ความคิดเห็นที่ 1 หกหงคือ... จริงๆนี่เป็นชื่อเล่นที่พ่อตั้งให้แต่เกิดเลย แต่ตัวเองไม่ค่อยบอกใคร เพราะถ้าบอกทีไร คนก็มักจะถามต่อว่า แปลว่าอะไร ทุกที แล้วเราก็ต้องมานั่งอธิบายกันยืดยาวทุกที ซึ่งเราก็เป็นคนขี้เกียจพูดเสียด้วย งั้นก็ถือโอกาสอธิบายไว้เลยว่า ตัวเองเกิดวันจันทร์ คนที่เกิดวันจันทร์ต้องตั้งชื่อไม่ให้มีสระ ซึ่งโบราณถือว่าเป็นกาลกิณีของคนเกิดวันจันทร์ พ่อผมก็เลยพยายามตั้งชื่อให้โดยไม่มีสระ ด้วยนิสัยที่ขี้เล่นของเขา ไม่รู้จะคิดยังไง ก็เลยใช้วิธีสุ่มตัวพยัญชนะจากการเปิดพจนานุกรม เปิดไปหน้าไหนก็เอาพยัญชนะมาตั้งไว้ ก็เปิดได้ดังต่อไปนี้ ห - ก - ห - ง - ส - บ - ง - บ - ก รวมความแล้วอ่านว่าอย่างไร ก็พิจารณากันเอาเอง แต่ญาติๆจะนิยมเรียก หกหง (ทีนี้เข้าใจหรือยังว่าทำไมถึงขี้เกียจอธิบาย) จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:03:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เริ่มสนใจเล่นดนตรี... ตั้งแต่เรียนอยู่ไทยวิจิตรศิลป พอมาเรียนที่เพาะช่างก็เริ่มรู้ตัวเองว่าคงเอาดีทางวาดเขียนไม่ได้เป็นแน่ ก็ไปเรียนดนตรีเพิ่ม หลังจากที่เล่นแบบงมๆอยู่ 5-6 ปี ก็ได้เรียนกับอ.ปรารถนา อรุณรังษีก่อน จากนั้นก็ไปเรียนกับอ.ประทักษ์ ใฝ่ศุภการ แต่ศิลปะก็คือศิลปะ โดยหลักการหรือแก่นของมัน เราเอามาใช้ด้วยกันได้เวลาวาดรูป เราจะคำนึงถึงน้ำหนักเพื่อให้ภาพดูมีมิติ เราจะแบ่งน้ำหนักของวัตถุเป็น อ่อน กลาง เข้ม เพื่อให้วัตถุมี 3 มิติและใช้น้ำหนักอ่อน กลาง เข้ม อันนี้กับองค์รวมของภาพด้วย เพื่อให้เกิดระยะ ใกล้ กลาง ไกล ผมใช้หลักการเดียวกันในการเขียนเพลง และเล่นดนตรี พยายามคำนึงถึงน้ำหนัก และวางลงบนบทเพลง เพื่อให้เกิดความน่าสนใจ บางทีก็ใช้การเล่นดนตรีด้วยการไม่เล่น ก็คือ อย่างวงที่เล่น 4 ชิ้น ก็ไม่จำเป็นต้องเล่นพร้อมกันหมด บางท่อนก็อาจจะเล่นแค่ 2 ชิ้นพอ คนที่เหลือก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องเล่น อันนี้แหละ เรียกว่าเล่นด้วยการไม่เล่น (ผมเรียกของผมเอง ไม่มีหลักวิชาการที่ไหนเรียกหรอกนะ) บางท่อนเล่น 3 ชิ้น บางท่อนเล่น 4 ชิ้นพร้อมกัน ตรงนี้ก็จะทำให้เพลงมีน้ำหนักที่แตกต่างกันออกไป หลักการวาดรูปอีกข้อหนึ่ง คือการใช้ space ให้ถูกจังหวะ จะทำให้ภาพดูแล้วไม่อึดอัด ผมก็เอามาใช้กับดนตรีเหมือนกันคือดนตรีเราไม่ใช่ว่า จะเล่นกันไฟแลบอย่างเดียว ยัดตัวโน้ตเข้าไปให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ นั่นไม่ใช่ แต่ต้องคำนึงด้วยว่า ตัวหยุด (rest) นั้นก็มีความสำคัญเท่ากับโน้ตตัวหนึ่งเหมือนกัน การใช้ space