ความคิดเห็นที่ 1 ในฐานะที่ไปดูละครมาเหมือนกัน บังเอิญไม่ได้มีชื่อเสียงเลยไม่มีคนสัมภาษณ์มาลงเวป แต่อยากจะแสดงความเห็นบ้าง เลยมาโพสเอง ต้องบอกว่าละครเรื่องนี้ เลือกมาทำได้เข้ายุคเข้าสมัย Terrorism ของ พี่น้อง Presnyyakov ในสูจิบัตรบอกว่าเป็นชาวรัสเซีย น่าสงสัยมากว่า คนรัสเซียมาเขียนบทเกี่ยวกับการวางระเบิดที่เกี่ยวข้องกับอเมริกาได้ยังไง แต่พอดีไม่มีประวัตินักเขียนในสูจิบัตรเลยอดรู้กัน ที่แน่ๆ บทเรื่องนี้เป็นสากลพอที่จะเกิดที่ไหนก็ได้ในโลก ในประเทสที่มีสนามบิน มีคอนโดอพาร์ทเม้นท์ มีห้องนอน มีสำนักงาน มีสนามเด้กเล่น มีหน่วยกู้ภัย แล้วก็มีเครื่องบิน บทละครเล่นกับสถานที่ห้า หก แห่ง เกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้น ในที่นั้นๆ แล้วทำให้มันเกี่ยวพันกันเป็นภาพรวมของปัญหา เป็นข้อเด่นของบทละครที่ทำให้มีสถานการณ์ที่น่าสนใจเกิดขึ้นได้อย่างไม่น่าเบื่อ แตกต่างกันไป และเชื่อมโยงกันได้อย่างมีเอกภาพ ครูหนิง เอเอฟ(เขาใช้คำนี้ประชาสัมพันธ์น่ะ) กำกับละครเรื่องนี้ ให้เป็นกลางๆ แบบไม่บอกว่าเป็นชาติไหน คือไม่รู้ว่าเกิดขึ้นในไทยรึเปล่าเพราะไม่มีคำบอกเรียกชื่อสถานที่ชัดเจน หรือ เรียกชื่อกันชัดเจน ยกเว้นมีชื่อยี่ห้อน้ำแร่ หลุดมาทำให้คิดได้ว่าเป็นประเทศไทย นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ การกำกับที่ทำให้เรื่องราว ห้า-หก ฉากนี้ ให้เป็นละครเวทีที่มีจังหวะใกล้เคียงกันจนเกินไป รายละเอียดในการแสดงแต่ละฉาก คล้ายกัน อาจเพราะอยากให้ทุกตัว ประสาทแตก ตามชื่อเรื่อง ยกตัวอย่างที่เห็นชัดที่สุด จะเป็นฉากในสำนักงาน ที่ตัวละครทุกตัว จะตัวสั่นด้วยความกลัว หวาดระแวง แล้วก็จะสั่นมากขึ้นตามสถานการณ์ที่เครียดขึ้น กรี๊ดดังขึ้น (ยิ่งดังคนดูยิ่งหัวเราะเพราะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ว่ามันจะกรี๊ดอะไรกันนักกันหนา) ซึ่งมันก้คล้ายกับอาการสั่นๆ ลุกลี้ลุกลน ของชายชู้ที่กำลังสวมบทบาทร่วมรัก กับภรรยาของตัวเอกในเรื่อง(รับบทโดย ครูก้อย เอเอฟ ตามที่เขาโฆษณา) และเนื่องด้วยมีการเปลี่ยนฉากหลายที่ หลายครั้ง ทำให้ความต่อเนื่องของเรื่องราวต้องหยุดลง (ซึ่งจริงๆ ไม่ต่อกันในเรื่องราว แต่ต่อเนื่องในเรื่องของเวลาที่จะเกิดเรื่อง) มีการโชว์การเข็นฉากเข้ามาจัด แล้วเริ่มเรื่องใหม่ ทำให้คนดูมีโอกาสพักสติไม่ให้แตกตามเรื่องมากเกินไป อันนี้เป็นทั้งข้อดีและข้อเสียในเวลาเดียวกัน ซึ่งที่ขาดหายไป น่าจะเป็นความลับ การสืบสวนสอบสวน ขุดค้นปมในใจ ทุกอย่างมันโต้งๆ เกินไปหมด ตัวละครพูดออกมาโพล่งๆ ใส่กัน ทั้งที่บางครั้ง บางเรื่อง เป็นเรื่องที่ไม่ต้องตะดกนก้ตะดกน เป็นเรื่องที่พูดในที่สาธารณะไม่สะดวก ก็พูดได้อย่างไม่เกรงใจจนเกินไป ไม่แน่ใจว่าจงใจจะให้ตัวละคร กดดันคนดู หรือว่าเพราะ บทกำหนดไว้ หรือเพราะนักแสดงไม่มีศักยภาพทำอย่างที่ครูหนิง เอเอฟ อยากให้เป็น แต่นักแสดงระดับ นีรนุช ปัทมสูต กับ นลินี สีตสุวรรณ ก็น่าจะศักยภาพสูงพอแล้วนะ ทั้งอายุ และความเข้าใจบท น่าขัดใจมาก ที่เห็นคนแก่สองคนคุยเรื่องวางยาพิษ ไม่ต่างอะไรกับตะโกนด่าหลานที่เล่นชิงช้าอยู่ เอ้อ เข้าใจว่าต้องพูดให้ดัง เผื่อคนข้างหลังด้วย แต่มันแปลกๆอยู่นะ ที่ยายแก่คนหนึ่งเก็บความลับที่วางยาสามีไว้ตั้งนานแล้ว มาพูดปาวๆๆ แล้วเพื่อนแก่ๆของเธอก็ ไม่ได้แปลกใจอะไรซักเท่าไหร่ ผมว่าครูหนิง เอเอฟ คุมบรรยากาศฉากนี้ไม่อยู่ ส่วนฉากที่ดีกลับเป็นฉากแมนๆ ของพวกหน่วยกู้ภัย ทหารๆ โฉ่งฉ่าง โวยวาย บู๊ๆ พูดกันตรงๆ แรงๆ เข้ากับเรื่องได้ดี หรือว่าครูหนิง เอเอฟ จะมีความเข้าใจการแสดงออกของ ชายๆหนุ่มๆ ได้ดีกว่า หญิงๆ ชราๆ หรือ สาวๆ ตัวละครที่เป็นตัวเอก ก็ดู สุภาพเรียบร้อย ราวกับเด็กเพิ่งจบทำงาน ทั้งที่ในบท เป็นถึงผอ หรือหัวหน้าสำนักงาน มีภรรยา เป็น ครูก้อย เอเอฟ อันนี้คงต้องทำใจ เพราะเป็นละครของสถานศึกษา คงต้องเอาเด็กนักศึกษามาร่วมแสดงด้วย เพื่อการฝึกฝน แต่บทสำคัญแบบนี้ไม่น่าเอาเด็กมาเล่น ขนาดเชิญ คุณนีรนุช กับครูก้อยมาได้ ก็น่าจะหานักแสดงชายอีกคนมารับบทได้ จะทำให้เรื่องแข็งแรงขึ้นมากๆ ที่เหลือเด็กๆเขาก็ทำหน้าที่ได้เต็มที่ตามกำลัง และศักยภาพ งานนี้ละครอักษรจุฬา ก็ไม่เสียชื่ออยู่แล้ว ทีมพีอาร์เขาแข็งแรง ละครก็ทำออกมาแข็งแรงเท่าๆกับที่พีอาร์ด้วย ส่วนประกอบอื่นๆ ก้ค่อนข้างลงตัว ฉาก แสงเสียง เสื้อผ้า รวมไปถึงการจัดการคนดูก่อนเข้าดูละคร น่าตื่นเต้น และน่าขำในเวลาเดียวกัน แล้วก็เหนื่อยดี (ถ้าหวังจะให้มีอารมณ์ร่วมกับในเรื่องน่ะ ก็เกือบๆนะแต่หนักไปทางขำๆมากกว่า ) มีคนชื่นชมเยอะแล้ว กลัวจะเหลิง เลยขอเขียนไม่ชมบ้างแล้วกัน จากคุณ : ออกหน้าออกตา - [ 28 ม.