PANTIP.COM : C6383145 [AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๕๕..{แตกประเด็นจาก C6361025} [Reality Show]

[AF1-2-3-4]..เรือนชมเช้า...ภูมิใจเสนอ...ละครหลังข่าวเรื่อง..มนต์รักดอยทุย...ตอนที่ ๕๕..{แตกประเด็นจาก C6361025}

สวัสดีจ้าทุกท่าน

คือว่า...แบบว่า ตอนจบมันยาวอ่ะ เลยจะขอต่ออีกตอนนะจ๊ะ ก่อนจบ หวังว่าคงจะไม่ว่ากัน หรือถึงว่าก็อย่าให้รู้นะ 555

ต่อไปนี้

จะเป็นรายการแต่งสด งดเชื่อ เบื่อทวง เอ้ย ไม่ใช่ จะแต่งสดละนะ (ก็แต่งสดอยู่ทุกคืนนี่หว่า -*-) คราวนี้จะค่อยๆ แต่งไปลงไปทีละความเห็นนะจ๊ะ ถ้าทุกท่านพอจะมีเวลา และไม่รบกวนเกินไป ขอคอมเม้นต์สักคนละ 1 คอมเม้นต์ให้ชั้นได้ไหม ขอบคุณล่วงหน้าจ้ะ

มาอ่านกันนะ ตอนก่อนจบอีกครั้ง -*-

.......................................................................

คำเตือน * นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงจากคณะนักล่าฝัน อะคาเดมี แฟนเทเชีย ปี 4 มิได้เป็นเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด ถ้าผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น 555555

ขอเชิญท่านหาความสำราญจากมนต์รักดอยทุยได้ ณ บัดนี้

จากคุณ : ชมเช้า - [ 1 มี.ค. 51 23:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2

1

จากคุณ : ชมเช้า - [ 1 มี.ค. 51 23:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3

2

จากคุณ : ชมเช้า - [ 1 มี.ค. 51 23:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4

3

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 00:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5

4

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 00:10:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6

ปาดได้ยังอ่ะ...รออ่านตอนก่อนจบอยู่นะจ้ะแม่ชมมมมมม

จากคุณ : เกือบไปนอนแล้วไง...เหอ ๆ (All bread) - [ 2 มี.ค. 51 00:12:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7

เดี๋ยวจ้า แม่หนมปัง รอแป็บๆ ระบบเน็ตมิค่อยอำนวย

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 00:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8

กาลเวลาผ่านพ้นไปเรื่อยๆ ลมหนาวแห่งดอยทุยผ่านพ้นไปแล้ว ล่วงก้าวเข้าสู่หน้าร้อนที่พาเอากระไอร้อนค่อยแผ่มาบางๆ โชคดีที่บนดอยนั้นอากาศยังเย็นอยู่ แม้ลมร้อนสักเท่าใดก็มีรู้สึกว่าร้อนมากนัก

ใบไม้ที่ร่วงในหน้าหนาวเริ่มผลิใบในหน้าร้อน เขียวขจีสวยสดงดงาม โดยเฉพาะที่หุบเขารักนิรันดร์นั้น

และความรักอันสวยสดงดงามที่เริ่มต้นที่หุบเขารักนิรันดร์ก็กำลังเบ่งบานสดชื่นเช่นกัน

ที่โรงงิ้ว มีเสียงใครคนหนึ่งร้องเพลงออกมาแว่วๆ

“แค่รออยู่ตรงนั้น จะปืนขึ้นไปหา ไม่ต้องลอยลงมา อยู่บนฟ้านั่นแหละดี เป็นดาวประดับฟ้า รอคนรักจริง...คนนี้ ต้องมีสักวัน จะไปให้ถึงที่ตรงนั้น ไปอยู่เคียงข้างเธอ...”

บอนด์นั่นเองที่กำลังร้องเพลงนี้ เขามองสบตากับหญิงปองที่นั่งอยู่ข้างๆ ดวงตานั้นหวานเชื่อม เปล่งประกายไปด้วยความสุข ดวงตาของหญิงปองนั้นเล่า ก็ไม่ต่างกันแม้แต่น้อย

“คุณหญิงรอผมนะครับ ผมจะต้องขึ้นไปอยู่เคียงข้างคุณหญิงให้ได้” บอนด์พูดแล้วมองสบตาหญิงปองอย่างแน่วแน่ “ตอนนี้ที่อเมริกาติดต่อผมไปแสดงกายกรรมที่โน่น ผมจะได้มีโอกาสแสดงฝีมือแล้ว”

“หญิงดีใจด้วยนะคะ” หญิงปองยิ้ม ดวงตาสุกใสนั้นมีความสุขฉายชัด “คุณบอนด์เป็นคนเก่ง ทางนั้นต้องเห็นฝีมือของคุณแน่ๆ”

“ผมจะทำท่าดัดแขนให้ได้ 19 เกลียว ดัดขาอีก 19 เกลียว มันเป็นท่าที่ผมคิดขึ้นมาใหม่ รับรองว่าคนดูจะต้องตกตะลึงแน่นอนเลยครับ” บอนด์ว่าแล้วทำท่าจะดัดให้หญิงปองดู แต่ทำอีท่าไหนไม่ทราบ แค่ดัดไปได้ 5 เกลียวบอนด์ก็ร้องโอ๊ยออกมา หน้าเหยเก หญิงปองตกใจรีบจับแขนมาดูอย่างนุ่มนวล

“คุณบอนด์เป็นอะไรไปคะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ถามด้วยความเป็นห่วง บอนด์กัดฟันตอบ “ทีแรกผมก็เจ็บครับ แต่พอคุณหญิงจับแขนผม ผมก็หายเจ็บทันทีเลย” -*-

“โธ่ คุณบอนด์อย่าหักโหมสิคะ เดี๋ยวบาดเจ็บไปเปล่าๆ ไม่คุ้มกันนะ”

บอนด์นิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะตอบคุณหญิงปองอย่างจริงจังว่า “คุ้มสิครับ การที่ผมจะได้ไปแสดงโชว์ที่อเมริกา ได้มีชื่อเสียงมากขึ้น ผมก็จะได้เทียบเทียมคุณหญิง คุณหญิงจะได้ไม่อายใครไงครับ มันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม”

“หญิงไม่เคยคิดว่าคุณบอนด์จะไม่เทียบเทียมกับหญิงที่ตรงไหน คนเราไม่ได้วัดกันที่ภายนอกนะคะ” หญิงปองส่ายหน้าออกมาทันที มองตาบอนด์นิ่งๆ “คุณบอนด์ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อหญิงหรอก แค่ที่ผ่านมา คุณบอนด์ทำเพื่อหญิงมามากแล้ว”

“ไม่เลยครับ ผมเต็มใจทำ เต็มใจทำทั้งหมดเพื่อคุณหญิง ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ ผมทำได้ ยังไงผมก็ไม่ให้ใครมาดูถูกคุณหญิงได้ กลัวอยู่อย่างเดียว…”บอนด์พูดแล้วนิ่งไป จนหญิงปองต้องถาม “กลัวอะไรคะ”

“กลัวว่า ถ้าผมไปแสดงโชว์ที่อเมริกาแล้ว ผมจะไม่ได้เห็นหน้าคุณหญิงน่ะสิครับ แล้วผมจะเอากำลังใจมาจากที่ไหน” บอนด์พูดพร้อมกับส่งตาหวานเชื่อมมาให้หญิงปอง ทำเอาหญิงปองเขินอาย พูดไม่ออก ได้แต่ค้อนให้ “ปากหวานจังเลยนะคะ ไปทานน้ำตาลมาจากที่ไหน”

“ไม่ได้ทานน้ำตาลมาจากที่ไหน แต่ทานน้ำใจจากคนแถวนี้แหละครับ” ฮิ้ววว -*-

บอนด์พูดแล้วขำตัวเอง หญิงปองเองก็พลอยขำไปด้วย จึงหัวเราะแล้วว่า “เอาไว้หญิงจะชวนท่านน้าไปดูคุณบอนด์แสดงก็แล้วกันนะคะ”

“จริงหรอครับ คุณหญิงจะไปดูผมแสดงหรอ งั้นท่าเกลียว 19 ชั้นของผมก็คงไม่สำเร็จแน่” บอนด์พูดอย่างทุกข์ร้อน ทำเอาหญิงปองทุกข์ร้อนไปด้วย “อ้าว ทำไมละคะ หญิงจะไปทำให้งานของคุณเสียหรือเปล่า”

“ผมคงทำเกลียว 19 ชั้นไม่สำเร็จหรอกครับ เพราะถ้าผมเจอคุณหญิง เกลียวของผมก็คงทำได้แต่รูปหัวใจเท่านั้น” -*-

“โธ่ คุณบอนด์อย่าพูดเล่นสิคะ” หญิงปองอดยิ้มไม่ได้

“ถึงผมจะพูดเล่น แต่ผมก็รักจริงนะครับ” (-*- เอาเข้าไป) บอนด์หยอดแล้วส่งตาหวานเชื่อมไปให้อีกหนึ่งล็อตใหญ่ ถ้าแถวนั้นมีมด ไม่แคล้วว่าพวกมันคงมารุมกัดตาของบอนด์เป็นแน่ -*-

“ให้ผมทำอะไรก็ได้ เหนื่อยแค่ไหนก็ได้ทั้งนั้น ถ้าเป็นการทำเพื่อคุณหญิงผมเต็มใจครับ” บอนด์พูดจริงใจ แววตาจริงจังที่มองสบมานั้น หญิงปองรู้ดีว่ามันมีความหมายเพียงใด

“คุณบอนด์ไม่ต้องทำอะไรให้มากกว่าที่เป็นอยู่นี้หรอกค่ะ แค่นี้ก็ดีที่สุดสำหรับหญิงแล้ว”

ทั้งสองสบตากัน ยิ้มให้กัน ความรักลึกซึ้งที่มอบให้กันนั้นกระจ่างชัดอยู่ในหัวใจ มันเป็นความสุขเมื่อยามอยู่ใกล้กัน สุขที่ได้ทำอะไรเพื่อกันและกัน สุขที่เห็นคนที่รักเคียงข้างและเผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่างด้วยกัน

เรามีกันสองคนอย่างนี้ ก็สุขเหลือเกิน

บอนด์จับมือหญิงปองไว้ ฮัมเพลงท่อนสุดท้ายออกมาเบาๆ “เป็นดาวประดับฟ้า...รอคนรักจริงคนนี้ ต้องมีสักวัน จะไปให้ถึงที่ตรงนั้น...ไปอยู่เคียงข้างเธอ...”

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 00:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9

แถวโรงงิ้วไม่มีมด แต่ตอนนี้มดมันขึ้นหน้าจอชั้นแล้วอ่ะแม่ชม 555+
เอาหญิงปองมาให้กำลังใจบอนด์ให้ทำท่าดัดแขน 19 เกลียวให้ได้เลยน้า...สู้ ๆ จ้า...

จากคุณ : พ่อบอนด์ตาหวานไม่เท่าปากนะย่ะ! (All bread) - [ 2 มี.ค. 51 00:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10

“อะแฮ่มมมม” เสียงกระแอมเบรกความหวานเอาไว้ได้อย่างสนิทสนม เพรามันทำให้คนทั้งคู่ผละออกจากกันพอดี

หันไปตามเสียงก็เห็นบอลลูนกำลังเดินตรงมา ท่าทางยิ้มอย่างมีเลศนัยนั้นทำเอาหญิงปองเขินๆ

“แถวนี้มีใครทำน้ำตาลหกหรือเปล่าพี่บอนด์ บอลลูนรู้สึกว่ามดมันจะมาขึ้นเยอะจัง”

“คงไม่ใช่น้ำตาลหรอกมั้งบอลลูน เพราะว่าน้ำตาลก็ยังหวานสู้ใครบางคนไม่ได้” -*- บอนด์พูดออกมาหน้าตาเฉย หันมามองหญิงปองยิ้มๆ ก็เห็นหญิงปองค้อนให้

บอลลูนได้ฟังก็หัวเราะ “เฮ้อ บอลลูนเชื่อแล้ว ว่าความรักเปลี่ยนแปลงคนได้จริงๆ”

“แน่ละสิ ความรักเปลี่ยนแปลงเรา ความรักเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากนะ มันทำให้เกิดอะไรขึ้นหลายๆ อย่างในชีวิตทั้งดีและร้าย” บอนด์พูดยิ้มๆ

“แต่เราก็จะผ่านมันได้ เพราะความรักนั่นเอง” หญิงปองต่อให้ บอนด์หันไปมอง ก่อนจะว่า “ก็เพราะมีคุณหญิงนั่นแหละ ถึงทำให้ชีวิตผมมีแต่สิ่งที่ดี”

บอนด์และหญิงปองยิ้มให้กัน ทำเอาบอลลูนที่มองคนทั้งคู่อยู่อดยิ้มไปด้วยไม่ได้ จึงแกล้งเปรยออกมาว่า “โอ๊ย บอลลูนอยู่ไม่ไหวละ จะสำลักความหวานตาย ไปซ้อมร้องเพลงพ่นไฟดีกว่า”

“ดีแล้วล่ะบอลลูน ซ้อมไว้เยอะๆ เพราะเราจะได้สอบชิงทุนไปเรียนต่อได้เหมือนพี่หลิง” บอนด์พูดยิ้มๆ

“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ บอลลูนต้องทำให้ได้ ไม่ทำให้พี่หลิงและใครๆ ต้องผิดหวังแน่ๆ บอลลูนไปซ้อมก่อนนะ” พูดอย่างหมายมั่นปั้นมือ บอนด์เห็นดวงตาที่มุ่งมั่นของบอลลูนแล้วก็อดนึกไปถึงพี่หลิงไม่ได้

บอลลูนมีความตั้งใจแบบนี้ จะต้องสำเร็จแน่นอน

จากคุณ : ชมเช้ามึนกับเน็ต-*- (ชมเช้า) - [ 2 มี.ค. 51 00:43:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11

แม่หนมปัง อย่าเพิ่งไปนะ อยู่เป็นเพื่อนชั้นก่อน มีเราเพียงสองคนเท่านั้นอ่ะ -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 00:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12

อยู่เป็นเพื่อนเหรอ แน่ใจนะว่าไม่ให้อยู่เป็นป้า 555+

จากคุณ : All bread - [ 2 มี.ค. 51 00:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 13

ไม่จริงนะ เราอยู่

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 2 มี.ค. 51 00:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14

ตามพี่อาเซมาจากบ้านเรา

มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ชมที่เรือนจ้า

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 2 มี.ค. 51 00:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15

คู่คุณหญิงปองกับพี่บอนด์หวานซ้า...

