ทีนี้มาถึงของเพื่อนบ้างครับ
ผมเป็นคนต่างจังหวัด
คุ้นเคยและเติบโตมากับสิ่งแวดล้อมแบบชนบทๆ
ถึงแม้บ้านผมเองจะอยู่ในเขตตลาดใจกลางเมือง
แต่ผมมีเพื่อนที่โรงเรียนเป็นเด็กท้องนาท้องไร่เยอะมาก
ความสามารถพิเศษของเพื่อนๆผมหลายคนเรื่องการร้องเพลงลูกทุ่งนี่
เป็นอะไรที่ผมประทับใจมากครับ
ขอเอามาพูดถึงก่อนเลย
การรับรู้ถึงความสามารถในการร้องเพลงของเพื่อน สำหรับผม
มักจะมาแบบเดียวกันนะครับ คือปกติน่ะไม่รู้หรอกว่าไอ้เนี่ยมันร้องเพลงเป็น
แต่จะเป็นแบบว่าไปนั่งอยู่กะมันในอารมณ์ที่มันอยากร้องเพลงขึ้นมามันก็ร้องเลย
(อย่างช่วงเรียนวิชาเกษตรต้องออกไปทำแปลงผักกันที่ท้ายโรงเรียน)ร้องเป็นท่อนที่เพราะๆมีลูกคอหรือลูกเอื้อนสวยๆ ส่วนใหญ่จะร้องไม่จบเพลงหรอกครับ
แค่ท่อนเดียวหรือแค่ช่วงสั้นๆนี่ก็รู้เลยว่าเนี่ยคนร้องเพลงลูกทุ่งเป็นมันจะต้องยังเงี๊ย
แล้วขอโทษนะฮะ ไอ้คุณพวกนี้เวลาขอให้มันร้องให้ฟังหน่อยมันก็ไม่ค่อยจะยอมร้องซะด้วย ประมาณว่าของดีมีน้อยหรือไม่ก็ยังไม่อยู่ในอารมณ์จะร้อง
เพลงลูกทุ่งเพราะๆนี่ถ้าร้องโดยคนที่เสียงดีๆร้องเป็นเนี่ย ดนตงดนตรีไม่จำเป็นนะฮะ เพราะว่าตรงการเอื้อนและลูกคอนี่เหมือนจะทำหน้าที่ช่วยภาคริทึ่มโดยอัตโนมัติอยู่แล้ว ซึ่งเพลงสตริงหรือเพลงสากลจะค่อยไม่มีตรงนี้
เวลาได้ฟังเพื่อนร้องเพลงลูกทุ่งสดๆใกล้ๆตัวนี่ ทำเอาผมขนลุกได้เลย
ที่ยังจำอยู่ทุกวันนี้ก็เนี่ยครับเพลงอะไรของสุนารีที่ร้อง"สองมือประนมก้มตรงเหนืออาสน์ เบื้องบาทย่าโม..."เพลงนี้ฟังครั้งแรกจากเพื่อนนี่ล่ะครับ ร้องแค่ปากเปล่ายังทำเอาผมเคลิ้มไปเลย
อีกเพลง(เท่าที่นึกออกตอนนี้)ที่ประทับใจมากจากเสียงเพื่อนก็คือเพลงคนงามลืมง่าย
ท่อนที่ว่า"คนงามใจสอง..ไม่เคยเหลียวมองดูใจ
มีรักมีแล้วมีใหม่.... ลืมง่าย...จริงแม่สาว....งาม"
เพลงนี้ผมรู้จักอยู่ก่อนแล้ว พอฟังเพื่อนร้องนี่รู้เลยว่ามันแกะลูกคอคุณศรชัยมาได้แบบเปรี๊ยะๆเลย
แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 52 00:32:34
แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 52 00:29:13
แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 52 00:08:42
แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 52 23:54:35