ความคิดเห็นที่ 17
ขออนุญาตก๊อบข้อความที่ตัวเองเคย Review ไว้ที่เว็บ TAF มาแปะนะครับ
.....................................................................................................
วงฟลัวมีผลงาน (Album Release) ออกมา 3 อัลบั้มกับอีก 1 อัลบั้มพิเศษ
อัลบั้มแรก : Flure
งานในอัลบั้มแรกนี้จะเป็นอารมณ์ของวัยรุ่นที่มีความกดดันในตัวเองสูง จะเรียกว่าเก็บกดและต้องการระบายก็ได้ เนื้อหาจึงออกมาในลักษณะ ของการปลดปล่อยอารมณ์ที่ถูกกดดันไว้อยู่ ประชดประชัน อัลบั้มนี้โทนจึงจะออกมาค่อนข้างมืด ดนตรีดิบๆ Sound ฟังดูืึทึบๆ และเป็นการเปิดตัววงร็อคที่มีกลิ่นของกรันจ์ (Grunge) ในวงการเพลงไทยอีก 1 วงหน้าใหม่ในตอนนั้น
เพลงเด่น : เปลี่ยน, เรื่องเดียว, ปล่อยไปตามหัวใจ, ตื่น หลายคนชอบ : เปลือก, Youth
"เปลี่ยน" เป็นเพลงแรกที่ทำให้ได้ยินชื่อ วง "ฟลัว" เพลงนี้ไม่ต้องพูดมากเอาเป็นว่า มันสสส์ เนื้อหาเป็นการตัดพ้อคนรักที่ต้องการให้ผู้ชายเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนนึง โดยที่ไม่ได้สนใจว่าเค้าจะรู้สึกยังไง แต่ผู้ชายก็บอกกับตัวเองว่า ก็ฉันเป็นฉันอย่างงี้ แล้วจะทำไม สวรรค์คงไม่ใจร้ายกับเราใช่ไหม อยากให้ผู้หญิงรักในสิ่งที่เค้าเป็น
"เรื่องเดียว" เพลงช้าเพราะซึ้งหวานและสว่างที่สุดในอัลบั้ม
"ปล่อยไปตามหัวใจ" เพลงโดนใจขาโจ๋ เป็นเพลงช้าแต่ดนตรีหนักแน่นสะใจในอารมณ์
จุดเด่น : ดิบ คุณจะชอบถ้าชอบเพลงที่ให้อารมณ์มืดๆ ทึมๆ กดดัน จุดด้อย : การบันทึกเสียง (ความเห็นส่วนตัว) อาจจะเป็นเพราะเป็นอัลบั้มแรก และอาจจะเป็นการตั้งใจให้ดนตรีออกมาดิบๆ สดๆ แต่เสียงร้องของคิว ถอย หลบในมากๆ ค่อนข้างเบา และหลบไปเยอะทีเดียว
...
อัลบั้มพิเศษ : Pop Life
เป็นอัลบั้มที่มี Single ใหม่คือ "อะไร" อัลบั้มนี้มี 7 เพลงเป็น Live 2-3 เพลง และ Mix 1-2 เพลง และมีโบนัส VCD เป็น MV เพลง ปล่อยไปตามหัวใจ, บอก, เปลี่ยน และอีก 2 Live
ถ้าคุณเป็นแฟนพันธุ์แท้หรือแฟนเดนตายของวงนี้ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เก็บล่ะ
...
อัลบั้ม 2 : Vanilla
นั่นแล่ะ แปลว่าโดยรวมของอัลบั้มนี้ หวาน ไม่แพ้ชื่ออัลบั้ม เป็นอัลบั้มเพลงร็อคแต่หวานที่สุดของฟลัว อัลบั้มนี้โทนสว่างขึ้นกว่าอัลบั้มแรก (เค้าว่าเป็นช่วงที่วงเริ่มมีคนรัก 555) แต่ก็แอบมีอารมณ์อยากประชดคนรอบข้างอยู่บ้าง แต่เป็นอารมณ์สร้างกำลังใจเป็นแรงผลักดันปลุกใจให้กับตัวเองและคนฟัง
เพลงเด่น : ฤดูที่ฉันเหงา, ไม่แคร์ (Feat. เบน ชลาทิศ), คนที่รออยู่ หลายคนชอบ : Honeymoon (Feat. Nadia), ฉัน, Wasurete Hoshi-i
"ฤดูที่ฉันเหงา", "คนที่รออยู่" เป็นเพลงที่ทำให้ฟลัวเป็นที่รู้จักในวงกว้างมากขึ้น ใครๆ ที่แอบได้ยินตามสถานีวิทยุ หรือตามระหว่างทาง เป็นต้องบอกว่า เฮ้ย เพราะ ต้องไปตามหาฟัง 2 เพลงนี้เป็น 2 เพลงที่ทำให้ฟลัวมีกลุ่มแฟนเพลงเพิ่มมากขึ้นเลยก็ว่าได้ แน่นอนเนื้อหามันโดนใจ ฟังง่าย และเสียงของคิว เพราะมากกกกกกกก ชื่อเพลงทำให้ไม่ต้องบรรยายเลยว่าเนื้อเพลงจะเป็นยังไง
"ไม่แคร์" ผมชอบส่วนตัว มันส์สะใจอย่างบอกไม่ถูก เนื้อหาตัดพ้อแอบจิกกัดผู้หญิงที่เคยมองเราว่าบ้า ไร้สาระ เพ้อเจ้อ แต่วันนี้ฉันทำได้อย่างที่ฉันมุ่งหวังไว้แล้ว เธอก็กลับมาบอกว่าเสียใจอยากกลับมาคบกันใหม่ (ประมาณว่าเห็นได้ดีแล้วจะกลับมา) แต่ฉันก็บอกได้แต่เพียงว่า ฉัน...ไม่แคร์ (เชอะ)
็"Honeymoon" โอ๊ยยยยยอะไรจะหวานขนาดนี้เนี่ยยยย เป็นเพลงที่หวานที่สุดของฟลัวแล้ว เหมือนชื่อเพลงเลย ไม่มีอะไรหวานกว่าน้ำผึ้งพระจันทร์แล้วล่ะครับ แล้วยิ่งมาเพิ่มความหวานด้วยเสียง นาเดีย อีก (อดีตนักร้องวัยใส Bakery)
แต่แน่นอนว่าอัลบั้มนี้ก็ยังมีเพลงที่ดนตรีมีแอบโทนมืดและกดดันอยู่บ้างอย่างเพลง "เธอจะมีชีวิตอยู่ต่อไป" แต่เป็นโทนมืดที่เนื้อหาใำห้กำลังใจนะ
นอกจากนั้นอัลบั้มยังมีทำเก๋ด้วยเพลงที่มีเนื้อภาษาญี่ปุ่น "Wasurete Hoshi-i" ขออภัยสารภาพว่าผมฟังไม่ออก รู้แต่ว่าหลายคนบอกว่าชอบ 555
นอกจาก 10 เพลงใหม่แล้วยังมีอีก 2 เพลงพิเศษ เรื่องเดียว B5 Version ที่หลายคนบอกว่าใส่มาทำไมหว่า เพราะมันทำให้อารมณ์ของอัลบั้มนี้โดดมากๆ เหมือนใส่ๆ มาอย่างงั้น แต่ผมชอบ B5 อยู่แล้วผมเลยไม่สนใจ 555 กับอีก 1 Track Live ปล่อยไปตามหัวใจ+เปลี่ยน
จุดเด่น : เพราะ, ลงตัว, อัดเสียงดีขึ้น แน่นอนด้วยความที่อัลบั้มนี้ผมว่ามัน Mass มากขึ้นดนตรีเบาลง สว่างขึ้น อัลบั้มนี้จึงมีเพลงเพราะติดหู โดนใจเยอะทีเดียว และผมว่านอกจากมันจะหวานแล้วมันยังกลมกล่อมเหมือนกับรสชาติ Vanilla จริงๆนะ จุดด้อย : เบา หลายคนบอกว่า อัลบั้มเป็นอัลบั้มที่เบาที่สุดของฟลัว ขาดความดิบที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของฟลัวจากอัลบั้มแรก และมันหวานจนเลี่ยนนนน อัลบั้มนี้คิวแทบจะไม่แผดเสียงเลย เน้นร้องเพราะๆ อย่างเดียว ดังนั้นใครที่อยากฟังความดิบ มืด ทึม กดดัน มองข้ามอัลบั้มนี้ไปเลย แต่ไม่รู้สิ ในทุกอัลบั้มที่ผ่านมาผมชอบอัลบั้มนี้ที่สุดนะ รู้สึกดนตรีมันลงตัวที่สุด
...