เป็นกำลังใจให้บอลลูนสอบชิงทุนต่อเหมือนพี่หลิงได้

ที่สำคัญ แม่ชมสู้ๆ

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 2 มี.ค. 51 00:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16

สวัสดีจ้า แม่ชม
ป้าหนมปัง และคุณ ARSENE1970

ใกล้จบแล้วใช่ไหมคะ
รอที่จะเจอแม่ชมมานานแล้ว จะบอกว่า หนูติดตามมานานแล้วเน้อ
แต่ไม่ได้โพสเท่านั้นเองจ้า

ขอบคุณแม่ชมมากๆ นะคะ ที่แต่งมาให้อ่านได้ถูกใจจ้า ชอบทุกคนเลยจ้า โดยเฉพาะ คำแพง ดน น้ำ มังกร จ้า

แต่หนูคงอยู่เป็นเพื่อนไม่ได้นะคะ เพราะง่วงมากแล้วค่ะ

พรุ่งนี้จะมาตามอ่านค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ

จากคุณ : พรหมลิขิตมีจริง - [ 2 มี.ค. 51 00:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17

บอลลูนผละจากคนสองคนเดินไปซ้อมที่หลังโรงงิ้ว ซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย คนอย่างบอลลูนทำอะไรต้องมีความมุ่งมั่น

จวบจนร้องรอบที่ 17 ผ่านไป บอลลูนก็หยุดพักเหนื่อย แล้วก็มีมือมือหนึ่งยื่นน้ำอุ่นมาให้ตรงหน้า

บอลลูนหันมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ยิ้มให้ “ขอบคุณค่ะ”

ชายเดี่ยวยิ้มอย่างสดใสให้บอลลูน ดวงตาขี้เล่นที่เปล่งประกายสุกใสนั้นมองสบมา ทำให้สาวมั่นอย่างบอลลูนอดจะหวั่นไหวไม่ได้

เสียงชายเดี่ยวติดจะอ้อนเล็กๆ “ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ” ยังจะน้ำเสียงอ้อนๆ นั่นอีก บอลลูนฟังแล้วอดยิ้มไม่ได้ “คุณชายเดี่ยวพูดอย่างนี้นี่เอง สาวน้อยสาวใหญ่ถึงติดกันเกรียว”

“ติดทีไหนกัน ผมไม่เห็นจะมีใครติดผมสักคน หรือถึงมีผมก็คงไม่สนใจหรอก” ชายเดี่ยวยิ้มๆ

“ทำไมล่ะคะ”

“ก็ผมมีบอลลูนอยู่ทั้งคน จะไปสนใจใครได้ไง ขืนผมไปสนใจใครสิ บอลลูนไม่พ่นไฟใส่ผมจนเกรียมเลยหรอ”

“อ้าว อย่างนี้คุณชายก็ไม่ได้รักบอลลูนจริงน่ะสิ” บอลลูนบอกแล้วเชิดใส่ ชายเดี่ยวหัวเราะ คว้ามือบอลลูนมาจับไว้ “ทำไมจะรักไม่จริง ถึงคุณจะพ่นไฟใส่ผมสัก 7 ครั้ง หรือ 17 ครั้ง ผมก็ยังรักคุณอยู่ดี”

“เชอะ บอลลูนไม่พ่นไฟใส่คุณหรอก” บอลลูนเชิดหนักขึ้นไปอีก -*-

“ไม่พ่นไฟใส่ ก็พ่นความรักใส่ก็ได้ ผมไม่ถือ” ชายเดี่ยวว่ายิ้มๆ เอื้อมมือมาจับคางเชิดๆ ของบอลลูนแล้วสบดวงตาเรียวเล็กที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นคู่นั้น

ดวงตาคู่นั้นแม้จะมีความมุ่งมั่นอยู่เต็มเปี่ยม ชายเดี่ยวสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งที่ผสมผสานกับความมั่นใจ แต่ในอีกมุมหนึ่งของแววตา ชายเดี่ยวก็ยังเห็นความอ่อนหวานในความรักปรากฏอยู่

“เชิดมากระวังคอเคล็ดนะ”

“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ มันก็คอของบอลลูน”

ชายเดี่ยวฟังแล้วหัวเราะ ถามเบาๆ “คุณรู้ไหมผมรักคุณที่ตรงไหน” บอลลูนส่ายหน้าน้อยๆ เพราะชายเดี่ยวจับคางอยู่ ชายเดี่ยวจึงจับคางนั้นส่ายไปส่ายมาให้มากขึ้น ยิ้มเหมือนกำลังเล่นสนุก “ไม่รู้ใช่ไหม”

“เอ๊ะ คุณชายนี่ อย่าเล่นสิคะ” บอลลูนโวยวายขึ้นมาทันที

“นี่แหละ ที่ผมรักคุณ” ชายเดี่ยวหยุดส่ายคางบอลลูนแล้วตอบอย่างหนักแน่น จริงใจ มันมั่นคงเสียจนบอลลูนอึ้งไป มองสบตาเขาในระยะชิดใกล้ โดยที่มือของชายเดี่ยวยังอยู่ที่คางของบอลลูน

“ผมรักคุณที่คุณเป็นแบบนี้แหละ รักทุกอย่างที่เป็นคุณ คุณทำให้ชีวิตผมมีรสชาติ มีความสุขมากเลยนะ รู้ไหม” ชายเดี่ยวพูดแล้วยิ้มอ่อนโยน ผิดกับยิ้มขี้เล่นเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง แววตาของเขาก็หวานละมุนละไม เมื่อยามมองดวงหน้าของบอลลูน

“ขอบคุณมากนะครับ ที่เดินเข้ามาในชีวิตผม” ชายเดี่ยวพูดยิ้มๆ บอลลูนยิ้มตอบ ค่อยๆ พูดขึ้นมาช้าๆ “บอลลูนต้องขอบคุณคุณชายเดี่ยวมากกว่า ที่เดินเข้ามาในชีวิต ให้บอลลูนรู้จักความหมายของคำว่ารักอย่างแท้จริง ก่อนหน้านี้บอลลูนเคยคิดว่าตัวเองเก่ง เราเป็นคนเก่งเราไม่ต้องมีใครก็ได้ เราก็อยู่ได้ แต่จริงๆ แล้ว บอลลูนเหงา....

การที่เราได้ไปยืนโดดเด่นอยู่เพียงคนเดียวนั้นมันเหงาและว้าเหว่ บอลลูนทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างในการซ้อม เพื่อใคร เพื่อตัวเองก็คงใช่ แต่นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีใครเลย บอลลูนเคยคิด สุดท้ายแล้ว ตัวเองก็คงจะสำเร็จดังที่เราตั้งใจได้ แต่ว่า ในความสำเร็จนั้น ก็คงจะเป็นความสำเร็จที่เราต้องอยู่คนเดียว ไม่มีใครสักคนมาคอยให้กำลังใจและชื่นชมยินดีในความสำเร็จของเรา…

….บอลลูนถึงต้องขอบคุณชายเดี่ยว ที่ทำให้ข้างกายของบอลลูนไม่เหงาอีกต่อไป...”

ชายเดี่ยวเชยคางของบอลลูนเข้ามาใกล้ชิด แล้วพูดอย่างจริงใจ “ต่อแต่นี้ไป คุณจะไม่เหงาแล้วนะ เพราะคุณจะมีผมอยู่เคียงข้างตลอดไป” ชายเดี่ยวยิ้ม ขยับมาใกล้ ก่อนจะหยุดเมื่อเห็นแววตาประหม่าของบอลลูนฉายออกมา ชายเดี่ยวยิ้มขี้เล่น ก่อนจะปล่อยคางของบอลลูนให้เป็นอิสระ

“ผมจะไปช่วยลุ้นให้คุณสอบชิงทุนได้นะ และผมก็จะได้ไปเรียนต่อด้วย”

“ว่าไงนะคะ คุณชายจะไปเรียนต่อหรอ” บอลลูนถามขึ้นมาทันที ชายเดี่ยวพยักหน้า “ผมชักอยากจะไปเรียนต่อแล้วสิ อยากไปเรียนเป็นเพื่อนคุณน่ะ และผมก็จะได้ทำตามฝันของผมบ้าง คุณมุ่งมั่นได้ ผมก็มุ่งมั่นได้เหมือนกัน”

“ฝันของคุณชายคืออะไรคะ” บอลลูนถามยิ้มๆ

“ผมอยากเป็นนักเต้น ผมจะไปเรียนบริหารเพื่อช่วยงานท่านน้าแล้วก็จะเรียนเต้นควบคู่ไปด้วย ผมอยากจะเต้นบนเวทีเดียวกับที่บอลลูนเล่นงิ้ว” ชายเดี่ยวพูดจริงจัง บอลลูนอดยิ้มไม่ได้

“งิ้วที่ไหนเขาจะมีแดนเซอร์มาเต้นละคะ พี่ฮีโจก็เคยสมัครมาทีนึงแล้ว แต่พี่หลิงบอกว่าไม่ได้”

“มันก็ไม่แน่นะ มันอาจจะเป็นการผสมผสานที่ลงตัวก็ได้ เหมือนผมกับคุณไง” ชายเดี่ยวยิ้ม บอลลูนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “นั่นสิคะ คนขี้เล่นอย่างคุณชายมาเข้าคู่กับคนเจ้าระเบียบอย่างบอลลูนได้ยังไง แปลกดี”

“คงเป็นพรหมลิขิตละมั้ง ไม่ว่าเราจะเป็นยังไง แต่เราเข้าใจกัน แค่นี้ผมก็มีความสุขที่สุดแล้ว”ชายเดี่ยวว่า สบตาบอลลูนอย่างมีความหมาย มันเป็นความหมายที่หัวใจสองดวงรับรู้ร่วมกัน ทำสัญญาพันธไมตรีต่อกัน ไม่ว่าเรื่องราวต่อไปภายภาคหน้าจะเป็นอย่างไร แต่หัวใจของทั้งสองรู้ดี ว่าความเข้าใจกันนั้นจะไม่หายไป

ไม่สำคัญว่าเราแตกต่างกันแค่ไหน ไม่สำคัญเลย...

“อยู่กับผม ลองไม่พ่นไฟบ้างนะ” ชายเดี่ยวบอกยิ้มๆ แล้วฮัมเพลงออกมา “....ฉันไม่เคยเจอะใคร ไม่ขวาไม่ซ้ายไม่สมบูรณ์ไป ไม่มองแง่ร้ายหรือเอาแต่ใจ แต่มีอะไรไม่ธรรมดา....ฉันไม่เคยเจอใคร ไม่เร็วไม่ช้าไม่น้อยเกินไป แต่มีอะไรที่ดีกว่าใคร ลงตัวกับใจ...อยู่กันได้พอดี...”

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 01:02:57 ]

ความคิดเห็นที่ 18

ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะน้องพรหมฯ

ขอบคุณทุกคนที่อยู่เป็นเพื่อนนะคะ ถ้าคืนนี้ยาวละก็ ห้ามหนีไปนอนนะเออ -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 01:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19

ดีจังเพื่อน(แม่ชม)มากันเยอะดี เวลาแม่ชมมาต่อฟิคหวาน ๆ จะได้ช่วยฮิ้วกันดัง ๆ (แก้ง่วงนอน)...เหอ ๆ

จากคุณ : All bread - [ 2 มี.ค. 51 01:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20

*19 บอนด์น่าร๊ากกก

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 2 มี.ค. 51 01:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21

มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ชมด้วย

จะไม่หนีไปนอน แต่แม่ชมอย่าแอบไปหลับนะจ๊ะ

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 2 มี.ค. 51 01:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 22

พ่อบอนด์นี่ตาหวานจริง ๆ นะเนี่ย...แต่ชายเดี่ยวก็น่าร้ากกกกกกกกกกกก

จากคุณ : All bread - [ 2 มี.ค. 51 01:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 23

*22 ชายเดี่ยวตัดผมเป็นทรงนี้แล้วน่ารักขึ้นอีกเป็นกองเลยจ๊ะ

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 2 มี.ค. 51 01:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 24

แม่ชมจ๋า

หนูคิดถึงอัญชลี แม่ชมพาอัญชลีมาหน่อยน้า

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 2 มี.ค. 51 01:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 25

อยู่เป็นเพื่อนแม่ชมตลอดจ้ะ อาจจะหายไปจากการโพสต์บ้าง แต่ไม่ได้หายไปไหนนะจ๊ะ

รอหวานๆๆๆๆ อีกจ้ะ ^^

จากคุณ : hoyakus - [ 2 มี.ค. 51 01:28:49 ]

ความคิดเห็นที่ 26

#22 สมกับเป็นคุณชายจริง ๆ เลยเนอะ...
#24 ว่าแต่แม่อัญชลีเนี่ยสวยขนาดนี้ สงสัยขนมปังสังขยาจะขายดีเป็นเทน้ำเทท่าซ่ะละมั่งเนี่ย...งามแท้เชียว...

