ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อนายคลาสสิคนัดสาวแจ๊สดินเนอร์ – ปฏิสัมพันธ์แห่งสุดยอดแนวดนตรีสองกระแสจึงเริ่มต้นขึ้น(อีกครา) คอนเสิร์ตคลาสสิคมีตแจ๊สครั้งที่ 2 ------------------------------------ 18.30 น. ผมเดินตัวปลิวในมาดเด็กแนว(ก่อนคริสต์กาล) ออกจากออฟฟิซอย่างสบายอกสบายใจ สายลมเย็นในฤดู(เคย)หนาวเช่นนี้ทำให้เย็นย่ำของวันที่ 30 ปลายเดือนในวันนี้สร้างความรื่นรมย์ให้ผมยิ่ง ผมเดินลัดเลาะไปตามริมถนนลาดพร้าวราวสองป้ายรถเมล์มุ่งสู่สถานีรถไฟใต้ดินเช่นทุกๆวัน หากแต่ปลายทางของผมวันนี้มิใช่ที่พัก แต่เป็นศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย สถานบันเทิงทางศิลป์ของชาวเราบนเส้นรัชดาภิเษก วันนี้เป็นวันนัดพบกันครั้งที่ 2 ของเพื่อนสาวผมที่รู้จักมักคุ้นกันมาเป็นสิบปี ยัยแจ๊สคือเพื่อนที่ผมเจอและสนิทสนมกันมาตั้งแต่หลังเรียนจบมัธยมปลาย..เธอเป็นสาวสวย..โฉบเฉี่ยว..แต่คมลึกไม่ฉาบฉวย..เช่นยัยป็อบและยัยแด๊นซ์เพื่อนสมัยเรียนมัธยมต้นที่ผมรู้จัก ผมเคยจะเอ่ยปากฝากรักกับแจ๊สหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่กล้า จนกระทั่งถูกตัดหน้าโดยนัยคลาสสิค หนุ่มหล่อผู้สูงศักดิ์ที่เรียนคณะเดียวกับแจ๊ส ส่วนไอ้บ้าที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาถอดสแควร์รูท.. อินทิเกรต..แก้สมการคณิตศาสตร์เชิงซ้อนอย่างผมเลยต้องเหินห่างจากยัยแจ๊สที่รุ่มรวยอยู่กับคีตศิลป์อยู่ในอีกฟากหนึ่งแห่งศาสตร์ที่เหมือนเส้นคู่ขนานกัน ผมมั่นใจอยู่ลึกๆว่า วันนี้คงจะเป็นอีกหนึ่ง..แด่ความทรงจำในลิ้นชัก ของผมอย่างแน่แท้... แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 51 21:38:13 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:36:52 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปีที่แล้วผมตามสังเกตการณ์การนัดออกเดทของทั้งคู่ จนผมต้องทำตาแดงๆแต่มิใช่ซึ้งจะร้องไห้..หากแต่ให้อิจฉาตาร้อนคนทั้งคู่เสียเต็มประดา มาปีนี้ยัยแจ๊สเหมือนแกล้งกันยังชวนผมไป“เป็นเพื่อน”ของเธออีก..จนดูคล้ายจะเย้ยหยัน ด้วยความแค้นฝังหุ่น..ผมเลยออกปากชวนเพื่อนอีก 20 กว่าคนบุกไปดูให้มันเห็นกะตาว่า สานสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ไปถึงไหนกันแล้ว... 19.30 น. ผมมาถึงหอเล็กของศูนย์ฯ ผมรีบจรลีไปหาน้องแอนมอศิลปากรสาวผู้ใจดีมอบบัตรฟรีเพื่อมุงดูยัยแจ๊สกะนัยคลาสสิคได้วิสาสะทางดนตรีกันอีกครา ขอขอบคุณคุณสายลมพัดแห่งแจ๊สคลับ(น้องแอน)ที่ทำให้ผมและเพื่อนๆอีก 20 กว่าคนได้“ทำเลทอง”ในฮอลล์ครับผม อ้าวนั่น..’