ค. 51 05:27:30 A:58.8.172.251 X: TicketID:166576 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณที่มาเขียนวิจารณ์ให้ได้อ่านกันนะครับ ขอเสริมนิดนึงจริงๆคนที่แสดงนำ ก็รู้สึกจะไม่ใช่นิสิตนะครับ คุ้นๆว่าอยู่ naked mask จากคุณ : chisoso - [ 28 ม.ค. 51 08:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอ่อ "อักษรศาสตร์" ครับ เช็ค spelling นิดนึง (กระทู้แรกเลย) จากคุณ : surviorx - [ 28 ม.ค. 51 12:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผ่านมาขอออกความเห็นนิดนึงนะค่ะ พอดีไม่ได้เป็นคนที่วิจารณ์ได้ดีนักหนา ขอออกความเห็นแบบคนทั่วไปแล้วกันค่ะ ฉากที่ชอบที่สุดเห็นจะเป็นฉากก่อนเข้าค่ะ (จะเรียกว่าเป็นฉากได้หรือเปล่า???) ที่ให้คนดูหมอบแล้วก็วิ่งต้อนขึ้นไปบนดาดฟ้า ทีมงานทั้งโบกมือ(ยิ่งกว่าตำรวจจราจรอีก) ทั้งตะโกน กรี๊ดกันน่าดู คนดูมีส่วนร่วมจริงๆ ตอนแรกคิดว่าจะเล่นบนดาดฟ้าซะอีก คงได้อารมณ์น่าดูค่ะ ฉากที่อึดอัดที่สุดก็คงต้องเป็นฉากในสำนักงาน อึดอัดมากแต่รู้สึกกลวง ไม่รู้ว่าจะกรี๊ดอะไรกันนักหนา(เหมือนที่ กท.แรกบอกน่ะค่ะ) ลุ้นอยู่ตลอดกับฉากนี้ว่าจะต้องมีอะไรชัดเจนสักอย่างสิแต่อยู่ๆก็จบฉากแบบด้วนๆ ขัดใจค่ะ!!! ส่วนฉากอื่นๆรู้สึกว่าไม่ได้โดดเด่นจากกันเท่าไหร่ อืม...ฉากหน่วยกู้ภัย เหมือนเอาตัวจริงมาเล่นกันดีค่ะ ดูจบต้องใช้เวลาประมวลผลอีกอย่างน้อย 2 วันค่ะ เพราะรู้สึกว่าประเด็นเยอะเหลือเกิน อ๋อ...ชอบอุปกรณ์ประกอบฉากค่ะ เลื่อนไปเลื่อนมาได้ด้วย โดยเฉพาะเตียงคงต้องแข็งแรงมาก จบซะดื้อๆเลยแล้วกัน ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ผ่านมา - [ 28 ม.ค. 51 17:57:54 A:203.156.80.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 แต่จริงๆแล้วครูก้อยก็เป็นนิสิตอยู่นี่นา เรียนป.โทละคร ที่อักษร จากคุณ : นางาเสะจัง - [ 28 ม.ค. 51 21:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ฉันได้ดูเหมือนกันค่ะ อยากจะเขียนวิจารณ์เรื่องนี้อยู่เหมือนกันแต่ ก็ยังมิกล้าพอ จึงขอเสนอความคิดเห็นบางประการ 1.ประการแรกคือ นักแสดงส่วนใหญ่เป็นคนนอก(นอกจุฬา) อย่างตัวละครเอก นั้นเป็นนักแสดงที่อยู่กับวงการละครเวทีมานาน แสดงมาหลายเรื่อง มิใช่นิสิตที่จุฬา ซึ่งประเด็นนี้น่าสนใจค่ะ เพราะดูละครเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าไม่ค่อยได้เป็นละครอักษรสักเท่าไร เนื่องจากนักแสดงส่วนใหญ่เป็นคนนอก และมีศักยภาพทำให้สาระของละครออกมาได้อย่างที่ผู้กำกับต้องการ ซึ่งเรื่องก่อนๆมีการลักรั่นกันระหว่างนักแสดงที่มีฝือมือกับนักแสดงที่เป็นนิสิต(ป.ตรี) ยกตัวอย่างฉากในสำนักงาน เป็นฉากที่ฉันอยากจะเดินออกเหมือนกันค่ะ เนื่องจากจังหวะ กริ๊ดบ่อยมาก กดดัน ไม่ผ่อนให้คนดูได้เฝ้าดูอย่างในฉากอื่นๆ และการแสดงที่ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเหมือนเป็นการ set Charactor ให้เป็นอย่างนั้น ทิศทางการกำกับชัดมากจนไม่สามารถเห็นความสามารถของนักแสดงมากนัก(เหมือนกับรู้ว่านักแสดงทำได้ไม่ถึงจึงใช้ทิศทางการกำกับมาช่วย) เมื่อเปรียบเทียบกับฉากแมนๆ ซึ่งธรรมชาติมากๆ เหมือนนำหน่วยนั้นมาแสดงจริงๆ(แปลกตรงที่อ้วนไปหน่อย) เป็นเรื่องของฝีมือการแสดงที่ไม่เท่ากัน ทำให้รู้สึกว่าฉากสำนักงานเป็นฉากที่ หนักมาก ทั้งๆที่สาระในฉากนั้น หรือสถานะการณ์ในฉากนั้นน่าจะให้อะไรกับคนไทยได้มากเพราะว่ามันใกล้กับคนไทย คนไทยน่าจะเคยมีประสบการณ์ใกล้ๆแบบนี้ค่ะ จึงแสดงความเสียดายในฉากนี้มากค่ะ กลับมาดูประเด็นของข้อนี้เพราะ ละครเรื่องอื่นๆของอักษร ที่ใช้นิสิตเป็นนักแสดงส่วนใหญ่ ทำให้เกิดนิยามที่ว่า "การแสดงแบบอักษร" แต่เมื่อโปรดักชั่นที่แล้ว "สัต(ว์)บุรุษ" ก็ดูประดักประเด่อ เกินไปกับนักแสดงที่เป็นนิสิตป.ตรี จึงทำให้เกิดความคิดขึ้นว่า "ถ้าละครอักษรเป็นมืออาชีพขึ้นมา(อาชีพคือสามารถทำเป็นอาชีพได้)" และละครเรืองนี้ก็เปิดประเด็นตรงนี้ขึ้นมา สรุปคือว่าการใชนักแสดงละครเวที น่าจะพัฒนางานของผู้กำกับได้ดีกว่าการใช้นักแสดงแบบนิสิต ป.