จากคุณ : แม่ชมหลับอีกป่าวหว่า... (All bread) - [ 2 มี.ค. 51 01:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 27

เฝ้าแม่ชมแต่ไปวนเวียนแถวโรงทอ
เจอภาพ"บานไม่รุ้โรยสีเขียวชมพู"
ประกอบเพลงไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ
เอามาให้ดูเล่นเล่น เย็นเย็นใจ#25

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 2 มี.ค. 51 01:43:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28

สงสัยจะต้องไปนอนเสียแล้วจ้ะแม่ชม และแฟนคลับแม่ชมทุกคน

เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้มีเรียนพิเศษแต่เช้า -*-

ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะทุกคน

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 2 มี.ค. 51 01:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29

บานไม่รู้โรยสีฟ้าเบิกบานรับลมร้อน มันเต้นพลิ้วไหวท้าทายแสงแดด เริงร่าเล่นลมเสียจนคนที่เฝ้าจับตามองดูอยู่อดยิ้มออกมาไม่ได้

หลิงหลิงจับจ้องดอกบานไม่รู้โรยนั้นอย่างใกล้ชิด กลีบละเอียดๆ เล็กๆ เป็นเส้นๆนั้นอัดแน่นขดตัวอยู่ในดอกเดียวกัน เออเนอะ ช่างกลมเกลียวกันเสียจริง หลิงหลิงคิด

ก่อนจะรู้สึกว่ามีใครอีกคนยื่นหน้ามามองบ้าง เสียงคนคนนั้นถามเบาๆ “ดูอะไรอยู่จ๊ะ”

หลิงหลิงหันไปมอง ก่อนจะยิ้มให้ชายทัน ดวงตาที่มองสบนั้นมีความรักอย่างลึกซึ้งที่สะสมมานานปี

“ดูดอกบานไม่รู้โรยสิคะ น่ารักไหม”

“ดอกบานไม่รู้โรยของเราก็ต้องน่ารักอยู่แล้ว” ชายทันตอบยิ้มๆ ก่อนจะนั่งพิงต้นไม้แล้วดึงหลิงหลิงให้นั่งพิงอกของตัวเองไว้ พลางโอบกอดคนข้างตัวไว้หลวมๆ ตามองไปข้างหน้าที่ขอบฟ้าไกล

“ไม่น่าเชื่อเนอะ ว่าบานไม่รู้โรยสีนี้จะมีในโลก”

“มีอะไรไม่น่าเชื่อในโลกนี้ตั้งหลายอย่างนี่คะ” หลิงหลิงหันมาตอบ สุขใจและอบอุ่นใจเหลือเกินที่ได้อยู่เคียงข้างกัน

“นั่นสินะ อย่างเรื่องของเรา” ชายทันคิด “แล้วก็เรื่องที่เราได้เล่นงิ้วด้วยกันอีก มันคือความฝันของผมเลยนะ หลิงรู้ไหม”

“รู้สิคะ รู้ดี เพราะว่ามันก็เป็นความฝันของหลิงเหมือนกัน” หลิงหลิงตอบทันที ความรู้สึกเต็มตื้นขึ้นมาในหัวใจจนน้ำตาซึม “สิ่งที่ผ่านมา หลิงจำได้ทุกบททุกตอน ทั้งความขมขื่นที่สุด และความสุขอย่างที่สุด มันเป็นสิ่งที่หลิงไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น และไม่รู้ว่านานแค่ไหนถึงจะลืมมันได้”

“ผมก็คงจะไม่ลืมเหมือนกัน เพราะถ้าวันนั้นผมไม่ทำอะไรสักอย่าง ผมคงจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ”

“ไม่แน่หรอกนะคะ ชีวิตของคุณชายอาจจะเป็นระเบียบเรียบร้อยดีเหมือนที่ควรจะเป็น”

“ไม่หรอก” ชายทันส่ายหน้าช้าๆ “ผมรู้ดี ว่าชีวิตของผมต่อจากนั้นจะไม่มีความสุขได้เลย ถ้าไม่มีหลิงเคียงข้าง”

ชายทันหันมามองคนในอ้อนแขน “หลิงต้องเสียใจเพราะผมมามาก ผมเจ็บปวดมากนะที่รู้ว่าหลิงต้องเสียใจเพราะผมขนาดไหน ผมรักหลิงแต่ผมปกป้องหลิงไม่ได้ ผมก็เป็นแค่คนแย่ๆ คนหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้ดีวิเศษวิโสเหมือนที่ใครๆ คิดเลย”

หลิงหลิงได้ฟังน้ำเสียงเศร้าๆ นั่นแล้วอดจะพูดไมได้ “อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ หลิงเข้าใจในความกดดันของคุณชาย คุณชายมีหน้าที่จะต้องทำนี่คะ ถ้าเป็นหลิง หลิงก็คงไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน”

ชายทันสบดวงตาคู่นั้น ดวงตาคู่นี้เขาคุ้นเคย ดวงตาที่มีแต่ความจริงใจและความรู้สึกอันลึกซึ้งเต็มเปี่ยมอยู่ในนั้น มันทำให้เขาเต็มตื้นในหัวใจ จนต้องก้มลงจูบที่หน้าผากหลิงหลิงเบาๆ

“ขอบคุณมากนะครับ สำหรับหัวใจของหลิงที่ให้ผม มันมีค่ามากจนผมรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนโชคดีที่สุดในโลก”

รอยจูบที่แผ่วเบา อ่อนหวานและอ่อนโยนทำให้หลิงหลิงนิ่งอึ้งไป ยิ่งถ้อยคำของเขาอีกล่ะ ถ้อยคำของเขามันช่างแฝงไปด้วยความรู้สึกอันลึกซึ้ง เป็นความรู้สึกที่หัวใจหลิงหลิงรู้ดี เพราะมันก็เต็มเปี่ยมอยู่ในหัวใจของหลิงหลิงเช่นกัน

“ไม่ว่ากี่เดือนกี่ปีผ่านไป ไม่ว่าเราจะอยู่ห่างกันแค่ไหน มีความจริงอย่างหนึ่งก็คือว่า ผมไม่เคยลืมหลิงเลย และไม่เคย...เลิกรักคุณเลย”

“หลิงก็เหมือนกัน แม้ว่าจะพยายามผลักคุณออก พยายามจะเกลียดคุณ แต่หลิงไม่เคยทำได้ ไม่เคยเลยสักครั้ง สิ่งที่ทำได้คือการแสดงออกที่ไม่เคยตรงกับใจ...หัวใจหลิงไม่เคยยอมลืมคุณสักที”

ชายทันกระชับอ้อมแขนนั้นแน่นเข้า ทั้งคู่นิ่งกันไป เงียบเพื่อให้หัวใจได้ถ่ายทอดความรักอันลึกซึ้งต่อกัน ความรักที่ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหน กี่เดือนกี่ปี ความรักนั้นก็ยังคงอยู่ไม่ได้หายไปไหน มันฝังรากลึกอยู่ในหัวใจสองดวง ทั้งพันผูกอย่างแน่นหนาจนยากจะถอดถอนได้

ชายทันเปรยออกมา “เราจะมาสร้างฝันกันนะหลิง” มองหน้าหลิงหลิงแล้วถาม "ฝันของหลิงคืออะไร"

“ฝันของหลิงก็คือ จะสร้างงิ้วให้เป็นงิ้วโอเปร่าที่ยิ่งใหญ่ แปลกใหม่ไม่เหมือนใคร ได้เป็นหน้าเป็นตาของชาวดอยทุย ให้ทุกคนได้ภูมิใจกับหลิงบ้าง”

“ทุกคนเขาภูมิใจกับหลิงมาตั้งนานแล้ว ใครๆ เขาก็อยากดูงิ้วโอเปร่าของหลิงทั้งนั้น แต่ผมไม่อยากดูหรอกนะ”

“อ้าว ทำไมละคะ”

“ก็ผมอยากเล่นมากกว่าน่ะสิ ผมอยากเล่นงิ้วกับหลิงอีกน่ะ ได้ไหม” ชายทันพูดยิ้มๆ หลิงหลิงเองก็ยิ้ม ก่อนจะว่า “ก็คงจะได้ละมั้งคะ แต่ว่าคุณชายอาจจะไม่ได้เล่นบทพระเอกแล้วนะ เพราะว่าบอนด์น่ะ เขามีชื่อเสียงมาก ถ้ากลับจากโชว์ที่อเมริกาเมื่อไหร่ เขาก็ยึดตำแหน่งพระเอกถาวร”

“แล้วจะเหลือบทอะไรให้ผมได้บ้างล่ะ” ชายทันโอดครวญ แต่หลิงหลิงอมยิ้ม “เหลือบทตลกนะค่ะ คุณชายจะเล่นไหม”

“นั่นละ ความไฝ่ฝันของผมเลย” ชายทันว่าแล้วหัวเราะ “ผมจำได้ เคยแอบไปเล่นบทตลกบนเวทีของหลิง หลิงไล่ผมลงไปเลยน่ะ จำได้ไหม”

“จำได้สิคะ หลิงตกใจมากรู้ไหมที่คุณชายมาอยู่ที่โรงงิ้ว”

“ผมมักจะพาตัวเองไปอยู่ที่โรงงิ้วบ่อยๆ ผมเอ็นดูบอลลูนเหมือนน้องสาว อยากให้เค้าได้ทุนไปเรียนเหมือนคุณ และผมก็อยากมาหาคุณ แต่คุณไม่เข้าใจผมเลย”

“แน่ละสิคะ หลิงจะเข้าใจคุณได้ไง ก็ตอนนั้นหลิงคิดว่าคุณมาจีบบอลลูน”

“หึงผมหรอ” ชายทันถามยิ้มๆ หลิงหลิงนิ่งไป ก่อนจะว่า “ไม่ใช่สักหน่อย หลิงกลัวว่าคุณจะทำให้บอลลูนไม่มีสมาธิกับการซ้อมเล่นงิ้วต่างหาก”

“โธ่ ผมนึกว่าหึงผมซะอีก ผมอุตส่าห์คิดถึงหลิง จนต้องโทรไปหา แต่หลิงก็ไม่รับ”

หลิงหลิงค้อนให้ “หลิงจะรับได้ยังไงล่ะคะ”

ชายทันมองท่าค้อนของหลิงหลิงแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ที่เขาพยายามเหลือเกินที่จะหาเหตุไปที่โรงงิ้วนั่น เขาก็รู้อยู่แก่ใจดี ว่าใจจริง แล้วเขาไปที่นั่นเพื่ออะไร

เขาไปที่นั่น เพราะว่าหัวใจของเขาอยู่ที่นั่นนั่นเอง

ชายทันคิดแล้วถอนหายใจอย่างมีความสุขเมื่อถึงเวลานี้ เวลาที่เราสองคนอยู่เคียงข้างกันอย่างนี้ และหัวใจสองดวงได้ใกล้กันอย่างที่เคยเป็น มันจะมีอะไรสุขใจไปมากกว่านี้เล่า

....ร้ไหมรักของเธอนั้นคือคำตอบ ทำให้คนอย่างฉันได้พบความหมาย รักที่ฉันสัมผัส รับรู้ได้ด้วยใจ เธอยังคงมีหัวใจ ที่แท้จริง...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 02:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 30

ยังมีใครอยู่อีกเปล่าจ๊ะ ไปนอนกันเถอะ ง่วงแล้วอ่ะ -*- ยังไม่จบนะจ๊ะ ยังไงแวะมาทักทายกันบ้างนะจ๊ะ อย่าให้ชั้นเหงาต้องออกมาพูดคนเดียวเป็นคนบ้าแบบกระทู้ที่แล้วอีกเน้อ (แต่มีแม่หนมปังแอบฟังอยู่ 555)

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 02:08:11 ]

ความคิดเห็นที่ 31

ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz เออ...ชั้นกำลังฝันอยู่รึเปล่าเนี่ย...เหอ ๆ

จากคุณ : ฮิ้วดัง ๆ ตาจะได้สว่าง 555+ (All bread) - [ 2 มี.ค. 51 02:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 32

ฝันดีจ้า แม่ชม
ลาแม่หนมปังด้วย
ทุกทุกคนด้วยน้า bye

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 2 มี.ค. 51 02:12:50 ]

ความคิดเห็นที่ 33

#30 แม่ชมแปลด้วยดิ "ไปนอนกันเถอะ ง่วงแล้วอ่ะ..." นี่หมายความว่าให้ทุกคนไปนอนได้แล้ว ไม่มีต่อแล้วใช่มั้ย...

แล้วไอ้ที่บอกว่า "ยังไม่จบนะจ๊ะ ยังไงแวะมาทักทายกันบ้างนะจ๊ะ..." นี่หมายความว่ายังมีต่อรึเปล่า...

เออ...แบบ แบบว่า งงส์อ่ะ ยิ่งง่วงส์ อยู่ด้วย...เหอ ๆ

จากคุณ : เอาไงแน่(ฟร่ะ)...ทำตัวไม่ถูกกก (All bread) - [ 2 มี.ค. 51 02:15:04 ]

ความคิดเห็นที่ 34

น่าจะแปลว่า คืนนี้หมดแล้ว แต่ว่าเรื่องราวยังไม่จบหรือเปล่าจ๊ะ
ทักทายกันตามประสานะจ๊ะ ไม่ค่อยได้มาสนทนากับแม่ชมเท่าไหร่ แต่ยังติดตามเสมอนะ

จากคุณ : Peper_Old - [ 2 มี.ค. 51 02:31:27 ]

ความคิดเห็นที่ 35

เข้ามาแอบฟังแม่หนมปังกะแม่ชมคุยกัน

แอบเห็นพี่อาร์เซมาปล่อยดอกบานไม่รู้โรยสีชมพูเขียวจากโรงทอด้วยอ่ะ

ไปแวะแล้วไม่ทักกันเลยนะคะ ^_^

ว่าแต่แม่ชมยังลงต่อมั้ยจ๊ะ จะอยู่เป็นเพื่อนแม่ชมจ้ะ

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 2 มี.ค. 51 02:34:56 ]

ความคิดเห็นที่ 36

หวัดดีจ้าแม่เปที่มาช่วยเป็นล่ามแปลข้อความแม่ชม...
หลัง ๆ ชั้นก็ไม่ค่อยได้ทักทายแม่ชมหรอกนะ คืนนี้เผอิญเจอกัน เลยโดนกักตัวให้อยู่เป็นเพื่อน...
ตกลงแม่ชมให้ไปนอนได้แล้วใช่มั้ย ชั้นจะได้ลา...เหอ ๆ

ไปนอนล่ะนะแม่ชม...

