PANTIP.COM : C6704209 เมนูเรียกน้ำย่อย : Hua Hin Jazz Festival 2008 : Day 1 [Jazz Music]

ความคิดเห็นที่ 19

ขอแสดงความเห็นด้วยคนค่ะ งานแจ๊สหัวหินในปีนี้โดยรวมแล้วไม่ค่อยเป็นที่น่าพอใจค่ะ นี่ถ้าไม่ได้ศิลปินคุณภาพมาช่วยดึงช่วยรั้งไว้ล่ะก็ เชื่อได้เลยว่างานนี้ฟีดแบ็กติดลบล้านเปอร์เซ็นต์ค่ะ ส่วนความคิดเห็นนั้น แน่นอนว่าไม่แตกต่างจาก คห.ด้านบน (ยกเว้น คห. 11 ที่มีวิสัยทัศน์หลุดขอบกฏเกณฑ์ชาวโลก)

1. ทุกข์แรกของผู้ชมคือห้องน้ำ ผู้จัดไม่มีการวางแผนกระจายสถานที่สำคัญเหล่านี้ไว้ตามจุดต่างๆ เพื่อรองรับผู้ชมจำนวนมหาศาลที่จะเข้ามาดูงาน เชื่อไหมว่า หลายท่านทีเดียวที่พลาดโอกาสฟังผลงานดีๆ หลายเพลงเพียงเพราะการฝ่าฝูงชนไปเข้าห้องน้ำ แถมคืนที่สองน้ำทะเลหนุน พื้นที่หาดเหลือแค่นิดเดียว เวลาไปเข้าห้องน้ำทีก็ต้องลุยทะเลกันไป โชคร้ายที่เราเป็นผู้หญิง ยังไงก็ต้องห้องน้ำเท่านั้น นอกจากจะเปียกน้ำเกือบถึงต้นขาแล้วยังอดฟังพี่ปู แบล็คเฮดร้องไปตั้งสองสามเพลง

2. ทุกข์ที่สองคือ แนวทางดำเนินรายการ ผู้จัดมุ่งเน้นแต่จะสนับสนุนสปอนเซอร์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เอาดีเจเวฟ 88 มายืนเปิดสป็อตโฆษณาในช่วงคั่นเปลี่ยนวงศิลปิน แล้วเรานั่งอยู่ที่เวทีใหญ่ ได้ยินแต่เสียง ไม่มีภาพ เพราะภาพคงไปโชว์ที่จอด้านที่ห่างเวทีออกไป วันแรกนี่เซ็งอารมณ์มาก เพราะผู้จัดไม่เข้าใจธีมของงานอย่างแท้จริง ส่วนวันที่สองนี่ค่อยยังชั่วขึ้นมานิดนึง ตรงที่ไม่เน้นโฆษณาละ เปิดเพลงที่พอจะเข้ากับบรรยากาศบ้าง ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย กลุ่มที่นั่งข้างๆเรา เขาก็เลยนั่งโยกตัวตาม หรือไม่ก็ฮัมเพลงตาม มันสร้างความเพลิดเพลินเจริญใจกว่าการมานั่งฟังสป็อตโฆษณากันที่ริมหาดนะ

3. ทุกข์ที่สามคือ ซาวดน์เอนจิเนียร์ไม่ได้เรื่องเลย เสียงที่ควรจะดัง ก็ไม่ดัง ไอ้ที่ไม่ควรจะดัง มันก็ดังซะจนกลบชาวบ้านเขา ยกตัวอย่างคืนที่สอง ไมค์ของคุณรัดเกล้าตอนเริ่มต้นเพลงแรก ฟังแทบไม่ได้ยินเลย เพิ่งมาปรับให้ดังขึ้นตอนกลางเพลง แถมก็ดังโพล่งออกมาซะอย่างนั้น ไม่เนียนเลย เปียโนก็เสียงเบาหวิว อันนี้เป็นตั้งแต่เริ่มต้นงานแล้ว ฟังไม่ค่อยได้ยิน ทั้งที่บางช่วงเป็นโซโล่ สป็อตไลท์ก็ส่องมาที่ผู้เล่นแล้ว แต่เสียงยังงุ้งงิ้ง กุ๊งกิ๊งฟังไม่ชัดเจนเลย เสียดาย เสียดาย อีกอันคือเสียงของเบส จำได้ว่ามีช่วงนึง ปรับขึ้นมาซะดังเลย สรุปว่า การปรับเสียงไม่ผ่าน เสียดายคุณภาพศิลปินอย่างแรง

4. ทุกข์ที่สี่ อันนี้หนักมาก (ไม่ใช่เรื่องปวดท้องหนักเบาอะไรนะ อิอิ) คือเรื่องของมารยาทคนดู และวิธีควบคุมสถานการณ์ของผู้จัดงาน ตอน kenny garrette เล่นจะมีการ์ดมาคอยเตือนและห้ามบรรดาตากล้อง หรือผู้ชมที่มาออด้านหน้าเวที ซึ่งช่วยได้มาก สำหรับผู้ชมที่นั่งดูอยู่บริเวณด้านหน้า (เราเองก็นั่งอยู่โซนๆนั้นด้วย) รวมทั้งผู้ชมที่อยู่ถัดออกไปด้านหลังๆ ทำให้ได้ชมภาพการเล่นดนตรีได้อย่างเต็มที่ แต่ว่าตอน mike stern มาเล่นนี่สิ เราแสนจะโกรธ โกร๊ธ โกรธ พวกไม่มีมารยาท เอาตั้งแต่ตอนที่ mike เตรียมเซ็ทอุปกรณ์อยู่ ผู้ชมด้านหน้ายิงแฟลชใส่แกไม่ยั้งเลย เรานั่งอยู่ด้านล่าง จะเห็นหน้าคุณ mike แกเดี๋ยวแดง เดี๋ยวขาว วาบๆ อยู่หลายหนทีเดียว นึกแล้วอายแทนว่าทำไมคนไทยถึงปราศจากความเกรงใจกันได้ถึงขนาดนี้ จนกระทั่งถึงเวลาเริ่มแสดงดนตรี บรรดาไทยมุงก็ยังไม่ลด ละ เลิก มีแต่เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนคนที่นั่งด้านหน้าได้แต่มองบั้นท้ายของพวกเขาเหล่านั้น ทำไมเขาถึงไม่คิดว่ายังมีคนอีกหลายร้อยหลายพันที่เขารอชมศิลปินกันอย่างใจจดใจจ่อ แต่อดทนไม่แทรกตัวเข้ามาสร้างความลำบากให้ประชาชี นึกแล้วก็เจ็บใจ เสียใจด้วย ผู้จัดไม่สนใจ การ์ดไม่มาทำหน้าที่เลย เราฟังได้แค่เพลงเดียวก็ทนไม่ไหวแล้ว จำใจต้องยกขบวนกลับที่พักไปด้วยอารมณ์เซ็งเห็ดเซ็งหอย บางคนที่บอกมาว่า พวกเรามีขา แล้วทำไมถึงไม่เดินไปดูที่เวทีบ้างล่ะ คำตอบง่ายๆ ก็เพราะเรามี "มารยาท" อย่างที่คุณ"ไม่มี" น่ะสิ อุ๊บส์..ขออภัยจริงๆ ไม่ได้คิดที่จะต่อความยาวสาวความยืดแต่อย่างใด แต่อยากเปิดใจให้รับรู้ว่าความรู้สึกที่แท้จริงของคนดูงานแจ๊สปีนี้ คิดและรู้สึกอย่างไร

5. ทุกข์สัพเพเหระ อันนี้เป็นเรื่องของบู๊ทที่มาจัดงาน ปีนี้ True เป็นเจ้าภาพ ก็ขอขอบคุณที่ทำให้งานแจ๊สได้จัดขึ้นที่ริมหาดหัวหินอีกครั้ง แต่ขอสักนิดเถอะ ข้าวของที่จำหน่ายไม่ได้น่าสนใจหรือเตะตาเท่าปีที่แล้วเลย อันนี้นานาจิตตังนะคะ หลายคนอาจจะชอบก็ได้ แต่ส่วนตัวแล้วคิดว่ายังไม่เป็นที่น่าพอใจสักเท่าไหร่ ยกตัวอย่างง่ายๆเลย เสื้อยืดที่ขายในงาน เราตั้งใจจะไปซื้อเก็บไว้เป็นที่ระทึก เอ๊ย ระลึก แต่พอไปดูลายแล้ว แหม...เกรงใจตัวเองเหลือเกินถ้าจะซื้อมาเก็บไว้ เราว่าลายมันไม่ค่อยสะดุดตาเท่าไหร่เลย เสื้อปีที่แล้วสวยกว่าเยอะ เราพลาดเองที่ปีที่แล้วดันซื้อแต่กางเกง คุณโต้งคอบอล(เด็กเมืองลิง)ได้เสื้อไปเมื่อปีที่แล้ว มาถึงวันนี้เราอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้ ที่ดันไม่ซื้อมาตั้งกะปีที่แล้ว (หวังไว้ว่าจะได้ซื้อปีนี้เป็นการชดเชยไงคะ แต่ก็ต้องผิดหวัง)

ร่ายมาเสียยาวเชียว เกรงใจเหมือนกันนะเนี่ย แต่นี่เป็นความรู้สึกจากใจของคนหนึ่งคนที่ได้ไปร่วมงานแจ๊สหัวหิน 2008 นะ อยากให้ผู้จัดปรับปรุงให้ดียิ่งๆขึ้นไป เพื่อสร้างอรรถรสทางดนตรีให้มีมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ ผู้ชมก็จะพลอยได้รับสิ่งดีๆจากดนตรีแจ๊สมากขึ้นด้วยเช่นกัน

ขอบคุณศิลปินทุกท่านที่ช่วยสร้างความรื่นรมย์ผ่านทางเสียงเพลงสไตล์แจ๊สมากๆค่ะ แล้วพบกันใหม่ ปีหน้านะคะ

ปล. อยากให้วง Young Blood เล่นให้ฟังอีกหลายๆเพลงเลยค่ะ เป็นวงของไทยที่เล่นได้เนียนที่สุด และเพราะที่สุดในงาน ชอบน้ามดและนักดนตรีทุกท่านในวง ขอบอกจากใจเลยว่าวง Young Blood เจ๋งสุดๆไปเลยค่า(อันนี้เป็นความเห็นเราเท่านั้นนะ นานาจิตตัง อิอิ) อีกวงคืออาจารย์เด่น + คุณรัดเกล้า + คุณแมวจิระศักดิ์ อยากให้เล่นนานกว่านี้จังเลยค่ะ รู้สึกว่าคิวเพลงน้อยจังเลย อยากฟังอีกเยอะๆ นะคะ วงของ Mike Stern และ Kenny garrette เขาฝีมืออยู่แล้ว ฟังเพลินเกินห้ามใจ ส่วนศิลปินท่านอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวถึงในที่นี้ก็ชอบมากและขอชื่นชมเช่นเดียวกันค่ะ ^ ^
แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 51 22:44:17

จากคุณ : หมาน้อยเมืองโคราช (j_mayachan) - [ 15 มิ.ย. 51 22:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 27

หัวหินแจสเฟสติวัล ออนเดอะบีช หรือ อินเดอะซี กันแน่? อิอิ

ถึงตาผมบ้างหล่ะ

หลายๆท่านเขียนความคิดเห็นสอดคล้องกับที่ผมคิดอยู่หลายเรื่องเลย แต่อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยครับ ขอร่วมวงกับเขาซักคนเถอะ ตามหลักสถิติแล้ว ถ้าเราจะไม่พูดเรื่องที่เราข้องใจ การเป็นตัวแทนของกลุ่มตัวอย่างของเราก็จะไม่สมบูรณ์ คนอาจจะคิดว่าเราไม่ข้องใจในประเด็นนั้นๆก็ได้ เผื่องานแจสอินเดอะทาวน์จะได้นำไปแก้ไขได้ทันท่วงที

ก็มีประเด็นหลักๆก็คือเรื่องสิ่งอำนวยความสะดวก กับเรื่องคุณภาพของเสียงดนตรีหนะครับ

เรื่องที่ ๑ ห้องน้ำ ไม่น่าเชื่อว่าปัญหาที่เคยมีมาเกือบทุกๆปี จะถูกละเลยไปได้ แต่ปีนี้ผมว่าหนักสุดๆแล้ว เพราะปีที่ผ่านมานอกจากจะแค่เรื่องไม่เพียงพอแล้ว ปีนี้ยังพ่วงเรื่อง "ไกลสุดๆ" เข้าไปอีก ผมว่าคนมางานนี้เกือบครึ่งแสน แถมวันที่สองคนก็เยอะมากๆ แต่ห้องน้ำมีจุดเดียว แถมอยู่ไกลเกือบเป็นกิโลจากเวทีแสดง งานนี้หนุ่มๆเลยยึดสันทรายกลางทะเลเป็นที่ปลดทุกข์กันเป็นแถว นั่นเป็นสาเหตุที่ผมไม่ลงไปเล่นน้ำดำผุดดำว่ายกะเพื่อนตอนที่ทีโบนเล่น ไม่รู้โชคดีหรือเปล่า คืนแรกผมอั้นได้ยังงัยทั้งคืนไม่รู้ตั้งแต่แม้นศรีจนถึงตีสี่หลังข้าวต้มรับอรุณก่อนกลับถึงบ้าน สงสัยดื่มไปนิดเดียว แต่คืนที่สองเนี่ย หลังจากดูไมค์จบไปเพลงนึง พี่ชายชวนกลับแล้วเพราะฝนตก ผมถึงกะกึ่งเดินกึ่งวิ่งลิ่วๆนำหน้าคณะพี่ชายไปหลายร้อยเมตร จนลากสังขารไปปล่อยข้างๆถนนเพชรเกษมหลังป้ายโฆษณาเลือกตั้งนายกเทศบาลหัวหิน ใกล้ๆรถที่จอดไว้หน้าโลตัส นั่นเลย จริงๆอยากปล่อยตั้งแต่กลางทางแล้ว แต่คนที่กำลังเดินกลับกันหนาตาเลย ขนาดนั้นยังมีคนมองเลย บอกตรงๆว่าอายหนะครับ

เรื่องที่ ๒ เรื่องคุณภาพเสียง คืนที่สองข้องใจและขัดหูมากครับ มีปัญหาตลอดเลย ตั้งแต่วงแรกๆ ไม่ลงดีเทลล์นะครับ มีคนบ่นหลายคนแล้ว เอาเป็นว่าหูผมก็เป็นอีกหูหนึ่งที่บอกว่ามีปัญหาครับ โดยเฉพาะไมค์นักร้อง ที่ฆ่านักร้องไปหลายคนเลย

เรื่องที่ ๓ พอพูดถึงเรื่องคุณภาพเสียง ก็อดพูดถึงเรื่องความหลากหลายของแนวเพลงหน่อยครับ คือในวันที่สอง ได้ฟังครบทุกวงเลย (แต่วันแรกพลาดชมวงสาวสะดุ้ง กับ วงเตะตรูด แต่วันแรกแนวเพลงหลากหลายกว่าครับ ไม่เบื่อ ละมุนละไมไปกับแม้นศรี แถมสนุกสุดเหวี่ยงทั้งเคนนี่ และทีโบน) ตั้งแต่หลังยังบลัดที่เนียนๆเรียกน้ำย่อยไปแล้วเนี่ย แนวดนตรีที่เล่นก็แทบไม่แตกต่างกันอย่างชัดเจนเลยครับ ทั้งซุ้มศิลปากรอย่างแจสโดโจ ซุ้มมหิดลอย่างพอมเมลโล่ทาวน์ และซุ้มรังสิต อย่างเดนนี่แอนด์เฟรนด์ คือทุกวงเล่นร้องและบรรเลงได้เก่งมากเลยครับ แต่มันคล้ายๆกันไปหมด แล้วสุดท้ายมาตบด้วยพี่ไมค์ เอ่อ มันเหมือนบนโต๊ะอาหารเรามีแต่แกงเผ็ด ต้มแซ่บ ต้มยำน้ำข้น โป๊ะแตก ฉลามผัดฉ่า แบบว่าไม่มีปูจ๋า ไข่เจียว แกงจืด ผักสด ของหวาน ให้แกล้มคั่นรายการเลยครับ พอถึงพี่ไมค์ผมก็อิ่มกินและกลืนไรไม่ลงอีกแล้วหล่ะครับ ก็มีนะครับที่แต่ละวงก็พยายามเอาเพลงป็อปมาร้องมาเล่น แต่มันก็แค่แว๊บๆ มันยังไม่ใช่การสร้างอะไรที่แตกต่างหนะครับ แต่นักดนตรีเก่งกันจริงๆ แถมบางทีก็เหมือนจะแย่งกันเก่งเสียด้วยซ้ำ

แอบผิดหวังกับซุ้มมหิดลสุดรักของผมนิดหน่อย เพราะเป็นซุ้มนักดนตรีที่ผมชอบที่สุดตั้งแต่เริ่มฟังดนตรีแจสมา คาดว่าจะได้รับความเพลิดเพลินและความสนุกสนานเหมือนที่เคยได้ติดตามมา เวลาถามใครถึงเอกลักษณ์ของซุ้มมหิดล ต่างก็พูดถึงความกลมกล่อมและความสนุกสนานกันทั้งนั้น แต่คราวนี้โจทย์ยากไปมังครับกับการนำเพลงน้าหงามาทำ แล้วยังต้องมาเจอปัญหาทางเทคนิคกับเสียงนักร้องอีก แบบว่าฟังไปเศร้าไปเลยครับ น้ำตาแทบเล็ดเลยตอนฟังพี่ปูร้องเพลงน้าหงา เพราะวงนี้คลั่งไคล้นักดนตรีแทบทุกคนเลย ไล่มาตั้งแต่ อาจารย์โจ้ อาจารย์หลง อาจารย์น้องคม และอาจารย์วิลเลี่ยม จบโซโล่ของแต่ละคนต้องทำตัวเป็หน้ามาปรบมือดังๆทุกที เรียกว่าแข่งกันกรี๊ดกะงุงิเลย อย่างไรเสีย ก็อย่าทิ้งเอกลักษณ์ของวงเรื่องความสนุกสนานไปนะครับ ผมอยากฟังแบบนั้นอีก เพราะวงอื่นๆเขาก็ใส่กันไม่ยั้งอยู่แล้ว ฉีกหน่อยก็ดีครับ เล่นแบบดิ๊กซี่ นิวออลีน น่าจะทำให้อร่อยเหาะกว่านี้หนะครับ เพลงน้าหงาแบบหนุกๆก็น่าจะพอมีบ้าง

เรื่องที่ ๔ กับซูเปอร์คอมเมอเชี่ยลของผู้สนับสนุนงานในครั้งนี้ ที่กระจายอยู่ทั่วไปรอบนอกก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ แต่ที่มาเบียดบังและรบกวนช่วงเวลาของการแสดงดนตรีนี่สิครับ นับตั้งแต่แพไฮโซ เพื่ออะไรครับ คนบนนั้นนั่งอยู่ไม่กี่สิบคน แต่บดบังทัศนียภาพคนเป็นพันๆ มากั้นคอกให้เขาข้างล่างก็ได้นี่ครับ ตอนที่อาจารย์ ป. เป่าแซก เหน็บให้ตอนแสดงบนเวที เล่นเอาคนกรี๊ดกร๊าดสะใจกันไปเป็นแถวๆ เรื่องต่อไป เรื่องเอ็มซีของงาน เคยเห็นว่าเป็นเอ็มซีในช่องสังกัดของสปอนเซอร์หลัก ซึ่งรู้สึกว่าไม่ค่อยลึกซึ้งกับดนตรีแจสซักเท่าไร ไม่ค่อยมีข้อมูลเกี่ยวกับศิลปินที่ขึ้นแสดงเลย คือแผ่นพับที่แจกๆ คงไม่ถึงมือทุกคนหรอก แต่ที่มีก็มีแค่ว่าแต่ละวงชื่ออะไร เล่นเวลาไหนเท่านั้น จะมาเล่นอะไรให้ฟังก็ไม่รู้ คือถ้าไม่มีก็ชวนนักดนตรีคุยนานๆสักหน่อยหลังจากที่แสดงเสร็จสักหน่อยก็ยังดี ระหว่างที่รอวงต่อไปเซ็ทอัพเครื่องดนตรี ไม่ใช่คอยแต่พูดให้ไปเยี่ยมซุ้มต่างๆ กะชิมสไปร์ทผสมเบียร์ เสร็จแล้วก็ปล่อยให้ดีเจเปิดแต่สป็อตโฆษณา.... แล้วบังเอิญได้ทักทายกับผู้ใหญ่ท่านหนึ่งในแวดวงที่เหล่านักดนตรีและพวกเราชาวแจสคลับเคารพรัก เห็นเดินลุยน้ำมาหน้าตาแดงๆ ก็เข้าไปทักทายด้วยความเคารพ ทีแรกก็นึกว่าหน้าแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่พอน้ำเสียงเครือๆที่พูดออกมาถึงซูเปอร์คอมเมอเชี่ยล และสิ่งที่ขัดใจของงานนี้ ฟังแล้วชวนเศร้าไปด้วย แม้จะคุยกันสั้นๆ แต่ก็พูดไว้หลายประเด็นเลยครับ ผมไม่กล้าเอามาเอ่ยในที่สาธารณะ (เดี่ยวคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานนี้คงได้รับรู้จากปากท่านเองหล่ะ) เห็นบอกว่าขอไว้อาลัยให้กับหัวหินแจสเฟสฯเลยทีเดียว ปีหน้าอาจจะไม่มาแล้ว นั่นเพียงแค่คืนแรกเท่านั้นนะครับ ไม่ทราบว่าพอจบคืนที่สองท่านจะร้องหายาพาราสักกี่เม็ด
.
.
.
.
.

ผมเองก็รู้สึกเสียดายทรัพยากรที่มีในงานหนะครับ รู้สึกว่าใช้ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าที่ควร คือเสียเงินไปสิบ แต่ถูกนำมาทำงานได้แค่สองบาท แล้วที่เหลือหมดไปกับอะไรก็ม่ายรู้ ที่สร้างความผิดหวังยุบๆยิบๆให้กับคนมาชมดนตรี

ส่วนเรื่องตำแหน่งเวทีที่แสนไกล กับบริเวณที่นั่งชมที่แสนแคบเพราะน้ำทะเลหนุนนั้น ขอยกความผิดทั้งหลายให้กับธรรมชาติกับเทศบาลหัวหินที่ไม่วางแผนเนิ่นๆซักยี่สิบปี ทะลวงซอยให้เดินทะลุลงมาหาดอีกซักซอยแล้วกันครับ คณะที่จัดการเรื่องนี้จะได้รอดตัวไปซักประเด็นหนึ่ง

ข้อดีของงานนี้

นักดนตรีไทยเล่นกันแบบถวายชีวิตจริงๆครับ ขอชื่นชมด้วยใจจริง เพราะได้ขึ้นเวทีใหญ่ระดับประเทศอย่างนี้ ก็ไม่ยอมออมมือกันหรอกครับ แต่บางทีก็รู้สึกถึงอาการโชว์ออฟได้เหมือนกันครับ อย่างนักร้องเสียงหวานๆ แต่ซัดกลองซะมันส์หยด หรือโซโล่ซะจนไม่นึกถึงคนที่จะโซโล่ถัดไป ก็มีเล็กๆน้อยๆฝากเอาไว้พิจารณาครับ เพราะเราคงได้เล่นและได้ชมกันอีกเยอะ เพราะที่ได้ขึ้นเล่นเวทีนี้ เกือบทั้งหมดก็ฝีมือระดับพรีเมียร์ลีคกันทั้งนั้นแล้ว ผู้จัดจะจัดในปีถัดๆไป ก็คงต้องเรียกใช้บริการบรรดาท่านอาจารย์ท่านนักดนตรีเหมือนเดิมหล่ะครับ เหมือนที่เราเห็นๆว่าขึ้นเวทีนี้ มาติดๆกันหลายปีแล้ว

ขอชมผู้ฟังที่เกือบทั้งหมดมารยาทดี แต่บางทีนิดๆหน่อยก็อภัยให้กันหน่อยนะครับ บางทีบรรยากาศมันสบายเกินไป เลยปล่อยตัวกันตามสบายบ้าง บางทีดื่มแอลกอฮอล์เข้าไป อาจจะทำอะไรผิดพลาดบ้าง ผมเองอาจจะนั่งบังคนข้างหลัง วี๊ดวิ๊วเชียร์นักดนตรีขวัญใจดังไปหน่อย เผลอฮัมเพลงตามนักร้องบ้าง คุยกะเพื่อนๆถึงเพลงที่กำลังฟัง หรือเดินผ่านในจังหวะที่ไม่ควรบ้าง แต่ก็ยกมือไหว้ขอโทษขอโพยเท่าที่จะสามารถทำได้ ส่วนใครในจำนวนน้อยนิดที่มีทัศนคติหรือแสดงพฤติกรรมที่ค่อนไปในทางที่แย่โดยกำเนิด ไม่ได้มีผลมาจากแอลกอฮอล์ หรือฟ้าฝน ก็ขอให้ควบคุมตัวเองให้ได้ในโอกาสถัดๆไปนะครับ งานดีๆอย่างนี้ต้องแบ่งความสุขให้กับคนอื่นๆบ้าง จะว่างานนี้ฟรีก็คงไม่ใช่ ค่าเดินทาง ค่าน้ำมันรถ(แสนแพง) ค่าโรงแรมที่พัก ค่าเบียร์ค่าอาหารที่ชาร์จสุดๆ เผลอๆแพงกว่าค่าตั๋วคอนเสิร์ตดีๆในกรุงเทพอีกครับ ฉะนั้นก็ขอให้เอาใจเขามาใส่ใจเรา ทุกคนตั้งใจมางานนี้ ก็อยากมีความสุขกันทุกคนครับ

แม้จะซูเปอร์คอมเมอเชี่ยลแค่ไหน ก็ขอขอบคุณผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกๆภาคส่วนที่ทำให้เกิดงานนี้ขึ้นมาครับ และหวังว่าหากมีโอกาสจัดในปีถัดๆไป งานจะดีขึ้นนะครับ แม้ว่าที่ผ่านมากราฟจะตกลงมาทุกปีก็ตาม

ผมเห็นสตาฟเดินเข้าไปขอผู้ชมให้กรอกแบบสอบถามตั้งแต่วงแรกๆขึ้นโชว์ในวันแรกเสียด้วย ไม่แน่ใจว่าเป็นการเก็บข้อมูลเกี่ยวกับงานนี้หรือเปล่า ผมก็กะว่าจบงานวันที่สองจะขอเข้าไปให้ความคิดเห็นสักหน่อย เผื่อจะเป็นประโยชน์บ้าง แต่ก็ไม่มี ไม่เห็นแล้ว ยังคิดว่าถ้าเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับการจัดงานจริงๆ ถามตั้งแต่วันแรก วงแรกๆ แล้วมันจะไปได้ผลอะไรกัน เสียดายต้นไม้ที่ถูกโค่นมาทำแบบสอบถามเปล่าๆ

ฝากนำผลสะท้อนของงานออนเดอะบีช อินเดอะซี ให้อินเดอะทาวน์นำไปพิจารณานะครับ จะได้ไม่ต้องพึ่งพาพาราเซตาม่อนจนเกินจำเป็น

ด้วยความจริงใจ

ทิดปุ๊ 16เมษา
แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 51 04:18:28

จากคุณ : 16เมษา - [ 16 มิ.ย. 51 04:12:27 ]