นี่ก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ใช้เทคนิคการเล่นด้วยการไม่เล่นมาใช้ได้ แต่ space ก็ไม่ได้หมายความว่า จะต้องหยุดเล่น หรือจะต้องไม่มีเสียงอะไรเท่านั้นนะ บางทีการเล่นโน้ตตัวกลม (whole note) เล่นค้างไว้ 4 บาร์หรือ 8 บาร์อย่างนี้ ก็เป็น space เหมือนกัน แต่ถ้าใช้ space มากไปหรือใช้ไม่ถูกที่ ภาพก็ขาดสมดุลย์หรือดูโหรงเหรงได้เพลงก็เหมือนกัน จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:04:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทำไมถึงเลือกทำเพลงแจ๊ส คำตอบง่ายๆก็คือ ผมชอบแจ๊สไง ชอบมาตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกว่านี่คือเพลงแจ๊ส พ่อผมชอบฟังเพลงประกอบหนังพวกหนังฮอลลีวู้ดสมัยก่อน ก็เป็นเพลงที่มีโครงสร้างแบบแจ๊สทั้งนั้น มันไม่แจ๊สเสียทีเดียว เพราะบางทีมันไม่มีอิมโพรไวส์ แต่โครงสร้างของมัน เป็นสวิง (จังหวะของเพลงแจ๊ส) คอร์ดและเมโลดี้ที่ใช้ก็มีเทนชั่นด้วย (Tension คือตัวโน้ตที่ให้ความรู้สึกตึงเครียด) ตรงนั้นมันก็สร้างความคุ้นเคยให้กับเราโดยไม่รู้ตัว เราก็ซึมซับเข้ามา รักชอบอยู่ในใจ อย่างตอนที่วงเฉลียงดัง เราก็ชอบอีก รู้สึกชอบดนตรีแบบนี้ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่านั่นก็เป็นเพลงที่มีความเป็นแจ๊สเจือปนอยู่ จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:06:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กว่าจะมาเป็น Jazz Cafe Project ปกติก็เล่นดนตรีประจำตามผับ แต่ความคิดที่จะทำเพลงมีมาก่อนที่ตัวเองจะมาเล่นประจำเสียอีก เพียงแต่ว่าเราไม่มีโอกาส ก็ได้แต่แต่งเพลงเก็บไว้เรื่อยๆ พอมาถึงยุคดิจิตอล การอัดเสียงก็สะดวกขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก ก็เริ่มลงมือทำ สมัยก่อน จะร่วมกับเพื่อนคนหนึ่ง ช่วยกันคิด หลายครั้งที่ความคิดขัดกัน ไม่ลงกัน แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะกันนะ สุดท้ายก็ต้องแยกย้าย เขาไปเรียนดนตรีที่มหิดล เราก็มาหาวงเล่นประจำเลย ตั้งแต่นั้น ก็คิดเพลงเขียนเพลงอยู่คนเดียว ดีตรงที่มันเสร็จง่าย ไม่มีใครขัดใจ แต่ขณะเดียวกัน มันก็ขาดความหลากหลายไปด้วย แต่เราก็มองไม่เห็นใครที่จะมาช่วยเราได้เลย ทั้งในแง่ความสามารถ ความคิดสร้างสรรค์ รวมถึงความทุ่มเทที่จะทำอัลบั้ม ซักอัลบั้มหนึ่ง เอาเข้าจริงๆมันเป็นเรื่องยากเหมือนกัน เลยตัดสินใจที่จะทำด้วยตัวเราเองคนเดียวนี่ล่ะ ต้องยอมรับความจริงข้อหนึ่งว่า การเล่นดนตรีประจำ ไม่ได้สร้างเครดิตอะไรให้กับเราเลย แต่การมีอัลบั้มซักชุด