จากคุณ : แล้วจะมาตามอ่านวันพรุ่งนี้นะ.. (All bread) - [ 2 มี.ค. 51 02:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 37

อ้าว...ดีเลยคุณอุบาสิกามาแอบฟัง งั้นโมเมแปะมือให้อยู่เป็นเพื่อนแม่ชมต่อเลยแล้วกันนะจ้ะ...เหอ ๆ

จากคุณ : ไปนอนจริง ๆ แล้วจ้ะ...บาย (All bread) - [ 2 มี.ค. 51 02:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 38

ชั้นมือไม้สั่นแล้วจ้า ง่วงแล้วจริงๆ ชวนไปนอนกันอ่ะ -*- ที่มันยังไม่จบจะมาต่อพรุ่งนี้จ้ะ ถ้าผ่านไปผ่านมาเจอก็ทักทายกันบ้าง-*- 555

เออ ชั้นสื่อสารอะไรผิดพลาดไปเนี่ย ป้าหนมปังอ่ะ -*-

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 02:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 39

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzz

จากคุณ : ละเมอมาตอบแม่ชม 555+ (All bread) - [ 2 มี.ค. 51 02:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 40

โอเชจ้ะ นี่ก็ดึกดื่นจนจะเช้าแล้ว

แม่ชมไปพักผ่อนเถอะจ้ะ พรุ่งนี้ค่อยมาต่อก็ได้นะ

ดีจ้ะ จะได้จบช้า ๆ หน่อย อิอิ

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 2 มี.ค. 51 02:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 41

มาลงชื่อว่าไม่ได้แอบหนีแม่ชมไปนอนค่ะ
ตกลงวันนี้ไม่ต่อแล้ว งั้นขอลาไปนอนแล้วนะคะ

ราตรีสวัสดิ์ แม่ชมและทุกๆคนค่ะ

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 2 มี.ค. 51 02:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 42

อ่านดอกบานไม่รู้โรยสีฟ้าแล้ว ...เฮ้อออ อยากให้ต่อไปยาวๆ อีกหน่อยจังจ้ะ ความสุข...ขออยู่กับมันให้นานอีกนิดนึงนะ ^^

พรุ่งนี้มารอต่อเหมือนเคยนะจ๊ะ
ราตรีสวัสดิ์ ..ฝันดีจ้ะแม่ชม

จากคุณ : hoyakus - [ 2 มี.ค. 51 03:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 43

ไปนอนกันหมดแล้วเหรอ

ราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 2 มี.ค. 51 03:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 44

มาต่อเร็วๆนะคะแม่ชม
อยากอ่านตอนจบจะแย่

จากคุณ : tidtee-genius - [ 2 มี.ค. 51 09:17:12 ]

ความคิดเห็นที่ 45

ตามแม่ชมมาสูบความหวานค่ะ

จากคุณ : ps_37 - [ 2 มี.ค. 51 09:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 46

ตาร้อนนนนนนนฉ่าาาา

555+

มาต่อไวๆ นะจ้ะแม่ชมมมมมม

จากคุณ : moonshine19 - [ 2 มี.ค. 51 11:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 47

^______________________^

มาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้แม่ชมมค่า

จากคุณ : หนูน้ำใส๊ใส - [ 2 มี.ค. 51 11:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 48

มนที่สุด ก้อลงเอยกานหมด
เหลือแต่พ่อดนตรีนี่เอง...ขอให้สมหวังนะจ๊ะ

รออ่านผลงานแม่ชมจ้า

จากคุณ : jejeejajar - [ 2 มี.ค. 51 13:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 49

ใกล้จบแล้วสินะ ไม่น่าเชื่อเลย ฟิคข้ามปี 555+

ยังเอาใจช่วยแม่ชมเรื่อยๆเลยนะ ^^

หวานมากทุกๆคู่เลยชอบบบบบบบบ

จากคุณ : osmile - [ 2 มี.ค. 51 16:21:46 ]

ความคิดเห็นที่ 50

หวัดดีจ๊ะแม่ชม

ขอบคุณมานะจ๊ะสำหรับความบันเทิงชั้นดีที่แม่ชม สู้หาเวลาว่างอันน้อยนิดมาจัดสรรค์ให้ ชอบมากจ้า
ตามอ่าน ตาเกือบแฉะละ เยี่ยมมากกับความรักหลายรูปแบบหลากรสชาดแต่ก็หวานชวนติดตามทุกคู่

มังกร-คำแพง นี่ก็น่าร๊ากกกกกก

ถูกใจสุดก็คู่ พ่อดน - แม่น้ำ เป็นความรักแบบอดทน รอคอยพิสูจน์จิตใจดี
แอบชอบกับความหวานแบบ ยากๆ ยั้งๆ ชั่งใจ แต่เก็บความซาบซึ้งไว้ข้างใน
เป็นความลึกลับ ลึกซึ้ง ยากหยั่งถึงของจิตใจ ที่เป็นมนต์เสน่ห์เฉพาะตัวจริงๆ
สรุป สนุกจ๊ะแม่ชมจ๋า นี่เกือบจบแล้วใช่ไหมจ๊ะ

ฝากแม่น้ำมาเป็นกำลังใจให้แม่ชมนะจ๊ะ

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 2 มี.ค. 51 17:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 51

อ๋อ..ลืมไป กำลังใจแม่ชมต้องนี่เลย...ชงัดนัก

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 2 มี.ค. 51 17:12:24 ]

ความคิดเห็นที่ 52

อ้าว...ผิดรูป ขอโทษจ๊ะแม่ชม...ไม่ได้ตั้งใจจริงจิ๊งงงง

นี่มาแล้ว มาแล้ว กำลังใจแม่ชม.. พ่อดน..คนดีของแม่ชม ( ชั้นด้วย )

อย่างน่ารักเลย

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 2 มี.ค. 51 17:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 53

ถามอีกนิด แม่ชมจ๊ะ ว่าแต่ว่า

แม่น้ำที่น่ารักของชั้นนี่จะไปแล้วไปลับ หรือเปล่าจ๊ะ แอบอยากรู้จ๊ะ
แต่ไม่ว่าจะจบอย่างไร ก็ถูกใจแน่นอน อิ อิ

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 2 มี.ค. 51 17:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 54

เนื่องจากเมื่อคอนฯ 3 ลิง พ่อดนกับเพื่อนๆ เล่นคอนฯ ด้วยกัน
แม่น้ำน่ารักมากไปอวยพรวันเกิดให้แม่คำแพง
เลยได้รูปน่ารัก น่ารักของแม่น้ำมาฝาก

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 2 มี.ค. 51 17:36:50 ]

ความคิดเห็นที่ 55

พ่อดน...ต๊กกะใจ

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 2 มี.ค. 51 17:40:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56

ผองเพื่อน แห่งบ้าน ดอยทุย เล่นคอนฯร่วมกัน

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 2 มี.ค. 51 17:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 57

ที่มาทีเดียวหลายความเห็นนี่ก้เพราะคิดถึงแม่ชม.......จ๊ะ
หวังว่าคงสบายดี งานไม่หนักมากเกินไป
ว่างๆเมื่อไหร่ก็แวะเข้ามาอัพนะจ๊ะ ไม่ได้เร่งแต่อย่างใด

ดอกไม้งามๆสำหรับทู้นี้

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 2 มี.ค. 51 17:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 58

สวัสดีค่ะแม่ชมชอบมาดึกๆจัง
เราก็คอยมาตามอ่านแบบรวดเดียวจบตามหลัง
ตอนนี้หวานมากๆเลยจ๊ะ อ่านไปยิ้มไปเลย
คืนนี้มาต่ออีกนะจ๊ะ

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 2 มี.ค. 51 18:04:10 ]

ความคิดเห็นที่ 59

มาติดตามชมแม่ชมจ้า

จากคุณ : aprilfullday - [ 2 มี.ค. 51 21:37:12 ]

ความคิดเห็นที่ 60

การี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

"อยู่กับผม ลองไม่พ่นไฟบ้างนะ” ชายเดี่ยวบอกยิ้มๆ แล้วฮัมเพลงออกมา “....ฉันไม่เคยเจอะใคร ไม่ขวาไม่ซ้ายไม่สมบูรณ์ไป ไม่มองแง่ร้ายหรือเอาแต่ใจ แต่มีอะไรไม่ธรรมดา....ฉันไม่เคยเจอใคร ไม่เร็วไม่ช้าไม่น้อยเกินไป แต่มีอะไรที่ดีกว่าใคร ลงตัวกับใจ...อยู่กันได้พอดี...”

น่ารักง่า เปนลมมมมม

ช่วงนี้ยุ่งไม่ค่อยได้ติดตามแบบสดๆ เลย
แต่ก็ตามอ่านตลอดนะจ๊ะแม่ชม ^^

เอาพี่ผู้ใหญ่มาฝากด้วยอ่ะ อิอิ

จากคุณ : [Zonic] - [ 2 มี.ค. 51 23:01:49 ]

ความคิดเห็นที่ 61

โอย พี่ผู้ใหญ่ -*- หล่อมาก (เพ้อไปแล้ว 5555)

มาแล้วจ้า สวัสดีทุกท่านเหมือนเคย มาอ่านกันทีละนิดทีละหน่อยต่อ
แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 51 23:27:39

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 23:25:27 ]

ความคิดเห็นที่ 62

ท้องฟ้ากว้าง ในวันที่แดดจ้า สว่างไสว มีชีวิตชีวา ดวงอาทิตย์ส่องแสงเต็มที่ แต่ถึงกระนั้นสายลมที่พัดเอื่อยๆ ก็ช่วยทำให้บรรยากาศไม่ร้อนมากนัก

ท่ามกลางความกว้างขวางของฟาร์ม “ลูกหมูปุย” คือทุ่งหญ้าและขุนเขา วันนี้ดูสดชื่นและร่าเริงกว่าที่เคย

เสียงหวานๆ ของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นมา “เอ้า ลูกหมูปุย พร้อม...หนึ่ง สอง สาม”

ลูกหมูปุยทั้ง 18 ตัวเดินเรียงกันออกมาเป็นแถวอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะหยุดเป็นแถวหน้ากระดานและส่งเสียง อู๊ดๆ เป็นการทักทาย

จากนั้นเป็นการแสดงการเต้นระบำของลูกหมูปุย โดยลูกหมูปุยทั้ง 18 ตัวต่างพากันยักย้ายส่ายสะโพกประกอบเพลง “เชฟบ๊ะ”

จวบจนการแสดงประกอบเพลงสิ้นสุดลง ลูกหมูก็เดินเรียงแถวกันออกไป ท่ามกลางเสียงปรบมือของคนดู

ซึ่งก็คือต้นนั่นเอง

ต้นเดินเข้ามาหานุ่นที่กำลังมองลูกหมูปุยทั้ง 18 ตัวด้วยความปลื้ม พลางบอกว่า “ลูกหมูปุยเก่งจังเลยนะ ไม่น่าเชื่อว่าจะเต้นได้ขนาดนี้”

“แน่นอน ก็นุ่นเป็นคนฝึกให้น้องหมูปุยกับมือนี่นา” นุ่นยิ้มรับ “อีกหน่อยนะ น้องหมูปุยจะเก่งมากกว่านี้อีก” นุ่นอวดพร้อมกับสะบัดปลายผมสลวยให้เล่นลม

“ต้นเชื่อ ว่านุ่นทำได้” ต้นว่ายิ้มๆ แล้วชวนนุ่นไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นหูกวาง

ทั้งสองนั่งลงข้างกันเงียบๆ ซึมซับบรรยากาศแห่งความสุขโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกัน คำพูดบางครั้งมันก็ไม่จำเป็นเลย ในบางเวลา ความรู้สึกที่สื่อสารกันด้วยหัวใจดูจะมีความหมายมากกว่า

เป็นนานก่อนที่ต้นจะเอื้อมมือมาปัดปอยผมน้อยๆ ที่ปลิวมารกหน้าตานั่นแล้วนำไปทัดหูไว้เบาๆ ก่อนจะมองสบตานุ่นยิ้มๆ “เหนื่อยไหมวันนี้”

นุ่นส่ายหน้า ยิ้มตอบต้นอย่างสดใส “ไม่เคยเหนื่อยเลยสักวัน ก็นี่มันเป็นความฝันของนุ่นนี่ นุ่นจะต้องฝึกน้องหมูปุยให้แสดงอะไรได้เก่งๆ ต่อไปจะได้เปิดคณะละครสัตว์ที่ฟาร์ม แล้วน้องหมูก็จะได้ไม่ต้องถูกจับไปโรงเชือดอีก”

“นี่เองใช่ไหม ที่ทำให้นุ่นอยากไปศึกษาสวนสนุกที่วังของชายเดี่ยว”

“ก็ใช่น่ะสิ แต่ไม่รู้บางคนจะเข้าใจผิดหรือเปล่า” นุ่นพูดแล้วค้อนให้ ต้นหัวเราะ “ก็ตอนนั้นเห็นนุ่นอี๋อ๋อกับชายเดี่ยวมันทนไม่ได้นี่นา”

นุ่นหันมามองต้นตาเขียว “เดี๋ยวเถอะต้น ใครเขาไปอี๋อ๋อกัน พูดดีๆ นะ”

“โธ่ ก็ตอนนั้นความหึงมันบังตา เห็นอะไรมันก็ขวางหูขวางตาไปหมด ก็นุ่นอยากมากับชายเดี่ยวทำไมล่ะ”

“เชอะ พูดอย่างกับว่าตัวเองไม่ได้มากับหนูแมวอย่างนั้นแหละ” นุ่นค้อนให้อีกวง ต้นหัวเราะ ดวงตาสดใสคู่นั้นมองนุ่นด้วยความลึกซึ้ง “ตอนนั้นมันผิดฝาผิดตัว แต่ตอนที่เราไปติดอยู่เขาวงกต มันไม่ผิดแล้วนี่นา”

“ฮึ ถ้าต้นไม่ตามหนูแมวมา ก็คงไม่เจอกันหรอก” นุ่นบอกเมินๆ

“แน่ะ พูดอย่างนี้แสดงว่านุ่นก็หึงต้นเหมือนกันใช่ไหม” ต้นถามยิ้มๆ นุ่นหันมามองหน้าต้น เจอสายตาหวานเชื่อมเข้าไป นุ่นก็เกิดเขินขึ้นมา รีบโวยวายแก้เขิน

“บ้าหรอ ใครเขาจะไปหึงต้น ตอนนั้นน่ะ ต้นประชดประชันนุ่นจะตาย พูดจาอะไรก็ไม่เคยเข้าใจ ไม่เข้าหูกันเลย เจอกันแต่ละทีก็มีแต่ทะเลาะกัน”

ต้นฟังนุ่นพูดแล้วชะงักไป ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือมาเชยคางนุ่นให้มองสบดวงตาของตน ความมั่นคงจริงใจที่ฉายชัดอยู่ในแววตาคู่นั้นทำให้นุ่นไม่อาจขัดขืน มองสบดวงตาของเขาด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกัน

“นุ่นก็รู้ว่าเพราะอะไรเราถึงต้องทะเลาะกัน ประชดประชันกัน พูดจากันไม่เคยเข้าหู เราจะพูดดีกันได้ยังไง ก็ในตอนนั้น เรารักกันไม่ได้นี่ เราพูดกันไม่ได้ แต่เราก็ไม่สามารถจะห่างกันได้ ต้นรักนุ่นไม่ได้ในขณะเดียวกันที่ต้นก็ลืมนุ่นไม่ได้เช่นกัน มันจะมีวิธีอะไรอีกล่ะ ที่จะทำให้เราได้เกี่ยวข้องกันได้บ้าง นอกจากการทะเลาะกันเพียงเพื่อที่ว่า ต้นจะได้อยู่ในสายตาของนุ่นบ้าง อยู่ในความคิดและหัวใจของนุ่นบ้าง”

ความรักอันลึกซึ้งฉายอยู่ในแววตาของต้น เขานิ่งไปเพื่อมองดวงหน้าของคนที่ชิดใกล้ ดวงตาคู่นั้น มองสบกลับมาด้วยความอ่อนหวาน มันทำให้เขาอดใจไม่ไหว มือที่เชยคางอยู่เลื่อนไปลูบไล้ที่แก้มเบาๆ หัวใจหวั่นไหว สะท้านสะเทือนด้วยอารมณ์และความรู้สึกมากมายที่ประดังประเดเข้ามา