ตรี(ขอยกเว้นป.โทนะค่ะ เพราะป.โท บางท่านฝีมือการแสดงเป็นระดับมืออาชีพจริงๆค่ะ)และให้น้องนิสิต ตรี มาเป็นทีมงานในส่วนต่างๆ เพื่อเป็นการเรียนรู้ หรือบางทีอาจจะมีคำถามนะค่ะว่า จะฝึกฝีมือได้อย่างไรล่ะ ขอตอบว่า "วงการละครเวทีบ้านเรา มีหลายกลุ่มค่ะ ลองไปฝึกฝีมือการแสดงจากด้านนอกก่อน" ขอพูดในประเด็นแรกก่อนนะค่ะ เพราะต้องทำงาน ไว้วันหลังจะมาเสนอประเด็นต่อๆไปค่ะ ทั้งหมดแล้วเป็นความหวังดีต่อวงการละครเวทีค่ะ (คงเป็นคนทำไม่ได้ ได้แต่หวังว่าให้คนอื่นทำให้ละครเป็นสื่อที่ให้คนดูได้อะไรมากกว่า ภาพยนตร์ และละครทีวี) จากคุณ : ฉันจะไป (ฉันจะไป) - [ 29 ม.ค. 51 12:10:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อึดอัดเสียงกรี๊ดฉากสำนักงานเหมือนกัน แต่ผมชอบฉากนี้ที่สุด ชะตาของพนักงานตัวแม่ก็พอจะเดาได้ ที่ไม่เคลียร์คงเป็นเพราะฉากนี้ไม่ใช่ไคลแมกซ์ บทก็เลยตัดจบซะเพื่อเพิ่มความอึดอัดให้คนดูต่อไป ส่วนฉากล็อกเกอร์ผมว่าพูดกับคนดูชัดเจนไปหน่อย ชัดมาก ถึงขั้นต้องเปลือยอกพูดกันเลยทีเดียว สงสัยว่าปริมาณเสื้อผ้าที่ตัวละครใส่ก็คงจะมีความหมาย จากคุณ : กิน นอน หอน เห่า - [ 29 ม.ค. 51 14:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 2. ประการที่สอง เป็นเรื่องของสารที่ผู้กำกับต้องการสื่อสารนี้กับคนดู เมื่อดูละครเวทีเรื่องนี้จบแล้วต้องมานั่งทบทวนประมาณ1 วันเต็มๆ เพราะก่อนนี้เมื่อดูจบส่งแรกที่ได้คือ อย่าโทษคนอื่น ลองมองดูตัวเองก่อน แต่หลังจากนั้น กลับมาทบทวนเรื่องความรุนแรงที่ละครเรื่องนี้เสนอ มันเหมือนกับความรุนแรงหลายๆประการเป็นความรุนแรงที่เกิดขึ้นจากตัวเราทั้งนั้น ความรุนแรงภายในใจเราเองเป็นส่วนผสมกับความรู้สึกที่ตัวเราเองหลีกหนีจากความเป็นจริง ยิ่งหนี ยิ่งคงอยู่ภายในใจ รอวันระเบิดออกมาไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง สังเกตุได้จากการที่ตัวละครอย่างผู้ชายที่ไปขึ้นสนามบินไม่ทัน พยายามที่จะหนี ความจริงที่เขาต้องเจอคือ ภรรยาที่บ้าน และภรรยาก็เหมือนกันหนีจากสามีตัวเองโดยหาทางออกด้วยการมีชู้, สาวๆสำนักงานก็เหมือนกันหนีจากความกดดัน โดยใช้วิธีของการอดทนไว้มิได้ระบายออก และสร้างเรื่องที่บำบัดจิตใจเช่นเรื่อง การมีสามี, ฉากทหารอาบน้ำก็หนีจากความเป็นจริงที่ต้องเจอ โดยการหาทางออกจากความรุนแรง,ใช้กำลัง, รูปถ่าย(ขอแอบแนบความคิดถึงฉากนี้ค่ะ คือชอบฉากนี้ที่สุดเพราะ ดิบดี เถื่อนดี เป็นธรรมชาติดี คงเป็นเพราะฉากคนแก่นิ่งๆ ทำให้ฉันได้ผ่อนคลายแล้วมาเจอฉากเถื่อนๆอย่างนี้มั้ง อ๋ออีกประเด็นหนึ่งคือฉากนี้บอกประเด็นสำคัญของเรื่องเกี่ยวกับความรุนแรงทำให้คนดูคลายหลายๆปม) และฉากสุดท้ายที่ตัวละครอ้วนเสื้อลายๆนะค่ะ บอกว่า "เหตุที่เราทำในตอนนี้ก็เป็นตัวกำหนดชะตาตัวเราเองในอนาคต" คล้ายกับจะบอกว่าเราอยากได้อะไรในตอนนี้เราเองเป็นคนกำหนดได้ ทำให้ตัวละครผู้ชายมาเจอกับความจริงที่ต้องเจอ(ตัวละครเกย์2ตัว)แล้วไม่รุ้จะหนีไปไหนเพราะอยู่บนเครื่องบิน จนฉันเองตกใจตรงที่เมื่อรู้ว่า เรื่องทั้งหมดอาจจะไม่เกิดขึ้นเลยก็ได้ ผู้ชายคนนั้นอาจจะไม่กลับบ้านก้ได้ แต่ถ้าเขากลับบ้านผละกระทบจะมากขนาดไหน เหมือนกับ Butterfly effect สรุปแล้วสิ่งที่สื่อสารกับคนดูนั้นน่าสนใจ อยากให้คนไทยได้ดู เพราะทั้งสารนี้เมื่อดูจบมีเพลงสรรเสริญให้ได้ฟังจากนักแสดงทำให้คิดถึงในหลวง ที่ต้องการให้เมืองไทยสงบ แต่จะสงบได้คงต้องเร่มจากตัวเราเองที่ไม่หลีกหนีจากความจริง และบางที่เราเองอาจจะเป็นต้นเหตุให้เกิดความไม่สงบทางภาคใต้ก็ได้(ความรูสึกนี้เกิดขึ้นตอนได้ฟังเพลงสรรเสริญ) จากคุณ : ฉันจะไป (ฉันจะไป) - [ 29 ม.ค. 51 23:26:53 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณทุกๆความเห็น และอยากให้มาร่วมแบ่งปันความเห็นอื่นๆกันได้อีกนะครับ ผมจะมารออ่านครับ :) จากคุณ : เกล (Auriquelle de Lasniere) - [ 30 ม.ค. 51 12:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณเกล นี่ใช่ น้องคนที่เล่นเป็น ทหาร จิตแพทย์ สจ๊วต รึเปล่าครับ คุ้นๆว่าเล่นละครนิเทศ ด้วยใช่มั้ยครับ จากคุณ : chisoso - [ 30 ม.