นั่นคือการสร้างเครดิตให้กับตัวเราเอง แล้วทุกคืนที่ออกไปเล่นดนตรี เราแทบจะไม่ได้แสดงศักยภาพที่แท้จริงของเราออกมาด้วยซ้ำ การทำอัลบั้มจึงเป็นทางออก ที่จะได้แสดงศักยภาพที่แท้จริงของเราออกมา ด้วยเหตุผล 2 ประการ คือ 1 อยากมีเครดิต 2 อยากใช้ศักยภาพของตัวเอง นี่แหละ ที่เป็นแรงผลักดันให้ทำอัลบั้ม จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คอนเส็ปป์... วางไว้ว่า ต้องเข้าถึงได้ง่าย ต้องมีความสนุก จริงๆแจ๊สมันกว้างมาก มันมีตั้งแต่ฟังง่ายๆ ไปจนถึงฟังไม่ได้เลยก็มี บางทีเขาไม่ได้เล่นเอาเพราะ เขาเล่นเอามัน ถ้าคนฟังไม่เข้าใจว่าเขาเล่นอะไรอยู่ ก็จะไม่รู้สึกมันตาม บางทีคนไทยก็มีอคติต่อแจ๊สไปหน่อย พอพูดถึงแจ๊ส ยังไม่ทันฟังก็สร้างกำแพงขึ้นมาขวางซะแล้ว บ้างก็ว่าฟังยาก บ้างก็ว่าหัวสูง บ้างก็ว่าเชย บ้างก็ว่านุ่มนิ่มอืดอาด สำรวยดัดจริต ก็ว่ากันไป ผมทำอัลบั้มนี้ออกมาเพื่อทำลายกำแพงตรงนั้น พยายามทำออกมาให้สนุกสนาน เข้าถึงทุกคนได้ ทีแรกเลย แจ๊สมันก็เป็นดนตรีเต้นรำ มันเกิดมาเพื่อความสนุกต่างหาก คนไทยเรากลับมองไปว่า มันเป็นดนตรีที่เอาไว้ฟังเพลินๆสบายๆเคลิ้มๆนิ่มๆ แต่มันเริ่มมาจากดนตรีเต้นรำ เราก็พยายามจะเปลี่ยนภาพตรงนี้ อีกอย่างหนึ่งที่อยากจะเปลี่ยน คือ พวกฟังแจ๊สนี้หัวสูง จริงๆแจ๊สมันเริ่มมาจากชนชั้นกรรมาชีพด้วยซ้ำไป มันจะหัวสูงได้ยังไง ถ้าใครไม่รู้ ผมจะบอกให้ว่า ดนตรีแบบนี้น่ะ พวกกรรมาชีพเขาเล่นกัน ก่อนที่จะได้รับความนิยมจากชนชั้นสูงในสังคม มันเหมือนกับ ดนตรีแห่งการปลดแอก ทุกวันนี้ คนผิวดำกลับมามีบทบาทในสังคมคนผิวขาวได้ ผมว่าส่วนหนึ่งต้องขอบคุณแจ๊สนะ ผมก็พยายามทำแจ๊สออกมา ให้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผู้คน ให้มันอยู่ติดดินหน่อย เป็นคาเฟ่นี่แหละ คนจะได้เข้ามากันเยอะๆ จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:09:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กว่าจะปิดงานได้... ถ้านับจากการแต่งเพลง บางเพลงก็แต่งไว้ตั้งแต่สิบกว่าปีที่แล้วโน่น อย่างที่บอก การทำอัลบั้มมันเป็นเรื่องยากอยู่เหมือนกัน การที่เราจะทำให้คนอื่นได้เห็นว่า เราทำได้นะ คุณมาร่วมงานกับผมมั้ย เอาเข้าจริงก็ไม่มีใครมา เพราะมันเหนื่อย ต้องใช้ความอดทนสูง ต้องทุ่มเท ต้องสละเวลาส่วนตัวทิ้งบ้าง ต้องซ้อมหนัก ต้องคิด ทุกคนต่างมีภาระ ถ้าเขาเห็นว่า ต้องเสียสละบางสิ่งมาแล้ว ทำไม่เสร็จ มันก็ไม่คุ้ม ลองคิดดู สมมุติว่าตัวคุณอยากจะทำอัลบั้มซักชุด คุณจะมีกำหนดเสร็จเมื่อไร เริ่มมาจาก 0 ไม่มีอะไรเลย แล้วก็ค่อยๆแต่งเพลงขึ้นมาทีละเพลงๆ บางทีแต่งมาแล้วก็ไม่เอาอีก ก็ต้องมาแต่งใหม่ แล้วเมื่อไรมันจะเสร็จ อารมณ์แบบนั้นแหละ เราไม่มีหลักประกันอะไรเลยว่างานจะเสร็จ ไม่มีหลักประกันว่า คุณมาเหนื่อยแล้วจะได้อะไรกลับไปที่คุ้มกับการเหนื่อยนั้น นี่คือปัญหาของผม แต่ถ้าผมไม่ลงมือทำ ผมก็จะไม่มีวันได้ทำ เพราะฉะนั้นผมต้องลงมือก่อน ต้องมีงานก่อน ทุกคนต้องเห็นงานผมก่อน หลังจากนั้น ถ้างานของผมมีมาตรฐานพอ พวกเขาคงมาช่วยกันเอง จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:10:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมก็เลยมานั่งโปรแกรมมานั่งอัด แล้วก็ร้องลงใน PC ของผม เป็นเดโมออกมา สิบกว่าเพลง เก็บไว้ ก็เคยกลับไปชวนเพื่อนคนที่เคยทำด้วยกัน แต่เขาก็ปฎิเสธ เราก็เข้าใจเขานะ ก่อนหน้านี้เขาก็ทำอัลบั้มมาชุดหนึ่งแต่ไม่ประสบความสำเร็จ ก็คงท้อ จนกระทั่งผมมาเจอกับอุ๊ ผมกับอุ๊รู้จักกันมานานแล้ว แต่ต่างคนต่างไป ไม่มีโอกาสได้ร่วมงานกัน พอคราวนี้มาเจอกัน ผมก็บอกว่า มีเพลงอยู่ ช่วยหาคนร้องให้หน่อย จากที่มีอยู่สิบกว่าเพลง ก็คัดๆจนเหลือเพลงร้องแค่ 8 เพลง (มีเพลงหนึ่งที่ไปขอเขามา ไม่ได้แต่งเอง) ทีแรกก็ว่าจะหานักร้องนำของวงแค่คนเดียว ไปๆมาๆอุ๊เขาหามาให้ซะ 6 คนเลย รวมตัวเขาเองด้วยเป็น 7 เหลืออยู่เพลงหนึ่งหาใครร้องไม่ได้ สุดท้ายผมก็เลยต้องมาร้องเอง อัลบั้มนี้ ถ้าไม่ได้อุ๊และพี่นุ(สานุ วรรณาภรณ์)มาช่วยแล้ว มันก็ไม่มีทางเสร็จแน่ๆ 2 คนนี้ช่วยผมเป็นอย่างมาก รวมถึงนักร้องทุกคนที่มาร่วมงานด้วย เวลาอยู่ในห้องอัด ผมเห็นพวกเขาเหนื่อย พวกเขาล้า แต่พวกเขาก็พยายามแล้วพยายามอีก พยายามจนกระทั่งงานเสร็จ อย่างอุ๊นี่ อดหลับอดนอนกันเลยทีเดียว ทั้งๆที่ไม่มีหลักประกันเลยว่า เพลงของผมจะขายได้ จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:11:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทัศนะต่อดนตรีแจ๊ส ดนตรีแจ๊สเป็นดนตรีที่มีเสน่ห์ เพราะความหลากหลาย และคาดเดาไม่ได้ของมัน ดนตรีแนวอื่นๆมักมีข้อจำกัด มีกฎเกณฑ์วางไว้อย่างนั้นอย่างนี้ เล่นแบบนี้ไม่ได้ เล่นแบบนั้นไม่ใช่ แต่แจ๊สมันไร้ข้อจำกัด ถ้าจะถามว่าแจ๊สมีกี่ชนิด ผมคงตอบไม่ได้เพราะไม่ใช่นักวิชาการ รู้แต่ว่าโลกของมันกว้างใหญ่ไพศาลมาก เมื่อแรกเริ่มที่คุณรู้จักคุณจะรู้สึกอยากค้นหา อยากเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด แต่ระวัง ระหว่างที่คุณเรียนรู้ไปเรื่อยๆ คุณก็จะเกิดความรู้สึก ชอบอันนี้ ไม่ชอบอันนั้น แล้วบางทีคุณจะเข้าไปยึดติดกับสิ่งที่คุณชอบมากเกินไป โลกของแจ๊สที่เคยกว้างใหญ่ก็จะบีบแคบลงๆ โดยที่คุณเองก็ไม่รู้ตัว