ความคิดเห็นที่ 1 วิธีที่ยูทูกู้ระเบิดชีวิต (How to Dismantle an Atomic Bomb)          กับความหมายแฝงของชื่ออัลบั้มหลังสุดของวงร็อคที่โลดแล่นในวงการผ่านหลักไมล์เวลาเกือบ 30 ปีในชุดนี้ โบโน่เคยให้สัมภาษณ์ว่า “เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยได้ยินคนพูดถึงเรื่องระเบิดปรมาณูกันแล้วใช่ไหม? (แต่มันไม่ใช่คำพูดที่ตกยุคสมัยหรอกนะ) จริงๆแล้วชื่ออัลบั้มนี้เกี่ยวข้องกับพ่อของผมเอง ในยุคของคนรุ่นพ่อเรา เขาเรียกมันว่า “ระเบิดปรมาณู” แต่ในรุ่นของเราเราเรียกมันว่า “อาวุธแห่งการทำลายล้าง” เดี๋ยวนี้เราสามารถเสิร์ซหาความรู้เรื่องระเบิดนิวเคลียร์ได้มากมายบนอินเตอร์เน็ต แต่มันก็ไม่ได้ทำให้พวกเราปลอดภัยจากเจ้าอาวุธบ้านี่ได้มากขึ้นเลย...           สำหรับผมแล้ว วิธีปลดชนวนระเบิดปรมาณู (How to Dismantle An Atomic Bomb) ก็คือ How to Dismantle An Atomic Bob “บ็อบ” คือพ่อของผม ท่านเสียไปเมื่อ 2 ปีก่อน ความตายของท่านผลักดันให้ผมต้องออกเดินทาง ดิ้นรนแสวงหา และไล่ล่าอย่างจนตรอก เพื่อค้นหาว่าผมเป็นใคร? และสิ่งที่สั่งสมมาในชีวิตในช่วงที่ผ่านมาถูกถ่ายทอดออกมาเป็นบทเพลงในงานชุดนี้ อัลบั้มนี้ของU2จึงเกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวมากกว่าประเด็นทางการเมืองครับ” แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 51 09:31:37 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 08:59:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นครแห่งแสงสีอันเจิดจ้า (CITY OF BLINDING LIGHTS)            บทเพลงหนึ่งที่ถูกตัดออกมาเป็นซิงเกิลของงานชุด How to Dismantle an Atomic Bomb (วิธีที่ยูทูกู้ระเบิดชีวิต) เพลงที่มีท่วงทำนองไพเราะและดนตรีที่งดงาม รวมถึงความหมายของบทเพลงที่สะท้อนถึงตัวตน และมุมมองต่อโลกและสังคมของโบโน่ได้อย่างดี คือ CITY OF BLINDING LIGHTS จริงๆแล้วชื่อเพลง “นครแห่งแสงสีอันเจิดจ้า”เพลงนี้พูดถึงนิวยอร์ค อีกเมืองหนึ่งที่โบโน่ชื่นชอบจะพำนักพักอาศัยและท่องเที่ยว... "neon heart dayglo eyes, A city lit by fireflies They're advertising in the sky"            แสงสีอันเจิดจ้า (Blinding Lights) ในบทเพลงของโบโน่ เป็นการอุปมาถึงความสว่างไสวของมหานครที่ไม่เคยหลับใหลอย่างกรุงนิวยอร์ค โบโน่กล่าวถึงความรัก มีบางวลีที่น่าจะพูดถึงศรีภรรยา Ali ของเขาด้วย..."you look so beautiful tonight in the city of blinding lights", "I miss you when you're not around" เป็นที่ทราบกันดีว่าโบโน่ใช้ชีวิตบางช่วงในนิวยอร์คกับภรรยาในอพาร์ตเม้นต์แห่งหนึ่ง Aliได้เปิดบริษัทขายเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่นั่นด้วย... "I've seen you walk unafraid, I've seen you in the clothes you made"            หลายสิบปีที่ผ่านมาเราอาจรู้จักโบโน่ผ่านบทเพลงที่ร้อนเร่าทางการเมืองอย่าง Sunday Bloody Sunday หรือ บทเพลงเชิดชูมาร์ติน ลูเทอร์คิงอย่าง Pride (In The Name of Love) แต่ใน“นครแห่งแสงสีอันเจิดจ้า”เพลงนี้ โบโน่เป็นแค่ชายวัยกลางคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาว และตั้งคำถามกับตัวตนในวันนี้ของตนเอง "what happened to the beauty I had inside of me?" แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าความเร่าร้อนของวัยหนุ่มฉกรรจ์ในตัวเขามิได้หายไปกับกาลเวลา ดังท่อนจบที่ว่า “time won't leave me as I am, But time won't take the boy out of this man" โบโน่แม้พยายามแข็งขืนกับวันเวลา แต่คนเราก็มักยอมรับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงและถูกพรากไปพร้อมๆกับวันเวลา จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 09:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทะเลใจ            บทเพลงนี้ของน้าแอ๊ด-ยืนยง โอภากุล หลายๆคนชื่นชอบและร้องตามได้           “แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน  วันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย  ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ  เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน...              คืนนั้นคืนไหนใจแพ้ตัว  คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ  ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์   อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น   คืนนั้นคืนไหนใจเพ้อฝัน   คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก  ดังนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก   พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ"            คงบอกเล่าถึงสิ่งที่คั่งค้างและตกผลึกอยู่ภายในใจของชายที่ผ่านร้อนผ่านหนาวคนนี้ได้เป็นอย่างดี แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 51 09:38:05 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 09:11:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อุดมการณ์ที่เปลี่ยนแปลงหรือแค่กาลเวลาที่เปลี่ยนผ่าน?           วงร็อคเพื่อชีวิตสองวงที่ประสบความสำเร็จทางพาณิชย์ จนทำให้นักร้องนำมีฐานะทางเศรษฐกิจดี(มากๆ) และมีโอกาสเริ่มต้นในธุรกิจใหม่ๆของตนเอง ในกรณีของโบโน่คือ ธุรกิจโรงแรมในกรุงดับลินบ้านเกิดของเขา ธุรกิจเสื้อผ้าของศรีภรรยา ในกรณีของยืนยงคือ ธุรกิจค่ายเพลงกระบือแอนด์โครวมถึงคาราบาวแดงและไก่ชน หลายคนอาจสงสัยและอยากตั้งคำถามกับศิลปินผู้ยิ่งยงทั้งสองท่านว่าเปลี่ยนไปหรือเปล่า? แต่ในฐานะแฟนเพลงก็น่าตั้งคำถามกลับมาถามตัวเราเองว่า เราคาดหวังเกินควรกับสิทธิในการใช้ชีวิตของศิลปินด้วยหรือเปล่า?           หากท่ามกลางคำถามเหล่านี้เรายังมีบทเพลงดีๆอย่าง Walk On, ONE, Peace และเพลงอื่นๆ ของโบโน่ รวมถึงเพลงของยืนยง ที่ยังคงพรั่งพรูมาจากทักษะการแต่งเพลงอันเอกอุ และออกมารับใช้สังคมในฐานะ”ศิลปินคนหนึ่ง”อย่างต่อเนื่อง... เท่านี้ยังไม่พออีกหรือ? ดังหลักอนิจจังแห่งพุทธศาสนาถามเราว่า แล้วในโลกนี้มันมีอะไรที่ยั่งยืนหรือยืนยง? (ที่มา: อาทิตย์ละเพลง www.rakrock.com) แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 51 10:20:24 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 51 09:19:54 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 09:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เกร็ดของบทเพลง "นครแห่งแสงสีอันเจิดจ้า" (CITY OF BLINDING LIGHTS)           1. บทเพลง "นครแห่งแสงสีอันเจิดจ้า" (CITY OF BLINDING LIGHTS) ได้รับรางวัล"เพลงร็อคยอดเยี่ยมแห่งปี" (Best Rock Song) ของรางวัล Grammy Award ในปี 2006 2. โบโน่ได้แรงบันดาลใจในการเขียนเพลงนี้ในคราวไปทัวร์คอนเสิร์ต Elevation Tour ที่กรุงนิวยอร์ค ภายหลังเหตุการณ์ก่อวินาศกรรม 9/11 เกิดขึ้นได้ไม่นานนัก โบโน่เล่าว่า ขณะแสงไฟสาดส่องไปบริเวณหน้าเวทีคอนเสิร์ต เขาได้เห็นหยาดน้ำตาไหลเป็นทางบนใบหน้าของแฟนเพลงบริเวณหน้าเวที มันเป็นช่วงเวลาแห่งความโศกเศร้าของชาวเมือง เขาเลยอยากจะเขียนเพลงสักเพลงถึงเมืองนี้ๆ  (McCormick, Neil (2006)  U2 by U2. p 324, HarperCollins)   3.  บทเพลง "นครแห่งแสงสีอันเจิดจ้า" ถูกนำไปใช้ในภาพยนตร์เรื่อง The Devil Wears Prada ในฉากที่ Meryl Streep และ Anne Hathaway มาถึงปารีสในยามค่ำคืน 4. หนังสือพิมพ์ New York Times ใช้เพลงนี้เป็นเพลงเปิดและปิดวีดิโอคลิปที่บันทึกคำพูดของ Adam Nagourney รายงานถึงผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐ Barack Obama 5. เพลงนี้ถูกใช้เป็นเพลงแนะนำ ขณะที่ Barack Obama และครอบครัวเดินขึ้นเวทีเพื่อประกาศการเสนอตัวเข้าชิงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐ ในวันที่ 10 ก.พ. 2007 ที่ Old State Capitol เมือง Springfield มลรัฐ Illinois และถูกใช้ในอีกหลายเวทีแทบทุกครั้งที่โอบาม่าขึ้นพูดปราศรัย และทั้งหมดนี้คือ ความยิ่งใหญ่ของบทเพลงร็อคเพลงหนึ่งครับ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 51 21:52:39 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 51 21:50:21 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 21:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ภาพถ่ายของ  โบโน่ แห่ง U2  และ Michael Stipe แห่ง R.E.M. ผู้หญิงในภาพคือ Ali Hewson ภรรยาของโบโน่ หมายเหตุ:- Hewson เป็นนามสกุลจริงของโบโน่ครับ จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 22:05:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ปาดนิดฮะ มารออ่าน ช้อบๆๆบทความแบบนี้จัง อิอิ เชียร์ครับพี่แพ็ท จากคุณ : แพ็ทนี้ก็เชียร์ (โตนิค) - [ 22 ก.ย. 51 22:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 Bono และ Ali ในวันวัยแห่งหนุ่มสาว --"แรกรัก" จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 22:08:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อารมณ์ของโบโน่และภรรยา .. ยุคสมัยแห่งการแสวงหา จากใสๆกลายเป็นเข้มของนักกิจกรรมทางสังคม-การเมืองตัวยง ...เขาล่ะ Mr. Bono จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 22:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เกร็ดเพิ่มเติมครับ 1. อัลบั้ม Achtung Baby และ Joshua Tree ของ U2 เป็นอัลบั้มโปรดของหัวหน้าพรรคฝ่ายค้าน คุณอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ 2. อัลบั้ม Murmur และ Out of Time และ Automatic for the People สามอัลบั้มของ R.E.M. เป็นงานเพลงโปรดของคุณอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ โดยมีบทเพลงอย่าง Losing My Religion ในชุด Out of Time เป็นเพลงโปรดอันดับหนึ่งด้วย จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 22:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 5 รางวัลแกรมมี่ปี 2006 รางวัลแกรมมี่ในปี 2006 ที่อัลบั้ม How to Dismantle an Atomic Bomb ได้รับประกอบด้วย 1. อัลบั้ม How to Dismantle an Atomic Bomb  ได้รับ อัลบั้มยอดเยี่ยมแห่งปี (Album of the Year) 2. เพลง Sometimes You Can't Make It on Your Own" จากอัลบั้มนี้ได้รับ บทเพลงยอดเยี่ยมแห่งปี (Song of the Year) 3. ยูทูได้รับ Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal จากบทเพลงเดียวกันนี้ด้วย 4. เพลง City of Blinding Lights ได้รับบทเพลงร็อคยอดเยี่ยมแห่งปี (Best Rock Song) 5. อัลบั้ม How to Dismantle an Atomic Bomb  ได้รับ อัลบั้มร็อคยอดเยี่ยมแห่งปี (Best Rock Album) บางคนอาจจะบอกว่ารางวัลแกรมมี่ยุคหลังๆไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ แต่ถ้างานชุดนั้นๆมันไม่มีทีท่าจะดีจริง มันก็"ดัน"กันยากนะครับที่จะได้รับทีเดียว 5-6 รางวัลในปีเดียวเช่นนี้ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 51 22:53:21 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 51 22:51:21 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 22:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หมดมุขล่ะ จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 22:59:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เลข 13 สวยแฮะ Lucky Number จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 23:02:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คนรุ่น 14 ตุลาในรัฐบาลเริ่มๆไม่เอาอ่าวกันหลายคนเยย เรามาเป็นคนรุ่น 14 กุมภาดีก่า...14 - The Lukiest Number! จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ก.ย. 51 23:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องพวกนี้มันก็ตอบยากอยู่เหมือนกัน เพราะผมเองกว่าจะผ่านจุดนั้น ก็อีก20-30ปี พอถึงวันนั้นก็ไม่รู้จะคิดยังไงเหมือนกัน เขาว่ากันว่าคนพอแก่ตัวก็จะคิดเรื่องครอบครัวและวงศ์ตระกูลเป็นหลัก ผมว่าคงเป็นส่วนหนึ่งที่จะเลิกยึดมั่นแบบที่ยึดติดกับตัวเอง เพราะถึงวันนั้นคงต้องนึกถึงคนรอบข้างและครอบครัวมากกว่าตัวเอง แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 51 00:15:35 จากคุณ : Lick-My-L-Ball - [ 23 ก.