PANTIP.COM : C7396011 War and Peace - - - อลังการวรรณกรรม อหังการ์บนแผ่นฟิล์ม ... แล้วดนตรีคีตกานต์เล่า ? มีไหม [Classical Music]

ความคิดเห็นที่ 5

War and Peace เป็นหนังสือชั้นสุดยอดของโลกจริงๆครับ แต่ผมยังไม่กล้าบอกว่า เป็นหนังสือดีที่สุดของโลก เพราะยังไม่ได้อ่าน In Search of Lost Time ของพรูสต์

เนื้อเรื่องใน ‘สงครามและสันติภาพ’ เกิดขึ้นระหว่างปี ค.ศ. 1805-1812 ซึ่งเป็นช่วงที่นโปเลียนเดินทัพรุกคืบไปทั่วยุโรป ตอลสตอยพาผู้อ่านไปยังฉากการรบที่ออสเตอร์ลิตซ์ในปี 1805, การรบที่โบโรดิโนในปี 1812, การบุกยึดกรุงมอสโคว์ และการถอยทัพแตกพ่ายของนโปเลียน เขาบรรยายฉากการรบในสมรภูมิต่างๆได้อย่างวิเศษสมจริง อ่านแล้วเหมือนตัวเราเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นๆ (เฮมิงเวย์เคยบอกว่า ฉากสงครามในหนังสือของ Stephen Crane ดูเหมือนเป็นบทบรรยายของคนที่ไม่เคยไปสงครามจริง เมื่อเปรียบกับหนังสือของตอลสตอย)

ตัวละครหลักใน ‘สงครามและสันติภาพ’ ทั้งปิแยร์, อองเดร, นาตาชา, นิโคลัย, มาเรีย มีพัฒนาการทางความคิด มีการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจในแต่ละช่วงของชีวิต แต่ละคนค้นหาความหมายของชีวิตท่ามกลางเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามา

‘ปิแยร์ เบซูฮอฟ’ เป็นชายร่างอ้วนใส่แว่น จากตอนต้นเรื่องที่นับถือชมชอบนโปเลียน กลายเป็นคนที่เกลียดชังและต้องการสังหารนโปเลียน เขาเคยเป็นปัญญาชนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า แต่จากการชักชวนของกลุ่มฟรีมาซอนทำให้เปลี่ยนเป็นผู้ศรัทธาพระเจ้า เขาพยายามเสาะหาความหมายของชีวิต และท้ายที่สุดได้ค้นพบว่า “ชีวิตคือทุกสิ่งทุกอย่าง ชีวิตคือพระเจ้า ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงและเคลื่อนไหวกลับไปกลับมา และการเคลื่อนไหวนั้นก็คือพระเจ้า การรักชีวิตก็คือการรักพระเจ้า..”

สำหรับ ‘อองเดร บอลกอนสกี’ เป็นหนุ่มรูปงามผู้สูงส่ง เขาต้องการรบเพื่อประเทศชาติ อองเดรก็เช่นเดียวกับปิแยร์ เขามีชั่วขณะของการค้นพบทางจิตวิญญาณ ในการรบที่ออสเตอร์ลิตซ์ อองเดรได้รับบาดเจ็บนอนล้มลงในสนามรบ ในห้วงเวลาแห่งความเป็นความตายนั้น เมื่อเขามองไปยังท้องฟ้าเบื้องบนอันกว้างใหญ่ไพศาล จึงได้รับรู้ถึงความสุข ความสงบแห่งอนันตภาพ “..ทำไมเราไม่เคยเห็นท้องฟ้านั่นมาก่อนเลยเล่า? เราช่างมีความสุขที่เราได้เห็นมันแล้วในที่สุด! จริงสิ นอกจากฟากฟ้าอันไร้พรมแดนนี้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนว่างเปล่า ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นมายาทั้งสิ้น นอกจากมันแล้วก็ไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรเลย แม้แต่ท้องฟ้าก็ไม่มีอยู่ ไม่มีอะไรอยู่เลยนอกจากความสงบ ความเงียบงัน ขอบคุณพระเจ้า!”

นางเอกของเรื่อง ‘นาตาชา รอสตอฟ’ เป็นตัวละครที่น่ารักมีชีวิตชีวา ในวัยเยาว์เธอชอบบอริส แต่ไม่สมหวัง เนื่องจากฝ่ายชายต้องการความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ต่อมาเธอมีความรักกับอองเดร แต่เมื่อเขาไม่อยู่ เธอเริ่มมีใจให้กับอนาโตล คูรากิน จนเมื่อเรื่องราวดำเนินไปถึงช่วงท้าย เธอจึงได้ลงเอยอย่างมีความสุขกับปิแยร์

ตอนท้ายของหนังสือเป็นส่วนที่น่าประทับใจมาก หลังจากเหตุการณ์ในปี 1812 ผ่านไป 7 ปี ตอลสตอยเขียนถึงตัวละครหลักต่างๆที่ยังมีชีวิตอยู่ นิโคลัยทำงานในฟาร์มชนบท ปิแยร์ไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเพื่อหารือเรื่องการเคลื่อนไหวทางการเมือง ชีวิตมนุษย์ในกระแสธารประวัติศาสตร์ยังดำเนินต่อไป แม้หนังสือจบลง ทว่าจินตนาการของเรายังคงคิดถึงเรื่องราวของตัวละครต่างๆที่จะเกิดขึ้นตามมา

เพชรน้ำเอกแห่งวรรณกรรมโลกชิ้นนี้มีครบทุกอย่าง มีสงครามและสันติภาพ มีภาพเมืองและชนบท มีงานเต้นรำและงานศพ มีการเกิดและการตาย มีการหลอกลวงและความซื่อตรง มีความสุขสมหวังและการจากพราก ทุกอย่างที่มนุษย์พบพานมีในหนังสือเล่มนี้

จากคุณ : BlueWhiteRed - [ 7 ม.ค. 52 19:17:47 ]