พอถึงตอนนั้น แจ๊สจะต่างจากดนตรีแนวอื่นตรงไหนล่ะ มันกลายเป็นว่า มีข้อจำกัดและมีกฎเกณฑ์ไปเสียแล้ว เพราฉะนั้นเราควรจะเปิดใจให้กว้างไว้เสมอ เหมือนวันแรกที่เริ่มฟัง เริ่มศึกษา เริ่มชอบ คุณมีสิทธิ์ที่จะชอบหรือไม่ชอบ แต่คุณควรจะเปิดใจเอาไว้ อย่างเช่น เคนนี จี ที่ถกเถียงกันเหลือเกินว่าแจ๊สไม่แจ๊ส บางคนที่ชอบ love supreme ของ john coltrain ก็อาจจะค้านหัวชนฝาว่า เคนนี จีไม่เรียกว่าแจ๊สหรอก (บางคนนะครับ ขอย้ำว่าบางคน) แต่ถ้าหากแจ๊สมันคือโลกใบกว้างจริงอย่างที่อ้างๆกัน ทำไมมันไม่กว้างพอที่จะให้เคนนี จี ได้ยืนอยู่ด้วยซักคนหนึ่งล่ะ ในทัศนะของผม เคนนี จี นับว่าเป็นป็อบแจ๊สนะ แต่ก็เอาเถอะ ผมไม่อยากจะโต้เถียงกับใครว่าอะไรแจ๊สไม่แจ๊ส เพียงแค่ยกตัวอย่างให้เห็นว่า การยึดติดมากไป ทำให้โลกของแจ๊สแคบลง แต่ทัศนะก็คือทัศนะ ต่างคนต่างมองได้ ถ้าคุณเห็นว่าไม่แจ๊สก็เอาตามนั้น จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:12:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เย้ยยยย...เข้าไปเจาะในบล็อกฉานมาหรือนี่ อิอิ จากคุณ : pop ellington - [ 21 ก.ค. 51 13:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ก้าวต่อไปของแจ๊สในไทย มีคนมากมายที่หลงใหลในเสน่ห์ของมัน แต่ก็คงไม่มากพออยู่ดี แจ๊สเกิดมาจากคนผิวดำ ซึ่งเป็นทาส เป็นพวกกรรมาชีพ จะว่าไปแล้วดนตรีแจ๊ส มันก็ดนตรีข้างถนนนี่เอง ในอดีตมันเคยเป็นดนตรีข้างถนน และคนผิวขาวก็ไม่ยอมรับเพียงเพราะว่า มันเป็นดนตรีของคนดำ เป็นคนระดับล่างในสังคม อยากจะสารภาพว่า ผมก็อยากจะให้มันเป็นดนตรีข้างถนนแบบนั้นต่อไป ทุกวันนี้คนมองว่าแจ๊สมันหรูหราฟู่ฟ่าไปซะหมดแล้ว กลายเป็นไฮโซ ชั้นสูง สำรวยดัดจริต ว่าเข้าไปนั่น ก็เลยอยากให้มันเป็นดนตรีข้างถนนต่อไป คนจะได้ไม่สร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเองเสียตั้งแต่แรก จะได้คิดว่า นี่มันก็ดนตรีธรรมดาๆที่สัมผัสได้ทั่วไป ในชีวิตประจำวัน เดี๋ยวนี้เด็กรุ่นใหม่ก็หันมาให้ความสนใจแจ๊สมากขึ้น เพราะสถาบันต่างๆเปิดสอนกันเป็นวิชาเอก มีโอกาสได้เห็นพวกเขาเหล่านั้นเล่นแล้วก็รู้สึกว่า เออ..เด็กสมัยนี้มันเก่งกันจริงๆ บางคนก็เก่งกว่าเราเสียอีกแน่ะ แต่พอจบออกมาแล้วเขาจะไปทำอะไรกัน เพราะฐานคนฟังแจ๊สมันน้อยเหลือเกิน ทำเพลงออกมาชุดหนึ่งจะขายได้ซักเท่าไร ยิ่งทำแจ๊สจัดๆก็ยิ่งลำบาก จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้เรามีผู้ที่จะสร้างคนเล่นเป็นอย่างดีแล้ว แต่เรากลับไม่มีผู้ที่จะสร้างคนฟังมารองรับนี่สิ แล้วเราจะสร้างคนฟังได้อย่างไร