PANTIP.COM : C6361025 [AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๕๔..{แตกประเด็นจาก C6334295} [Reality Show]

[AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๕๔..{แตกประเด็นจาก C6334295}

สวัสดีจ้า ทุกท่าน

ผลุบๆ โผล่ๆ มาอีกแล้ว วันนี้มาดึกเหมือนเคย -*- เผลอหลับไปเหมือนเคย ตื่นขึ้นมาเลยมาแต่งต่อดีกว่า เดี๋ยวยืดเยื้อ แค่นี้ก็เลยเวลามามากละ -*- เอเอฟ 5 จะมาแล้วพี่น้อง ยังไม่จบเลย 5555

ตอนนี้เป็นตอนรองสุดท้ายนะคะ ตอนหน้าจบแน่ (บอกว่าจะจบหลายทีละ -*-)

พอดีกลับจากเข้าค่าย 3 วันต้องสะสางงานเยอะน่ะค่ะ เลยหายไป ต้องขอโทษด้วย และขอบคุณทุกท่านนะคะที่ยังรอกันอยู่เสมอ

มาอ่านกันต่อดีกว่า

.........................................................................

คำเตือน * นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงจากคณะนักล่าฝัน อะคาเดมี แฟนเทเชีย ปี 4 มิได้เป็นเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด ถ้าผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น 555555

ขอเชิญท่านหาความสำราญจากมนต์รักดอยทุยได้ ณ บัดนี้

แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 51 02:11:05

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 02:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2

1

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 02:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3

2

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 02:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4

3

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 02:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5

บอลลูนนั่งอยู่หน้าห้องไอซียูที่บอนด์รักษาตัวอยู่ นั่งคิดอะไรอยู่คนเดียว หลายเรื่องสับสนปนเปในหัวใจ ล้วนเป็นเรื่องที่แก้ไม่ตกทั้งสิ้น

มืดแล้ว ป่านนี้คณะงิ้วนางพญามู่หลานคงได้เริ่มทำการแสดงแล้ว คืนนี้คงเป็นอีกคืนที่เป็นความทรงจำดีๆ เมื่อคนที่เรารักทั้งสองได้มาเล่นงิ้วร่วมกันอีกครั้ง

เมื่อครั้งก่อนที่ทั้งสองเล่นงิ้วด้วยกันนั้น มันมีแต่ความเศร้าลึกซึ้ง จับจิตจับใจคนดู แต่ครั้งนี้คงจะมีความสุข ความสมหวังแผ่กระจายเต็มไปหมด น่าอิจฉาคนดูคืนนี้เสียจริง

บอลลูนนึกถึงคนที่รักทั้งสองคน บอกตัวเองได้เลยว่า ดีใจเหลือเกินที่ได้เห็นเขาสองคนมีความสุข หลังจากที่ต้องผ่านความทุกข์ มามากมาย

ย้อนกลับมามองตัวเอง ถามตัวเองในใจว่า แล้วเราล่ะ เราจะมีโอกาสมีความสุขกับเขาได้บ้างไหม คิดแล้วก็ต้องหน้าเศร้าเมื่อรู้แน่แก่ใจว่า เรื่องของเรามันคงจะเป็นไปไม่ได้

ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่นั้น ใครคนหนึ่งก็เดินมานั่งลงข้างๆ บอลลูนหันมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็อดใจเต้นแรงไม่ได้

“ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณ” ชายเดี่ยวหันมาพูดกับคนข้างๆ บอลลูนเงียบไปอย่างรอฟัง ชายเดี่ยวจึงพูดต่อ “เรายังรักกันใช่ไหม”

บอลลูนชะงักอึ้งไป ก่อนจะตอบเชิดๆ แต่ดวงตานั้นแฝงแววตาตัดพ้อเอาไว้ลึกๆ “คุณเห็นชั้นเป็นคนยังไงละคะ ถ้าเห็นชั้นเป็นคนโลเล ชั้นก็คงจะเลิกรักคุณแล้วล่ะ”

ชายเดี่ยวฟังแล้วอดยิ้มไม่ได้ เขามองคนข้างๆ ด้วยความทึ่ง ขนาดเธอพูดแข็งๆ ด้วยน้ำเสียงแสดงความมั่นใจในแบบของเธอเอง แต่ทำไมเขากลับรู้สึกถึงความอ่อนโยนในคำพูดนั้น มันแฝงความตัดพ้อและน้อยใจอยู่ในที มันทำให้เขาอดจะเอ็นดูกิริยาท่าทางที่แสดงออกนั้นไม่ได้

และนี่มันก็คือความสุขที่เขาบอกหัวใจตัวเองได้ทันที เขามีความสุขที่ได้นั่งเคียงข้างอยู่กับเธอ

คิดแล้วยิ้ม คว้ามือบอลลูนมาจับไว้แน่น พลางว่า “พูดอย่างนี้แสดงว่ายังรักผมอยู่ใช่ไหม”

บอลลูนหันมามองค้อนด้วยสายตาคม ถึงแม้ไม่ได้พูดอะไรชายเดี่ยวก็เข้าใจได้ทันที เขาสบตาบอลลูนนิ่งๆ ดวงตาคมวาววับคู่นั้นก็มองสบเขาเช่นกัน แม้มันจะกล้าแกร่งและมั่นใจเพียงใด แต่ความอ่อนหวานที่เกิดจากหัวใจที่มีความรักมันก็แอบซ่อนเอาไว้ไม้มิด

“ผมรักคุณนะ รักคุณไม่เคยเปลี่ยนเลย” ชายเดี่ยวพูดยิ้มๆ นิ่งไปก่อนจะบอกว่า “ผมจะไปบอกท่านน้าเรื่องของเราเดี๋ยวนี้แหละ”

“คุณจะไปบอกว่าอะไร และถ้าบอกตอนนี้มันจะไม่สายเกินไปหรอคะ” บอลลูนท้วง แต่ชายเดี่ยวส่ายหน้า “ที่ผ่านมาผมเสียเวลามามาก ผมก็หาทางแก้ไม่ได้ จนถึงวันนี้ มันเกือบจะสายไปแล้ว ผมถึงได้รู้ว่า ไม่ว่าจะยังไง ผมก็ต้องพูดกับท่านน้าให้รู้เรื่องแล้ว”

บอลลูนได้ฟังน้ำเสียงมั่นคง จริงจังของเขาก็รู้สึกปลื้มเปรมในใจ แต่แล้วก็อดจะเศร้าไม่ได้ เมื่อตอบไปว่า “แต่มันอาจจะไม่มีประโยชน์อะไรแล้วก็ได้”

“ทำไมจะไม่มี เรายังมีเวลาอีกนะ” ชายเดี่ยวรีบพูด “ยังไงคืนนี้ผมก็ต้องพูดกับท่านน้าให้รู้เรื่อง”

ชายเดี่ยวกระชับมือบอลลูนแน่น พลางว่า “คุณไปกับผมนะ”

บอลลูนยิ้ม บอกอย่างมั่นใจ “ได้สิคะ ถึงตอนนี้ มันไม่มีอะไรจะผิดหวังไปมากกว่านี้อีกแล้ว ถ้าจะต้องผิดหวังอีกครั้ง บอลลูนก็คงจะทนได้”

ชายเดี่ยวพยักหน้า ดึงบอลลูนให้ลุกขึ้น จับมือกันกระชับแน่น ถ่ายทอดกำลังใจให้กันและกัน แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปหาท่านหญิงปุ้ม ท่านหญิงก็เดินมาซะก่อน

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 02:47:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6

ทั้งสองคนชะงัก แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือออกจากกัน ทำเอาท่านหญิงมองเขม็ง “นี่มันอะไรกัน ชายเดี่ยว”

ชายเดี่ยวหันไปมองบอลลูน รวบรวมความกล้าพูดขึ้นมาว่า “ชายมีเรื่องอยากจะคุยกับท่านน้าครับ”

“อืม วันนี้แปลกนะ ใครๆ ก็ดูเหมือนว่าอยากจะคุยกับน้าทั้งนั้น” ท่าหญิงยิ้มเย็น ยังคงมองมือชายเดี่ยวที่จับมือบอลลูนอยู่ ถามเรียบๆ “แล้วชายมีอะไรอยากจะคุยกับน้าล่ะ”

ชายเดี่ยวหันไปมองบอลลูน ก่อนจะหันมาบอกท่านน้าอย่างมั่นคง “ชายรักบอลลูนครับท่านน้า บอลลูนก็รักชาย เรารักกันครับ”

สิ้นคำชายเดี่ยว ท่านหญิงอึ้งไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าหลานชายคนกลางจะกล้าพูดออกมากลางอากาศเช่นนี้

“อะไรนะชาย” ท่านหญิงต้องถามซ้ำ แม้จะพอเดาเรื่องจากภาพที่เห็นได้เลาๆ แต็ยังคงอึ้งอยู่ไม่หาย

“ชายรักบอลลูนจริงๆ ครับ ชายก็เลยอยากจะขอความกรุณาท่านน้า ท่านน้าช่วยยกเลิกการแต่งงานวันพรุ่งนี้ได้ไหมครับ ชายไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”

“แปลกจริงหลานชั้น ทำให้ชั้นแปลกใจจริงๆ” ท่านหญิงพึมพำวนไปวนมาเมื่อได้ยินคำสารภาพจากหลานชายคนกลาง “หลานชั้นแต่ละคน พากันมาสารภาพว่าไม่ได้รักว่าที่เจ้าสาวของตัวเอง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็เสี่ยงตายเอาชีวิตตัวเองไปแทนเขา นี่มันยังไงกันฮึ ชายเดี่ยว ไหนบอกน้าให้เข้าใจหน่อยสิ”

“ชายยอมรับครับ ว่าเมื่อก่อนชายรักนุ่น แต่ชายก็ไม่แน่ใจ ว่าความรักที่ชายมีให้นุ่นมันเป็นความรักแบบไหน ชายรู้แต่ว่า ชายถูกใจนุ่นเพราะนุ่นน่ารัก นิสัยดี มีชีวิตชีว่า ชายอยู่ใกล้แล้วชายก็มีความสุข เมื่อถึงตอนที่นุ่นเป็นอันตราย ชายก็เป็นห่วง ไม่อยากให้เขาเป็นอะไร ชายก็เลยเอาตัวไปให้งูกัดแทน” ชายเดี่ยวค่อยๆ เปิดเผยความในใจออกมา ก่อนจะหันไปสบตาบอลลูน

“แต่กับบอลลูน ชายก็ไม่รู้หรอกนะครับ ว่ามันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ความรู้สึกแรกที่มี มันคือความประทับใจ เมื่อได้เห็นเขาเล่นงิ้วเป็นครั้งแรก หลังจากนั้น ชายก็ไม่รู้ว่าความระทับใจนั้นมันแปรเปลี่ยนเป็นความรักทีละเล็กทีละน้อยได้ยังไง เราเห็นใจกัน เข้าใจกัน และสุดท้ายเราก็เห็นหัวใจของกันและกัน ไม่รู้สิครับ สำหรับชาย บอลลูนคือความมหัศจรรย์ในหัวใจ ไม่ต้องมีอะไรมาก แค่เป็นอยู่แบบนี้ ได้อยู่เคียงข้างกัน หัวใจชายก็เต้นแรงทุกที”

ชายเดี่ยวหันไปยิ้มกับบอลลูน สบตากันด้วยความเข้าใจ ก่อนจะสรุปว่า “สำหรับเรามันคือความเข้าใจกันและกัน มันทำให้เราผูกพันมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เราก็แน่ใจแล้วล่ะครับ ว่าเรารักกันจริงๆ”

ท่านหญิงนิ่งฟังหลานชายพูด มองหน้าหลานสลับกับบอลลูน เห็นแววตาแห่งความรักของคนสองคน ท่านน้าก็เข้าใจได้ทันที แววตาแห่งความรักที่มาจากคนสองคนนั้นมันแรงกล้าและมีพลังเสียจนท่านน้ายังพูดอะไรไม่ออก

ได้แต่มองบอลลูนแล้วถามเบาๆ “แล้วหนูบอลลูนล่ะ รักหลานชายชั้นหรอ”

บอลลูนยิ้ม ตอบทันที “ใช่ค่ะ บอลลูนรักคุณชายเดี่ยว บอลลูนต้องขอโทษที่ไปรักคุณชาย ท่านหญิงอาจจะเห็นว่าบอลลูนอาจเอื้อมเกินไปหรือว่าไม่เจียมตัว แต่หัวใจของบอลลูนโกหกไม่ได้ค่ะ ความรู้สึกก็เสแสร้งไม่ได้ ถ้าท่านหญิงเห็นว่าไม่ควร บอลลูนก็ยอมรับได้ แต่จะให้ปฏิเสธว่าไม่ได้รักคุณชาย บอลลูนก็คงจะทำไม่ได้”

ท่านหญิงฟังแล้วอึ้งไปนิด มองบอลลูนอย่างพิจารณา น้ำเสียงที่แสดงความมั่นคงนั้นทำให้ท่านหญิงสนใจ “ชั้นก็ไม่มีอำนาจอะไรไปตัดสินใครว่าควรหรือไม่ควรหรอกนะ หรือถึงหนูเอง ชั้นก็ไม่เห็นว่าจะมีตรงไหนที่จะดูอาจเอื้อมไปแม้แต่น้อย ชั้นไม่ใช่พวกบ้าศักดินาหรอกนะ”

“หมายความว่าท่านน้าเห็นใจในความรักของเราแล้วใช่ไหมครับ” ชายเดี่ยวยิ้มอย่างดีใจ แต่ท่านน้ากลับติงขึ้นมา

“ถ้าชายเดี่ยวกับหนูบอลลูนยืนยันกับน้าว่ารักกัน น้าก็เข้าใจ น้าเห็นใจในความรักเสมอ แต่ว่า...”

ท่านหญิงนิ่งไป แม้จะเห็นอยู่ว่าชายเดี่ยวและบอลลูนนั้นมีความรักต่อกันอย่างมั่นคง ดูแววตาของทั้งสองคนก็รู้ได้ แม้ว่าใจอยากจะให้เป็นไปตามที่หลานชายขอร้อง ล้มเลิกงานแต่งงานซะเพื่อที่หลานจะได้แต่งงานกับคนที่หลานรักจริงๆ

และเป็นคนที่ท่านน้าเองก็เห็นสมควร แต่ว่า...