ย. 51 00:14:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จริงๆ ผมก็ว่าน่าสนใจเหมือนกันเรื่องของคนแก่ตัวไปแล้วจะเปลี่ยนไปเพราะครอบครัวที่ตนสร้างขึ้น (ส่วนวงศ์ตระกูลผมว่าไม่เป็นประเด็นเท่าไร เพราะว่าโดยทั่วไปถ้าคนจะ Care ก็คง Care ตั้งแต่ยังไม่แก่แล้ว) จริงๆ ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องความขัดแย้งระหว่างตัวเองกับครอบครัวนะ ผมว่ามันเป็นเรื่องของอุดมการณ์กับครอบครัวมากกว่า (จริงๆ ผมมองว่าในแง่นี้ครอบครัวกับตัวเองนี่เป็นเรื่องเดียวกันด้วยซ้ำ - ถ้าจะพูดในอีกภาษาที่ได้ยินบ่อยๆ คือ มันเป็นเรื่องส่วนตัวกับส่วนรวม - แต่ผมไม่ชอบการเข้าใจประเด็นนี้แบบนี้) ผมคิดว่าความลักลั่นประการหนึ่งที่คนเรานั้นมีก็คือ ในหลายๆ ครั้งเราชอบคนที่มีอุดมการณ์มากๆ แต่ถ้าเราเป็นคนใกล้ตัวคนแบบนั้นจริงก็คงปวดกบาลมากๆ ตัวอย่างที่อาจารย์ที่ผมเคารพมากชอบยกก็คือ เช เกวารา คือ คนจำนวนมากนั้นก็ยกย่อง เช เกวารา ว่าเป็นคนมีอุดมการณ์สูงมากๆ (ขอไม่บรรยายสรรพคุณ - หากสนใจงานภาษาไทยที่น่าจะดีที่สุดก็คงจะเป็น "เช เกวารา กับความตาย" ของ ธเนศ วงศ์ยานนาวา ที่ล่าสุดรู้สึกพึ่งพิมพ์ครั้งที่ 3 ไป) แต่ก็คงจะน้อยคนนักที่จะอยากเป็นคนใกล้ตัวคนพวกนี้ เพราะ เชเป็นคนที่เข้มงวดกับคนรอบตัวเขามากๆ เช ไม่ใช้รถยนต์ หากคนใดคนหนึ่งในครอบครัวป่วยก็ต้องเดินไปโรงพยาบาล สมัยที่ เช เป็นผู้ว่าการแบงค์ชาติคิวบา (ถ้าจำไม่ผิด) เขาก็ไม่สร้างลิฟต์ในตึกทั้งๆ ที่ตึกสูงลิบ และตัวเขาก็เป็นตัวอย่างในการเดินขึ้นเดินลงตึกด้วยเท้าเปล่า ฯลฯ ก็เช่นเดียวกันกับกรณีอื่นๆ ในขณะที่สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าคุณมีอุดมการณ์เข้มข้น มันก็ทำให้คนรอบๆ ตัวคุณเดือดร้อนไปพร้อมๆ กัน ผมคิดว่านี่คือ ความเข้มงวดในการปฏิบัติตนของคนที่ควรค่าแก่การเคารพ มันคือราคาที่ต้องจ่าย บางคนอาจแย้งว่า จริงๆ เข้มงวดกับตัวเองก็พอ ไม่ต้องกับคนรอบข้างก็ได้ อย่างไรก็ดีผมก็ขอแย้งว่าพูดแบบนั้นมันง่ายไป การเข้มงวดกับตัวเองของคุณแม้ว่าอาจจะไม่เดือดร้อนคนใกล้ๆ ตัวเท่าเช แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้ทำให้เดือดร้อน เพราะ ด้วยความเป็น "คนใกล้ตัว" เขาย่อมได้รับผลกระทบจากความเข้มงวดกับตัวเองของคุณอยู่แล้ว ก็เช่นเดิมนี่คือราคาที่ต้องจ่ายให้กับการมีอุดมการณ์ และผมก็เห็นว่าคนพวกนี้น่าเคารพ จริงๆ ผมมองว่า ในบางครั้งเราถูกนำเสนอภาพที่ว่าแก่ลงแล้วต้องเชื่องลง ต้องลงอีหรอบเดิมกับที่ตอนหนุ่มเกลียดมากเกินไป จริงๆ มันก็ไม่เป็นแบบนั้น คนหลายๆ คนแก่ตัวลงไปก็ไม่ได้เปลี่ยนเลย หรือ ถึงเปลี่ยนไปก็ไม่ได้จำเป็นต้องเป็นในรูปแบบเดียวกับที่ "ผู้ใหญ่" รุ่นก่อนๆ เป็น ผมอาจจะโชคดีที่ผมเจอผู้ใหญ่หลายๆ คนที่ไม่ได้เป็นอย่าง "ผู้ใหญ่" ในแบบอุดมคติที่หลายๆ คนคอยกรอกหูเสมอมา และผมก็เห็นว่าชีวิตแบบนั้นมันเป็นไปได้ มันไม่ใช่เรื่องแข็งขืนดึงดันวิปริตอะไร แต่มันเป็นไปได้อย่างเป็นธรรมชาติ บางอย่างคุณต้องอยู่กับมันจนมันเป็นชีวิตคุณ และคนเหล่านี้ก็เป็นแบบนั้น ในแง่นี้ผมไม่เคย Happy กับการเชื่องลงของอะไรทั้งนั้น ผมว่าการมีลูกมีเมียไม่ใช่ข้ออ้าง เพราะ หลายๆ คนก็มีลูกมีเมียอยู่กันมาหลายปี เขาก็ยังเป็นของเขาอยู่แบบเดิม หรือ ถ้าคุณต้องเปลี่ยนจริงๆ ผมก็คิดว่าไม่มีอะไรจะวิปริตเกินไปกว่าการพยายามสร้างความชอบธรรมให้กับการเปลี่ยนให้คนที่ตามคุณมาโดยตลอดเห็นว่าสิ่งที่คุณทำถูกต้องแล้ว ผมว่าการทำแบบนั้นเป็นการทำลายทุกอย่างที่เคยทำมาเลย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณจะเปลี่ยนโดยไม่ทำลายสิ่งที่เคยสร้างมาไม่ได้ ผมมองว่าเวลาคุณเปลี่ยนคุณควรจะแสดงความละอายอย่างเปิดเผย ว่าคุณกำลังทศยศต่อสิ่งที่คุณเคยทำมาทั้งหมด ... แต่คุณก็ต้องทำ (ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร) คือ ทำแบบนั้นมันยังรักษาอุดมคติได้ คุณก็ได้เดินออกจากชุดคุณค่าแบบที่คุณเคยมีไปอีกแบบ โดยที่คุณยังไม่ทำลายคุณค่าอันเก่า ไม่รู้นะ ผมว่าทำแบบนี้มันยังดูมีเยือใยกับอุดมการณ์อันเก่าที่คุณต้องละทิ้งไป เป็นการลงอย่างนิ่มๆ ที่ถึงแม้จะไม่ได้รับการเคารพก็ควรได้รับการเห็นใจอยู่ ซึ่งนี่ต่างจากการพยายามสร้างความชอบธรรมให้กับการเปลี่ยนที่เป็นการทำลายอุดมการณ์อันเก่ามากๆ ไม่รู้นะ ผมมองแบบนี้ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 23 ก.ย. 51 01:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ หรือง่ายกว่านั้นคือ อุดมการณ์ที่อ้าง ๆ กันนั้นมีอยู่จริงตั้งแต่แรกหรือเปล่า (ปล. ส่วนตัวชอบหงามากกว่า แอ็ด และรู้สึกว่าคนอย่าง Roger Waters จริงจังและเข้าใจโลกความจริงมากกว่า Bono ที่เพ้อฝัน) จากคุณ : ShadowServant - [ 23 ก.ย. 51 04:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ ในช่วงหลังนี้ผมรู้สึกนับถือคาราวานและซูซูมากกว่าคาราบาวในทางการกล้าแสดงออกทางสังคมด้วยซ้ำ แต่ประเด็นของคาราบาว ผมชอบการทำดนตรีของน้าแอ๊ดครับ ไม่รู้สิ มันถูกใจกับดนตรีร็อคกลิ่นไทยๆแบบนี้ ไม่ใช่คาราวานไม่ชอบนะ ชุด คนไกลบ้าน - อานนท์ ฯลฯที่ออกมากับMGAนี่ชอบมากๆ รวมถึงซูซู 2 ชุดแรก โฮะๆๆถูกใจ ส่วนเรื่องที่น้าแอ๊ดแกไม่ค่อยอยากจะออกมา"ร้อน"แบบในช่วงก่อนๆ (จริงๆแกเป็นแบบนี้มาตั้งแต่หลังพฤษา35) อาจจะเพราะส่วนหนึ่งการแสดงออกที่ชัดเจนเกินไปมันกระทบเรื่องการเรื่องงานหลายอย่างด้วย และผม"พยายาม"จะเข้าใจในสถานะใหม่และเคารพการตัดสินใจในส่วนนี้ครับ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 51 08:50:05 จากคุณ : Younger Pat - [ 23 ก.ย. 51 08:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ส่วนกรณีของ Roger Waters ผมรู้สึกแบบเดียวกับคุณ FxxkNoEvil วอเทอร์นี่แกอุดมการณ์ดีนะครับ แต่เป็นพวกมีบุคลิกค่อนข้างก้าวร้าว ด่ากราด และหากเชื่อตามที่แกพูดทุกอย่าง(ลองๆฟังความข้างเดียว) คนอื่นๆนี่โคตรแย่เลย มีแกดีและถูกอยู่คนเดียว ไม่แปลกเลยที่แกอยู่ร่วมกับพิงค์ ฟรอยด์ช่วงนึงไม่ได้ แกไม่มีท่าทีประนีประนอมอะไรเลยทั้งสิ้น ต้องตามฉันว่า งี้ๆๆๆ ถ้าไม่ใช่แบบนี้ สิ่งนั้นไม่ดีและผิดหมด -_-" ผมอยู่ใกล้ๆคนสไตล์นี้ก็คงอย่างที่คุณ FxxkNoEvil ว่ามา เหนื่อยและเบื่อ ------------------------ กรณีของ Bono นี่อาจก้ำกึ่งและระหว่างการพรีเซ้นต์และสร้างภาพลักษณ์ให้ตนเอง พร้อมๆไปกับกลยุทธ"โบยบินแบบผีเสื้อ"เพื่อช่วยเหลือประเทศโลกที่ 3 คือแกเอาความดังของแกในฐานะร็อคสตาร์ไปต่อยอดทำงานทางด้านสังคมและการเมือง แกจะไปพบคนนั้นที คนนี้ที เหมือนผีเสื้อบินไปเกาะดอกไม้ แล้วการไปพบแกจะมีประเด็นไปคุย และจะได้"ของ"ติดไม้ติดมือกลับมาด้วยทุกครั้ง ทีนี้แกก็อินทิเกรตเครือข่ายสิครับ เอาเงินจากคนรวยตรงโน้น เอาอำนาจทางการเมืองจากคนตรงนี้ เอาบารมีของผู้กว้างขวางทางสังคมตรงนั้น มาถักทอหาทาง/หาวิธีจะช่วยประเทศด้อยพัฒนาอีกซีกโลกนึง โดยเฉพาะในด้านสังคมสงเคราะห์ต่อประเทศโลกที่ 3 ในอัฟริกา เช่น เอธิโอเปีย ฯลฯ ได้รับอานิสงฆ์จากการ"โบยบิน"ของแกมากเลยในช่วงที่ผ่านมา แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 51 09:19:08 จากคุณ : Younger Pat - [ 23 ก.ย. 51 09:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่เกี่ยวกับกระทู้แต่เห็น สาวๆพันธมิตรแล้วอยากไปทำเนียบมั้งจัง 55 จากคุณ : Rhythm Devils - [ 23 ก.ย. 51 09:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จริงๆ ผมไม่ได้ว่าคนพวกที่ผมว่ามาไม่เจ๋งนะครับ ผมว่าหลายๆ คนนี่เจ๋งมากๆ เลย ... เพียงแต่ผมไม่อยากจะอยู่ใกล้ๆ เท่านั้น ซึ่งผมก็ว่ามันก็คล้ายๆ หลายๆ อย่างที่มันจะงดงามและน่าชื่นชมต่อเมื่อเรามีระยะกับมันในระดับหนึ่งเท่านั้น ถ้าใกล้เกินไปความงดงามก็จะกลายเป็นความน่าสะอิดสะเอียนได้ อ้อ โดยส่วนตัวแล้วนักดนตรีร็อคการเมืองคนโปรดของผมคือ Jello Biafra อดีตนักร้องนำวง Dead Kennedys ผมว่าเขามีจุดยืนหลายๆ อย่างได้อย่างมั่นคงและยาวนานดีและเขาก็ไม่ยอดโดนกลืนไปกับกระแสหลัก ... ซึ่งก็ไม่แปลกว่าทำไมคนถึงไม่รู้จักเขาในวงกว้าง แต่ก็นั่นแหละที่ทำให้ผมเคารพเขา นอกจากนี้แล้วเขายังได้ทำวีรกรรมในการชนะคดี Frankenchrist อีกด้วย ผมว่าน่าทำเป็นหนังมากๆ ผมอ่านเป็นบทความยังมันส์เลย ฉากแต่ละฉากยังกะในหนัง จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 23 ก.ย. 51 11:25:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เกร็ดเพิ่มเติม นิตยสาร Rolling Stone ได้ยกย่อง 4 อัลบั้มของยูทูว่า masterpieces (เขาใช้คำนี้จริงๆครับ) ซึ่งผมก็เห็นด้วยครับว่า 4 ชุดนี้ดีจริง (ชุดอื่นๆทั้งหมดผมก็ชอบ แต่ 4 ชุดนี้ชอบสุด) เพราะมีเพลงดีๆอัดแน่นอยู่ทั้งอัลบั้ม - The Joshua Tree (1987) - Achtung Baby (1991) - All That You Can't Leave Behind (2000) - How to Dismantle an Atomic Bomb (2004) จากคุณ : Younger Pat - [ 23 ก.ย. 51 22:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สังเกตว่า 2 ชุดหลังสุด คือ All That You Can't Leave Behind (2000) และ How to Dismantle an Atomic Bomb (2004) เป็นชุดที่ได้รับการยอมรับมาก ดังนั้นชุดต่อไปนี่แฟนๆลุ้นกันตัวโก่งว่ายูทูจะมือตกหรือเปล่า? ซึ่งเป็นไปได้ 2 ทาง 1. ประสบการณ์ทำให้ยูทูรู้ทางแฟนเพลง โบโน่ยิ่งแต่งเพลงยิ่งเทพขึ้นเรื่อยๆ ดิเอดจ์มือกีต้าร์ที่ทำดนตรีก็จับทางถูก ดังนั้นเป็นไปได้ว่าอัลบั้มต่อไปจะออกมาดีแน่ๆ 2. จากสถิติ ยูทูเคยมีอัลบั้มที่ได้รับการยอมรับมากมาก่อน ซึ่งเป็น 2 ชุดติดกันก่อนหน้านี้คือ The Joshua Tree (1987) และ Achtung Baby (1991) ก่อนจะเตลิดเปิดเปิงไปกับยุคดิจิตอล กับสองอัลบั้มต่อมา ดังนั้น ถ้ายึดสถิตินี้ก็เป็นไปได้ว่า อัลบั้มหน้ายูทูอาจจะเตลิดอีกหน? (ก่อนจะกลับเข้าที่เข้าทางอีกสัก 2-3 อัลบั้มข้างหน้า ซึ่งก็ไม่น่าจะมีเวลาให้เตลิดแล้ว ดูจากอายุน้าๆ) 3. โดยสถิติยูทูทำงานห่างกัน 4-5 ปีต่อชุด ชุดก่อนออกปี 2004 ดังนั้นหากยึดตามสถิตินี้อัลบั้มใหม่ควรจะออกภายในปีนี้ 2008 หรือต้นปีหน้าสิ แต่วี่แววยังไม่ออกมาเลย แฮะๆ ผมรอให้ออกมาอีก จากคุณ : Younger Pat - [ 23 ก.ย. 51 22:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24                           เมืองร็อคแห่งแรกของโลก VS ฝันบ้าๆ ผมเคย"ฝัน"มากเลยว่า ยูทูจะมาแสดงในเมืองไทย แต่ดูแล้วคงยากที่จะมีใครคิดจัด เพราะมันต้องจัดในระดับ stadium concert มันถึงจะคุ้มค่าตัว และยูทู"ถึงจะยอมมา" ผมเคยฝันเล่นๆเรื่อง rock town ว่าจะมี stadium ที่เชิญน้าๆมาเป็นเกียรติเปิดการแสดงเป็นวงแรก 5555 จริงๆลึกๆยังฝันอยู่นะ ความสุขเล็กๆน้อยๆ ^_^ บางคนคิดมันคงเป็นไปไม่ได้ บางคนอาจบอกฝันบ้าๆ แต่ผมกลับเห็นตรงข้ามแฮะ หากไม่เคยมี disney land มาก่อนในโลกใบนี้ แล้วผมเกิดทะลึ่งฝันว่า มันน่าจะมีเมืองการ์ตูนแห่งแรกในเมืองไทย เขาก็คงว่าฝันบ้าๆแน่ๆ อะไรกัน?เมืองการ์ตูน ไร้สาระ... แต่ในความเป็นจริงมันเป็นจุดขายด้านการท่องเที่ยวอย่างแรง!เลย จริงๆแล้วไอ้คำว่า "ฝันบ้าๆ" นี่มันต้องวัดกันด้วย B/C ratio หรือ IRR นะในทางเศรษฐศาสตร์! เพราะหากทำแล้วมันคืนทุนได้ และกลายเป็นจุดขายของประเทศจริงๆ มันจะสร้างรายได้แบบที่โคตรคุ้มเลย เอาแค่ผลในด้านการประชาสัมพันธ์ประเทศนี่มันก็สุดคุ้มแล้ว บางประเทศยอมจัดกีฬาโอลิมปิก เขาบอกเลย จัดแล้วขาดทุนก็ยังจัด เพราะมันโคตรกำไรเลยในแง่การประชาสัมพันธ์ประเทศ เมืองเรามีรายได้จากการท่องเที่ยวเป็นรายได้เข้าประเทศอันดับต้นๆอยู่แล้วด้วย นอกจาก ทะเล-ภูเขา-โบราณสถาน-ศิลปวัฒนธรรม แล้ว หากมีเมืองร็อคขึ้นมาอีกสักอย่าง รับรองเมืองไทยกระหึ่มโลกแน่ๆ โลกในวันนี้เราอยู่ในยุคสงครามสื่อ มันข้ามยุคอุตสาหกรรมมานานแล้ว กลายเป็นยุคinformation ยุคสังคมข่าวสาร ดังนั้นประเทศไหนสามารถสร้างจุดขาย สร้างช่องทาง-รู้จักใช้สื่อที่มันแพร่ไปได้ทั่วโลก รู้จักเอาสิ่งที่มีอยู่ในท้องถิ่นมาสร้างจุดขาย-หารายได้ มันก็จะได้เปรียบ มันน่าลองมากๆ เอาแค่เมืองร็อคแห่งแรก ที่มีการประกวดนางงามร็อคจักรวาลทุกปีจริงๆแห่งแรก ที่เกิดได้จากนายกฯฟังร็อคเป็นแฟนขาร็อคจริงๆ (อาจจะคนแรกของโลกด้วย) นี่มันก็สุดๆแล้ว โฮะๆๆๆ ซีเอ็นเอ็น และสำนักข่าวต่างประเทศมันจะแล่นมาทำข่าวทุกปีแน่ๆ Born To Be Wi.....ld ...... โอ๊ย...ไม่รู้สิ ผมอยากขับช็อปเปอร์เข้าไปเที่ยวในเมืองนี้ว่ะ! แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 51 17:03:11 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 51 22:54:56 จากคุณ : Younger Pat - [ 23 ก.ย. 51 22:47:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาเก็บเข้าคลังครับ :D อีกสัก 10 ปีผมน่าจะเข้าใจถึงสิ่งที่พวกเค้าทำได้ลึกซึ้งมากขึ้น จากคุณ : Thrasher Maniac - [ 23 ก.