ความคิดเห็นที่ 1 "(In Italy) ... I sat down and begin (writing) the Violin Concerto. I talk again and again of this heavenly place, but who can blame me?  Inspiration, if I can use that nowadays much-despised word, was round every corner.  Ideas for the concerto flowed naturally; all I had to do was write them down.  I  had intended to complete the first movement only, but in six weeks the whole work was finished. When we got back to Hollywood, Emmanuel Bay took the concerto to Heifetz and a few days later rang to say that Heifetz liked it, but wanted to talk about it.  He would ring me a month later after he had returned from a tour.  After six months of silence I assumed he had changed his mind, and mentioned it to Antal Dorati, who suggested sending it to Menuhin.  As luck would have it, within days Heifetz rang, I made a fool of myself by thinking it was my MGM colleague Bronislau Kaper pulling my leg and said, "If you're Heifetz, I'm Mozart."  Once past this inauspicuious beginning, Heifetz invited me to his house to talk. He said he liked the piece, but there were certain cuts and changes he wanted to propose. Would I be willing to work with him on them?  I was willing, of course.  It is quite usual for a soloist to advise a composer in a situation like this.  We worked at intervals over a period of months. One day Heifetz referred to a passage of repeated notes which betrayed a certain gypsy influence, saying that he had heard gypsy violinists playing this kind of thing in Budapest. How was it done?  Would I demonstrate?  Of course I was very embarrassed - I hadn't held a violin in my hands for so long.  When he finished, I took his priceless Guarnerius and demonstrated.  He tried it; I demonstrated again. When he got the hang of it I asked him if I could henceforth describe myself as a teacher of Jascha Heifet.  He laughed, which is unusual for Heifetz. Throughout our work together he would append the words, "if I play the piece" to every request for a change.  After perhaps four months he rang me one day at home.   "Are you sitting or standing? Standing!  Well, you had better sit down.  I've decided to give the premiere of your concerto." แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 52 03:21:14 จากคุณ : A Muggle - [ 1 เม.ย. 52 22:12:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Some Hollywood musicians got so tired of playing movie music all the time that they used to meet together for an evening to play symphonic music for their own enjoyment. They were kind enough to spend an evening reading through my concerto so that I could check the balance of the orchestration against the solo instrument.  The soloist was Werner Bebauer, a violinist friend who had worked on the piece with me before I sent it to Heifetz.  It was a valuable lesson for me because I saw immediately that many passages were over-orchestrated and cancelled out the soloist. The premiere was given on 15th January 1956 in Dallas, Texas, with Walter Hendl as conductor.  Heifetz played like a god.  His tone was unsurpassable and his technique the most dazzling since Paganini.  At the end he motioned me to join him on the platform and there was a standing ovation.  The reviews were very enthusiastic; the Dallas critic John Rosenfield wrote of a "historic premiere."  The next perfomance at Fort Worth was equally well received.  Later in the year when Heifetz had finished the tour, he, Hendl and the Dallas Symphony Orchestra recorded the concerto.  