จารย์นุ..ผู้ควบคุมดูแลสาขาดนตรีแจ๊สแห่งมอศิลปากร เข้ามาทักผม อ่า..เจอกันอีกแล้ว อาจารย์มีลักษณะพิเศษที่ทำให้ผู้พูดคุยด้วยไม่รู้สึกเกร็งแต่กลับสบายใจ (จนอยากชนแก้วด้วย..เอ๊ยไม่ใช่) ด้วยบุคลิกแกลมขี้เล่นแต่ก็เต็มไปด้วยความสามารถทางดนตรีเช่นนี้เอง น้อง BabyFish ของชาวแจ๊สคลับเราจึงบอก “พี่นุเจ๋งๆๆๆ” ทุกทีที่มีกระทู้พูดถึงอาจารย์ทางด้านดนตรีแจ๊สในเมืองไทยในห้องฯเรา ผมรับบัตรฟรีจำนวนถึง 24 ใบเอามาแจกน้องๆพี่ๆอย่างชื่นมื่น แล้วทั้งหน้าใหม่หน้าเก่าในห้องเราก็หมุนเวียนกันมาแจมกันอีกครั้งจนครบโควต้า แต่ผมถูกนัยนิ้งแห่งแจ๊สไอแล่นด์ดอทคอม..เว็บไซด์แรกที่รวบรวมข่าวคอนเสิร์ตและปกิณกะด้านแจ๊สที่ทันสมัยทันเหตุการณ์เว็บหนึ่งของเมืองไทย..นิ้งเอาบัตรเบ่ง..โควตาสื่อมวลชนมาให้ผมอีกใบ แม้เกรงใจว่าพี่ๆน้องๆจะหาว่าผมพอได้ใหม่ลืมเก่า แต่ด้วยจิตพิศวาสยัยแจ๊สเป็นหนักหนาทำให้จำต้องทรยศพี่ๆน้องๆในห้องฯมานั่งจ้ำบ๊ะอยู่แถวหน้าสุด เอาล่ะฟ่ะ..วันนี้ผมขอดูเดทครั้งที่สองของยัยแจ๊สกะนัยคลาสสิคให้เต็มสองเนตรหนุ่ม(เหลือน้อย)อีกสักที จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:38:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลังจากท่านคณบดีของหนุ่มสาวทั้งคู่กล่าวนำจบเท่านั้น ภายใต้การเดินนำขบวนออกมาของอจ.ทัศนา(ไวโอลิน) อจ.จามร  อจ.ดำริห์(โอโบ) อจ.วรพล(ฟลุ๊ต) และแน่นอนนัยคลาสสิคคนแรก..เอกชัย(เชลโล) ก็เริ่มบรรเลงบทเพลง Concerto In A Minor ของ G. P. Telemann โดยไม่ต้องอาศัยหูระดับคอคลาสสิคขนานแท้อย่างผม ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความไพเราะของบทเพลงได้ดิยิ่ง ปกติผมมักไม่อินกับการฟังเพลงคลาสสิคมากนัก และมักหมุนผ่านคลื่นดนตรีคลาสสิคของวิทยุจุฬาอยู่บ่อยๆ แต่ต้องยอมรับว่าการได้มานั่งชม “จะๆ” เช่นนี้ทำให้ผมทั้งตื่นตาตื่นใจกับความจัดเจนในเครื่องดนตรีของแต่ะท่านได้ ความบรรสานสอดคล้องกันและกันอย่างดีเยี่ยมของแต่ละอุปกรณ์ดนตรีที่ตระหง่านอยู่ตรงหน้าผมนี้คงจะไม่เกิดขึ้นหากไม่ได้เกิดจากการฝึกฝนเล่นร่วมกันมาก่อน ผมอยากให้เด็กๆที่กรี๊ดศิลปินที่เอาแต่เต้นติ๊ดชึ่งอย่างยัยป็อบและยัยแดนซ์ในแนวดนตรีเมนสตรีมของยุคนิวมิลเลนเนี่ยมได้ “สัมผัสได้” และ “รู้สึกอิ่มเอม” อย่างที่ผมรู้สึกในขณะฟังเพลงนี้เสียจริงๆ ศิลปินและนักดนตรีของจริงจะได้ “มีที่ยืน” และมิต้องคอยทำงานประจำด้วย และต้องแว๊บเล่นดนตรีด้วยอย่างเพื่อนๆที่เรารู้จักอีกหลายๆคน และพวกเด็กๆจะได้มิต้องติดอยู่ในหล่มของพาณิชยศิลป์อันฉาบฉวยอย่างที่เราเห็นๆกันอยู่... จบเพลงมิต้องสงสัย เรียกเสียงปรบมือเกรียวกราวลั่นฮอลล์ แค่การเริ่มต้นวิสาสะทางดนตรี นัยคลาสสิคก็ทำแต้มนำหน้าผมไปอีกแล้ว... จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เริ่มต้นบทเพลงที่สอง การสนทนาทางดนตรีบทนี้ทำให้ผมยิ่งตื่นตาตื่นใจมากขึ้น เมื่ออจ. เอกราชนำนัยศิษย์เอกนัยคลาสสิคคนที่สอง..เจตจำนง ออกมาดูเอทกีต้าร์คลาสสิคเช่นเดียวกับการนัดเดทเมื่อปีกลาย เพียงแต่นัยคลาสสิคคอนนี้มีแนวทางการเล่นที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยนักจากเด็กรุ่นๆนี้ การสปีดนิ้วไล่สเกลเมโลดี รวมถึงไทม์มิ่งการดีดสายเอ็นทั้งหก มันบอกถึงชั่วโมงบินการฝึกปรือและความสามารถเกินตัวเกินอายุของนายจริงๆว่ะ..เอ้ายอมยกยัยแจ๊สให้เลย..เอ๊ยไมใช่..ฉันไม่มีวันยอมแพ้นายหรอก! ผมสังเกตว่าในคอนเสิร์ตนี้ทั้งอาจารย์เอกราชและอาจารย์จามรลดบทบาทของตนเองให้ลูกศิษย์ลูกหาและคนอื่นๆได้เล่นกันมากขึ้น เช่นบทเพลงนี้อจ.เอกราชเลือกจะประคองศิษย์เอกได้แสดงฝีไม้ลายมืออย่างเต็มที่ ส่วนอจ.จามร หากใครได้มาชมการเดี่ยวเพียโนในบทเพลงของโชแปงในคอนเสิร์ตนี้เมื่อปีกลายคงจะประจักษ์และคงถูกสะกดให้อึ้งกันทั้งฮอลล์กันมาแล้ว... นัยเจตจำนงและอจ.เอกราชทำให้บทเพลง Variazioni Concertanti op. 130 ของ M. Giuliani เพลงนี้เกิดบรรยากาศคล้ายการแจมกีต้าร์ร่วมกันในคอนเสิร์ต “ค่ำคืนวันศุกร์ในซานฟานซิสโก”ของสามเซียนกีต้าร์ ที่แฟนๆกีต้าร์แจ๊สและกีต้าร์ฟลามิงโก้รู้จักกันเป็นอย่างดี แม้ความรวดเร็วปานพายุบุแคมจะยังไม่เกิดจากนักดนตรีฝีมือระดับเด็กปีหนึ่งมหาลัยคนนี้ในขณะนี้ แต่หากเขาฝึกฝนต่อไปอย่างต่อเนื่องและมุ่งมั่น โอกาสที่จะมีมือกีต้าร์คลาสสิคระดับแนวหน้าที่มีเชื้อสายคนไทยหน้าตี๋คงจะเป็นไปได้ไม่ยากเลย จบเพลงไม่ต้องสงสัย..เสียงโห่ร้องและปรบมือเกรียวกราวอีกตามเคย น่ายินดีที่มอศิลปากรมีเด็กเก่งๆขนาดนี้ไว้สืบทอดต่อ อย่าเพิ่งเหลิงหรือใจแตกเสียก่อนไอ้น้อง รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆ มีสัมมาคารวะ งานนี้รับรอง ถ้าอยากขึ้นมายืนเหมือนอาจารย์ที่สอนในภาควิชาสามารถและมีโอกาสทำได้แน่! จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่เพียงเท่านั้นนัยคลาสสิคยังไปเชิญอจ.