวิตใหม่อยู่ในห้องๆ นี้ บ้านเล็กๆ หลังนี้เมื่อหวนคิดย้อนไปแล้ว ผมรู้สึกราวกับว่าผมได้ลอยหลุดออกมาจากโลกแห่งความเป็นจริง และลอยหาย เข้ามาสู่โลกแห่งจินตนาการใบนี้ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจากนี้ไปเราสองคนจะเป็นอย่างไร ความผูกพันแสนสั้น ที่เอ่อล้นอยู่ภายในใจนั้น จะสานต่อความผูกพันแบบไหนระหว่างเราต่อไปจากนี้ สิ่งที่เรียกว่า “ความรัก” นับจากนี้ไปมันจะเปลี่ยนรูปแบบไปเป็นแบบไหน เราสองคนจะสามารถแปลเปลี่ยนแง่มุมความรัก ที่เคยมีอยู่ภายในใจได้มากน้อยแค่ไหน มันจะเป็นไปด้วยดี อย่างที่เราตกลงกันไว้หรือเปล่า จากนี้ไปเราจะได้พบเจอใครสักคน ที่สามารถเติมเต็มความสุขให้เราได้มากไปกว่านี้อีกไหม... ... ผมในวันนี้ ... ผมไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ... แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 16:38:49 จากคุณ : Mr. Forever - [ 26 ม.ค. 51 12:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 129 รออ่านคะ มีเวลาอีกครึ่งชม. สู้ๆๆ เป็นกำลังใจให้คุณกานคะ กำมาปาดอีกแล้ว --'' แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 12:13:26 จากคุณ : shinobu - [ 26 ม.ค. 51 12:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 130 เสียงสายลมที่พลิ้วผ่านมาพร้อมกับไอเย็นของละอองชื้นที่ลอยเอื่อยอยู่นั้น ดึงให้ร่างบาง ด้านข้างซบกายเข้ามาในอ้อมแขนของผมมากยิ่งขึ้น วันนี้ผมพาเธอมาเดินที่โบสถ์ที่สวยที่สุด ของ Melbourne โบสถ์ที่ผมเองมักจะมาที่นี่เสมอ เวลารู้สึกสับสนวุ่นวายกับสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัว เปล่าหรอกครับ... ปกติแล้วผมไม่ได้เข้าไปนั่งในโบสถ์อย่างที่คนอื่นๆ เขาทำกันสักเท่าไหร่... แต่ผมชอบที่จะนั่งนิ่งๆ อยู่ตรงใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ห่างจากประตูทางเข้าโบสถ์มากนัก ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วต้นไม้แบบนี้ ทรงคล้ายๆ กันนี้ ก็มีอยู่มากมายในสวนต่างๆ ของ Melbourne ที่ก็ไม่ห่างไปจากโบสถ์แห่งนี้ มากสักเท่าไหร่นัก แต่สำหรับผมแล้ว การได้มานั่งเล่นนอนเล่นใต้ต้นไม้ต้นนี้ที่นี่ กลับสามารถดึงให้จิตใจของผมสงบลงไปได้มากมายเหลือเกิน ก่อนนั้น... ทุกครั้งที่มาที่นี่ ผมจะมานั่งเล่นอยู่เพียงแค่คนเดียวเสมอ ปล่อยจิตใจให้ล่องลอย ไปกับภาพของใบไม้สีเขียวที่มีฉากหลังเป็นโบสถ์ที่สวยงามแห่งนี้ พอสบายใจแล้ว ผมก็จะพาตัวเองกลับไปสู่ชีวิตในวงจรแมงหวี่อีกครั้ง แต่วันนี้... ผมไม่ได้ไปนั่งเล่นที่ใต้ต้นไม้ต้นนี้ เพราะอากาศเย็นๆ ของวันนี้คงไม่เหมาะ ที่จะมานั่งเล่นใต้ต้นไม้สักเท่าไหร่นัก ดังนั้นการเดินเข้าไปด้านในโบสถ์น่าจะเป็นทางเลือก ที่ดีกว่า โดยเฉพาะกับคนที่อยู่ข้างๆ กายผมเวลานี้ เธอคงสบายใจมากกว่าที่จะเข้าไปสู่ บรรยากาศที่สงบเงียบด้านใน ผมยืนนิ่งมองดูเอฟที่กำลังนั่งสงบนิ่งอยู่ในท่าที่ไม่ต่างจากคนอื่นๆ ทั่วไปในโบสถ์ มากสักเท่าไหร่นัก ตอนนี้เธอคงกำลังสื่อสารกับความเชื่อของเธอ ไม่แน่นะ... บางที ตอนนี้เธออาจจะกำลังคุยอยู่กับฟ้าอยู่ก็เป็นได้ เอฟใช้เวลาพักใหญ่ๆ ก่อนที่เราสองคนจะพากันเดินชมบรรยากาศภายในโบสถ์ ความเงียบสงบด้านใน ทำให้เราไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนัก เราใช้เวลาอยู่ที่นี่ พักใหญ่ๆ ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถ เพื่อขับไปเที่ยวที่จุดอื่นต่อไป “สวยจังเลยนะคะโบสถ์นี้” เสียงที่เงียบหายไปเนิ่นนานค่อยๆ ดังขึ้น ใบหน้าของเอฟ ดูมีความสุขมากขึ้น หลังจากเดินออกมาจากโบสถ์แห่งนี้ หลังจากนั้นเราไปเดินเล่นกันอีกหลายที่ ใบหน้าของเอฟแม้จะดูดีขึ้น แต่แววตาคู่นั้น ยังคงมีแววความเศร้าฉาบแต้มอยู่บ้าง ไม่ต่างอะไรกันนักกับแววตาของผม พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่เวลาแห่งความสุขที่สุดในชีวิตของผมจะหมดลง ทุกอย่างจะหวนย้อน กลับไปสู่ที่ทางของมัน อย่างที่มันเคยเป็น สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของผมเวลานี้ นั่นก็คือจากนี้ไปความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน จะเป็นไปแบบไหน เราจะยังเป็นคนรู้จักกันอยู่หรือเปล่า หรือจากนี้ไปเราสองคน จะเปลี่ยนไปเป็นเพียงแค่คนเคยรู้จักกัน เพื่อให้หนทางในวันข้างหน้าที่ต่างฝ่าย ต่างต้องก้าวเดินต่อไปนั้น... ง่ายขึ้น... แต่ไม่ว่าจะอย่างไร หากนั่นคือสิ่งที่เธอคนนี้ตัดสินใจ ผมเองก็พร้อมที่จะยอมรับ กับผลที่ตามมาของการตัดสินใจของเธอ จากคุณ : Mr. Forever - [ 26 ม.ค. 51 12:08:30 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ขอโทษค่ะ มาปาดโดยไม่รู้ตัว ขอโทษจริง ๆ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 12:10:27 จากคุณ : Chi_chA_Da - [ 26 ม.ค. 51 12:08:38 ]