ย. 51 23:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เอาล่ะไหนๆ ก็ไหนๆ ผมขอเอา"ความคิดบ้าๆ"มาขายพวกเราอีกครั้ง หากพวกเรากล้าฝันตามผม รับรอง"พวกเรา"คนยุคใหม่ เราสามารถประกาศให้สังคมนี้เห็นว่า ยุคสมัยของคนหนุ่มสาวมาถึงแล้วได้จริงๆ มันอยู่ที่ว่า "พวกเราจะกล้าฝันตามผมหรือเปล่าเท่านั้น?" ----------------------------------------------------------------------------- ผมคิดเรื่องนี้ขึ้นบนพื้นฐานว่า ผมเป็นวิศวกร ผมเป็นแฟนพันธุ์ร็อค และผมก็ชอบการเมือง (ไม่ได้หมายถึงลงเล่นการเมืองนะครับ แต่ผมชอบเคลื่อนไหวบางอย่าง ชอบมาตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว อิอิ) เรื่องเมืองร็อคนี่จะเกิดได้จริง ผมต้องอินทิเกรตสิ่งที่ผมรัก 3 เรื่องเข้าหากันครับ ขอให้ฝันกันเล่นๆนะครับ อย่าซีเรียสนะครับ อิอิ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 01:02:22 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 00:27:41 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 00:21:31 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 00:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 27                                  องค์ประกอบโครงการ ผมมีคนรู้จักในสายอาชีพที่ทำเรื่อง Urban Development นะ ถ้าจะหาพื้นที่ศึกษา feasibility study และ environmental impact assessment ของโครงการแบบนี้(ซึ่งมันไม่เคยมีมาก่อนในเมืองไทย) มันก็มีรูปแบบคล้ายๆกันกับบางโครงการที่เขาเคยๆทำกันมา -พื้นที่ๆน่าเอามาทำก็ ประมาณพื้นที่ขนาดหมู่บ้านใกล้ๆ เมืองท่องเที่ยวสัก 1 หมู่บ้าน ขนาดพื้นที่ๆกำลังสวยประมาณ 1x1 ตารางกิโลเมตร จะเพอร์เฟคมากเลยครับ -เราสามารถออกแบบให้มีสาธารณูปโภคครบครัน มีเครือข่ายถนน น้ำประปา มีไฟฟ้า มีเครือข่ายระบบสื่อสาร มีระบบระบายน้ำ/ป้องกันน้ำท่วมให้กับพื้นที่เสร็จสรรพ -โซนพื้นที่จะมี 2 ชั้น ชั้นในสุด และชั้นรอบนอก -ชั้นรอบนอกนี่เอาไว้สร้างสถานที่ไว้จอดรถ 4 ล้อ และขายของพวกสะดวกซื้อ -ชั้นในยอมให้เข้าได้เฉพาะรถ 2 ล้อ (มอร์เตอร์ไซด์ทั้งหลายและจักรยาน) เท่านั้น  กับรถ 4 ล้อติดสติ๊กเกอร์โครงการฯ ใช้ขนของ ขนนักดนตรีของโครงการเท่านั้น  พอเข้าไปแล้ว ทีนี้ก็เข้าสู่ตัวเมืองร็อคจริงๆ -ในเมืองร็อคชั้นใน มีอาคารสถานที่ ไล่ตั้งแต่      โซนที่ว่าการหมู่บ้านของภาครัฐ และเวรยามรักษาความสงบของหมู่บ้าน โรงพยาบาลรัฐ ฯลฯ      โซนอาคารรับรองแขกวีไอพีที่มาเยือนประเทศ      โซนอาคารพาณิชย์เปิดให้มาจับจองขายของได้ จัดเป็นโซนๆเลย โซนนี้โซนที่พัก โซนนี้โซนพาณิชย์อะไรแบบนี้ มี OTOP ร็อคๆมาขาย พวกหมวก เข็มขัดหนัง กระเป๋าสะพาย ฯลฯ เน้นแบรนด์ชาวบ้านที่ได้ 4-5 ดาว      โซนอาคารพวกแมนชั่น แฟลต บ้านเอื้ออาทรชาวร็อคเปิดให้จองเหมือนกัน      โซนอาคาร rock academic โรงเรียนหรือวิทยาลัยดนตรีร็อค นี่ล่ะ เราจะมีโรงเรียน Rock School สอนเด็กๆ ตั้งแต่เบสิค แล้วโตขึ้นแยกสายเป็นร็อค บลูส์ แจ๊ส คลาสสิก แต่เน้นร็อคตั้งแต่ poprock britpop/alterฯ bluesrock progrock hardrock metal country/southern rock ฯลฯ เรายกร็อคทุกแนวมาไว้ที่นี่      โซนอาคารสำหรับการแสดง มีตั้งแต่ สเตเดี้ยมกลางแจ้ง outdoor จุคนเรือนหมื่นๆ คน น้องๆ highbury ของอาร์เซนอล (หรือใหญ่กว่าถ้ามีพื้นที่ให้ทำได้เยอะๆ) ตรงนี้จะเอาไว้ช่วยรองรับการแข่งขันกีฬาระดับภูมิภาค/โลกที่ไทยได้เป็นเจ้าภาพไปด้วยในตัวเสร็จสรรพ มีอาคาร indoor ไว้เปิดการแสดงระดับอินดอร์สเตเดี้ยมหัวหมากราวๆนั้น อาคารเล็กๆ อีก 1-2 อาคารสำหรับการแสดงเล็กๆ และจัดนิทรรศการหรือพิพิธภัณฑ์ดนตรี และอาคารเล็กๆ 1 อาคารไว้สำหรับดนตรีแนวอื่นๆ เช่น Jazz Blues Classical ดนตรีไทยเดิมประยุกต์ (เผื่อคนจะเบื่อๆร็อค อยากดูอย่างอื่นบ้าง)      โซนลานดนตรีอยู่รอบๆ โซนการแสดง คล้ายๆ ลานคนเมืองของกทม. เปิดโอกาสให้นักดนตรีสมัครเล่น หน้าใหม่ ไร้สังกัด อินดี้ฯ ทั้งหลายได้มีสถานที่เปิดแสดงดนตรีให้ผู้ชมดู หรือตั้งโต๊ะขายผลงานไร้สังกัดของตัวเอง แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 02:05:47 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 00:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 28                          กิจกรรมในเมืองร็อคจะมีอะไรบ้าง? ทีนี้มาดูกิจกรรมประจำวัน/รายสัปดาห์/รายเดือน/รายปี -มีเวทีใหญ่ indoor เปิดการแสดงทุกสุดสัปดาห์ เอาวงดังๆทั้งในประเทศและนอกประเทศมาเล่น เวทีเล็กเปิดทุกวัน หรือาทิตย์ละ 2-3 รอบ ส่วน outdoor นี่แล้วแต่จะมีวงบิ๊กๆมาเหรอเปล่า -มีลานดนตรีสำหรับมือสมัครเล่นหรือพวกตั้งวงใหม่ๆได้มีเวทีแสดงผลงาน-โชว์ให้สาธารณะร็อคได้ดู อันนี้มีทุกวัน -มีการจัดระเบียบความเรียบร้อยดี ไม่เน้นเหล้าบุหรี่มากไป มีโซนบาร์ที่ปิดไม่เกินตีหนึ่ง (ภาครัฐอาจยอมรับได้) และมีโรงภาพยนตร์ขนาดเล็ก 1 โรงเน้นฉายหนังเกี่ยวข้องกับร็อคแอนด์โรล -มีจัดประกวดรถ ฮาร์เล่ย์ฯ/ช็อปเปอร์/เวสป้า/จักรยานเสือหมอบ-เสือภูเขา ไม่ให้ 4 ล้อเข้าไปในหมู่บ้านเลย (ต้องจอดไว้นอกหมู่บ้าน ตามสถานที่ๆได้จัดเตรียมไว้ในโซนรอบนอก แบบเราอยากทำบรรยากาศในเมืองให้มันได้อารมณ์ร็อคจริงๆ) -โซนพาณิชย์นอกจากขายพวกเสื้อผ้า ของใช้ในชีวิตประจำวัน ของกิน ของฝากติดไม้ติดมือไปฝากคนทางบ้าน เราจะเน้น OTOP ที่โดนใจขาร็อคมาขายในราคาเป็นธรรม เช่นเข็มขัดหนัง สายข้อมือ ฯลฯ ไม่เน้นแบรนด์ดัง แต่สร้างแบรนด์ rock town ชาวบ้าน made in thailand แต่มีคุณภาพ -ชุมชนบ้านเอื้ออาทรรวมหมู่ชาวร็อค ที่ยอมให้เปิดเพลงร็อคได้ดังไปถึงข้างบ้าน(โดยไม่โดนด่า) อันนี้แล้วแต่ผู้ใหญ่บ้านจะเรียกประชุมตกลงกันเอง เพราะหากเปิดเพลงกันสนั่น 24 ชม. คงไม่ต้องหลับต้องนอนกันพอดี -จัดประกวด miss rock universe ทุกปี สาวๆผู้สมัครต้องสะพายกีต้าร์ขึ้นเวที ห้ามนุ่งน้อยห่มน้อย ใครโซโล่กีต้าร์/เบสได้เทพๆด้วย จะได้คะแนนพิเศษ อันนี้ผมเน้นมาก เพราะมันจะเป็นจุดขายเลย ด้วยความแปลกของมัน สำนักข่าวต่างประเทศอย่าง CNN จะมาทำข่าวเมืองร็อคจริงๆ ที่มีจัดประกวดเทพีร็อคจักรวาลจริงๆ เราสามารถให้สถานทูตไทยในต่างประเทศช่วยประชาสัมพันธ์ ข่าวการจัดประกวด จะมีสาวงามทั้ง ฝรั่งผมบรอนด์ ฝรั่งผิวสี อาหมวย แขกภารตะ แขกตะวันออกกลาง รัสเซีย ทั่วโลกเดินทางมาประกวด ไอ้ข่าวแปลกๆแบบนี้ CNN มันชอบมากเลย รับรองดังกระฉ่อน ถือเป็นจุดขาย ทีนี้ละพี่น้องเอ๊ย...ททท.จะมีงานเข้าไม่หวาดไม่ไหว บริษัททัวร์สัญชาติไทยและเทศแข่งกันจัดทัวร์-ลดแหลก-แจกสบัด การท่องเที่ยวของเมืองไทยจะมียอดผู้เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นอีกมาก เห็นมะ..ประโยชน์ของเมืองร็อค มันได้ทั้งทางตรงและทางอ้อม -ตัวแทนจำหน่ายซีดีทุกค่ายทั้งไทยและเทศที่เข้ามาในรัศมีหมู่บ้านตั้งแต่โซนรอบนอกเข้าไปต้องลดทันที 20 % ของราคาปกติ -แม้ไม่ส่งเสริมให้ทำตามอย่างกัน แต่ก็จะมีกฏไม่ไล่ตะเพิดพวกไว้ผมยาวกระเซิง ไว้หนวดเครา หรือมีรอยสัก ออกจากสถานที่ราชการซึ่งรับทำบัตรปชช.ร็อค (แยกอีกบัตร) -มีเสวนา-ถกเถียงเรื่องราวดนตรีร็อคและวัฒนธรรมกันอย่างเข้มข้นในวิทยาลัยดนตรีร็อค -มีสตูดิโอทันสมัย ไว้รองรับการอัดเสียงของนักร้อง-นักดนตรีไทยและเทศเข้ามาใช้บริการ เรารับสมัคร sound engineer ฝรั่งเก่งๆมาดูแลสักคน เอาคนไทยเก่งประกบอีก 3-4 คน รับรองเวลาแค่ 3 ปีเราสามารถเตะตูดฝรั่งมันออกไป แล้วเราคุมเองทั้งหมดได้เลยอย่างมืออาชีพ (ฮา) มะ..ช่าย เราต้องดูแลเขาเป็นอย่างดี...แหม..อุตส่าห์เอาความรู้เทพๆมาเผยแพร่ให้คนไทย แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 02:07:43 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 00:34:16 ]

ความคิดเห็นที่ 29                           ขั้นตอนการศึกษาและก่อสร้าง มะ..นี่คิดเล่นๆนะ แต่มันจะเป็นจริงได้ มันต้องมีเหตุปัจจัยและขั้นตอนดังนี้ครับ 1. เราสามารถเล็งหาสถานที่ขนาด 1 หมู่บ้านที่เป็นของรัฐ (อาจเป็นพื้นที่ของราชพัสดุ หน่วยราชการอื่นๆ ที่รกร้าง) มาสร้างโครงการได้ ทีนี้เราก็เขียนโครงการเสนอท่านฯสิครับ (เอาตรงๆก็พี่มาร์คของผมนั่นแหละนะ เอาตอนท่านได้เป็นนายกฯละ) 2. ถ้าท่านฯเห็นความเป็นไปได้ และสนใจจะทำ ท่านก็จะจัดสรรงบให้ศึกษาต่อในขั้นรายละเอียด อันนี้มันโครงการใหญ่ มันต้องได้ระดับบริษัท engineering consultant มาศึกษาครับ (แต่จริงๆแล้ว การศึกษาแบบนี้เดะๆ มากเลย อาชีพพวกผมอยู่แล้ว ผมก็ทำได้ครับ อิอิ..หมายถึงช่วยหาบริษัทมารับช่วงต่อนะครับ) ขั้นตอนนี้กินเวลาประมาณ 3-6 เดือนครับ 3. ผลการศึกษาทั้ง feasibility study และ environmental impact assessment มันบอกว่ามีความเหมาะสมทั้งทางด้าน วิศวกรรม เศรษฐศาสตร์ สังคม สิ่งแวดล้อมทุกอย่าง โอ้โฮ..โครงการสุดเพอร์เฟคเลยนะเนี่ย อะไรประมาณนั้น ท่านฯเห็นว่า เอาละวา นายกฯฟังร็อคดำริจะสร้างเมืองร็อคจริงๆแห่งแรกของโลก ท่านฯก็จะจัดสรรงบศึกษาในขั้นตอนต่อไป ขั้นตอนทั้งหมดในขั้นนี้กินเวลาประมาณ 1 ปีครับ 4. ออกแบบรายละเอียด detail design อันนี้มันจะบอกหมดเลยครับ ว่าโครงการหน้าตามันจะเป็นแบบไหน ผังบริเวณเป็นยังไง อาคารแต่ละหลังจะรูปร่างหน้าตายังไง ใช้เวลา-เทคนิคการก่อสร้างอย่างไรบ้าง ขั้นตอนนี้กินเวลาประมาณ 1 ปีครับ 5. คณะรัฐมนตรี (ผมไม่แน่ใจต้องไปดูตัวบทกฏหมายในเรื่องนี้อีกที) ท่านลงมติหรือเคาะ อนุมัติเงินงบประมาณให้จัดสร้าง ทีนี้ก็ประมูลบริษัทผู้รับเหมา เป็นเรื่องของนักการเมืองท่านจัดการละ ขั้นตอนตรงนี้เราอย่าไปยุ่งมากเลยครับ (ฮา) 6. ดำเนินการก่อสร้างโครงการ อาจกินเวลาประมาณสัก 1-2 ปีเป็นอย่างน้อยครับ เห็นมะตั้งแต่เริ่มต้นศึกษาจนสร้างโครงการเสร็จนี่ มันกินเวลา 5 ปีนะครับ แหม...แต่แบบปชป.ได้เป็นรัฐบาลครบ 4 ปีพอดีเล่อะ อะไรมันจะบังเอิ้ญบังเอิญขนาดนั้น! 7. จัดทำบัตรประจำตัวประชาชนชาวร็อค หมายเลข 000000001 นี่ผมจองให้พี่มาร์คของผมไว้แล้ว (ฮา) เรียนเชิญท่านมาตัดริบบิ้น-เปิดแพรคุมป้ายชื่อเมือง เอา U2 มาเปิดคอนเสิร์ต outdoor ครั้งประวัติศาสตร์ (ผมกับเพื่อนๆจะกอดคอกันกระโดดขึ้นกระโดดลงในเพลง where the streets have no name ให้สนั่นเลย) เป็นอันเสร็จพิธี แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 02:10:01 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 00:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 30                            ยุคสมัยของคนรุ่นใหม่อยู่ในมือพวกเรา พวกเราบางทีก็บ่นเรื่องผู้ใหญ่ในบ้านเมืองน้ำเน่า ไม่เข้าท่า ไม่เอาไหน ฯลฯ แต่ถามว่า วัยรุ่นไทยเคยรวมตัวกันเพื่อทำอะไรในสังคมอย่างจริงๆจังๆบ้างไหม (พูดแบบนี้เดี๋ยวพวก Young PAD ก็จะบอกว่า ทำแล้วเฟ้ย!) ..............ไม่เคยเลย ผลเลือกตั้งออกมาทีไร แสดงให้เห็นว่า คนหนุ่มสาวนอนหลับทับสิทธิ์กันมากที่สุด! ทั้งๆที่ ดูตามสถิติแล้ว คนในวัยหนุ่มสาว 18-30 ปีนี่ มีจำนวนประชากรอยู่ในระดับต้นๆของประเทศนี้เลยนะครับ ที่ผ่านมาเราเสียโอกาสกำหนดอนาคตของพวกเราไปอย่างน่าเสียดาย โดยการนอนหลับทับสิทธิ์กันตลอดเลย พวกเราไม่เคยตระหนักถึงพลังทางสังคมที่พวกเรามีอยู่เลย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากๆ พวกเราน่าจะอายตา-ยายที่ถือไม้เท้ายักแย่ยักยัน ให้ลูกหลานประคองเพื่อไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งกันมั่งนะครับ? หากพวกเราจะลองกล้าๆ ใช้สิทธิ์ที่เรามี ใช้โอกาสทางการเมืองที่พวกเรามี ใช้พลังที่เรามีกันอยู่ทั่วประเทศนี้ ประกาศให้สังคมรู้ว่า... ยุคสมัยของคนหนุ่มสาวมาถึงแล้ว! ทีนี้มันก็อยู่ที่ว่า พวกเราจะกล้าฝันตามผมไหมล่ะครับ? แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 02:13:15 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 00:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คำถามที่อาจเกิดขึ้นตามมา 1. โครงการแบบนี้มันใหญ่ และอาจถึงขั้นเมกกะโปรเจ็คย่อยๆ มันต้องใช้เงินลงทุนสูง มันจะเป็นไปได้ในทางเศรษฐศาสตร์ขนาดไหน? - ขั้นตอนการศึกษาโครงการจะมีตั้งแต่ ขั้นศึกษาความเหมาะสมโครงการ ซึ่งเราสามารถจะขยับขยาย(varies)ขนาดของพื้นที่ และองค์ประกอบโครงการ (พวกอาคารสถานที่ต่างๆ) ได้ครับ ของแบบนี้ไม่fixedอยู่แล้ว ผลการวิเคราะห์ทางเศรษฐศาสตร์จะบอกเองว่า โครงการควรมีขนาดเท่าไร โดยพิจารณาจาก B/C และ IRR ของโครงการเป็นหลัก จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 01:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คำถามที่อาจเกิดขึ้นตามมา 2 2. หากจะทำจริงๆ เตรียมกุมขมับกับปัญหาต่อไปนี้ได้เลย -ยกพวกตีกัน หรือ ก่อจลาจลเล็กๆ ทำร้ายข้าวของราชการ ประมาณอารมณ์มันค้างจากฟังเพลงอะไรประมาณนั้น -ยาเสพติด รับรองมีในงานเพียบ แบบแอบๆเอามากัน แบบว่ายังมีพวกตกยุคที่คิดว่า จะใช้ชีวิตร็อคมันต้องสุดๆ ต้องทั้งยาทั้งหญิง อะไรแบบนี้ (จริงๆ น่าศึกษาเหมือนกันว่า เอาเข้าจริงๆ คนกลุ่มนี้สนใจร็อคในแง่ที่ว่ามันเป็น"ดนตรี"กันมากน้อยขนาดไหน?) -อาชญากรรม หากผมมีลูกสาวมาบอก หนูจะไปเที่ยวเมืองร็อคค่ะพ่อ ผมคงคิดหนัก ต้องดูแล้วดูอีกว่า ไอ้เมืองร็อคเริคอะไรเนี่ย มันมีพวกมิจฉาชีพหรือเปล่า? ใครจะประกันได้ ปัญหาเหล่านี้จะป้องกันได้อย่างไร? ตอบ มีเพื่อนในห้องนี้เคยเสนอว่า ต้องมีระบบscreenคน ซึ่งตรงนี้มีผู้เชี่ยวชาญที่น่าจะหาทางแก้ไข-ป้องกันได้ไม่ยากนัก อาจใช้ระบบออกบัตรปชช.