“แต่ว่าเรื่องนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่ที่น้าคนเดียว เพราะกำนันไก่เขาเป็นฝ่ายเจ้าสาว เขาจะเสียหาย” พูดมาถึงตรงนี้ ชายเดี่ยวหันไปมองบอลลูนทันที ความหวังเริ่มริบหรี่ลง

ก่อนที่ทั้งหมดจะได้ยินเสียงฝีเท้าของคนหลายคนกำลังเดินตรงเข้ามา

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 02:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7

คนหลายคนที่กำลังเดินตรงเข้ามาก็คือ กำนันไก่ แม่ก้อย เจ๊เป็ด ต้นและนุ่น

ท่านหญิงมองแล้วแปลกใจ อยู่ดีๆ เจ๊เป็ดกับกำนันไก่มาด้วยกันได้อย่างไร แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ เพราะเรื่องของหลานสำคัญมากกว่าความสงสัยนั้น เมื่อกำนันไก่เดินมาถึง ท่านหญิงก็เรียกทันที

“กำนันไก่ ชั้นมีเรื่องจะพูดกับกำนัน” ท่านหญิงจะพูดต่อ แต่กลับโดนกำนันขัดขึ้นมาเหมือนร้อนใจ “ผมก็มีเรื่องจะพูดกับท่านหญิงเหมือนกัน ผมขอพูดก่อนได้ไหมครับ ผมร้อนใจมาก”

ท่านหญิงขมวดคิ้ว แต่เห็นท่าทางของกำนันไก่แล้วก็พยักหน้า “เอ้า กำนันพูดก่อนก็ได้”

“เอ่อ คือว่า ผม เอ่อ” พอได้พูดก่อน กำนันกลับพูดไม่ออกซะอย่างนั้น หันไปมองแม่ก้อยก็เห็นยิ้มอย่างให้กำลังใจ กำนันจึงเริ่มต้นใหม่ “ก่อนอื่นผมต้องขออภัยท่านหญิงมากๆ เลยนะครับ เรื่องที่ผมจะพูดต่อไปนี้อาจจะทำให้ท่านหญิงโกรธและไม่พอใจได้”

“เอ๊ะ นี่มันเรื่องอะไรกัน” ท่านหญิงเห็นท่าทางกำนันไก่แล้วอดจะถามออกมาไม่ได้

“ผมต้องขออภัยท่านหญิง เพราะว่าผมต้องขอความกรุณาให้ท่านหญิงล้มเลิกงานแต่งงานระหว่างคุณชายเดี่ยวกับนุ่นพรุ่งนี้น่ะครับ”

กำนันโพล่งออกมา ทำเอาท่านหญิงอึ้งไปเลยทันที หันไปมองชายเดี่ยวกับบอลลูนก็เห็นมีอาการตกตะลึงไม่แพ้กัน “กำนันพูดว่าอะไรนะ ไหนลองพูดให้ชั้นฟังใหม่อีกทีสิ”

กำนันแปลอาการอึ้งของท่านหญิงไปว่าท่านหญิงไม่พอใจ จึงรีบพูดย้ำอีกครั้ง “ผมต้องขอความกรุณาให้ท่านหญิงล้มเลิกงานแต่งงานระหว่างคุณชายเดี่ยวกับนุ่นพรุ่งนี้น่ะครับ ท่านหญิง ผมรู้ว่าท่านหญิงไม่พอใจ แต่ว่าผมก็อยากให้ท่านหญิงเข้าใจ ผมมีเหตุผลครับ”

ท่านหญิงนิ่งไปอย่างพอจะเดาอะไรได้เลาๆ บ้างแล้ว จึงเลิกคิ้วถามว่า “กำนันมีเหตุผลอะไรล่ะ”

กำนันมองนุ่นกับต้นแล้วตัดสินใจพูดออกมา “เหตุผลของผมคือ ความรักครับ ผมไม่รู้ว่าความรักเอามาใช้เป็นเหตุผลได้หรือเปล่า แต่คงไม่มีคำไหนอธิบายการกระทำนี้ได้ดีเท่าคำนี้แล้ว....

....ที่ผ่านมาผมคิดว่า ผมรักลูก ทำเพื่อลูกได้ทุกอย่าง ผมภูมิใจที่ผมทำหน้าที่พ่อได้สมบูรณ์ที่สุด ตั้งแต่นุ่นเกิดจนถึงเดี๋ยวนี้ ผมคิดว่าผมได้ให้สิ่งดีที่สุดกับลูก แล้ว แต่ในความเป็นจริง มันไม่ใช่เลยครับ...

...ในความเป็นจริง ผมกลับทำให้ลูกเสียใจ ไม่ใช่แค่ตอนนี้ แต่มันยาวนานมากครับ มันนานหลายปีแล้วที่นุ่นต้องเก็บความเศร้าเสียใจเอาไว้กับสัญญาบ้าๆ ที่ผมกับเจ๊เป็ดบังคับลูก ผมไม่รู้ ไม่สนใจ เพราะว่าผมสนใจความรักของผมแต่ผมไม่เคยสนใจความรักของลูกเลย มาถึงวันนี้ ผมทำให้ลูกต้องเสียใจอีกครั้ง ผมเอาอคติความรักเก่าๆ ของผม บังคับลูก ทำให้ลูกต้องเสียใจ ผมมันแย่มากเลยครับท่านหญิง” กำนันไก่พูดมาถึงตรงนี้แล้วก้มหน้าลงอย่างเสียใจ แม่ก้อยเข้ามาจับแขนไว้อย่างปลอบประโลม นุ่นเองก็เข้ามากอดแขนพ่อ แล้วพูดอย่างอ่อนโยน

“โธ่ พ่ออย่าพูดอย่างนี้สิจ๊ะ อย่าว่าตัวเองแบบนี้”

“พ่อเป็นอย่างนี้จริงๆ” กำนันไก่หันมาบอกนุ่น แล้วบอกท่านหญิงว่า “ผมบังคับให้นุ่นแต่งงานกับคุณชายเดี่ยว เพราะผมรู้ว่า นุ่นกับต้นรักกัน ผมไม่ต้องการให้สองคนรักกัน ผมก็เลยพรากเขาสองคนออกจากกัน ผมทำลายความรักของลูกเพื่อชดเชยความเจ็บแค้นในอดีตของผมเอง”

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 02:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8

กำนันไก่พูดไม่ออกอีกต่อไป เจ๊เป็ดเองก็พูดออกมาเศร้าๆ “กำนันอย่าโทษตัวเองคนเดียว ชั้นเองก็เอาความเจ็บแค้นในอดีตมาบังคับลูก ชั้นเองก็แย่ไม่แพ้กำนัน ชั้นทำให้ลูกต้องเสียใจเพราะตัวชั้นเอง” ต้นเข้ามาจับมือแม่ไว้เบาๆ กำนันไก่หันมามองเจ๊เป็ด แล้วหันมาหาท่านหญิง

“ผมกับเจ๊เป็ดทำร้ายจิตใจลูกมานานแล้วครับ ถึงตอนนี้ผมละอายใจเกินกว่าจะปล่อยให้ลูกต้องทนทุกข์ทรมานต่อไปได้ ผมอยากเห็นลูกมีความสุขครับท่านหญิง นุ่นกับต้นเขารักกันครับ ไม่ว่าผมหรือใครก็คงจะไปขัดขวางความรักของเขาไม่ได้อีกแล้ว”

กำนันไก่หันไปมองต้นกับนุ่น แล้วบอกว่า “นี่ละครับ ที่ผมต้องขออภัยท่านหญิงที่ต้องขอยกเลิกการแต่งงาน”

“แต่ว่ากำนันเป็นฝ่ายหญิง กำนันจะเสียหายนะ” ท่านหญิงลองแย้งออกมา แต่กำนันไก่ส่ายหน้า “ผมไม่กลัวเสียหายหรอกครับ ผมไม่สนใจคนอื่นมากกว่าลูกของผมเอง ผมได้รับบทเรียนมาพอแล้ว ตอนนี้ผมอยากเห็นลูกผมมีความสุขสักที”

ท่านหญิงนิ่งฟังแล้วพยักหน้าช้าๆ “ในเมื่อกำนันยืนยันอย่างนั้น ชั้นเองก็ไม่อยากจะบังคับจิตใจกัน ลูกหลานของเราทั้งนั้น เราจะทำอะไรก็ต้องนึกถึงจิตใจเขา เพราะเมื่อเขามีความสุข เราก็มีความสุขด้วย เอาเป็นว่า งานแต่งงานและงานหมั้นพรุ่งนี้ก็ยกเลิกไปแล้วกัน เดี๋ยวชั้นจะเรียนให้ท่านเจ้าคุ้มทราบเอง ท่านก็คงไม่ว่าอะไร เพราะจะว่าไปแล้ว พวกเราต่างก็ได้รับบทเรียนกันมาแล้ว คงไม่มีใครใจร้ายคิดจะทำร้ายจิตใจลูกหลานของเราได้ลงคอหรอก”

สิ้นคำพูดของท่านหญิง ทุกคนต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ต้นกับนุ่นหันมามองหน้ากัน และยิ้มให้กัน

กำนันไก่เองก็ยิ้ม “ผมต้องขอบคุณท่านหญิงมากเลยนะครับที่เข้าใจพวกเรา บุญคุณของท่านหญิงผมจะไม่มีวันลืมเลย”

“โธ่ บุญคุณอะไรกันเล่ากำนัน ชั้นแค่ทำสิ่งที่มันถูกต้องก็แค่นั้นเอง” ท่านหญิงรีบพูดทันที

“แต่ก็นั่นแหละครับ แค่นี้ผมก็ดีใจจนพูดไม่ถูกแล้ว” กำนันไก่ยิ้มกว้างก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “ว่าแต่ เมื่อกี้ท่านหญิงบอกว่า มีอะไรจะพูดกับผมใช่ไหมครับ”

“อ้อ เรื่องนั้นน่ะหรอ” ท่านหญิงยิ้มหันไปมองชายเดี่ยวกับบอลลูน “เรื่องที่ชั้นจะบอกกำนัน มันก็เป็นเรื่องงานแต่งงานของชายเดี่ยวกับนุ่นนั่นแหละ”

“หมายความว่ายังไงครับเนี่ย” กำนันไก่ถามงงๆ

“ชั้นเองก็ เอ่อ..” ท่านหญิงยิ้ม ก่อนจะต่อว่า “ชั้นเองก็จะขอให้กำนันไก่ยกเลิกงานแต่งงานพรุ่งนี้เหมือนกัน”

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 03:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9

เมื่อท่านหญิงพูดจบ กำนันก็ร้อง “อ้าว” ขึ้นมาทันที “ท่านหญิงรู้เรื่องต้นกับนุ่นด้วยหรือครับ”

“ไม่รู้หรอก แต่ชั้นรู้เรื่องชายเดี่ยวกับบอลลูนต่างหาก”

คราวนี้ยิ่งงงหนักเข้าไปอีก ชายเดี่ยวจึงรีบบอก “คือว่า ผมกับบอลลูน” นิ่งไปนิดหนึ่ง หันไปมองบอลลูนแล้วว่า “เรารักกันครับ แต่ว่า ผมไม่กล้าบอกท่านน้า เรื่องมันก็เลยยืดเยื้อ แต่ตอนนี้ ผมคงจะไม่กล้าต่อไปไม่ได้แล้วล่ะครับ”

“อ้าว ชายเดี่ยวไม่ได้รักนุ่นหรอ” ต้นถามออกมาทันทีอย่างประหลาดใจ ชายเดี่ยวยิ้มหันมามองต้น พูดออกมาอย่างจริงจัง “รักสิ ผมก็รักนุ่น แต่รักแบบเพื่อน รักแบบคนที่หวังดี ปรารถนาดีต่อกัน รักแบบที่อยากเห็นนุ่นมีความสุข เนี่ยแหละคือความรักของผมที่มีให้นุ่น”

ชายเดี่ยวหันมาหานุ่น ยิ้มให้อย่างสดใส นุ่นก็ยิ้มตอบ “ขอบคุณคุณชายเดี่ยวมากนะคะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง”

“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิ”

นุ่นมองสบดวงตาของชายเดี่ยว เห็นแววตาจริงใจคู่นั้นมองกลับมา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด นุ่นก็แน่ใจว่าจะได้เห็นดวงตาคู่นี้มองสบกลับมาด้วยความจริงใจเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง

ส่วนชายเดี่ยวก็มองต้นกับนุ่น เขาเห็นความสุขฉายชัดอยู่ในดวงตาของทั้งสองคน เห็นแล้วเขาก็พลอยมีความสุขไปด้วย

“แล้วเรื่องชายเดี่ยวกับบอลลูนล่ะ” ต้นถาม

ชายเดี่ยวคว้ามือบอลลูนมาจับไว้ หันมามองหน้า ก่อนจะตอบอย่างมั่นคง “ผมบอกแล้วไง ว่าผมกับบอลลูนเรารักกัน อย่าถามเลยนะครับว่าเรารักกันเมื่อไหร่ เพราะผมกับบอลลูนก็ไม่รู้เหมือนกัน เรารู้แต่เพียงว่า ความรักของเรามันค่อยๆ ซึมลึกลงไปเรื่อยๆ ทีละเล็กทีละน้อย จนมาถึงตอนนี้ ผมก็แน่ใจได้ทันที ว่าผมรักบอลลูน และบอลลูนก็รักผม”

ชายเดี่ยวหันไปยิ้มกับบอลลูน “เรื่องความรักมันอธิบายยากนะครับ มันเป็นเรื่องของความรู้สึก มันเป็นเรื่องของหัวใจ ผมเองน่ะเกือบจะปล่อยให้ความรักหลุดลอยไปอยู่แล้ว แต่พอเห็นหน้าคนที่ผมรัก ผมก็รู้เลยทันที ว่าคงจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้”

บอลลูนหันไปมองตาชายเดี่ยว เห็นความรักที่มั่นคงอยู่ในดวงตาคู่นั้น บอลลูนเองก็มองตอบกลับไปด้วยแววตาที่เหมือนกัน

ท่านหญิงมองหลานชายกับบอลลูนแล้วรู้สึกปลื้มเปรมขึ้นมาในใจ นี่เราทำถูกแล้วสินะ เราได้เห็นความสุขของหลานชาย เห็นดวงตาที่สดใสและหัวใจที่มีความรักของเขา มันช่างมีความสุขเหลือเกิน

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 03:11:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10

แม่ชมสู้สู้

^___________________________^

จากคุณ : [Zonic] - [ 24 ก.พ. 51 03:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11

แม่ชมสู้ตาย
^______________________________^

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 24 ก.พ. 51 03:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12

แม่ชมไว้ลาย

55555+

จากคุณ : [Zonic] - [ 24 ก.พ. 51 03:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13

สู้ตาย สู้ สู้

อิอิ ขออนุญาตคุณ [Zonic] มาต่อให้นะคะ เห็นว่าให้แม่ชมไว้ลายอยู่นานแล้ว
เดี๋ยวแม่ชมต่อฟิคไม่ไหว

แม่ชมจ๋า รออยู่นะคะ
ตอนนี้ พ่อมังกรกะแม่คำแพงเป็นยังไงมั่งก็ไม่รู้เนอะ คิดถึงจัง เป็นห่วงด้วย

จากคุณ : araika - [ 24 ก.พ. 51 03:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 14

^______^
ยินดีจ้า ขออภัยที่มัวเวิ่นเว้อCC RISไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธออยู่

แม่ชมจ๊ะ หลับคาคอมไปแล้วแน่เลย
จะจบแล้วเหรอ ชั้นใจหายจัง
ชั้นยังจำCommentแรกของชั้นได้
ชั้นบอกว่าaf4จบแล้ว
แต่เรือนแม่ชม ทำให้รู้สึกเหมือนมันยังอยู่
ผู้คนออกมาพูดคุย โพสต์รูปประกอบฟิคกันลั้นลา
ตอนนี้ชั้นรู้สึกเหมือนaf4มันจะจบอีกครั้ง
คำแพงกะมังกรคงไม่มีปัญหา
แต่อยากรู้ว่า แม่ชมจะเอาไงกะลูกชายคนโปรด

แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 51 04:25:58

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 24 ก.พ. 51 03:44:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15

ต่อไว้ละก็มัวแต่ไปเวิ่นกับรีรันรุ่นหนึ่ง 555+

สงสัยแม่ชมคงหลับไปแล้วแน่เลย
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยเน้อ~

จากคุณ : [Zonic] - [ 24 ก.พ. 51 04:32:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16

มารอแม่คำแพงกับพ่อมังกรค๊า^^

ลงเอยกันไปหลายคู่แล้ว
รอน้ำกับดน
มังกรคำแพงนะจ๊ะ^^

จากคุณ : ผู้ติดตาม - [ 24 ก.พ. 51 07:31:32 A:71.109.58.109 X: TicketID:168555 ]

ความคิดเห็นที่ 17

มาให้กำลังใจแม่ชมจ้า ซึ้งจังเลย ในตอนของต้นกับนุ่น
ยังรอความกระจ่างของดนกับน้ำและความเข้าใจของท่านขุนรักต่อคำแพงและมังกรอยู่นะคะ

จากคุณ : รักนะ..หมูกู้ - [ 24 ก.พ. 51 09:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18

แม่ชมสู้ๆ มาให้กำลังใจแม่ชม

และมารออีกสองคู่ที่เหลือจ๊ะ

จากคุณ : หนูศิ - [ 24 ก.พ. 51 09:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19

แม่ชมสู้ๆ ใกล้จบแล้ว ใจหายนะเนี่ย

จากคุณ : ตุ๊กตาหมู (ตุ๊กตาหมู) - [ 24 ก.พ. 51 10:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20

แม่ชมหาย ~

จากคุณ : niitune* - [ 24 ก.พ. 51 10:38:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21

เออ...ชั้นก็อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องของแม่ชมจะลงเอยยังไง แล้วตกลงนี่นู่แมวรู้รึยังเนี่ยว่างานแต่งยกเลิก...-*-...
เฮ้ออออออ กว่าเรื่องยุ่ง ๆ จะคลี่คลายชั้นยังเหนื่อย แม่ชมคงเหนื่อยมากกว่าชั้นหลายเท่า...
แต่ยังไงให้รู้ไว้นะจ้ะว่า...มีคน ๆ หนึ่งเขาบอกว่ารักแม่ชมทุกวันเลยนะ รู้อย่างนี้แม่ชมคงหายเหนื่อยเนอะ... ฮ่าฮ่าฮ่า

จากคุณ : All bread - [ 24 ก.พ. 51 11:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22

สวัสดีค่า แม่ชมมมมมมมมมมมมม

สู้ๆนะค๊า รอค่า รอ

มันใกล้จะคลี่คลายยย ไปหมดแล้ววว

สองคนนี้ล่ะคะ?? ^^

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส (หนูน้ำใส๊ใส) - [ 24 ก.พ. 51 11:53:25 ]

ความคิดเห็นที่ 23

โอ้ใกล้จะจบแล้วหรอเนี่ย
ตอนนี้ปมทุกอย่างก็เริ่มคลีคลายแล้ว
ยังเหมือมังกรกับคำแพงและคู่อื่นๆอีก
เราก็จะรอนะค่ะแม่ชม
^-^

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 24 ก.พ. 51 13:41:52 ]

ความคิดเห็นที่ 24

อ้าว ว เพิ่งเห็น รูปไม่ขึ้น

โฮะๆ

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 24 ก.พ. 51 13:56:43 ]

ความคิดเห็นที่ 25

ขอเรื่อยละกันนะคะ แม่ชมม

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 24 ก.พ. 51 13:58:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26

เวิ่นเว้ออสักนิด

แม่ชมคงไม่ว่ากันนะคะ

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 24 ก.พ. 51 13:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 27

แม่ชมจ๋า ดีใจมากๆเลยที่แม่ชมมาต่อแล้ว
แต่ก้อใจหายที่จะจบซะแล้ว T___T

ใจนึงก้ออยากจะอ่านตอนจบ แต่ใจนึงก้อไม่อยากให้จบ -*-

สำหรับตอนนี้ยังไม่ได้อ่านเลยง่ะ ขอแปะไว้ก่อนนะจ้ะ ต้องไปอ่านหนังสือสอบก่อนล่ะ มะกี๊ก้ออ่านหนังสืออยู่ แต่อดใจไม่ไหว ต้องแวะมาหน้าคอมอย่างงี้ทุกที(ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างเป็นอย่างยิ่ง ฮ่าๆ)

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 24 ก.พ. 51 15:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 28

ขอบคุณค่ะ แม่ชมสู้นะคะ เหลือมังกรกับคำแพงอีกคู่

เฮ้อ จริงๆ ก็ยังไม่อยากให้จบเลยนะเนี่ย

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 24 ก.พ. 51 18:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 29

ตามมาให้กำลังใจแม่ชมจ๊ะ
ใหล้จบแล้วใจหายจริง

รักแม่ชม ลุ้นแม่ชม
สู้ๆๆๆๆ

จากคุณ : ps_37 - [ 24 ก.พ. 51 18:28:26 ]

ความคิดเห็นที่ 30

ตามมาให้กำลังใจแม่ชมจ๊ะ
ใกล้จบแล้วใจหายจริง

รักแม่ชม ลุ้นแม่ชม
สู้ๆๆๆๆ

จากคุณ : ps_37 - [ 24 ก.พ. 51 18:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31

แม่ชมลงให้แล้ว ดีใจสุดๆเลยค่ะ

นี่ก็จบไปหลายคู่แล้ว เมื่อไรจะถึงตาแม่คำแพงกับพ่อมังกรหล่ะค่ะ

จากคุณ : Sung Soo Ki - [ 24 ก.พ. 51 18:59:15 ]

ความคิดเห็นที่ 32

อ๊าาายยย

รอดูคู่ต่อไปจ้าาา

จากคุณ : moonshine19 - [ 24 ก.พ. 51 19:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 33

มาแล้วจ้า มีเวลาต้องใช้ให้คุ้มค่าที่สุด ขอบคุณทุกท่านที่ยังมารอกันเหมือนเคยนะจ๊ะ

เอาล็อตแรกไปก่อน แล้วเดี๋ยวไปปั่นต่อ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 22:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 34

ที่ดงดอกบานไม่รู้โรยสีขาวนั้น คนสองคนยังคงนั่งเงียบ ปราศจากถ้อยคำใดๆ แต่ทั้งสองสื่อสารกันด้วยหัวใจ

ดนตรียังคงกอดน้ำอยู่แน่นๆ กอดแน่นราวกับกลัวว่าน้ำจะหนีหายไปอย่างที่เคย ตอนนี้เขาบอกตัวเองอย่างเด็ดขาด จะไม่ยอมปล่อยให้น้ำหนีไปไหนได้อีกแล้ว

คนในอ้อมกอดขยับตัวยุกยิก แต่ดนตรีก็ยังไม่คลายอ้อมกอดแน่นๆ นั้น เสียงคนที่โดนกอดเริ่มเขียว “ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะดน”

“สัญญาเลย สาบานก็ได้ ไม่ปล่อยแน่นอน” ดนตรีตอบทันที มองคนในอ้อมกอดแล้วยิ้มนิดๆ รู้สึกได้ว่าเสียงเริ่มเขียวขึ้นเรื่อยๆ (เอ เสียงมีสีด้วยหรอ-*-)

“อย่ามาทำอะไรบ้าๆ นะ ทำอย่างนี้มันไม่ดีรู้ไหม” ท้ายประโยคเสียงอ่อนลง ทำเอาจิตใจดนตรีอ่อนยวบลงไปด้วย น้ำเสียงที่ตอบไปจึงอ่อนโยนเหลือเกิน

“รู้ ว่ามันไม่ดี ดนขอโทษ แต่ว่า...” พูดแล้วหยุดมองหน้าน้ำ ก่อนจะว่า “แต่ว่า ดนไม่อยากปล่อยให้น้ำหนีไปได้อีก คิดถึงใจคนรอบ้างสิ คิดถึงใจกันบ้าง” ประโยคท้ายแฝงแววตัดพ้อ

น้ำอึ้งไป ก่อนจะตอบอย่างปลอบประโลม “โธ่ น้ำขอโทษ แต่ว่า...” น้ำเองก็มีอะไรในใจที่พูดไม่ออกอยู่เหมือนกัน ได้แต่อ้ำอึ้งออกมาว่า “แต่ว่า น้ำจำเป็น”

“จำเป็นอะไรล่ะ บอกหน่อยได้ไหม” ดนตรีถามทันที ทำเอาน้ำเงียบไป ก่อนจะพูดออกมา “น้ำเคยบอกดนแล้วใช่ไหม ว่าคนเราต้องมีหน้าที่ เมื่อมีหน้าที่ก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้สมบูรณ์ น้ำก็คงจะต้องทำอย่างนั้น”

“หน้าที่ของน้ำยังไม่สมบูรณ์อีกหรอ เสี่ยชมพู่ก็โดนจับไปแล้วนี่”

“ดน เรื่องของเสี่ยชมพู่น่ะนะ เป็นเพียงส่วนเล็กของทั้งหมด ยังมีคนโลภมากที่ไม่เห็นแก่ประเทศชาติอีกมากมาย คนพวกนี้ก็ยังทำบาป ยังมอมเมาประชาชนด้วยยาบ้ากันอยู่ ยังมีคนบริสุทธิอีกมากที่ต้องหลงมัวเมาไปกับพวกมัน”

ดนตรีอึ้งไป มองน้ำในอ้อมกอด “หน้าที่ของน้ำยิ่งใหญ่มากเลยนะ”

น้ำฟังแล้วยิ้มเขิน บอกว่า “ไม่หรอกดน น้ำก็เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่งที่อยากจะทำอะไรให้สังคมเท่านั้นเอง มันน่าภูมิใจนะดน ที่เรามีส่วนทำให้สังคมดีขึ้น”

“นี่เองหรอ ที่ทำให้น้ำต้องทิ้งดนไป ไปโดยไม่บอกไม่กล่าวเลยนะ”

“ทิ้งที่ไหนล่ะ ก็แค่ไปทำงานเท่านั้นเอง งานนักสืบน่ะ จะบอกใครได้ยังไง อีกอย่าง พ่อน้ำก็ห้ามไม่ให้เปิดเผยตัว จริงๆ แล้วพ่อไม่อยากให้น้ำมาที่นี่ด้วยซ้ำ แต่ว่า น้ำก็แอบพ่อมา”

“แอบทำไม นัดใครไว้หรอ หรือว่านัดพี่แม้นไว้” ดนตรีถามยิ้มๆ น้ำหันมามอง ดวงตาคมๆ นั้นค้อนให้ก่อนจะว่า “ก็คงงั้นมั้ง งั้นก็ปล่อยสิ เดี๋ยวพี่แม้นมาเห็นเข้าจะเข้าใจผิด”

“ก็บอกแล้วไง สาบานได้เลยว่าไม่ปล่อยแน่นอน ให้ตาย...” ดนตรียังพูดไม่ทันจบ น้ำก็รีบเอามือมาปิดปากทันที ก่อนจะดุเล็กๆ ว่า “อย่าพูดเรื่องตายนะ มันไม่ดี”

ดนตรียิ้ม คว้ามือที่ปิดปากไว้นั้นมาจูบเบาๆ อย่างทะนุถนอม บอกว่า “เป็นห่วงดนเหมือนกันหรอ”

“คงจะไม่ห่วงละมั้ง” น้ำตอบเมินๆ สบตาวาวๆ ของดนตรีแล้วหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอีก มันเต้นโครมครามด้วยความรู้สึกอยู่ในอ้อมกอดของเขา

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 22:12:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35

ยิ่งสัมผัสที่ริมฝีปากแผ่วเบานั่นอีกเล่า มันยิ่งทำให้อกใจไหวสะท้าน สัมผัสแผ่วเบาแต่กลับแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย พุ่งตรงเข้าไปในหัวใจแล้วชุ่มชื่นฉ่ำเย็นอยู่ไม่รู้วาย จนป่านนี้ดนตรียังไม่ปล่อยมือนั้น

เขายังกุมมือนั้นไว้ หัวใจสะท้านสะเทือน รู้สึกเหมือนจะควบคุมไม่ได้ เผลอไผลล่องลอยไปกับความหอมหวานและมืออันอ่อนนุ่ม แล้วยังสัมผัสร่างที่อบอุ่นมีเลือดเนื้อมีชีวิตจิตใจ สัมผัสแนบแน่นนั้นยังความอบอุ่นไปทั่วร่างกาย มันทำให้เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างง่ายดาย

มองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่แสดงความรู้สึกอันแรงกล้า มันรุนแรงระคนอ่อนหวาน ดั่งสายน้ำเชี่ยวกรากแต่ทว่าก็ฉ่ำชื่นเย็นน่าสัมผัส ดวงตาคู่นั้นมีทั้งความละมุนละไมและความห่วงหาอัดแน่นอยู่ในนั้น มันเป็นความรู้สึกที่น้ำกระจ่างในหัวใจของตัวเองดี

ได้แต่ควบคุมหัวใจของตัวเองเอาไว้ เมื่อยามเขาอยู่ใกล้แค่นี้ กอดเอาไว้แน่นๆ อย่างนี้ หัวใจของน้ำก็อดจะหวั่นไหวไม่ได้ รีบขืนความรู้สึกเอาไว้ ทำเสียงดุว่า “ชักจะเอาใหญ่แล้วนะดน”

ดนตรียิ้ม มองหน้าสบตาคนที่อยู่ใกล้ชิด เห็นดวงตาวาววับคู่นั้นแล้วขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก “ใช่ ดนยอมรับ แต่คนมันรักนี่ จะให้ทำไง”

น้ำอึ้งไปเมื่อเจอประโยคนี้ของดนตรี ได้แต่ทำเสียงแข็งกลบเกลื่อน “ไม่ต้องมาทำพูดดีเลย ทำอย่างนี้ไม่ดีเลยนะ”

“ดนไม่ทำอะไรน้ำหรอก” ดนตรีลากเสียงเบาๆ “แค่ได้กอดเอาไว้อย่างนี้ ได้อยู่ใกล้ๆ กันแค่นี้ ก็เพียงพอแล้วล่ะ”

น่าจะเพียงพอจริงๆ สำหรับดนตรี เพราะเขากอดน้ำเอาไว้แน่นๆ น้ำเองก็เผลอซบที่อก ฟังเสียงหัวใจที่เต้นโครมครามอย่างไม่ยอมสงบลงได้

ทั้งสองอยู่นิ่งๆ เงียบๆ ถ่ายทอดไออุ่นให้กันและกัน ส่งผ่านความรู้สึกจากหัวใจทั้งสองดวง เต็มเติมจนล้นดวงใจ

แต่แล้วก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้รับสัมผัสอันฉ่ำชื่นเย็นมาต้องผิวกาย ทั้งสองหันมามองหน้ากันแล้วมองฟ้า

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 22:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 36