ค. 51 15:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เราว่ารูปแบบการเล่นของนักแสดงหลายคน (เนื่องจากมาจากหลายที่) ทำให้เกิดความลักลั่นในขณะดูละครเป็นอย่างมาก แต่ก็นับว่าแปลกเพราะในแต่ละฉากที่มีรูปแบบ"การเล่น"ไม่เหมือนกันนั้นกลับมีจังหวะเนือยเนิบนาบที่ดูเหมือนจะกระชับอยู่ตลอดเวลา ไม่มีฉากไหนโดดเด่นและคุมจังหวะได้ดีกว่ากัน ทั้งหมดมีจุดดีและจุดด้อยซึ่งคละเคล้ากันไปจนน่าจะแก้ไขได้ยากและบางทีก็อึดอัดเหลือบมองนาฬิกาอยู่บ่อย ๆ (นักแสดงเล่นอัตโนมัติเกินไปและไม่สดมั้ง...อาจเป็นเฉพาะในรอบที่ดูนะ) ชอบฉากบนดาดฟ้า และการนำผู้ชมเข้าสู่โรงละคร ไม่รู้รอบบ่ายจะได้รสอย่างเดียวกันหรือไม่ แต่ก็นั่นแหละอยากให้รู้สึกถูกกดดันหรือขบขันหรืออะไรก็ได้...ก็ควรจะเลือกเอาสักอย่าง ไม่ชอบ stage หลายคนที่อมยิ้มและกรุ้มกริ่มกับการเปลี่ยนฉาก ไม่ชอบฉากสำนักงานที่เล่นกันซะเวอร์เกินนะ ไว้จะเข้ามาใหม่ จากคุณ : wa (tashi) - [ 30 ม.ค. 51 15:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ถูกต้องครับคุณพี่ chisoso พี่ๆเพื่อนๆน้องๆทุกท่านครับ คือถ้าจะกรุณาผมอยากให้เพิ่มวันเวลาที่ได้ชมกันนิดนึงครับ ผมจะได้พอนึกตามออก เพราะว่าบางรอบก็มีการปรับการเปลี่ยนน่ะครับ ขอบคุณทุกคนครับ จากคุณ : เกล (Auriquelle de Lasniere) - [ 30 ม.ค. 51 16:22:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อืม น้องแก้มแดงว่า ละครเรื่องนี้มีเซอร์ไพร้ส์หลายอย่างนะคะ อย่างแรกเลยคือ พี่ก้อย ทำไมเล่นเกร็งๆพะวงๆ คือ เล่นไม่ดีอย่างที่แกควรจะทำได้ (ทั้งๆที่บทประมาณนี้ แกน่าจะกินหมูมากๆ) ไม่รู้เกร็งเพราะถูกนักแสดงชายขึ้นคร่อมเอาๆหรือเปล่า หรืออาจเป็นเพราะรอบแรกๆด้วยก็ได้มั้ง ฉากสำนักงานเห็นเหมือนกับทุกคน ..รำคาญวิธีการเล่นของทุกตัวละครในฉากนี้มาก จะแข่งกันกรี๊ด แข่งกันโวยไปไหน ทั้งๆที่เล่นกันเร็วมาก โวยวาย ตื่นเต้นกันตลอดเวลา แต่กลับเป็นฉากที่น่าเบื่อมากถึงมากที่สุด ...แต่ก็ต้องขอบคุณฉากนี้มากๆ เพราะทำให้น้องแก้มแดงมีเวลาได้สำรวจมองหน้าคนดูว่ามีใครหล่อๆน่าหม่ำบ้าง...แล้วก็พบว่า...ไม่มี! เฮ้อ... ฉากสนามเด็กเล่น ก็เห็นด้วยกับคห.บนๆค่ะ ว่าทำไมคุยเรื่องฆ่าคนกันได้อย่างเปิดเผย ราวกับชวนกันไปจิกหนุ่มๆก็มิปาน เป็นเรื่องที่ติดใจแค่เรื่องเดียว ฉากห้องล็อกเกอร์...เร้าใจมากค่ะ ตื่นเต้น ตื่นตัว โหด ดิบได้ใจอิชั้นมากค่ะ เป็นธรรมชาติดี สงสัยผกก,จะซ้อมฉากนี้บ่อย หรือไม่ก็เคี่ยวเข็ญฉากนี้มากเป็นพิเศษ..ถ้าน้องแก้มแดงเป็นผกก.ก็คงจะซ้อมฉากนี้บ่อย เพราะจะได้เห็นนักแสดงเปลือยอกบ่อยๆ ...เห็นแล้วสมองมันโลดแล่น คิดอะไรก็ออก กำกับเลยออกมาดี ส่วนฉากสนามบินและเครื่องบิน..อันนี้เราเบื่อวิธีการเล่นของนักแสดงค่ะ วิธีการเล่นแบบนี้ยังมีอยู่อีกเหรอ มันไม่จริงอ้ะ แล้วก็ทำคูลล์ๆ ทำเท่ห์ๆ พูดกันแบบทำเสียง ทำท่า เฟคๆ ไม่รู้ว่าเพราะเราเองไม่ชอบวิธีแอคติ้งอย่างงี้หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจค่ะ แต่ก็เป็นไปได้ แล้วก็ไม่รู้เพราะเป็นบทละครต่างชาติหรือเปล่า หลายๆครั้งที่นักแสดงงงๆกลวงๆ สัญญาณมาเป็นช่วงๆ แล้วยิ่งพยายามจะให้มันประสาทแตกด้วย จังหวะที่จะต้องสวิทอารมณ์ เปลี่ยนจังหวะ มันเลยเบลอๆ มั่วๆ ประดักประเดิกมาก ไม่รู้เป็นเพราะว่าก่อนไปดู คาดหวังเอาไว้มากไปหรือเปล่า ก็เห็นผกก.เป็นอาจารย์ มีเครดิตพ่วงท้ายมากมาย แถมยังมีนามสกุลใหม่เป็นAFด้วย (ดีจังนะคะ สอนครั้งเดียวก็หากินจากนามสกุลนี้ไปได้อีกนานนนนนนนน) แล้วก็นักแสดงเป็นมืออาชีพซะส่วนใหญ่ เลยคาดหวังคุณภาพของงานมากไปมั้งคะ เรื่องต่อไปจะคาดหวังให้น้อยลงกว่านี้ โอเคมั้ยค่ะ แต่ดูจบแล้วประสาทแตกจริงๆนะคะ..บรรลุเจตนาค่ะ ด้วยรักอย่างไม่อ้อมค้อม จากคุณ : นางสาวแก้มแดง ณ เขาย้อย - [ 31 ม.ค. 51 01:18:46 A:125.24.79.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฉัน ฉันว่าประเด็นของนามสกุล AF เป็นเรื่องของการโปรโมทซึ่งมิได้เกี่ยวอะไรกับการวิจารณ์นะค่ะ ถ้ามันไม่ชวนหรือช่วยให้การวิจารณ์เห็นข้อดี ข้อด้อยอะไรก็ไม่ควรจะกล่าวอ้างขึ้นมา ลองมองในมุมมองของคนทำงานสิค่ะ(ในฐานะที่ไม่เคยสร้างงาน และอยากดูงานละครเวทีไปอีกนานๆ) คนทำงานจะรู้สึกอย่างไรค่ะ อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร และละครเรื่องนี้ก็พูดเรื่องของผลกระทบ ถ้าเราทำอะไรอย่างหนึ่งคนอื่นๆอาจจะทำตามเรา เพราะใครๆเขาก็ทำกัน แล้วอย่างไรดีละค่ะ คนทำงานจะกล้าทำงานอะไรให้เราดูหรือจะกล้าโปรโมทอะไรออกมาบ้าง เนื่องจากกลุ่มคนดูละครเวทีมีน้อยอยู่แล้วการโปรโมทแบบนี้ก็เป็นวิธีของเขาเพื่อให้เกิดคนดูมากขึ้น (เป็นกระแส) จึงเชิญชวนให้มองข้ามประเด็นที่ไม่เกี่ยวกับละคร และแค่เพียงหันกลับมาดูสาระที่ละครกำลังนำเสนอว่าเป็นอย่างไร โดนเราไหม อะไรที่ทำให้สารของละครไม่ออกมา เช่น การแสดง,ฉากหรือทิศทางการกำกับ น่าจะสงผลให้ผู้ทำงานได้เห็นมุมมองที่แตกต่างไป คาดเดาว่าการทำงานในแต่ละครั้งคงไม่ได้ถอดมุมมองออกมาดูไกลๆสักเท่าไร เพราะการทำงานคงต้องจมลงไปกับมัน ฉะนั้นเราในฐานะคนดูจึงควรสะท้อนให้คนทำงานได้เห็นมุมมองของเขาเองนะค่ะ ปล.