ชาวร็อคที่ผมพูดเล่นๆไว้ก่อนหน้านี้ แต่ถ้าทำจริงๆมันก็มีข้อดี เราใช้การตรวจบัตรที่ประตูทางเข้า และใช้ระบบยกเลิกบัตรในภายหลัง สำหรับพวกก่อกวน หรือชอบใช้กำลัง หรืออื่นๆที่ไม่พึงประสงค์ของสังคมในเมือง ระบบการเก็บค่าบัตรอาจเป็นอีกวิธีหนึ่ง แต่ผมว่าวิธีนี้ไม่ดี สกรีนกันมากไป จะเหลือแต่พวกไฮโซดารารวยๆเข้าไปได้ ส่วนคนธรรมดาไม่มีสิทธิ์ น่าจะต้องใช้วิธีอื่นๆร่วมด้วยหลายๆวิธีประกอบกัน จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 01:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านความเห็นแล้วก็เข้มข้น มีประเด็นหลายหลายและบางอย่างก็ดูเพ้อฝัน แต่ก็ยังดีกว่าไม่คิดอะไรเลย ผมลองให้ความเห็นกับเรื่องนี้ แบบคร่าวโดยมองใน สามมิติ นี้ก่อน หนึ่ง คือ มิติความเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง สอง คือ มิติเรื่องการสร้างงานเพลง สาม คือ มิติด้านบทบาททางสังคม ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ยังไงคนเหล่านี้ ก็ยังเป็นมนุษย์กันอยู่ วันหนึ่ง เขาสร้างงานเพลงดีดีให้ฟัง เราก็ชอบ วันหนึ่งเขาสร้างงานที่เราไม่ขอบ เราก็บ่น........ นึกแล้วก็น่าเห็นใจคนทำงานเหมือนกัน เพราะบางทีฉันก็อยากทำที่สมองและใจคิดออกมา แต่ก็ต้องมาคิดเรื่องพาณิชย์หรือเอาใจคนอื่นซะจนหลายคน เสียศูนย์จนเราไม่ให้อภัยก็มีเยอะ บางครั้งการคาดหวังของคนกับบทบาทจากความสำเร็จที่ได้รับ บางทีมันก็หนักหนาสากรรจ์จนหลายคนยากจะรับได้ หลายคนก็ชิงจากโรคนี้ด้วยการทำร้ายทำลายตัวเอง....... เราคนฟังก็นึกแต่เสียดาย แต่เราก็คงยากจะไปแบ่งเบาภาระความกดดันกับบทบาทที่คนคาดหวังจากเขาเองได้ _______________________________________________________ เมื่อมองในประเด็น ผมก็คงเห็นว่า สุดท้ายเราก็ยังเป็นมนุษย์ผู้ยังรักตัวเองก่อน และหากเหลือก็แบ่งไปตามคนอื่นเท่าที่จะแบ่งได้ บางทีเราอาจหลงในอุดมการณ์หรือภาพเก่าเก่ามากจนหลงลืมไปว่า จริงแล้ว....... การทำงานเพลง มันเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง แต่หากจะอิงในอุดมการณ์บางอย่าง ก็คงให้มันอยู่ในเพลงจะดีกว่า อย่าไปหวังว่าศิลปินที่เขียนงานออกมาจะเป็นอย่างนั้นร่ำไป ทุกอย่างมันมีความอนิจจังเป็นของตัวเองครับ ปล.อ่านความเห็นเฮียแล้ว นี่มันยูโธเปียหรือเปล่า........ ถ้าจะหาที่ ผมแนะนำไปทำในป่าเสื่อมโทรม ก็ไม่เลวนะเนี่ย จากคุณ : นายกลางคืน - [ 24 ก.ย. 51 01:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จริงๆ การมีส่วนรวมในทางการเมืองนั้นถึงที่สุดก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการเลือกตั้งเลยนะครับ ถ้าคุณไม่เชื่อในระบบตัวแทนคุณก็ควรจะโวยวายหรือเคลื่อนไหวเป็น Issueๆ ไป ดังนั้นคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่ไปเลือกตั้งก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สนใจการเมืองแต่เขาเห็นว่าทางเลือกที่มีอยู่มันไม่เข้าท่าทั้งนั้น ดังนั้นเขาไม่ไปเลือกก็จะเสียเวลาน้องกว่าเข้าไปแสดงพลังโดยกาไม่มีสิทธิ์ออกเสียง หรือเข้าไปทำบัตรเสีย สำหรับเมืองร็อค ... มาคิดๆ ดูผมคิดว่ามองในแง่การท่องเที่ยวแล้ว กลยุทธ์แบบคุณ Pat ผมว่ามันไม่ Work แฮะ คุณ Pat อาจมองว่าพวกทั้งยาทั้งหญิงนั้นเป็นพวก "ตกยุค" แต่ผมกลับมองประเด็นนี้อีกแบบ คือ คิดกันให้สุดๆ ไป ผมคิดว่าของพวกนี้ควรจะเป็นจุดขายด้วยซ้ำ แน่นอนนี่ทำโดยเปิดเผยไม่ได้แน่ๆ แต่สิ่งที่ประเทศที่มีค่านิยมแบบหน้าไหว้หลังหลอกประเทศนี้ไม่ค่อยยอมรับก็คือ ในแง่การท่องเที่ยวแล้วเรื่องเพศ และ การเมาเลอะเทอะนั้นน่าจะผลิตเงินให้กับประเทศนี้อย่างมหาศาล อย่างน้อยๆ ก็มีคนจำนวนมากนั้นมา "เที่ยวเมืองไทย" จากสองปัจจัยดังกล่าว แน่นอนสิ่งเหล่านี้ดูจะวัดไม่ได้แต่เราก็รู้กันโดยนัยๆ อยู่ ผมกลับมองว่าเราเลิกเอาศีลธรรมมาอ้างเพื่อแบนโน่นแบนนี่ แล้ว Commercialize กันได้สุดๆ ไปเลยดีกว่า ทำไมเราไม่ทำให้โชว์ความสามารถพิเศษของอวัยวะอย่างอย่างนั้นเป็นโชว์ที่เป็น High Light ของการท่องเที่ยว? ในทำนองเดียวกันผมมองว่ารัฐน่าจะสร้างแดนเถื่อนที่กฏหลายๆ อย่างได้รับการละเว้นไว้ และมีระบบการจัดเก็บดีๆ ผมว่าคนน่าจะไปเที่ยวกันมาก แน่นอนผมว่ามันเป็น Model แบบขายฝรั่งเป็นหลัก ซึ่งฝรั่งดังกล่าวก็ไม่ใช่ฝรั่งแบบไฮโซที่พักโรงแรม 5 ดาว แต่เป็นฝรั่ง Guest House เป็นฝรั่งข้าวสาร ดังนั้นคิดง่ายๆ เลยว่าเรตคร่าวๆ มันจะเป็นเรตข้าวสาร ถามว่าถูกมั้ย? ก็ไม่ถูกนัก แต่ก็ไม่แพงเกินกว่าที่ชนชั้นกลางไทยจะรับไหว ทั้งหมดนี้ผมคิดถึงสเน่ห์ของแหล่งท่องเที่ยวแบบถนนข้าวสารและเกาะต่างๆ หลายๆ เกาะ คือ ถามง่ายๆ ว่าทำไมคนไป? ก็คิดง่ายๆ เลยว่ามันเมาได้ มันทำตัวเถื่อนๆ ได้ (แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะต่องระรานคนอื่นๆ ในทางกายภาพ - แต่ถ้ามีคนเห็นว่ามันรกหูรกตาก็คงช่วยไม่ได้) ซึ่งถ้าถามผม ผมว่าสิ่งเหล่านี้เป็น Character ของดนตรีร็อค ผมไม่ได้มองว่านี่คือสิ่งที่ดนตรีร็อคเคยเป็น ผมว่ามันเป็นแบบนั้นมานานแล้วและตอนนี้ก็เป็นแบบนั้น ตรงนี้แค่คิดง่ายๆ ว่าถ้าผับ/ บาร์ร็อค นั้นไม่ได้อยู่ในสภาวะที่มัน Drinker Friendly มันจะขายได้อย่างไร? รายได้ของสถานที่เหล่านี้หลักๆ มาจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อยู่แล้วถ้าสภาวะไม่เอื้อแล้วมันจะขายได้อย่างไร ตรงนี้ผมมองว่าควรจะให้เปิดถึงเช้าเลย วงดนตรีก็เล่นกันให้ตายกันไปข้างเลย แน่นอนผมว่ามันต้องมีมาตรการบางอย่างอย่างอื่นสนับสนุน เพราะ ถ้าเปิดได้ถึงเช้าแต่ไม่มีคนนั่งก็เจ๊งอยูดี ซึ่งนี่ก็ต้องกลับมาคิดว่าดนตรีร็อคในผับนั้นดึงดูดคนได้แค่ไหน ถ้าจะ Old School มากๆ ผมก็คิดว่าชะตากรรมก็อาจเป็นแบบ Rock Pub ซึ่งผมมองว่าในระดับหนึ่งก็เรียกได้ว่าพออยู่ได้แต่ก็ไม่ได้ Profitable อะไรใหญ่โตนัก แต่ถ้าจะเล่นเพลงตลาดไปเลย ... ก็ไม่รู้จะทำขึ้นมาทำไมเพราะก็มีอยู่มากมายอยู่แล้ว อย่างไรก็ดีเท่าที่ผมไปนั่งร้านสองร้านที่เล่นดนตรีร็อคเก่าๆ มันส์ๆ ในข้าวสาร (คือร้าน สบายๆ และ Immortal Bar) ผมได้ข้อสรุปดังนี้ 1. ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นฝรั่ง - เรียกได้ว่า 80-90% เป็นฝรั่งจนผมสงสัยว่าคนไทยไม่ออกมาฟังดนตรีสดประเภทนี้กันบ้างหรือไง 2. ส่วนใหญ่จะเมากันมาก - คือไม่มีใครมานั่งกินเบียร์ขวดเดียวสามสี่ชั่วโมงคนมานั่งส่วนใหญ่ก็นั่งไปกินไป เวลาวงมาเล่นก็ร้องตามแบบเมาๆ (แต่ก็ร้องได้) ยิ่งเมาก็ยิ่งกิน ยิ่งกินก็ยิ่งมันส์ 3. พอเมาก็จะมีเรื่องเพศตามมา ผมเคยเห็นคนเกือบร่วมเพศกันบนโต๊ะขณะวงยังเล่นกันด้วยซ้ำ แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะเขาจะทำอะไรเขาก็ทำในส่วนของเขาถ้าคุณไม่คิดอะไรมากมันก็ไม่ได้ระรานคนอื่น ทั้งหมดนี่สรุปแล้วพูดตรงๆ ก็คือผมนึกไปออกว่าถ้าจะทำเมืองร็อคที่ออก "โทนสีขาว" นั้นเอาเข้าจริงแล้วใครจะอยากไป พวกร็อคเกอร์ขี้เมาจำนวนมากคงไม่อยากไป แล้วถ้าพวกนี้ไม่ไปแล้วเงินมันจะมาจากไหน? คนที่จะอยากไปในเมืองแบบนี้จะเป็นแหล่งรายได้ที่เพียงพอหรือ? การสนับสนุนของ "นักฟังเพลงจริงๆ" ที่ไม่ได้เน้นไปเมานั้นจะเพียงพอหรือ? นี่คือสิ่งที่ผมสงสัย ทั้งหมดนี้มันทำให้ผมนึกถึงพวก Hard Rock Hotel อะไรเทือกนี้ ที่ผมสงสัยว่านักฟังเพลงร็อคสักกี่คนจะย่างกรายเข้าไป คือในอีกแง่แล้วบางที่อะไรที่มันจัดตั้งเกินไปมันก็ดูไม่ Rock เอาเสียเลย อย่างนี้ชาว Rock จะชอบหรือ? หรือว่าเขาจะยังอยู่กับมนต์สเน่ห์ของการแอบละเมิดโน่นนี่เล็กๆ น้อยๆ ในเมืองใหญ่ นั่งเมากันบนฟุตบาทและฟังเพลงไปพลาง ดูคอนเสิร์ตเล็กๆ แบบนานๆ ที ฯลฯ ที่มีอยู่แล้ว ไม่รู้นะผมว่าอะไรไม่จัดตั้งแบบนี้น่าจะถูกใจชาว Rock มากกว่า สุดท้ายก็ถ้าอยากลองดูสถานดนตรีร็อคไร้ Alchohol นั้นผมว่า Livehouse ที่ทองหล่อ (ซึ่งเปิดมาได้เดือนเศษ) น่าจะเป็นตัวอย่างทีดี่ ... แต่ผมก็ไม่คิดว่ามัน Profitable เท่าไรนักหรอกที่ทำแบบนี้ แต่ก็ชัดเจนดีที่ทำ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 24 ก.ย. 51 02:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 35                        ความเป็นไปได้ของเมืองร็อค และการตื่นของเสือตัวใหญ่ ยูโธเปีย ไม่ยูโธเปีย มันอยู่ที่ผลทางเศรษฐศาสตร์ต่างหากล่ะ รูปแบบอาคารต่างๆมันโค-ตะ-ระ simpleเลย หากคิดรูปแบบง่ายๆและเหมาะสมกับประโยชน์ใช้สอยแล้ว การสร้างนิคมอุตสาหกรรมสักแห่งยังยุ่งยากและcomplexกว่ามากเลยไอ้น้อง แค่นี้เดะๆว่ะ! จริงๆเมืองร็อคเป็นแค่รูปธรรมอย่างหนึ่งที่เอามาตั้งไว้เท่านั้น (คล้ายๆศูนย์รวมจิตใจของทุกคนให้มีสิ่งยึดเหนี่ยวร่วมกัน) แต่สิ่งที่ผมแฝงไว้และอยากปลุกมันขึ้นมาจริงๆ คือ การตระหนักรู้ในพลังทางสังคมที่พวกเรามีต่างหาก หากคนรุ่นใหม่ คนหนุ่มสาวของสังคมนี้ตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ อย่าว่าแต่เมืองร็อคเลย ทุกอย่างในบ้านนี้เมืองนี้พวกเราสามารถกำหนดอนาคตและเปลี่ยนแปลงได้ เราสามารถทำให้มันหายจากสภาพน้ำเน่าได้ทั้งหมดครับ ในทำนองเดียวกัน การเมืองใหม่ คืออีกเรื่องที่พวกเราสร้างได้ ถ้าคนรุ่นใหม่ตื่นเมื่อไหร่  ไอ้พวกส.ส.แบบใช้เงินซื้อเสียงคนละ 20-30 ล้าน แล้วเข้ามารับประทานคืนทีหลังคนละ 200-300 ล้านนี่ พวกเราก็ขจัดระบบเน่าๆนี้ออกไปจากประเทศนี้ได้ครับ ถ้าพวกเราตื่นและอยากทำ! เสือตัวใหญ่มันนอนหลับมานานเกินไปแล้ว  และสมควรตื่นเสียที แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 51 17:05:29 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 02:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณฟักฯน่าจะอ่านให้ละเอียดก่อนจะพูดว่า เมืองร็อคไร้อัลกอฮอล์ นะครับ ยาเสพติดที่ผมพูดถึง คือ เฮโรอีน ผงขาว ไอ้พวกฉีดนี้ ผมก็ไม่รู้มันมีอะไรบ้าง จริงๆแม้แต่ยาอีในความเห็นผม ก็ไม่สมควรมี ฟังดนตรีต้องเสพยาด้วยเหรอครับ ผมว่าไม่ต้องดีกว่า จินตนาการอยู่ในหัวครับ มิใช่ที่กระเพาะอาหาร ปอด และลำไส้ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 51 20:59:00 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 51 17:07:51 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 02:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จริงๆ นึกออกอีกประเด็น วงดนตรีหลายๆ วงนั้นก็ไม่ได้มองว่าเขากำลังทำงานศิลปะอยู่ แต่เขาทำกิจกรรมทางการเมืองแต่มันบังเอิญที่จะออกมาในรูปแบบดนตรีต่างหาก จริงๆ ผมคิดว่าค่านิยมทางดนตรีในแบบดนตรีคลาสสิคของยุโรปนั้นชวนให้เราสับสน ผมว่ามันทำให้เรามองดนตรีว่าสภาวะปกติมันเป็นศิลปะได้อย่างเดียว แต่ถ้าคุณดูในทางประวัติศาสตร์ ดูแบบข้ามวัฒนธรรมคุณก็จะเห็นว่าบทบาทของมันในสังคมนั้นหลากหลายมาก หน้าที่แบบศิลปะนั้นเป็นเพียงรูปแบบเดียวในหลายๆ หน้าที่เท่านั้น ซึ่งนี่ยังไม่ต้องพูดว่าความเป็นศิลปะก็มีหลายแบบ มันไม่ได้ต้องรับใช้คุณค่าอันสุงส่งแบบตะวันตกแบบเดียวเท่านั้น คุณค่ามันอาจอยู่ที่ชุมชนและการมีส่วนร่วมมากกว่าที่จะให้อภิสิทธิคนกลุ่มเล็กในสังคมสร้างงานที่เข้าถึงความสูงส่งให้คนกลุ่มเล็กๆ ที่เข้าใจงานดังกล่าวเสพ ประเด็นของผมก็คือ ในระดับหนึ่งแล้วเราควรจะลองมองดนตรีการเมืองในฐานะของการเมืองเลย ไม่ใช่ในฐานะของศิลปะ (หรือกระทั่งสินค้า) ที่มีการเมืองมาแทรก ผมว่านี่อาจทำให้เรามองงานดนตรีหลายๆ ชิ้นได้อย่างยุติธรรมมากกว่าที่เป็นอยู่ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 24 ก.