นุ่นนั้นเล่า ความรู้สึกตอนนี้ก็สับสนวุ่นวายไม่แพ้กัน ดวงตาที่มองมาเหมือนจะกลืนกินไปทั้งตัวนั้นทำให้หัวใจของนุ่นอ่อนยวบ ดวงตาของต้นสื่อความหมายลึกซึ้งและรุนแรง มันเรียกร้องระคนอ่อนหวานจนทำให้นุ่นหัวใจสั่นไหว ยิ่งปลายนิ้วที่เขาลูบไล้แก้มแผ่วๆ นั้นอีกเล่า มันซึ้งซาบเข้าไปถึงหัวใจของนุ่น ราวกับไฟร้อนที่แผดเผาและราวกับลมพัดเย็นฉ่ำ สลับประสาน สอดแทรกความรู้สึกอยู่ในนั้น ทำให้นุ่นร้อนหนาว รู้สึกรู้สมไปกับสัมผัสนั้นจนต้องนิ่งอึ้งไปอย่างทำอะไรไม่ถูก

“ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ว่าจะต้องทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน ไม่ชอบหน้ากัน แต่ความเป็นจริงในหัวใจต้นก็คือ ไม่เคยเลยสักวันที่ต้นจะไม่รักนุ่น”

ต้นยังคงลูบไล้แก้มนั้นอย่างเบามือ ความรู้สึกที่ส่งมาทางปลายนิ้วสัมผัสกับแก้มของนุ่นช่าง มีอิทธิพลกับความรู้สึกของนุ่นเหลือเกิน

“เอามือออกได้แล้วต้น” นุ่นค่อยๆ รวบรวมกำลังใจพูดออกมา

“ทำไมต้องเอาออกด้วยล่ะ นุ่นแก้มนุ่มจังเลย” ต้นพูดยิ้มๆ และเพียงแค่คำพูดนั้นก็ทำให้นุ่นเขินอายได้ น่าแปลกจริง คนกล้าอย่างนุ่นไม่น่าจะเขินอะไรได้ง่ายๆ

มีใครเคยบอกไว้ว่า...คนเราจะประหม่าก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่รัก แม้จะเป็นคนกล้าสักเพียงใดก็ตาม

“ก็ต้องเอาออกสิ ไม่งั้นต้นจะโดนลูกกระสุนของพ่อกำนัน” นุ่นรีบรวบรวมสติกลับคืนมา พูดออกมาอย่างท้าทาย

“เรื่องอะไรพ่อกำนันจะมายิงต้น ต้นรักนุ่นด้วยความจริงใจ รักที่สุดในชีวิตเลยรู้ไหม” ต้นพูดอย่างจริงจัง มือที่ลูบไล้แก้มของนุ่นนั้นเลื่อนเข้ามากระชับมือนุ่นไว้ทั้งสองข้าง “ต้นรักนุ่นนะ ไม่รู้ว่าบอกไปกี่ครั้งแล้ว แต่ก็ยังยินดีที่จะบอกอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนตลอดชีวิต” ต้นหยุดนิดหนึ่ง มองสบตาแล้วบอกเบาๆ “ไม่ทราบว่า นุ่นจะยินดีรับฟังต้นบอกรักอย่างนี้ไปตลอดชีวิตหรือเปล่า”

นุ่นยิ้ม มองสบตาต้นแล้วพูดออกมาอย่างอ่อนหวาน “ยินดีและเป็นเกียรติมากค่ะ ที่จะได้ฟังคำนี้ไปจนตลอดชีวิต”

ต้นฟังแล้วยิ้มอย่างปลื้มเปรม กระชับมือนุ่นเอาไว้แน่น ความสุขที่เกิดขึ้นเหมือนลอยวนอยู่ในอากาศ ทั้งซาบซึ้ง ดื่มด่ำและหอมหวาน

ความรักที่แท้จริงที่ต้องผ่านอุปสรรคต่างๆ มามากมาย ต่อเมื่อก้าวล่วงผ่านมาแล้ว ความสุขที่รับก็มักจะหอมหวานจนยากจะลืมเลือน

“นุ่นจะค่อยๆ สร้างสวนสนุกให้มีการแสดงของสัตว์หลายชนิดในฟาร์ม แค่คิดก็มีความสุขแล้วนะ” ดวงตาที่เป็นประกายสดใสของนุ่นทำให้ต้นอดยิ้มไม่ได้ “ต้นก็จะเป็นนักกฎหมายและเป็นนักมวยไปพร้อมๆกัน ขึ้นอยู่กับว่า แม่จะให้ต้นขึ้นชกหรือเปล่า” พูดมาถึงตรงนี้แล้วต้นก็ยิ้ม “ตอนนี้แม่เข้าใจต้นมากที่สุดเลย แม่ให้ต้นไปเล่นดนตรีในวงของดนได้ด้วย เราก็จะได้ร้องเพลงด้วยกันอีกนะนุ่น”

“ร้องเพลงด้วยกัน เหมือนที่เคยร้องใช่ไหม...i do…” นุ่นยิ้ม ต้นพยักหน้า “ใช่ ร้องเพลงด้วยกัน และอยู่เคียงข้างกันตลอดไป...”

...อยู่เคียงข้างกัน เป็นคู่กันอย่างนี้ ตลอดไป...

....ฉันเป็นของของเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ ไม่ว่าครั้งไหน ไม่ว่าชาติไหน...ฉันเป็นของของเธอ ถูกสร้างเอาไว้เพื่อเธอ ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉัน...ตลอดไป

จากคุณ : ชมเช้า - [ 2 มี.ค. 51 23:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 63

ฮิ้วววววววววววววววววววววววววZZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzz

จากคุณ : รอจนหลับแล้วววววว (All bread) - [ 3 มี.ค. 51 00:36:50 ]

ความคิดเห็นที่ 64

กรี๊ด ต้น-นุ่น ขอบคุณค่ะแม่ชมทีเอาต้น-นุ่นมาส่ง
นึกว่าจะไม่มีแล้วนะ ฉากหวานๆ อย่างงี้

แล้ววันนี้จะมาต่ออีกมั๊ยเนี่ย หรือว่าแอบไปหลับแล้ว

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 3 มี.ค. 51 00:44:09 ]

ความคิดเห็นที่ 65

แม่ชมจ๋า ชั้นไปคอน Idol มา เอารูปมาฝาก(อีกแล้น)
เหอ เหอ พูดราวกับว่าถ่ายมาเอง(เครดิตตามรูปนะจ๊ะ)

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 3 มี.ค. 51 00:46:06 ]

ความคิดเห็นที่ 66

“ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ว่าจะต้องทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน ไม่ชอบหน้ากัน แต่ความเป็นจริงในหัวใจต้นก็คือ ไม่เคยเลยสักวันที่ต้นจะไม่รักนุ่น”

ซึ้งกะประโยคนี้มากที่สุดเลย Y_Y ...ขอบคุณแม่ชมจ้ะ

จากคุณ : hoyakus - [ 3 มี.ค. 51 03:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 67

ช่วงเวลาต่อไปนี้ พูดอะไรไม่ออกนอกจากคำว่า

ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว

จากคุณ : แฟนคลับ...แม่ชม (nong_PAB) - [ 3 มี.ค. 51 09:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 68

เข้ามากรี๊ดดดด กะต้นนุ่น ได้อีกค่ะแม่ชม ^^

จากคุณ : osmile - [ 3 มี.ค. 51 10:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 69

เข้ามาลงชื่อว่ายังอ่านอยู่นะคะแม่ชม

ยิ่งใกล้จบ ยิ่งหวานหยดกันทุกคู่เลยนะแม่ชม^^

จากคุณ : Mayvoice~ - [ 3 มี.ค. 51 11:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 70

แว๊บ..มาอ่าน

แม่ช๊ม.....หวานจัง ต้น-นุ่น

เอาพี่ผู้ใหญ่พิษณุมาฝากค่ะ

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 3 มี.ค. 51 12:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 71

น้องสาวพี่ผู้ใหญ่ก้มาด้วย

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 3 มี.ค. 51 12:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 72

ซึมซับความหวานต้น-นุ่น เสร็จ เป็นอันว่า มื้อเที่ยงงดของหวานได้เลย
หวานหยดย้อยจริงๆ

เดือนหน้าคงได้เห็นนุ่นเป็นปุยนุ่นสมชื่อ Merry france สมใจหลายๆคน
คนสวยทำยังไง ยังไงก็สวย........

เอาลูกชายแม่ชมมาฝากด้วย สงสัยท่าทางเหมือนกำลังคิดหนัก

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 3 มี.ค. 51 12:37:44 ]

ความคิดเห็นที่ 73

ไม่ค่อยมีเวลาเข้าห้องเรียล
โอ้โห ในที่สุดนิยายแม่ชมก็ใกล้จบ ก่อน AF5 ซะด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า

ขอเม้นท์ย้อนหลัง
ชายเดี่ยวเท่ห์มาก ทั้งความมั่นใจที่จะรักบอลลูน
และความจริงใจระหว่างชายเดี่ยวกับนุ่น ได้ใจอย่างแรง ^ ^

ปล. ดีใจที่แม่ชมไม่ลืมเก็บปมที่ค้างาเรื่องโทรศัพท์อลเวงนั่น หุหุ

จากคุณ : Nusantara - [ 3 มี.ค. 51 15:37:11 ]

ความคิดเห็นที่ 74

แม่ชมเริ่มเก็บกวาดปมของแต่ละคู่แระ

ต้น-นุ่น หวานได้อีกนะเนี่ย

อ่านตอนเริ่มของต้น-นุ่น ทำให้นึกไปถึงตอนที่ ๑ ที่แม่ชมเริ่มเรื่องไว้

น้องหมูปุย ๑๘ ตัวน่ารักจังเลย

มารอให้แม่ชมมาต่อจ้ะ สู้สู้

จากคุณ : . (อุบาสิกา) - [ 3 มี.ค. 51 17:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 75

นิยายใกล้จบแล้ว
ยังติดตามแบบเนียวแน่นหนึบเช่นเดิมนะคะ

มารอตอนต่อๆ ไปด้วยคนจ้า

จากคุณ : . (iampluto) - [ 3 มี.ค. 51 20:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 76

มาเคาท์ดาวน์ตอนจบด้วยคน...แม่ชมแต่งบทของชายทันกับหลิงหลิงได้อบอุ่นม๊ากมากกค่ะ ^0^

เค้าจะรอตอนจบของเด็กคนนั้นต่อไป อิอิ

สู้สู้จ้า

จากคุณ : ศตพร - [ 3 มี.ค. 51 20:35:20 ]

ความคิดเห็นที่ 77

แม่ชมจ๋า
คู่หลิงหลิง-ชายทัน กับ ต้น-นุ่น
บอกไม่ถูกเลายจ๊ะว่าคู่ไหนน่ารักมากกว่ากัน

น่าร๊ากกกทั้งคู่เลย

ทั้งสองคู่นี้ต่างก็เป็นคู่ที่เคยต้องเก็บซ่อนความรักไว้ในใจ
แสดงออกตรงกันข้ามกับความรู้สึก

ในที่สุดก็ได้ลงเอยกันด้วยดี

คนอ่านอ่านแล้วก้อมีความสุข ^___^

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 3 มี.ค. 51 22:10:56 ]

ความคิดเห็นที่ 78

อูยยยยยย
หวาน เจ้าช่างอ่อนหวาน เบิกบานใบหน้าแต้มยิ้ม...
ขณะที่อ่านไปนี้ รู้สึกเมื่อยแก้มมาก
แม่ชมจ้ะ แม่ปลูกไร่อ้อยเป็นงานอดิเรคหรือแม่
นี่เป็นตัวหนังสือที่เต็มไปด้วยความสุขแสนหวานมากมาย
ที่สำคัญไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพซะด้วยซี
ชอบมากจ้ะ จะมาอ่านอยู่เรื่อย ๆ นะจ้ะ รอตอนจบของพ่อดนน่ะ ลุ้นนนน :)

จากคุณ : ซุ่มรักลิง - [ 3 มี.ค. 51 22:28:16 A:125.25.94.106 X: TicketID:155097 ]

ความคิดเห็นที่ 79

มาแล้วจ้าพี่น้อง มีใครอยู่ไหม -*-

เมื่อวานนี้เหมือนเหตุการณ์เดจาวู ชั้นเผลอหลับไปเหมือนเคยอ่ะ ขอโทษด้วยนะจ๊ะ เพิ่งลงไปตอนเดียวเองอ่ะ -*- วันนี้จะปั่นลงเรื่อยๆ นะจ๊ะ เริ่มคูหาแรกก่อนนะ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 3 มี.ค. 51 22:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 80

เราอยู่(อีกแล้ว)

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 3 มี.ค. 51 23:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 81

ความสุข..สำหรับใครบางคนแล้ว ช่างหาได้ยากเหลือเกิน แต่กับใครบางคนแล้ว ความสุขช่างหาได้ง่ายดายจนน่าอิจฉา....โดยเฉพาะเมื่อคนๆ นั้นมีความสุขจากความรัก

ชายธีนั่งอยู่ในห้องทำงานของหมอมุกที่โรงพยาบาลโคกสาริน เขาไม่ได้ทำอะไร นอกจากนั่งดูหมอมุกอ่านรายงานผลการตรวจคนไข้อยู่เงียบๆ

อยู่ดีๆ ชายธีก็ร้องออกมาเสียงดัง “โอ๊ยๆๆๆ...”