สาวสองคนมาร่วมสนทนาทางคีตศิลป์กันต่อในบทเพลงชื่ออ่านยากชมัด Lebenssturme op. 144 ของ F. Schubert คอนเสิร์ตคราวก่อน..อจ.พิมพ์ชนกมาพร้อมศิษย์อีกคน พูดคุยกันด้วยเพียโน(ตัวเดียวกัน)แทนถ้อยคำ ก็ทำให้คนทึ่งและสนใจในลีลาพอแรงอยู่แล้ว มาคราวนี้อจ.ชวนเพื่อนอีกท่าน อจ.อลิสามาพูดคุยด้วยลีลาทั้งพริ้วพราย ทั้งลุกไล่ สอดประสาน และขัดกันในที ได้อย่างตื่นตาตื่นใจได้มากกว่าครั้งก่อน ผมก็มาถึงบางอ้อ..แบบนี้เองที่เขาเรียกว่าการสนทนาทางดนตรีอย่างแท้จริง เพราะคุยกันด้วยชุดของตัวโน๊ตล้วนๆ มิต้องพูดกันสักคำ! แถมตอนเริ่มบทเพลงที่สามนี้..ความที่อาจารย์ทั้งสองท่านมาพร้อมชุดราตรีเข้ม..เรียกเสียงฮือฮาจากเหล่าผู้ชมได้อย่างมาก ซึ่งเท่าที่ผมสังเกต..ส่วนใหญ่ก็คือพวกศิษยานุศิษย์ในคณะนั่นแหละ (ฮา...) ไอ้ผมความที่เคยเห็นทั้งสองท่านในลุ๊กแบบนี้มาตั้งแต่ครั้งก่อนเมื่อปีกลายแล้ว.. แม้อยากจะร่วมฮือฮาด้วยคน แต่ด้วยความที่รู้ว่าท่านทั้งสองเป็นอาจารย์ในคณะเลยต้องเงียบ (ฮา..กว่า!) จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปฏิสัมพันธ์ของสองแนวดนตรีมาเริ่มอย่างจริงจังในบทเพลงที่สี่นี้ เมื่อฝั่งนัยคลาสสิคนำโดย อจ.เอกราช(กีต้าร์) อจ.พงษ์ศิริ อจ.กิลเบิร์ต ร่วมบรรเลงบทเพลง Hispanic Dance ของ C. Bolling กับฝั่งยัยแจ๊สโดย อจ.วุฒิชัย(กีต้าร์) คุณโดม(เบส)และคุณฮง(กลอง) บทเพลงนี้ทำให้ผมนึกถึงเพลงเขมรไทรโยคในคอนเสิร์ตคราวก่อน ที่ยัยแจ๊สกะนัยคลาสสิคยังไม่ค่อยเข้าขากันดีนัก แต่คราวนี้ผมต้องจี๊ดในหัวใจ พัฒนาการด้านปฏิสัมพันธ์ดีขึ้นทันตาเห็น ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันดีจริงนะเพื่อนสาวผมกะแฟนหนุ่ม ... จบเบรคแรก ผมเดินหน้าแดง(มิใช่อิจฉานัยคลาสสิค.. แต่กำลังโมโหหิว! (ฮา...)) เมื่อปลีกตัวจากเพื่อนๆอีก 24 ชีวิต ผมแอบดอดไปเพิ่มพื้นที่ว่างในท้องด้วยโปรตีนก้อนกลมเสียบไม้...สัดไปสี่ไม้ซะ.. จนชีพจรในกายเริ่มดีดดิ้นและโยกคลอนในลีลาบ็อพปนสวิงอีกครั้ง จึงเดินกลับมายังฮอลล์ สังเกตว่าวันนี้ ไม่มีน้องๆศิลปากรเอาถังมาตีในลีลามันส์ๆแบบคราวก่อน และปีนี้ผมไม่ยักเห็น’จารย์ธนิสถ์ ศรีกลิ่นดีมาอย่างปีก่อน...และปีนี้แต่ละเซสชั่นเพลงน้อยกว่าคราวก่อนไปนิด...