ย. 51 02:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 38 IMAGINE มันเป็นแค่ฝัน แต่เป็นฝันที่เราควรคิดสร้าง ดีกว่าหลับหูหลับตายอมจำนนกับประเทศบ้าๆนี้ครับ Imagine there's no Heaven It's easy if you try No hell below us Above us only sky Imagine all the people Living for today Imagine there's no countries It isn't hard to do Nothing to kill or die for And no religion too Imagine all the people Living life in peace You may say that I'm a dreamer But I'm not the only one I hope someday you'll join us And the world will be as one Imagine no possessions I wonder if you can No need for greed or hunger A brotherhood of man Imagine all the people Sharing all the world ...You may say that I'm a dreamer... ...But I'm not the only one... ...I hope someday you'll join us... ...And the world will live as one... แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 03:15:06 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 02:54:57 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แน่นอน ผมอ่านแล้วครับ (จริงๆ นี่คงไม่ใช่การอ่านรอบแรกด้วย็) และก็ทราบแล้วครับว่าเมืองร็อคของคุณ Pat นั้นไม่ได้ปลอดแอลกอฮอล์ ผมว่าผมไม่ได้พูดว่าเมืองร็อคคุณ Pat ไร้แอลกอฮอล์นะ แต่อ่านๆ ดูมันไม่ Friendly กันคนเมาเลย โอเค คือคุณดื่มได้จริง แต่ดูนโยบายแล้วมันมี Sense ของการไม่เป็นที่ต้องรับไงก็ไม่รู้ ที่ผมยกเรื่อง "สถานดนตรีร็อคไร้ Alchohol" ขึ้นมาผมก็อาจจะยกตัวอย่างสถานที่ๆ มีการแสดงนดนตรีร็อคเป็นประจำแต่ห้ามกินเหล้าเท่านั้นเอง ซึ่งผมว่าสถานที่แบบนี้แหละที่เป็นตัวอย่างที่ดีของสถานดนตรีร็อคที่ไม่ Friendly กับคนเมา ผมอยากยกมันขึ้นมาเป็นบทเรียนที่เมืองร็อคของคุณ Pat ควรจะรู้เฉยๆ สำหรับยานั้นผมไม่คิดว่าเป็นสิ่งที่ควรสนับสนุน (ยกเว้นอะไรที่มันเบาจริงๆ แบบกัญชา) แต่ผมก็ไม่คิดว่าควรจะห้ามจริงจังเกินไป ผมว่าคนโดยทั่วไปไม่เสพยาซี้ซั้วหรอก ยาแต่ละชนิดมันมีโอกาสของมัน (ผมคิดว่าคนที่เสพยาอีมาฟังเพลงร็อคนี่เพี้ยนพอดูเลยนะ) และยาจำนวนมากก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เสพติดอะไรขนาดนั้นด้วย จริงๆ บุหรี่นั้นมีฤกธิ์เสพติดกว่าอีก การที่คุณ Pat พูดเป็นนัยว่าดนตรีกับการเสพยานั้นควรจะแยกกัน ฯลฯ นั้น ผมตีความว่าคุณ Pat กำลังมองว่าจะฟังเพลงทั้งทีสติสัมปชัญญะก็ควรจะเต็มที่ อย่างไรก็ดีผมว่านั่นดูจะเป็นจารีตทางดนตรีในแบบดนตรีคลาสสิคแท้ๆ เลยที่เล่นในโบสถ์ ในรั้วในวัง มาจนถึงคอนเสิร์ตฮอลล์ ถ้าคุณมาดูจารีตดนตรีแบบอื่นๆ จำนวนมากคุณจะพบว่าการเสพแบบสติไม่เต็มที่นั้นเป็นเรื่องปกติที่ดูจะเพิ่มอรรถรสด้วยซ้ำ ตรงนี้ไม่ต้องกลับไปสมัยกรีก ดูง่ายๆ แค่ดนตรีที่โตมากับงานเฉลิมฉลองของชาวบ้าน หรือ ดนตรีที่โตมากับผับกับบาร์ก็ได้ คือ ดนตรีแบบนี้มันเป็นดนตรีที่โดยพื้นฐานทำขึ้นมาเพื่อให้คนเมาฟัง (และอาจมีส่วนร่วม) อยู่แล้ว คนที่นั่งฟังของพวกนี้แบบไม่เมาก็คือ คนที่ซื่อแผ่นเสียงไปฟังดนตรีที่มันฉีกออกไปจากบริบทของมันต่างหาก แน่นอนว่าเราอาจยกเหตุผลต่างๆ นานามาพยายามบอกว่าฟังดนตรีในแบบสติครบถ้วนนั้นดีที่สุด แต่ผมว่านั่นไม่ได้ทำให้ดนตรีจำนวนมากนั้นกลายเป็นอะไรเลยนอกจากก้อนเสียงที่ไร้ประวัติศาสตร์ไร้จารีต ซึ่งถ้าถามผมถึงที่สุดคนมันจะทำมันก็ทำได้แหละ แต่ถ้าในระดับสาธารณะแล้วการหลงลืมสิ่งเหล่านี้ไปดื้อๆ มันดูจะง่ายไปนิดหนึ่ง และมันก็ง่ายไปมากๆ สำหรับสังคมที่ความจำสั้นอยู่แล้ว จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 24 ก.ย. 51 03:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 40 .                            ขอย้ำอีกหนนะครับ เมืองร็อคเป็นแค่รูปธรรมอย่างหนึ่งที่ผมเอามาตั้งไว้เท่านั้น (คล้ายๆศูนย์รวมจิตใจของทุกคนให้มีสิ่งยึดเหนี่ยวร่วมกัน) แต่สิ่งที่ผมแฝงไว้และอยากปลุกมันขึ้นมาจริงๆ คือ การตระหนักรู้ในพลังทางสังคมที่พวกเรามีต่างหาก หากคนรุ่นใหม่ คนหนุ่มสาวของสังคมนี้ตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ อย่าว่าแต่เมืองร็อคเลย ทุกอย่างในบ้านนี้เมืองนี้พวกเราสามารถกำหนดอนาคตและเปลี่ยนแปลงได้ เราสามารถทำให้มันหายจากสภาพน้ำเน่าได้ทั้งหมดครับ ตอนนี้ผมพอจะมีเครือข่ายบางอย่างที่จะสร้างฝันได้จริง  และในบ้านนี้เมืองนี้เราก็พอจะมีผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีวิสัยทัศน์และความคิดแบบคนรุ่นใหม่จริงๆ                 มันอยู่ที่พวกเราจะกล้าฝันตามผมหรือเปล่าเท่านั้น? ---------------------------------------------------------------------- มีเพลงของน้าแอ๊ดอยู่เพลงนึง ผมชอบมากเลย ชื่อเพลง เพื่อเมืองไทย "ถึงมันไม่ง่าย อย่างที่เธอคิด                 ถึงมันจะผิด ช่างมันปะไร ถ้าเราจะเดิน มันคงไม่ไกล                    ถ้าเราไม่ไป คงไม่มีวัน..คงไม่มีวัน ใต้ดวงตะวัน นั้นมีไออุ่น                       ยังมีวัยรุ่น วัยวันร่าเริง ยังมีเสียงเพลงแห่งความบันเทิง             และมีเวลาเหลือพอให้พากเพียร..ให้พากเพียร ถึงมันจะยากกว่าที่เธอคิด                     ถึงมันจะผิด ช่างมันปะไร ยังมีเสียงเพลงให้เธอผ่อนคลาย             ส่งกำลังใจให้เธอได้พากเพียร.ให้พาก เพียร จากปีเป็นเดือน จากเดือนเป็นวัน (สร้อย) จากคืนวันที่ผันผ่าน                 เป็นตำนานเรื่องราว สายลม แสงแดด ขุนเขา                     ณ ลุ่มน้ำของความเป็นไทย ไปอย่างที่เราไป                                เป็นอย่างที่เราเป็น ไม่เลย ไม่เคยยกเว้น                          ไม่ลองย่อมไม่รู้สึก เป็นส่วนลึกของความในใจ                   ถ้าให้เธอสอน เธอจะสอนได้ไหม ถ้าให้เธอคิด เธอจะคิดอะไร                 ถ้าให้เธอทำ แล้วเธอจะทำอะไร [ทำไปเลย] ด้วยใจรัก และตั้งใจ                           มั่นใจแม้นานแสนนาน เธอคือ อนาคตตระการ                       ผู้สืบสานสร้างสังคมไทย เป็นส่วนลึก ของความในใจ                 ให้เธอสอน เธอจะสอนได้ไหม ให้เธอคิด เธอคิดอะไร                       ให้เธอทำ เธอจะทำอะไร เป็นส่วนลึก ของความในใจ                  เปิดประตู ประตูบานไหน ให้เธอคิด เธอคิดอะไร                       ให้เธอทำ เธอจะทำ อะไร เป็นส่วนลึก ของความในใจ                 ให้เธอทำ แล้วเธอจะทำได้ไหม เพื่อเมืองไทย ด้วยใจและใจ                เพื่อเมืองไทย เธอจะทำอะไร เพื่อเมืองไทย ด้วยใจและใจ                เพื่อเมืองไทย เธอจะทำอะไร? แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 05:22:59 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 03:44:12 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 03:42:01 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ป๋อย ... อ่าวงั้นก็หมายความว่าถึงที่สุดแล้วประเด็นใหญ่กว่าของคุณ Pat คือ Hidden Agenda ที่ลึกกว่าเมืองร็อค คือ พูดให้ง่ายกว่านั้นก็คือ ถึงที่สุดแล้วคุณ Pat นั้นก็พยายามจะหาเสียงให้กับพรรคการเมืองบางพรรคโดยเอาเมืองร็อคมาเป็นตัวชูโรงเท่านั้น ไม่รู้นะผมว่าแบบนี้ดูเหมือนคุณ Pat ไม่จริงจังกับเมืองร็อคเลย ใช้เมืองร็อคเป็นเครื่องมือทางการเมืองอะไรบางอย่างไม่รู้ ซึ่งถ้ามองให้สอดคล้องกับกระทู้ก็จะพบว่ามันดูเข้ากันดีอยู่แล้ว เพราะ กระทู้นี้ดูจะเกี่ยวกับการไปจากการมีการเมืองสอดแทรกไปในดนตรีร็อคไปเป็นการใช้ใช้ดนตรีร็อคนั้นเป็นเครื่องมือทางการเมืองอะไรบางอย่าง จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 24 ก.ย. 51 10:39:16 ]

ความคิดเห็นที่ 42                       ทำไมต้อง"เมืองร็อค"ให้เป็นประเด็นทางการเมือง? ผมคิดมาขนาดนี้รู้ได้อย่างไรว่า ไม่จริงจัง แต่จากประสบการณ์ของผม เมืองร็อคมันจะเกิดได้ มีกรณีเดียว คือ ทำให้มันเป็นประเด็นทางการเมือง คุณฟักฯรู้ไหมนักการเมืองเขายอมฟังอะไรที่สุดครับ? นักการเมืองเขายอมฟังกลุ่มคนที่สร้างนัยทางการเมืองขึ้นมาได้ นัยทางการเมือง หมายถึงอะไร? หมายความว่า ถ้าประชาชนชาวไทยอายุระหว่าง 18-30 ปี ซึ่งมีจำนวนมากเป็นอันดับต้นๆของประเทศนี้ สามารถรวมตัวกันได้ หลอมรวมใจเป็นหนึ่ง พอถึงวันเลือกตั้ง ก็ออกไปใช้สิทธิ เลือกคนของพรรคที่มีนโยบายที่จะส่งเสริมสิ่งที่เราเรียกร้อง นั่นแหละครับ เมืองร็อคเกิดได้จริงแน่ๆ เพราะพวกเราทำให้เกิดนัยทางการเมือง เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัย..พลิกแผ่นดินได้จริงๆ ตรงๆผมเชียร์ปชป. (แต่ที่ตรงว่านั้นคือ ผมเชียร์คุณอภิสิทธิ์) เพราะพอจะทราบแนวคิด วิธีคิด รสนิยมของผู้ใหญ่ของพรรคๆนี้ คุณคอยดูก็แล้วกัน ปชป.ในยุคของคุณอภิสิทธิ์ได้เป็นรัฐบาลจะไม่เหมือนรัฐบาลปชป.ที่ผ่านๆมา ที่ถูกว่า ชักช้ายืดยาดหรือเอาแต่เล่นการเมือง เรื่องกลุ่มก๊วนในปชป.แม้จะมี แต่ก็ไม่รุนแรงแบบบางพรรค ที่มัวแต่ต่อรองโควต้ารัฐมนตรี  ปชป.มีความเป็นสถาบันพรรคการเมืองมากกว่า ความรุนแรงของความแตกแยกในพรรคน้อยกว่ามาก เผลอๆงวดหน้านี้จะไม่มีด้วยซ้ำ ----------------------------------- ผมว่าคุณฟักฯค่อนข้างมีอคติกับการเมืองมากๆ การเมืองของคุณจำกัดแค่ประเด็นเล็กๆน้อยๆ อย่างนั้นบ้านนี้เมืองนี้มันก็ยังงีเงาต่อไปแบบที่เราเห็น ตูมีเงินซื้อเสียง 20-30 ล้าน สบาย ไอ้พวกหน้าโง่นั่นตูเอาเงินฟาดหัวมัน เดี๋ยวขี้คร้านมันก็ไปเลือกตู แล้วตูก็จะไปสวาปามให้อิ่มแปร้ เอาสัก 10 เท่าของที่ซื้อเสียงมันเป็นไง? บ้านนี้เมืองนี้ต้องการการเปลี่ยนแปลง ต้องการการเมืองใหม่ และประเด็นนี้มันถูกจุดติดแล้ว คุณคอยดูประเทศไทยตอนนี้จะเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านที่สำคัญในประวัติศาสตร์การเมืองไทยอีกช่วงนึง หากคนหนุ่มสาวไม่เข้าร่วมขบวนการของการเปลี่ยนแปลงนี้ ผมบอกได้เลยคุณจะตกรถไฟสายสำคัญไปอย่างน่าเสียดาย ในวิกฤติมีโอกาสเสมอ หากพวกเราจะเข้าร่วมขบวนการเปลี่ยนแปลงประเทศนี้ แล้วรู้จักใช้โอกาสในการสร้างสิ่งที่เราต้องการไปด้วยในตัว นั่นแหละคือ ปฐมบทของขบวนการคนหนุ่มสาวยุคใหม่ของประเทศนี้เลย ผมไม่ได้บอกว่า คุณต้องไปเป็นพธม.นะ แม้ผมจะชอบสาวๆพธม.แต่ไม่ได้หมายความว่า ผมต้องเห็นด้วยกะพธม.ไปเสียทุกเรื่อง บางเรื่องผมยังเซ็งแกนนำทั้ง 5เลย บอกกันตรงๆ และผมก็ไม่ได้บอกว่า คุณจะต้องไปนิยมชมชอบปชป.แบบสุดใจขาดดิ้น ไม่ใช่..พวกเราคนรุ่นใหม่ เรามีสติปัญญา เรารู้ว่าเมื่อไหร่เราควรจะเลือกข้างไหน? เมื่อไหร่เราควรเห็นด้วย เมื่อไหร่เราควรยั้งๆไว้บ้าง ผมยังเคยแสดงความเห็นไม่เห็นด้วยกับคุณอภิสิทธิ์ที่ผมนิยมท่านมากๆเลย ทำไมล่ะ เราประชาธิปไตย เราคืออำนาจของประชาชน เราเห็นอะไรควรเราก็สนับสนุน เราเห็นว่าไม่น่าใช่นะ เราก็บอกท่าน จบ. ผมขอออกตัวก่อนว่า ผมมาเสนอเรื่องนี้ต่อพวกเรา ผมไม่ได้อะไรเลยนะครับ ผมคิดเล่นๆแล้วน้องโตนิคยุให้ผมส่งไปให้คุณอภิสิทธิ์ดู ผมก็บ้าจี้..ส่งไปเจงๆอ่ะดิ! 5555 ท่านก็ตอบอีเมล์มาว่า น่าสนใจมากและน่าเอาไปประยุกต์ใช้กับงานด้านเยาวชนเรื่องอื่นๆของพรรคได้ด้วย ก็เท่านั้น รับรองว่าผมไม่ได้เป็นเครื่องมือของใครในฝ่ายการเมือง แล้วจมาหลอกพี่ๆน้องๆที่นี่ งานนี้ผมทำด้วยใจรักล้วนๆ บริสุทธิ์จายยย...โว้ย! แล้วอยากบอกพวกเราว่า มีคนในประเทศนี้อยู่ไม่กี่คนหรอกที่จะหลอกใช้ผมได้ แล้วผมจะยอมให้หลอก นอกนั้นอย่าหวังเลย เฮอะๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 51 17:10:13 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 13:43:12 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 12:59:56 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 11:27:52 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผมมองว่าคุณไม่จริงจังในแง่ที่ว่าถ้าคุณพูดเรื่องเมืองร็อคทำไมไม่พูดถึงมันอย่างแยกออกจากการเดิมพันทางการเมืองอะไรบางอย่าง? ผมเห็นว่ามันแยกได้ แต่ถ้าคุณมองว่ามันแยกไม่ได้ก็ OK ตรงนี้ไม่รู้จะเถียงอะไรต่อ ผมไม่ได้มองว่าคุณถูกหลอกใช้ คุณก็แค่แสดงจุดยืนคุณออกมา ผมก็แค่แสดงจุดยืนผมออกมา คุณมองว่าการเมืองระดับประเทศนั้นเรายังมีความหวังการเปลี่ยนแปลงกับบางพรรค ผมว่ามันไม่มีและมันไม่เคยมีมานานแล้ว ผมถึงมองว่าถ้าเล่นเป็นประเด็นๆ นั้นเหมาะกว่า เพราะ ไม่ต้องไปเข้าแพ็คเกจขั้วการเมืองใดๆ ด้วย และผมก็ไม่ได้มองว่าเรื่องที่ผมว่าน่าเล่นเป็นเรื่องเล็กๆ สิ่งที่ผมอยากจะเปลี่ยนนั้นมันค่อยเป็นค่อยไปต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ และถ้าทำสำเร็จชีวิตของคนจำนวนมากจะเปลี่ยนไปจากปัจจุบัน คือ ผมเบื่อเต็มทีกับการเปลี่ยนแปลงแต่รัฐบาลแล้วชีวิตยังเหมือนเดิม ใครจะเข้ามาใครจะไปชีวิตผมก็เหมือนเดิม สิ่งที่ผมไม่พอใจมันก็อยู่ตามเดิม แล้วอย่างนี้มัน Make Sense แค่ไหนที่ผมจะไปหวังกับการเปลี่ยนแปลงแบบนั้น? คือ คุณมีสิทธิ์จะมองว่าถ้ายังสนใจงานอยู่ในแค่ Scale นั้น "เมืองนี้มันก็ยังงีเงาต่อไป" แต่สิ่งที่ผมมองคือ การเปลี่ยนแปลงที่คนรุ่นใหม่น่าจะทำคือการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบที่เป็นใต้ดิน เป็นการเปลี่ยนแปลงระดับจิตสำนึกในระดับย่อยๆ ที่ค่อยๆ ขยายไป ไม่งั้นสิ่งที่ผมมองว่ามัน "งี่เง่า" ก็ยังดำรงอยู่ๆ ดีไม่ว่าใครจะมาเป็นรัฐบาลและใครจะเป็นนายก และนี่ก็คือจุดยืนของผม ตรงนี้ผมว่ามันป่วยการที่จะเถียงกันต่อ คือ เราเชื่อไม่ตรงกัน และเราก็ได้แถลงประเด็นเรามาจนแทบจะเรียกได้ว่าหมดแล้ว ที่มากไปกว่านี้ดูจะเป็นการเอาวาทศิลป์ฟาดฟันกันโดยไม่มีประเด็นอะไรเพิ่มทั้งสิ้น (ไม่ได้แสดงว่าก่อนหน้านี่ไม่ปรากฏ) ซึ่งถึงตรงนี้แล้วผมว่าพอดีกว่า สุดท้าย คุณ Pat ก็อาจจะมีฝันของคุณ Pat ผมก็อาจจะมีฝันของผม และการบรรลุมันก็ดูจะไม่ตรงกันเท่าไร ผมว่า Contribution ตรงนี้ก็คือ มันกระตุ้นให้เราฝัน แต่ก็ไม่ต้องฝันตามใคร ประเด็นอยู่ที่คุณต้องเชื่อว่าอะไรมันต่างออกไปได้มากกว่า ส่วนคุณจะฝันว่าอะไรนั้นก็เป็นเรื่องของคุณ ถ้าคุณฝันบังเอิญตรงกับใคร และก็เชื่อในวิธีการที่จะทำให้เกิด "ฝันทีเป็นจริง" เช่นเดียวกับเขามันก็คงจะดีไม่น้อยที่คุณจะร่วมกันทำให้ความฝันร่วมเป็นจริง ... แต่ถ้าฝันไม่ตรงกันเท่าไรผมก็ว่าอย่าถูไถร่วมกันเลยนะผมว่า แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 12:07:23 จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 24 ก.ย. 51 11:57:15 ]

ความคิดเห็นที่ 44 5555...... ก็แหล่วแต๊..ว่ะ! --------------------------- คุณฟักฯ คุณมองอะไรแบบแยกส่วน ทั้งๆที่ทุกสิ่งมันเชื่อมโยงสัมพันธ์กันหมด ไม่มีอะไรที่แยกอยู่โดดๆโดยไม่สัมพันธ์กับสิ่งอื่น การจะทำอะไรให้สำเร็จ มันต้องอาศัยเหตุปัจจัยที่พร้อมมูลผลักดันมันออกไป (หลักอิทัปปัจยตาของพุทธศาสนา) ผมโพสต์เสียยืดยาว เพียงเพื่อจะถักทอเรื่องราวต่างๆ ให้พวกเราเข้าใจอย่างเป็นระบบ (System Analysis) เราถึงจะมองเห็นยุทธศาสตร์และยุทธวิธีเดินหน้าต่อไป แต่ก็นั่นแหละ ผมไม่ได้คาดหมายว่า กระทู้เพียง 1-2 กระทู้มันจะไปเปลี่ยนจิตใจคนและความเคยชินของคนเราได้ เพียงแต่ผมอยากจุดประกายความคิด ความฝัน และความหวังของพวกเรา หนุ่มสาวของยุคสมัย ให้ได้คิด ได้นำไปถกเถียงกันต่อ เพราะการโต้แย้งอย่างสร้างสรรค์ (Discussion) จะช่วยให้พวกเราได้ฝึกคิดและวิเคราะห์สถานการณ์ รวมถึงตระหนักในพลังทางสังคมที่พวกเรามีอยู่กันอย่างเต็มเปี่ยม และเราก็ทิ้งขว้างโอกาสดีๆในการสร้างอนาคตของพวกเราไปอย่างน่าเสียดายครับ OK แมะ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 13:51:58 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 12:10:09 ]

ความคิดเห็นที่ 45 OK ก็ OK คุณ คุณอาจจะหาว่าผมมองแบบแยกส่วนก็ได้ ผมว่าของพวกนี้มันก็เป็นแค่วาทศิลป์ของฝ่ายที่อ้างองค์รวม ผมว่ามันตลกน่ะ เพราะ จริงๆ แล้วใครมันก็ไม่มีใครจะเอาปัจจัยต่างๆ ในโลกนั้นมารวมกันได้หมดอยู่แล้ว และเวลาคนคิดถึงสิ่งหนึ่งๆ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ต้องคิดถึงมันแบบมีความสัมพันธ์กับสิ่งภาพนอกอยู่แล้ว แต่ฝ่ายหนึ่งก็ปรามาสอีกฝ่ายว่าคิดแบบแยกส่วน และก็อ้างว่าตนคิดแบบองค์รวม แล้วก็อ้างภูมิปัญญาตะวันออกมา Back Up ฯลฯ ถ้าคุณจะกลับมาประเด็นนี้ แล้วคุณอ้างว่าคุณพยายามจะมองอย่างเป็นระบบ สิ่งที่ผมพยายามทำก็คือ ชี้ให้เห็นว่าระบบของคุณไม่รวมอะไรบ้าง หรือถ้าจะพูดในภาษาอาจารย์ผมก็คือ "องค์รวมนั้นไม่รวมอะไรบ้าง?" ตรงนี้ข้อโตแย้งมาตรฐานของฝ่ายองค์รวมก็คือ "คุณน่ะยังมองแบบแยกส่วนอยู่" ซึ่งถ้าถามกลับว่ามันแยกส่วนยังไง ก็ยากจะได้คำอธิบายที่เป็นระบบ (ซึ่งก็ต้องถามอีกว่าคุณอ้างว่าคุณรวมหมดได้อย่างไรทั้งๆ ที่บางอย่างคุณรวมบางอย่างคุณไม่รวม) จนดูเหมือนทุกๆ คนที่คิดไม่เหมือนฝ่ายองค์รวมนั้นก็จัดเป็นคิดแบบแยกส่วนหมด ถ้าอย่างนั้นจะให้ผมเป็น "พวกคิดแบบแยกส่วน" ก็ OK แหละครับ ผมยินดีจะคิดไม่เหมือนพวกองค์รวม และผมก็ไม่คิดว่าความคิดผมต่ำต้อยด้อยค่ากว่าด้วย และที่ผมกำลังทำอยู่นี่แหละส่วนหนึ่งของการต่อสู้กับสิ่งที่ผมเห็นว่าไม่เข้าท่าในบ้านนี้เมืองนี้ ... มันก็วนไปวนมาแบบนี้ผมถึงขี้เกียจเถียงไง มาอีหรอบเดิม พอเถอะครับ ดำเนินต่อไปก็ไม่มีอะไรเข้าท่ากระมัง เรา (และคนที่มาอ่าน) นั้นรู้จุดยืนแต่ละฝ่ายพอแล้ว ปรามาสกันไปเถียงไปไกลกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 14:14:56 จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 24 ก.ย. 51 14:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ้าวคุณก็รู้เรื่องพวกนี้ดีนี่หว่า...จริงอยู่เราจับองค์ประกอบ (Factors) หรือเหตุปัจจัยที่มันกระทบต่อเรื่องๆหนึ่งมาคิดได้ไม่ทั้งหมด แต่ตัวแปรต่างๆมันมี 2 จำพวก  พวกที่มีนัยสำคัญขาดไปไม่ได้เลย (Dominant) กับอีกพวกอาจจะกระทบแต่อาจไม่สำคัญมากนัก (ขอละเรื่องผีเสื้อกระพือปีกในปักกิ่งแล้วทำฝนตกในลอนดอนไว้นะครับ เพราะเดี๋ยวยาว) ดังนั้นผมก็พยายามนึกถึงเหตุปัจจัยที่มันสำคัญๆ ที่คุณโพสต์มาผมก็เห็นตัวแปรหลายตัวเข้าท่าดี แต่ผมอาจจะไม่ได้จับมาเป็นตัวเด่น อันนี้ก็เป็นมุมมองของแต่ละบุคคลครับ (กรุณาอย่าลำคาญรูปสาวพธม.นะ แบบว่าผมชอบของผมอ่ะ 5555) จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 14:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 47 นึกถึง ตอนที่ผู้ใหญ่ในเมืองประกาศปังมาว่า กทม จะเป็น เมืองแฟชั่น ตอนนั้นผมก็เห็นว่าน่าขันมาก แต่พอมานึกๆว่า การที่คนที่อยู่ในแวดวงแฟชั่นนั้นๆ ฝันอยากจะให้เมืองมีบรรยากาศที่เอื้อ ที่อำนวย กับสิ่งที่เค้าชอบ ก็คงคล้ายๆกับ ที่คนอีกกลุ่ม ต้องการให้มีเมืองร็อค ถ้าถาม คน 2 กลุ่มนี้ ก็จะต้องมีคนที่ชอบ-ไม่ชอบ เมืองของอีกฝ่ายแน่ๆ ก็่ดีครับ think big ไว้ก่อน คิดไว้ 100 ได้มาซัก 10 ก็ดีกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แค่ว่าบางทีไอ้ 10 ที่ว่า มันออกมา น่าสมเพช ตามสไตล์ไทยๆเราไปหน่อย ผมอาจจะติดกับ สิ่งที่ คน+สังคม ไทย เป็นกันในปัจจุบัน มากไปหน่อย ก็ได้แต่หวังว่า คนรุ่นใหม่ๆรวมทั้งเราๆท่านๆ ที่คุณ pat ตั้งความหวังไว้นั้น จะสร้างไอ้ 10% ที่ทำได้นั้น ออกมาเจ๋งที่สุด "ในทุกเรื่องที่ตัวเองทำ" อีกเรื่องคือ ผมไม่มั่นใจ ไอ้พวกคนที่อยู่ข้างๆ ข้างหลังคุณอภิสิทธิ์ เลย แต่ละคนนี่ โหวงเฮ้ง ระดับตัวโกงในละคร ชัดๆ ถ้าจะสร้างการเมืองใหม่ๆ สนับสนุนให้ คุณอภิสิทธิ์ กล้าที่จะ เดินออกมา และ ทิ้ง สิ่งสวะปฏิกูล ทั้งหลายออกก่อน แล้วกระชอน เอาแต่คน ที่มีแนวคิดทัศนคติ ใหม่ๆ มาใช้งาน แต่สิ่งที่เห็นมาตลอดคือ แกยอมให้สวะปฏิกูลนั้นๆดึง-ตัวเองต่ำลงเรื่อยๆ การลอยตัวอยู่บนสวะปฏิกูลนั้น จะช่วยให้ตัวเองไม่จมไปตามเส้นทาง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะถึงฝั่งฝันด้วยตัวมันเอง จากคุณ : monomice - [ 24 ก.ย. 51 14:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 48 จบตรงนี้ก็ OK ครับ ไปจบตรงที่ปัญหาที่ว่าแต่ละคนก็ล้วนรวมทุกอย่างเข้ามาวิเคราะห์ไม่ได้ แต่เท่าที่เอาเข้ามารวมได้ก็ให้น้ำหนักของผลกระทบเท่ากันอีก (ไม่ต้องพูดถึงค่านิยมส่วนตัวที่จะทำให้การให้น้ำหนักปัจจัยซับซ้อนขึ้นไปอีก) จริงๆ ผมมานึกๆ ดูที่ว่าๆ กันมาทั้งหมดจริงๆ ก็ขาดไปหลายประเด็นเหมือนกัน หลายๆ ส่วนก็ทำให้ผมได้ Exercise ประเด็น ผมคงเขาไปขบต่อ และถ้ามีโอกาสก็คงได้มาเสริม จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 24 ก.ย. 51 14:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 49                นักการเมืองที่มีวิสัยทัศน์และความคิดแบบคนรุ่นใหม่ ผมเข้าใจคุณอภิสิทธิ์นะ แล้วผมก็มองอย่างที่คุณmonomiceเห็นบ้างเหมือนกัน แต่... "เราไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรจากหลังมือเป็นหน้ามือได้ด้วยการเปลี่ยนแปลงเพียงครั้งเดียว" นี่เป็นแนวคิดที่คุณอภิสิทธิ์เคยใช้ตอบคำถามคนที่ถามท่านเรื่องการเปลี่ยนแปลงในสังคมน่ะครับ หากคุณอภิสิทธิ์ลอยตัวออกมา มันก็ไม่มีปชป.หนุนอยู่ข้างหลังสิครับ ขณะที่เรามีนักการเมืองรุ่นใหม่กับเก่าคละเคล้ากันอยู่ในทุกพรรค แต่ปชป.นี่พวกหัวคิดเก่าๆใช้วิธีน้ำเน่าเก่าๆอาจจะน้อยที่สุดแล้ว เมื่อเทียบกับพรรคอื่นๆในความเห็นของผม ผมว่าเราต้องใช้อีกวิธีครับ อย่ารอให้เขา(หมายถึงนักการเมืองหัวเก่า)ยอมเปลี่ยนแปลงด้วยตัวเองเลย แต่เราควรใช้วิธีสร้างมวลชนคนรุ่นใหม่เกาะติดติดตามดูการทำงานของท่านๆเหล่านั้นแบบ Watch Dog ดีไหม? สมัยนี้ดีขึ้นมาก พธม.นี่ขึ้นชื่อเรื่องตามติดกัดไม่ปล่อยอยู่แล้ว แล้วเขาก็มีเครือข่ายเอเอสทีวีที่ใช้เผยแพร่ความไม่ชอบมาพากลพวกนี้ให้คนทั่วไปในวงกว้างได้รับรู้ มีคำกล่าวว่า "คนเราไม่ว่าจะเป็นคนไม่ดีขนาดไหน ก็ยากจะทำผิดหรือกล้าทำสิ่งผิดในจุดที่มีแสงไฟส่องตัวเองอยู่" ในความเห็นผม ผมว่าเราต้องสร้าง แสงไฟแห่งมวลชน จับตาท่านๆเหล่านี้ครับ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 51 17:12:36 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 14:49:17 จากคุณ : Younger Pat - [ 24 ก.ย. 51 14:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 50 จะมาดูว่าไปถึงไหน ปรากฎว่าประเด็นเริ่มแตกกระจายเหมือนมะเร็งยังไงไม่ทราบ ตอนนี้อ่านได้มีสองเรื่องอยู่ในกระทู้เดียว เรื่องแรก ก็เรื่องในหัวข้อกระทู้นี่แหละ เรื่องที่สอง แนวคิดเมืองร็อคแอนด์โรล แสดงความเห็นไป แสดงความเห็นมา เห็นว่าเริ่มคุมประเด็นการพูดได้ไม่ชัดแล้ว เพราะประเด็นเรื่องมันเริ่มซ้อนทับกันอยู่ ไหงเริ่มเป็นประเด็นการเมืองไปได้ ซะงั้น อยากบอกว่า ผมเคารพในทุกความเห็นครับ แม้นว่าอาจจะมีบางวลีที่อ่านแล้วเสียดสียังไงก็ไม่รู้ แต่ก็รู้ว่า ในความเห็นนั้น มีเรื่องที่น่าสนใจซ่อนอยู่ไม่น้อย ๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘ เห็นว่าประเด็นมันเริ่มซ้อนทับแล้ว เพราะการตอบมันเริ่มจะหลายประเด็นและผสมกันจนเริ่มยากจะแยกแล้วว่า ตกลงจะคุยเรื่องอะไรกันแน่ ส่วนหลังจากนี้ จะประเด็นในการพูดคุยจะเบี่ยงเหไปทางไหนนั้น ก็สุดแท้แต่ความเห็นในกระทู้นี้แล้วกัน ส่วนตัว เสนอความเห็นว่า ถ้าจะให้ดี แยกประเด็นที่พูดเป็นกระทู้ๆ เลยดีกว่า เพราะส่วนตัวแล้ว พอเริ่มอ่านความเห็นมากมากก็เริ่มจะงงว่า ตกลงจะคุยเรื่องอะไรกันแน่ ไม่อยากให้กระทู้ที่น่าสนใจนี้ มันเริ่มสับสนและผิดจากความต้องการของหัวข้อ จนทำให้คุณค่าของมันต้องมาบั่นทอน ด้วยการสร้างประเด็นให้มันซับซ้อนจนเกินไป สุดท้าย ถ้าที่เขียนมานั้น ผมเข้าใจผิดไปเอง ขออภัยด้วย จากคุณ : นายกลางคืน - [ 24 ก.ย. 51 18:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ห้องราชดำเนินหรือเปล่าเนี่ย??? จากคุณ : Metallurgist - [ 24 ก.ย. 51 21:21:46 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ใช่เลย ราชดำเนินเวอร์ชั่น U2 rocks You! จากคุณ : Younger Pat - [ 25 ก.ย. 51 17:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 53 คุยกันเรื่องอะไรเหรอ? จากคุณ : Colour by Numbers - [ 25 ก.ย. 51 20:08:12 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ผมมีบทความที่เคยเขียนเล่นๆ เกี่ยวกับความเป็นไปของวัยรุ่นในยุคปัจจุบันครับ อ่านกันเล่นๆนะครับ -----------------------------------------------------------               “หนุ่มสาวหายไปไหน ?”  อีกหนึ่งคำถามใหญ่ของสังคมไทย          ครั้งหนึ่งสังคมไทยเคยมีคนรุ่นหนุ่มสาว นักเรียน นิสิต/นักศึกษา ผู้ได้ชื่อว่าปัญญาชน-คนรุ่นใหม่ผู้เป็นความหวังของสังคมในอนาคต  ออกมาทำกิจกรรมทางสังคม  กิจกรรมทางการเมือง  กิจกรรมด้านศิลปวัฒนธรรมกันอย่างคึกคัก  ผู้เขียนได้เคยศึกษาและทราบว่าในเหตุการณ์ 14  ตุลาคม  พ.ศ. 2516  มีนิสิต/นักเรียน นักศึกษาทั้งจากสายสามัญ หรือจากมหาวิทยาลัยต่างๆ และจากสายอาชีวะร่วมกันขับเคลื่อนให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง โดยไม่เพียงการรวมตัวกันแสดงออกทางการเมืองโดยการชุมนุมอย่างสันติเท่ากัน  แต่รวมไปถึงการรวมกลุ่มของคนหนุ่มสาวโดยเฉพาะในรั้วมหาวิทยาลัย เพื่อร่วมกันทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคมในรูปแบบต่างๆ  เช่น  การออกค่ายอาสาพัฒนาชนบทที่ห่างไกล  เพื่อช่วยพัฒนาทางวัตถุที่จำเป็น เช่นสร้างอาคารเรียน สร้างฝายเก็บกักน้ำ ฯลฯ รวมถึงช่วยส่งเสริมและเผยแพร่ความรู้ที่ได้ร่ำเรียนกันมาออกสู่ชนบทที่ห่างไกล นอกจากนี้ในส่วนของกิจกรรมทางความคิดและทางปัญญาในสมัยนั้น ก็มีคนหนุ่มสาวร่วมแสดงความคิดเห็นโดยการจัดเสวนาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดอ่าน  มีการเขียนและแสดงออกทางสังคมผ่านงานวรรณกรรมต่างๆ  การแสดงงิ้ว โขน ภาพเขียน  ฯลฯ อย่างมากมาย           คำถามที่เรากำลังเผชิญอยู่ในปัจจุบัน  หรืออาจเป็นคำถามเดียวกับเมื่อเกือบ 20  ปีก่อน ตั้งแต่คราวเกิดเหตุการณ์พฤษภาประชาธรรมในปี  พ.ศ.2535  นั้น  ผู้ที่สนใจความเป็นไปในสังคมล้วนเกิดคำถามในใจว่า  “คนหนุ่มสาวหายไปไหนกันหมดหรือ ?”  แม้เหตุการณ์ครั้งนั้นจะจบลงด้วยชัยชนะของประชาชน  แต่ในหมู่นิสิตนักศึกษาพวกเรากันเอง เราต่างพูดคุย/ถกเถียง จนไปถึงรับสภาพกับความจริงที่ว่า ขบวนการนักศึกษา ขบวนการของคนรุ่นหนุ่มสาวได้ขาดตอนและเลือนหายไปจากสังคมไทยแล้ว เพราะชัยชนะของประชาชนครั้งนั้นมีเพียงคนชนชั้นกลางส่วนใหญ่ที่เข้าร่วม  ซึ่งมีอายุอยู่ในช่วง  30 – 50 ปี  ส่วนคนรุ่นหนุ่มสาวคงมีแต่พวกเราเด็กกิจกรรมจากรั้วมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ที่มารวมตัวกันเพียงหยิบมือเดียว(เมื่อเทียบกับคนทั้งหมด)ในนามของสนนท.  อาจกล่าวได้ว่าผู้ที่มารวมตัวร่วมชุมนุมกับประชาชนโดยทั่วไปในครั้งนั้นมีคนหนุ่มคนสาวน้อยมาก ความกังวลเรื่องความปลอดภัยจากการเข้าร่วมชุมนุมอาจเป็นสาเหตุหนึ่งของคนหนุ่มสาวที่ไม่ค่อยมาร่วมในครั้งนั้น แต่คงไม่ใช่เหตุผลหลักและไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 12:12:09 จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 11:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 55 .           