เราก็ควรจะทำลายกำแพงที่พวกเขาสร้างขึ้นมาก่อน การทำลายกำแพงที่ว่า ไม่ใช่จะมาบอกให้ทำเพลงแจ๊สแบบนุ่มนิ่ม ฟังแล้วเคลิบเคลิ้มอะไรแบบนั้นแต่เพียงอย่างเดียว ใช่ นั่นก็เป็นทางหนึ่ง แต่อีกทางหนึ่ง คนเขาฟังเพลงร็อคกัน หรือคนเขาฟังเพลงแด๊นซ์กัน ฟังฮิปฮอปกันอย่างนี้ คุณก็ต้องหาทางเข้าหากลุ่มคนเหล่านี้ด้วย ต้องคิดว่าควรจะทำเพลงอย่างไรจึงจะเข้าถึงคนเหล่านี้ได้ แต่ต้องเป็นแจ๊สด้วยนะ สรุปแล้ว ก้าวต่อไปของแจ๊ส ควรจะเป็นก้าวย่างที่เดินไปสู่การทำลายกำแพงของคนฟังให้หมดไป จริงๆตอนนี้ก็เริ่มมีคนทำกันแล้ว แต่ก็ยังพังกำแพงไม่ได้ซักที ก็คงต้องเดินหน้ากันต่อไป แต่จะให้ดีจริงๆ ผมเชียร์สุดตัว ให้นักดนตรีรุ่นใหม่ทำงานระดับอินเตอร์เลย เรามีอินเตอร์เน็ต เรามีช่องทางที่จะขายงานได้ทั่วโลกอยู่แล้ว --------------------------------------------------------------------- ที่มา : บล็อกของพี่ pop ellington แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 51 13:27:37 จากคุณ : 16เมษา - [ 21 ก.ค. 51 13:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ฟังเพลงจากอัลบั้มนี้ > http://www.soundclick.com/bands/default.cfm?bandid=849346&content=music อ่านข่าวอัลบั้มนี้ (คมชัดลึก) > http://www.komchadluek.net/2008/07/20/x_ent_f001_211957.php?news_id=211957 ----------------------------------------------------------------------------- ฝัน..เลื่อนลอยเหลือเกิน เอื้อมมือไขว่คว้า ก็ยังล่องลอยจากไป เธอล่องลอยเหนือใจใครอยู่ จะให้ทำอย่างไร เมื่อรู้ว่าคือเธอ...                                                                           TKO เหนื่อยและท้อ..... ขอตัวไปจำศีลต่อนะ   แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 51 21:05:21 จากคุณ : เมื่อรู้สึกเหนื่อยกับชีวิต (16เมษา) - [ 21 ก.ค. 51 13:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เฮ่ย บล็อกไหนทำไมเราไม่รู้เรื่อง จากคุณ : เทเลทับขี้ - [ 21 ก.ค. 51 13:58:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาให้ข้อมูลครับ http://jazzcafeproject. บลอกสปอท .com/ จากคุณ : Piano in the MorN_ing - [ 21 ก.ค. 51 14:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โอโฮ....ปุ๊เขียนคคห.เยอะ...