สายฝนบางๆ กำลังโปรยปรายลงมา ดนตรีกับน้ำหันมามองหน้ากันแล้วอดหัวเราะไม่ได้ “ถ้าเราเจอกันแล้วไม่มีฝนตก ก็แสดงว่าเรายังไม่ได้เจอกันจริง” ดนตรีว่าแล้วหัวเราะ คลายอ้อมกอด แล้วดึงมือน้ำให้ลุกขึ้น พากันไปวิ่งหลบฝนในโพรงต้นไม้ที่มีต้นบานไม่รู้โรยสีขาวขึ้นปกคลุมอยู่ทั่ว

วิ่งเข้าไปขดตัวเบียดกันอยู่ในนั้น แล้วมองสายฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยอย่างนึกอัศจรรย์ใจ

“อยู่ดีๆ ฝนตกได้ยังไง” น้ำรำพึงขึ้นมาอย่างแปลกใจ

“นั่นสินะ อยู่ๆ ก็ตกขึ้นมา” ดนตรีว่ายิ้มๆ “สงสัยเป็นเพราะเราเจอกัน ดีนะที่มีที่หลบฝน”

“แล้วฝนจะตกอีกนานเท่าไหร่” น้ำหันมาถาม แต่ดนตรีส่ายหน้า “ไม่รู้สิ ดนไม่ใช่กรมอุตุฯ นี่ แต่ถ้าดนเป็นจริงๆ ก็คงให้มันตกทั้งวันทั้งคืนนั่นแหละ”

“บ้าน่ะสิ มันจะเป็นไปได้ยังไง”

“อ้าว คนมีความรักน่ะนะ คิดอะไรเพ้อฝันอย่างนี้แหละ ว่าแต่ น้ำน่ะ อยู่ด้วยกันที่นี่ อย่าหนีไปไหนอีกนะ” ดนตรีหันมาสบตาจริงจัง แต่น้ำดวงตาพราว ยิ้มทั้งปากทั้งตา “ก็ไม่แน่นะ ดนอย่าเผลอก็แล้วกัน”

“ไม่เผลอแน่นอน คราวนี้จะเฝ้าไม่ให้คลาดสายตาเลย น้ำไปไหนไม่ได้แน่” ดนตรีพูดอย่างหมายมั่นปั้นมือ น้ำฟังแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ ในใจคิดอะไรบางอย่าง

สายฝนภายนอกพลิ้วไหว ส่ายไปมาตามแรงลม ตกลงมาราวพรมผืนกว้างที่แผ่ออกปกคลุมดงดอกบานไม่รู้โรยสีขาวที่ไหวเอนรับพรมน้ำฝนนั้น จังหวะสอดรับประสานกันอย่างน่าดู สายฝนอ่อนละมุนผสมผสานกับดงดอกบานไม่รู้โรยสีขาวที่ชูช่อรอรับความสดชื่น เปรียบเหมือนความรัก....

ความรักที่งดงาม ฉ่ำชื่นเพราะหัวใจสองดวงช่วยกันเติมน้ำใจให้กัน และดูแลหัวใจกันและกันด้วยความเข้าใจ....เมื่อเราเข้าใจกันซะอย่าง เรื่องอื่นก็กลายเป็นเรื่องเล็ก....

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 22:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 37

นี่ ๆ คู่พ่อดนกับช่างน้ำจบหวานไปป่าว สงสัยต้องร้องเพลงระยะปลอดภัยคลอด้วยมั้ยเนี่ย แม่ชมมมมมมม
มีบรรยากาศฝนตก รถติด เอ้ย!! ติดอยู่ในป่า...ชั้นล่ะขนลุกคือ...มันหนาวอ่ะ 555+

ป.ลิง...ยังไม่จบใช่มั้ยจะได้รอต่อ...^ ^
แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 51 22:47:24

จากคุณ : ไม่ได้ป่ะกันเลยคิดถึงเด้ออออออ (All bread) - [ 24 ก.พ. 51 22:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 38

สายฝนที่ตกลงมาบางๆ ไม่ได้ทำให้คนจำนวนมากมายที่เข้ามาดูงิ้วของคณะนางพญามู่หลานต้องระคายผิว เพราะโรงงิ้วนั้นได้รับการซ่อมแซมเรียบร้อยแล้ว มีหลังคาอย่างดีปกคลุม แน่นหนาและแข็งแรง

และยิ่งการแสดงดีๆ อย่างคืนนี้แล้วด้วย ผู้คนก็ยิ่งหลั่งไหลกันมาดูอย่างคับคั่ง ไม่เกรงใจฝนที่ตกอยู่ภายนอกแม้แต่น้อย

บนเวทีชายทันกับหลิงหลิงกำลังวาดลีลางิ้วกันอย่างสุดฝีมือ ผู้คนพากันทึ่ง ต่างนิ่งอึ้ง สายตาทุกคู่จับอยู่บนเวทีราวกับต้องมนต์

ทั้งคู่แสดงได้เข้าถึงบทบาท เข้าถึงอารมณ์ อาจจะเป็นเพราะว่า ทั้งสองใช้หัวใจแสดง

ชายทันมองหลิงหลิง สบตาดวงตาคู่ที่มั่นคงคู่นั้น ความเจ็บปวดที่เคยสะสมมานานเริ่มจะเลือนลางหายไป เขาได้เห็นความสดใส และความสุขฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่นั้นแล้ว

เพียงแค่นี้ ชายทันก็มีความสุขเหลือเกิน เขายิ้มให้หลิงหลิง และหลิงหลิงก็ยิ้มให้เขา เป็นรอยยิ้มที่สดใส ใครที่มองอยู่ก็อดจะยิ้มตามไม่ได้

และคำแพงที่นั่งมองอยู่ข้างล่างก็ยิ้มตามไปด้วยเช่นกัน มองเห็นชายทันกับหลิงหลิงบนเวทีแล้วคำแพงก็รู้สึกถึงพลังแห่งความรักที่ทั้งคู่ถ่ายทอดออกมาผ่านการแสดง มันยิ่งใหญ่และทรงพลังเหลือเกิน

ย้อนกลับมาถามตัวเอง แล้วเราล่ะ เรากำลังทำอะไรอยู่

เมื่อบ่ายนี้ หลังจากฟังเจ้าดนตรีเพื่อนรักพูดแทงใจดำแล้ว คำแพงก็อยู่ต่อไปไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องมาที่นี่ มานั่งดูงิ้วที่นี่ ตอนนี้

ทั้งๆ ที่ จิตใจก็ยังสับสนวุ่นวาย แต่คำแพงก็จำต้องยอมรับกับตัวเอง ว่าไม่มีที่ไปจริงๆ

คิดมาถึงตรงนี้ก็อดคิดไปถึงใครบางคน ใครคนที่แอบซ่อนอยู่ในหัวใจ ใครคนที่อาจจะไม่มีวันได้เจอกันอีกแล้ว คิดแล้วก็ห้ามใจตัวเอง บ้าน่า เราจะไปหามันได้ยังไง

แต่เหมือนว่าความรู้สึกจะส่งผ่านกันได้หรืออย่างไร เพราะอยู่ดีๆ ก็มีใครไม่รู้มานั่งข้างๆ แต่คำแพงกำลังคิดอะไรสับสนว่นวายอยู่จึงไม่ได้หันไปมอง

จวบจนใครคนนั้นพูดขึ้นมาเบาๆ “งิ้วสนุกไหม” นั่นแหละ เพราะเสียงนั้นแหละที่ทำให้คำแพงชะงัก แล้วหันมามองคนข้างๆ ทันที

มังกรนั่งอยู่ข้างๆ กำลังมองมาด้วยสายตาที่แสดงความรู้สึก เป็นความรู้สึกที่หัวใจของคนมองสบนั้นรู้ดีทีเดียว

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 23:06:33 ]

ความคิดเห็นที่ 39

คำแพงพูดอะไรไม่ออก นิ่งอยู่ครู่ ก่อนจะว่า “แกมาได้ยังไง”

“ถามได้ ก็ปืนรั้วออกมาน่ะสิ” มังกรตอบยิ้มๆ “ชั้นอุตส่าห์หนีพ่อมา”

“แล้วมาทำไม” ถามเหมือนไม่รู้จะถามอะไร คำแพงก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

“มาหาก๋วยเตี๋ยวกินมั้ง ถามได้” มังกรตอบกวน ก่อนจะพูดจริงจัง “ก็มาหาแกน่ะสิ ชั้นตั้งใจมาหาแก เข้าใจไหม”

“ทำไมต้องมาหาชั้น มีอะไรหรอ” คำแพงมองหน้าที่มีรอยยิ้มนิดๆ นั่นแล้วเกิดความรู้สึกเขินขึ้นมา จึงโวยวายกลบเกลื่อนตามฟอร์ม

“แกก็รู้นี่ พรุ่งนี้ชั้นจะต้องไปเรียนต่อเมืองนอกแล้ว ใจคอแกจะไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ” มังกรถาม สีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที คำแพงได้ฟังแล้วใจหาย แต่ก็แกล้งพูด

“ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย แกไปก็ดีแล้วนี่ กลับมาจะได้เป็นเจ้าคนนายคน”

มังกรฟังน้ำเสียงไม่ใยดีนั้นแล้วอึ้งไป ก่อนจะมองคำแพงนิ่งๆ แล้วว่า “แกไม่รู้สึกอะไรเลยงั้นหรอ งั้นที่ชั้นมานี่มันก็คงไม่มีประโยชน์ ชั้นไม่น่ามาที่นี่เลยจริงๆ” พูดได้เท่านี้ก็ลุกเดินออกไปทันที ทำเอาคำแพงตกใจ รีบลุกตามไป

มังกรเดินออกมาจากโรงงิ้ว แม้ฝนจะตกแต่เขาก็ไม่สนใจ เดินเร็วๆ เหมือนจะหนีใคร คำแพงวิ่งตามมาอย่างไม่ลดละ รีบเรียกเอาไว้ทันที “เดี๋ยวมังกร รอชั้นก่อน”

มังกรไม่หยุดเดิน เขาเดินเข้าไปที่ศาลาเล็กๆ คำแพงก็วิ่งตามมาทันพอดี “หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะมังกร”

มังกรยอมหยุดเดิน หันมามอง ทำหน้าตาเฉยเมย “แกมีอะไรกะชั้นอีกล่ะ เราไม่มีอะไรกันแล้วไม่ใช่หรอ พรุ่งนี้ชั้นก็จะไปจากแกสมใจแกแล้วไง”

“บ้าหรอไง สมใจชั้นที่ไหนล่ะ” คำแพงพูดออกมาทันที “แกฟังชั้นก่อน อย่ามาเดินหนีกันแบบนี้” น้ำเสียงในตอนท้ายนั้นติดจะอ่อนหวาน ผิดกับน้ำเสียงที่เคยใช้เป็นประจำ

“เราคงไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้วมั้ง” มังกรยังทำเมินไม่มองหน้า คราวนี้คำแพงก้าวออกไปยืนตรงหน้า จับหน้ามังกรให้หันมาสบตากัน แล้วพูดออกมา “ไอ้บ้า ฟังชั้นก่อนได้ไหม”

“ชั้นขอโทษที่พูดแบบนั้น ชั้นไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ” ประโยคนี้พูดด้วยน้ำเสียงเครือ ๆ คล้ายจะร้องไห้ ดูดวงตาแดงๆ นั่นแล้วคล้ายคำแพงจะร้องไห้จริงๆ “ชั้นมันพูดดีๆ ไม่ค่อยเป็นนี่นา”

มังกรยิ้ม เห็นคำแพงน้ำตาคลอก็เอื้อมมือมาลูบหัวเบาๆ “โธ่ ชั้นล้อเล่นน่า แค่แกล้งนิดเดียวเอง ไม่คิดจะว่าแกจะจริงจังขนาดนี้ อย่าร้องเลยนะ ชั้นขอโทษ”

“หา ว่าไงนะ แกแกล้งงอนชั้นหรอ” คำแพงหยุดร้องไห้ทันที มองมังกรตาวาว พลางยกมือทุบไหล่มังกรดัง “บั๊กกกก”

“หนอย คนก็เป็นห่วงจะแย่ ยังมาแกล้งกันอีก”

มังกรฟังคำพูดนั้นแล้วชะงักไป ก่อนจะมองสบตาคนที่ยืนตรงหน้า “ชั้นดีใจนะ ที่แกยังเป็นห่วงชั้นเหมือนเดิม ชั้นนึกว่าเราจะลืมกันแล้วซะอีก”

“ชั้นไม่ใช่คนลืมง่าย และเรื่องบางอย่าง มันก็ลืมไม่ได้ด้วย” คำแพงพูดออกมาทันที มังกรฟังแล้วหัวใจพองฟูขึ้นมาทันที อดจะเอื้อมมือไปจับมือคำแพงไว้ไม่ได้ “ชั้นรู้ รู้ดี เพราะชั้นก็ไม่ลืมแกเหมือนกัน ตรงข้าม มีแต่จะคิดถึงมากขึ้น”

คำแพงได้ฟังแล้วเขิน รีบพูดเสียงแข็ง “แกไม่ต้องมาพูดดี เดี๋ยวพรุ่งนี้แกก็จะไปแล้ว ก็คงได้ลืมชั้นแน่ๆ แหละ”

“ชั้นไม่ได้อยากไปซักหน่อย” มังกรพูดทันที แต่คำแพงก็แย้ง “แต่ว่า แกคงจะขัดพ่อไม่ได้หรอกนะ”

“ใช่ แกขัดพ่อไม่ได้หรอก” เสียงอันทรงพลังดังขึ้นมาทันที ทำเอาทั้งสองคนสะดุ้ง หันมามอง

อีกแล้วสินะ เป็นอีกครั้งแล้วที่ท่านขุนรักมาเห็นลูกชายอยู่กับผู้หญิงคนนี้ ทำเอาท่านถึงกับขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ ส่วนหม่อมกานดาและหม่อมเจดีย์ก็ได้แต่ส่งสายตาแสดงความเป็นห่วงมาให้มังกร แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้

จากคุณ : ชมเช้า - [ 24 ก.พ. 51 23:14:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40

ความรักของทุกคู่กำลังไปได้สวยเลย
ลุ้นคำแพง กับ มังกร จะเป็นอย่างไร

เข้ามารอแม่ชมต่อค่ะ

จากคุณ : expedition - [ 24 ก.พ. 51 23:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 41

รอแม่ชมมาต่ออย่างใจจดใจจ่อ ~

จากคุณ : niitune* - [ 25 ก.พ. 51 00:14:21 ]

ความคิดเห็นที่ 42

แหม....กำลังอ่านมันส์เลยค่ะ เบรกซะแร้น อินมามากมายน้ำกับดน เนี่ย 55555 ขอบคุณนะคะพี่ชมเช้า

เอารูปเด็กฮิเหาะมาให้ค้า

จากคุณ : กล้วยปิ้งลูกโต๊ โต - [ 25 ก.พ. 51 01:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 43

โอ๊ย กำลังมันส์เลย
อยากรู้จังมังกรกับคำแพงจะเป็นไงต่อ

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 25 ก.พ. 51 01:18:06 ]

ความคิดเห็นที่ 44

เย้ๆๆ..แม่ชมมาซะที...

มาแบบนี้..ชอบจัง..ยาวได้อีกนะคะแม่ชม..