เมื่อมองในภาพรวมของทั้งสังคมไทยเราในช่วง  15  ปีที่ผ่านมา  สังคมที่ผู้สนใจความเป็นไปของบ้านเมืองต่างทราบคำตอบที่ปลายทางของการพัฒนาดีว่า  “คำตอบของสังคมไทยอยู่ที่ชุมชน”  หากชุมชนเข็มแข็ง  (Civil Society) มีการรวมตัวกันของผู้คนในชุมชนอย่างเป็นระบบ ในอันที่จะร่วมด้วยช่วยกันบริหารจัดการ พัฒนาชุมชนให้เกิดสัมมาชีพ และการพัฒนาท้องถิ่นด้วยสัมมาทิฐิ  ตลอดจนมีการสร้างเครือข่ายติดต่อถึงกันระหว่างชุมชน เพื่อเชื่อมโยงโครงข่ายการพัฒนาให้สอดคล้องกัน  จนสามารถสร้างบ้านแปลงเมืองกันได้อย่างมีพลังแผ่นดิน และเกิดแผ่นดิน“ธรรม”แผ่นดินทองได้  แต่ในทางความเป็นจริงที่เรารับรู้กลับมิได้เป็นเช่นนั้น  เราก็ยังเห็นเพียงข่าวในกรอบเล็ก ๆ (ไม่เกินครึ่งหน้ากระดาษของหนังสือพิมพ์รายวัน) ที่บอกเล่าถึงคนหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งในแต่ละชุมชน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ ในอันที่จะรวมตัวกันพัฒนาชุมชน  ทั้งทางด้านเศรษฐกิจ  สังคม  และวัฒนธรรม  เท่านั้น  หาใช่คนส่วนใหญ่ของแต่ละชุมชนนั้นๆ ไม่            จากประสบการณ์ของผู้เขียนเองที่ต้องออกสนามในงานสายอาชีพที่ทำอยู่อย่างเป็นครั้งคราว ในพื้นที่ต่างจังหวัดหลายๆแห่ง ทำให้ทราบข้อมูลจากชาวบ้านพ่อเฒ่าแม่แก่ในต่างจังหวัดว่า เดี๋ยวนี้ตามหมู่บ้านต่างๆ ล้วนหาคนหนุ่มสาวได้ยากเต็มที คนรุ่นลูกรุ่นหลานของพวกเขาล้วนทิ้งอาชีพของคนรุ่นก่อน เพื่อเข้ามารับจ้างทำงานตามโรงงานในกรุงและตามหัวเมืองต่างๆกันเกือบหมดแล้ว กับคำถามที่ตามมาว่า  “คนหนุ่มสาวหายไปไหน ?”  จึงมีเพียงคำตอบที่ว่างเปล่าสำหรับสังคมไทยที่ยังแก้ไขอะไรมิได้  เมื่อสภาพในชนบทเป็นเช่นนี้เสียแล้ว เศรษฐกิจชุมชนแบบพอเพียงที่จะทำให้สังคมไทยในระดับฐานรากมีภูมิคุ้มกันการไหลบ่าของเศรษฐกิจโลก-โลกาภิวัฒน์จะเกิดขึ้นได้อย่างไร ?            หากกลุ่มคนที่เรียกกันว่าเป็น  “คนเดือนตุลา”  ในยุคนั้น กลายเป็นคนเจนเนอเรชันเดียวของสังคม  ที่มีความคิดความอ่านทางสังคมที่ตกผลึกจนสามารถปรับวิถีชีวิตตนให้สอดคล้อง หรืออย่างน้อยก็ไม่ขัดต่อมโนธรรมสำนึกในใจ ตลอดจนความรับผิดชอบต่อสังคมภาพรวมมากเกินไปนัก (ซึ่งผู้เขียนเองก็ไม่แน่ใจในเรื่องนี้นัก-เมื่อมองเข้าไปในกลุ่มคนเดือนตุลาที่อยู่ร่วมในรัฐบาลนี้จำนวนมาก ซึ่งมีพฤติกรรมชวนให้สงสัยในอุดมการณ์!) ดังที่เราจะได้เห็นผู้หลักผู้ใหญ่ในสมัยนี้ซึ่งเป็นนักกิจกรรมสมัยก่อน ได้รวมตัวกันบ้างบางส่วน  เช่น การรวมตัวในนามของ “นักธุรกิจเพื่อประชาธิปไตย” ฯลฯ แต่คำถามสำคัญมีอยู่ว่า  “แล้วคนในเจนเนอเรชันหลังๆล่ะ หายไปไหนกันหมดหรือ ?” แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 11:24:17 จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 11:23:24 ]

ความคิดเห็นที่ 56 .            ภาพของคนที่เข้าร่วมชุมนุมกับพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยที่ท้องสนามหลวง  และบนถนนราชดำเนิน ตลอดจนที่สวนลุมพินีผ่านรายการเมืองไทยรายสัปดาห์ตั้งแต่ 2549 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน  คือกระจกเงาที่สะท้อนให้เห็นความเป็นไปของผู้สนใจบ้านเมืองในปัจจุบันได้เป็นอย่างดี  เพราะเราเห็นภาพของคนชนชั้นกลางวัยเกือบกลางคนถึงวัยชราในช่วงอายุ  40 – 70  ปี อีกครั้ง!  ที่ออกมาใช้สิทธิในการแสดงออกทางการเมืองตามรัฐธรรมนูญ เพื่อต่อต้านกับความไร้จริยธรรมของนักการเมือง  แต่เราก็ยังพอมองเห็นนิสิต/นักศึกษาและนักเรียนมัธยมเหลือเพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ กลุ่มหนึ่งที่เข้าร่วมด้วยเป็นครั้งคราว (ไม่นับคราวชุมชุนในปี 2549 หน้าห้างสรรพสินค้าสยามพารากอน ซึ่งเป็นแหล่งรวมตัวของวัยรุ่นอยู่แล้ว  และกลุ่ม Young PAD ที่รวมตัวกันได้ดีระดับหนึ่ง แม้จำนวนไม่ถึงมากมายจนมีนัยสำคัญที่เด่นชัดนัก แต่ก็ยังน่าจะเป็นความหวังได้ต่อไป)            คนรุ่นหนุ่มสาว (หรือแม้แต่ผู้ใหญ่ก็ตาม) อย่างเราอาจมีข้อแก้ตัวว่า “ฉันมีความเป็นกลางทางการเมือง (หรืออีกนัยหนึ่งคือ ฉันอยู่เฉยๆดีกว่า)” แต่ความเป็นกลางของเรามีลักษณะผุกร่อนทางปัญญาจนแยกแยะเรื่องถูกผิด-ผิดชอบชั่วดีกันไม่ได้เลยเชียวหรือ? จนผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองอย่างคุณอานันท์ ปันยารชุน และท่านอาจารย์หมอประเวศ วะสี ต้องออกมากระตุ้นเตือนสังคมในประเด็นของ ความเป็นกลางที่ถูกต้อง เพราะระหว่างผิดกับถูกนั้นไม่มีความเป็นกลางแต่อย่างใด และประเด็นเรื่อง การสมานฉันท์ระหว่างคนดี กับ การประนีประนอมกับคนโกง นั้นเป็นคนละเรื่องกัน จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 11:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 57 .            จากการที่ผู้เขียนได้อ่านข่าวทางหน้าหนังสือพิมพ์ ประกอบกับได้สัมผัสโดยตรงในชีวิตประจำวันเรื่อง  ข่าวนักศึกษาขายตัวเพื่อนำเงินไปใช้จ่ายฟุ่มเฟือยโดยไม่จำเป็น เช่น  ซื้อโทรศัพท์มือถือไฮเทครุ่นใหม่ล่าสุด  ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงมาใช้เพื่ออวดรสนิยมการใช้ชีวิตที่หรูหราสูงส่ง! (แต่ต้อยต่ำทางสติปัญญา?) ก็ตาม ข่าวนักเรียนหญิงใช้ความรุนแรงด่าทอ ตบตี/กระทืบกันและถ่ายเป็นคลิปวีดีโอเก็บไว้ในโทรศัพท์มือถือก็ตาม            ภาพของนักศึกษาสาวที่สวมเสื้อผ้ารัดติ้วที่เห็นกันได้ทั่วไปก็ตาม  หรือกิจกรรมชวนหลงใหลใฝ่ฝันความเป็นดาราข้ามคืนในหมู่วัยรุ่นในขณะนี้เช่น อะคาเดมี แฟนเทเชียก็ตาม เหล่านี้ล้วนชวนให้เราอดประหวั่นในทัศนคติ/ความคิดของกลุ่มคนที่จะเป็นอนาคตของชาติในรุ่นต่อไปว่าจะเป็นอย่างไร สิ่งเหล่านี้ล้วนช่วยชี้นำให้เราพอจะมองเห็นคำตอบสำหรับคำถามที่ว่า “คนหนุ่มสาวหายไปไหน?” ได้เป็นอย่างดีในระดับหนึ่ง            ผู้เขียนมักเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยหลายแห่งเป็นครั้งคราว เพื่อเข้าไปใช้ห้องสมุด  และบางแห่งก็กลายเป็นทางผ่านเพื่อไปทำงาน  ผู้เขียนชอบมองป้ายประกาศตามกระดานข่าวที่ติดอยู่ตามจุดต่าง ๆ ในรั้วมหาวิทยาลัย  เพื่อพยายามจะจับกระแส หรือจับ “เทรนด์”ของคนหนุ่มคนสาวสมัยนี้ เพื่อดูว่าคนรุ่นใหม่เขานิยมทำกิจกรรมลักษณะไหนกันบ้าง  ก็พอจะทำให้ทราบว่ากิจกรรมส่วนใหญ่ที่ได้รับความสนใจจากทั้งผู้จัดและคงรวมถึงผู้เข้าร่วมส่วนหนึ่ง ได้แก่  ละครเวที  ปาร์ตี้คอนเสิร์ต  และพิธีการรับน้องใหม่อันศักดิ์สิทธิ์              แต่หาใช่ว่าผู้เขียนมีอคติต่อกิจกรรมด้านสันทนาการหรือด้านศิลปวัฒนธรรมก็หาไม่  เพราะในปัจจุบันแม้ผู้เขียนจะทำงานในสายอาชีพวิศวกร แต่ก็พยายามปลีกตัวหาเวลาไปสัมผัสและทำงานด้านงานเขียนและดนตรีอยู่ด้วยเมื่อมีโอกาส  เพราะเราท่านต่างตระหนักดีว่าชีวิตคนเราไม่ได้มีมิติเดียว สมองคนเรามีอยู่ 2 ซีก สมองซีกซ้ายและขวามีความต้องการอาหารสมองที่ต่างกัน  คนเราต้องการการพักผ่อนหลังเลิกเรียนหรือทำงานหนักกันมาทั้งวัน  แต่นั่นไม่สามารถเอามาเป็นข้ออ้างเพื่อลืมคำว่า “จิตสำนึกต่อสังคม” ได้             การจัดกิจกรรมในลักษณะบำเพ็ญประโยชน์  เช่น  การออกค่ายอาสา  การทัศนศึกษาเพื่อเรียนรู้ปัญหาร่วมกันกับชาวบ้าน การไปเยี่ยมเยือนสถานเด็กกำพร้าและคนชรา  การเสวนาแสดงความคิดเห็นทางการสังคม/การเมือง  ฯลฯ  ซึ่งจะช่วยกล่อมเกลาและปลูกจิตสำนึกให้นิสิตนักศึกษามิให้หลงลืมตนว่า ชีวิตของเราไม่ได้มีแค่ที่เห็นในรั้วมหาวิทยาลัยเท่านั้น  สังคมโดยรวมยังมีผู้ด้อยโอกาสในชนบท  เด็กและคนชราที่ถูกทอดทิ้ง ต่างๆเหล่านี้ล้วนเป็นกิจกรรมนักศึกษาที่ไม่ควรละทิ้งเช่นเดียวกัน แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 11:35:53 จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 11:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 58 .           คนรุ่นหนุ่มสาวยังมีสิทธิและหน้าที่ทางสังคมและทางการเมืองที่จะต้องช่วยกันดูแล  สอดส่องเป็นปากเป็นเสียงให้สังคมในฐานะของปัญญาชนที่สังคมฝากความหวังไว้   ผ่านทางภาษีอากรที่คนทั้งประเทศจ่ายให้รัฐนำมาทำนุบำรุงมหาวิทยาลัย ให้อภิสิทธิ์อย่างเราท่านได้มีที่เรียนและมีโอกาสที่ดีในชีวิตมากกว่าคนส่วนใหญ่ในชนบทอีกเป็นจำนวนมาก คนดีของสังคมไม่ใช่เพียงแต่ไปหย่อนบัตรวันเลือกตั้งแล้วจบกัน  แต่หมายถึง กิจกรรมภาคประชาสังคมอย่างต่อเนื่อง (หรือการเมืองภาคประชาชน) ที่จะช่วยผลักดันการเมืองที่สะอาดเท่าที่เราจะสามารถทำได้              มิใช่ปล่อยให้นักการเมืองที่ขาดจิตสำนึกในหน้าที่  รวมหัวกันละเลงงบประมาณแผ่นดินซึ่งเป็นภาษีอากรของเรากันอย่างสนุกสนาน โดยที่คนรุ่นหนุ่มสาวไม่สนใจ คิดว่าธุระไม่ใช่! ในทำนองว่า “ฉันไม่ชอบการเมืองเรื่องของผลประโยชน์และคนไม่ดี”  เท่านั้น โดยไม่มีความรู้สึกรับผิดชอบต่อสังคมที่ตนเองอยู่แต่อย่างใด และที่น่าตกใจคือ มีผลสำรวจจากโพลของบางสำนักได้ผลสรุปที่ชวนหดหู่ว่า ประชาชนทั่วไป (รวมถึงคนหนุ่มสาวในสังคม) มีความชินชาต่อการทุจริตคอร์รัปชั่นของนักการเมือง เห็นว่าเป็นเรื่องปกติ “กินไม่เป็นไร ขอให้พอมีผลงานบ้าง และเอามาแบ่งให้ประชาชนกินบ้าง!” เหล่านี้ล้วนสะท้อนมุมมองและวิสัยทัศน์อันสั้นและคับแคบต่อชีวิตตนเองและความเป็นไปต่อสังคมของคนหนุ่มสาวเป็นอย่างยิ่ง น่าประหวั่นว่าประเทศไทยหากยังแฝงทัศนคติแบบนี้กันไว้ในหมู่คนรุ่นต่อไป แล้วเราจะตามประเทศในภูมิภาคเดียวกันอย่าง ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ (หรือแม้แต่กระทั่ง มาเลเซีย และเวียดนาม) ได้อย่างไร? แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 12:14:37 จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 11:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 59 .          ผมเคยพยายามจับกระแสความคิดความเห็นของคนรุ่นหนุ่มสาวที่ผมติดต่อด้วย  ผ่านทางอินเตอร์เน็ต ในหน้าเว็บไซต์ต่างๆ ที่พบปะพูดคุยซึ่งมีอยู่มากมายในปัจจุบัน เช่น จากเครือข่ายพันธุ์ทิพย์ดอทคอม  เป็นต้น  แล้วพบความรู้สึกหนึ่งว่า  เมื่อเราพูดถึงเรื่องการเมืองขึ้นมา  ก็มักมีเพื่อนๆกลุ่มหนึ่งออกมาพูดว่า  “เอาการเมืองมาพูดทำไมไม่ดีเลย  หยุดพูดเถอะ”  หรือที่เบาลงมาหน่อยก็ว่า  “เครียดจะตาย  ไม่คุยด้วยหรอกเรื่องการเมือง คุยเรื่องบันเทิงดีกว่า”  เป็นต้น           การรวมตัวของคนหนุ่มสาวในปัจจุบันจะเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เขาสนใจเฉพาะเรื่องล้วน ๆ โดยทั่วๆไปมักไม่มีมิติทางสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องเลย (แม้ว่าหากมีความสนใจต่อสังคมสักเพียงเล็กน้อย เขาก็ยังพอจะสามารถเชื่อมโยงถึงกันได้ก็ตามที)  เช่น  การรวมตัวของคนที่เล่นกล้องเหมือนๆกัน  คนชอบช็อบปิ้งสถานที่เดียวกัน  คนดูหนังฟังเพลงคล้ายกัน  ซึ่งก็ยังแยกย่อยซอยลงไปอีกว่าเป็น หนังซีรี่ส์เกาหลี  หนังไซไฟ-แฟนตาซี  ดนตรีร็อค  ดนตรีแจ๊ส เป็นต้น  ผู้เขียนเองก็เป็นสมาชิกของกลุ่มคนเหล่านี้อยู่ด้วยในหลายกลุ่ม  และได้รับรู้ว่าคนหนุ่มสาวยุคใหม่ไม่ฝักใฝ่ทางการเมืองจริง ๆ  นั่นคือ  เขาไม่สนใจ  ไม่เข้าร่วม ไม่พูดคุย  หรืออาจเกินเลยไปถึง รู้สึกไม่พอใจหรือเกลียดคนที่พูดเรื่องทางสังคมและการเมืองด้วยซ้ำ  อาจมีการตำหนิทั้งโดยตรงและทางอ้อมว่าเป็นพวกหัวรุนแรงบ้าง เป็นพวกเลือกข้าง ที่เข้าข้างสนธิบ้าง-เข้าข้างทักษิณบ้าง “ฉันเป็นกลาง..ฉันไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด” ซึ่งแท้ที่จริงคือ เขาอาจไม่สนใจหรืออาจรู้สึกเบื่ออย่างไม่มีเหตุผลต่อเรื่องเหล่านี้หรือเปล่า? แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 11:46:15 จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 11:44:35 ]

ความคิดเห็นที่ 60 .          เมื่อผู้เขียนลองมองไปยังคนรุ่นเยาว์กว่าคนหนุ่มสาวเหล่านั้นลงมา ก็พบว่าเด็กระดับมัธยมจำนวนมากหมกมุ่นเล่นเกมออนไลน์ตามร้านเกมที่เกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด ไม่เฉพาะแต่ตามหัวเมืองใหญ่ๆ แต่ระบาดไปจนถึงระดับตำบลแล้วด้วยซ้ำ เด็กๆเหล่านี้ใช้เวลาครึ่งค่อนวัน หรือาจจะทั้งคืน โดยไม่สนใจเรื่องใด ๆ รอบตัว นอกจากนี้เกมส่วนใหญ่ก็ปลุกสัญชาติญาณสัตว์ใน เรื่อง ความรุนแรงในรูปแบบต่างๆ ทั้งการต่อสู้  ฆ่าฟันเสียเป็นส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ สำหรับคนรุ่นเดียวกันกับผู้เขียนที่มีอายุราว ๆ 35 – 40  ปี  หากไม่ก้มหน้าก้มตาทำงานงก ๆ เพื่อสร้างตัวสร้างฐานะ  ก็เป็นพวกรวยอยู่ก่อนแล้ว  จึงเร่ร่อนท่องราตรีหรือเที่ยวเตร่ตามใจปรารถนาตามแหล่งสภาพบันเทิงเริงรมย์ ที่มีอยู่ตลอดสองข้างทางอย่างหาได้ง่ายดายเหลือเกินในสังคมนี้             แม้ว่าการสร้างฐานะทางเศรษฐกิจเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิต  และการเที่ยวเตร่หากไม่บ่อยก็มิใช่เรื่องเสียหายอะไรนัก  แต่หากชีวิตประจำวันตั้งแต่เช้าจรดเย็นจนถึงดึกดื่นตลอดทั้งสัปดาห์ของคนเรา มิได้มีมิติทางสังคม ที่จะทำให้มนุษย์มีสำนึกในความรับผิดชอบและจริยธรรมที่จะนำมาซึ่งความสงบสุขในสังคมได้แล้ว  อะไรจะเกิดขึ้นกับคนรุ่นผู้เขียนซึ่งกำลังจะกลายเป็นคนวัยกลางคนในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เด็กที่ติดเกมสู้รบฆ่าฟันกันในวันนี้จะเติบโตต่อไปอย่างไร?  เด็กผู้หญิงที่ตบตีกันที่เราเห็นในคลิปวีดิโอเขาจะเติบโตต่อไปอย่างไร?  นิสิตนักศึกษาที่กล้าขายเรือนร่างของตัวเองเขาจะจบออกไปทำการงานอะไรและอย่างไร?  ผู้เขียนรู้สึกวังเวงกับสังคมไทยในอีก 10-20 ปีข้างหน้านี้เสียจริงๆ! แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 12:17:59 จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 11:55:39 ]