มิได้มาสั่งสอนใดๆ แค่เพียงเสนอความเห็นและอยากให้รับไว้พิจารณาเพื่อผลประโยชน์ของวงการนี้ จากคุณ : ฉันจะไป (ฉันจะไป) - [ 31 ม.ค. 51 09:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จะสอนไม่สอน ก็โอเคค่ะ..ชอบให้สอนให้สั่งอยู่แล้วค่ะ สอนมาเถอะสอนมาเลย ชอบมั่กๆๆๆๆ แต่ที่น้องแก้มแดงพูดถึงนามสกุลก็เพื่อมาเป็นเหตุผลสนับสนุนว่าการโฆษณาลักษณะนี้ ทำให้น้องแก้มแดงอดคาดหวังคุณภาพของงานไม่ได้ ...ซึ่งตามหลักแล้ว ถ้าคิดจะเอาอะไรมาโฆษณา มันก็ช่วยไม่ได้นี่ค่ะที่จะถูกคาดหวัง อย่างน้อย คิดจะหลอกคนดูด้วยการโฆษณาแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบต่อความคาดหวังของคนดูที่ถูกหลอกมาด้วยสิคะ หรือว่าเอามาโฆษณาได้ แต่คาดหวังไม่ได้ หรือไม่จริงคะ อีกอย่าง น้องแก้มแดงก็พูดถึงละครนะคะ ไม่ได้พูดแค่เรื่องนามสกุลอย่างเดียว จากคุณ : นางสาวแก้มแดง ณ เขาย้อย - [ 31 ม.ค. 51 15:16:52 A:125.24.69.172 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณค่ะ น้องแก้มแดง จากคุณ : ฉัยจะไป (ฉันจะไป) - [ 31 ม.ค. 51 20:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไปเป็นไรค่ะ ฉันจะไป จากคุณ : นางสาวแก้มแดง ณ เขาย้อย - [ 1 ก.พ. 51 01:26:26 A:125.24.80.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 จะไปดูวันเสาร์นี้ นั่งตรงไหนดี ใครบอกได้บ้าง จากคุณ : น้องหมีมือใหม่ (BlueBearNa) - [ 1 ก.พ. 51 10:10:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบคุณน้องหมีมือใหม่นะครับ เนื่องจากละครเรื่องนี้ผู้ชมนั่งสามด้าน นักแสดงจะหันไปหันมาหันมาหันไปทั้งสี่ด้าน ดังนั้น ก็ไม่ได้มีการจัด Best Seat ไว้อย่างชัดเจน แต่เมื่อถามมาผมก็จะตอบไป โดยยึดหลัก Best Seat ที่ผมคิดวิเคราะห์เอง และบังคับให้คุณพ่อคุณแม่นั่งตรงนี้ ซึ่งท่านก็ว่ามองเห็นได้ครอบคลุม (เนื่องจากไม่ได้ทำรูปมาลง ขออธิบายไป แล้วไปลุ้นข้ามโลกเอานะครับ) เมื่อเข้ามาในโรงละครปุ๊บ จะพบกับที่นั่งเป็นขั้นๆ อยู่ทางขวามือ ซึ่งด้านหลังสุดจะเป็นส่วนของคอนโทรล ตรงนี้นั่งได้ครับ แต่ไม่ควรเป็นขั้นล่างสุด ให้เลือกนั่งขั้นสอง หรือขั้นสามไปเลย แต่จุดนี้ถ้ามาไว ก็อาจได้นั่งริมในๆ ไม่รู้มีผลต่อการมองเห็นหรือไม่ มองถัดไปสองข้างเวทีจะมีที่นั่งวางไว้เป็นแถวยาวๆฝั่งละ 2 - 3 แถว ขอเริ่มจากฝั่งขวาก่อน ฝั่งขวาพอนั่งได้ครับ ด้านหลังที่เป็นม้านั่งยาวๆก็นั่งได้นะครับ ไม่เมื่อยหรอก เพราะพิงกำแพงได้เลย แล้วก็แถวหน้าไม่ได้บังแต่อย่างไร แต่สำหรับโซนนี้ ถ้านับจากไกลสุด มาใกล้สุดนะครับ จะแนะนำประมาณนี้ 1-6 พอไหว 7-10 เลี่ยงเหอะ 11-15 ก็พอได้ 15-เป็นต้นไป เลี่ยงดีกว่า (ตรงนี้ให้เทียบเปอร์เซ็นแล้วกันนะครับ ไม่แน่ใจว่ามีเก้าอี้กี่ตัว เริ่มจากฝั่งไกลสุด 25 % แรก โอเค 25 ต่อมาไม่ควร 25 ต่อมาโอเค 25 ต่อมาไม่ควร) แล้วไหนละ Best Seat ของผม มาที่โซนซ้าย ฝั่งนี้ก็มีเก้าอี้จัดไว้ แต่จะมีเว้นช่วงตรงผ้าม่าน ที่นั่งตรงหน้าทางเข้าเลย(ทางที่เดินเข้าโรง) อย่าเพิ่งนั่งเลยครับ เก็บไว้ให้คนที่มาช้านั่งล่ะกัน นั่งตรงนั้นก็คงเมื่อยคอพอดูมั้ง ให้เดินเลยมาที่บริเวณเวที จุดก่อนถึงม่านก็โอเคครับ พอนั่งได้ และถ้าเป็นคนตัวไม่ใหญ่มาก จะมีเก้าอี้แถวหลังสุดเป็นสีดำสูงๆ นั่งโลด เหมือนเป็นกรรมการเทนนิส เห็นได้ชัดๆครับ แต่แต่แต่ เดินต่อมาอีกหน่อย เลยแนวม่านมา ก็จะพบกับที่นั่งที่ผมว่าเป็น Best Seat เลยครับ (นึกภาพตามนะครับ ฝั่งซ้ายของโรงเมื่อเข้ามา จะมีเก้าอี้จัดไว้ แต่มีเว้นว่างเป็นแนวม่านสีขาวอยู่ ให้นั่งฝั่งไกลครับ ที่นั่งฝั่งไกลตัวแรกตัวสองนี่ล่ะที่ผมแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่ท่านนั่ง) แต่แนวด้านขวาที่เลยม่านมาแล้วนี่จะมีเสาอยู่ อย่านั่งเกินแนวเสานั้นนะครับ หรือถ้าจะเกินจริงๆ แถวหน้าสุดก็ยังพอไหวครับ อ่ะจบ จบกันดื้อๆ หมายเหตุ 1. อ้างอิงการจัดที่นั่งของสองสัปดาห์ที่ผ่านมา 2. เป็นการคิดคำนวณประมวลผลเองจากนักแสดงผู้ไม่เคยนั่งชมทั้งเรื่อง และบวกกับความคิดเห็นของผู้ที่ได้นั่งที่นั่งดังกล่าว(ซึ่งเป็นพ่อแม่ของตน) 3. เนื้อหาทั้งหมดไม่ได้แสดงการรับรองว่าการนั่งที่ตรงไหนจะได้รับความพึงพอใจเช่นใดโปรดใช้วิจารณญาณในการเลือกที่นั่งด้วยตัวท่านเอง ขอบคุณที่มาชม และ ขอให้ชมละครให้สนุกครับ แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 51 11:09:01 จากคุณ : เกล (Auriquelle de Lasniere) - [ 1 ก.พ. 51 11:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ฉัน นั่งตรงกลางของเวทีค่ะ แล้วมองเห็นได้ทุกมุม จึงไม่รู้ว่าด้านตรงข้ามผ้าม่านนะค่ะ จะเป็นอย่างไรบ้างฉันรู้สึกว่า ไม่ค่อยwork หรือเปล่า คิดเองนะค่ะว่าไม่น่าจะwork สรุปตรงที่ฉันนั่งตรงหน้าเวที work มาก แต่ฉันคิดว่า การจัดที่นั่งอย่างนี้น่าจะมีการคำนวนมาก่อนแล้วว่าทุกที่นั่งต้องwork แล้วคิดอีกนะค่ะว่าตอนซ้อมน่าจะมีการคาดคะเนแล้วให้หลายต่อหลายคนมานั่งดูการแสดงแล้ว และจึงคิดว่าผู้จัดคิดว่าที่นั่งแบบนี้workแล้ว ฉะนั้น(อีกทีนะค่ะ) สรุปว่าwork ทุกที่ค่ะ จากคุณ : ฉันจะไป (ฉันจะไป) - [ 2 ก.พ. 51 00:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณมากครับสำหรับ คำแนะนำ จากคุณ : น้องหมีมือใหม่ (BlueBearNa) - [ 2 ก.พ. 51 10:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ที่ผมให้คุณพ่อคุณแม่นั่งคือฝั่งม่านนะครับ ไม่ใช่ฝั่งตรงข้ามม่าน มีคนถามมาผมก็แนะนำไป แต่ทั้งนี้ก็อยู่กับการตัดสินใจของท่านเองครับ และอย่างที่คุณฉันจะไปบอกก็ถูกครับ ทุกที่มันก็ work หมดล่ะครับ นั่งตรงไหนก็ได้แล้วแต่สะดวกครับ เจอกันนะครับคุณน้องหมีมือใหม่ จากคุณ : เกล (Auriquelle de Lasniere) - [ 2 ก.พ. 51 11:00:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องราวแต่ละฉากมันได้รับการร้อยเรียงให้เป็นลูกโซ่เชื่อมกันและกันอย่างชัดเจน แต่วิธีการแสดงของนักแสดงส่วนใหญ่กลับสะบั้นโซ่เส้นนั้นให้ขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง เหมือนพูดเรื่องเดียวกันแต่คนละสำเนียงแถมไม่ค่อยมีสำเนียงเป็นอักษรศาสตร์ที่คุ้นเคยสักเท่าไร เด็กอักษรหรือละครอักษรน่าจะเข้าใจมนุษย์และกลั่นกรองความเป็นมนุษย์คนนั้นๆออกมาได้ดีกว่านี้ มีจังหวะและDictionที่สมควรกว่านี้ หรือเป็นเพราะไม่ได้เล่นในสถานที่ของตัวเองน๊า...อ่ะ น่าคิดๆๆๆ แต่โดยรวมก็น่าตบมือให้ค่ะ จากคุณ : ew (Nuewnoi) - [ 3 ก.พ. 51 01:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ถึงชื่อเรื่องประสาทแตกคงไม่ได้แปลว่าทำให้อึดอัดแล้วประสบความสำเร็จ ความอึดอัดหลายอันเกิดจากปัญหาเรื่องแอ็คติ้งและบีทมากกว่า มันสร้างความอึดอัดแต่ไม่ก่อให้เกิดความอัดอั้นเข้าไปในใจคนดูได้เลย (ยังไม่อ่านสูจิบัตรเลยพูดโดยยังไม่รู้เจตนาของผู้ทำ) ฉากของคุณก้อย ศิรินุชเนี่ยทำให้นึกถึงหนัง Munich ที่เครียดและบีบคั้น ความรู้สึกของคนดูได้มากกว่าหลายสิบเท่าโดยไม่ต้องรุนแรงขนาดนี้ ไม่ได้ตั้งใจเปรียบเทียบนะ  แต่ตอนดูมันทำให้ฉุกคิดไปถึงตลอดเวลา แล้วมานั่งนึกว่าทำไมฉากนั้นมันถึงสั่นประสาทของคนที่ตกอยู่ในวิกฤติ การณ์ก่อการร้ายได้ดีกว่า  ดูฉากนั้นในหนังแล้วจะหายใจไม่ทั่วท้อง รู้เลยว่าการก่อการร้ายมันกระทบต่อมวลมนุษยชาติยังไงกันมั่ง แต่ดูฉากนี้จบ  จบแล้วก็จบกัน ฉากออฟฟิศนักแสดงดูผีเข้าผีออกมากไปหน่อย   โดยเฉพาะหัวหน้าออฟฟิศเนี่ย..เฮ้อ... ฉากนี้แปลกๆเหมือนไม่ได้มาด้วยกัน  สาวๆออฟฟิศบางคนก็เมโลจริงๆนะ เหมือนต่างคนต่างเล่นมาจากบ้าน  ไม่ได้มารับส่งกันขณะนั้น หรือว่าเล่นกันจนชินไปซะแล้วก็ไม่รู้ ชอบฉากของคุณยายที่สุดเพราะมันรุนแรงน้อยกว่า มันเหมือนเครียดได้โดยไม่ต้องบีบเค้น มันเลยเห็นฝีมือที่กลั่นและเปล่งออกมาจากตัวนักแสดงจริงๆ ฉากล็อคเกอร์เนี่ยเซียนตรงจังหวะมากๆแต่ฉากนี้รวมถึงฉากสนามบิน และฉากบนเครื่องบินมันยังดูมีความเป็นฝรั่งมาก  บางทีเป็นบีทฝรั่ง หรือบางคำพูดทำให้นึกไปถึงประโยคในภาษาต้นฉบับเพราะฟังแล้ว ไม่ค่อยเก็ต  ต้องมานั่งคิดอีกชั้นว่าพยายามจะสื่อสารอะไรเนี่ย ตัวเอกที่ถูกเมียสวมเขาเนี่ย..