จากคุณ : RakTawan - [ 25 ก.พ. 51 01:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 45

สวัสดีแม่ชม

ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานเลย ตั้งแต่หลังวาเลนไทน์ คราวนี้เลยมาตามอ่านอย่างยาว
ได้เสียน้ำตาให้หลายคู่เลย Y___Y ซึ้งอ่ะซึ้ง แม่ชม

แต่คู่ของพ่อดนกะน้ำนี่ อ่านแล้วเขินลลลลลอ่ะ (,,-- --,,)

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 25 ก.พ. 51 09:35:42 ]

ความคิดเห็นที่ 46

โห สนุกมากเลยค่ะแม่ชม ซึ้งได้อีก รอลุ้นคำแพงกับมังกร และตอนจบด้วย
มาต่อเร็วๆนะคะ

จากคุณ : tidtee-genius - [ 25 ก.พ. 51 10:08:23 ]

ความคิดเห็นที่ 47

ชอบทุกคู่มากมายเลยค่ะ

จากคุณ : Loveyly Poohny - [ 25 ก.พ. 51 10:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 48

อยากรู้จังว่าคำแพงกับมังกรจะป็นยังไงต่อไป
จะตามมารอแม่ชมต่อนะค่ะ

จากคุณ : N<00>N - [ 25 ก.พ. 51 13:06:45 A:125.26.64.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49

เข้ามาให้กำลังใจแม่ชมจ้ะ

ต้น-นุ่น จบไปด้วยดี ซึ้งแม่ก้อยมากมาย

ชายเดี่ยวกะบอลลูน ก็สมหวังไปอีกหนึ่งคู่

เหลือพ่อดนกะแม่น้ำ แล้วก็ คำแพงกะมังกร

รวมทั้งฮีโจกะแมวด้วย รอลุ้นต่อจ้ะ

แม่ชมสู้ สู้ ^_____^

ปล. แอบหวังไม่อยากให้จบเร็วอ่ะ เด๋วไม่มีไรสนุก ๆ อ่านอ่ะจ้ะ

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 25 ก.พ. 51 20:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 50

สงสัยวันนี้จะรอเก้อแฮะ...

จากคุณ : RakTawan - [ 26 ก.พ. 51 01:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 51

เข้ามาอ่านแร้วจ้า หลังจากที่แปะไว้

ยังสอบไม่เสร็จ แต่ก้ออดใจไม่ไหว เลยต้องมาอ่าน

คู่พ่อดนกะแม่น้ำ หวานมากๆ หวานได้อีก ฮ่าๆ น่ารักๆ

จบลงด้วยดีกันไปหลายคู่แล้ว ลุ้นคู่อื่นๆกันต่อ

แต่...เศร้าอะ ตอนหน้าก็จะจบแล้ว

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 26 ก.พ. 51 01:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 52

เหลืออีกแค่ไม่กี่คู่ และตอนหน้าอีกแค่ตอนเดียว เศร้าจัง

จากคุณ : หนูศิ - [ 26 ก.พ. 51 13:09:46 ]

ความคิดเห็นที่ 53

เกิดความรู้สึกที่ว่า อยากรู้ แต่...ไม่อยากถาม ซะงั้น

อาเป็นว่า เรื่องจะเป็นอย่างไร ก็ตามใจแม่ชมละกันนะ

สู้ สู้

จากคุณ : แฟนคลับ...แม่ชม (nong_PAB) - [ 26 ก.พ. 51 15:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 54

สวัสดีค่ะแม่ชม ดีใจที่กลับมาเขียนให้อ่านอีกตอนนะคะ ยาวได้ใจดีจริงๆ
จะจบจริงๆแล้วเหรอเนี่ย แอบใจหายนะคะ

ตอนนี้สมหวังกันไปหลายคู่แล้ว แต่ละคู่ก็หวานหยดกันจริงๆให้คุ้มกับที่ต้องทรมานกันมาเกือบตลอดเรื่องนี่เนอะ^^

คู่ดนกะน้ำ สงสัยต้องเปิดเพลง ถ้าฝนเป็นใจ ของพี่ตุ้ยประกอบแล้วล่ะค่ะ ..อย่าให้ฝนหยุดตก อย่าเพิ่งรีบหยุดตก ให้เราได้มีเวลาอยู่ใกล้กัน...

แล้วจะรออ่านตอนจบนะคะ

อ้อ..อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยค่ะ

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 26 ก.พ. 51 15:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 55

มาปั่นกระทู้รอมังกร เอ๊ย รอแม่ชม

สู้ๆ จ้า

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 26 ก.พ. 51 23:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 56

สามวันผ่านไป...แม่ชมก็ยังไม่มา...

หายไปนานเหมือนช่างน้ำเลยอ้ะแม่ชม...งืดๆๆ

จากคุณ : RakTawan - [ 27 ก.พ. 51 01:26:36 ]

ความคิดเห็นที่ 57

แงๆ มาแล้วจ้ะ

วันนี้พอปั่นเสร็จ กะว่าจะพักสายตาสักหน่อย ไหงยาวมาถึงตอนนี้ได้ก็ไม่รู้ มาๆๆ
แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 51 03:12:48

จากคุณ : ชมเช้า - [ 27 ก.พ. 51 03:11:04 ]

ความคิดเห็นที่ 58

หม่อมทั้งสองมองท่านขุนรักแล้วหันไปมองมังกร ผู้เป็นดั่งดวงใจ ก่อนจะหันมามองหน้ากัน

หม่อมเจดีย์ตัดสินใจดึงหม่อมกานดาออกมา “แม่กาน เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว”

“หล่อนหมายความว่ายังไงน่ะแม่เจ” หม่อมกานดาหันมาถามอย่างสงสัย ตายังคอยมองมังกรด้วยความเป็นห่วง

“ก็หล่อนไม่เห็นรึ ว่าคุณหนูกำลังจะโดนท่านขุนดุอีกแล้ว แถมคราวนี้ก็เรื่องใหญ่ซะด้วย คุณหนูต้องโดนบังคับจิตใจอีกตามเคย”

“แต่ท่านขุนก็หวังดีกับคุณหนูนะ ท่านอยากให้คุณหนูได้ดี” หม่อมกานดาแย้ง

“ชั้นรู้ว่าท่านขุนหวังดี แต่หล่อนดูคุณหนูสิ คุณหนูมีความสุขในสิ่งที่ท่านขุนหวังดีหรือเปล่า ไม่เลยใช่ไหม เพราะฉะนั้น ชั้นก็ทนเห็นคุณหนูไม่มีความสุขไม่ได้” ว่าแล้วหม่อมเจดีย์ก็รีบเดินออกไปทันที หม่อมกานดาเห็นดังนั้นจึงตามไปด้วย “หล่อนจะไปไหนน่ะ”

“ชั้นจะไปตามคนมาช่วยคุณหนู” หม่อมเจดีย์ว่า “ถ้าหล่อนเห็นด้วยกับชั้นก็ตามมาเลย”

หม่อมกานดานิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเดินตามหม่อมเจดีย์ไป

หม่อมทั้งสองโชคดีจริงๆ เพราะเดินไปเจอท่านเจ้าคุ้มกำลังยืนคุยอยู่กับนายใหญ่และแม่บีพอดี หม่อมเจดีย์เห็นดังนั้น รีบเดินเข้าไปหา

“ท่านเจ้าคุ้ม พ่อใหญ่ แม่บี ช่วยคุณหนูด้วย”

ท่านเจ้าคุ้ม นายใหญ่ แม่บีหันมามองด้วยความสงสัย

“เกิดอะไรขึ้นหรือหม่อม” ท่านเจ้าคุ้มถามขึ้น หม่อมทั้งสองมองหน้ากันแล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทันที ก่อนจะสรุปในตอนท้ายกว่า “หม่อมทนเห็นคุณหนูต้องเศร้าเสียใจไม่ได้อีกแล้วค่ะ บางที บางทีมันอาจจะมีทางออกที่ดีกว่าการบังคับจิตใจคุณหนูให้ไปเรียนเมืองนอก แต่หม่อมคิดไม่ออก เลยจะมาขอให้ท่านเจ้าคุ้ม พ่อใหญ่และแม่บีช่วย”

ท่านเจ้าคุ้มถอนหายใจ หันมามองนายใหญ่และแม่บีก็เห็นมีสีหน้าหนักใจเช่นกัน

จากคุณ : ชมเช้า - [ 27 ก.พ. 51 03:14:42 ]

ความคิดเห็นที่ 59

ท่านขุนรักมองมังกรด้วยสายตาเฉียบคม คำพูดนั้นเล่าก็ทรงอำนาจเหลือเกิน มันทำให้คำแพงที่ยืนฟังอยู่หนาวๆ ร้อนๆ

“พ่อเคยบอกตั้งไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ว่าไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับ...เอ่อ...” ท่านขุนเลี่ยงไม่พูดชื่อ “ทำไมลูกต้องขัดใจพ่ออยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่เรื่องเรียนมาแล้วนะ”

“แต่เรื่องเรียนแพงเป็นคนชวนมังกรให้เรียนดนตรีเองนะคะ” คำแพงรีบพูดทันที ทำเอาท่านขุนหัวขวับมามองด้วยสายคม “หยุดนะ เธอไม่ต้องพูด ชั้นจะพูดกับลูกชั้น”

คำแพงเงียบเสียงทันที หน้าจ๋อย ส่วนท่านขุนหันมาหามังกร พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “หมดเวลาเล่นสนุกแล้วนะ มังกร พรุ่งนี้เตรียมตัวไปเรียนต่อเมืองนอกได้”

“โธ่ คุณพ่อครับ ผมไม่อยากไปนะครับ” มังกรโอดครวญทันที แต่ท่านขุนส่ายหน้า เสียงเริ่มแข็งขึ้น “แกไม่อยากไปก็ต้องไป ที่ผ่านมาทำให้พ่อผิดหวังไม่พอหรือไง นี่พ่อยังไม่ได้เอาเรื่องที่แอบหนีมาอีกนะ ทำไมตั้งหน้าแต่จะทำในสิ่งไม่ชอบอยู่เรื่อย จะทำให้พ่อมีความสุขสักครั้งหนึ่งน่ะ ไม่ได้หรือไง”

คำพูดของท่านขุนทำเอามังกรนิ่งอึ้งไปทันที ท่านขุนมองมังกรด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง บอกว่า “พ่อหวังดีกับลูกรู้หรือเปล่า ที่ให้ไปเมืองนอกก็เพื่อว่ากลับมา ลูกจะได้ดี เป็นเจ้าคนนายคน พ่อเตรียมการให้ลูกทุกอย่าง แล้วทำไมถึงจะไม่อยากไป”

“ผมรู้ครับ คุณพ่อ ว่าคุณพ่อหวังดีกับผม แต่ว่า...” มังกรนิ่งไป ก่อนจะหันไปหาคำแพงอย่างขอกำลังใจแล้วพูดต่อ “แต่ว่าผมรักการเล่นดนตรี ผมอยากเล่นดนตรีมากกว่าเป็นนักปกครองนี่ครับ”

“นี่แกกล้าพูดอย่างนี้ออกมาได้ยังไง” ท่านขุนเริ่มอารมณ์ขึ้นขึ้นมาอีก แผดเสียงใส่มังกรอย่างควบคุมไม่อยู่ “แกก็รู้ว่าชั้นเกลียดดนตรี ที่แกแอบไปเรียนมามันก็มากพออยู่แล้ว นี่ยังจะคิดมาเล่นเอาเป็นอาชีพอีกหรอ แกอยากจะอดตายหรือไง หรือว่าจะตั้งวงกับไอ้เพื่อนสับปะรังเคของแก เล่นดนตรีไปวันๆ หนึ่ง ไม่ได้มีความเจริญอะไรในชีวิตเลย แกอยากจะทำยังงั้นใช่ไหม อยากจะเห็นชั้นตรอมใจตายต่อหน้าแกใช่ไหม”

มังกรนิ่งอึ้ง ถ้อยคำรุนแรงของท่านขุนมันช่างบาดใจเหลือเกิน บาดเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจมังกร ทำไมการที่เขารักดนตรี รักการเล่นดนตรี มันผิดมากขนาดนี่เชียวหรือ

หันไปมองคำแพงก็เห็นคำแพงน้ำตาซึม ก่อนจะบอกมังกรว่า “มังกรไปเถอะ ไปเรียนเมืองนอกนะ กลับมาจะได้เป็นเจ้าคนนายคน ได้ทำงานดีๆ มีความเจริญก้าวหน้าในชีวิต ไม่ต้องมาจมปลักเล่นดนตรีกับเพื่อนสับปะรังเคอย่างชั้นกับดน ท่านขุนพูดถูกทุกอย่าง”

ประโยคท้ายคำแพงหันไปมองท่านขุน สบตาท่านด้วยความจริงใจ ก่อนจะบอกชัดถ้อยชัดคำ “แพงไม่ได้ตั้งใจหรือว่าอยากจะเถียงกับท่าน เพียงแต่แพงอยากจะบอกท่านว่า ถึงพวกเราจะรักดนตรี เราจะเล่นดนตรีเป็นอาชีพ แต่เราก็ถือว่าเรามีเกียรติ เป็นอาชีพหนึ่งที่สุจริตไม่ได้ไปคดโกง หรือโกงกินใคร ไม่ได้เป็นแบบข้าราชการที่โกงกินบ้านเมือง แพงก็คิดว่าอาชีพของเราก็มีศักดิ์ศรีพอ มีมากเกินกว่าคำสับปะรังเคอย่างที่ท่านว่า....