แต่คุณภาพมิได้ลดลงแต่ประการใด (จบเซสชั่นแรก ...) จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมถูกดึงกลับเข้าสู่บรรยากาศสบายๆในเซสชั่นที่ 2 ของการนัดพบกันของนัยคลาสสิคและยัยแจ๊ส เริ่มทักทายผู้ชมด้วย miles away บทประพันธ์ของ'จารย์นุ ที่โทนดนตรีออกมาเนิบนาบในแบบโพสต์บ็อพคล้ายบทเพลงสไตล์วง Stone Head อย่างยิ่ง ผู้เล่นบนเวทีนอกจาก'จารย์นุ(เพียโน) 'จารย์โดม(เบส) 'จารย์ปริ๊นซ์(เทเนอร์แซ็ก) 'จารย์ฮง(กลอง) ก็มีอาจารย์โปรดอีกคน คนนี้ผมคุ้นเคยกับเสียงกีต้าร์แกดี เพราะตามดูมาหลายรายการแล้ว ที่เคยนั่งติดขอบเวทีดูจะๆก็ที่รร.โซฟิเทล สีลม อาจารย์คงจำได้.. สำเนียงและลูกเล่นสไตล์กีต้าร์แจ๊สร็อคของ'จารย์โปรดยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิม แต่วันนี้เล่นบ็อพ..แนวนี้ก็เล่นได้ดี ผมยังชอบเพลง all the things you are ที่เคยฟัง'จารย์เล่นครับ ลีลา'จารย์นุที่นั่งพร่างพรมนิ้วบนแป้นเพียโนพร้อมๆกับส่ายเอี่ยวตัวใส่อารมณ์ทำให้ผมนึกถึงคีธ จาร์เร็ตที่แกทั้งเต้นและเล่นเพียโน ร้องอี๊ๆๆ แต่สำเนียงเพียโน'จารย์นุออกไปทางลุงบิล อีแว่นชัดเจน (ความจริงทั้งสามผู้ยิ่งใหญ่เพียโนแจ๊สในโลกปัจจุบัน ทั้งเฮอร์บี้ แฮนค็อก - ชิค โคเรีย และคีธ จาร์เร็ต ต่างได้รับอิทธิพลดนตรีจากลุงบิลมากันทั้งสามคน) ผมได้สัมผัสฝีมือ'จารย์ปริ๊นซ์หรือเจ้าคุณท่านของชาวเราแจ๊สคลับก็วันนี้ หลังจากพลาดไม่ได้ไปชมที่แซ็กผับในคราวที่เรานัดมีตติ้งกลุ่มเล็กกัน นี่พวกเรากำลังรอว่า..ว่าที่บัณฑิตคอมโพซิชั่นแจ๊สจะกลับมาประพันธ์เพลงงามๆให้ฟังกัน รีบๆจบนะ'จารย์... จบเพลงนี้..มิได้มีแต่เสียงปรบมือดังลั่นฮอลล์เท่านั้น แต่ในความอึกทึกของเสียงเปาะแปะยังสอดแทรกด้วยเสียงเป่าปากโห่ร้องหวีดวิ้วกันอีกด้วย นี่ก็เป็นอีกบุคลิกหนึ่งของผู้ฟังดนตรีคลาสสิคและแจ๊สที่มีต่อตัวเพลงแตกต่างกัน แม้จะมาจากผู้ชมคนเดียวกันก็ตาม (ผมเองยังร่วมแหกปากกับเขาเลย (ฮา...) แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 51 13:21:52 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บทเพลงที่สอง ของปู่เบิร์ด red cross ได้รับการนำมาแอเร้นจ์ใหม่ โดยผู้เล่นเป็นสองเซียนมือกีต้าร์แจ๊สในเมืองไทยอีกสองท่าน 'จารย์กอล์ฟแห่ง Stone Head (ที่ผมเคยเล่าถึงคุณกอล์ฟและวงนี้อย่างชื่นชม(จากใจจริง)มาแล้วครั้งหนึ่ง) อีกคนคือ 'จารย์วุฒิชัย ผู้ซึ่งผมเลยฟังแกเล่นครั้งแรกตอนไปเป็นมือกีต้าร์ให้คุณฟอร์ดหัวฟู ที่ภัทราวดีเธียเตอร์เมื่อหลายเดือนก่อน อาจารย์คงจะจำได้ว่าในวันนั้นขณะที่สาวๆทั้งฮอลล์เอาแต่กรี๊ดคุณฟอร์ดแทบสลบนั้น กลับมีกลุ่มคนหนุ่ม 4-5 คนปรบมือให้อาจารย์ดังลั่นทันทีที่โซโล่กีต้าร์สไตล์สวิงจบ ..นั่นแหละครับ คือพวกเราเอง แจ๊สคลับแฟรนไชส์เฉพาะกิจที่คัดเอาเฉพาะหนุ่มๆหน้าตาดี(ตรงไหน)ไปนั่งชม (ฮา...) ส่วนวันนี้อาจารย์ได้ปรับแต่งให้เสียงกีต้าร์ออกมาคล้ายเครื่องเป่า..ดีครับเป็นสีสันและมีรสชาติดี กลางๆเพลงมิสเตอร์เอสเตบัน อาจารย์พิเศษของภาควิชาได้โอกาสโชว์โซโล่กลองอย่างเต็มที่...และยาวเหยียดจนคุณโดมยิ้มเห็นฟันครบ 32 ซี่! จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาถึงลีลาที่สามแล้วของยัยแจ๊สกับบทเพลง my foolish heart ในเวอร์ชั่นบราซิลเลี่ยน หนึ่งนั้นเพราะมิสเตอร์กิลเบิร์ต อาจารย์พิเศษด้านอคูสติกีต้าร์ของคณะทั้งชื่นชอบและซึมซับเอาซาวด์ลาตินมาตั้งแต่สมัยที่แกไปอยู่บราซิลมาหลายขวบปี เพลงนี้หากใครเป็นแฟนพันธุ์แพทแบบผม ก็คงจะต้องนึกไปถึงซาวด์ของ Pat Metheny Group ในช่วงที่ออกอัลบั้ม still life <talking> และ letter from home อย่างแน่นอน เพราะช่วงนั้นแพทมีมือเพอร์คัสชั่นสนับสนุนเป็นชาวบราซิล...Amrando Marcal เสียงร้องของมิสเตอร์กิลเบิร์ตมาในลีลา Mark Ledford และ David Blamires ผู้เป็น Backing Vocal ให้แพทในช่วงนั้น ยิ่งสำเนียงเพียโนของ'จารย์นุในเพลงนี้มันไปคล้ายลีลาและอารมณ์แบบ Lyle Mays มือเพียโนผู้เป็นเงาของแพทเข้าด้วย บรรยากาศเพลงมันเลยเป็นแพทกลุ่มจริงๆ แต่เมื่อมีอจ.ทัศนาที่มาแจมด้วยการสีไวโอลิน ทำให้เกิดปฏิสัมพันธ์ทางดนตรีของยัยแจ็สและนัยคลาสสิคอีกครั้ง อาจเพราะเพลงนี้จังหวะค่อนข้างตายตัว ไม่ค่อยมี Syncopated แบบเพลงอื่นๆ ทำให้ ความบรรสานสอดคล้องเกิดขึ้นได้ดี จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 21:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยัยแจ๊สเปลี่ยนบรรยากาศไปมาเล่นในแนวฟิวชั่นบ้าง กับงานของวง Yellow Jacket ในเพลงเครื่องหมายการค้าของวง jacket town วงแม้นศรีได้มารวมตัวกันอีกครั้ง (ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็น 'จารย์นุ-'จารย์อ้น-'จารย์โดม-'จารย์ฮง) เพลงนี้ก็สบายๆฟังเพลินๆถือเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศที่ดี (แต่ความจริงวงนี้มีเพลง Revelation เป็นเพลงโปรดของผม ที่ถูก Robben Ford มือกีต้าร์บลูส์คนโปรดของผม ซึ่งครั้งหนึ่งก็เคยเล่นให้กับวงๆนี้ด้วย เอาเพลงนี้มาทำบรรเลงโซโล่กีต้าร์ในงานชุด talk to your daughter ที่ได้ทั้งไพเราะและแพรวพราวในลูกเล่นอย่างยิ่ง ลองหามาฟังสิครับ รับรองไม่ผิดหวัง) หลายคนอาจสังเกตได้ว่าสำเนียงเทเนอร์แซ็กของ'จารย์อ้นในเพลงนี้ยังเจือด้วยกลิ่นบ็อพที่แกถนัดอยู่มาก แต่หาก'จารย์อ้นจะลองฝึกนิสัยกรุ้มกริ่มดูบ้าง(เอาแล้วไหมล่ะ ไอ้แพท!) เสียงแซ็กของอาจารย์น่าจะสามารถขยายอาณาเขตมาในแนวหวานและเจ้าชู้แบบ David Sanborn ได้ด้วยครับ รับรองได้.. ถือเป็นการต่อเติมพื้นที่มาในอาณาจักรฟิวชั่นด้วยอีกแนวหนึ่ง (จริงๆแล้วอ.