ความคิดเห็นที่ 2
 
37. Kertesz (1961)/ Vienna PO/ Decca Japan Best100 the Special *with Serenade Op. 44
และก็มาถึง เคอร์เตซกับดวอชาค FTNW ที่ผมรักและใคร่มากที่สุดใน
ดุริยางคพิภพ (HA HA) ซึ่งเคอร์เตซบันทึกกับวงเวียนนาฟิลฯ ในปี 1961
ซึ่งเขาอายุได้ 32 ปีพอดี...
เคอร์เตซนำจิตติภูมิของ Dvorakian อันมีพลวัต ตราไว้อย่างนุ่มนวลและ
ผะแผ่วแต่มูฟเมนท์แรก และตรึงไว้อีกคราด้วยเสียงทิมปะนีที่ลึกล้ำด้วย
ความหมายอันหน่วงหนัก กลางโถงกว้างวาววามแห่ง Musikvereinsaal...
และเคอร์เตซยังคงดำเนินดนตรีของดวอชาคโดยการประคับประคองด้วย
ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ไม่ขืนใจผู้ฟังที่กำลังค้นหาความหมาย ผ่านเสียงที่
โปร่งใส มีชีวิตชีวา และเป็นธรรมชาติ (Transparency with Spontaneity
and Vitality by Self-Musically!)
เคอร์เตซดำเนิน Largo จากการเดี่ยวของเครื่องเป่าลมไม้ Cor Anglais
ที่ไม่โหยหาอาลัย แต่กลับลึกล้ำดำดิ่งไปในห้วงของอารมณ์กวี ที่นิ่งและ
ให้ความรู้สึกสงบเย็น (Meditative with Poetic) การสั่นของเครื่องเบส
ใน Verse ที่สอง ประหนึ่งหัวใจเต้น การสอดแทรกของเครื่องสายในช่วง
นั้นให้ความรู้สึกที่ลึกลับ (Mystical) ยิ่ง สุดที่จะพรรณนา ประหนึ่งชีวิตดำ
ดิ่งเข้าสู่ใจกลางของห้วงเหวแห่งจิตและวิญญาณทางดนตรีพิสุทธิ์...
เครื่องเป่าทองเหลืองก่อนที่จะปิดท้าย Verse ที่สองเพื่อขึ้น Verse ที่สาม
จากการเดี่ยวของคอร์อังแกลยังให้ความรู้สึก Rhapsodic แต่ก็ยัง
Elegance อยู่ในที...Long live my Kertesz
การดำเนินบทกวีแห่งชีวิตผ่านเสียงดนตรี ดำเนินมาถึงจังหวะสั่นรื้น
แห่งลมหายใจ (การกระตุกด้วยการหยุดเล่นทำนองดนตรีของเครื่องลมไม้
+เครื่องสายที่ผะแผ่วซึ่งเสียดายที่ไม่สามารถอิงได้จาก Measure ของสกอร์
ในที่นี้) ซึ่งในความสงบเย็นแห่งการครุ่นคิด กลับระคนทั้งเศร้าและการโหยหา
ชวนให้ขนลุกอย่างพิลึก ปิดท้ายด้วยการปลอบประโลมจากเสียงที่นุ่มนวล
จากกลุ่มเครื่องสายทั้งหมดก็ปิดท้ายอย่างงดงาม หาที่เสมอเหมือนได้ยากยิ่ง
และกลุ่มเครื่อง Horn +เครื่องทองเหลืองที่ประคองอย่างอ่อนหวานในขณะ
เดียวกันนั้น ก็ชวนให้คนึงจิตรัญจวนใจ...
เคอร์เตซดำเนินท่อน Largo อย่างผู้ที่ไปไกลเกินกว่าแค่คำว่า Lyrical หรือ
Melancholic...น่าสรรเสริญนัก...
ในท่อน III & IV เครื่องเป่าทองเหลืองใน Scherzo ของเคอร์เตซี่ ช่าง Folksy
และ Ruralian สมใจพระเดชพระคุณ เวียนนาฟิลฯ ช่างไม่หวงตัวว่าเป็นผู้ดี
เอาเสียเลย... So Cute!!
ก่อนที่ดวอชาคจะจากเราไปเพื่อเป็นนายแบบ Bohemian in America อย่าง
String Quartet No. 12 in F, String Quintet และเพื่องานสุดโรแมนติกกึ่ง
Affair อย่าง Cello Concerto in Bm เคอร์เตซส่งดวอชาคด้วย Rustic-sound
ระคน Nostalgic-feel ในท่อนจบอย่างผู้รับใช้ดนตรีที่ยิ่งใหญ่...เราอาจจะเห็น
ดวอชาคหันหลังยิ้มมาทางเคอร์เตซี่แล้วกล่าวเบาๆ ว่า Good job, My boy
เวอร์มาซะเหนื่อยละ เอาเป็นว่าปิดท้ายสั้นๆ ว่า
ความรุ่งเรืองแห่งโลกใหม่ (ที่สักก็คิดกันไป) ผสานโลกแห่งความเป็นพื้นบ้าน
อันไร้จริตมารยา...เจิดจรัสผ่าน ความเป็นดนตรีแบบ Intrinsic แล้ว ในกลาง
นครเวียนนาโดยวาทยกรเคอร์เตซในปี 1961
เสียงบันทึกทำได้ดีเลิศ ประหนึ่งวิศวกรเดคคาชาวญี่ปุ่น แปลงกายเป็นเด็กขาย
ตั๋วผี นำท่านมุ่งตรงสู่ที่นั่งกลางห้องโถงทองคำตำแหน่ง Resonant!!
^______________^
จากคุณ :
St@rGazer 
- [
19 ธ.ค. 51 20:35:32
]
|
|
|