...แล้วการที่เรารักดนตรี เราเล่นดนตรี ก็ไม่เคยเดือดร้อนใคร และก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องโดนใครดูถูกแบบนี้ด้วย ทำไมคะ เป็นนักดนตรีมันต่ำต้อยมากหรอคะ คนเราวัดกันที่อาชีพ วัดกันที่ฐานะ มันวัดกันได้หรอคะ ท่านตัดสินคนว่าดีหรือไม่ดีที่อาชีพการงานงั้นหรอคะ ถ้าเป็นอย่างนั้น แพงก็ผิดหวังในตัวท่านจริงๆ”

ท่านขุนรักนิ่งอึ้งไปทันทีที่ได้ฟังคำพูดของคำแพง ยิ่งเมื่อสบดวงตาที่มีน้ำใสคลอเบ้า แต่แววตานั้นชัดเจนจริงใจ มันจริงเสียจนท่านขุนเองก็รู้สึก และไม่กล้ามองสบตานั้น ได้แต่เมินไป

“นี่ เธอ...” ท่านขุนพูดได้แค่นี้ก็พูดไม่ออก
แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 51 13:06:15

จากคุณ : ชมเช้า - [ 27 ก.พ. 51 03:17:13 ]

ความคิดเห็นที่ 60

จวบจนกระทั่งเสียงอันทรงอำนาจดังขึ้นมา “คิดดูให้ดีนะท่านขุน เราก็โตๆ กันแล้ว”

ทั้งหมดหันไปมองก็เห็นท่านเจ้าคุ้ม นายใหญ่ และแม่บีเดินเข้ามาพร้อมหม่อมทั้งสอง

นายใหญ่มองท่านขุนรัก อดีตเพื่อนรักแล้วพูดออกมาช้าๆ “รัก นายลืมอะไรไปหรือเปล่า นายลืมไปแล้วหรอ ว่าเมื่อก่อนเราก็รักดนตรี เล่นดนตรีด้วยกันมา นายลืมช่วยเวลาแห่งความสุขนั้นไปแล้วหรอ”

“ใช่ ชั้นลืมไปหมดแล้ว ชั้นจำได้อย่างเดียว ว่าชั้นเกลียดดนตรี” ท่านขุนรักกระชากเสียงตอบ

“หัวใจคนเรามันไม่ได้ลืมง่ายๆ นะ พี่รัก แล้วเราก็เลือกที่จะจำสิ่งดีๆ ได้ เราจะจำสิ่งที่เป็นทุกข์ให้จิตใจเศร้าหมองทำไมล่ะพี่” แม่บีช่วยพูด ท่านขุนรักหันมามอง แววตาปวดร้าวปรากฏขึ้น

“สำหรับคนที่มีความสุขสมหวัง ทำอะไรมันก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ แต่คนที่มันผิดหวัง มันมีความทุกข์อยู่เต็มหัวใจ มันคงจะลืมได้ไม่ง่ายนักหรอก”

“แล้วความทุกข์ในหัวใจของนาย มันเกี่ยวอะไรกับมังกร มังกรเขาเกี่ยวข้องอะไรด้วย นายถึงต้องเอาความทุกข์ของตัวเองไปโยนใส่ให้เขา” นายใหญ่พูดออกทันที ทำเอาท่านขุนรักอึ้งไป

ท่านเจ้าคุ้มถอนหายใจ “ท่านขุนรู้ไหม ขนาดชั้นเองชั้นยังทำผิดพลาด ชั้นสร้างความทุกข์ให้ลูกเป็นเวลาหลายปี เพียงเพื่อที่ตัวเองจะได้มีความสุขสมดังใจ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นรู้ไหม ลูกเรานี่แหละ คนที่เรารักนี่แหละเขาเป็นทุกข์แสนสาหัส แล้วเราคนเป็นพ่อเป็นแม่ เราทนเห็นเขาเป็นทุกข์ได้ไหมล่ะ ท่านขุน”

ท่านขุนรักนิ่งเงียบอยู่เป็นนานก่อนจะเอ่ยออกมาว่า “ท่านเจ้าคุ้ม แต่ว่าผมก็ทำเพื่อลูก อยากให้ลูกได้ดีนะครับ”

“ชั้นรู้ พ่อแม่ทุกคนก็อยากให้ลูกได้ดี แต่ว่า หนทางประสบความสำเร็จมันไม่ได้มีหนทางเดียวนี่ ทำไมเราไม่เลือกหนทางที่ลูกทำแล้วมีความสุขล่ะ มันไม่ดีกว่าหรอ” ท่านเจ้าคุ้มพูดอย่างใจเย็น

“แต่หนทางนั้นเป็นหนทางที่ผมเกลียด” ท่านขุนรักยังเจ็บฝังลึก นั่นทำให้นายใหญ่ทนไม่ไหว ต้องพูดออกมาอย่างจริงจัง

“รัก ชั้นขอพูดอะไรหน่อยเถอะ” นายใหญ่มองสบตาท่านขุนอย่างจริงใจ “ชั้นกับบี เราขอโทษ ขอโทษที่ทำให้นายต้องเสียใจ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง เราไม่ได้ล่วงรู้ความคิดในใจของนายเลย เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายจิตใจนาย นายเจ็บปวดแค่ไหน เรารู้ดี เราเสียใจนะ เสียที่พวกเราไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ถ้าอะไรที่ทำให้นายจะรู้สึกดีขึ้น ก็บอกมาได้เลย เรายินดีจะทำ แต่ว่านายจะยกโทษให้เราได้ไหม”

ท่านขุนรักนิ่งอึ้งไปเมื่อสบสายตาอันแสดงความขอโทษของนายใหญ่และแม่บี สายตานั้นมันจริงใจเสียจนท่านขุนต้องยอมรับความจริง อันที่จริงไม่มีอะไรที่เขาทั้งสองต้องขอโทษเลยด้วยซ้ำ เรื่องมันเกิดขึ้นไปตามธรรมชาติ คงเป็นพรหมลิขิตที่ขีดเส้นไว้ ถ้าจะหาคนผิด ก็คงจะต้องผิดด้วยกันทั้งสามคน

เขาเองไม่ได้เปิดเผยหัวใจให้แม่บีรับรู้ จนเวลาล่วงเลยมาสายเกินแก้แล้ว เขาจะโทษใครได้ ท่านขุนคิดแล้วส่ายหน้าช้าๆ

แม่บีมองมังกรแล้วมองท่านขุน “พี่รักไม่สงสารลูกหรอคะ ลองนึกถึงใจเรา ถ้าใครมาบังคับเรา เราก็คงจะมีความทุกข์ แล้วนี่ลูกของพี่นะ พี่ไม่อยากให้ลูกมีความสุขหรอคะ”

“รัก ถ้ารักจะโกรธจะเกลียดเรา จนไม่ยอมยกโทษให้ รักก็ทำได้ แต่การที่รักเอาความโกรธเกลียดนั้นมาลงที่ลูก มันมีผลดีกับใครบ้าง มีแต่จะทำให้ลูกเรามีความทุกข์มากขึ้น” นายใหญ่บอกอย่างอ่อนโยน

ท่านขุนรักหันไปมองมังกร มองดูลูกชายคนเดียวด้วยความรัก ทำไมจะไม่รู้ ว่าลูกชอบดนตรีขนาดไหน ที่ห้ามมาตลอดก็เพื่อชดเชยความผิดหวังในอดีต ทั้งที่ทำไปตัวเองก็ไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังทำ เพื่อว่ามันจะเป็นสิ่งป้องกันความทรงจำที่แสนเศร้าในอดีตได้

แต่ท่านขุนไม่ได้คิดถึงจิตใจของลูกเลย ว่าจะเป็นทุกข์เพียงใด จริงสินะ มังกรไม่ได้ผิด ไม่ได้รู้เรื่องะไรด้วย ทำไมต้องมากลายเป็นตัวรองรับความผิดหวังของพ่อด้วย ทำไมเราทำร้ายจิตใจลูกได้ถึงขนาดนี้ คิดมาถึงตรงนี้แล้วท่านขุนสะท้อนใจ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 27 ก.พ. 51 03:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 61

เดินเข้ามาหามังกรใกล้ๆ เห็นลูกชายมองสบตามาด้วยความทุกข์ก็อดรู้สึกเศร้าใจไม่ได้ “ลูกอยากเล่นดนตรีมากใช่ไหม”

“ครับพ่อ ผมรักการเล่นดนตรี ผมอยากเล่นดนตรี ตั้งวงกับเพื่อนกับแพงกับดนครับพ่อ” มังกรพูดทันที แล้วท่านขุนก็ได้เห็นแววตาที่แสดงความสุขฉายแสงขึ้นมาทันทีเหมือนกัน นั่นมันทำให้ใจของท่านขุนสว่างวาบ นี่คือความสุขของลูกแท้ๆ ดูแววตาที่อาบไปด้วยความสุขนั่น เราเป็นพ่อยังพลอยมีความสุขไปด้วยเลย แล้วนี่ถ้าเราบังคับลูก เราก็คงไม่ได้เห็นแววตาแห่งความสุขของลูกแบบนี้อีกแน่ๆ

ท่านขุนหันไปมองคำแพง “หนู...เอ่อ ชั้นไม่ได้คิดว่าการเล่นดนตรีเป็นอาชีพที่ไม่มีเกียรติอะไรหรอกนะ เมื่อก่อน ชั้นเองก็เล่นดนตรี เคยรักดนตรีมากเหมือนกัน ถ้าชั้นพูดอะไรไปให้หนูเสียใจ ชั้นก็ขอโทษด้วยนะ”

คำแพงนิ่งอึ้ง ฟังท่านขุนแล้วทำตาโต ก่อนจะรีบปฏิเสธเสียงหลง “ไม่เลยค่ะ ท่านไม่ต้องขอโทษแพงหรอก แพงแค่พูดตามที่ใจคิดเท่านั้น”

ท่านขุนรักพยักหน้า หันมามองมังกร “พ่อรู้แล้ว ว่าพ่อบังคับลูก จนทำให้ลูกไม่มีความสุข พ่อเองก็ไม่มีความสุขที่เห็นลูกเป็นแบบนี้ ต่อไปนี้ พ่อจะขอบังคับลูก แค่เรื่องเดียว เรื่องนี้เดียว แล้วพ่อจะไม่บังคับลูกอีก”

มังกรชะงัก หันมามองหน้าพ่อ ตั้งใจฟังใจจดใจจ่อ ท่านขุนรักก็พูดออกมาช้าๆ “พ่อขอบังคับลูก ให้ลูกตั้งใจเล่นดนตรีให้ดี ตั้งวงกับเพื่อนก็ให้ผลิตงานเพลงที่มีคุณภาพ ห้ามเหลวไหลเด็ดขาด เข้าใจไหม”

มังกรนิ่งไป ก่อนจะยิ้มกว้าง รับคำพ่อทันที “ได้ครับได้ ผมสัญญาครับพ่อ ว่าผมจะทำเล่นดนตรีให้ดีที่สุดเลยครับ ผมกับแพงกับดน เราจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด” พูดแล้วหันไปยิ้มกับคำแพงด้วยความสุขใจ

ท่ายขุนมองลูกชาย เห็นรอยยิ้มของเขาแล้วท่านขุนก็ปลื้มเปรมใจ นี่คงจะเป็นความสุขที่แท้จริงของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ท่านขุนถอนหายใจช้าๆ

หันมามองนายใหญ่และแม่บีก็เห็นทั้งสองกำลังมองมา

นายใหญ่เดินเข้ามาหาท่านขุนพร้อมกับแม่บี ทั้งสามหยุดนิ่งดูกันและกัน ก่อนที่ท่านขุนรักจะเอื้อมมือข้างหนึ่งมาตบไหล่นายใหญ่เบาๆ อีกข้างหนึ่งตบไหล่แม่บีเบาๆ

นายใหญ่และแม่บีหันมามองหน้ากันด้วยความดีใจ

“รัก นายยกโทษให้เราแล้วใช่ไหม”

ท่านขุนรักส่ายหน้า “ชั้นไม่มีอะไรต้องยกโทษให้แก เพราะแกไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่มีใครผิดสักคน” ท่านขุนรักใช้สรรพนามที่เคยใช้สมัยก่อน นั่นทำให้นายใหญ่ยิ้มกว้างมากขึ้น “แต่ชั้นก็ต้องขอโทษแกจริงๆนะ”

“เฮ้ย ไม่ต้องมาพูดเรื่องขอโทษ เราจะไม่พูดเรื่องอดีตอีกแล้ว เพราะเรามีทายาททางดนตรีเป็นอนาคตกันแล้ว เรื่องพวกเราน่ะเก่าไปแล้ว เรามารอลุ้นความสำเร็จของลูกๆ เราดีกว่า” ท่านขุนรักว่าแล้วยิ้ม “ตอนนี้น่ะ ชั้นรู้แล้ว ความสุขของลูก มีค่าที่สุดในชีวิต ส่วนมิตรภาพที่แท้ มันก็ไม่เคยตายไปจากใจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่”

นายใหญ่กับแม่บียิ้มรับ ทั้งสามยิ้มให้กัน ยิ้มให้กับมิตรภาพเมื่อครั้งวันวานที่เด่นชัดขึ้นมาในความทรงจำอีกครั้ง

ท่านเจ้าคุ้มมองยิ้มๆ หันไปบอกหม่อมกานดากับหม่อมเจดีย์ว่า “เห็นไหมหม่อม ความรักมันเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่าง ขอเพียงเราเข้าใจและไม่อคติเท่านั้น”

หม่อมทั้งสองพากันยิ้ม พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับท่านเจ้าคุ้มเต็มที่

มังกรและคำแพงมองหน้ากัน ต่างหันไปมองผู้ใหญ่แล้วยิ้มด้วยความสุขใจ

“ไม่เชื่อเลยเนอะว่าเราจะมีวันนี้” คำแพงพูดขึ้นมา

“นั่นสิ ชั้นเองก็ไม่อยากจะเชื่อ” มังกรก็เห็นด้วย “แต่ว่า เมื่อมันมีวันแห่งความสุขอย่างวันนี้แล้ว ชั้นก็จะต้องรักษาให้ดีที่สุด” พูดแล้วมองหน้าคำแพง “เราต้องช่วยกันสร้างวงดนตรี ทำให้เต็มที่เลยนะ”

“ใช่ ทั้งชั้น ทั้งแก ทั้งดน เอ๊ะ...” คำแพงพูดแล้วชะงัก “ดนไปไหนเนี่ย ชั้นอยากบอกเรื่องดีๆ อย่างนี้ให้ดนรู้จัง”

“ไว้เราไปหาดนกัน ไปด้วยกัน ไม่ทิ้งกันเหมือนที่ชั้นเคยสัญญากับแกไง” มังกรพูดแล้วสบตาคำแพง คนที่สบตาด้วยก็พยักหน้า ยิ้มหวาน “ชั้นจำได้ จำได้ไม่เคยลืม”

มิตรภาพที่สวยงาม มันตราตรึงอยู่ในใจ กี่เดือนกี่ปีผ่านไป ก็จำได้ ไม่มีวันลืม...
แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 51 13:16:48

จากคุณ : ชมเช้า - [ 27 ก.พ. 51 03:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 62

เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ ยังไม่จบนะจ๊ะ

ไปนอนก่อนจ้า

จากคุณ : ชมเช้า - [ 27 ก.พ. 51 03:25:01 ]

ความคิดเห็นที่ 63

โอ้ว พ่อมังกรกับแม่คำแพง ^^

สุดยอดมากจ๊ะ

จากคุณ : I d y * (eiffup ~*) - [ 27 ก.พ. 51 06:38:30 ]

ความคิดเห็นที่ 64

จะบอกว่า หวาน..... ได้มั๊ย สำหรับ คำแพง กะ มังกรนี่

เอาเนาะ ยังไงก็ผ่านอุปสรรคไปได้แระ อิ อิ

จากคุณ : แฟนคลับ...แม่ชม (nong_PAB) - [ 27 ก.พ. 51 09:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 65

มาดึกมากเลย

คืนนี้ จะมาอีกใช่มั๊ย จะรออ่านจ้า

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 27 ก.พ. 51 12:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 66

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดค่า

แม่ชมมมมม

^_____________________________^

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 27 ก.พ. 51 19:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 67

และ มิตรภาพที่งดงาม

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 27 ก.พ. 51 19:53:04 ]

ความคิดเห็นที่ 68

ในที่ซู๊ดดดดดดดดดดดด...แม่ชมก็มา...

ขอบคุณค่ะ..หายโฮกฮากไปหน่อยแระ...