ทำเอาหมอมุกตกใจรีบเดินเข้าไปหา “คุณชายเป็นอะไรคะ”

ชายธีทำหน้าตาเจ็บปวด บอกหมอมุกว่า “ผมปวดครับ ปวดเหลือเกิน”

ถ้อยคำของชายธีทำให้หมอมุกยิ่งเป็นห่วง ถามอาการออกมาทันที “คุณชายปวดตรงไหนคะ ไหนบอกหมอสิ”

เมื่อเห็นหน้าตาท่าทางทุกข์ร้อนของหมอมุก ชายธีก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ก่อนจะชี้ไปที่หัวใจ แล้วบอกว่า “ปวดตรงนี้ครับ ปวดที่หัวใจนี่ ทำไมรู้ไหมครับหมอ” ชายธีหยุดแล้วมองหน้าหมอ “ก็เพราะว่าหมอไม่สนใจผมเลยน่ะสิ”

หมอมุกได้ฟังก็อดค้อนให้ไม่ได้ ก่อนจะว่า “โธ่ คุณชาย ยังจะมาแกล้งอีก นี่หมอกำลังทำงานอยู่นะคะ”

ชายธีหัวเราะแล้วดึงมือหมอให้นั่งลงข้างๆ “”โธ่ หยุดทำงานแป๊บนึงไม่ได้หรอครับ วันนี้เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะ”

“จะคุยอะไรล่ะคะ คุยทุกวันไม่เบื่อหรอ”

ชายธีส่ายหน้า พูดอย่างจริงจัง “ไม่เบื่อครับ ไม่เคยเบื่อเลย ตรงกันข้าม อยากคุยกับหมอตลอดเวลา อยากเห็นหน้าหมอตลอดเวลาเลยด้วยซ้ำ”

หมอฟังคำพูดที่แฝงความมั่นคงของชายธี แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาสบตา เห็นความจริงใจเต็มเปี่ยมฉายชัดอยู่ในนั้น ก็หลบสายตาพลางว่า “หมอไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น”

“ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ ผมรอได้ ให้รอทั้งชีวิตยังรอได้เลย” ชายธีพูดยิ้มๆ กระชับมือหมอที่กุมเอาไว้แน่น “ว่าแต่เมื่อกี้ หมอเป็นห่วงผมมากไหม”

“ใครว่าหมอเป็นห่วงคุณ หมอกลัวว่าจะต้องมาเหนื่อยรักษาคุณต่างหาก” หมอพูดเมินๆ

“หมอก็ต้องฝึกไว้บ้างสิครับ ต่อไปหมอจะต้องเหนื่อยมากกว่านั้นอีกนะ เพราะว่าหมอจะต้องมาดูแลรักษาหัวใจผมตลอดไป”

หมอมองสบนัยน์ตาที่ระยิบระยับราวกับจะยิ้มได้ของชายธี มันช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน ทำให้หมอต้องข่มใจไม่ให้เผลอไผลไปกับเสน่ห์นั้น รีบบอก “ใครบอกว่าหมอจะดูแลรักษาหัวใจคุณชาย ลืมไปแล้วหรอคะ ว่าหมอน่ะ รักษาร่างกาย ไม่ได้รักษาหัวใจ”

ชายธีมองคุณหมอ ดวงตาที่ลึกซึ้งอ่อนหวานเปล่งประกายเสียจนทำให้หมอมุกต้องนิ่งขึง จ้องสบดวงตาคู่นั้นราวกับต้องมนต์ ชายธีพูดออกมาเบาๆ ว่า

“หัวใจของผม ถ้าไม่ได้หมอดูแลรักษา มันก็คงจะเหี่ยวเฉาและตายไปในที่สุด ถ้าหมอจะกรุณา ไม่อยากให้หัวใจผมต้องตาย ก็ช่วยรับผมเข้าไปรักษาในหัวใจสักคนเถอะครับ”

หมอยิ้มนิดๆ ดวงตาสุกใสของหมอมีคำตอบปรากฏชัดอยู่ในนั้น จึงได้แต่บอกเสียงเบา “หมอไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก”

ชายธีฟังแล้วยิ้มอย่างปลื้มเปรม เอื้อมมือมาโอบหมอเข้ามาหาตัวหลวมๆ สัมผัสนั้นอ่อนโยนนิ่มนวล กระแสที่ส่งผ่านมานั้นมีแต่คำว่ารักมากมายจนรู้สึกได้ เสียงชายธีพูดเบาๆ

“ผมรู้อยู่แล้วว่าหมอไม่ใจร้าย แถมใจดีมากด้วย” พูดแล้วชายธีหยุดไปนิดหนึ่งเหมือนพูดกับตัวเอง “ตอนนี้ผมมีความสุขมาก มีความสุขที่ได้รักหมอ...

….ผมเกิดมา ไม่เคยรักใครเท่าหมอเลย รักมาเนิ่นนานแล้วหมอก็รู้นี่ครับ ผมปิดบังความรักเอาไว้เพราะผมไม่กล้าบอก ผมกลัวหมอจะปฏิเสธและผมคงจะต้องเจ็บปวดมาก แต่ตอนนี้ ผมกล้าทุกอย่างแล้ว ท่านน้าบอกว่า เราต้องกล้าหาญในเรื่องความรักของเราเอง ผมก็เลยไม่กลัวที่จะบอกรักหมอทุกวัน เพราะผมมั่นใจ ว่านี่เป็นความรู้สึกที่แท้จริงของผม จะกี่วัน กี่เดือน กี่ปีต่อจากนี้ มันก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”

ถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความจริงของชายธีทำให้หมอมุกตระหนักได้ถึงหัวใจอันมั่นคง เปี่ยมไปด้วยความรักของเขา

“ผมบอกแล้วไงครับ ว่าหมอเป็นดอกบานไม่รู้โรยสีชมพูอ่อนของผม มีอยู่หนึ่งเดียวในโลก ไม่ว่าใครก็มาแทนที่ไม่ได้”

หมอฟังแล้วยิ้มเขิน จึงพูดแก้เก้อ “นับวันคุณชายยิ่งปากหวานขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะคะ ไปฝึกมาจากไหนเนี่ย”

“ของอย่างนี้ไม่ต้องฝึกหรอกครับ หัวใจมันเป็นยังไง ปากมันก็พูดไปอย่างนั้น” ชายธีตอบทันที ก่อนจะมองหน้าหมอ “มีแต่คุณหมอสุดที่รักของผมเท่านั้นแหละ ที่ไม่เคยบอกว่ารักผมสักที คุณหมอจะแกล้งให้ผมอกหักหรือยังไง”

คุณหมอนิ่งอึ้งไปเมื่อเจอคำตัดพ้อของชายธี เห็นดวงตาที่คล้ายจะอ้อนวอนในทีแล้วหมอก็พูดไม่ออก “เอ่อ คุณชายก็น่าจะรู้นี่คะ”

“ผมรู้ ว่าคำพูดไม่ได้สำคัญเท่าการกระทำ แต่ว่า บางครั้ง คำพูดที่มีความหมาย คำพูดที่มาจากใจจริง มันก็ทำให้หัวใจคนฟังพองโต และมีความสุขขึ้นได้นะครับ”

“ถึงขนาดนั้นเชียวหรอคะ”

“ใช่สิครับ ก็เป็นคำพูดจากคนที่เรารัก...” ชายธียังพูดไม่ทันจบ หมอมุกก็พูดออกมาทันที “หมอก็รักคุณชายค่ะ...”

ชายธีชะงัก มองหน้าหมอมุกก็เห็นแววตาเขินอาย แต่ก็มั่นคงและจริงใจ นั่นทำให้หัวใจของชายธีเหมือนจะลอยได้ขึ้นมาจริงๆ ความปลื้มเปรมนั้นทำให้พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ดึงหมอเข้ามากอดไว้แน่นๆ

ส่งผ่านความรู้สึกรักอย่างลึกซึ้งด้วยอ้อมกอด ก่อนจะคลายหมอออกจากอ้อมแขน “ผมขอโทษนะครับหมอ ผมรู้ว่าผมอาจจะทำไม่เหมาะ แต่ว่า ผมดีใจที่สุดที่ได้ยินคำนี้จากปากหมอ”

“หมอก็ดีใจ ที่ได้พูดคำนี้กับคุณ” หมอมุกพูดยิ้มๆ รอยยิ้มนั้นมันช่างเป็นรอยยิ้มที่อ่อนหวานเหลือเกินในสายตาของชายธี รอยยิ้มของคนที่เรารัก มันสร้างรอยยิ้มให้กับเราได้อย่างน่าอัศจรรย์

“ต่อไปนี้ขอฟังทุกวันเลยได้หรือเปล่าครับ” ชายธีขอทันที หมอฟังแล้วอดค้อนให้ไม่ได้ ชายธีเลยหัวเราะ “ส่วนผมก็จะพูดให้หมอฟังทุกวันเหมือนกัน แลกกันนะ”

หมอมุกหันมาสบตา ก่อนจะพยักหน้า ทั้งสองยิ้มให้กัน ในใจนั้นมีความสุขเหลือเกินเมื่อต่างได้อยู่ในหัวใจของกันและกัน ได้ฟังคำบอกรักของกันและกัน จากนี้ และตลอดไป...

….อยากจะขอ อยากจะขอ อยากจะขอให้เธอเข้ามาใกล้ๆ จะพูดว่ารักเธอ รักเธอ รักเธอแค่ไหน หมดหัวใจที่ฉันมี...อยากจะขอ อยากจะขอ อยากจะขอให้เวลาเช้าวันนี้ยาวนานนับปี และฉันจะคอยบอกกับเธอด้วยคำนี้ ว่ารักเธอคนดี..จะอีกกี่ปีถ้อยคำคำนี้ไม่มีเปลี่ยน...

จากคุณ : ชมเช้า - [ 3 มี.ค. 51 23:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 82

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาทักทายและให้กำลังใจกันนะคะ เดี๋ยวขอไปปั่นต่อก่อนเน้อ อ้อ ใครเข้ามาแล้วต้องอยู่เป็นเพื่อนกันด้วย 55555

จากคุณ : ชมเช้า - [ 3 มี.ค. 51 23:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 83

ร๊ากๆๆ แม่ชมจัง ขอบคุณมากมายคะ สำหรับ fic สนุกๆดีๆ เช่นนี้
ขอบคุณฉากต้นนุ่น รักต้นนุ่นและลูกหมูปุยทั้ง 18 ตัว ^_^

จากคุณ : Pangjee - [ 3 มี.ค. 51 23:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 84

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด....โครกคราก..โฮกฮากกกกกกกกก..

แม่โชมมมมมมมมมมมมม....ได้อีกเรื่อยๆนะค้า........

จากคุณ : RakTawan - [ 3 มี.ค. 51 23:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 85

รายงานตัวอยู่เป็นเพื่อนแม่ชมค่ะ

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 3 มี.ค. 51 23:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 86

มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วจ้า

แต่ไม่รู้ว่าได้นานแค่ไหนนะ

แม่ชมอย่าแอบไปเผลอหลับอีกละกัน

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 4 มี.ค. 51 00:02:00 ]

ความคิดเห็นที่ 87

แม่ชมหายไปอีกแระ แอบไปหลับแน่เลยรีบๆตื่นเถอะ แฟนๆรออยู่จ้า

จากคุณ : แฟนละคร - [ 4 มี.ค. 51 00:20:30 A:58.8.167.113 X: ]

ความคิดเห็นที่ 88

วันนี้อยู่เป็นเพือนจ้า

จากคุณ : iampluto - [ 4 มี.ค. 51 00:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 89

...สีสันของกาลเวลาเหมือนดั่งสีสันของดนตรี จังหวะชีวิตก็คล้ายสอดประสานเข้ากับทำนองของบทเพลง มีสูงมีต่ำ มีดังและเบา เปรียบเสมือนคนเรา มีทั้งทุกข์และสุข…

บางเวลาพบเจอสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิต แต่เมื่อผ่านมันไปได้ ก็จะพบความสุขที่สุดในชีวิตเช่นกัน

เสียงดนตรีจากบ้านของนายใหญ่ ดังอยู่สม่ำเสมอทุกวันไม่เคยขาด บ่งบอกความมุ่งมั่นของสมาชิกวงแก็งค์ลิงได้เป็นอย่างดี

...มีจะมีไหม เครื่องที่จะทำให้ตัวฉันย้อนเวลา กลับไปตอนเขาไม่มีคนนั้น มีจะมีไหม เครื่องที่จะทำให้ตัวฉัน ย้อนคืนวัน กลับไปตอนเขาไม่มีใครรรรรร...

...ถาม ก็ถามหัวใจตัวเองทุกครั้ง ทุกครั้งที่เราสบตา ก็ดูว่าเหมือนมีบางอย่าง...ฉันไม่รู้มันเป็นอะไร แต่มันคล้ายๆ ว่ามีอาการ....เฮ้ยยย” มังกรกำลังมันกับเพลงถึงกับต้องหยุด เมื่อหันไปมองดนตรีที่กำลังรับหน้าที่ตีกลอง เนื่องจากวันนี้ต้นไม่ได้มาซ้อมด้วย

ก็ดนตรีตีกลองผิดจังหวะ เล่นเอามังกรร้องต่อไม่ถูก หันมามองหน้าคำแพงที่กำลังร้องคอรัสอย่างงงๆ

“ตึงๆๆๆๆๆ...” ดนตรีรัวกลองราวกับใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มังกรกับคำแพงมองตากันปริบๆ ก่อนที่มังกรจะตะโกนเรียก

“อ้าว เฮ้ยๆไอ้ดน กลองจะแตกแล้วเอ็ง ตีมันไปเปล่าวะ”

เพราะเสียงของเพื่อนทำให้ดนตรีชะงัก เหมือนตื่นจากภวังค์ความคิด มองเห็นเพื่อนทั้งสองกำลังมองมาก็ถามอย่างสงสัย “อ้าว มีอะไรวะ หยุดร้องทำไมอ่ะ กำลังมันเลย ยังไม่ถึงท่อนข้าร้องเลยนะ”

“กว่าจะถึงท่อนเอ็งร้อง กลองคงแตกซะก่อน” มังกรว่า “ตีจนกลองจะแตกอยู่แล้ว เอ็งยังไม่รู้ตัวอีกหรอ”

“เออ นั่นดิ แค่พี่ต้นไม่มาตีกลองให้ แกประชดกันขนาดนี้เลยหรอวะ” คำแพงเสริม มองดนตรีแล้วออกจะนึกสงสาร

ทำไมจะไม่รู้ ว่าทำไมดนตรีถึงเหม่อลอยและคิดมากอย่างนี้ ทำไมจะไม่รู้หัวใจเพื่อน แต่ว่า คำแพงก็ไม่รู้จะช่วยยังไง นอกจากพยายามทำให้ดนตรีได้ยิ้มบ้าง

“แล้วไอ้น้องชายแกอีกนะ ไอ้ลำยองอ่ะ” คำแพงหันไปมองลำยองที่นั่งอยู่ใกล้ๆ “มันร้องเจี๊ยกๆ อยู่ข้างๆ รบกวนชั้นมากเลยรู้ไหม”

“อ้าว ลำยอง” ดนตรีหันไปมองลำยองที่นั่งตาแป๋ว มันหุบปากทันที ราวกับล่วงรู้ที่คำแพงพูดถึงมัน ดนตรีนั่งลงข้างๆ เจ้าลำยอง ลูบหัวมันเบาๆ “ว่าไง ทำเสียงดังรบกวนพี่แพงเขาหรอเรา”

เจ้าลำยองร้องเจี๊ยกๆ เสียงดังลั่นเป็นการปฏิเสธเสียงแข็งทันที -*- มันโบกไม้โบกมือวุ่นวายจนดนตรีต้องหัวเราะ “เห็นไหม ลำยองมันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แกน่ะใส่ร้าย”

