ความคิดเห็นที่ 5
The Birthday Party Junkyard
Public Image Limited Metal Box
Suicide Suicide
Swans Cop
มายืนยันว่างานเหล่านี้ไม่ธรรมดาและปวดกบาลกว่างานเมทัลหลายเท่านัก (โปรดอย่าถามว่าผมเคยตั้งใจฟังจนจบแบบทุกเม็ดสักกี่รอบ)
แต่ผมคงไม่จัดงานพวกนี้ว่าหนัก คงจัดว่าเป็นงานที่ทำให้คลืนเหียนอาเจียนไปจนถึงท้องไส้ปั่นป่วนที่สุด (จริงๆ มีงานหนึ่งที่ John Zorn เล่นกับ Fred Frith ที่ผมฟังแล้วต้องไปเข้าห้องน้ำจริงๆ)
อ้อ สำหรับผมความหนักนี่เป็นลักษณะเฉพาะของดนตรี Metal ครับ ผมนิยามความหนักว่ามันเป็นความกระแทกกระทั้นของเครื่องดนตรีอย่างพร้อมเพรียงอย่างรวดเร็ว (ถ้าช้าผมจะใช้คำว่า "หนืด" ประกอบคำว่า "หนัก" ด้วย) ในย่านเสียงที่ต่ำ
ซึ่งเท่าที่ฟังเพลงมาไม่มีอะไรเป็นแบบนี้นอกจาก Extreme Metal
จะว่าไปแล้วประวัติสั้นๆ ของดนตรี Metal นั้นก็คือประวัติของดนตรีที่มุ่งมาทางนี้ทั้งสิ้น คือ คุณเล่นเร็วขึ้นเรื่อยๆ, เล่นดนตรีพร้อมเพรียงกันขึ้นเรื่อยๆ (เอาง่ายๆ คือ Line Bass และไลน์ Guitar ทับกันขึ้นเรื่อยๆ), ใช้เสียงเครื่องดนตรีต่ำลงเรื่อยๆ, ร้องฟังไม่รู้เรื่องขึ้นเรื่อยๆ
ซึ่งปลายทางของคุณก็คือ Brutal Death ไปจนถึง Brutal Grind เท่านั้น
ผมว่าหนทางนี้มันตันแล้ว ทุกวันนี้วงก็เลยมาหาทางออกเป็น Technical เป็น Math ไปจนถึงการใส่เสียงแปลกๆ ไปเล็กน้อยและก็ Claim ตัวเองว่าเป็น Experimental กันอย่างกว้างขวาง
ซึ่งสำหรับผมถ้าสิ่งเหล่านี้จะหนัก มันก็ไม่ใช้ความหนักแบบเดิม และผมก็ไม่คิดจะเรียกมันว่าหนักเพื่อจะสร้างความสับสน
ผมชอบคำว่า เสียดแทงหู, ปวดกบาล, น่าคลืนไส้ อะไรทำนองนี้มากกว่า
สุดท้าย ผมคิดว่าความเห็นของผมตรงนี้ก็น่าจะจัดเจนว่าสำหรับผมดนตรีที่หนักที่สุดนั้นเป็นคนละเรื่องกับดนตรีที่ฟังแล้วทรมานที่สุดโดยสิ้นเชิง
จากคุณ :
FxxkNoEvil
- [
12 พ.ค. 51 22:11:40
]
|
|
|