ไม่มีพลังเอาซะเลย ตอนจบเลยกร่อยมาก สรุปว่ามีความรุนแรงแต่มันยังไม่สั่นประสาทได้มากพอ มันอึดอัดแต่ไม่กดดัน  มันยังทำให้เรื่องวินาศกรรมและการก่อร้าย ดูไกลตัวเราไปอย่างไม่น่าเชื่อทั้งๆที่มันอยู่ใกล้ตัวเรากว่าที่คิด ดูๆยังนึกไปถึงเหตุการณ์ในรัสเซีย(รึเปล่า?) ที่โรงละครถูกปิด คนดูโดนจับเป็นตัวประกัน  เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นว่าดูข่าวแล้วมันยังทำให้ เกิดความกลัว ตะหนก หวาดหวั่นมากกว่าซะอีก จริงๆเรื่องนี้ต้องจับอารมณ์หวาดหวั่นแบบวันที่คนค่อนโลกเห็นเครื่องบินชนตึก จับอารมณ์ที่มีวางระเบิดวันเคาท์ดาวน์ออกมาเล่นกับคนดูให้ได้ ไม่งั้นที่ไล่ต้อนคนดูมาจะไม่ต่างจากเกมส์โหดมันฮาเลยนะ แต่ยังไงก็ยังอยากให้กำลังใจทีมงานและผู้กำกับที่เลือกเรื่องแบบนี้มา ประทับใจผกก.ตั้งแต่ Animal Farm เชื่อฝีมือในการเลือกเรื่องมากๆ จากคุณ : Stay alivE - [ 3 ก.พ. 51 12:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยกับคุณ Stay alivE ครับ จากคุณ : chisoso - [ 3 ก.พ. 51 14:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จริงๆแล้ว เรื่องนี้ที่เลือกมา ดูเป็นเรื่องที่น่าสนใจและใกล้ตัวเราทุกคน ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะการดัดแปลงบท หรือเพราะสไตล์การแสดงแบบนี้ ในสูจิบัตรเค้าบอกว่าเป็น black comedy แต่หลังจากดูจบเรากลับมันไม่สะอึก หรือเสียดสีตามประเด็นที่ละครต้องการจะสื่อ ไม่รู้ว่ามันไม่ชัด เพราะเหตุผลที่บอก หรือละครมันไม่ทำให้เราตามไปกับมัน หลายช่วงที่การแสดงเอาไม่อยู่ ดูเนือย ช้า และเบื่อ ทำให้เราทิ้งละครที่อยู่ตรงหน้าไปหลายๆครั้ง(นั่งเปิดสูจิบัตรอ่านจนหมดเล่มเลย) อาจเป็นเพราะการใช้วิธีแสดงที่ตะโกน ตะคอก ก้าวร้าวแปลกๆ แต่ไม่ได้ให้อารมณ์และความรู้สึกกลัวและระทึกจริงๆกับเหตุการณ์ต่างๆ อาจเป็นเพราะคนดูอยู่ใกล้นักแสดงมากมาย ทำให้รู้สึกรำคาญ มันให้ความรู้สึกว่าเรากำลังโดนพี่ว้าก กำลังกดดันอยู่แบบรับน้องตอนปีหนึ่ง(ซึ่งมันอึดอัด น่ารำคาญ เบื่อ) แต่มันให้ความรู้สึกหลอกๆ คือไม่รู้สึกกลัว กดดัน ฉาก สวยงามและลงทุนดีจัง เลื่อนได้ เลื่อเข้าเลื่อนออก มีการโชว์จัดฉาก มีการวางแพทเทิร์น ดูสวยงาม อย่างกับจะเป็นมิวสิคคัล ทำให้ดูตื่นตาตื่นใจ กว่าการได้ดูละครในฉากนั้นๆ ซะอีก จากคุณ : MasterBest - [ 3 ก.พ. 51 15:41:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เราว่ามันดีเลยนะ ไม่รู้หรอกว่าแสดงดีรึเปล่า  แต่ว่าทีคำพูดที่เิกินจำเป็นมันน่าจะึมีความหมายนะคะ ใึครที่รู้จักบทละคร terrorism บ้างคะ ใครที่เคยอ่านต้นฉบับ??? อยากรู้ว่าเป็น abserd รึเปล่า ? ถ้าในเรื่อง terrorism มีคำพูดที่ไม่จำเป็นเต็มไปหมด ถ้าอย่างนั้น waitng for godot ก็คงให้อารมณ์เดียวกันสิคะ?? หรือว่าอย่างไร ใครรู้ช่วยบอกหน่อยได้มั๊ยคะ? จากคุณ : kajui (kajui) - [ 4 ก.พ. 51 03:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ไปดูมารอบวันเสาร์บ่าย..ที่ผ่านมา โดยรวมแล้วชอบมาก.. อาจเพราะปกติชอบดูที่สารของละครที่ส่งออกมา และดูที่กลวิธีที่มันเสริมตัวสารอย่างไรบ้าง บทละครดีจริง ๆ.. สั่งสอน แต่ยอมให้สั่งได้ เพราะเชื่อกับสถานการณ์และสิ่งที่ตัวละครพูด (เสียดายตัวละครหัวหน้าออฟฟิซที่พูดสารเกือบจะเป็นอันเดียวกับ ป๋า พูด แท้ ๆ แต่เอาไม่อยู่...ไม่งั้นจะสารจะชัดกว่านี้อีก แต่เราว่าเขาแสดงได้น่ารำคาญตามบทดีเนาะ 555) โปรดัคชั่นดี..เห็นความใส่ใจทุกรายละเอียดในการกำกับ.. นักแสดงระดับต่างกันมาก เล่นก็คนละแบบ บางคนเล่นจริง บางคนเล่นล่อมุข บางคนพยายามเล่น (มากไป) แต่... ในความเห็นเรา เรื่องนี้ผู้กำกับเก่ง เอาอยู่ นักแสดงคนไหนมาเล่น "สาร" และ "อารมณ์" ก็จะออกมาอยางนี้อยู่ดี ยิ่งบวกกับนักแสดงฝีมือมือเฉียบบางคน ยิ่งทำให้ละครดูลึกและจริงมากขึ้นไปอีก (ขอปรบมือให้นักแสดงที่เล่นเป็น ป๋า คุณช่วยให้ละครเรื่องนี้ดูดีและลึก จับต้องได้ขึ้นเยอะมาก...) ศิลปินที่ใส่ใจกับสังคม หรือสายศิลปเพื่อชีวิต มักถูกตั้งคำถามว่า ชอบชี้ให้สังคมเห็นถึงปัญหา ที่ซ้ำไปซ้ำมา แต่ไม่สามารถหาทางออกให้แก่สังคมได้เลย... ละครเรื่องนี้ก็เป็นอย่างนั้น ชี้นำให้เห็นปัญหา แล้วถอนตัวออกไป อย่างไรก็ตามละครเองก็ยอมรับความพ่ายแพ้นี้..