อ้นแกสามารถเป่าสำเนียงฟิวชั่นได้ดีเหมือนกันอยู่แล้วครับ เข้าใจว่าวันนั้นเป็นลักษณะ"เป่าตามโน๊ต"เพลง คือดูโน๊ตไปเป่าตามไป ตรงนี้เองที่ทำอาจทำให้ไม่สามารถอินกับภาพรวมของโน๊ตเพลงจนเป่าตามอารมณ์ได้เต็มที่ อาจเพราะไม่คุ้นกับเพลงของเยลโล่ แจ๊กเก็ต วงโปรดของอ.นุฯเขาละ ...จริงๆผมก็โปรดนะ และยิ่งโปรดมากขึ้นเมื่อตอนงานแจ๊สเฟสฯคราวโน้น.. Russell Ferrante มือคีย์บอร์ดหัวหน้าวงแกมายืนยิ้มแฉ่ง กอดไหล่ผมซะแน่น และถ่ายรูปกับผมแบบไม่ถือตัว ผมปลื้มซะไม่มี! (ฮา)) แต่จะเจ้าชู้อย่างไรให้พอเหมาะพอดีไม่เสียงบุคลิกอาจารย์จนเกินงาม อันนี้อาจต้องปรึกษา'จารย์ปริ๊นซ์ เพราะลีลาการโพสต์กระทู้ของ "เจ้าคุณท่าน" ไม่เป็นสองรองจากใครในชมรมย่อยพญานาคราช ..ในชมรมใหญ่แจ๊สคลับของชาวเรา (ฮา....อีก) (ตอนนั้นผมแซวอ.ปริ้นซ์เล่นๆเท่านั้นแหละครับ จริงๆแล้วแกไม่ใช่พญานงพญานาคอะไรหรอก แค่พญามังกรเท่านั้น อ่ะจ๊า...พูดเล่นนะครับ) แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 51 15:16:45 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 51 15:14:06 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 22:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ก่อนจะเข้าสู่บทเพลงสุดท้ายของยัยแจ๊สเพลง Prime Directive ของน้าเดฟ ฮอลแลนด์ เพลงนี้'จารย์พงษ์ศิริที่โตมาจากนิสิตในภาควิชาได้โชว์ช่วงโซโล่บ้าง มีอนาคตครับ ลองได้ฝึกหาแนวทางของตัวเองให่ได้และมีรอบเที่ยวบินมากกว่านี้อีกสัก 4-5 ปี รับรองขึ้นมาถึงระดับสามเซียนที่เป็นอาจารย์คุณในคอนเสิร์ตนี้แน่ แต่'จารย์ทั้งสามก็คงหนีไปอีกหลายช่วงตัว...เพราะประสบการณ์ทำให้เล่นได้ต่างกัน แม้ด้านเทคนิคจะได้พอๆกันก็ตาม นี่ยังไม่นับการประพันธ์เพลงที่ทำให้มือกีต้าร์ฝีมือดีหลายๆคนเกือบหายเข้ากรีบเมฆ ดูอย่าง stanley jordan ซิครับ ในทางเทคนิคการเล่นเขาไม่เป็นรองมือกีต้าร์อย่าง Pat metheny  John scofield และ Bill frisell เลยแม้แต่น้อย แถมในความรู้สึกผม เขามีมากกว่าทั้งสามคนด้วยซ้ำ แต่เขาไม่สามารถประพันธ์เพลงงามๆได้เองและได้มากมายเท่าทั้งสามคน เขาเลยถูกทิ้งไปหลายช่วงตัว แม้แต่ Al di meola ก็เถอะ พักหลังๆก็มีแต่เทคนิคพระเจ้าของแกแล้วเท่านั้น ไอเดียถดถอยมานานหลายปี อัลบั้มหลังๆแฟนแจ๊สเลยไม่ค่อยเก็ต ...