“อ๋อ เดี๋ยวนี้แกฟังภาษาลิงออกแล้วหรอ” คำแพงค่อนว่าอย่างหมั่นไส้ “มิน่าล่ะ ชั้นว่าแกนับวันหน้าจะเหมือนลิงเข้าไปทุกทีแล้ว เนอะมังกรเนอะ” พูดแล้วหันไปพยักเพยิดกับมังกร

“เออ ใช่ สมควรแล้วล่ะ ที่เอ็งเอาเจ้าลำยองมาเป็นน้องน่ะ” มังกรว่าแล้วหัวเราะลงลูกคอเอิ้กอ้าก

ดนตรีมองเพื่อนทั้งสองแล้วค้อนให้ แค่นพูดยิ้มๆ “ดูท่าทางพวกแกจะเข้ากันได้ดีนะ เป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว ใจตรงกันนะเนี่ย”

ทั้งสองสะดุ้ง หันมามองหน้ากัน ต่างรีบเก็บอาการ ดนตรีเห็นดังนั้นก็แซวมากขึ้น “ถามจริงเหอะ คิดอะไรกันเปล่าวะ”

เพื่อนทั้งสองแอบเหลือบตามามองกันอีกครั้ง เมื่อมองสบกันก็รีบหลบสายตา คำแพงหน้าแดงหน่อยๆ รีบโวยวายใส่เพื่อนเพื่อกลบเกลื่อนตามฟอร์ม “อะไรแก ดน พูดอะไรไม่รู้เรื่อง เมาเปล่าเนี่ย”

“เออ นั่นดิ แกเมาตามเจ้าลำยองหรือเปล่าเนี่ย” มังกรพูดเสริมแบบเขินๆ

ดนตรีมองเพื่อนทั้งสอง ยิ้มๆ “ขนาดแก้ตัวยังจะใจตรงกันอีกนะ อย่างนี้จะให้ชั้นคิดว่าไงเนี่ย”

“ไม่ต้องคิดว่าไงทั้งนั้นแหละ หยุดพูดได้เลยแก ซ้อมดนตรีได้แล้ว” คำแพงว่า แต่ดนตรีกลับถอนหายใจ “ซ้อมไปก็คงกลองแตกแบบเมื่อกี้ โทษทีว่ะ ชั้นไม่ค่อยมีสมาธิเลยวันนี้”

มังกรกับคำแพงมองหน้ากัน รับรู้ได้ถึงความเศร้าของเพื่อน ในใจครุ่นคิดหาหนทางให้เพื่อนสบายใจขึ้น

“งั้นแกพักก่อนก็ได้ เดี๋ยวชั้นกับมังกรจะเล่นดนตรีให้แกฟังดีไหม” คำแพงเสนอ ดนตรีมองเพื่อนทั้งสอง ไม่พูดอะไร แต่สายตาที่มองมานั้นแทนคำขอบใจที่รู้สึกได้ดี

“งั้น เดี๋ยวร้องเพลงให้เอ็งฟังแล้วกันนะ” มังกรว่าแล้วหยิบกีต้าร์มาเล่น คำแพงช่วยร้องคอรัส

"...ช่วงชีวิตชั้นที่ขาดเธอ เหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว มันได้แต่มองร้องหาว่าเธอ อยู่ไหนและเป็นอย่างไร กลับมาหาฉันได้โปรดเถอะนะคนดี...” มังกรร้องมาได้ถึงตรงนี้ก็รู้ตัวว่าเลือกเพลงผิดไปเสียแล้ว หันไปมองคำแพงแล้วหันไปมองดนตรี

ดนตรีกำลังนั่งเหม่อฟังเพลงที่เขาร้อง เพลงนี้มันช่างแทงใจดำเสียจริงๆ

คำแพงเห็นแล้วรีบบอกมังกร “เฮ้ยมังกร อย่าร้องเลยว่ะเพลงนี้ แกร้องไม่เห็นเพราะเลย แกร้องเสียงหลบไม่ได้อ่ะ”

“อ้าวหรอ เออๆ ไม่เอาก็ได้เพลงนี้ เดี๋ยวชั้นไปฝึกเสียงหลบมาใหม่ก็ได้” มังกรรีบเออออ “แล้วจะร้องเพลงอะไรดีล่ะ แพง ร้องเพลงอะไรดี”

“อืม...” คำแพงทำท่าคิด แล้วก็นึกออก “เอางี้ เอาเพลงโจ๊ะๆ ให้ดนมันมันดีกว่า ดีไหมดน เอาเพลงลูกทุ่งนะ”

ดนตรีมองเพื่อนทั้งสอง เห็นความหวังดีของเพื่อนแล้วเขาก็ยิ้ม รู้สึกดีขึ้นมาทีเดียว ดูสิ เพื่อนเป็นห่วงความรู้สึกเรา อุตส่าห์ทำอะไรเพื่อเรา นี่เองคือมิตรภาพของเพื่อนที่สัมผัสได้เสมอ

ดนตรีจึงบอกเพื่อนสองคนว่า “เอาเลย เอาเพลงลูกทุ่งนั่นแหละ มังกรร้องได้หรือเปล่า”

“สบายมาก” มังกรว่าแล้วเริ่มเล่นกีต้าร์ร้องเพลงไปด้วยในเพลง “หัวใจไร้นางเอก” -*-

“หัวใจดวงนี้ ยังไม่มีนางเอก ฟ้าท่านยังไม่เสก ให้เจอนางเอกสักคน อยู่จนป่านนี้ ยังไม่รู้วิธีเริ่มต้น หัวใจยังไม่เคยโดน สาวคนไหนเอาใจทักทาย…”

ดนตรีได้ฟังก็ยิ้ม พลางบอกว่า “นางเอกของเอ็งน่ะมาแล้ว แต่ของข้าน่ะ ยังไม่มา...”

ว่าแล้วก็ร้องเพลงต่อจากมังกร

“หัวใจดวงนี้ ยังไม่มีนางเอก ฟ้าท่านคงจะเบรก นางเอกจึงยังไม่มา โอ้เธออยู่ไหน ได้ยินเสียงนี้จงรู้ว่า พระเอกกำลังเรียกหา อยากเจอหน้า สบตา นางเอก....”
แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 51 01:58:34

จากคุณ : ชมเช้า - [ 4 มี.ค. 51 00:30:27 ]

ความคิดเห็นที่ 90

ชั้นยังไม่หลับหรอกจ้ะ ยังปั่นอยู่ แต่ว่าเน็ตมันไม่ค่อยดีเลยช้านิดหน่อย -*- ไปปั่นก่อนนะ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 4 มี.ค. 51 00:33:53 ]

ความคิดเห็นที่ 91

ฮิ้วววววววววววววววววววว

เพลงเพราะจัง " หัวใจดวงนี้ ยังไม่มีนางเอก............" เอาทำนองเพลงลูกทุ่งนะ แม่ชม ชักอยากฟังจริงๆเสียแล้ว

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 4 มี.ค. 51 00:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 92

คิดถึงเจ้าลำยองจัง...

จากคุณ : พรุ่งนี้ค่อยมาอ่านต่อนะจ้ะ... (All bread) - [ 4 มี.ค. 51 00:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 93

หวัดดีต่ะคุณขนมปัง
วันนี้จ๊ะเอ่กันอีกแล้ว
อัพยังอ่า...........ไม่ได้กดดันนะ แต่แอบอยากอ่าน ชอบ ชอบ ชอบ

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 4 มี.ค. 51 00:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 94

แม่ชมและทุกคน ชั้นไปนอนก่อนนะ ง่วงมากมาย

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 4 มี.ค. 51 00:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 95

#93 ยังไม่ไปถึงไหนเลยอ่ะ...คุณอาหายตามหาไม่เจออ่ะ ตั้งใจจะลงตั้งแต่วันที่ 20 กับ 29 จนจะถึงวันที่ 8 แล้วก็ยังไม่สำเร็จ...เหอ ๆ
ทำตัวเยี่ยงสิน-ละ-ปินไส้แห้งไม่มีอารมณ์เขียนไม่ออก (ไม่ได้ว่าแม่ชมน้า 555+)...
แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 51 01:04:33

จากคุณ : ละเมอมาตอบ...^ ^.... (All bread) - [ 4 มี.ค. 51 00:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 96

ภาวนาให้นางเอกของพ่อดนมาเร็วๆ อิอิ

วันนี้ขอไปนอนก่อนนะจ๊แม่ชม

ราตรีสวัสดิ์ค่า

จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) - [ 4 มี.ค. 51 00:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 97

มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ชมด้วยคน

ปั่นๆๆๆ

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 4 มี.ค. 51 01:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 98

# 95 จริงเหรอค่ะ คุณแม่เราก็เคยหายนะคะ แต่หาเจอ อย่าท้อนะคะเอาใจช่วย ต้องเจอแน่ค่ะ

สิน-ละ-ปิน มีอารมณ์เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้นค่ะ รอได้เสมอ อยากอ่านอ่ะ อิอิ

จากคุณ : ละเมอมาตอบเหมือนกัน (ดีปลีเชือก) - [ 4 มี.ค. 51 01:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 99

ว้าว นี่ก็ดึกโขแล้ว แม่ชม.......ยังอยู่หรือเปล่าจ๊ะ
นอนเป็นเพื่อนอยู่หน้าคอมฯละกันนะ
เอาแม่น้ำ.............มาเรียกละกัน

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 4 มี.ค. 51 01:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 100

พอร้องเพลงจบดนตรีก็ลุกขึ้น ทำท่าจะเดินออกไป มังกรเห็นดังนั้นก็รีบเรียกไว้ “อ้าว ดน แกจะไปไหน”

“จะไปหานางเอกมั้ง” ดนตรีว่ายิ้มๆ ก่อนจะมองมังกร “เอ็งน่ะ นางเอกไม่ต้องหาแล้ว ตกลงกันให้ดีๆ แล้วกัน”

ว่าแล้วดนตรีก็เดินออกไปทันที ทิ้งมังกรให้หันกลับมามองคำแพง ก่อนจะเดินเข้ามาหา แล้วจับแขนคำแพงลากไปนั่งที่โซฟา

“เฮ้ย อะไรอ่ะ...” คำแพงร้องโวยวายเมื่อถูกลากมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย “แกมาลากชั้นทำไม”

“ชั้นมีอะไรจะคุยกะแกหน่อย” มังกรว่าสีหน้าจริงจัง นั่นทำให้คำแพงหยุดมองหน้ามังกรด้วยความสนใจ ทั้งสองสบตากันอย่างชิดใกล้ เผลอตัวเคลื่อนเข้าหากันใกล้เรื่อยๆ

ตราบจนดวงตาที่มองสบกันนั้นอยู่ใกล้กันเพียงนิดเดียว ทั้งสองยังไม่มีทีท่าจะรู้สึกตัว

มังกรมองดวงหน้าที่อยู่ใกล้ชิดนั้น หัวใจเต้นแรงราวกับจะโลดออกมานอกอก มือที่จับมือคำแพงไว้กระชับแน่นขึ้น

คำแพงเองเล่าก็ความรู้สึกไม่ต่างกัน อยู่ดีๆ ต้องมาสบตากับคนตรงหน้า ซึ่งไม่ว่าจะสบตากันกี่ครั้งคำแพงก็ต้องใจเต้นโครมครามทุกครั้งไป มีความรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ อย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้

มังกรมองคำแพงนิ่งๆ ก่อนจะพูดยิ้มๆ “เมื่อกี้ดนมันบอกว่า ชั้นไม่ต้องไปหานางเอกที่ไหนแล้ว เพราะชั้นเจอนางเอกแล้ว”

“แล้วไง” คำแพงถามเบาๆ รีบทำหน้ากวน กลบเกลื่อนความเขิน

“แล้วแกคิดว่าใครที่เป็นนางเอกของชั้น” มังกรถามยิ้มๆ มองดูดวงตาคำแพงก็เห็นร่องรอยของความเขินอาย มังกรจึงหยุดจ้องมองดูด้วยความเผลอไผล เขาไม่ค่อยเห็นแววตานี้จากคนตรงหน้าบ่อยนัก พอได้มองสบทีไร มังกรก็มีความรู้สึกเหมือนจะหายใจติดขัดขึ้นมาทันที

เพราะดวงตาคู่เขินอายคู่นั้น มันช่างน่ารักเหลือเกิน

“ชั้นจะไปรู้หรอ” คำแพงตอบสั้นๆ ทำเป็นเมินไป แต่มังกรรีบบอก “ทำไมต้องหลบตาชั้นด้วย หันมามองตากันหน่อยได้ไหม”

คำแพงชะงัก ยอมหันมาสบตาคนตรงหน้าแต่โดยดี มองเห็นแววตาอ่อนหวานที่แฝงความรู้สึกมากมายของมังกรแล้ว คำแพงก็อดจะหวั่นไหวไม่ได้ ก็ความรู้สึกมากมายจากแววตาคู่นั้นมันช่างเปิดเผยเสียจนคำแพงรับรู้ได้ มันเปิดเผยอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้งของหัวใจ

คำแพงคงไม่รู้หรอกว่า ดวงตาของตัวเองก็เปิดเผยความรู้สึกอันลึกซึ้งไม่ต่างจากมังกร ดวงตาคู่นั้นเปิดเผยความรู้สึกมากมายที่อ่อนหวานละมุนละไม และมังกรก็สัมผัสได้เช่นกัน

ต่างคนต่างซึมซับความรู้สึกพิเศษที่สื่ออกมาทางสายตาในระยะชิดใกล้

ไม่เคยเลย ไม่เคยเลยนะ ที่เพื่อนรักจะมาทำแบบนี้ อย่างดีก็แค่จับมือในวันนั้นที่โรงพยาบาล จับมือช่วยกันต่อสู้กับคนร้าย ซึ่งมันแตกต่างจากความรู้สึกในตอนนี้โดยสิ้นเชิง

มังกรค่อยๆ ปล่อยมือคำแพง แล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับไหล่เอาไว้ เหมือนกลัวว่าคนที่นั่งชิดใกล้ตรงข้ามจะหนี ก่อนจะบอกว่า “นางเอกของชั้น ไม่ว่าจะวันไหน เวลาไหน ก็มีอยู่คนเดียว และเป็นคนเดิมในหัวใจมานานแล้ว...”