ว่าตัวศิลปินผู้เล่าเรื่องนี้ก็กำลังเศร้าใจที่ รู้ทั้งรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น...ใครเป็นสาเหตุ และผลมันจะออกมาเช่นไร...แต่ไม่สามรถเสนอแนะทางออกได้ เพราะรู้ดีว่าเป็นเรื่องยิ่งใหญ่และเกี่ยวโยงกับ ทุกคนทุกระดับในโลกที่จะต้องช่วยกันแก้ไข..แต่ดูเหมือนละครจะเห็นทางตัน และการสายเกินเยียวยา.. เราต่างเห็น สงสาร แต่เพื่อผลประโยชน์ต่างตอบแทน (อันเกิดจากความเจ็บปวดของใครก็ต่อใคร...) เราจึงทำมึนไปสะ เชิดหน้า เกรี้ยวกราด..แล้วก็ทำราวกับว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น... (คนในออฟฟิศที่รู้อยู่เต็มอกว่าทุกคนผิดปกติ แต่ก็ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งฆ่าตัวตายในที่ทำงาน การถ่ายรูปความงามในความตาย การถูกกลั่นแกล้งของพนักงานกู้ภัยบางคน ป๋าที่สั่งสอนราวกับพระเจ้าผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยเมตตา แต่สุดท้ายก้ไม่สามารถทนรับคำถามกลับที่ทิ่มแทงใจได้) หรือถ้าจะมีใครฉุกใจคิดที่จะถาม เราก็จะสร้างเรื่องราว รองรับอย่างเป็นเหตุเป็นผล ตามตรรกะแห่งเรื่องเล่า (ประวัติศาสตร์นิพนธ์) ไว้รองรับ แม้ว่ามันจะบิดเบือนปานใดก็ตาม (การพยายามหาเหตุผลว่า เพราะอะไรพนักงานออฟฟิส ถึงฆ่าตัวตาย โดยใช้ตรรกะของเรื่องเล่า ที่สังคมพร้อมที่จะเชื่อ....การตีความการตายของมารีรีน...การฆาตรกรรมคนใกล้ชิดของยายแก่...การเล่นเกมข่มชืนของชายชู้กับภรรยาย...ฉากนี้บริโภคนิยมสุด ๆ อยากจะกรี๊ด) ทำไงได้ละ ก็เราต้องมีชีวิตต่อไปนี่.... (การเดินทางต่อไปของชายคนนั้นในตอนท้ายเรื่อง) แม้ว่าละครจะจบลงราวกับสิ้นหวัง...แต่อย่างน้อยใจของผู้ชมก็ถูกเขย่าให้คุ้นคิด และท้าทายกับระดับของศีลธรรม จรรยา ในใจของผู้ชม ได้ดีเหลือเกิน นี่แหละอำนาจของศิลปะ... ภาวนา..ขออย่าให้เราปล่อยใจไปตามอำนาจมืดเหมือนตัวละครเอก...ชายคนนั้น....เลย... ภาวนาขอให้พวกเราปิด หรือ ตัดสัญญาณของระเบิดเวลานั้นได้...เสียที ภาพตัดมา ข่าวรายงานว่า..ประเทศไทยเราได้นายกคนใหม่แล้ว ท่าทกลางความเห็นชอบของประชนเสียงส่วนใหญ่ของประเทศ อดีตนายกคนนั้น อาจเดินทางกลับมาประเทศไทยในเร็ววันนี้ และอาจเร็วกว่ากำหนดเดิม คดีต่าง ๆ ของเขาและครอบครัวกำลัง ๆ ได้รับการยกฟ้อง... ประชาชนเสียงส่วนใหญ่ของประเทศเฝ้ารอวันเดินทางกลับมาของเขาอย่างตั้งใจ... แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 51 08:58:57 จากคุณ : ศิลปินที่กำลังตรมตรอม (โยคีรำพัน) - [ 6 ก.พ. 51 08:44:59 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สงสัยเรามาช้าไปแฮะ ... ตลาดวายหมดแล้ว เลยไม่มีเพื่อนคุยเลยวุ้ย 5555 จากคุณ : เหงา (โยคีรำพัน) - [ 8 ก.พ. 51 17:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ไม่นะค่ะ คุณโยคีรำพัน ขอบคุณความเห็นของคุณ หลายความเห็นของคุณตรงและโดนใจฉันมาก สารที่สื่อให้กับคนดู มันมีมากกว่าความรุนแรงที่ถูกละครนำเสนอ แม้ละครจะไม่มีทางออกให้คนดูสักเท่าไร แต่อย่างน้อยนะค่ะ ก็กระตุ้นให้เราตื่น (ฉันพึ่งมาสักเกตนะค่ะว่า ตรงกระเป๋าเดินทางสีแดงของชายเสื้อลายสก๊อต เขียนไว้ว่า Wake up) ละครอาจจะไม่มีทางออก แต่อย่างน้อยนะค่ะก็ปลุกให้เราตื่นขึ้น และรับรู้ว่า ความรุนแรงมันเกิดจากเรา ชอบค่ะ เป็นละครที่แม้จะจบไปแล้วแต่ เนื้อหาสาระยังคงวนเวียนอยุ่ในหัวอยู่เลยค่ะ จากคุณ : ฉันจะไป (ฉันจะไป) - [ 8 ก.พ. 51 20:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แม้ว่าผมจะไม่ได้เข้ามาตอบ แต่ก็อ่านและชอบทุกอันเลยหนา อ่านทุกวันเผื่อมีอะไรใหม่ๆเข้ามา จะได้เก็บเป็นข้อมูลเพื่อวันหน้าทำให้มันดียิ่งๆๆๆๆๆไปเอย จากคุณ : เกล (Auriquelle de Lasniere) - [ 8 ก.พ. 51 22:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แหม ตอบเป็นกลอนเชียวนะคุณเกล น้องหมาที่คุณอุ้มตาแป๋วน่ารักจัง อิอิอิ (ใช่คุณรึเปล่า?) จากคุณ : แม่น้องวนิลา (memy) - [ 8 ก.พ. 51 22:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณทุกคนครับ..อุตส่าห์มาแสดงตัวให้กำลังใจกัน คุณฉันจะไป..ถ้าเราตื่นขึ้นมาแล้ว..เราจะต้องพบกับอะไรบ้างนะครับ.. น้องเกล...เห็นคุณพี่ชอบรำพันเป็นกลอน ก็อุตส่าห์ตอบมาเป็นกลอนด้วย นี่เรียกว่ารักกันจริงนินา...555 ดูสิครับ คุณแม่น้องวนิลายังอดแววไม่ได้เลยเชียว.. จากคุณ : ซาบซึ้ง (โยคีรำพัน) - [ 9 ก.พ. 51 01:15:41 ]