ความคิดเห็นที่ 61 .           ผู้เขียนมิใช่นักวิชาการทางสังคม  หรือนักกิจกรรมเคลื่อนไหวใด ๆ  แม้พยายามจะเข้าร่วมกิจกรรมเหล่านี้เมื่อมีโอกาสเหมาะสมอันควรก็ตามที แต่อยากตั้งคำถามกับสังคมของเรา  และผู้ใหญ่ในบ้านเมืองที่มีศักยภาพทั้งทางความคิดและเครื่องไม้เครื่องมือทางสังคม  ในอันที่จะช่วยแก้ไข“สภาพอันน่าวังเวง”ที่อาจเกิดขึ้นในคนรุ่นต่อไปในอนาคตของเรา  ลูก ๆ ของท่านโดยเฉพาะท่านที่ผ่านเหตุการณ์ตุลาคมเมื่อหลายสิบปีก่อน ซึ่งมีอยู่มิใช่น้อยในสังคมของเรา  ท่านที่ยังมีสำนึกต่อสังคมส่วนรวม  นอกจากเราจะอบรมดูแลลูก ๆ ของเราให้มีทั้งความรู้ในการประกอบอาชีพเพื่อเลี้ยงตัวแล้ว เราจะช่วยสอนให้เขามีจิตสำนึกรับผิดชอบต่อสังคมของเขาได้อย่างไร?  หรือแม้แต่ผู้ใหญ่เองก็ยังเสียหลัก-หลงทางเสียเอง?  ดังเป็นสภาพที่ปรากฏในหมู่นักการเมืองคนเดือนตุลาในรัฐบาลหลายๆท่าน            คณาจารย์ในรั้วมหาวิทยาลัยบางท่าน  ท่านจะช่วยสอดแทรกหรือบูรณาการความรู้ เรื่องทางสังคมเข้าไปในบทเรียนที่ท่านสอนได้อย่างไร? คณิตศาสตร์เกี่ยวกับความเป็นไปทางสังคมหรือไม่อย่างไร?  ดนตรีเกี่ยวข้องกับความเป็นไปของสังคมหรือไม่อย่างไร?  หรือเมื่อเกิดประเด็นทางสังคมที่มีความขัดแย้งกับความก้าวหน้าของกิจการภายในมหาวิทยาลัย เช่น ระหว่างอาคารหลังใหม่ที่เพิ่งของบประมาณกระทรวงฯไป ดังนั้นจึงควรเก็บท่าทีสงบปากสงบคำ เดี๋ยวรัฐบาลท่านจะไม่อนุมัติงบให้สร้างอาคารเรียน กับการแสดงมโนธรรมสำนึก เพื่อหาวิธีกระตุ้นให้นิสิตนักศึกษาที่ท่านสอนให้ออกมาแสดงออกในทางการเมืองอย่างถูกต้อง เหมาะสม และมีจิตสำนึก หรือแท้ที่จริงหรือยิ่งไปกว่านั้น ท่านควรออกมานำการเคลื่อนไหวทางสังคมเสียเองหรือไม่อย่างไร? แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 17:49:30 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 17:48:27 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 12:03:18 จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 12:01:24 ]

ความคิดเห็นที่ 62 .           สื่อมวลชนทั้งโทรทัศน์ วิทยุ นิตยสาร หนังสือพิมพ์ จะช่วยกันลดวัฒนธรรมบริโภคนิยมให้เบาบางลงบ้างได้อย่างไร? หรือจะช่วยนำเสนอข่าวอย่างเป็นกลางจริงๆ เสนอข่าวทุกแง่มุม ทั้งฝ่ายรัฐ และฝ่ายต่อต้านอำนาจมิชอบได้อย่างไร?  จริยธรรมของสื่อสารมวลชนที่ร่ำเรียนท่องจำกันมาในรั้วมหาวิทยาลัย จะลืมหรือแกล้งลืมกันเลยเชียวหรือ? หรือจะยังนำเสนอข่าวอย่างมีอคติ เสนอข่าวด้านเดียว ก่อนต่อด้วยละครน้ำเน่าหลังข่าว และเกมโชว์ที่หัวเราะกันทั้งรายการแต่แทบหาแง่มุมสาระมิได้กันต่อไป? .          มิใยที่ผู้เขียนต้องขอเรียกร้องต่อคนรุ่นหนุ่มสาวด้วยกันที่เป็นนักกิจกรรมและมีสำนึกที่ดี  คุณจะช่วยช่วยกันฉุดรั้งให้เพื่อนๆ ร่วมสถาบันหรือเพื่อนๆ ร่วมสังคมของคุณได้เกิดจิตสำนึกทางสังคมที่ดีได้อย่างไร? หรือจะช่วยลดมายาภาพความแตกต่างและแปลกแยกในหมู่นักศึกษาด้วยกัน ของผู้ที่“เดินสวนกันแต่เหมือนอยู่คนละโลก” ระหว่างหนุ่มสาวที่ทำงานอาสาสมัครเพื่อสังคม กับกลุ่มเด็กทำกิจกรรมรับน้องใหม่/เชียร์ลีดเดอร์ เหล่านั้นได้อย่างไร? หรือแม้แต่ในกลุ่มเด็กกิจกรรมด้วยกันเอง ก็ยังอยู่ติดหล่มอยู่ในวังวนของอัตตา และความขัดแย้ง  ตลอดจนความรู้สึกไม่ชอบหน้ากันโดยไร้สาเหตุต่อเพื่อนๆ  ของคุณเองเสียแล้ว?          เหล่านี้ล้วนเป็นการเริ่มต้นเพื่อช่วยกันลดคำถามที่ผู้คนต่างสงสัยกันมาร่วมสองทศวรรษแล้วว่า “หนุ่มสาวหายไปไหน จากเส้นทางการสร้างสรรค์สังคม?”  ผู้เขียนคิดว่าเราทุกคนในสังคมส่วนใหญ่ทราบกันดีอยู่แล้วว่า “หนุ่มสาวหายไปไหน?”  แต่การจะทำให้คนหนุ่มสาวผู้เป็นพลังและอนาคตของชาติกลับมาได้นั้น  จำเป็นอย่างยิ่งที่เราทุกคนต้องเริ่มตั้งคำถามกับตนเองก่อนว่า  “ตัวฉันเองหายไปจากสังคมไทยหรือเปล่า ?” จากคุณ : Younger Pat - [ 26 ก.ย. 51 12:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 63 กรั่กๆๆ รูป คห. 57 จัดว่าไม่เข้าพวกนะครับ เหอะๆๆๆ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 27 ก.ย. 51 09:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 64 แวะเข้ามาเปิดดูเล่นๆ ห้องรอคไปไกลได้ขนาดนี้ งงเล็กน้อย เห็นการกล่าวถึงนักศึกษา แล้วก็อดไม่ได้ แต่ตอนนี้กำลังอยู่ช่วงสอบ ไม่มีปัญญาจะเขียนอะไรมากกว่านี้ แต่ในฐานะนักศึกษาที่อยู่ในยุคนี้คนหนึ่ง ก็ต้องการจะบอกว่าการเป็น "ผู้สังเกตการณ์" ในสถานการณ์ต่างๆไม่ได้หมายความว่าไม่มีความคิด หรือไม่ใส่ใจใดๆต่อเหตุการณ์รอบตัว เพราะในอนาคต การ "สังเกตการณ์" อาจนำมาซึ่งประโยชน์ได้ดีกว่าการลงมือทำอะไรในตอนนี้ เพราะการเรียนรู้ในฐานะผู้สังเกตการณ์อาจก่อให้เกิดความคิด... ที่ดีกว่าได้(นึกคำที่ดีกว่านี้ไม่ออก) กรณี ณ ปัจจุบันมันต่างกับเหตุกาณ์ที่ผ่านมาตรงที่กลุ่มคนไม่ได้เห็นในสิ่งเดียวกันเป็นความถูกต้องหรือจุดยืนร่วมกัน จึงไม่ควรค่าแก่การที่จะใช้คำว่า"พลังมวลชน"ได้ ไม่ว่าอย่างไร ผลจะเป็นอย่างไร ก็ใช้วิธีไหน มันเป็นการแก้ที่ปลายเหตุ จุดที่เป็นต้นตอของปัญหาทั้งหมดก็คือการศึกษา และการปลูกฝังความคิดที่จะไม่exerciseสิทธิของตนเองโดยฉกฉวยกอบโกยทำร้ายสิทธิคนอื่นอย่างน่ารังเกียจ(ไม่ได้จะบอกว่า ทุกคนจำเป็นต้องคิดถึงแต่ส่วนรวมอย่างเดียว เพราะมันไม่ใช่ธรรมชาติของมนุษย์) ซึ่งดูเหมือนไม่มีใครคิดจะแก้กันจริงจัง... แต่สิ่งที่สำคัญคือ เหล่านักศึกษาที่จำต้องผ่านช่วงเวลาของสถานการณ์บ้านเมืองเช่นนี้ จะคิดอะไรได้เพียงใดในวันนี้และอนาคต เพื่อไม่ให้ใครต้องเกิดความรู้สึกว่าเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เสียใจที่เกิดเป็นคนไทย น่าจะต้องย้ายห้องจริงๆด้วยมั้ง..... แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 51 15:12:49 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 51 15:11:27 จากคุณ : Silver of the Sun (Silver of the sun) - [ 27 ก.ย. 51 15:10:29 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ถ้าใช้วิธีให้การศึกษา อาจแก้ได้อีกในเวลา 20 ปีข้างหน้า ซึ่งถึงตอนนั้น มันคงไม่เหลืออะไรให้คุณกู้เอาคืนมาจากนักการเมืองพันธุ์เขมือบเพื่อชาติในสภา ผมเห็นว่า ต้องปฏิวัติประเทศนี้โดยประชาชน เท่านั้น มันถึงจะทันกาล และพอจะเหลืออะไรไว้ให้กู้คืนบ้าง ประเทศชาติรอความสมบูรณ์แบบที่ไม่ทันกาลไม่ไหวหรอกครับ ที่เอเอสทีวี ทั้งพูดทั้งด่าปาวๆนั้น ผมเห็นว่ามีประโยชน์มากกว่าโทษ มันคือการให้การศึกษาที่ดีกว่าคณะรัฐศาสตร์ในมหาลัย จะทำให้กับสังคมในวงกว้างได้ด้วยซ้ำ (คำพูดอาจารย์หมอประเวศ วะสี) แม้คำปราศัยของหลายๆคน มันอาจจะฟังกระด้างหูชนชั้นกลางอยู่บ้าง แต่บังเอิญขาร็อคอย่างผม "บางที"ก็แอบด่าแรงๆกว่านั้น ^_^ ---------------------- วิธีปฏิวัติที่ได้ผลที่ได้ผลชะงัดที่สุด คือ หลังยุบสภาครั้งหน้านี้ เตรียมตัวออกไปเลือกตั้งกันทุกคนครับ อย่าพยายามหาเหตุอ้างนอนหลับทับสิทธิ์ คุณมีสิทธิ์จะเลือกใครก็ได้ เบอร์ 1  นอมินีท่าน[-_-] จะชื่ออะไรก็แล้วแต่ในชื่อพรรคเพื่อไทย (พพท. มาจาก "พรรคพจมาน-ทักษิณ") เบอร์ 2  ลูกพรรคพี่มาร์คอภิสิทธิ์ พรรคปชป. หากเลือกกันอย่างถล่มทลาย ... ถึงเวลานั้น..เมืองร็อคยังเด็กๆเลย ประเทศเรายังมีโครงการดีๆอีกมากครับ (ทั้งเรื่องทรัพยากรธรรมชาติ (ประเด็นของน้ำมันในอ่าวไทยนี่ประเทศไทยต้องสำรวจจริงจัง หากพบว่ามีจริง..ประเทศไทยต้องเอามาให้ได้ แม้จะมีคนพยายามจะตีซี้กับเขมร ก็ช่าง[-_-]มัน)- ประเด็นสิ่งแวดล้อม - ประเด็นศิลปวัฒนธรรม (ดนตรีด้วย)) แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 51 19:58:19 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 51 19:53:47 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 51 19:16:25 จากคุณ : Younger Pat - [ 27 ก.ย. 51 19:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เว้นเสียแต่ว่า ประเด็นเรื่อง การเมืองใหม่ ที่กำลังแรงเหลือเกิน จะไปไกลถึงขนาดว่า ให้มีการ"พักเรื่องการเมืองเดิม" แล้วมีการจัดตั้งรัฐบาลเฉพาะกิจ หรือรัฐบาลแห่งชาติ ขึ้นมาดำเนินการการระดมความคิดเห็น คล้ายๆที่เกิดการแก้ไขรัฐธรรมนูญปี 40 (แต่เราได้บทเรียนแล้วว่า การแก้ไขแค่รัฐธรรมนูญเฉยๆไม่ช่วยอะไร หากไม่แก้ไขเรื่องที่มาของสส.ที่ซื้อเสียงกันสะบั้นหั่นแหลก) จากคุณ : Younger Pat - [ 27 ก.ย. 51 21:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 67 POWER TO THE PEOPLE by John Lennon "Power to the people Power to the people Power to the people Power to the people Power to the people Power to the people Power to the people Power to the people, right on Say you want a revolution We better get on right away Well you get on your feet And out on the street Singing power to the people Power to the people Power to the people Power to the people, right on A million workers working for nothing You better give 'em what they really own We got to put you down When we come into town Singing power to the people Power to the people Power to the people Power to the people, right on I gotta ask you comrades and brothers How do you treat you own woman back home She got to be herself So she can free herself Singing power to the people Power to the people Power to the people Power to the people, right on Now, now, now, now Oh well, power to the people Power to the people Power to the people Power to the people, right on Yeah, power to the people Power to the people Power to the people Power to the people, right on Power to the people Power to the people Power to the people Power to the people, right on" จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.ย. 51 11:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ผมว่า อย่าเอาเรื่องการเมืองมาเกี่ยวกับห้องนี้เลย ขอเถอะ (แม้ผมจะบัตรผ่าน) บางคนอาจจะเชื่อ PAD บางคนอาจจะไม่เชื่อ PAD บางคนคิดว่า PAD ตรวจสอบเฉพาะบางกลุ่ม PAD อาจเป็นกลุ่มกู้ชาติ PAD อาจทำเพื่ออะไรบางอย่าง ไม่มีใครแน่ใจแน่ๆ (ถ้าลดละความเกลียดไปบ้างน่าจะดีนะ คิดถึงเหตุผลหน่อย ไม่ใช่มีข่าวอะไรก็เชื่อ) ดนตรี Rock มีการเมืองได้ แต่บ้านเมืองเราช่วงนี้ละเอียดอ่อน คุณเชื่อว่า PAD กู้ชาติ ก็เชื่อได้ครับ แต่อย่าเอามาโฆษณาในนี้เลยนะ ขอเรื่องดนตรี ได้มะ ผมก็ไม่รู้ว่า Bono จะเห็นด้วยกับ PAD หรือเปล่า จากคุณ : จันทร์ในบ่อ - [ 28 ก.ย. 51 13:49:53 A:116.58.231.242 X: TicketID:015742 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ^ ^ รบกวนคุณจันทร์ในบ่อ อ่านคห. 59 หน่อยนะครับ ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่โบโน่จะเห็นด้วย-ไม่เห็นด้วยกับ PAD หรือเปล่า? (และจริงๆผมก็ไม่ได้เห็นด้วยกะ PAD ไปทุกเรื่อง) และโบโน่ก็คงไม่มาสนใจไอ้ประเทศเล็กๆที่ยังอยู่ในกะลาแบบสยามประเทศนี้หรอกครับ มีประเทศในโลกที่สามอื่นๆในแอฟริกาที่น่าสนใจกว่าไทยแลนด์เยอะ --------------------------- เป็นสิทธิของคุณฯที่จะแยกดนตรีและชีวิตตนเองออกจากการเมือง แต่ก็เป็นสิทธิของคนอื่นๆที่จะรับฟังความเห็นที่แตกต่างออกไปจากคุณฯเช่นกัน.. ใช่ไหมครับ? ผมไม่เห็นเรื่องการเมืองในตอนนี้ มันจะละเอียดองละเอียดอ่อนอะไรตรงไหน? บ้านเมืองมันมี 2 ฝ่าย ฝ่ายรัฐบาลที่เป็นนอมินีของบางคน(หรือหลายคน)ที่โดนศาลออกหมายจับ แต่หนีอยู่อังกฤษ กับอีกฝ่ายที่พยายามชี้ให้คนในประเทศที่จมปรักอยู่ในกะลาของการซื้อเสียงได้ตื่นเสียที และเขาพยายามจะสร้างการเมืองใหม่ขึ้นมา ละเอียดอ่อนตรงไหนครับ สถานการณ์ตอนนี้มันโค-ตะ-ระชัดเลย แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 51 18:21:00 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.ย. 51 18:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอโทษครับ คุณ Younger Pat ผมไม่ได้อ่านทั้งหมดน่ะครับ มันยาว และก็เข้าใจเจตนาของคุณอยู่แล้ว (แน่ใจว่าไม่ได้อ่านทั้งหมด ก็เข้าใจว่าคุณคิด และมีทัศนคติอย่างไร) เพื่อนๆผมหลายๆคนก็คิดแบบคุณนี่แหละ ไปกินนอนที่ทำเนียบเลย ^0^ คุณมีสิทธิคิด มีสิทธิแสดงความคิดเห็น ยินดีที่ได้คุยด้วยครับ (ถ้าประเทศเป็นอย่างที่คุณต้องการ แล้วผลลัพธ์มันไม่ได้อย่างที่หวังๆกันไว้นี่ หวังว่าจะออกมารับผิดชอบกันด้วยก็ดีนะ ^0^) จากคุณ : จันทร์ในบ่อ - [ 28 ก.ย. 51 19:58:08 A:116.58.231.242 X: TicketID:015742 ]