มือที่กระชับที่ไหล่นั้นถ่ายทอดความรู้สึกอ่อนหวานนุ่มนวล “นางเอกของชั้น ก็คือ แกไง”

ทันทีที่มังกรพูดจบ คำแพงก็นิ่งไป ก่อนที่สีแดงเรื่อจะเข้ามาแต่งแต้มที่แก้มมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นั่นทำให้มังกรอดยิ้มไม่ได้

“แกเป็นนางเอกของชั้น เป็นมาตลอดเลยรู้ตัวไหม”

“ชั้นเนี่ยหรอ นางเอกของแก คนที่แกคอยว่าตลอดมาเนี่ยนะ คนที่แกไม่เคยพูดดีด้วย ไม่เคยชมเลยสักคำและไม่เคยเห็นว่าชั้นทำอะไรดีเลย คนนี้เนี่ยนะ ที่เป็นนางเอกของแก” คำแพงพรั่งพรูคำพูดออกมาด้วยความน้อยใจ น้ำตาซึม มังกรเห็นสายตานั้นแล้วอดใจไม่ไหว ค่อยดึงๆ คำแพงมากอดไว้หลวมๆ พลางปลอบว่า

“โอ๋ อย่าร้องนะ ชั้นขอโทษ ขอโทษที่คอยว่าแกตลอดเวลา แต่ที่ชั้นว่าแก ไม่ได้เป็นเพราะชั้นเกลียดแก หรือไม่เห็นว่าแกดีเลยนะ” มังกรพูดแล้วลูบหลังคำแพงเบาๆ

“แต่ชั้นมันพูดหวานๆ ไม่เป็น พูดดีๆ ก็ไม่เป็น อยากจะพูดดีแต่มันก็กลายเป็นไม่ดีไปซะทุกที ที่ชั้นพูดกับตามสบายก็เพราะเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกันมานาน รู้ใจกันมากที่สุด แกคงจะเข้าใจชั้น แต่ชั้นลืมไปว่า แกเป็นผู้หญิง แกก็ต้องน้อยใจ”

“ใช่สิ แกไม่เคยเห็นชั้นเป็นผู้หญิงใช่ไหมล่ะ” คำแพงอู้อี้ออกมาจากอกของมังกร

“ทำไมจะไม่เห็น ชั้นเห็นแกเป็นผู้ใหญิงเสมอนั่นแหละ และเป็นผู้หญิงพิเศษสำหรับชั้นด้วย”

คำแพงได้ฟังคำพูดนี้แล้วรีบละจากอ้อมกอดของมังกรทันที แล้วมองหน้า สบตามังกร “หมายความว่ายังไง”

“แกเป็นผู้หญิงพิเศษสำหรับชั้น เพราะว่า แกเป็นผู้หญิงที่ชั้น...รัก” มังกรพูดออกมาอย่างมั่นคง ดวงตาที่แสนจะจริงใจนั่นส่งผ่านความรู้สึกมายังดวงตาของคำแพงที่มองสบอยู่ และทำให้คำแพงนิ่งไป

“ชั้นรักแกจริงๆ นะ รักเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่รู้ว่า ความรักของชั้นที่มีต่อแก มันมีหลายอย่างรวมกัน เราผูกพันกัน เรารู้ใจกัน เข้าใจกัน อย่างที่ ชั้นคงไม่รู้สึกกับใครได้มากเท่านี้...

....มารู้อีกที ชั้นก็รักแกไปแล้ว แต่ชั้นมันคนปากเสีย ชั้นจะพูดได้ยังไง ชั้นทำอะไรไม่ได้ จนคิดจะตัดใจจากแกไปเรียนเมืองนอก แต่ชั้นก็ไปไม่ได้ เพราะชั้นรู้แล้ว ว่าหัวใจชั้นมันไม่ได้อยู่กับชั้นอีกต่อไป แต่มันอยู่กับแก...”

มังกรหยุดพูดแล้วมองคำแพงยิ้มๆ “แกไม่รู้หรอกว่าตอนที่เราห่างกันน่ะ ชั้นคิดถึงแกแค่ไหน ชั้นคิดถึงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุกข์ด้วยกัน แล้วแกล่ะ คิดถึงไหม”

“ไม่รู้...” คำแพงพูดแล้วเมินหน้าหนีด้วยความเขิน มังกรมองแล้วยิ้ม “แล้วแก...รักชั้นไหม”

“ไม่รู้...” คำแพงไม่ยอมหันมาสบตามังกร มังกรยิ้มๆ “หัวใจแกเองทำไมไม่รู้ล่ะ”

“ก็หัวใจของชั้น มันไม่ได้อยู่ที่ชั้นแล้วนี่” คำแพงหันหน้ามาพูดช้าๆ มองสบตามังกรนิ่งๆ “มันไปอยู่ที่แกหมดแล้ว”

มังกรอึ้งไปเมื่อได้ฟังคำแพงพูดเปิดเผยความในใจ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ดึงตัวคำแพงมากอดอีกครั้ง “แกก็รักชั้นใช่ไหม แพง เรารักกันใช่ไหม”

คำแพงพยักหน้ากับอกของมังกร ไม่ได้พูดอะไร แต่ทั้งสองคนรู้ดี ว่าในใจของทั้งสองนั้นต่างมีกันและกันมาเนิ่นนานแล้ว

“แกรักชั้นแน่หรอ ชั้นไม่ได้สวยงามเรียบร้อยเหมือนใครเขาหรอกนะ” คำแพงขยับตัวออกมามองหน้ามังกรจริงจัง

มังกรยิ้ม “รู้ไหม ในสายตาชั้น แกเป็นคนที่สวยที่สุด สำหรับชั้น”

ถ้อยคำง่ายๆ เท่านั้นเองที่มังกรพูด แต่ถ้อยคำนั้นมันส่งผ่านความรู้สึกที่ลึกซึ้งจนทำให้คำแพงรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจและมีความสุขเหลือเกิน

มังกรหยิบกีต้าร์ขึ้นมาเล่น แล้วร้องเพลงคลอเบาๆ ตามองไปที่คำแพง “....จะมีกี่คนมองเห็นสายตาที่อ่อนโยน ฉันมองเห็นเธอ...จะมีกี่คนบ้างไหมเข้าใจในแบบเธอ และรู้ว่าเธอเป็นยังไง และตัวฉันเองก็มั่นใจ ว่าฉันรู้ดี.....เธอสวย ทุกนาทีที่เคยสัมผัส รู้ทันทีว่าเธอคือคนพิเศษ ที่ฉันนั้นรอมานาน...ที่ฟ้าให้มาเจอกัน ให้ฉันมีเธอ...”

จากคุณ : ชมเช้า - [ 4 มี.ค. 51 01:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 101

อ้าว อะไรกันจ๊ะ ละเมอกันมาตอบเนี่ย ชั้นเองก็ไม่ไหวแล้วจ้ะ จะละเมอเขียนแล้วเหมือนกัน -*- งั้นไปนอนกันนะ พรุ่งนี้ค่อยมาต่อใหม่ คาดว่าพรุ่งนี้จะเป็นตอนอวสานแล้วจ้ะ -*-

จากคุณ : อยากอาหายมั่ง แต่กดดันหน่อยๆ 5 (ชมเช้า) - [ 4 มี.ค. 51 01:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 102

อ้อ เพลง "หัวใจไร้นางเอก" นี่ของพ่ออบต.บุญออบเขาร้องไว้จ้ะ ชั้นชอบเพลงนี้ น่ารักดี

http://www.dseason.com/coolsong/coolsong_play.php?id=1872

จากคุณ : ละเมอมาตอบ -*- (ชมเช้า) - [ 4 มี.ค. 51 02:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 103

ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว

ป.ลิง...ฟังเพลงข้างบนแล้วมันช่างใกล้เคียงเพลงเนื้อคู่ของพ่อดนซ่ะจริงเชียว...เหอ ๆ
แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 51 02:09:58

จากคุณ : ไป(นอน)จริง ๆ แล้วจ้ะ... (All bread) - [ 4 มี.ค. 51 02:06:10 ]

ความคิดเห็นที่ 104

แว๊บมาดูอีกครั้ง อ้าวแม่ชมจะละเมอเขียนซะแล้ว

ขอบคุณจ้าแม่ชม.......ที่อุตส่าห์ปั่นมาให้ได้อ่านกัน
หวานได้อีกนะพ่อมังกร-แม่คำแพง

งั้นไปละเมอนอนบ้างแล้ว
พรุ่งนี้มาละเมออ่านต่อละกันนะ

จากคุณ : ตื่นเต้นจัง พรุ่งนี้ อวสาน (ดีปลีเชือก) - [ 4 มี.ค. 51 02:10:30 ]

ความคิดเห็นที่ 105

คห 103 เอ๊ะ ทำไมคิดเหมือนกันเลย
อ่านปุ๊ป เพลงเนื้อคู่ แว๊บเข้ามาในหัวปั๊ป ทีเดียวเชียว

จากคุณ : ละเมอคิดอีกแล้ว (ดีปลีเชือก) - [ 4 มี.ค. 51 02:13:43 ]

ความคิดเห็นที่ 106

ชาวซุ่มนอนกันหมดแล้วใช่ไหมคะ
ไปนอนบ้างละนะ

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 4 มี.ค. 51 02:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 107

ราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน

จากคุณ : กล้วยไม้ฟันงู - [ 4 มี.ค. 51 02:20:45 ]

ความคิดเห็นที่ 108

กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
(ต้องเอามืออุดปากตัวเองไว้ไม่ให้เสียงดังไป 5555)

เขิลลลลลลลลลลลลลล แทนน้องคำแพงงงงงงง อ่ะ
พ่อมังกรอ่ะนะ จ้องตาซะ หุหุหุ
กร๊ากกกกกกกกกกกกก

ตอนหน้าจะจบแล้วใช่ไหมคะ เหลืออีกคู่เดียวเอง พ่อดน-หนูน้ำ

หนูคอยเป็นกำลังใจให้แม่ชมอยู่เน้อ สู้ๆ จ้า

จากคุณ : พรหมลิขิตมีจริง - [ 4 มี.ค. 51 09:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 109

กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน

อยากให้พ่อดนมีฟาร์มสุขขขขข แต่ไม่อยากให้จบเลยอ่ะแม่ชม ทำไงดีๆๆๆๆๆๆ

จากคุณ : เพียงพิณ - [ 4 มี.ค. 51 10:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 110

หวานซะ
รอหนูน้ำกลับมาหาพ่อดนอยู่นะจ๊ะ

จากคุณ : Peper_Old - [ 4 มี.ค. 51 10:31:48 ]

ความคิดเห็นที่ 111

ขอชมน้องชมอีกครั้งว่า เพลงแต่ละเพลงที่เลือกมาคัดท่อนสำคัญ ๆ มาประกอบเนี่ย มันเข้ากับสถานการณ์ในแต่ละตอนมาก
สุดยอด!!!!!!!

จากคุณ : Musiclism - [ 4 มี.ค. 51 11:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 112

กิซซ คำแพงกะมังกร น่าร๊ากกกกอ่ะจ้า แถมเพลงก็เพราะ อิอิ

แต่ก็ยังจิรอต่อไปๆๆ (ไม่อยากให้จบเร้ยยย)

สู้สู้น้า ^0^

จากคุณ : ศตพร - [ 4 มี.ค. 51 13:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 113

“หัวใจแกเองทำไมไม่รู้ล่ะ”

“ก็หัวใจของชั้น มันไม่ได้อยู่ที่ชั้นแล้วนี่” .......

“มันไปอยู่ที่แกหมดแล้ว”

ฮิ้วววววววววววววววววววววววว

จากคุณ : แฟนคลับ...แม่ชม (nong_PAB) - [ 4 มี.ค. 51 16:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 114

หลังจากซุ่มอ่านมานาน อยากบอกว่าติดตามอ่านทุกตอนเลยค่ะ แม่ชมเขียนดีมาก ๆ เลยค่ะ ทำให้เป็นจุดเริ่มต้นในการเรื่องอื่น ๆ ด้วย ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่เขียนเรื่องดี ๆ แบบนี้ให้พวกเราได้อ่านกัน ขอบคุณมากค่ะ

จากคุณ : jeujeujung (jern1607) - [ 4 มี.ค. 51 19:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 115

โห คู่ของคำแพงกะมังกรก็หวานซะหยดเหมือนกันนะเนี่ย

ช่วงนี้ละครแม่ชมเติมความหวานให้ดีมากเลยจ้ะ

ไม่อยากให้จบ แต่ก็อยากอ่านตอนจบอ่ะ

แล้วจะมาติดตามตอนจบนะจ๊ะ แม่ชม

จากคุณ : อุบาสิกา - [ 4 มี.ค. 51 19:28:15 ]

ความคิดเห็นที่ 116

แม่ชมจ๋าเตือนแหรกเถอะค่ะ
จะจบแล้วจิงจิงหรอ?
เศร้านะเนี่ย

จากคุณ : ARSENE1970 - [ 4 มี.ค. 51 19:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 117

กริ๊ดกร๊าด...กริ๊ดกร๊าด แม่ชมขา พ่อมังกรกะแม่คำแพง ช่างหวานกันเหลือเกิน เขิลลลลลลลลลลลล

จากคุณ : ดาวพราย - [ 4 มี.ค. 51 20:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 118

แม่ชมอ่ะ เขิลลลล หวานซะทุกคู่เรยยย ชอบบบบ 555+

จากคุณ : osmile - [ 4 มี.ค. 51 20:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 119

เมื่อวานไม่ได้เข้ามา หวานจะละเมอกันใหญ่ทั้งคนแต่งคนอ่าน

แล้ววันนี้ จะมาต่อมั๊ยน๊า ถ้าอยู่ไหวจะมารออีกรอบตอนดึกนะจ๊ะ

จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ - [ 4 มี.ค. 51 21:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 120

ตามมาอ่านแล้ว
ตอนมังกรกับคำแพงหวานมากเลยค่ะ
เขินแทนแพงเลยอะ

จากคุณ : รักเด็ก555 - [ 5 มี.ค. 51 00:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 121

แม่ชม........อยู่หนาย แฟนๆมารอจนหลับกันไปหลายรอบแล้ว

สงสัยจะแอบมาแปะตอนทุกคนหลับใช่ไหมล่า..............

แม่น้ำ........อยู่ไหน จะหายลับไปกับดอกไม้หรือเปล่า

พ่อดน.........อยู่นี่จ้า รออยู่ รออยู่

จากคุณ : ดีปลีเชือก - [ 5 มี.ค. 51 01:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 122

มาแล้วจ้า มาแล้ว แอบหลับตามเคยอ่ะ -*- ตาแดงก่ำเลยเนี่ย มีใครอยู่ไหมจ๊ะ จะแตกละนะ

จากคุณ : ชมเช้า - [ 5 มี.ค. 51 01:43:27 ]

ความคิดเห็นที่ 123

จะไปนอนแล้วย่ะ...!!

จากคุณ : ง่วงแล้วอ่ะ...แต่อยากดูบอล!! (All bread) - [ 5 มี.ค. 51 01:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 124

แตกรับตอนอวสาน

จากคุณ : ชมเช้า - [ 5 มี.ค. 51 02:01:31 ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป