เมื่อการ Audition เริ่มขึ้น เค้าไม่ได้สั่งว่าให้เล่นเพลงตั้งแต่ต้น แต่กลับพูดว่า ให้สีหน้าสุดท้ายของ Ravel ตามด้วย ตรงนั้น...ตรงโน้น...ตรงนี้ ของเพลงอื่นๆ.....
ผ่านไปซักพัก เค้าก็เริ่มเคาะจังหวะ ต๊อก....ต๊อก....ต๊อก....
และฉันก็พยายามเล่นตามจังหวะนั้น
บางเพลงบางท่อนที่เร็วๆๆๆๆๆ เค้าก็เคาะให้ช้า.....
บางท่อนช้า เค้าก็เคาะให้เร็ว.....
บางท่อนเร็วสุดยอด แกก็เคาะเร็วมากๆ.....
เร็วๆๆๆ
และเร็วๆๆๆๆๆ ยิ่งขึ้นไปอีก
ฉันจำได้ว่าตอนนั้นหลับตาปี๋ รู้สึกทรมาณและหงุดหงิดมากๆ ในใจคิดแต่ว่าอยากจะออกจากห้องไปให้พ้นๆ จากความอับอายในครั้งนี้
แล้วในที่สุดทุกอย่างก็จบลง.......เมื่อฉันหยุดสี
"เธอคง จะซาปซึ้งในเพลงที่ตัวเองเล่นมากๆเลยสิ ถึงได้หลับตาตลอดเวลา Heifetz เอ่ย
.
.
.
.
.
.
"เธอคง จะซาปซึ้งในเพลงที่ตัวเองเล่นมากๆเลยสิ ถึงได้หลับตาตลอดเวลา Heifetz เอ่ยอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังขึ้น
.
.
.
.
.
"เธอคง จะซาปซึ้งในเพลงที่ตัวเองเล่นมากๆเลยสิ ถึงได้หลับตาตลอดเวลา Heifetz เอ่ยครั้งที่ 3 ด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นไปอีก พร้อมกับเดินไปรอบห้อง
.
.
.
.
.
"เธอคง จะซาปซึ้งในเพลงที่ตัวเองเล่นมากๆเลยสิ ถึงได้หลับตาตลอดเวลา และครั้งที่ 4 นี้ ไม่ใช่แค่เสียงดังธรรมดา แต่มันคือการตะโกน!!!
ฉันไม่ได้ซาปซึ้งอะไรเลย แต่ฉันเพียงแค่สีๆให้มันพ้นๆและจบๆ ไปจากการรบกวนของคุณ ฉันตะโกนตอบกลับไปด้วยเสียงอันดัง ด้วยความโกรธจัด
แล้วความเงียบก็แผ่กระจายไปทั่วห้อง ในตอนนั้นฉันคิดว่าทุกอย่างคงจบสิ้นแล้วพอกันเสียที
แต่............
เค้ากลับมองมาที่ฉัน พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก ซึ่งสาบานได้ว่านั่นคือรอยยิ้มแรกที่ฉันได้รับจากเค้า
หลังจากนั้นเค้าก็เชิญให้ฉันไปเรียนไวโอลินด้วยกัน
แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 52 09:27:18
แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 52 20:20:59
แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 52 23:03:19
แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 52 23:01:36