ประเด็นน่าสนใจ: กำแพงบางๆระหว่าง จินตนาการของคีตกวี กับ ความซาบซึ้งของผู้ฟัง: กรณี จตุฤดูกาล (Le Quattro Stagioni) ของ Vivaldi
ดนตรีคลาสสิกส่วนใหญ่กว่า 90 เปอร์เซ็นต์ เกิดจากการประพันธ์ของคีตกวีย้อนไปตั้งแต่ยุคบาโรค ยุคคลาสสิก ยุคโรแมนติก ฯลฯ หลายบทเพลงล้วนชวนให้ผมสงสัยเมื่อได้อ่านถึงแรงบันดาลใจของคีตกวี จินตนาการของท่านเหล่านั้น บางทีด้วยช่องว่างทางวัฒนธรรม และกาลเวลา ทำให้เราในฐานะผู้ฟังก็ค่อนข้างจะงงๆ กับคำบรรยายในแต่ละมู๊ฟเมนต์ที่ได้สาธยายไว้ The Four Seasons ของวิวัลดีเป็นอีกบทเพลงที่ชวนผมฉงนสงสัย บางครั้งเรารู้สึกต่างไปจากจินตนาการของคีตกวีอย่างสิ้นเชิง เช่น บทเริ่มต้นฤดูใบไม้ผลิกลับทำให้ผมเห็นภาพของการเต้นรำในราชสำนัก! เป็นต้น ยังดีที่คอนแชร์โต้บทนี้ไพเราะทั้ง 4 ตอน ทำให้"ช่องว่าง"ที่ว่า ถูกกลบไปด้วยท่วงทำนองชวนติดตาม
ไม่รู้ว่าพวกเรารู้สึกถึงgapเหล่านี้หรือไม่ ผมมีความรู้สึกว่า ดนตรีคลาสสิกหลายบทเพลงเป็นคล้าย soundtrack ของภาพยนตร์ย้อนยุคที่เรา"เหมือน"จะซาบซึ้งกับมันได้ ในมุมมองหรืออรรถรสที่คีตกวีต้องการนำเสนอ แต่เอาเข้าจริงๆเรามักจะสัมผัสบทเพลงเหล่านั้นด้วยมุมมอง และอารมณ์ของคนในยุคมิลเลเนียมมากกว่า?
แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 00:10:51