อัลบั้มที่ 3 : Tales
อัลบั้มนี้เปิดตัวด้วยเพลง "เผชิญ" ที่เปิดตัวด้วยเสียงกีตาร์แปลกหู สารภาพว่าผมฟังรอบแรกแล้วขำแทบตกเก้าอี้ ทำไมเสียงกีตาร์มันอย่างกะเพลงหมอรำ (อุปส์ ขออภัย 55) แต่พอได้ตั้งใจฟังจริงๆ แล้ว เออ มันเจ๋งว่ะ เนื้อหา เหมือนจะเป็นที่มาของชื่ออัลบั้ม Tales มันคือเทพนิยายที่ตัวนำจะต้องออกไปเผชิญกับอุปสรรคต่างๆ ต่อสู้กับเหล่ามังกรยักษ์ พ่นไฟ เพื่อให้ไปให้ถึงจุดหมายปลายทางให้จงได้ นั่นคืออีก 1 การเดินทางของวงนี้
โดยรวมของอัลบั้มนี้ต้องบอกเลยว่า มันคือจุดกึ่งกลาง ของ 2 อัลบั้มแรกจริงๆ ใครที่บอกว่าอัลบั้ม 2 หวานเลี่ยนเกินไป ใครที่บอกว่าอัลบั้มแรกฟังแล้วอึดอัด ขอให้ลองฟังอัลบั้มนี้ล่ะ อัลบั้มนี้เป็นส่วนผสมของด้านมืดและความสว่าง นั่นคืออีกหนึ่งพัฒนาการทางด้านประสบการณ์ชีวิตต่างๆ ของวงฟลัวที่ก้าวข้ามผ่านมาอีกหนึ่งช่วงชีวิต
เพลงเด่น : เผชิญ, อย่า, ใครบางคนจากบนฟ้า หลายคนชอบ : ไม่ใช่ (Feat. Ju-Orn), วัย, ยื้อ
"เผชิญ" เพลงนี้นอกจากดนตรีที่มีชั้นเชิงแล้วอยากให้ตั้งใจฟังเนื้อเพลงกัน ผมตั้งใจฟังและอ่านเนื้อเพลงแล้วทึ่งว่า ตาคิวสุดยอดจริงๆ และถ้าใครได้ดู Live นะ เพลงนี้เป็น 1 ใน 2 เพลง(อีกเพลงคือเปลี่ยน) ที่ถ้าเล่นเพลงนี้แล้ววงนี้มันจะบ้าได้อย่างสุดๆ โดยเฉพาะตาเิอิร์ทมือกลอง ตีกันแบบลืมตายไปเลย ตีกันเพื่อชาติมากๆ ถ้าไปดู Live แล้ววงเล่น 2 เพลงนี้ ตั้งใจดูตาคิวกับตาเอิร์ทเป็นพิเศษละกันนะ อิอิ แล้วจะรู้ว่าความบ้ามีจริง
"อย่า" 1 เพลงเพราะตัดพ้อตัวเองและบอกให้คนอื่นดูแลของรักของตัวเองให้ดีที่สุด การต้องสูญเสียของรักไปเพียงเพราะเราดูแลไม่ดีแล้วจะมาเสียใจทีหลังไม่ได้นะ อีก 1 เพลงจากฝีมือการช่วยแต่งของ บอยด์ โกษิยพงศ์
"ใครบางคนจากบนฟ้า" แน่นอนว่า เมื่อเพลง ฤดูที่ฉันเหงา และคนที่รออยู่ จากอัลบั้มที่แล้วมัน "โดน" เพลงนี้จึงเหมือนเป็นเพลงที่แต่งตามทางที่ 2 เพลงนี้ประสบความสำเร็จได้กรุยทางไว้ให้แล้ว แน่นอนว่าเพลงนี้โดนไ้ด้ไม่ยากน่ะ
"ไม่ใช่" บางคนอาจจะสงสัยว่า Ju-Orn มันใครว้า หลายคนชอบเพลงนี้ก็เพราะมันคือการร่วมงานกันระหว่างฟลัวกับ Orn นั่นคือ อรอรีย์ ที่ได้ฉายา ราชินีเพลงกรันจ์ของเมืองไทย แนวเพลงต้นแบบที่ฟลัวชื่นชอบนั่นเอง ใครเป็นขาเก่า Bakery ยุคบุกเบิกคงเคยได้ยินชื่อบ้างล่ะ แล้ว Ju ล่ะคือใคร ถ้ามีใครได้คอยตามดู Live ของวงฟลัวในช่วงโปรโมทอัลบั้มที่ 2 แล้วสังเกตมือกลองก็จะเห็นว่าทำไมตาเิอิร์ทกลายเป็นผู้หญิง ใช่ Ju เป็นมือกลองหญิงที่ฝีมือไม่ธรรมดา ที่มาเล่นกับวงฟลัวแทนตาเอริ์ทในช่วงอัลบั้มที่ 2 ที่เอิร์ทต้องไปเรียนต่อ เพลงนี้ฟลัวจึงชวน Ju มาร่วมงานเพื่อเป็นการให้เกียรติในฐานะที่เคยร่วมทุกร่วมสุขกับวงมา 1 ปีเต็มๆ ในการทัวร์อัลบั้มที่ 2
นอกจากนั้นอัลบั้มยังมีเพลงแถมอีก 2 เพลง นั่นคือ "อะไร" (Single จาก Pop Life) ที่หลายคนบอกเหมือนตอน เรื่องเดียว B5 Version นั่นคือใส่มาทำไมเนี่ยยย มันโดดจากอัลบั้มจริงๆ กับอีก 1 เพลง คือ "ยื้อ" ที่บางคนก็ยังบอกว่าไม่เห็นต้องแถมมา แต่บางคนก็ถูกใจ เพราะเพลงนี้ปฏิเสธไม่ได้ว่า "เด็ด" แต่มันไปอยู่ในอัลบั้ม Dedicated to Pause ที่เป็นอัลบั้มรวมเพลงแสนมั่วเหลือเกิน เลยมารวมในอัลบั้มนี้ ไม่ได้ซื้ออัลบั้มนั้น ก็มาซื้ออัลบั้มนี้ทีเดียวคุ้ม
จุดเด่น : จุดกึ่งกลาง, คุ้ม อย่างที่บอกไปตอนแรกว่า มันคือจุดกึ่งกลางระหว่างอัลบั้มแรกกับอัลบั้มที่ 2 ไม่มืดเกินไป แล้วก็ไม่สว่างหวานเลี่ยนเกินไป บางคนก็ถึงกับให้เป็นอัลบั้มถูกใจอันดับ 1 ของฟลัว และถ้าใครทันซื้อตอนเป็น Limited Edition ก็จะพบว่ามันมี cd 2 แผ่น แ่ผ่นนึงคือแผ่น CD เพลง Audio อีกแผ่นเป็น DVD เป็นเรื่องราวเบื้องหลังการทำอัลบั้มนี้ และสัมภาษณ์ที่มาที่ไปของแต่ละเพลงในอัลบั้ม Photo Gallery และหน้าแสดง Profile ของวง (Discography) MV ที่รู้สึกจะตัดเสียงร้องเป็นคาราโอเกะได้อีก 3 เพลง(เผชิญ, อย่า, ใครบางคนจากบนฟ้า) ยิ่งไปกว่านั้นยังแถม Live Footage บันทึกการแสดงสดจากที่่ต่างๆ อีกด้วย 7 เพลง ด้วยเหตุนี้จึงต้องบอกว่าเป็นอัลบั้มสุดคุ้มกันเลยทีเดียว ไม่แน่ใจว่ายังจะพอหาแบบ Limited ได้อยู่หรือไม่คงต้องลองตามหากันดูครับ จุดด้อย : ครึ่งหลังไม่ติดใจ, ไม่สุด เป็นที่น่าแปลกที่หลังจากปล่อยออกมา 3 Single ฟลัวก็เงียบหายไปเลย ไม่รู้ว่าไปเตรียมซุ่มทำอัลบั้มใหม่แล้วหรืออย่างไีร แต่เมื่อเทียบกระแสแล้วสั้นกว่าอัลบั้มที่แล้วมากๆ หมายถึง Promote Time และด้วยความที่มันอยู่ตรงกลาง อันนี้ความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ผมรู้สึกว่ามันไม่สุดยังไงบอกไม่ถูก ครึ่งหลังของอัลบั้มนี้ แรกๆ ฟังดี แต่พอฟังๆ ไปก็เบื่อ
สรุปคือผมว่าเป็นอีก 1 วงร็อคที่น่าติดตามนะ ดนตรีและภาพลักษณ์มีเอกลักษณ์ โดยเฉพาะเสียงนักร้องนำที่ร้องเพลงแนวไหนจะร็อคจะแผด จะร้องให้เพราะ โชว์พลังเสียงเป็นตัวพ่ออย่างใน B5 ก็ได้ เป็นนักร้องที่น่าจับตามองมากๆ เป็นอีกวงที่ผมว่าเค้ามีไอเดียและมีกิ๋นในการสร้างสรรค์งานดนตรีมากๆ ยังไงก็ลองหาซื้อหามาฟังดูครับ ผมว่ามันดีนะวงนี้
จากคุณ :
Crux
- [
วันวิสาขบูชา 10:55:28
]
|
|
|