ความคิดเห็นที่ 1 ประวัติย่อ ชีวิตวัยเยาว์และการศึกษา ถวัลย์ ดัชนี ศึกษาชั้นมูลและระดับประถมที่โรงเรียนเชียงรายวิทยาคม ต่อมาบิดาย้ายมาปฏิบัติงานสรรพสามิตที่อำเภอเมืองพะเยา จึงเรียนต่อชั้นประถมที่โรงเรียนบุญนิธิซึ่งตั้งอยู่ริมชายกว๊านพะเยา และชั้นมัธยมต้นที่โรงเรียนพะเยาพิทยาคม เมื่อบิดาย้ายกลับเชียงรายจึงเข้าเรียนจนจบชั้นชั้นมัธยมปลายที่โรงเรียนสามัคคีวิทยาคมจนจบชั้นมัธยมปีที่ 6 ของสมัยนั้น ถวัลย์มีแววด้านการวาดรูปมาตั้งแต่ชั้นมูลและชั้นประถม สามารถวาดตัวละครรามเกียรติ์ได้เกือบทุกตัว นอกจากจะมีความจำเป็นเลิศสามารถจำชื่อเพื่อนร่วมชั้นได้ทุกชั้นปีทั้งที่เชียงรายและพะเยาแล้ว เมื่อถวัลย์มีอายุ 8-9 ขวบก็มีความคิดแผลงๆ จำเรื่องนายมั่นนายคงจากละครวิทยุปลุกใจยุคปลายและหลังสงคราม เที่ยวชักชวนเพื่อนกรีดเลือดสาบานไปอยู่ดงพญาเย็นด้วยกันเมื่อโตขึ้นเป็นต้น เมื่อจบชั้นมัธยม 6 ที่เชียงราย ถวัลย์ก็ได้รับทุนมาเรียนต่อที่ โรงเรียนเพาะช่าง และได้เป็นนักเรียนดีเด่น ด้วยฝีมือการวาดรูปที่แม่นยำ เฉียบคม ฉับไว จึงเป็นหนึ่งในนักเรียนเพาะช่างดีเด่นด้านจิตรกรรม ที่ผลงานได้รับการคัดเลือกไปแสดงในหอศิลป์แห่งชาติ นครโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น หลังจากนั้น ถวัลย์ ดัชนี จึงเข้าศึกษาต่อที่คณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร และได้เป็น "ศิษย์รุ่นท้ายๆ ของ ศาสตราจารย์ ศิลป์พีระศรี" ตอนเรียนอยู่ที่ศิลปากรในชั้นปีที่ 1 ถวัลย์ ดัชนี ทำคะแนนการวาดรูปได้ถึง 100+ แต่เมื่อขึ้นปี 2 เขากลับทำได้แค่ 15 คะแนน เพราะเหตุผลที่ศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรี ให้ไว้ว่า ปลาของนายไม่มีกลิ่นคาว นกของนายแหวกว่ายไปในอากาศไม่ได้ ม้าของนายไม่สามารถที่จะควบหรือวิ่งทะยานออกไปได้ นายเป็นเพียงแค่นักลอกรูป มันไม่ใช่งานศิลปะ การค้นหาและการพบตัวเอง คำวิจารณ์ของศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรีดังกล่าวนี้ทำให้ถวัลย์ ดัชนี เปลี่ยนแปลงการทำงานทุกอย่างใหม่หมด เมื่อคิดและดำรงอยู่ในวิถีทางแห่งศิลปะได้แล้ว เขาจึงได้รับการสนับสนุนจากศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรี ให้สอบชิงทุนไปศึกษาต่อที่ประเทศเนเธอร์แลนด์ ด้านสาขาจิตรกรรมฝาผนัง อนุสาวรีย์ ผังเมือง และในระดับปริญญาเอก สาขาอภิปรัชญา และสุนทรียศาสตร์ ที่ราชวิทยาลัยศิลปะอัมสเตอร์ดัม ที่แห่งนี้เองที่ถวัลย์ได้เรียนร่วมชั้นเดียวกันกับนักเรียนต่างชาติ ซึ่งในเวลาต่อมาได้มีศิลปินแห่งชาติเกิดขึ้น 3 คนจากสถาบันแห่งนี้ นั่นคือ ศิลปินแห่งชาติของอินโดนีเซีย ด้านการแกะสลัก, ศิลปินแห่งชาติของอเมริกา ชาวสวิตเซอร์แลนด์ นามว่า Giger (ไกเกอร์ หรือ กีเกอร์ ถ้าอ่านแบบเยอรมัน) ซึ่งเป็นศิลปินที่วาดรูปออกแนวอวกาศและเป็นผู้ออกแบบเอเลี่ยน และศิลปินแห่งชาติของไทย ถวัลย์ ดัชนี เมื่อกลับมาถึงประเทศไทย เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น รูปเขียนขนาดใหญ่ของเขาหลายรูปถูกนักเรียนกรีดทำลาย ด้วยเหตุที่ว่างานของเขานั้นดูหมิ่นพระพุทธศาสนา ทำใหถวัลย์ ดัชนี เลิกแสดงผลงานในประเทศไทยไปนานหลายปี กว่าคนไทยจะยอมรับได้ เขาก็ต้องเดินตากแดดตากฝนนานอยู่ถึง สามสิบกว่าปี ในปัจจุบันผลงานของเขาได้รับการยอมรับ และได้รับการยกย่องชื่นชมว่าเป็นงานศิลปะชั้นเลิศ อีกทั้งเป็นที่นิยมในหมู่นักสะสมงานศิลปะทั่วไปอีกด้วย ถวัลย์ ดัชนี ได้ฝากศิลปะไทยจิตวิญญาณตะวันออกของเขา ไว้ในหลายๆ ที่ในโลก "ผลงานบางส่วนถูกเขียนขึ้นในปราสาทที่มีถึง 500 ห้อง ในประเทศเยอรมนี ซึ่งมีชื่อว่าปราสาทกอททอฟ (Gottorf Castle) " ซึ่งเป็นที่น่าเสียดายที่ปราสาทนี้ไม่เปิดให้ใครได้เข้าชมแล้ว เพราะอากาศที่หนาวเย็นจะทำให้มีหยดน้ำมาเกาะบนกำแพง ทำให้ภาพเสียหาย แต่รายการโทรทัศน์ที่ได้เข้าไปถ่ายทำเป็นรายการสุดท้ายนั่นคือ รายการชีพจรลงเท้า ยามว่างจากการเขียนรูป ถวัลย์ ดัชนีจะเดินไปในป่าเพื่อหาเขากวางที่ผลัดแล้วมาเก็บไว้ เพื่อเป็นเครื่องลับจินตนาการให้เฉียบคมอยู่ตลอดเวลา ที่มา: วิกิพีเดีย จากคุณ : DJ.Phong - [ 16 ก.พ. 52 19:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ฟังลุงหวันพูดยาวๆ....เจอลุงหวันตั้งแต่เด็กๆ(เพราะบ้านอยู่ตรงข้ามกัน..อิอิ) ยังไม่เคยได้ยินแกพูดนานขนาดนี้เลย..นานๆเจอลุงหวันยืนอยู่หน้าบ้านก็ได้แค่สวัสดี...แต่ได้เห็นรูปในโลงจอดรถของลุงหวันแล้วก็เขาควายที่รั้วบ้านทุกวันตอนออกจากบ้านแล้วก็ตอนกลับบ้าน.. จากคุณ : Dr.Pepper - [ 16 ก.พ. 52 22:20:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบพระคุณมากครับ จากคุณ : ใส่พริกเม็ดเดียว - [ 17 ก.พ. 52 00:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ระดับ สุดยอดอยู่แล้วคับ อ.ถวัลย์ ขอบคุณสำหรับไฟล์ครับ จากคุณ : .. (นายงอแง) - [ 17 ก.พ. 52 07:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบคำสอนของ ศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรี ตรงที่ว่า "ปลาของนายไม่มีกลิ่นคาว นกของนายแหวกว่ายไปในอากาศไม่ได้ ม้าของนายไม่สามารถที่จะควบหรือวิ่งทะยานออกไปได้ นายเป็นเพียงแค่นักลอกรูป มันไม่ใช่งานศิลปะ " มองว่า ท่านอาจารย์ศิลป์ คงได้เห็นแวว หรืออัจฉริยะ ในตัวของ ลูกศิษย์ทีชื่อ ถวัลย์ ดัชนี แล้ว แต่ท่านไม่รู้ว่า จะดึงความเป็นตัวตนของเขา ที่ไม่เหมือนใครได้ยังไง ก็เลยใช้คำสอนนี้ เป็นแรงผลักดัน เมื่อเขาได้ค้นพบ ศิลปะที่แสดงตัวตนของเขาเองได้แล้ว ท่านจึงสนับสนุนให้สอบชิงทุนไปศึกษาต่อที่ประเทศเนเธอร์แลนด์ นับว่า ท่านเป็นอาจารย์ที่เป็นเหมือนเทียนที่ส่องสว่างให้แก่ลูกศิษย์จริงๆค่ะ ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านคงภูมิใจในความเป็นศิลปินผู้ยิ่งใหญ่และมีชื่อเสียง ของ ดร. ถวัลย์ ดัชนีนะค่ะ จากคุณ : saipin - [ 17 ก.พ. 52 08:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นท่าทางน่ากลัวแบบนี้ แต่ท่านก็เป็นคนใจดีนะ ชอบมาให้ของขวัญเด็กๆทุกวันคริสต์มาส แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 52 09:15:00 จากคุณ : สตรีมีกล้าม - [ 17 ก.พ. 52 08:05:26 ]