นี่ผมเผลอไปสอนพระไตรปิฎกให้สังฆราชหรือเปล่าเนี่ย...อย่างคิดงั้นเลยนะครับถือว่าหยิบประเด็นเอามาคุยกัน เพราะจริงๆผมเล่นกีต้าร์ไม่เป็น (ฮา...) แต่มองจากมุมมองของผู้ที่ชื่นชอบฟังงานกีต้าร์แจ๊สเป็นพิเศษเท่านั้น เอาใจช่วยครับ ผมขออนุญาตยกตัวอย่างประกอบน่ะครับ มันเห็นชัดดี (ตอนนี้อาจารย์พงษ์ศิริเก่งมั่กๆแล้วครับ ผมได้ดูหลายครั้งแล้ว ^_^ ) แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 51 22:07:14 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 22:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพลงสุดท้าย แน่นอนว่ายัยแจ๊สกะนัยคลาสสิคต้องทิ้งทวนแสดงปฏิสัมพันธ์ของสุดยอดแนวดนตรีสองกระแสให้เป็นที่ประจักษ์ บทเพลงของหนึ่งในบรมครูสายคลาสสิค J,S, Bach ถูกหยิบมาเพื่องานนี้ เทียบกับเพลงเขมรไทรโยคที่ถูกนำมาใช้เพื่อการณ์นี้ของเมื่อปีที่แล้ว ต้องยอมรับว่ามีความสอดประสานกันมากกว่าเดิมากๆๆเลยครับ สัมพันธภาพของนัยคลาสสิคกะยัยแจ๊สแนบแน่นขึ้นทุกปี ทำให้ผมทำใจว่าคงต้องแห้วยัยแจ๊สแน่เลย (ฮา...สุดท้าย) ปีหน้าฟ้าใหม่ผมจะแอบดอดมาเฝ้าสังเกตการณ์นัดเดทของทั้งคู่อีก ไม่ยอมแพ้หรอก คอยดู๊! แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 51 15:22:53 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 22:08:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จบละ ------------------------ จัดอีกเหอะครับ เหล่าศิลปินคณาจารย์ทุกท่าน ผมอยากดูอีก... http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/C3887882/C3887882.html http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/C3882533/C3882533.html จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.พ. 51 22:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมก็ไปสอยมาเหมือนกัน ร้อยเดียวเอง ถูกมั่กๆ ไม่นึกว่าจะมีขายด้วย ตอนแรกนึกว่าน่าจะมีฮิตแมนมาเปิดขายซีดี แต่ดันไม่มี ก็เลยได้dvdนี้มาแทน จากคุณ : Shutty (Shutty) - [ 23 ก.พ. 51 01:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พอดีไปมาเมื่อวานเหมือนกันครับ แต่ไม่ได้โฉบไปถึงตรงที่มีขายของ เพราะไปหยุดยืนดูเด็กๆเต้นบีบอยกันอยู่ 5555 จากคุณ : 16เมษา - [ 23 ก.พ. 51 22:32:06 ]