เป็นกำลังใจกันต่อไปค่ะ

จากคุณ : RakTawan - [ 28 ก.พ. 51 01:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 69

รอตอนจบนะจ๊ะ

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 28 ก.พ. 51 08:45:29 ]

ความคิดเห็นที่ 70

ไม่อยากให้จบเลยอ่ะจ๊ะ แม่ชม
โอ๊วว ซึ้ง หง่ะ
ในที่สุดก็ลงเอยกานสักที

ขอบคุณแม่ชมนะค่ะ สำหรับละครดีๆ อยากให้เอามาสร้างจิงๆเลยหง่ะ

จากคุณ : jejeejajar - [ 28 ก.พ. 51 11:14:46 ]

ความคิดเห็นที่ 71

อ่านแล้วสบายใจ^_____^
มาต่ออีกไวๆนะจ๊ะ
แต่ก็ไม่อยากให้รีบจบแลยอ่ะ

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 28 ก.พ. 51 14:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 72

มาแล้วจ้า ทุกคน

ปั่นล็อตแรกเอามาลงก่อนน้า

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ก.พ. 51 22:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 73

ฝนหยุดตกไปตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้จึงมีน้ำค้างฉ่ำชื้นจับตามยอดหญ้า สายลมยามเช้าพัดแผ่วพลิ้ว พาเอาบานไม่รู้โรยสีขาวที่ยังกักเก็บละอองน้ำค้างไว้ที่กลีบดอกอันละเอียดอ่อนระเริงไหวไปกับสายลม น้ำค้างหยดนิดๆ กระเซ็นเป็นละอองน้อยๆ

ที่โพรงต้นไม้หลังพุ่มดอกบานไม่รู้โรยนั้น ดนตรีค่อยๆ รับรู้ถึงความหนาวที่แทรกซึมเข้ามาในผิวกาย มันทำให้เขาต้องห่อตัวด้วยความหนาว แต่ถึงกระนั้น นัยน์ตาก็ยังปิดสนิท

จวบจนความหนาวเข้ามายึดพื้นที่ในร่างกายของเขาแล้วนั่นแหละ ดนตรีถึงค่อยรู้สึกตัวได้ เขางัวเงียตื่นขึ้นมา ลืมตาขึ้นช้าๆ อย่างงงๆ กับสถานที่

นิ่งคิดพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก็นึกออก เมื่อคืนนี้มันเป็นคืนที่มีความหมายกับเรา คิดแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ หันไปมองคนข้างกาย แต่แล้วเขาก็ต้องชะงัก

ข้างกายเขาไม่มีใคร ไม่มีเลย....

ดนตรีใจหายวาบ น้ำหายไปไหนอีกแล้ว รีบกวาดสายตาหาไปจนทั่วโพรงไม้ก็ไม่มี เขารีบคลานออกมาจากโพรงต้นไม้ ระหว่างที่คลานนั้นเอง กระดาษแผ่นเล็กๆ ก็ตกลงมาจากกระเป๋าเสื้อ

ดนตรีชะงัก ก้มลงมอง ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาอ่าน

....บอกแล้วไงว่าอย่าเผลอ ดนเผลอเองนะช่วยไม่ได้ อ๊ะ อย่าเพิ่งโกรธนะ น้ำมีงานสำคัญต้องทำให้สำเร็จ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว แล้วน้ำจะกลับมา จะเล่าให้ดนฟังทุกอย่างเลย รอได้ไหม….”

ดนตรีนิ่งอึ้งไปนานก่อนจะสะท้อนใจ ในใจนั้นทั้งสุขและเศร้าปนกัน เขาถอนหายใจเก็บกระดาษแผ่นนั้นไว้ในกระเป๋าเสื้อ แล้วมองไปรอบๆ เหมือนจะประทับไว้ในความทรงจำ

กี่ครั้งแล้วนะ ที่เราจะต้องคอยนึกถึงผู้หญิงคนนี้ ทำไมจะต้องคอยคิดถึง คอยเป็นห่วงเธออยู่ตลอดเวลา ทำไมถึงไม่เคยตัดไปจากใจได้สักที

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะหนีหายไปอีกสักกี่ครั้ง เราก็คงต้องคอยอยู่อย่างนี้ต่อไป มันเป็นการคอยที่เต็มใจเสียยิ่งกว่าเต็มใจ มันทำให้รู้ว่าเวลาที่ผ่านไปของเราไม่เคยมีวันไหนที่เราจะลืมกัน แม้เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เราก็อยู่ในความคิดคำนึงของกันและกัน และมาหากันในความฝันอยู่เสมอ

หัวใจเราเปลี่ยนแปลงไม่ได้ จะถอนตัวตอนนี้มันก็คงสายไป ความรู้สึกทุกสิ่งทุกอย่างที่มีต่อน้ำ มันฝังรากลึกในหัวใจเสียแล้ว ดนตรีคิดแล้วยิ้มออกมานิดๆ

แม้จะเศร้าที่น้ำหนีหายไปอีก แต่ก็ยังมีความสุข เพราะมีความหวังว่า น้ำจะต้องกลับมาสักวัน...ในใจของเราตอนนี้ก็คงมีแต่คำว่า รอคอยเท่านั้น

ดนตรีคิดก่อนจะเดินออกจากหุบเขารักนิรันดร์ไป…

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ก.พ. 51 22:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 74

เดินไปเรื่อยๆ อย่างคิดไม่ออกว่าจะไปไหนดี พอดีกับที่ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์กำลังขับไล่หลังมา และมาจอดอยู่ใกล้ๆ

คนขับก็คือพี่ฮีโจ ดนตรียิ้มให้แต่แล้วก็ต้องชะงัก ใบหน้าพี่ฮีโจดูเศร้าหมอง จนดนตรีอดทักไม่ได้ “พี่ฮีโจเป็นอะไรครับเนี่ย ไม่สบายหรือเปล่า”

“เปล่านี่ พี่ไม่ได้เป็นอะไร” ฮีโจรีบปฏิเสธ ก่อนจะมองดนตรีด้วยความแปลกใจ “แล้วดนล่ะ ไปไหนมาแต่เช้า”

ดนตรีฟังพี่ฮีโจถามก็อึกอัก ได้แต่ตอบเลี่ยงไปว่า “พอดีผมจะกลับบ้านน่ะครับ”

“พี่จะไปตลาด” พี่ฮีโจหลุดคำพูดนั้นออกมาได้ยากเย็น “ดนไปกินกาแฟที่ตลาดกันก่อนไหม”

ดนตรีมองหน้าฮีโจ ดูท่าทางพี่ฮีโจเหมือนคนมีความทุกข์ และนั่นไม่อาจทำให้เขาปฏิเสธได้ “ได้สิครับพี่” ว่าแล้วก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์ฮีโจไปทันที

เมื่อมาถึงตลาด ฮีโจจอดรถแล้วยืนมองหน้าร้านแมวเหวี่ยง ทำท่าเหมือนไม่อยากเข้าไป แต่สุดท้ายก็เข้าไปจนได้

หนูแมวนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์เช่นเคย แต่คราวนี้ดนตรีกลับต้องชะงักเมื่อเดินตามฮีโจเข้าไปในร้าน หน้าตาหนูแมวดูไม่ร่าเริงเหมือนก่อนเลย มันทำให้ดนตรีอดทักไม่ได้

“พี่แมว เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือเปล่า”

หนูแมวสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นมามองดนตรี และก็ได้พบกับสายตาของฮีโจที่มองตรงมา แมวอึ้งไป ก่อนจะเมินหน้าหนี แล้วตอบดนตรีว่า “ไมได้เป็นอะไรหรอกดน พี่ เอ่อ ปวดหัวนิดหน่อย”

“แปลกนะครับ วันนี้พี่แมวดูไม่ร่าเริงเลย”

“พูดน่ะดูตัวเองมั่งสิดน ตัวเองน่ะ ก็หน้าอมทุกข์ยังกับอะไรดี ยังไม่รู้ตัวอีก” หนูแมวรีบพูดข่ม ทำเอาดนตรีหน้าหมองลงไป จริงสินะ ตัวเราเองก็คงไม่ได้มีความสุขเท่าไหร่หรอก

รีบฝืนทำเสียงร่าเริง ก่อนจะบอกว่า “ดนไม่ได้เป็นอะไรนี่พี่แมว เอางี้ดีกว่า ซัดกาแฟดำให้เต็มข้อสักแก้วดีกว่าพี่”

แมวยิ้มนิดๆ ก่อนจะพยักหน้า “ได้เลย แล้ว...” หันมาทางฮีโจ นิ่งไปนิดก่อนจะถามเบาๆ “พี่ฮีโจจะกินอะไรคะ”

ฮีโจมองหน้าแมว ดวงตาที่มองสบแมวมานั้นมันลึกซึ้งและมีแววแห่งความเจ็บปวดซ่อนอยู่ นั่นทำให้แมวรู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่าง ซึ่งความรู้สึกนั้นแมวก็ต้องยอมรับว่ามีอิทธิพลต่อหัวใจของตัวเอง

เสียงพี่ฮีโจดูเศร้าๆ “พี่ก็ขอกาแฟดำเหมือนกันครับ”

“ได้ค่ะ” แมวรับคำรีบไปทำกาแฟดำมาสองแก้ว ก่อนจะยกมาเสิร์ฟ กำลังจะหันหลังกลับออกไป เสียงพี่ฮีโจก็พูดขึ้นมาก่อน “น้องแมว ถ้าไม่รังเกียจมานั่งคุยกันก่อนสิครับ”

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ก.พ. 51 22:42:38 ]

ความคิดเห็นที่ 75

แมวหันมามองหน้าฮีโจ สมองน่ะสั่งการว่าไม่จำเป็นต้องไปนั่งคุยอะไรกับเขาอีก เพราะว่าอีกไม่นานเราก็ต้องแต่งงานกับต้นแล้ว ความรู้สึกอะไรที่เกิดขึ้นในใจก็ควรจะหยุด จะจบเสียเลยทันที

แต่หัวใจไม่ยอมทำตามสมอง ว่าไปแล้วมันไม่ฟังเหตุผลด้วยซ้ำ หัวใจของแมวกลับบังคับร่างกายให้นั่งลงตรงข้ามกับฮีโจ

“มีอะไรหรอคะ”

“แมวสบายดีไหม” ฮีโจถามเรียบๆ แมวพยักหน้า “สบายดีค่ะ”

“พี่ไม่น่าถามเลยนะ แมวคงมีความสุขกับการเตรียมงานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นใช่ไหม” ฮีโจพูดออกมาน้ำเสียงขื่นๆ ดนตรีแอบเหลือบมองอย่างผิดสังเกต แต่ฮีโจทำเหมือนว่าโต๊ะนี้มีเพียงเขาและแมวเท่านั้น

“แมวจำได้ไหม ที่เคยถามพี่ว่า ทำไมแมวต้องเป็นฝ่ายที่ผิดหวัง แต่ตอนนี้แมวกำลังจะสมหวังแล้วนะ พี่ดีใจด้วย”

แมวมองฮีโจ คำพูดของเขากลับทำให้แมวสะท้อนใจ “ไม่รู้สิพี่ฮีโจ ทำไมตอนนี้แมวไม่รู้สึกดีใจเลยก็ไม่รู้”

“แต่แมวกำลังจะได้เป็นเจ้าสาวของต้น คนที่...แมวรักนี่” ประโยคหลังฮีโจเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก แมวเองฟังแล้วยิ่งพูดลำบากยิ่งกว่า “คือแมว...ไม่...”

ดนตรีมองทั้งสองคน ทีแรกมองด้วยความสงสัย แต่พอเห็นสายตาของฮีโจและแมวที่มองกันและกันแล้ว เขาก็เริ่มเข้าใจอะไรขึ้นมาได้ สายตาที่ส่งผ่านความรู้สึกฉายชัดขนาดนั้น ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าทั้งสองคนรู้สึกยังไง ในเมื่อเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

นึกถึงเรื่องของต้นกับนุ่นเมื่อคืนนี้ขึ้นมาได้ ดนตรีก็รีบพูดทันที “เอ่อ คือพี่ฮีโจครับ พี่แมวครับ”

ทั้งสองหันมามองดนตรี แต่ไม่มีใครสนใจ ได้แต่หันมามองสบตากันอีกครั้ง ฮีโจยังติดใจกับประโยคสุดท้ายของแมว “เมื่อกี้แมวบอกว่า แมวไม่...ไม่อะไรหรอ”

“เอ่อ คือว่า...” แมวพูดไม่ออก ฮีโจยิ้มนิด ก่อนจะแซวเสียงเศร้าๆ “อย่าบอกนะ ว่าแมวจะพูดว่า แมวไม่ได้รักต้นแล้ว เพราะแมวจะทำให้ใครคนหนึ่งมีความสุขมากๆ”

“ถึงแมวจะพูดอย่างนั้น เวลานี้มันก็คงจะไม่มีประโยชน์แล้วล่ะค่ะ เพราะยังไงแมวก็ต้องแต่งงานกับต้นอยู่ดี” แมวเสียงเศร้า

ดนตรีฟังมาถึงก็ขอขัดอีกรอบ เพราะเห็นว่าชักจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว “เดี๋ยวสิครับ ฟังดนก่อน”

แต่ฮีโจกลับหันมาบอกดนตรีว่า “พี่ขอเถอะ ดน บางทีครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้บอกความในใจกับแมว บางทีพี่อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว”

พูดแล้วหันกลับมาที่แมว บอกว่า “พี่รู้ว่าถ้าแมวพูดอะไรไปตอนนี้ มันก็คงจะไม่มีประโยชน์ แต่แมวรู้ไหม มันจะมีประโยชน์กับใจพี่ อย่างน้อยพี่ก็จะได้มีความสุข ก่อนที่จะเป็นทุกข์ตลอดไป...