ด้วยความบื้อของน้ามดทำให้น้ามดคิดว่าproducerคือปุ๊ พออ่านมาจนจบถึงได้รู้ว่าปุ๊เอามาสรุปให้พวกเราฟัง เยี่ยมมาก.... สำหรับน้ามดแล้ว JAZZ คือดนตรีจากความรู้สึกของจิตวิญญาณ ที่มาก็ Blues ไงล่ะคะ Blues ก็บอกรู้แล้วว่าเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวด เก็บกด อัดอั้น จากนั้นเมื่อมีความรู้สึกที่ดีขึ้น ก็มีmovementที่สนุกขึ้น มีชีวิตชีวามากขึ้น แล้วก็คือกำเนิดของ JAZZ นั่นเอง เพราะฉะนั้น JAZZ ก็เป็นดนตรีชนิดหนึ่งที่ให้ความรู้สึกต่างๆ แต่ก็มาจากความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไปอยู่ดี ไม่ใช่ดนตรีไฮโซ หรืออะไรหรอกจ้ะ  (มาเสนอหน้าช่วยหลานชายเขียนอ่ะ) อย่างไรก็ดีขอให้ Album ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่านะจ๊ะ เดี๋ยวน้ามดจะไปควานหาตาม B2S (อิอิ...บอกไบ้อ่ะ) จากคุณ : น้ามดค่ะ (jazzymod) - [ 22 ก.ค. 51 09:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 งืมม เบื่อเหมือนกันอ่ะ พวกที่ชอบบอกว่าคนฟังแจ๊สต้องไฮโซ แล้วพอหนูได้ไปทำ งานที่ค่ายซึ่งขายเพลงแจ๊ส ก็หาว่าอีกหน่อยเราจะกลายเป็น celeb ไปอีกคนแล้ว ตลกมากๆ ทั้งที่แจ๊สเองก็เกิดมาจากคนดำ ที่คนเค้าดูถูกกันนักหนาด้วยซ้ำ ไหงตอน ท้ายกลับกลายมาเป็นไฮโซ ไฮซ้อไปได้เนี่ย จากคุณ : เทเลทับขี้ - [ 22 ก.ค. 51 21:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่า ขอมาลงชื่อไว้นะว่าอ่านแล้ว 5555 จากคุณ : udomdog - [ 22 ก.ค. 51 21:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาลงชื่ออีกคนว่า ซื้อแล้วครับ แต่ซื้อแถวคลองถม (แผ่นจริงนะ) แต่ราคาต่ำกว่าราคาปกเยอะ รู้สึกว่าน่าจะเป็นแผ่นที่ 1,001 นะครับ (กลิ่นมันบอก) เพราะฉะนั้นคนที่ซื้อหลังจากแผ่นนี้ พี่ป๊อบจะมีกำไรแล้ว เตรียมรอถล่มเศรษฐีใหม่ได้เลยครับ.....เจ้าของอัลบั๊ม อย่าลืมพกปากกาเตรียมแจกลายเซ็นต์ติดตัวไว้ด้วยนะครับ จะเอาไปให้ลงอักขระซะหน่อย จากคุณ : Nice No.1 - [ 22 ก.ค. 51 22:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ดีใจมาก ๆ คือ ส่วนตัวก้อรอค่อยอัลบั้มเนี่ยมานานมาก ๆ เด๋วต้องไปหาซื้อบ้างละ คิคิ สอยแถว ๆ หอเนี่ยละ อิอิ แต่ถ้าราคาถูกแบบพี่ไนท์ว่า รู้งี้ฝากพี่ไนท์ซื้อมาด้วยดีก่า คิคิ ยินดีด้วยงับพี่ป๊อป ๆ ๆ โย้ว ๆ ๆ จากคุณ : UnDeRMiLeS DaViS (UnDeRMinE) - [ 22 ก.ค. 51 23:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รถยนต์บนปกอัลบั้มนั่นรถใครเหรอครับ ?? >>นอกเรื่องซะงั้น!! จากคุณ : oat_jazz - [ 23 ก.ค. 51 11:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คห.22 ผมก็ไม่รู้ง่ะ ฮะๆ จากคุณ : pop ellington - [ 24 ก.ค. 51 00:12:27 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โอ้.... จากคุณ : Muzik-Bank - [ 24 ก.ค. 51 01:23:34 ]