In the interim he had been too busy to look at it since he had last played it; nevertheless he did it faultlessly and from memory. The record was made simply by recording each movement three times without stopping.  When I asked him how it was possible for him to play so well without any practice, he replied, "I practiced it well to start with."  Heifetz himself selected the takes which now made up the record. The record was well received and the concerto immediately won an international success. The first European performance took place in Baden-Baden.  The first American performance after Heifetz's was given at Franz Waxman's Los Angeles Festival by Spivankovsky.  Spivankovsky's performance was the only one that differed from Heifetz interpretation, and I liked his individual approach.  I myself conducted the work ten or fifteen times over the years, in America and Europe, and never needed a rehearsal with the sololist alone; the performances were always duplicates of the Heifetz recording." รูปของคุณ Heifetz กับ Miklos Rozsa ครับ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าใครเป็นใคร แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 05:22:59 แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 52 22:48:29 จากคุณ : A Muggle - [ 1 เม.ย. 52 22:14:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Heifetz เล่น Violin Concerto, Op. 24 ของ Rozsa ที่ You Tube ครับ ทั้งหมดมี 4 ตอน อันนี้เป็นตอนแรก จากคุณ : A Muggle - [ 1 เม.ย. 52 22:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ลิงก์ของตอน 2-4 ครับ http://www.youtube.com/watch?v=qziGIFmGjvI (Part 2) http://www.youtube.com/watch?v=ypvA0fzTHC4 (Part 3) http://www.youtube.com/watch?v=M_dGg7Bo8ec (Part 4) หน้าปกอัลบัมแผ่นครั่งของ RCA ครับ จากคุณ : A Muggle - [ 1 เม.ย. 52 22:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านประวัติและผลงานของ Miklos Rozsa ได้ที่นี่ครับ http://www.miklosrozsa.org/ (ผมตั้งไว้เป็น homepage เลยครับ ) อันนี้คือดนตรีประกอบหนังที่เป็น magnum opus ของ Rozsa ครับ เแฟนเพลงดนตรีประกอบ หนังหลายท่านถือกันว่าเป็นดนตรีประกอบหนังที่ดีที่สุด ชิ้นนี้เป็น main title คิดว่าหลายท่านคงรู้จักนะครับ แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 00:04:43 จากคุณ : A Muggle - [ 1 เม.ย. 52 22:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แวะมาลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยมาอ่าน  ตอนนี้หมดแรงแหล๋ว จากคุณ : Vitamin_C - [ 2 เม.ย. 52 00:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณครับ อ่านแล้วสนุกดี คุณ A Muggle น่าจะแปลให้หลายๆท่านได้อ่านคู่กับเรื่องของคุณ Vitamin_C นะครับ จากคุณ : ErShiYi - [ 2 เม.ย. 52 08:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาแปะชื่ออ่านค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : Learn To Be Lonely - [ 2 เม.ย. 52 13:31:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากได้อ่านเรื่องของ Heifetz แล้วมาอ่านกระทู้นี้ ทำให้รู้ึสึกว่า คุณ Rozsa เป็นคนที่โชคดีจริงๆ และคงจะเก่งมากๆด้วยที่ทำให้ Heifetz ยอมรับได้ แถมคงจะภูิมิใจมากๆเลยที่ได้ Heifetz เป็นผู้เล่นในรอบปฐมทัศน์ แต่อ่านแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า สมมุติถ้าไม่ใช่ Heifetz แต่เป็น Menuhin หล่ะ เพลงนี้จะออกมาแบบไหนกันนะ จากคุณ : Vitamin_C - [ 2 เม.ย. 52 22:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ครับ คุณ V_C ผมก็อยากรู้เหมือนกันครับว่า ถ้า Yehunin เล่น Violin Concerto ของ Rozsa จะออกมาเป็นอย่างไง .. ที่ผมอยากฟังของนักไวโอลินอีกท่านคือ Isaac Stern ครับ แต่รู้สึกว่า สองท่านนี้ไม่เคยเล่นงานชิ้นนี้ของ Rozsa Rozsa เป็นคนเล่าเรื่องได้สนุกมาก คนที่รู้จักเขาดีเรียกเขาว่าเป็น "raconteur" (หรือ "ผู้เล่าเรื่อง ได้สนุกสนาน")  ในหนังสือชีวประวัติของเขา Rozsa เล่าว่า เมื่อคราว Arnold Schoenberg (1874- 1951 ซึ่งเป็น composer ที่ทำให้ atonal music เป็นที่นิยมแพร่หลาย ...  ใครที่คุ้นผลงานของ Rozsa จะรู้ดีว่าเขาเกลียดดนตรีแนวนี้มาก) เนื่องในโอกาสจะครบรอบวันเกิดอายุ 74 หรือ 75 ปีนั้น นักเขียน column วิจารณ์ดนตรีชื่อ C. Sharpless Hickman (ชื่อกลางไม่คมเฉียบขาดเลย ไม่รู้ว่างานวิจารณ์ของเขาจะไร้ความแหลมคมตามชื่อหรือเปล่านะครับ อิอิ)   บอกกับท่านนายกเทศมนตรีของนคร Los Angeles ว่า จะเป็นการดีไม่น้อยถ้าท่านนายกฯจะเขียนจดหมายไปแสดงความยินดีกับ Schoenberg ผู้ลือชื่อ เนื่องในวาระนี้ ... ท่านนายกฯ ก็เห็นด้วย แต่ท่านบอกกับคุณ Hickman ว่า เนื่องจากตัวท่านนายกฯเองไม่มีความรู้ทางดนตรีเลย จึงของให้คุณ Hickman ร่างจดหมาย แสดงความยินดี แล้วท่านนายกฯก็เซ็นจดหมายนั้น ส่งไปให้ Schoenberg ... วันรุ่งขึ้น คุณ Schoenberg ได้รับจดหมายก็ดีใจมาก รีบโทรมาหาคุณ Hickman ซึ่งคุณ Schoenberg รู้จักดี บอกว่าได้รับจดหมายจากนายกฯ และอยากจะตอบกลับ แต่เนื่องจากตัวเขาเองภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง จึงขอให้คุณ Hickman ร่างจดหมายขอบคุณ และเขาจะเซ็นชื่อส่งไปให้ท่านนายกฯ คุณ Hickman จึงร่างจดหมายตอบกลับท่านนายกฯ และคุณ Schoenberg เป็นคนเซ็นชื่อ จึงกลายเป็นว่า คุณ Hickman เขียนตอบตัวเอง ฮ่ะ ๆ ... จากคุณ : A Muggle - [ 5 เม.ย. 52 20:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อันนี้เป็นวิดีโอคลิปเมื่อคราว Andre Previn สัมภาษณ์ Rozsa กับ John Williams ซึ่งตอนนั้นกำลังเริ่มมีชื่อเสียง หลังจากแต่งดนตรีประกอบหนังเรื่อง "Jaws" และ "Star Wars" เทปนี้อัดเมื่อราว ๆ ปี 1977 ยาวประมาณ 2 ชั่วโมงครับ ผมเคยหาฉบับสมบูรณ์มาดูด้วย แต่กว่าจะหามาดูได้ก็เหงื่อตก ... แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 52 20:36:10 จากคุณ : A Muggle - [ 5 เม.ย. 52 20:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ในวิดีโอคลิป Rozsa เล่าถึงฮอลลีวู้ดช่วงก่อนและหลังที่มีนักแต่งดนตรีประกอบหนังที่มีฝีมือ เช่น Max Steiner หรือ Bernard Herrmann (ในคลิปเรียกว่า "Benny") มาแต่งดนตรี ประกอบหนัง นักแต่งพวกนี้ * มีความรู้ดนตรีคลาสสิกอย่างดี ส่วนใหญ่อพยพมาจาก ยุโรป และมาหากินในฮอลลีวู้ดด้วยการแต่งดนตรีประกอบหนัง " ที่สำคัญก็มี Max Steiner   Erich Wolfglang Korngold   Alfred Newman   Victor Young Bernard Herrmann  Dimitri Tiomkin   Franz Waxman   และ  Miklos Rozsa แทบทุกคนมาจากยุโรปหมด ยกเว้น Alfred Newman และ Bernard Herrmann ซึ่งเป็นชาวอเมริกันที่เกิดใน U.S. จากคุณ : A Muggle - [ 5 เม.ย. 52 20:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Rozsa เกลียดดนตรียุคใหม่แนว atonal มาก เขาเขียนไว้ในบทส่งท้ายของ "Double Life" ว่า (หน้า 205 - 206) "I am a traditionalist, but I believe tradition can be so recreated as to express the artist's own epoch while preserving relationship with the past.  I am old-fashioned enough also to maintain that no art is worthy of the name unless it contains some element of beauty.  I have tried always in my own work to express human feelings and assert human values, and to do this I have never felt the slightest need to move outside the orbit of the tonal system.  Tonality means line; line means melody; melody means song, and song, especially folksong, is the essence of music, because it it the natural, spontaneous and primordial expression of human emotion." เขาเคยสอด atonal music ครั้งเดียวในผลงานของเขา คือดนตรีที่เขาแต่งให้กับหนังเรื่อง "King of Kings" (1961) ซึ่งหนังเกี่ยวกับประวัติของพระเยซู ในฉากตอนที่พระเยซูผจญหน้าซาตานนั้น เขาแทรกดนตรีแนว twelve-tone system เข้าไป เป็น musical joke นิดหน่อย แหย่ดนตรี ดนตรีแนวนี้ (แบบว่าเป็นดนตรีของปีศาจ ) ไม่ทราบว่ามีผู้ฟังกี่คนที่เข้าใจโจ๊ก อันนี้ จากคุณ : A Muggle - [ 5 เม.ย. 52 21:36:47 ]