...พี่เพิ่งรู้ เพิ่งรู้ใจตัวเอง ว่ามีความสุขขนาดไหนที่ได้อยู่ใกล้แมว แมวทำให้หัวใจพี่เบิกบาน แมวทำให้หัวใจของพี่คลายความเศร้าเสียใจจากเรื่องของคุณหลิง พี่รู้แล้ว ว่าจริงๆ แล้วพี่ไม่ได้รักคุณหลิง แต่พี่ชื่นชมเธอ พี่ปรารถนาดีต่อเธอ และดีใจที่เห็นเธอมีความสุข แต่กับแมว ทำไมพี่ไม่รู้สึกดีใจเลยนะ ที่เห็นแมวมีความสุข พี่เป็นคนไม่ดีเลยใช่ไหม”

แมวส่ายหน้าทันที “พี่ฮีโจอย่าพูดอย่างนี้ พี่ฮีโจเป็นคนดีสำหรับแมวเสมอนะ”

“เป็นคนดีที่ไม่มีใครรักน่ะสิ” ฮีโจยิ้มขื่นๆ ก่อนจะบอกว่า “เมื่อกี้แมวบอกว่าถึงจะพูดอะไรตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะยังไงแมวก็ต้องแต่งงานกับต้น” ฮีโจพูดมาถึงตรงนี้อดถอนหายใจไม่ได้ “งั้นพี่ขอพูดเอง หัวใจของพี่จะขอพูดอะไรบางอย่าง หวังว่าหัวใจของแมวจะรับฟังนะ”

แมวสบตาฮีโจ นิ่งรอฟังคำนั้น ทั้งสองสบตากันนิ่งๆ ทำราวกับว่าไม่มีดนตรีอยู่บนโลกใบนี้ ดนตรีมองอย่างลังเล เอ เราจะไปหรือจะอยู่ดี

คิดแล้วอยู่ดีกว่า ท่าทางพี่สองคนจะเข้าใจผิด ขยับจะพูดก็พอดีฮีโจพูดออกมาก่อน

“พี่รักแมวนะ ถึงแม้ว่าพี่จะไม่สมหวังแต่พี่ก็ยังคงรักแมวอยู่ดี” คำพูดอันมั่งคงของฮีโจทำให้หัวใจของแมวสะท้านหวั่นไหว ก็หัวใจเราเองก็รู้สึกแบบเดียวกันนี่ไม่ใช่หรอ

ทั้งๆ ที่บอกตัวเองอยู่เสมอว่ารักต้น แต่ทำไมต้องหวั่นไหวกับผู้ชายคนนี้ ทำไมต้องคิดถึงเขาขึ้นมาทีละนิด ทีละน้อย ทำไมต้องรับเขาเข้ามาในหัวใจด้วย

อย่าถามเลยว่าทำไม เพราะความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ แมวยังไม่รู้ด้วยซ้ำ รู้อีกทีก็มีภาพของคนตรงหน้าอยู่เต็มหัวใจ ในขณะที่ภาพของต้นหายไปไหนหมดไม่รู้

“ถ้างานแต่งงานของแมวพี่ไม่ได้ไป พี่ก็ต้องขอโทษด้วยนะ แมวคงจะรู้ว่าเพราะอะไรพี่ถึงไม่ไป” ฮีโจพูดเสียงเศร้า คราวนี้ดนตรีทนไม่ไหว ทะลุกลางปล้องออกมาทันที

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ก.พ. 51 22:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 76

“พี่ฮีโจ พี่แมว ฟังผมก่อน”

ทั้งสองสะดุ้ง หันมามองดนตรี แถมทำท่าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีดนตรีนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย แมวขยับปากจะพูด แต่ดนตรีรีบพูดขัดขึ้นมาก่อน

“เดี๋ยวก่อนครับพี่ ฟังดนก่อน ดนจะบอกข่าวให้พี่รู้ พี่ฟังดนดีๆนะ เมื่อคืนนี้กำนันไก่บอกว่าจะยกเลิกงานหมั้นของคุณชายเดี่ยวกับพี่นุ่นแล้วนะครับ”

ทั้งสองชะงัก ก่อนที่แมวจะถาม “อ้าว ทำไมล่ะ มันเกิดอะไรขึ้น”

“เพราะกำนันได้เห็นถึงความรักของพี่ต้นกับพี่นุ่นแล้วน่ะสิครับ พี่ต้นกับพี่นุ่นเขารักกันมาก รักมากจนกำนันต้องยอมแพ้ ก็เลยจะยกเลิกงานแต่งงานน่ะครับ”

“ หมายความว่า...” ฮีโจกำลังเรียบเรียงใจความ

“หมายความว่า เจ๊เป็ดเองก็เห็นถึงความรักของพี่ต้นกับพี่นุ่น ก็เลยจะยกเลิกงานแต่งงานของพี่ต้นกับพี่แมวด้วยครับ เดี๋ยวเจ๊เขาก็คงจะมาขอโทษพี่แมวแหละครับ”

“หมายความว่า พี่ไม่ต้องแต่งงานกับต้นงั้นหรอ” แมวพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงร่าเริงผิดกับคนที่จะถูกยกเลิกงานแต่งงานทั่วไปซะอย่างนั้น

“ท่าทางพี่แมวดูมีความสุขกว่าตอนแรกอีกนะครับเนี่ย” ดนตรีแซว “ดนนึกว่าพี่แมวจะเศร้าเสียอีก”

แมวค้อนให้ดนตรี ก่อนจะบอกจริงจัง “พี่รู้มานานแล้ว ว่าต้นน่ะเขารักกับนุ่น พี่ชื่นชมในความรักของเขา และก็ยินดีที่เขาได้สมหวัง พี่ก็มีความสุขน่ะสิ”

“แล้วตัวพี่แมวเองล่ะครับ อดแต่งงานเลยอ่ะ” ดนตรียังแซวต่อ คราวนี้ฮีโจรีบพูดขึ้นมาทันที “ใครว่าแมวจะอดแต่งงาน ดนรอดูไปแล้วกัน”

แมวหันมามองฮีโจก็เห็นเขาส่งยิ้มสดใสมาให้ แมวก็ยิ้มตอบ ดนตรีมองแล้วตาร้อนนิดๆ “ดนรู้แล้วล่ะครับพี่ฮีโจ รู้ดีด้วย เพราะเพิ่งกลายเป็นอากาศธาตุไปเมื่อกี้นี้เอง”

“อ้าว เมื่อกี้นี้ ดนนั่งอยู่นี่ด้วยหรอ” ฮีโจว่ายิ้มๆ ทำเอาดนตรีหัวเราะ เออเนอะ คนมีความรักนี่ความสุขมันเปล่งประกายออกมาอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว

“ในเมื่อพี่เห็นดนไม่สำคัญ งั้นดนไปดีกว่า” ดนตรีพูดแล้วก็ลุกขึ้น ทำท่าจะเดินออกจากร้านไป แต่ยังหันมาแซว “เชิญพูดคุยบอกความในใจกันเลยนะครับ ดนไม่อยู่แล้ว”

ฮีโจกับแมวมองตามแล้วยิ้ม ก่อนจะหันมามองกัน ยิ้มให้กัน ฮีโจคว้ามือแมวมากุมไว้ พูดเบาๆ “พี่ยังมีสิทธิใช่ไหม แมวไม่รังเกียจพี่ใช่ไหม”

“ก็แมวบอกแล้วว่าพี่ฮีโจเป็นคนดีสำหรับแมวเสมอ แล้วแมวจะรังเกียจได้ไง” แมวพูดเขินๆ

“เป็นคนดีแล้วเป็น...คนรักได้หรือเปล่า” ฮีโจถาม สบตาแมวแน่วแน่ ทำเอาแมวเขินต้องเมินไป ก่อนจะตอบออกมากวนๆ “พี่ก็คิดเอาเองแล้วกัน”

“งั้นพี่คิดเข้าข้างตัวเองนะ” พี่ฮีโจว่ายิ้มๆ แมวฟังแล้วค้อนให้

ทั้งสองสบตากันด้วยความเข้าใจ แม้ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ความรักที่เกิดจากความเห็นอกเห็นใจกัน เข้าใจกัน เกิดขึ้นจากหัวใจที่รับฟังกันและกันเสมอ เป็นหัวใจที่จะอยู่เคียงข้างใจอีกดวงหนึ่งเสมอ ความรักมันอบอุ่นก็ตรงนี้เอง ตรงที่เราเข้าใจกันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ก.พ. 51 22:54:23 ]

ความคิดเห็นที่ 77

หมดล็อตแรกแล้วจ้ะ เดี๋ยวถ้ามีแรงก็จะมาต่อนะจ๊ะ ถ้าไม่หลับไปซะก่อน -*-

ชั้นเองก็ผูกพันกับเรื่องนี้มากจ้ะ ไม่อยากให้จบเหมือนกัน แต่ว่าคงจะไม่ได้เนอะ เดี๋ยวยืดเยื้อ -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ก.พ. 51 22:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 78

แม่ชมมมมมมม คืนก่อนชั้นรอจนหลับเลยอ่ะ...สู้ ๆ ต่อปายยยยน้า...

จากคุณ : คืนนี้ต้องรอมั้ยอ่ะ..เหอ ๆ (All bread) - [ 28 ก.พ. 51 23:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 79

พอกันทั้งคนเขียนคนอ่านอ่ะแม่หนมปัง -*- 5555

คืนนี้ไม่ไหวแล้ว ขอไปนอนก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อ ยังไม่จบนะจ๊ะ ยังไม่จบ (ที่เหลือมันก็ยาวอยู่ ไม่แน่ใจอาจจะขอต่ออีกสักตอนก่อนจบ คงไม่ยืดเยื้อไปหรอกเนอะ -*-) ไหนๆ เอเอฟ 5 มันก็จะมาแล้วนี่ 5555

จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ก.พ. 51 23:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 80

เออ...เพิ่งอ่านจบ เขิลแทนนู๋แมวอ่ะ พี่ฮีโจเป็นคนชัดเจนจัง...^ ^...
ตกลงนอกจากพ่อดน(คนนอกสายตา)แล้ว เหลือคู่ไหนที่ยังไม่ลงตัวเนี่ย มันหลายคู่จนชั้นเริ่มงง...

จากคุณ : จาเขินแทนคนอื่นทำมายยยยย (All bread) - [ 28 ก.พ. 51 23:22:48 ]

ความคิดเห็นที่ 81

กรี๊ด....โครกคราก...โฮกฮาก....หวานได้อีกค่ะ แม่ชมขา...

โอยๆๆ...คืนพรุ่งนี้จะไม่ได้อยู่รอแม่ชมอ้ะ ไปประชุม กทม. อดเล่นเน็ท..

จะกลับมาติดตามวันจันทร์นะคะ...อย่าเพิ่งรีบหนีไปไหนนะคะแม่ชม..

จากคุณ : RakTawan - [ 29 ก.พ. 51 00:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 82

หวานซะ
ยังติดตามอ่านอยู่เรื่อย ๆ นะ ถึงแม้จะไม่ค่อยได้ตอบ

จากคุณ : Peper_Old - [ 29 ก.พ. 51 00:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 83

แม่ชมมาต่อแร้ววว

ยังไม่ทันได้อ่านเลยจ้ะ ขอมาทักทายก่อน

เด๋วไปอ่านก่อนนะจ้ะ

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 29 ก.พ. 51 00:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 84

อ่านแล้วเรียบร้อย
คู่ฮีโจ-แมว น่ารักมากๆค่ะแม่ชม

รออ่านต่ออยู่นะคะ

เป็นกำลังใจให้ค๊าบบบ แม่ชมสู้ๆ

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 29 ก.พ. 51 01:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 85

เข้ามาให้กำลังใจแม่ชมนะคะ
ยาวแค่ไหนก็เต็มใจอ่านค่ะ^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 29 ก.พ. 51 09:12:49 ]

ความคิดเห็นที่ 86

น้องชม นอนมากเด๋วอ้วนเด้อ
รีบมาแต่งต่อเร็ว ๆ

จากคุณ : Musiclism - [ 29 ก.พ. 51 10:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 87

แม่ชมสู้ สู้

จากคุณ : แฟนคลับ...แม่ชม (nong_PAB) - [ 29 ก.พ. 51 17:35:47 ]

ความคิดเห็นที่ 88

มาปูที่นอน หมอน มุ้ง นอนรอแม่ชมจ๊ะ

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 29 ก.พ. 51 20:38:39 ]

ความคิดเห็นที่ 89

ใกล้แระๆ

เป็นกำลังใจให้จบก่อนคัดเลือกเอเอฟ5

จากคุณ : moonshine19 - [ 29 ก.พ. 51 20:49:59 ]

ความคิดเห็นที่ 90

มารอตอนจบคร้า

สู้ สู้

จากคุณ : PriMzz (prps001) - [ 29 ก.พ. 51 20:59:19 ]

ความคิดเห็นที่ 91

มารอแม่ชมต่อค่ะ

จากคุณ : expedition - [ 29 ก.พ. 51 21:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 92

แม่ชม สุดยอดดดดดดดด
อ่านคู่ตี๋กับแพง ทำไมน้ำตาไหลไม่รู้
ไม่ได้อินที่คู่นี้รักกัน แต่อินที่แกงค์ลิงรักกัน
รักความฝันของเด็กสามคนนั้น มิตรภาพไม่รู้โรย
แม่ชม เก่งมาก เป็นกำลังใจ รอติดตามอยู่ตลอดนะจ้ะ

จากคุณ : ซุ่มรักลิง - [ 29 ก.พ. 51 22:20:01 A:125.25.96.208 X: TicketID:155097 ]

ความคิดเห็นที่ 93

หมดคู่ของพ่อฮีโจกะนู๋แมวไปอีกคู่

ที่นี้ก็รอลุ้นพ่อดนกะแม่น้ำอีกคู่

แล้วก็เก็บตกของทุกคู่ใช่มั้ยจ๊ะ แม่ชมมมม ...

มันเศร้าอ่ะ .. จะจบจริง ๆ เหรอ

แล้วเราจะไปติดตามข่าวชาวดอยทุยจากไหนล่ะเนี่ย

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 29 ก.พ. 51 22:37:51 ]

ความคิดเห็นที่ 94

มาอ่านต่ออีกเขินแทนหนูแมวนะเนี่ย*-*

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 29 ก.พ. 51 23:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 95

#93
ลุ้นคู่ไหนก็ลุ้นเถอะจ้ะ
คู่พ่อดนกะแม่น้ำน่ะ จบแล้ว
แม่ชมเค้าให้แค่นั้นแหละ ลูกชายเค้า
แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 51 10:11:25

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 1 มี.ค. 51 10:10:34 ]

ความคิดเห็นที่ 96

รออยู่นะคะแม่ชม

จากคุณ : THE MASQUERADE - [ 1 มี.ค. 51 12:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 97

95

โธ่ พี่อาเซฯ

ก็ต้องรอลุ้นงัยว่าแม่น้ำจะกลับมาหาพ่อดนตามสัญญารึป่าว

คู่อื่นน่ะ เค้าแน่เป็นแช่แป้งอยู่แล้วอ่ะ

ใช่มั้ยจ๊ะ แม่ชม ...

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 1 มี.ค. 51 13:51:00 ]

ความคิดเห็นที่ 98

#97
อะแฮ่ม อะแฮ่ม
เราจาคุยกันที่เรือนแม่ชม จาเหมาะเร้อ

อ๋อ...ไม่เป็นไรเหรอ แม่ชมใจดีจัง

อืมมม...จาได้100แล้วแตกเรือนใช่มั้ย

ตกลง ตกลง เด๋วอีก2ทู้นะ

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 1 มี.ค. 51 22:17:25 ]

ความคิดเห็นที่ 99

แหม อาเซฯ อย่าเพิ่งด่วนสรุปสิจ๊ะ ยังไม่จบเลยอ่ะ 555

มาแล้วๆๆ -*- ตอนจบมันยาวอ่ะพี่น้อง ขออีกตอนค่อยจบได้เปล่าอ่ะ

..อ๋อ ได้หรอ งั้นเอาตามนั้นนะ เดี๋ยวแตกเรือนนะ

...โอเค ได้ -*- (พูดอยู่คนเดียว 555 บ้า!!)

จากคุณ : ชมเช้า - [ 1 มี.ค. 51 23:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 100

ได้ ๆ ยังไม่จบก็ได้...แม่ชมไม่บ้าจ้ะมีคนแอบฟังอยู่ (แล้วตกลงคนแอบฟังนี่บ้าป่าววะ)...เหอ ๆ

จากคุณ : All bread - [ 1 มี.ค. 51 23:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 101

แตก...โอเค

จากคุณ : ชมเช้า - [ 1 มี.ค. 51 23:43:37 ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป