Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ~ วิจารณ์ "สู่ฝันอันยิ่งใหญ่" ~ ดีหรือไม่ ในความเห็นของ นรา

    เพิ่งได้ชมละครสู่ฝันอันยิ่งใหญ่ ที่รัชดาลัยเธียเตอร์มาค่ะ ชอบมากแต่วิจารณ์ไม่เก่ง และไม่มีแบ็คกราวน์ทางด้านละครเวทีมากนัก จึงมิอาจวิจารณ์เอง

    ได้เจอบทวิจารณ์ของคุณนรา นักวิจารณ์หนังคนโปรด เขียนได้โดนใจยิ่ง และเป็นมุมมองของคนทั่วไปที่ไม่เชี่ยวละครเวทีแต่อย่างใด เช่นกัน
    จึงขอนำมาให้ผู้ที่ชื่นชอบนักวิจารณ์คนนี้ และสนใจละครเวทีได้อ่านด้วย...



    *
    *

    กลับไปสู่ฝันอันยิ่งใหญ่/นรา

    โดย ผู้จัดการออนไลน์ 16 มิถุนายน 2551 12:35 น.


          ตามแผนเดิมที่ตั้งใจไว้ ผมควรจะเขียนถึงหนังโทรทัศน์ชุด “หุ่นไล่กา” อีกหนึ่งตอนให้จบครบถ้วน แต่ก็มีประเด็นด่วนเฉพาะหน้าให้ต้องเร่งรัดแซงคิว นั่นคือ ผมเพิ่งไปดูละครเพลง “สู่ฝันอันยิ่งใหญ่” ซึ่งเริ่มเปิดทำการแสดงไปแล้วเมื่อค่ำวันศุกร์ที่ผ่านมา
         
           ผมนั้นไม่ทราบรายละเอียดเลยว่า ละครจะยืนโรงเหลือรอบแสดงอีกมากน้อยเพียงไร จึงต้องรีบบอกกล่าวเล่าสู่ต่อท่านผู้อ่าน
         
           ขอสารภาพว่า ก่อนได้ดู ผมมีความกลัวและไม่มั่นใจอยู่ลึก ๆ บ้างเหมือนกัน เกรงว่าจะไม่ประทับใจเหมือนที่เคยรู้สึกเมื่อ 20 ปีที่แล้ว
         
           สาเหตุแรกก็คือ ทั้งโดยช่วงวัยและทัศนะมุมมองของผมเองที่เปลี่ยนไปจากเดิม ตัวผมในปัจจุบันย่อมไม่ได้คิดอ่าน หรือมีอารมณ์ความรู้สึกพลุ่งพล่านเหมือนเด็กหนุ่มคนเดิมที่เคยเป็นอีกแล้ว ปัจจัยต่อมาก็คือ ด้วยระยะห่างถึง 20 ปี ผู้แสดงและทีมงานบางส่วน ตลอดจนรายละเอียดในทางโปรดักชัน ก็คงผิดแผกจากเดิมอยู่มาก
         
           ผมกลัวอารมณ์ติดยึดเกาะกุมอยู่กับภาพประทับใจเก่าก่อนเกินไป จนเกรงว่าจะไม่เปิดใจยอมรับสิ่งใหม่ที่แปรเปลี่ยน
         
           เมื่อดูจนจบลง ผมได้ข้อสรุปว่า “สู่ฝันอันยิ่งใหญ่” ครั้งนี้ แตกต่างจากคราวก่อนเยอะพอสมควร แต่ข่าวดีก็คือ ความเปลี่ยนแปลงใด ๆ ก็ตามที่เกิดขึ้น ล้วนเป็นไปในทางบวกทั้งสิ้น
         
           โดยเฉพาะจุดใหญ่ที่เคยเป็นปัญหาสำคัญคือ คุณภาพทางด้านการร้องเพลงในครั้งดั้งเดิม ซึ่งมีทั้งคนที่ร้องดีและร้องไม่ดีคละเคล้าปะปน ทำให้มีฉากที่ดึงดูดสลับบางช่วงที่เนือยไปบ้าง (แต่กระนั้นพลังจากการแสดงและคุณภาพอันยอดเยี่ยมของตัวบท ก็มีมากเกินพอที่จะกลบเกลื่อนชดเชยข้อด้อยเหล่านี้ไปได้สบาย ๆ)
         
           ใน “สู่ฝันอันยิ่งใหญ่” ฉบับสร้างใหม่ คุณภาพการร้องเพลงของนักแสดงทั้งหมด พัฒนาถึงขั้นกลายเป็นจุดแข็ง ทำให้บทเพลงที่มีเนื้อหาและท่วงทำนองดีเยี่ยมอยู่แล้ว ไพเราะซาบซึ้งชวนติดตามขึ้นอีกเยอะ
         
           สิ่งที่ผมหวาดเสียวและตีตนไปก่อนไข้มากสุด อยู่ที่ผู้สวมบทบาทเป็นดอนกีโฮเต้ (ขออนุญาตสะกดตามการเรียกขานในละครนะครับ) เมื่อ 20 ปีก่อนคุณศรัณยู วงศ์กระจ่างได้ฝากฝีมือเอาไว้น่าประทับใจเหลือเกิน จนยากที่จะลืมและสลัดภาพเก่า ๆ เหล่านั้นออกไปจากความนึกคิด ขณะที่ดอนกีโฮเต้จากการสวมบทบาทของคุณจรัล มโนเพ็ชร อาจไม่ช่ำชองทางด้านการแสดงเท่า แต่ภาพพจน์ความเป็นศิลปินนักฝัน รวมทั้งแต้มต่อทางด้านการร้องเพลง ก็ทำให้คุณจรัลกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับตัวละครได้ดีไปอีกแบบ
         
           แรกทีเดียวที่รู้ว่า ดอนกีโฮเต้คนล่าสุดได้แก่ คุณเจมส์ เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ ผมก็เกิดคำถามเชิงกังขาอยู่ในใจเหมือนกันนะครับ กล่าวคือ ด้วยความที่ไม่ได้ติดตามผลงานเพลงของเขามาก่อน และเคยผ่านตาเห็นเขามาบ้างเพียงผิวเผินฉาบฉวย ภาพของคุณเจมส์ที่ผมนึกออก จึงเป็นเช่นเดียวนักร้องขวัญใจวัยรุ่นปกติทั่วไป
         
           มีมนตร์ขลังความน่าตื่นเต้นในละคร “สู่ฝันอันยิ่งใหญ่” อย่างหนึ่งที่ผมยังจดจำได้ก็คือ การเปลี่ยนบทบาทจากมิเกล เด เซอร์บันเตสมาเป็นดอนกีโฮเต้โดยฉับพลันในตอนต้นเรื่อง
         
           รายละเอียดนั้นมีอยู่ว่า เซอร์บันเตสขอแก้ข้อกล่าวหาจากผองเหล่านักโทษ ด้วยวิธีการแบบฉบับของเขาเอง คือ นำเสนอเป็นละคร จากนั้นก็เริ่มต้นเกริ่นกล่าวแนะนำเรื่องราว พร้อม ๆ กับลงมือแต่งหน้าไปด้วย (โดยนั่งหันหลังให้ผู้ชม) จู่ ๆ ในชั่วเวลาสั้น ๆ เมื่อหันหลังกลับมาและลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเป็นอัศวินเฒ่านามดอนกีโฮเต้


     
     

          จังหวะตรงนี้ล่ะครับ ผู้ชมรู้สึกได้ทันทีว่า คุณศรัณยูและคุณจรัล หายไปเรียบร้อยแล้ว ที่เห็นอยู่เบื้องหน้า มีเพียงดอนกีโฮเต้ บุรุษแห่งลา มานช่า
         
           ความแตกต่างของคุณเจมส์ก็คือ เขาหายไปจากความรู้สึกของคนดูตั้งแต่แรกปรากฎตัวเป็นมิเกล เด เซอร์บันเตส ย่างก้าวลงมาสู่คุกใต้ดิน
         
           พูดอีกแบบก็คือ ถ้ามีใครมาบอกผมว่า คนเล่นเป็นเซอร์บันเตสและดอนกีโฮเต้ ชื่อโน้นชื่อนี้ผิดแผกเป็นอื่น ผมก็คงจะเชื่อสนิทใจ เพราะภาพที่เห็นไม่มีอะไรชวนให้นึกถึงเชื่อมโยงไปสู่คุณเจมส์ได้เลย เขาสามารถเปลี่ยนโฉมเป็นตัวละครอย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งท่วงท่าสง่างามเจรจาเฉียบแหลมคมคายช่างเสียดสีเย้ยหยันยามเป็นเซอร์บันเตส และท่าทางเงอะงะน่าขบขันของชายชราผู้ร่วงโรยแต่เร่าร้อน ตลอดจนพลังในการร้องเพลงเมื่อเป็นดอนกีโฮเต้
         
           เปรียบแบบไม่สมควรจะเปรียบนะครับ ในแง่ของการแสดงผมให้คะแนนคุณศรัณยูเต็มสิบ แต่หักไปบ้างพอสมควรในเรื่องร้องเพลง ขณะที่คุณเจมส์อยู่แถว ๆ เก้าในแง่การแสดง และร้องเพลงได้สิบเต็ม
         
           รวม ๆ แล้วก็กล่าวได้ว่า คุณเจมส์เป็นดอนกีโฮเต้ที่ครบเครื่องมากสุด และน่าประทับใจเช่นเดียวกับคุณศรันยูและคุณจรัล
         
           นักแสดงท่านอื่น ๆ ก็ล้วนเล่นดีเกินกว่าจะชื่นชมได้ทั่วถึง แต่มีคนที่ผมชอบมากเป็นพิเศษคือ คุณศรัณย์ ทองปานที่เล่นเป็นบาทหลวง
         
           คุณศรัณย์เคยเล่นบทเดียวกันได้อย่างโดดเด่นมาแล้วเมื่อ 20 ปีก่อน แต่ครั้งนี้ยิ่งยอดเยี่ยมกว่าเดิม ด้วยประสบการณ์เจนจัดมากขึ้น ขณะที่น้ำเสียงและเนื้อเสียงยังก้องกังวานมีพลังเช่นเดิม
         
           ที่กล่าวมาทั้งหมด ผมไม่ได้มีหลักวิชาความรู้ใด ๆ ทางด้านละครเวทีมารองรับนะครับ พูดไปตามความรู้สึกส่วนตัวล้วน ๆ
           
           และความรู้สึกของผมก็ยืนยันได้ว่า “สู่ฝันอันยิ่งใหญ่” ฉบับสร้างใหม่ ดูสนุกเพลิดเพลินชวนติดตาม มีความสมบูรณ์ลงตัวยิ่งกว่าเมื่อครั้งที่แล้ว
         

    (มีต่อ)

    จากคุณ : แก่นแก้วกายกรรม - [ 16 มิ.ย. 51 18:25:46 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


" width=14 height=17 frameborder=0 marginheight=0 marginwidth=0 scrolling=no>